Livre, chapitre
[2, 13]	μένειν ἐπὶ τοῦ μέσου πᾶν	ᾧ	μηθὲν μᾶλλον δεῦρο ἢ δεῦρο
[2, 7]	ἐκ τούτου τοῦ σώματος ἐν	ᾧ	τυγχάνει τὴν φορὰν ἔχον, ἐπειδὴ
[2, 14]	τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ μείζονος	ὠθούμενον	οὐχ οἷόν τε κυμαίνειν, ἀλλὰ
[2, 4]	ἡμῖν ἐν ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ	ὧν	γὰρ τὴν σύστασιν εἴληφεν, οὐδὲν
[2, 12]	Δυοῖν δ´ ἀπορίαιν οὔσαιν, περὶ	ὧν	εἰκότως ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον
[2, 8]	ὥσπερ ἐπίτηδες ἀφελεῖν πάντα δι´	ὧν	ἐνεδέχετο προϊέναι καθ´ αὑτά, καὶ
[2, 3]	αὐτῶν ἐνθένδε ληπτέα. Ἕκαστόν ἐστιν,	ὧν	ἐστιν ἔργον, ἕνεκα τοῦ ἔργου.
[2, 13]	οὐ τὸ πλάτος αἴτιον ἐξ	ὧν	λέγουσιν, ἀλλὰ τὸ μέγεθος μᾶλλον·
[2, 12]	ἐτῶν Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´	ὧν	πολλὰς πίστεις ἔχομεν περὶ ἑκάστου
[2, 12]	καὶ μικρὰς εὐπορίας ἀγαπᾷ περὶ	ὧν	τὰς μεγίστας ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι
[2, 14]	τετταράκοντα λέγουσιν εἶναι μυριάδας. Ἐξ	ὧν	τεκμαιρομένοις οὐ μόνον σφαιροειδῆ τὸν
[2, 4]	μέσου γραμμάς, οἷον φακοειδὲς ἢ	ᾠοειδές·	ἐν ἅπασι γὰρ συμβήσεται καὶ
[2, 6]	τινος εἴς τι εἶναι καὶ	ὡρισμένην.	Ἔτι δ´ εἴ τις λάβοι
[2, 6]	δυνατόν, ἀλλ´ ἔστιν ἑκάστης πράξεως	ὡρισμένος	ὁ ἐλάχιστος χρόνος κατὰ τὸ
[2, 2]	μορίων καὶ τῶν κατὰ τόπον	ὡρισμένων	τοσαῦτα εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Ἐπεὶ
[2, 13]	γε τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον	ὥρισται,	ἀλλὰ τῶν πρότερον ὑπαρχόντων βαρέων
[2, 4]	τῶν αὐτοῦ λαβεῖν δυνατόν, ὥσπερ	ὥρισται	πρότερον, καὶ τῇ μὲν εὐθείᾳ
[2, 14]	συμβαίνει μεταβαλλόντων τῶν σχημάτων οἷς	ὥρισται	τῶν ἄστρων ἡ τάξις, ὡς
[2, 4]	εἰς τὰ ἐπίπεδα διαίρεσις οὐχ	ὡς	ἂν τέμνων τις εἰς τὰ
[2, 13]	συμβεβηκὸς μέντοι τοῦτό γ´ ἀληθές,	ὡς	ἀναγκαῖον μένειν ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 4]	πέριξ σώματος φύσις· δῆλον γὰρ	ὡς	ἀνάλογον ἔχει, καθάπερ ὕδωρ πρὸς
[2, 12]	καὶ ἄλλων ἕνεκα. (Τῷ δ´	ὡς	ἄριστα ἔχοντι οὐθὲν δεῖ πράξεως·
[2, 9]	αὐτοὺς λόγους ἂν ἐξείη λέγειν,	ὡς	ἄτοπον εἰ μὴ φερόμενος ὁ
[2, 1]	ὁ δὲ νῦν μαρτυρεῖ λόγος	ὡς	ἄφθαρτος καὶ ἀγένητος, ἔτι δ´
[2, 4]	ἐπιφανείᾳ, τὰ δ´ εὐθύγραμμα πλείοσιν·	ὡς	γὰρ ἔχει ὁ κύκλος ἐν
[2, 1]	αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς ὕστερον·	ὡς	γὰρ περὶ βάρος ἐχόντων καὶ
[2, 13]	φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ τῆς γῆς,	ὡς	δέον, εἴπερ ἦν σφαιροειδής, περιφερῆ
[2, 13]	τε βάθη καὶ δαψιλὸς αἰθήρ,	ὡς	διὰ πολλῶν δὴ γλώσσης ῥηθέντα
[2, 13]	φασιν εἰπεῖν Θαλῆν τὸν Μιλήσιον,	ὡς	διὰ τὸ πλωτὴν εἶναι μένουσαν
[2, 13]	καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως ἐπέπληξεν, εἰπὼν	ὡς	εἴ περ ἀπείρονα γῆς τε
[2, 9]	ἀδύνατον ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα λεκτέον	ὡς	εἴπερ ἐφέρετο τὰ σώματα τούτων
[2, 14]	ἐστὶν ἀδύνατον, δῆλον λαβοῦσιν ἀρχὴν	ὡς	εἴπερ φέρεται εἴτ´ ἐκτὸς οὖσα
[2, 4]	τοῦτον διαιρεῖται τὸν τρόπον, ἀλλ´	ὡς	εἰς ἕτερα τῷ εἴδει. Ὅτι
[2, 2]	πότερον τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον	ὡς	ἐκεῖνοι λέγουσιν, ἢ μᾶλλον ἑτέρως,
[2, 13]	καὶ τὸ τῆς περιφερείας μέγεθος,	ὡς	ἐν τοῖς φαινομένοις μικροῖς κύκλοις
[2, 5]	τὴν ἀπορίαν. Εἰ γὰρ ἔχει	ὡς	ἐνδέχεται βέλτιστα, αὕτη ἂν εἴη
[2, 14]	ὥρισται τῶν ἄστρων ἡ τάξις,	ὡς	ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένης τῆς
[2, 1]	πατρίους ἡμῶν ἀληθεῖς εἶναι λόγους,	ὡς	ἔστιν ἀθάνατόν τι καὶ θεῖον
[2, 5]	πρότερον εἴρηται. Ἀλλ´ εἰ μηδὲν	ὡς	ἔτυχε μηδ´ ἀπὸ ταὐτομάτου ἐνδέχεται
[2, 8]	πρὸς τὴν κίνησιν (οὐθὲν γὰρ	ὡς	ἔτυχε ποιεῖ ἡ φύσις) οὐδὲ
[2, 8]	ἔστιν ἐν τοῖς φύσει τὸ	ὡς	ἔτυχεν, οὐδὲ τὸ πανταχοῦ καὶ
[2, 7]	ἄνω σῶμα πῦρ εἶναί φασιν,	ὡς	εὔλογον ὂν ἕκαστον συνεστάναι ἐκ
[2, 4]	δυνατὸν ὁμαλότητα δέξασθαι καὶ ἀκρίβειαν	ὡς	ἡ τοῦ πέριξ σώματος φύσις·
[2, 12]	δὲ πάμπαν, διανοούμεθα· δεῖ δ´	ὡς	μετεχόντων ὑπολαμβάνειν πράξεως καὶ ζωῆς·
[2, 2]	πρὸς τοῖς ἀριστεροῖς, ἐναντίως ἢ	ὡς	οἱ Πυθαγόρειοι λέγουσιν· ἐκεῖνοι γὰρ
[2, 1]	μὲν ἀρχαῖοι τοῖς θεοῖς ἀπένειμαν	ὡς	ὄντα μόνον ἀθάνατον· ὁ δὲ
[2, 4]	στερεῶν οὐ διαιροῦσι τὴν σφαῖραν	ὡς	οὐκ ἔχουσαν πλείους ἐπιφανείας ἢ
[2, 14]	μέσον, βάρος ἔχον. Δῆλον γὰρ	ὡς	οὐχὶ μέχρι τοῦ ἅψασθαι τοῦ
[2, 12]	τὸ νῦν ἀπορούμενον. Ἀλλ´ ἡμεῖς	ὡς	περὶ σωμάτων αὐτῶν μόνον, καὶ
[2, 9]	τὸ φάναι γίνεσθαι φερομένων ἁρμονίαν,	ὡς	συμφώνων γινομένων τῶν ψόφων, κομψῶς
[2, 2]	ἐνυπάρχει τοῖς φυτοῖς. Ἔτι δ´	ὡς	τὸ μῆκος τοῦ πλάτους πρότερον,
[2, 2]	ἀλλὰ τὸ παρὰ τοὺς πόλους,	ὡς	τούτου μήκους ὄντος· τὸ γὰρ
[2, 14]	ὄντας τὸ γένος αὐτῶν ἐστιν,	ὡς	τῶν ἐσχάτων διὰ τὸ συνάπτειν
[2, 13]	τὴν παροῦσαν δύναμιν εἴχομεν, χρηστέον	ὡς	ὑπάρχουσιν. Εἰ γὰρ μηδεμία φύσει
[2, 9]	μαρτύριον τῶν εἰρημένων ἡμῖν λόγων,	ὥς	εἰσιν ἀληθεῖς· τὸ γὰρ ἀπορηθὲν
[2, 3]	κατὰ γὰρ τὴν τοῦ ὅλου	ὡσαύτως	ἀναγκαῖον ἔχειν τὰ στοιχεῖα τῶν
[2, 4]	εἴη τῶν σχημάτων ὁ κύκλος.	Ὡσαύτως	δὲ καὶ ἡ σφαῖρα τῶν
[2, 4]	γὰρ τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς σφαιροειδές.	Ὡσαύτως	δὲ καὶ τὰ πρὸς τὸ
[2, 13]	ἐπί τινός ἐστιν. (Ἔτι δ´	ὥσπερ	ἀὴρ ὕδατος κουφότερον, καὶ γῆς
[2, 14]	Δεῖ δὲ νοῆσαι τὸ λεγόμενον	ὥσπερ	ἂν εἰ γιγνομένης τὸν τρόπον
[2, 2]	τὸν ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ νοεῖν	ὥσπερ	ἂν εἴ τις, ἐν οἷς
[2, 8]	περὶ τὸ αὐτὸ κέντρον ἐνδεδεμένων	(ὥσπερ	γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ
[2, 13]	τούτοις ὅτι οὐδ´ ἠρεμεῖν ἐνδέχεται·	ὥσπερ	γὰρ κίνησις ὑπάρχει ἢ βίᾳ
[2, 7]	εἶναι ὃ κύκλῳ φέρεσθαι πέφυκεν·	ὥσπερ	γὰρ οἱ πύρινα φάσκοντες εἶναι
[2, 6]	ἐν ἐλάττονι κινηθῆναι τὸν οὐρανόν	(ὥσπερ	γὰρ οὐδὲ κιθαρίσαι οὐδὲ βαδίσαι
[2, 13]	γὰρ στιγμὴ τῶν σωμάτων ἐστίν.	Ὥσπερ	δὲ κἂν ἐκ μεγάλου συνέλθοι
[2, 13]	μέγεθος αὐτῆς αἴτιον, οἱ δ´	ὥσπερ	Ἐμπεδοκλῆς, τὴν τοῦ οὐρανοῦ φορὰν
[2, 13]	τὸν διὰ παντὸς τεταμένον πόλον,	ὥσπερ	ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραπται. Παραπλησίως
[2, 12]	τοῖς δὲ πορρωτέρω διὰ πλειόνων,	ὥσπερ	ἐπὶ σώματος τὸ μὲν οὐδὲ
[2, 8]	οὕτω τιμίων ὑπεριδεῖν, ἀλλ´ ἔοικεν	ὥσπερ	ἐπίτηδες ἀφελεῖν πάντα δι´ ὧν
[2, 12]	τί ἐστιν οὗ τύχοι ἄν,	ὥσπερ	καὶ ἄνθρωπος, ἢ καὶ τὰ
[2, 10]	κατὰ λόγον ἤδη τῆς ἀποστάσεως,	ὥσπερ	καὶ δεικνύουσιν οἱ μαθηματικοί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 13]	ὅμως οἰσθήσεται ἀπὸ τοῦ μέσου,	ὥσπερ	καὶ φαίνεται φερόμενον, ἂν μή
[2, 13]	κατοικοῦσιν ἡμῖν ἐπὶ τοῦ κέντρου,	ὥσπερ	κἂν εἰ ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 13]	ἐπ´ ἄπειρον αὐτὴν ἐρριζῶσθαι λέγοντες,	ὥσπερ	Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος, ἵνα μὴ
[2, 13]	διὰ τὸ πλωτὴν εἶναι μένουσαν	ὥσπερ	ξύλον ἤ τι τοιοῦτον ἕτερον
[2, 13]	ἀνάγκην μένει τὴν τῆς ὁμοιότητος	(ὥσπερ	ὁ περὶ τῆς τριχὸς λόγος
[2, 2]	γὰρ κατὰ τὰ ἡμέτερα δεξιά,	ὥσπερ	οἱ μάντεις, ἢ καθ´ ὁμοιότητα
[2, 13]	πέφυκε μένειν, ἀλλ´ ἐφ´ ὕδατος)	ὥσπερ	οὐ τὸν αὐτὸν λόγον ὄντα
[2, 9]	κατὰ τὸ πᾶν εἴτε πυρός,	ὥσπερ	πάντες φασίν, ἀναγκαῖον ποιεῖν ὑπερφυᾶ
[2, 2]	ἢ καθ´ ὁμοιότητα τοῖς ἡμετέροις,	ὥσπερ	τὰ τοῦ ἀνδριάντος, ἢ τὰ
[2, 1]	ῥαστώνης ἔμφρονος, εἴ γε μηδ´	ὥσπερ	τῇ ψυχῇ τῇ τῶν θνητῶν
[2, 13]	ἀνάγκη γὰρ τεθὲν μένειν ὁμοίως	ὥσπερ	τὴν γῆν· ὁμοίως γὰρ ἕξει
[2, 13]	ἱκανὸν ἀθρόως (τῷ) κάτωθεν ἠρεμεῖν,	ὥσπερ	τὸ ἐν ταῖς κλεψύδραις ὕδωρ.
[2, 8]	γὰρ ἀπηρτημένον ἔχει οὐδὲ προέχον,	ὥσπερ	τὸ εὐθύγραμμον, ἀλλὰ πλεῖστον ἀφέστηκε
[2, 9]	βίαιον φέροιτο φορὰν οὐθὲν αὐτῶν,	ὥσπερ	τὸ μέλλον ἔσεσθαι προνοούσης τῆς
[2, 13]	ταύτην ἔχον τὴν χώραν πῦρ·	ὥσπερ	τὸ μέσον ἁπλῶς λεγόμενον, καὶ
[2, 13]	τὴν ὁμοιότητά φασιν αὐτὴν μένειν,	ὥσπερ	τῶν ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον μὲν
[2, 14]	φέρεσθαι πάντοθεν πρὸς τὸ μέσον,	ὥσπερ	φαίνεται, καὶ τὸ πῦρ ἀπὸ
[2, 4]	ἔξω τῶν αὐτοῦ λαβεῖν δυνατόν,	ὥσπερ	ὥρισται πρότερον, καὶ τῇ μὲν
[2, 4]	ἐκ τοῦ κέντρου ἡ ΑΕ.	Ὥστ´	ἀνάγκη πρὸς ταῖς ἐκ τοῦ
[2, 3]	τοῦτο δ´ ἐστὶ ζωὴ ἀΐδιος.	ὥστ´	ἀνάγκη τῷ θεῷ κίνησιν ἀΐδιον
[2, 7]	ἕκαστον ἐν τῇ σφαίρᾳ φέρεται,	ὥστ´	αὐτὰ μὲν μὴ ἐκπυροῦσθαι, τοῦ
[2, 8]	μὲν γὰρ πλάνητες ἐγγύς εἰσιν,	ὥστ´	ἐγκρατὴς οὖσα πρὸς αὐτοὺς ἀφικνεῖται
[2, 13]	εἴη φορὰ μόνον οὐδ´ ἠρέμησις·	ὥστ´	εἰ βίᾳ νῦν ἡ γῆ
[2, 6]	τῷ μήκει συνηγμένη καὶ ἄκλαστος·	ὥστ´	εἰ μή ἐστιν ἀκμὴ αὐτοῦ
[2, 4]	τὴν ἐλαχίστην ταχίστη ἡ κίνησις·	ὥστ´	εἰ ὁ οὐρανὸς κύκλῳ τε
[2, 4]	εἴη ἡ περιέχουσα τὸν κύκλον·	ὥστ´	εἰ τὸ τέλειον πρότερον τοῦ
[2, 14]	καὶ τὸ ὅλον ἐνταῦθα πέφυκεν·	ὥστ´	εἴπερ (ἀδύνατον κινηθῆναι μὴ ὑπὸ
[2, 11]	αἱ τοῦ ἡλίου ἐκλείψεις μηνοειδεῖς.	Ὥστ´	εἴπερ ἓν τοιοῦτον, δῆλον ὅτι
[2, 13]	ἔσχατον καὶ τὸ μέσον πέρας·	ὥστ´	ἐκ τούτων ἀναλογιζόμενοι οὐκ οἴονται
[2, 8]	ταὐτομάτου συνέπεσεν, οὐδ´ οὕτως εὔλογον	ὥστ´	ἐν ἅπασιν ἅμα τόν τε
[2, 9]	μὴ ποιοῦν πληγὴν ἀδύνατον ψοφεῖν.	Ὥστ´	ἐνταῦθα λεκτέον ὡς εἴπερ ἐφέρετο
[2, 13]	τὸ ἐναντίον ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν·	ὥστ´	ἐξ ἀνάγκης μένειν. Τοῦτο δὲ
[2, 8]	δῆλόν ἐστι τὸ καλούμενον πρόσωπον.	Ὥστ´	ἐπεὶ κινούμενα μὲν δι´ αὑτῶν
[2, 14]	κυρτὴν ἔχει τὴν ὁρίζουσαν γραμμήν,	ὥστ´	ἐπείπερ ἐκλείπει διὰ τὴν τῆς
[2, 9]	καὶ δεῦρ´ ἀφικνεῖσθαι καὶ διακναίειν.	Ὥστ´	ἐπείπερ οὐ φαίνεται τοῦτο συμβαῖνον,
[2, 8]	τὸ τοῦ μείζονος κύκλου τμῆμα,	ὥστ´	εὐλόγως ἐν τῷ ἴσῳ χρόνῳ
[2, 14]	ἐκείνοις τοῖς τόποις ποιεῖται δύσιν.	Ὥστ´	οὐ μόνον ἐκ τούτων δῆλον
[2, 6]	ἐναντίον) οὐδ´ ἂν ἀδυναμία εἴη,	ὥστ´	οὐδ´ ἄνεσις οὐδ´ ἐπίτασις· εἰ
[2, 11]	ἔχειν ὄργανον πρὸς τὴν κίνησιν.	Ὥστε	δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ ἂν εἴη
[2, 14]	ῥοπὴν ἔχοντος ἐπὶ τὸ μέσον.	Ὥστε	εἴτε ὅλη ποθὲν ἐφέρετο εἴτε
[2, 14]	ὅλου καὶ τὸ τῆς γῆς·	ὥστε	ἢ οὐ μενεῖ ἐπὶ τοῦ
[2, 9]	καὶ σιγῆς εἶναι τὴν διάγνωσιν·	ὥστε	καθάπερ τοῖς χαλκοτύποις διὰ συνήθειαν
[2, 14]	μιᾶς (φορὰς ἔξω τῆς πρώτης,	ὥστε	καὶ τὴν γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε
[2, 6]	τὸ κινοῦν μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν.	Ὥστε	καὶ τὴν φορὰν ἀδύνατον ἀνώμαλον
[2, 13]	τεθῇ ἐπὶ τοῦ μέσου, μένειν,	ὥστε	καὶ τὸ πῦρ ἠρεμήσει· τὸ
[2, 4]	καὶ αὐτὸ τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι·	ὥστε	κἂν διὰ τοῦτο φανερὸν εἴη
[2, 13]	ἐλάττονος εἰς μείζω μανότερον γιγνόμενον·	ὥστε	κἂν ἡ γῆ τοῦτον τὸν
[2, 9]	γιγνομένων εὐθὺς ὑπάρχειν τὸν ψόφον,	ὥστε	μὴ διάδηλον εἶναι πρὸς τὴν
[2, 1]	μὲν κίνησιν, ἐχόντων δὲ τοιαύτην	ὥστε	μηθὲν εἶναι πέρας αὐτῆς, ἀλλὰ
[2, 4]	ὅτι κατ´ ἀκρίβειαν ἔντορνος οὕτως	ὥστε	μηθὲν μήτε χειρόκμητον ἔχειν παραπλησίως
[2, 4]	κέντρου· κοιλότερος ἄρα ὁ τόπος.	Ὥστε	περιρρεύσεται τὸ ὕδωρ, ἕως ἂν
[2, 12]	τι πρᾶξαν τοῦ δραμεῖν ἕνεκα,	ὥστε	πλείους αἱ κινήσεις· ἕτερον δ´
[2, 12]	γὰρ τῶν εὖ δύναται τυχεῖν,	ὥστε	πολλὰ πράττειν, καὶ ἄλλων ἕνεκα.
[2, 14]	φέρεται ἀλλὰ πρὸς ὁμοίας γωνίας,	ὥστε	πρὸς ἓν τὸ μέσον φέρεται,
[2, 13]	ὕδατος κουφότερον, καὶ γῆς ὕδωρ·	ὥστε	πῶς οἷόν τε τὸ κουφότερον
[2, 2]	τὸ ἐναντίας εἶναι τὰς φοράς,	ὥστε	συμβαίνειν ἡμᾶς μὲν εἶναι πρὸς
[2, 4]	πλανήτων ἅπτεται τῆς ἐπάνω σφαίρας.	Ὥστε	σφαιροειδὴς ἂν εἴη πᾶσα· πάντα
[2, 14]	ἕτερος γίγνεται ὁ ὁρίζων κύκλος,	ὥστε	τὰ (ὑπὲρ κεφαλῆς ἄστρα μεγάλην
[2, 7]	ταῦτα γὰρ αὐτὰ ἐκπυροῦται οὕτως	ὥστε	τήκεσθαι τὰς μολυβδίδας, καὶ ἐπείπερ
[2, 13]	γῆν, οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς ἀντερείσαντος.	Ὥστε	τὸ μὲν ἀπορεῖν εἰκότως ἐγένετο
[2, 2]	ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ τῶν ἄστρων,	ὥστε	τοῦτ´ ἂν εἴη δεξιόν, οὗ
[2, 13]	πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ τῆς γῆς.	Ὥστε	τοῦτο μὲν ὑπάρξει, κἂν σφαιροειδὴς
[2, 12]	φορᾷ τοσοῦτόν ἐστιν ἄστρων πλῆθος	ὥστε	τῶν ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν τὴν
[2, 14]	τοῦτον ἀναγκαῖον γενέσθαι τὸν τρόπον,	ὥστε	φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς ἡ γένεσις

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/11/2009