Alphabétiquement     [«   »]
ζῶσιν 3
ζῴων 11
1
ἢ 57
6
161
4
Fréquences     [«    »]
51 οἷον
49 οὐ
50 ὥσπερ
57 ἢ
62 εἶναι
62 τῷ
63 τὴν
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre II


Livre, Pages
[2, 5]   πάσχειν. Τοῦτο δὲ πῶς δυνατὸν     ἀδύνατον, εἰρήκαμεν ἐν τοῖς καθόλου
[2, 11]   πάντων ὁμοίως ἐστὶν αἴσθησις,     ἄλλων ἄλλως, καθάπερ νῦν δοκεῖ
[2, 10]   ἄνευ ὑγρότητος, ἀλλ' ἔχει ἐνεργείᾳ     δυνάμει ὑγρότητα, οἷον τὸ ἁλμυρόν·
[2, 5]   οὐδὲ πάσχειν φατέον, {ὥσπερ εἴρηται,     δύο τρόπους εἶναι ἀλλοιώσεως, τήν
[2, 5]   ἐπίδοσις καὶ εἰς ἐντελέχειαν)     ἕτερον γένος ἀλλοιώσεως. Διὸ οὐ
[2, 11]   διερόν, ἀλλ' ἀναγκαῖον ὕδωρ εἶναι     ἔχειν ὕδωρ, τὰ δὲ ἁπτόμενα
[2, 12]   ἄλλων) οὐδὲ τῶν δυνατῶν, ἀλλ'  ἢ>   αἰσθητικὸν ἕκαστον. Ἅμα δὲ
[2, 3]   τίς φυτοῦ καὶ τίς ἀνθρώπου     θηρίου. Διὰ τίνα δ' αἰτίαν
[2, 8]   τὸ τυπτόμενον τὸ τύπτον;     καὶ ἄμφω, τρόπον δ' ἕτερον;
[2, 2]   δὲ μορίῳ τινὶ τοῦ σώματος     καὶ ὅλῳ, τούτων δ'
[2, 8]   ὥσπερ ἀφ' ὕδατος χαλκοῦ     καί τινος ἄλλου τῶν λείων,
[2, 2]   ὥστ' εἶναι χωριστὸν λόγῳ μόνον     καὶ τόπῳ, περὶ μὲν τινῶν
[2, 9]   μὴ ἀναπνέων δὲ ἀλλ' ἐκπνέων     κατέχων τὸ πνεῦμα οὐκ ὀσμᾶται,
[2, 1]   ψυχὴ χωριστὴ τοῦ σώματος,     μέρη τινὰ αὐτῆς, εἰ μεριστὴ
[2, 8]   Ἀλλ' οὐ σημεῖον τοῦ ἀκούειν     μὴ τὸ ἠχεῖν τὸ οὖς
[2, 11]   δ' ἀπορίαν πότερον πλείους εἰσὶν     μία, καὶ τί τὸ αἰσθητήριον
[2, 2]   δὲ τούτων ἕκαστόν ἐστι ψυχὴ     μόριον ψυχῆς, καὶ εἰ μόριον,
[2, 1]   ἂν ἔτι πέλεκυς ἦν, ἀλλ'     ὁμωνύμως, νῦν δ' ἔστι πέλεκυς.
[2, 8]   ἀέρος, ὥσπερ ἂν εἰ σωρὸν     ὁρμαθὸν ψάμμου τύπτοι τις φερόμενον
[2, 12]   ἀλλοιοῖτο; ἆρ' οὖν κἀκεῖνα ποιήσει;     οὐ πᾶν σῶμα παθητικὸν ὑπ'
[2, 11]   δ' ἐστὶ τὸ αἰσθητήριον ἐντός,     οὔ, ἀλλ' εὐθέως σάρξ,
[2, 11]   ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ ἀνάλογον,     οὔ, ἀλλὰ τοῦτο μέν ἐστι
[2, 5]   τὸ ἔχον τὴν ἐπιστήμην, ὅπερ     οὐκ ἔστιν ἀλλοιοῦσθαι (εἰς αὑτὸ
[2, 6]   ψόφος, ἀλλὰ τί τὸ κεχρωσμένον     ποῦ, τί τὸ ψοφοῦν
[2, 6]   ποῦ, τί τὸ ψοφοῦν     ποῦ. Τὰ μὲν οὖν τοιαῦτα
[2, 11]   τοῦ ὁμοίως θερμοῦ καὶ ψυχροῦ,     σκληροῦ καὶ μαλακοῦ, οὐκ αἰσθανόμεθα,
[2, 5]   ἐστιν αἴσθησις καθ' αὑτὰ     τὰ συμβεβηκότα τούτοις. Δῆλον οὖν
[2, 4]   ὅσα τέλεια καὶ μὴ πηρώματα     τὴν γένεσιν αὐτομάτην ἔχει, τὸ
[2, 5]   ἐκ τοῦ ἔχειν τὴν ἀριθμητικὴν  (ἢ   τὴν γραμματικήν, μὴ ἐνεργεῖν δέ,
[2, 6]   τί τὸ κεχρωσμένον ποῦ,     τί τὸ ψοφοῦν ποῦ.
[2, 3]   εἴ τι τοιοῦτον ἕτερον ἔστιν     τιμιώτερον. Δῆλον οὖν ὅτι τὸν
[2, 4]   αὐτῶν, οἷον τί τὸ νοητικὸν     τὸ αἰσθητικὸν τὸ θρεπτικόν,
[2, 4]   τὸ νοητικὸν τὸ αἰσθητικὸν     τὸ θρεπτικόν, πρότερον ἔτι λεκτέον
[2, 12]   ὀσμᾶσθαι παρὰ τὸ πάσχειν τι;     τὸ μὲν ὀσμᾶσθαι αἰσθάνεσθαι,
[2, 4]   μεταβολὴ πᾶσιν εἰς τὸ ἀντικείμενον     τὸ μεταξύ. Ἔτι πάσχει τι
[2, 7]   τὸ διαφανὲς καὶ τὸ ἀόρατον     τὸ μόλις ὁρώμενον, οἷον δοκεῖ
[2, 7]   ἐπιθῇ τὸ αἰσθητήριον τὸ ψοφοῦν     τὸ ὄζον, οὐδεμίαν αἴσθησιν ποιήσει.
[2, 4]   τροφὴ τὸ τελευταῖον προσγινόμενον     τὸ πρῶτον, ἔχει διαφοράν. Εἰ
[2, 8]   Πότερον δὲ ψοφεῖ τὸ τυπτόμενον     τὸ τύπτον; καὶ ἄμφω,
[2, 12]   σημεῖον, λαμβάνει δὲ τὸ χρυσοῦν     τὸ χαλκοῦν σημεῖον, ἀλλ' οὐχ
[2, 9]   ὀσμή, οὕτως ὡς ψόφος     τὸ χρῶμα. Αἴτιον δ' ὅτι
[2, 7]   ἐντελεχείᾳ διαφανὲς ὑπὸ πυρὸς     τοιούτου οἷον τὸ ἄνω σῶμα·
[2, 7]   τι καὶ οὕτως) ἀλλὰ πυρὸς     τοιούτου τινὸς παρουσία ἐν τῷ
[2, 9]   τῶν ὀσφραντῶν ἄνευ τοῦ λυπηροῦ     τοῦ ἡδέος, ὡς οὐκ ὄντος
[2, 4]   αὐτὸ φαίνεται μόνον τῶν σωμάτων  {ἢ   τῶν στοιχείων} τρεφόμενον καὶ αὐξόμενον,
[2, 11]   ἄδηλον· ἐξ ἀέρος μὲν γὰρ     ὕδατος ἀδύνατον συστῆναι τὸ ἔμψυχον
[2, 9]   διὰ τοῦ μεταξύ, οἷον ἀέρος     ὕδατος· καὶ γὰρ τὰ ἔνυδρα
[2, 4]   οὐ πυρός, καὶ λόγου μᾶλλον     ὕλης. Ἐπεὶ δ' αὐτὴ
[2, 12]   ὑπ' ὀσμῆς τὸ ἀδύνατον ὀσφρανθῆναι,     ὑπὸ χρώματος τὸ μὴ δυνάμενον
[2, 10]   ἀγεύστου, τοῦτο δὲ τὸ μικρὸν     φαῦλον ἔχον χυμὸν φθαρτικὸν
[2, 10]   δ' ἐὰν πεφυκὸς μὴ ἔχῃ     φαύλως, ὥσπερ τὸ ἄπουν καὶ
[2, 10]   μικρὸν φαῦλον ἔχον χυμὸν     φθαρτικὸν τῆς γεύσεως. Δοκεῖ δ'
[2, 12]   σημεῖον, ἀλλ' οὐχ χρυσὸς     χαλκός· ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 8]   οὕτως ἀνακλᾶται ὥσπερ ἀφ' ὕδατος     χαλκοῦ καί τινος ἄλλου
[2, 12]   ἑκάστου ὑπὸ τοῦ ἔχοντος χρῶμα     χυμὸν ψόφον πάσχει, ἀλλ'
[2, 12]   τοῦ ἔχοντος χρῶμα χυμὸν     ψόφον πάσχει, ἀλλ' οὐχ
[2, 1]   ἐντελέχεια τοῦ σώματος ψυχὴ  ἢ>   ὥσπερ πλωτὴρ πλοίου. Τύπῳ μὲν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/12/2009