Alphabétiquement     [«   »]
εἴη 12
εἶθ 1
εἴληφε 1
εἶναι 62
εἶναί 1
εἰπεῖν 2
εἴπερ 3
Fréquences     [«    »]
57
51 οἷον
50 ὥσπερ
62 εἶναι
62 τῷ
63 τὴν
67
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre II

εἶναι


Livre, Pages
[2, 11]   ἂν αὐτὴ καὶ μία  εἶναι   αἴσθησις γεῦσις καὶ
[2, 10]   καὶ τοῦτ' αἴτιον τοῦ μὴ  εἶναι   αἰσθητὸν διὰ τοῦ μεταξὺ ἀλλοτρίου
[2, 5]   {ὥσπερ εἴρηται, δύο τρόπους  εἶναι   ἀλλοιώσεως, τήν τε ἐπὶ τὰς
[2, 10]   φθαρτικὸν τῆς γεύσεως. Δοκεῖ δ'  εἶναι   ἀρχὴ τὸ ποτὸν καὶ ἄποτον
[2, 9]   ἔχομεν τὴν γεῦσιν διὰ τὸ  εἶναι   αὐτὴν ἁφήν τινα, ταύτην δ'
[2, 11]   νῦν αὐτῶν ἅπτεσθαι καὶ οὐδὲν  εἶναι   διὰ μέσου. Ἀλλὰ διαφέρει τὸ
[2, 10]   ὀξύ· σχεδὸν γὰρ αὗται δοκοῦσιν  εἶναι   διαφοραὶ χυμῶν. Ὥστε τὸ γευστικόν
[2, 4]   μὲν γὰρ αἴσθησις ἀλλοίωσίς τις  εἶναι   δοκεῖ, αἰσθάνεται δ' οὐθὲν
[2, 4]   οὖν τοῖς ἁπλοῖς σώμασι ταῦτ'  εἶναι   δοκεῖ μάλιστα τὸ μὲν τροφὴ
[2, 11]   Πᾶσα γὰρ αἴσθησις μιᾶς ἐναντιώσεως  εἶναι   δοκεῖ, οἷον ὄψις λευκοῦ καὶ
[2, 7]   ἅμα δυνατὸν ἐν τῷ αὐτῷ  εἶναι,   δοκεῖ τε τὸ φῶς ἐναντίον
[2, 1]   τὸ θεωρεῖν. Οὐσίαι δὲ μάλιστ'  εἶναι   δοκοῦσι τὰ σώματα, καὶ τούτων
[2, 11]   λευκοῦ καὶ μέλανος μηδέτερον αὐτῶν  εἶναι   ἐνεργείᾳ, δυνάμει δ' ἄμφω (οὕτω
[2, 10]   τὸ αἰσθητήριον αὐτοῦ μήτε ὑγρὸν  εἶναι   ἐντελεχείᾳ μήτε ἀδύνατον ὑγραίνεσθαι· πάσχει
[2, 4]   διὸ στερηθὲν τροφῆς οὐ δύναται  εἶναι.   {Ἐπεὶ δ' ἔστι τρία, τὸ
[2, 1]   τὸ γὰρ ἓν καὶ τὸ  εἶναι   ἐπεὶ πλεοναχῶς λέγεται, τὸ κυρίως
[2, 12]   μὲν οὖν ταὐτόν, τὸ δ'  εἶναι   ἕτερον· μέγεθος μὲν γὰρ ἄν
[2, 9]   ἀνθρώπων παρὰ τὸ αἰσθητήριον τοῦτο  εἶναι   εὐφυεῖς καὶ ἀφυεῖς, παρ' ἄλλο
[2, 11]   καὶ τὰ ἁπτὰ αἰσθητὰ πλείω  εἶναι.   Ἔχει δ' ἀπορίαν πότερον πλείους
[2, 9]   μὲν παρὰ τὸ ὅλως ἀδύνατον  εἶναι>   ἔχειν ὀσμήν, τὸ δὲ μικρὰν
[2, 11]   τὸ διερόν, ἀλλ' ἀναγκαῖον ὕδωρ  εἶναι   ἔχειν ὕδωρ, τὰ δὲ
[2, 1]   μὲν γὰρ ἂν τὸ πελέκει  εἶναι   οὐσία αὐτοῦ, καὶ
[2, 11]   καὶ τούτων εἶναι, οἷον βούλεται  εἶναι   σὰρξ καὶ τὸ ἀνάλογον·
[2, 4]   τῷ ἔργῳ τούτῳ. Δοκεῖ δ'  εἶναι   τροφὴ τὸ ἐναντίον τῷ
[2, 4]   δ' ἕτερον τροφῇ καὶ αὐξητικῷ  εἶναι·   μὲν γὰρ ποσόν τι
[2, 2]   τετραγωνισμός; τὸ ἴσον ἑτερομήκει ὀρθογώνιον  εἶναι   ἰσόπλευρον. δὲ τοιοῦτος ὅρος
[2, 4]   τῆς τροφῆς καὶ τῆς αὐξήσεως  εἶναι·   καὶ γὰρ αὐτὸ φαίνεται μόνον
[2, 2]   ὅτι ἕτερα, φανερόν· αἰσθητικῷ γὰρ  εἶναι   καὶ δοξαστικῷ ἕτερον, εἴπερ καὶ
[2, 1]   τοιούτου σώματος τὸ τί ἦν  εἶναι   καὶ λόγος ψυχή,
[2, 2]   ἀλλ' ἔοικε ψυχῆς γένος ἕτερον  εἶναι,   καὶ τοῦτο μόνον ἐνδέχεσθαι χωρίζεσθαι,
[2, 8]   κύριον τοῦ ἀκούειν. Δοκεῖ γὰρ  εἶναι   κενὸν ἀήρ, οὗτος δ'
[2, 8]   διὰ δὲ τὸ ἐν ἀέρι  εἶναι,   κινουμένου τοῦ ἔξω εἴσω
[2, 9]   αὐτῷ τιθέμενον τῷ αἰσθητηρίῳ ἀναίσθητον  εἶναι   κοινὸν πάντων, ἀλλὰ τὸ ἄνευ
[2, 11]   σῶμα· δεῖ γάρ τι στερεὸν  εἶναι·   λείπεται δὴ μικτὸν ἐκ τῆς
[2, 7]   τοῦ μεταξύ, ὥστ' ἀναγκαῖόν τι  εἶναι   μεταξύ· κενοῦ δὲ γενομένου οὐχ
[2, 2]   οἷς δοκεῖ μήτ' ἄνευ σώματος  εἶναι   μήτε σῶμά τι ψυχή·
[2, 11]   μικτὸν ἐκ τῆς καὶ τούτων  εἶναι,   οἷον βούλεται εἶναι σὰρξ
[2, 8]   ὠσὶν ἐγκατῳκοδόμηται πρὸς τὸ ἀκίνητος  εἶναι,   ὅπως ἀκριβῶς αἰσθάνηται πάσας τὰς
[2, 7]   ἑαυτῷ ἔχει τὸ αἴτιον τοῦ  εἶναι   ὁρατόν. Πᾶν δὲ χρῶμα κινητικόν
[2, 8]   εἷς. Ἀλλὰ διὰ τὸ ψαθυρὸς  εἶναι   οὐ γεγωνεῖ, ἂν μὴ λεῖον
[2, 12]   οὐ μὴν τό γε αἰσθητικῷ  εἶναι   οὐδ' αἴσθησις μέγεθός ἐστιν,
[2, 11]   ὀσμῆς, καὶ μία τις αἴσθησις  εἶναι   ὄψις ἀκοὴ ὄσφρησις. Νῦν δὲ
[2, 4]   δῆλον· τὸ γὰρ αἴτιον τοῦ  εἶναι   πᾶσιν οὐσία, τὸ δὲ
[2, 8]   μὲν ταχὺ τὸ δὲ βραδὺ  εἶναι.   Περὶ μὲν οὖν ψόφου ταύτῃ
[2, 1]   οὐθὲν κωλύει, διὰ τὸ μηθενὸς  εἶναι   σώματος ἐντελεχείας. Ἔτι δὲ ἄδηλον
[2, 9]   αἰσθάνεσθαι, καὶ μὴ διαδήλους αὐτοῖς  εἶναι   τὰς διαφορὰς τῶν χρωμάτων πλὴν
[2, 9]   διὰ τὸ μὴ σφόδρα διαδήλους  εἶναι   τὰς ὀσμὰς ὥσπερ τοὺς χυμούς,
[2, 11]   σάρξ, οὐδὲν δοκεῖ σημεῖον  εἶναι   τὸ γίνεσθαι τὴν αἴσθησιν ἅμα
[2, 4]   ζῴοις ὑπολάβοι τις ἂν τοῦτο  εἶναι   τὸ ἐργαζόμενον. Τὸ δὲ συναίτιον
[2, 7]   γὰρ ἦν αὐτῷ τὸ χρώματι  εἶναι,   τὸ κινητικῷ εἶναι τοῦ κατ'
[2, 11]   ἀνάλογον· ὥστε ἀναγκαῖον τὸ σῶμα  εἶναι   τὸ μεταξὺ τοῦ ἁπτικοῦ προσπεφυκός,
[2, 8]   βήττοντες- ἀλλὰ δεῖ ἔμψυχόν τε  εἶναι   τὸ τύπτον καὶ μετὰ φαντασίας
[2, 2]   καὶ λόγος τοῦ δύναμιν ἔχοντος  εἶναι   τοιούτου, φανερὸν ἐκ τούτων. ~(Τῶν
[2, 7]   τὸ χρώματι εἶναι, τὸ κινητικῷ  εἶναι   τοῦ κατ' ἐνέργειαν διαφανοῦς)
[2, 4]   ἐκεῖνα τὸν αὐτὸν τρόπον ἀλλήλοις  εἶναι   τροφή, ἀλλὰ τὸ μὲν ὕδωρ
[2, 7]   δοκεῖ τε τὸ φῶς ἐναντίον  εἶναι   τῷ σκότει· ἔστι δὲ τὸ
[2, 1]   Τοῦτο δὲ τὸ τί ἦν  εἶναι   τῷ τοιῳδὶ σώματι, καθάπερ εἴ
[2, 5]   εἴρηται· δοκεῖ γὰρ ἀλλοίωσίς τις  εἶναι.   Φασὶ δέ τινες καὶ τὸ
[2, 2]   εἰ μόριον, πότερον οὕτως ὥστ'  εἶναι   χωριστὸν λόγῳ μόνον καὶ
[2, 1]   Ἀναγκαῖον ἄρα τὴν ψυχὴν οὐσίαν  εἶναι   ὡς εἶδος σώματος φυσικοῦ δυνάμει
[2, 9]   ὀσφραντικὸν αἰσθητήριον τοῖς μὲν ἀκαλυφὲς  εἶναι,   ὥσπερ τὸ ὄμμα, τοῖς δὲ
[2, 8]   ἀλλὰ δεῖ τὸ τυπτόμενον ὁμαλὸν  εἶναι,   ὥστε τὸν ἀέρα ἀθροῦν ἀφάλλεσθαι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/12/2009