Livre, chapitre |
[2, 13] |
οὐχ
ὅλον
πρὸς
ἓν
σημεῖον
|
(τοῦτο |
γὰρ
ἀναγκαῖον
μόνον
συμβαίνειν
ἐκ |
[2, 3] |
φύσιν.
Ἀνάγκη
τοίνυν
γῆν
εἶναι·
|
τοῦτο |
γὰρ
ἠρεμεῖ
ἐπὶ
τοῦ
μέσου. |
[2, 14] |
μέσον
τοῦ
παντός
ἐστιν·
διὰ
|
τοῦτο |
γὰρ
καὶ
τυγχάνει
κειμένη
νῦν |
[2, 4] |
ἀνάγκη
σφαιροειδὲς
ἔχειν
τὸν
οὐρανόν·
|
τοῦτο |
γὰρ
οἰκειότατόν
τε
τῇ
οὐσίᾳ |
[2, 13] |
ἕκαστον·
νῦν
δ´
οὐ
φαίνεται
|
τοῦτο |
γιγνόμενον,
ἀλλὰ
τὸ
τυχὸν
μόριον |
[2, 12] |
μὲν
δέῃ
τοῦδ´
ἕνεκα
ποιῆσαι,
|
τοῦτο |
δ´
ἄλλου
καὶ
τοῦτο
ἑτέρου, |
[2, 3] |
ἔργου.
Θεοῦ
δ´
ἐνέργεια
ἀθανασία·
|
τοῦτο |
δ´
ἐστὶ
ζωὴ
ἀΐδιος.
ὥστ´ |
[2, 13] |
τῶν
οἰκείων
ἐνστάσεων
τῷ
γένει,
|
τοῦτο |
δ´
ἐστὶν
ἐκ
τοῦ
πάσας |
[2, 3] |
γένεσιν
δ´,
εἴπερ
καὶ
πῦρ,
|
τοῦτο |
δὲ
καὶ
τἆλλα,
εἴπερ
καὶ |
[2, 6] |
τὸ
θᾶττον
καὶ
τὸ
βραδύτερον·
|
τοῦτο |
δὲ
παντελῶς
ἄλογον
καὶ
πλάσματι |
[2, 14] |
γωνίας,
ἀλλ´
οὐ
παρ´
ἄλληλα·
|
τοῦτο |
δὲ
πέφυκε
πρὸς
τὸ
φύσει |
[2, 14] |
ἀπέχειν
τοῦ
μέσου
τὸ
ἔσχατον·
|
τοῦτο |
δὲ
τὸ
σχῆμα
σφαίρας
ἐστίν. |
[2, 14] |
ἔχει
τὴν
ῥοπήν.
Οὐδὲν
τοίνυν
|
τοῦτο |
διαφέρει
λέγειν
ἐπὶ
βώλου
καὶ |
[2, 8] |
δοκεῖ
τῶν
ἄστρων
ὁ
ἥλιος
|
τοῦτο |
δρᾶν
ἀνατέλλων
καὶ
δύνων,
καὶ |
[2, 12] |
ποιῆσαι,
τοῦτο
δ´
ἄλλου
καὶ
|
τοῦτο |
ἑτέρου,
ἐν
μὲν
ἑνὶ
ἢ |
[2, 3] |
(σῶμα
γάρ
τι
θεῖον)
διὰ
|
τοῦτο |
ἔχει
τὸ
ἐγκύκλιον
σῶμα,
ὃ |
[2, 5] |
ἐπὶ
θάτερα;
ἀνάγκη
γὰρ
καὶ
|
τοῦτο |
ἢ
ἀρχὴν
εἶναι
ἢ
εἶναι |
[2, 12] |
ᾖ
τοῦ
ἀρίστου.
Καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
ἡ
μὲν
γῆ
ὅλως
οὐ |
[2, 13] |
τοῖς
κυάθοις
ὕδωρ·
καὶ
γὰρ
|
τοῦτο |
κύκλῳ
τοῦ
κυάθου
φερομένου
πολλάκις |
[2, 7] |
οἱ
πύρινα
φάσκοντες
εἶναι
διὰ
|
τοῦτο |
λέγουσιν,
ὅτι
τὸ
ἄνω
σῶμα |
[2, 13] |
ὁμοίως
ἔχειν
πρὸς
τὰ
ἔσχατα·
|
τοῦτο |
μὲν
γὰρ
πᾶσι
κοινόν,
τὸ |
[2, 13] |
τῆς
γῆς.
(Ἄτοπον
δὲ
καὶ
|
τοῦτο |
μὲν
ζητεῖν,
διὰ
τί
ποτε |
[2, 13] |
σχῆμα
τῆς
γῆς
ἐστι,
διὰ
|
τοῦτο |
μὲν
οὐκ
ἂν
ἠρεμοῖ.
Καίτοι |
[2, 13] |
ἐναπολαμβάνεσθαι
τοῦ
τῆς
γῆς.
Ὥστε
|
τοῦτο |
μὲν
ὑπάρξει,
κἂν
σφαιροειδὴς
μὲν |
[2, 3] |
πρὸς
ἕκαστον.
Ὑποκείσθω
δὲ
καὶ
|
τοῦτο |
νῦν,
ὕστερον
δὲ
πειρατέον
δεῖξαι. |
[2, 7] |
κύκλῳ
αὐτῶν
ἀέρα
τὸ
αὐτὸ
|
τοῦτο |
πάσχειν.
Ταῦτα
μὲν
οὖν
αὐτὰ |
[2, 14] |
ἐσχάτων
διὰ
τὸ
συνάπτειν
ἀλλήλοις
|
τοῦτο |
πεπονθότων.
Καὶ
τῶν
μαθηματικῶν
δὲ |
[2, 12] |
σώματός
εἰσιν
αὐτῶν.
Δῆλον
δὲ
|
τοῦτο |
περὶ
ἐνίων
καὶ
τῇ
ὄψει |
[2, 5] |
τῶν
εἰρημένων
διελθεῖν.
Λέγω
δὲ
|
τοῦτο |
περὶ
τοῦ
πρώτου
οὐρανοῦ
καὶ |
[2, 13] |
διὰ
τὴν
ἀντέρεισιν.
Ταὐτὸ
δὴ
|
τοῦτο |
ποιεῖν
τῷ
πλάτει
φασὶ
τὴν |
[2, 1] |
ἐνδέχεται,
μεγάλην
ἂν
ἔχοι
καὶ
|
τοῦτο |
ῥοπὴν
(εἰς
πίστιν
περὶ
τῆς |
[2, 14] |
δὲ
τιθέναι
τἀληθές,
καὶ
φάναι
|
τοῦτο |
συμβαίνειν
διὰ
τὸ
φύσιν
ἔχειν |
[2, 9] |
διακναίειν.
Ὥστ´
ἐπείπερ
οὐ
φαίνεται
|
τοῦτο |
συμβαῖνον,
οὔτ´
ἂν
ἔμψυχον
οὔτε |
[2, 8] |
διασπᾶσθαι
τὸν
οὐρανὸν
διά
τε
|
τοῦτο |
συμβήσεται
καὶ
ὅτι
δέδεικται
συνεχὲς |
[2, 13] |
τῆς
ἀπορίας.
Πᾶσι
γὰρ
ἡμῖν
|
τοῦτο |
σύνηθες,
μὴ
πρὸς
τὸ
πρᾶγμα |
[2, 3] |
μέσου.
Νῦν
μὲν
οὖν
ὑποκείσθω
|
τοῦτο, |
ὕστερον
δὲ
δειχθήσεται
περὶ
αὐτοῦ. |
[2, 4] |
ἀναγκαῖον
εἶναι·
ὥστε
κἂν
διὰ
|
τοῦτο |
φανερὸν
εἴη
ὅτι
σφαιροειδής
ἐστιν |
[2, 13] |
γε
τὴν
δίνην.
Εἰ
δὲ
|
τοῦτο |
φέρεσθαί
που
πέφυκεν,
δῆλον
ὅτι |