Alphabétiquement     [«   »]
δ´ 119
δαψιλὸς 1
δέ 8
δὲ 208
δέδεικται 4
δέῃ 1
Δεῖ 2
Fréquences     [«    »]
207 γὰρ
173 τοῦ
151 τῶν
208 δὲ
374 τὸ
424 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Traité du ciel, Livre II

δὲ


Livre, chapitre
[2, 7]   τῇ κινήσει γίγνεται πῦρ. Τῶν  δὲ   ἄνω ἕκαστον ἐν τῇ σφαίρᾳ
[2, 2]   αἱ κινήσεις τοῖς ἔχουσιν. Ἔστι  δὲ   ἀπὸ μὲν τοῦ ἄνω
[2, 2]   τούτου τὸ μὲν δεξιὸν τὸ  δὲ   ἀριστερὸν ὁμοίων γ´ ὄντων τῶν
[2, 8]   τοὺς μὲν κύκλους κινεῖσθαι, τὰ  δὲ   ἄστρα ἠρεμεῖν καὶ ἐνδεδεμένα τοῖς
[2, 6]   ὁτὲ μὲν γίνεται θάττων ὁτὲ  δὲ   βραδυτέρα πάλιν, τὰ μέρη
[2, 10]   τὰς μὲν εἶναι θάττους τὰς  δὲ   βραδυτέρας· ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται τὴν
[2, 6]   τοῦ μὲν θᾶττον κινουμένου τοῦ  δὲ   βραδύτερον. Οὐ φαίνεται δ´ οὐθὲν
[2, 8]   τὸ μὲν ἔσται θᾶττον τὸ  δὲ   βραδύτερον (οὕτω δ´ οὐκ ἂν
[2, 3]   γένεσιν, ἐκ τούτων δῆλον. Εἰ  δὲ   γένεσιν, ἀναγκαῖον καὶ ἄλλην εἶναι
[2, 13]   μέσου πῦρ εἶναί φασι, τὴν  δὲ   γῆν, ἓν τῶν ἄστρων οὖσαν,
[2, 8]   ἂν ἐγίγνετο τὰ φαινόμενα. Τὴν  δὲ   γῆν ὑποκείσθω ἠρεμεῖν. Λείπεται δὴ
[2, 9]   τῷ μεγέθει τὸν ψόφον, τούτου  δὲ   γινομένου καὶ δεῦρ´ ἀφικνεῖσθαι καὶ
[2, 2]   καὶ τὸ κάτω μόνον. Εἰ  δὲ   δεῖ καὶ τῷ οὐρανῷ προσάπτειν
[2, 3]   μὲν οὖν ὑποκείσθω τοῦτο, ὕστερον  δὲ   δειχθήσεται περὶ αὐτοῦ. Ἀλλὰ μὴν
[2, 2]   τὸ ὅθεν κίνησις, τὸ  δὲ   δεξιὸν ἀφ´ οὗ, τὸ δ´
[2, 2]   ὁμοίως ζῴοις καὶ φυτοῖς, τὸ  δὲ   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν οὐκ
[2, 2]   ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ  δὲ   δεξιὸν τοῦ πλάτους, δὲ
[2, 2]   ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ  δὲ   δεξιὸν τοῦ πλάτους, τὸ δ´
[2, 1]   μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς, τῶν  δὲ   δεχομένη τὴν παῦλαν. Τὸν δ´
[2, 12]   ἀφικνεῖται (ἐγγὺς) δι´ ὀλίγων, τὸ  δὲ   διὰ πολλῶν, τὸ δ´ οὐδ´
[2, 14]   σχήματος αἰτία σφαιροειδὴς οὖσα. Ἔτι  δὲ   διὰ τῆς τῶν ἄστρων φαντασίας
[2, 13]   γῆς πρὸς τὸ μέσον· νῦν  δὲ   διὰ τίν´ αἰτίαν πάντα τὰ
[2, 14]   τὸ σχῆμα σφαίρας ἐστίν. Οὐδὲν  δὲ   διοίσει πρὸς τὸν λόγον, οὐδ´
[2, 11]   πλεῖστα μηνοειδὴς ἀμφίκυρτος, ἅπαξ  δὲ   διχότομος. Καὶ πάλιν διὰ τῶν
[2, 13]   ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν πρότερον. Ἐνίοις  δὲ   δοκεῖ καὶ πλείω σώματα τοιαῦτα
[2, 8]   τὴν αὐτὴν κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος  δὲ   δοκεῖ τῶν ἄστρων ἥλιος
[2, 12]   ὑγιαίνει, τὸ δ´ ἰσχνανθέν, τὸ  δὲ   δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ
[2, 13]   ἐν ταῖς κλεψύδραις ὕδωρ. Ὅτι  δὲ   δύναται πολὺ βάρος φέρειν ἀπολαμβανόμενος
[2, 4]   ἐπιπέδων σχημάτων κύκλος. Ἔτι  δὲ   εἴπερ τέλειόν ἐστιν οὗ μηδὲν
[2, 2]   ἐν τοῖς δεξιοῖς ἐσμεν, ἐκεῖνοι  δὲ   ἐν τοῖς κάτω καὶ ἐν
[2, 4]   συνεχῆ ἐστι ταῖς σφαίραις. Ἔτι  δὲ   ἐπεὶ φαίνεται καὶ ὑπόκειται κύκλῳ
[2, 7]   ὁμοίως καὶ ἡμεῖς λέγομεν.  δὲ   θερμότης ἀπ´ αὐτῶν καὶ τὸ
[2, 5]   τῶν ἐνδεχομένων τὸ βέλτιστον, ἔστι  δὲ   καθάπερ τῶν ἐπὶ τῆς εὐθείας
[2, 4]   καὶ τῇ φύσει πρῶτον. Εἴπωμεν  δὲ   καθόλου περὶ τῶν σχημάτων, τὸ
[2, 12]   δὲ δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν, τὸ  δὲ   καὶ ἄλλο τι πρᾶξαν τοῦ
[2, 6]   γὰρ ἐπίτασις, καὶ ἄνεσις. Ἔτι  δὲ   καὶ ἄλογον ἄπειρον χρόνον ἀδύνατον
[2, 13]   πάσας τεθεωρηκέναι τὰς διαφοράς. Ἀναξιμένης  δὲ   καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος τὸ
[2, 14]   βίᾳ καὶ παρὰ φύσιν. Ἔτι  δὲ   καὶ διὰ τῶν φαινομένων κατὰ
[2, 12]   τὸ δὲ μικρὰ περιπατῆσαν, τῷ  δὲ   καὶ δρόμου δεῖ καὶ πάλης
[2, 2]   μὴ κινεῖσθαι τοὺς πόλους. Ἅμα  δὲ   καὶ εἰώθαμεν λέγειν τὰ πλάγια
[2, 4]   τῶν σχημάτων κύκλος. Ὡσαύτως  δὲ   καὶ σφαῖρα τῶν στερεῶν·
[2, 4]   τῶν στερεῶν σχημάτων, δῆλον. Ἔστι  δὲ   καὶ κατὰ τὸν ἀριθμὸν τὴν
[2, 13]   ἡμίσειαν ἀπεχόντων τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι  δὲ   καὶ κειμένην ἐπὶ τοῦ κέντρου
[2, 4]   σφαῖρα ἐν τοῖς στερεοῖς. Ἔτι  δὲ   καὶ οἱ διαιροῦντες εἰς ἐπίπεδα
[2, 8]   πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι ἔοικεν. Ἅμα  δὲ   καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς
[2, 13]   ἔχουσί τινες τὴν δόξαν, ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ μονῆς καὶ κινήσεως·
[2, 13]   ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραπται. Παραπλησίως  δὲ   καὶ περὶ τοῦ σχήματος ἀμφισβητεῖται·
[2, 12]   τὸ φανὸν καὶ λαμπρόν. Ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ τοὺς ἄλλους ἀστέρας
[2, 3]   τῶν σωμάτων πρὸς ἄλληλα. Λεχθήσεται  δὲ   καὶ περὶ τούτου ἐν τοῖς
[2, 1]   ἔχων τοῦ παντὸς αἰῶνος, ἔχων  δὲ   καὶ περιέχων ἐν αὑτῷ τὸν
[2, 9]   οὔτε τοιούτῳ τάχει φερομένων· ἡλίου  δὲ   καὶ σελήνης, ἔτι τε τοσούτων
[2, 4]   τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς σφαιροειδές. Ὡσαύτως  δὲ   καὶ τὰ πρὸς τὸ μέσον
[2, 3]   δ´, εἴπερ καὶ πῦρ, τοῦτο  δὲ   καὶ τἆλλα, εἴπερ καὶ γῆν·
[2, 6]   ἄλογον καὶ πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι  δὲ   καὶ τὸ μὴ λανθάνειν ἐπὶ
[2, 13]   τότε αἰτιάσεται τὴν δίνην. Ἄτοπον  δὲ   καὶ τὸ μὴ συννοεῖν ὅτι
[2, 13]   μονῆς ἐπὶ τῶν ἐσχάτων. Θαυμαστὸν  δὲ   καὶ τὸ περὶ μὲν τῆς
[2, 13]   δίνη πλησιάζει πρὸς ἡμᾶς. (Ἔτι  δὲ   καὶ τὸ πῦρ ἄνω φέρεται
[2, 2]   τῇ δυνάμει διαφέρει μόνον, τὰ  δὲ   καὶ τοῖς σχήμασι, καὶ τὸ
[2, 13]   μέσον ἴδιον τῆς γῆς. (Ἄτοπον  δὲ   καὶ τοῦτο μὲν ζητεῖν, διὰ
[2, 3]   τῶν στοιχείσων πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω  δὲ   καὶ τοῦτο νῦν, ὕστερον δὲ
[2, 4]   τὴν παράλλαξιν τῶν γωνιῶν. Ὁμοίως  δὲ   κἂν εἴ τι ἄλλο σχῆμα
[2, 13]   στιγμὴ τῶν σωμάτων ἐστίν. Ὥσπερ  δὲ   κἂν ἐκ μεγάλου συνέλθοι πυκνούμενον
[2, 10]   θεωρείσθω· λέγεται γὰρ ἱκανῶς. Συμβαίνει  δὲ   κατὰ λόγον γίγνεσθαι τὰς ἑκάστου
[2, 12]   κατὰ τὸ μέλαν αὐτῆς, ἐξελθόντα  δὲ   κατὰ τὸ φανὸν καὶ λαμπρόν.
[2, 2]   πόλων τὸν μὲν ἄνω τὸν  δὲ   κάτω· διαφορὰν γὰρ ἐν τούτοις
[2, 4]   ὅλα σφαιροειδῆ ἀνάγκη εἶναι· τὰ  δὲ   κάτω τῆς τῶν πλανήτων ἅπτεται
[2, 2]   γὰρ ὅλως οὐ κινεῖται, τὰ  δὲ   κινεῖται μὲν ἀλλ´ οὐ πανταχόθεν
[2, 4]   δὲ μέτρον τὸ ἐλάχιστον, ἐλαχίστη  δὲ   κίνησις ταχίστη, δῆλον ὅτι
[2, 11]   ἥκιστά ἐστι κινητικόν. Ἥκιστα  δὲ   κινητικὸν σφαῖρα διὰ τὸ
[2, 6]   οὗτος ἀγένητος καὶ ἀΐδιος, ἔτι  δὲ   κινούμενος ὁμαλῶς, ἐπὶ τοσοῦτον ἡμῖν
[2, 8]   τοῦ μὲν ἠρεμοῦντος τοῦ  δὲ   κινουμένου. Ἀμφότερα μὲν τοίνυν ἠρεμεῖν
[2, 6]   ἄφθαρτον καὶ ὅλως ἀμετάβλητον, τὸ  δὲ   κινοῦν πολὺ μᾶλλον εὔλογον εἶναι
[2, 13]   δίνην τὸ μὲν βαρὺ τὸ  δὲ   κοῦφον, τίνι διώριστο καὶ
[2, 3]   αὐτοῦ ἐπὶ τὸ μέσον· φύσει  δὲ   κύκλῳ κινεῖται· οὐ γὰρ ἂν
[2, 6]   δὲ ῥιπτουμένοις ἀνὰ μέσον. Τῆς  δὲ   κύκλῳ φορᾶς οὐκ ἔστιν οὔτε
[2, 13]   ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης μένειν. Τοῦτο  δὲ   λέγεται κομψῶς μέν, οὐκ ἀληθῶς
[2, 3]   πάμπαν ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν. Ὅμως  δὲ   λέγωμεν. δ´ αἰτία περὶ
[2, 14]   ταῦτ´ ἐστίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἡμεῖς  δὲ   λέγωμεν πρῶτον πότερον ἔχει κίνησιν
[2, 3]   οὐχ οὕτω τῷ τόπῳ, πολὺ  δὲ   μᾶλλον τῷ τῶν συμβεβηκότων αὐτοῖς
[2, 13]   τὸ μέσον συνελθεῖν φασίν· ὅτι  δὲ   μένει, ζητοῦσι τὴν αἰτίαν, καὶ
[2, 13]   τὸ κυριώτατον τοῦ παντός, τὸ  δὲ   μέσον εἶναι τοιοῦτον, (ὃ) Διὸς
[2, 10]   ἥκιστα διὰ τὴν ἀπόστασιν· τὰ  δὲ   μεταξὺ κατὰ λόγον ἤδη τῆς
[2, 4]   ὁμαλὴς καὶ ἀΐδιος, ἐν ἑκάστῳ  δὲ   μέτρον τὸ ἐλάχιστον, ἐλαχίστη δὲ
[2, 12]   ἄριστον πᾶσι τοῦ τέλους· εἰ  δὲ   μή, ἀεὶ ἄμεινόν ἐστιν ὅσῳ
[2, 6]   ἀεὶ ἐπίτασις τῆς φορᾶς (εἰ  δὲ   μὴ ἐπίτασις, οὐδ´ ἄνεσις· ὁμοίως
[2, 13]   αὐτῶν, οὐδὲ βίαιος ἔσται· εἰ  δὲ   μή ἐστι μήτε φύσει μήτε
[2, 13]   τῇ γῇ φύσει τόπον· εἰ  δὲ   μὴ ταύτῃ οὗτος τόπος,
[2, 13]   μὲν γάρ τινα ἀναγκαῖον· εἰ  δὲ   μηδὲν μᾶλλον κάτω ἄνω,
[2, 2]   σταίη, κινηθείη ἂν πάλιν. Λέγω  δὲ   μῆκος μὲν αὐτοῦ τὸ κατὰ
[2, 12]   οὐδὲ γυμναζόμενον εὖ ἔχει, τὸ  δὲ   μικρὰ περιπατῆσαν, τῷ δὲ καὶ
[2, 14]   ἔλθῃ ἐπὶ τὸ μέσον. Δεῖ  δὲ   νοῆσαι τὸ λεγόμενον ὥσπερ ἂν
[2, 1]   ὡς ὄντα μόνον ἀθάνατον·  δὲ   νῦν μαρτυρεῖ λόγος ὡς ἄφθαρτος
[2, 7]   τὸ ἐγγύτερον τοῦ πυρός, ἐγγύτερον  δὲ   ἀήρ· οἷον καὶ ἐπὶ
[2, 12]   ἴδιος φύσει φορά, αὕτη  δὲ   οἷον πρόσκειται, παντὸς δὲ πεπερασμένου
[2, 14]   τοῦτο πεπονθότων. Καὶ τῶν μαθηματικῶν  δὲ   ὅσοι τὸ μέγεθος ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται
[2, 12]   μονάδων τάξιν μὲν ἐχόντων, ἀψύχων  δὲ   πάμπαν, διανοούμεθα· δεῖ δ´ ὡς
[2, 8]   τρόπον ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον, τὸ  δὲ   πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι ἔοικεν. Ἅμα
[2, 8]   τε καὶ πάντες φασίν. Ἔτι  δὲ   πάντα μὲν εὔλογον τὴν αὐτὴν
[2, 6]   θᾶττον καὶ τὸ βραδύτερον· τοῦτο  δὲ   παντελῶς ἄλογον καὶ πλάσματι ὅμοιον.
[2, 13]   λόγος τῆς ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως  δὲ   πάντῃ τεινομένης, ὅτι οὐ διαρραγήσεται,
[2, 6]   κατὰ φύσιν οἷ φέρονται, τοῖς  δὲ   παρὰ φύσιν ὅθεν, τοῖς δὲ
[2, 3]   δὲ καὶ τοῦτο νῦν, ὕστερον  δὲ   πειρατέον δεῖξαι. Τούτων δ´ ὑπαρχόντων
[2, 12]   αὕτη δὲ οἷον πρόσκειται, παντὸς  δὲ   πεπερασμένου σώματος πρὸς πεπερασμένον
[2, 13]   πῦρ μὲν γῆς τιμιώτερον, τὸ  δὲ   πέρας τοῦ μεταξύ, τὸ δ´
[2, 13]   τάξεως αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν  δὲ   περὶ τῆς γῆς εἰπεῖν, οὗ
[2, 13]   ἔστι, βίᾳ δ´ ἔστιν. Ἐπεὶ  δὲ   (περὶ τούτων διώρισται πρότερον ὅσα
[2, 4]   ὑπὸ πλειόνων περιέχεται γραμμῶν, τὸ  δὲ   περιφερόγραμμον ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ δὲ
[2, 14]   ἀλλ´ οὐ παρ´ ἄλληλα· τοῦτο  δὲ   πέφυκε πρὸς τὸ φύσει σφαιροειδές.
[2, 8]   τοὺς ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους, τοὺς  δὲ   πλάνητας μὴ στίλβειν· οἱ μὲν
[2, 13]   γὰρ δοκεῖ εἶναι σφαιροειδής, τοῖς  δὲ   πλατεῖα καὶ τὸ σχῆμα τυμπανοειδής·
[2, 12]   τῶν σωμάτων τῶν θείων, αἱ  δὲ   πολλαὶ οὖσαι ἓν μόνον (ἑκάστη·
[2, 12]   τὰς μεγίστας ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι  δὲ   πολλῶν ὄντων τοιούτων οὐχ ἥκιστα
[2, 2]   ἄνω καὶ τὸ κάτω. Τῶν  δὲ   πόλων μὲν ὑπὲρ ἡμᾶς
[2, 10]   διιέναι τὸν αὑτοῦ κύκλον, τὸ  δὲ   πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ, τῶν δ´
[2, 10]   γὰρ ἐγγυτάτω μάλιστα κρατεῖται, τὸ  δὲ   πορρωτάτω πάντων ἥκιστα διὰ τὴν
[2, 10]   ἐγγύτερον ἀεὶ ἐν πλείονι, τὸ  δὲ   πορρώτερον ἐν ἐλάττονι. Τὸ μὲν
[2, 12]   διὰ ὀλίγης καὶ μιᾶς, τοῖς  δὲ   πορρωτέρω διὰ πλειόνων, ὥσπερ ἐπὶ
[2, 12]   αὐτὸ τὸ οὗ ἕνεκα,  δὲ   πρᾶξις ἀεί ἐστιν ἐν δυσίν,
[2, 13]   εἶναι αἴτια τοῖς αὐτοῖς. Ἔτι  δὲ   πρὸς Ἐμπεδοκλέα κἂν ἐκεῖνό τις
[2, 13]   κατὰ τὸν ἐκείνων λόγον. Ὅλως  δὲ   πρὸς τοὺς οὕτω λέγοντας περὶ
[2, 2]   εἶναι πρὸς τῇ ἀρχῇ, ἐκείνους  δὲ   πρὸς τῷ τέλει. Περὶ μὲν
[2, 4]   δὲ περιφερόγραμμον ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ  δὲ   πρότερον (τῇ φύσει) ἐν ἑκάστῳ
[2, 12]   τυχεῖν τῆς θειοτάτης ἀρχῆς.  δὲ   πρῶτος οὐρανὸς εὐθὺς τυγχάνει διὰ
[2, 13]   οἱ περὶ τὴν Ἰταλίαν, καλούμενοι  δὲ   Πυθαγόρειοι λέγουσιν· ἐπὶ μὲν γὰρ
[2, 13]   τὴν τιμιωτάτην ὑπάρχειν χώραν, εἶναι  δὲ   πῦρ μὲν γῆς τιμιώτερον, τὸ
[2, 13]   γῆ ἐπὶ τοῦ μέσου, τὸ  δὲ   πῦρ μὴ ζητεῖν διὰ τί
[2, 4]   ἀὴρ περὶ τὸ ὕδωρ, τὸ  δὲ   πῦρ περὶ τὸν ἀέρα, καὶ
[2, 5]   τοῦ λέγειν τίς ἐστιν, ἔτι  δὲ   πῶς ἔχων τῷ πιστεύειν, πότερον
[2, 6]   δὲ παρὰ φύσιν ὅθεν, τοῖς  δὲ   ῥιπτουμένοις ἀνὰ μέσον. Τῆς δὲ
[2, 11]   μὲν ἅπαντα καὶ ἕν,  δὲ   σελήνη δείκνυται διὰ τῶν περὶ
[2, 8]   γὰρ κυλιόμενον στρέφεσθαι ἀνάγκη, τῆς  δὲ   σελήνης ἀεὶ δῆλόν ἐστι τὸ
[2, 12]   τινα ἄλλην τοιαύτην τάξιν. Νῦν  δὲ   συμβαίνει τοὐναντίον· ἐλάττους γὰρ ἥλιος
[2, 14]   φέρεται, δύο κινεῖσθαι φοράς. Τούτου  δὲ   συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ
[2, 9]   φερόμενον ποιεῖ ψόφον· ἐν φερομένῳ  δὲ   συνεχὲς καὶ μὴ ποιοῦν πληγὴν
[2, 12]   τελευταία σφαῖρα ἐνδεδεμένη φέρεται, ἑκάστη  δὲ   σφαῖρα σῶμά τι τυγχάνει ὄν.
[2, 8]   γε τοῦ σώματος γεννῶσιν, τοῦ  δὲ   σφαιροειδοῦς δύο κινήσεις εἰσὶ καθ´
[2, 11]   οἱ μαθηματικοί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙA Τὸ  δὲ   σχῆμα τῶν ἄστρων ἑκάστου σφαιροειδὲς
[2, 4]   σχῆμα τοῦ πρώτου σώματος, πρῶτον  δὲ   σῶμα τὸ ἐν τῇ ἐσχάτῃ
[2, 8]   οἱ μὲν κύκλοι μένουσιν, αὐτὰ  δὲ   τὰ ἄστρα κινεῖται, τὰ αὐτὰ
[2, 2]   οἷον ἀρχή τις ἐστίν. Λέγω  δὲ   τὰ τρία τὸ ἄνω καὶ
[2, 4]   ὕδωρ, ἕως ἂν ἰσασθῇ. Ἴση  δὲ   ταῖς ἐκ τοῦ κέντρου
[2, 14]   καὶ ἀμφίκυρτος καὶ κοίλη) περὶ  δὲ   τὰς ἐκλείψεις ἀεὶ κυρτὴν ἔχει
[2, 13]   εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν· τὸ  δὲ   τὰς περὶ τούτου λύσεις μὴ
[2, 9]   ἀμήχανόν τινα τὸ μέγεθος. Ὑποθέμενοι  δὲ   ταῦτα καὶ τὰς ταχυτῆτας ἐκ
[2, 13]   περὶ τὸ μέσον, οὐ μόνον  δὲ   ταύτην, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντίχθονα,
[2, 14]   περιέχοντος τόπου τὸ μέσον. Συμβέβηκε  δὲ   ταὐτὸ μέσον εἶναι τῆς γῆς
[2, 14]   λίαν ὑπολαμβάνειν ἄπιστα δοκεῖν· λέγουσι  δὲ   τεκμαιρόμενοι καὶ τοῖς ἐλέφασιν, ὅτι
[2, 13]   καὶ τὸ σχῆμα τυμπανοειδής· (ποιοῦνται  δὲ   τεκμήριον ὅτι δύνων καὶ ἀνατέλλων
[2, 2]   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν, τὰς  δὲ   τέτταρας παρέλιπον οὐθὲν ἧττον κυρίας
[2, 13]   τὸ πλεῖον ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν  δὲ   τὴν γῆν εἴ τις ἀφείη
[2, 8]   κατέχοι τὸν αὐτὸν τόπον) πρὸς  δὲ   τὴν εἰς τὸ πρόσθεν ἀχρηστότατον·
[2, 4]   τοῦ κύκλου γραμμή· κατὰ  δὲ   τὴν ἐλαχίστην ταχίστη κίνησις·
[2, 12]   πλειόνων δ´ ἀφικνεῖται κινήσεων. Περὶ  δὲ   τῆς ἀπορίας ὅτι κατὰ μὲν
[2, 5]   ταύτην ἐπὶ τὸ τιμιώτερον. Περὶ  δὲ   τῆς κινήσεως αὐτοῦ, ὅτι ὁμαλής
[2, 10]   αὑτῶν, εἴρηται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ  δὲ   τῆς τάξεως αὐτῶν, ὃν μὲν
[2, 13]   μὲν τῆς μονῆς ζητεῖν, περὶ  δὲ   τῆς φορᾶς αὐτῶν μὴ ζητεῖν,
[2, 14]   αἰτιῶνται τῆς κάτω φορᾶς· βέλτιον  δὲ   τιθέναι τἀληθές, καὶ φάναι τοῦτο
[2, 4]   δυάδα, ἐπειδὴ ὀρθαὶ δύο. Ἐὰν  δὲ   τὸ ἓν κατὰ τὸ τρίγωνον,
[2, 2]   κατὰ τὸ ἡμέτερον ἀριστερόν, ἀριστερὸν  δὲ   τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον δεξιόν,
[2, 12]   τἀγαθόν, ἀλλ´ ἕτερόν τι. Ἔστι  δὲ   τὸ κατορθοῦν χαλεπὸν τὸ
[2, 13]   κἂν σφαιροειδὴς μὲν ᾖ, τηλικαύτη  δὲ   τὸ μέγεθος· μενεῖ γὰρ κατὰ
[2, 2]   σώμασι τοῖς τελείοις πάσας. Ἔστι  δὲ   τὸ μὲν ἄνω τοῦ μήκους
[2, 4]   κύκλος οὐκέτι ἔσται σχῆμα. Ἐπεὶ  δὲ   τὸ μὲν πρῶτον σχῆμα τοῦ
[2, 3]   γὰρ παρὰ φύσιν ἀΐδιον. Ὕστερον  δὲ   τὸ παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ
[2, 13]   δ´ ὁρίζον τὸ πέρας. Τιμιώτερον  δὲ   τὸ περιέχον καὶ τὸ πέρας
[2, 14]   τοῦ μέσου τὸ ἔσχατον· τοῦτο  δὲ   τὸ σχῆμα σφαίρας ἐστίν. Οὐδὲν
[2, 5]   ἔχειν δεῖ τοῖς εὑρίσκουσι, νῦν  δὲ   τὸ φαινόμενον ῥητέον. Εἰ γὰρ
[2, 1]   τῶν ἐχόντων μὲν κίνησιν, ἐχόντων  δὲ   τοιαύτην ὥστε μηθὲν εἶναι πέρας
[2, 3]   ἐν τοῖς ἑπομένοις σαφέστερον. Νῦν  δὲ   τοσοῦτόν ἐστι δῆλον, διὰ τίνα
[2, 4]   εὐθείᾳ πρόσθεσίς ἐστιν ἀεί, τῇ  δὲ   τοῦ κύκλου οὐδέποτε, φανερὸν ὅτι
[2, 2]   δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους,  δὲ   τοῦ προτέρου ἀρχὴ προτέρα, πρότερον
[2, 13]   τὸ μέσον καὶ τίμιον, τὸ  δὲ   τοῦ τόπου μέσον ἔοικε τελευτῇ
[2, 4]   ἔστιν, ἅπτεται δὲ τούτων) (ἡ  δὲ   τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια σφαιροειδής ἐστιν,
[2, 2]   καὶ ἐν τῷ ἀριστερῷ. Συμβαίνει  δὲ   τοὐναντίον. Ἀλλὰ τῆς μὲν δευτέρας
[2, 8]   αὐτοὺς ἀφικνεῖται ὄψις· πρὸς  δὲ   τοὺς μένοντας κραδαίνεται διὰ τὸ
[2, 12]   πρώτου σώματός εἰσιν αὐτῶν. Δῆλον  δὲ   τοῦτο περὶ ἐνίων καὶ τῇ
[2, 5]   εἴη τῶν εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω  δὲ   τοῦτο περὶ τοῦ πρώτου οὐρανοῦ
[2, 13]   διά γε τὴν δίνην. Εἰ  δὲ   τοῦτο φέρεσθαί που πέφυκεν, δῆλον
[2, 8]   ἂν κινοῖτο δι´ αὑτῶν. Πρὸς  δὲ   τούτοις ἄλογον τὸ μηθὲν ὄργανον
[2, 1]   πάσης θνητῆς δυσχερείας ἐστίν, πρὸς  δὲ   τούτοις ἄπονος διὰ τὸ μηδεμιᾶς
[2, 14]   μέσου, φανερὸν ἐκ τούτων· πρὸς  δὲ   τούτοις δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων
[2, 2]   πολλαχῶς λέγεται τὸ πρότερον. Πρὸς  δὲ   τούτοις, εἰ τὸ μὲν ἄνω
[2, 14]   αὐτὴν ἐπὶ τοῦ μέσου. Μαρτυρεῖ  δὲ   τούτοις καὶ τὰ παρὰ τῶν
[2, 2]   τὸ ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν αὐτοῖς  δὲ   τούτοις οὐδεμίαν ὁρῶμεν διαφοράν· ἐὰν
[2, 13]   εἶναι ἄνω κάτω, διώρισται  δὲ   τούτοις τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον.
[2, 9]   μὲν λέγεται καὶ μουσικῶς, ἀδύνατον  δὲ   τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον. Οὐ
[2, 6]   ἀνωμάλως κινεῖσθαι τὸ κινούμενον. Οὐθὲν  δὲ   τούτων δυνατὸν περὶ τὸν οὐρανὸν
[2, 4]   μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν, ἅπτεται  δὲ   τούτων) (ἡ δὲ τοῦ ὕδατος
[2, 4]   κύκλον κατὰ τὸ ἕν, τὸ  δὲ   τρίγωνον (κατὰ τὴν δυάδα, ἐπειδὴ
[2, 8]   μῆκος, ἀποτεινομένη πόρρω λίαν.  δὲ   τρόμος αὐτῆς ποιεῖ τοῦ ἄστρου
[2, 1]   μὲν ἔχειν ἐνδέχεται, καθ´ ὃν  δὲ   τρόπον ἐκεῖνοι γενέσθαι λέγουσιν οὐκ
[2, 2]   ὁμοιότητα τοῦ σχήματος. Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς
[2, 4]   ὕδατος ἐπιφάνεια σφαιροειδής ἐστιν, τὸ  δὲ   τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς κείμενον
[2, 10]   τ´ εἶναι (καὶ ταχίστην, τὰς  δὲ   τῶν ἄλλων βραδυτέρας τε καὶ
[2, 12]   ἑωράκαμεν διχότομον μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν  δὲ   τῶν ἀστέρων τὸν τοῦ Ἄρεος,
[2, 2]   τοῦ ἄνω αὔξησις, ἀπὸ  δὲ   τῶν δεξιῶν κατὰ τόπον,
[2, 4]   ὕδωρ· τότε γὰρ ἠρεμήσει.  δὲ   τῶν ἐκ τοῦ κέντρου ἁπτομένη
[2, 2]   δεξιῶν κατὰ τόπον, ἀπὸ  δὲ   τῶν ἔμπροσθεν κατὰ τὴν
[2, 6]   ἐπὶ τοσοῦτον ἡμῖν εἰρήσθω. Περὶ  δὲ   τῶν καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον ἂν
[2, 8]   περὶ αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' (Ἐπεὶ  δὲ   φαίνεται καὶ τὰ ἄστρα μεθιστάμενα
[2, 13]   μὲν γὰρ πᾶσι κοινόν, τὸ  δὲ   φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον ἴδιον
[2, 14]   τῷ τοῦ παντὸς μέσῳ. Ὅτι  δὲ   φέρεται καὶ πρὸς τὸ τῆς
[2, 13]   φέρεσθαι καὶ τὴν ὅλην· οὗ  δὲ   φέρεται κατὰ φύσιν, καὶ μένει
[2, 9]   (τὰ καρτερώτατα τῶν σωμάτων. Τοσούτων  δὲ   φερομένων, καὶ τοῦ ψόφου διιόντος
[2, 11]   πεφύκασι κινεῖσθαι δι´ αὑτῶν,  δὲ   φύσις οὐδὲν ἀλόγως οὐδὲ μάτην
[2, 2]   ἀριστερόν, τοῖς δ´ ἔνια, τοῖς  δὲ   φυτοῖς τὸ ἄνω καὶ τὸ
[2, 12]   δ´ ἄλλων ζῴων ἐλάττους, τῶν  δὲ   φυτῶν μικρά τις καὶ μία
[2, 14]   Κύπρον, ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον  δὲ   χωρίοις οὐχ ὁρῶνται, καὶ τὰ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/11/2009