Livre, Pages
[2, 1]	μηθενὸς εἶναι σώματος ἐντελεχείας. Ἔτι	δὲ	ἄδηλον εἰ οὕτως ἐντελέχεια τοῦ
[2, 11]	τοῖς περὶ τῶν στοιχείων. Τὸ	δὲ	αἰσθητήριον αὐτῶν τὸ ἁπτικόν, καὶ
[2, 9]	ἄνθρωπος ἀναπνέων μέν, μὴ ἀναπνέων	δὲ	ἀλλ' ἐκπνέων ἢ κατέχων τὸ
[2, 4]	δὲ τρέφεται, ἡ τροφή. Ἐπεὶ	δὲ	ἀπὸ τοῦ τέλους ἅπαντα προσαγορεύειν
[2, 2]	τούτων οὐ χαλεπὸν ἰδεῖν, ἔνια	δὲ	ἀπορίαν ἔχει. Ὥσπερ γὰρ ἐπὶ
[2, 11]	εἶναι ἢ ἔχειν ὕδωρ, τὰ	δὲ	ἁπτόμενα ἀλλήλων ἐν τῷ ὕδατι,
[2, 11]	μεταξὺ ποιεῖν τι ἡμᾶς, τῶν	δὲ	ἁπτῶν οὐχ ὑπὸ τοῦ μεταξὺ
[2, 7]	ὄζον, οὐδεμίαν αἴσθησιν ποιήσει. Περὶ	δὲ	ἁφῆς καὶ γεύσεως ἔχει μὲν
[2, 8]	δὴ ταχὺ τὸ ὀξύ, τὸ	δὲ	βαρὺ βραδύ, ἀλλὰ γίνεται τοῦ
[2, 8]	ὀλίγῳ χρόνῳ ἐπὶ πολύ, τὸ	δὲ	βαρὺ ἐν πολλῷ ἐπ' ὀλίγον.
[2, 8]	συμβαίνει τὸ μὲν ταχὺ τὸ	δὲ	βραδὺ εἶναι. Περὶ μὲν οὖν
[2, 5]	γίνεται ὑπὸ τοῦ γεννῶντος, ὅταν	δὲ	γεννηθῇ, ἔχει ἤδη, ὥσπερ ἐπιστήμην,
[2, 7]	ἀναγκαῖόν τι εἶναι μεταξύ· κενοῦ	δὲ	γενομένου οὐχ ὅτι ἀκριβῶς, ἀλλ'
[2, 10]	ὀσφραντικὸν αἰσθητήριον δυνάμει τοιοῦτον. ~(Τὸ	δὲ	γευστόν ἐστιν ἁπτόν τι· καὶ
[2, 2]	τυχόντος δέχεσθαι τὸ τυχόν. Οὕτω	δὲ	γίνεται καὶ κατὰ λόγον· ἑκάστου
[2, 8]	τύπτοι τις φερόμενον ταχύ. Ἠχὼ	δὲ	γίνεται ὅταν, ἀέρος ἑνὸς γενομένου
[2, 8]	καὶ πρὸς τὸν ἀέρα. Τοῦτο	δὲ	γίνεται ὅταν ὑπομένῃ πληγεὶς ὁ
[2, 2]	ἐκ τῶν ἀσαφῶν μὲν φανερωτέρων	δὲ	γίνεται τὸ σαφὲς καὶ κατὰ
[2, 12]	ἢ> ᾗ αἰσθητικὸν ἕκαστον. Ἅμα	δὲ	δῆλον καὶ οὕτως· οὔτε γὰρ
[2, 8]	τάχος ἡ κίνησις τοιαύτη, τοῦ	δὲ	διὰ βραδυτῆτα, καὶ ἔοικεν ἀνάλογον
[2, 11]	εἶναι ὄψις ἀκοὴ ὄσφρησις. Νῦν	δὲ	διὰ τὸ διωρίσθαι δι' οὗ
[2, 4]	οὕτω φέρεσθαι κατὰ φύσιν, ἄνω	δὲ	διὰ τὸ τὸ> πῦρ ὡσαύτως.
[2, 8]	ἀθροῦν ἀφάλλεσθαι καὶ σείεσθαι. Αἱ	δὲ	διαφοραὶ τῶν ψοφούντων ἐν τῷ
[2, 11]	τοῦ σώματος ᾗ σῶμα· λέγω	δὲ	διαφορὰς αἳ τὰ στοιχεῖα διορίζουσι,
[2, 8]	ψόφου καὶ ἀκοῆς διορίσωμεν. Ἔστι	δὲ	διττὸς ὁ ψόφος· ὁ μὲν
[2, 3]	πεῖνα ξηροῦ καὶ θερμοῦ, ἡ	δὲ	δίψα ὑγροῦ καὶ ψυχροῦ· ὁ
[2, 5]	γένοιτ' ἂν καὶ εἰςαῦθις· νῦν	δὲ	διωρίσθω τοσοῦτον, ὅτι οὐχ ἁπλοῦ
[2, 9]	γλυκεῖα κρόκου καὶ μέλιτος, ἡ	δὲ	δριμεῖα θύμου καὶ τῶν τοιούτων·
[2, 3]	τοιούτου, φανερὸν ἐκ τούτων. ~(Τῶν	δὲ	δυνάμεων τῆς ψυχῆς αἱ λεχθεῖσαι
[2, 8]	μὲν γὰρ ἐνέργειά τις, ὁ	δὲ	δύναμις· τὰ μὲν γὰρ οὔ
[2, 11]	γεῦσις καὶ ἡ ἀφή· νῦν	δὲ	δύο διὰ τὸ μὴ ἀντιστρέφειν.
[2, 6]	δὲ ἓν κατὰ συμβεβηκός. Τῶν	δὲ	δυοῖν τὸ μὲν ἴδιόν ἐστιν
[2, 2]	ἡ μὲν ὕλη δύναμις, τὸ	δὲ	εἶδος ἐντελέχεια, ἐπεὶ τὸ ἐξ
[2, 8]	λεῖον ᾖ τὸ πληγέν. Τότε	δὲ	εἷς γίνεται ἅμα διὰ τὸ
[2, 7]	ἐν φωτὶ ὁρᾶσθαι, εἴρηται. Πῦρ	δὲ	ἐν ἀμφοῖν ὁρᾶται, καὶ ἐν
[2, 8]	τὸ μὲν ἐν ὀλίγῳ τὸ	δὲ	ἐν πολλῷ, ὥστε συμβαίνει τὸ
[2, 10]	τῇ ἁφῇ. Καὶ τὸ σῶμα	δὲ	ἐν ᾧ ὁ χυμός, τὸ
[2, 6]	καθ' αὑτά φαμεν αἰσθάνεσθαι, τὸ	δὲ	ἓν κατὰ συμβεβηκός. Τῶν δὲ
[2, 2]	τισὶ δὲ τινὰ τούτων, ἑτέροις	δὲ	ἓν μόνον (τοῦτο δὲ ποιεῖ
[2, 2]	εἶδος, τὸ δὲ ὕλη, τὸ	δὲ	ἐξ ἀμφοῖν, τούτων δ' ἡ
[2, 7]	ἀνώνυμον δὲ τυγχάνει ὄν· δῆλον	δὲ	ἔσται ὃ λέγομεν προελθοῦσι. Τὸ
[2, 4]	εἶναι πᾶσιν ἡ οὐσία, τὸ	δὲ	ζῆν τοῖς ζῶσι τὸ εἶναί
[2, 3]	καὶ θυμὸς καὶ βούλησις, τὰ	δὲ	ζῷα πάντ' ἔχουσι μίαν γε
[2, 2]	καὶ τὰ φυόμενα μετέχει) τὰ	δὲ	ζῷα πάντα φαίνεται τὴν ἁπτικὴν
[2, 2]	ταύτην ὑπάρχει τοῖς ζῶσι, τὸ	δὲ	ζῷον διὰ τὴν αἴσθησιν πρώτως·
[2, 4]	ἕν, εἴδει δ' ἕν. Ἔστι	δὲ	ἡ ψυχὴ τοῦ ζῶντος σώματος
[2, 6]	τοιοῦτον ὑπὸ τοῦ αἰσθητοῦ. Τῶν	δὲ	καθ' αὑτὰ αἰσθητῶν τὰ ἴδια
[2, 6]	καὶ ἔστιν οἷον ἐκεῖνο. ~(Λεκτέον	δὲ	καθ' ἑκάστην αἴσθησιν περὶ τῶν
[2, 11]	ἦν πως ἡ ὄψις, ὁμοίως	δὲ	καὶ αἱ λοιπαὶ τῶν ἀντικειμένων,
[2, 4]	ζῶσιν ἡ δύναμις αὕτη. Ἔστι	δὲ	καὶ ἀλλοίωσις καὶ αὔξησις κατὰ
[2, 4]	ζῶσι τὸ εἶναί ἐστιν, αἰτία	δὲ	καὶ ἀρχὴ τούτου ἡ ψυχή.
[2, 8]	γὰρ τούτῳ ὁ κατέχων. Φανερὸν	δὲ	καὶ διότι οἱ ἰχθύες ἄφωνοι·
[2, 3]	τι τῶν ἁπτῶν ἐστιν. Πεῖνα	δὲ	καὶ δίψα ἐπιθυμία, καὶ ἡ
[2, 9]	χυμόν, τὰ δὲ τοὐναντίον. Ὁμοίως	δὲ	καὶ δριμεῖα καὶ αὐστηρὰ καὶ
[2, 3]	τὰ δ' οὐκ ἔχει· τελευταῖον	δὲ	καὶ ἐλάχιστα λογισμὸν καὶ διάνοιαν·
[2, 8]	διαφορὰς τῆς κινήσεως. Διὰ ταῦτα	δὲ	καὶ ἐν ὕδατι ἀκούομεν, ὅτι
[2, 3]	δ' οὐδενὸς ἔσται σχήματος. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπὶ ταῖς εἰρημέναις ψυχαῖς.
[2, 12]	τὸ μὴ δυνάμενον ἰδεῖν· ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Εἰ
[2, 11]	ἐνεργείᾳ, δυνάμει δ' ἄμφω (οὕτω	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων) καὶ
[2, 1]	καὶ στάσεως ἐν ἑαυτῷ. Θεωρεῖν	δὲ	καὶ ἐπὶ τῶν μερῶν δεῖ
[2, 12]	ᾗ χρυσὸς ἢ χαλκός· ὁμοίως	δὲ	καὶ ἡ αἴσθησις ἑκάστου ὑπὸ
[2, 10]	δὲ τρόπον τοῦ σκότους) ὁμοίως	δὲ	καὶ ἡ ἀκοὴ ψόφου τε
[2, 9]	καὶ τὸ ἄγευστον λέγεται. Ἔστι	δὲ	καὶ ἡ ὄσφρησις διὰ τοῦ
[2, 10]	αὐτὸ καὶ συντηκτικὸν γλώττης. Ὥσπερ	δὲ	καὶ ἡ ὄψις ἐστὶ τοῦ
[2, 4]	ὃ μὴ μετέχει ψυχῆς, ὁμοίως	δὲ	καὶ περὶ αὐξήσεώς τε καὶ
[2, 5]	πεπονθὸς δ' ὅμοιόν ἐστιν. Διαιρετέον	δὲ	καὶ περὶ δυνάμεως καὶ ἐντελεχείας·
[2, 2]	δ' αἰτίαν, ὕστερον ἐπισκεπτέον. Παραπλήσιον	δὲ	καὶ περὶ τὰς αἰσθήσεις συμβέβηκεν·
[2, 9]	τῷ φοβερῷ καὶ ἀφόβῳ· οὕτω	δὲ	καὶ περὶ τὰς ὀσμὰς τὸ
[2, 11]	φωνῆς, καὶ τοιαῦθ' ἕτερα. Εἰσὶ	δὲ	καὶ περὶ χρῶμα διαφοραὶ τοιαῦται
[2, 11]	ἐν τούτῳ τὸ αἰσθητήριον (εἰ	δὲ	καὶ συμφυὲς γένοιτο, θᾶττον ἔτι
[2, 5]	ὁρατὸν καὶ τὸ ἀκουστόν, ὁμοίως	δὲ	καὶ τὰ λοιπὰ τῶν αἰσθητῶν.
[2, 1]	ὃ ἂν ᾖ ὀργανικόν. (Ὄργανα	δὲ	καὶ τὰ τῶν φυτῶν μέρη,
[2, 9]	μικρὰν ἔχον καὶ φαύλην. Ὁμοίως	δὲ	καὶ τὸ ἄγευστον λέγεται. Ἔστι
[2, 5]	ἡ δὲ ὡς ἐνεργείᾳ. Ὁμοίως	δὲ	καὶ τὸ αἰσθητόν, τό τε
[2, 3]	τὸ κατὰ τόπον κινητικόν, ἑτέροις	δὲ	καὶ τὸ διανοητικόν τε καὶ
[2, 10]	(τὸ γὰρ σκότος ἀόρατον, κρίνει	δὲ	καὶ τοῦτο ἡ ὄψις) ἔτι
[2, 2]	τὸ αἰσθάνεσθαι τοῦ δοξάζειν, ὁμοίως	δὲ	καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον τῶν
[2, 9]	καὶ εὐώδους ὄσφρησίς ἐστιν. Ἔτι	δὲ	καὶ φθειρόμενα φαίνεται ὑπὸ τῶν
[2, 2]	γὰρ τούτων φαμὲν ἐπίστασθαι) ὁμοίως	δὲ	καὶ {ᾧ} ὑγιαίνομεν τὸ μὲν
[2, 10]	καὶ φθαρτική {τῆς γεύσεως} τοῦ	δὲ	κατὰ φύσιν) ἔστι δὲ κοινὸν
[2, 8]	ᾗ τὸ φῶς ὁρίζομεν. Τὸ	δὲ	κενὸν ὀρθῶς λέγεται κύριον τοῦ
[2, 6]	τοιαῦτα λέγεται ἴδια ἑκάστης, κοινὰ	δὲ	κίνησις, ἠρεμία, ἀριθμός, σχῆμα, μέγεθος·
[2, 4]	μὲν κινοῦν καὶ κινούμενον, τὸ	δὲ	κινούμενον μόνον. Πᾶσαν δ' ἀναγκαῖον
[2, 8]	μὲν χαλκὸς ὅτι λεῖος, τὰ	δὲ	κοῖλα τῇ ἀνακλάσει πολλὰς ποιεῖ
[2, 10]	τοῦ δὲ κατὰ φύσιν) ἔστι	δὲ	κοινὸν ἁφῆς καὶ γεύσεως τὸ
[2, 6]	ἴδιόν ἐστιν ἑκάστης αἰσθήσεως, τὸ	δὲ	κοινὸν πασῶν. Λέγω δ' ἴδιον
[2, 8]	ἀὴρ διὰ τὸ εὔθρυπτον· ὅταν	δὲ	κωλυθῇ θρύπτεσθαι, ἡ τούτου κίνησις
[2, 7]	γῆς καὶ τοῦ περιέχοντος, ἡμᾶς	δὲ	λανθάνοντος· τοῦτο γάρ ἐστι καὶ
[2, 6]	αἰσθητὴ καὶ ὄψει. Κατὰ συμβεβηκὸς	δὲ	λέγεται αἰσθητόν, οἷον εἰ τὸ
[2, 1]	τοιούτου ἄρα σώματος ἐντελέχεια. Αὕτη	δὲ	λέγεται διχῶς, ἡ μὲν ὡς
[2, 8]	ὀξὺ καὶ τὸ βαρύ. Ταῦτα	δὲ	λέγεται κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τῶν
[2, 1]	τὰ δ' οὐκ ἔχει· ζωὴν	δὲ	λέγομεν τὴν δι' αὑτοῦ τροφήν
[2, 2]	ἁφὴ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων (θρεπτικὸν	δὲ	λέγομεν τὸ τοιοῦτον μόριον τῆς
[2, 7]	Ἔστι δή τι διαφανές. Διαφανὲς	δὲ	λέγω ὃ ἔστι μὲν ὁρατόν,
[2, 2]	ὅρος λόγος τοῦ συμπεράσματος· ὁ	δὲ	λέγων ὅτι ἐστὶν ὁ τετραγωνισμὸς
[2, 2]	χωριστά, καθάπερ τινές φασιν· τῷ	δὲ	λόγῳ ὅτι ἕτερα, φανερόν· αἰσθητικῷ
[2, 2]	τὸ ἀΐδιον τοῦ φθαρτοῦ. Τὰ	δὲ	λοιπὰ μόρια τῆς ψυχῆς φανερὸν
[2, 9]	σκληρόσαρκοι ἀφυεῖς τὴν διάνοιαν, οἱ	δὲ	μαλακόσαρκοι εὐφυεῖς. (Ἔστι δ' ὥσπερ
[2, 1]	δ' ὡς τὸ θεωρεῖν. Οὐσίαι	δὲ	μάλιστ' εἶναι δοκοῦσι τὰ σώματα,
[2, 11]	τὰ ἐν τῷ ὕδατι, λανθάνει	δὲ	μᾶλλον ἡμᾶς, ὥσπερ καὶ τὰ
[2, 4]	δεῖν μεταβάλλειν καὶ πέττεσθαι· ἡ	δὲ	μεταβολὴ πᾶσιν εἰς τὸ ἀντικείμενον
[2, 7]	αἰτίαν, ὕστερον ἔσται δῆλον. Τὸ	δὲ	μεταξὺ ψόφων μὲν ἀήρ, ὀσμῆς
[2, 9]	εὐφυεῖς καὶ ἀφυεῖς, παρ' ἄλλο	δὲ	μηδέν· οἱ μὲν γὰρ σκληρόσαρκοι
[2, 3]	τοῖς δὲ τινὲς αὐτῶν, ἐνίοις	δὲ	μία μόνη. Δυνάμεις δ' εἴπομεν
[2, 2]	πάσας, τὰ δὲ τινάς, τὰ	δὲ	μίαν τὴν ἀναγκαιοτάτην, ἁφήν. Ἐπεὶ
[2, 9]	ἀδύνατον εἶναι> ἔχειν ὀσμήν, τὸ	δὲ	μικρὰν ἔχον καὶ φαύλην. Ὁμοίως
[2, 2]	ὑγιαίνομεν τὸ μὲν ὑγιείᾳ τὸ	δὲ	μορίῳ τινὶ τοῦ σώματος ἢ
[2, 1]	οὐκ ἔστι τόδε τι, ἕτερον	δὲ	μορφὴν καὶ εἶδος, καθ' ἣν
[2, 1]	φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν ἔχοντος. (Τοιοῦτον	δὲ	ὃ ἂν ᾖ ὀργανικόν. (Ὄργανα
[2, 9]	ἀνάλογον ὀσμὴν καὶ χυμόν, λέγω	δὲ	οἷον γλυκεῖαν ὀσμὴν καὶ γλυκὺν
[2, 5]	τὸ αἰσθάνεσθαι. Τὸ κατ' ἐνέργειαν	δὲ	ὁμοίως λέγεται τῷ θεωρεῖν· διαφέρει
[2, 7]	δὲ φῶς ἐστιν. Οὐ πάντα	δὲ	ὁρατὰ ἐν φωτί ἐστιν, ἀλλὰ
[2, 7]	μὲν ὁρατόν, οὐ καθ' αὑτὸ	δὲ	ὁρατὸν ὡς ἁπλῶς εἰπεῖν, ἀλλὰ
[2, 9]	αἰτίαν, ἕτερός ἐστι λόγος. ~(Περὶ	δὲ	ὀσμῆς καὶ ὀσφραντοῦ ἧττον εὐδιόριστόν
[2, 9]	ὁ χυμὸς τοῦ ὑγροῦ) τὸ	δὲ	ὀσφραντικὸν αἰσθητήριον δυνάμει τοιοῦτον. ~(Τὸ
[2, 1]	τὸ αἰσθητικόν, ᾗ τοιοῦτον. Ἔστι	δὲ	οὐ τὸ ἀποβεβληκὸς τὴν ψυχὴν
[2, 7]	καθ' αὑτὸ ὁρατοῦ· καθ' αὑτὸ	δὲ	οὐ τῷ λόγῳ, ἀλλ' ὅτι
[2, 4]	ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ, οὐ πᾶν	δὲ	παντί, ἀλλ' ὅσα τῶν ἐναντίων
[2, 5]	καθάπερ ἐν ἑτέροις εἴρηται. Πάντα	δὲ	πάσχει καὶ κινεῖται ὑπὸ τοῦ
[2, 9]	ἴδιον ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων· δῆλον	δὲ	πειρωμένοις· ὥστε τὰ ἄναιμα, ἐπειδὴ
[2, 4]	ἀλλ' ἡ μὲν ἄπεπτος ἡ	δὲ	πεπεμμένη, ἀμφοτέρως ἂν ἐνδέχοιτο τὴν
[2, 4]	ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ τρέφεται, ᾗ	δὲ	πεπεμμένη, τὸ ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ.
[2, 5]	ἀνώνυμος αὐτῶν ἡ διαφορά, διώρισται	δὲ	περὶ αὐτῶν ὅτι ἕτερα καὶ
[2, 3]	ἥδυσμά τι τούτων ἐστίν. Διασαφητέον	δὲ	περὶ αὐτῶν ὕστερον, νῦν δ'
[2, 12]	τῶν αἰσθήσεων εἴρηται τύπῳ. ~(Καθόλου	δὲ	περὶ πάσης αἰσθήσεως δεῖ λαβεῖν
[2, 1]	τὸ φύλλον περικαρπίου σκέπασμα, τὸ	δὲ	περικάρπιον καρποῦ· αἱ δὲ ῥίζαι
[2, 9]	χυμὸς ὁ μὲν γλυκὺς ὁ	δὲ	πικρός, οὕτω καὶ ὀσμαί, ἀλλὰ
[2, 2]	μιᾶς ἐν ἑκάστῳ φυτῷ, δυνάμει	δὲ	πλειόνων, οὕτως ὁρῶμεν καὶ περὶ
[2, 2]	ἑτέροις δὲ ἓν μόνον (τοῦτο	δὲ	ποιεῖ διαφορὰν τῶν ζῴων) διὰ
[2, 10]	τὸ γευστὸν ὁ χυμός. Οὐθὲν	δὲ	ποιεῖ χυμοῦ αἴσθησιν ἄνευ ὑγρότητος,
[2, 9]	ἀναγκαῖον γὰρ ὀσφρανθῆναι ἀναπνεύσαντα, τοῦτο	δὲ	ποιεῖν ἐν τῷ ὑγρῷ ἀδύνατον.
[2, 4]	σώματος αἰτία καὶ ἀρχή. Ταῦτα	δὲ	πολλαχῶς λέγεται, ὁμοίως δ' ἡ
[2, 3]	ἄδηλον, ὕστερον δ' ἐπισκεπτέον. Ἐνίοις	δὲ	πρὸς τούτοις ὑπάρχει καὶ τὸ
[2, 11]	μέν ἐστι τὸ μεταξύ, τὸ	δὲ	πρῶτον αἰσθητήριον ἄλλο τί ἐστιν
[2, 12]	καὶ κατὰ τὸν λόγον. Αἰσθητήριον	δὲ	πρῶτον ἐν ᾧ ἡ τοιαύτη
[2, 8]	περὶ τούτων ὕστερον λεχθήσεται. ~(Νῦν	δὲ	πρῶτον περὶ ψόφου καὶ ἀκοῆς
[2, 2]	καὶ οὐ ζῆν μόνον. Αἰσθήσεως	δὲ	πρῶτον ὑπάρχει πᾶσιν ἁφή· ὥσπερ
[2, 4]	ὕδωρ τῷ πυρὶ τροφή, τὸ	δὲ	πῦρ οὐ τρέφει τὸ ὕδωρ.
[2, 5]	ὑπὸ τοῦ ὁμοίου πάσχειν. Τοῦτο	δὲ	πῶς δυνατὸν ἢ ἀδύνατον, εἰρήκαμεν
[2, 1]	τὸ δὲ περικάρπιον καρποῦ· αἱ	δὲ	ῥίζαι τῷ στόματι ἀνάλογον· ἄμφω
[2, 9]	μηδ' ἀνασπάσας οὐχ ὁρᾷ· τὰ	δὲ	σκληρόφθαλμα οὐδὲν ἔχει τοιοῦτον, ἀλλ'
[2, 1]	ζῆν, ἀλλὰ τὸ ἔχον· τὸ	δὲ	σπέρμα καὶ ὁ καρπὸς τὸ
[2, 8]	ἀέρος συνεχείᾳ μέχρις ἀκοῆς. Ἀκοῇ	δὲ	συμφυὴς ἔστιν> ἀήρ· διὰ δὲ
[2, 4]	τοῦτο εἶναι τὸ ἐργαζόμενον. Τὸ	δὲ	συναίτιον μέν πώς ἐστιν, οὐ
[2, 7]	οἷον τὸν ἀέρα, ὑπὸ τούτου	δὲ	συνεχοῦς ὄντος κινεῖται τὸ αἰσθητήριον.
[2, 1]	τοῦ ὀργάνου, ἡ ψυχή· τὸ	δὲ	σῶμα τὸ δυνάμει ὄν· ἀλλ'
[2, 5]	τις ὑπὸ τοῦ ἐναντίου, τὸ	δὲ	σωτηρία μᾶλλον ὑπὸ τοῦ ἐντελεχείᾳ
[2, 3]	ὀσμῆς αἴσθησιν. Καὶ τῶν αἰσθητικῶν	δὲ	τὰ μὲν ἔχει τὸ κατὰ
[2, 2]	λύπη τε καὶ ἡδονή, ὅπου	δὲ	ταῦτα, ἐξ ἀνάγκης καὶ ἐπιθυμία.
[2, 3]	ἡδύ τε καὶ λυπηρόν, οἷς	δὲ	ταῦτα, καὶ ἐπιθυμία· τοῦ γὰρ
[2, 3]	τοῖς μὲν οὐδὲ φαντασία, τὰ	δὲ	ταύτῃ μόνῃ ζῶσιν. Περὶ δὲ
[2, 1]	καὶ ἡ ψυχὴ τοῦτο· χωρισθείσης	δὲ	ταύτης οὐκ ἂν ἔτι πέλεκυς
[2, 4]	ὑπ' ἐκεί- νου αὕτη· ὁ	δὲ	τέκτων μεταβάλλει μόνον εἰς ἐνέργειαν
[2, 8]	ὅπως ὑπάρχῃ τὸ εὖ. Ὄργανον	δὲ	τῇ ἀναπνοῇ ὁ φάρυγξ· οὗ
[2, 1]	ἔχειν καὶ μὴ ἐνεργεῖν· προτέρα	δὲ	τῇ γενέσει ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ
[2, 9]	λείπεται πολλῶν τῶν ζῴων, κατὰ	δὲ	τὴν ἁφὴν πολλῷ τῶν ἄλλων
[2, 4]	ἀναγκαῖον τροφὴν δύνασθαι πέττεσθαι, ἐργάζεται	δὲ	τὴν πέψιν τὸ θερμόν· διὸ
[2, 11]	τὸ αἰσθητήριον οὐκ αἰσθάνεται, ἐπὶ	δὲ	τὴν σάρκα ἐπιτιθεμένων αἰσθάνεται· ὥστε
[2, 8]	τὰ πεζὰ τῶν ἄλλων. Δεῖται	δὲ	τῆς ἀναπνοῆς καὶ ὁ περὶ
[2, 11]	εἰρημένα αἰσθητήρια ἕτερα ὄντα. Ἐπὶ	δὲ	τῆς ἁφῆς τοῦτο νῦν ἄδηλον·
[2, 3]	γὰρ ἡδέος ὄρεξις αὕτη. Ἔτι	δὲ	τῆς τροφῆς αἴσθησιν ἔχουσιν· ἡ
[2, 2]	ζῴων ἅπανθ' ὑπάρχει ταῦτα, τισὶ	δὲ	τινὰ τούτων, ἑτέροις δὲ ἓν
[2, 2]	μὲν γὰρ ἔχει πάσας, τὰ	δὲ	τινάς, τὰ δὲ μίαν τὴν
[2, 3]	ὑπάρχουσι πᾶσαι, καθάπερ εἴπομεν, τοῖς	δὲ	τινὲς αὐτῶν, ἐνίοις δὲ μία
[2, 5]	τοῦ ἐντελεχείᾳ πυρὸς ὄντος. Ἐπειδὴ	δὲ	τὸ αἰσθάνεσθαι λέγομεν διχῶς (τό
[2, 3]	τε καὶ τὸ αἰσθητικόν. Εἰ	δὲ	τὸ αἰσθητικόν, καὶ τὸ ὀρεκτικόν·
[2, 6]	περὶ τῶν αἰσθητῶν πρῶτον. Λέγεται	δὲ	τὸ αἰσθητὸν τριχῶς, ὧν δύο
[2, 10]	τοῦ μὲν τὸ λιπαρόν, τοῦ	δὲ	τὸ ἁλμυρόν· μεταξὺ δὲ τούτων
[2, 7]	μὲν δεκτικὸν τὸ ἄχρουν, ψόφου	δὲ	τὸ ἄψοφον. Ἄχρουν δ' ἐστὶ
[2, 4]	τέλους ἅπαντα προσαγορεύειν δίκαιον, τέλος	δὲ	τὸ γεννῆσαι οἷον αὐτό, εἴη
[2, 7]	οἷον δοκεῖ τὸ σκοτεινόν. Τοιοῦτον	δὲ	τὸ διαφανὲς μέν, ἀλλ' οὐχ
[2, 8]	δὲ συμφυὴς ἔστιν> ἀήρ· διὰ	δὲ	τὸ ἐν ἀέρι εἶναι, κινουμένου
[2, 3]	τετραγώνῳ μὲν τρίγωνον, ἐν αἰσθητικῷ	δὲ	τὸ θρεπτι- κόν. Ὥστε καθ'
[2, 2]	πρῶτον ὑπάρχει πᾶσιν ἁφή· ὥσπερ	δὲ	τὸ θρεπτικὸν δύναται χωρίζεσθαι τῆς
[2, 9]	φρονιμώτατόν ἐστι τῶν ζῴων. Σημεῖον	δὲ	τὸ καὶ ἐν τῷ γένει
[2, 2]	λέγεται, καθάπερ ᾧ ἐπιστάμεθα (λέγομεν	δὲ	τὸ μὲν ἐπιστήμην τὸ δὲ
[2, 10]	τε καὶ ὁ βίαιος) ἀόρατον	δὲ	τὸ μὲν ὅλως λέγεται, ὥσπερ
[2, 9]	τοῦ ὀσφραντοῦ καὶ ἀνοσφράντου. Ἀνόσφραντον	δὲ	τὸ μὲν παρὰ τὸ ὅλως
[2, 1]	τῶν ὄντων τὴν οὐσίαν, ταύτης	δὲ	τὸ μέν, ὡς ὕλην, ὃ
[2, 8]	τῇ ἀρτηρίᾳ πρὸς αὐτήν. Σημεῖον	δὲ	τὸ μὴ δύνασθαι φωνεῖν ἀναπνέοντα
[2, 10]	δέ, τὸ γευστικὸν αἰσθητήριον. Σημεῖον	δὲ	τὸ μήτε κατάξηρον οὖσαν τὴν
[2, 10]	γευστοῦ τε καὶ ἀγεύστου, τοῦτο	δὲ	τὸ μικρὸν ἢ φαῦλον ἔχον
[2, 8]	οὐ γὰρ ἔχουσι φάρυγγα. Τοῦτο	δὲ	τὸ μόριον οὐκ ἔχουσιν ὅτι
[2, 12]	καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Εἰ	δὲ	τὸ ὀσφραντὸν ὀσμή, εἴ τι
[2, 4]	ἕνεκα τῆς ψυχῆς ὄντα· διττῶς	δὲ	τὸ οὗ ἕνεκα, τό τε
[2, 10]	ἐστι τὸ δυνάμει τοιοῦτον, γευστὸν	δὲ	τὸ ποιητικὸν ἐντελεχείᾳ αὐτοῦ. ~(Περὶ
[2, 7]	ἐναντίον εἶναι τῷ σκότει· ἔστι	δὲ	τὸ σκότος στέρησις τῆς τοιαύτης
[2, 1]	ἡ κατὰ τὸν λόγον. Τοῦτο	δὲ	τὸ τί ἦν εἶναι τῷ
[2, 12]	χρυσοῦ δέχεται τὸ σημεῖον, λαμβάνει	δὲ	τὸ χρυσοῦν ἢ τὸ χαλκοῦν
[2, 4]	τι τὸ ἔμψυχον, αὐξητικόν, ᾗ	δὲ	τόδε τι καὶ οὐσία, τροφή
[2, 2]	ἑτερομήκει ὀρθογώνιον εἶναι ἰσόπλευρον. Ὁ	δὲ	τοιοῦτος ὅρος λόγος τοῦ συμπεράσματος·
[2, 9]	ἀναγκαῖον, ἀλλ' οὐκ ἀναπνέοντα. Ἔοικε	δὲ	τοῖς ἀνθρώποις διαφέρειν τὸ αἰσθητήριον
[2, 3]	κινητικὸν κατὰ τόπον, διανοητικόν. Ὑπάρχει	δὲ	τοῖς μὲν φυτοῖς τὸ θρεπτικὸν
[2, 9]	εἶναι, ὥσπερ τὸ ὄμμα, τοῖς	δὲ	τὸν ἀέρα δεχομένοις ἔχειν ἐπικάλυμμα,
[2, 4]	καὶ περὶ ψυχῆς, δῆλον. ~(Ἀναγκαῖον	δὲ	τὸν μέλλοντα περὶ τούτων σκέψιν
[2, 11]	αἰσθητήριον ὥσπερ ἐκείνων ἕκαστον. Αὐτοῦ	δὲ	τοῦ αἰσθητηρίου ἁπτομένου οὔτ' ἐκεῖ
[2, 11]	τὸ ποιητικὸν ἐντελεχείᾳ αὐτοῦ. ~(Περὶ	δὲ	τοῦ ἁπτοῦ καὶ περὶ ἁφῆς
[2, 2]	τοῦ ἀψύχου τῷ ζῆν. Πλεοναχῶς	δὲ	τοῦ ζῆν λεγομένου, κἂν ἕν
[2, 3]	δὲ ταύτῃ μόνῃ ζῶσιν. Περὶ	δὲ	τοῦ θεωρητικοῦ νοῦ ἕτερος λόγος.
[2, 10]	γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν, ἐχόμενα	δὲ	τοῦ μὲν τὸ λιπαρόν, τοῦ
[2, 2]	ἐξ ἀνάγκης καὶ ἐπιθυμία. Περὶ	δὲ	τοῦ νοῦ καὶ τῆς θεωρητικῆς
[2, 9]	τοῦ ἀκουστοῦ καὶ ἀνηκούστου, ἡ	δὲ	τοῦ ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου, καὶ
[2, 2]	ἡ μὲν τοῦ ἐπιστημονικοῦ, ἡ	δὲ	τοῦ ὑγιαστοῦ (δοκεῖ γὰρ ἐν
[2, 9]	ὀσμὴν καὶ γλυκὺν χυμόν, τὰ	δὲ	τοὐναντίον. Ὁμοίως δὲ καὶ δριμεῖα
[2, 11]	οὗ ἀνάπλεα τὰ ἔσχατα, εἰ	δὲ	τοῦτ' ἀληθές, ἀδύνατον ἅψασθαι ἄλλο
[2, 5]	γὰρ ὑπάρχειν τὸ αἰσθητόν. Ὁμοίως	δὲ	τοῦτο ἔχει κἀν ταῖς ἐπιστήμαις
[2, 2]	ἂν δύνηται λαμβάνειν τροφήν. Χωρίζεσθαι	δὲ	τοῦτο μὲν τῶν ἄλλων δυνατόν,
[2, 8]	οὖς, διὰ τὰς ἕλικας. Ὅταν	δὲ	τοῦτο συμβῇ, οὐκ ἀκούει· οὐδ'
[2, 3]	φυτοῖς τὸ θρεπτικὸν μόνον, ἑτέροις	δὲ	τοῦτό τε καὶ τὸ αἰσθητικόν.
[2, 2]	ποιητικῶν ὑπάρχειν ἐνέργεια) ἡ ψυχὴ	δὲ	τοῦτο ᾧ ζῶμεν καὶ αἰσθανόμεθα
[2, 4]	καὶ ταὐτὰ τοῖς ἔργοις) πρὸς	δὲ	τούτοις τί τὸ συνέχον εἰς
[2, 7]	ψόφου τὸ μεταξὺ κινεῖται, ὑπὸ	δὲ	τούτου τῶν αἰσθητηρίων ἑκάτερον· ὅταν
[2, 7]	τοῦ διαφανοῦς φῶς ἐστιν. Σημεῖον	δὲ	τούτου φανερόν· ἐὰν γάρ τις
[2, 2]	θρεπτικῷ, αἰσθητικῷ, διανοητικῷ, κινήσει. Πότερον	δὲ	τούτων ἕκαστόν ἐστι ψυχὴ ἢ
[2, 5]	ἐν τοῖς οἰκείοις λόγοις. ~(Διωρισμένων	δὲ	τούτων λέγωμεν κοινῇ περὶ πάσης
[2, 5]	τὸν ἔχοντα τὴν γραμματικήν· ἑκάτερος	δὲ	τούτων οὐ τὸν αὐτὸν τρόπον
[2, 10]	τοῦ δὲ τὸ ἁλμυρόν· μεταξὺ	δὲ	τούτων τό τε δριμὺ καὶ
[2, 4]	τὸ ἔχον ταύτην σῶμα, ᾧ	δὲ	τρέφεται, ἡ τροφή. Ἐπεὶ δὲ
[2, 4]	τὸ ἔχον ταύτην σῶμα, ᾧ	δὲ	τρέφεται, ἡ τροφή. Ἔστι δὲ
[2, 4]	μάλιστα τὸ μὲν τροφὴ τὸ	δὲ	τρεφόμενον. Ἀπορίαν δ' ἔχει· φασὶ
[2, 4]	ἐστὶν ἡ πρώτη ψυχή, τὸ	δὲ	τρεφόμενον τὸ ἔχον ταύτην σῶμα,
[2, 4]	ἐστὶν ἡ πρώτη ψυχή, τὸ	δὲ	τρεφόμενον τὸ ἔχον ταύτην σῶμα,
[2, 11]	ἄλλου ἐν ὕδατι, τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ ἐν τῷ ἀέρι
[2, 9]	καὶ τῶν τοιούτων· τὸν αὐτὸν	δὲ	τρόπον καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων.
[2, 10]	(καὶ γὰρ τοῦτο ἀόρατον, ἄλλον	δὲ	τρόπον τοῦ σκότους) ὁμοίως δὲ
[2, 4]	ἔχον αὐτὴν ᾗ τοιοῦτον, ἡ	δὲ	τροφὴ παρασκευάζει ἐνεργεῖν· διὸ στερηθὲν
[2, 4]	ὁμοίου ὑπὸ τοῦ ὁμοίου, τὴν	δὲ	τροφὴν δεῖν μεταβάλλειν καὶ πέττεσθαι·
[2, 7]	λόγῳ μὲν ἔστιν εἰπεῖν, ἀνώνυμον	δὲ	τυγχάνει ὄν· δῆλον δὲ ἔσται
[2, 11]	γεῦσις πικροῦ καὶ γλυκέος· ἐν	δὲ	τῷ ἁπτῷ πολλαὶ ἔνεισιν ἐναντιώσεις,
[2, 7]	τῷ φωτὶ οὐχ ὁρᾶται, ἐν	δὲ	τῷ σκότει ποιεῖ αἴσθησιν, οἷον
[2, 8]	ἡ φωνὴ ταῦτ' ἔχει. Πολλὰ	δὲ	τῶν ζῴων οὐκ ἔχουσι φωνήν,
[2, 2]	ὧν τὸ μὲν εἶδος, τὸ	δὲ	ὕλη, τὸ δὲ ἐξ ἀμφοῖν,
[2, 3]	ἁφὴν καὶ ὄρεξις ὑπάρχει. Περὶ	δὲ	φαντασίας ἄδηλον, ὕστερον δ' ἐπισκεπτέον.
[2, 4]	ἂν ᾖ τὸ καυστόν, τῶν	δὲ	φύσει συνισταμένων πάντων ἔστι πέρας
[2, 1]	γὰρ τῶν ἄλλων ἀρχαί. Τῶν	δὲ	φυσικῶν τὰ μὲν ἔχει ζωήν,
[2, 4]	αὐτό, ζῷον μὲν ζῷον, φυτὸν	δὲ	φυτόν, ἵνα τοῦ ἀεὶ καὶ
[2, 8]	οὖν ψόφου ταύτῃ διωρίσθω. Ἡ	δὲ	φωνὴ ψόφος τίς ἐστιν ἐμψύχου·
[2, 7]	φύσις ὁτὲ μὲν σκότος ὁτὲ	δὲ	φῶς ἐστιν. Οὐ πάντα δὲ
[2, 7]	ἐστί, καὶ τὸ σκότος. Τὸ	δὲ	φῶς οἷον χρῶμά ἐστι τοῦ
[2, 4]	περὶ τῶν ἄλλων ἐπιζητεῖν. Εἰ	δὲ	χρὴ λέγειν τί ἕκαστον αὐτῶν,
[2, 7]	αἴτιον τοῦ εἶναι ὁρατόν. Πᾶν	δὲ	χρῶμα κινητικόν ἐστι τοῦ κατ'
[2, 10]	καθάπερ ἐπὶ τοῦ ποτοῦ. Τὸ	δὲ	χρῶμα οὐχ οὕτως ὁρᾶται τῷ
[2, 10]	τὸ μεταξὺ οὐθὲν ἔστιν· ὡς	δὲ	χρῶμα τὸ ὁρατόν, οὕτω τὸ
[2, 7]	μέγα λίαν τὸ αἴτημα. (Ἔστι	δὲ	χρώματος μὲν δεκτικὸν τὸ ἄχρουν,
[2, 3]	οὐδὲ χρῶμα οὐδὲ ὀσμή, ὁ	δὲ	χυμὸς ἕν τι τῶν ἁπτῶν
[2, 3]	δίψα ὑγροῦ καὶ ψυχροῦ· ὁ	δὲ	χυμὸς οἷον ἥδυσμά τι τούτων
[2, 8]	ἔχοντι ὡρισμένον τὸν ἀέρα. Πότερον	δὲ	ψοφεῖ τὸ τυπτόμενον ἢ τὸ
[2, 8]	ὕδατι, ἀλλ' ἧττον, οὐκ ἔστι	δὲ	ψόφου κύριος ὁ ἀὴρ οὐδὲ
[2, 2]	δὲ τὸ μὲν ἐπιστήμην τὸ	δὲ	ψυχήν, ἑκατέρῳ γὰρ τούτων φαμὲν
[2, 4]	μεγέθους τε καὶ αὐξήσεως· ταῦτα	δὲ	ψυχῆς, ἀλλ' οὐ πυρός, καὶ
[2, 4]	διττόν, τὸ μὲν οὗ, τὸ	δὲ	ᾧ) Ἐπεὶ οὖν κοινωνεῖν ἀδυνατεῖ
[2, 2]	μίαν τὴν ἀναγκαιοτάτην, ἁφήν. Ἐπεὶ	δὲ	ᾧ ζῶμεν καὶ αἰσθανόμεθα διχῶς
[2, 4]	δὲ τρέφεται, ἡ τροφή. Ἔστι	δὲ	ᾧ τρέφει διττόν, ὥσπερ καὶ
[2, 5]	ἡ μὲν ὡς δυνάμει, ἡ	δὲ	ὡς ἐνεργείᾳ. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 5]	τὸν παῖδα δύνασθαι στρατηγεῖν, τοῦ	δὲ	ὡς τὸν ἐν ἡλικίᾳ ὄντα,
[2, 5]	ὑπὸ τοῦ ὁμοίου πάσχει, ἔστι	δὲ	ὡς ὑπὸ τοῦ ἀνομοίου, καθάπερ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/12/2009