Livre, chapitre |
[2, 13] |
στενοχωρίαν
οὐκ
ἔχων
τὴν
πάροδον
|
ὁ |
ἀὴρ
μένει
διὰ
τὸ
πλῆθος· |
[2, 7] |
ἐγγύτερον
τοῦ
πυρός,
ἐγγύτερον
δὲ
|
ὁ |
ἀήρ·
οἷον
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[2, 13] |
βάρος
φέρειν
ἀπολαμβανόμενος
καὶ
μένων
|
ὁ |
ἀήρ,
τεκμήρια
πολλὰ
λέγουσιν.
Πρῶτον |
[2, 5] |
τόπον
τιμιωτέρα
(θειότερος
γὰρ
τόπος
|
ὁ |
ἄνω
τοῦ
κάτω)
τὸν
αὐτὸν |
[2, 2] |
οὔ
φαμεν.
Δῆλον
τοίνυν
ὅτι
|
ὁ |
ἀφανὴς
πόλος
ἐστὶ
τὸ
ἄνω. |
[2, 4] |
ὕδωρ
ἐστὶ
περὶ
τὴν
γῆν,
|
ὁ |
δ´
ἀὴρ
περὶ
τὸ
ὕδωρ, |
[2, 13] |
μηδὲν
μᾶλλον
κάτω
ἢ
ἄνω,
|
ὁ |
δ´
ἄνω
ἀὴρ
μὴ
κωλύει |
[2, 2] |
φαινόμενος
τὸ
κάτω
μέρος
ἐστίν,
|
ὁ |
δ´
ἡμῖν
ἄδηλος
τὸ
ἄνω. |
[2, 5] |
ἐνδέχεται
ἐν
τοῖς
ἀϊδίοις
εἶναι,
|
ὁ |
δ´
οὐρανὸς
ἀΐδιος
καὶ
ἡ |
[2, 2] |
κινήσεως
αἱ
τοιαῦται
δυνάμεις
ἐνυπάρχουσιν,
|
ὁ |
δ´
οὐρανὸς
ἔμψυχος
καὶ
ἔχει |
[2, 1] |
ἀπένειμαν
ὡς
ὄντα
μόνον
ἀθάνατον·
|
ὁ |
δὲ
νῦν
μαρτυρεῖ
λόγος
ὡς |
[2, 6] |
ἀλλ´
ἔστιν
ἑκάστης
πράξεως
ὡρισμένος
|
ὁ |
ἐλάχιστος
χρόνος
κατὰ
τὸ
μὴ |
[2, 13] |
μὲν
γὰρ
κἀκείνῳ
φύσει
τόπος
|
ὁ |
ἔσχατος,
δῆλον
ὅτι
ἀναγκαῖον
εἶναί |
[2, 13] |
τεκμήριον
ὅτι
δύνων
καὶ
ἀνατέλλων
|
ὁ |
ἥλιος
εὐθεῖαν
ἀλλ´
οὐ
περιφερῆ |
[2, 7] |
ἐκθερμαίνεσθαι,
καὶ
ταύτῃ
μάλιστα
ᾗ
|
ὁ |
ἥλιος
τετύχηκεν
ἐνδεδεμένος·
διὸ
δὴ |
[2, 8] |
μόνος
δὲ
δοκεῖ
τῶν
ἄστρων
|
ὁ |
ἥλιος
τοῦτο
δρᾶν
ἀνατέλλων
καὶ |
[2, 9] |
ὡς
ἄτοπον
εἰ
μὴ
φερόμενος
|
ὁ |
ἱστὸς
καὶ
ἡ
πρύμνα
ποιεῖ |
[2, 13] |
αὐτὴν
ἐρριζῶσθαι
λέγοντες,
ὥσπερ
Ξενοφάνης
|
ὁ |
Κολοφώνιος,
ἵνα
μὴ
πράγματ´
ἔχωσι |
[2, 4] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
σφαιροειδής
ἐστιν
|
ὁ |
κόσμος,
δῆλον
ἐκ
τούτων,
καὶ |
[2, 4] |
εὐθύγραμμα
πλείοσιν·
ὡς
γὰρ
ἔχει
|
ὁ |
κύκλος
ἐν
τοῖς
ἐπιπέδοις,
οὕτως |
[2, 4] |
ἂν
εἴη
τῶν
ἐπιπέδων
σχημάτων
|
ὁ |
κύκλος.
Ἔτι
δὲ
εἴπερ
τέλειόν |
[2, 4] |
τὸ
ἓν
κατὰ
τὸ
τρίγωνον,
|
ὁ |
κύκλος
οὐκέτι
ἔσται
σχῆμα.
Ἐπεὶ |
[2, 4] |
πρότερον
ἂν
εἴη
τῶν
σχημάτων
|
ὁ |
κύκλος.
Ὡσαύτως
δὲ
καὶ
ἡ |
[2, 2] |
καλούμενοι
Πυθαγόρειοι
(ἐκείνων
γὰρ
οὗτος
|
ὁ |
λόγος
ἐστίν)
σκεπτέον
πότερον
τοῦτον |
[2, 8] |
εὐλόγως
ἐν
τῷ
ἴσῳ
χρόνῳ
|
ὁ |
μείζων
περιοισθήσεται
κύκλος)
τό
τε |
[2, 2] |
τὸ
κάτω.
Τῶν
δὲ
πόλων
|
ὁ |
μὲν
ὑπὲρ
ἡμᾶς
φαινόμενος
τὸ |
[2, 14] |
καὶ
ἄρκτον
ἐπιδήλως
ἕτερος
γίγνεται
|
ὁ |
ὁρίζων
κύκλος,
ὥστε
τὰ
(ὑπὲρ |
[2, 4] |
φανερὸν
εἴη
ὅτι
σφαιροειδής
ἐστιν
|
ὁ |
οὐρανός.
Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
γε |
[2, 8] |
τὰ
ἄστρα
μεθιστάμενα
καὶ
ὅλος
|
ὁ |
οὐρανός,
ἀναγκαῖον
ἤτοι
ἠρεμούντων
ἀμφοτέρων |
[2, 6] |
οὖν
εἷς
τε
μόνος
ἐστὶν
|
ὁ |
οὐρανός,
καὶ
οὗτος
ἀγένητος
καὶ |
[2, 4] |
ταχίστη
ἡ
κίνησις·
ὥστ´
εἰ
|
ὁ |
οὐρανὸς
κύκλῳ
τε
φέρεται
καὶ |
[2, 3] |
κίνησιν
ἀΐδιον
ὑπάρχειν.
Ἐπεὶ
δ´
|
ὁ |
οὐρανὸς
τοιοῦτος
(σῶμα
γάρ
τι |
[2, 1] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
οὔτε
γέγονεν
|
ὁ |
πᾶς
οὐρανὸς
οὔτ´
ἐνδέχεται
φθαρῆναι, |
[2, 13] |
μένει
τὴν
τῆς
ὁμοιότητος
(ὥσπερ
|
ὁ |
περὶ
τῆς
τριχὸς
λόγος
τῆς |
[2, 9] |
ἀψύχων
σωμάτων
τοὺς
ὄγκους,
οἷον
|
ὁ |
τῆς
βροντῆς
διίστησι
λίθους
καὶ |
[2, 13] |
εἰ
δὲ
μὴ
ταύτῃ
οὗτος
|
ὁ |
τόπος,
ἀλλὰ
διὰ
τὴν
ἀνάγκην |
[2, 13] |
μὴ
φύσει
τῆς
γῆς
οὗτος
|
ὁ |
τόπος
ἦν.
Ὅσα
μὲν
οὖν |
[2, 4] |
ἐκ
τοῦ
κέντρου·
κοιλότερος
ἄρα
|
ὁ |
τόπος.
Ὥστε
περιρρεύσεται
τὸ
ὕδωρ, |
[2, 13] |
τὴν
ἄνω
φοράν,
οὐδ´
ἂν
|
ὁ |
ὑπὸ
τῇ
γῇ
κωλύοι
τὴν |
[2, 2] |
ἀφανῆ
πόλον·
εἰ
γὰρ
ἔσται
|
ὁ |
φανερός,
ἐπ´
ἀριστερὰ
ἔσται
ἡ |