Livre, Pages |
[2, 2] |
λαμβάνουσι
κατὰ
τοὺς
ἐναντίους
τόπους·
|
οὐ |
γὰρ
ἄνω
μὲν
αὔξεται,
κάτω |
[2, 9] |
ἧττον
εὐδιόριστόν
ἐστι
τῶν
εἰρημένων·
|
οὐ |
γὰρ
δῆλον
ποῖόν
τί
ἐστιν |
[2, 1] |
ἂν
εἴη
σῶμα
ἡ
ψυχή·
|
οὐ |
γάρ
ἐστι
τῶν
καθ'
ὑποκειμένου |
[2, 8] |
καὶ
διότι
οἱ
ἰχθύες
ἄφωνοι·
|
οὐ |
γὰρ
ἔχουσι
φάρυγγα.
Τοῦτο
δὲ |
[2, 11] |
ὥσπερ
ὁ
δι'
ἀσπίδος
πληγείς·
|
οὐ |
γὰρ
ἡ
ἀσπὶς
πληγεῖσα
ἐπάταξεν, |
[2, 7] |
ὕδωρ
καὶ
πολλὰ
τῶν
στερεῶν·
|
οὐ |
γὰρ
ᾗ
ὕδωρ
οὐδ'
ᾗ |
[2, 2] |
οὕτω
γ'
ἐπελθεῖν
περὶ
αὐτῆς·
|
οὐ |
γὰρ
μόνον
τὸ
ὅτι
δεῖ |
[2, 8] |
οὐδὲ
πάντῃ
διέρχεται
ὁ
ἀήρ·
|
οὐ |
γὰρ
πάντῃ
ἔχει
ἀέρα
τὸ |
[2, 8] |
τὴν
καλουμένην
ἀρτηρίαν
φωνή
ἐστιν
|
(οὐ |
γὰρ
πᾶς
ζῴου
ψόφος
φωνή, |
[2, 4] |
ἄνω
καὶ
κάτω
καλῶς
λαμβάνει
|
(οὐ |
γὰρ
ταὐτὸ
πᾶσι
τὸ
ἄνω |
[2, 8] |
Ἀλλὰ
διὰ
τὸ
ψαθυρὸς
εἶναι
|
οὐ |
γεγωνεῖ,
ἂν
μὴ
λεῖον
ᾖ |
[2, 5] |
τί
καὶ
τῶν
αἰσθήσεων
αὐτῶν
|
οὐ |
γίνεται
αἴσθησις,
καὶ
διὰ
τί |
[2, 8] |
πρός
τι
ψοφεῖ·
πληγὴ
δ'
|
οὐ |
γίνεται
ἄνευ
φορᾶς.
Ὥσπερ
δ' |
[2, 1] |
σώματος
φυσικοῦ
ὀργανικοῦ.
Διὸ
καὶ
|
οὐ |
δεῖ
ζητεῖν
εἰ
ἓν
ἡ |
[2, 8] |
τὸ
μόριον
οὐκ
ἔχουσιν
ὅτι
|
οὐ |
δέχονται
τὸν
ἀέρα
οὐδ'
ἀναπνέουσιν. |
[2, 5] |
{κατὰ}
τὸ
νοοῦν
καὶ
φρονοῦν
|
οὐ |
διδασκαλίαν
ἀλλ'
ἑτέραν
ἐπωνυμίαν
ἔχειν |
[2, 4] |
παρασκευάζει
ἐνεργεῖν·
διὸ
στερηθὲν
τροφῆς
|
οὐ |
δύναται
εἶναι.
{Ἐπεὶ
δ'
ἔστι |
[2, 2] |
δ'
αἴσθησιν,
ζῷα
λέγομεν
καὶ
|
οὐ |
ζῆν
μόνον.
Αἰσθήσεως
δὲ
πρῶτον |
[2, 7] |
λέγω
ὃ
ἔστι
μὲν
ὁρατόν,
|
οὐ |
καθ'
αὑτὸ
δὲ
ὁρατὸν
ὡς |
[2, 5] |
οὐκ
αἰσθάνεται,
καθάπερ
τὸ
καυστὸν
|
οὐ |
καίεται
αὐτὸ
καθ'
αὑτὸ
ἄνευ |
[2, 4] |
μὴ
κοινωνεῖ
ζωῆς.
(Ἐμπεδοκλῆς
δ'
|
οὐ |
καλῶς
εἴρηκε
τοῦτο
προστιθείς,
τὴν |
[2, 5] |
ἢ
ἕτερον
γένος
ἀλλοιώσεως.
Διὸ
|
οὐ |
καλῶς
ἔχει
λέγειν
τὸ
φρονοῦν, |
[2, 4] |
τροφὴ
πρὸς
ἔμψυχόν
ἐστι,
καὶ
|
οὐ |
κατὰ
συμβεβηκός.
Ἔστι
δ'
ἕτερον |
[2, 12] |
καὶ
τὰ
πάσχοντα
ἀόριστα,
καὶ
|
οὐ |
μένει,
οἷον
ἀήρ
(ὄζει
γὰρ |
[2, 4] |
δὲ
συναίτιον
μέν
πώς
ἐστιν,
|
οὐ |
μὴν
ἁπλῶς
γε
αἴτιον,
ἀλλὰ |
[2, 12] |
ἄν
τι
εἴη
τὸ
αἰσθανόμενον,
|
οὐ |
μὴν
τό
γε
αἰσθητικῷ
εἶναι |
[2, 11] |
ἐναντιώσεις
πλείους,
οἷον
ἐν
φωνῇ
|
οὐ |
μόνον
ὀξύτης
καὶ
βαρύτης,
ἀλλὰ |
[2, 4] |
τροφὴ
τὸ
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ,
|
οὐ |
πᾶν
δὲ
παντί,
ἀλλ'
ὅσα |
[2, 12] |
ἆρ'
οὖν
κἀκεῖνα
ποιήσει;
ἢ
|
οὐ |
πᾶν
σῶμα
παθητικὸν
ὑπ'
ὀσμῆς |
[2, 4] |
γὰρ
πολλὰ
ἐξ
ἀλλήλων,
ἀλλ'
|
οὐ |
πάντα
ποσά,
οἷον
ὑγιὲς
ἐκ |
[2, 8] |
ἔξω
ὁ
εἴσω
κινεῖται.
Διόπερ
|
οὐ |
πάντῃ
τὸ
ζῷον
ἀκούει,
οὐδὲ |
[2, 4] |
ἡ
κατὰ
τόπον
κίνησις,
ψυχή·
|
οὐ |
πᾶσι
δ'
ὑπάρχει
τοῖς
ζῶσιν |
[2, 3] |
πάντα,
οἷς
δ'
ἐκείνων
ἕκαστον,
|
οὐ |
πᾶσι
λογισμός,
ἀλλὰ
τοῖς
μὲν |
[2, 5] |
διὰ
τί
ἄνευ
τῶν
ἔξω
|
οὐ |
ποιοῦσιν
αἴσθησιν,
ἐνόντος
πυρὸς
καὶ |
[2, 4] |
αὐξήσεως·
ταῦτα
δὲ
ψυχῆς,
ἀλλ'
|
οὐ |
πυρός,
καὶ
λόγου
μᾶλλον
ἢ |
[2, 8] |
δ'
ἀεὶ
γίνεσθαι
ἠχώ,
ἀλλ'
|
οὐ |
σαφής,
ἐπεὶ
συμβαίνει
γε
ἐπὶ |
[2, 8] |
κόρῃ
δέρμα
{ὅταν
κάμῃ}
Ἀλλ'
|
οὐ |
σημεῖον
τοῦ
ἀκούειν
ἢ
μὴ |
[2, 1] |
αἰσθητικόν,
ᾗ
τοιοῦτον.
Ἔστι
δὲ
|
οὐ |
τὸ
ἀποβεβληκὸς
τὴν
ψυχὴν
τὸ |
[2, 2] |
ἐπεὶ
τὸ
ἐξ
ἀμφοῖν
ἔμψυχον,
|
οὐ |
τὸ
σῶμά
ἐστιν
ἐντελέχεια
ψυχῆς, |
[2, 5] |
τὴν
γραμματικήν·
ἑκάτερος
δὲ
τούτων
|
οὐ |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
δυνατός
ἐστιν, |
[2, 8] |
ψόφος
ἐστὶν
ἡ
φωνή)
καὶ
|
οὐ |
τοῦ
ἀναπνεομένου
ἀέρος
ὥσπερ
ἡ |
[2, 4] |
ἂν
τρέφηται)
καὶ
γενέσεως
ποιητικόν,
|
οὐ |
τοῦ
τρεφομένου,
ἀλλ'
οἷον
τὸ |
[2, 4] |
τροφὴ
ὑπὸ
τοῦ
τρεφομένου,
ἀλλ'
|
οὐ |
τοῦτο
ὑπὸ
τῆς
τροφῆς,
ὥσπερ |
[2, 4] |
πυρὶ
τροφή,
τὸ
δὲ
πῦρ
|
οὐ |
τρέφει
τὸ
ὕδωρ.
Ἐν
μὲν |
[2, 7] |
αὑτὸ
ὁρατοῦ·
καθ'
αὑτὸ
δὲ
|
οὐ |
τῷ
λόγῳ,
ἀλλ'
ὅτι
ἐν |
[2, 8] |
φωνὴ
δ'
ἐστὶ
ζῴου
ψόφος
|
οὐ |
τῷ
τυχόντι
μορίῳ.
Ἀλλ'
ἐπεὶ |
[2, 8] |
ἄνευ
φορᾶς.
Ὥσπερ
δ'
εἴπομεν,
|
οὐ |
τῶν
τυχόντων
πληγὴ
ὁ
ψόφος· |
[2, 7] |
καὶ
γεύσεως
ἔχει
μὲν
ὁμοίως,
|
οὐ |
φαίνεται
δέ·
δι'
ἣν
δ' |
[2, 2] |
τόπῳ,
περὶ
μὲν
τινῶν
τούτων
|
οὐ |
χαλεπὸν
ἰδεῖν,
ἔνια
δὲ
ἀπορίαν |