Livre, Pages |
[2, 5] |
ὢν
καὶ
κυρίως
ἐπιστάμενος
τόδε
|
τὸ |
Α.
Ἀμφότεροι
μὲν
οὖν
οἱ |
[2, 8] |
ὅταν,
ἀέρος
ἑνὸς
γενομένου
διὰ
|
τὸ |
ἀγγεῖον
τὸ
διορίσαν
καὶ
κωλῦσαν |
[2, 9] |
καὶ
φαύλην.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
τὸ |
ἄγευστον
λέγεται.
Ἔστι
δὲ
καὶ |
[2, 12] |
πάθοι
ἄν
τι
ὑπ'
ὀσμῆς
|
τὸ |
ἀδύνατον
ὀσφρανθῆναι,
ἢ
ὑπὸ
χρώματος |
[2, 10] |
λέγεται,
ὥσπερ
καὶ
ἐπ'
ἄλλων
|
τὸ |
ἀδύνατον,
τὸ
δ'
ἐὰν
πεφυκὸς |
[2, 2] |
τοῦτο
μόνον
ἐνδέχεσθαι
χωρίζεσθαι,
καθάπερ
|
τὸ |
ἀΐδιον
τοῦ
φθαρτοῦ.
Τὰ
δὲ |
[2, 5] |
ἐντελεχείᾳ
πυρὸς
ὄντος.
Ἐπειδὴ
δὲ
|
τὸ |
αἰσθάνεσθαι
λέγομεν
διχῶς
(τό
τε |
[2, 4] |
τί
τὸ
νοεῖν
καὶ
τί
|
τὸ |
αἰσθάνεσθαι·
πρότεραι
γάρ
εἰσι
τῶν |
[2, 5] |
ἔχει
ἤδη,
ὥσπερ
ἐπιστήμην,
καὶ
|
τὸ |
αἰσθάνεσθαι.
Τὸ
κατ'
ἐνέργειαν
δὲ |
[2, 2] |
καὶ
δοξαστικῷ
ἕτερον,
εἴπερ
καὶ
|
τὸ |
αἰσθάνεσθαι
τοῦ
δοξάζειν,
ὁμοίως
δὲ |
[2, 12] |
μὲν
γὰρ
ἄν
τι
εἴη
|
τὸ |
αἰσθανόμενον,
οὐ
μὴν
τό
γε |
[2, 10] |
ὑγρὸν
τὸ
γευστόν,
ἀνάγκη
καὶ
|
τὸ |
αἰσθητήριον
αὐτοῦ
μήτε
ὑγρὸν
εἶναι |
[2, 11] |
ὡς
οὐκ
ἔστιν
ἐν
τούτῳ
|
τὸ |
αἰσθητήριον
(εἰ
δὲ
καὶ
συμφυὲς |
[2, 11] |
ἔστιν
ἔνδηλον.
Πότερον
δ'
ἐστὶ
|
τὸ |
αἰσθητήριον
ἐντός,
ἢ
οὔ,
ἀλλ' |
[2, 7] |
τούτου
δὲ
συνεχοῦς
ὄντος
κινεῖται
|
τὸ |
αἰσθητήριον.
Οὐ
γὰρ
καλῶς
τοῦτο |
[2, 11] |
τῶν
ἄλλων·
ἐπιτιθεμένων
γὰρ
ἐπὶ
|
τὸ |
αἰσθητήριον
οὐκ
αἰσθάνεται,
ἐπὶ
δὲ |
[2, 11] |
εἰσὶν
ἢ
μία,
καὶ
τί
|
τὸ |
αἰσθητήριον
τὸ
τοῦ
ἁπτικοῦ,
πότερον |
[2, 7] |
δ'
ἐπ'
αὐτό
τις
ἐπιθῇ
|
τὸ |
αἰσθητήριον
τὸ
ψοφοῦν
ἢ
τὸ |
[2, 9] |
τῷ
γένει
τῶν
ἀνθρώπων
παρὰ
|
τὸ |
αἰσθητήριον
τοῦτο
εἶναι
εὐφυεῖς
καὶ |
[2, 9] |
Ἔοικε
δὲ
τοῖς
ἀνθρώποις
διαφέρειν
|
τὸ |
αἰσθητήριον
τοῦτο
πρὸς
τὸ
τῶν |
[2, 11] |
ὄσφρησιν
ἔχουσιν,
οὕτως
ἔχειν
πρὸς
|
τὸ |
αἰσθητήριον
ὥσπερ
ἐκείνων
ἕκαστον.
Αὐτοῦ |
[2, 3] |
ἑτέροις
δὲ
τοῦτό
τε
καὶ
|
τὸ |
αἰσθητικόν.
Εἰ
δὲ
τὸ
αἰσθητικόν, |
[2, 5] |
ἐν
ἡλικίᾳ
ὄντα,
οὕτως
ἔχει
|
(τὸ |
αἰσθητικόν.
Ἐπεὶ
δ'
ἀνώνυμος
αὐτῶν |
[2, 4] |
οἷον
τί
τὸ
νοητικὸν
ἢ
|
τὸ |
αἰσθητικὸν
ἢ
τὸ
θρεπτικόν,
πρότερον |
[2, 1] |
αἴσθησις
πρὸς
τὸ
ὅλον
σῶμα
|
τὸ |
αἰσθητικόν,
ᾗ
τοιοῦτον.
Ἔστι
δὲ |
[2, 3] |
καὶ
τὸ
αἰσθητικόν.
Εἰ
δὲ
|
τὸ |
αἰσθητικόν,
καὶ
τὸ
ὀρεκτικόν·
ὄρεξις |
[2, 5] |
συμβεβηκότα
τούτοις.
Δῆλον
οὖν
ὅτι
|
τὸ |
αἰσθητικὸν
οὐκ
ἔστιν
ἐνεργείᾳ,
ἀλλὰ |
[2, 3] |
Άνευ
μὲν
γὰρ
τοῦ
θρεπτικοῦ
|
τὸ |
αἰσθητικὸν
οὐκ
ἔστιν·
τοῦ
δ' |
[2, 5] |
δ'
αἰσθητικὸν
δυνάμει
ἐστὶν
οἷον
|
τὸ |
αἰσθητὸν
ἤδη
ἐντελεχείᾳ,
καθάπερ
εἴρηται. |
[2, 5] |
ἐπ'
αὐτῷ·
ἀναγκαῖον
γὰρ
ὑπάρχειν
|
τὸ |
αἰσθητόν.
Ὁμοίως
δὲ
τοῦτο
ἔχει |
[2, 5] |
ὡς
ἐνεργείᾳ.
Ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
τὸ |
αἰσθητόν,
τό
τε
δυνάμει
ὂν |
[2, 6] |
τῶν
αἰσθητῶν
πρῶτον.
Λέγεται
δὲ
|
τὸ |
αἰσθητὸν
τριχῶς,
ὧν
δύο
μὲν |
[2, 7] |
δυσμὰς
τὸ
λανθάνειν
μέγα
λίαν
|
τὸ |
αἴτημα.
(Ἔστι
δὲ
χρώματος
μὲν |
[2, 2] |
μέσης
εὕρεσις
τοῦ
πράγματος
λέγει
|
τὸ |
αἴτιον.
Λέγομεν
οὖν,
ἀρχὴν
λαβόντες |
[2, 4] |
τοῦτ'
ἔστιν
ἡ
ψυχή,
καὶ
|
τὸ |
αἴτιον
τοῦ
αὐξάνεσθαι
καὶ
τρέφεσθαι. |
[2, 7] |
ἀλλ'
ὅτι
ἐν
ἑαυτῷ
ἔχει
|
τὸ |
αἴτιον
τοῦ
εἶναι
ὁρατόν.
Πᾶν |
[2, 8] |
ἐν
τοῖς
ὠσὶν
ἐγκατῳκοδόμηται
πρὸς
|
τὸ |
ἀκίνητος
εἶναι,
ὅπως
ἀκριβῶς
αἰσθάνηται |
[2, 5] |
ἐνεργείας
ἔξωθεν,
τὸ
ὁρατὸν
καὶ
|
τὸ |
ἀκουστόν,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὰ |
[2, 10] |
ἐνεργείᾳ
ἢ
δυνάμει
ὑγρότητα,
οἷον
|
τὸ |
ἁλμυρόν·
εὔτηκτόν
τε
γὰρ
αὐτὸ |
[2, 10] |
μὲν
τὸ
λιπαρόν,
τοῦ
δὲ
|
τὸ |
ἁλμυρόν·
μεταξὺ
δὲ
τούτων
τό |
[2, 11] |
σὰρξ
καὶ
ἐν
τοῖς
ἄλλοις
|
τὸ |
ἀνάλογον,
ἢ
οὔ,
ἀλλὰ
τοῦτο |
[2, 11] |
βούλεται
εἶναι
ἡ
σὰρξ
καὶ
|
τὸ |
ἀνάλογον·
ὥστε
ἀναγκαῖον
τὸ
σῶμα |
[2, 9] |
ἀναίσθητον
εἶναι
κοινὸν
πάντων,
ἀλλὰ
|
τὸ |
ἄνευ
τοῦ
ἀναπνεῖν
μὴ
αἰσθάνεσθαι |
[2, 5] |
καθάπερ
εἴπομεν·
πάσχει
μὲν
γὰρ
|
τὸ |
ἀνόμοιον,
πεπονθὸς
δ'
ὅμοιόν
ἐστιν. |
[2, 4] |
ἡ
δὲ
μεταβολὴ
πᾶσιν
εἰς
|
τὸ |
ἀντικείμενον
ἢ
τὸ
μεταξύ.
Ἔτι |
[2, 4] |
λαμβάνει
(οὐ
γὰρ
ταὐτὸ
πᾶσι
|
τὸ |
ἄνω
καὶ
κάτω
καὶ
τῷ |
[2, 4] |
τὸ>
πῦρ
ὡσαύτως.
Οὔτε
γὰρ
|
τὸ |
ἄνω
καὶ
κάτω
καλῶς
λαμβάνει |
[2, 7] |
ὑπὸ
πυρὸς
ἢ
τοιούτου
οἷον
|
τὸ |
ἄνω
σῶμα·
καὶ
γὰρ
τούτῳ |
[2, 7] |
δ'
ἐστὶ
τὸ
διαφανὲς
καὶ
|
τὸ |
ἀόρατον
ἢ
τὸ
μόλις
ὁρώμενον, |
[2, 1] |
ᾗ
τοιοῦτον.
Ἔστι
δὲ
οὐ
|
τὸ |
ἀποβεβληκὸς
τὴν
ψυχὴν
τὸ
δυνάμει |
[2, 10] |
μὴ
ἔχῃ
ἢ
φαύλως,
ὥσπερ
|
τὸ |
ἄπουν
καὶ
τὸ
ἀπύρηνον-
οὕτω |
[2, 11] |
στοιχείων.
Τὸ
δὲ
αἰσθητήριον
αὐτῶν
|
τὸ |
ἁπτικόν,
καὶ
ἐν
ᾧ
ἡ |
[2, 11] |
εἶναι
διὰ
μέσου.
Ἀλλὰ
διαφέρει
|
τὸ |
ἁπτὸν
τῶν
ὁρατῶν
καὶ
τῶν |
[2, 10] |
φαύλως,
ὥσπερ
τὸ
ἄπουν
καὶ
|
τὸ |
ἀπύρηνον-
οὕτω
δὴ
καὶ
ἡ |
[2, 10] |
τούτων
τό
τε
δριμὺ
καὶ
|
τὸ |
αὐστηρὸν
καὶ
στρυφνὸν
καὶ
ὀξύ· |
[2, 11] |
γὰρ
τῶν
ἁπτῶν
αἰσθάνεται
κατὰ
|
τὸ |
αὐτὸ
μόριον
καὶ
χυμοῦ.
Εἰ |
[2, 7] |
(Ἔστι
δὲ
χρώματος
μὲν
δεκτικὸν
|
τὸ |
ἄχρουν,
ψόφου
δὲ
τὸ
ἄψοφον. |
[2, 7] |
δεκτικὸν
τὸ
ἄχρουν,
ψόφου
δὲ
|
τὸ |
ἄψοφον.
Ἄχρουν
δ'
ἐστὶ
τὸ |
[2, 8] |
ἄνευ
ψόφου
τὸ
ὀξὺ
καὶ
|
τὸ |
βαρύ.
Ταῦτα
δὲ
λέγεται
κατὰ |
[2, 11] |
τὸ
δυνάμει
τοιοῦτόν
ἐστι
μόριον·
|
τὸ |
γὰρ
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
τι
ἐστίν· |
[2, 4] |
μὲν
οὖν
ὡς
οὐσία,
δῆλον·
|
τὸ |
γὰρ
αἴτιον
τοῦ
εἶναι
πᾶσιν |
[2, 7] |
φωτί,
καὶ
τοῦτο
ἐξ
ἀνάγκης·
|
τὸ |
γὰρ
διαφανὲς
ὑπὸ
τούτου
γίνεται |
[2, 1] |
καὶ
τὸ
οὗ
ἡ
ὕλη·
|
τὸ |
γὰρ
ἓν
καὶ
τὸ
εἶναι |
[2, 10] |
τε
ὁρατοῦ
καὶ
τοῦ
ἀοράτου
|
(τὸ |
γὰρ
σκότος
ἀόρατον,
κρίνει
δὲ |
[2, 4] |
ἅπαντα
προσαγορεύειν
δίκαιον,
τέλος
δὲ
|
τὸ |
γεννῆσαι
οἷον
αὐτό,
εἴη
ἂν |
[2, 5] |
ἐστιν,
ἀλλ'
ὁ
μὲν
ὅτι
|
τὸ |
γένος
τοιοῦτον
καὶ
ἡ
ὕλη, |
[2, 10] |
ὑγραίνεσθαι
σωζόμενον,
μὴ
ὑγρὸν
δέ,
|
τὸ |
γευστικὸν
αἰσθητήριον.
Σημεῖον
δὲ
τὸ |
[2, 10] |
δοκοῦσιν
εἶναι
διαφοραὶ
χυμῶν.
Ὥστε
|
τὸ |
γευστικόν
ἐστι
τὸ
δυνάμει
τοιοῦτον, |
[2, 10] |
τὸ
ποτόν.
Ἐπεὶ
δ'
ὑγρὸν
|
τὸ |
γευστόν,
ἀνάγκη
καὶ
τὸ
αἰσθητήριον |
[2, 10] |
δὲ
ἐν
ᾧ
ὁ
χυμός,
|
τὸ |
γευστόν,
ἐν
ὑγρῷ
ὡς
ὕλῃ· |
[2, 10] |
δὲ
χρῶμα
τὸ
ὁρατόν,
οὕτω
|
τὸ |
γευστὸν
ὁ
χυμός.
Οὐθὲν
δὲ |
[2, 11] |
σάρξ,
οὐδὲν
δοκεῖ
σημεῖον
εἶναι
|
τὸ |
γίνεσθαι
τὴν
αἴσθησιν
ἅμα
θιγγανομένων. |
[2, 10] |
τῶν
χρωμάτων,
ἁπλᾶ
μὲν
τἀναντία,
|
τὸ |
γλυκὺ
καὶ
τὸ
πικρόν,
ἐχόμενα |
[2, 8] |
τὴν
ἐντὸς
ὡς
ἀναγκαῖον
ὄν>
|
(τὸ |
δ'
αἴτιον
ἐν
ἑτέροις
εἰρήσεται) |
[2, 8] |
μὲν
γὰρ
ὀξὺ
οἷον
κεντεῖ,
|
τὸ |
δ'
ἀμβλὺ
οἷον
ὠθεῖ,
διὰ |
[2, 10] |
καὶ
ἐπ'
ἄλλων
τὸ
ἀδύνατον,
|
τὸ |
δ'
ἐὰν
πεφυκὸς
μὴ
ἔχῃ |
[2, 1] |
δ'
ἡ
μὲν
ὕλη
δύναμις,
|
τὸ |
δ'
εἶδος
ἐντελέχεια,
καὶ
τοῦτο |
[2, 12] |
δύναμις.
Ἔστι
μὲν
οὖν
ταὐτόν,
|
τὸ |
δ'
εἶναι
ἕτερον·
μέγεθος
μὲν |
[2, 5] |
ἀλλ'
ἑτέραν
ἐπωνυμίαν
ἔχειν
δίκαιον·
|
τὸ |
δ'
ἐκ
δυνάμει
ὄντος
μανθάνον |
[2, 4] |
κοινωνεῖ
ταύτῃ,
τὸ
μὲν
μᾶλλον
|
τὸ |
δ'
ἧττον,
καὶ
διαμένει
οὐκ |
[2, 4] |
πράττει
ὅσα
πράττει
κατὰ
φύσιν
|
(τὸ |
δ'
οὗ
ἕνεκα
διττόν,
τὸ |
[2, 10] |
σιγῆς,
ὧν
τὸ
μὲν
ἀκουστὸν
|
τὸ |
δ'
οὐκ
ἀκουστόν,
καὶ
μεγάλου |
[2, 11] |
οὐκ
ἐνδέχεται
ταῦτα
ἀλλήλων
ἅπτεσθαι,
|
τὸ |
δ'
ὑγρὸν
οὐκ
ἔστιν
ἄνευ |
[2, 1] |
διχῶς,
τὸ
μὲν
ὡς
ἐπιστήμη,
|
τὸ |
δ'
ὡς
τὸ
θεωρεῖν.
Οὐσίαι |
[2, 8] |
Οὐ
δὴ
ταχὺ
τὸ
ὀξύ,
|
τὸ |
δὲ
βαρὺ
βραδύ,
ἀλλὰ
γίνεται |
[2, 8] |
ἐν
ὀλίγῳ
χρόνῳ
ἐπὶ
πολύ,
|
τὸ |
δὲ
βαρὺ
ἐν
πολλῷ
ἐπ' |
[2, 8] |
ὥστε
συμβαίνει
τὸ
μὲν
ταχὺ
|
τὸ |
δὲ
βραδὺ
εἶναι.
Περὶ
μὲν |
[2, 2] |
δ'
ἡ
μὲν
ὕλη
δύναμις,
|
τὸ |
δὲ
εἶδος
ἐντελέχεια,
ἐπεὶ
τὸ |
[2, 8] |
κινεῖν
τὸ
μὲν
ἐν
ὀλίγῳ
|
τὸ |
δὲ
ἐν
πολλῷ,
ὥστε
συμβαίνει |
[2, 6] |
μὲν
καθ'
αὑτά
φαμεν
αἰσθάνεσθαι,
|
τὸ |
δὲ
ἓν
κατὰ
συμβεβηκός.
Τῶν |
[2, 2] |
μὲν
εἶδος,
τὸ
δὲ
ὕλη,
|
τὸ |
δὲ
ἐξ
ἀμφοῖν,
τούτων
δ' |
[2, 4] |
τοῦ
εἶναι
πᾶσιν
ἡ
οὐσία,
|
τὸ |
δὲ
ζῆν
τοῖς
ζῶσι
τὸ |
[2, 2] |
ἀρχὴν
ταύτην
ὑπάρχει
τοῖς
ζῶσι,
|
τὸ |
δὲ
ζῷον
διὰ
τὴν
αἴσθησιν |
[2, 4] |
τὸ
μὲν
κινοῦν
καὶ
κινούμενον,
|
τὸ |
δὲ
κινούμενον
μόνον.
Πᾶσαν
δ' |
[2, 6] |
μὲν
ἴδιόν
ἐστιν
ἑκάστης
αἰσθήσεως,
|
τὸ |
δὲ
κοινὸν
πασῶν.
Λέγω
δ' |
[2, 9] |
ὅλως
ἀδύνατον
εἶναι>
ἔχειν
ὀσμήν,
|
τὸ |
δὲ
μικρὰν
ἔχον
καὶ
φαύλην. |
[2, 2] |
{ᾧ}
ὑγιαίνομεν
τὸ
μὲν
ὑγιείᾳ
|
τὸ |
δὲ
μορίῳ
τινὶ
τοῦ
σώματος |
[2, 9] |
(ὥσπερ
ὁ
χυμὸς
τοῦ
ὑγροῦ)
|
τὸ |
δὲ
ὀσφραντικὸν
αἰσθητήριον
δυνάμει
τοιοῦτον. |
[2, 1] |
οἷον
τὸ
φύλλον
περικαρπίου
σκέπασμα,
|
τὸ |
δὲ
περικάρπιον
καρποῦ·
αἱ
δὲ |
[2, 11] |
τοῦτο
μέν
ἐστι
τὸ
μεταξύ,
|
τὸ |
δὲ
πρῶτον
αἰσθητήριον
ἄλλο
τί |
[2, 4] |
μὲν
ὕδωρ
τῷ
πυρὶ
τροφή,
|
τὸ |
δὲ
πῦρ
οὐ
τρέφει
τὸ |
[2, 1] |
ὥστε
ζῆν,
ἀλλὰ
τὸ
ἔχον·
|
τὸ |
δὲ
σπέρμα
καὶ
ὁ
καρπὸς |
[2, 1] |
δύναμις
τοῦ
ὀργάνου,
ἡ
ψυχή·
|
τὸ |
δὲ
σῶμα
τὸ
δυνάμει
ὄν· |
[2, 5] |
φθορά
τις
ὑπὸ
τοῦ
ἐναντίου,
|
τὸ |
δὲ
σωτηρία
μᾶλλον
ὑπὸ
τοῦ |
[2, 4] |
δοκεῖ
μάλιστα
τὸ
μὲν
τροφὴ
|
τὸ |
δὲ
τρεφόμενον.
Ἀπορίαν
δ'
ἔχει· |
[2, 4] |
τρέφον
ἐστὶν
ἡ
πρώτη
ψυχή,
|
τὸ |
δὲ
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον
ταύτην |
[2, 4] |
τρέφον
ἐστὶν
ἡ
πρώτη
ψυχή,
|
τὸ |
δὲ
τρεφόμενον
τὸ
ἔχον
ταύτην |
[2, 2] |
εἴπομεν,
ὧν
τὸ
μὲν
εἶδος,
|
τὸ |
δὲ
ὕλη,
τὸ
δὲ
ἐξ |
[2, 2] |
(λέγομεν
δὲ
τὸ
μὲν
ἐπιστήμην
|
τὸ |
δὲ
ψυχήν,
ἑκατέρῳ
γὰρ
τούτων |
[2, 4] |
ἕνεκα
διττόν,
τὸ
μὲν
οὗ,
|
τὸ |
δὲ
ᾧ)
Ἐπεὶ
οὖν
κοινωνεῖν |
[2, 12] |
ὅτι
ἡ
μὲν
αἴσθησίς
ἐστι
|
τὸ |
δεκτικὸν
τῶν
αἰσθητῶν
εἰδῶν
ἄνευ |
[2, 3] |
τόπον
κινητικόν,
ἑτέροις
δὲ
καὶ
|
τὸ |
διανοητικόν
τε
καὶ
νοῦς,
οἷον |
[2, 7] |
καὶ
ταὐτόν.
Τί
μὲν
οὖν
|
τὸ |
διαφανὲς
καὶ
τί
τὸ
φῶς, |
[2, 7] |
τὸ
ἄψοφον.
Ἄχρουν
δ'
ἐστὶ
|
τὸ |
διαφανὲς
καὶ
τὸ
ἀόρατον
ἢ |
[2, 7] |
δοκεῖ
τὸ
σκοτεινόν.
Τοιοῦτον
δὲ
|
τὸ |
διαφανὲς
μέν,
ἀλλ'
οὐχ
ὅταν |
[2, 7] |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
χρῶμα
κινεῖ
|
τὸ |
διαφανές,
οἷον
τὸν
ἀέρα,
ὑπὸ |
[2, 7] |
ἀέρος
καὶ
ὕδατος
ἔστιν,
ὥσπερ
|
τὸ |
διαφανὲς
χρώματι,
οὕτω
τῷ
ἔχοντι |
[2, 11] |
οὐκ
ἔστιν
ἄνευ
σώματος,
οὐδὲ
|
τὸ |
διερόν,
ἀλλ'
ἀναγκαῖον
ὕδωρ
εἶναι |
[2, 8] |
ἑνὸς
γενομένου
διὰ
τὸ
ἀγγεῖον
|
τὸ |
διορίσαν
καὶ
κωλῦσαν
θρυφθῆναι,
πάλιν |
[2, 11] |
ἀκοὴ
ὄσφρησις.
Νῦν
δὲ
διὰ
|
τὸ |
διωρίσθαι
δι'
οὗ
γίνονται
αἱ |
[2, 1] |
ἡ
ψυχή·
τὸ
δὲ
σῶμα
|
τὸ |
δυνάμει
ὄν·
ἀλλ'
ὥσπερ
ὀφθαλμὸς |
[2, 1] |
οὐ
τὸ
ἀποβεβληκὸς
τὴν
ψυχὴν
|
τὸ |
δυνάμει
ὂν
ὥστε
ζῆν,
ἀλλὰ |
[2, 1] |
δὲ
σπέρμα
καὶ
ὁ
καρπὸς
|
τὸ |
δυνάμει
τοιονδὶ
σῶμα.
Ὡς
μὲν |
[2, 10] |
χυμῶν.
Ὥστε
τὸ
γευστικόν
ἐστι
|
τὸ |
δυνάμει
τοιοῦτον,
γευστὸν
δὲ
τὸ |
[2, 11] |
καλουμένη
ἁφὴ
ὑπάρχει
αἴσθησις
πρώτῳ,
|
τὸ |
δυνάμει
τοιοῦτόν
ἐστι
μόριον·
τὸ |
[2, 10] |
ᾗ
γευστόν.
Ἀναγκαῖον
ἄρα
ὑγρανθῆναι
|
τὸ |
δυνάμενον
μὲν
ὑγραίνεσθαι
σωζόμενον,
μὴ |
[2, 9] |
ἀκριβεστέραν
ἔχομεν
τὴν
γεῦσιν
διὰ
|
τὸ |
εἶναι
αὐτὴν
ἁφήν
τινα,
ταύτην |
[2, 1] |
ὕλη·
τὸ
γὰρ
ἓν
καὶ
|
τὸ |
εἶναι
ἐπεὶ
πλεοναχῶς
λέγεται,
τὸ |
[2, 4] |
τὸ
δὲ
ζῆν
τοῖς
ζῶσι
|
τὸ |
εἶναί
ἐστιν,
αἰτία
δὲ
καὶ |
[2, 1] |
λέγεται
τόδε
τι,
καὶ
τρίτον
|
τὸ |
ἐκ
τούτων.
Ἔστι
δ'
ἡ |
[2, 7] |
ὁρατὸν
ἄνευ
φωτός,
ἀλλὰ
πᾶν
|
τὸ |
ἑκάστου
χρῶμα
ἐν
φωτὶ
ὁρᾶται. |
[2, 4] |
οὐθὲν
τρέφεται
μὴ
μετέχον
ζωῆς,
|
τὸ |
ἔμψυχον
ἂν
εἴη
σῶμα
τὸ |
[2, 4] |
ᾗ
μὲν
γὰρ
ποσόν
τι
|
τὸ |
ἔμψυχον,
αὐξητικόν,
ᾗ
δὲ
τόδε |
[2, 11] |
γὰρ
ἢ
ὕδατος
ἀδύνατον
συστῆναι
|
τὸ |
ἔμψυχον
σῶμα·
δεῖ
γάρ
τι |
[2, 2] |
ἀρχὴν
λαβόντες
τῆς
σκέψεως,
διωρίσθαι
|
τὸ |
ἔμψυχον
τοῦ
ἀψύχου
τῷ
ζῆν. |
[2, 8] |
συμφυὴς
ἔστιν>
ἀήρ·
διὰ
δὲ
|
τὸ |
ἐν
ἀέρι
εἶναι,
κινουμένου
τοῦ |
[2, 11] |
διαφοραὶ
τοιαῦται
ἕτεραι.
Ἀλλὰ
τί
|
τὸ |
ἓν
τὸ
ὑποκείμενον,
ὥσπερ
ἀκοῇ |
[2, 4] |
Δοκεῖ
δ'
εἶναι
ἡ
τροφὴ
|
τὸ |
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ,
οὐ
πᾶν |
[2, 4] |
λέγειν·
ᾗ
μὲν
γὰρ
ἄπεπτος,
|
τὸ |
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ
τρέφεται,
ᾗ |
[2, 4] |
δ'
ὥσπερ
εἴπομεν
τοὔμπαλιν
δοκεῖ,
|
τὸ |
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ,
ὡς
ἀπαθοῦς |
[2, 5] |
τό
τε
δυνάμει
ὂν
καὶ
|
τὸ |
ἐνεργείᾳ.
Πρῶτον
μὲν
οὖν
ὡς |
[2, 5] |
γραμματικήν,
μὴ
ἐνεργεῖν
δέ,
εἰς
|
τὸ |
ἐνεργεῖν,
ἄλλον
τρόπον.
Οὐκ
ἔστι |
[2, 2] |
τὸ
δὲ
εἶδος
ἐντελέχεια,
ἐπεὶ
|
τὸ |
ἐξ
ἀμφοῖν
ἔμψυχον,
οὐ
τὸ |
[2, 1] |
ὁ
γεγραμμένος.
Δεῖ
δὴ
λαβεῖν
|
τὸ |
ἐπὶ
μέρους
ἐφ'
ὅλου
τοῦ |
[2, 8] |
ἂν
ἡ
μῆνιγξ
κάμῃ,
ὥσπερ
|
τὸ |
ἐπὶ
τῇ
κόρῃ
δέρμα
{ὅταν |
[2, 7] |
ἐστι
χρῶμα,
τοῦτο
δ'
ἐστὶ
|
τὸ |
ἐπὶ
τοῦ
καθ'
αὑτὸ
ὁρατοῦ· |
[2, 8] |
δὲ
εἷς
γίνεται
ἅμα
διὰ
|
τὸ |
ἐπίπεδον·
ἓν
γὰρ
τὸ
τοῦ |
[2, 4] |
ὑπολάβοι
τις
ἂν
τοῦτο
εἶναι
|
τὸ |
ἐργαζόμενον.
Τὸ
δὲ
συναίτιον
μέν |
[2, 11] |
λευκὸν
ἐπὶ
τοῦ
ὄμματος
θείη
|
τὸ |
ἔσχατον.
ἷΗ
καὶ
δῆλον
ὅτι |
[2, 8] |
πρὸς
τὴν
φωνὴν
ὅπως
ὑπάρχῃ
|
τὸ |
εὖ.
Ὄργανον
δὲ
τῇ
ἀναπνοῇ |
[2, 8] |
δὴ
ἄψοφον
ὁ
ἀὴρ
διὰ
|
τὸ |
εὔθρυπτον·
ὅταν
δὲ
κωλυθῇ
θρύπτεσθαι, |
[2, 4] |
ἀρχὴ
δύναμίς
ἐστιν
οἵα
σώζειν
|
τὸ |
ἔχον
αὐτὴν
ᾗ
τοιοῦτον,
ἡ |
[2, 4] |
πρώτη
ψυχή,
τὸ
δὲ
τρεφόμενον
|
τὸ |
ἔχον
ταύτην
σῶμα,
ᾧ
δὲ |
[2, 4] |
πρώτη
ψυχή,
τὸ
δὲ
τρεφόμενον
|
τὸ |
ἔχον
ταύτην
σῶμα,
ᾧ
δὲ |
[2, 5] |
πρὸς
ἐντελέχειαν·
θεωροῦν
γὰρ
γίνεται
|
τὸ |
ἔχον
τὴν
ἐπιστήμην,
ὅπερ
ἢ |
[2, 1] |
δυνάμει
ὂν
ὥστε
ζῆν,
ἀλλὰ
|
τὸ |
ἔχον·
τὸ
δὲ
σπέρμα
καὶ |
[2, 7] |
φανερόν·
ἐὰν
γάρ
τις
θῇ
|
τὸ |
ἔχον
χρῶμα
ἐπ'
αὐτὴν
τὴν |
[2, 4] |
ἐστι
ψυχῆς,
καθ'
ἣν
ὑπάρχει
|
τὸ |
ζῆν
ἅπασιν.
Ἧς
ἐστὶν
ἔργα |
[2, 8] |
εἴσω
κινεῖται.
Διόπερ
οὐ
πάντῃ
|
τὸ |
ζῷον
ἀκούει,
οὐδὲ
πάντῃ
διέρχεται |
[2, 5] |
λέγομεν,
κἂν
τύχῃ
καθεῦδον,
καὶ
|
τὸ |
ἤδη
ἐνεργοῦν)
διχῶς
ἂν
λέγοιτο |
[2, 3] |
ἡδονή
τε
καὶ
λύπη
καὶ
|
τὸ |
ἡδύ
τε
καὶ
λυπηρόν,
οἷς |
[2, 8] |
σημεῖον
τοῦ
ἀκούειν
ἢ
μὴ
|
τὸ |
ἠχεῖν
τὸ
οὖς
ὥσπερ
τὸ |
[2, 4] |
πέττεσθαι,
ἐργάζεται
δὲ
τὴν
πέψιν
|
τὸ |
θερμόν·
διὸ
πᾶν
ἔμψυχον
ἔχει |
[2, 8] |
γὰρ
τῷ
μορίῳ
πλέον
ἔχει
|
τὸ |
θερμὸν
τὰ
πεζὰ
τῶν
ἄλλων. |
[2, 1] |
ὡς
ἐπιστήμη,
τὸ
δ'
ὡς
|
τὸ |
θεωρεῖν.
Οὐσίαι
δὲ
μάλιστ'
εἶναι |
[2, 1] |
ὡς
ἐπιστήμη,
ἡ
δ'
ὡς
|
τὸ |
θεωρεῖν.
Φανερὸν
οὖν
ὅτι
ὡς |
[2, 3] |
μὲν
τρίγωνον,
ἐν
αἰσθητικῷ
δὲ
|
τὸ |
θρεπτι-
κόν.
Ὥστε
καθ'
ἕκαστον |
[2, 2] |
ὑπάρχει
πᾶσιν
ἁφή·
ὥσπερ
δὲ
|
τὸ |
θρεπτικὸν
δύναται
χωρίζεσθαι
τῆς
ἁφῆς |
[2, 3] |
ἔστιν·
τοῦ
δ'
αἰσθητικοῦ
χωρίζεται
|
τὸ |
θρεπτικὸν
ἐν
τοῖς
φυτοῖς.
Πάλιν |
[2, 3] |
Ὑπάρχει
δὲ
τοῖς
μὲν
φυτοῖς
|
τὸ |
θρεπτικὸν
μόνον,
ἑτέροις
δὲ
τοῦτό |
[2, 4] |
νοητικὸν
ἢ
τὸ
αἰσθητικὸν
ἢ
|
τὸ |
θρεπτικόν,
πρότερον
ἔτι
λεκτέον
τί |
[2, 2] |
οἷον
τί
ἐστιν
ὁ
τετραγωνισμός;
|
τὸ |
ἴσον
ἑτερομήκει
ὀρθογώνιον
εἶναι
ἰσόπλευρον. |
[2, 9] |
ἐστι
τῶν
ζῴων.
Σημεῖον
δὲ
|
τὸ |
καὶ
ἐν
τῷ
γένει
τῶν |
[2, 3] |
δὲ
πρὸς
τούτοις
ὑπάρχει
καὶ
|
τὸ |
κατὰ
τόπον
κινητικόν,
ἑτέροις
δὲ |
[2, 3] |
αἰσθητικῶν
δὲ
τὰ
μὲν
ἔχει
|
τὸ |
κατὰ
τόπον
κινητικόν,
τὰ
δ' |
[2, 5] |
μόνον,
διὸ
οὐκ
αἰσθάνεται,
καθάπερ
|
τὸ |
καυστὸν
οὐ
καίεται
αὐτὸ
καθ' |
[2, 4] |
εἰς
ἄπειρον,
ἕως
ἂν
ᾖ
|
τὸ |
καυστόν,
τῶν
δὲ
φύσει
συνισταμένων |
[2, 8] |
τὸ
ἠχεῖν
τὸ
οὖς
ὥσπερ
|
τὸ |
κέρας·
ἀεὶ
γὰρ
οἰκείαν
τινὰ |
[2, 6] |
οὐδ'
ὅτι
ψόφος,
ἀλλὰ
τί
|
τὸ |
κεχρωσμένον
ἢ
ποῦ,
ἢ
τί |
[2, 8] |
δ'
ἀμβλὺ
οἷον
ὠθεῖ,
διὰ
|
τὸ |
κινεῖν
τὸ
μὲν
ἐν
ὀλίγῳ |
[2, 8] |
οὐ
γὰρ
πάντῃ
ἔχει
ἀέρα
|
τὸ |
κινησόμενον
μέρος
καὶ
ἔμψυχον†
Αὐτὸς |
[2, 8] |
λείου
ἐπίπεδον.
Ψοφητικὸν
μὲν
οὖν
|
τὸ |
κινητικὸν
ἑνὸς
ἀέρος
συνεχείᾳ
μέχρις |
[2, 7] |
ἦν
αὐτῷ
τὸ
χρώματι
εἶναι,
|
τὸ |
κινητικῷ
εἶναι
τοῦ
κατ'
ἐνέργειαν |
[2, 1] |
τὸ
εἶναι
ἐπεὶ
πλεοναχῶς
λέγεται,
|
τὸ |
κυρίως
ἡ
ἐντελέχειά
ἐστιν.
Καθόλου |
[2, 4] |
γάρ,
εἰ
μή
τι
ἔσται
|
τὸ |
κωλύον·
εἰ
δ'
ἔσται,
τοῦτ' |
[2, 7] |
ἀπ'
ἀνατολῆς
δ'
ἐπὶ
δυσμὰς
|
τὸ |
λανθάνειν
μέγα
λίαν
τὸ
αἴτημα. |
[2, 6] |
δὲ
λέγεται
αἰσθητόν,
οἷον
εἰ
|
τὸ |
λευκὸν
εἴη
Διάρους
υἱός·
κατὰ |
[2, 1] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
μερῶν
δεῖ
|
τὸ |
λεχθέν.
Εἰ
γὰρ
ἦν
ὁ |
[2, 10] |
πικρόν,
ἐχόμενα
δὲ
τοῦ
μὲν
|
τὸ |
λιπαρόν,
τοῦ
δὲ
τὸ
ἁλμυρόν· |
[2, 11] |
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
σκληρὸν
καὶ
|
τὸ |
μαλακὸν
δι'
ἑτέρων
αἰσθανόμεθα,
ὥσπερ |
[2, 11] |
τῶν
ἄκρων·
καὶ
δεῖ
ὥσπερ
|
τὸ |
μέλλον
αἰσθήσεσθαι
λευκοῦ
καὶ
μέλανος |
[2, 10] |
ψόφου
τε
καὶ
σιγῆς,
ὧν
|
τὸ |
μὲν
ἀκουστὸν
τὸ
δ'
οὐκ |
[2, 8] |
κατὰ
μεταφορὰν
ἀπὸ
τῶν
ἁπτῶν·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
ὀξὺ
κινεῖ
τὴν |
[2, 8] |
τὴν
ἁφὴν
ὀξεῖ
καὶ
ἀμβλεῖ·
|
τὸ |
μὲν
γὰρ
ὀξὺ
οἷον
κεντεῖ, |
[2, 2] |
τῆς
οὐσίας,
καθάπερ
εἴπομεν,
ὧν
|
τὸ |
μὲν
εἶδος,
τὸ
δὲ
ὕλη, |
[2, 8] |
οἷον
ὠθεῖ,
διὰ
τὸ
κινεῖν
|
τὸ |
μὲν
ἐν
ὀλίγῳ
τὸ
δὲ |
[2, 7] |
ἐπὶ
τοσοῦτον
φανερόν
ἐστιν,
ὅτι
|
τὸ |
μὲν
ἐν
φωτὶ
ὁρώμενον
χρῶμα |
[2, 9] |
τοῦ
μυκτῆρος
ἐντὸς
τεθῇ·
καὶ
|
τὸ |
μὲν
ἐπ'
αὐτῷ
τιθέμενον
τῷ |
[2, 2] |
καθάπερ
ᾧ
ἐπιστάμεθα
(λέγομεν
δὲ
|
τὸ |
μὲν
ἐπιστήμην
τὸ
δὲ
ψυχήν, |
[2, 6] |
κατὰ
συμβεβηκός.
Τῶν
δὲ
δυοῖν
|
τὸ |
μὲν
ἴδιόν
ἐστιν
ἑκάστης
αἰσθήσεως, |
[2, 4] |
χεὶρ
καὶ
τὸ
πηδά-
λιον,
|
τὸ |
μὲν
κινοῦν
καὶ
κινούμενον,
τὸ |
[2, 4] |
δύναται
μετέχειν
ἕκαστον,
κοινωνεῖ
ταύτῃ,
|
τὸ |
μὲν
μᾶλλον
τὸ
δ'
ἧττον, |
[2, 10] |
καὶ
ὁ
βίαιος)
ἀόρατον
δὲ
|
τὸ |
μὲν
ὅλως
λέγεται,
ὥσπερ
καὶ |
[2, 12] |
παρὰ
τὸ
πάσχειν
τι;
ἢ
|
τὸ |
μὲν
ὀσμᾶσθαι
αἰσθάνεσθαι,
ὁ
δ' |
[2, 4] |
(τὸ
δ'
οὗ
ἕνεκα
διττόν,
|
τὸ |
μὲν
οὗ,
τὸ
δὲ
ᾧ) |
[2, 9] |
ὀσφραντοῦ
καὶ
ἀνοσφράντου.
Ἀνόσφραντον
δὲ
|
τὸ |
μὲν
παρὰ
τὸ
ὅλως
ἀδύνατον |
[2, 8] |
δὲ
ἐν
πολλῷ,
ὥστε
συμβαίνει
|
τὸ |
μὲν
ταχὺ
τὸ
δὲ
βραδὺ |
[2, 4] |
ᾧ
τρέφεται
καὶ
τὸ
τρέφον,
|
τὸ |
μὲν
τρέφον
ἐστὶν
ἡ
πρώτη |
[2, 4] |
ᾧ
τρέφεται
καὶ
τὸ
τρέφον,
|
τὸ |
μὲν
τρέφον
ἐστὶν
ἡ
πρώτη |
[2, 4] |
σώμασι
ταῦτ'
εἶναι
δοκεῖ
μάλιστα
|
τὸ |
μὲν
τροφὴ
τὸ
δὲ
τρεφόμενον. |
[2, 2] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
{ᾧ}
ὑγιαίνομεν
|
τὸ |
μὲν
ὑγιείᾳ
τὸ
δὲ
μορίῳ |
[2, 4] |
τρόπον
ἀλλήλοις
εἶναι
τροφή,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
ὕδωρ
τῷ
πυρὶ
τροφή, |
[2, 5] |
ἁπλοῦν
οὐδὲ
τὸ
πάσχειν,
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
φθορά
τις
ὑπὸ
τοῦ |
[2, 7] |
τὴν
ὄψιν,
οὐκ
ὄψεται·
ἀλλὰ
|
τὸ |
μὲν
χρῶμα
κινεῖ
τὸ
διαφανές, |
[2, 1] |
εἶδος
ἐντελέχεια,
καὶ
τοῦτο
διχῶς,
|
τὸ |
μὲν
ὡς
ἐπιστήμη,
τὸ
δ' |
[2, 1] |
ὄντων
τὴν
οὐσίαν,
ταύτης
δὲ
|
τὸ |
μέν,
ὡς
ὕλην,
ὃ
καθ' |
[2, 1] |
ἔχει
ὡς
τὸ
μέρος
πρὸς
|
τὸ |
μέρος,
οὕτως
ἡ
ὅλη
αἴσθησις |
[2, 1] |
σώματος·
ἀνάλογον
γὰρ
ἔχει
ὡς
|
τὸ |
μέρος
πρὸς
τὸ
μέρος,
οὕτως |
[2, 4] |
πᾶσιν
εἰς
τὸ
ἀντικείμενον
ἢ
|
τὸ |
μεταξύ.
Ἔτι
πάσχει
τι
ἡ |
[2, 7] |
ὑπὸ
μὲν
ὀσμῆς
καὶ
ψόφου
|
τὸ |
μεταξὺ
κινεῖται,
ὑπὸ
δὲ
τούτου |
[2, 7] |
Δημόκριτος,
οἰόμενος,
εἰ
γένοιτο
κενὸν
|
τὸ |
μεταξύ,
ὁρᾶσθαι
ἂν
ἀκριβῶς
καὶ |
[2, 10] |
ταῖς
ἀπορροίαις.
Ὡς
μὲν
οὖν
|
τὸ |
μεταξὺ
οὐθὲν
ἔστιν·
ὡς
δὲ |
[2, 11] |
ὅτι
ἐκείνων
μὲν
αἰσθανόμεθα
τῷ
|
τὸ |
μεταξὺ
ποιεῖν
τι
ἡμᾶς,
τῶν |
[2, 11] |
οὔ,
ἀλλὰ
τοῦτο
μέν
ἐστι
|
τὸ |
μεταξύ,
τὸ
δὲ
πρῶτον
αἰσθητήριον |
[2, 11] |
τὴν
σάρκα
ἐπιτιθεμένων
αἰσθάνεται·
ὥστε
|
τὸ |
μεταξὺ
τοῦ
ἁπτικοῦ
ἡ
σάρξ. |
[2, 11] |
ὥστε
ἀναγκαῖον
τὸ
σῶμα
εἶναι
|
τὸ |
μεταξὺ
τοῦ
ἁπτικοῦ
προσπεφυκός,
δι' |
[2, 11] |
ἀφή·
νῦν
δὲ
δύο
διὰ
|
τὸ |
μὴ
ἀντιστρέφειν.
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν |
[2, 12] |
ἀδύνατον
ὀσφρανθῆναι,
ἢ
ὑπὸ
χρώματος
|
τὸ |
μὴ
δυνάμενον
ἰδεῖν·
ὁμοίως
δὲ |
[2, 8] |
ἀρτηρίᾳ
πρὸς
αὐτήν.
Σημεῖον
δὲ
|
τὸ |
μὴ
δύνασθαι
φωνεῖν
ἀναπνέοντα
μηδ' |
[2, 12] |
ψύχεται
καὶ
θερμαίνεται)
αἴτιον
γὰρ
|
τὸ |
μὴ
ἔχειν
μεσότητα,
μηδὲ
τοιαύτην |
[2, 9] |
ὀσμή.
Ἀλλ'
ὥσπερ
εἴπομεν,
διὰ
|
τὸ |
μὴ
σφόδρα
διαδήλους
εἶναι
τὰς |
[2, 4] |
τοῦ
θείου
τῇ
συνεχείᾳ,
διὰ
|
τὸ |
μηδὲν
ἐνδέχεσθαι
τῶν
φθαρτῶν
ταὐτὸ |
[2, 1] |
ἔνιά
γε
οὐθὲν
κωλύει,
διὰ
|
τὸ |
μηθενὸς
εἶναι
σώματος
ἐντελεχείας.
Ἔτι |
[2, 10] |
τὸ
γευστικὸν
αἰσθητήριον.
Σημεῖον
δὲ
|
τὸ |
μήτε
κατάξηρον
οὖσαν
τὴν
γλῶτταν |
[2, 10] |
τε
καὶ
ἀγεύστου,
τοῦτο
δὲ
|
τὸ |
μικρὸν
ἢ
φαῦλον
ἔχον
χυμὸν |
[2, 7] |
διαφανὲς
καὶ
τὸ
ἀόρατον
ἢ
|
τὸ |
μόλις
ὁρώμενον,
οἷον
δοκεῖ
τὸ |
[2, 8] |
ὁ
φάρυγξ·
οὗ
δ'
ἕνεκα
|
τὸ |
μόριόν
ἐστι
τοῦτο,
πνεύμων·
τούτῳ |
[2, 8] |
γὰρ
ἔχουσι
φάρυγγα.
Τοῦτο
δὲ
|
τὸ |
μόριον
οὐκ
ἔχουσιν
ὅτι
οὐ |
[2, 4] |
θρεπτικόν,
πρότερον
ἔτι
λεκτέον
τί
|
τὸ |
νοεῖν
καὶ
τί
τὸ
αἰσθάνεσθαι· |
[2, 4] |
τί
ἕκαστον
αὐτῶν,
οἷον
τί
|
τὸ |
νοητικὸν
ἢ
τὸ
αἰσθητικὸν
ἢ |
[2, 5] |
ἄγειν
ἐκ
δυνάμει
ὄντος
{κατὰ}
|
τὸ |
νοοῦν
καὶ
φρονοῦν
οὐ
διδασκαλίαν |
[2, 12] |
ἀὴρ
ὁ
μετὰ
βροντῆς
διίστησι
|
τὸ |
ξύλον.
Ἀλλὰ
τὰ
ἁπτὰ
καὶ |
[2, 7] |
τὸ
αἰσθητήριον
τὸ
ψοφοῦν
ἢ
|
τὸ |
ὄζον,
οὐδεμίαν
αἴσθησιν
ποιήσει.
Περὶ |
[2, 3] |
ὄντων
ἴδιος
λόγος,
οὐδὲ
κατὰ
|
τὸ |
οἰκεῖον
καὶ
ἄτομον
εἶδος,
ἀφέντας |
[2, 7] |
ὀφθαλμοί·
ἀλλ'
οὐδενὸς
ὁρᾶται
τούτων
|
τὸ |
οἰκεῖον
χρῶμα.
Δι'
ἣν
μὲν |
[2, 7] |
φωτί
ἐστιν,
ἀλλὰ
μόνον
ἑκάστου
|
τὸ |
οἰκεῖον
χρῶμα·
ἔνια
γὰρ
ἐν |
[2, 1] |
οὕτως
ἡ
ὅλη
αἴσθησις
πρὸς
|
τὸ |
ὅλον
σῶμα
τὸ
αἰσθητικόν,
ᾗ |
[2, 9] |
Ἀνόσφραντον
δὲ
τὸ
μὲν
παρὰ
|
τὸ |
ὅλως
ἀδύνατον
εἶναι>
ἔχειν
ὀσμήν, |
[2, 9] |
τοῖς
μὲν
ἀκαλυφὲς
εἶναι,
ὥσπερ
|
τὸ |
ὄμμα,
τοῖς
δὲ
τὸν
ἀέρα |
[2, 4] |
ἔχει·
φασὶ
γὰρ
οἱ
μὲν
|
τὸ |
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ
τρέφεσθαι,
καθάπερ |
[2, 4] |
ἐναντίῳ
τρέφεται,
ᾗ
δὲ
πεπεμμένη,
|
τὸ |
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ.
Ὥστε
φανερὸν |
[2, 5] |
εἶναι.
Φασὶ
δέ
τινες
καὶ
|
τὸ |
ὅμοιον
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου
πάσχειν. |
[2, 8] |
χρώματα,
οὕτως
οὐδ'
ἄνευ
ψόφου
|
τὸ |
ὀξὺ
καὶ
τὸ
βαρύ.
Ταῦτα |
[2, 8] |
ἐπ'
ὀλίγον.
Οὐ
δὴ
ταχὺ
|
τὸ |
ὀξύ,
τὸ
δὲ
βαρὺ
βραδύ, |
[2, 7] |
γάρ
τι
τοῦ
αἰσθητικοῦ
γίνεται
|
τὸ |
ὁρᾶν·
ὑπ'
αὐτοῦ
μὲν
οὖν |
[2, 5] |
τὰ
ποιητικὰ
τῆς
ἐνεργείας
ἔξωθεν,
|
τὸ |
ὁρατὸν
καὶ
τὸ
ἀκουστόν,
ὁμοίως |
[2, 11] |
ὥσπερ
καὶ
τὸ
ψοφητικὸν
καὶ
|
τὸ |
ὁρατὸν
καὶ
τὸ
ὀσφραντόν·
ἀλλὰ |
[2, 10] |
οὐθὲν
ἔστιν·
ὡς
δὲ
χρῶμα
|
τὸ |
ὁρατόν,
οὕτω
τὸ
γευστὸν
ὁ |
[2, 3] |
Εἰ
δὲ
τὸ
αἰσθητικόν,
καὶ
|
τὸ |
ὀρεκτικόν·
ὄρεξις
μὲν
γὰρ
ἐπιθυμία |
[2, 12] |
παθών
τι)
τί
οὖν
ἐστι
|
τὸ |
ὀσμᾶσθαι
παρὰ
τὸ
πάσχειν
τι; |
[2, 9] |
τῷ
διαφανεῖ-
οὕτως
οὖν
καὶ
|
τὸ |
ὀσφραντικὸν
αἰσθητήριον
τοῖς
μὲν
ἀκαλυφὲς |
[2, 11] |
ψοφητικὸν
καὶ
τὸ
ὁρατὸν
καὶ
|
τὸ |
ὀσφραντόν·
ἀλλὰ
τὰ
μὲν
πόρρωθεν, |
[2, 12] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων.
Εἰ
δὲ
|
τὸ |
ὀσφραντὸν
ὀσμή,
εἴ
τι
ποιεῖ, |
[2, 2] |
περὶ
αὐτῆς·
οὐ
γὰρ
μόνον
|
τὸ |
ὅτι
δεῖ
τὸν
ὁριστικὸν
λόγον |
[2, 4] |
τῆς
ψυχῆς
ὄντα·
διττῶς
δὲ
|
τὸ |
οὗ
ἕνεκα,
τό
τε
οὗ |
[2, 1] |
ὅλως
τὴν
ἑκάστου
ὕλην
καὶ
|
τὸ |
οὗ
ἡ
ὕλη·
τὸ
γὰρ |
[2, 8] |
συμφυῆ
ἀέρα·
ἀλλ'
οὐδ'
εἰς
|
τὸ |
οὖς,
διὰ
τὰς
ἕλικας.
Ὅταν |
[2, 8] |
ἀκούειν
ἢ
μὴ
τὸ
ἠχεῖν
|
τὸ |
οὖς
ὥσπερ
τὸ
κέρας·
ἀεὶ |
[2, 5] |
Οὐκ
ἔστι
δ'
ἁπλοῦν
οὐδὲ
|
τὸ |
πάσχειν,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
φθορά |
[2, 12] |
οὖν
ἐστι
τὸ
ὀσμᾶσθαι
παρὰ
|
τὸ |
πάσχειν
τι;
ἢ
τὸ
μὲν |
[2, 1] |
πέλεκυς·
ἦν
μὲν
γὰρ
ἂν
|
τὸ |
πελέκει
εἶναι
ἡ
οὐσία
αὐτοῦ, |
[2, 4] |
κυβερνᾷ
καὶ
ἡ
χεὶρ
καὶ
|
τὸ |
πηδά-
λιον,
τὸ
μὲν
κινοῦν |
[2, 10] |
μὲν
τἀναντία,
τὸ
γλυκὺ
καὶ
|
τὸ |
πικρόν,
ἐχόμενα
δὲ
τοῦ
μὲν |
[2, 8] |
γεγωνεῖ,
ἂν
μὴ
λεῖον
ᾖ
|
τὸ |
πληγέν.
Τότε
δὲ
εἷς
γίνεται |
[2, 9] |
δὲ
ἀλλ'
ἐκπνέων
ἢ
κατέχων
|
τὸ |
πνεῦμα
οὐκ
ὀσμᾶται,
οὔτε
πόρρωθεν |
[2, 4] |
ἢ
τὴν
γένεσιν
αὐτομάτην
ἔχει,
|
τὸ |
ποιῆσαι
ἕτερον
οἷον
αὐτό,
ζῷον |
[2, 10] |
τὸ
δυνάμει
τοιοῦτον,
γευστὸν
δὲ
|
τὸ |
ποιητικὸν
ἐντελεχείᾳ
αὐτοῦ.
~(Περὶ
δὲ |
[2, 11] |
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
τι
ἐστίν·
ὥστε
|
τὸ |
ποιοῦν,
οἷον
αὐτὸ
ἐνεργείᾳ,
τοιοῦτον |
[2, 10] |
δὲ
κοινὸν
ἁφῆς
καὶ
γεύσεως
|
τὸ |
ποτόν.
Ἐπεὶ
δ'
ὑγρὸν
τὸ |
[2, 10] |
γεύσεως.
Δοκεῖ
δ'
εἶναι
ἀρχὴ
|
τὸ |
ποτὸν
καὶ
ἄποτον
(γεῦσις
γάρ |
[2, 3] |
ἐν
τῷ
ἐφεξῆς
ὑπάρχει
δυνάμει
|
τὸ |
πρότερον
ἐπί
τε
τῶν
σχημάτων |
[2, 4] |
τροφὴ
τὸ
τελευταῖον
προσγινόμενον
ἢ
|
τὸ |
πρῶτον,
ἔχει
διαφοράν.
Εἰ
δ' |
[2, 4] |
τὸ
συνέχον
εἰς
τἀναντία
φερόμενα
|
τὸ |
πῦρ
καὶ
τὴν
γῆν;
διασπασθήσεται |
[2, 4] |
φύσιν,
ἄνω
δὲ
διὰ
τὸ
|
τὸ> |
πῦρ
ὡσαύτως.
Οὔτε
γὰρ
τὸ |
[2, 2] |
ἀσαφῶν
μὲν
φανερωτέρων
δὲ
γίνεται
|
τὸ |
σαφὲς
καὶ
κατὰ
τὸν
λόγον |
[2, 12] |
σιδήρου
καὶ
τοῦ
χρυσοῦ
δέχεται
|
τὸ |
σημεῖον,
λαμβάνει
δὲ
τὸ
χρυσοῦν |
[2, 11] |
δ'
οὐκ
ἔστιν,
ἀλλὰ
καὶ
|
τὸ |
σκληρὸν
καὶ
τὸ
μαλακὸν
δι' |
[2, 7] |
τὸ
μόλις
ὁρώμενον,
οἷον
δοκεῖ
|
τὸ |
σκοτεινόν.
Τοιοῦτον
δὲ
τὸ
διαφανὲς |
[2, 7] |
εἶναι
τῷ
σκότει·
ἔστι
δὲ
|
τὸ |
σκότος
στέρησις
τῆς
τοιαύτης
ἕξεως |
[2, 7] |
ἐν
ᾧ
τοῦτ'
ἐστί,
καὶ
|
τὸ |
σκότος.
Τὸ
δὲ
φῶς
οἷον |
[2, 4] |
ἔργοις)
πρὸς
δὲ
τούτοις
τί
|
τὸ |
συνέχον
εἰς
τἀναντία
φερόμενα
τὸ |
[2, 1] |
ὥσπερ
οὐδὲ
τὸν
κηρὸν
καὶ
|
τὸ |
σχῆμα,
οὐδ'
ὅλως
τὴν
ἑκάστου |
[2, 10] |
οὐδὲ
γὰρ
τῇ
ἁφῇ.
Καὶ
|
τὸ |
σῶμα
δὲ
ἐν
ᾧ
ὁ |
[2, 11] |
καὶ
τὸ
ἀνάλογον·
ὥστε
ἀναγκαῖον
|
τὸ |
σῶμα
εἶναι
τὸ
μεταξὺ
τοῦ |
[2, 2] |
τὸ
ἐξ
ἀμφοῖν
ἔμψυχον,
οὐ
|
τὸ |
σῶμά
ἐστιν
ἐντελέχεια
ψυχῆς,
ἀλλ' |
[2, 1] |
ὄψις,
κἀκεῖ
ἡ
ψυχὴ
καὶ
|
τὸ |
σῶμα
ζῷον.
Ὅτι
μὲν
οὖν |
[2, 1] |
γάρ
ἐστι
τῶν
καθ'
ὑποκειμένου
|
τὸ |
σῶμα,
μᾶλλον
δ'
ὡς
ὑποκείμενον |
[2, 1] |
εἰ
ἓν
ἡ
ψυχὴ
καὶ
|
τὸ |
σῶμα,
ὥσπερ
οὐδὲ
τὸν
κηρὸν |
[2, 8] |
ἀλλὰ
γίνεται
τοῦ
μὲν
διὰ
|
τὸ |
τάχος
ἡ
κίνησις
τοιαύτη,
τοῦ |
[2, 4] |
Πότερον
δ'
ἐστὶν
ἡ
τροφὴ
|
τὸ |
τελευταῖον
προσγινόμενον
ἢ
τὸ
πρῶτον, |
[2, 10] |
κάμνουσι
πικρὰ
πάντα
φαίνεται
διὰ
|
τὸ |
τῇ
γλώττῃ
πλήρει
τοιαύτης
ὑγρότητος |
[2, 4] |
φυτοῖς
κάτω
μὲν
συρριζουμένοις
διὰ
|
τὸ |
τὴν
γῆν
οὕτω
φέρεσθαι
κατὰ |
[2, 1] |
πέλεκυς.
Οὐ
γὰρ
τοιούτου
σώματος
|
τὸ |
τί
ἦν
εἶναι
καὶ
ὁ |
[2, 1] |
κατὰ
τὸν
λόγον.
Τοῦτο
δὲ
|
τὸ |
τί
ἦν
εἶναι
τῷ
τοιῳδὶ |
[2, 4] |
κατὰ
φύσιν,
ἄνω
δὲ
διὰ
|
τὸ |
τὸ>
πῦρ
ὡσαύτως.
Οὔτε
γὰρ |
[2, 2] |
ἄλλων
αἰσθήσεων
(θρεπτικὸν
δὲ
λέγομεν
|
τὸ |
τοιοῦτον
μόριον
τῆς
ψυχῆς
οὗ |
[2, 11] |
διικνοῖτ'
ἂν
ἡ
αἴσθησις)
διὸ
|
τὸ |
τοιοῦτον
μόριον
τοῦ
σώματος
ἔοικεν |
[2, 11] |
μία,
καὶ
τί
τὸ
αἰσθητήριον
|
τὸ |
τοῦ
ἁπτικοῦ,
πότερον
ἡ
σὰρξ |
[2, 11] |
ἷΗ
καὶ
δῆλον
ὅτι
ἐντὸς
|
τὸ |
τοῦ
ἁπτοῦ
αἰσθητικόν.
Οὕτω
γὰρ |
[2, 8] |
διὰ
τὸ
ἐπίπεδον·
ἓν
γὰρ
|
τὸ |
τοῦ
λείου
ἐπίπεδον.
Ψοφητικὸν
μὲν |
[2, 4] |
τὸ
ἔμψυχον
ἂν
εἴη
σῶμα
|
τὸ |
τρεφόμενον,
ᾗ
ἔμψυχον,
ὥστε
καὶ |
[2, 4] |
οὐ
τοῦ
τρεφομένου,
ἀλλ'
οἷον
|
τὸ |
τρεφόμενον·
ἤδη
γὰρ
ἔστιν
αὐτοῦ |
[2, 4] |
εἶναι.
{Ἐπεὶ
δ'
ἔστι
τρία,
|
τὸ |
τρεφόμενον
καὶ
ᾧ
τρέφεται
καὶ |
[2, 4] |
Ἐπεὶ
δ'
ἔστι
τρία,
Α
|
τὸ |
τρεφόμενον
καὶ
ᾧ
τρέφεται
καὶ |
[2, 4] |
τρεφόμενον
καὶ
ᾧ
τρέφεται
καὶ
|
τὸ |
τρέφον,
τὸ
μὲν
τρέφον
ἐστὶν |
[2, 4] |
τρεφόμενον
καὶ
ᾧ
τρέφεται
καὶ
|
τὸ |
τρέφον,
τὸ
μὲν
τρέφον
ἐστὶν |
[2, 3] |
οὔτε
γὰρ
ἐκεῖ
σχῆμα
παρὰ
|
τὸ |
τρίγωνον
ἔστι
καὶ
τὰ
ἐφεξῆς, |
[2, 11] |
βάθος
ἔχει,
τοῦτο
δ'
ἐστὶ
|
τὸ |
τρίτον
μέγεθος,
ὧν
δ'
ἐστὶ |
[2, 8] |
τὸν
ἀέρα.
Πότερον
δὲ
ψοφεῖ
|
τὸ |
τυπτόμενον
ἢ
τὸ
τύπτον;
ἢ |
[2, 8] |
πατάξῃ
βελόνη
βελόνην,
ἀλλὰ
δεῖ
|
τὸ |
τυπτόμενον
ὁμαλὸν
εἶναι,
ὥστε
τὸν |
[2, 8] |
ἕτερον
γὰρ
τὸ
τύπτον
καὶ
|
τὸ |
τυπτόμενον·
ὥστε
τὸ
ψοφοῦν
πρός |
[2, 8] |
δὲ
ψοφεῖ
τὸ
τυπτόμενον
ἢ
|
τὸ |
τύπτον;
ἢ
καὶ
ἄμφω,
τρόπον |
[2, 8] |
ἀλλὰ
δεῖ
ἔμψυχόν
τε
εἶναι
|
τὸ |
τύπτον
καὶ
μετὰ
φαντασίας
τινός· |
[2, 8] |
ὄντος
γενέσθαι
ψόφον·
ἕτερον
γὰρ
|
τὸ |
τύπτον
καὶ
τὸ
τυπτόμενον·
ὥστε |
[2, 2] |
οὐδὲ
φαινομένου
τοῦ
τυχόντος
δέχεσθαι
|
τὸ |
τυχόν.
Οὕτω
δὲ
γίνεται
καὶ |
[2, 9] |
διαφέρειν
τὸ
αἰσθητήριον
τοῦτο
πρὸς
|
τὸ |
τῶν
ἄλλων
ζῴων,
ὥσπερ
τὰ |
[2, 9] |
δὲ
καὶ
περὶ
τὰς
ὀσμὰς
|
τὸ |
τῶν
ἀνθρώπων
γένος.
Ἔοικε
μὲν |
[2, 8] |
ψόφου
κύριος
ὁ
ἀὴρ
οὐδὲ
|
τὸ |
ὕδωρ,
ἀλλὰ
δεῖ
στερεῶν
πληγὴν |
[2, 4] |
τὸ
δὲ
πῦρ
οὐ
τρέφει
|
τὸ |
ὕδωρ.
Ἐν
μὲν
οὖν
τοῖς |
[2, 11] |
πρὸς
τὰ
ἐν
αὐτῷ
καὶ
|
τὸ |
ὕδωρ
πρὸς
τὰ
ἐν
τῷ |
[2, 11] |
γλῶττα,
ὡς
ὁ
ἀὴρ
καὶ
|
τὸ |
ὕδωρ
πρὸς
τὴν
ὄψιν
καὶ |
[2, 2] |
εἶδος,
ἀλλ'
οὐχ
ὕλη
καὶ
|
τὸ |
ὑποκείμενον.
Τριχῶς
γὰρ
λεγομένης
τῆς |
[2, 11] |
ἕτεραι.
Ἀλλὰ
τί
τὸ
ἓν
|
τὸ |
ὑποκείμενον,
ὥσπερ
ἀκοῇ
ψόφος,
οὕτω |
[2, 5] |
Διὸ
οὐ
καλῶς
ἔχει
λέγειν
|
τὸ |
φρονοῦν,
ὅταν
φρονῇ,
ἀλλοιοῦσθαι,
ὥσπερ |
[2, 1] |
μέρη,
ἀλλὰ
παντελῶς
ἁπλᾶ,
οἷον
|
τὸ |
φύλλον
περικαρπίου
σκέπασμα,
τὸ
δὲ |
[2, 8] |
ἐπὶ
τοῦ
φωτός·
καὶ
γὰρ
|
τὸ |
φῶς
ἀεὶ
ἀνακλᾶται
(οὐδὲ
γὰρ |
[2, 7] |
οὖν
τὸ
διαφανὲς
καὶ
τί
|
τὸ |
φῶς,
εἴρηται,
ὅτι
οὔτε
πῦρ |
[2, 7] |
τῷ
αὐτῷ
εἶναι,
δοκεῖ
τε
|
τὸ |
φῶς
ἐναντίον
εἶναι
τῷ
σκότει· |
[2, 7] |
ὅτι
καὶ
ἡ
τούτου
παρουσία
|
τὸ |
φῶς
ἐστιν.
Καὶ
οὐκ
ὀρθῶς |
[2, 8] |
λείων,
ὥστε
σκιὰν
ποιεῖν,
ᾗ
|
τὸ |
φῶς
ὁρίζομεν.
Τὸ
δὲ
κενὸν |
[2, 12] |
λαμβάνει
δὲ
τὸ
χρυσοῦν
ἢ
|
τὸ |
χαλκοῦν
σημεῖον,
ἀλλ'
οὐχ
ᾗ |
[2, 12] |
δέχεται
τὸ
σημεῖον,
λαμβάνει
δὲ
|
τὸ |
χρυσοῦν
ἢ
τὸ
χαλκοῦν
σημεῖον, |
[2, 9] |
οὕτως
ὡς
ὁ
ψόφος
ἢ
|
τὸ |
χρῶμα.
Αἴτιον
δ'
ὅτι
τὴν |
[2, 7] |
Δι'
ἣν
μὲν
οὖν
αἰτίαν
|
τὸ |
χρῶμα
ἀναγκαῖον
ἐν
φωτὶ
ὁρᾶσθαι, |
[2, 7] |
φωτός·
τοῦτο
γὰρ
ἦν
αὐτῷ
|
τὸ |
χρώματι
εἶναι,
τὸ
κινητικῷ
εἶναι |
[2, 8] |
συνεχὴς
καὶ
εἷς.
Ἀλλὰ
διὰ
|
τὸ |
ψαθυρὸς
εἶναι
οὐ
γεγωνεῖ,
ἂν |
[2, 11] |
δι'
ἑτέρων
αἰσθανόμεθα,
ὥσπερ
καὶ
|
τὸ |
ψοφητικὸν
καὶ
τὸ
ὁρατὸν
καὶ |
[2, 6] |
κεχρωσμένον
ἢ
ποῦ,
ἢ
τί
|
τὸ |
ψοφοῦν
ἢ
ποῦ.
Τὰ
μὲν |
[2, 7] |
αὐτό
τις
ἐπιθῇ
τὸ
αἰσθητήριον
|
τὸ |
ψοφοῦν
ἢ
τὸ
ὄζον,
οὐδεμίαν |
[2, 8] |
τύπτον
καὶ
τὸ
τυπτόμενον·
ὥστε
|
τὸ |
ψοφοῦν
πρός
τι
ψοφεῖ·
πληγὴ |
[2, 4] |
ἕνεκα,
τό
τε
οὗ
καὶ
|
τὸ |
ᾧ.
Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
ὅθεν |