Livre, Pages |
[2, 7] |
λεκτέον
τί
ἐστιν.
Ἔστι
δή
|
τι |
διαφανές.
Διαφανὲς
δὲ
λέγω
ὃ |
[2, 10] |
ὡς
ὕλῃ·
τοῦτο
δ'
ἁπτόν
|
τι. |
Διὸ
κἂν
εἰ
ἐν
ὕδατι |
[2, 12] |
ἕτερον·
μέγεθος
μὲν
γὰρ
ἄν
|
τι |
εἴη
τὸ
αἰσθανόμενον,
οὐ
μὴν |
[2, 7] |
ὑπὸ
τοῦ
μεταξύ,
ὥστ'
ἀναγκαῖόν
|
τι |
εἶναι
μεταξύ·
κενοῦ
δὲ
γενομένου |
[2, 4] |
γῆν;
διασπασθήσεται
γάρ,
εἰ
μή
|
τι |
ἔσται
τὸ
κωλύον·
εἰ
δ' |
[2, 11] |
μόριον·
τὸ
γὰρ
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
|
τι |
ἐστίν·
ὥστε
τὸ
ποιοῦν,
οἷον |
[2, 1] |
καθ'
αὑτὸ
οὐκ
ἔστι
τόδε
|
τι, |
ἕτερον
δὲ
μορφὴν
καὶ
εἶδος, |
[2, 12] |
τὸ
ὀσμᾶσθαι
παρὰ
τὸ
πάσχειν
|
τι; |
ἢ
τὸ
μὲν
ὀσμᾶσθαι
αἰσθάνεσθαι, |
[2, 10] |
μήτε
ἀδύνατον
ὑγραίνεσθαι·
πάσχει
γάρ
|
τι |
ἡ
γεῦσις
ὑπὸ
τοῦ
γευστοῦ, |
[2, 4] |
ἢ
τὸ
μεταξύ.
Ἔτι
πάσχει
|
τι |
ἡ
τροφὴ
ὑπὸ
τοῦ
τρεφομένου, |
[2, 2] |
ἄνευ
σώματος
εἶναι
μήτε
σῶμά
|
τι |
ἡ
ψυχή·
σῶμα
μὲν
γὰρ |
[2, 11] |
αἰσθανόμεθα
τῷ
τὸ
μεταξὺ
ποιεῖν
|
τι |
ἡμᾶς,
τῶν
δὲ
ἁπτῶν
οὐχ |
[2, 2] |
γὰρ
οὐκ
ἔστι,
σώματος
δέ
|
τι, |
καὶ
διὰ
τοῦτο
ἐν
σώματι |
[2, 8] |
ἐνέργειαν
ψόφος
ἀεί
τινος
πρός
|
τι |
καὶ
ἔν
τινι·
πληγὴ
γάρ |
[2, 8] |
πᾶν
ψοφεῖ
τύπτοντός
τινος
καί
|
τι |
καὶ
ἔν
τινι,
τοῦτο
δ' |
[2, 2] |
καὶ
ὑγίεια
μορφὴ
καὶ
εἶδός
|
τι |
καὶ
λόγος
καὶ
οἷον
ἐνέργεια |
[2, 4] |
ἔμψυχον,
αὐξητικόν,
ᾗ
δὲ
τόδε
|
τι |
καὶ
οὐσία,
τροφή
(σώζει
γὰρ |
[2, 7] |
οὐδενός
(εἴη
γὰρ
ἂν
σῶμά
|
τι |
καὶ
οὕτως)
ἀλλὰ
πυρὸς
ἢ |
[2, 10] |
~(Τὸ
δὲ
γευστόν
ἐστιν
ἁπτόν
|
τι· |
καὶ
τοῦτ'
αἴτιον
τοῦ
μὴ |
[2, 1] |
καθ'
ἣν
ἤδη
λέγεται
τόδε
|
τι, |
καὶ
τρίτον
τὸ
ἐκ
τούτων. |
[2, 1] |
ἕλκει
τὴν
τροφήν.
Εἰ
δή
|
τι |
κοινὸν
ἐπὶ
πάσης
ψυχῆς
δεῖ |
[2, 5] |
βουληθεὶς
δυνατὸς
θεωρεῖν,
ἂν
μή
|
τι |
κωλύσῃ
τῶν
ἔξωθεν·
ὁ
δ' |
[2, 11] |
αἴσθησις,
οἷον
εἴ
τις
σῶμά
|
τι |
λευκὸν
ἐπὶ
τοῦ
ὄμματος
θείη |
[2, 12] |
τὰ
φυτὰ
οὐκ
αἰσθάνεται,
ἔχοντά
|
τι |
μόριον
ψυχικὸν
καὶ
πάσχοντά
τι |
[2, 11] |
ἐστὶ
δύο
σωμάτων
μεταξὺ
σῶμά
|
τι, |
οὐκ
ἐνδέχεται
ταῦτα
ἀλλήλων
ἅπτεσθαι, |
[2, 7] |
ὀσμῆς
δ'
ἀνώνυμον·
κοινὸν
γάρ
|
τι |
πάθος
ἐπ'
ἀέρος
καὶ
ὕδατος |
[2, 11] |
Καὶ
γὰρ
νῦν
εἴ
τίς
|
τι> |
περὶ
τὴν
σάρκα
περιτείνειεν
οἷον |
[2, 12] |
δὲ
τὸ
ὀσφραντὸν
ὀσμή,
εἴ
|
τι |
ποιεῖ,
τὴν
ὄσφρησιν
ἡ
ὀσμὴ |
[2, 11] |
τὸ
ἔμψυχον
σῶμα·
δεῖ
γάρ
|
τι |
στερεὸν
εἶναι·
λείπεται
δὴ
μικτὸν |
[2, 12] |
ἀήρ
(ὄζει
γὰρ
ὥσπερ
παθών
|
τι) |
τί
οὖν
ἐστι
τὸ
ὀσμᾶσθαι |
[2, 4] |
εἶναι·
ᾗ
μὲν
γὰρ
ποσόν
|
τι |
τὸ
ἔμψυχον,
αὐξητικόν,
ᾗ
δὲ |
[2, 3] |
νοῦς,
οἷον
ἀνθρώποις
καὶ
εἴ
|
τι |
τοιοῦτον
ἕτερον
ἔστιν
ἢ
τιμιώτερον. |
[2, 7] |
γὰρ
ἀδύνατόν
ἐστιν.
Πάσχοντος
γάρ
|
τι |
τοῦ
αἰσθητικοῦ
γίνεται
τὸ
ὁρᾶν· |
[2, 2] |
τοῦ
ζῆν
λεγομένου,
κἂν
ἕν
|
τι |
τούτων
ἐνυπάρχῃ
μόνον,
ζῆν
αὐτό |
[2, 3] |
ὁ
δὲ
χυμὸς
οἷον
ἥδυσμά
|
τι |
τούτων
ἐστίν.
Διασαφητέον
δὲ
περὶ |
[2, 3] |
ὀσμή,
ὁ
δὲ
χυμὸς
ἕν
|
τι |
τῶν
ἁπτῶν
ἐστιν.
Πεῖνα
δὲ |
[2, 1] |
αὐτῆς.
Λέγομεν
δὴ
γένος
ἕν
|
τι |
τῶν
ὄντων
τὴν
οὐσίαν,
ταύτης |
[2, 1] |
τῷ
τοιῳδὶ
σώματι,
καθάπερ
εἴ
|
τι |
τῶν
ὀργάνων
φυσικὸν
ἦν
σῶμα, |
[2, 12] |
ἄν
τις
εἰ
πάθοι
ἄν
|
τι |
ὑπ'
ὀσμῆς
τὸ
ἀδύνατον
ὀσφρανθῆναι, |
[2, 7] |
ἄνω
σῶμα·
καὶ
γὰρ
τούτῳ
|
τι |
ὑπάρχει
ἓν
καὶ
ταὐτόν.
Τί |
[2, 12] |
τι
μόριον
ψυχικὸν
καὶ
πάσχοντά
|
τι |
ὑπὸ
τῶν
ἁπτῶν
(καὶ
γὰρ |
[2, 8] |
τυπτόμενον·
ὥστε
τὸ
ψοφοῦν
πρός
|
τι |
ψοφεῖ·
πληγὴ
δ'
οὐ
γίνεται |
[2, 5] |
Ἔστι
μὲν
γὰρ
οὕτως
ἐπιστῆμόν
|
τι |
ὡς
ἂν
εἴποιμεν
ἄνθρωπον
ἐπιστήμονα |