Livre, Pages |
[2, 11] |
ἂν
ἡ
αὐτὴ
καὶ
μία
|
εἶναι |
αἴσθησις
ἡ
γεῦσις
καὶ
ἡ |
[2, 10] |
καὶ
τοῦτ'
αἴτιον
τοῦ
μὴ
|
εἶναι |
αἰσθητὸν
διὰ
τοῦ
μεταξὺ
ἀλλοτρίου |
[2, 5] |
{ὥσπερ
εἴρηται,
ἢ
δύο
τρόπους
|
εἶναι |
ἀλλοιώσεως,
τήν
τε
ἐπὶ
τὰς |
[2, 10] |
φθαρτικὸν
τῆς
γεύσεως.
Δοκεῖ
δ'
|
εἶναι |
ἀρχὴ
τὸ
ποτὸν
καὶ
ἄποτον |
[2, 9] |
ἔχομεν
τὴν
γεῦσιν
διὰ
τὸ
|
εἶναι |
αὐτὴν
ἁφήν
τινα,
ταύτην
δ' |
[2, 11] |
νῦν
αὐτῶν
ἅπτεσθαι
καὶ
οὐδὲν
|
εἶναι |
διὰ
μέσου.
Ἀλλὰ
διαφέρει
τὸ |
[2, 10] |
ὀξύ·
σχεδὸν
γὰρ
αὗται
δοκοῦσιν
|
εἶναι |
διαφοραὶ
χυμῶν.
Ὥστε
τὸ
γευστικόν |
[2, 4] |
μὲν
γὰρ
αἴσθησις
ἀλλοίωσίς
τις
|
εἶναι |
δοκεῖ,
αἰσθάνεται
δ'
οὐθὲν
ὃ |
[2, 4] |
οὖν
τοῖς
ἁπλοῖς
σώμασι
ταῦτ'
|
εἶναι |
δοκεῖ
μάλιστα
τὸ
μὲν
τροφὴ |
[2, 11] |
Πᾶσα
γὰρ
αἴσθησις
μιᾶς
ἐναντιώσεως
|
εἶναι |
δοκεῖ,
οἷον
ὄψις
λευκοῦ
καὶ |
[2, 7] |
ἅμα
δυνατὸν
ἐν
τῷ
αὐτῷ
|
εἶναι, |
δοκεῖ
τε
τὸ
φῶς
ἐναντίον |
[2, 1] |
τὸ
θεωρεῖν.
Οὐσίαι
δὲ
μάλιστ'
|
εἶναι |
δοκοῦσι
τὰ
σώματα,
καὶ
τούτων |
[2, 11] |
λευκοῦ
καὶ
μέλανος
μηδέτερον
αὐτῶν
|
εἶναι |
ἐνεργείᾳ,
δυνάμει
δ'
ἄμφω
(οὕτω |
[2, 10] |
τὸ
αἰσθητήριον
αὐτοῦ
μήτε
ὑγρὸν
|
εἶναι |
ἐντελεχείᾳ
μήτε
ἀδύνατον
ὑγραίνεσθαι·
πάσχει |
[2, 4] |
διὸ
στερηθὲν
τροφῆς
οὐ
δύναται
|
εἶναι. |
{Ἐπεὶ
δ'
ἔστι
τρία,
τὸ |
[2, 1] |
τὸ
γὰρ
ἓν
καὶ
τὸ
|
εἶναι |
ἐπεὶ
πλεοναχῶς
λέγεται,
τὸ
κυρίως |
[2, 12] |
μὲν
οὖν
ταὐτόν,
τὸ
δ'
|
εἶναι |
ἕτερον·
μέγεθος
μὲν
γὰρ
ἄν |
[2, 9] |
ἀνθρώπων
παρὰ
τὸ
αἰσθητήριον
τοῦτο
|
εἶναι |
εὐφυεῖς
καὶ
ἀφυεῖς,
παρ'
ἄλλο |
[2, 11] |
καὶ
τὰ
ἁπτὰ
αἰσθητὰ
πλείω
|
εἶναι. |
Ἔχει
δ'
ἀπορίαν
πότερον
πλείους |
[2, 9] |
μὲν
παρὰ
τὸ
ὅλως
ἀδύνατον
|
εἶναι> |
ἔχειν
ὀσμήν,
τὸ
δὲ
μικρὰν |
[2, 11] |
τὸ
διερόν,
ἀλλ'
ἀναγκαῖον
ὕδωρ
|
εἶναι |
ἢ
ἔχειν
ὕδωρ,
τὰ
δὲ |
[2, 1] |
μὲν
γὰρ
ἂν
τὸ
πελέκει
|
εἶναι |
ἡ
οὐσία
αὐτοῦ,
καὶ
ἡ |
[2, 11] |
καὶ
τούτων
εἶναι,
οἷον
βούλεται
|
εἶναι |
ἡ
σὰρξ
καὶ
τὸ
ἀνάλογον· |
[2, 4] |
τῷ
ἔργῳ
τούτῳ.
Δοκεῖ
δ'
|
εἶναι |
ἡ
τροφὴ
τὸ
ἐναντίον
τῷ |
[2, 4] |
δ'
ἕτερον
τροφῇ
καὶ
αὐξητικῷ
|
εἶναι· |
ᾗ
μὲν
γὰρ
ποσόν
τι |
[2, 2] |
τετραγωνισμός;
τὸ
ἴσον
ἑτερομήκει
ὀρθογώνιον
|
εἶναι |
ἰσόπλευρον.
Ὁ
δὲ
τοιοῦτος
ὅρος |
[2, 4] |
τῆς
τροφῆς
καὶ
τῆς
αὐξήσεως
|
εἶναι· |
καὶ
γὰρ
αὐτὸ
φαίνεται
μόνον |
[2, 2] |
ὅτι
ἕτερα,
φανερόν·
αἰσθητικῷ
γὰρ
|
εἶναι |
καὶ
δοξαστικῷ
ἕτερον,
εἴπερ
καὶ |
[2, 1] |
τοιούτου
σώματος
τὸ
τί
ἦν
|
εἶναι |
καὶ
ὁ
λόγος
ἡ
ψυχή, |
[2, 2] |
ἀλλ'
ἔοικε
ψυχῆς
γένος
ἕτερον
|
εἶναι, |
καὶ
τοῦτο
μόνον
ἐνδέχεσθαι
χωρίζεσθαι, |
[2, 8] |
κύριον
τοῦ
ἀκούειν.
Δοκεῖ
γὰρ
|
εἶναι |
κενὸν
ὁ
ἀήρ,
οὗτος
δ' |
[2, 8] |
διὰ
δὲ
τὸ
ἐν
ἀέρι
|
εἶναι, |
κινουμένου
τοῦ
ἔξω
ὁ
εἴσω |
[2, 9] |
αὐτῷ
τιθέμενον
τῷ
αἰσθητηρίῳ
ἀναίσθητον
|
εἶναι |
κοινὸν
πάντων,
ἀλλὰ
τὸ
ἄνευ |
[2, 11] |
σῶμα·
δεῖ
γάρ
τι
στερεὸν
|
εἶναι· |
λείπεται
δὴ
μικτὸν
ἐκ
τῆς |
[2, 7] |
τοῦ
μεταξύ,
ὥστ'
ἀναγκαῖόν
τι
|
εἶναι |
μεταξύ·
κενοῦ
δὲ
γενομένου
οὐχ |
[2, 2] |
οἷς
δοκεῖ
μήτ'
ἄνευ
σώματος
|
εἶναι |
μήτε
σῶμά
τι
ἡ
ψυχή· |
[2, 11] |
μικτὸν
ἐκ
τῆς
καὶ
τούτων
|
εἶναι, |
οἷον
βούλεται
εἶναι
ἡ
σὰρξ |
[2, 8] |
ὠσὶν
ἐγκατῳκοδόμηται
πρὸς
τὸ
ἀκίνητος
|
εἶναι, |
ὅπως
ἀκριβῶς
αἰσθάνηται
πάσας
τὰς |
[2, 7] |
ἑαυτῷ
ἔχει
τὸ
αἴτιον
τοῦ
|
εἶναι |
ὁρατόν.
Πᾶν
δὲ
χρῶμα
κινητικόν |
[2, 8] |
εἷς.
Ἀλλὰ
διὰ
τὸ
ψαθυρὸς
|
εἶναι |
οὐ
γεγωνεῖ,
ἂν
μὴ
λεῖον |
[2, 12] |
οὐ
μὴν
τό
γε
αἰσθητικῷ
|
εἶναι |
οὐδ'
ἡ
αἴσθησις
μέγεθός
ἐστιν, |
[2, 11] |
ὀσμῆς,
καὶ
μία
τις
αἴσθησις
|
εἶναι |
ὄψις
ἀκοὴ
ὄσφρησις.
Νῦν
δὲ |
[2, 4] |
δῆλον·
τὸ
γὰρ
αἴτιον
τοῦ
|
εἶναι |
πᾶσιν
ἡ
οὐσία,
τὸ
δὲ |
[2, 8] |
μὲν
ταχὺ
τὸ
δὲ
βραδὺ
|
εἶναι. |
Περὶ
μὲν
οὖν
ψόφου
ταύτῃ |
[2, 1] |
οὐθὲν
κωλύει,
διὰ
τὸ
μηθενὸς
|
εἶναι |
σώματος
ἐντελεχείας.
Ἔτι
δὲ
ἄδηλον |
[2, 9] |
αἰσθάνεσθαι,
καὶ
μὴ
διαδήλους
αὐτοῖς
|
εἶναι |
τὰς
διαφορὰς
τῶν
χρωμάτων
πλὴν |
[2, 9] |
διὰ
τὸ
μὴ
σφόδρα
διαδήλους
|
εἶναι |
τὰς
ὀσμὰς
ὥσπερ
τοὺς
χυμούς, |
[2, 11] |
ἡ
σάρξ,
οὐδὲν
δοκεῖ
σημεῖον
|
εἶναι |
τὸ
γίνεσθαι
τὴν
αἴσθησιν
ἅμα |
[2, 4] |
ζῴοις
ὑπολάβοι
τις
ἂν
τοῦτο
|
εἶναι |
τὸ
ἐργαζόμενον.
Τὸ
δὲ
συναίτιον |
[2, 7] |
γὰρ
ἦν
αὐτῷ
τὸ
χρώματι
|
εἶναι, |
τὸ
κινητικῷ
εἶναι
τοῦ
κατ' |
[2, 11] |
ἀνάλογον·
ὥστε
ἀναγκαῖον
τὸ
σῶμα
|
εἶναι |
τὸ
μεταξὺ
τοῦ
ἁπτικοῦ
προσπεφυκός, |
[2, 8] |
βήττοντες-
ἀλλὰ
δεῖ
ἔμψυχόν
τε
|
εἶναι |
τὸ
τύπτον
καὶ
μετὰ
φαντασίας |
[2, 2] |
καὶ
λόγος
τοῦ
δύναμιν
ἔχοντος
|
εἶναι |
τοιούτου,
φανερὸν
ἐκ
τούτων.
~(Τῶν |
[2, 7] |
τὸ
χρώματι
εἶναι,
τὸ
κινητικῷ
|
εἶναι |
τοῦ
κατ'
ἐνέργειαν
διαφανοῦς)
ἡ |
[2, 4] |
ἐκεῖνα
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
ἀλλήλοις
|
εἶναι |
τροφή,
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ὕδωρ |
[2, 7] |
δοκεῖ
τε
τὸ
φῶς
ἐναντίον
|
εἶναι |
τῷ
σκότει·
ἔστι
δὲ
τὸ |
[2, 1] |
Τοῦτο
δὲ
τὸ
τί
ἦν
|
εἶναι |
τῷ
τοιῳδὶ
σώματι,
καθάπερ
εἴ |
[2, 5] |
εἴρηται·
δοκεῖ
γὰρ
ἀλλοίωσίς
τις
|
εἶναι. |
Φασὶ
δέ
τινες
καὶ
τὸ |
[2, 2] |
εἰ
μόριον,
πότερον
οὕτως
ὥστ'
|
εἶναι |
χωριστὸν
λόγῳ
μόνον
ἢ
καὶ |
[2, 1] |
Ἀναγκαῖον
ἄρα
τὴν
ψυχὴν
οὐσίαν
|
εἶναι |
ὡς
εἶδος
σώματος
φυσικοῦ
δυνάμει |
[2, 9] |
ὀσφραντικὸν
αἰσθητήριον
τοῖς
μὲν
ἀκαλυφὲς
|
εἶναι, |
ὥσπερ
τὸ
ὄμμα,
τοῖς
δὲ |
[2, 8] |
ἀλλὰ
δεῖ
τὸ
τυπτόμενον
ὁμαλὸν
|
εἶναι, |
ὥστε
τὸν
ἀέρα
ἀθροῦν
ἀφάλλεσθαι |