Livre, Pages |
[2, 4] |
μετέχει
ψυχῆς,
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
περὶ |
αὐξήσεώς
τε
καὶ
φθίσεως
ἔχει· |
[2, 4] |
εἴρηται·
διασαφητέον
δ'
ἐστὶν
ὕστερον
|
περὶ |
αὐτῆς
ἐν
τοῖς
οἰκείοις
λόγοις. |
[2, 2] |
πειρατέον
πάλιν
οὕτω
γ'
ἐπελθεῖν
|
περὶ |
αὐτῆς·
οὐ
γὰρ
μόνον
τὸ |
[2, 5] |
ἐντελεχείας·
νῦν
γὰρ
ἁπλῶς
ἐλέγομεν
|
περὶ |
αὐτῶν.
Ἔστι
μὲν
γὰρ
οὕτως |
[2, 5] |
αὐτῶν
ἡ
διαφορά,
διώρισται
δὲ
|
περὶ |
αὐτῶν
ὅτι
ἕτερα
καὶ
πῶς |
[2, 3] |
τι
τούτων
ἐστίν.
Διασαφητέον
δὲ
|
περὶ |
αὐτῶν
ὕστερον,
νῦν
δ'
ἐπὶ |
[2, 11] |
~(Περὶ
δὲ
τοῦ
ἁπτοῦ
καὶ
|
περὶ |
ἁφῆς
ὁ
αὐτὸς
λόγος·
εἰ |
[2, 5] |
ὅμοιόν
ἐστιν.
Διαιρετέον
δὲ
καὶ
|
περὶ |
δυνάμεως
καὶ
ἐντελεχείας·
νῦν
γὰρ |
[2, 4] |
πρότερα
τὰ
ἀντικείμενα
δεῖ
τεθεωρηκέναι,
|
περὶ |
ἐκείνων
πρῶτον
ἂν
δέοι
διορίσαι |
[2, 2] |
δὲ
πλειόνων,
οὕτως
ὁρῶμεν
καὶ
|
περὶ |
ἑτέρας
διαφορὰς
τῆς
ψυχῆς
συμβαῖνον |
[2, 2] |
λόγῳ
μόνον
ἢ
καὶ
τόπῳ,
|
περὶ |
μὲν
τινῶν
τούτων
οὐ
χαλεπὸν |
[2, 5] |
ἕκαστα
καὶ
τῶν
ἔξωθεν
ἀλλὰ
|
περὶ |
μὲν
τούτων
διασαφῆσαι
καιρὸς
γένοιτ' |
[2, 6] |
ἐνδέχεται
ἑτέρᾳ
αἰσθήσει
αἰσθάνεσθαι,
καὶ
|
περὶ |
ὃ
μὴ
ἐνδέχεται
ἀπατηθῆναι,
οἷον |
[2, 12] |
αἰσθήσεων
εἴρηται
τύπῳ.
~(Καθόλου
δὲ
|
περὶ |
πάσης
αἰσθήσεως
δεῖ
λαβεῖν
ὅτι |
[2, 5] |
~(Διωρισμένων
δὲ
τούτων
λέγωμεν
κοινῇ
|
περὶ |
πάσης
αἰσθήσεως.
Ἡ
δ'
αἴσθησις |
[2, 2] |
ὕστερον
ἐπισκεπτέον.
Παραπλήσιον
δὲ
καὶ
|
περὶ |
τὰς
αἰσθήσεις
συμβέβηκεν·
τὰ
μὲν |
[2, 9] |
καὶ
ἀφόβῳ·
οὕτω
δὲ
καὶ
|
περὶ |
τὰς
ὀσμὰς
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων |
[2, 8] |
καὶ
ἔοικεν
ἀνάλογον
ἔχειν
τῷ
|
περὶ |
τὴν
ἁφὴν
ὀξεῖ
καὶ
ἀμβλεῖ· |
[2, 8] |
δὲ
τῆς
ἀναπνοῆς
καὶ
ὁ
|
περὶ |
τὴν
καρδίαν
τόπος
πρῶτος.
Διὸ |
[2, 11] |
γὰρ
νῦν
εἴ
τίς
τι>
|
περὶ |
τὴν
σάρκα
περιτείνειεν
οἷον
ὑμένα |
[2, 5] |
εἰρήκαμεν
ἐν
τοῖς
καθόλου
λόγοις
|
περὶ |
τοῦ
ποιεῖν
καὶ
πάσχειν.
Ἔχει |
[2, 3] |
λόγος.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ὁ
|
περὶ |
τούτων
ἑκάστου
λόγος,
οὗτος
οἰκειότατος |
[2, 6] |
διαφοράς,
ἀλλ'
ἑκάστη
γε
κρίνει
|
περὶ |
τούτων,
καὶ
οὐκ
ἀπατᾶται
ὅτι |
[2, 4] |
δῆλον.
~(Ἀναγκαῖον
δὲ
τὸν
μέλλοντα
|
περὶ |
τούτων
σκέψιν
ποιεῖσθαι
λαβεῖν
ἕκαστον |
[2, 7] |
ἀναπνέοντα.
Ἡ
δ'
αἰτία
καὶ
|
περὶ |
τούτων
ὕστερον
λεχθήσεται.
~(Νῦν
δὲ |
[2, 4] |
τῆς
ψυχῆς
θρεπτικὴ
καὶ
γεννητική,
|
περὶ |
τροφῆς
ἀναγκαῖον
διωρίσθαι
πρῶτον·
ἀφορίζεται |
[2, 4] |
διὰ
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν,
οἷον
|
περὶ |
τροφῆς
καὶ
αἰσθητοῦ
καὶ
νοητοῦ. |
[2, 4] |
αἰσθητοῦ
καὶ
νοητοῦ.
Ὥστε
πρῶτον
|
περὶ |
τροφῆς
καὶ
γεννήσεως
λεκτέον·
ἡ |
[2, 6] |
~(Λεκτέον
δὲ
καθ'
ἑκάστην
αἴσθησιν
|
περὶ |
τῶν
αἰσθητῶν
πρῶτον.
Λέγεται
δὲ |
[2, 4] |
οὕτως
περὶ
τῶν
ἐχομένων
καὶ
|
περὶ |
τῶν
ἄλλων
ἐπιζητεῖν.
Εἰ
δὲ |
[2, 4] |
αὐτῶν
τί
ἐστιν,
εἶθ'
οὕτως
|
περὶ |
τῶν
ἐχομένων
καὶ
περὶ
τῶν |
[2, 11] |
ὧν
εἰρήκαμεν
πρότερον
ἐν
τοῖς
|
περὶ |
τῶν
στοιχείων.
Τὸ
δὲ
αἰσθητήριον |
[2, 3] |
τοιοῦτον.
(Παραπλησίως
δ'
ἔχει
τῷ
|
περὶ |
τῶν
σχημάτων
καὶ
τὰ
κατὰ |
[2, 7] |
χρῶμα
ἐν
φωτὶ
ὁρᾶται.
Διὸ
|
περὶ |
φωτὸς
πρῶτον
λεκτέον
τί
ἐστιν. |
[2, 11] |
τοιαῦθ'
ἕτερα.
Εἰσὶ
δὲ
καὶ
|
περὶ |
χρῶμα
διαφοραὶ
τοιαῦται
ἕτεραι.
Ἀλλὰ |
[2, 8] |
ὕστερον
λεχθήσεται.
~(Νῦν
δὲ
πρῶτον
|
περὶ |
ψόφου
καὶ
ἀκοῆς
διορίσωμεν.
Ἔστι |
[2, 7] |
Ὁ
δ'
αὐτὸς
λόγος
καὶ
|
περὶ |
ψόφου
καὶ
ὀσμῆς
ἐστιν·
οὐθὲν |
[2, 3] |
ἑκάστου
λόγος,
οὗτος
οἰκειότατος
καὶ
|
περὶ |
ψυχῆς,
δῆλον.
~(Ἀναγκαῖον
δὲ
τὸν |
[2, 1] |
δὴ
ὑπὸ
τῶν
πρότερον
παραδεδομένα
|
περὶ |
ψυχῆς
εἰρήσθω·
πάλιν
δ'
ὥσπερ |
[2, 1] |
οὖν
ταύτῃ
διωρίσθω
καὶ
ὑπογεγράφθω
|
περὶ |
ψυχῆς.
~(Ἐπεὶ
δ'
ἐκ
τῶν |
[2, 11] |
διορίζουσι,
θερμὸν
ψυχρόν,
ξηρὸν
ὑγρόν,
|
περὶ |
ὧν
εἰρήκαμεν
πρότερον
ἐν
τοῖς |