Livre, chapitre
[2, 4]	οὗ μηδὲν ἔξω τῶν αὐτοῦ	λαβεῖν	δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται πρότερον, καὶ
[2, 14]	φέρεσθαι ἕως ἂν πανταχόθεν ὁμοίως	λάβῃ	τὸ μέσον, ἀνισαζομένων τῶν ἐλαττόνων
[2, 14]	κρατεῖν τὸ πλέον ἕως ἂν	λάβῃ	τῷ αὑτοῦ μέσῳ τὸ μέσον·
[2, 4]	κινεῖται, σφαιροειδῆ αὐτὸν ἀνάγκη εἶναι.	Λάβοι	δ´ ἄν τις καὶ ἐκ
[2, 6]	ὡρισμένην. Ἔτι δ´ εἴ τις	λάβοι	εἶναί τινα χρόνον ἐλάχιστον, οὗ
[2, 14]	Ὅτι δ´ ἐστὶν ἀδύνατον, δῆλον	λαβοῦσιν	ἀρχὴν ὡς εἴπερ φέρεται εἴτ´
[2, 14]	τοῖς κατὰ μῆνα σχηματισμοῖς πάσας	λαμβάνει	τὰς διαιρέσεις (καὶ γὰρ εὐθεῖα
[2, 1]	ἔκ τε τῶν εἰρημένων ἔξεστι	λαμβάνειν	τὴν πίστιν, καὶ διὰ τῆς
[2, 4]	ὕδατος ἐπιφάνεια τοιαύτη φανερόν, ὑπόθεσιν	λαμβάνουσιν	ὅτι πέφυκεν ἀεὶ συρρεῖν τὸ
[2, 12]	δὲ κατὰ τὸ φανὸν καὶ	λαμπρόν.	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοὺς
[2, 6]	Ἔτι δὲ καὶ τὸ μὴ	λανθάνειν	ἐπὶ τούτων εὐλογώτερον· εὐαισθητότερα γὰρ
[2, 9]	μηθὲν ἀκούειν ἄτοπον, περὶ οὗ	λέγειν	ἐγχειροῦσι τὴν αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ
[2, 6]	καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον ἂν εἴη	λέγειν,	ἐκ τίνων τε συνεστᾶσι καὶ
[2, 6]	καὶ ἄπειρον χρόνον. Λείπεται δὴ	λέγειν	ἐναλλὰξ εἶναι τῇ κινήσει τὸ
[2, 14]	ῥοπήν. Οὐδὲν τοίνυν τοῦτο διαφέρει	λέγειν	ἐπὶ βώλου καὶ μορίου τοῦ
[2, 2]	πόλους. Ἅμα δὲ καὶ εἰώθαμεν	λέγειν	τὰ πλάγια ἐν τῷ κόσμῳ
[2, 5]	ὁρᾶν δεῖ τὴν αἰτίαν τοῦ	λέγειν	τίς ἐστιν, ἔτι δὲ πῶς
[2, 12]	εἰκότως ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον	λέγειν	τὸ φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι
[2, 14]	γε σφαιροειδής. Δεῖ δ´ ἕκαστον	λέγειν	τοιοῦτον εἶναι ὃ φύσει βούλεται
[2, 9]	τοὺς αὐτοὺς λόγους ἂν ἐξείη	λέγειν,	ὡς ἄτοπον εἰ μὴ φερόμενος
[2, 10]	ἐκ τῶν περὶ ἀστρολογίαν θεωρείσθω·	λέγεται	γὰρ ἱκανῶς. Συμβαίνει δὲ κατὰ
[2, 9]	καθάπερ εἴρηται πρότερον, ἐμμελῶς μὲν	λέγεται	καὶ μουσικῶς, ἀδύνατον δὲ τοῦτον
[2, 3]	δ´ ἠρεμία καὶ τὸ βαρὺ	λέγεται	κατὰ στέρησιν κουφότητος καὶ κινήσεως.
[2, 13]	ἐξ ἀνάγκης μένειν. Τοῦτο δὲ	λέγεται	κομψῶς μέν, οὐκ ἀληθῶς δέ·
[2, 2]	δεξιοῦ κατὰ γένεσιν, ἐπειδὴ πολλαχῶς	λέγεται	τὸ πρότερον. Πρὸς δὲ τούτοις,
[2, 7]	ἕκαστόν ἐστιν, ὁμοίως καὶ ἡμεῖς	λέγομεν.	Ἡ δὲ θερμότης ἀπ´ αὐτῶν
[2, 2]	τὸ ἄνω. Δεξιὸν γὰρ ἑκάστου	λέγομεν,	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κατὰ
[2, 2]	μέσον. (Ἀλλ´ ἐν μὲν τούτοις	λέγομεν	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω
[2, 14]	καὶ τὰ παρὰ τῶν μαθηματικῶν	λεγόμενα	περὶ τὴν ἀστρολογίαν· τὰ γὰρ
[2, 13]	πῦρ· ὥσπερ τὸ μέσον ἁπλῶς	λεγόμενον,	καὶ τὸ τοῦ μεγέθους μέσον
[2, 13]	μὴν οὐδ´ ἀληθές ἐστι τὸ	λεγόμενον.	Κατὰ συμβεβηκὸς μέντοι τοῦτό γ´
[2, 14]	μέσον. Δεῖ δὲ νοῆσαι τὸ	λεγόμενον	ὥσπερ ἂν εἰ γιγνομένης τὸν
[2, 13]	ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς τὸν τἀναντία	λέγοντα·	καὶ γὰρ αὐτὸς ἐν αὑτῷ
[2, 13]	Ὅλως δὲ πρὸς τοὺς οὕτω	λέγοντας	περὶ τῆς κινήσεως οὐ περὶ
[2, 13]	φασιν, ἐπ´ ἄπειρον αὐτὴν ἐρριζῶσθαι	λέγοντες,	ὥσπερ Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος, ἵνα
[2, 1]	δόξης τῆς παρὰ τῶν ἄλλως	λεγόντων	καὶ γεννώντων αὐτόν· εἰ γὰρ
[2, 13]	πλείστων ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαι	λεγόντων,	ὅσοι τὸν ὅλον οὐρανὸν πεπερασμένον
[2, 14]	μὴ λίαν ὑπολαμβάνειν ἄπιστα δοκεῖν·	λέγουσι	δὲ τεκμαιρόμενοι καὶ τοῖς ἐλέφασιν,
[2, 14]	τρόπον ὃν καὶ τῶν φυσιολόγων	λέγουσί	τινες γενέσθαι. Πλὴν ἐκεῖνοι μὲν
[2, 13]	τὸ πλάτος αἴτιον ἐξ ὧν	λέγουσιν,	ἀλλὰ τὸ μέγεθος μᾶλλον· διὰ
[2, 14]	πειρῶνται τῆς περιφερείας, εἰς τετταράκοντα	λέγουσιν	εἶναι μυριάδας. Ἐξ ὧν τεκμαιρομένοις
[2, 13]	ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν πάντες	λέγουσιν	ἐκ τῶν ἐν τοῖς ὑγροῖς
[2, 2]	ἐναντίως ἢ ὡς οἱ Πυθαγόρειοι	λέγουσιν·	ἐκεῖνοι γὰρ ἡμᾶς ἄνω ποιοῦσι
[2, 13]	τὴν Ἰταλίαν, καλούμενοι δὲ Πυθαγόρειοι	λέγουσιν·	ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ μέσου
[2, 2]	ἔχει τὸν τρόπον ὡς ἐκεῖνοι	λέγουσιν,	ἢ μᾶλλον ἑτέρως, εἴπερ δεῖ
[2, 13]	μένει, ζητοῦσι τὴν αἰτίαν, καὶ	λέγουσιν	οἱ μὲν τοῦτον τὸν τρόπον,
[2, 12]	καὶ περὶ τοὺς ἄλλους ἀστέρας	λέγουσιν	οἱ πάλαι τετηρηκότες ἐκ πλείστων
[2, 7]	πύρινα φάσκοντες εἶναι διὰ τοῦτο	λέγουσιν,	ὅτι τὸ ἄνω σῶμα πῦρ
[2, 1]	ὃν δὲ τρόπον ἐκεῖνοι γενέσθαι	λέγουσιν	οὐκ ἐνδέχεται, μεγάλην ἂν ἔχοι
[2, 13]	μένων ὁ ἀήρ, τεκμήρια πολλὰ	λέγουσιν.	Πρῶτον μὲν οὖν εἰ μὴ
[2, 3]	τῆς στερήσεως πρότερον ἡ κατάφασις	(λέγω	δ´ οἷον τὸ θερμὸν τοῦ
[2, 2]	μὲν πάντα τὰ τοιαῦτα μόρια,	λέγω	δ´ οἷον τό τε δεξιὸν
[2, 13]	πρὸς τὸ ἀνάλογον τοῦ ἐσχάτου,	λέγω	δ´ οἷον τὸ τέταρτον μέρος
[2, 2]	εἰ σταίη, κινηθείη ἂν πάλιν.	Λέγω	δὲ μῆκος μὲν αὐτοῦ τὸ
[2, 2]	ἕκαστον οἷον ἀρχή τις ἐστίν.	Λέγω	δὲ τὰ τρία τὸ ἄνω
[2, 5]	ἂν εἴη τῶν εἰρημένων διελθεῖν.	Λέγω	δὲ τοῦτο περὶ τοῦ πρώτου
[2, 2]	κατὰ τὴν αἴσθησιν· ἔμπροσθεν γὰρ	λέγω	ἐφ´ ὃ αἱ αἰσθήσεις. Διὸ
[2, 2]	τὰς κινήσεις· ἀρχὰς γὰρ ταύτας	λέγω	ὅθεν ἄρχονται πρῶτον αἱ κινήσεις
[2, 3]	ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν. Ὅμως δὲ	λέγωμεν.	Ἡ δ´ αἰτία περὶ αὐτῶν
[2, 14]	ἐστίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἡμεῖς δὲ	λέγωμεν	πρῶτον πότερον ἔχει κίνησιν ἢ
[2, 8]	Τὴν δὲ γῆν ὑποκείσθω ἠρεμεῖν.	Λείπεται	δὴ ἀμφότερα κινεῖσθαι, ἢ τὸ
[2, 6]	ἢ μείζονι, καὶ ἄπειρον χρόνον.	Λείπεται	δὴ λέγειν ἐναλλὰξ εἶναι τῇ
[2, 8]	εὔλογον οὔτε τὸ ἕτερον μόνον,	λείπεται	τοὺς μὲν κύκλους κινεῖσθαι, τὰ
[2, 9]	πληγὴν ἀδύνατον ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα	λεκτέον	ὡς εἴπερ ἐφέρετο τὰ σώματα
[2, 3]	στοιχεῖα τῶν σωμάτων πρὸς ἄλληλα.	Λεχθήσεται	δὲ καὶ περὶ τούτου ἐν
[2, 3]	δ´ αἰτία περὶ αὐτῶν ἐνθένδε	ληπτέα.	Ἕκαστόν ἐστιν, ὧν ἐστιν ἔργον,
[2, 8]	διὰ τὸ μῆκος, ἀποτεινομένη πόρρω	λίαν.	Ὁ δὲ τρόμος αὐτῆς ποιεῖ
[2, 14]	εἶναι τὴν θάλατταν μίαν, μὴ	λίαν	ὑπολαμβάνειν ἄπιστα δοκεῖν· λέγουσι δὲ
[2, 7]	κίνησις ἐκπυροῦν καὶ ξύλα καὶ	λίθους	καὶ σίδηρον· εὐλογώτερον οὖν τὸ
[2, 9]	οἷον ὁ τῆς βροντῆς διίστησι	λίθους	καὶ (τὰ καρτερώτατα τῶν σωμάτων.
[2, 13]	δέ· κατὰ γὰρ τοῦτον τὸν	λόγον	ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ τι ἂν
[2, 14]	Κατὰ τοῦτόν τε δὴ τὸν	λόγον	ἀναγκαῖον εἶναι τὸ σχῆμα σφαιροειδὲς
[2, 10]	γὰρ ἱκανῶς. Συμβαίνει δὲ κατὰ	λόγον	γίγνεσθαι τὰς ἑκάστου κινήσεις τοῖς
[2, 13]	διά γε τὸν τῆς ὁμοιότητος	λόγον,	εἰ μὴ φύσει τῆς γῆς
[2, 8]	δ´ εὔλογον τὸ τὸν αὐτὸν	λόγον	ἔχειν τὰ τάχη τῶν ἄστρων
[2, 12]	δ´ ἂν ἥδε συμβαίνουσα κατὰ	λόγον·	ἡ μὲν γὰρ πρώτη μία
[2, 10]	ἀπόστασιν· τὰ δὲ μεταξὺ κατὰ	λόγον	ἤδη τῆς ἀποστάσεως, ὥσπερ καὶ
[2, 13]	μενεῖ γὰρ κατὰ τὸν ἐκείνων	λόγον.	Ὅλως δὲ πρὸς τοὺς οὕτω
[2, 13]	Τοῦτον γὰρ ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν τὸν	λόγον,	ὅν φασιν εἰπεῖν Θαλῆν τὸν
[2, 13]	ὕδατος) ὥσπερ οὐ τὸν αὐτὸν	λόγον	ὄντα περὶ τῆς γῆς καὶ
[2, 13]	Ἀλλὰ διά γε τοῦτον τὸν	λόγον	οὐ μενεῖ, ἀλλὰ κινηθήσεται, οὐ
[2, 14]	Οὐδὲν δὲ διοίσει πρὸς τὸν	λόγον,	οὐδ´ εἰ μὴ πανταχόθεν ὁμοίως
[2, 4]	ἄνω σώματα κατὰ τὸν αὐτὸν	λόγον	(συνεχῆ μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν,
[2, 1]	καὶ τοῦτον οἱ συστήσαντες τὸν	λόγον	τὴν αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς
[2, 2]	Πυθαγόρειοι (ἐκείνων γὰρ οὗτος ὁ	λόγος	ἐστίν) σκεπτέον πότερον τοῦτον ἔχει
[2, 13]	διεσπασμένον. Ὁ γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει	λόγος	καὶ ἐπὶ τοῦ πυρός· ἀνάγκη
[2, 13]	(ὥσπερ ὁ περὶ τῆς τριχὸς	λόγος	τῆς ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως δὲ
[2, 1]	ἀθάνατον· ὁ δὲ νῦν μαρτυρεῖ	λόγος	ὡς ἄφθαρτος καὶ ἀγένητος, ἔτι
[2, 13]	ἀναγκαῖον μόνον συμβαίνειν ἐκ τοῦ	λόγου	τοῦ περὶ τῆς ὁμοιότητος) ἀλλὰ
[2, 1]	ἔχοιμεν οὕτως ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους	λόγους.	Ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων λόγων
[2, 9]	ἐν ποταμῷ. Καίτοι τοὺς αὐτοὺς	λόγους	ἂν ἐξείη λέγειν, ὡς ἄτοπον
[2, 9]	ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς τῶν συμφωνιῶν	λόγους,	ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι τὴν φωνὴν
[2, 13]	αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός τινας	λόγους	καὶ δόξας αὑτῶν τὰ φαινόμενα
[2, 13]	οὐ πρὸς τὰ φαινόμενα τοὺς	λόγους	καὶ τὰς αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ
[2, 1]	μάλιστα πατρίους ἡμῶν ἀληθεῖς εἶναι	λόγους,	ὡς ἔστιν ἀθάνατόν τι καὶ
[2, 1]	λόγους. Ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων	λόγων	ἅλις ἔστω τὸ νῦν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 13]	ἀθροῦσιν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ τῶν	λόγων.	Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται προσήκειν
[2, 9]	καὶ μαρτύριον τῶν εἰρημένων ἡμῖν	λόγων,	ὥς εἰσιν ἀληθεῖς· τὸ γὰρ
[2, 13]	τῆς τάξεως αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'	Λοιπὸν	δὲ περὶ τῆς γῆς εἰπεῖν,
[2, 5]	ὕστερον· αὕτη γὰρ ἡ αἰτία	λύει	τὴν ἀπορίαν. Εἰ γὰρ ἔχει
[2, 13]	τὸ δὲ τὰς περὶ τούτου	λύσεις	μὴ μᾶλλον ἀτόπους εἶναι δοκεῖν
[2, 14]	ἀπορήσειε, τὴν αὐτὴν ἔχει τούτοις	λύσιν·	εἰ γὰρ οὔσης ἐπὶ τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009