Livre, Pages |
[2, 1] |
μηθενὸς
εἶναι
σώματος
ἐντελεχείας.
Ἔτι
|
δὲ |
ἄδηλον
εἰ
οὕτως
ἐντελέχεια
τοῦ |
[2, 11] |
τοῖς
περὶ
τῶν
στοιχείων.
Τὸ
|
δὲ |
αἰσθητήριον
αὐτῶν
τὸ
ἁπτικόν,
καὶ |
[2, 9] |
ἄνθρωπος
ἀναπνέων
μέν,
μὴ
ἀναπνέων
|
δὲ |
ἀλλ'
ἐκπνέων
ἢ
κατέχων
τὸ |
[2, 4] |
δὲ
τρέφεται,
ἡ
τροφή.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
ἀπὸ
τοῦ
τέλους
ἅπαντα
προσαγορεύειν |
[2, 2] |
τούτων
οὐ
χαλεπὸν
ἰδεῖν,
ἔνια
|
δὲ |
ἀπορίαν
ἔχει.
Ὥσπερ
γὰρ
ἐπὶ |
[2, 11] |
εἶναι
ἢ
ἔχειν
ὕδωρ,
τὰ
|
δὲ |
ἁπτόμενα
ἀλλήλων
ἐν
τῷ
ὕδατι, |
[2, 11] |
μεταξὺ
ποιεῖν
τι
ἡμᾶς,
τῶν
|
δὲ |
ἁπτῶν
οὐχ
ὑπὸ
τοῦ
μεταξὺ |
[2, 7] |
ὄζον,
οὐδεμίαν
αἴσθησιν
ποιήσει.
Περὶ
|
δὲ |
ἁφῆς
καὶ
γεύσεως
ἔχει
μὲν |
[2, 8] |
δὴ
ταχὺ
τὸ
ὀξύ,
τὸ
|
δὲ |
βαρὺ
βραδύ,
ἀλλὰ
γίνεται
τοῦ |
[2, 8] |
ὀλίγῳ
χρόνῳ
ἐπὶ
πολύ,
τὸ
|
δὲ |
βαρὺ
ἐν
πολλῷ
ἐπ'
ὀλίγον. |
[2, 8] |
συμβαίνει
τὸ
μὲν
ταχὺ
τὸ
|
δὲ |
βραδὺ
εἶναι.
Περὶ
μὲν
οὖν |
[2, 5] |
γίνεται
ὑπὸ
τοῦ
γεννῶντος,
ὅταν
|
δὲ |
γεννηθῇ,
ἔχει
ἤδη,
ὥσπερ
ἐπιστήμην, |
[2, 7] |
ἀναγκαῖόν
τι
εἶναι
μεταξύ·
κενοῦ
|
δὲ |
γενομένου
οὐχ
ὅτι
ἀκριβῶς,
ἀλλ' |
[2, 10] |
ὀσφραντικὸν
αἰσθητήριον
δυνάμει
τοιοῦτον.
~(Τὸ
|
δὲ |
γευστόν
ἐστιν
ἁπτόν
τι·
καὶ |
[2, 2] |
τυχόντος
δέχεσθαι
τὸ
τυχόν.
Οὕτω
|
δὲ |
γίνεται
καὶ
κατὰ
λόγον·
ἑκάστου |
[2, 8] |
τύπτοι
τις
φερόμενον
ταχύ.
Ἠχὼ
|
δὲ |
γίνεται
ὅταν,
ἀέρος
ἑνὸς
γενομένου |
[2, 8] |
καὶ
πρὸς
τὸν
ἀέρα.
Τοῦτο
|
δὲ |
γίνεται
ὅταν
ὑπομένῃ
πληγεὶς
ὁ |
[2, 2] |
ἐκ
τῶν
ἀσαφῶν
μὲν
φανερωτέρων
|
δὲ |
γίνεται
τὸ
σαφὲς
καὶ
κατὰ |
[2, 12] |
ἢ>
ᾗ
αἰσθητικὸν
ἕκαστον.
Ἅμα
|
δὲ |
δῆλον
καὶ
οὕτως·
οὔτε
γὰρ |
[2, 8] |
τάχος
ἡ
κίνησις
τοιαύτη,
τοῦ
|
δὲ |
διὰ
βραδυτῆτα,
καὶ
ἔοικεν
ἀνάλογον |
[2, 11] |
εἶναι
ὄψις
ἀκοὴ
ὄσφρησις.
Νῦν
|
δὲ |
διὰ
τὸ
διωρίσθαι
δι'
οὗ |
[2, 4] |
οὕτω
φέρεσθαι
κατὰ
φύσιν,
ἄνω
|
δὲ |
διὰ
τὸ
τὸ>
πῦρ
ὡσαύτως. |
[2, 8] |
ἀθροῦν
ἀφάλλεσθαι
καὶ
σείεσθαι.
Αἱ
|
δὲ |
διαφοραὶ
τῶν
ψοφούντων
ἐν
τῷ |
[2, 11] |
τοῦ
σώματος
ᾗ
σῶμα·
λέγω
|
δὲ |
διαφορὰς
αἳ
τὰ
στοιχεῖα
διορίζουσι, |
[2, 8] |
ψόφου
καὶ
ἀκοῆς
διορίσωμεν.
Ἔστι
|
δὲ |
διττὸς
ὁ
ψόφος·
ὁ
μὲν |
[2, 3] |
πεῖνα
ξηροῦ
καὶ
θερμοῦ,
ἡ
|
δὲ |
δίψα
ὑγροῦ
καὶ
ψυχροῦ·
ὁ |
[2, 5] |
γένοιτ'
ἂν
καὶ
εἰςαῦθις·
νῦν
|
δὲ |
διωρίσθω
τοσοῦτον,
ὅτι
οὐχ
ἁπλοῦ |
[2, 9] |
γλυκεῖα
κρόκου
καὶ
μέλιτος,
ἡ
|
δὲ |
δριμεῖα
θύμου
καὶ
τῶν
τοιούτων· |
[2, 3] |
τοιούτου,
φανερὸν
ἐκ
τούτων.
~(Τῶν
|
δὲ |
δυνάμεων
τῆς
ψυχῆς
αἱ
λεχθεῖσαι |
[2, 8] |
μὲν
γὰρ
ἐνέργειά
τις,
ὁ
|
δὲ |
δύναμις·
τὰ
μὲν
γὰρ
οὔ |
[2, 11] |
γεῦσις
καὶ
ἡ
ἀφή·
νῦν
|
δὲ |
δύο
διὰ
τὸ
μὴ
ἀντιστρέφειν. |
[2, 6] |
δὲ
ἓν
κατὰ
συμβεβηκός.
Τῶν
|
δὲ |
δυοῖν
τὸ
μὲν
ἴδιόν
ἐστιν |
[2, 2] |
ἡ
μὲν
ὕλη
δύναμις,
τὸ
|
δὲ |
εἶδος
ἐντελέχεια,
ἐπεὶ
τὸ
ἐξ |
[2, 8] |
λεῖον
ᾖ
τὸ
πληγέν.
Τότε
|
δὲ |
εἷς
γίνεται
ἅμα
διὰ
τὸ |
[2, 7] |
ἐν
φωτὶ
ὁρᾶσθαι,
εἴρηται.
Πῦρ
|
δὲ |
ἐν
ἀμφοῖν
ὁρᾶται,
καὶ
ἐν |
[2, 8] |
τὸ
μὲν
ἐν
ὀλίγῳ
τὸ
|
δὲ |
ἐν
πολλῷ,
ὥστε
συμβαίνει
τὸ |
[2, 10] |
τῇ
ἁφῇ.
Καὶ
τὸ
σῶμα
|
δὲ |
ἐν
ᾧ
ὁ
χυμός,
τὸ |
[2, 6] |
καθ'
αὑτά
φαμεν
αἰσθάνεσθαι,
τὸ
|
δὲ |
ἓν
κατὰ
συμβεβηκός.
Τῶν
δὲ |
[2, 2] |
τισὶ
δὲ
τινὰ
τούτων,
ἑτέροις
|
δὲ |
ἓν
μόνον
(τοῦτο
δὲ
ποιεῖ |
[2, 2] |
εἶδος,
τὸ
δὲ
ὕλη,
τὸ
|
δὲ |
ἐξ
ἀμφοῖν,
τούτων
δ'
ἡ |
[2, 7] |
ἀνώνυμον
δὲ
τυγχάνει
ὄν·
δῆλον
|
δὲ |
ἔσται
ὃ
λέγομεν
προελθοῦσι.
Τὸ |
[2, 4] |
εἶναι
πᾶσιν
ἡ
οὐσία,
τὸ
|
δὲ |
ζῆν
τοῖς
ζῶσι
τὸ
εἶναί |
[2, 3] |
καὶ
θυμὸς
καὶ
βούλησις,
τὰ
|
δὲ |
ζῷα
πάντ'
ἔχουσι
μίαν
γε |
[2, 2] |
καὶ
τὰ
φυόμενα
μετέχει)
τὰ
|
δὲ |
ζῷα
πάντα
φαίνεται
τὴν
ἁπτικὴν |
[2, 2] |
ταύτην
ὑπάρχει
τοῖς
ζῶσι,
τὸ
|
δὲ |
ζῷον
διὰ
τὴν
αἴσθησιν
πρώτως· |
[2, 4] |
ἕν,
εἴδει
δ'
ἕν.
Ἔστι
|
δὲ |
ἡ
ψυχὴ
τοῦ
ζῶντος
σώματος |
[2, 6] |
τοιοῦτον
ὑπὸ
τοῦ
αἰσθητοῦ.
Τῶν
|
δὲ |
καθ'
αὑτὰ
αἰσθητῶν
τὰ
ἴδια |
[2, 6] |
καὶ
ἔστιν
οἷον
ἐκεῖνο.
~(Λεκτέον
|
δὲ |
καθ'
ἑκάστην
αἴσθησιν
περὶ
τῶν |
[2, 11] |
ἦν
πως
ἡ
ὄψις,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
αἱ
λοιπαὶ
τῶν
ἀντικειμένων, |
[2, 4] |
ζῶσιν
ἡ
δύναμις
αὕτη.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἀλλοίωσις
καὶ
αὔξησις
κατὰ |
[2, 4] |
ζῶσι
τὸ
εἶναί
ἐστιν,
αἰτία
|
δὲ |
καὶ
ἀρχὴ
τούτου
ἡ
ψυχή. |
[2, 8] |
γὰρ
τούτῳ
ὁ
κατέχων.
Φανερὸν
|
δὲ |
καὶ
διότι
οἱ
ἰχθύες
ἄφωνοι· |
[2, 3] |
τι
τῶν
ἁπτῶν
ἐστιν.
Πεῖνα
|
δὲ |
καὶ
δίψα
ἐπιθυμία,
καὶ
ἡ |
[2, 9] |
χυμόν,
τὰ
δὲ
τοὐναντίον.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
δριμεῖα
καὶ
αὐστηρὰ
καὶ |
[2, 3] |
τὰ
δ'
οὐκ
ἔχει·
τελευταῖον
|
δὲ |
καὶ
ἐλάχιστα
λογισμὸν
καὶ
διάνοιαν· |
[2, 8] |
διαφορὰς
τῆς
κινήσεως.
Διὰ
ταῦτα
|
δὲ |
καὶ
ἐν
ὕδατι
ἀκούομεν,
ὅτι |
[2, 3] |
δ'
οὐδενὸς
ἔσται
σχήματος.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
εἰρημέναις
ψυχαῖς. |
[2, 12] |
τὸ
μὴ
δυνάμενον
ἰδεῖν·
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Εἰ |
[2, 11] |
ἐνεργείᾳ,
δυνάμει
δ'
ἄμφω
(οὕτω
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων)
καὶ |
[2, 1] |
καὶ
στάσεως
ἐν
ἑαυτῷ.
Θεωρεῖν
|
δὲ |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μερῶν
δεῖ |
[2, 12] |
ᾗ
χρυσὸς
ἢ
χαλκός·
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἡ
αἴσθησις
ἑκάστου
ὑπὸ |
[2, 10] |
δὲ
τρόπον
τοῦ
σκότους)
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
ψόφου
τε |
[2, 9] |
καὶ
τὸ
ἄγευστον
λέγεται.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ὄσφρησις
διὰ
τοῦ |
[2, 10] |
αὐτὸ
καὶ
συντηκτικὸν
γλώττης.
Ὥσπερ
|
δὲ |
καὶ
ἡ
ὄψις
ἐστὶ
τοῦ |
[2, 4] |
ὃ
μὴ
μετέχει
ψυχῆς,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
αὐξήσεώς
τε
καὶ |
[2, 5] |
πεπονθὸς
δ'
ὅμοιόν
ἐστιν.
Διαιρετέον
|
δὲ |
καὶ
περὶ
δυνάμεως
καὶ
ἐντελεχείας· |
[2, 2] |
δ'
αἰτίαν,
ὕστερον
ἐπισκεπτέον.
Παραπλήσιον
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τὰς
αἰσθήσεις
συμβέβηκεν· |
[2, 9] |
τῷ
φοβερῷ
καὶ
ἀφόβῳ·
οὕτω
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τὰς
ὀσμὰς
τὸ |
[2, 11] |
φωνῆς,
καὶ
τοιαῦθ'
ἕτερα.
Εἰσὶ
|
δὲ |
καὶ
περὶ
χρῶμα
διαφοραὶ
τοιαῦται |
[2, 11] |
ἐν
τούτῳ
τὸ
αἰσθητήριον
(εἰ
|
δὲ |
καὶ
συμφυὲς
γένοιτο,
θᾶττον
ἔτι |
[2, 5] |
ὁρατὸν
καὶ
τὸ
ἀκουστόν,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὰ
λοιπὰ
τῶν
αἰσθητῶν. |
[2, 1] |
ὃ
ἂν
ᾖ
ὀργανικόν.
(Ὄργανα
|
δὲ |
καὶ
τὰ
τῶν
φυτῶν
μέρη, |
[2, 9] |
μικρὰν
ἔχον
καὶ
φαύλην.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὸ
ἄγευστον
λέγεται.
Ἔστι |
[2, 5] |
ἡ
δὲ
ὡς
ἐνεργείᾳ.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τὸ
αἰσθητόν,
τό
τε |
[2, 3] |
τὸ
κατὰ
τόπον
κινητικόν,
ἑτέροις
|
δὲ |
καὶ
τὸ
διανοητικόν
τε
καὶ |
[2, 10] |
(τὸ
γὰρ
σκότος
ἀόρατον,
κρίνει
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο
ἡ
ὄψις)
ἔτι |
[2, 2] |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
τοῦ
δοξάζειν,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
τῶν |
[2, 9] |
καὶ
εὐώδους
ὄσφρησίς
ἐστιν.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
φθειρόμενα
φαίνεται
ὑπὸ
τῶν |
[2, 2] |
γὰρ
τούτων
φαμὲν
ἐπίστασθαι)
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
{ᾧ}
ὑγιαίνομεν
τὸ
μὲν |
[2, 10] |
καὶ
φθαρτική
{τῆς
γεύσεως}
τοῦ
|
δὲ |
κατὰ
φύσιν)
ἔστι
δὲ
κοινὸν |
[2, 8] |
ᾗ
τὸ
φῶς
ὁρίζομεν.
Τὸ
|
δὲ |
κενὸν
ὀρθῶς
λέγεται
κύριον
τοῦ |
[2, 6] |
τοιαῦτα
λέγεται
ἴδια
ἑκάστης,
κοινὰ
|
δὲ |
κίνησις,
ἠρεμία,
ἀριθμός,
σχῆμα,
μέγεθος· |
[2, 4] |
μὲν
κινοῦν
καὶ
κινούμενον,
τὸ
|
δὲ |
κινούμενον
μόνον.
Πᾶσαν
δ'
ἀναγκαῖον |
[2, 8] |
μὲν
χαλκὸς
ὅτι
λεῖος,
τὰ
|
δὲ |
κοῖλα
τῇ
ἀνακλάσει
πολλὰς
ποιεῖ |
[2, 10] |
τοῦ
δὲ
κατὰ
φύσιν)
ἔστι
|
δὲ |
κοινὸν
ἁφῆς
καὶ
γεύσεως
τὸ |
[2, 6] |
ἴδιόν
ἐστιν
ἑκάστης
αἰσθήσεως,
τὸ
|
δὲ |
κοινὸν
πασῶν.
Λέγω
δ'
ἴδιον |
[2, 8] |
ἀὴρ
διὰ
τὸ
εὔθρυπτον·
ὅταν
|
δὲ |
κωλυθῇ
θρύπτεσθαι,
ἡ
τούτου
κίνησις |
[2, 7] |
γῆς
καὶ
τοῦ
περιέχοντος,
ἡμᾶς
|
δὲ |
λανθάνοντος·
τοῦτο
γάρ
ἐστι
καὶ |
[2, 6] |
αἰσθητὴ
καὶ
ὄψει.
Κατὰ
συμβεβηκὸς
|
δὲ |
λέγεται
αἰσθητόν,
οἷον
εἰ
τὸ |
[2, 1] |
τοιούτου
ἄρα
σώματος
ἐντελέχεια.
Αὕτη
|
δὲ |
λέγεται
διχῶς,
ἡ
μὲν
ὡς |
[2, 8] |
ὀξὺ
καὶ
τὸ
βαρύ.
Ταῦτα
|
δὲ |
λέγεται
κατὰ
μεταφορὰν
ἀπὸ
τῶν |
[2, 1] |
τὰ
δ'
οὐκ
ἔχει·
ζωὴν
|
δὲ |
λέγομεν
τὴν
δι'
αὑτοῦ
τροφήν |
[2, 2] |
ἁφὴ
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων
(θρεπτικὸν
|
δὲ |
λέγομεν
τὸ
τοιοῦτον
μόριον
τῆς |
[2, 7] |
Ἔστι
δή
τι
διαφανές.
Διαφανὲς
|
δὲ |
λέγω
ὃ
ἔστι
μὲν
ὁρατόν, |
[2, 2] |
ὅρος
λόγος
τοῦ
συμπεράσματος·
ὁ
|
δὲ |
λέγων
ὅτι
ἐστὶν
ὁ
τετραγωνισμὸς |
[2, 2] |
χωριστά,
καθάπερ
τινές
φασιν·
τῷ
|
δὲ |
λόγῳ
ὅτι
ἕτερα,
φανερόν·
αἰσθητικῷ |
[2, 2] |
τὸ
ἀΐδιον
τοῦ
φθαρτοῦ.
Τὰ
|
δὲ |
λοιπὰ
μόρια
τῆς
ψυχῆς
φανερὸν |
[2, 9] |
σκληρόσαρκοι
ἀφυεῖς
τὴν
διάνοιαν,
οἱ
|
δὲ |
μαλακόσαρκοι
εὐφυεῖς.
(Ἔστι
δ'
ὥσπερ |
[2, 1] |
δ'
ὡς
τὸ
θεωρεῖν.
Οὐσίαι
|
δὲ |
μάλιστ'
εἶναι
δοκοῦσι
τὰ
σώματα, |
[2, 11] |
τὰ
ἐν
τῷ
ὕδατι,
λανθάνει
|
δὲ |
μᾶλλον
ἡμᾶς,
ὥσπερ
καὶ
τὰ |
[2, 4] |
δεῖν
μεταβάλλειν
καὶ
πέττεσθαι·
ἡ
|
δὲ |
μεταβολὴ
πᾶσιν
εἰς
τὸ
ἀντικείμενον |
[2, 7] |
αἰτίαν,
ὕστερον
ἔσται
δῆλον.
Τὸ
|
δὲ |
μεταξὺ
ψόφων
μὲν
ἀήρ,
ὀσμῆς |
[2, 9] |
εὐφυεῖς
καὶ
ἀφυεῖς,
παρ'
ἄλλο
|
δὲ |
μηδέν·
οἱ
μὲν
γὰρ
σκληρόσαρκοι |
[2, 3] |
τοῖς
δὲ
τινὲς
αὐτῶν,
ἐνίοις
|
δὲ |
μία
μόνη.
Δυνάμεις
δ'
εἴπομεν |
[2, 2] |
πάσας,
τὰ
δὲ
τινάς,
τὰ
|
δὲ |
μίαν
τὴν
ἀναγκαιοτάτην,
ἁφήν.
Ἐπεὶ |
[2, 9] |
ἀδύνατον
εἶναι>
ἔχειν
ὀσμήν,
τὸ
|
δὲ |
μικρὰν
ἔχον
καὶ
φαύλην.
Ὁμοίως |
[2, 2] |
ὑγιαίνομεν
τὸ
μὲν
ὑγιείᾳ
τὸ
|
δὲ |
μορίῳ
τινὶ
τοῦ
σώματος
ἢ |
[2, 1] |
οὐκ
ἔστι
τόδε
τι,
ἕτερον
|
δὲ |
μορφὴν
καὶ
εἶδος,
καθ'
ἣν |
[2, 1] |
φυσικοῦ
δυνάμει
ζωὴν
ἔχοντος.
(Τοιοῦτον
|
δὲ |
ὃ
ἂν
ᾖ
ὀργανικόν.
(Ὄργανα |
[2, 9] |
ἀνάλογον
ὀσμὴν
καὶ
χυμόν,
λέγω
|
δὲ |
οἷον
γλυκεῖαν
ὀσμὴν
καὶ
γλυκὺν |
[2, 5] |
τὸ
αἰσθάνεσθαι.
Τὸ
κατ'
ἐνέργειαν
|
δὲ |
ὁμοίως
λέγεται
τῷ
θεωρεῖν·
διαφέρει |
[2, 7] |
δὲ
φῶς
ἐστιν.
Οὐ
πάντα
|
δὲ |
ὁρατὰ
ἐν
φωτί
ἐστιν,
ἀλλὰ |
[2, 7] |
μὲν
ὁρατόν,
οὐ
καθ'
αὑτὸ
|
δὲ |
ὁρατὸν
ὡς
ἁπλῶς
εἰπεῖν,
ἀλλὰ |
[2, 9] |
αἰτίαν,
ἕτερός
ἐστι
λόγος.
~(Περὶ
|
δὲ |
ὀσμῆς
καὶ
ὀσφραντοῦ
ἧττον
εὐδιόριστόν |
[2, 9] |
ὁ
χυμὸς
τοῦ
ὑγροῦ)
τὸ
|
δὲ |
ὀσφραντικὸν
αἰσθητήριον
δυνάμει
τοιοῦτον.
~(Τὸ |
[2, 1] |
τὸ
αἰσθητικόν,
ᾗ
τοιοῦτον.
Ἔστι
|
δὲ |
οὐ
τὸ
ἀποβεβληκὸς
τὴν
ψυχὴν |
[2, 7] |
καθ'
αὑτὸ
ὁρατοῦ·
καθ'
αὑτὸ
|
δὲ |
οὐ
τῷ
λόγῳ,
ἀλλ'
ὅτι |
[2, 4] |
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ,
οὐ
πᾶν
|
δὲ |
παντί,
ἀλλ'
ὅσα
τῶν
ἐναντίων |
[2, 5] |
καθάπερ
ἐν
ἑτέροις
εἴρηται.
Πάντα
|
δὲ |
πάσχει
καὶ
κινεῖται
ὑπὸ
τοῦ |
[2, 9] |
ἴδιον
ἐπὶ
τῶν
ἀνθρώπων·
δῆλον
|
δὲ |
πειρωμένοις·
ὥστε
τὰ
ἄναιμα,
ἐπειδὴ |
[2, 4] |
ἀλλ'
ἡ
μὲν
ἄπεπτος
ἡ
|
δὲ |
πεπεμμένη,
ἀμφοτέρως
ἂν
ἐνδέχοιτο
τὴν |
[2, 4] |
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ
τρέφεται,
ᾗ
|
δὲ |
πεπεμμένη,
τὸ
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ. |
[2, 5] |
ἀνώνυμος
αὐτῶν
ἡ
διαφορά,
διώρισται
|
δὲ |
περὶ
αὐτῶν
ὅτι
ἕτερα
καὶ |
[2, 3] |
ἥδυσμά
τι
τούτων
ἐστίν.
Διασαφητέον
|
δὲ |
περὶ
αὐτῶν
ὕστερον,
νῦν
δ' |
[2, 12] |
τῶν
αἰσθήσεων
εἴρηται
τύπῳ.
~(Καθόλου
|
δὲ |
περὶ
πάσης
αἰσθήσεως
δεῖ
λαβεῖν |
[2, 1] |
τὸ
φύλλον
περικαρπίου
σκέπασμα,
τὸ
|
δὲ |
περικάρπιον
καρποῦ·
αἱ
δὲ
ῥίζαι |
[2, 9] |
χυμὸς
ὁ
μὲν
γλυκὺς
ὁ
|
δὲ |
πικρός,
οὕτω
καὶ
ὀσμαί,
ἀλλὰ |
[2, 2] |
μιᾶς
ἐν
ἑκάστῳ
φυτῷ,
δυνάμει
|
δὲ |
πλειόνων,
οὕτως
ὁρῶμεν
καὶ
περὶ |
[2, 2] |
ἑτέροις
δὲ
ἓν
μόνον
(τοῦτο
|
δὲ |
ποιεῖ
διαφορὰν
τῶν
ζῴων)
διὰ |
[2, 10] |
τὸ
γευστὸν
ὁ
χυμός.
Οὐθὲν
|
δὲ |
ποιεῖ
χυμοῦ
αἴσθησιν
ἄνευ
ὑγρότητος, |
[2, 9] |
ἀναγκαῖον
γὰρ
ὀσφρανθῆναι
ἀναπνεύσαντα,
τοῦτο
|
δὲ |
ποιεῖν
ἐν
τῷ
ὑγρῷ
ἀδύνατον. |
[2, 4] |
σώματος
αἰτία
καὶ
ἀρχή.
Ταῦτα
|
δὲ |
πολλαχῶς
λέγεται,
ὁμοίως
δ'
ἡ |
[2, 3] |
ἄδηλον,
ὕστερον
δ'
ἐπισκεπτέον.
Ἐνίοις
|
δὲ |
πρὸς
τούτοις
ὑπάρχει
καὶ
τὸ |
[2, 11] |
μέν
ἐστι
τὸ
μεταξύ,
τὸ
|
δὲ |
πρῶτον
αἰσθητήριον
ἄλλο
τί
ἐστιν |
[2, 12] |
καὶ
κατὰ
τὸν
λόγον.
Αἰσθητήριον
|
δὲ |
πρῶτον
ἐν
ᾧ
ἡ
τοιαύτη |
[2, 8] |
περὶ
τούτων
ὕστερον
λεχθήσεται.
~(Νῦν
|
δὲ |
πρῶτον
περὶ
ψόφου
καὶ
ἀκοῆς |
[2, 2] |
καὶ
οὐ
ζῆν
μόνον.
Αἰσθήσεως
|
δὲ |
πρῶτον
ὑπάρχει
πᾶσιν
ἁφή·
ὥσπερ |
[2, 4] |
ὕδωρ
τῷ
πυρὶ
τροφή,
τὸ
|
δὲ |
πῦρ
οὐ
τρέφει
τὸ
ὕδωρ. |
[2, 5] |
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου
πάσχειν.
Τοῦτο
|
δὲ |
πῶς
δυνατὸν
ἢ
ἀδύνατον,
εἰρήκαμεν |
[2, 1] |
τὸ
δὲ
περικάρπιον
καρποῦ·
αἱ
|
δὲ |
ῥίζαι
τῷ
στόματι
ἀνάλογον·
ἄμφω |
[2, 9] |
μηδ'
ἀνασπάσας
οὐχ
ὁρᾷ·
τὰ
|
δὲ |
σκληρόφθαλμα
οὐδὲν
ἔχει
τοιοῦτον,
ἀλλ' |
[2, 1] |
ζῆν,
ἀλλὰ
τὸ
ἔχον·
τὸ
|
δὲ |
σπέρμα
καὶ
ὁ
καρπὸς
τὸ |
[2, 8] |
ἀέρος
συνεχείᾳ
μέχρις
ἀκοῆς.
Ἀκοῇ
|
δὲ |
συμφυὴς
ἔστιν>
ἀήρ·
διὰ
δὲ |
[2, 4] |
τοῦτο
εἶναι
τὸ
ἐργαζόμενον.
Τὸ
|
δὲ |
συναίτιον
μέν
πώς
ἐστιν,
οὐ |
[2, 7] |
οἷον
τὸν
ἀέρα,
ὑπὸ
τούτου
|
δὲ |
συνεχοῦς
ὄντος
κινεῖται
τὸ
αἰσθητήριον. |
[2, 1] |
τοῦ
ὀργάνου,
ἡ
ψυχή·
τὸ
|
δὲ |
σῶμα
τὸ
δυνάμει
ὄν·
ἀλλ' |
[2, 5] |
τις
ὑπὸ
τοῦ
ἐναντίου,
τὸ
|
δὲ |
σωτηρία
μᾶλλον
ὑπὸ
τοῦ
ἐντελεχείᾳ |
[2, 3] |
ὀσμῆς
αἴσθησιν.
Καὶ
τῶν
αἰσθητικῶν
|
δὲ |
τὰ
μὲν
ἔχει
τὸ
κατὰ |
[2, 2] |
λύπη
τε
καὶ
ἡδονή,
ὅπου
|
δὲ |
ταῦτα,
ἐξ
ἀνάγκης
καὶ
ἐπιθυμία. |
[2, 3] |
ἡδύ
τε
καὶ
λυπηρόν,
οἷς
|
δὲ |
ταῦτα,
καὶ
ἐπιθυμία·
τοῦ
γὰρ |
[2, 3] |
τοῖς
μὲν
οὐδὲ
φαντασία,
τὰ
|
δὲ |
ταύτῃ
μόνῃ
ζῶσιν.
Περὶ
δὲ |
[2, 1] |
καὶ
ἡ
ψυχὴ
τοῦτο·
χωρισθείσης
|
δὲ |
ταύτης
οὐκ
ἂν
ἔτι
πέλεκυς |
[2, 4] |
ὑπ'
ἐκεί-
νου
αὕτη·
ὁ
|
δὲ |
τέκτων
μεταβάλλει
μόνον
εἰς
ἐνέργειαν |
[2, 8] |
ὅπως
ὑπάρχῃ
τὸ
εὖ.
Ὄργανον
|
δὲ |
τῇ
ἀναπνοῇ
ὁ
φάρυγξ·
οὗ |
[2, 1] |
ἔχειν
καὶ
μὴ
ἐνεργεῖν·
προτέρα
|
δὲ |
τῇ
γενέσει
ἐπὶ
τοῦ
αὐτοῦ |
[2, 9] |
λείπεται
πολλῶν
τῶν
ζῴων,
κατὰ
|
δὲ |
τὴν
ἁφὴν
πολλῷ
τῶν
ἄλλων |
[2, 4] |
ἀναγκαῖον
τροφὴν
δύνασθαι
πέττεσθαι,
ἐργάζεται
|
δὲ |
τὴν
πέψιν
τὸ
θερμόν·
διὸ |
[2, 11] |
τὸ
αἰσθητήριον
οὐκ
αἰσθάνεται,
ἐπὶ
|
δὲ |
τὴν
σάρκα
ἐπιτιθεμένων
αἰσθάνεται·
ὥστε |
[2, 8] |
τὰ
πεζὰ
τῶν
ἄλλων.
Δεῖται
|
δὲ |
τῆς
ἀναπνοῆς
καὶ
ὁ
περὶ |
[2, 11] |
εἰρημένα
αἰσθητήρια
ἕτερα
ὄντα.
Ἐπὶ
|
δὲ |
τῆς
ἁφῆς
τοῦτο
νῦν
ἄδηλον· |
[2, 3] |
γὰρ
ἡδέος
ὄρεξις
αὕτη.
Ἔτι
|
δὲ |
τῆς
τροφῆς
αἴσθησιν
ἔχουσιν·
ἡ |
[2, 2] |
ζῴων
ἅπανθ'
ὑπάρχει
ταῦτα,
τισὶ
|
δὲ |
τινὰ
τούτων,
ἑτέροις
δὲ
ἓν |
[2, 2] |
μὲν
γὰρ
ἔχει
πάσας,
τὰ
|
δὲ |
τινάς,
τὰ
δὲ
μίαν
τὴν |
[2, 3] |
ὑπάρχουσι
πᾶσαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
τοῖς
|
δὲ |
τινὲς
αὐτῶν,
ἐνίοις
δὲ
μία |
[2, 5] |
τοῦ
ἐντελεχείᾳ
πυρὸς
ὄντος.
Ἐπειδὴ
|
δὲ |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
λέγομεν
διχῶς
(τό |
[2, 3] |
τε
καὶ
τὸ
αἰσθητικόν.
Εἰ
|
δὲ |
τὸ
αἰσθητικόν,
καὶ
τὸ
ὀρεκτικόν· |
[2, 6] |
περὶ
τῶν
αἰσθητῶν
πρῶτον.
Λέγεται
|
δὲ |
τὸ
αἰσθητὸν
τριχῶς,
ὧν
δύο |
[2, 10] |
τοῦ
μὲν
τὸ
λιπαρόν,
τοῦ
|
δὲ |
τὸ
ἁλμυρόν·
μεταξὺ
δὲ
τούτων |
[2, 7] |
μὲν
δεκτικὸν
τὸ
ἄχρουν,
ψόφου
|
δὲ |
τὸ
ἄψοφον.
Ἄχρουν
δ'
ἐστὶ |
[2, 4] |
τέλους
ἅπαντα
προσαγορεύειν
δίκαιον,
τέλος
|
δὲ |
τὸ
γεννῆσαι
οἷον
αὐτό,
εἴη |
[2, 7] |
οἷον
δοκεῖ
τὸ
σκοτεινόν.
Τοιοῦτον
|
δὲ |
τὸ
διαφανὲς
μέν,
ἀλλ'
οὐχ |
[2, 8] |
δὲ
συμφυὴς
ἔστιν>
ἀήρ·
διὰ
|
δὲ |
τὸ
ἐν
ἀέρι
εἶναι,
κινουμένου |
[2, 3] |
τετραγώνῳ
μὲν
τρίγωνον,
ἐν
αἰσθητικῷ
|
δὲ |
τὸ
θρεπτι-
κόν.
Ὥστε
καθ' |
[2, 2] |
πρῶτον
ὑπάρχει
πᾶσιν
ἁφή·
ὥσπερ
|
δὲ |
τὸ
θρεπτικὸν
δύναται
χωρίζεσθαι
τῆς |
[2, 9] |
φρονιμώτατόν
ἐστι
τῶν
ζῴων.
Σημεῖον
|
δὲ |
τὸ
καὶ
ἐν
τῷ
γένει |
[2, 2] |
λέγεται,
καθάπερ
ᾧ
ἐπιστάμεθα
(λέγομεν
|
δὲ |
τὸ
μὲν
ἐπιστήμην
τὸ
δὲ |
[2, 10] |
τε
καὶ
ὁ
βίαιος)
ἀόρατον
|
δὲ |
τὸ
μὲν
ὅλως
λέγεται,
ὥσπερ |
[2, 9] |
τοῦ
ὀσφραντοῦ
καὶ
ἀνοσφράντου.
Ἀνόσφραντον
|
δὲ |
τὸ
μὲν
παρὰ
τὸ
ὅλως |
[2, 1] |
τῶν
ὄντων
τὴν
οὐσίαν,
ταύτης
|
δὲ |
τὸ
μέν,
ὡς
ὕλην,
ὃ |
[2, 8] |
τῇ
ἀρτηρίᾳ
πρὸς
αὐτήν.
Σημεῖον
|
δὲ |
τὸ
μὴ
δύνασθαι
φωνεῖν
ἀναπνέοντα |
[2, 10] |
δέ,
τὸ
γευστικὸν
αἰσθητήριον.
Σημεῖον
|
δὲ |
τὸ
μήτε
κατάξηρον
οὖσαν
τὴν |
[2, 10] |
γευστοῦ
τε
καὶ
ἀγεύστου,
τοῦτο
|
δὲ |
τὸ
μικρὸν
ἢ
φαῦλον
ἔχον |
[2, 8] |
οὐ
γὰρ
ἔχουσι
φάρυγγα.
Τοῦτο
|
δὲ |
τὸ
μόριον
οὐκ
ἔχουσιν
ὅτι |
[2, 12] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Εἰ
|
δὲ |
τὸ
ὀσφραντὸν
ὀσμή,
εἴ
τι |
[2, 4] |
ἕνεκα
τῆς
ψυχῆς
ὄντα·
διττῶς
|
δὲ |
τὸ
οὗ
ἕνεκα,
τό
τε |
[2, 10] |
ἐστι
τὸ
δυνάμει
τοιοῦτον,
γευστὸν
|
δὲ |
τὸ
ποιητικὸν
ἐντελεχείᾳ
αὐτοῦ.
~(Περὶ |
[2, 7] |
ἐναντίον
εἶναι
τῷ
σκότει·
ἔστι
|
δὲ |
τὸ
σκότος
στέρησις
τῆς
τοιαύτης |
[2, 1] |
ἡ
κατὰ
τὸν
λόγον.
Τοῦτο
|
δὲ |
τὸ
τί
ἦν
εἶναι
τῷ |
[2, 12] |
χρυσοῦ
δέχεται
τὸ
σημεῖον,
λαμβάνει
|
δὲ |
τὸ
χρυσοῦν
ἢ
τὸ
χαλκοῦν |
[2, 4] |
τι
τὸ
ἔμψυχον,
αὐξητικόν,
ᾗ
|
δὲ |
τόδε
τι
καὶ
οὐσία,
τροφή |
[2, 2] |
ἑτερομήκει
ὀρθογώνιον
εἶναι
ἰσόπλευρον.
Ὁ
|
δὲ |
τοιοῦτος
ὅρος
λόγος
τοῦ
συμπεράσματος· |
[2, 9] |
ἀναγκαῖον,
ἀλλ'
οὐκ
ἀναπνέοντα.
Ἔοικε
|
δὲ |
τοῖς
ἀνθρώποις
διαφέρειν
τὸ
αἰσθητήριον |
[2, 3] |
κινητικὸν
κατὰ
τόπον,
διανοητικόν.
Ὑπάρχει
|
δὲ |
τοῖς
μὲν
φυτοῖς
τὸ
θρεπτικὸν |
[2, 9] |
εἶναι,
ὥσπερ
τὸ
ὄμμα,
τοῖς
|
δὲ |
τὸν
ἀέρα
δεχομένοις
ἔχειν
ἐπικάλυμμα, |
[2, 4] |
καὶ
περὶ
ψυχῆς,
δῆλον.
~(Ἀναγκαῖον
|
δὲ |
τὸν
μέλλοντα
περὶ
τούτων
σκέψιν |
[2, 11] |
αἰσθητήριον
ὥσπερ
ἐκείνων
ἕκαστον.
Αὐτοῦ
|
δὲ |
τοῦ
αἰσθητηρίου
ἁπτομένου
οὔτ'
ἐκεῖ |
[2, 11] |
τὸ
ποιητικὸν
ἐντελεχείᾳ
αὐτοῦ.
~(Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
ἁπτοῦ
καὶ
περὶ
ἁφῆς |
[2, 2] |
τοῦ
ἀψύχου
τῷ
ζῆν.
Πλεοναχῶς
|
δὲ |
τοῦ
ζῆν
λεγομένου,
κἂν
ἕν |
[2, 3] |
δὲ
ταύτῃ
μόνῃ
ζῶσιν.
Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
θεωρητικοῦ
νοῦ
ἕτερος
λόγος. |
[2, 10] |
γλυκὺ
καὶ
τὸ
πικρόν,
ἐχόμενα
|
δὲ |
τοῦ
μὲν
τὸ
λιπαρόν,
τοῦ |
[2, 2] |
ἐξ
ἀνάγκης
καὶ
ἐπιθυμία.
Περὶ
|
δὲ |
τοῦ
νοῦ
καὶ
τῆς
θεωρητικῆς |
[2, 9] |
τοῦ
ἀκουστοῦ
καὶ
ἀνηκούστου,
ἡ
|
δὲ |
τοῦ
ὁρατοῦ
καὶ
ἀοράτου,
καὶ |
[2, 2] |
ἡ
μὲν
τοῦ
ἐπιστημονικοῦ,
ἡ
|
δὲ |
τοῦ
ὑγιαστοῦ
(δοκεῖ
γὰρ
ἐν |
[2, 9] |
ὀσμὴν
καὶ
γλυκὺν
χυμόν,
τὰ
|
δὲ |
τοὐναντίον.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
δριμεῖα |
[2, 11] |
οὗ
ἀνάπλεα
τὰ
ἔσχατα,
εἰ
|
δὲ |
τοῦτ'
ἀληθές,
ἀδύνατον
ἅψασθαι
ἄλλο |
[2, 5] |
γὰρ
ὑπάρχειν
τὸ
αἰσθητόν.
Ὁμοίως
|
δὲ |
τοῦτο
ἔχει
κἀν
ταῖς
ἐπιστήμαις |
[2, 2] |
ἂν
δύνηται
λαμβάνειν
τροφήν.
Χωρίζεσθαι
|
δὲ |
τοῦτο
μὲν
τῶν
ἄλλων
δυνατόν, |
[2, 8] |
οὖς,
διὰ
τὰς
ἕλικας.
Ὅταν
|
δὲ |
τοῦτο
συμβῇ,
οὐκ
ἀκούει·
οὐδ' |
[2, 3] |
φυτοῖς
τὸ
θρεπτικὸν
μόνον,
ἑτέροις
|
δὲ |
τοῦτό
τε
καὶ
τὸ
αἰσθητικόν. |
[2, 2] |
ποιητικῶν
ὑπάρχειν
ἐνέργεια)
ἡ
ψυχὴ
|
δὲ |
τοῦτο
ᾧ
ζῶμεν
καὶ
αἰσθανόμεθα |
[2, 4] |
καὶ
ταὐτὰ
τοῖς
ἔργοις)
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
τί
τὸ
συνέχον
εἰς |
[2, 7] |
ψόφου
τὸ
μεταξὺ
κινεῖται,
ὑπὸ
|
δὲ |
τούτου
τῶν
αἰσθητηρίων
ἑκάτερον·
ὅταν |
[2, 7] |
τοῦ
διαφανοῦς
φῶς
ἐστιν.
Σημεῖον
|
δὲ |
τούτου
φανερόν·
ἐὰν
γάρ
τις |
[2, 2] |
θρεπτικῷ,
αἰσθητικῷ,
διανοητικῷ,
κινήσει.
Πότερον
|
δὲ |
τούτων
ἕκαστόν
ἐστι
ψυχὴ
ἢ |
[2, 5] |
ἐν
τοῖς
οἰκείοις
λόγοις.
~(Διωρισμένων
|
δὲ |
τούτων
λέγωμεν
κοινῇ
περὶ
πάσης |
[2, 5] |
τὸν
ἔχοντα
τὴν
γραμματικήν·
ἑκάτερος
|
δὲ |
τούτων
οὐ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον |
[2, 10] |
τοῦ
δὲ
τὸ
ἁλμυρόν·
μεταξὺ
|
δὲ |
τούτων
τό
τε
δριμὺ
καὶ |
[2, 4] |
τὸ
ἔχον
ταύτην
σῶμα,
ᾧ
|
δὲ |
τρέφεται,
ἡ
τροφή.
Ἐπεὶ
δὲ |
[2, 4] |
τὸ
ἔχον
ταύτην
σῶμα,
ᾧ
|
δὲ |
τρέφεται,
ἡ
τροφή.
Ἔστι
δὲ |
[2, 4] |
μάλιστα
τὸ
μὲν
τροφὴ
τὸ
|
δὲ |
τρεφόμενον.
Ἀπορίαν
δ'
ἔχει·
φασὶ |
[2, 4] |
ἐστὶν
ἡ
πρώτη
ψυχή,
τὸ
|
δὲ |
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον
ταύτην
σῶμα, |
[2, 4] |
ἐστὶν
ἡ
πρώτη
ψυχή,
τὸ
|
δὲ |
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον
ταύτην
σῶμα, |
[2, 11] |
ἄλλου
ἐν
ὕδατι,
τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
καὶ
ἐν
τῷ
ἀέρι |
[2, 9] |
καὶ
τῶν
τοιούτων·
τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων. |
[2, 10] |
(καὶ
γὰρ
τοῦτο
ἀόρατον,
ἄλλον
|
δὲ |
τρόπον
τοῦ
σκότους)
ὁμοίως
δὲ |
[2, 4] |
ἔχον
αὐτὴν
ᾗ
τοιοῦτον,
ἡ
|
δὲ |
τροφὴ
παρασκευάζει
ἐνεργεῖν·
διὸ
στερηθὲν |
[2, 4] |
ὁμοίου
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου,
τὴν
|
δὲ |
τροφὴν
δεῖν
μεταβάλλειν
καὶ
πέττεσθαι· |
[2, 7] |
λόγῳ
μὲν
ἔστιν
εἰπεῖν,
ἀνώνυμον
|
δὲ |
τυγχάνει
ὄν·
δῆλον
δὲ
ἔσται |
[2, 11] |
γεῦσις
πικροῦ
καὶ
γλυκέος·
ἐν
|
δὲ |
τῷ
ἁπτῷ
πολλαὶ
ἔνεισιν
ἐναντιώσεις, |
[2, 7] |
τῷ
φωτὶ
οὐχ
ὁρᾶται,
ἐν
|
δὲ |
τῷ
σκότει
ποιεῖ
αἴσθησιν,
οἷον |
[2, 8] |
ἡ
φωνὴ
ταῦτ'
ἔχει.
Πολλὰ
|
δὲ |
τῶν
ζῴων
οὐκ
ἔχουσι
φωνήν, |
[2, 2] |
ὧν
τὸ
μὲν
εἶδος,
τὸ
|
δὲ |
ὕλη,
τὸ
δὲ
ἐξ
ἀμφοῖν, |
[2, 3] |
ἁφὴν
καὶ
ὄρεξις
ὑπάρχει.
Περὶ
|
δὲ |
φαντασίας
ἄδηλον,
ὕστερον
δ'
ἐπισκεπτέον. |
[2, 4] |
ἂν
ᾖ
τὸ
καυστόν,
τῶν
|
δὲ |
φύσει
συνισταμένων
πάντων
ἔστι
πέρας |
[2, 1] |
γὰρ
τῶν
ἄλλων
ἀρχαί.
Τῶν
|
δὲ |
φυσικῶν
τὰ
μὲν
ἔχει
ζωήν, |
[2, 4] |
αὐτό,
ζῷον
μὲν
ζῷον,
φυτὸν
|
δὲ |
φυτόν,
ἵνα
τοῦ
ἀεὶ
καὶ |
[2, 8] |
οὖν
ψόφου
ταύτῃ
διωρίσθω.
Ἡ
|
δὲ |
φωνὴ
ψόφος
τίς
ἐστιν
ἐμψύχου· |
[2, 7] |
φύσις
ὁτὲ
μὲν
σκότος
ὁτὲ
|
δὲ |
φῶς
ἐστιν.
Οὐ
πάντα
δὲ |
[2, 7] |
ἐστί,
καὶ
τὸ
σκότος.
Τὸ
|
δὲ |
φῶς
οἷον
χρῶμά
ἐστι
τοῦ |
[2, 4] |
περὶ
τῶν
ἄλλων
ἐπιζητεῖν.
Εἰ
|
δὲ |
χρὴ
λέγειν
τί
ἕκαστον
αὐτῶν, |
[2, 7] |
αἴτιον
τοῦ
εἶναι
ὁρατόν.
Πᾶν
|
δὲ |
χρῶμα
κινητικόν
ἐστι
τοῦ
κατ' |
[2, 10] |
καθάπερ
ἐπὶ
τοῦ
ποτοῦ.
Τὸ
|
δὲ |
χρῶμα
οὐχ
οὕτως
ὁρᾶται
τῷ |
[2, 10] |
τὸ
μεταξὺ
οὐθὲν
ἔστιν·
ὡς
|
δὲ |
χρῶμα
τὸ
ὁρατόν,
οὕτω
τὸ |
[2, 7] |
μέγα
λίαν
τὸ
αἴτημα.
(Ἔστι
|
δὲ |
χρώματος
μὲν
δεκτικὸν
τὸ
ἄχρουν, |
[2, 3] |
οὐδὲ
χρῶμα
οὐδὲ
ὀσμή,
ὁ
|
δὲ |
χυμὸς
ἕν
τι
τῶν
ἁπτῶν |
[2, 3] |
δίψα
ὑγροῦ
καὶ
ψυχροῦ·
ὁ
|
δὲ |
χυμὸς
οἷον
ἥδυσμά
τι
τούτων |
[2, 8] |
ἔχοντι
ὡρισμένον
τὸν
ἀέρα.
Πότερον
|
δὲ |
ψοφεῖ
τὸ
τυπτόμενον
ἢ
τὸ |
[2, 8] |
ὕδατι,
ἀλλ'
ἧττον,
οὐκ
ἔστι
|
δὲ |
ψόφου
κύριος
ὁ
ἀὴρ
οὐδὲ |
[2, 2] |
δὲ
τὸ
μὲν
ἐπιστήμην
τὸ
|
δὲ |
ψυχήν,
ἑκατέρῳ
γὰρ
τούτων
φαμὲν |
[2, 4] |
μεγέθους
τε
καὶ
αὐξήσεως·
ταῦτα
|
δὲ |
ψυχῆς,
ἀλλ'
οὐ
πυρός,
καὶ |
[2, 4] |
διττόν,
τὸ
μὲν
οὗ,
τὸ
|
δὲ |
ᾧ)
Ἐπεὶ
οὖν
κοινωνεῖν
ἀδυνατεῖ |
[2, 2] |
μίαν
τὴν
ἀναγκαιοτάτην,
ἁφήν.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
ᾧ
ζῶμεν
καὶ
αἰσθανόμεθα
διχῶς |
[2, 4] |
δὲ
τρέφεται,
ἡ
τροφή.
Ἔστι
|
δὲ |
ᾧ
τρέφει
διττόν,
ὥσπερ
καὶ |
[2, 5] |
ἡ
μὲν
ὡς
δυνάμει,
ἡ
|
δὲ |
ὡς
ἐνεργείᾳ.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ |
[2, 5] |
τὸν
παῖδα
δύνασθαι
στρατηγεῖν,
τοῦ
|
δὲ |
ὡς
τὸν
ἐν
ἡλικίᾳ
ὄντα, |
[2, 5] |
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου
πάσχει,
ἔστι
|
δὲ |
ὡς
ὑπὸ
τοῦ
ἀνομοίου,
καθάπερ |