Livre, chapitre
[2, 4]	ὕδωρ, τὸ δὲ πῦρ περὶ	τὸν	ἀέρα, καὶ τὰ ἄνω σώματα
[2, 13]	ἐν τοῖς ὑγροῖς καὶ περὶ	τὸν	ἀέρα συμβαινόντων· ἐν τούτοις γὰρ
[2, 13]	Οὐ γὰρ τέμνειν ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν	τὸν	ἀέρα τὸν κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται
[2, 1]	παῦλαν. Τὸν δ´ οὐρανὸν καὶ	τὸν	ἄνω τόπον οἱ μὲν ἀρχαῖοι
[2, 5]	τῆς εὐθείας φορῶν ἡ πρὸς	τὸν	ἄνω τόπον τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ
[2, 2]	τῶν μορίων (ἁπάντων καὶ κινουμένων	τὸν	ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ νοεῖν ὥσπερ
[2, 1]	δὲ καὶ περιέχων ἐν αὑτῷ	τὸν	ἄπειρον χρόνον, ἔκ τε τῶν
[2, 1]	οὔτε τελευτήν, ἀλλ´ ἄπαυστος οὖσα	τὸν	ἄπειρον χρόνον, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 4]	δῆλον. Ἔστι δὲ καὶ κατὰ	τὸν	ἀριθμὸν τὴν τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω
[2, 8]	Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον τὸ	τὸν	αὐτὸν λόγον ἔχειν τὰ τάχη
[2, 13]	ἀλλ´ ἐφ´ ὕδατος) ὥσπερ οὐ	τὸν	αὐτὸν λόγον ὄντα περὶ τῆς
[2, 4]	καὶ τὰ ἄνω σώματα κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον (συνεχῆ μὲν γὰρ
[2, 8]	τάχιστα κινοῖτο καὶ μάλιστα κατέχοι	τὸν	αὐτὸν τόπον) πρὸς δὲ τὴν
[2, 13]	μονῆς καὶ κινήσεως· οὐ γὰρ	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἅπαντες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´
[2, 14]	εἴτ´ ἀγένητος ἀεὶ διατελεῖ μένουσα,	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἔχειν ὅνπερ κἂν
[2, 5]	τόπος ὁ ἄνω τοῦ κάτω)	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ εἰς
[2, 10]	γὰρ ἀντιφέρεται τῷ οὐρανῷ κατὰ	τὸν	αὑτοῦ κύκλον) εὔλογον ἤδη τὸ
[2, 10]	περιφορᾶς ἐν πλείστῳ χρόνῳ διιέναι	τὸν	αὑτοῦ κύκλον, τὸ δὲ πορρωτάτω
[2, 2]	περιφέρεται, ἀνάγκη τὸ ἄνω εἶναι	τὸν	ἀφανῆ πόλον· εἰ γὰρ ἔσται
[2, 13]	γῆν πρὸς τὸν ὑποκείμενον ἀέρα,	(τὸν	δ´ οὐκ ἔχοντα μεταστῆναι τόπον
[2, 2]	τῶν πόλων τὸν μὲν ἄνω	τὸν	δὲ κάτω· διαφορὰν γὰρ ἐν
[2, 9]	οὐθὲν ἂν ἦν τῶν περὶ	τὸν	δεῦρο τόπον ὁμοίως ἔχον. Ὅτι
[2, 13]	αὐτὴν ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαι περὶ	τὸν	διὰ παντὸς τεταμένον πόλον, ὥσπερ
[2, 1]	Εἰ δή, καθάπερ εἴπομεν, (ἐνδέχεται	τὸν	εἰρημένον ἔχειν τρόπον περὶ τῆς
[2, 13]	τὸ μέγεθος· μενεῖ γὰρ κατὰ	τὸν	ἐκείνων λόγον. Ὅλως δὲ πρὸς
[2, 1]	καὶ τῇ μαντείᾳ τῇ περὶ	τὸν	θεὸν μόνως ἂν ἔχοιμεν οὕτως
[2, 6]	δ´ ἀδυναμία παρὰ φύσιν) οὐδὲ	τὸν	ἴσον χρόνον παρὰ φύσιν καὶ
[2, 13]	τέμνειν ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν τὸν ἀέρα	τὸν	κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται τὰ πλάτος
[2, 8]	ἄστρον διεληλυθέναι τὸν κύκλον καὶ	τὸν	κύκλον ἐνηνέχθαι τὴν αὑτοῦ φοράν,
[2, 8]	ἅμα τό τε ἄστρον διεληλυθέναι	τὸν	κύκλον καὶ τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι
[2, 4]	τέλειος ἂν εἴη ἡ περιέχουσα	τὸν	κύκλον· ὥστ´ εἰ τὸ τέλειον
[2, 7]	ἐπείπερ αὐτὰ ἐκπυροῦται, ἀνάγκη καὶ	τὸν	κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα τὸ αὐτὸ
[2, 13]	ἀληθῶς δέ· κατὰ γὰρ τοῦτον	τὸν	λόγον ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ τι
[2, 14]	ἐγένετο. Κατὰ τοῦτόν τε δὴ	τὸν	λόγον ἀναγκαῖον εἶναι τὸ σχῆμα
[2, 13]	κεῖσθαι. Τοῦτον γὰρ ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν	τὸν	λόγον, ὅν φασιν εἰπεῖν Θαλῆν
[2, 13]	προσήκει. Ἀλλὰ διά γε τοῦτον	τὸν	λόγον οὐ μενεῖ, ἀλλὰ κινηθήσεται,
[2, 14]	ἐστίν. Οὐδὲν δὲ διοίσει πρὸς	τὸν	λόγον, οὐδ´ εἰ μὴ πανταχόθεν
[2, 1]	γὰρ καὶ τοῦτον οἱ συστήσαντες	τὸν	λόγον τὴν αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν
[2, 8]	εἴτε γὰρ ἐξ ἀνάγκης τὸ	τὸν	μείζω κύκλον φερόμενον θᾶττον ἔσται,
[2, 13]	ἀντιλέγειν αὐτὸς αὑτῷ. Διὸ δεῖ	τὸν	μέλλοντα καλῶς ζητήσειν ἐνστατικὸν εἶναι
[2, 2]	πόλους διάστημα, καὶ τῶν πόλων	τὸν	μὲν ἄνω τὸν δὲ κάτω·
[2, 4]	τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον,	τὸν	μὲν κύκλον κατὰ τὸ ἕν,
[2, 8]	πορευτικῶν σωμάτων. Ἐπεὶ οὖν δεῖ	τὸν	μὲν οὐρανὸν κινεῖσθαι τὴν ἐν
[2, 13]	λόγον, ὅν φασιν εἰπεῖν Θαλῆν	τὸν	Μιλήσιον, ὡς διὰ τὸ πλωτὴν
[2, 14]	ὧν τεκμαιρομένοις οὐ μόνον σφαιροειδῆ	τὸν	ὄγκον ἀναγκαῖον εἶναι τῆς γῆς,
[2, 13]	αὐτοὺς ἀπιστεῖν δεῖ μὴ κυκλοτερῆ	τὸν	ὄγκον εἶναι τῆς γῆς· ἀλλ´
[2, 11]	δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ ἂν εἴη	τὸν	ὄγκον. Ἔτι δ´ ὁμοίως μὲν
[2, 14]	μέσον ἀναγκαῖον ὅμοιον γίγνεσθαι πάντῃ	τὸν	ὄγκον, φανερόν· ἴσου γὰρ πάντῃ
[2, 13]	οὕτως ὑποληπτέον μᾶλλον καὶ περὶ	τὸν	ὅλον οὐρανόν. Διὰ μὲν οὖν
[2, 13]	τοῦ μέσου κεῖσθαι λεγόντων, ὅσοι	τὸν	ὅλον οὐρανὸν πεπερασμένον εἶναί φασιν,
[2, 6]	Οὐθὲν δὲ τούτων δυνατὸν περὶ	τὸν	οὐρανὸν γενέσθαι· τὸ μὲν γὰρ
[2, 13]	δὴ τὴν γῆν πάντες ὅσοι	τὸν	οὐρανὸν γεννῶσιν, ἐπὶ τὸ μέσον
[2, 8]	κύκλος) τό τε μὴ διασπᾶσθαι	τὸν	οὐρανὸν διά τε τοῦτο συμβήσεται
[2, 6]	μὴ ὑπερβάλλειν, οὕτως οὐδὲ κινηθῆναι	τὸν	οὐρανὸν (ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν)
[2, 4]	Σχῆμα δ´ ἀνάγκη σφαιροειδὲς ἔχειν	τὸν	οὐρανόν· τοῦτο γὰρ οἰκειότατόν τε
[2, 6]	οὐκ ἐνδέχεται ἐν ἐλάττονι κινηθῆναι	τὸν	οὐρανόν (ὥσπερ γὰρ οὐδὲ κιθαρίσαι
[2, 14]	βραχύ. Διὸ τοὺς ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν	τὸν	περὶ τὰς Ἡρακλείας στήλας τόπον
[2, 14]	ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαί φασι περὶ	τὸν	πόλον μέσον. Ὅτι δ´ ἐστὶν
[2, 13]	ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς	τὸν	τἀναντία λέγοντα· καὶ γὰρ αὐτὸς
[2, 13]	ἀπὸ τοῦ μέσου διά γε	τὸν	τῆς ὁμοιότητος λόγον, εἰ μὴ
[2, 8]	ἐν ταὐτῷ καὶ οὐ μετέβαλλε	τὸν	τόπον, ὅπερ φαίνεταί τε καὶ
[2, 12]	οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ τῶν ἀστέρων	τὸν	τοῦ Ἄρεος, καὶ ἀποκρυφέντα μὲν
[2, 4]	διέλοι τὸ ὅλον, τοῦτον διαιρεῖται	τὸν	τρόπον, ἀλλ´ ὡς εἰς ἕτερα
[2, 14]	περὶ τὴν Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον εἶναι τὴν θάλατταν μίαν,
[2, 13]	ὥστε κἂν ἡ γῆ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἐκινεῖτο ἀπὸ τοῦ μέσου
[2, 8]	γὰρ ἓν ἢ δύο τοῦτον	τὸν	τρόπον ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον, τὸ
[2, 9]	τῆς φύσεως, ὅτι μὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἐχούσης τῆς κινήσεως οὐθὲν
[2, 14]	λεγόμενον ὥσπερ ἂν εἰ γιγνομένης	τὸν	τρόπον ὃν καὶ τῶν φυσιολόγων
[2, 13]	καὶ λέγουσιν οἱ μὲν τοῦτον	τὸν	τρόπον, ὅτι τὸ πλάτος καὶ
[2, 9]	μουσικῶς, ἀδύνατον δὲ τοῦτον ἔχειν	τὸν	τρόπον. Οὐ γὰρ μόνον τὸ
[2, 1]	ἀνάγκην ἔμψυχον. Οὔτε δὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε διὰ τὴν
[2, 2]	ἐστίν) σκεπτέον πότερον τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον ὡς ἐκεῖνοι λέγουσιν, ἢ
[2, 14]	οὖν ἐγένετο, τοῦτον ἀναγκαῖον γενέσθαι	τὸν	τρόπον, ὥστε φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς
[2, 1]	ἀρίστης ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ	τὸν	τῶν παλαιῶν μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν,
[2, 1]	ζῴων ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ περὶ	τὸν	ὕπνον γινομένη τοῦ σώματος ἄνεσις,
[2, 13]	πλάτει φασὶ τὴν γῆν πρὸς	τὸν	ὑποκείμενον ἀέρα, (τὸν δ´ οὐκ
[2, 9]	ἀναγκαῖον ποιεῖν ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει	τὸν	ψόφον, τούτου δὲ γινομένου καὶ
[2, 9]	εἶναι τὸ γιγνομένων εὐθὺς ὑπάρχειν	τὸν	ψόφον, ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009