Livre, chapitre
[2, 9]	φαίνεται τὰ σώματα βίαιον οὐδὲν	πάθος,	διὰ τὸ μὴ ψοφεῖν. Ἅμα
[2, 12]	τοὺς ἄλλους ἀστέρας λέγουσιν οἱ	πάλαι	τετηρηκότες ἐκ πλείστων ἐτῶν Αἰγύπτιοι
[2, 1]	Διόπερ οὔτε κατὰ τὸν τῶν	παλαιῶν	μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ φασιν
[2, 12]	δὲ καὶ δρόμου δεῖ καὶ	πάλης	καὶ κονίσεως, πάλιν δ´ ἑτέρῳ
[2, 6]	ἀδύνατον εἶναι τὸ κινοῦν, καὶ	πάλιν	ἄλλον ἄπειρον δυνατόν· οὐθὲν γὰρ
[2, 6]	μὴν οὐδ´ ἐπιτείνειν ἀεὶ ἢ	πάλιν	ἀνιένται δυνατόν· ἄπειρος γὰρ ἂν
[2, 9]	ψόφον πολὺν τηλικαύτης νεώς, ἢ	πάλιν	αὐτὸ τὸ πλοῖον κινούμενον. Τὸ
[2, 12]	δεῖ καὶ πάλης καὶ κονίσεως,	πάλιν	δ´ ἑτέρῳ οὐδ´ ὁποσαοῦν πονοῦντι
[2, 11]	ἀμφίκυρτος, ἅπαξ δὲ διχότομος. Καὶ	πάλιν	διὰ τῶν ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ
[2, 8]	τὸ ἀπὸ τύχης. Ἀλλὰ μὴν	πάλιν	εἰ οἱ μὲν κύκλοι μένουσιν,
[2, 8]	γὰρ ἅμα τοῖς κύκλοις καθιστάμενα	πάλιν	εἰς τὸ αὐτό. Συμβαίνει οὖν
[2, 4]	καὶ οὗ νῦν οὐκ ἔστι,	πάλιν	ἔσται, διὰ τὴν παράλλαξιν τῶν
[2, 6]	γίνεται θάττων ὁτὲ δὲ βραδυτέρα	πάλιν,	ἢ τὰ μέρη αὐτῆς. Τὰ
[2, 2]	κἂν εἰ σταίη, κινηθείη ἂν	πάλιν.	Λέγω δὲ μῆκος μὲν αὐτοῦ
[2, 12]	ἕνα ἢ δύο ῥᾷον. Καὶ	πάλιν	ὅταν τοδὶ μὲν δέῃ τοῦδ´
[2, 14]	τὸ πῦρ ἀπὸ τοῦ μέσου	πάλιν	πρὸς τὸ ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι
[2, 14]	ῥιπτούμενα ἄνω βάρη κατὰ στάθμην	πάλιν	φέρεται εἰς ταὐτό, κἂν εἰς
[2, 12]	τάξιν μὲν ἐχόντων, ἀψύχων δὲ	πάμπαν,	διανοούμεθα· δεῖ δ´ ὡς μετεχόντων
[2, 3]	τῷ τῶν συμβεβηκότων αὐτοῖς περὶ	πάμπαν	ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν. Ὅμως δὲ
[2, 1]	κωλύουσα φέρεσθαι πεφυκότα αὐτὸν ἄλλως·	πᾶν	γὰρ τὸ τοιοῦτον ἐπίπονον, ὅσῳπερ
[2, 4]	καὶ ὑπόκειται κύκλῳ περιφέρεσθαι τὸ	πᾶν,	δέδεικται δ´ ὅτι τῆς ἐσχάτης
[2, 9]	ἀέρος πλήθει κεχυμένῳ κατὰ τὸ	πᾶν	εἴτε πυρός, ὥσπερ πάντες φασίν,
[2, 13]	αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι περὶ τὸ	πᾶν,	οὐδ´ εἰσάγειν φυλακὴν ἐπὶ τὸ
[2, 6]	καὶ ἐπίτασιν. Ἔτι δ´ ἐπεὶ	πᾶν	τὸ κινούμενον ὑπό τινος κινεῖται,
[2, 13]	ἀναγκαῖον μένειν ἐπὶ τοῦ μέσου	πᾶν	ᾧ μηθὲν μᾶλλον δεῦρο ἢ
[2, 8]	ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον, τὸ δὲ	πάνθ´	ὁμοίως πλάσματι ἔοικεν. Ἅμα δὲ
[2, 4]	Ὥστε σφαιροειδὴς ἂν εἴη πᾶσα·	πάντα	γὰρ ἅπτεται καὶ συνεχῆ ἐστι
[2, 8]	ἀλλ´ ἔοικεν ὥσπερ ἐπίτηδες ἀφελεῖν	πάντα	δι´ ὧν ἐνεδέχετο προϊέναι καθ´
[2, 8]	καὶ πάντες φασίν. Ἔτι δὲ	πάντα	μὲν εὔλογον τὴν αὐτὴν κίνησιν
[2, 12]	ἄνθρωπος, ἢ καὶ τὰ πολλὰ	πάντα	πρὸ ὁδοῦ ἐστι πρὸς τὸ
[2, 13]	νῦν δὲ διὰ τίν´ αἰτίαν	πάντα	τὰ βάρος ἔχοντα φέρεται πρὸς
[2, 2]	ζῴοις ὑπάρχοντα φαίνεται τοῖς μὲν	πάντα	τὰ τοιαῦτα μόρια, λέγω δ´
[2, 14]	τοῦ κόσμου τάξις ἀΐδιος. Ἔτι	πάντα	τὰ φερόμενα τὴν φορὰν τὴν
[2, 14]	φοράν· νῦν δ´ ἐπ´ εὐθείας	πάντα	φέρεται πρὸς τὸ μέσον. Διόπερ
[2, 14]	σχῆμα σφαιροειδὲς αὐτῆς, καὶ ὅτι	πάντα	φέρεται τὰ βαρέα πρὸς ὁμοίας
[2, 14]	Ὅτι μὲν οὖν ὁμοίως γε	πανταχόθεν	ἀπὸ τῶν ἐσχάτων φερομένων πρὸς
[2, 14]	μέχρι τούτου φέρεσθαι ἕως ἂν	πανταχόθεν	ὁμοίως λάβῃ τὸ μέσον, ἀνισαζομένων
[2, 2]	δὲ κινεῖται μὲν ἀλλ´ οὐ	πανταχόθεν	ὁμοίως, οἷον τὸ πῦρ ἄνω
[2, 14]	τὸν λόγον, οὐδ´ εἰ μὴ	πανταχόθεν	ὁμοίως συνέθει πρὸς τὸ μέσον
[2, 8]	τὸ ὡς ἔτυχεν, οὐδὲ τὸ	πανταχοῦ	καὶ πᾶσιν ὑπάρχον τὸ ἀπὸ
[2, 6]	καὶ τὸ βραδύτερον· τοῦτο δὲ	παντελῶς	ἄλογον καὶ πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι
[2, 13]	δίνησιν· ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν	πάντες	λέγουσιν ἐκ τῶν ἐν τοῖς
[2, 13]	δίνης. Διὸ δὴ τὴν γῆν	πάντες	ὅσοι τὸν οὐρανὸν γεννῶσιν, ἐπὶ
[2, 9]	τὸ πᾶν εἴτε πυρός, ὥσπερ	πάντες	φασίν, ἀναγκαῖον ποιεῖν ὑπερφυᾶ τῷ
[2, 8]	τόπον, ὅπερ φαίνεταί τε καὶ	πάντες	φασίν. Ἔτι δὲ πάντα μὲν
[2, 14]	τὸν ὄγκον, φανερόν· ἴσου γὰρ	πάντῃ	προστιθεμένου ἴσον ἀνάγκη ἀπέχειν τοῦ
[2, 13]	τῆς ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως δὲ	πάντῃ	τεινομένης, ὅτι οὐ διαρραγήσεται, καὶ
[2, 14]	ἓν μέσον ἀναγκαῖον ὅμοιον γίγνεσθαι	πάντῃ	τὸν ὄγκον, φανερόν· ἴσου γὰρ
[2, 14]	μίγματος τὰ διακρινόμενα ἐφέρετο ὁμοίως	πάντοθεν	πρὸς τὸ μέσον. Εἴτ´ οὖν
[2, 14]	Εἰ γὰρ φύσει πέφυκε φέρεσθαι	πάντοθεν	πρὸς τὸ μέσον, ὥσπερ φαίνεται,
[2, 1]	καὶ τελευτὴν οὐκ ἔχων τοῦ	παντὸς	αἰῶνος, ἔχων δὲ καὶ περιέχων
[2, 12]	φορά, αὕτη δὲ οἷον πρόσκειται,	παντὸς	δὲ πεπερασμένου σώματος πρὸς πεπερασμένον
[2, 14]	οὐχ ὁρῶνται, καὶ τὰ διὰ	παντὸς	ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον φαινόμενα
[2, 13]	ἀλλὰ περὶ ὅλου τινὸς καὶ	παντός.	Ἐξ ἀρχῆς γὰρ διοριστέον πότερόν
[2, 14]	κατὰ φύσιν· πότερον ὅτι τοῦ	παντός	ἐστι μέσον, ἢ διότι τῆς
[2, 14]	φύσιν ἐπὶ τὸ μέσον τοῦ	παντός	ἐστιν· διὰ τοῦτο γὰρ καὶ
[2, 13]	ματαίως ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον τοῦ	παντὸς	ἰδόντων. Οἱ δ´ ἐφ´ ὕδατος
[2, 14]	Ἀνάγκη δὴ πρὸς τὸ τοῦ	παντός·	καὶ γὰρ τὰ κοῦφα καὶ
[2, 14]	μέσον ἔχει ἐν τῷ τοῦ	παντὸς	μέσῳ. Ὅτι δὲ φέρεται καὶ
[2, 2]	σφαιροειδὲς εἶναι τὸ σχῆμα τοῦ	παντός,	ὅπως ἔσται τούτου τὸ μὲν
[2, 2]	εἴπερ δεῖ προσάπτειν τῷ τοῦ	παντὸς	σώματι ταύτας τὰς ἀρχάς. Εὐθὺς
[2, 13]	καὶ κινεῖσθαι περὶ τὸν διὰ	παντὸς	τεταμένον πόλον, ὥσπερ ἐν τῷ
[2, 13]	προσήκειν φυλάττεσθαι τὸ κυριώτατον τοῦ	παντός,	τὸ δὲ μέσον εἶναι τοιοῦτον,
[2, 14]	εἴρηται τὸ συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ	παντὸς	τοῦ ῥοπὴν ἔχοντος ἐπὶ τὸ
[2, 14]	εἶναι τῆς γῆς καὶ τοῦ	παντός·	φέρεται γὰρ καὶ ἐπὶ τὸ
[2, 10]	μάλιστα κρατεῖται, τὸ δὲ πορρωτάτω	πάντων	ἥκιστα διὰ τὴν ἀπόστασιν· τὰ
[2, 5]	τι πειρᾶσθαι καὶ τὸ περὶ	πάντων	καὶ τὸ παριέναι μηθὲν τάχ´
[2, 6]	τούτων εὐλογώτερον· εὐαισθητότερα γὰρ τὰ	παρ´	ἄλληλα τιθέμενα. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 14]	πρὸς ὁμοίας γωνίας, ἀλλ´ οὐ	παρ´	ἄλληλα· τοῦτο δὲ πέφυκε πρὸς
[2, 14]	φερόμενα βάρη ἐπὶ ταύτην οὐ	παρ´	ἄλληλα φέρεται ἀλλὰ πρὸς ὁμοίας
[2, 9]	γίγνεσθαι ψόφον, ἐπεὶ καὶ τῶν	παρ´	ἡμῖν οὔτε τοὺς ὄγκους ἐχόντων
[2, 12]	πλείστων ἐτῶν Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλώνιοι,	παρ´	ὧν πολλὰς πίστεις ἔχομεν περὶ
[2, 2]	εἰς τὸ πλάγιόν ἐστι τὸ	παρὰ	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω.
[2, 2]	καὶ τὸ κάτω, ἀλλὰ τὸ	παρὰ	τοὺς πόλους, ὡς τούτου μήκους
[2, 1]	καὶ διὰ τῆς δόξης τῆς	παρὰ	τῶν ἄλλως λεγόντων καὶ γεννώντων
[2, 14]	Μαρτυρεῖ δὲ τούτοις καὶ τὰ	παρὰ	τῶν μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ τὴν
[2, 3]	ἀΐδιος ἡ κίνησις· οὐθὲν γὰρ	παρὰ	φύσιν ἀΐδιον. Ὕστερον δὲ τὸ
[2, 6]	τοῖς πρώτοις μή ἐστι τὸ	παρὰ	φύσιν (ἁπλᾶ γὰρ καὶ ἄμικτα
[2, 6]	ἐν τοῖς ζῴοις ἀδυναμίαι πᾶσαι	παρὰ	φύσιν εἰσίν, οἷον γῆρας καὶ
[2, 14]	ἀλλὰ μὴ ὃ βίᾳ καὶ	παρὰ	φύσιν. Ἔτι δὲ καὶ διὰ
[2, 6]	γὰρ φαίνεται ὂν ἄπειρον χρόνον	παρὰ	φύσιν (ἡ δ´ ἀδυναμία παρὰ
[2, 14]	εἶναι, βίαιόν γ´ οὖσαν καὶ	παρὰ	φύσιν· ἡ δέ γε τοῦ
[2, 6]	δι´ ἀδυναμίαν, ἡ δ´ ἀδυναμία	παρὰ	φύσιν· καὶ γὰρ αἱ ἐν
[2, 6]	φύσιν) οὐδὲ τὸν ἴσον χρόνον	παρὰ	φύσιν καὶ κατὰ φύσιν, οὐδ´
[2, 6]	φύσιν οἷ φέρονται, τοῖς δὲ	παρὰ	φύσιν ὅθεν, τοῖς δὲ ῥιπτουμένοις
[2, 6]	παρὰ φύσιν (ἡ δ´ ἀδυναμία	παρὰ	φύσιν) οὐδὲ τὸν ἴσον χρόνον
[2, 3]	ἐστιν ἐν τῇ γενέσει τὸ	παρὰ	φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν. Ἀνάγκη
[2, 3]	φύσιν ἀΐδιον. Ὕστερον δὲ τὸ	παρὰ	φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν, καὶ
[2, 2]	ἰδέας. Διά τε δὴ τὸ	παραλείπειν	τὰς κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον αὐτοῖς
[2, 4]	ἔστι, πάλιν ἔσται, διὰ τὴν	παράλλαξιν	τῶν γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ κἂν
[2, 12]	ζωῆς· οὕτω γὰρ οὐθὲν δόξει	παράλογον	εἶναι τὸ συμβαῖνον. Ἔοικε γὰρ
[2, 13]	ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραπται.	Παραπλησίως	δὲ καὶ περὶ τοῦ σχήματος
[2, 4]	ὥστε μηθὲν μήτε χειρόκμητον ἔχειν	παραπλησίως	μήτ´ ἄλλο μηθὲν τῶν ἡμῖν
[2, 13]	ὕδατος κεῖσθαι. Τοῦτον γὰρ ἀρχαιότατον	παρειλήφαμεν	τὸν λόγον, ὅν φασιν εἰπεῖν
[2, 7]	αὐτῶν καὶ τὸ φῶς γίνεται	παρεκτριβομένου	τοῦ ἀέρος ὑπὸ τῆς ἐκείνων
[2, 2]	τὸ ἀριστερόν, τὰς δὲ τέτταρας	παρέλιπον	οὐθὲν ἧττον κυρίας οὔσας· οὐθὲν
[2, 5]	τὸ περὶ πάντων καὶ τὸ	παριέναι	μηθὲν τάχ´ ἂν δόξειεν εἶναι
[2, 14]	Τούτου δὲ συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι	πάροδον	καὶ τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων.
[2, 13]	τὴν στενοχωρίαν οὐκ ἔχων τὴν	πάροδον	ὁ ἀὴρ μένει διὰ τὸ
[2, 13]	διώρισται πρότερον ὅσα κατὰ τὴν	παροῦσαν	δύναμιν εἴχομεν, χρηστέον ὡς ὑπάρχουσιν.
[2, 1]	μὲν οὖν οὔτε γέγονεν ὁ	πᾶς	οὐρανὸς οὔτ´ ἐνδέχεται φθαρῆναι, καθάπερ
[2, 4]	σφαίρας. Ὥστε σφαιροειδὴς ἂν εἴη	πᾶσα·	πάντα γὰρ ἅπτεται καὶ συνεχῆ
[2, 6]	αἱ ἐν τοῖς ζῴοις ἀδυναμίαι	πᾶσαι	παρὰ φύσιν εἰσίν, οἷον γῆρας
[2, 13]	καὶ τὸ πλεῖον ἀεὶ θᾶττον,	πᾶσαν	δὲ τὴν γῆν εἴ τις
[2, 12]	τῶν ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν τὴν	πᾶσαν	τάξιν, τῶν δ´ ἄλλων ἓν
[2, 2]	ὑπάρχειν τοῖς σώμασι τοῖς τελείοις	πάσας.	Ἔστι δὲ τὸ μὲν ἄνω
[2, 14]	μὲν τοῖς κατὰ μῆνα σχηματισμοῖς	πάσας	λαμβάνει τὰς διαιρέσεις (καὶ γὰρ
[2, 13]	τοῦτο δ´ ἐστὶν ἐκ τοῦ	πάσας	τεθεωρηκέναι τὰς διαφοράς. Ἀναξιμένης δὲ
[2, 1]	κινεῖ συνεχῶς, ἄσχολον εἶναι καὶ	πάσης	ἀπηλλαγμένην ῥαστώνης ἔμφρονος, εἴ γε
[2, 1]	καὶ ἀγένητος, ἔτι δ´ ἀπαθὴς	πάσης	θνητῆς δυσχερείας ἐστίν, πρὸς δὲ
[2, 13]	περ οὗ δυνατὸν τῆς ἀπορίας.	Πᾶσι	γὰρ ἡμῖν τοῦτο σύνηθες, μὴ
[2, 13]	τὰ ἔσχατα· τοῦτο μὲν γὰρ	πᾶσι	κοινόν, τὸ δὲ φέρεσθαι πρὸς
[2, 2]	μὲν ἄνω καὶ τὸ κάτω	πᾶσι	τοῖς ἐμψύχοις ἐστὶν ὁμοίως ζῴοις
[2, 12]	μὲν γὰρ ἐκείνου τυχεῖν ἄριστον	πᾶσι	τοῦ τέλους· εἰ δὲ μή,
[2, 13]	τυγχάνουσιν. Τὸ μὲν οὖν ἀπορῆσαι	πᾶσιν	ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ ἀλυποτέρας
[2, 5]	προθυμίας. Οὐ μὴν δίκαιόν γε	πᾶσιν	ὁμοίως ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ
[2, 13]	μὲν ἀπορεῖν εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα	πᾶσιν·	τὸ δὲ τὰς περὶ τούτου
[2, 8]	ἔτυχεν, οὐδὲ τὸ πανταχοῦ καὶ	πᾶσιν	ὑπάρχον τὸ ἀπὸ τύχης. Ἀλλὰ
[2, 3]	οἷόν τ´ αὐτῶν εἶναι ἀΐδιον·	πάσχει	γὰρ καὶ ποιεῖ τἀναντία ὑπ´
[2, 7]	αὐτῶν ἀέρα τὸ αὐτὸ τοῦτο	πάσχειν.	Ταῦτα μὲν οὖν αὐτὰ ἐκθερμαίνεται
[2, 9]	αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ τὸ μηδὲν	πάσχειν	χωρὶς αἰσθήσεως. Οἱ γὰρ ὑπερβάλλοντες
[2, 9]	Ἀλλ´ εὐλόγως οὔτ´ ἀκούομεν οὔτε	πάσχοντα	φαίνεται τὰ σώματα βίαιον οὐδὲν
[2, 4]	δῆλον ὅτι ταχίστη ἂν εἴη	πασῶν	τῶν κινήσεων ἡ τοῦ οὐρανοῦ
[2, 1]	ἑαυτὸν τοὺς ἀρχαίους καὶ μάλιστα	πατρίους	ἡμῶν ἀληθεῖς εἶναι λόγους, ὡς
[2, 1]	καὶ τὰς ἐχούσας πέρας καὶ	παῦλαν,	αὐτὴ μὲν οὐδεμίαν οὔτ´ ἀρχὴν
[2, 1]	ἀρχῆς, τῶν δὲ δεχομένη τὴν	παῦλαν.	Τὸν δ´ οὐρανὸν καὶ τὸν
[2, 13]	ὅτι οὐ διαρραγήσεται, καὶ τοῦ	πεινῶντος	καὶ διψῶντος σφόδρα μέν, ὁμοίως
[2, 5]	τὸ περὶ ἐνίων ἀποφαίνεσθαί τι	πειρᾶσθαι	καὶ τὸ περὶ πάντων καὶ
[2, 3]	καὶ τοῦτο νῦν, ὕστερον δὲ	πειρατέον	δεῖξαι. Τούτων δ´ ὑπαρχόντων φανερὸν
[2, 12]	ὧν εἰκότως ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε,	πειρατέον	λέγειν τὸ φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν
[2, 13]	αὑτῶν τὰ φαινόμενα προσέλκοντες καὶ	πειρώμενοι	συγκοσμεῖν. Πολλοῖς δ´ ἂν καὶ
[2, 3]	πλείους εἰσὶ φοραί, καίπερ πόρρωθεν	πειρωμένοις	ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν, πόρρω δ´
[2, 14]	δὲ ὅσοι τὸ μέγεθος ἀναλογίζεσθαι	πειρῶνται	τῆς περιφερείας, εἰς τετταράκοντα λέγουσιν
[2, 13]	λεγόντων, ὅσοι τὸν ὅλον οὐρανὸν	πεπερασμένον	εἶναί φασιν, ἐναντίως οἱ περὶ
[2, 12]	παντὸς δὲ πεπερασμένου σώματος πρὸς	πεπερασμένον	ἡ δύναμίς ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ
[2, 12]	δὲ οἷον πρόσκειται, παντὸς δὲ	πεπερασμένου	σώματος πρὸς πεπερασμένον ἡ δύναμίς
[2, 14]	διὰ τὸ συνάπτειν ἀλλήλοις τοῦτο	πεπονθότων.	Καὶ τῶν μαθηματικῶν δὲ ὅσοι
[2, 13]	αὐτὸς ἐν αὑτῷ ζητεῖ μέχρι	περ	ἂν οὗ μηκέτι ἔχῃ ἀντιλέγειν
[2, 13]	οὕτως ἐπέπληξεν, εἰπὼν ὡς εἴ	περ	ἀπείρονα γῆς τε βάθη καὶ
[2, 3]	καὶ θάτερον εἶναι φύσει, ἐάν	περ	ᾖ ἐναντίον, καὶ εἶναί τινα
[2, 12]	ἄστρων πρᾶξιν εἶναι τοιαύτην οἵα	περ	ἡ τῶν ζῴων καὶ φυτῶν.
[2, 13]	τινὸς ζητεῖν, ἀλλ´ οὐ μέχρι	περ	οὗ δυνατὸν τῆς ἀπορίας. Πᾶσι
[2, 13]	καὶ τὸ πέρας ἢ τὸ	περαινόμενον·	τὸ μὲν γὰρ ὕλη, τὸ
[2, 1]	δὲ τοιαύτην ὥστε μηθὲν εἶναι	πέρας	αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην τῶν
[2, 13]	δὲ τὸ περιέχον καὶ τὸ	πέρας	ἢ τὸ περαινόμενον· τὸ μὲν
[2, 1]	τὰς ἀτελεῖς καὶ τὰς ἐχούσας	πέρας	καὶ παῦλαν, αὐτὴ μὲν οὐδεμίαν
[2, 6]	μέσον· οὔτε γὰρ ἀρχὴ οὔτε	πέρας	οὔτε μέσον ἐστὶν αὐτῆς ἁπλῶς·
[2, 13]	μέσον, τὸ δ´ ὁρίζον τὸ	πέρας.	Τιμιώτερον δὲ τὸ περιέχον καὶ
[2, 1]	ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην τῶν ἄλλων	πέρας·	τό τε γὰρ πέρας τῶν
[2, 13]	μὲν γῆς τιμιώτερον, τὸ δὲ	πέρας	τοῦ μεταξύ, τὸ δ´ ἔσχατον
[2, 1]	ἄλλων πέρας· τό τε γὰρ	πέρας	τῶν περιεχόντων ἐστί, καὶ αὕτη
[2, 13]	δ´ ἔσχατον καὶ τὸ μέσον	πέρας·	ὥστ´ ἐκ τούτων ἀναλογιζόμενοι οὐκ
[2, 14]	τεκμαιρόμενοι καὶ τοῖς ἐλέφασιν, ὅτι	περὶ	ἀμφοτέρους τοὺς τόπους τοὺς ἐσχάτους
[2, 10]	ἄλληλα τοῖς ἀποστήμασιν, ἐκ τῶν	περὶ	ἀστρολογίαν θεωρείσθω· λέγεται γὰρ ἱκανῶς.
[2, 12]	καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν ἀπέχοντας τῶν	περὶ	αὐτὰ συμβαινόντων· ὅμως δ´ ἐκ
[2, 14]	ὃν τρόπον ἔχει, τοσαῦτα εἰρήσθω	περὶ	αὐτῆς. Σχῆμα δ´ ἔχειν σφαιροειδὲς
[2, 3]	ὑποκείσθω τοῦτο, ὕστερον δὲ δειχθήσεται	περὶ	αὐτοῦ. Ἀλλὰ μὴν εἰ γῆν,
[2, 3]	δὲ λέγωμεν. Ἡ δ´ αἰτία	περὶ	αὐτῶν ἐνθένδε ληπτέα. Ἕκαστόν ἐστιν,
[2, 7]	πυρὶ φέρεται, ταῦθ´ ἡμῖν εἰρήσθω	περὶ	αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' (Ἐπεὶ δὲ
[2, 1]	ὑπόληψιν τοῖς ὕστερον· ὡς γὰρ	περὶ	βάρος ἐχόντων καὶ γεηρῶν ἁπάντων
[2, 13]	μήτε βίᾳ, ὅλως οὐδὲν κινηθήσεται·	περὶ	γὰρ τούτων ὅτι ἀναγκαῖον συμβαίνειν,
[2, 14]	γίνεται καὶ ἀμφίκυρτος καὶ κοίλη)	περὶ	δὲ τὰς ἐκλείψεις ἀεὶ κυρτὴν
[2, 12]	διὰ πλειόνων δ´ ἀφικνεῖται κινήσεων.	Περὶ	δὲ τῆς ἀπορίας ὅτι κατὰ
[2, 5]	καὶ ταύτην ἐπὶ τὸ τιμιώτερον.	Περὶ	δὲ τῆς κινήσεως αὐτοῦ, ὅτι
[2, 10]	δι´ αὑτῶν, εἴρηται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι'	Περὶ	δὲ τῆς τάξεως αὐτῶν, ὃν
[2, 13]	περὶ μὲν τῆς μονῆς ζητεῖν,	περὶ	δὲ τῆς φορᾶς αὐτῶν μὴ
[2, 6]	ὁμαλῶς, ἐπὶ τοσοῦτον ἡμῖν εἰρήσθω.	Περὶ	δὲ τῶν καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον
[2, 12]	ἐν τῇ αὐτῇ ἐνδεδεμένα φορᾷ.	Περὶ	δὴ τούτων ζητεῖν μὲν καλῶς
[2, 12]	παρ´ ὧν πολλὰς πίστεις ἔχομεν	περὶ	ἑκάστου τῶν ἄστρων. Τοῦτό τε
[2, 5]	ἀρχήν. Ἴσως μὲν οὖν τὸ	περὶ	ἐνίων ἀποφαίνεσθαί τι πειρᾶσθαι καὶ
[2, 12]	εἰσιν αὐτῶν. Δῆλον δὲ τοῦτο	περὶ	ἐνίων καὶ τῇ ὄψει γέγονεν·
[2, 14]	Αἰγύπτῳ μὲν ἀστέρες ὁρῶνται καὶ	περὶ	Κύπρον, ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον
[2, 13]	καὶ περὶ τοῦ σχήματος αὐτῆς.	Περὶ	μὲν οὖν τῆς θέσεως οὐ
[2, 14]	τοῦ μέσου κειμένης τῆς γῆς.	Περὶ	μὲν οὖν τοῦ τόπου καὶ
[2, 13]	δ´ οὐσία τῆς συστάσεώς ἐστιν.	Περὶ	μὲν οὖν τοῦ τόπου τῆς
[2, 2]	ἐκείνους δὲ πρὸς τῷ τέλει.	Περὶ	μὲν οὖν τῶν κατὰ τὰς
[2, 13]	ἐσχάτων. Θαυμαστὸν δὲ καὶ τὸ	περὶ	μὲν τῆς μονῆς ζητεῖν, περὶ
[2, 12]	πεπερασμένον ἡ δύναμίς ἐστιν. Ἀλλὰ	περὶ	μὲν τῶν τὴν ἐγκύκλιον φερομένων
[2, 13]	τὴν δόξαν, ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	μονῆς καὶ κινήσεως· οὐ γὰρ
[2, 13]	λέγοντας περὶ τῆς κινήσεως οὐ	περὶ	μορίων ἐστὶν ἡ ἀμφισβήτησις, ἀλλὰ
[2, 13]	μορίων ἐστὶν ἡ ἀμφισβήτησις, ἀλλὰ	περὶ	ὅλου τινὸς καὶ παντός. Ἐξ
[2, 9]	μόνον τὸ μηθὲν ἀκούειν ἄτοπον,	περὶ	οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι τὴν αἰτίαν,
[2, 0]		~ΠΕΡΙ	ΟΥΡΑΝΟΥ Β. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Ὅτι
[2, 3]	μᾶλλον τῷ τῶν συμβεβηκότων αὐτοῖς	περὶ	πάμπαν ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν. Ὅμως
[2, 5]	ἀποφαίνεσθαί τι πειρᾶσθαι καὶ τὸ	περὶ	πάντων καὶ τὸ παριέναι μηθὲν
[2, 12]	νῦν ἀπορούμενον. Ἀλλ´ ἡμεῖς ὡς	περὶ	σωμάτων αὐτῶν μόνον, καὶ μονάδων
[2, 13]	κοῦφον. Οἱ μὲν οὖν πλεῖστοι	περὶ	τὰς αἰτίας ταύτας διατρίβουσιν· εἰσὶ
[2, 14]	Διὸ τοὺς ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν τὸν	περὶ	τὰς Ἡρακλείας στήλας τόπον τῷ
[2, 2]	οὖν περὶ τούτων ἐν τοῖς	περὶ	τὰς τῶν ζῴων κινήσεις διὰ
[2, 12]	ἐστὶ καὶ κατὰ τὸ σχῆμα,	περί	τε τῆς φορᾶς καὶ τῆς
[2, 13]	ἦν. Ὅσα μὲν οὖν τυγχάνει	περί	τε τοῦ σχήματος αὐτῆς ὑπολαμβανόμενα
[2, 14]	τὰ παρὰ τῶν μαθηματικῶν λεγόμενα	περὶ	τὴν ἀστρολογίαν· τὰ γὰρ φαινόμενα
[2, 4]	γὰρ τὸ μὲν ὕδωρ ἐστὶ	περὶ	τὴν γῆν, ὁ δ´ ἀὴρ
[2, 14]	τὰς Ἡρακλείας στήλας τόπον τῷ	περὶ	τὴν Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον τὸν
[2, 13]	πεπερασμένον εἶναί φασιν, ἐναντίως οἱ	περὶ	τὴν Ἰταλίαν, καλούμενοι δὲ Πυθαγόρειοι
[2, 11]	δὲ σελήνη δείκνυται διὰ τῶν	περὶ	τὴν ὄψιν ὅτι σφαιροειδής· οὐ
[2, 1]	καὶ τοῦτο ῥοπὴν (εἰς πίστιν	περὶ	τῆς ἀθανασίας αὐτοῦ καὶ τῆς
[2, 1]	πρώτης φορᾶς, οὐ μόνον αὐτοῦ	περὶ	τῆς ἀϊδιότητος οὕτως ὑπολαβεῖν ἐμμελέστερον,
[2, 2]	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ	περὶ	τῆς ἀρχῆς τοῦ κινεῖσθαι· καὶ
[2, 13]	αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν δὲ	περὶ	τῆς γῆς εἰπεῖν, οὗ τε
[2, 13]	οὐ τὸν αὐτὸν λόγον ὄντα	περὶ	τῆς γῆς καὶ τοῦ ὕδατος
[2, 13]	αὐτήν. Καὶ γὰρ δὴ οἱ	περὶ	τῆς κινήσεως καὶ τῆς μονῆς
[2, 13]	δὲ πρὸς τοὺς οὕτω λέγοντας	περὶ	τῆς κινήσεως οὐ περὶ μορίων
[2, 13]	συμβαίνειν ἐκ τοῦ λόγου τοῦ	περὶ	τῆς ὁμοιότητος) ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον
[2, 5]	περὶ τοῦ πρώτου οὐρανοῦ καὶ	περὶ	τῆς πρώτης φορᾶς· ἐν γὰρ
[2, 1]	(ἐνδέχεται τὸν εἰρημένον ἔχειν τρόπον	περὶ	τῆς πρώτης φορᾶς, οὐ μόνον
[2, 13]	τοῦτον ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον) ζητητέον αὐτοῖς	περὶ	τῆς τοῦ πυρὸς μονῆς ἐπὶ
[2, 13]	τὴν τῆς ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ	περὶ	τῆς τριχὸς λόγος τῆς ἰσχυρῶς
[2, 8]	μείζονος κύκλου τὸ τάχος εὔλογον	περὶ	τὸ αὐτὸ κέντρον ἐνδεδεμένων (ὥσπερ
[2, 14]	καὶ τὴν γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε	περὶ	τὸ μέσον εἴτ´ ἐπὶ τοῦ
[2, 13]	πλείω σώματα τοιαῦτα ἐνδέχεσθαι φέρεσθαι	περὶ	τὸ μέσον, ἡμῖν ἄδηλα διὰ
[2, 4]	ἄν τις καὶ ἐκ τῶν	περὶ	τὸ μέσον ἱδρυμένων σωμάτων ταύτην
[2, 13]	τῶν ἄστρων οὖσαν, κύκλῳ φερομένην	περὶ	τὸ μέσον νύκτα τε καὶ
[2, 13]	κεῖσθαί φασιν αὐτήν, κινεῖσθαι κύκλῳ	περὶ	τὸ μέσον, οὐ μόνον δὲ
[2, 13]	αἰτίαν οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι	περὶ	τὸ πᾶν, οὐδ´ εἰσάγειν φυλακὴν
[2, 4]	τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς ἢ κείμενον	περὶ	τὸ σφαιροειδὲς καὶ αὐτὸ τοιοῦτον
[2, 4]	τὴν γῆν, ὁ δ´ ἀὴρ	περὶ	τὸ ὕδωρ, τὸ δὲ πῦρ
[2, 4]	τὸ ὕδωρ, τὸ δὲ πῦρ	περὶ	τὸν ἀέρα, καὶ τὰ ἄνω
[2, 13]	τῶν ἐν τοῖς ὑγροῖς καὶ	περὶ	τὸν ἀέρα συμβαινόντων· ἐν τούτοις
[2, 9]	κινήσεως οὐθὲν ἂν ἦν τῶν	περὶ	τὸν δεῦρο τόπον ὁμοίως ἔχον.
[2, 13]	φασὶν αὐτὴν ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαι	περὶ	τὸν διὰ παντὸς τεταμένον πόλον,
[2, 1]	ἀλλὰ καὶ τῇ μαντείᾳ τῇ	περὶ	τὸν θεὸν μόνως ἂν ἔχοιμεν
[2, 13]	μέσον, οὕτως ὑποληπτέον μᾶλλον καὶ	περὶ	τὸν ὅλον οὐρανόν. Διὰ μὲν
[2, 6]	κινούμενον. Οὐθὲν δὲ τούτων δυνατὸν	περὶ	τὸν οὐρανὸν γενέσθαι· τὸ μὲν
[2, 14]	θέντες ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαί φασι	περὶ	τὸν πόλον μέσον. Ὅτι δ´
[2, 1]	θνητῶν ζῴων ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ	περὶ	τὸν ὕπνον γινομένη τοῦ σώματος
[2, 13]	τοῦ σχήματος αὐτῆς ὑπολαμβανόμενα καὶ	περὶ	τόπου καὶ μονῆς καὶ κινήσεως,
[2, 5]	εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω δὲ τοῦτο	περὶ	τοῦ πρώτου οὐρανοῦ καὶ περὶ
[2, 13]	Τιμαίῳ γέγραπται. Παραπλησίως δὲ καὶ	περὶ	τοῦ σχήματος ἀμφισβητεῖται· τοῖς μὲν
[2, 13]	ἐστὶν ἢ τῶν κινουμένων, καὶ	περὶ	τοῦ σχήματος αὐτῆς. Περὶ μὲν
[2, 12]	καὶ λαμπρόν. Ὁμοίως δὲ καὶ	περὶ	τοὺς ἄλλους ἀστέρας λέγουσιν οἱ
[2, 3]	πρὸς ἄλληλα. Λεχθήσεται δὲ καὶ	περὶ	τούτου ἐν τοῖς ἑπομένοις σαφέστερον.
[2, 13]	φιλοσόφημα πᾶσιν· τὸ δὲ τὰς	περὶ	τούτου λύσεις μὴ μᾶλλον ἀτόπους
[2, 13]	βίᾳ δ´ ἔστιν. Ἐπεὶ δὲ	(περὶ	τούτων διώρισται πρότερον ὅσα κατὰ
[2, 2]	ἐν αὐτῷ. Διώρισται μὲν οὖν	περὶ	τούτων ἐν τοῖς περὶ τὰς
[2, 4]	φύσει πρῶτον. Εἴπωμεν δὲ καθόλου	περὶ	τῶν σχημάτων, τὸ ποῖόν ἐστι
[2, 12]	ΙΒ' Δυοῖν δ´ ἀπορίαιν οὔσαιν,	περὶ	ὧν εἰκότως ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε,
[2, 12]	διψῆν καὶ μικρὰς εὐπορίας ἀγαπᾷ	περὶ	ὧν τὰς μεγίστας ἔχομεν ἀπορίας.
[2, 1]	ἐστί, καὶ αὕτη τέλειος οὖσα	περιέχει	τὰς ἀτελεῖς καὶ τὰς ἐχούσας
[2, 4]	τὸ μὲν εὐθύγραμμον ὑπὸ πλειόνων	περιέχεται	γραμμῶν, τὸ δὲ περιφερόγραμμον ὑπὸ
[2, 4]	σφαῖρα τῶν στερεῶν· μόνη γὰρ	περιέχεται	μιᾷ ἐπιφανείᾳ, τὰ δ´ εὐθύγραμμα
[2, 4]	τὰ γὰρ ὑπὸ τοῦ σφαιροειδοῦς	περιεχόμενα	καὶ ἁπτόμενα ὅλα σφαιροειδῆ ἀνάγκη
[2, 13]	τὸ πέρας. Τιμιώτερον δὲ τὸ	περιέχον	καὶ τὸ πέρας ἢ τὸ
[2, 13]	πρὸς τὸ τέταρτον μέρος τοῦ	περιέχοντος·	οὐθὲν γὰρ στιγμὴ τῶν σωμάτων
[2, 14]	πρὸς τὸ ἔσχατον φέρεται τοῦ	περιέχοντος	τόπου τὸ μέσον. Συμβέβηκε δὲ
[2, 1]	τό τε γὰρ πέρας τῶν	περιεχόντων	ἐστί, καὶ αὕτη τέλειος οὖσα
[2, 4]	ὅτι τέλειος ἂν εἴη ἡ	περιέχουσα	τὸν κύκλον· ὥστ´ εἰ τὸ
[2, 1]	παντὸς αἰῶνος, ἔχων δὲ καὶ	περιέχων	ἐν αὑτῷ τὸν ἄπειρον χρόνον,
[2, 2]	διαφορὰν καὶ τοῖς σχήμασιν, εἶτα	περιθείη	σφαῖραν· ἕξει μὲν γὰρ τὴν
[2, 13]	τὴν τοῦ οὐρανοῦ φορὰν κύκλῳ	περιθέουσαν	καὶ θᾶττον φερομένην ἢ τὴν
[2, 4]	καὶ ἀκρίβειαν ὡς ἡ τοῦ	πέριξ	σώματος φύσις· δῆλον γὰρ ὡς
[2, 8]	τῷ ἴσῳ χρόνῳ ὁ μείζων	περιοισθήσεται	κύκλος) τό τε μὴ διασπᾶσθαι
[2, 12]	εὖ ἔχει, τὸ δὲ μικρὰ	περιπατῆσαν,	τῷ δὲ καὶ δρόμου δεῖ
[2, 4]	κοιλότερος ἄρα ὁ τόπος. Ὥστε	περιρρεύσεται	τὸ ὕδωρ, ἕως ἂν ἰσασθῇ.
[2, 9]	ψόφων, κομψῶς μὲν εἴρηται καὶ	περιττῶς	ὑπὸ τῶν εἰπόντων, οὐ μὴν
[2, 14]	ἡ τῆς γῆς ἂν εἴη	περιφέρεια	τοῦ σχήματος αἰτία σφαιροειδὴς οὖσα.
[2, 8]	τὴν αὑτοῦ φοράν, διεληλυθότα τὴν	περιφέρειαν.	Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον τὸ
[2, 14]	τὸ μέγεθος ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται τῆς	περιφερείας,	εἰς τετταράκοντα λέγουσιν εἶναι μυριάδας.
[2, 13]	τὴν γῆν καὶ τὸ τῆς	περιφερείας	μέγεθος, ὡς ἐν τοῖς φαινομένοις
[2, 14]	οὐ μόνον ἐκ τούτων δῆλον	περιφερὲς	ὂν τὸ σχῆμα τῆς γῆς,
[2, 4]	ἐπεὶ φαίνεται καὶ ὑπόκειται κύκλῳ	περιφέρεσθαι	τὸ πᾶν, δέδεικται δ´ ὅτι
[2, 2]	δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ δεξιὰ	περιφέρεται,	ἀνάγκη τὸ ἄνω εἶναι τὸν
[2, 13]	ὡς δέον, εἴπερ ἦν σφαιροειδής,	περιφερῆ	γίνεσθαι τὴν ἀποτομήν, οὐ προσλογιζόμενοι
[2, 13]	ὁ ἥλιος εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ	περιφερῆ	τὴν ἀπόκρυψιν φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ
[2, 14]	φαντασίας οὐ μόνον φανερὸν ὅτι	περιφερής,	ἀλλὰ καὶ τὸ μέγεθος οὐκ
[2, 4]	τῶν ἐκ τοῦ κέντρου ἁπτομένη	περιφερής·	σφαιροειδὴς ἄρα ἡ τοῦ ὕδατος
[2, 4]	ἐπίπεδον ἢ εὐθύγραμμόν ἐστιν ἢ	περιφερόγραμμον.	Καὶ τὸ μὲν εὐθύγραμμον ὑπὸ
[2, 4]	πλειόνων περιέχεται γραμμῶν, τὸ δὲ	περιφερόγραμμον	ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ δὲ πρότερον
[2, 4]	ἂν εἴη τὸ τὴν κύκλῳ	περιφερόμενον	φοράν. Καὶ τὸ συνεχὲς ἄρα
[2, 4]	σῶμα τὸ ἐν τῇ ἐσχάτῃ	περιφορᾷ,	σφαιροειδὲς ἂν εἴη τὸ τὴν
[2, 10]	τὴν μὲν ἐσχάτην τοῦ οὐρανοῦ	περιφορὰν	ἁπλῆν τ´ εἶναι (καὶ ταχίστην,
[2, 10]	ἐγγυτάτω τῆς ἁπλῆς καὶ πρώτης	περιφορᾶς	ἐν πλείστῳ χρόνῳ διιέναι τὸν
[2, 2]	τοῦ δ´ οὐρανοῦ ἀρχὴ τῆς	περιφορᾶς,	ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ τῶν ἄστρων,
[2, 2]	τοὐναντίον. Ἀλλὰ τῆς μὲν δευτέρας	περιφορᾶς,	οἷον τῆς τῶν πλανήτων, ἡμεῖς
[2, 4]	δέδεικται δ´ ὅτι τῆς ἐσχάτης	περιφορᾶς	οὔτε κενόν ἐστιν ἔξωθεν οὔτε
[2, 13]	τῶν φερομένων μορίων αὐτῆς, πρὶν	πεσεῖν,	ὑφαιροίη τὴν γῆν, οἰσθήσεται κάτω
[2, 11]	Ἐπεὶ γὰρ δέδεικται ὅτι οὐ	πεφύκασι	κινεῖσθαι δι´ αὑτῶν, ἡ δὲ
[2, 7]	ἀέρος ὑπὸ τῆς ἐκείνων φορᾶς.	Πέφυκε	γὰρ ἡ κίνησις ἐκπυροῦν καὶ
[2, 14]	μὴ τὸ μέσον ἔχουσα, ᾗ	πέφυκε	κινεῖσθαι καὶ νῦν. (Τὸ μὲν
[2, 13]	τούτων ἐπ´ ἀέρος μὲν οὐθὲν	πέφυκε	μένειν, ἀλλ´ ἐφ´ ὕδατος) ὥσπερ
[2, 13]	φύσιν; Ἔτι δ´ εἴπερ ὅλη	πέφυκε	μένειν ἐφ´ ὕδατος, δῆλον ὅτι
[2, 13]	γῆν· οὐδὲ γὰρ τὸ ὕδωρ	πέφυκε	μένειν μετέωρον, ἀλλ´ ἐπί τινός
[2, 14]	οὐ παρ´ ἄλληλα· τοῦτο δὲ	πέφυκε	πρὸς τὸ φύσει σφαιροειδές. Ἢ
[2, 14]	εἰς ὃ γὰρ τὸ μόριον	πέφυκε	φέρεσθαι, καὶ τὸ ὅλον ἐνταῦθα
[2, 14]	τῆς μονῆς. Εἰ γὰρ φύσει	πέφυκε	φέρεσθαι πάντοθεν πρὸς τὸ μέσον,
[2, 4]	τοιαύτη φανερόν, ὑπόθεσιν λαμβάνουσιν ὅτι	πέφυκεν	ἀεὶ συρρεῖν τὸ ὕδωρ εἰς
[2, 13]	Εἰ δὲ τοῦτο φέρεσθαί που	πέφυκεν,	δῆλον ὅτι καὶ τὴν γῆν
[2, 13]	μέσον, ποῖόν τι καὶ ποῦ	πέφυκεν.	Ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἀρχὴ τὸ
[2, 7]	τι εἶναι ὃ κύκλῳ φέρεσθαι	πέφυκεν·	ὥσπερ γὰρ οἱ πύρινα φάσκοντες
[2, 14]	φέρεσθαι, καὶ τὸ ὅλον ἐνταῦθα	πέφυκεν·	ὥστ´ εἴπερ (ἀδύνατον κινηθῆναι μὴ
[2, 13]	γινόμενον ὅμως οὐ φέρεται κάτω,	πεφυκὸς	φέρεσθαι, διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.
[2, 1]	ἀνάγκης, ἣ κατέχει κωλύουσα φέρεσθαι	πεφυκότα	αὐτὸν ἄλλως· πᾶν γὰρ τὸ
[2, 1]	βίας οὖσαν, εἴπερ κινεῖ φέρεσθαι	πεφυκότος	τοῦ πρώτου σώματος ἄλλως καὶ
[2, 12]	καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´ ὧν πολλὰς	πίστεις	ἔχομεν περὶ ἑκάστου τῶν ἄστρων.
[2, 5]	ἔτι δὲ πῶς ἔχων τῷ	πιστεύειν,	πότερον ἀνθρωπίνως ἢ καρτερώτερον. Τὰς
[2, 4]	μέσον ἱδρυμένων σωμάτων ταύτην τὴν	πίστιν.	Εἰ γὰρ τὸ μὲν ὕδωρ
[2, 1]	τῶν εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν τὴν	πίστιν,	καὶ διὰ τῆς δόξης τῆς
[2, 1]	ἔχοι καὶ τοῦτο ῥοπὴν (εἰς	πίστιν	περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτοῦ καὶ
[2, 13]	τοῦ μέσου χώραν ἀποδιδόναι, τὸ	πιστὸν	οὐκ ἐκ τῶν φαινομένων ἀθροῦσιν
[2, 2]	δὲ καὶ εἰώθαμεν λέγειν τὰ	πλάγια	ἐν τῷ κόσμῳ οὐ τὸ
[2, 13]	ἢ κάτω ἢ εἰς τὰ	πλάγια	φέρεσθαι προσήκει τὸ ἐπὶ τοῦ
[2, 2]	ὄντος· τὸ γὰρ εἰς τὸ	πλάγιόν	ἐστι τὸ παρὰ τὸ ἄνω
[2, 8]	ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ	πλάνητας	μὴ στίλβειν· οἱ μὲν γὰρ
[2, 8]	μὴ στίλβειν· οἱ μὲν γὰρ	πλάνητες	ἐγγύς εἰσιν, ὥστ´ ἐγκρατὴς οὖσα
[2, 4]	τὰ δὲ κάτω τῆς τῶν	πλανήτων	ἅπτεται τῆς ἐπάνω σφαίρας. Ὥστε
[2, 2]	δευτέρας περιφορᾶς, οἷον τῆς τῶν	πλανήτων,	ἡμεῖς μὲν ἐν τοῖς ἄνω
[2, 12]	σελήνη κινοῦνται (κινήσεις ἢ τῶν	πλανωμένων	ἄστρων ἔνια· καίτοι πορρώτερον τοῦ
[2, 12]	ἓν μόνον (ἑκάστη· τῶν γὰρ	πλανωμένων	ἓν ὁτιοῦν πλείους φέρεται φοράς.
[2, 8]	ἄτοπον, τὸ δὲ πάνθ´ ὁμοίως	πλάσματι	ἔοικεν. Ἅμα δὲ καὶ οὐκ
[2, 6]	τοῦτο δὲ παντελῶς ἄλογον καὶ	πλάσματι	ὅμοιον. Ἔτι δὲ καὶ τὸ
[2, 13]	Ταὐτὸ δὴ τοῦτο ποιεῖν τῷ	πλάτει	φασὶ τὴν γῆν πρὸς τὸν
[2, 13]	δοκεῖ εἶναι σφαιροειδής, τοῖς δὲ	πλατεῖα	καὶ τὸ σχῆμα τυμπανοειδής· (ποιοῦνται
[2, 13]	καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος τὸ	πλάτος	αἴτιον εἶναί φασι τοῦ μένειν
[2, 13]	Καίτοι τῆς μονῆς οὐ τὸ	πλάτος	αἴτιον ἐξ ὧν λέγουσιν, ἀλλὰ
[2, 13]	τὸν κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται τὰ	πλάτος	ἔχοντα τῶν σωμάτων ποιεῖν· ταῦτα
[2, 13]	τοῦτον τὸν τρόπον, ὅτι τὸ	πλάτος	καὶ τὸ μέγεθος αὐτῆς αἴτιον,
[2, 13]	τῆς δίνης κωλυούσης μήτε τοῦ	πλάτους,	ἀλλ´ ὑπείκοντος τοῦ ἀέρος, ποῖ
[2, 2]	ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ	πλάτους,	ἡ δὲ τοῦ προτέρου ἀρχὴ
[2, 2]	δ´ ὡς τὸ μῆκος τοῦ	πλάτους	πρότερον, εἰ τὸ μὲν ἄνω
[2, 2]	ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ	πλάτους,	τὸ δ´ ἔμπροσθεν τοῦ βάθους.
[2, 13]	Πρῶτον μὲν οὖν εἰ μὴ	πλατὺ	τὸ σχῆμα τῆς γῆς ἐστι,
[2, 4]	ὕδωρ πρὸς γῆν, καὶ τὰ	πλεῖον	ἀεὶ ἀπέχοντα τῶν συστοίχων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 13]	μένειν οὐκ ἐθέλει, καὶ τὸ	πλεῖον	ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν δὲ τὴν
[2, 14]	τὰ μόρια αὐτῆς. Τὸ γὰρ	πλεῖον	ἀεὶ τὸ πρὸ αὑτοῦ ἔλαττον
[2, 12]	ποτ´ αἰτίαν οὐκ ἀεὶ τὰ	πλεῖον	ἀπέχοντα τῆς πρώτης φορᾶς κινεῖται
[2, 12]	καλῶς ἔχει καὶ τὴν ἐπὶ	πλεῖον	σύνεσιν, καίπερ μικρὰς ἔχοντας ἀφορμὰς
[2, 10]	ἄλλων τὸ ἐγγύτερον ἀεὶ ἐν	πλείονι,	τὸ δὲ πορρώτερον ἐν ἐλάττονι.
[2, 12]	τῶν ἐσχάτων ἀφικνεῖται μέν, διὰ	πλειόνων	δ´ ἀφικνεῖται κινήσεων. Περὶ δὲ
[2, 4]	Καὶ τὸ μὲν εὐθύγραμμον ὑπὸ	πλειόνων	περιέχεται γραμμῶν, τὸ δὲ περιφερόγραμμον
[2, 12]	ἐπιτυχεῖν, ὅσῳ δ´ ἂν διὰ	πλειόνων,	χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ νομίζειν καὶ
[2, 12]	μιᾶς, τοῖς δὲ πορρωτέρω διὰ	πλειόνων,	ὥσπερ ἐπὶ σώματος τὸ μὲν
[2, 4]	μιᾷ ἐπιφανείᾳ, τὰ δ´ εὐθύγραμμα	πλείοσιν·	ὡς γὰρ ἔχει ὁ κύκλος
[2, 12]	πρᾶξαν τοῦ δραμεῖν ἕνεκα, ὥστε	πλείους	αἱ κινήσεις· ἕτερον δ´ ἀδυνατεῖ
[2, 3]	τῇ κύκλῳ, σκεπτέον διὰ τί	πλείους	εἰσὶ φοραί, καίπερ πόρρωθεν πειρωμένοις
[2, 10]	τῶν ἄλλων βραδυτέρας τε καὶ	πλείους	(ἕκαστον γὰρ ἀντιφέρεται τῷ οὐρανῷ
[2, 4]	τὴν σφαῖραν ὡς οὐκ ἔχουσαν	πλείους	ἐπιφανείας ἢ μίαν· ἡ γὰρ
[2, 13]	καὶ τὰς τῆς σελήνης ἐκλείψεις	πλείους	ἢ τὰς τοῦ ἡλίου γίγνεσθαί
[2, 5]	φορᾶς· ἐν γὰρ τοῖς ὑποκάτω	πλείους	ἤδη αἱ φοραὶ συνεληλύθασιν εἰς
[2, 3]	εἶναι φοράν, ἢ μίαν ἢ	πλείους·	κατὰ γὰρ τὴν τοῦ ὅλου
[2, 12]	ἀπέχοντα τῆς πρώτης φορᾶς κινεῖται	πλείους	κινήσεις, ἀλλὰ τὰ μεταξὺ πλείστας.
[2, 14]	ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται καὶ κινούμενα	πλείους	μιᾶς (φορὰς ἔξω τῆς πρώτης,
[2, 12]	τῶν γὰρ πλανωμένων ἓν ὁτιοῦν	πλείους	φέρεται φοράς. Ταύτῃ τε οὖν
[2, 11]	αὐξανομένη καὶ φθίνουσα τὰ μὲν	πλεῖστα	μηνοειδὴς ἢ ἀμφίκυρτος, ἅπαξ δὲ
[2, 12]	γὰρ ἐνταῦθα αἱ τοῦ ἀνθρώπου	πλεῖσται	πράξεις· πολλῶν γὰρ τῶν εὖ
[2, 12]	πλείους κινήσεις, ἀλλὰ τὰ μεταξὺ	πλείστας.	Εὔλογον γὰρ ἂν δόξειεν εἶναι
[2, 13]	καὶ κοῦφον. Οἱ μὲν οὖν	πλεῖστοι	περὶ τὰς αἰτίας ταύτας διατρίβουσιν·
[2, 8]	προϊέναι καθ´ αὑτά, καὶ ὅτι	πλεῖστον	ἀποστῆσαι τῶν ἐχόντων ὄργανα πρὸς
[2, 8]	προέχον, ὥσπερ τὸ εὐθύγραμμον, ἀλλὰ	πλεῖστον	ἀφέστηκε τῷ σχήματι τῶν πορευτικῶν
[2, 10]	ἁπλῆς καὶ πρώτης περιφορᾶς ἐν	πλείστῳ	χρόνῳ διιέναι τὸν αὑτοῦ κύκλον,
[2, 13]	ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ τῶν	πλείστων	ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαι λεγόντων,
[2, 12]	λέγουσιν οἱ πάλαι τετηρηκότες ἐκ	πλείστων	ἐτῶν Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´
[2, 12]	χωρὶς ἕκαστον, δύο δ´ ἢ	πλείω	οὐ φαίνεται ἐν τῇ αὐτῇ
[2, 13]	πρότερον. Ἐνίοις δὲ δοκεῖ καὶ	πλείω	σώματα τοιαῦτα ἐνδέχεσθαι φέρεσθαι περὶ
[2, 3]	ἐστι δῆλον, διὰ τίνα αἰτίαν	πλείω	τὰ ἐγκύκλιά ἐστι σώματα, ὅτι
[2, 14]	ἔσχατον, ἀλλὰ δεῖ κρατεῖν τὸ	πλέον	ἕως ἂν λάβῃ τῷ αὑτοῦ
[2, 9]	δὲ συνεχὲς καὶ μὴ ποιοῦν	πληγὴν	ἀδύνατον ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα λεκτέον
[2, 9]	αὐτὰ φέρεται, ποιεῖ ψόφον καὶ	πληγήν·	ὅσα δ´ ἐν φερομένῳ ἐνδέδεται
[2, 7]	ἀέρι φέρεσθαι, ὃς διὰ τὴν	πληγὴν	τῇ κινήσει γίγνεται πῦρ. Τῶν
[2, 9]	σώματα τούτων εἴτ´ ἐν ἀέρος	πλήθει	κεχυμένῳ κατὰ τὸ πᾶν εἴτε
[2, 9]	σελήνης, ἔτι τε τοσούτων τὸ	πλῆθος	ἄστρων καὶ τὸ μέγεθος φερομένων
[2, 13]	ὁ ἀὴρ μένει διὰ τὸ	πλῆθος·	πολὺς δ´ ἐστὶ διὰ τὸ
[2, 12]	πρώτην μίαν οὖσαν φορὰν πολὺ	πλῆθος	συνέστηκεν ἄστρων, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 12]	πρώτῃ φορᾷ τοσοῦτόν ἐστιν ἄστρων	πλῆθος	ὥστε τῶν ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν
[2, 14]	τῶν φυσιολόγων λέγουσί τινες γενέσθαι.	Πλὴν	ἐκεῖνοι μὲν βίαν αἰτιῶνται τῆς
[2, 13]	τι κωλύῃ, πρὸς τὸ ἔσχατον·	πλὴν	οὐχ ὅλον πρὸς ἓν σημεῖον
[2, 13]	Οὐ γὰρ ἥ γε δίνη	πλησιάζει	πρὸς ἡμᾶς. (Ἔτι δὲ καὶ
[2, 7]	ἥλιος τετύχηκεν ἐνδεδεμένος· διὸ δὴ	πλησιάζοντός	τε αὐτοῦ καὶ ἀνίσχοντος καὶ
[2, 12]	σώματος μίαν κινουμένου φορὰν τὸ	πλησιαίτατον	ἐλαχίστας κινεῖσθαι κινήσεις, οἷον δύο,
[2, 12]	καίτοι πορρώτερον τοῦ μέσου καὶ	πλησιαίτερον	τοῦ πρώτου σώματός εἰσιν αὐτῶν.
[2, 9]	τε ψοφεῖν, οὐδ´ αὐτὸ τὸ	πλοῖον,	εἰ φέροιτο ἐν ποταμῷ. Καίτοι
[2, 9]	νεώς, ἢ πάλιν αὐτὸ τὸ	πλοῖον	κινούμενον. Τὸ δ´ ἐν μὴ
[2, 9]	ἢ ἐνυπάρχει, καθάπερ ἐν τῷ	πλοίῳ	τὰ μόρια, οὐχ οἷόν τε
[2, 13]	τὸν Μιλήσιον, ὡς διὰ τὸ	πλωτὴν	εἶναι μένουσαν ὥσπερ ξύλον ἤ
[2, 14]	τὸ μέσον. Ὥστε εἴτε ὅλη	ποθὲν	ἐφέρετο εἴτε κατὰ μέρος, ἀναγκαῖον
[2, 13]	πλάτους, ἀλλ´ ὑπείκοντος τοῦ ἀέρος,	ποῖ	ποτ´ οἰσθήσεται; Πρὸς μὲν γὰρ
[2, 12]	ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν ἄστρων εἴρηται	ποῖ´	ἄττα κατά τε τὴν οὐσίαν
[2, 11]	φύσις οὐδὲν ἀλόγως οὐδὲ μάτην	ποιεῖ,	δῆλον ὅτι καὶ σχῆμα τοιοῦτον
[2, 8]	κίνησιν (οὐθὲν γὰρ ὡς ἔτυχε	ποιεῖ	ἡ φύσις) οὐδὲ τῶν μὲν
[2, 3]	εἶναι ἀΐδιον· πάσχει γὰρ καὶ	ποιεῖ	τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ φθαρτικὰ
[2, 12]	οὖν ἀνισάζει ἡ φύσις καὶ	ποιεῖ	τινὰ τάξιν, τῇ μὲν μιᾷ
[2, 8]	λίαν. Ὁ δὲ τρόμος αὐτῆς	ποιεῖ	τοῦ ἄστρου δοκεῖν εἶναι τὴν
[2, 5]	Εἰ γὰρ ἡ φύσις ἀεὶ	ποιεῖ	τῶν ἐνδεχομένων τὸ βέλτιστον, ἔστι
[2, 9]	δ´ ἐν μὴ φερομένῳ φερόμενον	ποιεῖ	ψόφον· ἐν φερομένῳ δὲ συνεχὲς
[2, 9]	Ὅσα μὲν γὰρ αὐτὰ φέρεται,	ποιεῖ	ψόφον καὶ πληγήν· ὅσα δ´
[2, 9]	ὁ ἱστὸς καὶ ἡ πρύμνα	ποιεῖ	ψόφον πολὺν τηλικαύτης νεώς, ἢ
[2, 7]	ἡμῖν τὸ ἕκαστον τῶν ἄστρων	ποιεῖν	ἐκ τούτου τοῦ σώματος ἐν
[2, 13]	γῆ· οὐθὲν γὰρ οὐδὲ νῦν	ποιεῖν	ἐπίδηλον τὴν ἡμίσειαν ἀπεχόντων τῆς
[2, 13]	μέσον νύκτα τε καὶ ἡμέραν	ποιεῖν.	Ἔτι δ´ ἐναντίαν ἄλλην ταύτῃ
[2, 13]	τὰ πλάτος ἔχοντα τῶν σωμάτων	ποιεῖν·	ταῦτα γὰρ καὶ πρὸς τοὺς
[2, 13]	τὴν ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ τοῦτο	ποιεῖν	τῷ πλάτει φασὶ τὴν γῆν
[2, 9]	πυρός, ὥσπερ πάντες φασίν, ἀναγκαῖον	ποιεῖν	ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει τὸν ψόφον,
[2, 13]	σύνηθες, μὴ πρὸς τὸ πρᾶγμα	ποιεῖσθαι	τὴν ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς τὸν
[2, 3]	εἰσὶ φοραί, καίπερ πόρρωθεν πειρωμένοις	ποιεῖσθαι	τὴν ζήτησιν, πόρρω δ´ οὐχ
[2, 13]	δ´ ἀδύνατον εἰς τὸ ἐναντίον	ποιεῖσθαι	τὴν κίνησιν· ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης
[2, 14]	ἄστρων ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις	ποιεῖται	δύσιν. Ὥστ´ οὐ μόνον ἐκ
[2, 12]	τοδὶ μὲν δέῃ τοῦδ´ ἕνεκα	ποιῆσαι,	τοῦτο δ´ ἄλλου καὶ τοῦτο
[2, 9]	ἀληθεῖς· τὸ γὰρ ἀπορηθὲν καὶ	ποιῆσαν	τοὺς Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν
[2, 14]	τὸ μέσον, εἴτ´ ἄλλως ἔχοντα,	ποιήσει	ταὐτόν. Ὅτι μὲν οὖν ὁμοίως
[2, 6]	τίνων τε συνεστᾶσι καὶ ἐν	ποίοις	σχήμασι καὶ τίνες αἱ κινήσεις
[2, 4]	καθόλου περὶ τῶν σχημάτων, τὸ	ποῖόν	ἐστι πρῶτον, καὶ ἐν ἐπιπέδοις
[2, 13]	ἀλλ´ ἐκεῖνο ζητεῖν τὸ μέσον,	ποῖόν	τι καὶ ποῦ πέφυκεν. Ἐκεῖνο
[2, 13]	οὐ περιφερῆ τὴν ἀπόκρυψιν φαίνεται	ποιούμενος	ὑπὸ τῆς γῆς, ὡς δέον,
[2, 9]	φερομένῳ δὲ συνεχὲς καὶ μὴ	ποιοῦν	πληγὴν ἀδύνατον ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα
[2, 13]	πλατεῖα καὶ τὸ σχῆμα τυμπανοειδής·	(ποιοῦνται	δὲ τεκμήριον ὅτι δύνων καὶ
[2, 2]	λέγουσιν· ἐκεῖνοι γὰρ ἡμᾶς ἄνω	ποιοῦσι	καὶ ἐν τῷ δεξιῷ μέρει,
[2, 14]	αὐτὴν ἓν τῶν ἄστρων εἶναι	ποιοῦσιν,	οἱ δ´ ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 12]	τάξιν, τῇ μὲν μιᾷ φορᾷ	πολλὰ	ἀποδοῦσα σώματα, τῷ δ´ ἑνὶ
[2, 12]	τὸ κατορθοῦν χαλεπὸν ἢ τὸ	πολλὰ	ἢ τὸ πολλάκις, οἷον μυρίους
[2, 12]	μὲν γὰρ πρώτη μία οὖσα	πολλὰ	κινεῖ τῶν σωμάτων τῶν θείων,
[2, 13]	καὶ μένων ὁ ἀήρ, τεκμήρια	πολλὰ	λέγουσιν. Πρῶτον μὲν οὖν εἰ
[2, 12]	καὶ ἄνθρωπος, ἢ καὶ τὰ	πολλὰ	πάντα πρὸ ὁδοῦ ἐστι πρὸς
[2, 12]	τῶν εὖ δύναται τυχεῖν, ὥστε	πολλὰ	πράττειν, καὶ ἄλλων ἕνεκα. (Τῷ
[2, 12]	σῶμα αἱ ἄλλαι φοραί, ὅτι	πολλὰ	σώματα κινοῦσιν αἱ πρὸ τῆς
[2, 12]	σωμάτων τῶν θείων, αἱ δὲ	πολλαὶ	οὖσαι ἓν μόνον (ἑκάστη· τῶν
[2, 12]	τῆς ἓν ἄστρον ἐχούσης· ἐν	πολλαῖς	γὰρ σφαίραις ἡ τελευταία σφαῖρα
[2, 13]	τοῦτο κύκλῳ τοῦ κυάθου φερομένου	πολλάκις	κάτω τοῦ χαλκοῦ γινόμενον ὅμως
[2, 12]	ἢ τὸ πολλὰ ἢ τὸ	πολλάκις,	οἷον μυρίους ἀστραγάλους Χίους βαλεῖν
[2, 14]	μέσου καὶ σφαιροειδοῦς τῆς γῆς	πολλαπλάσιον	βάρος ἐπιγένοιτο πρὸς θάτερον ἡμισφαίριον,
[2, 9]	διιόντος πρὸς τὸ φερόμενον μέγεθος,	πολλαπλάσιον	μέγεθος ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο
[2, 12]	Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´ ὧν	πολλὰς	πίστεις ἔχομεν περὶ ἑκάστου τῶν
[2, 12]	σώματα, τῷ δ´ ἑνὶ σώματι	πολλὰς	φοράς. Καὶ ἔτι διὰ τόδε
[2, 2]	τοῦ δεξιοῦ κατὰ γένεσιν, ἐπειδὴ	πολλαχῶς	λέγεται τὸ πρότερον. Πρὸς δὲ
[2, 12]	ζωῆς καὶ τῆς ἀρχῆς ἑκάστης	πολλὴν	ὑπεροχὴν εἶναι τῆς πρώτης πρὸς
[2, 5]	ἂν δόξειεν εἶναι σημεῖον ἢ	πολλῆς	εὐηθείας ἢ πολλῆς προθυμίας. Οὐ
[2, 5]	σημεῖον ἢ πολλῆς εὐηθείας ἢ	πολλῆς	προθυμίας. Οὐ μὴν δίκαιόν γε
[2, 13]	καὶ τῆς μονῆς εἰρημένοι τρόποι	πολλοὶ	τυγχάνουσιν. Τὸ μὲν οὖν ἀπορῆσαι
[2, 13]	φαινόμενα προσέλκοντες καὶ πειρώμενοι συγκοσμεῖν.	Πολλοῖς	δ´ ἂν καὶ ἑτέροις συνδόξειε
[2, 13]	ἐστὶ διὰ τὸ ὑπὸ μεγέθους	πολλοῦ	ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ τῆς γῆς. Ὥστε
[2, 12]	αἱ τοῦ ἀνθρώπου πλεῖσται πράξεις·	πολλῶν	γὰρ τῶν εὖ δύναται τυχεῖν,
[2, 13]	καὶ δαψιλὸς αἰθήρ, ὡς διὰ	πολλῶν	δὴ γλώσσης ῥηθέντα ματαίως ἐκκέχυται
[2, 4]	ἑκάστῳ γένει τὸ ἓν τῶν	πολλῶν	καὶ τὸ ἁπλοῦν τῶν συνθέτων,
[2, 12]	μεγίστας ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι δὲ	πολλῶν	ὄντων τοιούτων οὐχ ἥκιστα θαυμαστόν,
[2, 12]	δι´ ὀλίγων, τὸ δὲ διὰ	πολλῶν,	τὸ δ´ οὐδ´ ἐγχειρεῖ, ἀλλ´
[2, 2]	τὸ ἄνω εἶναι τὸν ἀφανῆ	πόλον·	εἰ γὰρ ἔσται ὁ φανερός,
[2, 14]	καὶ κινεῖσθαί φασι περὶ τὸν	πόλον	μέσον. Ὅτι δ´ ἐστὶν ἀδύνατον,
[2, 13]	περὶ τὸν διὰ παντὸς τεταμένον	πόλον,	ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραπται.
[2, 2]	Δῆλον τοίνυν ὅτι ὁ ἀφανὴς	πόλος	ἐστὶ τὸ ἄνω. Καὶ οἱ
[2, 2]	ἡμισφαιρίων, τῷ μὴ κινεῖσθαι τοὺς	πόλους.	Ἅμα δὲ καὶ εἰώθαμεν λέγειν
[2, 2]	μὲν αὐτοῦ τὸ κατὰ τοὺς	πόλους	διάστημα, καὶ τῶν πόλων τὸν
[2, 2]	κάτω, ἀλλὰ τὸ παρὰ τοὺς	πόλους,	ὡς τούτου μήκους ὄντος· τὸ
[2, 13]	κλεψύδραις ὕδωρ. Ὅτι δὲ δύναται	πολὺ	βάρος φέρειν ἀπολαμβανόμενος καὶ μένων
[2, 3]	δ´ οὐχ οὕτω τῷ τόπῳ,	πολὺ	δὲ μᾶλλον τῷ τῶν συμβεβηκότων
[2, 6]	ὅλως ἀμετάβλητον, τὸ δὲ κινοῦν	πολὺ	μᾶλλον εὔλογον εἶναι τοιοῦτον· τὸ
[2, 12]	τὴν πρώτην μίαν οὖσαν φορὰν	πολὺ	πλῆθος συνέστηκεν ἄστρων, τῶν δ´
[2, 9]	καὶ ἡ πρύμνα ποιεῖ ψόφον	πολὺν	τηλικαύτης νεώς, ἢ πάλιν αὐτὸ
[2, 13]	ἀὴρ μένει διὰ τὸ πλῆθος·	πολὺς	δ´ ἐστὶ διὰ τὸ ὑπὸ
[2, 2]	καὶ τὸ κάτω. Τῶν δὲ	πόλων	ὁ μὲν ὑπὲρ ἡμᾶς φαινόμενος
[2, 2]	τοὺς πόλους διάστημα, καὶ τῶν	πόλων	τὸν μὲν ἄνω τὸν δὲ
[2, 12]	πάλιν δ´ ἑτέρῳ οὐδ´ ὁποσαοῦν	πονοῦντι	τοῦτό γ´ ἂν ἔτι ὑπάρξαι
[2, 8]	πλεῖστον ἀφέστηκε τῷ σχήματι τῶν	πορευτικῶν	σωμάτων. Ἐπεὶ οὖν δεῖ τὸν
[2, 3]	πόρρωθεν πειρωμένοις ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν,	πόρρω	δ´ οὐχ οὕτω τῷ τόπῳ,
[2, 8]	κραδαίνεται διὰ τὸ μῆκος, ἀποτεινομένη	πόρρω	λίαν. Ὁ δὲ τρόμος αὐτῆς
[2, 13]	φαινομένοις μικροῖς κύκλοις εὐθεῖα φαίνεται	πόρρωθεν.	Διὰ μὲν οὖν ταύτην τὴν
[2, 3]	τί πλείους εἰσὶ φοραί, καίπερ	πόρρωθεν	πειρωμένοις ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν, πόρρω
[2, 10]	τὸν αὑτοῦ κύκλον, τὸ δὲ	πορρωτάτω	ἐν ἐλαχίστῳ, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 10]	ἐγγυτάτω μάλιστα κρατεῖται, τὸ δὲ	πορρωτάτω	πάντων ἥκιστα διὰ τὴν ἀπόστασιν·
[2, 10]	ἀεὶ ἐν πλείονι, τὸ δὲ	πορρώτερον	ἐν ἐλάττονι. Τὸ μὲν γὰρ
[2, 12]	τῶν πλανωμένων ἄστρων ἔνια· καίτοι	πορρώτερον	τοῦ μέσου καὶ πλησιαίτερον τοῦ
[2, 12]	ὀλίγης καὶ μιᾶς, τοῖς δὲ	πορρωτέρω	διὰ πλειόνων, ὥσπερ ἐπὶ σώματος
[2, 12]	ἄν τις, καὶ διὰ τίνα	ποτ´	αἰτίαν ἐν μὲν τῇ πρώτῃ
[2, 5]	ἡ κύκλῳ φορά, διὰ τίνα	ποτ´	αἰτίαν ἐπὶ θάτερα φέρεται, ἀλλ´
[2, 12]	οὐχ ἥκιστα θαυμαστόν, διὰ τίνα	ποτ´	αἰτίαν οὐκ ἀεὶ τὰ πλεῖον
[2, 13]	ἀλλ´ ὑπείκοντος τοῦ ἀέρος, ποῖ	ποτ´	οἰσθήσεται; Πρὸς μὲν γὰρ τὸ
[2, 9]	τὸ πλοῖον, εἰ φέροιτο ἐν	ποταμῷ.	Καίτοι τοὺς αὐτοὺς λόγους ἂν
[2, 13]	τοῦτο μὲν ζητεῖν, διὰ τί	ποτε	μένει ἡ γῆ ἐπὶ τοῦ
[2, 13]	διανοίας τὸ μὴ θαυμάζειν πῶς	ποτε	μικρὸν μὲν μόριον τῆς γῆς,
[2, 5]	δὲ πῶς ἔχων τῷ πιστεύειν,	πότερον	ἀνθρωπίνως ἢ καρτερώτερον. Τὰς μὲν
[2, 13]	τινα αὐτῆς φοράν. Αὕτη οὖν	πότερον	ἄνω ἢ κάτω, ἢ ποῦ
[2, 13]	παντός. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ διοριστέον	πότερόν	ἐστί τις τοῖς σώμασι φύσει
[2, 14]	ΚΔ' Ἡμεῖς δὲ λέγωμεν πρῶτον	πότερον	ἔχει κίνησιν ἢ μένει· καθάπερ
[2, 14]	μόρια τῆς γῆς κατὰ φύσιν·	πότερον	ὅτι τοῦ παντός ἐστι μέσον,
[2, 2]	οὗτος ὁ λόγος ἐστίν) σκεπτέον	πότερον	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον ὡς
[2, 13]	οὗ τε τυγχάνει κειμένη, καὶ	πότερον	τῶν ἠρεμούντων ἐστὶν ἢ τῶν
[2, 14]	ἀμφοτέρων ἐστὶ τὸ μέσον, πρὸς	πότερον	φέρεται τὰ βάρος ἔχοντα καὶ
[2, 13]	φύσει κίνησις ἢ οὐδεμία, καὶ	πότερον	φύσει μὲν οὐκ ἔστι, βίᾳ
[2, 13]	δέ, καὶ τῶν ἐδωδίμων καὶ	ποτῶν	ἴσον ἀπέχοντος· καὶ γὰρ τοῦτον
[2, 13]	καὶ πῶς ἐπεφύκει φέρεσθαι ἢ	ποῦ;	ἀπείρου γὰρ ὄντος ἀδύνατον εἶναι
[2, 13]	πότερον ἄνω ἢ κάτω, ἢ	ποῦ	ἐστιν; Εἶναι μὲν γάρ τινα
[2, 13]	δίνην. Εἰ δὲ τοῦτο φέρεσθαί	που	πέφυκεν, δῆλον ὅτι καὶ τὴν
[2, 13]	τὸ μέσον, ποῖόν τι καὶ	ποῦ	πέφυκεν. Ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἀρχὴ
[2, 13]	τοῦτο σύνηθες, μὴ πρὸς τὸ	πρᾶγμα	ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς
[2, 13]	Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος, ἵνα μὴ	πράγματ´	ἔχωσι ζητοῦντες τὴν αἰτίαν· διὸ
[2, 13]	τοῦ μεγέθους μέσον καὶ τοῦ	πράγματος	ὂν μέσον καὶ τῆς φύσεως.
[2, 12]	τὸ δὲ καὶ ἄλλο τι	πρᾶξαν	τοῦ δραμεῖν ἕνεκα, ὥστε πλείους
[2, 12]	ἐνταῦθα αἱ τοῦ ἀνθρώπου πλεῖσται	πράξεις·	πολλῶν γὰρ τῶν εὖ δύναται
[2, 12]	ὡς ἄριστα ἔχοντι οὐθὲν δεῖ	πράξεως·	ἔστι γὰρ αὐτὸ τὸ οὗ
[2, 12]	δεῖ δ´ ὡς μετεχόντων ὑπολαμβάνειν	πράξεως	καὶ ζωῆς· οὕτω γὰρ οὐθὲν
[2, 12]	ἔχοντι ὑπάρχειν τὸ εὖ ἄνευ	πράξεως,	τῷ δ´ ἐγγύτατα διὰ ὀλίγης
[2, 6]	χρόνῳ δυνατόν, ἀλλ´ ἔστιν ἑκάστης	πράξεως	ὡρισμένος ὁ ἐλάχιστος χρόνος κατὰ
[2, 12]	νομίζειν καὶ τὴν τῶν ἄστρων	πρᾶξιν	εἶναι τοιαύτην οἵα περ ἡ
[2, 12]	τὸ οὗ ἕνεκα, ἡ δὲ	πρᾶξις	ἀεί ἐστιν ἐν δυσίν, ὅταν
[2, 12]	εὖ δύναται τυχεῖν, ὥστε πολλὰ	πράττειν,	καὶ ἄλλων ἕνεκα. (Τῷ δ´
[2, 13]	τὴν κίνησιν. Ἦν ἄρα καὶ	πρὶν	γενέσθαι τὴν δίνην τὸ μὲν
[2, 13]	τις τῶν φερομένων μορίων αὐτῆς,	πρὶν	πεσεῖν, ὑφαιροίη τὴν γῆν, οἰσθήσεται
[2, 14]	Τὸ γὰρ πλεῖον ἀεὶ τὸ	πρὸ	αὑτοῦ ἔλαττον προωθεῖν ἀναγκαῖον μέχρι
[2, 12]	ἢ καὶ τὰ πολλὰ πάντα	πρὸ	ὁδοῦ ἐστι πρὸς τὸ ἄριστον.
[2, 12]	ὅτι πολλὰ σώματα κινοῦσιν αἱ	πρὸ	τῆς τελευταίας καὶ τῆς ἓν
[2, 8]	οὐδὲν γὰρ ἀπηρτημένον ἔχει οὐδὲ	προέχον,	ὥσπερ τὸ εὐθύγραμμον, ἀλλὰ πλεῖστον
[2, 12]	αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι νομίζοντας τὴν	προθυμίαν	μᾶλλον ἢ θράσους, εἴ τις
[2, 5]	ἢ πολλῆς εὐηθείας ἢ πολλῆς	προθυμίας.	Οὐ μὴν δίκαιόν γε πᾶσιν
[2, 8]	τὰ δ´ ἄλλα (ἄστρα) μὴ	προϊέναι	δι´ αὑτῶν, εὐλόγως ἂν ἑκάτερον
[2, 8]	ἀφελεῖν πάντα δι´ ὧν ἐνεδέχετο	προϊέναι	καθ´ αὑτά, καὶ ὅτι πλεῖστον
[2, 9]	αὐτῶν, ὥσπερ τὸ μέλλον ἔσεσθαι	προνοούσης	τῆς φύσεως, ὅτι μὴ τοῦτον
[2, 9]	εἶναι πρὸς τὴν ἐναντίαν σιγήν·	πρὸς	ἄλληλα γὰρ φωνῆς καὶ σιγῆς
[2, 3]	ἔχειν τὰ στοιχεῖα τῶν σωμάτων	πρὸς	ἄλληλα. Λεχθήσεται δὲ καὶ περὶ
[2, 10]	δ´ ὕστερα, καὶ πῶς ἔχει	πρὸς	ἄλληλα τοῖς ἀποστήμασιν, ἐκ τῶν
[2, 14]	καὶ περὶ Κύπρον, ἐν τοῖς	πρὸς	ἄρκτον δὲ χωρίοις οὐχ ὁρῶνται,
[2, 14]	μεταβολήν, καὶ μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι	πρὸς	ἄρκτον τε καὶ μεσημβρίαν μεταβαίνουσιν·
[2, 14]	τὰ διὰ παντὸς ἐν τοῖς	πρὸς	ἄρκτον φαινόμενα τῶν ἄστρων ἐν
[2, 13]	πάντα τὰ βάρος ἔχοντα φέρεται	πρὸς	αὐτήν; Οὐ γὰρ ἥ γε
[2, 8]	ἐγγύς εἰσιν, ὥστ´ ἐγκρατὴς οὖσα	πρὸς	αὐτοὺς ἀφικνεῖται ἡ ὄψις· πρὸς
[2, 4]	ὡς ἀνάλογον ἔχει, καθάπερ ὕδωρ	πρὸς	γῆν, καὶ τὰ πλεῖον ἀεὶ
[2, 8]	μάλιστα κατέχοι τὸν αὐτὸν τόπον)	πρὸς	δὲ τὴν εἰς τὸ πρόσθεν
[2, 8]	πρὸς αὐτοὺς ἀφικνεῖται ἡ ὄψις·	πρὸς	δὲ τοὺς μένοντας κραδαίνεται διὰ
[2, 8]	οὐκ ἂν κινοῖτο δι´ αὑτῶν.	Πρὸς	δὲ τούτοις ἄλογον τὸ μηθὲν
[2, 1]	ἀπαθὴς πάσης θνητῆς δυσχερείας ἐστίν,	πρὸς	δὲ τούτοις ἄπονος διὰ τὸ
[2, 14]	τοῦ μέσου, φανερὸν ἐκ τούτων·	πρὸς	δὲ τούτοις δῆλον ἐκ τῶν
[2, 2]	ἐπειδὴ πολλαχῶς λέγεται τὸ πρότερον.	Πρὸς	δὲ τούτοις, εἰ τὸ μὲν
[2, 3]	γὰρ ἔχει ἕκαστον τῶν στοιχείσων	πρὸς	ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ καὶ τοῦτο
[2, 13]	αἴτια τοῖς αὐτοῖς. Ἔτι δὲ	πρὸς	Ἐμπεδοκλέα κἂν ἐκεῖνό τις εἴπειεν.
[2, 14]	πανταχόθεν ἀπὸ τῶν ἐσχάτων φερομένων	πρὸς	ἓν μέσον ἀναγκαῖον ὅμοιον γίγνεσθαι
[2, 13]	τὸ ἔσχατον· πλὴν οὐχ ὅλον	πρὸς	ἓν σημεῖον (τοῦτο γὰρ ἀναγκαῖον
[2, 14]	ἀλλὰ πρὸς ὁμοίας γωνίας, ὥστε	πρὸς	ἓν τὸ μέσον φέρεται, καὶ
[2, 2]	τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν	πρὸς	ἡμᾶς ἐπαναφέροντες· ἢ γὰρ κατὰ
[2, 13]	γὰρ ἥ γε δίνη πλησιάζει	πρὸς	ἡμᾶς. (Ἔτι δὲ καὶ τὸ
[2, 14]	τῆς γῆς πολλαπλάσιον βάρος ἐπιγένοιτο	πρὸς	θάτερον ἡμισφαίριον, οὐκ ἔσται τὸ
[2, 8]	πλεῖστον ἀποστῆσαι τῶν ἐχόντων ὄργανα	πρὸς	κίνησιν. Διὸ καὶ εὐλόγως ἂν
[2, 8]	εἶναι καὶ ἕκαστον τῶν ἄστρων.	Πρὸς	μὲν γὰρ τὴν ἐν ἑαυτῷ
[2, 13]	τοῦ ἀέρος, ποῖ ποτ´ οἰσθήσεται;	Πρὸς	μὲν γὰρ τὸ μέσον βίᾳ,
[2, 14]	μικρᾶς γὰρ γιγνομένης μεταστάσεως ἡμῖν	πρὸς	μεσημβρίαν καὶ ἄρκτον ἐπιδήλως ἕτερος
[2, 14]	ὅτι πάντα φέρεται τὰ βαρέα	πρὸς	ὁμοίας γωνίας, ἀλλ´ οὐ παρ´
[2, 14]	οὐ παρ´ ἄλληλα φέρεται ἀλλὰ	πρὸς	ὁμοίας γωνίας, ὥστε πρὸς ἓν
[2, 12]	πρόσκειται, παντὸς δὲ πεπερασμένου σώματος	πρὸς	πεπερασμένον ἡ δύναμίς ἐστιν. Ἀλλὰ
[2, 14]	ταὐτὸν ἀμφοτέρων ἐστὶ τὸ μέσον,	πρὸς	πότερον φέρεται τὰ βάρος ἔχοντα
[2, 2]	τὰ ὄπισθεν ἢ τὰ δεξιὰ	πρὸς	τὰ ἀριστερὰ ἐν ἅπασι τοῖς
[2, 13]	τοῦ μέσου ἱδρυμένον καὶ ὁμοίως	πρὸς	τὰ ἔσχατα ἔχον· ἅμα δ´
[2, 13]	ἄρα διὰ τὸ ὁμοίως ἔχειν	πρὸς	τὰ ἔσχατα· τοῦτο μὲν γὰρ
[2, 2]	ἐλάττω διαφορὰν ἔχει τὰ ἄνω	πρὸς	τὰ κάτω καὶ τὰ ἔμπροσθεν
[2, 2]	τὰ κάτω καὶ τὰ ἔμπροσθεν	πρὸς	τὰ ὄπισθεν ἢ τὰ δεξιὰ
[2, 13]	ἣν ἀντίχθονα ὄνομα καλοῦσιν, οὐ	πρὸς	τὰ φαινόμενα τοὺς λόγους καὶ
[2, 4]	κέντρου ἡ ΑΕ. Ὥστ´ ἀνάγκη	πρὸς	ταῖς ἐκ τοῦ κέντρου εἶναι
[2, 12]	πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι τῆς πρώτης	πρὸς	τὰς ἄλλας, εἴη δ´ ἂν
[2, 2]	τινὰ δύναμιν ἀρχῆς τὸ ἄνω	πρὸς	τὰς ἄλλας ἰδέας. Διά τε
[2, 2]	ὥστε συμβαίνειν ἡμᾶς μὲν εἶναι	πρὸς	τῇ ἀρχῇ, ἐκείνους δὲ πρὸς
[2, 13]	τό τε ἀπόστημα τοῦ ἡλίου	πρὸς	τὴν γῆν καὶ τὸ τῆς
[2, 9]	ψόφον, ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι	πρὸς	τὴν ἐναντίαν σιγήν· πρὸς ἄλληλα
[2, 8]	ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν φύσιν	πρὸς	τὴν κίνησιν (οὐθὲν γὰρ ὡς
[2, 11]	διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν ὄργανον	πρὸς	τὴν κίνησιν. Ὥστε δῆλον ὅτι
[2, 13]	καὶ τὰς αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ	πρός	τινας λόγους καὶ δόξας αὑτῶν
[2, 13]	ὁμοιότητος) ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον μόριον	πρὸς	τὸ ἀνάλογον τοῦ ἐσχάτου, λέγω
[2, 2]	ἐν οἷς ἔχει τὸ δεξιὸν	πρὸς	τὸ ἀριστερὸν διαφορὰν καὶ τοῖς
[2, 12]	πολλὰ πάντα πρὸ ὁδοῦ ἐστι	πρὸς	τὸ ἄριστον. Τὸ μὲν οὖν
[2, 12]	πρὸς τὸ ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ δραμεῖν μόνον ἢ ἰσχνανθῆναι,
[2, 14]	πῦρ ἀπὸ τοῦ μέσου πάλιν	πρὸς	τὸ ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν
[2, 12]	ὀλίγας κινήσεις· οὐ γὰρ ἀφικνεῖται	πρὸς	τὸ ἔσχατον, ἀλλὰ μέχρι ὅτου
[2, 13]	φερόμενον, ἂν μή τι κωλύῃ,	πρὸς	τὸ ἔσχατον· πλὴν οὐχ ὅλον
[2, 14]	εἰς τοὐναντίον φερόμενα τοῖς βάρεσι	πρὸς	τὸ ἔσχατον φέρεται τοῦ περιέχοντος
[2, 14]	πῶς ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι	πρὸς	τὸ μέσον, βάρος ἔχον. Δῆλον
[2, 14]	δ´ ἐπ´ εὐθείας πάντα φέρεται	πρὸς	τὸ μέσον. Διόπερ οὐχ οἷόν
[2, 14]	ἐσχάτων διῃρημένα τὰ μόρια συνήχθη	πρὸς	τὸ μέσον, εἴτ´ ἄλλως ἔχοντα,
[2, 14]	τὰ διακρινόμενα ἐφέρετο ὁμοίως πάντοθεν	πρὸς	τὸ μέσον. Εἴτ´ οὖν ὁμοίως
[2, 14]	ἔχειν φέρεσθαι τὸ βάρος ἔχον	πρὸς	τὸ μέσον. Ἐν δυνάμει οὖν
[2, 13]	πᾶσι κοινόν, τὸ δὲ φέρεσθαι	πρὸς	τὸ μέσον ἴδιον τῆς γῆς.
[2, 14]	τῶν μορίων βάρος ἔχει μέχρι	πρὸς	τὸ μέσον, καὶ τὸ ἔλαττον
[2, 13]	ἐφέρετο τὰ μόρια τῆς γῆς	πρὸς	τὸ μέσον· νῦν δὲ διὰ
[2, 13]	τοῦ μέσου, ἀλλὰ καὶ φερομένη	πρὸς	τὸ μέσον. Ὅπου γὰρ ὁτιοῦν
[2, 14]	εἰ μὴ πανταχόθεν ὁμοίως συνέθει	πρὸς	τὸ μέσον τὰ μόρια αὐτῆς.
[2, 13]	φέρεται τὰ μείζω καὶ βαρύτερα	πρὸς	τὸ μέσον τῆς δίνης. Διὸ
[2, 4]	σφαιροειδές. Ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ	πρὸς	τὸ μέσον τούτων· τὰ γὰρ
[2, 14]	γὰρ φύσει πέφυκε φέρεσθαι πάντοθεν	πρὸς	τὸ μέσον, ὥσπερ φαίνεται, καὶ
[2, 13]	γὰρ ἡμῖν τοῦτο σύνηθες, μὴ	πρὸς	τὸ πρᾶγμα ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν
[2, 13]	δ´ οἷον τὸ τέταρτον μέρος	πρὸς	τὸ τέταρτον μέρος τοῦ περιέχοντος·
[2, 14]	μέσῳ. Ὅτι δὲ φέρεται καὶ	πρὸς	τὸ τῆς γῆς μέσον, σημεῖον
[2, 14]	διότι τῆς γῆς. Ἀνάγκη δὴ	πρὸς	τὸ τοῦ παντός· καὶ γὰρ
[2, 14]	γῆς, ἀλλὰ καὶ μὴ μέγαν	πρὸς	τὸ τῶν ἄλλων ἄστρων μέγεθος.
[2, 12]	αἱ κινήσεις· ἕτερον δ´ ἀδυνατεῖ	πρὸς	τὸ ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ πρὸς
[2, 9]	φερομένων, καὶ τοῦ ψόφου διιόντος	πρὸς	τὸ φερόμενον μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος
[2, 14]	παρ´ ἄλληλα· τοῦτο δὲ πέφυκε	πρὸς	τὸ φύσει σφαιροειδές. Ἢ οὖν
[2, 2]	δ´ ἐν τῷ κάτω καὶ	πρὸς	τοῖς ἀριστεροῖς, ἐναντίως ἢ ὡς
[2, 2]	τῷ ἄνω εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ καὶ	πρὸς	τοῖς δεξιοῖς, ἡμεῖς δ´ ἐν
[2, 5]	ἐπὶ τῆς εὐθείας φορῶν ἡ	πρὸς	τὸν ἄνω τόπον τιμιωτέρα (θειότερος
[2, 14]	σφαίρας ἐστίν. Οὐδὲν δὲ διοίσει	πρὸς	τὸν λόγον, οὐδ´ εἰ μὴ
[2, 13]	πρᾶγμα ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν ἀλλὰ	πρὸς	τὸν τἀναντία λέγοντα· καὶ γὰρ
[2, 13]	τῷ πλάτει φασὶ τὴν γῆν	πρὸς	τὸν ὑποκείμενον ἀέρα, (τὸν δ´
[2, 13]	σωμάτων ποιεῖν· ταῦτα γὰρ καὶ	πρὸς	τοὺς ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως διὰ
[2, 13]	τὸν ἐκείνων λόγον. Ὅλως δὲ	πρὸς	τοὺς οὕτω λέγοντας περὶ τῆς
[2, 13]	ἀναγκαῖον συμβαίνειν, διώρισται πρότερον, καὶ	πρὸς	τούτοις ὅτι οὐδ´ ἠρεμεῖν ἐνδέχεται·
[2, 2]	πρὸς τῇ ἀρχῇ, ἐκείνους δὲ	πρὸς	τῷ τέλει. Περὶ μὲν οὖν
[2, 13]	τὴν γῆν· ὁμοίως γὰρ ἕξει	πρὸς	τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων ὁτιοῦν·
[2, 2]	δὲ δεῖ καὶ τῷ οὐρανῷ	προσάπτειν	τι τῶν τοιούτων, καὶ τὸ
[2, 2]	ἢ μᾶλλον ἑτέρως, εἴπερ δεῖ	προσάπτειν	τῷ τοῦ παντὸς σώματι ταύτας
[2, 1]	τούτοις ἄπονος διὰ τὸ μηδεμιᾶς	προσδεῖσθαι	βιαίας ἀνάγκης, ἣ κατέχει κωλύουσα
[2, 1]	οἵ φασιν Ἄτλαντός τινος αὐτῷ	προσδεῖσθαι	τὴν σωτηρίαν· ἐοίκασι γὰρ καὶ
[2, 13]	καὶ δόξας αὑτῶν τὰ φαινόμενα	προσέλκοντες	καὶ πειρώμενοι συγκοσμεῖν. Πολλοῖς δ´
[2, 13]	μᾶλλον δεῦρο ἢ δεῦρο κινεῖσθαι	προσήκει.	Ἀλλὰ διά γε τοῦτον τὸν
[2, 13]	ἢ εἰς τὰ πλάγια φέρεσθαι	προσήκει	τὸ ἐπὶ τοῦ μέσου ἱδρυμένον
[2, 13]	λόγων. Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται	προσήκειν	τὴν τιμιωτάτην ὑπάρχειν χώραν, εἶναι
[2, 13]	Πυθαγόρειοι καὶ διὰ τὸ μάλιστα	προσήκειν	φυλάττεσθαι τὸ κυριώτατον τοῦ παντός,
[2, 8]	πρὸς δὲ τὴν εἰς τὸ	πρόσθεν	ἀχρηστότατον· ἥκιστα γὰρ ὅμοιον τοῖς
[2, 5]	τρόπον καὶ ἡ εἰς τὸ	πρόσθεν	τῆς εἰς τοὔπισθεν, ἔχει, εἴπερ
[2, 4]	πρότερον, καὶ τῇ μὲν εὐθείᾳ	πρόσθεσίς	ἐστιν ἀεί, τῇ δὲ τοῦ
[2, 2]	καὶ τὸ κάτω, καὶ τὸ	πρόσθιον	καὶ τὸ ἀντικείμενον, καὶ τὸ
[2, 12]	φύσει φορά, αὕτη δὲ οἷον	πρόσκειται,	παντὸς δὲ πεπερασμένου σώματος πρὸς
[2, 13]	περιφερῆ γίνεσθαι τὴν ἀποτομήν, οὐ	προσλογιζόμενοι	τό τε ἀπόστημα τοῦ ἡλίου
[2, 13]	εἶναι τῆς γῆς· ἀλλ´ ἔτι	προστιθέασι,	καὶ φασὶ διὰ τὴν ἠρεμίαν
[2, 14]	ὄγκον, φανερόν· ἴσου γὰρ πάντῃ	προστιθεμένου	ἴσον ἀνάγκη ἀπέχειν τοῦ μέσου
[2, 8]	ἀεὶ δῆλόν ἐστι τὸ καλούμενον	πρόσωπον.	Ὥστ´ ἐπεὶ κινούμενα μὲν δι´
[2, 2]	ἡ δὲ τοῦ προτέρου ἀρχὴ	προτέρα,	πρότερον ἂν εἴη τὸ ἄνω
[2, 10]	κινεῖται τῷ τὰ μὲν εἶναι	πρότερα	τὰ δ´ ὕστερα, καὶ πῶς
[2, 2]	τὸ ἀριστερόν, ἔτι πρότερον τὰς	προτέρας	ὑποληπτέον ὑπάρχειν ἀρχὰς ἐν αὐτῷ.
[2, 2]	δὲ τοῦ προτέρου ἀρχὴ προτέρα,	πρότερον	ἂν εἴη τὸ ἄνω τοῦ
[2, 4]	τοῦ ἀτελοῦς, καὶ διὰ ταῦτα	πρότερον	ἂν εἴη τῶν σχημάτων ὁ
[2, 2]	ὡς τὸ μῆκος τοῦ πλάτους	πρότερον,	εἰ τὸ μὲν ἄνω τοῦ
[2, 5]	οὖν οὐκ εἰσὶν ἐναντίαι αὗται,	πρότερον	εἴρηται. Ἀλλ´ εἰ μηδὲν ὡς
[2, 9]	συμβαίνειν. Ταῦτα δή, καθάπερ εἴρηται	πρότερον,	ἐμμελῶς μὲν λέγεται καὶ μουσικῶς,
[2, 13]	καὶ τὴν ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν	πρότερον.	Ἐνίοις δὲ δοκεῖ καὶ πλείω
[2, 3]	τῶν ἐναντίων, καὶ τῆς στερήσεως	πρότερον	ἡ κατάφασις (λέγω δ´ οἷον
[2, 4]	αὐτὴν ἐφέξει χώραν, ἀλλ´ ὅπου	πρότερον	ἦν σῶμα, νῦν οὐκ ἔσται,
[2, 5]	καὶ τὸ ἀριστερόν, καθάπερ ἐλέχθη	πρότερον,	(καὶ μαρτυρεῖ δ´ ἡ ῥηθεῖσα
[2, 13]	τούτων ὅτι ἀναγκαῖον συμβαίνειν, διώρισται	πρότερον,	καὶ πρὸς τούτοις ὅτι οὐδ´
[2, 4]	αὐτοῦ λαβεῖν δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται	πρότερον,	καὶ τῇ μὲν εὐθείᾳ πρόσθεσίς
[2, 5]	ῥηθεῖσα ἀπορία ὅτι ἔχει) τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον· αὕτη γὰρ ἡ
[2, 13]	καὶ τὸ μὴ συννοεῖν ὅτι	πρότερον	μὲν διὰ τὴν δίνησιν ἐφέρετο
[2, 13]	Ἐπεὶ δὲ (περὶ τούτων διώρισται	πρότερον	ὅσα κατὰ τὴν παροῦσαν δύναμιν
[2, 2]	ὑπάρχειν. Ἡμῖν δ´ ἐπεὶ διώρισται	πρότερον	ὅτι ἐν τοῖς ἔχουσιν ἀρχὴν
[2, 2]	γένεσιν, ἐπειδὴ πολλαχῶς λέγεται τὸ	πρότερον.	Πρὸς δὲ τούτοις, εἰ τὸ
[2, 2]	ὑπάρχει καὶ τὸ ἀριστερόν, ἔτι	πρότερον	τὰς προτέρας ὑποληπτέον ὑπάρχειν ἀρχὰς
[2, 4]	περιφερόγραμμον ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ δὲ	πρότερον	(τῇ φύσει) ἐν ἑκάστῳ γένει
[2, 4]	κύκλον· ὥστ´ εἰ τὸ τέλειον	πρότερον	τοῦ ἀτελοῦς, καὶ διὰ ταῦτα
[2, 13]	καὶ κοῦφον ὥρισται, ἀλλὰ τῶν	πρότερον	ὑπαρχόντων βαρέων καὶ κούφων τὰ
[2, 2]	τοῦ πλάτους, ἡ δὲ τοῦ	προτέρου	ἀρχὴ προτέρα, πρότερον ἂν εἴη
[2, 14]	ἀεὶ τὸ πρὸ αὑτοῦ ἔλαττον	προωθεῖν	ἀναγκαῖον μέχρι τοῦ μέσου τὴν
[2, 14]	ἐχόντων ἀμφοῖν, καὶ τοῦ βαρυτέρου	προωθοῦντος	μέχρι τούτου τὸ ἔλαττον βάρος.
[2, 14]	ἐλαττόνων ὑπὸ τῶν μειζόνων τῇ	προώσει	τῆς ῥοπῆς. Εἴτ´ οὖν ἐγένετο,
[2, 9]	φερόμενος ὁ ἱστὸς καὶ ἡ	πρύμνα	ποιεῖ ψόφον πολὺν τηλικαύτης νεώς,
[2, 12]	κατὰ λόγον· ἡ μὲν γὰρ	πρώτη	μία οὖσα πολλὰ κινεῖ τῶν
[2, 12]	ποτ´ αἰτίαν ἐν μὲν τῇ	πρώτῃ	φορᾷ τοσοῦτόν ἐστιν ἄστρων πλῆθος
[2, 12]	ἀπορίας ὅτι κατὰ μὲν τὴν	πρώτην	μίαν οὖσαν φορὰν πολὺ πλῆθος
[2, 10]	μὲν ἐγγυτάτω τῆς ἁπλῆς καὶ	πρώτης	περιφορᾶς ἐν πλείστῳ χρόνῳ διιέναι
[2, 12]	ἑκάστης πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι τῆς	πρώτης	πρὸς τὰς ἄλλας, εἴη δ´
[2, 5]	πρώτου οὐρανοῦ καὶ περὶ τῆς	πρώτης	φορᾶς· ἐν γὰρ τοῖς ὑποκάτω
[2, 12]	ἀεὶ τὰ πλεῖον ἀπέχοντα τῆς	πρώτης	φορᾶς κινεῖται πλείους κινήσεις, ἀλλὰ
[2, 1]	εἰρημένον ἔχειν τρόπον περὶ τῆς	πρώτης	φορᾶς, οὐ μόνον αὐτοῦ περὶ
[2, 14]	πλείους μιᾶς (φορὰς ἔξω τῆς	πρώτης,	ὥστε καὶ τὴν γῆν ἀναγκαῖον,
[2, 6]	χώραν. Εἰ οὖν ἐν τοῖς	πρώτοις	μή ἐστι τὸ παρὰ φύσιν
[2, 2]	γὰρ ταύτας λέγω ὅθεν ἄρχονται	πρῶτον	αἱ κινήσεις τοῖς ἔχουσιν. Ἔστι
[2, 4]	καὶ τὸ ἁπλοῦν τῶν συνθέτων,	πρῶτον	ἂν εἴη τῶν ἐπιπέδων σχημάτων
[2, 4]	πρῶτον σχῆμα τοῦ πρώτου σώματος,	πρῶτον	δὲ σῶμα τὸ ἐν τῇ
[2, 14]	ὅνπερ κἂν εἰ γιγνομένη τὸ	πρῶτον	ἐγένετο. Κατὰ τοῦτόν τε δὴ
[2, 2]	ταύτας τὰς ἀρχάς. Εὐθὺς γὰρ	πρῶτον,	εἰ τὸ δεξιὸν ὑπάρχει καὶ
[2, 4]	τῇ οὐσίᾳ καὶ τῇ φύσει	πρῶτον.	Εἴπωμεν δὲ καθόλου περὶ τῶν
[2, 4]	τῷ εἴδει. Ὅτι μὲν οὖν	πρῶτόν	ἐστιν ἡ σφαῖρα τῶν στερεῶν
[2, 12]	δι´ ἓν μὲν ἄν τις	πρῶτον	εὐλόγως οἰηθείη τοῦθ´ ὑπάρχειν· νοῆσαι
[2, 2]	τι τῶν τοιούτων, καὶ τὸ	πρῶτον,	καθάπερ εἴπομεν, ἐν τοῖς ζῴοις
[2, 6]	μὲν γὰρ κινούμενον δέδεικται ὅτι	πρῶτον	καὶ ἁπλοῦν καὶ (ἀγένητον καὶ
[2, 4]	τῶν σχημάτων, τὸ ποῖόν ἐστι	πρῶτον,	καὶ ἐν ἐπιπέδοις καὶ ἐν
[2, 13]	ὁ ἀήρ, τεκμήρια πολλὰ λέγουσιν.	Πρῶτον	μὲν οὖν εἰ μὴ πλατὺ
[2, 14]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἡμεῖς δὲ λέγωμεν	πρῶτον	πότερον ἔχει κίνησιν ἢ μένει·
[2, 4]	σχῆμα. Ἐπεὶ δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	σχῆμα τοῦ πρώτου σώματος, πρῶτον
[2, 6]	εὔλογον εἶναι τοιοῦτον· τὸ γὰρ	πρῶτον	τοῦ πρώτου καὶ τὸ ἁπλοῦν
[2, 12]	τῆς θειοτάτης ἀρχῆς. Ὁ δὲ	πρῶτος	οὐρανὸς εὐθὺς τυγχάνει διὰ μιᾶς
[2, 6]	τοιοῦτον· τὸ γὰρ πρῶτον τοῦ	πρώτου	καὶ τὸ ἁπλοῦν τοῦ ἁπλοῦ
[2, 12]	Τὰ δ´ ἐν μέσῳ τοῦ	πρώτου	καὶ τῶν ἐσχάτων ἀφικνεῖται μέν,
[2, 5]	Λέγω δὲ τοῦτο περὶ τοῦ	πρώτου	οὐρανοῦ καὶ περὶ τῆς πρώτης
[2, 1]	εἴπερ κινεῖ φέρεσθαι πεφυκότος τοῦ	πρώτου	σώματος ἄλλως καὶ κινεῖ συνεχῶς,
[2, 12]	τοῦ μέσου καὶ πλησιαίτερον τοῦ	πρώτου	σώματός εἰσιν αὐτῶν. Δῆλον δὲ
[2, 12]	γὰρ ἂν δόξειεν εἶναι τοῦ	πρώτου	σώματος μίαν κινουμένου φορὰν τὸ
[2, 4]	τὸ μὲν πρῶτον σχῆμα τοῦ	πρώτου	σώματος, πρῶτον δὲ σῶμα τὸ
[2, 2]	τοῦ οὐρανοῦ, καθάπερ οἱ καλούμενοι	Πυθαγόρειοι	(ἐκείνων γὰρ οὗτος ὁ λόγος
[2, 13]	πῦρ. (Ἔτι δ´ οἵ γε	Πυθαγόρειοι	καὶ διὰ τὸ μάλιστα προσήκειν
[2, 2]	ἀριστεροῖς, ἐναντίως ἢ ὡς οἱ	Πυθαγόρειοι	λέγουσιν· ἐκεῖνοι γὰρ ἡμᾶς ἄνω
[2, 13]	περὶ τὴν Ἰταλίαν, καλούμενοι δὲ	Πυθαγόρειοι	λέγουσιν· ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ
[2, 9]	γὰρ ἀπορηθὲν καὶ ποιῆσαν τοὺς	Πυθαγορείους	φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν τῶν φερομένων
[2, 2]	καὶ ὄπισθεν. Διὸ καὶ τῶν	Πυθαγορείων	ἄν τις θαυμάσειεν ὅτι δύο
[2, 13]	δὲ κἂν ἐκ μεγάλου συνέλθοι	πυκνούμενον	εἰς ἐλάττω τόπον, οὕτω κἂν
[2, 2]	οὐ πανταχόθεν ὁμοίως, οἷον τὸ	πῦρ	ἄνω μόνον καὶ ἡ γῆ
[2, 13]	ἡμᾶς. (Ἔτι δὲ καὶ τὸ	πῦρ	ἄνω φέρεται διὰ τίν´ αἰτίαν;
[2, 14]	μέσον, ὥσπερ φαίνεται, καὶ τὸ	πῦρ	ἀπὸ τοῦ μέσου πάλιν πρὸς
[2, 3]	μὴν εἰ γῆν, ἀνάγκη καὶ	πῦρ	εἶναι· τῶν γὰρ ἐναντίων εἰ
[2, 13]	ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ μέσου	πῦρ	εἶναί φασι, τὴν δὲ γῆν,
[2, 7]	λέγουσιν, ὅτι τὸ ἄνω σῶμα	πῦρ	εἶναί φασιν, ὡς εὔλογον ὂν
[2, 14]	γὰρ τὰ κοῦφα καὶ τὸ	πῦρ	εἰς τοὐναντίον φερόμενα τοῖς βάρεσι
[2, 13]	κεῖσθαι αὐτήν, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ	πῦρ.	(Ἔτι δ´ οἵ γε Πυθαγόρειοι
[2, 13]	μέσου, μένειν, ὥστε καὶ τὸ	πῦρ	ἠρεμήσει· τὸ γὰρ εἰρημένον οὐκ
[2, 3]	κινήσεως. Ἀλλὰ μὴν εἴπερ ἔστι	πῦρ	καὶ γῆ, ἀνάγκη καὶ τὰ
[2, 13]	τιμιωτάτην ὑπάρχειν χώραν, εἶναι δὲ	πῦρ	μὲν γῆς τιμιώτερον, τὸ δὲ
[2, 13]	ἐπὶ τοῦ μέσου, τὸ δὲ	πῦρ	μὴ ζητεῖν διὰ τί ἐπὶ
[2, 4]	περὶ τὸ ὕδωρ, τὸ δὲ	πῦρ	περὶ τὸν ἀέρα, καὶ τὰ
[2, 3]	εἶναι, γένεσιν δ´, εἴπερ καὶ	πῦρ,	τοῦτο δὲ καὶ τἆλλα, εἴπερ
[2, 7]	τὴν πληγὴν τῇ κινήσει γίγνεται	πῦρ.	Τῶν δὲ ἄνω ἕκαστον ἐν
[2, 13]	τὸ ταύτην ἔχον τὴν χώραν	πῦρ·	ὥσπερ τὸ μέσον ἁπλῶς λεγόμενον,
[2, 7]	οὔτε πύρινά ἐστιν οὔτ´ ἐν	πυρὶ	φέρεται, ταῦθ´ ἡμῖν εἰρήσθω περὶ
[2, 7]	θερμότης. Ὅτι μὲν οὖν οὔτε	πύρινά	ἐστιν οὔτ´ ἐν πυρὶ φέρεται,
[2, 7]	φέρεσθαι πέφυκεν· ὥσπερ γὰρ οἱ	πύρινα	φάσκοντες εἶναι διὰ τοῦτο λέγουσιν,
[2, 13]	ἁρμόσει λόγος καὶ ἐπὶ τοῦ	πυρός·	ἀνάγκη γὰρ τεθὲν μένειν ὁμοίως
[2, 7]	εὐλογώτερον οὖν τὸ ἐγγύτερον τοῦ	πυρός,	ἐγγύτερον δὲ ὁ ἀήρ· οἷον
[2, 13]	ζητητέον αὐτοῖς περὶ τῆς τοῦ	πυρὸς	μονῆς ἐπὶ τῶν ἐσχάτων. Θαυμαστὸν
[2, 9]	κεχυμένῳ κατὰ τὸ πᾶν εἴτε	πυρός,	ὥσπερ πάντες φασίν, ἀναγκαῖον ποιεῖν
[2, 14]	χαλεπὸν μικρὸν ἐπιτείναντας, καὶ διελόντας	πῶς	ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι πρὸς
[2, 13]	κοῦφον, ἃ τίνι διώριστο καὶ	πῶς	ἐπεφύκει φέρεσθαι ἢ ποῦ; ἀπείρου
[2, 10]	πρότερα τὰ δ´ ὕστερα, καὶ	πῶς	ἔχει πρὸς ἄλληλα τοῖς ἀποστήμασιν,
[2, 5]	λέγειν τίς ἐστιν, ἔτι δὲ	πῶς	ἔχων τῷ πιστεύειν, πότερον ἀνθρωπίνως
[2, 13]	κουφότερον, καὶ γῆς ὕδωρ· ὥστε	πῶς	οἷόν τε τὸ κουφότερον κατωτέρω
[2, 13]	ἀλυποτέρας διανοίας τὸ μὴ θαυμάζειν	πῶς	ποτε μικρὸν μὲν μόριον τῆς