Alphabétiquement     [«   »]
τοσοῦτον 4
Τότε 1
του 1
τοῦ 138
τοὔμπαλιν 1
τοὐναντίον 1
τοὺς 3
Fréquences     [«    »]
83 ἐν
77 τὰ
126 τῶν
138 τοῦ
142 μὲν
145 γὰρ
150 δ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre II

τοῦ


Livre, Pages
[2, 4]   ζῷον, φυτὸν δὲ φυτόν, ἵνα  τοῦ   ἀεὶ καὶ τοῦ θείου μετέχωσιν
[2, 4]   ᾧ) Ἐπεὶ οὖν κοινωνεῖν ἀδυνατεῖ  τοῦ   ἀεὶ καὶ τοῦ θείου τῇ
[2, 8]   κίνησιν τοῦ ῥαπίζοντος τὴν θρύψιν  τοῦ   ἀέρος, ὥσπερ ἂν εἰ σωρὸν
[2, 11]   ὥσπερ ἐκείνων ἕκαστον. Αὐτοῦ δὲ  τοῦ   αἰσθητηρίου ἁπτομένου οὔτ' ἐκεῖ οὔτ'
[2, 9]   ἡδέος, ὡς οὐκ ὄντος ἀκριβοῦς  τοῦ   αἰσθητηρίου. Εὔλογον δ' οὕτω καὶ
[2, 12]   αἰσθητήρια (ἐὰν γὰρ ἰσχυροτέρα  τοῦ   αἰσθητηρίου κίνησις, λύεται
[2, 7]   ἐστιν· οὐθὲν γὰρ αὐτῶν ἁπτόμενον  τοῦ   αἰσθητηρίου ποιεῖ τὴν αἴσθησιν, ἀλλ'
[2, 7]   ἀδύνατόν ἐστιν. Πάσχοντος γάρ τι  τοῦ   αἰσθητικοῦ γίνεται τὸ ὁρᾶν· ὑπ'
[2, 6]   οὐδὲν πάσχει τοιοῦτον ὑπὸ  τοῦ   αἰσθητοῦ. Τῶν δὲ καθ' αὑτὰ
[2, 8]   δὲ κενὸν ὀρθῶς λέγεται κύριον  τοῦ   ἀκούειν. Δοκεῖ γὰρ εἶναι κενὸν
[2, 8]   {ὅταν κάμῃ} Ἀλλ' οὐ σημεῖον  τοῦ   ἀκούειν μὴ τὸ ἠχεῖν
[2, 9]   ἑκάστη τῶν αἰσθήσεων, μὲν  τοῦ   ἀκουστοῦ καὶ ἀνηκούστου, δὲ
[2, 9]   κοινὸν πάντων, ἀλλὰ τὸ ἄνευ  τοῦ   ἀναπνεῖν μὴ αἰσθάνεσθαι ἴδιον ἐπὶ
[2, 8]   τὸν ἀέρα. Ὥστε πληγὴ  τοῦ   ἀναπνεομένου ἀέρος ὑπὸ τῆς ἐν
[2, 8]   ἐστὶν φωνή) καὶ οὐ  τοῦ   ἀναπνεομένου ἀέρος ὥσπερ βήξ,
[2, 5]   πάσχει, ἔστι δὲ ὡς ὑπὸ  τοῦ   ἀνομοίου, καθάπερ εἴπομεν· πάσχει μὲν
[2, 10]   ἐστὶ τοῦ τε ὁρατοῦ καὶ  τοῦ   ἀοράτου (τὸ γὰρ σκότος ἀόρατον,
[2, 11]   ἐπιτιθεμένων αἰσθάνεται· ὥστε τὸ μεταξὺ  τοῦ   ἁπτικοῦ σάρξ. Ἁπταὶ μὲν
[2, 11]   καὶ τί τὸ αἰσθητήριον τὸ  τοῦ   ἁπτικοῦ, πότερον σὰρξ καὶ
[2, 11]   τὸ σῶμα εἶναι τὸ μεταξὺ  τοῦ   ἁπτικοῦ προσπεφυκός, δι' οὗ γίνονται
[2, 3]   φυτοῖς. Πάλιν δ' ἄνευ μὲν  τοῦ   ἁπτικοῦ τῶν ἄλλων αἰσθήσεων οὐδεμία
[2, 11]   καὶ δῆλον ὅτι ἐντὸς τὸ  τοῦ   ἁπτοῦ αἰσθητικόν. Οὕτω γὰρ ἂν
[2, 11]   ἀντικειμένων, οὕτω καὶ ἁφὴ  τοῦ   ἁπτοῦ καὶ ἀνάπτου· ἄναπτον δ'
[2, 11]   ποιητικὸν ἐντελεχείᾳ αὐτοῦ. ~(Περὶ δὲ  τοῦ   ἁπτοῦ καὶ περὶ ἁφῆς
[2, 4]   ψυχή, καὶ τὸ αἴτιον  τοῦ   αὐξάνεσθαι καὶ τρέφεσθαι. Δοκεῖ δέ
[2, 1]   προτέρα δὲ τῇ γενέσει ἐπὶ  τοῦ   αὐτοῦ ἐπιστήμη. Διὸ
[2, 5]   ἐνεργείᾳ. Πρῶτον μὲν οὖν ὡς  τοῦ   αὐτοῦ ὄντος τοῦ πάσχειν καὶ
[2, 2]   τῆς σκέψεως, διωρίσθαι τὸ ἔμψυχον  τοῦ   ἀψύχου τῷ ζῆν. Πλεοναχῶς δὲ
[2, 3]   οἷς δὲ ταῦτα, καὶ ἐπιθυμία·  τοῦ   γὰρ ἡδέος ὄρεξις αὕτη. Ἔτι
[2, 5]   μὲν πρώτη μεταβολὴ γίνεται ὑπὸ  τοῦ   γεννῶντος, ὅταν δὲ γεννηθῇ, ἔχει
[2, 10]   γάρ τι γεῦσις ὑπὸ  τοῦ   γευστοῦ, γευστόν. Ἀναγκαῖον ἄρα
[2, 10]   οὕτω δὴ καὶ γεῦσις  τοῦ   γευστοῦ τε καὶ ἀγεύστου, τοῦτο
[2, 10]   ὕδατι ἦμεν, ᾐσθανόμεθ' ἂν ἐμβληθέντος  τοῦ   γλυκέος, οὐκ ἦν δ' ἂν
[2, 3]   θρεπτικοῦ τὸ αἰσθητικὸν οὐκ ἔστιν·  τοῦ   δ' αἰσθητικοῦ χωρίζεται τὸ θρεπτικὸν
[2, 12]   τῆς ὕλης, οἷον κηρὸς  τοῦ   δακτυλίου ἄνευ τοῦ σιδήρου καὶ
[2, 8]   τὸ τάχος κίνησις τοιαύτη,  τοῦ   δὲ διὰ βραδυτῆτα, καὶ ἔοικεν
[2, 10]   φαύλη καὶ φθαρτική {τῆς γεύσεως}  τοῦ   δὲ κατὰ φύσιν) ἔστι δὲ
[2, 10]   δὲ τοῦ μὲν τὸ λιπαρόν,  τοῦ   δὲ τὸ ἁλμυρόν· μεταξὺ δὲ
[2, 5]   εἴποιμεν τὸν παῖδα δύνασθαι στρατηγεῖν,  τοῦ   δὲ ὡς τὸν ἐν ἡλικίᾳ
[2, 2]   καὶ λόγος καὶ οἷον ἐνέργεια  τοῦ   δεκτικοῦ, μὲν τοῦ ἐπιστημονικοῦ,
[2, 7]   δέ ἐστιν τούτου ἐνέργεια,  τοῦ   διαφανοῦς διαφανές. Δυνάμει δέ,
[2, 7]   δὲ φῶς οἷον χρῶμά ἐστι  τοῦ   διαφανοῦς, ὅταν ἐντελεχείᾳ διαφανὲς
[2, 7]   ἐνέργειαν διαφανοῦς) δ' ἐντελέχεια  τοῦ   διαφανοῦς φῶς ἐστιν. Σημεῖον δὲ
[2, 2]   ἕτερον, εἴπερ καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι  τοῦ   δοξάζειν, ὁμοίως δὲ καὶ τῶν
[2, 5]   τοσοῦτον, ὅτι οὐχ ἁπλοῦ ὄντος  τοῦ   δυνάμει λεγομένου, ἀλλὰ τοῦ μὲν
[2, 5]   μᾶλλον ὑπὸ τοῦ ἐντελεχείᾳ ὄντος  τοῦ   δυνάμει ὄντος καὶ ὁμοίου οὕτως
[2, 4]   ἀρχὴ τούτου ψυχή. Ἔτι  τοῦ   δυνάμει ὄντος λόγος ἐντελέχεια.
[2, 8]   ἔστι γὰρ ψόφος κίνησις  τοῦ   δυναμένου κινεῖσθαι τὸν τρόπον τοῦτον
[2, 2]   ἐντελέχειά τίς ἐστι καὶ λόγος  τοῦ   δύναμιν ἔχοντος εἶναι τοιούτου, φανερὸν
[2, 7]   ἐν ἑαυτῷ ἔχει τὸ αἴτιον  τοῦ   εἶναι ὁρατόν. Πᾶν δὲ χρῶμα
[2, 4]   οὐσία, δῆλον· τὸ γὰρ αἴτιον  τοῦ   εἶναι πᾶσιν οὐσία, τὸ
[2, 5]   τὸ μὲν φθορά τις ὑπὸ  τοῦ   ἐναντίου, τὸ δὲ σωτηρία μᾶλλον
[2, 5]   πάσχειν καὶ τοῦ κινεῖσθαι καὶ  τοῦ   ἐνεργεῖν λέγωμεν· καὶ γὰρ ἔστιν
[2, 5]   μανθάνον καὶ λαμβάνον ἐπιστήμην ὑπὸ  τοῦ   ἐντελεχείᾳ ὄντος καὶ διδασκαλικοῦ ἤτοι
[2, 5]   τὸ δὲ σωτηρία μᾶλλον ὑπὸ  τοῦ   ἐντελεχείᾳ ὄντος τοῦ δυνάμει ὄντος
[2, 5]   ἂν ἑαυτό, καὶ οὐθὲν ἐδεῖτο  τοῦ   ἐντελεχείᾳ πυρὸς ὄντος. Ἐπειδὴ δὲ
[2, 8]   τὸ ἐν ἀέρι εἶναι, κινουμένου  τοῦ   ἔξω εἴσω κινεῖται. Διόπερ
[2, 2]   ἐνέργεια τοῦ δεκτικοῦ, μὲν  τοῦ   ἐπιστημονικοῦ, δὲ τοῦ ὑγιαστοῦ
[2, 8]   ὑπάρχει) δ' ἑρμηνεία ἕνεκα  τοῦ   εὖ, οὕτω καὶ τῷ πνεύματι
[2, 5]   μεταβαλὼν ἕξεως, δ' ἐκ  τοῦ   ἔχειν τὴν ἀριθμητικὴν (ἢ τὴν
[2, 12]   καὶ αἴσθησις ἑκάστου ὑπὸ  τοῦ   ἔχοντος χρῶμα χυμὸν
[2, 2]   ἀψύχου τῷ ζῆν. Πλεοναχῶς δὲ  τοῦ   ζῆν λεγομένου, κἂν ἕν τι
[2, 4]   ἕν. Ἔστι δὲ ψυχὴ  τοῦ   ζῶντος σώματος αἰτία καὶ ἀρχή.
[2, 1]   τὸ ἐπὶ μέρους ἐφ' ὅλου  τοῦ   ζῶντος σώματος· ἀνάλογον γὰρ ἔχει
[2, 9]   ὀσφραντῶν ἄνευ τοῦ λυπηροῦ  τοῦ   ἡδέος, ὡς οὐκ ὄντος ἀκριβοῦς
[2, 8]   πάντῃ φῶς, ἀλλὰ σκότος ἔξω  τοῦ   ἡλιουμένου) ἀλλ' οὐχ οὕτως ἀνακλᾶται
[2, 4]   φυτόν, ἵνα τοῦ ἀεὶ καὶ  τοῦ   θείου μετέχωσιν δύνανται· πάντα
[2, 4]   κοινωνεῖν ἀδυνατεῖ τοῦ ἀεὶ καὶ  τοῦ   θείου τῇ συνεχείᾳ, διὰ τὸ
[2, 3]   ταύτῃ μόνῃ ζῶσιν. Περὶ δὲ  τοῦ   θεωρητικοῦ νοῦ ἕτερος λόγος. Ὅτι
[2, 3]   ἔχουσι, σκεπτέον. Άνευ μὲν γὰρ  τοῦ   θρεπτικοῦ τὸ αἰσθητικὸν οὐκ ἔστιν·
[2, 7]   τοῦτο δ' ἐστὶ τὸ ἐπὶ  τοῦ   καθ' αὑτὸ ὁρατοῦ· καθ' αὑτὸ
[2, 7]   χρώματι εἶναι, τὸ κινητικῷ εἶναι  τοῦ   κατ' ἐνέργειαν διαφανοῦς) δ'
[2, 7]   Πᾶν δὲ χρῶμα κινητικόν ἐστι  τοῦ   κατ' ἐνέργειαν διαφανοῦς, καὶ τοῦτ'
[2, 5]   καίεται αὐτὸ καθ' αὑτὸ ἄνευ  τοῦ   καυστικοῦ· ἔκαιε γὰρ ἂν ἑαυτό,
[2, 5]   αὐτοῦ ὄντος τοῦ πάσχειν καὶ  τοῦ   κινεῖσθαι καὶ τοῦ ἐνεργεῖν λέγωμεν·
[2, 8]   μετὰ τὴν πρώτην, ἀδυνατοῦντος ἐξελθεῖν  τοῦ   κινηθέντος. Ἔτι ἀκούεται ἐν ἀέρι,
[2, 10]   μεγάλου ψόφου καθάπερ ὄψις  τοῦ   λαμπροῦ (ὥσπερ γὰρ μικρὸς
[2, 8]   τὸ ἐπίπεδον· ἓν γὰρ τὸ  τοῦ   λείου ἐπίπεδον. Ψοφητικὸν μὲν οὖν
[2, 10]   τοῦτο ὄψις) ἔτι τε  τοῦ   λίαν λαμπροῦ (καὶ γὰρ τοῦτο
[2, 7]   γάρ ἐστι καὶ παρὰ τὴν  τοῦ   λόγου ἐνάργειαν καὶ παρὰ τὰ
[2, 9]   οὐθενὸς αἰσθάνεται τῶν ὀσφραντῶν ἄνευ  τοῦ   λυπηροῦ τοῦ ἡδέος, ὡς
[2, 8]   δὲ βαρὺ βραδύ, ἀλλὰ γίνεται  τοῦ   μὲν διὰ τὸ τάχος
[2, 5]   τῷ θεωρεῖν· διαφέρει δέ, ὅτι  τοῦ   μὲν τὰ ποιητικὰ τῆς ἐνεργείας
[2, 10]   καὶ τὸ πικρόν, ἐχόμενα δὲ  τοῦ   μὲν τὸ λιπαρόν, τοῦ δὲ
[2, 10]   (γεῦσις γάρ τις ἀμφοτέρου· ἀλλὰ  τοῦ   μὲν φαύλη καὶ φθαρτική {τῆς
[2, 5]   ὄντος τοῦ δυνάμει λεγομένου, ἀλλὰ  τοῦ   μὲν ὥσπερ ἂν εἴποιμεν τὸν
[2, 11]   ἐπεὶ αἰσθανόμεθά γε πάντων διὰ  τοῦ   μέσου, ἀλλ' ἐπὶ τούτων λανθάνει.
[2, 11]   τῶν δὲ ἁπτῶν οὐχ ὑπὸ  τοῦ   μεταξὺ ἀλλ' ἅμα τῷ μεταξύ,
[2, 10]   ἂν αἴσθησις ἡμῖν διὰ  τοῦ   μεταξύ, ἀλλὰ τῷ μιχθῆναι τῷ
[2, 10]   τοῦ μὴ εἶναι αἰσθητὸν διὰ  τοῦ   μεταξὺ ἀλλοτρίου ὄντος σώματος· οὐδὲ
[2, 9]   δὲ καὶ ὄσφρησις διὰ  τοῦ   μεταξύ, οἷον ἀέρος ὕδατος·
[2, 7]   χρώματος ἀδύνατον· λείπεται δὴ ὑπὸ  τοῦ   μεταξύ, ὥστ' ἀναγκαῖόν τι εἶναι
[2, 10]   ἁπτόν τι· καὶ τοῦτ' αἴτιον  τοῦ   μὴ εἶναι αἰσθητὸν διὰ τοῦ
[2, 9]   οὔτ' ἐγγύθεν, οὐδ' ἂν ἐπὶ  τοῦ   μυκτῆρος ἐντὸς τεθῇ· καὶ τὸ
[2, 2]   ἀνάγκης καὶ ἐπιθυμία. Περὶ δὲ  τοῦ   νοῦ καὶ τῆς θεωρητικῆς δυνάμεως
[2, 9]   ἀδύνατον. Ἔστι δ' ὀσμὴ  τοῦ   ξηροῦ (ὥσπερ χυμὸς τοῦ
[2, 11]   τις σῶμά τι λευκὸν ἐπὶ  τοῦ   ὄμματος θείη τὸ ἔσχατον. ἷΗ
[2, 5]   Διὸ ἔστι μὲν ὡς ὑπὸ  τοῦ   ὁμοίου πάσχει, ἔστι δὲ ὡς
[2, 5]   τινες καὶ τὸ ὅμοιον ὑπὸ  τοῦ   ὁμοίου πάσχειν. Τοῦτο δὲ πῶς
[2, 4]   ἀπαθοῦς ὄντος τοῦ ὁμοίου ὑπὸ  τοῦ   ὁμοίου, τὴν δὲ τροφὴν δεῖν
[2, 4]   τῷ ἐναντίῳ, ὡς ἀπαθοῦς ὄντος  τοῦ   ὁμοίου ὑπὸ τοῦ ὁμοίου, τὴν
[2, 11]   ἐκεῖνο ποιεῖ, δυνάμει ὄν. Διὸ  τοῦ   ὁμοίως θερμοῦ καὶ ψυχροῦ,
[2, 9]   ἀκουστοῦ καὶ ἀνηκούστου, δὲ  τοῦ   ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου, καὶ
[2, 1]   ὄψις καὶ δύναμις  τοῦ   ὀργάνου, ψυχή· τὸ δὲ
[2, 7]   ὁρᾶν· ὑπ' αὐτοῦ μὲν οὖν  τοῦ   ὁρωμένου χρώματος ἀδύνατον· λείπεται δὴ
[2, 9]   τῆς ὀσμῆς αἰσθάνεται· γὰρ  τοῦ   ὀσφραντοῦ αἴσθησις καὶ δυσώδους καὶ
[2, 9]   καὶ ἀοράτου, καὶ ὄσφρησις  τοῦ   ὀσφραντοῦ καὶ ἀνοσφράντου. Ἀνόσφραντον δὲ
[2, 5]   οὖν ὡς τοῦ αὐτοῦ ὄντος  τοῦ   πάσχειν καὶ τοῦ κινεῖσθαι καὶ
[2, 7]   ποτὲ μεταξὺ τῆς γῆς καὶ  τοῦ   περιέχοντος, ἡμᾶς δὲ λανθάνοντος· τοῦτο
[2, 5]   ἐν τοῖς καθόλου λόγοις περὶ  τοῦ   ποιεῖν καὶ πάσχειν. Ἔχει δ'
[2, 5]   δὲ πάσχει καὶ κινεῖται ὑπὸ  τοῦ   ποιητικοῦ καὶ ἐνεργείᾳ ὄντος. Διὸ
[2, 10]   μιχθῆναι τῷ ὑγρῷ, καθάπερ ἐπὶ  τοῦ   ποτοῦ. Τὸ δὲ χρῶμα οὐχ
[2, 2]   ἐστὶν τετραγωνισμὸς μέσης εὕρεσις  τοῦ   πράγματος λέγει τὸ αἴτιον. Λέγομεν
[2, 10]   ὑγράν· αὕτη γὰρ ἁφῇ γίνεται  τοῦ   πρώτου ὑγροῦ, ὥσπερ ὅταν προγευματίσας
[2, 4]   ψυχή· μὲν γὰρ  τοῦ   πυρὸς αὔξησις εἰς ἄπειρον, ἕως
[2, 4]   τρέφεσθαι. Δοκεῖ δέ τισιν  τοῦ   πυρὸς φύσις ἁπλῶς αἰτία τῆς
[2, 8]   δεῖ γὰρ φθάσαι τὴν κίνησιν  τοῦ   ῥαπίζοντος τὴν θρύψιν τοῦ ἀέρος,
[2, 12]   κηρὸς τοῦ δακτυλίου ἄνευ  τοῦ   σιδήρου καὶ τοῦ χρυσοῦ δέχεται
[2, 10]   τοῦτο ἀόρατον, ἄλλον δὲ τρόπον  τοῦ   σκότους) ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 2]   δὲ τοιοῦτος ὅρος λόγος  τοῦ   συμπεράσματος· δὲ λέγων ὅτι
[2, 11]   αἴσθησις) διὸ τὸ τοιοῦτον μόριον  τοῦ   σώματος ἔοικεν οὕτως ἔχειν ὥσπερ
[2, 2]   ὑγιείᾳ τὸ δὲ μορίῳ τινὶ  τοῦ   σώματος καὶ ὅλῳ, τούτων
[2, 1]   οὐκ ἔστιν ψυχὴ χωριστὴ  τοῦ   σώματος, μέρη τινὰ αὐτῆς,
[2, 1]   δὲ ἄδηλον εἰ οὕτως ἐντελέχεια  τοῦ   σώματος ψυχὴ ἢ> ὥσπερ
[2, 11]   μὲν οὖν εἰσὶν αἱ διαφοραὶ  τοῦ   σώματος σῶμα· λέγω δὲ
[2, 10]   δὲ καὶ ὄψις ἐστὶ  τοῦ   τε ὁρατοῦ καὶ τοῦ ἀοράτου
[2, 4]   τροφή. Ἐπεὶ δὲ ἀπὸ  τοῦ   τέλους ἅπαντα προσαγορεύειν δίκαιον, τέλος
[2, 4]   τρέφηται) καὶ γενέσεως ποιητικόν, οὐ  τοῦ   τρεφομένου, ἀλλ' οἷον τὸ τρεφόμενον·
[2, 4]   πάσχει τι τροφὴ ὑπὸ  τοῦ   τρεφομένου, ἀλλ' οὐ τοῦτο ὑπὸ
[2, 2]   καὶ ποίῳ, καίπερ οὐδὲ φαινομένου  τοῦ   τυχόντος δέχεσθαι τὸ τυχόν. Οὕτω
[2, 2]   μὲν τοῦ ἐπιστημονικοῦ, δὲ  τοῦ   ὑγιαστοῦ (δοκεῖ γὰρ ἐν τῷ
[2, 9]   τοῦ ξηροῦ (ὥσπερ χυμὸς  τοῦ   ὑγροῦ) τὸ δὲ ὀσφραντικὸν αἰσθητήριον
[2, 2]   ἐνδέχεσθαι χωρίζεσθαι, καθάπερ τὸ ἀΐδιον  τοῦ   φθαρτοῦ. Τὰ δὲ λοιπὰ μόρια
[2, 8]   τοῦ ψόφου καθάπερ καὶ ἐπὶ  τοῦ   φωτός· καὶ γὰρ τὸ φῶς
[2, 7]   ἄλλος οὕτως εἴρηκεν, ὡς φερομένου  τοῦ   φωτὸς καὶ γιγνομένου ποτὲ μεταξὺ
[2, 12]   δακτυλίου ἄνευ τοῦ σιδήρου καὶ  τοῦ   χρυσοῦ δέχεται τὸ σημεῖον, λαμβάνει
[2, 11]   καὶ ἄλλη σὰρξ ᾐσθάνετο  τοῦ   χυμοῦ, ἐδόκει ἂν αὐτὴ
[2, 8]   σαφής, ἐπεὶ συμβαίνει γε ἐπὶ  τοῦ   ψόφου καθάπερ καὶ ἐπὶ τοῦ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/12/2009