Livre, chapitre |
[2, 9] |
οὐδὲν
πάθος,
διὰ
τὸ
μὴ
|
ψοφεῖν. |
Ἅμα
δ´
ἐστὶ
τό
τ´ |
[2, 9] |
τὰ
μόρια,
οὐχ
οἷόν
τε
|
ψοφεῖν, |
οὐδ´
αὐτὸ
τὸ
πλοῖον,
εἰ |
[2, 9] |
καὶ
μὴ
ποιοῦν
πληγὴν
ἀδύνατον
|
ψοφεῖν. |
Ὥστ´
ἐνταῦθα
λεκτέον
ὡς
εἴπερ |
[2, 9] |
χωρὶς
αἰσθήσεως.
Οἱ
γὰρ
ὑπερβάλλοντες
|
ψόφοι |
διακναίουσι
καὶ
τῶν
ἀψύχων
σωμάτων |
[2, 9] |
τοιαύτην
φορὰν
ἀδύνατον
μὴ
γίγνεσθαι
|
ψόφον |
ἀμήχανόν
τινα
τὸ
μέγεθος.
Ὑποθέμενοι |
[2, 9] |
ἐν
μὴ
φερομένῳ
φερόμενον
ποιεῖ
|
ψόφον· |
ἐν
φερομένῳ
δὲ
συνεχὲς
καὶ |
[2, 9] |
εἶναι
τηλικούτων
φερομένων
σωμάτων
γίγνεσθαι
|
ψόφον, |
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
παρ´
ἡμῖν |
[2, 9] |
μὲν
γὰρ
αὐτὰ
φέρεται,
ποιεῖ
|
ψόφον |
καὶ
πληγήν·
ὅσα
δ´
ἐν |
[2, 9] |
ἱστὸς
καὶ
ἡ
πρύμνα
ποιεῖ
|
ψόφον |
πολὺν
τηλικαύτης
νεώς,
ἢ
πάλιν |
[2, 9] |
ποιεῖν
ὑπερφυᾶ
τῷ
μεγέθει
τὸν
|
ψόφον, |
τούτου
δὲ
γινομένου
καὶ
δεῦρ´ |
[2, 9] |
τὸ
γιγνομένων
εὐθὺς
ὑπάρχειν
τὸν
|
ψόφον, |
ὥστε
μὴ
διάδηλον
εἶναι
πρὸς |
[2, 9] |
Τοσούτων
δὲ
φερομένων,
καὶ
τοῦ
|
ψόφου |
διιόντος
πρὸς
τὸ
φερόμενον
μέγεθος, |
[2, 9] |
ἁρμονίαν,
ὡς
συμφώνων
γινομένων
τῶν
|
ψόφων, |
κομψῶς
μὲν
εἴρηται
καὶ
περιττῶς |
[2, 1] |
εἴ
γε
μηδ´
ὥσπερ
τῇ
|
ψυχῇ |
τῇ
τῶν
θνητῶν
ζῴων
ἐστὶν |
[2, 1] |
φησιν.
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ´
ὑπὸ
|
ψυχῆς |
εὔλογον
ἀναγκαζούσης
μένειν
ἀΐδιον·
οὐδὲ |
[2, 1] |
μένειν
ἀΐδιον·
οὐδὲ
γὰρ
τῆς
|
ψυχῆς |
οἷόν
τ´
εἶναι
τὴν
τοιαύτην |
[2, 3] |
δ´
οἷον
τὸ
θερμὸν
τοῦ
|
ψυχροῦ) |
ἡ
δ´
ἠρεμία
καὶ
τὸ |