Livre, chapitre |
[2, 13] |
τὸν
ἀέρα
συμβαινόντων·
ἐν
τούτοις
|
γὰρ |
ἀεὶ
φέρεται
τὰ
μείζω
καὶ |
[2, 6] |
δ´
ἀδυναμία
παρὰ
φύσιν·
καὶ
|
γὰρ |
αἱ
ἐν
τοῖς
ζῴοις
ἀδυναμίαι |
[2, 13] |
ἀπορῆσαι
πᾶσιν
ἀναγκαῖον
ἐπελθεῖν·
τάχα
|
γὰρ |
ἀλυποτέρας
διανοίας
τὸ
μὴ
θαυμάζειν |
[2, 8] |
κύκλῳ
καθ´
ὃν
φέρεται.
Φαίνεται
|
γὰρ |
ἅμα
τοῖς
κύκλοις
καθιστάμενα
πάλιν |
[2, 6] |
μὴ
ἐπίτασις,
οὐδ´
ἄνεσις·
ὁμοίως
|
γὰρ |
ἄμφω
καὶ
θάτερον)
εἴπερ
τῷ |
[2, 14] |
τούτου
τὸ
ἔλαττον
βάρος.
Ὃ
|
γὰρ |
ἄν
τις
ἀπορήσειε,
τὴν
αὐτὴν |
[2, 14] |
φαινομένων
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν·
οὔτε
|
γὰρ |
ἂν
αἱ
τῆς
σελήνης
ἐκλείψεις |
[2, 12] |
ἀλλὰ
τὰ
μεταξὺ
πλείστας.
Εὔλογον
|
γὰρ |
ἂν
δόξειεν
εἶναι
τοῦ
πρώτου |
[2, 6] |
οὐκ
ἔστιν
ἀνώμαλα,
φανερόν·
ἤδη
|
γὰρ |
ἂν
ἐγεγόνει
διάστασις
τῶν
ἄστρων |
[2, 8] |
ἠρεμούσης
γε
τῆς
γῆς·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἐγίγνετο
τὰ
φαινόμενα.
Τὴν |
[2, 11] |
τὴν
ὄψιν
ὅτι
σφαιροειδής·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἐγίνετο
αὐξανομένη
καὶ
φθίνουσα |
[2, 6] |
ἢ
πάλιν
ἀνιένται
δυνατόν·
ἄπειρος
|
γὰρ |
ἂν
εἴη
καὶ
ἀόριστος
ἡ |
[2, 8] |
ἀλλ´
οὐδετέραν
φαίνεται.
Δινούμενα
μὲν
|
γὰρ |
ἂν
ἔμενεν
ἐν
ταὐτῷ
καὶ |
[2, 3] |
οὔτ´
ἐπὶ
τοῦ
μέσου.
Καὶ
|
γὰρ |
ἂν
ἡ
κατὰ
φύσιν
κίνησις |
[2, 3] |
φύσει
δὲ
κύκλῳ
κινεῖται·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
ἦν
ἀΐδιος
ἡ
κίνησις· |
[2, 8] |
σφαῖρα
τῶν
σχημάτων
χρησιμώτατον
(οὕτω
|
γὰρ |
ἂν
καὶ
τάχιστα
κινοῖτο
καὶ |
[2, 14] |
καὶ
σφαίρας
οὐ
μεγάλης·
οὐ
|
γὰρ |
ἂν
οὕτω
ταχὺ
ἐπίδηλον
ἐποίει |
[2, 14] |
γε
τῆς
γῆς
ἐστιν·
καὶ
|
γὰρ |
ἂν
τῶν
μορίων
ἕκαστον
ταύτην |
[2, 13] |
ὅλον
πρὸς
ἓν
σημεῖον
(τοῦτο
|
γὰρ |
ἀναγκαῖον
μόνον
συμβαίνειν
ἐκ
τοῦ |
[2, 2] |
τούτοις
οὐδεμίαν
ὁρῶμεν
διαφοράν·
ἐὰν
|
γὰρ |
ἀνάπαλιν
στραφῇ,
τὰ
ἐναντία
ἐροῦμεν |
[2, 6] |
τὴν
ὅλην
ἐγχωρεῖ
μεταβάλλειν·
ἡ
|
γὰρ |
ἄνεσις
ἑκάστου
γίνεται
δι´
ἀδυναμίαν, |
[2, 10] |
βραδυτέρας
τε
καὶ
πλείους
(ἕκαστον
|
γὰρ |
ἀντιφέρεται
τῷ
οὐρανῷ
κατὰ
τὸν |
[2, 6] |
οὐδ´
ἂν
ἀνωμαλία
εἴη·
ἡ
|
γὰρ |
ἀνωμαλία
γίγνεται
διὰ
τὴν
ἄνεσιν |
[2, 6] |
συνεληλύθασιν
εἰς
ἕν.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Εἰ
|
γὰρ |
ἀνωμάλως
κινήσεται,
δῆλον
ὅτι
ἐπίτασις |
[2, 8] |
τοῖς
δι´
αὑτῶν
κινητικοῖς·
οὐδὲν
|
γὰρ |
ἀπηρτημένον
ἔχει
οὐδὲ
προέχον,
ὥσπερ |
[2, 2] |
καὶ
τὸ
ἀριστερόν.
Οὐ
δεῖ
|
γὰρ |
ἀπορεῖν
διὰ
τὸ
σφαιροειδὲς
εἶναι |
[2, 9] |
λόγων,
ὥς
εἰσιν
ἀληθεῖς·
τὸ
|
γὰρ |
ἀπορηθὲν
καὶ
ποιῆσαν
τοὺς
Πυθαγορείους |
[2, 4] |
σφαιροειδὴς
ἂν
εἴη
πᾶσα·
πάντα
|
γὰρ |
ἅπτεται
καὶ
συνεχῆ
ἐστι
ταῖς |
[2, 13] |
δ´
ἐφ´
ὕδατος
κεῖσθαι.
Τοῦτον
|
γὰρ |
ἀρχαιότατον
παρειλήφαμεν
τὸν
λόγον,
ὅν |
[2, 6] |
οὔτε
οἷ
οὔτε
μέσον·
οὔτε
|
γὰρ |
ἀρχὴ
οὔτε
πέρας
οὔτε
μέσον |
[2, 13] |
καὶ
ποῦ
πέφυκεν.
Ἐκεῖνο
μὲν
|
γὰρ |
ἀρχὴ
τὸ
μέσον
καὶ
τίμιον, |
[2, 7] |
ἐπὶ
τῶν
φερομένων
βελῶν·
ταῦτα
|
γὰρ |
αὐτὰ
ἐκπυροῦται
οὕτως
ὥστε
τήκεσθαι |
[2, 13] |
γῇ
κωλύοι
τὴν
κάτω·
τὰ
|
γὰρ |
αὐτὰ
τῶν
αὐτῶν
ἀναγκαῖον
εἶναι |
[2, 9] |
ἡμῖν
ἐστι
τεκμήριον.
Ὅσα
μὲν
|
γὰρ |
αὐτὰ
φέρεται,
ποιεῖ
ψόφον
καὶ |
[2, 3] |
εἶναί
τινα
αὐτοῦ
φύσιν·
ἡ
|
γὰρ |
αὐτὴ
ὕλη
τῶν
ἐναντίων,
καὶ |
[2, 14] |
κινεῖσθαι
ταύτην
τὴν
κίνησιν·
οὐ
|
γὰρ |
αὐτῆς
γε
τῆς
γῆς
ἐστιν· |
[2, 12] |
ἔχοντι
οὐθὲν
δεῖ
πράξεως·
ἔστι
|
γὰρ |
αὐτὸ
τὸ
οὗ
ἕνεκα,
ἡ |
[2, 13] |
μέντοι
ὅλον,
ἀλλὰ
διεσπασμένον.
Ὁ
|
γὰρ |
αὐτὸς
ἁρμόσει
λόγος
καὶ
ἐπὶ |
[2, 13] |
πρὸς
τὸν
τἀναντία
λέγοντα·
καὶ
|
γὰρ |
αὐτὸς
ἐν
αὑτῷ
ζητεῖ
μέχρι |
[2, 12] |
δ´
ἐγγὺς
ὀλίγας
κινήσεις·
οὐ
|
γὰρ |
ἀφικνεῖται
πρὸς
τὸ
ἔσχατον,
ἀλλὰ |
[2, 2] |
ἐν
αὑτοῖς
ἔμψυχα
ὄντα·
τῶν
|
γὰρ |
ἀψύχων
ἐν
οὐθενὶ
ὁρῶμεν
ὅθεν |
[2, 14] |
μέγεθος
οὐκ
οὖσα
μεγάλη·
μικρᾶς
|
γὰρ |
γιγνομένης
μεταστάσεως
ἡμῖν
πρὸς
μεσημβρίαν |
[2, 11] |
ἄν
τις
εὐλόγως
ὑπολάβοι.
Ἐπεὶ
|
γὰρ |
δέδεικται
ὅτι
οὐ
πεφύκασι
κινεῖσθαι |
[2, 12] |
εὐλόγως
οἰηθείη
τοῦθ´
ὑπάρχειν·
νοῆσαι
|
γὰρ |
δεῖ
τῆς
ζωῆς
καὶ
τῆς |
[2, 13] |
γῇ
τῆς
μονῆς
ἦν;
Οὐ
|
γὰρ |
δὴ
καὶ
τότε
αἰτιάσεται
τὴν |
[2, 13] |
σχῆμα
τοῦτ´
ἔχειν
αὐτήν.
Καὶ
|
γὰρ |
δὴ
οἱ
περὶ
τῆς
κινήσεως |
[2, 8] |
εἶναι
καὶ
τῶν
κύκλων·
ἕκαστον
|
γὰρ |
δὴ
ὁμοταχὲς
ἔσται
τῷ
κύκλῳ |
[2, 13] |
φέρεται
διὰ
τίν´
αἰτίαν;
Οὐ
|
γὰρ |
διά
γε
τὴν
δίνην.
Εἰ |
[2, 14] |
ἐπὶ
ὅλης
τῆς
γῆς·
οὐ
|
γὰρ |
διὰ
μικρότητα
ἢ
μέγεθος
εἴρηται |
[2, 13] |
θαυμάσειεν
ἄν
τις.
Οἱ
μὲν
|
γὰρ |
διὰ
ταῦτα
ἄπειρον
τὸ
κάτω |
[2, 8] |
δοκεῖν
εἶναι
τὴν
κίνησιν·
οὐθὲν
|
γὰρ |
διαφέρει
κινεῖν
τὴν
ὄψιν
ἢ |
[2, 13] |
τινὸς
καὶ
παντός.
Ἐξ
ἀρχῆς
|
γὰρ |
διοριστέον
πότερόν
ἐστί
τις
τοῖς |
[2, 13] |
τοῦ
σχήματος
ἀμφισβητεῖται·
τοῖς
μὲν
|
γὰρ |
δοκεῖ
εἶναι
σφαιροειδής,
τοῖς
δὲ |
[2, 10] |
πορρώτερον
ἐν
ἐλάττονι.
Τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἐγγυτάτω
μάλιστα
κρατεῖται,
τὸ
δὲ |
[2, 6] |
φορὰν
ἀδύνατον
ἀνώμαλον
εἶναι.
Καὶ
|
γὰρ |
εἰ
γίνεται
ἀνώμαλος,
ἤτοι
ὅλη |
[2, 2] |
τῆς
ἀρχῆς
τοῦ
κινεῖσθαι·
καὶ
|
γὰρ |
εἰ
μηδέποτ´
ἤρξατο,
ὅμως
ἔχειν |
[2, 14] |
ἔχει
κίνησιν
ἢ
μένει·
καθάπερ
|
γὰρ |
εἴπομεν,
οἱ
μὲν
αὐτὴν
ἓν |
[2, 13] |
καὶ
τὸ
πῦρ
ἠρεμήσει·
τὸ
|
γὰρ |
εἰρημένον
οὐκ
ἴδιόν
ἐστι
τῆς |
[2, 4] |
πλείους
ἐπιφανείας
ἢ
μίαν·
ἡ
|
γὰρ |
εἰς
τὰ
ἐπίπεδα
διαίρεσις
οὐχ |
[2, 2] |
ὡς
τούτου
μήκους
ὄντος·
τὸ
|
γὰρ |
εἰς
τὸ
πλάγιόν
ἐστι
τὸ |
[2, 12] |
εἴη
τὸ
ἔργον·
αὐτῇ
μὲν
|
γὰρ |
ἑκάστῃ
ἡ
ἴδιος
φύσει
φορά, |
[2, 2] |
ἡμῖν
ἄδηλος
τὸ
ἄνω.
Δεξιὸν
|
γὰρ |
ἑκάστου
λέγομεν,
ὅθεν
ἡ
ἀρχὴ |
[2, 12] |
θάτερον
τέλος
αὐτοῖς.
Μάλιστα
μὲν
|
γὰρ |
ἐκείνου
τυχεῖν
ἄριστον
πᾶσι
τοῦ |
[2, 2] |
οὐθὲν
ἧττον
κυρίας
οὔσας·
οὐθὲν
|
γὰρ |
ἐλάττω
διαφορὰν
ἔχει
τὰ
ἄνω |
[2, 14] |
τε
καὶ
μεσημβρίαν
μεταβαίνουσιν·
ἔνιοι
|
γὰρ |
ἐν
Αἰγύπτῳ
μὲν
ἀστέρες
ὁρῶνται |
[2, 14] |
ἂν
εἶχον
τὰς
ἀποτομάς·
νῦν
|
γὰρ |
ἐν
μὲν
τοῖς
κατὰ
μῆνα |
[2, 8] |
τὸ
αὐτὸ
κέντρον
ἐνδεδεμένων
(ὥσπερ
|
γὰρ |
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
τὸ
μεῖζον |
[2, 2] |
ἄνω
τὸν
δὲ
κάτω·
διαφορὰν
|
γὰρ |
ἐν
τούτοις
μόνοις
ὁρῶμεν
τῶν |
[2, 2] |
οἰκεῖα
τῆς
ἐκείνων
εἶναι·
φανερῶς
|
γὰρ |
ἔν
γε
τοῖς
ζῴοις
ὑπάρχοντα |
[2, 12] |
τις
καὶ
μία
ἴσως·
ἢ
|
γὰρ |
ἕν
τί
ἐστιν
οὗ
τύχοι |
[2, 8] |
ἐν
αὐτῷ
ἄστρου·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ἓν
ἢ
δύο
τοῦτον
τὸν |
[2, 3] |
ἀνάγκη
καὶ
πῦρ
εἶναι·
τῶν
|
γὰρ |
ἐναντίων
εἰ
θάτερον
φύσει,
ἀνάγκη |
[2, 12] |
τῶν
ζῴων
καὶ
φυτῶν.
Καὶ
|
γὰρ |
ἐνταῦθα
αἱ
τοῦ
ἀνθρώπου
πλεῖσται |
[2, 8] |
ἐν
τούτοις
οὐθαμῶς
εὔλογον·
εἴτε
|
γὰρ |
ἐξ
ἀνάγκης
τὸ
τὸν
μείζω |
[2, 13] |
ὁμοίως
ὥσπερ
τὴν
γῆν·
ὁμοίως
|
γὰρ |
ἕξει
πρὸς
τῶν
σημείων
τῶν |
[2, 6] |
οὐδ´
ἄνεσις
οὐδ´
ἐπίτασις·
εἰ
|
γὰρ |
ἐπίτασις,
καὶ
ἄνεσις.
Ἔτι
δὲ |
[2, 4] |
ταῦτα
σφαιροειδῆ
εἶναι
αὐτόν.
Εἰ
|
γὰρ |
ἔσται
εὐθύγραμμος,
συμβήσεται
καὶ
τόπον |
[2, 2] |
εἶναι
τὸν
ἀφανῆ
πόλον·
εἰ
|
γὰρ |
ἔσται
ὁ
φανερός,
ἐπ´
ἀριστερὰ |
[2, 14] |
πάσας
λαμβάνει
τὰς
διαιρέσεις
(καὶ
|
γὰρ |
εὐθεῖα
γίνεται
καὶ
ἀμφίκυρτος
καὶ |
[2, 3] |
μεταξὺ
αὐτῶν
εἶναι
σώματα·
ἐναντίωσιν
|
γὰρ |
ἔχει
ἕκαστον
τῶν
στοιχείσων
πρὸς |
[2, 4] |
τὰ
δ´
εὐθύγραμμα
πλείοσιν·
ὡς
|
γὰρ |
ἔχει
ὁ
κύκλος
ἐν
τοῖς |
[2, 14] |
μέσῳ
τὸ
μέσον·
μέχρι
τούτου
|
γὰρ |
ἔχει
τὴν
ῥοπήν.
Οὐδὲν
τοίνυν |
[2, 5] |
αἰτία
λύει
τὴν
ἀπορίαν.
Εἰ
|
γὰρ |
ἔχει
ὡς
ἐνδέχεται
βέλτιστα,
αὕτη |
[2, 5] |
τὸ
πρότερον
καὶ
ὕστερον·
αὕτη
|
γὰρ |
ἡ
αἰτία
λύει
τὴν
ἀπορίαν. |
[2, 6] |
καὶ
ἄνεσις
τῆς
φορᾶς·
ἅπασα
|
γὰρ |
ἡ
ἀνώμαλος
φορὰ
καὶ
ἄνεσιν |
[2, 7] |
ὑπὸ
τῆς
ἐκείνων
φορᾶς.
Πέφυκε
|
γὰρ |
ἡ
κίνησις
ἐκπυροῦν
καὶ
ξύλα |
[2, 5] |
δὲ
τὸ
φαινόμενον
ῥητέον.
Εἰ
|
γὰρ |
ἡ
φύσις
ἀεὶ
ποιεῖ
τῶν |
[2, 13] |
ἔχοντα
φέρεται
πρὸς
αὐτήν;
Οὐ
|
γὰρ |
ἥ
γε
δίνη
πλησιάζει
πρὸς |
[2, 12] |
Νῦν
δὲ
συμβαίνει
τοὐναντίον·
ἐλάττους
|
γὰρ |
ἥλιος
καὶ
σελήνη
κινοῦνται
(κινήσεις |
[2, 2] |
ὡς
οἱ
Πυθαγόρειοι
λέγουσιν·
ἐκεῖνοι
|
γὰρ |
ἡμᾶς
ἄνω
ποιοῦσι
καὶ
ἐν |
[2, 13] |
οὗ
δυνατὸν
τῆς
ἀπορίας.
Πᾶσι
|
γὰρ |
ἡμῖν
τοῦτο
σύνηθες,
μὴ
πρὸς |
[2, 3] |
Ἀνάγκη
τοίνυν
γῆν
εἶναι·
τοῦτο
|
γὰρ |
ἠρεμεῖ
ἐπὶ
τοῦ
μέσου.
Νῦν |
[2, 4] |
κέντρου
εἶναι
τὸ
ὕδωρ·
τότε
|
γὰρ |
ἠρεμήσει.
Ἡ
δὲ
τῶν
ἐκ |
[2, 8] |
οὐθὲν
ἄλογον
συμβαίνει·
τό
τε
|
γὰρ |
θᾶττον
εἶναι
τοῦ
μείζονος
κύκλου |
[2, 8] |
καὶ
ὁμοίως
ἔσται
ἄλογα·
συμβήσεται
|
γὰρ |
θᾶττον
κινεῖσθαι
τὰ
ἔξω,
καὶ |
[2, 10] |
τῶν
περὶ
ἀστρολογίαν
θεωρείσθω·
λέγεται
|
γὰρ |
ἱκανῶς.
Συμβαίνει
δὲ
κατὰ
λόγον |
[2, 6] |
οἷον
γῆρας
καὶ
φθίσις.
Ὅλη
|
γὰρ |
ἴσως
ἡ
σύστασις
τῶν
ζῴων |
[2, 6] |
ἐστι
τὸ
παρὰ
φύσιν
(ἁπλᾶ
|
γὰρ |
καὶ
ἄμικτα
καὶ
ἐν
τῇ |
[2, 14] |
γῆς
καὶ
τοῦ
παντός·
φέρεται
|
γὰρ |
καὶ
ἐπὶ
τὸ
τῆς
γῆς |
[2, 3] |
τ´
αὐτῶν
εἶναι
ἀΐδιον·
πάσχει
|
γὰρ |
καὶ
ποιεῖ
τἀναντία
ὑπ´
ἀλλήλων, |
[2, 13] |
ἔχοντα
τῶν
σωμάτων
ποιεῖν·
ταῦτα
|
γὰρ |
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἀνέμους
ἔχει |
[2, 1] |
ζωὴν
ἄλυπον
καὶ
μακαρίαν·
ἀνάγκη
|
γὰρ |
καὶ
τὴν
κίνησιν
μετὰ
βίας |
[2, 5] |
ἀλλ´
οὐκ
ἐπὶ
θάτερα;
ἀνάγκη
|
γὰρ |
καὶ
τοῦτο
ἢ
ἀρχὴν
εἶναι |
[2, 1] |
αὐτῷ
προσδεῖσθαι
τὴν
σωτηρίαν·
ἐοίκασι
|
γὰρ |
καὶ
τοῦτον
οἱ
συστήσαντες
τὸν |
[2, 14] |
τοῦ
παντός
ἐστιν·
διὰ
τοῦτο
|
γὰρ |
καὶ
τυγχάνει
κειμένη
νῦν
ἐπὶ |
[2, 13] |
ἐπὶ
τοῦ
ἐσχάτου.
Εἰ
μὲν
|
γὰρ |
κἀκείνῳ
φύσει
τόπος
ὁ
ἔσχατος, |
[2, 2] |
ἀριστερὸν
πρὸς
ἡμᾶς
ἐπαναφέροντες·
ἢ
|
γὰρ |
κατὰ
τὰ
ἡμέτερα
δεξιά,
ὥσπερ |
[2, 13] |
τηλικαύτη
δὲ
τὸ
μέγεθος·
μενεῖ
|
γὰρ |
κατὰ
τὸν
ἐκείνων
λόγον.
Ὅλως |
[2, 5] |
αἰτία
καὶ
τοῦ
εἰρημένου·
βέλτιστον
|
γὰρ |
κινεῖσθαι
ἁπλῆν
τε
κίνησιν
καὶ |
[2, 13] |
ὅτι
οὐδ´
ἠρεμεῖν
ἐνδέχεται·
ὥσπερ
|
γὰρ |
κίνησις
ὑπάρχει
ἢ
βίᾳ
ἢ |
[2, 6] |
τὸν
οὐρανὸν
γενέσθαι·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
κινούμενον
δέδεικται
ὅτι
πρῶτον
καὶ |
[2, 8] |
μεγέθη
τῶν
κύκλων.
Τοὺς
μὲν
|
γὰρ |
κύκλους
οὐθὲν
ἄτοπον
ἀλλ´
ἀναγκαῖον |
[2, 8] |
τὰ
ἄστρα,
φανερόν·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
κυλιόμενον
στρέφεσθαι
ἀνάγκη,
τῆς
δὲ |
[2, 2] |
ἡ
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν·
ἔμπροσθεν
|
γὰρ |
λέγω
ἐφ´
ὃ
αἱ
αἰσθήσεις. |
[2, 8] |
ἂν
ἑκάτερον
εἴη
σφαιροειδές·
οὕτω
|
γὰρ |
μάλιστα
τὸ
μὲν
κινήσεται
τὸ |
[2, 13] |
εἴχομεν,
χρηστέον
ὡς
ὑπάρχουσιν.
Εἰ
|
γὰρ |
μηδεμία
φύσει
κίνησίς
ἐστιν
αὐτῶν, |
[2, 9] |
τοῦτον
ἔχειν
τὸν
τρόπον.
Οὐ
|
γὰρ |
μόνον
τὸ
μηθὲν
ἀκούειν
ἄτοπον, |
[2, 13] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐκ
ἀναγκαῖον.
Οὐ
|
γὰρ |
μόνον
φαίνεται
μένουσα
ἐπὶ
τοῦ |
[2, 7] |
ὃ
κύκλῳ
φέρεσθαι
πέφυκεν·
ὥσπερ
|
γὰρ |
οἱ
πύρινα
φάσκοντες
εἶναι
διὰ |
[2, 4] |
σφαιροειδὲς
ἔχειν
τὸν
οὐρανόν·
τοῦτο
|
γὰρ |
οἰκειότατόν
τε
τῇ
οὐσίᾳ
καὶ |
[2, 2] |
ἀρχὴ
τῆς
κινήσεως.
Τὰ
μὲν
|
γὰρ |
ὅλως
οὐ
κινεῖται,
τὰ
δὲ |
[2, 8] |
εἰς
τὸ
πρόσθεν
ἀχρηστότατον·
ἥκιστα
|
γὰρ |
ὅμοιον
τοῖς
δι´
αὑτῶν
κινητικοῖς· |
[2, 13] |
ἐπεφύκει
φέρεσθαι
ἢ
ποῦ;
ἀπείρου
|
γὰρ |
ὄντος
ἀδύνατον
εἶναι
ἄνω
ἢ |
[2, 2] |
εὔλογον
ὑπάρχειν
ἐν
αὐτῷ·
τριῶν
|
γὰρ |
ὄντων
ἕκαστον
οἷον
ἀρχή
τις |
[2, 13] |
μᾶλλον
ἢ
ἀρχῇ·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ὁριζόμενον
τὸ
μέσον,
τὸ
δ´ |
[2, 13] |
φερομένη
πρὸς
τὸ
μέσον.
Ὅπου
|
γὰρ |
ὁτιοῦν
φέρεται
μόριον
αὐτῆς,
ἀναγκαῖον |
[2, 6] |
ἐλάττονι
κινηθῆναι
τὸν
οὐρανόν
(ὥσπερ
|
γὰρ |
οὐδὲ
κιθαρίσαι
οὐδὲ
βαδίσαι
ἐν |
[2, 13] |
μέσου
ἦν
ἡ
γῆ·
οὐθὲν
|
γὰρ |
οὐδὲ
νῦν
ποιεῖν
ἐπίδηλον
τὴν |
[2, 13] |
τῶν
ἀρχαίων
Ἀναξίμανδρος·
μᾶλλον
μὲν
|
γὰρ |
οὐθὲν
ἄνω
ἢ
κάτω
ἢ |
[2, 12] |
ὑπολαμβάνειν
πράξεως
καὶ
ζωῆς·
οὕτω
|
γὰρ |
οὐθὲν
δόξει
παράλογον
εἶναι
τὸ |
[2, 4] |
τὸν
αὐτὸν
λόγον
(συνεχῆ
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
ἔστιν,
ἅπτεται
δὲ
τούτων) |
[2, 13] |
οὐ
μόνον
τὴν
γῆν.
Ἐπεὶ
|
γὰρ |
οὐκ
ἔστιν
ἡ
γῆ
κέντρον, |
[2, 14] |
αὐτὴν
ἔχει
τούτοις
λύσιν·
εἰ
|
γὰρ |
οὔσης
ἐπὶ
τοῦ
μέσου
καὶ |
[2, 2] |
καθάπερ
οἱ
καλούμενοι
Πυθαγόρειοι
(ἐκείνων
|
γὰρ |
οὗτος
ὁ
λόγος
ἐστίν)
σκεπτέον |
[2, 1] |
λεγόντων
καὶ
γεννώντων
αὐτόν·
εἰ
|
γὰρ |
οὕτως
μὲν
ἔχειν
ἐνδέχεται,
καθ´ |
[2, 8] |
ἐνδεδεμένα
τοῖς
κύκλοις
φέρεσθαι·
μόνως
|
γὰρ |
οὕτως
οὐθὲν
ἄλογον
συμβαίνει·
τό |
[2, 8] |
ἀπόστασιν
τῆς
ἡμετέρας
ὄψεως·
ἡ
|
γὰρ |
ὄψις
ἀποτεινομένη
μακρὰν
ἑλίσσεται
διὰ |
[2, 14] |
πάντῃ
τὸν
ὄγκον,
φανερόν·
ἴσου
|
γὰρ |
πάντῃ
προστιθεμένου
ἴσον
ἀνάγκη
ἀπέχειν |
[2, 3] |
ἦν
ἀΐδιος
ἡ
κίνησις·
οὐθὲν
|
γὰρ |
παρὰ
φύσιν
ἀΐδιον.
Ὕστερον
δὲ |
[2, 13] |
πρὸς
τὰ
ἔσχατα·
τοῦτο
μὲν
|
γὰρ |
πᾶσι
κοινόν,
τὸ
δὲ
φέρεσθαι |
[2, 1] |
τῶν
ἄλλων
πέρας·
τό
τε
|
γὰρ |
πέρας
τῶν
περιεχόντων
ἐστί,
καὶ |
[2, 1] |
ἔχειν
ὑπόληψιν
τοῖς
ὕστερον·
ὡς
|
γὰρ |
περὶ
βάρος
ἐχόντων
καὶ
γεηρῶν |
[2, 4] |
ἡ
σφαῖρα
τῶν
στερεῶν·
μόνη
|
γὰρ |
περιέχεται
μιᾷ
ἐπιφανείᾳ,
τὰ
δ´ |
[2, 8] |
πλάνητας
μὴ
στίλβειν·
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
πλάνητες
ἐγγύς
εἰσιν,
ὥστ´
ἐγκρατὴς |
[2, 12] |
οὖσαι
ἓν
μόνον
(ἑκάστη·
τῶν
|
γὰρ |
πλανωμένων
ἓν
ὁτιοῦν
πλείους
φέρεται |
[2, 14] |
μέσον
τὰ
μόρια
αὐτῆς.
Τὸ
|
γὰρ |
πλεῖον
ἀεὶ
τὸ
πρὸ
αὑτοῦ |
[2, 12] |
συμβαίνουσα
κατὰ
λόγον·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
πρώτη
μία
οὖσα
πολλὰ
κινεῖ |
[2, 2] |
σώματι
ταύτας
τὰς
ἀρχάς.
Εὐθὺς
|
γὰρ |
πρῶτον,
εἰ
τὸ
δεξιὸν
ὑπάρχει |
[2, 6] |
μᾶλλον
εὔλογον
εἶναι
τοιοῦτον·
τὸ
|
γὰρ |
πρῶτον
τοῦ
πρώτου
καὶ
τὸ |
[2, 12] |
καὶ
τῇ
ὄψει
γέγονεν·
τὴν
|
γὰρ |
σελήνην
ἑωράκαμεν
διχότομον
μὲν
οὖσαν, |
[2, 13] |
τέταρτον
μέρος
τοῦ
περιέχοντος·
οὐθὲν
|
γὰρ |
στιγμὴ
τῶν
σωμάτων
ἐστίν.
Ὥσπερ |
[2, 4] |
καὶ
σῶμα
καὶ
κενόν.
Κύκλῳ
|
γὰρ |
στρεφόμενον
τὸ
εὐθέγραμμον
οὐδέποτε
τὴν |
[2, 4] |
φακοειδὲς
ἢ
ᾠοειδές·
ἐν
ἅπασι
|
γὰρ |
συμβήσεται
καὶ
τόπον
ἔξω
καὶ |
[2, 12] |
ἓν
ἄστρον
ἐχούσης·
ἐν
πολλαῖς
|
γὰρ |
σφαίραις
ἡ
τελευταία
σφαῖρα
ἐνδεδεμένη |
[2, 14] |
πρὸς
τὸ
τοῦ
παντός·
καὶ
|
γὰρ |
τὰ
κοῦφα
καὶ
τὸ
πῦρ |
[2, 6] |
λανθάνειν
ἐπὶ
τούτων
εὐλογώτερον·
εὐαισθητότερα
|
γὰρ |
τὰ
παρ´
ἄλληλα
τιθέμενα.
Ὅτι |
[2, 13] |
κἂν
ἐκεῖνό
τις
εἴπειεν.
Ὅτε
|
γὰρ |
τὰ
στοιχεῖα
διειστήκει
χωρὶς
ὑπὸ |
[2, 2] |
δεξιὸν
καὶ
τὸ
ἀριστερόν·
ταύτας
|
γὰρ |
τὰς
διαστάσεις
εὔλογον
ὑπάρχειν
τοῖς |
[2, 2] |
ἄλλως
κατὰ
τὰς
κινήσεις·
ἀρχὰς
|
γὰρ |
ταύτας
λέγω
ὅθεν
ἄρχονται
πρῶτον |
[2, 13] |
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
πυρός·
ἀνάγκη
|
γὰρ |
τεθὲν
μένειν
ὁμοίως
ὥσπερ
τὴν |
[2, 13] |
φασι
τοῦ
μένειν
αὐτήν.
Οὐ
|
γὰρ |
τέμνειν
ἀλλ´
ἐπιπωμάζειν
τὸν
ἀέρα |
[2, 2] |
ἅπασι
τοῖς
ζῴοις.
Τὰ
μὲν
|
γὰρ |
τῇ
δυνάμει
διαφέρει
μόνον,
τὰ |
[2, 13] |
φερομένη
διὰ
τὴν
δίνησιν·
ταύτην
|
γὰρ |
τὴν
αἰτίαν
πάντες
λέγουσιν
ἐκ |
[2, 2] |
εἶτα
περιθείη
σφαῖραν·
ἕξει
μὲν
|
γὰρ |
τὴν
δύναμιν
διαφέρουσαν,
δόξει
δ´ |
[2, 8] |
ἕκαστον
τῶν
ἄστρων.
Πρὸς
μὲν
|
γὰρ |
τὴν
ἐν
ἑαυτῷ
κίνησιν
ἡ |
[2, 13] |
ἀλλὰ
τὸ
μέγεθος
μᾶλλον·
διὰ
|
γὰρ |
τὴν
στενοχωρίαν
οὐκ
ἔχων
τὴν |
[2, 4] |
ἐν
ὀφθαλμοῖς
φαινομένων.
Ἐξ
ὧν
|
γὰρ |
τὴν
σύστασιν
εἴληφεν,
οὐδὲν
οὕτω |
[2, 3] |
ἢ
μίαν
ἢ
πλείους·
κατὰ
|
γὰρ |
τὴν
τοῦ
ὅλου
ὡσαύτως
ἀναγκαῖον |
[2, 1] |
εὔλογον
ἀναγκαζούσης
μένειν
ἀΐδιον·
οὐδὲ
|
γὰρ |
τῆς
ψυχῆς
οἷόν
τ´
εἶναι |
[2, 13] |
μᾶλλον
ἐκ
τῶν
λόγων.
Τῷ
|
γὰρ |
τιμιωτάτῳ
οἴονται
προσήκειν
τὴν
τιμιωτάτην |
[2, 6] |
κινούμενον
ἢ
δι´
ἄμφω·
εἴτε
|
γὰρ |
τὸ
κινοῦν
μὴ
τῇ
αὐτῇ |
[2, 4] |
σωμάτων
ταύτην
τὴν
πίστιν.
Εἰ
|
γὰρ |
τὸ
μὲν
ὕδωρ
ἐστὶ
περὶ |
[2, 13] |
ποῖ
ποτ´
οἰσθήσεται;
Πρὸς
μὲν
|
γὰρ |
τὸ
μέσον
βίᾳ,
καὶ
μένει |
[2, 14] |
ὅλην
ἔτι
ἀδυνατώτερον·
εἰς
ὃ
|
γὰρ |
τὸ
μόριον
πέφυκε
φέρεσθαι,
καὶ |
[2, 1] |
φέρεσθαι
πεφυκότα
αὐτὸν
ἄλλως·
πᾶν
|
γὰρ |
τὸ
τοιοῦτον
ἐπίπονον,
ὅσῳπερ
ἂν |
[2, 13] |
τοῦ
ὀχοῦντος
τὴν
γῆν·
οὐδὲ
|
γὰρ |
τὸ
ὕδωρ
πέφυκε
μένειν
μετέωρον, |
[2, 5] |
περὶ
τῆς
πρώτης
φορᾶς·
ἐν
|
γὰρ |
τοῖς
ὑποκάτω
πλείους
ἤδη
αἱ |
[2, 13] |
περὶ
μονῆς
καὶ
κινήσεως·
οὐ
|
γὰρ |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
ἅπαντες
ὑπολαμβάνουσιν, |
[2, 5] |
τὸν
ἄνω
τόπον
τιμιωτέρα
(θειότερος
|
γὰρ |
τόπος
ὁ
ἄνω
τοῦ
κάτω) |
[2, 13] |
δὲ
Πυθαγόρειοι
λέγουσιν·
ἐπὶ
μὲν
|
γὰρ |
τοῦ
μέσου
πῦρ
εἶναί
φασι, |
[2, 13] |
ἐν
τοῖς
κυάθοις
ὕδωρ·
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτο
κύκλῳ
τοῦ
κυάθου
φερομένου |
[2, 2] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἀριστεροῖς·
ἀνάπαλιν
|
γὰρ |
τούτοις
ἡ
ἀρχὴ
τῆς
κινήσεώς |
[2, 13] |
καὶ
ποτῶν
ἴσον
ἀπέχοντος·
καὶ
|
γὰρ |
τοῦτον
ἠρεμεῖν
ἀναγκαῖον)
ζητητέον
αὐτοῖς |
[2, 13] |
μέν,
οὐκ
ἀληθῶς
δέ·
κατὰ
|
γὰρ |
τοῦτον
τὸν
λόγον
ἀναγκαῖον
ἅπαν |
[2, 13] |
ἤ
τι
τοιοῦτον
ἕτερον
(καὶ
|
γὰρ |
τούτων
ἐπ´
ἀέρος
μὲν
οὐθὲν |
[2, 13] |
βίᾳ,
ὅλως
οὐδὲν
κινηθήσεται·
περὶ
|
γὰρ |
τούτων
ὅτι
ἀναγκαῖον
συμβαίνειν,
διώρισται |
[2, 12] |
παράλογον
εἶναι
τὸ
συμβαῖνον.
Ἔοικε
|
γὰρ |
τῷ
μὲν
ἄριστα
ἔχοντι
ὑπάρχειν |
[2, 4] |
τὸ
συνεχὲς
ἄρα
ἐκείνῳ·
τὸ
|
γὰρ |
τῷ
σφαιροειδεῖ
συνεχὲς
σφαιροειδές.
Ὡσαύτως |
[2, 8] |
καὶ
ἐν
τοῖς
ἐγκυκλίοις·
μεῖζον
|
γὰρ |
τῶν
ἀφαιρουμένων
ὑπὸ
τῶν
ἐκ |
[2, 12] |
τοῦ
ἀνθρώπου
πλεῖσται
πράξεις·
πολλῶν
|
γὰρ |
τῶν
εὖ
δύναται
τυχεῖν,
ὥστε |
[2, 6] |
διαφέρει
τοῖς
οἰκείοις
τόποις·
οὐθὲν
|
γὰρ |
τῶν
μερῶν
ἔχει
τὴν
αὑτοῦ |
[2, 14] |
ἔχειν
σφαιροειδὲς
ἀναγκαῖον
αὐτήν·
ἕκαστον
|
γὰρ |
τῶν
μορίων
βάρος
ἔχει
μέχρι |
[2, 4] |
γεννῶντες
μεμαρτυρηκέναι
φαίνονται
τούτοις·
μόνην
|
γὰρ |
τῶν
στερεῶν
οὐ
διαιροῦσι
τὴν |
[2, 13] |
ἢ
τὸ
περαινόμενον·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ὕλη,
τὸ
δ´
οὐσία
τῆς |
[2, 9] |
μηδὲν
πάσχειν
χωρὶς
αἰσθήσεως.
Οἱ
|
γὰρ |
ὑπερβάλλοντες
ψόφοι
διακναίουσι
καὶ
τῶν |
[2, 4] |
πρὸς
τὸ
μέσον
τούτων·
τὰ
|
γὰρ |
ὑπὸ
τοῦ
σφαιροειδοῦς
περιεχόμενα
καὶ |
[2, 10] |
θάττους
τὰς
δὲ
βραδυτέρας·
ἐπεὶ
|
γὰρ |
ὑπόκειται
τὴν
μὲν
ἐσχάτην
τοῦ |
[2, 6] |
πάλιν
ἄλλον
ἄπειρον
δυνατόν·
οὐθὲν
|
γὰρ |
φαίνεται
ὂν
ἄπειρον
χρόνον
παρὰ |
[2, 14] |
λεγόμενα
περὶ
τὴν
ἀστρολογίαν·
τὰ
|
γὰρ |
φαινόμενα
συμβαίνει
μεταβαλλόντων
τῶν
σχημάτων |
[2, 13] |
τοῦ
ἡλίου
γίγνεσθαί
φασιν·
τῶν
|
γὰρ |
φερομένων
ἕκαστον
ἀντιφράττειν
αὐτήν,
ἀλλ´ |
[2, 14] |
τοῦ
μέσου
μὴ
βιασθέν·
μία
|
γὰρ |
φορὰ
τοῦ
ἑνὸς
καὶ
ἁπλῆ |
[2, 14] |
τὸ
αἴτιον
τῆς
μονῆς.
Εἰ
|
γὰρ |
φύσει
πέφυκε
φέρεσθαι
πάντοθεν
πρὸς |
[2, 9] |
τὴν
ἐναντίαν
σιγήν·
πρὸς
ἄλληλα
|
γὰρ |
φωνῆς
καὶ
σιγῆς
εἶναι
τὴν |
[2, 6] |
ἐστὶν
αὐτῆς
ἁπλῶς·
τῷ
τε
|
γὰρ |
χρόνῳ
ἀΐδιος
καὶ
τῷ
μήκει |
[2, 4] |
τοῦ
πέριξ
σώματος
φύσις·
δῆλον
|
γὰρ |
ὡς
ἀνάλογον
ἔχει,
καθάπερ
ὕδωρ |
[2, 8] |
φύσιν
πρὸς
τὴν
κίνησιν
(οὐθὲν
|
γὰρ |
ὡς
ἔτυχε
ποιεῖ
ἡ
φύσις) |
[2, 14] |
τὸ
μέσον,
βάρος
ἔχον.
Δῆλον
|
γὰρ |
ὡς
οὐχὶ
μέχρι
τοῦ
ἅψασθαι |