Alphabétiquement     [«   »]
τμῆσις 1
τό 6
Τὸ 14
τὸ 351
τόδε 4
τοιαῦθ 1
τοιαῦτα 3
Fréquences     [«    »]
150 δ
256 δὲ
161
351 τὸ
457 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre II

τὸ


Livre, Pages
[2, 5]   ὢν καὶ κυρίως ἐπιστάμενος τόδε  τὸ   Α. Ἀμφότεροι μὲν οὖν οἱ
[2, 8]   ὅταν, ἀέρος ἑνὸς γενομένου διὰ  τὸ   ἀγγεῖον τὸ διορίσαν καὶ κωλῦσαν
[2, 9]   καὶ φαύλην. Ὁμοίως δὲ καὶ  τὸ   ἄγευστον λέγεται. Ἔστι δὲ καὶ
[2, 12]   πάθοι ἄν τι ὑπ' ὀσμῆς  τὸ   ἀδύνατον ὀσφρανθῆναι, ὑπὸ χρώματος
[2, 10]   λέγεται, ὥσπερ καὶ ἐπ' ἄλλων  τὸ   ἀδύνατον, τὸ δ' ἐὰν πεφυκὸς
[2, 2]   τοῦτο μόνον ἐνδέχεσθαι χωρίζεσθαι, καθάπερ  τὸ   ἀΐδιον τοῦ φθαρτοῦ. Τὰ δὲ
[2, 5]   ἐντελεχείᾳ πυρὸς ὄντος. Ἐπειδὴ δὲ  τὸ   αἰσθάνεσθαι λέγομεν διχῶς (τό τε
[2, 4]   τί τὸ νοεῖν καὶ τί  τὸ   αἰσθάνεσθαι· πρότεραι γάρ εἰσι τῶν
[2, 5]   ἔχει ἤδη, ὥσπερ ἐπιστήμην, καὶ  τὸ   αἰσθάνεσθαι. Τὸ κατ' ἐνέργειαν δὲ
[2, 2]   καὶ δοξαστικῷ ἕτερον, εἴπερ καὶ  τὸ   αἰσθάνεσθαι τοῦ δοξάζειν, ὁμοίως δὲ
[2, 12]   μὲν γὰρ ἄν τι εἴη  τὸ   αἰσθανόμενον, οὐ μὴν τό γε
[2, 10]   ὑγρὸν τὸ γευστόν, ἀνάγκη καὶ  τὸ   αἰσθητήριον αὐτοῦ μήτε ὑγρὸν εἶναι
[2, 11]   ὡς οὐκ ἔστιν ἐν τούτῳ  τὸ   αἰσθητήριον (εἰ δὲ καὶ συμφυὲς
[2, 11]   ἔστιν ἔνδηλον. Πότερον δ' ἐστὶ  τὸ   αἰσθητήριον ἐντός, οὔ, ἀλλ'
[2, 7]   τούτου δὲ συνεχοῦς ὄντος κινεῖται  τὸ   αἰσθητήριον. Οὐ γὰρ καλῶς τοῦτο
[2, 11]   τῶν ἄλλων· ἐπιτιθεμένων γὰρ ἐπὶ  τὸ   αἰσθητήριον οὐκ αἰσθάνεται, ἐπὶ δὲ
[2, 11]   εἰσὶν μία, καὶ τί  τὸ   αἰσθητήριον τὸ τοῦ ἁπτικοῦ, πότερον
[2, 7]   δ' ἐπ' αὐτό τις ἐπιθῇ  τὸ   αἰσθητήριον τὸ ψοφοῦν τὸ
[2, 9]   τῷ γένει τῶν ἀνθρώπων παρὰ  τὸ   αἰσθητήριον τοῦτο εἶναι εὐφυεῖς καὶ
[2, 9]   Ἔοικε δὲ τοῖς ἀνθρώποις διαφέρειν  τὸ   αἰσθητήριον τοῦτο πρὸς τὸ τῶν
[2, 11]   ὄσφρησιν ἔχουσιν, οὕτως ἔχειν πρὸς  τὸ   αἰσθητήριον ὥσπερ ἐκείνων ἕκαστον. Αὐτοῦ
[2, 3]   ἑτέροις δὲ τοῦτό τε καὶ  τὸ   αἰσθητικόν. Εἰ δὲ τὸ αἰσθητικόν,
[2, 5]   ἐν ἡλικίᾳ ὄντα, οὕτως ἔχει  (τὸ   αἰσθητικόν. Ἐπεὶ δ' ἀνώνυμος αὐτῶν
[2, 4]   οἷον τί τὸ νοητικὸν  τὸ   αἰσθητικὸν τὸ θρεπτικόν, πρότερον
[2, 1]   αἴσθησις πρὸς τὸ ὅλον σῶμα  τὸ   αἰσθητικόν, τοιοῦτον. Ἔστι δὲ
[2, 3]   καὶ τὸ αἰσθητικόν. Εἰ δὲ  τὸ   αἰσθητικόν, καὶ τὸ ὀρεκτικόν· ὄρεξις
[2, 5]   συμβεβηκότα τούτοις. Δῆλον οὖν ὅτι  τὸ   αἰσθητικὸν οὐκ ἔστιν ἐνεργείᾳ, ἀλλὰ
[2, 3]   Άνευ μὲν γὰρ τοῦ θρεπτικοῦ  τὸ   αἰσθητικὸν οὐκ ἔστιν· τοῦ δ'
[2, 5]   δ' αἰσθητικὸν δυνάμει ἐστὶν οἷον  τὸ   αἰσθητὸν ἤδη ἐντελεχείᾳ, καθάπερ εἴρηται.
[2, 5]   ἐπ' αὐτῷ· ἀναγκαῖον γὰρ ὑπάρχειν  τὸ   αἰσθητόν. Ὁμοίως δὲ τοῦτο ἔχει
[2, 5]   ὡς ἐνεργείᾳ. Ὁμοίως δὲ καὶ  τὸ   αἰσθητόν, τό τε δυνάμει ὂν
[2, 6]   τῶν αἰσθητῶν πρῶτον. Λέγεται δὲ  τὸ   αἰσθητὸν τριχῶς, ὧν δύο μὲν
[2, 7]   δυσμὰς τὸ λανθάνειν μέγα λίαν  τὸ   αἴτημα. (Ἔστι δὲ χρώματος μὲν
[2, 2]   μέσης εὕρεσις τοῦ πράγματος λέγει  τὸ   αἴτιον. Λέγομεν οὖν, ἀρχὴν λαβόντες
[2, 4]   τοῦτ' ἔστιν ψυχή, καὶ  τὸ   αἴτιον τοῦ αὐξάνεσθαι καὶ τρέφεσθαι.
[2, 7]   ἀλλ' ὅτι ἐν ἑαυτῷ ἔχει  τὸ   αἴτιον τοῦ εἶναι ὁρατόν. Πᾶν
[2, 8]   ἐν τοῖς ὠσὶν ἐγκατῳκοδόμηται πρὸς  τὸ   ἀκίνητος εἶναι, ὅπως ἀκριβῶς αἰσθάνηται
[2, 5]   ἐνεργείας ἔξωθεν, τὸ ὁρατὸν καὶ  τὸ   ἀκουστόν, ὁμοίως δὲ καὶ τὰ
[2, 10]   ἐνεργείᾳ δυνάμει ὑγρότητα, οἷον  τὸ   ἁλμυρόν· εὔτηκτόν τε γὰρ αὐτὸ
[2, 10]   μὲν τὸ λιπαρόν, τοῦ δὲ  τὸ   ἁλμυρόν· μεταξὺ δὲ τούτων τό
[2, 11]   σὰρξ καὶ ἐν τοῖς ἄλλοις  τὸ   ἀνάλογον, οὔ, ἀλλὰ τοῦτο
[2, 11]   βούλεται εἶναι σὰρξ καὶ  τὸ   ἀνάλογον· ὥστε ἀναγκαῖον τὸ σῶμα
[2, 9]   ἀναίσθητον εἶναι κοινὸν πάντων, ἀλλὰ  τὸ   ἄνευ τοῦ ἀναπνεῖν μὴ αἰσθάνεσθαι
[2, 5]   καθάπερ εἴπομεν· πάσχει μὲν γὰρ  τὸ   ἀνόμοιον, πεπονθὸς δ' ὅμοιόν ἐστιν.
[2, 4]   δὲ μεταβολὴ πᾶσιν εἰς  τὸ   ἀντικείμενον τὸ μεταξύ. Ἔτι
[2, 4]   λαμβάνει (οὐ γὰρ ταὐτὸ πᾶσι  τὸ   ἄνω καὶ κάτω καὶ τῷ
[2, 4]   τὸ> πῦρ ὡσαύτως. Οὔτε γὰρ  τὸ   ἄνω καὶ κάτω καλῶς λαμβάνει
[2, 7]   ὑπὸ πυρὸς τοιούτου οἷον  τὸ   ἄνω σῶμα· καὶ γὰρ τούτῳ
[2, 7]   δ' ἐστὶ τὸ διαφανὲς καὶ  τὸ   ἀόρατον τὸ μόλις ὁρώμενον,
[2, 1]   τοιοῦτον. Ἔστι δὲ οὐ  τὸ   ἀποβεβληκὸς τὴν ψυχὴν τὸ δυνάμει
[2, 10]   μὴ ἔχῃ φαύλως, ὥσπερ  τὸ   ἄπουν καὶ τὸ ἀπύρηνον- οὕτω
[2, 11]   στοιχείων. Τὸ δὲ αἰσθητήριον αὐτῶν  τὸ   ἁπτικόν, καὶ ἐν
[2, 11]   εἶναι διὰ μέσου. Ἀλλὰ διαφέρει  τὸ   ἁπτὸν τῶν ὁρατῶν καὶ τῶν
[2, 10]   φαύλως, ὥσπερ τὸ ἄπουν καὶ  τὸ   ἀπύρηνον- οὕτω δὴ καὶ
[2, 10]   τούτων τό τε δριμὺ καὶ  τὸ   αὐστηρὸν καὶ στρυφνὸν καὶ ὀξύ·
[2, 11]   γὰρ τῶν ἁπτῶν αἰσθάνεται κατὰ  τὸ   αὐτὸ μόριον καὶ χυμοῦ. Εἰ
[2, 7]   (Ἔστι δὲ χρώματος μὲν δεκτικὸν  τὸ   ἄχρουν, ψόφου δὲ τὸ ἄψοφον.
[2, 7]   δεκτικὸν τὸ ἄχρουν, ψόφου δὲ  τὸ   ἄψοφον. Ἄχρουν δ' ἐστὶ τὸ
[2, 8]   ἄνευ ψόφου τὸ ὀξὺ καὶ  τὸ   βαρύ. Ταῦτα δὲ λέγεται κατὰ
[2, 11]   τὸ δυνάμει τοιοῦτόν ἐστι μόριον·  τὸ   γὰρ αἰσθάνεσθαι πάσχειν τι ἐστίν·
[2, 4]   μὲν οὖν ὡς οὐσία, δῆλον·  τὸ   γὰρ αἴτιον τοῦ εἶναι πᾶσιν
[2, 7]   φωτί, καὶ τοῦτο ἐξ ἀνάγκης·  τὸ   γὰρ διαφανὲς ὑπὸ τούτου γίνεται
[2, 1]   καὶ τὸ οὗ ὕλη·  τὸ   γὰρ ἓν καὶ τὸ εἶναι
[2, 10]   τε ὁρατοῦ καὶ τοῦ ἀοράτου  (τὸ   γὰρ σκότος ἀόρατον, κρίνει δὲ
[2, 4]   ἅπαντα προσαγορεύειν δίκαιον, τέλος δὲ  τὸ   γεννῆσαι οἷον αὐτό, εἴη ἂν
[2, 5]   ἐστιν, ἀλλ' μὲν ὅτι  τὸ   γένος τοιοῦτον καὶ ὕλη,
[2, 10]   ὑγραίνεσθαι σωζόμενον, μὴ ὑγρὸν δέ,  τὸ   γευστικὸν αἰσθητήριον. Σημεῖον δὲ τὸ
[2, 10]   δοκοῦσιν εἶναι διαφοραὶ χυμῶν. Ὥστε  τὸ   γευστικόν ἐστι τὸ δυνάμει τοιοῦτον,
[2, 10]   τὸ ποτόν. Ἐπεὶ δ' ὑγρὸν  τὸ   γευστόν, ἀνάγκη καὶ τὸ αἰσθητήριον
[2, 10]   δὲ ἐν χυμός,  τὸ   γευστόν, ἐν ὑγρῷ ὡς ὕλῃ·
[2, 10]   δὲ χρῶμα τὸ ὁρατόν, οὕτω  τὸ   γευστὸν χυμός. Οὐθὲν δὲ
[2, 11]   σάρξ, οὐδὲν δοκεῖ σημεῖον εἶναι  τὸ   γίνεσθαι τὴν αἴσθησιν ἅμα θιγγανομένων.
[2, 10]   τῶν χρωμάτων, ἁπλᾶ μὲν τἀναντία,  τὸ   γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν, ἐχόμενα
[2, 8]   τὴν ἐντὸς ὡς ἀναγκαῖον ὄν>  (τὸ   δ' αἴτιον ἐν ἑτέροις εἰρήσεται)
[2, 8]   μὲν γὰρ ὀξὺ οἷον κεντεῖ,  τὸ   δ' ἀμβλὺ οἷον ὠθεῖ, διὰ
[2, 10]   καὶ ἐπ' ἄλλων τὸ ἀδύνατον,  τὸ   δ' ἐὰν πεφυκὸς μὴ ἔχῃ
[2, 1]   δ' μὲν ὕλη δύναμις,  τὸ   δ' εἶδος ἐντελέχεια, καὶ τοῦτο
[2, 12]   δύναμις. Ἔστι μὲν οὖν ταὐτόν,  τὸ   δ' εἶναι ἕτερον· μέγεθος μὲν
[2, 5]   ἀλλ' ἑτέραν ἐπωνυμίαν ἔχειν δίκαιον·  τὸ   δ' ἐκ δυνάμει ὄντος μανθάνον
[2, 4]   κοινωνεῖ ταύτῃ, τὸ μὲν μᾶλλον  τὸ   δ' ἧττον, καὶ διαμένει οὐκ
[2, 4]   πράττει ὅσα πράττει κατὰ φύσιν  (τὸ   δ' οὗ ἕνεκα διττόν, τὸ
[2, 10]   σιγῆς, ὧν τὸ μὲν ἀκουστὸν  τὸ   δ' οὐκ ἀκουστόν, καὶ μεγάλου
[2, 11]   οὐκ ἐνδέχεται ταῦτα ἀλλήλων ἅπτεσθαι,  τὸ   δ' ὑγρὸν οὐκ ἔστιν ἄνευ
[2, 1]   διχῶς, τὸ μὲν ὡς ἐπιστήμη,  τὸ   δ' ὡς τὸ θεωρεῖν. Οὐσίαι
[2, 8]   Οὐ δὴ ταχὺ τὸ ὀξύ,  τὸ   δὲ βαρὺ βραδύ, ἀλλὰ γίνεται
[2, 8]   ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ ἐπὶ πολύ,  τὸ   δὲ βαρὺ ἐν πολλῷ ἐπ'
[2, 8]   ὥστε συμβαίνει τὸ μὲν ταχὺ  τὸ   δὲ βραδὺ εἶναι. Περὶ μὲν
[2, 2]   δ' μὲν ὕλη δύναμις,  τὸ   δὲ εἶδος ἐντελέχεια, ἐπεὶ τὸ
[2, 8]   κινεῖν τὸ μὲν ἐν ὀλίγῳ  τὸ   δὲ ἐν πολλῷ, ὥστε συμβαίνει
[2, 6]   μὲν καθ' αὑτά φαμεν αἰσθάνεσθαι,  τὸ   δὲ ἓν κατὰ συμβεβηκός. Τῶν
[2, 2]   μὲν εἶδος, τὸ δὲ ὕλη,  τὸ   δὲ ἐξ ἀμφοῖν, τούτων δ'
[2, 4]   τοῦ εἶναι πᾶσιν οὐσία,  τὸ   δὲ ζῆν τοῖς ζῶσι τὸ
[2, 2]   ἀρχὴν ταύτην ὑπάρχει τοῖς ζῶσι,  τὸ   δὲ ζῷον διὰ τὴν αἴσθησιν
[2, 4]   τὸ μὲν κινοῦν καὶ κινούμενον,  τὸ   δὲ κινούμενον μόνον. Πᾶσαν δ'
[2, 6]   μὲν ἴδιόν ἐστιν ἑκάστης αἰσθήσεως,  τὸ   δὲ κοινὸν πασῶν. Λέγω δ'
[2, 9]   ὅλως ἀδύνατον εἶναι> ἔχειν ὀσμήν,  τὸ   δὲ μικρὰν ἔχον καὶ φαύλην.
[2, 2]   {ᾧ} ὑγιαίνομεν τὸ μὲν ὑγιείᾳ  τὸ   δὲ μορίῳ τινὶ τοῦ σώματος
[2, 9]   (ὥσπερ χυμὸς τοῦ ὑγροῦ)  τὸ   δὲ ὀσφραντικὸν αἰσθητήριον δυνάμει τοιοῦτον.
[2, 1]   οἷον τὸ φύλλον περικαρπίου σκέπασμα,  τὸ   δὲ περικάρπιον καρποῦ· αἱ δὲ
[2, 11]   τοῦτο μέν ἐστι τὸ μεταξύ,  τὸ   δὲ πρῶτον αἰσθητήριον ἄλλο τί
[2, 4]   μὲν ὕδωρ τῷ πυρὶ τροφή,  τὸ   δὲ πῦρ οὐ τρέφει τὸ
[2, 1]   ὥστε ζῆν, ἀλλὰ τὸ ἔχον·  τὸ   δὲ σπέρμα καὶ καρπὸς
[2, 1]   δύναμις τοῦ ὀργάνου, ψυχή·  τὸ   δὲ σῶμα τὸ δυνάμει ὄν·
[2, 5]   φθορά τις ὑπὸ τοῦ ἐναντίου,  τὸ   δὲ σωτηρία μᾶλλον ὑπὸ τοῦ
[2, 4]   δοκεῖ μάλιστα τὸ μὲν τροφὴ  τὸ   δὲ τρεφόμενον. Ἀπορίαν δ' ἔχει·
[2, 4]   τρέφον ἐστὶν πρώτη ψυχή,  τὸ   δὲ τρεφόμενον τὸ ἔχον ταύτην
[2, 4]   τρέφον ἐστὶν πρώτη ψυχή,  τὸ   δὲ τρεφόμενον τὸ ἔχον ταύτην
[2, 2]   εἴπομεν, ὧν τὸ μὲν εἶδος,  τὸ   δὲ ὕλη, τὸ δὲ ἐξ
[2, 2]   (λέγομεν δὲ τὸ μὲν ἐπιστήμην  τὸ   δὲ ψυχήν, ἑκατέρῳ γὰρ τούτων
[2, 4]   ἕνεκα διττόν, τὸ μὲν οὗ,  τὸ   δὲ ᾧ) Ἐπεὶ οὖν κοινωνεῖν
[2, 12]   ὅτι μὲν αἴσθησίς ἐστι  τὸ   δεκτικὸν τῶν αἰσθητῶν εἰδῶν ἄνευ
[2, 3]   τόπον κινητικόν, ἑτέροις δὲ καὶ  τὸ   διανοητικόν τε καὶ νοῦς, οἷον
[2, 7]   καὶ ταὐτόν. Τί μὲν οὖν  τὸ   διαφανὲς καὶ τί τὸ φῶς,
[2, 7]   τὸ ἄψοφον. Ἄχρουν δ' ἐστὶ  τὸ   διαφανὲς καὶ τὸ ἀόρατον
[2, 7]   δοκεῖ τὸ σκοτεινόν. Τοιοῦτον δὲ  τὸ   διαφανὲς μέν, ἀλλ' οὐχ ὅταν
[2, 7]   ἀλλὰ τὸ μὲν χρῶμα κινεῖ  τὸ   διαφανές, οἷον τὸν ἀέρα, ὑπὸ
[2, 7]   ἀέρος καὶ ὕδατος ἔστιν, ὥσπερ  τὸ   διαφανὲς χρώματι, οὕτω τῷ ἔχοντι
[2, 11]   οὐκ ἔστιν ἄνευ σώματος, οὐδὲ  τὸ   διερόν, ἀλλ' ἀναγκαῖον ὕδωρ εἶναι
[2, 8]   ἑνὸς γενομένου διὰ τὸ ἀγγεῖον  τὸ   διορίσαν καὶ κωλῦσαν θρυφθῆναι, πάλιν
[2, 11]   ἀκοὴ ὄσφρησις. Νῦν δὲ διὰ  τὸ   διωρίσθαι δι' οὗ γίνονται αἱ
[2, 1]   ψυχή· τὸ δὲ σῶμα  τὸ   δυνάμει ὄν· ἀλλ' ὥσπερ ὀφθαλμὸς
[2, 1]   οὐ τὸ ἀποβεβληκὸς τὴν ψυχὴν  τὸ   δυνάμει ὂν ὥστε ζῆν, ἀλλὰ
[2, 1]   δὲ σπέρμα καὶ καρπὸς  τὸ   δυνάμει τοιονδὶ σῶμα. Ὡς μὲν
[2, 10]   χυμῶν. Ὥστε τὸ γευστικόν ἐστι  τὸ   δυνάμει τοιοῦτον, γευστὸν δὲ τὸ
[2, 11]   καλουμένη ἁφὴ ὑπάρχει αἴσθησις πρώτῳ,  τὸ   δυνάμει τοιοῦτόν ἐστι μόριον· τὸ
[2, 10]   γευστόν. Ἀναγκαῖον ἄρα ὑγρανθῆναι  τὸ   δυνάμενον μὲν ὑγραίνεσθαι σωζόμενον, μὴ
[2, 9]   ἀκριβεστέραν ἔχομεν τὴν γεῦσιν διὰ  τὸ   εἶναι αὐτὴν ἁφήν τινα, ταύτην
[2, 1]   ὕλη· τὸ γὰρ ἓν καὶ  τὸ   εἶναι ἐπεὶ πλεοναχῶς λέγεται, τὸ
[2, 4]   τὸ δὲ ζῆν τοῖς ζῶσι  τὸ   εἶναί ἐστιν, αἰτία δὲ καὶ
[2, 1]   λέγεται τόδε τι, καὶ τρίτον  τὸ   ἐκ τούτων. Ἔστι δ'
[2, 7]   ὁρατὸν ἄνευ φωτός, ἀλλὰ πᾶν  τὸ   ἑκάστου χρῶμα ἐν φωτὶ ὁρᾶται.
[2, 4]   οὐθὲν τρέφεται μὴ μετέχον ζωῆς,  τὸ   ἔμψυχον ἂν εἴη σῶμα τὸ
[2, 4]   μὲν γὰρ ποσόν τι  τὸ   ἔμψυχον, αὐξητικόν, δὲ τόδε
[2, 11]   γὰρ ὕδατος ἀδύνατον συστῆναι  τὸ   ἔμψυχον σῶμα· δεῖ γάρ τι
[2, 2]   ἀρχὴν λαβόντες τῆς σκέψεως, διωρίσθαι  τὸ   ἔμψυχον τοῦ ἀψύχου τῷ ζῆν.
[2, 8]   συμφυὴς ἔστιν> ἀήρ· διὰ δὲ  τὸ   ἐν ἀέρι εἶναι, κινουμένου τοῦ
[2, 11]   διαφοραὶ τοιαῦται ἕτεραι. Ἀλλὰ τί  τὸ   ἓν τὸ ὑποκείμενον, ὥσπερ ἀκοῇ
[2, 4]   Δοκεῖ δ' εἶναι τροφὴ  τὸ   ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ, οὐ πᾶν
[2, 4]   λέγειν· μὲν γὰρ ἄπεπτος,  τὸ   ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ τρέφεται,
[2, 4]   δ' ὥσπερ εἴπομεν τοὔμπαλιν δοκεῖ,  τὸ   ἐναντίον τῷ ἐναντίῳ, ὡς ἀπαθοῦς
[2, 5]   τό τε δυνάμει ὂν καὶ  τὸ   ἐνεργείᾳ. Πρῶτον μὲν οὖν ὡς
[2, 5]   γραμματικήν, μὴ ἐνεργεῖν δέ, εἰς  τὸ   ἐνεργεῖν, ἄλλον τρόπον. Οὐκ ἔστι
[2, 2]   τὸ δὲ εἶδος ἐντελέχεια, ἐπεὶ  τὸ   ἐξ ἀμφοῖν ἔμψυχον, οὐ τὸ
[2, 1]   γεγραμμένος. Δεῖ δὴ λαβεῖν  τὸ   ἐπὶ μέρους ἐφ' ὅλου τοῦ
[2, 8]   ἂν μῆνιγξ κάμῃ, ὥσπερ  τὸ   ἐπὶ τῇ κόρῃ δέρμα {ὅταν
[2, 7]   ἐστι χρῶμα, τοῦτο δ' ἐστὶ  τὸ   ἐπὶ τοῦ καθ' αὑτὸ ὁρατοῦ·
[2, 8]   δὲ εἷς γίνεται ἅμα διὰ  τὸ   ἐπίπεδον· ἓν γὰρ τὸ τοῦ
[2, 4]   ὑπολάβοι τις ἂν τοῦτο εἶναι  τὸ   ἐργαζόμενον. Τὸ δὲ συναίτιον μέν
[2, 11]   λευκὸν ἐπὶ τοῦ ὄμματος θείη  τὸ   ἔσχατον. ἷΗ καὶ δῆλον ὅτι
[2, 8]   πρὸς τὴν φωνὴν ὅπως ὑπάρχῃ  τὸ   εὖ. Ὄργανον δὲ τῇ ἀναπνοῇ
[2, 8]   δὴ ἄψοφον ἀὴρ διὰ  τὸ   εὔθρυπτον· ὅταν δὲ κωλυθῇ θρύπτεσθαι,
[2, 4]   ἀρχὴ δύναμίς ἐστιν οἵα σώζειν  τὸ   ἔχον αὐτὴν τοιοῦτον,
[2, 4]   πρώτη ψυχή, τὸ δὲ τρεφόμενον  τὸ   ἔχον ταύτην σῶμα, δὲ
[2, 4]   πρώτη ψυχή, τὸ δὲ τρεφόμενον  τὸ   ἔχον ταύτην σῶμα, δὲ
[2, 5]   πρὸς ἐντελέχειαν· θεωροῦν γὰρ γίνεται  τὸ   ἔχον τὴν ἐπιστήμην, ὅπερ
[2, 1]   δυνάμει ὂν ὥστε ζῆν, ἀλλὰ  τὸ   ἔχον· τὸ δὲ σπέρμα καὶ
[2, 7]   φανερόν· ἐὰν γάρ τις θῇ  τὸ   ἔχον χρῶμα ἐπ' αὐτὴν τὴν
[2, 4]   ἐστι ψυχῆς, καθ' ἣν ὑπάρχει  τὸ   ζῆν ἅπασιν. Ἧς ἐστὶν ἔργα
[2, 8]   εἴσω κινεῖται. Διόπερ οὐ πάντῃ  τὸ   ζῷον ἀκούει, οὐδὲ πάντῃ διέρχεται
[2, 5]   λέγομεν, κἂν τύχῃ καθεῦδον, καὶ  τὸ   ἤδη ἐνεργοῦν) διχῶς ἂν λέγοιτο
[2, 3]   ἡδονή τε καὶ λύπη καὶ  τὸ   ἡδύ τε καὶ λυπηρόν, οἷς
[2, 8]   σημεῖον τοῦ ἀκούειν μὴ  τὸ   ἠχεῖν τὸ οὖς ὥσπερ τὸ
[2, 4]   πέττεσθαι, ἐργάζεται δὲ τὴν πέψιν  τὸ   θερμόν· διὸ πᾶν ἔμψυχον ἔχει
[2, 8]   γὰρ τῷ μορίῳ πλέον ἔχει  τὸ   θερμὸν τὰ πεζὰ τῶν ἄλλων.
[2, 1]   ὡς ἐπιστήμη, τὸ δ' ὡς  τὸ   θεωρεῖν. Οὐσίαι δὲ μάλιστ' εἶναι
[2, 1]   ὡς ἐπιστήμη, δ' ὡς  τὸ   θεωρεῖν. Φανερὸν οὖν ὅτι ὡς
[2, 3]   μὲν τρίγωνον, ἐν αἰσθητικῷ δὲ  τὸ   θρεπτι- κόν. Ὥστε καθ' ἕκαστον
[2, 2]   ὑπάρχει πᾶσιν ἁφή· ὥσπερ δὲ  τὸ   θρεπτικὸν δύναται χωρίζεσθαι τῆς ἁφῆς
[2, 3]   ἔστιν· τοῦ δ' αἰσθητικοῦ χωρίζεται  τὸ   θρεπτικὸν ἐν τοῖς φυτοῖς. Πάλιν
[2, 3]   Ὑπάρχει δὲ τοῖς μὲν φυτοῖς  τὸ   θρεπτικὸν μόνον, ἑτέροις δὲ τοῦτό
[2, 4]   νοητικὸν τὸ αἰσθητικὸν  τὸ   θρεπτικόν, πρότερον ἔτι λεκτέον τί
[2, 2]   οἷον τί ἐστιν τετραγωνισμός;  τὸ   ἴσον ἑτερομήκει ὀρθογώνιον εἶναι ἰσόπλευρον.
[2, 9]   ἐστι τῶν ζῴων. Σημεῖον δὲ  τὸ   καὶ ἐν τῷ γένει τῶν
[2, 3]   δὲ πρὸς τούτοις ὑπάρχει καὶ  τὸ   κατὰ τόπον κινητικόν, ἑτέροις δὲ
[2, 3]   αἰσθητικῶν δὲ τὰ μὲν ἔχει  τὸ   κατὰ τόπον κινητικόν, τὰ δ'
[2, 5]   μόνον, διὸ οὐκ αἰσθάνεται, καθάπερ  τὸ   καυστὸν οὐ καίεται αὐτὸ καθ'
[2, 4]   εἰς ἄπειρον, ἕως ἂν  τὸ   καυστόν, τῶν δὲ φύσει συνισταμένων
[2, 8]   τὸ ἠχεῖν τὸ οὖς ὥσπερ  τὸ   κέρας· ἀεὶ γὰρ οἰκείαν τινὰ
[2, 6]   οὐδ' ὅτι ψόφος, ἀλλὰ τί  τὸ   κεχρωσμένον ποῦ, τί
[2, 8]   δ' ἀμβλὺ οἷον ὠθεῖ, διὰ  τὸ   κινεῖν τὸ μὲν ἐν ὀλίγῳ
[2, 8]   οὐ γὰρ πάντῃ ἔχει ἀέρα  τὸ   κινησόμενον μέρος καὶ ἔμψυχον† Αὐτὸς
[2, 8]   λείου ἐπίπεδον. Ψοφητικὸν μὲν οὖν  τὸ   κινητικὸν ἑνὸς ἀέρος συνεχείᾳ μέχρις
[2, 7]   ἦν αὐτῷ τὸ χρώματι εἶναι,  τὸ   κινητικῷ εἶναι τοῦ κατ' ἐνέργειαν
[2, 1]   τὸ εἶναι ἐπεὶ πλεοναχῶς λέγεται,  τὸ   κυρίως ἐντελέχειά ἐστιν. Καθόλου
[2, 4]   γάρ, εἰ μή τι ἔσται  τὸ   κωλύον· εἰ δ' ἔσται, τοῦτ'
[2, 7]   ἀπ' ἀνατολῆς δ' ἐπὶ δυσμὰς  τὸ   λανθάνειν μέγα λίαν τὸ αἴτημα.
[2, 6]   δὲ λέγεται αἰσθητόν, οἷον εἰ  τὸ   λευκὸν εἴη Διάρους υἱός· κατὰ
[2, 1]   καὶ ἐπὶ τῶν μερῶν δεῖ  τὸ   λεχθέν. Εἰ γὰρ ἦν
[2, 10]   πικρόν, ἐχόμενα δὲ τοῦ μὲν  τὸ   λιπαρόν, τοῦ δὲ τὸ ἁλμυρόν·
[2, 11]   ἀλλὰ καὶ τὸ σκληρὸν καὶ  τὸ   μαλακὸν δι' ἑτέρων αἰσθανόμεθα, ὥσπερ
[2, 11]   τῶν ἄκρων· καὶ δεῖ ὥσπερ  τὸ   μέλλον αἰσθήσεσθαι λευκοῦ καὶ μέλανος
[2, 10]   ψόφου τε καὶ σιγῆς, ὧν  τὸ   μὲν ἀκουστὸν τὸ δ' οὐκ
[2, 8]   κατὰ μεταφορὰν ἀπὸ τῶν ἁπτῶν·  τὸ   μὲν γὰρ ὀξὺ κινεῖ τὴν
[2, 8]   τὴν ἁφὴν ὀξεῖ καὶ ἀμβλεῖ·  τὸ   μὲν γὰρ ὀξὺ οἷον κεντεῖ,
[2, 2]   τῆς οὐσίας, καθάπερ εἴπομεν, ὧν  τὸ   μὲν εἶδος, τὸ δὲ ὕλη,
[2, 8]   οἷον ὠθεῖ, διὰ τὸ κινεῖν  τὸ   μὲν ἐν ὀλίγῳ τὸ δὲ
[2, 7]   ἐπὶ τοσοῦτον φανερόν ἐστιν, ὅτι  τὸ   μὲν ἐν φωτὶ ὁρώμενον χρῶμα
[2, 9]   τοῦ μυκτῆρος ἐντὸς τεθῇ· καὶ  τὸ   μὲν ἐπ' αὐτῷ τιθέμενον τῷ
[2, 2]   καθάπερ ἐπιστάμεθα (λέγομεν δὲ  τὸ   μὲν ἐπιστήμην τὸ δὲ ψυχήν,
[2, 6]   κατὰ συμβεβηκός. Τῶν δὲ δυοῖν  τὸ   μὲν ἴδιόν ἐστιν ἑκάστης αἰσθήσεως,
[2, 4]   χεὶρ καὶ τὸ πηδά- λιον,  τὸ   μὲν κινοῦν καὶ κινούμενον, τὸ
[2, 4]   δύναται μετέχειν ἕκαστον, κοινωνεῖ ταύτῃ,  τὸ   μὲν μᾶλλον τὸ δ' ἧττον,
[2, 10]   καὶ βίαιος) ἀόρατον δὲ  τὸ   μὲν ὅλως λέγεται, ὥσπερ καὶ
[2, 12]   παρὰ τὸ πάσχειν τι;  τὸ   μὲν ὀσμᾶσθαι αἰσθάνεσθαι, δ'
[2, 4]   (τὸ δ' οὗ ἕνεκα διττόν,  τὸ   μὲν οὗ, τὸ δὲ ᾧ)
[2, 9]   ὀσφραντοῦ καὶ ἀνοσφράντου. Ἀνόσφραντον δὲ  τὸ   μὲν παρὰ τὸ ὅλως ἀδύνατον
[2, 8]   δὲ ἐν πολλῷ, ὥστε συμβαίνει  τὸ   μὲν ταχὺ τὸ δὲ βραδὺ
[2, 4]   τρέφεται καὶ τὸ τρέφον,  τὸ   μὲν τρέφον ἐστὶν πρώτη
[2, 4]   τρέφεται καὶ τὸ τρέφον,  τὸ   μὲν τρέφον ἐστὶν πρώτη
[2, 4]   σώμασι ταῦτ' εἶναι δοκεῖ μάλιστα  τὸ   μὲν τροφὴ τὸ δὲ τρεφόμενον.
[2, 2]   ὁμοίως δὲ καὶ {ᾧ} ὑγιαίνομεν  τὸ   μὲν ὑγιείᾳ τὸ δὲ μορίῳ
[2, 4]   τρόπον ἀλλήλοις εἶναι τροφή, ἀλλὰ  τὸ   μὲν ὕδωρ τῷ πυρὶ τροφή,
[2, 5]   ἁπλοῦν οὐδὲ τὸ πάσχειν, ἀλλὰ  τὸ   μὲν φθορά τις ὑπὸ τοῦ
[2, 7]   τὴν ὄψιν, οὐκ ὄψεται· ἀλλὰ  τὸ   μὲν χρῶμα κινεῖ τὸ διαφανές,
[2, 1]   εἶδος ἐντελέχεια, καὶ τοῦτο διχῶς,  τὸ   μὲν ὡς ἐπιστήμη, τὸ δ'
[2, 1]   ὄντων τὴν οὐσίαν, ταύτης δὲ  τὸ   μέν, ὡς ὕλην, καθ'
[2, 1]   ἔχει ὡς τὸ μέρος πρὸς  τὸ   μέρος, οὕτως ὅλη αἴσθησις
[2, 1]   σώματος· ἀνάλογον γὰρ ἔχει ὡς  τὸ   μέρος πρὸς τὸ μέρος, οὕτως
[2, 4]   πᾶσιν εἰς τὸ ἀντικείμενον  τὸ   μεταξύ. Ἔτι πάσχει τι
[2, 7]   ὑπὸ μὲν ὀσμῆς καὶ ψόφου  τὸ   μεταξὺ κινεῖται, ὑπὸ δὲ τούτου
[2, 7]   Δημόκριτος, οἰόμενος, εἰ γένοιτο κενὸν  τὸ   μεταξύ, ὁρᾶσθαι ἂν ἀκριβῶς καὶ
[2, 10]   ταῖς ἀπορροίαις. Ὡς μὲν οὖν  τὸ   μεταξὺ οὐθὲν ἔστιν· ὡς δὲ
[2, 11]   ὅτι ἐκείνων μὲν αἰσθανόμεθα τῷ  τὸ   μεταξὺ ποιεῖν τι ἡμᾶς, τῶν
[2, 11]   οὔ, ἀλλὰ τοῦτο μέν ἐστι  τὸ   μεταξύ, τὸ δὲ πρῶτον αἰσθητήριον
[2, 11]   τὴν σάρκα ἐπιτιθεμένων αἰσθάνεται· ὥστε  τὸ   μεταξὺ τοῦ ἁπτικοῦ σάρξ.
[2, 11]   ὥστε ἀναγκαῖον τὸ σῶμα εἶναι  τὸ   μεταξὺ τοῦ ἁπτικοῦ προσπεφυκός, δι'
[2, 11]   ἀφή· νῦν δὲ δύο διὰ  τὸ   μὴ ἀντιστρέφειν. Ἀπορήσειε δ' ἄν
[2, 12]   ἀδύνατον ὀσφρανθῆναι, ὑπὸ χρώματος  τὸ   μὴ δυνάμενον ἰδεῖν· ὁμοίως δὲ
[2, 8]   ἀρτηρίᾳ πρὸς αὐτήν. Σημεῖον δὲ  τὸ   μὴ δύνασθαι φωνεῖν ἀναπνέοντα μηδ'
[2, 12]   ψύχεται καὶ θερμαίνεται) αἴτιον γὰρ  τὸ   μὴ ἔχειν μεσότητα, μηδὲ τοιαύτην
[2, 9]   ὀσμή. Ἀλλ' ὥσπερ εἴπομεν, διὰ  τὸ   μὴ σφόδρα διαδήλους εἶναι τὰς
[2, 4]   τοῦ θείου τῇ συνεχείᾳ, διὰ  τὸ   μηδὲν ἐνδέχεσθαι τῶν φθαρτῶν ταὐτὸ
[2, 1]   ἔνιά γε οὐθὲν κωλύει, διὰ  τὸ   μηθενὸς εἶναι σώματος ἐντελεχείας. Ἔτι
[2, 10]   τὸ γευστικὸν αἰσθητήριον. Σημεῖον δὲ  τὸ   μήτε κατάξηρον οὖσαν τὴν γλῶτταν
[2, 10]   τε καὶ ἀγεύστου, τοῦτο δὲ  τὸ   μικρὸν φαῦλον ἔχον χυμὸν
[2, 7]   διαφανὲς καὶ τὸ ἀόρατον  τὸ   μόλις ὁρώμενον, οἷον δοκεῖ τὸ
[2, 8]   φάρυγξ· οὗ δ' ἕνεκα  τὸ   μόριόν ἐστι τοῦτο, πνεύμων· τούτῳ
[2, 8]   γὰρ ἔχουσι φάρυγγα. Τοῦτο δὲ  τὸ   μόριον οὐκ ἔχουσιν ὅτι οὐ
[2, 4]   θρεπτικόν, πρότερον ἔτι λεκτέον τί  τὸ   νοεῖν καὶ τί τὸ αἰσθάνεσθαι·
[2, 4]   τί ἕκαστον αὐτῶν, οἷον τί  τὸ   νοητικὸν τὸ αἰσθητικὸν
[2, 5]   ἄγειν ἐκ δυνάμει ὄντος {κατὰ}  τὸ   νοοῦν καὶ φρονοῦν οὐ διδασκαλίαν
[2, 12]   ἀὴρ μετὰ βροντῆς διίστησι  τὸ   ξύλον. Ἀλλὰ τὰ ἁπτὰ καὶ
[2, 7]   τὸ αἰσθητήριον τὸ ψοφοῦν  τὸ   ὄζον, οὐδεμίαν αἴσθησιν ποιήσει. Περὶ
[2, 3]   ὄντων ἴδιος λόγος, οὐδὲ κατὰ  τὸ   οἰκεῖον καὶ ἄτομον εἶδος, ἀφέντας
[2, 7]   ὀφθαλμοί· ἀλλ' οὐδενὸς ὁρᾶται τούτων  τὸ   οἰκεῖον χρῶμα. Δι' ἣν μὲν
[2, 7]   φωτί ἐστιν, ἀλλὰ μόνον ἑκάστου  τὸ   οἰκεῖον χρῶμα· ἔνια γὰρ ἐν
[2, 1]   οὕτως ὅλη αἴσθησις πρὸς  τὸ   ὅλον σῶμα τὸ αἰσθητικόν,
[2, 9]   Ἀνόσφραντον δὲ τὸ μὲν παρὰ  τὸ   ὅλως ἀδύνατον εἶναι> ἔχειν ὀσμήν,
[2, 9]   τοῖς μὲν ἀκαλυφὲς εἶναι, ὥσπερ  τὸ   ὄμμα, τοῖς δὲ τὸν ἀέρα
[2, 4]   ἔχει· φασὶ γὰρ οἱ μὲν  τὸ   ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ τρέφεσθαι, καθάπερ
[2, 4]   ἐναντίῳ τρέφεται, δὲ πεπεμμένη,  τὸ   ὅμοιον τῷ ὁμοίῳ. Ὥστε φανερὸν
[2, 5]   εἶναι. Φασὶ δέ τινες καὶ  τὸ   ὅμοιον ὑπὸ τοῦ ὁμοίου πάσχειν.
[2, 8]   χρώματα, οὕτως οὐδ' ἄνευ ψόφου  τὸ   ὀξὺ καὶ τὸ βαρύ. Ταῦτα
[2, 8]   ἐπ' ὀλίγον. Οὐ δὴ ταχὺ  τὸ   ὀξύ, τὸ δὲ βαρὺ βραδύ,
[2, 7]   γάρ τι τοῦ αἰσθητικοῦ γίνεται  τὸ   ὁρᾶν· ὑπ' αὐτοῦ μὲν οὖν
[2, 5]   τὰ ποιητικὰ τῆς ἐνεργείας ἔξωθεν,  τὸ   ὁρατὸν καὶ τὸ ἀκουστόν, ὁμοίως
[2, 11]   ὥσπερ καὶ τὸ ψοφητικὸν καὶ  τὸ   ὁρατὸν καὶ τὸ ὀσφραντόν· ἀλλὰ
[2, 10]   οὐθὲν ἔστιν· ὡς δὲ χρῶμα  τὸ   ὁρατόν, οὕτω τὸ γευστὸν
[2, 3]   Εἰ δὲ τὸ αἰσθητικόν, καὶ  τὸ   ὀρεκτικόν· ὄρεξις μὲν γὰρ ἐπιθυμία
[2, 12]   παθών τι) τί οὖν ἐστι  τὸ   ὀσμᾶσθαι παρὰ τὸ πάσχειν τι;
[2, 9]   τῷ διαφανεῖ- οὕτως οὖν καὶ  τὸ   ὀσφραντικὸν αἰσθητήριον τοῖς μὲν ἀκαλυφὲς
[2, 11]   ψοφητικὸν καὶ τὸ ὁρατὸν καὶ  τὸ   ὀσφραντόν· ἀλλὰ τὰ μὲν πόρρωθεν,
[2, 12]   ἐπὶ τῶν ἄλλων. Εἰ δὲ  τὸ   ὀσφραντὸν ὀσμή, εἴ τι ποιεῖ,
[2, 2]   περὶ αὐτῆς· οὐ γὰρ μόνον  τὸ   ὅτι δεῖ τὸν ὁριστικὸν λόγον
[2, 4]   τῆς ψυχῆς ὄντα· διττῶς δὲ  τὸ   οὗ ἕνεκα, τό τε οὗ
[2, 1]   ὅλως τὴν ἑκάστου ὕλην καὶ  τὸ   οὗ ὕλη· τὸ γὰρ
[2, 8]   συμφυῆ ἀέρα· ἀλλ' οὐδ' εἰς  τὸ   οὖς, διὰ τὰς ἕλικας. Ὅταν
[2, 8]   ἀκούειν μὴ τὸ ἠχεῖν  τὸ   οὖς ὥσπερ τὸ κέρας· ἀεὶ
[2, 5]   Οὐκ ἔστι δ' ἁπλοῦν οὐδὲ  τὸ   πάσχειν, ἀλλὰ τὸ μὲν φθορά
[2, 12]   οὖν ἐστι τὸ ὀσμᾶσθαι παρὰ  τὸ   πάσχειν τι; τὸ μὲν
[2, 1]   πέλεκυς· ἦν μὲν γὰρ ἂν  τὸ   πελέκει εἶναι οὐσία αὐτοῦ,
[2, 4]   κυβερνᾷ καὶ χεὶρ καὶ  τὸ   πηδά- λιον, τὸ μὲν κινοῦν
[2, 10]   μὲν τἀναντία, τὸ γλυκὺ καὶ  τὸ   πικρόν, ἐχόμενα δὲ τοῦ μὲν
[2, 8]   γεγωνεῖ, ἂν μὴ λεῖον  τὸ   πληγέν. Τότε δὲ εἷς γίνεται
[2, 9]   δὲ ἀλλ' ἐκπνέων κατέχων  τὸ   πνεῦμα οὐκ ὀσμᾶται, οὔτε πόρρωθεν
[2, 4]   τὴν γένεσιν αὐτομάτην ἔχει,  τὸ   ποιῆσαι ἕτερον οἷον αὐτό, ζῷον
[2, 10]   τὸ δυνάμει τοιοῦτον, γευστὸν δὲ  τὸ   ποιητικὸν ἐντελεχείᾳ αὐτοῦ. ~(Περὶ δὲ
[2, 11]   αἰσθάνεσθαι πάσχειν τι ἐστίν· ὥστε  τὸ   ποιοῦν, οἷον αὐτὸ ἐνεργείᾳ, τοιοῦτον
[2, 10]   δὲ κοινὸν ἁφῆς καὶ γεύσεως  τὸ   ποτόν. Ἐπεὶ δ' ὑγρὸν τὸ
[2, 10]   γεύσεως. Δοκεῖ δ' εἶναι ἀρχὴ  τὸ   ποτὸν καὶ ἄποτον (γεῦσις γάρ
[2, 3]   ἐν τῷ ἐφεξῆς ὑπάρχει δυνάμει  τὸ   πρότερον ἐπί τε τῶν σχημάτων
[2, 4]   τροφὴ τὸ τελευταῖον προσγινόμενον  τὸ   πρῶτον, ἔχει διαφοράν. Εἰ δ'
[2, 4]   τὸ συνέχον εἰς τἀναντία φερόμενα  τὸ   πῦρ καὶ τὴν γῆν; διασπασθήσεται
[2, 4]   φύσιν, ἄνω δὲ διὰ τὸ  τὸ>   πῦρ ὡσαύτως. Οὔτε γὰρ τὸ
[2, 2]   ἀσαφῶν μὲν φανερωτέρων δὲ γίνεται  τὸ   σαφὲς καὶ κατὰ τὸν λόγον
[2, 12]   σιδήρου καὶ τοῦ χρυσοῦ δέχεται  τὸ   σημεῖον, λαμβάνει δὲ τὸ χρυσοῦν
[2, 11]   δ' οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ καὶ  τὸ   σκληρὸν καὶ τὸ μαλακὸν δι'
[2, 7]   τὸ μόλις ὁρώμενον, οἷον δοκεῖ  τὸ   σκοτεινόν. Τοιοῦτον δὲ τὸ διαφανὲς
[2, 7]   εἶναι τῷ σκότει· ἔστι δὲ  τὸ   σκότος στέρησις τῆς τοιαύτης ἕξεως
[2, 7]   ἐν τοῦτ' ἐστί, καὶ  τὸ   σκότος. Τὸ δὲ φῶς οἷον
[2, 4]   ἔργοις) πρὸς δὲ τούτοις τί  τὸ   συνέχον εἰς τἀναντία φερόμενα τὸ
[2, 1]   ὥσπερ οὐδὲ τὸν κηρὸν καὶ  τὸ   σχῆμα, οὐδ' ὅλως τὴν ἑκάστου
[2, 10]   οὐδὲ γὰρ τῇ ἁφῇ. Καὶ  τὸ   σῶμα δὲ ἐν
[2, 11]   καὶ τὸ ἀνάλογον· ὥστε ἀναγκαῖον  τὸ   σῶμα εἶναι τὸ μεταξὺ τοῦ
[2, 2]   τὸ ἐξ ἀμφοῖν ἔμψυχον, οὐ  τὸ   σῶμά ἐστιν ἐντελέχεια ψυχῆς, ἀλλ'
[2, 1]   ὄψις, κἀκεῖ ψυχὴ καὶ  τὸ   σῶμα ζῷον. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 1]   γάρ ἐστι τῶν καθ' ὑποκειμένου  τὸ   σῶμα, μᾶλλον δ' ὡς ὑποκείμενον
[2, 1]   εἰ ἓν ψυχὴ καὶ  τὸ   σῶμα, ὥσπερ οὐδὲ τὸν κηρὸν
[2, 8]   ἀλλὰ γίνεται τοῦ μὲν διὰ  τὸ   τάχος κίνησις τοιαύτη, τοῦ
[2, 4]   Πότερον δ' ἐστὶν τροφὴ  τὸ   τελευταῖον προσγινόμενον τὸ πρῶτον,
[2, 10]   κάμνουσι πικρὰ πάντα φαίνεται διὰ  τὸ   τῇ γλώττῃ πλήρει τοιαύτης ὑγρότητος
[2, 4]   φυτοῖς κάτω μὲν συρριζουμένοις διὰ  τὸ   τὴν γῆν οὕτω φέρεσθαι κατὰ
[2, 1]   πέλεκυς. Οὐ γὰρ τοιούτου σώματος  τὸ   τί ἦν εἶναι καὶ
[2, 1]   κατὰ τὸν λόγον. Τοῦτο δὲ  τὸ   τί ἦν εἶναι τῷ τοιῳδὶ
[2, 4]   κατὰ φύσιν, ἄνω δὲ διὰ  τὸ   τὸ> πῦρ ὡσαύτως. Οὔτε γὰρ
[2, 2]   ἄλλων αἰσθήσεων (θρεπτικὸν δὲ λέγομεν  τὸ   τοιοῦτον μόριον τῆς ψυχῆς οὗ
[2, 11]   διικνοῖτ' ἂν αἴσθησις) διὸ  τὸ   τοιοῦτον μόριον τοῦ σώματος ἔοικεν
[2, 11]   μία, καὶ τί τὸ αἰσθητήριον  τὸ   τοῦ ἁπτικοῦ, πότερον σὰρξ
[2, 11]   ἷΗ καὶ δῆλον ὅτι ἐντὸς  τὸ   τοῦ ἁπτοῦ αἰσθητικόν. Οὕτω γὰρ
[2, 8]   διὰ τὸ ἐπίπεδον· ἓν γὰρ  τὸ   τοῦ λείου ἐπίπεδον. Ψοφητικὸν μὲν
[2, 4]   τὸ ἔμψυχον ἂν εἴη σῶμα  τὸ   τρεφόμενον, ἔμψυχον, ὥστε καὶ
[2, 4]   οὐ τοῦ τρεφομένου, ἀλλ' οἷον  τὸ   τρεφόμενον· ἤδη γὰρ ἔστιν αὐτοῦ
[2, 4]   εἶναι. {Ἐπεὶ δ' ἔστι τρία,  τὸ   τρεφόμενον καὶ τρέφεται καὶ
[2, 4]   Ἐπεὶ δ' ἔστι τρία, Α  τὸ   τρεφόμενον καὶ τρέφεται καὶ
[2, 4]   τρεφόμενον καὶ τρέφεται καὶ  τὸ   τρέφον, τὸ μὲν τρέφον ἐστὶν
[2, 4]   τρεφόμενον καὶ τρέφεται καὶ  τὸ   τρέφον, τὸ μὲν τρέφον ἐστὶν
[2, 3]   οὔτε γὰρ ἐκεῖ σχῆμα παρὰ  τὸ   τρίγωνον ἔστι καὶ τὰ ἐφεξῆς,
[2, 11]   βάθος ἔχει, τοῦτο δ' ἐστὶ  τὸ   τρίτον μέγεθος, ὧν δ' ἐστὶ
[2, 8]   τὸν ἀέρα. Πότερον δὲ ψοφεῖ  τὸ   τυπτόμενον τὸ τύπτον;
[2, 8]   πατάξῃ βελόνη βελόνην, ἀλλὰ δεῖ  τὸ   τυπτόμενον ὁμαλὸν εἶναι, ὥστε τὸν
[2, 8]   ἕτερον γὰρ τὸ τύπτον καὶ  τὸ   τυπτόμενον· ὥστε τὸ ψοφοῦν πρός
[2, 8]   δὲ ψοφεῖ τὸ τυπτόμενον  τὸ   τύπτον; καὶ ἄμφω, τρόπον
[2, 8]   ἀλλὰ δεῖ ἔμψυχόν τε εἶναι  τὸ   τύπτον καὶ μετὰ φαντασίας τινός·
[2, 8]   ὄντος γενέσθαι ψόφον· ἕτερον γὰρ  τὸ   τύπτον καὶ τὸ τυπτόμενον· ὥστε
[2, 2]   οὐδὲ φαινομένου τοῦ τυχόντος δέχεσθαι  τὸ   τυχόν. Οὕτω δὲ γίνεται καὶ
[2, 9]   διαφέρειν τὸ αἰσθητήριον τοῦτο πρὸς  τὸ   τῶν ἄλλων ζῴων, ὥσπερ τὰ
[2, 9]   δὲ καὶ περὶ τὰς ὀσμὰς  τὸ   τῶν ἀνθρώπων γένος. Ἔοικε μὲν
[2, 8]   ψόφου κύριος ἀὴρ οὐδὲ  τὸ   ὕδωρ, ἀλλὰ δεῖ στερεῶν πληγὴν
[2, 4]   τὸ δὲ πῦρ οὐ τρέφει  τὸ   ὕδωρ. Ἐν μὲν οὖν τοῖς
[2, 11]   πρὸς τὰ ἐν αὐτῷ καὶ  τὸ   ὕδωρ πρὸς τὰ ἐν τῷ
[2, 11]   γλῶττα, ὡς ἀὴρ καὶ  τὸ   ὕδωρ πρὸς τὴν ὄψιν καὶ
[2, 2]   εἶδος, ἀλλ' οὐχ ὕλη καὶ  τὸ   ὑποκείμενον. Τριχῶς γὰρ λεγομένης τῆς
[2, 11]   ἕτεραι. Ἀλλὰ τί τὸ ἓν  τὸ   ὑποκείμενον, ὥσπερ ἀκοῇ ψόφος, οὕτω
[2, 5]   Διὸ οὐ καλῶς ἔχει λέγειν  τὸ   φρονοῦν, ὅταν φρονῇ, ἀλλοιοῦσθαι, ὥσπερ
[2, 1]   μέρη, ἀλλὰ παντελῶς ἁπλᾶ, οἷον  τὸ   φύλλον περικαρπίου σκέπασμα, τὸ δὲ
[2, 8]   ἐπὶ τοῦ φωτός· καὶ γὰρ  τὸ   φῶς ἀεὶ ἀνακλᾶται (οὐδὲ γὰρ
[2, 7]   οὖν τὸ διαφανὲς καὶ τί  τὸ   φῶς, εἴρηται, ὅτι οὔτε πῦρ
[2, 7]   τῷ αὐτῷ εἶναι, δοκεῖ τε  τὸ   φῶς ἐναντίον εἶναι τῷ σκότει·
[2, 7]   ὅτι καὶ τούτου παρουσία  τὸ   φῶς ἐστιν. Καὶ οὐκ ὀρθῶς
[2, 8]   λείων, ὥστε σκιὰν ποιεῖν,  τὸ   φῶς ὁρίζομεν. Τὸ δὲ κενὸν
[2, 12]   λαμβάνει δὲ τὸ χρυσοῦν  τὸ   χαλκοῦν σημεῖον, ἀλλ' οὐχ
[2, 12]   δέχεται τὸ σημεῖον, λαμβάνει δὲ  τὸ   χρυσοῦν τὸ χαλκοῦν σημεῖον,
[2, 9]   οὕτως ὡς ψόφος  τὸ   χρῶμα. Αἴτιον δ' ὅτι τὴν
[2, 7]   Δι' ἣν μὲν οὖν αἰτίαν  τὸ   χρῶμα ἀναγκαῖον ἐν φωτὶ ὁρᾶσθαι,
[2, 7]   φωτός· τοῦτο γὰρ ἦν αὐτῷ  τὸ   χρώματι εἶναι, τὸ κινητικῷ εἶναι
[2, 8]   συνεχὴς καὶ εἷς. Ἀλλὰ διὰ  τὸ   ψαθυρὸς εἶναι οὐ γεγωνεῖ, ἂν
[2, 11]   δι' ἑτέρων αἰσθανόμεθα, ὥσπερ καὶ  τὸ   ψοφητικὸν καὶ τὸ ὁρατὸν καὶ
[2, 6]   κεχρωσμένον ποῦ, τί  τὸ   ψοφοῦν ποῦ. Τὰ μὲν
[2, 7]   αὐτό τις ἐπιθῇ τὸ αἰσθητήριον  τὸ   ψοφοῦν τὸ ὄζον, οὐδεμίαν
[2, 8]   τύπτον καὶ τὸ τυπτόμενον· ὥστε  τὸ   ψοφοῦν πρός τι ψοφεῖ· πληγὴ
[2, 4]   ἕνεκα, τό τε οὗ καὶ  τὸ   ᾧ. Ἀλλὰ μὴν καὶ ὅθεν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/12/2009