Livre, Pages |
[2, 1] |
τινὰ
αὐτῆς,
εἰ
μεριστὴ
πέφυκεν,
|
οὐκ |
ἄδηλον·
ἐνίων
γὰρ
ἡ
ἐντελέχεια |
[2, 11] |
ἐπιτιθεμένων
γὰρ
ἐπὶ
τὸ
αἰσθητήριον
|
οὐκ |
αἰσθάνεται,
ἐπὶ
δὲ
τὴν
σάρκα |
[2, 12] |
διὰ
τί
ποτε
τὰ
φυτὰ
|
οὐκ |
αἰσθάνεται,
ἔχοντά
τι
μόριον
ψυχικὸν |
[2, 5] |
ἐνεργείᾳ,
ἀλλὰ
δυνάμει
μόνον,
διὸ
|
οὐκ |
αἰσθάνεται,
καθάπερ
τὸ
καυστὸν
οὐ |
[2, 11] |
ψυχροῦ,
ἢ
σκληροῦ
καὶ
μαλακοῦ,
|
οὐκ |
αἰσθανόμεθα,
ἀλλὰ
τῶν
ὑπερβολῶν,
ὡς |
[2, 8] |
ἕλικας.
Ὅταν
δὲ
τοῦτο
συμβῇ,
|
οὐκ |
ἀκούει·
οὐδ'
ἂν
ἡ
μῆνιγξ |
[2, 10] |
τὸ
μὲν
ἀκουστὸν
τὸ
δ'
|
οὐκ |
ἀκουστόν,
καὶ
μεγάλου
ψόφου
καθάπερ |
[2, 1] |
καὶ
τοιόνδε,
ζωὴν
γὰρ
ἔχον,
|
οὐκ |
ἂν
εἴη
σῶμα
ἡ
ψυχή· |
[2, 1] |
ψυχὴ
τοῦτο·
χωρισθείσης
δὲ
ταύτης
|
οὐκ |
ἂν
ἔτι
πέλεκυς
ἦν,
ἀλλ' |
[2, 9] |
Ὀσφραίνεσθαι
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖον,
ἀλλ'
|
οὐκ |
ἀναπνέοντα.
Ἔοικε
δὲ
τοῖς
ἀνθρώποις |
[2, 9] |
πειρωμένοις·
ὥστε
τὰ
ἄναιμα,
ἐπειδὴ
|
οὐκ |
ἀναπνέουσιν,
ἑτέραν
ἄν
τιν'
αἴσθησιν |
[2, 6] |
γε
κρίνει
περὶ
τούτων,
καὶ
|
οὐκ |
ἀπατᾶται
ὅτι
χρῶμα
οὐδ'
ὅτι |
[2, 4] |
τὸ
δ'
ἧττον,
καὶ
διαμένει
|
οὐκ |
αὐτὸ
ἀλλ'
οἷον
αὐτό,
ἀριθμῷ |
[2, 8] |
καὶ
ἐν
ὕδατι
ἀκούομεν,
ὅτι
|
οὐκ |
εἰσέρχεται
πρὸς
αὐτὸν
τὸν
συμφυῆ |
[2, 11] |
δύο
σωμάτων
μεταξὺ
σῶμά
τι,
|
οὐκ |
ἐνδέχεται
ταῦτα
ἀλλήλων
ἅπτεσθαι,
τὸ |
[2, 5] |
αὐτῷ,
ὁπόταν
βούληται,
αἰσθάνεσθαι
δ'
|
οὐκ |
ἐπ'
αὐτῷ·
ἀναγκαῖον
γὰρ
ὑπάρχειν |
[2, 8] |
ἀέρι,
κἀν
ὕδατι,
ἀλλ'
ἧττον,
|
οὐκ |
ἔστι
δὲ
ψόφου
κύριος
ὁ |
[2, 2] |
ἡ
ψυχή·
σῶμα
μὲν
γὰρ
|
οὐκ |
ἔστι,
σώματος
δέ
τι,
καὶ |
[2, 1] |
ὡς
ὕλην,
ὃ
καθ'
αὑτὸ
|
οὐκ |
ἔστι
τόδε
τι,
ἕτερον
δὲ |
[2, 2] |
ψυχῆς
φανερὸν
ἐκ
τούτων
ὅτι
|
οὐκ |
ἔστι
χωριστά,
καθάπερ
τινές
φασιν· |
[2, 11] |
δ'
ἄλλαι
ἄποθεν.
Τὸ
δ'
|
οὐκ |
ἔστιν,
ἀλλὰ
καὶ
τὸ
σκληρὸν |
[2, 5] |
ἔχον
τὴν
ἐπιστήμην,
ὅπερ
ἢ
|
οὐκ |
ἔστιν
ἀλλοιοῦσθαι
(εἰς
αὑτὸ
γὰρ |
[2, 11] |
ἀλλήλων
ἅπτεσθαι,
τὸ
δ'
ὑγρὸν
|
οὐκ |
ἔστιν
ἄνευ
σώματος,
οὐδὲ
τὸ |
[2, 11] |
ἁψάμενος
ἐνσημανεῖ·
καίτοι
δῆλον
ὡς
|
οὐκ |
ἔστιν
ἐν
τούτῳ
τὸ
αἰσθητήριον |
[2, 11] |
ἀκοῇ
ψόφος,
οὕτω
τῇ
ἁφῇ,
|
οὐκ |
ἔστιν
ἔνδηλον.
Πότερον
δ'
ἐστὶ |
[2, 5] |
Δῆλον
οὖν
ὅτι
τὸ
αἰσθητικὸν
|
οὐκ |
ἔστιν
ἐνεργείᾳ,
ἀλλὰ
δυνάμει
μόνον, |
[2, 1] |
σῶμα
ζῷον.
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
οὐκ |
ἔστιν
ἡ
ψυχὴ
χωριστὴ
τοῦ |
[2, 3] |
γὰρ
τοῦ
θρεπτικοῦ
τὸ
αἰσθητικὸν
|
οὐκ |
ἔστιν·
τοῦ
δ'
αἰσθητικοῦ
χωρίζεται |
[2, 1] |
μὲν
ἔχει
ζωήν,
τὰ
δ'
|
οὐκ |
ἔχει·
ζωὴν
δὲ
λέγομεν
τὴν |
[2, 3] |
κατὰ
τόπον
κινητικόν,
τὰ
δ'
|
οὐκ |
ἔχει·
τελευταῖον
δὲ
καὶ
ἐλάχιστα |
[2, 9] |
δ'
ὅτι
τὴν
αἴσθησιν
ταύτην
|
οὐκ |
ἔχομεν
ἀκριβῆ,
ἀλλὰ
χείρω
πολλῶν |
[2, 8] |
ἔχει.
Πολλὰ
δὲ
τῶν
ζῴων
|
οὐκ |
ἔχουσι
φωνήν,
οἷον
τά
τε |
[2, 8] |
φάρυγγα.
Τοῦτο
δὲ
τὸ
μόριον
|
οὐκ |
ἔχουσιν
ὅτι
οὐ
δέχονται
τὸν |
[2, 10] |
ᾐσθανόμεθ'
ἂν
ἐμβληθέντος
τοῦ
γλυκέος,
|
οὐκ |
ἦν
δ'
ἂν
ἡ
αἴσθησις |
[2, 8] |
ἀλλ'
ὁ
ψόφος
ἀλλότριος
καὶ
|
οὐκ |
ἴδιος.
Καὶ
διὰ
τοῦτό
φασιν |
[2, 9] |
λυπηροῦ
ἢ
τοῦ
ἡδέος,
ὡς
|
οὐκ |
ὄντος
ἀκριβοῦς
τοῦ
αἰσθητηρίου.
Εὔλογον |
[2, 7] |
παρουσία
τὸ
φῶς
ἐστιν.
Καὶ
|
οὐκ |
ὀρθῶς
Ἐμπεδοκλῆς,
οὐδ'
εἴ
τις |
[2, 4] |
τρόπον
ἀμφότεροι
καὶ
ὀρθῶς
καὶ
|
οὐκ |
ὀρθῶς.
Ἐπεὶ
δ'
οὐθὲν
τρέφεται |
[2, 9] |
Καὶ
διὰ
τοῦτο
τὰ
ἀναπνέοντα
|
οὐκ |
ὀσμᾶται
ἐν
τῷ
ὑγρῷ·
ἀναγκαῖον |
[2, 9] |
ἐκπνέων
ἢ
κατέχων
τὸ
πνεῦμα
|
οὐκ |
ὀσμᾶται,
οὔτε
πόρρωθεν
οὔτ'
ἐγγύθεν, |
[2, 7] |
χρῶμα
ἐπ'
αὐτὴν
τὴν
ὄψιν,
|
οὐκ |
ὄψεται·
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
χρῶμα |