Alphabétiquement     [«   »]
καθιστάμενα 1
καθόλου 1
Καὶ 12
καὶ 424
καίπερ 2
Καίτοι 4
καίτοι 1
Fréquences     [«    »]
207 γὰρ
208 δὲ
374 τὸ
424 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Traité du ciel, Livre II

καὶ


Livre, chapitre
[2, 6]   δέδεικται ὅτι πρῶτον καὶ ἁπλοῦν  καὶ   (ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον καὶ ὅλως
[2, 6]   τοῦ ἁπλοῦ καὶ τὸ ἄφθαρτον  καὶ   ἀγένητον τοῦ ἀφθάρτου καὶ ἀγενήτου
[2, 1]   νῦν μαρτυρεῖ λόγος ὡς ἄφθαρτος  καὶ   ἀγένητος, ἔτι δ´ ἀπαθὴς πάσης
[2, 6]   ἄφθαρτον καὶ ἀγένητον τοῦ ἀφθάρτου  καὶ   ἀγενήτου κινητικόν. Ἐπεὶ οὖν τὸ
[2, 6]   κατὰ φύσιν, οὐδ´ ὅλως δυνατὸν  καὶ   ἀδύνατον· ἀνάγκη δ´, εἰ ἀνίησιν
[2, 1]   φασιν αὐτόν, ἀλλ´ ἔστιν εἷς  καὶ   ἀΐδιος, ἀρχὴν μὲν καὶ τελευτὴν
[2, 4]   εἶναι μόνη συνεχὴς καὶ ὁμαλὴς  καὶ   ἀΐδιος, ἐν ἑκάστῳ δὲ μέτρον
[2, 6]   οὐρανός, καὶ οὗτος ἀγένητος  καὶ   ἀΐδιος, ἔτι δὲ κινούμενος ὁμαλῶς,
[2, 14]   τοῦ μέσου εἶναι τὴν γῆν  καὶ   ἀκίνητον, διά τε τὰς εἰρημένας
[2, 6]   ἀΐδιος καὶ τῷ μήκει συνηγμένη  καὶ   ἄκλαστος· ὥστ´ εἰ μή ἐστιν
[2, 6]   κινήσεται, δῆλον ὅτι ἐπίτασις ἔσται  καὶ   ἀκμὴ καὶ ἄνεσις τῆς φορᾶς·
[2, 6]   καὶ ἄνεσιν ἔχει καὶ ἐπίτασιν  καὶ   ἀκμήν. Ἀκμὴ δ´ ἐστὶν
[2, 4]   οὐδὲν οὕτω δυνατὸν ὁμαλότητα δέξασθαι  καὶ   ἀκρίβειαν ὡς τοῦ πέριξ
[2, 3]   δῆλον. Εἰ δὲ γένεσιν, ἀναγκαῖον  καὶ   ἄλλην εἶναι φοράν, μίαν
[2, 12]   δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ  καὶ   ἄλλο τι πρᾶξαν τοῦ δραμεῖν
[2, 12]   δύναται τυχεῖν, ὥστε πολλὰ πράττειν,  καὶ   ἄλλων ἕνεκα. (Τῷ δ´ ὡς
[2, 6]   ἐπίτασις, καὶ ἄνεσις. Ἔτι δὲ  καὶ   ἄλογον ἄπειρον χρόνον ἀδύνατον εἶναι
[2, 6]   τὸ παρὰ φύσιν (ἁπλᾶ γὰρ  καὶ   ἄμικτα καὶ ἐν τῇ οἰκείᾳ
[2, 14]   διαιρέσεις (καὶ γὰρ εὐθεῖα γίνεται  καὶ   ἀμφίκυρτος καὶ κοίλη) περὶ δὲ
[2, 13]   τεθεωρηκέναι τὰς διαφοράς. Ἀναξιμένης δὲ  καὶ   Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος τὸ πλάτος
[2, 13]   (ποιοῦνται δὲ τεκμήριον ὅτι δύνων  καὶ   ἀνατέλλων ἥλιος εὐθεῖαν ἀλλ´
[2, 6]   ἅπασα γὰρ ἀνώμαλος φορὰ  καὶ   ἄνεσιν ἔχει καὶ ἐπίτασιν καὶ
[2, 6]   οὐδ´ ἐπίτασις· εἰ γὰρ ἐπίτασις,  καὶ   ἄνεσις. Ἔτι δὲ καὶ ἄλογον
[2, 6]   ὅτι ἐπίτασις ἔσται καὶ ἀκμὴ  καὶ   ἄνεσις τῆς φορᾶς· ἅπασα γὰρ
[2, 12]   ἐστιν οὗ τύχοι ἄν, ὥσπερ  καὶ   ἄνθρωπος, καὶ τὰ πολλὰ
[2, 7]   διὸ δὴ πλησιάζοντός τε αὐτοῦ  καὶ   ἀνίσχοντος καὶ ὑπὲρ ἡμῶν ὄντος
[2, 2]   ἐναντία ἐροῦμεν δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ  καὶ   ἄνω καὶ κάτω καὶ ἔμπροσθεν
[2, 6]   δυνατόν· ἄπειρος γὰρ ἂν εἴη  καὶ   ἀόριστος κίνησις, ἅπασαν δέ
[2, 5]   γὰρ κινεῖσθαι ἁπλῆν τε κίνησιν  καὶ   ἄπαυστον, καὶ ταύτην ἐπὶ τὸ
[2, 6]   τε ἐπιτείνει τάχει μείζονι,  καὶ   ἄπειρον χρόνον. Λείπεται δὴ λέγειν
[2, 14]   μία γὰρ φορὰ τοῦ ἑνὸς  καὶ   ἁπλῆ τοῦ ἁπλοῦ, ἀλλ´ οὐχ
[2, 6]   γὰρ κινούμενον δέδεικται ὅτι πρῶτον  καὶ   ἁπλοῦν καὶ (ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον
[2, 12]   τῶν ἀστέρων τὸν τοῦ Ἄρεος,  καὶ   ἀποκρυφέντα μὲν κατὰ τὸ μέλαν
[2, 4]   γὰρ ὑπὸ τοῦ σφαιροειδοῦς περιεχόμενα  καὶ   ἁπτόμενα ὅλα σφαιροειδῆ ἀνάγκη εἶναι·
[2, 2]   στραφῇ, τὰ ἐναντία ἐροῦμεν δεξιὰ  καὶ   ἀριστερὰ καὶ ἄνω καὶ κάτω
[2, 2]   καὶ κάτω καὶ τὸ δεξιὸν  καὶ   ἀριστερὸν καὶ τὸ ἔμπροσθεν καὶ
[2, 2]   οἵ φασιν εἶναί τι δεξιὸν  καὶ   ἀριστερὸν τοῦ οὐρανοῦ, καθάπερ οἱ
[2, 14]   γιγνομένης μεταστάσεως ἡμῖν πρὸς μεσημβρίαν  καὶ   ἄρκτον ἐπιδήλως ἕτερος γίγνεται
[2, 1]   τινος μοῖραν κατέχειν αὐτὴν ἀΐδιον  καὶ   ἄτρυτον. Εἰ δή, καθάπερ εἴπομεν,
[2, 1]   γὰρ πέρας τῶν περιεχόντων ἐστί,  καὶ   αὕτη τέλειος οὖσα περιέχει τὰς
[2, 4]   κείμενον περὶ τὸ σφαιροειδὲς  καὶ   αὐτὸ τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι· ὥστε
[2, 6]   πρῶτον καὶ ἁπλοῦν καὶ (ἀγένητον  καὶ   ἄφθαρτον καὶ ὅλως ἀμετάβλητον, τὸ
[2, 12]   τετηρηκότες ἐκ πλείστων ἐτῶν Αἰγύπτιοι  καὶ   Βαβυλώνιοι, παρ´ ὧν πολλὰς πίστεις
[2, 13]   γὰρ ἀεὶ φέρεται τὰ μείζω  καὶ   βαρύτερα πρὸς τὸ μέσον τῆς
[2, 6]   δ´ ἀδυναμία παρὰ φύσιν·  καὶ   γὰρ αἱ ἐν τοῖς ζῴοις
[2, 14]   αὐτῆς γε τῆς γῆς ἐστιν·  καὶ   γὰρ ἂν τῶν μορίων ἕκαστον
[2, 13]   ἀλλὰ πρὸς τὸν τἀναντία λέγοντα·  καὶ   γὰρ αὐτὸς ἐν αὑτῷ ζητεῖ
[2, 2]   περὶ τῆς ἀρχῆς τοῦ κινεῖσθαι·  καὶ   γὰρ εἰ μηδέποτ´ ἤρξατο, ὅμως
[2, 14]   σχηματισμοῖς πάσας λαμβάνει τὰς διαιρέσεις  (καὶ   γὰρ εὐθεῖα γίνεται καὶ ἀμφίκυρτος
[2, 14]   δὴ πρὸς τὸ τοῦ παντός·  καὶ   γὰρ τὰ κοῦφα καὶ τὸ
[2, 13]   τὸ ἐν τοῖς κυάθοις ὕδωρ·  καὶ   γὰρ τοῦτο κύκλῳ τοῦ κυάθου
[2, 13]   ἐδωδίμων καὶ ποτῶν ἴσον ἀπέχοντος·  καὶ   γὰρ τοῦτον ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον) ζητητέον
[2, 13]   ξύλον τι τοιοῦτον ἕτερον  (καὶ   γὰρ τούτων ἐπ´ ἀέρος μὲν
[2, 1]   ὡς γὰρ περὶ βάρος ἐχόντων  καὶ   γεηρῶν ἁπάντων τῶν ἄνω σωμάτων
[2, 1]   τῆς παρὰ τῶν ἄλλως λεγόντων  καὶ   γεννώντων αὐτόν· εἰ γὰρ οὕτως
[2, 3]   Ἀλλὰ μὴν εἴπερ ἔστι πῦρ  καὶ   γῆ, ἀνάγκη καὶ τὰ μεταξὺ
[2, 3]   τοῦτο δὲ καὶ τἆλλα, εἴπερ  καὶ   γῆν· ταύτην δ´ ὅτι ἀνάγκη
[2, 13]   δ´ ὥσπερ ἀὴρ ὕδατος κουφότερον,  καὶ   γῆς ὕδωρ· ὥστε πῶς οἷόν
[2, 13]   περ ἀπείρονα γῆς τε βάθη  καὶ   δαψιλὸς αἰθήρ, ὡς διὰ πολλῶν
[2, 10]   λόγον ἤδη τῆς ἀποστάσεως, ὥσπερ  καὶ   δεικνύουσιν οἱ μαθηματικοί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙA
[2, 9]   τὸν ψόφον, τούτου δὲ γινομένου  καὶ   δεῦρ´ ἀφικνεῖσθαι καὶ διακναίειν. Ὥστ´
[2, 13]   διαφοράς. Ἀναξιμένης δὲ καὶ Ἀναξαγόρας  καὶ   Δημόκριτος τὸ πλάτος αἴτιον εἶναί
[2, 4]   τὸ τέλειον πρότερον τοῦ ἀτελοῦς,  καὶ   διὰ ταῦτα πρότερον ἂν εἴη
[2, 4]   ἐστιν ἔξωθεν οὔτε τόπος, ἀνάγκη  καὶ   διὰ ταῦτα σφαιροειδῆ εἶναι αὐτόν.
[2, 1]   εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν τὴν πίστιν,  καὶ   διὰ τῆς δόξης τῆς παρὰ
[2, 12]   δὴ δικαίως ἀπορήσειεν ἄν τις,  καὶ   διὰ τίνα ποτ´ αἰτίαν ἐν
[2, 13]   (Ἔτι δ´ οἵ γε Πυθαγόρειοι  καὶ   διὰ τὸ μάλιστα προσήκειν φυλάττεσθαι
[2, 14]   καὶ παρὰ φύσιν. Ἔτι δὲ  καὶ   διὰ τῶν φαινομένων κατὰ τὴν
[2, 1]   ἐπίπονον, ὅσῳπερ ἂν ἀϊδιώτερον ᾖ,  καὶ   διαθέσεως τῆς ἀρίστης ἄμοιρον. Διόπερ
[2, 9]   δὲ γινομένου καὶ δεῦρ´ ἀφικνεῖσθαι  καὶ   διακναίειν. Ὥστ´ ἐπείπερ οὐ φαίνεται
[2, 14]   δ´ οὐ χαλεπὸν μικρὸν ἐπιτείναντας,  καὶ   διελόντας πῶς ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν μέγεθος
[2, 8]   κινήσεις εἰσὶ καθ´ αὑτό, κύλισις  καὶ   δίνησις, εἴπερ οὖν κινεῖται τὰ
[2, 14]   διά τε τὰς εἰρημένας αἰτίας,  καὶ   διότι τὰ βίᾳ ῥιπτούμενα ἄνω
[2, 2]   κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν,  καὶ   διότι ταύτας ἐν ἅπασιν ὁμοίως
[2, 13]   οὐ διαρραγήσεται, καὶ τοῦ πεινῶντος  καὶ   διψῶντος σφόδρα μέν, ὁμοίως δέ,
[2, 13]   ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός τινας λόγους  καὶ   δόξας αὑτῶν τὰ φαινόμενα προσέλκοντες
[2, 12]   δὲ μικρὰ περιπατῆσαν, τῷ δὲ  καὶ   δρόμου δεῖ καὶ πάλης καὶ
[2, 14]   ταὐτὰ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀνατέλλει  καὶ   δύεται τόπους αὐτῆς. Ἔτι δ´
[2, 8]   ἥλιος τοῦτο δρᾶν ἀνατέλλων  καὶ   δύνων, καὶ οὗτος οὐ δι´
[2, 3]   φύσει, ἐάν περ ἐναντίον,  καὶ   εἶναί τινα αὐτοῦ φύσιν·
[2, 2]   κινεῖσθαι τοὺς πόλους. Ἅμα δὲ  καὶ   εἰώθαμεν λέγειν τὰ πλάγια ἐν
[2, 4]   εἶναι. Λάβοι δ´ ἄν τις  καὶ   ἐκ τῶν περὶ τὸ μέσον
[2, 8]   τε (ὅλος οὐρανὸς σφαιροειδὴς εἶναι  καὶ   ἕκαστον τῶν ἄστρων. Πρὸς μὲν
[2, 3]   παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν,  καὶ   ἔκστασίς τίς ἐστιν ἐν τῇ
[2, 13]   ἔχωσι ζητοῦντες τὴν αἰτίαν· διὸ  καὶ   Ἐμπεδοκλῆς οὕτως ἐπέπληξεν, εἰπὼν ὡς
[2, 2]   ἀριστερὰ καὶ ἄνω καὶ κάτω  καὶ   ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν. Διὸ καὶ
[2, 4]   σχημάτων, τὸ ποῖόν ἐστι πρῶτον,  καὶ   ἐν ἐπιπέδοις καὶ ἐν στερεοῖς.
[2, 6]   λέγειν, ἐκ τίνων τε συνεστᾶσι  καὶ   ἐν ποίοις σχήμασι καὶ τίνες
[2, 4]   ἐστι πρῶτον, καὶ ἐν ἐπιπέδοις  καὶ   ἐν στερεοῖς. Ἅπαν δὴ σχῆμα
[2, 6]   φύσιν (ἁπλᾶ γὰρ καὶ ἄμικτα  καὶ   ἐν τῇ οἰκείᾳ χώρᾳ, καὶ
[2, 2]   ἐκεῖνοι δὲ ἐν τοῖς κάτω  καὶ   ἐν τοῖς ἀριστεροῖς· ἀνάπαλιν γὰρ
[2, 2]   ἡμεῖς μὲν ἐν τοῖς ἄνω  καὶ   ἐν τοῖς δεξιοῖς ἐσμεν, ἐκεῖνοι
[2, 8]   φέρεται τὴν οἰκείαν φοράν, οὕτως  καὶ   ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ
[2, 2]   μέρει, τοὺς δ´ ἐκεῖ κάτω  καὶ   ἐν τῷ ἀριστερῷ. Συμβαίνει δὲ
[2, 2]   ἐκεῖνοι γὰρ ἡμᾶς ἄνω ποιοῦσι  καὶ   ἐν τῷ δεξιῷ μέρει, τοὺς
[2, 11]   Ἔτι δ´ ὁμοίως μὲν ἅπαντα  καὶ   ἕν, δὲ σελήνη δείκνυται
[2, 8]   κινεῖσθαι, τὰ δὲ ἄστρα ἠρεμεῖν  καὶ   ἐνδεδεμένα τοῖς κύκλοις φέρεσθαι· μόνως
[2, 4]   καὶ οἱ διαιροῦντες εἰς ἐπίπεδα  καὶ   ἐξ ἐπιπέδων τὰ σώματα γεννῶντες
[2, 4]   ΑΒ καὶ ΑΓ,  καὶ   ἐπεζεύχθω ἐφ´ ἧς ΒΓ.
[2, 7]   οὕτως ὥστε τήκεσθαι τὰς μολυβδίδας,  καὶ   ἐπείπερ αὐτὰ ἐκπυροῦται, ἀνάγκη καὶ
[2, 2]   οὖν ἄρχεται ἀπὸ τῶν δεξιῶν  καὶ   ἐπὶ τὰ δεξιὰ περιφέρεται, ἀνάγκη
[2, 14]   καὶ τοῦ παντός· φέρεται γὰρ  καὶ   ἐπὶ τὸ τῆς γῆς μέσον,
[2, 13]   γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει λόγος  καὶ   ἐπὶ τοῦ πυρός· ἀνάγκη γὰρ
[2, 7]   ἐγγύτερον δὲ ἀήρ· οἷον  καὶ   ἐπὶ τῶν φερομένων βελῶν· ταῦτα
[2, 6]   ἀνωμαλία γίγνεται διὰ τὴν ἄνεσιν  καὶ   ἐπίτασιν. Ἔτι δ´ ἐπεὶ πᾶν
[2, 6]   ἀνώμαλος φορὰ καὶ ἄνεσιν ἔχει  καὶ   ἐπίτασιν καὶ ἀκμήν. Ἀκμὴ δ´
[2, 13]   πειρώμενοι συγκοσμεῖν. Πολλοῖς δ´ ἂν  καὶ   ἑτέροις συνδόξειε μὴ δεῖν τῇ
[2, 8]   ἐχόντων ὄργανα πρὸς κίνησιν. Διὸ  καὶ   εὐλόγως ἂν δόξειεν τε
[2, 2]   ἐνυπάρχουσιν, δ´ οὐρανὸς ἔμψυχος  καὶ   ἔχει κινήσεως ἀρχήν, δῆλον ὅτι
[2, 12]   δ´ ὡς μετεχόντων ὑπολαμβάνειν πράξεως  καὶ   ζωῆς· οὕτω γὰρ οὐθὲν δόξει
[2, 4]   ἐκ τοῦ κέντρου ΑΒ  καὶ   ΑΓ, καὶ ἐπεζεύχθω ἐφ´
[2, 2]   οἷον τὸ πῦρ ἄνω μόνον  καὶ   γῆ ἐπὶ τὸ μέσον.
[2, 5]   τοῦ κάτω) τὸν αὐτὸν τρόπον  καὶ   εἰς τὸ πρόσθεν τῆς
[2, 5]   εἶναι, δ´ οὐρανὸς ἀΐδιος  καὶ   κύκλῳ φορά, διὰ τίνα
[2, 9]   εἰ μὴ φερόμενος ἱστὸς  καὶ   πρύμνα ποιεῖ ψόφον πολὺν
[2, 4]   σχημάτων κύκλος. Ὡσαύτως δὲ  καὶ   σφαῖρα τῶν στερεῶν· μόνη
[2, 7]   ἐν οἷς ἕκαστόν ἐστιν, ὁμοίως  καὶ   ἡμεῖς λέγομεν. δὲ θερμότης
[2, 13]   περὶ τὸ μέσον νύκτα τε  καὶ   ἡμέραν ποιεῖν. Ἔτι δ´ ἐναντίαν
[2, 8]   καθάπερ οἵ τ´ ἄλλοι φασὶ  καὶ   ἡμῖν ὁμολογούμενον εἰπεῖν, ἐξ ἐκείνου
[2, 13]   βίᾳ φύσει, οὕτω  καὶ   ἠρεμία. Ἀλλὰ μὴν εἴ γέ
[2, 3]   ἐναντίων εἰ θάτερον φύσει, ἀνάγκη  καὶ   θάτερον εἶναι φύσει, ἐάν περ
[2, 6]   οὐδ´ ἄνεσις· ὁμοίως γὰρ ἄμφω  καὶ   θάτερον) εἴπερ τῷ αὐτῷ τε
[2, 13]   τυχὸν μόριον φέρεται εἰς βυθόν,  καὶ   θᾶττον τὸ μεῖζον. Ἀλλ´ ἐοίκασι
[2, 13]   τοῦ οὐρανοῦ φορὰν κύκλῳ περιθέουσαν  καὶ   θᾶττον φερομένην τὴν τῆς
[2, 1]   λόγους, ὡς ἔστιν ἀθάνατόν τι  καὶ   θεῖον τῶν ἐχόντων μὲν κίνησιν,
[2, 12]   δ´ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ δραμὸν  καὶ   ἰσχνανθέν, τὸ δὲ καὶ ἄλλο
[2, 12]   κατά τε τὴν οὐσίαν ἐστὶ  καὶ   κατὰ τὸ σχῆμα, περί τε
[2, 4]   στερεῶν σχημάτων, δῆλον. Ἔστι δὲ  καὶ   κατὰ τὸν ἀριθμὸν τὴν τάξιν
[2, 6]   τὸν ἴσον χρόνον παρὰ φύσιν  καὶ   κατὰ φύσιν, οὐδ´ ὅλως δυνατὸν
[2, 2]   δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ καὶ ἄνω  καὶ   κάτω καὶ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν.
[2, 2]   ἐν ἅπαντι σώματι τὸ ἄνω  καὶ   κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ
[2, 13]   ἀπεχόντων τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι δὲ  καὶ   κειμένην ἐπὶ τοῦ κέντρου φασὶν
[2, 4]   γὰρ συμβήσεται καὶ τόπον ἔξω  καὶ   κενὸν εἶναι τῆς φορᾶς, διὰ
[2, 4]   τόπον εἶναι ἔξω καὶ σῶμα  καὶ   κενόν. Κύκλῳ γὰρ στρεφόμενον τὸ
[2, 1]   πεφυκότος τοῦ πρώτου σώματος ἄλλως  καὶ   κινεῖ συνεχῶς, ἄσχολον εἶναι καὶ
[2, 13]   τοῦ κέντρου φασὶν αὐτὴν ἴλλεσθαι  καὶ   κινεῖσθαι περὶ τὸν διὰ παντὸς
[2, 3]   ἀνάγκη μένειν τι ἀεί, εἴπερ  καὶ   κινεῖσθαί τι ἀεί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ'
[2, 14]   ἐπὶ τοῦ μέσου θέντες ἴλλεσθαι  καὶ   κινεῖσθαί φασι περὶ τὸν πόλον
[2, 3]   βαρὺ λέγεται κατὰ στέρησιν κουφότητος  καὶ   κινήσεως. Ἀλλὰ μὴν εἴπερ ἔστι
[2, 14]   οὖν τοῦ τόπου καὶ μονῆς  καὶ   κινήσεως, ὃν τρόπον ἔχει, τοσαῦτα
[2, 13]   ὁμοίως δὲ καὶ περὶ μονῆς  καὶ   κινήσεως· οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν
[2, 13]   καὶ περὶ τόπου καὶ μονῆς  καὶ   κινήσεως, σχεδὸν ταῦτ´ ἐστίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 14]   φορὰν τὴν ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται  καὶ   κινούμενα πλείους μιᾶς (φορὰς ἔξω
[2, 2]   γ´ ὄντων τῶν μορίων (ἁπάντων  καὶ   κινουμένων τὸν ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ
[2, 14]   γὰρ εὐθεῖα γίνεται καὶ ἀμφίκυρτος  καὶ   κοίλη) περὶ δὲ τὰς ἐκλείψεις
[2, 12]   καὶ δρόμου δεῖ καὶ πάλης  καὶ   κονίσεως, πάλιν δ´ ἑτέρῳ οὐδ´
[2, 13]   διώρισται δὲ τούτοις τὸ βαρὺ  καὶ   κοῦφον. Οἱ μὲν οὖν πλεῖστοι
[2, 13]   τῇ δίνῃ γε τὸ βαρὺ  καὶ   κοῦφον ὥρισται, ἀλλὰ τῶν πρότερον
[2, 13]   ἀλλὰ τῶν πρότερον ὑπαρχόντων βαρέων  καὶ   κούφων τὰ μὲν εἰς τὸ
[2, 12]   ἐξελθόντα δὲ κατὰ τὸ φανὸν  καὶ   λαμπρόν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[2, 13]   δὲ μένει, ζητοῦσι τὴν αἰτίαν,  καὶ   λέγουσιν οἱ μὲν τοῦτον τὸν
[2, 7]   κίνησις ἐκπυροῦν καὶ ξύλα  καὶ   λίθους καὶ σίδηρον· εὐλογώτερον οὖν
[2, 1]   εἶναι τὴν τοιαύτην ζωὴν ἄλυπον  καὶ   μακαρίαν· ἀνάγκη γὰρ καὶ τὴν
[2, 8]   γὰρ ἂν καὶ τάχιστα κινοῖτο  καὶ   μάλιστα κατέχοι τὸν αὐτὸν τόπον)
[2, 1]   ἔχει συμπείθειν ἑαυτὸν τοὺς ἀρχαίους  καὶ   μάλιστα πατρίους ἡμῶν ἀληθεῖς εἶναι
[2, 5]   τὸ ἀριστερόν, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον,  (καὶ   μαρτυρεῖ δ´ ῥηθεῖσα ἀπορία
[2, 9]   τό τ´ αἴτιον τούτων δῆλον,  καὶ   μαρτύριον τῶν εἰρημένων ἡμῖν λόγων,
[2, 13]   μὲν γὰρ τὸ μέσον βίᾳ,  καὶ   μένει βίᾳ· κατὰ φύσιν δέ
[2, 13]   οὗ δὲ φέρεται κατὰ φύσιν,  καὶ   μένει ἐνταυθοῖ κατὰ φύσιν. Οὐκ
[2, 13]   γῆς, ἂν μετεωρισθὲν ἀφεθῇ, φέρεται  καὶ   μένειν οὐκ ἐθέλει, καὶ τὸ
[2, 13]   δύναται πολὺ βάρος φέρειν ἀπολαμβανόμενος  καὶ   μένων ἀήρ, τεκμήρια πολλὰ
[2, 14]   ταὐτὰ φαίνεσθαι πρὸς ἄρκτον τε  καὶ   μεσημβρίαν μεταβαίνουσιν· ἔνιοι γὰρ ἐν
[2, 12]   ἄριστον. Τὸ μὲν οὖν ἔχει  καὶ   μετέχει τοῦ ἀρίστου, τὸ δ´
[2, 6]   κινοῖ, εἴτε τὸ κινούμενον ἀλλοιοῖτο  καὶ   μὴ διαμένοι τὸ αὐτό, εἴτε
[2, 14]   ἀναγκαῖον εἶναι τῆς γῆς, ἀλλὰ  καὶ   μὴ μέγαν πρὸς τὸ τῶν
[2, 9]   ψόφον· ἐν φερομένῳ δὲ συνεχὲς  καὶ   μὴ ποιοῦν πληγὴν ἀδύνατον ψοφεῖν.
[2, 14]   ἄστρα μεγάλην ἔχειν τὴν μεταβολήν,  καὶ   μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι πρὸς ἄρκτον
[2, 14]   μέσου, εἴπερ, ἠρεμήσει γε  καὶ   μὴ τὸ μέσον ἔχουσα,
[2, 12]   τῶν δὲ φυτῶν μικρά τις  καὶ   μία ἴσως· γὰρ ἕν
[2, 12]   τῷ δ´ ἐγγύτατα διὰ ὀλίγης  καὶ   μιᾶς, τοῖς δὲ πορρωτέρω διὰ
[2, 12]   τις διὰ τὸ φιλοσοφίας διψῆν  καὶ   μικρὰς εὐπορίας ἀγαπᾷ περὶ ὧν
[2, 12]   ὡς περὶ σωμάτων αὐτῶν μόνον,  καὶ   μονάδων τάξιν μὲν ἐχόντων, ἀψύχων
[2, 14]   Περὶ μὲν οὖν τοῦ τόπου  καὶ   μονῆς καὶ κινήσεως, ὃν τρόπον
[2, 13]   αὐτῆς ὑπολαμβανόμενα καὶ περὶ τόπου  καὶ   μονῆς καὶ κινήσεως, σχεδὸν ταῦτ´
[2, 14]   τοῦτο διαφέρει λέγειν ἐπὶ βώλου  καὶ   μορίου τοῦ τυχόντος ἐπὶ
[2, 9]   εἴρηται πρότερον, ἐμμελῶς μὲν λέγεται  καὶ   μουσικῶς, ἀδύνατον δὲ τοῦτον ἔχειν
[2, 14]   μέσον ἔχουσα, πέφυκε κινεῖσθαι  καὶ   νῦν. (Τὸ μὲν οὖν ἀπορούμενον
[2, 7]   Πέφυκε γὰρ κίνησις ἐκπυροῦν  καὶ   ξύλα καὶ λίθους καὶ σίδηρον·
[2, 4]   ἐν τοῖς στερεοῖς. Ἔτι δὲ  καὶ   οἱ διαιροῦντες εἰς ἐπίπεδα καὶ
[2, 14]   δ´ φορὰ τῶν μορίων  καὶ   ὅλης αὐτῆς κατὰ φύσιν
[2, 8]   φαίνεται καὶ τὰ ἄστρα μεθιστάμενα  καὶ   ὅλος οὐρανός, ἀναγκαῖον ἤτοι
[2, 6]   ἁπλοῦν καὶ (ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον  καὶ   ὅλως ἀμετάβλητον, τὸ δὲ κινοῦν
[2, 4]   διὰ τὸ εἶναι μόνη συνεχὴς  καὶ   ὁμαλὴς καὶ ἀΐδιος, ἐν ἑκάστῳ
[2, 8]   τὰ ἄστρα κινεῖται, τὰ αὐτὰ  καὶ   ὁμοίως ἔσται ἄλογα· συμβήσεται γὰρ
[2, 13]   τὸ ἐπὶ τοῦ μέσου ἱδρυμένον  καὶ   ὁμοίως πρὸς τὰ ἔσχατα ἔχον·
[2, 2]   ἄνω καὶ κάτω καὶ ἔμπροσθεν  καὶ   ὄπισθεν. Διὸ καὶ τῶν Πυθαγορείων
[2, 2]   καὶ ἀριστερὸν καὶ τὸ ἔμπροσθεν  καὶ   ὄπισθεν ζητητέον, ἀλλ´ ὅσα ἔχει
[2, 2]   τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον δεξιόν,  (καὶ   ὄπισθεν τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον
[2, 6]   γίνεται ἀνώμαλος, ἤτοι ὅλη μεταβάλλει  καὶ   ὁτὲ μὲν γίνεται θάττων ὁτὲ
[2, 8]   οὐρανὸν διά τε τοῦτο συμβήσεται  καὶ   ὅτι δέδεικται συνεχὲς ὂν τὸ
[2, 4]   κόσμος, δῆλον ἐκ τούτων,  καὶ   ὅτι κατ´ ἀκρίβειαν ἔντορνος οὕτως
[2, 9]   μὲν οὖν σφαιροειδῆ τὰ ἄστρα  καὶ   ὅτι οὐ κινεῖται δι´ αὑτῶν,
[2, 14]   εἶναι τὸ σχῆμα σφαιροειδὲς αὐτῆς,  καὶ   ὅτι πάντα φέρεται τὰ βαρέα
[2, 8]   ὧν ἐνεδέχετο προϊέναι καθ´ αὑτά,  καὶ   ὅτι πλεῖστον ἀποστῆσαι τῶν ἐχόντων
[2, 8]   γὰρ ἂν ἔμενεν ἐν ταὐτῷ  καὶ   οὐ μετέβαλλε τὸν τόπον, ὅπερ
[2, 12]   ἀεί ἐστιν ἐν δυσίν, ὅταν  καὶ   οὗ ἕνεκα καὶ τὸ
[2, 4]   ἦν σῶμα, νῦν οὐκ ἔσται,  καὶ   οὗ νῦν οὐκ ἔστι, πάλιν
[2, 6]   καὶ ἐν τῇ οἰκείᾳ χώρᾳ,  καὶ   οὐθὲν αὐτοῖς ἐναντίον) οὐδ´ ἂν
[2, 5]   κινήσεως αὐτοῦ, ὅτι ὁμαλής ἐστι  καὶ   οὐκ ἀνώμαλος, ἐφεξῆς ἂν εἴη
[2, 2]   ἐφ´ αἱ αἰσθήσεις. Διὸ  καὶ   οὐκ ἐν ἅπαντι σώματι τὸ
[2, 8]   ὁμοίως πλάσματι ἔοικεν. Ἅμα δὲ  καὶ   οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς φύσει
[2, 6]   τε μόνος ἐστὶν οὐρανός,  καὶ   οὗτος ἀγένητος καὶ ἀΐδιος, ἔτι
[2, 8]   τοῦτο δρᾶν ἀνατέλλων καὶ δύνων,  καὶ   οὗτος οὐ δι´ αὑτὸν ἀλλὰ
[2, 12]   τῷ δὲ καὶ δρόμου δεῖ  καὶ   πάλης καὶ κονίσεως, πάλιν δ´
[2, 6]   χρόνον ἀδύνατον εἶναι τὸ κινοῦν,  καὶ   πάλιν ἄλλον ἄπειρον δυνατόν· οὐθὲν
[2, 8]   τὸν τόπον, ὅπερ φαίνεταί τε  καὶ   πάντες φασίν. Ἔτι δὲ πάντα
[2, 13]   ἀμφισβήτησις, ἀλλὰ περὶ ὅλου τινὸς  καὶ   παντός. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ διοριστέον
[2, 14]   ὑπάρχειν, ἀλλὰ μὴ βίᾳ  καὶ   παρὰ φύσιν. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 14]   ἀΐδιον εἶναι, βίαιόν γ´ οὖσαν  καὶ   παρὰ φύσιν· δέ γε
[2, 1]   καὶ κινεῖ συνεχῶς, ἄσχολον εἶναι  καὶ   πάσης ἀπηλλαγμένην ῥαστώνης ἔμφρονος, εἴ
[2, 8]   ὡς ἔτυχεν, οὐδὲ τὸ πανταχοῦ  καὶ   πᾶσιν ὑπάρχον τὸ ἀπὸ τύχης.
[2, 1]   ἀτελεῖς καὶ τὰς ἐχούσας πέρας  καὶ   παῦλαν, αὐτὴ μὲν οὐδεμίαν οὔτ´
[2, 13]   δόξας αὑτῶν τὰ φαινόμενα προσέλκοντες  καὶ   πειρώμενοι συγκοσμεῖν. Πολλοῖς δ´ ἂν
[2, 14]   ἐν Αἰγύπτῳ μὲν ἀστέρες ὁρῶνται  καὶ   περὶ Κύπρον, ἐν τοῖς πρὸς
[2, 13]   τινες τὴν δόξαν, ὁμοίως δὲ  καὶ   περὶ μονῆς καὶ κινήσεως· οὐ
[2, 2]   σχήματος. Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον  καὶ   περὶ τῆς ἀρχῆς τοῦ κινεῖσθαι·
[2, 5]   τοῦτο περὶ τοῦ πρώτου οὐρανοῦ  καὶ   περὶ τῆς πρώτης φορᾶς· ἐν
[2, 13]   ἐκ τῶν ἐν τοῖς ὑγροῖς  καὶ   περὶ τὸν ἀέρα συμβαινόντων· ἐν
[2, 13]   σώματος μέσον, οὕτως ὑποληπτέον μᾶλλον  καὶ   περὶ τὸν ὅλον οὐρανόν. Διὰ
[2, 13]   τε τοῦ σχήματος αὐτῆς ὑπολαμβανόμενα  καὶ   περὶ τόπου καὶ μονῆς καὶ
[2, 13]   τῷ Τιμαίῳ γέγραπται. Παραπλησίως δὲ  καὶ   περὶ τοῦ σχήματος ἀμφισβητεῖται· τοῖς
[2, 13]   ἠρεμούντων ἐστὶν τῶν κινουμένων,  καὶ   περὶ τοῦ σχήματος αὐτῆς. Περὶ
[2, 12]   φανὸν καὶ λαμπρόν. Ὁμοίως δὲ  καὶ   περὶ τοὺς ἄλλους ἀστέρας λέγουσιν
[2, 3]   σωμάτων πρὸς ἄλληλα. Λεχθήσεται δὲ  καὶ   περὶ τούτου ἐν τοῖς ἑπομένοις
[2, 1]   τοῦ παντὸς αἰῶνος, ἔχων δὲ  καὶ   περιέχων ἐν αὑτῷ τὸν ἄπειρον
[2, 9]   τῶν ψόφων, κομψῶς μὲν εἴρηται  καὶ   περιττῶς ὑπὸ τῶν εἰπόντων, οὐ
[2, 6]   βραδύτερον· τοῦτο δὲ παντελῶς ἄλογον  καὶ   πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 10]   δὲ τῶν ἄλλων βραδυτέρας τε  καὶ   πλείους (ἕκαστον γὰρ ἀντιφέρεται τῷ
[2, 13]   εἴπομεν πρότερον. Ἐνίοις δὲ δοκεῖ  καὶ   πλείω σώματα τοιαῦτα ἐνδέχεσθαι φέρεσθαι
[2, 9]   γὰρ αὐτὰ φέρεται, ποιεῖ ψόφον  καὶ   πληγήν· ὅσα δ´ ἐν φερομένῳ
[2, 12]   ἔνια· καίτοι πορρώτερον τοῦ μέσου  καὶ   πλησιαίτερον τοῦ πρώτου σώματός εἰσιν
[2, 3]   αὐτῶν εἶναι ἀΐδιον· πάσχει γὰρ  καὶ   ποιεῖ τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ
[2, 12]   τε οὖν ἀνισάζει φύσις  καὶ   ποιεῖ τινὰ τάξιν, τῇ μὲν
[2, 9]   εἰσιν ἀληθεῖς· τὸ γὰρ ἀπορηθὲν  καὶ   ποιῆσαν τοὺς Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι
[2, 13]   εἰπεῖν, οὗ τε τυγχάνει κειμένη,  καὶ   πότερον τῶν ἠρεμούντων ἐστὶν
[2, 13]   σώμασι φύσει κίνησις οὐδεμία,  καὶ   πότερον φύσει μὲν οὐκ ἔστι,
[2, 13]   ὁμοίως δέ, καὶ τῶν ἐδωδίμων  καὶ   ποτῶν ἴσον ἀπέχοντος· καὶ γὰρ
[2, 13]   ζητεῖν τὸ μέσον, ποῖόν τι  καὶ   ποῦ πέφυκεν. Ἐκεῖνο μὲν γὰρ
[2, 13]   διὰ τὴν κίνησιν. Ἦν ἄρα  καὶ   πρὶν γενέσθαι τὴν δίνην τὸ
[2, 14]   παντὸς μέσῳ. Ὅτι δὲ φέρεται  καὶ   πρὸς τὸ τῆς γῆς μέσον,
[2, 2]   ἡμεῖς δ´ ἐν τῷ κάτω  καὶ   πρὸς τοῖς ἀριστεροῖς, ἐναντίως
[2, 2]   ἐν τῷ ἄνω εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ  καὶ   πρὸς τοῖς δεξιοῖς, ἡμεῖς δ´
[2, 13]   τῶν σωμάτων ποιεῖν· ταῦτα γὰρ  καὶ   πρὸς τοὺς ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως
[2, 13]   ὅτι ἀναγκαῖον συμβαίνειν, διώρισται πρότερον,  καὶ   πρὸς τούτοις ὅτι οὐδ´ ἠρεμεῖν
[2, 10]   τὸ μὲν ἐγγυτάτω τῆς ἁπλῆς  καὶ   πρώτης περιφορᾶς ἐν πλείστῳ χρόνῳ
[2, 3]   Ἀλλὰ μὴν εἰ γῆν, ἀνάγκη  καὶ   πῦρ εἶναι· τῶν γὰρ ἐναντίων
[2, 3]   γένεσιν εἶναι, γένεσιν δ´, εἴπερ  καὶ   πῦρ, τοῦτο δὲ καὶ τἆλλα,
[2, 13]   δὲ κοῦφον, τίνι διώριστο  καὶ   πῶς ἐπεφύκει φέρεσθαι ποῦ;
[2, 10]   εἶναι πρότερα τὰ δ´ ὕστερα,  καὶ   πῶς ἔχει πρὸς ἄλληλα τοῖς
[2, 12]   συμβαίνει τοὐναντίον· ἐλάττους γὰρ ἥλιος  καὶ   σελήνη κινοῦνται (κινήσεις τῶν
[2, 9]   τοιούτῳ τάχει φερομένων· ἡλίου δὲ  καὶ   σελήνης, ἔτι τε τοσούτων τὸ
[2, 9]   σιγήν· πρὸς ἄλληλα γὰρ φωνῆς  καὶ   σιγῆς εἶναι τὴν διάγνωσιν· ὥστε
[2, 7]   ἐκπυροῦν καὶ ξύλα καὶ λίθους  καὶ   σίδηρον· εὐλογώτερον οὖν τὸ ἐγγύτερον
[2, 14]   τε κυμαίνειν, ἀλλὰ συμπιέζεσθαι μᾶλλον  καὶ   συγχωρεῖν ἕτερον ἑτέρῳ, ἕως ἂν
[2, 4]   εἴη πᾶσα· πάντα γὰρ ἅπτεται  καὶ   συνεχῆ ἐστι ταῖς σφαίραις. Ἔτι
[2, 13]   βίᾳ νῦν γῆ μένει,  καὶ   συνῆλθεν ἐπὶ τὸ μέσον φερομένη
[2, 14]   τὸ σχῆμα τῆς γῆς, ἀλλὰ  καὶ   σφαίρας οὐ μεγάλης· οὐ γὰρ
[2, 14]   γὰρ οὔσης ἐπὶ τοῦ μέσου  καὶ   σφαιροειδοῦς τῆς γῆς πολλαπλάσιον βάρος
[2, 11]   οὐδὲ μάτην ποιεῖ, δῆλον ὅτι  καὶ   σχῆμα τοιοῦτον ἀπέδωκε τοῖς ἀκινήτοις
[2, 4]   συμβήσεται καὶ τόπον εἶναι ἔξω  καὶ   σῶμα καὶ κενόν. Κύκλῳ γὰρ
[2, 4]   δὲ πῦρ περὶ τὸν ἀέρα,  καὶ   τὰ ἄνω σώματα κατὰ τὸν
[2, 8]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' (Ἐπεὶ δὲ φαίνεται  καὶ   τὰ ἄστρα μεθιστάμενα καὶ ὅλος
[2, 14]   ἄρκτον δὲ χωρίοις οὐχ ὁρῶνται,  καὶ   τὰ διὰ παντὸς ἐν τοῖς
[2, 2]   τὰ ἄνω πρὸς τὰ κάτω  καὶ   τὰ ἔμπροσθεν πρὸς τὰ ὄπισθεν
[2, 9]   τῆς βροντῆς διίστησι λίθους  καὶ   (τὰ καρτερώτατα τῶν σωμάτων. Τοσούτων
[2, 8]   ἔχειν τὰ τάχη τῶν ἄστρων  καὶ   τὰ μεγέθη τῶν κύκλων. Τοὺς
[2, 3]   ἔστι πῦρ καὶ γῆ, ἀνάγκη  καὶ   τὰ μεταξὺ αὐτῶν εἶναι σώματα·
[2, 14]   πότερον φέρεται τὰ βάρος ἔχοντα  καὶ   τὰ μόρια τῆς γῆς κατὰ
[2, 14]   τοῦ μέσου. Μαρτυρεῖ δὲ τούτοις  καὶ   τὰ παρὰ τῶν μαθηματικῶν λεγόμενα
[2, 4]   ἔχει, καθάπερ ὕδωρ πρὸς γῆν,  καὶ   τὰ πλεῖον ἀεὶ ἀπέχοντα τῶν
[2, 12]   ἄν, ὥσπερ καὶ ἄνθρωπος,  καὶ   τὰ πολλὰ πάντα πρὸ ὁδοῦ
[2, 4]   σφαιροειδεῖ συνεχὲς σφαιροειδές. Ὡσαύτως δὲ  καὶ   τὰ πρὸς τὸ μέσον τούτων·
[2, 8]   γὰρ θᾶττον κινεῖσθαι τὰ ἔξω,  καὶ   τὰ τάχη εἶναι κατὰ τὰ
[2, 11]   εἴπερ ἓν τοιοῦτον, δῆλον ὅτι  καὶ   τἆλλα ἂν εἴη σφαιροειδῆ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 3]   εἴπερ καὶ πῦρ, τοῦτο δὲ  καὶ   τἆλλα, εἴπερ καὶ γῆν· ταύτην
[2, 13]   πρὸς τὰ φαινόμενα τοὺς λόγους  καὶ   τὰς αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός
[2, 1]   τέλειος οὖσα περιέχει τὰς ἀτελεῖς  καὶ   τὰς ἐχούσας πέρας καὶ παῦλαν,
[2, 9]   τὸ μέγεθος. Ὑποθέμενοι δὲ ταῦτα  καὶ   τὰς ταχυτῆτας ἐκ τῶν ἀποστάσεων
[2, 13]   τὴν ἐπιπρόσθησιν τῆς γῆς. Διὸ  καὶ   τὰς τῆς σελήνης ἐκλείψεις πλείους
[2, 7]   ὄντος ἀνάγκη φερομένης ἐκείνης ἐκθερμαίνεσθαι,  καὶ   ταύτῃ μάλιστα ἥλιος
[2, 5]   ἁπλῆν τε κίνησιν καὶ ἄπαυστον,  καὶ   ταύτην ἐπὶ τὸ τιμιώτερον. Περὶ
[2, 4]   οὐρανὸς κύκλῳ τε φέρεται  καὶ   τάχιστα κινεῖται, σφαιροειδῆ αὐτὸν ἀνάγκη
[2, 8]   σχημάτων χρησιμώτατον (οὕτω γὰρ ἂν  καὶ   τάχιστα κινοῖτο καὶ μάλιστα κατέχοι
[2, 10]   οὐρανοῦ περιφορὰν ἁπλῆν τ´ εἶναι  (καὶ   ταχίστην, τὰς δὲ τῶν ἄλλων
[2, 1]   εἷς καὶ ἀΐδιος, ἀρχὴν μὲν  καὶ   τελευτὴν οὐκ ἔχων τοῦ παντὸς
[2, 13]   δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον εἶναί τινα  καὶ   τῇ γῇ φύσει τόπον· εἰ
[2, 1]   ἀϊδιότητος οὕτως ὑπολαβεῖν ἐμμελέστερον, ἀλλὰ  καὶ   τῇ μαντείᾳ τῇ περὶ τὸν
[2, 4]   λαβεῖν δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται πρότερον,  καὶ   τῇ μὲν εὐθείᾳ πρόσθεσίς ἐστιν
[2, 12]   Δῆλον δὲ τοῦτο περὶ ἐνίων  καὶ   τῇ ὄψει γέγονεν· τὴν γὰρ
[2, 4]   γὰρ οἰκειότατόν τε τῇ οὐσίᾳ  καὶ   τῇ φύσει πρῶτον. Εἴπωμεν δὲ
[2, 13]   οὐ μόνον δὲ ταύτην, ἀλλὰ  καὶ   τὴν ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν πρότερον.
[2, 14]   (φορὰς ἔξω τῆς πρώτης, ὥστε  καὶ   τὴν γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε περὶ
[2, 13]   φέρεσθαί που πέφυκεν, δῆλον ὅτι  καὶ   τὴν γῆν οἰητέον. Ἀλλὰ μὴν
[2, 12]   τούτων ζητεῖν μὲν καλῶς ἔχει  καὶ   τὴν ἐπὶ πλεῖον σύνεσιν, καίπερ
[2, 9]   μέγεθος ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο  καὶ   τὴν ἰσχὺν ἀμήχανον εἶναι τῆς
[2, 1]   ἄλυπον καὶ μακαρίαν· ἀνάγκη γὰρ  καὶ   τὴν κίνησιν μετὰ βίας οὖσαν,
[2, 14]   ἀπὸ τοῦ μέσου, φανερὸν ὅτι  καὶ   τὴν ὅλην ἔτι ἀδυνατώτερον· εἰς
[2, 13]   μόριον αὐτῆς, ἀναγκαῖον ἐνταῦθα φέρεσθαι  καὶ   τὴν ὅλην· οὗ δὲ φέρεται
[2, 12]   πλειόνων, χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ νομίζειν  καὶ   τὴν τῶν ἄστρων πρᾶξιν εἶναι
[2, 6]   κινοῦν μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν. Ὥστε  καὶ   τὴν φορὰν ἀδύνατον ἀνώμαλον εἶναι.
[2, 8]   τόν τε κύκλον εἶναι μείζω  καὶ   τὴν φορὰν θάττω τοῦ ἐν
[2, 1]   πίστιν περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτοῦ  καὶ   τῆς ἀϊδιότητος. Διόπερ καλῶς ἔχει
[2, 12]   νοῆσαι γὰρ δεῖ τῆς ζωῆς  καὶ   τῆς ἀρχῆς ἑκάστης πολλὴν ὑπεροχὴν
[2, 12]   κινοῦσιν αἱ πρὸ τῆς τελευταίας  καὶ   τῆς ἓν ἄστρον ἐχούσης· ἐν
[2, 13]   δὴ οἱ περὶ τῆς κινήσεως  καὶ   τῆς μονῆς εἰρημένοι τρόποι πολλοὶ
[2, 3]   γὰρ αὐτὴ ὕλη τῶν ἐναντίων,  καὶ   τῆς στερήσεως πρότερον κατάφασις
[2, 12]   σχῆμα, περί τε τῆς φορᾶς  καὶ   τῆς τάξεως αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'
[2, 13]   καὶ τοῦ πράγματος ὂν μέσον  καὶ   τῆς φύσεως. Καίτοι καθάπερ ἐν
[2, 13]   μὲν γὰρ ἀρχὴ τὸ μέσον  καὶ   τίμιον, τὸ δὲ τοῦ τόπου
[2, 6]   συνεστᾶσι καὶ ἐν ποίοις σχήμασι  καὶ   τίνες αἱ κινήσεις αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 2]   τὸ κάτω, καὶ τὸ πρόσθιον  καὶ   τὸ ἀντικείμενον, καὶ τὸ δεξιὸν
[2, 2]   κινήσεως ἀρχήν, δῆλον ὅτι ἔχει  καὶ   τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω
[2, 6]   τὸ γὰρ πρῶτον τοῦ πρώτου  καὶ   τὸ ἁπλοῦν τοῦ ἁπλοῦ καὶ
[2, 4]   γένει τὸ ἓν τῶν πολλῶν  καὶ   τὸ ἁπλοῦν τῶν συνθέτων, πρῶτον
[2, 2]   πρῶτον, εἰ τὸ δεξιὸν ὑπάρχει  καὶ   τὸ ἀριστερόν, ἔτι πρότερον τὰς
[2, 5]   ἔχει, εἴπερ καὶ τὸ δεξιὸν  καὶ   τὸ ἀριστερόν, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον,
[2, 2]   τὸ κάτω καὶ τὸ δεξιὸν  καὶ   τὸ ἀριστερόν. Οὐ δεῖ γὰρ
[2, 2]   καὶ φυτοῖς, τὸ δὲ δεξιὸν  καὶ   τὸ ἀριστερὸν οὐκ ἐνυπάρχει τοῖς
[2, 2]   τὸ κάτω καὶ τὸ δεξιὸν  καὶ   τὸ ἀριστερὸν πρὸς ἡμᾶς ἐπαναφέροντες·
[2, 2]   ταύτας ἀρχὰς ἔλεγον, τὸ δεξιὸν  καὶ   τὸ ἀριστερόν, τὰς δὲ τέτταρας
[2, 2]   τὸ ἀντικείμενον, καὶ τὸ δεξιὸν  καὶ   τὸ ἀριστερόν· ταύτας γὰρ τὰς
[2, 2]   δ´ οἷον τό τε δεξιὸν  καὶ   τὸ ἀριστερόν, τοῖς δ´ ἔνια,
[2, 6]   καὶ τὸ ἁπλοῦν τοῦ ἁπλοῦ  καὶ   τὸ ἄφθαρτον καὶ ἀγένητον τοῦ
[2, 3]   τοῦ ψυχροῦ) δ´ ἠρεμία  καὶ   τὸ βαρὺ λέγεται κατὰ στέρησιν
[2, 6]   εἶναι τῇ κινήσει τὸ θᾶττον  καὶ   τὸ βραδύτερον· τοῦτο δὲ παντελῶς
[2, 2]   σώματι τὸ ἄνω καὶ κάτω  καὶ   τὸ δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν καὶ
[2, 2]   τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω  καὶ   τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν.
[2, 2]   τὸ πρόσθιον καὶ τὸ ἀντικείμενον,  καὶ   τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν·
[2, 2]   τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω  καὶ   τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν
[2, 5]   τῆς εἰς τοὔπισθεν, ἔχει, εἴπερ  καὶ   τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν,
[2, 14]   ἔχει μέχρι πρὸς τὸ μέσον,  καὶ   τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ μείζονος
[2, 2]   καὶ τὸ δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν  καὶ   τὸ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν ζητητέον,
[2, 2]   τῷ κόσμῳ οὐ τὸ ἄνω  καὶ   τὸ κάτω, ἀλλὰ τὸ παρὰ
[2, 2]   ὅτι ἔχει καὶ τὸ ἄνω  καὶ   τὸ κάτω καὶ τὸ δεξιὸν
[2, 2]   μὲν τούτοις λέγομεν τὸ ἄνω  καὶ   τὸ κάτω καὶ τὸ δεξιὸν
[2, 2]   δὲ τὰ τρία τὸ ἄνω  καὶ   τὸ κάτω, καὶ τὸ πρόσθιον
[2, 2]   τοῖς δὲ φυτοῖς τὸ ἄνω  καὶ   τὸ κάτω μόνον. Εἰ δὲ
[2, 2]   σχήμασι, καὶ τὸ μὲν ἄνω  καὶ   τὸ κάτω πᾶσι τοῖς ἐμψύχοις
[2, 2]   ἐστι τὸ παρὰ τὸ ἄνω  καὶ   τὸ κάτω. Τῶν δὲ πόλων
[2, 13]   τὸν τρόπον, ὅτι τὸ πλάτος  καὶ   τὸ μέγεθος αὐτῆς αἴτιον, οἱ
[2, 14]   μόνον φανερὸν ὅτι περιφερής, ἀλλὰ  καὶ   τὸ μέγεθος οὐκ οὖσα μεγάλη·
[2, 9]   τε τοσούτων τὸ πλῆθος ἄστρων  καὶ   τὸ μέγεθος φερομένων τῷ τάχει
[2, 2]   τὰ δὲ καὶ τοῖς σχήμασι,  καὶ   τὸ μὲν ἄνω καὶ τὸ
[2, 13]   τοῦ μεταξύ, τὸ δ´ ἔσχατον  καὶ   τὸ μέσον πέρας· ὥστ´ ἐκ
[2, 6]   καὶ πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι δὲ  καὶ   τὸ μὴ λανθάνειν ἐπὶ τούτων
[2, 13]   αἰτιάσεται τὴν δίνην. Ἄτοπον δὲ  καὶ   τὸ μὴ συννοεῖν ὅτι πρότερον
[2, 9]   λέγειν ἐγχειροῦσι τὴν αἰτίαν, ἀλλὰ  καὶ   τὸ μηδὲν πάσχειν χωρὶς αἰσθήσεως.
[2, 14]   γὰρ τὸ μόριον πέφυκε φέρεσθαι,  καὶ   τὸ ὅλον ἐνταῦθα πέφυκεν· ὥστ´
[2, 5]   πειρᾶσθαι καὶ τὸ περὶ πάντων  καὶ   τὸ παριέναι μηθὲν τάχ´ ἂν
[2, 13]   πέρας. Τιμιώτερον δὲ τὸ περιέχον  καὶ   τὸ πέρας τὸ περαινόμενον·
[2, 13]   ἐπὶ τῶν ἐσχάτων. Θαυμαστὸν δὲ  καὶ   τὸ περὶ μὲν τῆς μονῆς
[2, 5]   περὶ ἐνίων ἀποφαίνεσθαί τι πειρᾶσθαι  καὶ   τὸ περὶ πάντων καὶ τὸ
[2, 13]   φέρεται καὶ μένειν οὐκ ἐθέλει,  καὶ   τὸ πλεῖον ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν
[2, 2]   τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω,  καὶ   τὸ πρόσθιον καὶ τὸ ἀντικείμενον,
[2, 2]   οὐρανῷ προσάπτειν τι τῶν τοιούτων,  καὶ   τὸ πρῶτον, καθάπερ εἴπομεν, ἐν
[2, 13]   πλησιάζει πρὸς ἡμᾶς. (Ἔτι δὲ  καὶ   τὸ πῦρ ἄνω φέρεται διὰ
[2, 14]   πρὸς τὸ μέσον, ὥσπερ φαίνεται,  καὶ   τὸ πῦρ ἀπὸ τοῦ μέσου
[2, 14]   παντός· καὶ γὰρ τὰ κοῦφα  καὶ   τὸ πῦρ εἰς τοὐναντίον φερόμενα
[2, 13]   ἐπὶ τοῦ μέσου, μένειν, ὥστε  καὶ   τὸ πῦρ ἠρεμήσει· τὸ γὰρ
[2, 13]   εἶναι σφαιροειδής, τοῖς δὲ πλατεῖα  καὶ   τὸ σχῆμα τυμπανοειδής· (ποιοῦνται δὲ
[2, 14]   πρὸς ἓν τὸ μέσον φέρεται,  καὶ   τὸ τῆς γῆς. Φανερὸν τοίνυν
[2, 14]   τὸ αὐτὸ μέσον τοῦ ὅλου  καὶ   τὸ τῆς γῆς· ὥστε
[2, 13]   τοῦ ἡλίου πρὸς τὴν γῆν  καὶ   τὸ τῆς περιφερείας μέγεθος, ὡς
[2, 13]   ὥσπερ τὸ μέσον ἁπλῶς λεγόμενον,  καὶ   τὸ τοῦ μεγέθους μέσον καὶ
[2, 12]   ὅταν καὶ οὗ ἕνεκα  καὶ   τὸ τούτου ἕνεκα) Τῶν δ´
[2, 9]   Φανερὸν δ´ ἐκ τούτων ὅτι  καὶ   τὸ φάναι γίνεσθαι φερομένων ἁρμονίαν,
[2, 7]   δὲ θερμότης ἀπ´ αὐτῶν  καὶ   τὸ φῶς γίνεται παρεκτριβομένου τοῦ
[2, 9]   διὰ συνήθειαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν,  καὶ   τοῖς ἀνθρώποις ταὐτὸ συμβαίνειν. Ταῦτα
[2, 7]   αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Εὐλογώτατον δὴ  καὶ   τοῖς εἰρημένοις ἑπόμενον ἡμῖν τὸ
[2, 14]   ἄπιστα δοκεῖν· λέγουσι δὲ τεκμαιρόμενοι  καὶ   τοῖς ἐλέφασιν, ὅτι περὶ ἀμφοτέρους
[2, 2]   δυνάμει διαφέρει μόνον, τὰ δὲ  καὶ   τοῖς σχήμασι, καὶ τὸ μὲν
[2, 2]   δεξιὸν πρὸς τὸ ἀριστερὸν διαφορὰν  καὶ   τοῖς σχήμασιν, εἶτα περιθείη σφαῖραν·
[2, 1]   τὴν παῦλαν. Τὸν δ´ οὐρανὸν  καὶ   τὸν ἄνω τόπον οἱ μὲν
[2, 8]   τε ἄστρον διεληλυθέναι τὸν κύκλον  καὶ   τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι τὴν αὑτοῦ
[2, 7]   καὶ ἐπείπερ αὐτὰ ἐκπυροῦται, ἀνάγκη  καὶ   τὸν κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα τὸ
[2, 4]   Εἰ γὰρ ἔσται εὐθύγραμμος, συμβήσεται  καὶ   τόπον εἶναι ἔξω καὶ σῶμα
[2, 4]   ᾠοειδές· ἐν ἅπασι γὰρ συμβήσεται  καὶ   τόπον ἔξω καὶ κενὸν εἶναι
[2, 12]   σύνεσιν, καίπερ μικρὰς ἔχοντας ἀφορμὰς  καὶ   τοσαύτην ἀπόστασιν ἀπέχοντας τῶν περὶ
[2, 13]   μονῆς ἦν; Οὐ γὰρ δὴ  καὶ   τότε αἰτιάσεται τὴν δίνην. Ἄτοπον
[2, 14]   μέσου τὴν ῥοπὴν ἐχόντων ἀμφοῖν,  καὶ   τοῦ βαρυτέρου προωθοῦντος μέχρι τούτου
[2, 5]   βέλτιστα, αὕτη ἂν εἴη αἰτία  καὶ   τοῦ εἰρημένου· βέλτιστον γὰρ κινεῖσθαι
[2, 14]   ταὐτὸ μέσον εἶναι τῆς γῆς  καὶ   τοῦ παντός· φέρεται γὰρ καὶ
[2, 13]   πάντῃ τεινομένης, ὅτι οὐ διαρραγήσεται,  καὶ   τοῦ πεινῶντος καὶ διψῶντος σφόδρα
[2, 13]   καὶ τὸ τοῦ μεγέθους μέσον  καὶ   τοῦ πράγματος ὂν μέσον καὶ
[2, 8]   τὴν ἀσθένειαν. Ὅπερ αἴτιον ἴσως  καὶ   τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι τοὺς ἀστέρας
[2, 13]   ζῴοις οὐ ταὐτὸν τοῦ ζῴου  καὶ   τοῦ σώματος μέσον, οὕτως ὑποληπτέον
[2, 13]   λόγον ὄντα περὶ τῆς γῆς  καὶ   τοῦ ὕδατος τοῦ ὀχοῦντος τὴν
[2, 9]   τῶν σωμάτων. Τοσούτων δὲ φερομένων,  καὶ   τοῦ ψόφου διιόντος πρὸς τὸ
[2, 12]   ἕνεκα ποιῆσαι, τοῦτο δ´ ἄλλου  καὶ   τοῦτο ἑτέρου, ἐν μὲν ἑνὶ
[2, 5]   οὐκ ἐπὶ θάτερα; ἀνάγκη γὰρ  καὶ   τοῦτο ἀρχὴν εἶναι
[2, 13]   ἴδιον τῆς γῆς. (Ἄτοπον δὲ  καὶ   τοῦτο μὲν ζητεῖν, διὰ τί
[2, 3]   στοιχείσων πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ  καὶ   τοῦτο νῦν, ὕστερον δὲ πειρατέον
[2, 1]   οὐκ ἐνδέχεται, μεγάλην ἂν ἔχοι  καὶ   τοῦτο ῥοπὴν (εἰς πίστιν περὶ
[2, 1]   προσδεῖσθαι τὴν σωτηρίαν· ἐοίκασι γὰρ  καὶ   τοῦτον οἱ συστήσαντες τὸν λόγον
[2, 14]   τόπον τῷ περὶ τὴν Ἰνδικήν,  καὶ   τοῦτον τὸν τρόπον εἶναι τὴν
[2, 12]   τὸ δραμεῖν μόνον ἰσχνανθῆναι,  καὶ   τούτων θάτερον τέλος αὐτοῖς. Μάλιστα
[2, 14]   δὲ συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον  καὶ   τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων. Τοῦτο
[2, 14]   παντός ἐστιν· διὰ τοῦτο γὰρ  καὶ   τυγχάνει κειμένη νῦν ἐπὶ τοῦ
[2, 6]   τῷ τε γὰρ χρόνῳ ἀΐδιος  καὶ   τῷ μήκει συνηγμένη καὶ ἄκλαστος·
[2, 2]   κάτω μόνον. Εἰ δὲ δεῖ  καὶ   τῷ οὐρανῷ προσάπτειν τι τῶν
[2, 9]   Οἱ γὰρ ὑπερβάλλοντες ψόφοι διακναίουσι  καὶ   τῶν ἀψύχων σωμάτων τοὺς ὄγκους,
[2, 13]   διψῶντος σφόδρα μέν, ὁμοίως δέ,  καὶ   τῶν ἐδωδίμων καὶ ποτῶν ἴσον
[2, 12]   δ´ ἐν μέσῳ τοῦ πρώτου  καὶ   τῶν ἐσχάτων ἀφικνεῖται μέν, διὰ
[2, 2]   τὰς δια (στάσεις τῶν μορίων  καὶ   τῶν κατὰ τόπον ὡρισμένων τοσαῦτα
[2, 8]   ταὐτὰ τάχη τῶν ἄστρων εἶναι  καὶ   τῶν κύκλων· ἕκαστον γὰρ δὴ
[2, 13]   μένειν ἐφ´ ὕδατος, δῆλον ὅτι  καὶ   τῶν μορίων ἕκαστον· νῦν δ´
[2, 9]   φερομένων σωμάτων γίγνεσθαι ψόφον, ἐπεὶ  καὶ   τῶν παρ´ ἡμῖν οὔτε τοὺς
[2, 2]   τὸ κατὰ τοὺς πόλους διάστημα,  καὶ   τῶν πόλων τὸν μὲν ἄνω
[2, 2]   καὶ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν. Διὸ  καὶ   τῶν Πυθαγορείων ἄν τις θαυμάσειεν
[2, 14]   εἰ γιγνομένης τὸν τρόπον ὃν  καὶ   τῶν φυσιολόγων λέγουσί τινες γενέσθαι.
[2, 14]   εἶναι φύσει βούλεται εἶναι  καὶ   ὑπάρχειν, ἀλλὰ μὴ βίᾳ
[2, 7]   πλησιάζοντός τε αὐτοῦ καὶ ἀνίσχοντος  καὶ   ὑπὲρ ἡμῶν ὄντος γίγνεται
[2, 4]   σφαίραις. Ἔτι δὲ ἐπεὶ φαίνεται  καὶ   ὑπόκειται κύκλῳ περιφέρεσθαι τὸ πᾶν,
[2, 5]   ἀπορία ὅτι ἔχει) τὸ πρότερον  καὶ   ὕστερον· αὕτη γὰρ αἰτία
[2, 13]   οἰσθήσεται ἀπὸ τοῦ μέσου, ὥσπερ  καὶ   φαίνεται φερόμενον, ἂν μή τι
[2, 14]   φορᾶς· βέλτιον δὲ τιθέναι τἀληθές,  καὶ   φάναι τοῦτο συμβαίνειν διὰ τὸ
[2, 13]   τῆς γῆς· ἀλλ´ ἔτι προστιθέασι,  καὶ   φασὶ διὰ τὴν ἠρεμίαν ἀναγκαῖον
[2, 13]   μένουσα ἐπὶ τοῦ μέσου, ἀλλὰ  καὶ   φερομένη πρὸς τὸ μέσον. Ὅπου
[2, 3]   καὶ ποιεῖ τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων,  καὶ   φθαρτικὰ ἀλλήλων ἐστίν. Ἔτι δ´
[2, 11]   οὐ γὰρ ἂν ἐγίνετο αὐξανομένη  καὶ   φθίνουσα τὰ μὲν πλεῖστα μηνοειδὴς
[2, 6]   παρὰ φύσιν εἰσίν, οἷον γῆρας  καὶ   φθίσις. Ὅλη γὰρ ἴσως
[2, 2]   τοῖς ἐμψύχοις ἐστὶν ὁμοίως ζῴοις  καὶ   φυτοῖς, τὸ δὲ δεξιὸν καὶ
[2, 12]   οἵα περ τῶν ζῴων  καὶ   φυτῶν. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα αἱ
[2, 6]   ἔκ τινος εἴς τι εἶναι  καὶ   ὡρισμένην. Ἔτι δ´ εἴ τις




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/11/2009