Livre, Pages |
[2, 12] |
ὄσφρησιν
ἡ
ὀσμὴ
ποιεῖ·
ὥστε
|
τῶν |
ἀδυνάτων
ὀσφρανθῆναι
οὐθὲν
οἷόν
τε |
[2, 5] |
δ'
ἀπορίαν
διὰ
τί
καὶ
|
τῶν |
αἰσθήσεων
αὐτῶν
οὐ
γίνεται
αἴσθησις, |
[2, 11] |
φθαρτικά.
Καθ'
ἑκάστην
μὲν
οὖν
|
τῶν |
αἰσθήσεων
εἴρηται
τύπῳ.
~(Καθόλου
δὲ |
[2, 9] |
ὥςπερ
ἡ
ἀκοὴ
καὶ
ἑκάστη
|
τῶν |
αἰσθήσεων,
ἡ
μὲν
τοῦ
ἀκουστοῦ |
[2, 3] |
ζῷα
πάντ'
ἔχουσι
μίαν
γε
|
τῶν |
αἰσθήσεων,
τὴν
ἁφήν·
ᾧ
δ' |
[2, 7] |
μεταξὺ
κινεῖται,
ὑπὸ
δὲ
τούτου
|
τῶν |
αἰσθητηρίων
ἑκάτερον·
ὅταν
δ'
ἐπ' |
[2, 3] |
ἔχουσιν
οὔτ'
ὀσμῆς
αἴσθησιν.
Καὶ
|
τῶν |
αἰσθητικῶν
δὲ
τὰ
μὲν
ἔχει |
[2, 12] |
τούτων
καὶ
διὰ
τί
ποτε
|
τῶν |
αἰσθητῶν
αἱ
ὑπερβολαὶ
φθείρουσι
τὰ |
[2, 5] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τὰ
λοιπὰ
|
τῶν |
αἰσθητῶν.
Αἴτιον
δ'
ὅτι
τῶν |
[2, 12] |
ἀρχὴν
οἵαν
τὰ
εἴδη
δέχεσθαι
|
τῶν |
αἰσθητῶν,
ἀλλὰ
πάσχειν
μετὰ
τῆς |
[2, 12] |
μὲν
αἴσθησίς
ἐστι
τὸ
δεκτικὸν
|
τῶν |
αἰσθητῶν
εἰδῶν
ἄνευ
τῆς
ὕλης, |
[2, 5] |
ἔχει
κἀν
ταῖς
ἐπιστήμαις
ταῖς
|
τῶν |
αἰσθητῶν,
καὶ
διὰ
τὴν
αὐτὴν |
[2, 6] |
δὲ
καθ'
ἑκάστην
αἴσθησιν
περὶ
|
τῶν |
αἰσθητῶν
πρῶτον.
Λέγεται
δὲ
τὸ |
[2, 11] |
γὰρ
πρὸς
ἑκάτερον
αὐτῶν
θάτερον
|
τῶν |
ἄκρων·
καὶ
δεῖ
ὥσπερ
τὸ |
[2, 11] |
ἐν
τῷ
ὕδατι,
μὴ
ξηρῶν
|
τῶν |
ἄκρων
ὄντων,
ἀναγκαῖον
ὕδωρ
ἔχειν |
[2, 11] |
τὴν
ἀπορίαν,
ὅτι
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων
αἰσθήσεων
εἰσὶν
ἐναντιώσεις
πλείους, |
[2, 2] |
πάσης
αἰσθήσεως,
οὕτως
ἡ
ἁφὴ
|
τῶν |
ἄλλων
αἰσθήσεων
(θρεπτικὸν
δὲ
λέγομεν |
[2, 3] |
δ'
ἄνευ
μὲν
τοῦ
ἁπτικοῦ
|
τῶν |
ἄλλων
αἰσθήσεων
οὐδεμία
ὑπάρχει,
ἁφὴ |
[2, 1] |
τούτων
τὰ
φυσικά·
ταῦτα
γὰρ
|
τῶν |
ἄλλων
ἀρχαί.
Τῶν
δὲ
φυσικῶν |
[2, 8] |
ἔχει
τὸ
θερμὸν
τὰ
πεζὰ
|
τῶν |
ἄλλων.
Δεῖται
δὲ
τῆς
ἀναπνοῆς |
[2, 9] |
κατὰ
δὲ
τὴν
ἁφὴν
πολλῷ
|
τῶν |
ἄλλων
διαφερόντως
ἀκριβοῖ·
διὸ
καὶ |
[2, 2] |
τροφήν.
Χωρίζεσθαι
δὲ
τοῦτο
μὲν
|
τῶν |
ἄλλων
δυνατόν,
τὰ
δ'
ἄλλα |
[2, 12] |
ἰδεῖν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων.
Εἰ
δὲ
τὸ
ὀσφραντὸν |
[2, 2] |
τοῦ
δοξάζειν,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἕκαστον
τῶν
εἰρημένων.
Ἔτι |
[2, 4] |
περὶ
τῶν
ἐχομένων
καὶ
περὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ἐπιζητεῖν.
Εἰ
δὲ
χρὴ |
[2, 11] |
ἂν
συμβαίνοι
ὅπερ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων·
ἐπιτιθεμένων
γὰρ
ἐπὶ
τὸ |
[2, 9] |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων.
Ἔστι
δ'
ὥςπερ
ἡ |
[2, 9] |
τὸ
αἰσθητήριον
τοῦτο
πρὸς
τὸ
|
τῶν |
ἄλλων
ζῴων,
ὥσπερ
τὰ
ὄμματα |
[2, 11] |
ἄμφω
(οὕτω
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων)
καὶ
ἐπὶ
τῆς
ἁφῆς |
[2, 11] |
ξηρὸν
ὑγρόν,
σκληρὸν
μαλακόν,
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
ὅσα
τοιαῦτα.
Ἔχει
δέ |
[2, 12] |
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἄλλων)
οὐδὲ
τῶν
δυνατῶν,
ἀλλ' |
[2, 5] |
ἐνόντος
πυρὸς
καὶ
γῆς
καὶ
|
τῶν |
ἄλλων
στοιχείων,
ὧν
ἐστιν
ἡ |
[2, 3] |
οὐδεμία
ὑπάρχει,
ἁφὴ
δ'
ἄνευ
|
τῶν |
ἄλλων
ὑπάρχει·
πολλὰ
γὰρ
τῶν |
[2, 9] |
καὶ
περὶ
τὰς
ὀσμὰς
τὸ
|
τῶν |
ἀνθρώπων
γένος.
Ἔοικε
μὲν
γὰρ |
[2, 9] |
ἀναπνεῖν
μὴ
αἰσθάνεσθαι
ἴδιον
ἐπὶ
|
τῶν |
ἀνθρώπων·
δῆλον
δὲ
πειρωμένοις·
ὥστε |
[2, 9] |
τὸ
καὶ
ἐν
τῷ
γένει
|
τῶν |
ἀνθρώπων
παρὰ
τὸ
αἰσθητήριον
τοῦτο |
[2, 11] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
αἱ
λοιπαὶ
|
τῶν |
ἀντικειμένων,
οὕτω
καὶ
ἡ
ἁφὴ |
[2, 11] |
οἷον
πέπονθεν
ὁ
ἀήρ,
καὶ
|
τῶν |
ἁπτῶν
αἱ
ὑπερβολαί,
ὥσπερ
τὰ |
[2, 11] |
τῆς
γλώττης
ἁφή·
ἁπάντων
γὰρ
|
τῶν |
ἁπτῶν
αἰσθάνεται
κατὰ
τὸ
αὐτὸ |
[2, 11] |
κἂν
εἰ
δι'
ὑμένος
αἰσθανοίμεθα
|
τῶν |
ἁπτῶν
ἁπάντων
λανθάνοντος
ὅτι
διείργει, |
[2, 3] |
ὁ
δὲ
χυμὸς
ἕν
τι
|
τῶν |
ἁπτῶν
ἐστιν.
Πεῖνα
δὲ
καὶ |
[2, 12] |
ψυχικὸν
καὶ
πάσχοντά
τι
ὑπὸ
|
τῶν |
ἁπτῶν
(καὶ
γὰρ
ψύχεται
καὶ |
[2, 11] |
τε
μικρὰν
ἔχον
πάμπαν
διαφορὰν
|
τῶν |
ἁπτῶν,
οἷον
πέπονθεν
ὁ
ἀήρ, |
[2, 8] |
δὲ
λέγεται
κατὰ
μεταφορὰν
ἀπὸ
|
τῶν |
ἁπτῶν·
τὸ
μὲν
γὰρ
ὀξὺ |
[2, 2] |
περὶ
ψυχῆς.
~(Ἐπεὶ
δ'
ἐκ
|
τῶν |
ἀσαφῶν
μὲν
φανερωτέρων
δὲ
γίνεται |
[2, 8] |
καὶ
λύρα
καὶ
ὅσα
ἄλλα
|
τῶν |
ἀψύχων
ἀπότασιν
ἔχει
καὶ
μέλος |
[2, 8] |
φωνὴ
ψόφος
τίς
ἐστιν
ἐμψύχου·
|
τῶν |
γὰρ
ἀψύχων
οὐθὲν
φωνεῖ,
ἀλλὰ |
[2, 3] |
πάντα,
τούτων
δ'
αἴσθησις
ἁφή,
|
τῶν |
δ'
ἄλλων
αἰσθητῶν
κατὰ
συμβεβηκός. |
[2, 11] |
τὸ
μεταξὺ
ποιεῖν
τι
ἡμᾶς,
|
τῶν |
δὲ
ἁπτῶν
οὐχ
ὑπὸ
τοῦ |
[2, 4] |
ἕως
ἂν
ᾖ
τὸ
καυστόν,
|
τῶν |
δὲ
φύσει
συνισταμένων
πάντων
ἔστι |
[2, 4] |
τὸ
αἰσθάνεσθαι·
πρότεραι
γάρ
εἰσι
|
τῶν |
δυνάμεων
αἱ
ἐνέργειαι
καὶ
αἱ |
[2, 12] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων)
οὐδὲ
|
τῶν |
δυνατῶν,
ἀλλ'
ἢ>
ᾗ
αἰσθητικὸν |
[2, 2] |
δὲ
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
|
τῶν |
εἰρημένων.
Ἔτι
δ'
ἐνίοις
μὲν |
[2, 9] |
καὶ
ὀσφραντοῦ
ἧττον
εὐδιόριστόν
ἐστι
|
τῶν |
εἰρημένων·
οὐ
γὰρ
δῆλον
ποῖόν |
[2, 2] |
μόνον,
ὅτι
ἐστὶν
ἡ
ψυχὴ
|
τῶν |
εἰρημένων
τούτων
ἀρχὴ
καὶ
τούτοις |
[2, 3] |
τε
τῶν
σχημάτων
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
ἐμψύχων,
οἷον
ἐν
τετραγώνῳ
μὲν |
[2, 4] |
ἕνεκα
καὶ
ὡς
ἡ
οὐσία
|
τῶν |
ἐμψύχων
σωμάτων
ἡ
ψυχὴ
αἰτία. |
[2, 8] |
οἷον
τά
τε
ἄναιμα
καὶ
|
τῶν |
ἐναίμων
ἰχθύες
(καὶ
τοῦτ'
εὐλόγως, |
[2, 4] |
πᾶν
δὲ
παντί,
ἀλλ'
ὅσα
|
τῶν |
ἐναντίων
μὴ
μόνον
γένεσιν
ἐξ |
[2, 2] |
διαφορὰς
τῆς
ψυχῆς
συμβαῖνον
ἐπὶ
|
τῶν |
ἐντόμων
ἐν
τοῖς
διατεμνομένοις·
καὶ |
[2, 5] |
αἴσθησις,
καὶ
διὰ
τί
ἄνευ
|
τῶν |
ἔξω
οὐ
ποιοῦσιν
αἴσθησιν,
ἐνόντος |
[2, 5] |
αἰσθητὰ
τῶν
καθ'
ἕκαστα
καὶ
|
τῶν |
ἔξωθεν
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
τούτων |
[2, 5] |
θεωρεῖν,
ἂν
μή
τι
κωλύσῃ
|
τῶν |
ἔξωθεν·
ὁ
δ'
ἤδη
θεωρῶν, |
[2, 5] |
ἄνθρωπον
ἐπιστήμονα
ὅτι
ὁ
ἄνθρωπος
|
τῶν |
ἐπιστημόνων
καὶ
ἐχόντων
ἐπιστήμην·
ἔστι |
[2, 4] |
καὶ
τροφῇ
χρῆσθαι·
φυσικώτατον
γὰρ
|
τῶν |
ἔργων
τοῖς
ζῶσιν,
ὅσα
τέλεια |
[2, 4] |
τί
ἐστιν,
εἶθ'
οὕτως
περὶ
|
τῶν |
ἐχομένων
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων |
[2, 3] |
δ'
ἐπὶ
τοσοῦτον
εἰρήσθω,
ὅτι
|
τῶν |
ζώντων
τοῖς
ἔχουσιν
ἁφὴν
καὶ |
[2, 2] |
εἰρημένων.
Ἔτι
δ'
ἐνίοις
μὲν
|
τῶν |
ζῴων
ἅπανθ'
ὑπάρχει
ταῦτα,
τισὶ |
[2, 2] |
μόνον
(τοῦτο
δὲ
ποιεῖ
διαφορὰν
|
τῶν |
ζῴων)
διὰ
τίνα
δ'
αἰτίαν, |
[2, 7] |
φαίνεται
γὰρ
καὶ
τὰ
ἔνυδρα
|
τῶν |
ζῴων
ἔχειν
αἴσθησιν
ὀσμῆς.
Ἀλλ' |
[2, 9] |
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις
λείπεται
πολλῶν
|
τῶν |
ζῴων,
κατὰ
δὲ
τὴν
ἁφὴν |
[2, 8] |
φωνὴ
ταῦτ'
ἔχει.
Πολλὰ
δὲ
|
τῶν |
ζῴων
οὐκ
ἔχουσι
φωνήν,
οἷον |
[2, 3] |
τῶν
ἄλλων
ὑπάρχει·
πολλὰ
γὰρ
|
τῶν |
ζῴων
οὔτ'
ὄψιν
οὔτ'
ἀκοὴν |
[2, 4] |
τῆς
ψυχῆς
ὄργανα,
καθάπερ
τὰ
|
τῶν |
ζῴων,
οὕτω
καὶ
τὰ
τῶν |
[2, 4] |
παντί,
ἀλλ'
ὡς
ἡ
κεφαλὴ
|
τῶν |
ζῴων,
οὕτως
αἱ
ῥίζαι
τῶν |
[2, 9] |
ἀκριβοῖ·
διὸ
καὶ
φρονιμώτατόν
ἐστι
|
τῶν |
ζῴων.
Σημεῖον
δὲ
τὸ
καὶ |
[2, 9] |
δὲ
καὶ
φθειρόμενα
φαίνεται
ὑπὸ
|
τῶν |
ἰσχυρῶν
ὀσμῶν
ὑφ'
ὧνπερ
ἄνθρωπος, |
[2, 5] |
αὐτὴν
αἰτίαν,
ὅτι
τὰ
αἰσθητὰ
|
τῶν |
καθ'
ἕκαστα
καὶ
τῶν
ἔξωθεν |
[2, 5] |
τῶν
αἰσθητῶν.
Αἴτιον
δ'
ὅτι
|
τῶν |
καθ'
ἕκαστον
ἡ
κατ'
ἐνέργειαν |
[2, 1] |
ἡ
ψυχή·
οὐ
γάρ
ἐστι
|
τῶν |
καθ'
ὑποκειμένου
τὸ
σῶμα,
μᾶλλον |
[2, 5] |
ἐνέργειαν
αἴσθησις,
ἡ
δ'
ἐπιστήμη
|
τῶν |
καθόλου·
ταῦτα
δ'
ἐν
αὐτῇ |
[2, 8] |
τοῦτον
ὅνπερ
τὰ
ἀφαλλόμενα
ἀπὸ
|
τῶν |
λείων,
ὅταν
τις
κρούσῃ.
Οὐ |
[2, 8] |
χαλκοῦ
ἢ
καί
τινος
ἄλλου
|
τῶν |
λείων,
ὥστε
σκιὰν
ποιεῖν,
ᾗ |
[2, 1] |
ἑαυτῷ.
Θεωρεῖν
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
μερῶν
δεῖ
τὸ
λεχθέν.
Εἰ |
[2, 1] |
ἄδηλον·
ἐνίων
γὰρ
ἡ
ἐντελέχεια
|
τῶν |
μερῶν
ἐστὶν
αὐτῶν.
Οὐ
μὴν |
[2, 2] |
διατεμνομένοις·
καὶ
γὰρ
αἴσθησιν
ἑκάτερον
|
τῶν |
μερῶν
ἔχει
καὶ
κίνησιν
τὴν |
[2, 3] |
ἐφ'
ἑτέρων,
ὃς
οὐδενὸς
ἔσται
|
τῶν |
ὄντων
ἴδιος
λόγος,
οὐδὲ
κατὰ |
[2, 1] |
Λέγομεν
δὴ
γένος
ἕν
τι
|
τῶν |
ὄντων
τὴν
οὐσίαν,
ταύτης
δὲ |
[2, 11] |
μέσου.
Ἀλλὰ
διαφέρει
τὸ
ἁπτὸν
|
τῶν |
ὁρατῶν
καὶ
τῶν
ψοφητικῶν,
ὅτι |
[2, 1] |
τοιῳδὶ
σώματι,
καθάπερ
εἴ
τι
|
τῶν |
ὀργάνων
φυσικὸν
ἦν
σῶμα,
οἷον |
[2, 2] |
δ'
ὥσπερ
συμπεράσμαθ'
οἱ
λόγοι
|
τῶν |
ὅρων
εἰσίν·
οἷον
τί
ἐστιν |
[2, 2] |
λόγον
δηλοῦν,
ὥσπερ
οἱ
πλεῖστοι
|
τῶν |
ὅρων
λέγουσιν,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν |
[2, 9] |
ἄνθρωπος
ὀσμᾶται,
καὶ
οὐθενὸς
αἰσθάνεται
|
τῶν |
ὀσφραντῶν
ἄνευ
τοῦ
λυπηροῦ
ἢ |
[2, 7] |
Ἀλλ'
ὁ
μὲν
ἄνθρωπος,
καὶ
|
τῶν |
πεζῶν
ὅσα
ἀναπνεῖ,
ἀδυνατεῖ
ὀσμᾶσθαι |
[2, 2] |
τῷ
πάσχοντι
καὶ
διατιθεμένῳ
ἡ
|
τῶν |
ποιητικῶν
ὑπάρχειν
ἐνέργεια)
ἡ
ψυχὴ |
[2, 9] |
ἀποκαλύπτεται,
διευρυνομένων
τῶν
φλεβίων
καὶ
|
τῶν |
πόρων.
Καὶ
διὰ
τοῦτο
τὰ |
[2, 9] |
εἴληφε
τὰ
ὀνόματα
καθ'
ὁμοιότητα
|
τῶν |
πραγμάτων,
ἡ
μὲν
γλυκεῖα
κρόκου |
[2, 1] |
~(Τὰ
μὲν
δὴ
ὑπὸ
|
τῶν |
πρότερον
παραδεδομένα
περὶ
ψυχῆς
εἰρήσθω· |
[2, 9] |
ὥσπερ
τὰ
ὄμματα
πρὸς
τὰ
|
τῶν |
σκληροφθάλμων-
τὰ
μὲν
γὰρ
ἔχει |
[2, 7] |
ἀὴρ
καὶ
ὕδωρ
καὶ
πολλὰ
|
τῶν |
στερεῶν·
οὐ
γὰρ
ᾗ
ὕδωρ |
[2, 11] |
εἰρήκαμεν
πρότερον
ἐν
τοῖς
περὶ
|
τῶν |
στοιχείων.
Τὸ
δὲ
αἰσθητήριον
αὐτῶν |
[2, 4] |
φαίνεται
μόνον
τῶν
σωμάτων
{ἢ
|
τῶν |
στοιχείων}
τρεφόμενον
καὶ
αὐξόμενον,
διὸ |
[2, 3] |
δυνάμει
τὸ
πρότερον
ἐπί
τε
|
τῶν |
σχημάτων
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἐμψύχων, |
[2, 3] |
(Παραπλησίως
δ'
ἔχει
τῷ
περὶ
|
τῶν |
σχημάτων
καὶ
τὰ
κατὰ
ψυχήν· |
[2, 3] |
Γένοιτο
δ'
ἂν
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
σχημάτων
λόγος
κοινός,
ὃς
ἐφαρμόσει |
[2, 4] |
καὶ
γὰρ
αὐτὸ
φαίνεται
μόνον
|
τῶν |
σωμάτων
{ἢ
τῶν
στοιχείων}
τρεφόμενον |
[2, 9] |
οἷον
ἀσφάλτου
καὶ
θείου
καὶ
|
τῶν |
τοιούτων.
Ὀσφραίνεσθαι
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖον, |
[2, 9] |
ἡ
δὲ
δριμεῖα
θύμου
καὶ
|
τῶν |
τοιούτων·
τὸν
αὐτὸν
δὲ
τρόπον |
[2, 8] |
φορᾶς.
Ὥσπερ
δ'
εἴπομεν,
οὐ
|
τῶν |
τυχόντων
πληγὴ
ὁ
ψόφος·
οὐθένα |
[2, 11] |
καὶ
μαλακοῦ,
οὐκ
αἰσθανόμεθα,
ἀλλὰ
|
τῶν |
ὑπερβολῶν,
ὡς
τῆς
αἰσθήσεως
οἷον |
[2, 4] |
συνεχείᾳ,
διὰ
τὸ
μηδὲν
ἐνδέχεσθαι
|
τῶν |
φθαρτῶν
ταὐτὸ
καὶ
ἓν
ἀριθμῷ |
[2, 3] |
οἷς
μὲν
γὰρ
ὑπάρχει
λογισμὸς
|
τῶν |
φθαρτῶν,
τούτοις
καὶ
τὰ
λοιπὰ |
[2, 9] |
ἐπικάλυμμα,
ὃ
ἀναπνεόντων
ἀποκαλύπτεται,
διευρυνομένων
|
τῶν |
φλεβίων
καὶ
τῶν
πόρων.
Καὶ |
[2, 2] |
τοῖς
θνητοῖς.
Φανερὸν
δ'
ἐπὶ
|
τῶν |
φυομένων·
οὐδεμία
γὰρ
αὐτοῖς
ὑπάρχει |
[2, 4] |
τῶν
ζῴων,
οὕτως
αἱ
ῥίζαι
|
τῶν |
φυτῶν,
εἰ
χρὴ
τὰ
ὄργανα |
[2, 2] |
ἀπορίαν
ἔχει.
Ὥσπερ
γὰρ
ἐπὶ
|
τῶν |
φυτῶν
ἔνια
διαιρούμενα
φαίνεται
ζῶντα |
[2, 1] |
ὀργανικόν.
(Ὄργανα
δὲ
καὶ
τὰ
|
τῶν |
φυτῶν
μέρη,
ἀλλὰ
παντελῶς
ἁπλᾶ, |
[2, 4] |
τῶν
ζῴων,
οὕτω
καὶ
τὰ
|
τῶν |
φυτῶν,
ὡς
ἕνεκα
τῆς
ψυχῆς |
[2, 12] |
καὶ
ὁ
τόνος
κρουομένων
σφόδρα
|
τῶν |
χορδῶν)
καὶ
διὰ
τί
ποτε |
[2, 9] |
δ'
οὕτω
καὶ
τὰ
σκληρόφθαλμα
|
τῶν |
χρωμάτων
αἰσθάνεσθαι,
καὶ
μὴ
διαδήλους |
[2, 10] |
τῶν
χυμῶν,
ὥσπερ
καὶ
ἐπὶ
|
τῶν |
χρωμάτων,
ἁπλᾶ
μὲν
τἀναντία,
τὸ |
[2, 9] |
διαδήλους
αὐτοῖς
εἶναι
τὰς
διαφορὰς
|
τῶν |
χρωμάτων
πλὴν
τῷ
φοβερῷ
καὶ |
[2, 9] |
γεῦσιν,
καὶ
ὁμοίως
τὰ
εἴδη
|
τῶν |
χυμῶν
τοῖς
τῆς
ὀσμῆς,
ἀλλ' |
[2, 10] |
ὑγρότητος
αἰσθάνεσθαι.
Τὰ
δ'
εἴδη
|
τῶν |
χυμῶν,
ὥσπερ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[2, 11] |
τὸ
ἁπτὸν
τῶν
ὁρατῶν
καὶ
|
τῶν |
ψοφητικῶν,
ὅτι
ἐκείνων
μὲν
αἰσθανόμεθα |
[2, 8] |
καὶ
σείεσθαι.
Αἱ
δὲ
διαφοραὶ
|
τῶν |
ψοφούντων
ἐν
τῷ
κατ'
ἐνέργειαν |