Livre, chapitre
[2, 1]	~ΠΕΡΙ ΟΥΡΑΝΟΥ Β. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Α'	Ὅτι μὲν οὖν οὔτε γέγονεν
[2, 5]	κύκλου κινηθῆναι, οἷον ἀπὸ τοῦ	Α	τὴν μὲν ἐπὶ τὸ Β
[2, 6]	τῶν ζῴων ἐκ τοιούτων συνέστηκεν	ἃ	διαφέρει τοῖς οἰκείοις τόποις· οὐθὲν
[2, 13]	μὲν βαρὺ τὸ δὲ κοῦφον,	ἃ	τίνι διώριστο καὶ πῶς ἐπεφύκει
[2, 4]	οὖν ἐκ τοῦ κέντρου ἡ	ΑΒ	καὶ ἡ ΑΓ, καὶ ἐπεζεύχθω
[2, 4]	κέντρου ἡ ΑΒ καὶ ἡ	ΑΓ,	καὶ ἐπεζεύχθω ἐφ´ ἧς ΒΓ.
[2, 12]	φιλοσοφίας διψῆν καὶ μικρὰς εὐπορίας	ἀγαπᾷ	περὶ ὧν τὰς μεγίστας ἔχομεν
[2, 6]	ὅτι πρῶτον καὶ ἁπλοῦν καὶ	(ἀγένητον	καὶ ἄφθαρτον καὶ ὅλως ἀμετάβλητον,
[2, 6]	ἁπλοῦ καὶ τὸ ἄφθαρτον καὶ	ἀγένητον	τοῦ ἀφθάρτου καὶ ἀγενήτου κινητικόν.
[2, 14]	σφαιροειδὴς ἡ γένεσις αὐτῆς, εἴτ´	ἀγένητος	ἀεὶ διατελεῖ μένουσα, τὸν αὐτὸν
[2, 1]	μαρτυρεῖ λόγος ὡς ἄφθαρτος καὶ	ἀγένητος,	ἔτι δ´ ἀπαθὴς πάσης θνητῆς
[2, 6]	ἐστὶν ὁ οὐρανός, καὶ οὗτος	ἀγένητος	καὶ ἀΐδιος, ἔτι δὲ κινούμενος
[2, 6]	καὶ ἀγένητον τοῦ ἀφθάρτου καὶ	ἀγενήτου	κινητικόν. Ἐπεὶ οὖν τὸ κινούμενον
[2, 4]	ἐπὶ τὴν βάσιν, ἐφ´ ἧς	ΑΔ,	ἐλάττων ἐστὶ τῶν ἐκ τοῦ
[2, 13]	φέρεσθαι περὶ τὸ μέσον, ἡμῖν	ἄδηλα	διὰ τὴν ἐπιπρόσθησιν τῆς γῆς.
[2, 2]	μέρος ἐστίν, ὁ δ´ ἡμῖν	ἄδηλος	τὸ ἄνω. Δεξιὸν γὰρ ἑκάστου
[2, 6]	οὐθὲν αὐτοῖς ἐναντίον) οὐδ´ ἂν	ἀδυναμία	εἴη, ὥστ´ οὐδ´ ἄνεσις οὐδ´
[2, 6]	γίνεται δι´ ἀδυναμίαν, ἡ δ´	ἀδυναμία	παρὰ φύσιν· καὶ γὰρ αἱ
[2, 6]	χρόνον παρὰ φύσιν (ἡ δ´	ἀδυναμία	παρὰ φύσιν) οὐδὲ τὸν ἴσον
[2, 6]	γὰρ αἱ ἐν τοῖς ζῴοις	ἀδυναμίαι	πᾶσαι παρὰ φύσιν εἰσίν, οἷον
[2, 6]	γὰρ ἄνεσις ἑκάστου γίνεται δι´	ἀδυναμίαν,	ἡ δ´ ἀδυναμία παρὰ φύσιν·
[2, 12]	πλείους αἱ κινήσεις· ἕτερον δ´	ἀδυνατεῖ	πρὸς τὸ ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ
[2, 6]	φύσιν, οὐδ´ ὅλως δυνατὸν καὶ	ἀδύνατον·	ἀνάγκη δ´, εἰ ἀνίησιν ἡ
[2, 6]	ὄν. Ὥστε καὶ τὴν φορὰν	ἀδύνατον	ἀνώμαλον εἶναι. Καὶ γὰρ εἰ
[2, 9]	ἐμμελῶς μὲν λέγεται καὶ μουσικῶς,	ἀδύνατον	δὲ τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον.
[2, 14]	πόλον μέσον. Ὅτι δ´ ἐστὶν	ἀδύνατον,	δῆλον λαβοῦσιν ἀρχὴν ὡς εἴπερ
[2, 13]	ἢ ποῦ; ἀπείρου γὰρ ὄντος	ἀδύνατον	εἶναι ἄνω ἢ κάτω, διώρισται
[2, 6]	δὲ καὶ ἄλογον ἄπειρον χρόνον	ἀδύνατον	εἶναι τὸ κινοῦν, καὶ πάλιν
[2, 13]	τὰ ἔσχατα ἔχον· ἅμα δ´	ἀδύνατον	εἰς τὸ ἐναντίον ποιεῖσθαι τὴν
[2, 14]	ἐναντία. Εἰ τοίνυν ὁτιοῦν μόριον	ἀδύνατον	ἐνεχθῆναι ἀπὸ τοῦ μέσου, φανερὸν
[2, 14]	μέσου πάλιν πρὸς τὸ ἔσχατον,	ἀδύνατον	ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον αὐτῆς ἀπὸ
[2, 8]	κινουμένου. Ἀμφότερα μὲν τοίνυν ἠρεμεῖν	ἀδύνατον	ἠρεμούσης γε τῆς γῆς· οὐ
[2, 14]	ὅλον ἐνταῦθα πέφυκεν· ὥστ´ εἴπερ	(ἀδύνατον	κινηθῆναι μὴ ὑπὸ κρείττονος ἰσχύος,
[2, 9]	φερομένων τῷ τάχει τοιαύτην φορὰν	ἀδύνατον	μὴ γίγνεσθαι ψόφον ἀμήχανόν τινα
[2, 9]	συνεχὲς καὶ μὴ ποιοῦν πληγὴν	ἀδύνατον	ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα λεκτέον ὡς
[2, 14]	ὅτι καὶ τὴν ὅλην ἔτι	ἀδυνατώτερον·	εἰς ὃ γὰρ τὸ μόριον
[2, 4]	ταῖς ἐκ τοῦ κέντρου ἡ	ΑΕ.	Ὥστ´ ἀνάγκη πρὸς ταῖς ἐκ
[2, 12]	τοῦ τέλους· εἰ δὲ μή,	ἀεὶ	ἄμεινόν ἐστιν ὅσῳ ἂν ἐγγύτερον
[2, 4]	πρὸς γῆν, καὶ τὰ πλεῖον	ἀεὶ	ἀπέχοντα τῶν συστοίχων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε'
[2, 8]	στρέφεσθαι ἀνάγκη, τῆς δὲ σελήνης	ἀεὶ	δῆλόν ἐστι τὸ καλούμενον πρόσωπον.
[2, 3]	σῶμα, ὃ φύσει κινεῖται κύκλῳ	ἀεί.	Διὰ τί οὖν οὐχ ὅλον
[2, 14]	ἡ γένεσις αὐτῆς, εἴτ´ ἀγένητος	ἀεὶ	διατελεῖ μένουσα, τὸν αὐτὸν τρόπον
[2, 3]	δ´ ὅτι ἀνάγκη μένειν τι	ἀεί,	εἴπερ καὶ κινεῖσθαί τι ἀεί.
[2, 10]	τῶν δ´ ἄλλων τὸ ἐγγύτερον	ἀεὶ	ἐν πλείονι, τὸ δὲ πορρώτερον
[2, 6]	τοῦτ´ ἀληθές, οὐκ ἂν εἴη	ἀεὶ	ἐπίτασις τῆς φορᾶς (εἰ δὲ
[2, 12]	οὗ ἕνεκα, ἡ δὲ πρᾶξις	ἀεί	ἐστιν ἐν δυσίν, ὅταν καὶ
[2, 6]	χρόνον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἐπιτείνειν	ἀεὶ	ἢ πάλιν ἀνιένται δυνατόν· ἄπειρος
[2, 13]	οὐκ ἐθέλει, καὶ τὸ πλεῖον	ἀεὶ	θᾶττον, πᾶσαν δὲ τὴν γῆν
[2, 3]	ἀεί, εἴπερ καὶ κινεῖσθαί τι	ἀεί.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Σχῆμα δ´ ἀνάγκη
[2, 14]	κοίλη) περὶ δὲ τὰς ἐκλείψεις	ἀεὶ	κυρτὴν ἔχει τὴν ὁρίζουσαν γραμμήν,
[2, 5]	ῥητέον. Εἰ γὰρ ἡ φύσις	ἀεὶ	ποιεῖ τῶν ἐνδεχομένων τὸ βέλτιστον,
[2, 4]	φανερόν, ὑπόθεσιν λαμβάνουσιν ὅτι πέφυκεν	ἀεὶ	συρρεῖν τὸ ὕδωρ εἰς τὸ
[2, 12]	διὰ τίνα ποτ´ αἰτίαν οὐκ	ἀεὶ	τὰ πλεῖον ἀπέχοντα τῆς πρώτης
[2, 14]	δ´ οὐ φαίνεται γιγνόμενον, ἀλλ´	ἀεὶ	ταὐτὰ κατὰ τοὺς αὐτοὺς ἀνατέλλει
[2, 4]	τῇ μὲν εὐθείᾳ πρόσθεσίς ἐστιν	ἀεί,	τῇ δὲ τοῦ κύκλου οὐδέποτε,
[2, 14]	μόρια αὐτῆς. Τὸ γὰρ πλεῖον	ἀεὶ	τὸ πρὸ αὑτοῦ ἔλαττον προωθεῖν
[2, 12]	ὑγίεια τέλος, τὸ μὲν δὴ	ἀεὶ	ὑγιαίνει, τὸ δ´ ἰσχνανθέν, τὸ
[2, 13]	ἀέρα συμβαινόντων· ἐν τούτοις γὰρ	ἀεὶ	φέρεται τὰ μείζω καὶ βαρύτερα
[2, 4]	τὸ δὲ πῦρ περὶ τὸν	ἀέρα,	καὶ τὰ ἄνω σώματα κατὰ
[2, 13]	τοῖς ὑγροῖς καὶ περὶ τὸν	ἀέρα	συμβαινόντων· ἐν τούτοις γὰρ ἀεὶ
[2, 7]	ἀνάγκη καὶ τὸν κύκλῳ αὐτῶν	ἀέρα	τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχειν. Ταῦτα
[2, 13]	τὴν γῆν πρὸς τὸν ὑποκείμενον	ἀέρα,	(τὸν δ´ οὐκ ἔχοντα μεταστῆναι
[2, 13]	γὰρ τέμνειν ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν τὸν	ἀέρα	τὸν κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται τὰ
[2, 7]	αὐτὰ ἐκθερμαίνεται διὰ τὸ ἐν	ἀέρι	φέρεσθαι, ὃς διὰ τὴν πληγὴν
[2, 13]	ἕτερον (καὶ γὰρ τούτων ἐπ´	ἀέρος	μὲν οὐθὲν πέφυκε μένειν, ἀλλ´
[2, 9]	τὰ σώματα τούτων εἴτ´ ἐν	ἀέρος	πλήθει κεχυμένῳ κατὰ τὸ πᾶν
[2, 13]	τοῦ πλάτους, ἀλλ´ ὑπείκοντος τοῦ	ἀέρος,	ποῖ ποτ´ οἰσθήσεται; Πρὸς μὲν
[2, 7]	μὲν μὴ ἐκπυροῦσθαι, τοῦ δ´	ἀέρος	ὑπὸ τὴν τοῦ κυκλικοῦ σώματος
[2, 7]	τὸ φῶς γίνεται παρεκτριβομένου τοῦ	ἀέρος	ὑπὸ τῆς ἐκείνων φορᾶς. Πέφυκε
[2, 13]	οὐκ ἔχων τὴν πάροδον ὁ	ἀὴρ	μένει διὰ τὸ πλῆθος· πολὺς
[2, 13]	ἢ ἄνω, ὁ δ´ ἄνω	ἀὴρ	μὴ κωλύει τὴν ἄνω φοράν,
[2, 7]	τοῦ πυρός, ἐγγύτερον δὲ ὁ	ἀήρ·	οἷον καὶ ἐπὶ τῶν φερομένων
[2, 4]	περὶ τὴν γῆν, ὁ δ´	ἀὴρ	περὶ τὸ ὕδωρ, τὸ δὲ
[2, 13]	φέρειν ἀπολαμβανόμενος καὶ μένων ὁ	ἀήρ,	τεκμήρια πολλὰ λέγουσιν. Πρῶτον μὲν
[2, 13]	τινός ἐστιν. (Ἔτι δ´ ὥσπερ	ἀὴρ	ὕδατος κουφότερον, καὶ γῆς ὕδωρ·
[2, 3]	τοῦ ἔργου. Θεοῦ δ´ ἐνέργεια	ἀθανασία·	τοῦτο δ´ ἐστὶ ζωὴ ἀΐδιος.
[2, 1]	ῥοπὴν (εἰς πίστιν περὶ τῆς	ἀθανασίας	αὐτοῦ καὶ τῆς ἀϊδιότητος. Διόπερ
[2, 1]	θεοῖς ἀπένειμαν ὡς ὄντα μόνον	ἀθάνατον·	ὁ δὲ νῦν μαρτυρεῖ λόγος
[2, 1]	ἀληθεῖς εἶναι λόγους, ὡς ἔστιν	ἀθάνατόν	τι καὶ θεῖον τῶν ἐχόντων
[2, 13]	πιστὸν οὐκ ἐκ τῶν φαινομένων	ἀθροῦσιν	ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ τῶν λόγων.
[2, 13]	οὐκ ἔχοντα μεταστῆναι τόπον ἱκανὸν	ἀθρόως	(τῷ) κάτωθεν ἠρεμεῖν, ὥσπερ τὸ
[2, 2]	ἔμπροσθεν γὰρ λέγω ἐφ´ ὃ	αἱ	αἰσθήσεις. Διὸ καὶ οὐκ ἐν
[2, 12]	διὰ τόδε ἓν ἔχουσι σῶμα	αἱ	ἄλλαι φοραί, ὅτι πολλὰ σώματα
[2, 2]	οὐρανοῦ ἀρχὴ τῆς περιφορᾶς, ὅθεν	αἱ	ἀνατολαὶ τῶν ἄστρων, ὥστε τοῦτ´
[2, 12]	κινεῖ τῶν σωμάτων τῶν θείων,	αἱ	δὲ πολλαὶ οὖσαι ἓν μόνον
[2, 2]	ἂν εἴη δεξιόν, οὗ δ´	αἱ	δύσεις, ἀριστερόν. Εἰ οὖν ἄρχεται
[2, 6]	ἀδυναμία παρὰ φύσιν· καὶ γὰρ	αἱ	ἐν τοῖς ζῴοις ἀδυναμίαι πᾶσαι
[2, 14]	ἁπλῆ τοῦ ἁπλοῦ, ἀλλ´ οὐχ	αἱ	ἐναντίαι· ἡ δ´ ἀπὸ τοῦ
[2, 6]	ἐν ποίοις σχήμασι καὶ τίνες	αἱ	κινήσεις αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Εὐλογώτατον
[2, 12]	τοῦ δραμεῖν ἕνεκα, ὥστε πλείους	αἱ	κινήσεις· ἕτερον δ´ ἀδυνατεῖ πρὸς
[2, 2]	ταύτας λέγω ὅθεν ἄρχονται πρῶτον	αἱ	κινήσεις τοῖς ἔχουσιν. Ἔστι δὲ
[2, 12]	φοραί, ὅτι πολλὰ σώματα κινοῦσιν	αἱ	πρὸ τῆς τελευταίας καὶ τῆς
[2, 14]	τὴν αἴσθησιν· οὔτε γὰρ ἂν	αἱ	τῆς σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας ἂν
[2, 2]	ἐν τοῖς ἔχουσιν ἀρχὴν κινήσεως	αἱ	τοιαῦται δυνάμεις ἐνυπάρχουσιν, ὁ δ´
[2, 12]	καὶ φυτῶν. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα	αἱ	τοῦ ἀνθρώπου πλεῖσται πράξεις· πολλῶν
[2, 11]	ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ ἂν ἦσαν	αἱ	τοῦ ἡλίου ἐκλείψεις μηνοειδεῖς. Ὥστ´
[2, 5]	γὰρ τοῖς ὑποκάτω πλείους ἤδη	αἱ	φοραὶ συνεληλύθασιν εἰς ἕν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 12]	πάλαι τετηρηκότες ἐκ πλείστων ἐτῶν	Αἰγύπτιοι	καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´ ὧν πολλὰς
[2, 14]	μεσημβρίαν μεταβαίνουσιν· ἔνιοι γὰρ ἐν	Αἰγύπτῳ	μὲν ἀστέρες ὁρῶνται καὶ περὶ
[2, 5]	ἀπὸ ταὐτομάτου ἐνδέχεται ἐν τοῖς	ἀϊδίοις	εἶναι, ὁ δ´ οὐρανὸς ἀΐδιος
[2, 14]	μέσον. Διόπερ οὐχ οἷόν τ´	ἀΐδιον	εἶναι, βίαιόν γ´ οὖσαν καὶ
[2, 1]	Ἰξίονός τινος μοῖραν κατέχειν αὐτὴν	ἀΐδιον	καὶ ἄτρυτον. Εἰ δή, καθάπερ
[2, 3]	οὐκ εὔλογον εἶναί τι κινητὸν	ἀΐδιον,	οὗ μὴ ἐνδέχεται εἶναι κατὰ
[2, 1]	ὑπὸ ψυχῆς εὔλογον ἀναγκαζούσης μένειν	ἀΐδιον·	οὐδὲ γὰρ τῆς ψυχῆς οἷόν
[2, 3]	μηδὲν οἷόν τ´ αὐτῶν εἶναι	ἀΐδιον·	πάσχει γὰρ καὶ ποιεῖ τἀναντία
[2, 3]	εἶναι κατὰ φύσιν τὴν κίνησιν	ἀΐδιον·	(τούτων δ´ ἔστι κίνησις. Ὅτι
[2, 3]	ὥστ´ ἀνάγκη τῷ θεῷ κίνησιν	ἀΐδιον	ὑπάρχειν. Ἐπεὶ δ´ ὁ οὐρανὸς
[2, 3]	κίνησις· οὐθὲν γὰρ παρὰ φύσιν	ἀΐδιον.	Ὕστερον δὲ τὸ παρὰ φύσιν
[2, 1]	αὐτόν, ἀλλ´ ἔστιν εἷς καὶ	ἀΐδιος,	ἀρχὴν μὲν καὶ τελευτὴν οὐκ
[2, 4]	μόνη συνεχὴς καὶ ὁμαλὴς καὶ	ἀΐδιος,	ἐν ἑκάστῳ δὲ μέτρον τὸ
[2, 6]	οὐρανός, καὶ οὗτος ἀγένητος καὶ	ἀΐδιος,	ἔτι δὲ κινούμενος ὁμαλῶς, ἐπὶ
[2, 14]	δέ γε τοῦ κόσμου τάξις	ἀΐδιος.	Ἔτι πάντα τὰ φερόμενα τὴν
[2, 3]	κινεῖται· οὐ γὰρ ἂν ἦν	ἀΐδιος	ἡ κίνησις· οὐθὲν γὰρ παρὰ
[2, 5]	ἀϊδίοις εἶναι, ὁ δ´ οὐρανὸς	ἀΐδιος	καὶ ἡ κύκλῳ φορά, διὰ
[2, 6]	ἁπλῶς· τῷ τε γὰρ χρόνῳ	ἀΐδιος	καὶ τῷ μήκει συνηγμένη καὶ
[2, 3]	ἀθανασία· τοῦτο δ´ ἐστὶ ζωὴ	ἀΐδιος.	ὥστ´ ἀνάγκη τῷ θεῷ κίνησιν
[2, 1]	τῆς ἀθανασίας αὐτοῦ καὶ τῆς	ἀϊδιότητος.	Διόπερ καλῶς ἔχει συμπείθειν ἑαυτὸν
[2, 1]	οὐ μόνον αὐτοῦ περὶ τῆς	ἀϊδιότητος	οὕτως ὑπολαβεῖν ἐμμελέστερον, ἀλλὰ καὶ
[2, 1]	τὸ τοιοῦτον ἐπίπονον, ὅσῳπερ ἂν	ἀϊδιώτερον	ᾖ, καὶ διαθέσεως τῆς ἀρίστης
[2, 12]	ἀπορήσειε, πειρατέον λέγειν τὸ φαινόμενον,	αἰδοῦς	ἀξίαν εἶναι νομίζοντας τὴν προθυμίαν
[2, 13]	γῆς τε βάθη καὶ δαψιλὸς	αἰθήρ,	ὡς διὰ πολλῶν δὴ γλώσσης
[2, 2]	γὰρ λέγω ἐφ´ ὃ αἱ	αἰσθήσεις.	Διὸ καὶ οὐκ ἐν ἅπαντι
[2, 9]	καὶ τὸ μηδὲν πάσχειν χωρὶς	αἰσθήσεως.	Οἱ γὰρ ὑπερβάλλοντες ψόφοι διακναίουσι
[2, 2]	τῶν ἔμπροσθεν ἡ κατὰ τὴν	αἴσθησιν·	ἔμπροσθεν γὰρ λέγω ἐφ´ ὃ
[2, 3]	αὐτοῖς περὶ πάμπαν ὀλίγων ἔχειν	αἴσθησιν.	Ὅμως δὲ λέγωμεν. Ἡ δ´
[2, 14]	διὰ τῶν φαινομένων κατὰ τὴν	αἴσθησιν·	οὔτε γὰρ ἂν αἱ τῆς
[2, 5]	ἐνδέχεται βέλτιστα, αὕτη ἂν εἴη	αἰτία	καὶ τοῦ εἰρημένου· βέλτιστον γὰρ
[2, 5]	καὶ ὕστερον· αὕτη γὰρ ἡ	αἰτία	λύει τὴν ἀπορίαν. Εἰ γὰρ
[2, 3]	Ὅμως δὲ λέγωμεν. Ἡ δ´	αἰτία	περὶ αὐτῶν ἐνθένδε ληπτέα. Ἕκαστόν
[2, 14]	ἂν εἴη περιφέρεια τοῦ σχήματος	αἰτία	σφαιροειδὴς οὖσα. Ἔτι δὲ διὰ
[2, 13]	χωρὶς ὑπὸ τοῦ νείκους, τίς	αἰτία	τῇ γῇ τῆς μονῆς ἦν;
[2, 1]	τῶν δ´ ἄλλων τῶν μὲν	αἰτία	τῆς ἀρχῆς, τῶν δὲ δεχομένη
[2, 13]	αὐτὰ τῶν αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι	αἴτια	τοῖς αὐτοῖς. Ἔτι δὲ πρὸς
[2, 9]	περὶ οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι τὴν	αἰτίαν,	ἀλλὰ καὶ τὸ μηδὲν πάσχειν
[2, 13]	μὴ πράγματ´ ἔχωσι ζητοῦντες τὴν	αἰτίαν·	διὸ καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως ἐπέπληξεν,
[2, 12]	τις, καὶ διὰ τίνα ποτ´	αἰτίαν	ἐν μὲν τῇ πρώτῃ φορᾷ
[2, 5]	κύκλῳ φορά, διὰ τίνα ποτ´	αἰτίαν	ἐπὶ θάτερα φέρεται, ἀλλ´ οὐκ
[2, 13]	ὅτι δὲ μένει, ζητοῦσι τὴν	αἰτίαν,	καὶ λέγουσιν οἱ μὲν τοῦτον
[2, 13]	πεφυκὸς φέρεσθαι, διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν.	Καίτοι μήτε τῆς δίνης κωλυούσης
[2, 13]	πῦρ ἄνω φέρεται διὰ τίν´	αἰτίαν;	Οὐ γὰρ διά γε τὴν
[2, 13]	Διὰ μὲν οὖν ταύτην τὴν	αἰτίαν	οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι περὶ
[2, 12]	ἥκιστα θαυμαστόν, διὰ τίνα ποτ´	αἰτίαν	οὐκ ἀεὶ τὰ πλεῖον ἀπέχοντα
[2, 13]	μέσον· νῦν δὲ διὰ τίν´	αἰτίαν	πάντα τὰ βάρος ἔχοντα φέρεται
[2, 13]	τὴν δίνησιν· ταύτην γὰρ τὴν	αἰτίαν	πάντες λέγουσιν ἐκ τῶν ἐν
[2, 3]	τοσοῦτόν ἐστι δῆλον, διὰ τίνα	αἰτίαν	πλείω τὰ ἐγκύκλιά ἐστι σώματα,
[2, 13]	αὐτῶν μὴ ζητεῖν, διὰ τίν´	αἰτίαν	τὸ μὲν ἄνω φέρεται, τὸ
[2, 5]	ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ τὴν	αἰτίαν	τοῦ λέγειν τίς ἐστιν, ἔτι
[2, 13]	φαινόμενα τοὺς λόγους καὶ τὰς	αἰτίας	ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός τινας λόγους
[2, 14]	ἀκίνητον, διά τε τὰς εἰρημένας	αἰτίας,	καὶ διότι τὰ βίᾳ ῥιπτούμενα
[2, 13]	μὲν οὖν πλεῖστοι περὶ τὰς	αἰτίας	ταύτας διατρίβουσιν· εἰσὶ δέ τινες
[2, 13]	Οὐ γὰρ δὴ καὶ τότε	αἰτιάσεται	τὴν δίνην. Ἄτοπον δὲ καὶ
[2, 13]	Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος τὸ πλάτος	αἴτιον	εἶναί φασι τοῦ μένειν αὐτήν.
[2, 13]	τῆς μονῆς οὐ τὸ πλάτος	αἴτιον	ἐξ ὧν λέγουσιν, ἀλλὰ τὸ
[2, 8]	ἑλίσσεται διὰ τὴν ἀσθένειαν. Ὅπερ	αἴτιον	ἴσως καὶ τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι
[2, 13]	πλάτος καὶ τὸ μέγεθος αὐτῆς	αἴτιον,	οἱ δ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς, τὴν
[2, 14]	δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ	αἴτιον	τῆς μονῆς. Εἰ γὰρ φύσει
[2, 9]	συνακούειν ἡμᾶς τῆς φωνῆς ταύτης,	αἴτιον	τούτου φασὶν εἶναι τὸ γιγνομένων
[2, 9]	Ἅμα δ´ ἐστὶ τό τ´	αἴτιον	τούτων δῆλον, καὶ μαρτύριον τῶν
[2, 14]	γενέσθαι. Πλὴν ἐκεῖνοι μὲν βίαν	αἰτιῶνται	τῆς κάτω φορᾶς· βέλτιον δὲ
[2, 1]	τελευτὴν οὐκ ἔχων τοῦ παντὸς	αἰῶνος,	ἔχων δὲ καὶ περιέχων ἐν
[2, 11]	καὶ σχῆμα τοιοῦτον ἀπέδωκε τοῖς	ἀκινήτοις	ὃ ἥκιστά ἐστι κινητικόν. Ἥκιστα
[2, 14]	μέσου εἶναι τὴν γῆν καὶ	ἀκίνητον,	διά τε τὰς εἰρημένας αἰτίας,
[2, 6]	καὶ τῷ μήκει συνηγμένη καὶ	ἄκλαστος·	ὥστ´ εἰ μή ἐστιν ἀκμὴ
[2, 6]	ἄκλαστος· ὥστ´ εἰ μή ἐστιν	ἀκμὴ	αὐτοῦ τῆς φορᾶς, οὐδ´ ἂν
[2, 6]	ἔχει καὶ ἐπίτασιν καὶ ἀκμήν.	Ἀκμὴ	δ´ ἐστὶν ἢ ὅθεν φέρεται
[2, 6]	δῆλον ὅτι ἐπίτασις ἔσται καὶ	ἀκμὴ	καὶ ἄνεσις τῆς φορᾶς· ἅπασα
[2, 6]	ἄνεσιν ἔχει καὶ ἐπίτασιν καὶ	ἀκμήν.	Ἀκμὴ δ´ ἐστὶν ἢ ὅθεν
[2, 9]	Οὐ γὰρ μόνον τὸ μηθὲν	ἀκούειν	ἄτοπον, περὶ οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι
[2, 9]	τῆς βίας. Ἀλλ´ εὐλόγως οὔτ´	ἀκούομεν	οὔτε πάσχοντα φαίνεται τὰ σώματα
[2, 4]	ἐκ τούτων, καὶ ὅτι κατ´	ἀκρίβειαν	ἔντορνος οὕτως ὥστε μηθὲν μήτε
[2, 4]	οὕτω δυνατὸν ὁμαλότητα δέξασθαι καὶ	ἀκρίβειαν	ὡς ἡ τοῦ πέριξ σώματος
[2, 5]	ἢ καρτερώτερον. Τὰς μὲν οὖν	ἀκριβεστέρας	ἀνάγκας, ὅταν (τις ἐπιτύχῃ, τότε
[2, 1]	ἀρχαίους καὶ μάλιστα πατρίους ἡμῶν	ἀληθεῖς	εἶναι λόγους, ὡς ἔστιν ἀθάνατόν
[2, 9]	εἰρημένων ἡμῖν λόγων, ὥς εἰσιν	ἀληθεῖς·	τὸ γὰρ ἀπορηθὲν καὶ ποιῆσαν
[2, 13]	μηδενὸς ἐμποδίζοντος. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´	ἀληθές	ἐστι τὸ λεγόμενον. Κατὰ συμβεβηκὸς
[2, 6]	χρόνῳ δυνατόν) εἰ οὖν τοῦτ´	ἀληθές,	οὐκ ἂν εἴη ἀεὶ ἐπίτασις
[2, 13]	Κατὰ συμβεβηκὸς μέντοι τοῦτό γ´	ἀληθές,	ὡς ἀναγκαῖον μένειν ἐπὶ τοῦ
[2, 13]	δὲ λέγεται κομψῶς μέν, οὐκ	ἀληθῶς	δέ· κατὰ γὰρ τοῦτον τὸν
[2, 1]	Ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων λόγων	ἅλις	ἔστω τὸ νῦν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[2, 14]	Τοῦτο δ´ οὐ φαίνεται γιγνόμενον,	ἀλλ´	ἀεὶ ταὐτὰ κατὰ τοὺς αὐτοὺς
[2, 8]	μὲν γὰρ κύκλους οὐθὲν ἄτοπον	ἀλλ´	ἀναγκαῖον ἀνάλογον ἔχειν τὰ τάχη
[2, 1]	ὕπνον γινομένη τοῦ σώματος ἄνεσις,	ἀλλ´	ἀναγκαῖον Ἰξίονός τινος μοῖραν κατέχειν
[2, 1]	οὔτ´ ἀρχὴν ἔχουσα οὔτε τελευτήν,	ἀλλ´	ἄπαυστος οὖσα τὸν ἄπειρον χρόνον,
[2, 13]	οὐκ ἔστιν ἡ γῆ κέντρον,	ἀλλ´	ἀπέχει τὸ ἡμισφαίριον αὐτῆς ὅλον,
[2, 5]	εἰσὶν ἐναντίαι αὗται, πρότερον εἴρηται.	Ἀλλ´	εἰ μηδὲν ὡς ἔτυχε μηδ´
[2, 13]	εἰσάγειν φυλακὴν ἐπὶ τὸ κέντρον,	ἀλλ´	ἐκεῖνο ζητεῖν τὸ μέσον, ποῖόν
[2, 2]	ἡ γῆ ἐπὶ τὸ μέσον.	(Ἀλλ´	ἐν μὲν τούτοις λέγομεν τὸ
[2, 12]	μυρίους ἀστραγάλους Χίους βαλεῖν ἀμήχανον,	ἀλλ´	ἕνα ἢ δύο ῥᾷον. Καὶ
[2, 13]	βυθόν, καὶ θᾶττον τὸ μεῖζον.	Ἀλλ´	ἐοίκασι μέχρι τινὸς ζητεῖν, ἀλλ´
[2, 8]	τῶν δ´ οὕτω τιμίων ὑπεριδεῖν,	ἀλλ´	ἔοικεν ὥσπερ ἐπίτηδες ἀφελεῖν πάντα
[2, 13]	τὸ ὕδωρ πέφυκε μένειν μετέωρον,	ἀλλ´	ἐπί τινός ἐστιν. (Ἔτι δ´
[2, 13]	μένειν αὐτήν. Οὐ γὰρ τέμνειν	ἀλλ´	ἐπιπωμάζειν τὸν ἀέρα τὸν κάτωθεν,
[2, 1]	φθαρῆναι, καθάπερ τινές φασιν αὐτόν,	ἀλλ´	ἔστιν εἷς καὶ ἀΐδιος, ἀρχὴν
[2, 6]	βαδίσαι ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν,	ἀλλ´	ἔστιν ἑκάστης πράξεως ὡρισμένος ὁ
[2, 12]	γ´ ἂν ἔτι ὑπάρξαι τἀγαθόν,	ἀλλ´	ἕτερόν τι. Ἔστι δὲ τὸ
[2, 13]	τὸν ὄγκον εἶναι τῆς γῆς·	ἀλλ´	ἔτι προστιθέασι, καὶ φασὶ διὰ
[2, 9]	ἰσχὺν ἀμήχανον εἶναι τῆς βίας.	Ἀλλ´	εὐλόγως οὔτ´ ἀκούομεν οὔτε πάσχοντα
[2, 13]	ἀέρος μὲν οὐθὲν πέφυκε μένειν,	ἀλλ´	ἐφ´ ὕδατος) ὥσπερ οὐ τὸν
[2, 12]	δόξειεν εἶναι τὸ νῦν ἀπορούμενον.	Ἀλλ´	ἡμεῖς ὡς περὶ σωμάτων αὐτῶν
[2, 12]	πολλῶν, τὸ δ´ οὐδ´ ἐγχειρεῖ,	ἀλλ´	ἱκανὸν εἰς τὸ ἐγγὺς τοῦ
[2, 13]	τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων ὁτιοῦν·	ἀλλ´	ὅμως οἰσθήσεται ἀπὸ τοῦ μέσου,
[2, 4]	οὐδέποτε τὴν αὐτὴν ἐφέξει χώραν,	ἀλλ´	ὅπου πρότερον ἦν σῶμα, νῦν
[2, 5]	δίκαιόν γε πᾶσιν ὁμοίως ἐπιτιμᾶν,	ἀλλ´	ὁρᾶν δεῖ τὴν αἰτίαν τοῦ
[2, 2]	τὸ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν ζητητέον,	ἀλλ´	ὅσα ἔχει κινήσεως ἀρχὴν ἐν
[2, 13]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἅπαντες ὑπολαμβάνουσιν,	ἀλλ´	ὅσοι μὲν μηδ´ ἐπὶ τοῦ
[2, 13]	Ἀλλ´ ἐοίκασι μέχρι τινὸς ζητεῖν,	ἀλλ´	οὐ μέχρι περ οὗ δυνατὸν
[2, 13]	γὰρ φερομένων ἕκαστον ἀντιφράττειν αὐτήν,	ἀλλ´	οὐ μόνον τὴν γῆν. Ἐπεὶ
[2, 2]	κινεῖται, τὰ δὲ κινεῖται μὲν	ἀλλ´	οὐ πανταχόθεν ὁμοίως, οἷον τὸ
[2, 14]	τὰ βαρέα πρὸς ὁμοίας γωνίας,	ἀλλ´	οὐ παρ´ ἄλληλα· τοῦτο δὲ
[2, 13]	καὶ ἀνατέλλων ὁ ἥλιος εὐθεῖαν	ἀλλ´	οὐ περιφερῆ τὴν ἀπόκρυψιν φαίνεται
[2, 8]	τὴν ἑτέραν ἂν κινοῖτο τούτων·	ἀλλ´	οὐδετέραν φαίνεται. Δινούμενα μὲν γὰρ
[2, 5]	ποτ´ αἰτίαν ἐπὶ θάτερα φέρεται,	ἀλλ´	οὐκ ἐπὶ θάτερα; ἀνάγκη γὰρ
[2, 14]	ἑνὸς καὶ ἁπλῆ τοῦ ἁπλοῦ,	ἀλλ´	οὐχ αἱ ἐναντίαι· ἡ δ´
[2, 13]	δίνης κωλυούσης μήτε τοῦ πλάτους,	ἀλλ´	ὑπείκοντος τοῦ ἀέρος, ποῖ ποτ´
[2, 4]	ὅλον, τοῦτον διαιρεῖται τὸν τρόπον,	ἀλλ´	ὡς εἰς ἕτερα τῷ εἴδει.
[2, 14]	ἅψασθαι τοῦ κέντρου τὸ ἔσχατον,	ἀλλὰ	δεῖ κρατεῖν τὸ πλέον ἕως
[2, 13]	δεῦρο ἢ δεῦρο κινεῖσθαι προσήκει.	Ἀλλὰ	διά γε τοῦτον τὸν λόγον
[2, 13]	μὴ ταύτῃ οὗτος ὁ τόπος,	ἀλλὰ	διὰ τὴν ἀνάγκην μένει τὴν
[2, 8]	καὶ οὗτος οὐ δι´ αὑτὸν	ἀλλὰ	διὰ τὴν ἀπόστασιν τῆς ἡμετέρας
[2, 13]	ἀλλὰ κινηθήσεται, οὐ μέντοι ὅλον,	ἀλλὰ	διεσπασμένον. Ὁ γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει
[2, 14]	ὄγκον ἀναγκαῖον εἶναι τῆς γῆς,	ἀλλὰ	καὶ μὴ μέγαν πρὸς τὸ
[2, 14]	ὂν τὸ σχῆμα τῆς γῆς,	ἀλλὰ	καὶ σφαίρας οὐ μεγάλης· οὐ
[2, 1]	τῆς ἀϊδιότητος οὕτως ὑπολαβεῖν ἐμμελέστερον,	ἀλλὰ	καὶ τῇ μαντείᾳ τῇ περὶ
[2, 13]	μέσον, οὐ μόνον δὲ ταύτην,	ἀλλὰ	καὶ τὴν ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν
[2, 14]	οὐ μόνον φανερὸν ὅτι περιφερής,	ἀλλὰ	καὶ τὸ μέγεθος οὐκ οὖσα
[2, 9]	οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι τὴν αἰτίαν,	ἀλλὰ	καὶ τὸ μηδὲν πάσχειν χωρὶς
[2, 13]	φαίνεται μένουσα ἐπὶ τοῦ μέσου,	ἀλλὰ	καὶ φερομένη πρὸς τὸ μέσον.
[2, 14]	ἢ μέγεθος εἴρηται τὸ συμβαῖνον,	ἀλλὰ	κατὰ παντὸς τοῦ ῥοπὴν ἔχοντος
[2, 14]	ἐπὶ τὸ τῆς γῆς μέσον,	ἀλλὰ	κατὰ συμβεβηκός, ᾗ τὸ μέσον
[2, 13]	τοῦτον τὸν λόγον οὐ μενεῖ,	ἀλλὰ	κινηθήσεται, οὐ μέντοι ὅλον, ἀλλὰ
[2, 13]	οὐκ ἐκ τῶν φαινομένων ἀθροῦσιν	ἀλλὰ	μᾶλλον ἐκ τῶν λόγων. Τῷ
[2, 1]	ὥστε μηθὲν εἶναι πέρας αὐτῆς,	ἀλλὰ	μᾶλλον ταύτην τῶν ἄλλων πέρας·
[2, 13]	μέσου τῆς σφαίρας κεῖσθαι αὐτήν,	ἀλλὰ	μᾶλλον τὸ πῦρ. (Ἔτι δ´
[2, 12]	γὰρ ἀφικνεῖται πρὸς τὸ ἔσχατον,	ἀλλὰ	μέχρι ὅτου δύναται τυχεῖν τῆς
[2, 14]	φύσει βούλεται εἶναι καὶ ὑπάρχειν,	ἀλλὰ	μὴ ὃ βίᾳ καὶ παρὰ
[2, 3]	ὕστερον δὲ δειχθήσεται περὶ αὐτοῦ.	Ἀλλὰ	μὴν εἰ γῆν, ἀνάγκη καὶ
[2, 13]	ἢ φύσει, οὕτω καὶ ἠρεμία.	Ἀλλὰ	μὴν εἴ γέ ἐστι κίνησίς
[2, 3]	κατὰ στέρησιν κουφότητος καὶ κινήσεως.	Ἀλλὰ	μὴν εἴπερ ἔστι πῦρ καὶ
[2, 13]	Νῦν δ´ ἠρεμεῖ τοσοῦτον βάρος.	Ἀλλὰ	μὴν κἂν εἴ τις τῶν
[2, 4]	ὅτι σφαιροειδής ἐστιν ὁ οὐρανός.	Ἀλλὰ	μὴν ὅτι γε ἡ τοῦ
[2, 8]	τὴν ὄψιν ἢ τὸ ὁρώμενον.	Ἀλλὰ	μὴν ὅτι οὐδὲ κυλίεται τὰ
[2, 13]	ἐπὶ τὸ μέσον, μηδενὸς ἐμποδίζοντος.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ´ ἀληθές ἐστι τὸ
[2, 6]	ἡ κίνησις, ἄπειρον ἀνιέναι χρόνον.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ´ ἐπιτείνειν ἀεὶ ἢ
[2, 1]	τοσοῦτον χρόνον, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησιν.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδ´ ὑπὸ ψυχῆς εὔλογον
[2, 13]	ὅτι καὶ τὴν γῆν οἰητέον.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ τῇ δίνῃ γε
[2, 6]	οὐθὲν ἄλλως ἔχον τοῖς διαστήμασιν.	Ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ τὴν ὅλην ἐγχωρεῖ
[2, 13]	οὐκ ἴδιόν ἐστι τῆς γῆς.	Ἀλλὰ	μὴν οὐκ ἀναγκαῖον. Οὐ γὰρ
[2, 8]	πᾶσιν ὑπάρχον τὸ ἀπὸ τύχης.	Ἀλλὰ	μὴν πάλιν εἰ οἱ μὲν
[2, 4]	κινήσεων ἡ τοῦ οὐρανοῦ κίνησις.	Ἀλλὰ	μὴν τῶν ἀφ´ αὑτοῦ ἐφ´
[2, 2]	καὶ κινουμένων τὸν ἅπαντα χρόνον,	ἀλλὰ	νοεῖν ὥσπερ ἂν εἴ τις,
[2, 12]	πρὸς πεπερασμένον ἡ δύναμίς ἐστιν.	Ἀλλὰ	περὶ μὲν τῶν τὴν ἐγκύκλιον
[2, 13]	περὶ μορίων ἐστὶν ἡ ἀμφισβήτησις,	ἀλλὰ	περὶ ὅλου τινὸς καὶ παντός.
[2, 8]	οὐδὲ προέχον, ὥσπερ τὸ εὐθύγραμμον,	ἀλλὰ	πλεῖστον ἀφέστηκε τῷ σχήματι τῶν
[2, 14]	ταύτην οὐ παρ´ ἄλληλα φέρεται	ἀλλὰ	πρὸς ὁμοίας γωνίας, ὥστε πρὸς
[2, 13]	λόγους καὶ τὰς αἰτίας ζητοῦντες,	ἀλλὰ	πρός τινας λόγους καὶ δόξας
[2, 12]	ἀδυνατεῖ πρὸς τὸ ὑγιᾶναι ἐλθεῖν,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ δραμεῖν μόνον ἢ
[2, 13]	τὸ πρᾶγμα ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν	ἀλλὰ	πρὸς τὸν τἀναντία λέγοντα· καὶ
[2, 14]	ὠθούμενον οὐχ οἷόν τε κυμαίνειν,	ἀλλὰ	συμπιέζεσθαι μᾶλλον καὶ συγχωρεῖν ἕτερον
[2, 12]	πρώτης φορᾶς κινεῖται πλείους κινήσεις,	ἀλλὰ	τὰ μεταξὺ πλείστας. Εὔλογον γὰρ
[2, 2]	τῷ ἀριστερῷ. Συμβαίνει δὲ τοὐναντίον.	Ἀλλὰ	τῆς μὲν δευτέρας περιφορᾶς, οἷον
[2, 13]	λόγου τοῦ περὶ τῆς ὁμοιότητος)	ἀλλὰ	τὸ ἀνάλογον μόριον πρὸς τὸ
[2, 13]	πλάτος αἴτιον ἐξ ὧν λέγουσιν,	ἀλλὰ	τὸ μέγεθος μᾶλλον· διὰ γὰρ
[2, 2]	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω,	ἀλλὰ	τὸ παρὰ τοὺς πόλους, ὡς
[2, 13]	δ´ οὐ φαίνεται τοῦτο γιγνόμενον,	ἀλλὰ	τὸ τυχὸν μόριον φέρεται εἰς
[2, 1]	οὕτως ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους λόγους.	Ἀλλὰ	τῶν μὲν τοιούτων λόγων ἅλις
[2, 13]	τὴν αὐτὴν ἅπαντες ἔχουσι δόξαν,	ἀλλὰ	τῶν πλείστων ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 13]	τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον ὥρισται,	ἀλλὰ	τῶν πρότερον ὑπαρχόντων βαρέων καὶ
[2, 8]	οὐκ ἂν ἔχοιεν οἰκείαν κίνησιν,	ἀλλὰ	φέροιντ´ ἂν ὑπὸ τῶν κύκλων)
[2, 8]	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν, τὰ δ´	ἄλλα	(ἄστρα) μὴ προϊέναι δι´ αὑτῶν,
[2, 12]	τόδε ἓν ἔχουσι σῶμα αἱ	ἄλλαι	φοραί, ὅτι πολλὰ σώματα κινοῦσιν
[2, 12]	εἶναι τῆς πρώτης πρὸς τὰς	ἄλλας,	εἴη δ´ ἂν ἥδε συμβαίνουσα
[2, 2]	ἀρχῆς τὸ ἄνω πρὸς τὰς	ἄλλας	ἰδέας. Διά τε δὴ τὸ
[2, 9]	πρὸς τὴν ἐναντίαν σιγήν· πρὸς	ἄλληλα	γὰρ φωνῆς καὶ σιγῆς εἶναι
[2, 3]	τὰ στοιχεῖα τῶν σωμάτων πρὸς	ἄλληλα.	Λεχθήσεται δὲ καὶ περὶ τούτου
[2, 6]	εὐλογώτερον· εὐαισθητότερα γὰρ τὰ παρ´	ἄλληλα	τιθέμενα. Ὅτι μὲν οὖν εἷς
[2, 10]	ὕστερα, καὶ πῶς ἔχει πρὸς	ἄλληλα	τοῖς ἀποστήμασιν, ἐκ τῶν περὶ
[2, 14]	ὁμοίας γωνίας, ἀλλ´ οὐ παρ´	ἄλληλα·	τοῦτο δὲ πέφυκε πρὸς τὸ
[2, 14]	βάρη ἐπὶ ταύτην οὐ παρ´	ἄλληλα	φέρεται ἀλλὰ πρὸς ὁμοίας γωνίας,
[2, 14]	τῶν ἐσχάτων διὰ τὸ συνάπτειν	ἀλλήλοις	τοῦτο πεπονθότων. Καὶ τῶν μαθηματικῶν
[2, 3]	τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ φθαρτικὰ	ἀλλήλων	ἐστίν. Ἔτι δ´ οὐκ εὔλογον
[2, 3]	γὰρ καὶ ποιεῖ τἀναντία ὑπ´	ἀλλήλων,	καὶ φθαρτικὰ ἀλλήλων ἐστίν. Ἔτι
[2, 8]	μετατεθῇ τὰ ἄστρα εἰς τοὺς	ἀλλήλων	κύκλους, τὸ μὲν ἔσται θᾶττον
[2, 3]	Εἰ δὲ γένεσιν, ἀναγκαῖον καὶ	ἄλλην	εἶναι φοράν, ἢ μίαν ἢ
[2, 13]	ἡμέραν ποιεῖν. Ἔτι δ´ ἐναντίαν	ἄλλην	ταύτῃ κατασκευάζουσι γῆν, ἣν ἀντίχθονα
[2, 12]	δ´ ἐχόμενον τρεῖς ἤ τινα	ἄλλην	τοιαύτην τάξιν. Νῦν δὲ συμβαίνει
[2, 4]	μήτε χειρόκμητον ἔχειν παραπλησίως μήτ´	ἄλλο	μηθὲν τῶν ἡμῖν ἐν ὀφθαλμοῖς
[2, 4]	Ὁμοίως δὲ κἂν εἴ τι	ἄλλο	σχῆμα γένοιτο μὴ ἴσας ἔχον
[2, 12]	καὶ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ καὶ	ἄλλο	τι πρᾶξαν τοῦ δραμεῖν ἕνεκα,
[2, 8]	τὰ ἄστρα, καθάπερ οἵ τ´	ἄλλοι	φασὶ καὶ ἡμῖν ὁμολογούμενον εἰπεῖν,
[2, 6]	δυνάμει κινοῖ, εἴτε τὸ κινούμενον	ἀλλοιοῖτο	καὶ μὴ διαμένοι τὸ αὐτό,
[2, 8]	ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς	ἄλλοις	τὸ μεῖζον σῶμα θᾶττον φέρεται
[2, 6]	εἶναι τὸ κινοῦν, καὶ πάλιν	ἄλλον	ἄπειρον δυνατόν· οὐθὲν γὰρ φαίνεται
[2, 12]	τοῦδ´ ἕνεκα ποιῆσαι, τοῦτο δ´	ἄλλου	καὶ τοῦτο ἑτέρου, ἐν μὲν
[2, 12]	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοὺς	ἄλλους	ἀστέρας λέγουσιν οἱ πάλαι τετηρηκότες
[2, 14]	μὴ μέγαν πρὸς τὸ τῶν	ἄλλων	ἄστρων μέγεθος.
[2, 10]	(καὶ ταχίστην, τὰς δὲ τῶν	ἄλλων	βραδυτέρας τε καὶ πλείους (ἕκαστον
[2, 12]	τὴν πᾶσαν τάξιν, τῶν δ´	ἄλλων	ἓν χωρὶς ἕκαστον, δύο δ´
[2, 12]	τυχεῖν, ὥστε πολλὰ πράττειν, καὶ	ἄλλων	ἕνεκα. (Τῷ δ´ ὡς ἄριστα
[2, 12]	τὸ τούτου ἕνεκα) Τῶν δ´	ἄλλων	ζῴων ἐλάττους, τῶν δὲ φυτῶν
[2, 1]	αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην τῶν	ἄλλων	πέρας· τό τε γὰρ πέρας
[2, 10]	πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ, τῶν δ´	ἄλλων	τὸ ἐγγύτερον ἀεὶ ἐν πλείονι,
[2, 1]	τὸν ἄπειρον χρόνον, τῶν δ´	ἄλλων	τῶν μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς,
[2, 12]	πλῆθος συνέστηκεν ἄστρων, τῶν δ´	ἄλλων	χωρὶς ἕκαστον εἴληφεν ἰδίας κινήσεις,
[2, 6]	βραδύτερον. Οὐ φαίνεται δ´ οὐθὲν	ἄλλως	ἔχον τοῖς διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν
[2, 14]	συνήχθη πρὸς τὸ μέσον, εἴτ´	ἄλλως	ἔχοντα, ποιήσει ταὐτόν. Ὅτι μὲν
[2, 1]	φέρεσθαι πεφυκότος τοῦ πρώτου σώματος	ἄλλως	καὶ κινεῖ συνεχῶς, ἄσχολον εἶναι
[2, 2]	ἔμπροσθεν τοῦ βάθους. Ἔτι δ´	ἄλλως	κατὰ τὰς κινήσεις· ἀρχὰς γὰρ
[2, 1]	τῆς δόξης τῆς παρὰ τῶν	ἄλλως	λεγόντων καὶ γεννώντων αὐτόν· εἰ
[2, 1]	κατέχει κωλύουσα φέρεσθαι πεφυκότα αὐτὸν	ἄλλως·	πᾶν γὰρ τὸ τοιοῦτον ἐπίπονον,
[2, 8]	τὰ αὐτὰ καὶ ὁμοίως ἔσται	ἄλογα·	συμβήσεται γὰρ θᾶττον κινεῖσθαι τὰ
[2, 12]	ἐκ τῶν τοιούτων θεωροῦσιν οὐδὲν	ἄλογον	ἂν δόξειεν εἶναι τὸ νῦν
[2, 6]	καὶ ἄνεσις. Ἔτι δὲ καὶ	ἄλογον	ἄπειρον χρόνον ἀδύνατον εἶναι τὸ
[2, 9]	κύκλῳ τῶν ἄστρων. Ἐπεὶ δ´	ἄλογον	δοκεῖ τὸ μὴ συνακούειν ἡμᾶς
[2, 6]	τὸ βραδύτερον· τοῦτο δὲ παντελῶς	ἄλογον	καὶ πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι δὲ
[2, 8]	φέρεσθαι· μόνως γὰρ οὕτως οὐθὲν	ἄλογον	συμβαίνει· τό τε γὰρ θᾶττον
[2, 8]	δι´ αὑτῶν. Πρὸς δὲ τούτοις	ἄλογον	τὸ μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι
[2, 8]	Εἰ μὲν οὖν ἀμφότερα κινήσεται,	ἄλογον	τὸ ταὐτὰ τάχη τῶν ἄστρων
[2, 11]	αὑτῶν, ἡ δὲ φύσις οὐδὲν	ἀλόγως	οὐδὲ μάτην ποιεῖ, δῆλον ὅτι
[2, 1]	τ´ εἶναι τὴν τοιαύτην ζωὴν	ἄλυπον	καὶ μακαρίαν· ἀνάγκη γὰρ καὶ
[2, 13]	πᾶσιν ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ	ἀλυποτέρας	διανοίας τὸ μὴ θαυμάζειν πῶς
[2, 13]	ὁμοίως πρὸς τὰ ἔσχατα ἔχον·	ἅμα	δ´ ἀδύνατον εἰς τὸ ἐναντίον
[2, 9]	πάθος, διὰ τὸ μὴ ψοφεῖν.	Ἅμα	δ´ ἐστὶ τό τ´ αἴτιον
[2, 2]	τῷ μὴ κινεῖσθαι τοὺς πόλους.	Ἅμα	δὲ καὶ εἰώθαμεν λέγειν τὰ
[2, 8]	δὲ πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι ἔοικεν.	Ἅμα	δὲ καὶ οὐκ ἔστιν ἐν
[2, 8]	εἰς τὸ αὐτό. Συμβαίνει οὖν	ἅμα	τό τε ἄστρον διεληλυθέναι τὸν
[2, 8]	καθ´ ὃν φέρεται. Φαίνεται γὰρ	ἅμα	τοῖς κύκλοις καθιστάμενα πάλιν εἰς
[2, 8]	οὕτως εὔλογον ὥστ´ ἐν ἅπασιν	ἅμα	τόν τε κύκλον εἶναι μείζω
[2, 12]	τέλους· εἰ δὲ μή, ἀεὶ	ἄμεινόν	ἐστιν ὅσῳ ἂν ἐγγύτερον ᾖ
[2, 6]	(ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον καὶ ὅλως	ἀμετάβλητον,	τὸ δὲ κινοῦν πολὺ μᾶλλον
[2, 12]	οἷον μυρίους ἀστραγάλους Χίους βαλεῖν	ἀμήχανον,	ἀλλ´ ἕνα ἢ δύο ῥᾷον.
[2, 9]	τε δεῦρο καὶ τὴν ἰσχὺν	ἀμήχανον	εἶναι τῆς βίας. Ἀλλ´ εὐλόγως
[2, 9]	φορὰν ἀδύνατον μὴ γίγνεσθαι ψόφον	ἀμήχανόν	τινα τὸ μέγεθος. Ὑποθέμενοι δὲ
[2, 6]	παρὰ φύσιν (ἁπλᾶ γὰρ καὶ	ἄμικτα	καὶ ἐν τῇ οἰκείᾳ χώρᾳ,
[2, 1]	ᾖ, καὶ διαθέσεως τῆς ἀρίστης	ἄμοιρον.	Διόπερ οὔτε κατὰ τὸν τῶν
[2, 11]	τὰ μὲν πλεῖστα μηνοειδὴς ἢ	ἀμφίκυρτος,	ἅπαξ δὲ διχότομος. Καὶ πάλιν
[2, 14]	(καὶ γὰρ εὐθεῖα γίνεται καὶ	ἀμφίκυρτος	καὶ κοίλη) περὶ δὲ τὰς
[2, 13]	δὲ καὶ περὶ τοῦ σχήματος	ἀμφισβητεῖται·	τοῖς μὲν γὰρ δοκεῖ εἶναι
[2, 13]	οὐ περὶ μορίων ἐστὶν ἡ	ἀμφισβήτησις,	ἀλλὰ περὶ ὅλου τινὸς καὶ
[2, 14]	τοῦ μέσου τὴν ῥοπὴν ἐχόντων	ἀμφοῖν,	καὶ τοῦ βαρυτέρου προωθοῦντος μέχρι
[2, 8]	τῶν κύκλων. Ἐπεὶ τοίνυν οὔτ´	ἀμφότερα	κινεῖσθαι εὔλογον οὔτε τὸ ἕτερον
[2, 8]	γῆν ὑποκείσθω ἠρεμεῖν. Λείπεται δὴ	ἀμφότερα	κινεῖσθαι, ἢ τὸ μὲν κινεῖσθαι
[2, 8]	δ´ ἠρεμεῖν. Εἰ μὲν οὖν	ἀμφότερα	κινήσεται, ἄλογον τὸ ταὐτὰ τάχη
[2, 8]	μὲν ἠρεμοῦντος τοῦ δὲ κινουμένου.	Ἀμφότερα	μὲν τοίνυν ἠρεμεῖν ἀδύνατον ἠρεμούσης
[2, 14]	καὶ τοῖς ἐλέφασιν, ὅτι περὶ	ἀμφοτέρους	τοὺς τόπους τοὺς ἐσχάτους ὄντας
[2, 8]	ὁ οὐρανός, ἀναγκαῖον ἤτοι ἠρεμούντων	ἀμφοτέρων	γίγνεσθαι τὴν μεταβολήν, ἢ κινουμένων,
[2, 14]	δ´ ἄν τις, ἐπεὶ ταὐτὸν	ἀμφοτέρων	ἐστὶ τὸ μέσον, πρὸς πότερον
[2, 6]	διὰ τὸ κινούμενον ἢ δι´	ἄμφω·	εἴτε γὰρ τὸ κινοῦν μὴ
[2, 6]	ἐπίτασις, οὐδ´ ἄνεσις· ὁμοίως γὰρ	ἄμφω	καὶ θάτερον) εἴπερ τῷ αὐτῷ
[2, 6]	μὴ διαμένοι τὸ αὐτό, εἴτε	ἄμφω	μεταβάλλοι, οὐθὲν κωλύει ἀνωμάλως κινεῖσθαι
[2, 14]	τὸ ἔλαττον βάρος. Ὃ γὰρ	ἄν	τις ἀπορήσειε, τὴν αὐτὴν ἔχει
[2, 14]	ἐπὶ τοῦ κέντρου· διαπορήσειε δ´	ἄν	τις, ἐπεὶ ταὐτὸν ἀμφοτέρων ἐστὶ
[2, 11]	τῶν ἄστρων ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´	ἄν	τις εὐλόγως ὑπολάβοι. Ἐπεὶ γὰρ
[2, 2]	ὄπισθεν. Διὸ καὶ τῶν Πυθαγορείων	ἄν	τις θαυμάσειεν ὅτι δύο μόνας
[2, 12]	Τοῦτό τε δὴ δικαίως ἀπορήσειεν	ἄν	τις, καὶ διὰ τίνα ποτ´
[2, 4]	αὐτὸν ἀνάγκη εἶναι. Λάβοι δ´	ἄν	τις καὶ ἐκ τῶν περὶ
[2, 13]	εἶναι δοκεῖν τῆς ἀπορίας, θαυμάσειεν	ἄν	τις. Οἱ μὲν γὰρ διὰ
[2, 12]	ἰδίας κινήσεις, δι´ ἓν μὲν	ἄν	τις πρῶτον εὐλόγως οἰηθείη τοῦθ´
[2, 12]	ἕν τί ἐστιν οὗ τύχοι	ἄν,	ὥσπερ καὶ ἄνθρωπος, ἢ καὶ
[2, 6]	καὶ οὐθὲν αὐτοῖς ἐναντίον) οὐδ´	ἂν	ἀδυναμία εἴη, ὥστ´ οὐδ´ ἄνεσις
[2, 14]	κατὰ τὴν αἴσθησιν· οὔτε γὰρ	ἂν	αἱ τῆς σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας
[2, 1]	γὰρ τὸ τοιοῦτον ἐπίπονον, ὅσῳπερ	ἂν	ἀϊδιώτερον ᾖ, καὶ διαθέσεως τῆς
[2, 6]	ἀκμὴ αὐτοῦ τῆς φορᾶς, οὐδ´	ἂν	ἀνωμαλία εἴη· ἡ γὰρ ἀνωμαλία
[2, 12]	δυσὶ ῥᾴδιον ἐπιτυχεῖν, ὅσῳ δ´	ἂν	διὰ πλειόνων, χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ
[2, 5]	καὶ τὸ παριέναι μηθὲν τάχ´	ἂν	δόξειεν εἶναι σημεῖον ἢ πολλῆς
[2, 12]	τῶν τοιούτων θεωροῦσιν οὐδὲν ἄλογον	ἂν	δόξειεν εἶναι τὸ νῦν ἀπορούμενον.
[2, 12]	τὰ μεταξὺ πλείστας. Εὔλογον γὰρ	ἂν	δόξειεν εἶναι τοῦ πρώτου σώματος
[2, 8]	πρὸς κίνησιν. Διὸ καὶ εὐλόγως	ἂν	δόξειεν ὅ τε (ὅλος οὐρανὸς
[2, 12]	μή, ἀεὶ ἄμεινόν ἐστιν ὅσῳ	ἂν	ἐγγύτερον ᾖ τοῦ ἀρίστου. Καὶ
[2, 6]	ἔστιν ἀνώμαλα, φανερόν· ἤδη γὰρ	ἂν	ἐγεγόνει διάστασις τῶν ἄστρων ἐν
[2, 8]	γε τῆς γῆς· οὐ γὰρ	ἂν	ἐγίγνετο τὰ φαινόμενα. Τὴν δὲ
[2, 11]	ὄψιν ὅτι σφαιροειδής· οὐ γὰρ	ἂν	ἐγίνετο αὐξανομένη καὶ φθίνουσα τὰ
[2, 14]	δὲ νοῆσαι τὸ λεγόμενον ὥσπερ	ἂν	εἰ γιγνομένης τὸν τρόπον ὃν
[2, 2]	ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ νοεῖν ὥσπερ	ἂν	εἴ τις, ἐν οἷς ἔχει
[2, 6]	εἰ οὖν τοῦτ´ ἀληθές, οὐκ	ἂν	εἴη ἀεὶ ἐπίτασις τῆς φορᾶς
[2, 5]	ἔχει ὡς ἐνδέχεται βέλτιστα, αὕτη	ἂν	εἴη αἰτία καὶ τοῦ εἰρημένου·
[2, 2]	ἀνατολαὶ τῶν ἄστρων, ὥστε τοῦτ´	ἂν	εἴη δεξιόν, οὗ δ´ αἱ
[2, 4]	κύκλου οὐδέποτε, φανερὸν ὅτι τέλειος	ἂν	εἴη ἡ περιέχουσα τὸν κύκλον·
[2, 6]	πάλιν ἀνιένται δυνατόν· ἄπειρος γὰρ	ἂν	εἴη καὶ ἀόριστος ἡ κίνησις,
[2, 6]	δὲ τῶν καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον	ἂν	εἴη λέγειν, ἐκ τίνων τε
[2, 14]	μὴ ὑπὸ κρείττονος ἰσχύος, ἀναγκαῖον	ἂν	εἴη μένειν αὐτὴν ἐπὶ τοῦ
[2, 4]	τῆς ἐπάνω σφαίρας. Ὥστε σφαιροειδὴς	ἂν	εἴη πᾶσα· πάντα γὰρ ἅπτεται
[2, 4]	ἡ ταχίστη, δῆλον ὅτι ταχίστη	ἂν	εἴη πασῶν τῶν κινήσεων ἡ
[2, 14]	γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς γῆς	ἂν	εἴη περιφέρεια τοῦ σχήματος αἰτία
[2, 11]	τοιοῦτον, δῆλον ὅτι καὶ τἆλλα	ἂν	εἴη σφαιροειδῆ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' Δυοῖν
[2, 2]	τοῦ προτέρου ἀρχὴ προτέρα, πρότερον	ἂν	εἴη τὸ ἄνω τοῦ δεξιοῦ
[2, 4]	ἐν τῇ ἐσχάτῃ περιφορᾷ, σφαιροειδὲς	ἂν	εἴη τὸ τὴν κύκλῳ περιφερόμενον
[2, 11]	κίνησιν. Ὥστε δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ	ἂν	εἴη τὸν ὄγκον. Ἔτι δ´
[2, 5]	ἐστι καὶ οὐκ ἀνώμαλος, ἐφεξῆς	ἂν	εἴη τῶν εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω
[2, 4]	τὸ ἁπλοῦν τῶν συνθέτων, πρῶτον	ἂν	εἴη τῶν ἐπιπέδων σχημάτων ὁ
[2, 4]	ἀτελοῦς, καὶ διὰ ταῦτα πρότερον	ἂν	εἴη τῶν σχημάτων ὁ κύκλος.
[2, 14]	αἱ τῆς σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας	ἂν	εἶχον τὰς ἀποτομάς· νῦν γὰρ
[2, 8]	μὴ προϊέναι δι´ αὑτῶν, εὐλόγως	ἂν	ἑκάτερον εἴη σφαιροειδές· οὕτω γὰρ
[2, 14]	καὶ συγχωρεῖν ἕτερον ἑτέρῳ, ἕως	ἂν	ἔλθῃ ἐπὶ τὸ μέσον. Δεῖ
[2, 8]	οὐδετέραν φαίνεται. Δινούμενα μὲν γὰρ	ἂν	ἔμενεν ἐν ταὐτῷ καὶ οὐ
[2, 9]	οὐ φαίνεται τοῦτο συμβαῖνον, οὔτ´	ἂν	ἔμψυχον οὔτε βίαιον φέροιτο φορὰν
[2, 9]	ποταμῷ. Καίτοι τοὺς αὐτοὺς λόγους	ἂν	ἐξείη λέγειν, ὡς ἄτοπον εἰ
[2, 12]	οὐδ´ ὁποσαοῦν πονοῦντι τοῦτό γ´	ἂν	ἔτι ὑπάρξαι τἀγαθόν, ἀλλ´ ἕτερόν
[2, 1]	γενέσθαι λέγουσιν οὐκ ἐνδέχεται, μεγάλην	ἂν	ἔχοι καὶ τοῦτο ῥοπὴν (εἰς
[2, 8]	δὲ βραδύτερον (οὕτω δ´ οὐκ	ἂν	ἔχοιεν οἰκείαν κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´
[2, 1]	τῇ περὶ τὸν θεὸν μόνως	ἂν	ἔχοιμεν οὕτως ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους
[2, 13]	κίνησίς τις κατὰ φύσιν, οὐκ	ἂν	ἡ βίαιος εἴη φορὰ μόνον
[2, 3]	ἐπὶ τοῦ μέσου. Καὶ γὰρ	ἂν	ἡ κατὰ φύσιν κίνησις ἦν
[2, 12]	πρὸς τὰς ἄλλας, εἴη δ´	ἂν	ἥδε συμβαίνουσα κατὰ λόγον· ἡ
[2, 3]	δὲ κύκλῳ κινεῖται· οὐ γὰρ	ἂν	ἦν ἀΐδιος ἡ κίνησις· οὐθὲν
[2, 9]	τρόπον ἐχούσης τῆς κινήσεως οὐθὲν	ἂν	ἦν τῶν περὶ τὸν δεῦρο
[2, 13]	ἐστι, διὰ τοῦτο μὲν οὐκ	ἂν	ἠρεμοῖ. Καίτοι τῆς μονῆς οὐ
[2, 2]	ὅμως ἔχειν ἀναγκαῖον ἀρχήν, ὅθεν	ἂν	ἤρξατο, εἰ ἤρχετο κινούμενον, κἂν
[2, 11]	διὰ τῶν ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ	ἂν	ἦσαν αἱ τοῦ ἡλίου ἐκλείψεις
[2, 4]	Ὥστε περιρρεύσεται τὸ ὕδωρ, ἕως	ἂν	ἰσασθῇ. Ἴση δὲ ταῖς ἐκ
[2, 13]	καὶ πειρώμενοι συγκοσμεῖν. Πολλοῖς δ´	ἂν	καὶ ἑτέροις συνδόξειε μὴ δεῖν
[2, 8]	τῶν σχημάτων χρησιμώτατον (οὕτω γὰρ	ἂν	καὶ τάχιστα κινοῖτο καὶ μάλιστα
[2, 8]	φαίνεται κινούμενα, δῆλον ὅτι οὐκ	ἂν	κινοῖτο δι´ αὑτῶν. Πρὸς δὲ
[2, 8]	ἄστρα δι´ αὑτῶν, τὴν ἑτέραν	ἂν	κινοῖτο τούτων· ἀλλ´ οὐδετέραν φαίνεται.
[2, 14]	δεῖ κρατεῖν τὸ πλέον ἕως	ἂν	λάβῃ τῷ αὑτοῦ μέσῳ τὸ
[2, 13]	μικρὸν μὲν μόριον τῆς γῆς,	ἂν	μετεωρισθὲν ἀφεθῇ, φέρεται καὶ μένειν
[2, 13]	μέσου, ὥσπερ καὶ φαίνεται φερόμενον,	ἂν	μή τι κωλύῃ, πρὸς τὸ
[2, 13]	κωλύει τὴν ἄνω φοράν, οὐδ´	ἂν	ὁ ὑπὸ τῇ γῇ κωλύοι
[2, 12]	ἀπορίαιν οὔσαιν, περὶ ὧν εἰκότως	ἂν	ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον λέγειν τὸ
[2, 13]	ἐν αὑτῷ ζητεῖ μέχρι περ	ἂν	οὗ μηκέτι ἔχῃ ἀντιλέγειν αὐτὸς
[2, 12]	σῶμά τι τυγχάνει ὄν. Ἐκείνης	ἂν	οὖν κοινὸν εἴη τὸ ἔργον·
[2, 14]	σφαίρας οὐ μεγάλης· οὐ γὰρ	ἂν	οὕτω ταχὺ ἐπίδηλον ἐποίει μεθισταμένοις
[2, 2]	κινούμενον, κἂν εἰ σταίη, κινηθείη	ἂν	πάλιν. Λέγω δὲ μῆκος μὲν
[2, 14]	ἀναγκαῖον μέχρι τούτου φέρεσθαι ἕως	ἂν	πανταχόθεν ὁμοίως λάβῃ τὸ μέσον,
[2, 13]	λόγον ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ τι	ἂν	τεθῇ ἐπὶ τοῦ μέσου, μένειν,
[2, 4]	τὰ ἐπίπεδα διαίρεσις οὐχ ὡς	ἂν	τέμνων τις εἰς τὰ μέρη
[2, 6]	οὐ μεταβάλλει σῶμα ὄν, οὐδ´	ἂν	τὸ κινοῦν μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν.
[2, 14]	τῆς γῆς ἐστιν· καὶ γὰρ	ἂν	τῶν μορίων ἕκαστον ταύτην εἶχε
[2, 8]	ἔχοιεν οἰκείαν κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´	ἂν	ὑπὸ τῶν κύκλων) εἴτε ἀπὸ
[2, 13]	εἴ τις ἀφείη μετεωρίσας, οὐκ	ἂν	φέροιτο. Νῦν δ´ ἠρεμεῖ τοσοῦτον
[2, 6]	ὅθεν φέρεται ἢ οἷ ἢ	ἀνὰ	μέσον, οἷον ἴσως τοῖς μὲν
[2, 6]	φύσιν ὅθεν, τοῖς δὲ ῥιπτουμένοις	ἀνὰ	μέσον. Τῆς δὲ κύκλῳ φορᾶς
[2, 1]	μὴν οὐδ´ ὑπὸ ψυχῆς εὔλογον	ἀναγκαζούσης	μένειν ἀΐδιον· οὐδὲ γὰρ τῆς
[2, 14]	κινηθῆναι μὴ ὑπὸ κρείττονος ἰσχύος,	ἀναγκαῖον	ἂν εἴη μένειν αὐτὴν ἐπὶ
[2, 8]	γὰρ κύκλους οὐθὲν ἄτοπον ἀλλ´	ἀναγκαῖον	ἀνάλογον ἔχειν τὰ τάχη τοῖς
[2, 13]	κατὰ γὰρ τοῦτον τὸν λόγον	ἀναγκαῖον	ἅπαν ὅ τι ἂν τεθῇ
[2, 2]	εἰ μηδέποτ´ ἤρξατο, ὅμως ἔχειν	ἀναγκαῖον	ἀρχήν, ὅθεν ἂν ἤρξατο, εἰ
[2, 14]	μέσου εἴτ´ ἐπὶ τοῦ μέσου,	ἀναγκαῖον	αὐτὴν βίᾳ κινεῖσθαι ταύτην τὴν
[2, 14]	αὐτῆς. Σχῆμα δ´ ἔχειν σφαιροειδὲς	ἀναγκαῖον	αὐτήν· ἕκαστον γὰρ τῶν μορίων
[2, 9]	τὸ φερόμενον μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος	ἀναγκαῖον	ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο καὶ τὴν
[2, 14]	ῥοπῆς. Εἴτ´ οὖν ἐγένετο, τοῦτον	ἀναγκαῖον	γενέσθαι τὸν τρόπον, ὥστε φανερὸν
[2, 14]	κινεῖσθαι φοράς. Τούτου δὲ συμβαίνοντος	ἀναγκαῖον	γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς τῶν
[2, 13]	ἐστιν; Εἶναι μὲν γάρ τινα	ἀναγκαῖον·	εἰ δὲ μηδὲν μᾶλλον κάτω
[2, 13]	τὰ γὰρ αὐτὰ τῶν αὐτῶν	ἀναγκαῖον	εἶναι αἴτια τοῖς αὐτοῖς. Ἔτι
[2, 3]	ἔστι κίνησις. Ὅτι μὲν τοίνυν	ἀναγκαῖον	εἶναι γένεσιν, ἐκ τούτων δῆλον.
[2, 9]	ἔχει τἀληθές. Δοκεῖ γάρ τισιν	ἀναγκαῖον	εἶναι τηλικούτων φερομένων σωμάτων γίγνεσθαι
[2, 14]	οὐ μόνον σφαιροειδῆ τὸν ὄγκον	ἀναγκαῖον	εἶναι τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ
[2, 13]	βίᾳ· κατὰ φύσιν δέ γε	ἀναγκαῖον	εἶναί τινα αὐτῆς φοράν. Αὕτη
[2, 13]	τόπος ὁ ἔσχατος, δῆλον ὅτι	ἀναγκαῖον	εἶναί τινα καὶ τῇ γῇ
[2, 14]	τοῦτόν τε δὴ τὸν λόγον	ἀναγκαῖον	εἶναι τὸ σχῆμα σφαιροειδὲς αὐτῆς,
[2, 4]	τὸ σφαιροειδὲς καὶ αὐτὸ τοιοῦτον	ἀναγκαῖον	εἶναι· ὥστε κἂν διὰ τοῦτο
[2, 14]	πρώτης, ὥστε καὶ τὴν γῆν	ἀναγκαῖον,	εἴτε περὶ τὸ μέσον εἴτ´
[2, 13]	γὰρ ὁτιοῦν φέρεται μόριον αὐτῆς,	ἀναγκαῖον	ἐνταῦθα φέρεσθαι καὶ τὴν ὅλην·
[2, 13]	Τὸ μὲν οὖν ἀπορῆσαι πᾶσιν	ἀναγκαῖον	ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ ἀλυποτέρας διανοίας
[2, 3]	γὰρ τὴν τοῦ ὅλου ὡσαύτως	ἀναγκαῖον	ἔχειν τὰ στοιχεῖα τῶν σωμάτων
[2, 13]	ἀπέχοντος· καὶ γὰρ τοῦτον ἠρεμεῖν	ἀναγκαῖον)	ζητητέον αὐτοῖς περὶ τῆς τοῦ
[2, 8]	μεθιστάμενα καὶ ὅλος ὁ οὐρανός,	ἀναγκαῖον	ἤτοι ἠρεμούντων ἀμφοτέρων γίγνεσθαι τὴν
[2, 1]	γινομένη τοῦ σώματος ἄνεσις, ἀλλ´	ἀναγκαῖον	Ἰξίονός τινος μοῖραν κατέχειν αὐτὴν
[2, 3]	τούτων δῆλον. Εἰ δὲ γένεσιν,	ἀναγκαῖον	καὶ ἄλλην εἶναι φοράν, ἢ
[2, 13]	μέντοι τοῦτό γ´ ἀληθές, ὡς	ἀναγκαῖον	μένειν ἐπὶ τοῦ μέσου πᾶν
[2, 14]	τὸ πρὸ αὑτοῦ ἔλαττον προωθεῖν	ἀναγκαῖον	μέχρι τοῦ μέσου τὴν ῥοπὴν
[2, 14]	ποθὲν ἐφέρετο εἴτε κατὰ μέρος,	ἀναγκαῖον	μέχρι τούτου φέρεσθαι ἕως ἂν
[2, 13]	πρὸς ἓν σημεῖον (τοῦτο γὰρ	ἀναγκαῖον	μόνον συμβαίνειν ἐκ τοῦ λόγου
[2, 14]	ἐσχάτων φερομένων πρὸς ἓν μέσον	ἀναγκαῖον	ὅμοιον γίγνεσθαι πάντῃ τὸν ὄγκον,
[2, 13]	τῆς γῆς. Ἀλλὰ μὴν οὐκ	ἀναγκαῖον.	Οὐ γὰρ μόνον φαίνεται μένουσα
[2, 9]	εἴτε πυρός, ὥσπερ πάντες φασίν,	ἀναγκαῖον	ποιεῖν ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει τὸν
[2, 13]	κινηθήσεται· περὶ γὰρ τούτων ὅτι	ἀναγκαῖον	συμβαίνειν, διώρισται πρότερον, καὶ πρὸς
[2, 13]	καὶ φασὶ διὰ τὴν ἠρεμίαν	ἀναγκαῖον	τὸ σχῆμα τοῦτ´ ἔχειν αὐτήν.
[2, 5]	καρτερώτερον. Τὰς μὲν οὖν ἀκριβεστέρας	ἀνάγκας,	ὅταν (τις ἐπιτύχῃ, τότε χάριν
[2, 14]	ἴσου γὰρ πάντῃ προστιθεμένου ἴσον	ἀνάγκη	ἀπέχειν τοῦ μέσου τὸ ἔσχατον·
[2, 1]	τοιαύτην ζωὴν ἄλυπον καὶ μακαρίαν·	ἀνάγκη	γὰρ καὶ τὴν κίνησιν μετὰ
[2, 5]	φέρεται, ἀλλ´ οὐκ ἐπὶ θάτερα;	ἀνάγκη	γὰρ καὶ τοῦτο ἢ ἀρχὴν
[2, 13]	λόγος καὶ ἐπὶ τοῦ πυρός·	ἀνάγκη	γὰρ τεθὲν μένειν ὁμοίως ὥσπερ
[2, 3]	τὰ ἐγκύκλιά ἐστι σώματα, ὅτι	ἀνάγκη	γένεσιν εἶναι, γένεσιν δ´, εἴπερ
[2, 3]	Τούτων δ´ ὑπαρχόντων φανερὸν ὅτι	ἀνάγκη	γένεσιν εἶναι διὰ τὸ μηδὲν
[2, 6]	οὐδ´ ὅλως δυνατὸν καὶ ἀδύνατον·	ἀνάγκη	δ´, εἰ ἀνίησιν ἡ κίνησις,
[2, 14]	μέσον, ἢ διότι τῆς γῆς.	Ἀνάγκη	δὴ πρὸς τὸ τοῦ παντός·
[2, 4]	καὶ τάχιστα κινεῖται, σφαιροειδῆ αὐτὸν	ἀνάγκη	εἶναι. Λάβοι δ´ ἄν τις
[2, 4]	περιεχόμενα καὶ ἁπτόμενα ὅλα σφαιροειδῆ	ἀνάγκη	εἶναι· τὰ δὲ κάτω τῆς
[2, 14]	τῆς γῆς. Φανερὸν τοίνυν ὅτι	ἀνάγκη	ἐπὶ τοῦ μέσου εἶναι τὴν
[2, 4]	κενόν ἐστιν ἔξωθεν οὔτε τόπος,	ἀνάγκη	καὶ διὰ ταῦτα σφαιροειδῆ εἶναι
[2, 3]	γὰρ ἐναντίων εἰ θάτερον φύσει,	ἀνάγκη	καὶ θάτερον εἶναι φύσει, ἐάν
[2, 3]	αὐτοῦ. Ἀλλὰ μὴν εἰ γῆν,	ἀνάγκη	καὶ πῦρ εἶναι· τῶν γὰρ
[2, 3]	εἴπερ ἔστι πῦρ καὶ γῆ,	ἀνάγκη	καὶ τὰ μεταξὺ αὐτῶν εἶναι
[2, 7]	μολυβδίδας, καὶ ἐπείπερ αὐτὰ ἐκπυροῦται,	ἀνάγκη	καὶ τὸν κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα
[2, 3]	καὶ γῆν· ταύτην δ´ ὅτι	ἀνάγκη	μένειν τι ἀεί, εἴπερ καὶ
[2, 3]	σῶμα τοῦ οὐρανοῦ τοιοῦτον; ὅτι	ἀνάγκη	μένειν τι τοῦ σώματος τοῦ
[2, 4]	τοῦ κέντρου ἡ ΑΕ. Ὥστ´	ἀνάγκη	πρὸς ταῖς ἐκ τοῦ κέντρου
[2, 4]	ἀεί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Σχῆμα δ´	ἀνάγκη	σφαιροειδὲς ἔχειν τὸν οὐρανόν· τοῦτο
[2, 6]	τὸ κινούμενον ὑπό τινος κινεῖται,	ἀνάγκη	τὴν ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι τῆς κινήσεως
[2, 8]	τὸ μὲν γὰρ κυλιόμενον στρέφεσθαι	ἀνάγκη,	τῆς δὲ σελήνης ἀεὶ δῆλόν
[2, 2]	καὶ ἐπὶ τὰ δεξιὰ περιφέρεται,	ἀνάγκη	τὸ ἄνω εἶναι τὸν ἀφανῆ
[2, 3]	παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν.	Ἀνάγκη	τοίνυν γῆν εἶναι· τοῦτο γὰρ
[2, 3]	δ´ ἐστὶ ζωὴ ἀΐδιος. ὥστ´	ἀνάγκη	τῷ θεῷ κίνησιν ἀΐδιον ὑπάρχειν.
[2, 7]	τοῦ κυκλικοῦ σώματος σφαῖραν ὄντος	ἀνάγκη	φερομένης ἐκείνης ἐκθερμαίνεσθαι, καὶ ταύτῃ
[2, 1]	ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ μυθικῶς	ἀνάγκην	ἔμψυχον. Οὔτε δὴ τοῦτον τὸν
[2, 13]	ὁ τόπος, ἀλλὰ διὰ τὴν	ἀνάγκην	μένει τὴν τῆς ὁμοιότητος (ὥσπερ
[2, 1]	διὰ τὸ μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι βιαίας	ἀνάγκης,	ἣ κατέχει κωλύουσα φέρεσθαι πεφυκότα
[2, 13]	ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν· ὥστ´ ἐξ	ἀνάγκης	μένειν. Τοῦτο δὲ λέγεται κομψῶς
[2, 8]	οὐθαμῶς εὔλογον· εἴτε γὰρ ἐξ	ἀνάγκης	τὸ τὸν μείζω κύκλον φερόμενον
[2, 14]	μαθηματικῶν δὲ ὅσοι τὸ μέγεθος	ἀναλογίζεσθαι	πειρῶνται τῆς περιφερείας, εἰς τετταράκοντα
[2, 13]	μέσον πέρας· ὥστ´ ἐκ τούτων	ἀναλογιζόμενοι	οὐκ οἴονται ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 4]	σώματος φύσις· δῆλον γὰρ ὡς	ἀνάλογον	ἔχει, καθάπερ ὕδωρ πρὸς γῆν,
[2, 8]	κύκλους οὐθὲν ἄτοπον ἀλλ´ ἀναγκαῖον	ἀνάλογον	ἔχειν τὰ τάχη τοῖς μεγέθεσι,
[2, 13]	περὶ τῆς ὁμοιότητος) ἀλλὰ τὸ	ἀνάλογον	μόριον πρὸς τὸ ἀνάλογον τοῦ
[2, 13]	τὸ ἀνάλογον μόριον πρὸς τὸ	ἀνάλογον	τοῦ ἐσχάτου, λέγω δ´ οἷον
[2, 13]	τὰς διαφοράς. Ἀναξιμένης δὲ καὶ	Ἀναξαγόρας	καὶ Δημόκριτος τὸ πλάτος αἴτιον
[2, 13]	αὐτὴν μένειν, ὥσπερ τῶν ἀρχαίων	Ἀναξίμανδρος·	μᾶλλον μὲν γὰρ οὐθὲν ἄνω
[2, 13]	τοῦ πάσας τεθεωρηκέναι τὰς διαφοράς.	Ἀναξιμένης	δὲ καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος
[2, 2]	κάτω καὶ ἐν τοῖς ἀριστεροῖς·	ἀνάπαλιν	γὰρ τούτοις ἡ ἀρχὴ τῆς
[2, 2]	οὐδεμίαν ὁρῶμεν διαφοράν· ἐὰν γὰρ	ἀνάπαλιν	στραφῇ, τὰ ἐναντία ἐροῦμεν δεξιὰ
[2, 1]	τῇ τῶν θνητῶν ζῴων ἐστὶν	ἀνάπαυσις	ἡ περὶ τὸν ὕπνον γινομένη
[2, 12]	ἐστιν ἄστρων πλῆθος ὥστε τῶν	ἀναριθμήτων	εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν τάξιν,
[2, 14]	ἀεὶ ταὐτὰ κατὰ τοὺς αὐτοὺς	ἀνατέλλει	καὶ δύεται τόπους αὐτῆς. Ἔτι
[2, 8]	ἄστρων ὁ ἥλιος τοῦτο δρᾶν	ἀνατέλλων	καὶ δύνων, καὶ οὗτος οὐ
[2, 13]	δὲ τεκμήριον ὅτι δύνων καὶ	ἀνατέλλων	ὁ ἥλιος εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ
[2, 2]	ἀρχὴ τῆς περιφορᾶς, ὅθεν αἱ	ἀνατολαὶ	τῶν ἄστρων, ὥστε τοῦτ´ ἂν
[2, 2]	τοῖς ἡμετέροις, ὥσπερ τὰ τοῦ	ἀνδριάντος,	ἢ τὰ ἐναντίως ἔχοντα τῇ
[2, 13]	ταῦτα γὰρ καὶ πρὸς τοὺς	ἀνέμους	ἔχει δυσκινήτως διὰ τὴν ἀντέρεισιν.
[2, 6]	γὰρ ἡ ἀνώμαλος φορὰ καὶ	ἄνεσιν	ἔχει καὶ ἐπίτασιν καὶ ἀκμήν.
[2, 6]	γὰρ ἀνωμαλία γίγνεται διὰ τὴν	ἄνεσιν	καὶ ἐπίτασιν. Ἔτι δ´ ἐπεὶ
[2, 1]	τὸν ὕπνον γινομένη τοῦ σώματος	ἄνεσις,	ἀλλ´ ἀναγκαῖον Ἰξίονός τινος μοῖραν
[2, 6]	ὅλην ἐγχωρεῖ μεταβάλλειν· ἡ γὰρ	ἄνεσις	ἑκάστου γίνεται δι´ ἀδυναμίαν, ἡ
[2, 6]	ἐπίτασις· εἰ γὰρ ἐπίτασις, καὶ	ἄνεσις.	Ἔτι δὲ καὶ ἄλογον ἄπειρον
[2, 6]	(εἰ δὲ μὴ ἐπίτασις, οὐδ´	ἄνεσις·	ὁμοίως γὰρ ἄμφω καὶ θάτερον)
[2, 6]	ἂν ἀδυναμία εἴη, ὥστ´ οὐδ´	ἄνεσις	οὐδ´ ἐπίτασις· εἰ γὰρ ἐπίτασις,
[2, 6]	ἐπίτασις ἔσται καὶ ἀκμὴ καὶ	ἄνεσις	τῆς φορᾶς· ἅπασα γὰρ ἡ
[2, 12]	ἄριστα ἔχοντι ὑπάρχειν τὸ εὖ	ἄνευ	πράξεως, τῷ δ´ ἐγγύτατα διὰ
[2, 5]	πῶς ἔχων τῷ πιστεύειν, πότερον	ἀνθρωπίνως	ἢ καρτερώτερον. Τὰς μὲν οὖν
[2, 9]	οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν, καὶ τοῖς	ἀνθρώποις	ταὐτὸ συμβαίνειν. Ταῦτα δή, καθάπερ
[2, 12]	οὗ τύχοι ἄν, ὥσπερ καὶ	ἄνθρωπος,	ἢ καὶ τὰ πολλὰ πάντα
[2, 12]	Καὶ γὰρ ἐνταῦθα αἱ τοῦ	ἀνθρώπου	πλεῖσται πράξεις· πολλῶν γὰρ τῶν
[2, 6]	εἰ ἀνίησιν ἡ κίνησις, ἄπειρον	ἀνιέναι	χρόνον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἐπιτείνειν
[2, 6]	οὐδ´ ἐπιτείνειν ἀεὶ ἢ πάλιν	ἀνιένται	δυνατόν· ἄπειρος γὰρ ἂν εἴη
[2, 6]	καὶ ἀδύνατον· ἀνάγκη δ´, εἰ	ἀνίησιν	ἡ κίνησις, ἄπειρον ἀνιέναι χρόνον.
[2, 12]	φέρεται φοράς. Ταύτῃ τε οὖν	ἀνισάζει	ἡ φύσις καὶ ποιεῖ τινὰ
[2, 14]	πανταχόθεν ὁμοίως λάβῃ τὸ μέσον,	ἀνισαζομένων	τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ τῶν μειζόνων
[2, 7]	δὴ πλησιάζοντός τε αὐτοῦ καὶ	ἀνίσχοντος	καὶ ὑπὲρ ἡμῶν ὄντος γίγνεται
[2, 13]	τὴν γῆν, οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς	ἀντερείσαντος.	Ὥστε τὸ μὲν ἀπορεῖν εἰκότως
[2, 13]	ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως διὰ τὴν	ἀντέρεισιν.	Ταὐτὸ δὴ τοῦτο ποιεῖν τῷ
[2, 2]	καὶ τὸ πρόσθιον καὶ τὸ	ἀντικείμενον,	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ
[2, 13]	περ ἂν οὗ μηκέτι ἔχῃ	ἀντιλέγειν	αὐτὸς αὑτῷ. Διὸ δεῖ τὸν
[2, 10]	τε καὶ πλείους (ἕκαστον γὰρ	ἀντιφέρεται	τῷ οὐρανῷ κατὰ τὸν αὑτοῦ
[2, 13]	φασιν· τῶν γὰρ φερομένων ἕκαστον	ἀντιφράττειν	αὐτήν, ἀλλ´ οὐ μόνον τὴν
[2, 13]	δὲ ταύτην, ἀλλὰ καὶ τὴν	ἀντίχθονα,	καθάπερ εἴπομεν πρότερον. Ἐνίοις δὲ
[2, 13]	ἄλλην ταύτῃ κατασκευάζουσι γῆν, ἣν	ἀντίχθονα	ὄνομα καλοῦσιν, οὐ πρὸς τὰ
[2, 13]	κάτω ἢ ἄνω, ὁ δ´	ἄνω	ἀὴρ μὴ κωλύει τὴν ἄνω
[2, 14]	καὶ διότι τὰ βίᾳ ῥιπτούμενα	ἄνω	βάρη κατὰ στάθμην πάλιν φέρεται
[2, 2]	ὁ δ´ ἡμῖν ἄδηλος τὸ	ἄνω.	Δεξιὸν γὰρ ἑκάστου λέγομεν, ὅθεν
[2, 2]	τὰ δεξιὰ περιφέρεται, ἀνάγκη τὸ	ἄνω	εἶναι τὸν ἀφανῆ πόλον· εἰ
[2, 2]	μὲν ἐκεῖ οἰκοῦντες ἐν τῷ	ἄνω	εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ καὶ πρὸς τοῖς
[2, 7]	κινήσει γίγνεται πῦρ. Τῶν δὲ	ἄνω	ἕκαστον ἐν τῇ σφαίρᾳ φέρεται,
[2, 2]	δὲ τούτοις, εἰ τὸ μὲν	ἄνω	ἐστὶ τὸ ὅθεν ἡ κίνησις,
[2, 13]	ἀπείρου γὰρ ὄντος ἀδύνατον εἶναι	ἄνω	ἢ κάτω, διώρισται δὲ τούτοις
[2, 13]	Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον μὲν γὰρ οὐθὲν	ἄνω	ἢ κάτω ἢ εἰς τὰ
[2, 13]	αὐτῆς φοράν. Αὕτη οὖν πότερον	ἄνω	ἢ κάτω, ἢ ποῦ ἐστιν;
[2, 2]	Ἔστι δὲ ἀπὸ μὲν τοῦ	ἄνω	ἡ αὔξησις, ἀπὸ δὲ τῶν
[2, 2]	πλανήτων, ἡμεῖς μὲν ἐν τοῖς	ἄνω	καὶ ἐν τοῖς δεξιοῖς ἐσμεν,
[2, 2]	ἐροῦμεν δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ καὶ	ἄνω	καὶ κάτω καὶ ἔμπροσθεν καὶ
[2, 2]	οὐκ ἐν ἅπαντι σώματι τὸ	ἄνω	καὶ κάτω καὶ τὸ δεξιὸν
[2, 2]	ὁ ἀφανὴς πόλος ἐστὶ τὸ	ἄνω.	Καὶ οἱ μὲν ἐκεῖ οἰκοῦντες
[2, 2]	ἐν τῷ κόσμῳ οὐ τὸ	ἄνω	καὶ τὸ κάτω, ἀλλὰ τὸ
[2, 2]	ἐν μὲν τούτοις λέγομεν τὸ	ἄνω	καὶ τὸ κάτω καὶ τὸ
[2, 2]	δῆλον ὅτι ἔχει καὶ τὸ	ἄνω	καὶ τὸ κάτω καὶ τὸ
[2, 2]	Λέγω δὲ τὰ τρία τὸ	ἄνω	καὶ τὸ κάτω, καὶ τὸ
[2, 2]	ἔνια, τοῖς δὲ φυτοῖς τὸ	ἄνω	καὶ τὸ κάτω μόνον. Εἰ
[2, 2]	τοῖς σχήμασι, καὶ τὸ μὲν	ἄνω	καὶ τὸ κάτω πᾶσι τοῖς
[2, 2]	πλάγιόν ἐστι τὸ παρὰ τὸ	ἄνω	καὶ τὸ κάτω. Τῶν δὲ
[2, 2]	πανταχόθεν ὁμοίως, οἷον τὸ πῦρ	ἄνω	μόνον καὶ ἡ γῆ ἐπὶ
[2, 13]	δὲ μηδὲν μᾶλλον κάτω ἢ	ἄνω,	ὁ δ´ ἄνω ἀὴρ μὴ
[2, 2]	Πυθαγόρειοι λέγουσιν· ἐκεῖνοι γὰρ ἡμᾶς	ἄνω	ποιοῦσι καὶ ἐν τῷ δεξιῷ
[2, 2]	γὰρ ἐλάττω διαφορὰν ἔχει τὰ	ἄνω	πρὸς τὰ κάτω καὶ τὰ
[2, 2]	ἔχοι τινὰ δύναμιν ἀρχῆς τὸ	ἄνω	πρὸς τὰς ἄλλας ἰδέας. Διά
[2, 7]	διὰ τοῦτο λέγουσιν, ὅτι τὸ	ἄνω	σῶμα πῦρ εἶναί φασιν, ὡς
[2, 4]	περὶ τὸν ἀέρα, καὶ τὰ	ἄνω	σώματα κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον
[2, 1]	ἐχόντων καὶ γεηρῶν ἁπάντων τῶν	ἄνω	σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ μυθικῶς ἀνάγκην
[2, 2]	καὶ τῶν πόλων τὸν μὲν	ἄνω	τὸν δὲ κάτω· διαφορὰν γὰρ
[2, 1]	Τὸν δ´ οὐρανὸν καὶ τὸν	ἄνω	τόπον οἱ μὲν ἀρχαῖοι τοῖς
[2, 5]	εὐθείας φορῶν ἡ πρὸς τὸν	ἄνω	τόπον τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ τόπος
[2, 2]	προτέρα, πρότερον ἂν εἴη τὸ	ἄνω	τοῦ δεξιοῦ κατὰ γένεσιν, ἐπειδὴ
[2, 5]	τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ τόπος ὁ	ἄνω	τοῦ κάτω) τὸν αὐτὸν τρόπον
[2, 2]	πλάτους πρότερον, εἰ τὸ μὲν	ἄνω	τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ δὲ
[2, 2]	πάσας. Ἔστι δὲ τὸ μὲν	ἄνω	τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ δὲ
[2, 13]	(Ἔτι δὲ καὶ τὸ πῦρ	ἄνω	φέρεται διὰ τίν´ αἰτίαν; Οὐ
[2, 13]	διὰ τίν´ αἰτίαν τὸ μὲν	ἄνω	φέρεται, τὸ δ´ ἐπὶ τὸ
[2, 13]	ἄνω ἀὴρ μὴ κωλύει τὴν	ἄνω	φοράν, οὐδ´ ἂν ὁ ὑπὸ
[2, 6]	οὖν μέρη ὅτι οὐκ ἔστιν	ἀνώμαλα,	φανερόν· ἤδη γὰρ ἂν ἐγεγόνει
[2, 6]	ἂν ἀνωμαλία εἴη· ἡ γὰρ	ἀνωμαλία	γίγνεται διὰ τὴν ἄνεσιν καὶ
[2, 6]	αὐτοῦ τῆς φορᾶς, οὐδ´ ἂν	ἀνωμαλία	εἴη· ἡ γὰρ ἀνωμαλία γίγνεται
[2, 6]	ὑπό τινος κινεῖται, ἀνάγκη τὴν	ἀνωμαλίαν	γίγνεσθαι τῆς κινήσεως ἢ διὰ
[2, 6]	Ὥστε καὶ τὴν φορὰν ἀδύνατον	ἀνώμαλον	εἶναι. Καὶ γὰρ εἰ γίνεται
[2, 5]	ὅτι ὁμαλής ἐστι καὶ οὐκ	ἀνώμαλος,	ἐφεξῆς ἂν εἴη τῶν εἰρημένων
[2, 6]	εἶναι. Καὶ γὰρ εἰ γίνεται	ἀνώμαλος,	ἤτοι ὅλη μεταβάλλει καὶ ὁτὲ
[2, 6]	τῆς φορᾶς· ἅπασα γὰρ ἡ	ἀνώμαλος	φορὰ καὶ ἄνεσιν ἔχει καὶ
[2, 6]	εἴτε ἄμφω μεταβάλλοι, οὐθὲν κωλύει	ἀνωμάλως	κινεῖσθαι τὸ κινούμενον. Οὐθὲν δὲ
[2, 6]	εἰς ἕν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰ γὰρ	ἀνωμάλως	κινήσεται, δῆλον ὅτι ἐπίτασις ἔσται
[2, 12]	πειρατέον λέγειν τὸ φαινόμενον, αἰδοῦς	ἀξίαν	εἶναι νομίζοντας τὴν προθυμίαν μᾶλλον
[2, 14]	μικρὸν ἐπιτείναντας, καὶ διελόντας πῶς	ἀξιοῦμεν	ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι πρὸς τὸ
[2, 6]	ἄπειρος γὰρ ἂν εἴη καὶ	ἀόριστος	ἡ κίνησις, ἅπασαν δέ φαμεν
[2, 7]	ἡμεῖς λέγομεν. Ἡ δὲ θερμότης	ἀπ´	αὐτῶν καὶ τὸ φῶς γίνεται
[2, 1]	ἄφθαρτος καὶ ἀγένητος, ἔτι δ´	ἀπαθὴς	πάσης θνητῆς δυσχερείας ἐστίν, πρὸς
[2, 4]	ἐν ἐπιπέδοις καὶ ἐν στερεοῖς.	Ἅπαν	δὴ σχῆμα ἐπίπεδον ἢ εὐθύγραμμόν
[2, 13]	γὰρ τοῦτον τὸν λόγον ἀναγκαῖον	ἅπαν	ὅ τι ἂν τεθῇ ἐπὶ
[2, 11]	ὄγκον. Ἔτι δ´ ὁμοίως μὲν	ἅπαντα	καὶ ἕν, ἡ δὲ σελήνη
[2, 2]	μορίων (ἁπάντων καὶ κινουμένων τὸν	ἅπαντα	χρόνον, ἀλλὰ νοεῖν ὥσπερ ἂν
[2, 13]	τῆς θέσεως οὐ τὴν αὐτὴν	ἅπαντες	ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ τῶν πλείστων
[2, 13]	οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν τρόπον	ἅπαντες	ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´ ὅσοι μὲν μηδ´
[2, 2]	αἰσθήσεις. Διὸ καὶ οὐκ ἐν	ἅπαντι	σώματι τὸ ἄνω καὶ κάτω
[2, 2]	ὁμοίων γ´ ὄντων τῶν μορίων	(ἁπάντων	καὶ κινουμένων τὸν ἅπαντα χρόνον,
[2, 1]	περὶ βάρος ἐχόντων καὶ γεηρῶν	ἁπάντων	τῶν ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ
[2, 11]	μὲν πλεῖστα μηνοειδὴς ἢ ἀμφίκυρτος,	ἅπαξ	δὲ διχότομος. Καὶ πάλιν διὰ
[2, 6]	ἀκμὴ καὶ ἄνεσις τῆς φορᾶς·	ἅπασα	γὰρ ἡ ἀνώμαλος φορὰ καὶ
[2, 6]	εἴη καὶ ἀόριστος ἡ κίνησις,	ἅπασαν	δέ φαμεν ἔκ τινος εἴς
[2, 4]	οἷον φακοειδὲς ἢ ᾠοειδές· ἐν	ἅπασι	γὰρ συμβήσεται καὶ τόπον ἔξω
[2, 2]	δεξιὰ πρὸς τὰ ἀριστερὰ ἐν	ἅπασι	τοῖς ζῴοις. Τὰ μὲν γὰρ
[2, 8]	οὐδ´ οὕτως εὔλογον ὥστ´ ἐν	ἅπασιν	ἅμα τόν τε κύκλον εἶναι
[2, 2]	ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι ταύτας ἐν	ἅπασιν	ὁμοίως ἐνόμιζον ὑπάρχειν. Ἡμῖν δ´
[2, 5]	κινεῖσθαι ἁπλῆν τε κίνησιν καὶ	ἄπαυστον,	καὶ ταύτην ἐπὶ τὸ τιμιώτερον.
[2, 1]	ἀρχὴν ἔχουσα οὔτε τελευτήν, ἀλλ´	ἄπαυστος	οὖσα τὸν ἄπειρον χρόνον, τῶν
[2, 11]	δῆλον ὅτι καὶ σχῆμα τοιοῦτον	ἀπέδωκε	τοῖς ἀκινήτοις ὃ ἥκιστά ἐστι
[2, 6]	δ´, εἰ ἀνίησιν ἡ κίνησις,	ἄπειρον	ἀνιέναι χρόνον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´
[2, 13]	τῆς γῆς εἶναί φασιν, ἐπ´	ἄπειρον	αὐτὴν ἐρριζῶσθαι λέγοντες, ὥσπερ Ξενοφάνης
[2, 6]	τὸ κινοῦν, καὶ πάλιν ἄλλον	ἄπειρον	δυνατόν· οὐθὲν γὰρ φαίνεται ὂν
[2, 14]	φέρεται εἰς ταὐτό, κἂν εἰς	ἄπειρον	ἡ δύναμις ἐκριπτῇ. Ὅτι μὲν
[2, 13]	Οἱ μὲν γὰρ διὰ ταῦτα	ἄπειρον	τὸ κάτω τῆς γῆς εἶναί
[2, 6]	ἄνεσις. Ἔτι δὲ καὶ ἄλογον	ἄπειρον	χρόνον ἀδύνατον εἶναι τὸ κινοῦν,
[2, 1]	καὶ περιέχων ἐν αὑτῷ τὸν	ἄπειρον	χρόνον, ἔκ τε τῶν εἰρημένων
[2, 6]	ἐπιτείνει τάχει ἢ μείζονι, καὶ	ἄπειρον	χρόνον. Λείπεται δὴ λέγειν ἐναλλὰξ
[2, 6]	δυνατόν· οὐθὲν γὰρ φαίνεται ὂν	ἄπειρον	χρόνον παρὰ φύσιν (ἡ δ´
[2, 1]	τελευτήν, ἀλλ´ ἄπαυστος οὖσα τὸν	ἄπειρον	χρόνον, τῶν δ´ ἄλλων τῶν
[2, 13]	ἐπέπληξεν, εἰπὼν ὡς εἴ περ	ἀπείρονα	γῆς τε βάθη καὶ δαψιλὸς
[2, 6]	ἀεὶ ἢ πάλιν ἀνιένται δυνατόν·	ἄπειρος	γὰρ ἂν εἴη καὶ ἀόριστος
[2, 13]	πῶς ἐπεφύκει φέρεσθαι ἢ ποῦ;	ἀπείρου	γὰρ ὄντος ἀδύνατον εἶναι ἄνω
[2, 6]	διάστασις τῶν ἄστρων ἐν τῷ	ἀπείρῳ	χρόνῳ, τοῦ μὲν θᾶττον κινουμένου
[2, 1]	οἱ μὲν ἀρχαῖοι τοῖς θεοῖς	ἀπένειμαν	ὡς ὄντα μόνον ἀθάνατον· ὁ
[2, 13]	ἔστιν ἡ γῆ κέντρον, ἀλλ´	ἀπέχει	τὸ ἡμισφαίριον αὐτῆς ὅλον, οὐθὲν
[2, 14]	γὰρ πάντῃ προστιθεμένου ἴσον ἀνάγκη	ἀπέχειν	τοῦ μέσου τὸ ἔσχατον· τοῦτο
[2, 12]	αἰτίαν οὐκ ἀεὶ τὰ πλεῖον	ἀπέχοντα	τῆς πρώτης φορᾶς κινεῖται πλείους
[2, 4]	γῆν, καὶ τὰ πλεῖον ἀεὶ	ἀπέχοντα	τῶν συστοίχων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Ἐπεὶ
[2, 12]	ἔχοντας ἀφορμὰς καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν	ἀπέχοντας	τῶν περὶ αὐτὰ συμβαινόντων· ὅμως
[2, 13]	τῶν ἐδωδίμων καὶ ποτῶν ἴσον	ἀπέχοντος·	καὶ γὰρ τοῦτον ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον)
[2, 13]	νῦν ποιεῖν ἐπίδηλον τὴν ἡμίσειαν	ἀπεχόντων	τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι δὲ καὶ
[2, 1]	συνεχῶς, ἄσχολον εἶναι καὶ πάσης	ἀπηλλαγμένην	ῥαστώνης ἔμφρονος, εἴ γε μηδ´
[2, 8]	δι´ αὑτῶν κινητικοῖς· οὐδὲν γὰρ	ἀπηρτημένον	ἔχει οὐδὲ προέχον, ὥσπερ τὸ
[2, 14]	θάλατταν μίαν, μὴ λίαν ὑπολαμβάνειν	ἄπιστα	δοκεῖν· λέγουσι δὲ τεκμαιρόμενοι καὶ
[2, 13]	ταύτην τὴν φαντασίαν οὐδὲν αὐτοὺς	ἀπιστεῖν	δεῖ μὴ κυκλοτερῆ τὸν ὄγκον
[2, 6]	μή ἐστι τὸ παρὰ φύσιν	(ἁπλᾶ	γὰρ καὶ ἄμικτα καὶ ἐν
[2, 14]	γὰρ φορὰ τοῦ ἑνὸς καὶ	ἁπλῆ	τοῦ ἁπλοῦ, ἀλλ´ οὐχ αἱ
[2, 10]	μὲν ἐσχάτην τοῦ οὐρανοῦ περιφορὰν	ἁπλῆν	τ´ εἶναι (καὶ ταχίστην, τὰς
[2, 5]	τοῦ εἰρημένου· βέλτιστον γὰρ κινεῖσθαι	ἁπλῆν	τε κίνησιν καὶ ἄπαυστον, καὶ
[2, 10]	ἤδη τὸ μὲν ἐγγυτάτω τῆς	ἁπλῆς	καὶ πρώτης περιφορᾶς ἐν πλείστῳ
[2, 14]	τοῦ ἑνὸς καὶ ἁπλῆ τοῦ	ἁπλοῦ,	ἀλλ´ οὐχ αἱ ἐναντίαι· ἡ
[2, 6]	πρώτου καὶ τὸ ἁπλοῦν τοῦ	ἁπλοῦ	καὶ τὸ ἄφθαρτον καὶ ἀγένητον
[2, 6]	κινούμενον δέδεικται ὅτι πρῶτον καὶ	ἁπλοῦν	καὶ (ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον καὶ
[2, 6]	πρῶτον τοῦ πρώτου καὶ τὸ	ἁπλοῦν	τοῦ ἁπλοῦ καὶ τὸ ἄφθαρτον
[2, 4]	ἓν τῶν πολλῶν καὶ τὸ	ἁπλοῦν	τῶν συνθέτων, πρῶτον ἂν εἴη
[2, 13]	χώραν πῦρ· ὥσπερ τὸ μέσον	ἁπλῶς	λεγόμενον, καὶ τὸ τοῦ μεγέθους
[2, 6]	πέρας οὔτε μέσον ἐστὶν αὐτῆς	ἁπλῶς·	τῷ τε γὰρ χρόνῳ ἀΐδιος
[2, 2]	μὲν τοῦ ἄνω ἡ αὔξησις,	ἀπὸ	δὲ τῶν δεξιῶν ἡ κατὰ
[2, 2]	τῶν δεξιῶν ἡ κατὰ τόπον,	ἀπὸ	δὲ τῶν ἔμπροσθεν ἡ κατὰ
[2, 2]	κινήσεις τοῖς ἔχουσιν. Ἔστι δὲ	ἀπὸ	μὲν τοῦ ἄνω ἡ αὔξησις,
[2, 5]	εἰ μηδὲν ὡς ἔτυχε μηδ´	ἀπὸ	ταὐτομάτου ἐνδέχεται ἐν τοῖς ἀϊδίοις
[2, 8]	ἂν ὑπὸ τῶν κύκλων) εἴτε	ἀπὸ	ταὐτομάτου συνέπεσεν, οὐδ´ οὕτως εὔλογον
[2, 5]	ἐπὶ τοῦ κύκλου κινηθῆναι, οἷον	ἀπὸ	τοῦ Α τὴν μὲν ἐπὶ
[2, 13]	γῆ τοῦτον τὸν τρόπον ἐκινεῖτο	ἀπὸ	τοῦ μέσου διά γε τὸν
[2, 14]	ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον αὐτῆς	ἀπὸ	τοῦ μέσου μὴ βιασθέν· μία
[2, 14]	ὥσπερ φαίνεται, καὶ τὸ πῦρ	ἀπὸ	τοῦ μέσου πάλιν πρὸς τὸ
[2, 14]	οὐχ αἱ ἐναντίαι· ἡ δ´	ἀπὸ	τοῦ μέσου τῇ ἐπὶ τὸ
[2, 14]	τοίνυν ὁτιοῦν μόριον ἀδύνατον ἐνεχθῆναι	ἀπὸ	τοῦ μέσου, φανερὸν ὅτι καὶ
[2, 13]	ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´ ὅμως οἰσθήσεται	ἀπὸ	τοῦ μέσου, ὥσπερ καὶ φαίνεται
[2, 8]	πανταχοῦ καὶ πᾶσιν ὑπάρχον τὸ	ἀπὸ	τύχης. Ἀλλὰ μὴν πάλιν εἰ
[2, 2]	δύσεις, ἀριστερόν. Εἰ οὖν ἄρχεται	ἀπὸ	τῶν δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ
[2, 14]	τὸ μέσον. Εἴτ´ οὖν ὁμοίως	ἀπὸ	τῶν ἐσχάτων διῃρημένα τὰ μόρια
[2, 14]	μὲν οὖν ὁμοίως γε πανταχόθεν	ἀπὸ	τῶν ἐσχάτων φερομένων πρὸς ἓν
[2, 13]	γῇ τὴν τοῦ μέσου χώραν	ἀποδιδόναι,	τὸ πιστὸν οὐκ ἐκ τῶν
[2, 4]	κατὰ τὸν ἀριθμὸν τὴν τάξιν	ἀποδιδοῦσιν	οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον, τὸν μὲν
[2, 8]	ἄλογον τὸ μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς	ἀποδοῦναι	τὴν φύσιν πρὸς τὴν κίνησιν
[2, 12]	τῇ μὲν μιᾷ φορᾷ πολλὰ	ἀποδοῦσα	σώματα, τῷ δ´ ἑνὶ σώματι
[2, 12]	ἀστέρων τὸν τοῦ Ἄρεος, καὶ	ἀποκρυφέντα	μὲν κατὰ τὸ μέλαν αὐτῆς,
[2, 13]	εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ περιφερῆ τὴν	ἀπόκρυψιν	φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ τῆς γῆς,
[2, 13]	δὲ δύναται πολὺ βάρος φέρειν	ἀπολαμβανόμενος	καὶ μένων ὁ ἀήρ, τεκμήρια
[2, 1]	δυσχερείας ἐστίν, πρὸς δὲ τούτοις	ἄπονος	διὰ τὸ μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι βιαίας
[2, 2]	τὸ ἀριστερόν. Οὐ δεῖ γὰρ	ἀπορεῖν	διὰ τὸ σφαιροειδὲς εἶναι τὸ
[2, 13]	μηθενὸς ἀντερείσαντος. Ὥστε τὸ μὲν	ἀπορεῖν	εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν· τὸ
[2, 9]	ὥς εἰσιν ἀληθεῖς· τὸ γὰρ	ἀπορηθὲν	καὶ ποιῆσαν τοὺς Πυθαγορείους φάναι
[2, 13]	πολλοὶ τυγχάνουσιν. Τὸ μὲν οὖν	ἀπορῆσαι	πᾶσιν ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ
[2, 12]	περὶ ὧν εἰκότως ἂν ὁστισοῦν	ἀπορήσειε,	πειρατέον λέγειν τὸ φαινόμενον, αἰδοῦς
[2, 14]	βάρος. Ὃ γὰρ ἄν τις	ἀπορήσειε,	τὴν αὐτὴν ἔχει τούτοις λύσιν·
[2, 12]	ἄστρων. Τοῦτό τε δὴ δικαίως	ἀπορήσειεν	ἄν τις, καὶ διὰ τίνα
[2, 5]	(καὶ μαρτυρεῖ δ´ ἡ ῥηθεῖσα	ἀπορία	ὅτι ἔχει) τὸ πρότερον καὶ
[2, 12]	σφαιροειδῆ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' Δυοῖν δ´	ἀπορίαιν	οὔσαιν, περὶ ὧν εἰκότως ἂν
[2, 5]	γὰρ ἡ αἰτία λύει τὴν	ἀπορίαν.	Εἰ γὰρ ἔχει ὡς ἐνδέχεται
[2, 12]	περὶ ὧν τὰς μεγίστας ἔχομεν	ἀπορίας.	Ἔστι δὲ πολλῶν ὄντων τοιούτων
[2, 13]	μᾶλλον ἀτόπους εἶναι δοκεῖν τῆς	ἀπορίας,	θαυμάσειεν ἄν τις. Οἱ μὲν
[2, 12]	ἀφικνεῖται κινήσεων. Περὶ δὲ τῆς	ἀπορίας	ὅτι κατὰ μὲν τὴν πρώτην
[2, 13]	μέχρι περ οὗ δυνατὸν τῆς	ἀπορίας.	Πᾶσι γὰρ ἡμῖν τοῦτο σύνηθες,
[2, 12]	ἂν δόξειεν εἶναι τὸ νῦν	ἀπορούμενον.	Ἀλλ´ ἡμεῖς ὡς περὶ σωμάτων
[2, 14]	καὶ νῦν. (Τὸ μὲν οὖν	ἀπορούμενον	τοῦτ´ ἔστιν· ἰδεῖν δ´ οὐ
[2, 9]	καὶ τὰς ταχυτῆτας ἐκ τῶν	ἀποστάσεων	ἔχειν τοὺς τῶν συμφωνιῶν λόγους,
[2, 10]	μεταξὺ κατὰ λόγον ἤδη τῆς	ἀποστάσεως,	ὥσπερ καὶ δεικνύουσιν οἱ μαθηματικοί.
[2, 12]	μικρὰς ἔχοντας ἀφορμὰς καὶ τοσαύτην	ἀπόστασιν	ἀπέχοντας τῶν περὶ αὐτὰ συμβαινόντων·
[2, 10]	πορρωτάτω πάντων ἥκιστα διὰ τὴν	ἀπόστασιν·	τὰ δὲ μεταξὺ κατὰ λόγον
[2, 8]	δι´ αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν	ἀπόστασιν	τῆς ἡμετέρας ὄψεως· ἡ γὰρ
[2, 13]	ἀποτομήν, οὐ προσλογιζόμενοι τό τε	ἀπόστημα	τοῦ ἡλίου πρὸς τὴν γῆν
[2, 10]	γίγνεσθαι τὰς ἑκάστου κινήσεις τοῖς	ἀποστήμασι	τῷ τὰς μὲν εἶναι θάττους
[2, 10]	πῶς ἔχει πρὸς ἄλληλα τοῖς	ἀποστήμασιν,	ἐκ τῶν περὶ ἀστρολογίαν θεωρείσθω·
[2, 8]	καθ´ αὑτά, καὶ ὅτι πλεῖστον	ἀποστῆσαι	τῶν ἐχόντων ὄργανα πρὸς κίνησιν.
[2, 8]	ἡμετέρας ὄψεως· ἡ γὰρ ὄψις	ἀποτεινομένη	μακρὰν ἑλίσσεται διὰ τὴν ἀσθένειαν.
[2, 8]	μένοντας κραδαίνεται διὰ τὸ μῆκος,	ἀποτεινομένη	πόρρω λίαν. Ὁ δὲ τρόμος
[2, 14]	ἐκλείψεις τοιαύτας ἂν εἶχον τὰς	ἀποτομάς·	νῦν γὰρ ἐν μὲν τοῖς
[2, 13]	ἦν σφαιροειδής, περιφερῆ γίνεσθαι τὴν	ἀποτομήν,	οὐ προσλογιζόμενοι τό τε ἀπόστημα
[2, 1]	μόνως ἂν ἔχοιμεν οὕτως ὁμολογουμένως	ἀποφαίνεσθαι	συμφώνους λόγους. Ἀλλὰ τῶν μὲν
[2, 5]	μὲν οὖν τὸ περὶ ἐνίων	ἀποφαίνεσθαί	τι πειρᾶσθαι καὶ τὸ περὶ
[2, 4]	(συνεχῆ μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν,	ἅπτεται	δὲ τούτων) (ἡ δὲ τοῦ
[2, 4]	ἂν εἴη πᾶσα· πάντα γὰρ	ἅπτεται	καὶ συνεχῆ ἐστι ταῖς σφαίραις.
[2, 4]	δὲ κάτω τῆς τῶν πλανήτων	ἅπτεται	τῆς ἐπάνω σφαίρας. Ὥστε σφαιροειδὴς
[2, 4]	ὑπὸ τοῦ σφαιροειδοῦς περιεχόμενα καὶ	ἁπτόμενα	ὅλα σφαιροειδῆ ἀνάγκη εἶναι· τὰ
[2, 4]	δὲ τῶν ἐκ τοῦ κέντρου	ἁπτομένη	περιφερής· σφαιροειδὴς ἄρα ἡ τοῦ
[2, 13]	μένει ἐνταυθοῖ κατὰ φύσιν. Οὐκ	ἄρα	διὰ τὸ ὁμοίως ἔχειν πρὸς
[2, 4]	περιφερόμενον φοράν. Καὶ τὸ συνεχὲς	ἄρα	ἐκείνῳ· τὸ γὰρ τῷ σφαιροειδεῖ
[2, 4]	τοῦ κέντρου ἁπτομένη περιφερής· σφαιροειδὴς	ἄρα	ἡ τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια, ἐφ´
[2, 13]	ἐπιπολάζει διὰ τὴν κίνησιν. Ἦν	ἄρα	καὶ πρὶν γενέσθαι τὴν δίνην
[2, 4]	τῶν ἐκ τοῦ κέντρου· κοιλότερος	ἄρα	ὁ τόπος. Ὥστε περιρρεύσεται τὸ
[2, 12]	δὲ τῶν ἀστέρων τὸν τοῦ	Ἄρεος,	καὶ ἀποκρυφέντα μὲν κατὰ τὸ
[2, 4]	Ἔστι δὲ καὶ κατὰ τὸν	ἀριθμὸν	τὴν τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις
[2, 12]	ἄλλων ἕνεκα. (Τῷ δ´ ὡς	ἄριστα	ἔχοντι οὐθὲν δεῖ πράξεως· ἔστι
[2, 12]	συμβαῖνον. Ἔοικε γὰρ τῷ μὲν	ἄριστα	ἔχοντι ὑπάρχειν τὸ εὖ ἄνευ
[2, 2]	ἢ τὰ δεξιὰ πρὸς τὰ	ἀριστερὰ	ἐν ἅπασι τοῖς ζῴοις. Τὰ
[2, 2]	γὰρ ἔσται ὁ φανερός, ἐπ´	ἀριστερὰ	ἔσται ἡ κίνησις, ὅπερ οὔ
[2, 2]	τὰ ἐναντία ἐροῦμεν δεξιὰ καὶ	ἀριστερὰ	καὶ ἄνω καὶ κάτω καὶ
[2, 2]	τοῖς κάτω καὶ ἐν τοῖς	ἀριστεροῖς·	ἀνάπαλιν γὰρ τούτοις ἡ ἀρχὴ
[2, 2]	τῷ κάτω καὶ πρὸς τοῖς	ἀριστεροῖς,	ἐναντίως ἢ ὡς οἱ Πυθαγόρειοι
[2, 2]	μὲν τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον	ἀριστερόν,	ἀριστερὸν δὲ τὸ κατὰ τὸ
[2, 2]	τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον ἀριστερόν,	ἀριστερὸν	δὲ τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον
[2, 2]	ἔχει τὸ δεξιὸν πρὸς τὸ	ἀριστερὸν	διαφορὰν καὶ τοῖς σχήμασιν, εἶτα
[2, 2]	δεξιόν, οὗ δ´ αἱ δύσεις,	ἀριστερόν.	Εἰ οὖν ἄρχεται ἀπὸ τῶν
[2, 2]	τὸ δεξιὸν ὑπάρχει καὶ τὸ	ἀριστερόν,	ἔτι πρότερον τὰς προτέρας ὑποληπτέον
[2, 5]	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν,	καθάπερ ἐλέχθη πρότερον, (καὶ μαρτυρεῖ
[2, 2]	κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ	ἀριστερὸν	καὶ τὸ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν
[2, 2]	τὸ μὲν δεξιὸν τὸ δὲ	ἀριστερὸν	ὁμοίων γ´ ὄντων τῶν μορίων
[2, 2]	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν.	Οὐ δεῖ γὰρ ἀπορεῖν διὰ
[2, 2]	τὸ δὲ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερὸν	οὐκ ἐνυπάρχει τοῖς φυτοῖς. Ἔτι
[2, 2]	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερὸν	πρὸς ἡμᾶς ἐπαναφέροντες· ἢ γὰρ
[2, 2]	ἔλεγον, τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν,	τὰς δὲ τέτταρας παρέλιπον οὐθὲν
[2, 2]	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν·	ταύτας γὰρ τὰς διαστάσεις εὔλογον
[2, 2]	τό τε δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν,	τοῖς δ´ ἔνια, τοῖς δὲ
[2, 2]	φασιν εἶναί τι δεξιὸν καὶ	ἀριστερὸν	τοῦ οὐρανοῦ, καθάπερ οἱ καλούμενοι
[2, 2]	ἐκεῖ κάτω καὶ ἐν τῷ	ἀριστερῷ.	Συμβαίνει δὲ τοὐναντίον. Ἀλλὰ τῆς
[2, 1]	ἀϊδιώτερον ᾖ, καὶ διαθέσεως τῆς	ἀρίστης	ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ τὸν
[2, 12]	Μάλιστα μὲν γὰρ ἐκείνου τυχεῖν	ἄριστον	πᾶσι τοῦ τέλους· εἰ δὲ
[2, 12]	πρὸ ὁδοῦ ἐστι πρὸς τὸ	ἄριστον.	Τὸ μὲν οὖν ἔχει καὶ
[2, 12]	ὅσῳ ἂν ἐγγύτερον ᾖ τοῦ	ἀρίστου.	Καὶ διὰ τοῦτο ἡ μὲν
[2, 12]	οὖν ἔχει καὶ μετέχει τοῦ	ἀρίστου,	τὸ δ´ ἀφικνεῖται (ἐγγὺς) δι´
[2, 14]	περὶ Κύπρον, ἐν τοῖς πρὸς	ἄρκτον	δὲ χωρίοις οὐχ ὁρῶνται, καὶ
[2, 14]	μεταστάσεως ἡμῖν πρὸς μεσημβρίαν καὶ	ἄρκτον	ἐπιδήλως ἕτερος γίγνεται ὁ ὁρίζων
[2, 14]	καὶ μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι πρὸς	ἄρκτον	τε καὶ μεσημβρίαν μεταβαίνουσιν· ἔνιοι
[2, 14]	διὰ παντὸς ἐν τοῖς πρὸς	ἄρκτον	φαινόμενα τῶν ἄστρων ἐν ἐκείνοις
[2, 9]	καὶ τὸ φάναι γίνεσθαι φερομένων	ἁρμονίαν,	ὡς συμφώνων γινομένων τῶν ψόφων,
[2, 13]	ἀλλὰ διεσπασμένον. Ὁ γὰρ αὐτὸς	ἁρμόσει	λόγος καὶ ἐπὶ τοῦ πυρός·
[2, 1]	τὸν ἄνω τόπον οἱ μὲν	ἀρχαῖοι	τοῖς θεοῖς ἀπένειμαν ὡς ὄντα
[2, 13]	ἐφ´ ὕδατος κεῖσθαι. Τοῦτον γὰρ	ἀρχαιότατον	παρειλήφαμεν τὸν λόγον, ὅν φασιν
[2, 1]	καλῶς ἔχει συμπείθειν ἑαυτὸν τοὺς	ἀρχαίους	καὶ μάλιστα πατρίους ἡμῶν ἀληθεῖς
[2, 13]	φασιν αὐτὴν μένειν, ὥσπερ τῶν	ἀρχαίων	Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον μὲν γὰρ οὐθὲν
[2, 2]	δ´ ἄλλως κατὰ τὰς κινήσεις·	ἀρχὰς	γὰρ ταύτας λέγω ὅθεν ἄρχονται
[2, 2]	δὴ τὸ παραλείπειν τὰς κυριωτέρας	ἀρχὰς	δίκαιον αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι
[2, 2]	θαυμάσειεν ὅτι δύο μόνας ταύτας	ἀρχὰς	ἔλεγον, τὸ δεξιὸν καὶ τὸ
[2, 2]	πρότερον τὰς προτέρας ὑποληπτέον ὑπάρχειν	ἀρχὰς	ἐν αὐτῷ. Διώρισται μὲν οὖν
[2, 2]	τοῦ παντὸς σώματι ταύτας τὰς	ἀρχάς.	Εὐθὺς γὰρ πρῶτον, εἰ τὸ
[2, 2]	αἱ δύσεις, ἀριστερόν. Εἰ οὖν	ἄρχεται	ἀπὸ τῶν δεξιῶν καὶ ἐπὶ
[2, 2]	ἡμᾶς μὲν εἶναι πρὸς τῇ	ἀρχῇ,	ἐκείνους δὲ πρὸς τῷ τέλει.
[2, 6]	οἷ οὔτε μέσον· οὔτε γὰρ	ἀρχὴ	οὔτε πέρας οὔτε μέσον ἐστὶν
[2, 2]	πλάτους, ἡ δὲ τοῦ προτέρου	ἀρχὴ	προτέρα, πρότερον ἂν εἴη τὸ
[2, 2]	γὰρ ἑκάστου λέγομεν, ὅθεν ἡ	ἀρχὴ	τῆς κατὰ τόπον κινήσεως· τοῦ
[2, 2]	ἀριστεροῖς· ἀνάπαλιν γὰρ τούτοις ἡ	ἀρχὴ	τῆς κινήσεώς ἐστι διὰ τὸ
[2, 2]	ἐν οὐθενὶ ὁρῶμεν ὅθεν ἡ	ἀρχὴ	τῆς κινήσεως. Τὰ μὲν γὰρ
[2, 2]	τόπον κινήσεως· τοῦ δ´ οὐρανοῦ	ἀρχὴ	τῆς περιφορᾶς, ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ
[2, 2]	τριῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον οἷον	ἀρχή	τις ἐστίν. Λέγω δὲ τὰ
[2, 2]	τὸ μὲν ἄνω τοῦ μήκους	ἀρχή,	τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους,
[2, 2]	τὸ μὲν ἄνω τοῦ μήκους	ἀρχή,	τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους,
[2, 13]	μέσον ἔοικε τελευτῇ μᾶλλον ἢ	ἀρχῇ·	τὸ μὲν γὰρ ὁριζόμενον τὸ
[2, 13]	ποῦ πέφυκεν. Ἐκεῖνο μὲν γὰρ	ἀρχὴ	τὸ μέσον καὶ τίμιον, τὸ
[2, 2]	οὐρανὸς ἔμψυχος καὶ ἔχει κινήσεως	ἀρχήν,	δῆλον ὅτι ἔχει καὶ τὸ
[2, 5]	ἀνάγκη γὰρ καὶ τοῦτο ἢ	ἀρχὴν	εἶναι ἢ εἶναι αὐτοῦ ἀρχήν.
[2, 2]	ζητητέον, ἀλλ´ ὅσα ἔχει κινήσεως	ἀρχὴν	ἐν αὑτοῖς ἔμψυχα ὄντα· τῶν
[2, 1]	παῦλαν, αὐτὴ μὲν οὐδεμίαν οὔτ´	ἀρχὴν	ἔχουσα οὔτε τελευτήν, ἀλλ´ ἄπαυστος
[2, 5]	ἀρχὴν εἶναι ἢ εἶναι αὐτοῦ	ἀρχήν.	Ἴσως μὲν οὖν τὸ περὶ
[2, 2]	πρότερον ὅτι ἐν τοῖς ἔχουσιν	ἀρχὴν	κινήσεως αἱ τοιαῦται δυνάμεις ἐνυπάρχουσιν,
[2, 1]	ἀλλ´ ἔστιν εἷς καὶ ἀΐδιος,	ἀρχὴν	μὲν καὶ τελευτὴν οὐκ ἔχων
[2, 2]	μηδέποτ´ ἤρξατο, ὅμως ἔχειν ἀναγκαῖον	ἀρχήν,	ὅθεν ἂν ἤρξατο, εἰ ἤρχετο
[2, 14]	δ´ ἐστὶν ἀδύνατον, δῆλον λαβοῦσιν	ἀρχὴν	ὡς εἴπερ φέρεται εἴτ´ ἐκτὸς
[2, 13]	ὅλου τινὸς καὶ παντός. Ἐξ	ἀρχῆς	γὰρ διοριστέον πότερόν ἐστί τις
[2, 12]	δεῖ τῆς ζωῆς καὶ τῆς	ἀρχῆς	ἑκάστης πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι τῆς
[2, 12]	ὅτου δύναται τυχεῖν τῆς θειοτάτης	ἀρχῆς.	Ὁ δὲ πρῶτος οὐρανὸς εὐθὺς
[2, 2]	κἂν οὕτως ἔχοι τινὰ δύναμιν	ἀρχῆς	τὸ ἄνω πρὸς τὰς ἄλλας
[2, 2]	δὲ τρόπον καὶ περὶ τῆς	ἀρχῆς	τοῦ κινεῖσθαι· καὶ γὰρ εἰ
[2, 1]	ἄλλων τῶν μὲν αἰτία τῆς	ἀρχῆς,	τῶν δὲ δεχομένη τὴν παῦλαν.
[2, 2]	ἀρχὰς γὰρ ταύτας λέγω ὅθεν	ἄρχονται	πρῶτον αἱ κινήσεις τοῖς ἔχουσιν.
[2, 8]	ἀποτεινομένη μακρὰν ἑλίσσεται διὰ τὴν	ἀσθένειαν.	Ὅπερ αἴτιον ἴσως καὶ τοῦ
[2, 12]	δὲ καὶ περὶ τοὺς ἄλλους	ἀστέρας	λέγουσιν οἱ πάλαι τετηρηκότες ἐκ
[2, 8]	καὶ τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι τοὺς	ἀστέρας	τοὺς ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ πλάνητας
[2, 14]	ἔνιοι γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ μὲν	ἀστέρες	ὁρῶνται καὶ περὶ Κύπρον, ἐν
[2, 12]	μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ τῶν	ἀστέρων	τὸν τοῦ Ἄρεος, καὶ ἀποκρυφέντα
[2, 8]	δίνησις, εἴπερ οὖν κινεῖται τὰ	ἄστρα	δι´ αὑτῶν, τὴν ἑτέραν ἂν
[2, 8]	δῆλον ὅτι κἂν μετατεθῇ τὰ	ἄστρα	εἰς τοὺς ἀλλήλων κύκλους, τὸ
[2, 8]	μὲν κύκλους κινεῖσθαι, τὰ δὲ	ἄστρα	ἠρεμεῖν καὶ ἐνδεδεμένα τοῖς κύκλοις
[2, 8]	Ἔτι δ´ ἐπεὶ σφαιροειδῆ τὰ	ἄστρα,	καθάπερ οἵ τ´ ἄλλοι φασὶ
[2, 9]	Ὅτι μὲν οὖν σφαιροειδῆ τὰ	ἄστρα	καὶ ὅτι οὐ κινεῖται δι´
[2, 8]	κύκλοι μένουσιν, αὐτὰ δὲ τὰ	ἄστρα	κινεῖται, τὰ αὐτὰ καὶ ὁμοίως
[2, 14]	κύκλος, ὥστε τὰ (ὑπὲρ κεφαλῆς	ἄστρα	μεγάλην ἔχειν τὴν μεταβολήν, καὶ
[2, 8]	(Ἐπεὶ δὲ φαίνεται καὶ τὰ	ἄστρα	μεθιστάμενα καὶ ὅλος ὁ οὐρανός,
[2, 8]	ἑαυτῷ κίνησιν, τὰ δ´ ἄλλα	(ἄστρα)	μὴ προϊέναι δι´ αὑτῶν, εὐλόγως
[2, 8]	μὴν ὅτι οὐδὲ κυλίεται τὰ	ἄστρα,	φανερόν· τὸ μὲν γὰρ κυλιόμενον
[2, 12]	ἢ τὸ πολλάκις, οἷον μυρίους	ἀστραγάλους	Χίους βαλεῖν ἀμήχανον, ἀλλ´ ἕνα
[2, 10]	τοῖς ἀποστήμασιν, ἐκ τῶν περὶ	ἀστρολογίαν	θεωρείσθω· λέγεται γὰρ ἱκανῶς. Συμβαίνει
[2, 14]	τῶν μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ τὴν	ἀστρολογίαν·	τὰ γὰρ φαινόμενα συμβαίνει μεταβαλλόντων
[2, 11]	διχότομος. Καὶ πάλιν διὰ τῶν	ἀστρολογικῶν,	ὅτι οὐκ ἂν ἦσαν αἱ
[2, 8]	Συμβαίνει οὖν ἅμα τό τε	ἄστρον	διεληλυθέναι τὸν κύκλον καὶ τὸν
[2, 12]	τῆς τελευταίας καὶ τῆς ἓν	ἄστρον	ἐχούσης· ἐν πολλαῖς γὰρ σφαίραις
[2, 8]	δὲ τρόμος αὐτῆς ποιεῖ τοῦ	ἄστρου	δοκεῖν εἶναι τὴν κίνησιν· οὐθὲν
[2, 8]	φορὰν θάττω τοῦ ἐν αὐτῷ	ἄστρου·	τὸ μὲν γὰρ ἓν ἢ
[2, 8]	ἄλογον τὸ ταὐτὰ τάχη τῶν	ἄστρων	εἶναι καὶ τῶν κύκλων· ἕκαστον
[2, 14]	οἱ μὲν αὐτὴν ἓν τῶν	ἄστρων	εἶναι ποιοῦσιν, οἱ δ´ ἐπὶ
[2, 12]	τῶν τὴν ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν	ἄστρων	εἴρηται ποῖ´ ἄττα κατά τε
[2, 8]	τάχη τοῖς μεγέθεσι, τῶν δ´	ἄστρων	ἕκαστον τῶν ἐν τούτοις οὐθαμῶς
[2, 11]	ΙA Τὸ δὲ σχῆμα τῶν	ἄστρων	ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´ ἄν τις
[2, 14]	τοῖς πρὸς ἄρκτον φαινόμενα τῶν	ἄστρων	ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις ποιεῖται
[2, 6]	γὰρ ἂν ἐγεγόνει διάστασις τῶν	ἄστρων	ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ, τοῦ
[2, 12]	κινοῦνται (κινήσεις ἢ τῶν πλανωμένων	ἄστρων	ἔνια· καίτοι πορρώτερον τοῦ μέσου
[2, 9]	τὴν φωνὴν φερομένων κύκλῳ τῶν	ἄστρων.	Ἐπεὶ δ´ ἄλογον δοκεῖ τὸ
[2, 6]	εἰρήσθω. Περὶ δὲ τῶν καλουμένων	ἄστρων	ἑπόμενον ἂν εἴη λέγειν, ἐκ
[2, 14]	τῶν σχημάτων οἷς ὥρισται τῶν	ἄστρων	ἡ τάξις, ὡς ἐπὶ τοῦ
[2, 8]	λόγον ἔχειν τὰ τάχη τῶν	ἄστρων	καὶ τὰ μεγέθη τῶν κύκλων.
[2, 9]	ἔτι τε τοσούτων τὸ πλῆθος	ἄστρων	καὶ τὸ μέγεθος φερομένων τῷ
[2, 14]	μέγαν πρὸς τὸ τῶν ἄλλων	ἄστρων	μέγεθος.
[2, 8]	κινεῖσθαι, μόνος δὲ δοκεῖ τῶν	ἄστρων	ὁ ἥλιος τοῦτο δρᾶν ἀνατέλλων
[2, 13]	τὴν δὲ γῆν, ἓν τῶν	ἄστρων	οὖσαν, κύκλῳ φερομένην περὶ τὸ
[2, 12]	τῇ πρώτῃ φορᾷ τοσοῦτόν ἐστιν	ἄστρων	πλῆθος ὥστε τῶν ἀναριθμήτων εἶναι
[2, 7]	ἑπόμενον ἡμῖν τὸ ἕκαστον τῶν	ἄστρων	ποιεῖν ἐκ τούτου τοῦ σώματος
[2, 12]	δεῖ νομίζειν καὶ τὴν τῶν	ἄστρων	πρᾶξιν εἶναι τοιαύτην οἵα περ
[2, 8]	σφαιροειδὴς εἶναι καὶ ἕκαστον τῶν	ἄστρων.	Πρὸς μὲν γὰρ τὴν ἐν
[2, 14]	πάροδον καὶ τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων	ἄστρων.	Τοῦτο δ´ οὐ φαίνεται γιγνόμενον,
[2, 12]	πίστεις ἔχομεν περὶ ἑκάστου τῶν	ἄστρων.	Τοῦτό τε δὴ δικαίως ἀπορήσειεν
[2, 12]	οὖσαν φορὰν πολὺ πλῆθος συνέστηκεν	ἄστρων,	τῶν δ´ ἄλλων χωρὶς ἕκαστον
[2, 14]	Ἔτι δὲ διὰ τῆς τῶν	ἄστρων	φαντασίας οὐ μόνον φανερὸν ὅτι
[2, 2]	περιφορᾶς, ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ τῶν	ἄστρων,	ὥστε τοῦτ´ ἂν εἴη δεξιόν,
[2, 1]	σώματος ἄλλως καὶ κινεῖ συνεχῶς,	ἄσχολον	εἶναι καὶ πάσης ἀπηλλαγμένην ῥαστώνης
[2, 6]	οὐδ´ ἂν τὸ κινοῦν μεταβάλλοι	ἀσώματον	ὄν. Ὥστε καὶ τὴν φορὰν
[2, 1]	αὕτη τέλειος οὖσα περιέχει τὰς	ἀτελεῖς	καὶ τὰς ἐχούσας πέρας καὶ
[2, 4]	εἰ τὸ τέλειον πρότερον τοῦ	ἀτελοῦς,	καὶ διὰ ταῦτα πρότερον ἂν
[2, 1]	μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ φασιν	Ἄτλαντός	τινος αὐτῷ προσδεῖσθαι τὴν σωτηρίαν·
[2, 8]	Τοὺς μὲν γὰρ κύκλους οὐθὲν	ἄτοπον	ἀλλ´ ἀναγκαῖον ἀνάλογον ἔχειν τὰ
[2, 13]	καὶ τότε αἰτιάσεται τὴν δίνην.	Ἄτοπον	δὲ καὶ τὸ μὴ συννοεῖν
[2, 13]	τὸ μέσον ἴδιον τῆς γῆς.	(Ἄτοπον	δὲ καὶ τοῦτο μὲν ζητεῖν,
[2, 9]	λόγους ἂν ἐξείη λέγειν, ὡς	ἄτοπον	εἰ μὴ φερόμενος ὁ ἱστὸς
[2, 9]	γὰρ μόνον τὸ μηθὲν ἀκούειν	ἄτοπον,	περὶ οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι τὴν
[2, 8]	τοῦτον τὸν τρόπον ἔχειν οὐθὲν	ἄτοπον,	τὸ δὲ πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι
[2, 13]	περὶ τούτου λύσεις μὴ μᾶλλον	ἀτόπους	εἶναι δοκεῖν τῆς ἀπορίας, θαυμάσειεν
[2, 1]	μοῖραν κατέχειν αὐτὴν ἀΐδιον καὶ	ἄτρυτον.	Εἰ δή, καθάπερ εἴπομεν, (ἐνδέχεται
[2, 12]	φερομένων κίνησιν ἄστρων εἴρηται ποῖ´	ἄττα	κατά τε τὴν οὐσίαν ἐστὶ
[2, 11]	σφαιροειδής· οὐ γὰρ ἂν ἐγίνετο	αὐξανομένη	καὶ φθίνουσα τὰ μὲν πλεῖστα
[2, 2]	ἀπὸ μὲν τοῦ ἄνω ἡ	αὔξησις,	ἀπὸ δὲ τῶν δεξιῶν ἡ
[2, 8]	εἰ οἱ μὲν κύκλοι μένουσιν,	αὐτὰ	δὲ τὰ ἄστρα κινεῖται, τὰ
[2, 7]	τοῦτο πάσχειν. Ταῦτα μὲν οὖν	αὐτὰ	ἐκθερμαίνεται διὰ τὸ ἐν ἀέρι
[2, 7]	τήκεσθαι τὰς μολυβδίδας, καὶ ἐπείπερ	αὐτὰ	ἐκπυροῦται, ἀνάγκη καὶ τὸν κύκλῳ
[2, 7]	τῶν φερομένων βελῶν· ταῦτα γὰρ	αὐτὰ	ἐκπυροῦται οὕτως ὥστε τήκεσθαι τὰς
[2, 8]	δὲ τὰ ἄστρα κινεῖται, τὰ	αὐτὰ	καὶ ὁμοίως ἔσται ἄλογα· συμβήσεται
[2, 7]	ἐν τῇ σφαίρᾳ φέρεται, ὥστ´	αὐτὰ	μὲν μὴ ἐκπυροῦσθαι, τοῦ δ´
[2, 12]	τοσαύτην ἀπόστασιν ἀπέχοντας τῶν περὶ	αὐτὰ	συμβαινόντων· ὅμως δ´ ἐκ τῶν
[2, 13]	κωλύοι τὴν κάτω· τὰ γὰρ	αὐτὰ	τῶν αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια
[2, 9]	ἐστι τεκμήριον. Ὅσα μὲν γὰρ	αὐτὰ	φέρεται, ποιεῖ ψόφον καὶ πληγήν·
[2, 8]	δι´ ὧν ἐνεδέχετο προϊέναι καθ´	αὑτά,	καὶ ὅτι πλεῖστον ἀποστῆσαι τῶν
[2, 5]	μὲν οὖν οὐκ εἰσὶν ἐναντίαι	αὗται,	πρότερον εἴρηται. Ἀλλ´ εἰ μηδὲν
[2, 6]	γὰρ τὸ κινοῦν μὴ τῇ	αὐτῇ	δυνάμει κινοῖ, εἴτε τὸ κινούμενον
[2, 12]	πλείω οὐ φαίνεται ἐν τῇ	αὐτῇ	ἐνδεδεμένα φορᾷ. Περὶ δὴ τούτων
[2, 12]	οὖν κοινὸν εἴη τὸ ἔργον·	αὐτῇ	μὲν γὰρ ἑκάστῃ ἡ ἴδιος
[2, 1]	τὰς ἐχούσας πέρας καὶ παῦλαν,	αὐτὴ	μὲν οὐδεμίαν οὔτ´ ἀρχὴν ἔχουσα
[2, 3]	τινα αὐτοῦ φύσιν· ἡ γὰρ	αὐτὴ	ὕλη τῶν ἐναντίων, καὶ τῆς
[2, 5]	γὰρ ἔχει ὡς ἐνδέχεται βέλτιστα,	αὕτη	ἂν εἴη αἰτία καὶ τοῦ
[2, 5]	ἔχει) τὸ πρότερον καὶ ὕστερον·	αὕτη	γὰρ ἡ αἰτία λύει τὴν
[2, 12]	ἑκάστῃ ἡ ἴδιος φύσει φορά,	αὕτη	δὲ οἷον πρόσκειται, παντὸς δὲ
[2, 13]	ἀναγκαῖον εἶναί τινα αὐτῆς φοράν.	Αὕτη	οὖν πότερον ἄνω ἢ κάτω,
[2, 1]	πέρας τῶν περιεχόντων ἐστί, καὶ	αὕτη	τέλειος οὖσα περιέχει τὰς ἀτελεῖς
[2, 1]	ἀναγκαῖον Ἰξίονός τινος μοῖραν κατέχειν	αὐτὴν	ἀΐδιον καὶ ἄτρυτον. Εἰ δή,
[2, 13]	κάτω, πεφυκὸς φέρεσθαι, διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν. Καίτοι μήτε τῆς δίνης
[2, 13]	τῶν γὰρ φερομένων ἕκαστον ἀντιφράττειν	αὐτήν,	ἀλλ´ οὐ μόνον τὴν γῆν.
[2, 13]	τοῦ μέσου τῆς σφαίρας κεῖσθαι	αὐτήν,	ἀλλὰ μᾶλλον τὸ πῦρ. (Ἔτι
[2, 13]	οὖν τῆς θέσεως οὐ τὴν	αὐτὴν	ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ τῶν
[2, 14]	εἴτ´ ἐπὶ τοῦ μέσου, ἀναγκαῖον	αὐτὴν	βίᾳ κινεῖσθαι ταύτην τὴν κίνησιν·
[2, 14]	Σχῆμα δ´ ἔχειν σφαιροειδὲς ἀναγκαῖον	αὐτήν·	ἕκαστον γὰρ τῶν μορίων βάρος
[2, 14]	καθάπερ γὰρ εἴπομεν, οἱ μὲν	αὐτὴν	ἓν τῶν ἄστρων εἶναι ποιοῦσιν,
[2, 14]	ἰσχύος, ἀναγκαῖον ἂν εἴη μένειν	αὐτὴν	ἐπὶ τοῦ μέσου. Μαρτυρεῖ δὲ
[2, 13]	γῆς εἶναί φασιν, ἐπ´ ἄπειρον	αὐτὴν	ἐρριζῶσθαι λέγοντες, ὥσπερ Ξενοφάνης ὁ
[2, 4]	στρεφόμενον τὸ εὐθέγραμμον οὐδέποτε τὴν	αὐτὴν	ἐφέξει χώραν, ἀλλ´ ὅπου πρότερον
[2, 14]	γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε, τὴν	αὐτὴν	ἔχει τούτοις λύσιν· εἰ γὰρ
[2, 1]	οἱ συστήσαντες τὸν λόγον τὴν	αὐτὴν	ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς ὕστερον· ὡς
[2, 13]	κειμένην ἐπὶ τοῦ κέντρου φασὶν	αὐτὴν	ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαι περὶ τὸν
[2, 13]	ἀναγκαῖον τὸ σχῆμα τοῦτ´ ἔχειν	αὐτήν.	Καὶ γὰρ δὴ οἱ περὶ
[2, 13]	ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαί φασιν	αὐτήν,	κινεῖσθαι κύκλῳ περὶ τὸ μέσον,
[2, 8]	δὲ πάντα μὲν εὔλογον τὴν	αὐτὴν	κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος δὲ δοκεῖ
[2, 13]	οἳ διὰ τὴν ὁμοιότητά φασιν	αὐτὴν	μένειν, ὥσπερ τῶν ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος·
[2, 13]	τὰ βάρος ἔχοντα φέρεται πρὸς	αὐτήν;	Οὐ γὰρ ἥ γε δίνη
[2, 13]	αἴτιον εἶναί φασι τοῦ μένειν	αὐτήν.	Οὐ γὰρ τέμνειν ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν
[2, 4]	φορᾶς, διὰ τὸ μὴ τὴν	αὐτὴν	χώραν κατέχειν τὸ ὅλον. Ἔτι
[2, 13]	τὸ πλάτος καὶ τὸ μέγεθος	αὐτῆς	αἴτιον, οἱ δ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς,
[2, 1]	τοιαύτην ὥστε μηθὲν εἶναι πέρας	αὐτῆς,	ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην τῶν ἄλλων
[2, 13]	Ὅπου γὰρ ὁτιοῦν φέρεται μόριον	αὐτῆς,	ἀναγκαῖον ἐνταῦθα φέρεσθαι καὶ τὴν
[2, 6]	οὔτε πέρας οὔτε μέσον ἐστὶν	αὐτῆς	ἁπλῶς· τῷ τε γὰρ χρόνῳ
[2, 14]	ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον	αὐτῆς	ἀπὸ τοῦ μέσου μὴ βιασθέν·
[2, 14]	ταύτην τὴν κίνησιν· οὐ γὰρ	αὐτῆς	γε τῆς γῆς ἐστιν· καὶ
[2, 14]	φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς ἡ γένεσις	αὐτῆς,	εἴτ´ ἀγένητος ἀεὶ διατελεῖ μένουσα,
[2, 12]	ἀποκρυφέντα μὲν κατὰ τὸ μέλαν	αὐτῆς,	ἐξελθόντα δὲ κατὰ τὸ φανὸν
[2, 14]	αὐτοὺς ἀνατέλλει καὶ δύεται τόπους	αὐτῆς.	Ἔτι δ´ ἡ φορὰ τῶν
[2, 14]	φορὰ τῶν μορίων καὶ ὅλης	αὐτῆς	ἡ κατὰ φύσιν ἐπὶ τὸ
[2, 14]	ἀναγκαῖον εἶναι τὸ σχῆμα σφαιροειδὲς	αὐτῆς,	καὶ ὅτι πάντα φέρεται τὰ
[2, 13]	κέντρον, ἀλλ´ ἀπέχει τὸ ἡμισφαίριον	αὐτῆς	ὅλον, οὐθὲν κωλύειν οἴονται τὰ
[2, 13]	κινουμένων, καὶ περὶ τοῦ σχήματος	αὐτῆς.	Περὶ μὲν οὖν τῆς θέσεως
[2, 8]	πόρρω λίαν. Ὁ δὲ τρόμος	αὐτῆς	ποιεῖ τοῦ ἄστρου δοκεῖν εἶναι
[2, 13]	εἴ τις τῶν φερομένων μορίων	αὐτῆς,	πρὶν πεσεῖν, ὑφαιροίη τὴν γῆν,
[2, 14]	τρόπον ἔχει, τοσαῦτα εἰρήσθω περὶ	αὐτῆς.	Σχῆμα δ´ ἔχειν σφαιροειδὲς ἀναγκαῖον
[2, 6]	βραδυτέρα πάλιν, ἢ τὰ μέρη	αὐτῆς.	Τὰ μὲν οὖν μέρη ὅτι
[2, 14]	πρὸς τὸ μέσον τὰ μόρια	αὐτῆς.	Τὸ γὰρ πλεῖον ἀεὶ τὸ
[2, 13]	τυγχάνει περί τε τοῦ σχήματος	αὐτῆς	ὑπολαμβανόμενα καὶ περὶ τόπου καὶ
[2, 13]	δέ γε ἀναγκαῖον εἶναί τινα	αὐτῆς	φοράν. Αὕτη οὖν πότερον ἄνω
[2, 6]	ἀλλοιοῖτο καὶ μὴ διαμένοι τὸ	αὐτό,	εἴτε ἄμφω μεταβάλλοι, οὐθὲν κωλύει
[2, 8]	τὸ τάχος εὔλογον περὶ τὸ	αὐτὸ	κέντρον ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ ἐν
[2, 14]	θάτερον ἡμισφαίριον, οὐκ ἔσται τὸ	αὐτὸ	μέσον τοῦ ὅλου καὶ τὸ
[2, 8]	κύκλοις καθιστάμενα πάλιν εἰς τὸ	αὐτό.	Συμβαίνει οὖν ἅμα τό τε
[2, 12]	οὐθὲν δεῖ πράξεως· ἔστι γὰρ	αὐτὸ	τὸ οὗ ἕνεκα, ἡ δὲ
[2, 9]	οὐχ οἷόν τε ψοφεῖν, οὐδ´	αὐτὸ	τὸ πλοῖον, εἰ φέροιτο ἐν
[2, 9]	πολὺν τηλικαύτης νεώς, ἢ πάλιν	αὐτὸ	τὸ πλοῖον κινούμενον. Τὸ δ´
[2, 4]	κείμενον περὶ τὸ σφαιροειδὲς καὶ	αὐτὸ	τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι· ὥστε κἂν
[2, 7]	τὸν κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα τὸ	αὐτὸ	τοῦτο πάσχειν. Ταῦτα μὲν οὖν
[2, 4]	μὴν τῶν ἀφ´ αὑτοῦ ἐφ´	αὑτὸ	ἐλαχίστη ἐστὶν ἡ τοῦ κύκλου
[2, 8]	σφαιροειδοῦς δύο κινήσεις εἰσὶ καθ´	αὑτό,	κύλισις καὶ δίνησις, εἴπερ οὖν
[2, 8]	τούτοις ἄλογον τὸ μηθὲν ὄργανον	αὐτοῖς	ἀποδοῦναι τὴν φύσιν πρὸς τὴν
[2, 2]	κατὰ τὸ ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν	αὐτοῖς	δὲ τούτοις οὐδεμίαν ὁρῶμεν διαφοράν·
[2, 6]	τῇ οἰκείᾳ χώρᾳ, καὶ οὐθὲν	αὐτοῖς	ἐναντίον) οὐδ´ ἂν ἀδυναμία εἴη,
[2, 2]	παραλείπειν τὰς κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον	αὐτοῖς	ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι ταύτας ἐν
[2, 13]	αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια τοῖς	αὐτοῖς.	Ἔτι δὲ πρὸς Ἐμπεδοκλέα κἂν
[2, 12]	ἰσχνανθῆναι, καὶ τούτων θάτερον τέλος	αὐτοῖς.	Μάλιστα μὲν γὰρ ἐκείνου τυχεῖν
[2, 3]	δὲ μᾶλλον τῷ τῶν συμβεβηκότων	αὐτοῖς	περὶ πάμπαν ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν.
[2, 13]	γὰρ τοῦτον ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον) ζητητέον	αὐτοῖς	περὶ τῆς τοῦ πυρὸς μονῆς
[2, 2]	ὅσα ἔχει κινήσεως ἀρχὴν ἐν	αὑτοῖς	ἔμψυχα ὄντα· τῶν γὰρ ἀψύχων
[2, 1]	ἐνδέχεται φθαρῆναι, καθάπερ τινές φασιν	αὐτόν,	ἀλλ´ ἔστιν εἷς καὶ ἀΐδιος,
[2, 1]	ἣ κατέχει κωλύουσα φέρεσθαι πεφυκότα	αὐτὸν	ἄλλως· πᾶν γὰρ τὸ τοιοῦτον
[2, 4]	φέρεται καὶ τάχιστα κινεῖται, σφαιροειδῆ	αὐτὸν	ἀνάγκη εἶναι. Λάβοι δ´ ἄν
[2, 2]	τὴν ὁμοιότητα τοῦ σχήματος. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον καὶ περὶ τῆς
[2, 4]	καὶ διὰ ταῦτα σφαιροειδῆ εἶναι	αὐτόν.	Εἰ γὰρ ἔσται εὐθύγραμμος, συμβήσεται
[2, 1]	τῶν ἄλλως λεγόντων καὶ γεννώντων	αὐτόν·	εἰ γὰρ οὕτως μὲν ἔχειν
[2, 8]	ἔστι δ´ εὔλογον τὸ τὸν	αὐτὸν	λόγον ἔχειν τὰ τάχη τῶν
[2, 13]	ἐφ´ ὕδατος) ὥσπερ οὐ τὸν	αὐτὸν	λόγον ὄντα περὶ τῆς γῆς
[2, 4]	τὰ ἄνω σώματα κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον (συνεχῆ μὲν γὰρ οὐκ
[2, 8]	κινοῖτο καὶ μάλιστα κατέχοι τὸν	αὐτὸν	τόπον) πρὸς δὲ τὴν εἰς
[2, 13]	καὶ κινήσεως· οὐ γὰρ τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἅπαντες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´ ὅσοι
[2, 14]	ἀγένητος ἀεὶ διατελεῖ μένουσα, τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἔχειν ὅνπερ κἂν εἰ
[2, 5]	ὁ ἄνω τοῦ κάτω) τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ ἡ εἰς τὸ
[2, 8]	δύνων, καὶ οὗτος οὐ δι´	αὑτὸν	ἀλλὰ διὰ τὴν ἀπόστασιν τῆς
[2, 13]	ὅλον, ἀλλὰ διεσπασμένον. Ὁ γὰρ	αὐτὸς	ἁρμόσει λόγος καὶ ἐπὶ τοῦ
[2, 13]	ἂν οὗ μηκέτι ἔχῃ ἀντιλέγειν	αὐτὸς	αὑτῷ. Διὸ δεῖ τὸν μέλλοντα
[2, 13]	τὸν τἀναντία λέγοντα· καὶ γὰρ	αὐτὸς	ἐν αὑτῷ ζητεῖ μέχρι περ
[2, 3]	τοῦτο, ὕστερον δὲ δειχθήσεται περὶ	αὐτοῦ.	Ἀλλὰ μὴν εἰ γῆν, ἀνάγκη
[2, 5]	ἢ ἀρχὴν εἶναι ἢ εἶναι	αὐτοῦ	ἀρχήν. Ἴσως μὲν οὖν τὸ
[2, 3]	ἡ κατὰ φύσιν κίνησις ἦν	αὐτοῦ	ἐπὶ τὸ μέσον· φύσει δὲ
[2, 7]	ἐνδεδεμένος· διὸ δὴ πλησιάζοντός τε	αὐτοῦ	καὶ ἀνίσχοντος καὶ ὑπὲρ ἡμῶν
[2, 1]	(εἰς πίστιν περὶ τῆς ἀθανασίας	αὐτοῦ	καὶ τῆς ἀϊδιότητος. Διόπερ καλῶς
[2, 4]	ἐστιν οὗ μηδὲν ἔξω τῶν	αὐτοῦ	λαβεῖν δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται πρότερον,
[2, 5]	τιμιώτερον. Περὶ δὲ τῆς κινήσεως	αὐτοῦ,	ὅτι ὁμαλής ἐστι καὶ οὐκ
[2, 1]	τῆς πρώτης φορᾶς, οὐ μόνον	αὐτοῦ	περὶ τῆς ἀϊδιότητος οὕτως ὑπολαβεῖν
[2, 6]	ὥστ´ εἰ μή ἐστιν ἀκμὴ	αὐτοῦ	τῆς φορᾶς, οὐδ´ ἂν ἀνωμαλία
[2, 2]	πάλιν. Λέγω δὲ μῆκος μὲν	αὐτοῦ	τὸ κατὰ τοὺς πόλους διάστημα,
[2, 3]	ᾖ ἐναντίον, καὶ εἶναί τινα	αὐτοῦ	φύσιν· ἡ γὰρ αὐτὴ ὕλη
[2, 14]	γὰρ πλεῖον ἀεὶ τὸ πρὸ	αὑτοῦ	ἔλαττον προωθεῖν ἀναγκαῖον μέχρι τοῦ
[2, 4]	κίνησις. Ἀλλὰ μὴν τῶν ἀφ´	αὑτοῦ	ἐφ´ αὑτὸ ἐλαχίστη ἐστὶν ἡ
[2, 10]	ἀντιφέρεται τῷ οὐρανῷ κατὰ τὸν	αὑτοῦ	κύκλον) εὔλογον ἤδη τὸ μὲν
[2, 10]	ἐν πλείστῳ χρόνῳ διιέναι τὸν	αὑτοῦ	κύκλον, τὸ δὲ πορρωτάτω ἐν
[2, 14]	πλέον ἕως ἂν λάβῃ τῷ	αὑτοῦ	μέσῳ τὸ μέσον· μέχρι τούτου
[2, 8]	καὶ τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι τὴν	αὑτοῦ	φοράν, διεληλυθότα τὴν περιφέρειαν. Οὐκ
[2, 6]	γὰρ τῶν μερῶν ἔχει τὴν	αὑτοῦ	χώραν. Εἰ οὖν ἐν τοῖς
[2, 14]	ἀλλ´ ἀεὶ ταὐτὰ κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	ἀνατέλλει καὶ δύεται τόπους αὐτῆς.
[2, 13]	οὖν ταύτην τὴν φαντασίαν οὐδὲν	αὐτοὺς	ἀπιστεῖν δεῖ μὴ κυκλοτερῆ τὸν
[2, 8]	εἰσιν, ὥστ´ ἐγκρατὴς οὖσα πρὸς	αὐτοὺς	ἀφικνεῖται ἡ ὄψις· πρὸς δὲ
[2, 13]	οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν οὐθὲν	αὐτοὺς	δεῖ θορυβεῖσθαι περὶ τὸ πᾶν,
[2, 9]	φέροιτο ἐν ποταμῷ. Καίτοι τοὺς	αὐτοὺς	λόγους ἂν ἐξείη λέγειν, ὡς
[2, 8]	τὴν φορὰν θάττω τοῦ ἐν	αὐτῷ	ἄστρου· τὸ μὲν γὰρ ἓν
[2, 2]	προτέρας ὑποληπτέον ὑπάρχειν ἀρχὰς ἐν	αὐτῷ.	Διώρισται μὲν οὖν περὶ τούτων
[2, 1]	ἁπάντων τῶν ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν	αὐτῷ	μυθικῶς ἀνάγκην ἔμψυχον. Οὔτε δὴ
[2, 1]	ἔχειν, οἵ φασιν Ἄτλαντός τινος	αὐτῷ	προσδεῖσθαι τὴν σωτηρίαν· ἐοίκασι γὰρ
[2, 6]	ἄμφω καὶ θάτερον) εἴπερ τῷ	αὐτῷ	τε ἐπιτείνει τάχει ἢ μείζονι,
[2, 2]	ζῴοις ὑπάρχον εὔλογον ὑπάρχειν ἐν	αὐτῷ·	τριῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον οἷον
[2, 13]	οὗ μηκέτι ἔχῃ ἀντιλέγειν αὐτὸς	αὑτῷ.	Διὸ δεῖ τὸν μέλλοντα καλῶς
[2, 13]	λέγοντα· καὶ γὰρ αὐτὸς ἐν	αὑτῷ	ζητεῖ μέχρι περ ἂν οὗ
[2, 1]	ἔχων δὲ καὶ περιέχων ἐν	αὑτῷ	τὸν ἄπειρον χρόνον, ἔκ τε
[2, 7]	ἐκπυροῦται, ἀνάγκη καὶ τὸν κύκλῳ	αὐτῶν	ἀέρα τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχειν.
[2, 13]	κάτω· τὰ γὰρ αὐτὰ τῶν	αὐτῶν	ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια τοῖς αὐτοῖς.
[2, 12]	πλησιαίτερον τοῦ πρώτου σώματός εἰσιν	αὐτῶν.	Δῆλον δὲ τοῦτο περὶ ἐνίων
[2, 3]	διὰ τὸ μηδὲν οἷόν τ´	αὐτῶν	εἶναι ἀΐδιον· πάσχει γὰρ καὶ
[2, 3]	γῆ, ἀνάγκη καὶ τὰ μεταξὺ	αὐτῶν	εἶναι σώματα· ἐναντίωσιν γὰρ ἔχει
[2, 3]	λέγωμεν. Ἡ δ´ αἰτία περὶ	αὐτῶν	ἐνθένδε ληπτέα. Ἕκαστόν ἐστιν, ὧν
[2, 14]	τοὺς ἐσχάτους ὄντας τὸ γένος	αὐτῶν	ἐστιν, ὡς τῶν ἐσχάτων διὰ
[2, 7]	λέγομεν. Ἡ δὲ θερμότης ἀπ´	αὐτῶν	καὶ τὸ φῶς γίνεται παρεκτριβομένου
[2, 6]	σχήμασι καὶ τίνες αἱ κινήσεις	αὐτῶν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Εὐλογώτατον δὴ καὶ
[2, 7]	φέρεται, ταῦθ´ ἡμῖν εἰρήσθω περὶ	αὐτῶν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' (Ἐπεὶ δὲ φαίνεται
[2, 12]	τῆς φορᾶς καὶ τῆς τάξεως	αὐτῶν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν δὲ περὶ
[2, 13]	ζητεῖν, περὶ δὲ τῆς φορᾶς	αὐτῶν	μὴ ζητεῖν, διὰ τίν´ αἰτίαν
[2, 12]	Ἀλλ´ ἡμεῖς ὡς περὶ σωμάτων	αὐτῶν	μόνον, καὶ μονάδων τάξιν μὲν
[2, 10]	Ι' Περὶ δὲ τῆς τάξεως	αὐτῶν,	ὃν μὲν τρόπον ἕκαστα κινεῖται
[2, 13]	γὰρ μηδεμία φύσει κίνησίς ἐστιν	αὐτῶν,	οὐδὲ βίαιος ἔσται· εἰ δὲ
[2, 9]	οὔτε βίαιον φέροιτο φορὰν οὐθὲν	αὐτῶν,	ὥσπερ τὸ μέλλον ἔσεσθαι προνοούσης
[2, 9]	καὶ ὅτι οὐ κινεῖται δι´	αὑτῶν,	εἴρηται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ δὲ
[2, 8]	ἄλλα (ἄστρα) μὴ προϊέναι δι´	αὑτῶν,	εὐλόγως ἂν ἑκάτερον εἴη σφαιροειδές·
[2, 11]	ὅτι οὐ πεφύκασι κινεῖσθαι δι´	αὑτῶν,	ἡ δὲ φύσις οὐδὲν ἀλόγως
[2, 8]	ἥκιστα γὰρ ὅμοιον τοῖς δι´	αὑτῶν	κινητικοῖς· οὐδὲν γὰρ ἀπηρτημένον ἔχει
[2, 8]	ὅτι οὐκ ἂν κινοῖτο δι´	αὑτῶν.	Πρὸς δὲ τούτοις ἄλογον τὸ
[2, 13]	πρός τινας λόγους καὶ δόξας	αὑτῶν	τὰ φαινόμενα προσέλκοντες καὶ πειρώμενοι
[2, 8]	Ὥστ´ ἐπεὶ κινούμενα μὲν δι´	αὑτῶν	τὰς οἰκείας κινεῖσθαι κινήσεις εὔλογον,
[2, 8]	οὖν κινεῖται τὰ ἄστρα δι´	αὑτῶν,	τὴν ἑτέραν ἂν κινοῖτο τούτων·
[2, 4]	οὐρανοῦ κίνησις. Ἀλλὰ μὴν τῶν	ἀφ´	αὑτοῦ ἐφ´ αὑτὸ ἐλαχίστη ἐστὶν
[2, 2]	ἡ κίνησις, τὸ δὲ δεξιὸν	ἀφ´	οὗ, τὸ δ´ ἔμπροσθεν ἐφ´
[2, 8]	τοῖς ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ τῶν	ἀφαιρουμένων	ὑπὸ τῶν ἐκ τοῦ κέντρου
[2, 2]	ἀνάγκη τὸ ἄνω εἶναι τὸν	ἀφανῆ	πόλον· εἰ γὰρ ἔσται ὁ
[2, 2]	φαμεν. Δῆλον τοίνυν ὅτι ὁ	ἀφανὴς	πόλος ἐστὶ τὸ ἄνω. Καὶ
[2, 13]	μόριον τῆς γῆς, ἂν μετεωρισθὲν	ἀφεθῇ,	φέρεται καὶ μένειν οὐκ ἐθέλει,
[2, 13]	δὲ τὴν γῆν εἴ τις	ἀφείη	μετεωρίσας, οὐκ ἂν φέροιτο. Νῦν
[2, 8]	ὑπεριδεῖν, ἀλλ´ ἔοικεν ὥσπερ ἐπίτηδες	ἀφελεῖν	πάντα δι´ ὧν ἐνεδέχετο προϊέναι
[2, 8]	ὥσπερ τὸ εὐθύγραμμον, ἀλλὰ πλεῖστον	ἀφέστηκε	τῷ σχήματι τῶν πορευτικῶν σωμάτων.
[2, 6]	ἁπλοῦν τοῦ ἁπλοῦ καὶ τὸ	ἄφθαρτον	καὶ ἀγένητον τοῦ ἀφθάρτου καὶ
[2, 6]	καὶ ἁπλοῦν καὶ (ἀγένητον καὶ	ἄφθαρτον	καὶ ὅλως ἀμετάβλητον, τὸ δὲ
[2, 1]	δὲ νῦν μαρτυρεῖ λόγος ὡς	ἄφθαρτος	καὶ ἀγένητος, ἔτι δ´ ἀπαθὴς
[2, 6]	τὸ ἄφθαρτον καὶ ἀγένητον τοῦ	ἀφθάρτου	καὶ ἀγενήτου κινητικόν. Ἐπεὶ οὖν
[2, 9]	τούτου δὲ γινομένου καὶ δεῦρ´	ἀφικνεῖσθαι	καὶ διακναίειν. Ὥστ´ ἐπείπερ οὐ
[2, 9]	φερόμενον μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος ἀναγκαῖον	ἀφικνεῖσθαί	τε δεῦρο καὶ τὴν ἰσχὺν
[2, 12]	μετέχει τοῦ ἀρίστου, τὸ δ´	ἀφικνεῖται	(ἐγγὺς) δι´ ὀλίγων, τὸ δὲ
[2, 8]	ὥστ´ ἐγκρατὴς οὖσα πρὸς αὐτοὺς	ἀφικνεῖται	ἡ ὄψις· πρὸς δὲ τοὺς
[2, 12]	ἀφικνεῖται μέν, διὰ πλειόνων δ´	ἀφικνεῖται	κινήσεων. Περὶ δὲ τῆς ἀπορίας
[2, 12]	τοῦ πρώτου καὶ τῶν ἐσχάτων	ἀφικνεῖται	μέν, διὰ πλειόνων δ´ ἀφικνεῖται
[2, 12]	ἐγγὺς ὀλίγας κινήσεις· οὐ γὰρ	ἀφικνεῖται	πρὸς τὸ ἔσχατον, ἀλλὰ μέχρι
[2, 12]	πλεῖον σύνεσιν, καίπερ μικρὰς ἔχοντας	ἀφορμὰς	καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν ἀπέχοντας τῶν
[2, 4]	ἐφ´ ἧς ΒΓ. Ἡ οὖν	ἀχθεῖσα	ἐπὶ τὴν βάσιν, ἐφ´ ἧς
[2, 8]	δὲ τὴν εἰς τὸ πρόσθεν	ἀχρηστότατον·	ἥκιστα γὰρ ὅμοιον τοῖς δι´
[2, 14]	γὰρ ὡς οὐχὶ μέχρι τοῦ	ἅψασθαι	τοῦ κέντρου τὸ ἔσχατον, ἀλλὰ
[2, 12]	καὶ μονάδων τάξιν μὲν ἐχόντων,	ἀψύχων	δὲ πάμπαν, διανοούμεθα· δεῖ δ´
[2, 2]	αὑτοῖς ἔμψυχα ὄντα· τῶν γὰρ	ἀψύχων	ἐν οὐθενὶ ὁρῶμεν ὅθεν ἡ
[2, 9]	ὑπερβάλλοντες ψόφοι διακναίουσι καὶ τῶν	ἀψύχων	σωμάτων τοὺς ὄγκους, οἷον ὁ