Livre, Pages |
[2, 7] |
δῆλον.
Τὸ
δὲ
μεταξὺ
ψόφων
|
μὲν |
ἀήρ,
ὀσμῆς
δ'
ἀνώνυμον·
κοινὸν |
[2, 11] |
καὶ
τῶν
ψοφητικῶν,
ὅτι
ἐκείνων
|
μὲν |
αἰσθανόμεθα
τῷ
τὸ
μεταξὺ
ποιεῖν |
[2, 12] |
αἰσθήσεως
δεῖ
λαβεῖν
ὅτι
ἡ
|
μὲν |
αἴσθησίς
ἐστι
τὸ
δεκτικὸν
τῶν |
[2, 9] |
καὶ
τὸ
ὀσφραντικὸν
αἰσθητήριον
τοῖς
|
μὲν |
ἀκαλυφὲς
εἶναι,
ὥσπερ
τὸ
ὄμμα, |
[2, 10] |
τε
καὶ
σιγῆς,
ὧν
τὸ
|
μὲν |
ἀκουστὸν
τὸ
δ'
οὐκ
ἀκουστόν, |
[2, 7] |
ἔχειν
αἴσθησιν
ὀσμῆς.
Ἀλλ'
ὁ
|
μὲν |
ἄνθρωπος,
καὶ
τῶν
πεζῶν
ὅσα |
[2, 4] |
Εἰ
δ'
ἄμφω,
ἀλλ'
ἡ
|
μὲν |
ἄπεπτος
ἡ
δὲ
πεπεμμένη,
ἀμφοτέρως |
[2, 2] |
ἐναντίους
τόπους·
οὐ
γὰρ
ἄνω
|
μὲν |
αὔξεται,
κάτω
δ'
οὔ,
ἀλλ' |
[2, 4] |
καὶ
αὔξησις
κατὰ
ψυχήν·
ἡ
|
μὲν |
γὰρ
αἴσθησις
ἀλλοίωσίς
τις
εἶναι |
[2, 2] |
καὶ
φαντασίαν
καὶ
ὄρεξιν·
ὅπου
|
μὲν |
γὰρ
αἴσθησις,
καὶ
λύπη
τε |
[2, 12] |
τὸ
δ'
εἶναι
ἕτερον·
μέγεθος
|
μὲν |
γὰρ
ἄν
τι
εἴη
τὸ |
[2, 1] |
ἦν
σῶμα,
οἷον
πέλεκυς·
ἦν
|
μὲν |
γὰρ
ἂν
τὸ
πελέκει
εἶναι |
[2, 9] |
τὸ
τῶν
ἀνθρώπων
γένος.
Ἔοικε
|
μὲν |
γὰρ
ἀνάλογον
ἔχειν
πρὸς
τὴν |
[2, 4] |
ἐνδέχοιτο
τὴν
τροφὴν
λέγειν·
ᾗ
|
μὲν |
γὰρ
ἄπεπτος,
τὸ
ἐναντίον
τῷ |
[2, 7] |
παρὰ
τὰ
φαινόμενα·
ἐν
μικρῷ
|
μὲν |
γὰρ
διαστήματι
λάθοι
ἄν,
ἀπ' |
[2, 8] |
δὲ
διττὸς
ὁ
ψόφος·
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
ἐνέργειά
τις,
ὁ
δὲ |
[2, 3] |
αἰσθητικόν,
καὶ
τὸ
ὀρεκτικόν·
ὄρεξις
|
μὲν |
γὰρ
ἐπιθυμία
καὶ
θυμὸς
καὶ |
[2, 2] |
περὶ
τὰς
αἰσθήσεις
συμβέβηκεν·
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
ἔχει
πάσας,
τὰ
δὲ |
[2, 9] |
πρὸς
τὰ
τῶν
σκληροφθάλμων-
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
ἔχει
φράγμα
καὶ
ὥσπερ |
[2, 11] |
τοῦτο
νῦν
ἄδηλον·
ἐξ
ἀέρος
|
μὲν |
γὰρ
ἢ
ὕδατος
ἀδύνατον
συστῆναι |
[2, 8] |
μεταφορὰν
ἀπὸ
τῶν
ἁπτῶν·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ὀξὺ
κινεῖ
τὴν
αἴσθησιν |
[2, 8] |
ἁφὴν
ὀξεῖ
καὶ
ἀμβλεῖ·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ὀξὺ
οἷον
κεντεῖ,
τὸ |
[2, 8] |
τις,
ὁ
δὲ
δύναμις·
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
οὔ
φαμεν
ἔχειν
ψόφον, |
[2, 2] |
σῶμά
τι
ἡ
ψυχή·
σῶμα
|
μὲν |
γὰρ
οὐκ
ἔστι,
σώματος
δέ |
[2, 5] |
ἁπλῶς
ἐλέγομεν
περὶ
αὐτῶν.
Ἔστι
|
μὲν |
γὰρ
οὕτως
ἐπιστῆμόν
τι
ὡς |
[2, 4] |
τροφῇ
καὶ
αὐξητικῷ
εἶναι·
ᾗ
|
μὲν |
γὰρ
ποσόν
τι
τὸ
ἔμψυχον, |
[2, 9] |
παρ'
ἄλλο
δὲ
μηδέν·
οἱ
|
μὲν |
γὰρ
σκληρόσαρκοι
ἀφυεῖς
τὴν
διάνοιαν, |
[2, 9] |
αἴσθησιν
τὸν
ἄνθρωπον
ἀκριβεστάτην·
ἐν
|
μὲν |
γὰρ
ταῖς
ἄλλαις
λείπεται
πολλῶν |
[2, 5] |
τοῦ
ἀνομοίου,
καθάπερ
εἴπομεν·
πάσχει
|
μὲν |
γὰρ
τὸ
ἀνόμοιον,
πεπονθὸς
δ' |
[2, 3] |
ἐφεξῆς
οὕτως
ἔχουσι,
σκεπτέον.
Άνευ
|
μὲν |
γὰρ
τοῦ
θρεπτικοῦ
τὸ
αἰσθητικὸν |
[2, 4] |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἡ
ψυχή·
ἡ
|
μὲν |
γὰρ
τοῦ
πυρὸς
αὔξησις
εἰς |
[2, 3] |
ἐλάχιστα
λογισμὸν
καὶ
διάνοιαν·
οἷς
|
μὲν |
γὰρ
ὑπάρχει
λογισμὸς
τῶν
φθαρτῶν, |
[2, 8] |
καὶ
τὴν
διάλεκτον,
ὧν
ἡ
|
μὲν |
γεῦσις
ἀναγκαῖον
(διὸ
καὶ
πλείοσιν |
[2, 11] |
ἄλλως,
καθάπερ
νῦν
δοκεῖ
ἡ
|
μὲν |
γεῦσις
καὶ
ἡ
ἁφὴ
τῷ |
[2, 9] |
καθ'
ὁμοιότητα
τῶν
πραγμάτων,
ἡ
|
μὲν |
γλυκεῖα
κρόκου
καὶ
μέλιτος,
ἡ |
[2, 9] |
(Ἔστι
δ'
ὥσπερ
χυμὸς
ὁ
|
μὲν |
γλυκὺς
ὁ
δὲ
πικρός,
οὕτω |
[2, 7] |
τὸ
αἴτημα.
(Ἔστι
δὲ
χρώματος
|
μὲν |
δεκτικὸν
τὸ
ἄχρουν,
ψόφου
δὲ |
[2, 8] |
κινησόμενον
μέρος
καὶ
ἔμψυχον†
Αὐτὸς
|
μὲν |
δὴ
ἄψοφον
ὁ
ἀὴρ
διὰ |
[2, 1] |
~(Τὰ
|
μὲν |
δὴ
ὑπὸ
τῶν
πρότερον
παραδεδομένα |
[2, 5] |
ἐνεργείᾳ
γίνονται
ἐπιστήμονες,
(ἀλλ'
ὁ
|
μὲν |
διὰ
μαθήσεως
ἀλλοιωθεὶς
καὶ
πολλάκις |
[2, 8] |
βαρὺ
βραδύ,
ἀλλὰ
γίνεται
τοῦ
|
μὲν |
διὰ
τὸ
τάχος
ἡ
κίνησις |
[2, 1] |
ἐγρήγορσίς
ἐστιν,
ἀνάλογον
δ'
ἡ
|
μὲν |
ἐγρήγορσις
τῷ
θεωρεῖν,
ὁ
δ' |
[2, 2] |
οὐσίας,
καθάπερ
εἴπομεν,
ὧν
τὸ
|
μὲν |
εἶδος,
τὸ
δὲ
ὕλη,
τὸ |
[2, 8] |
ὠθεῖ,
διὰ
τὸ
κινεῖν
τὸ
|
μὲν |
ἐν
ὀλίγῳ
τὸ
δὲ
ἐν |
[2, 7] |
τοσοῦτον
φανερόν
ἐστιν,
ὅτι
τὸ
|
μὲν |
ἐν
φωτὶ
ὁρώμενον
χρῶμα
(διὸ |
[2, 5] |
ἐστι
τῇ
ψυχῇ.
Διὸ
νοῆσαι
|
μὲν |
ἐπ'
αὐτῷ,
ὁπόταν
βούληται,
αἰσθάνεσθαι |
[2, 9] |
μυκτῆρος
ἐντὸς
τεθῇ·
καὶ
τὸ
|
μὲν |
ἐπ'
αὐτῷ
τιθέμενον
τῷ
αἰσθητηρίῳ |
[2, 2] |
καὶ
ὅλῳ,
τούτων
δ'
ἡ
|
μὲν |
ἐπιστήμη
τε
καὶ
ὑγίεια
μορφὴ |
[2, 2] |
ᾧ
ἐπιστάμεθα
(λέγομεν
δὲ
τὸ
|
μὲν |
ἐπιστήμην
τὸ
δὲ
ψυχήν,
ἑκατέρῳ |
[2, 7] |
χρῶμά
τε
καὶ
ὃ
λόγῳ
|
μὲν |
ἔστιν
εἰπεῖν,
ἀνώνυμον
δὲ
τυγχάνει |
[2, 6] |
χυμοῦ,
ἡ
δ'
ἁφὴ
πλείους
|
{μὲν} |
ἔχει
διαφοράς,
ἀλλ'
ἑκάστη
γε |
[2, 1] |
ἀρχαί.
Τῶν
δὲ
φυσικῶν
τὰ
|
μὲν |
ἔχει
ζωήν,
τὰ
δ'
οὐκ |
[2, 3] |
Καὶ
τῶν
αἰσθητικῶν
δὲ
τὰ
|
μὲν |
ἔχει
τὸ
κατὰ
τόπον
κινητικόν, |
[2, 9] |
οὕτω
καὶ
ὀσμαί,
ἀλλὰ
τὰ
|
μὲν |
ἔχουσι
τὴν
ἀνάλογον
ὀσμὴν
καὶ |
[2, 4] |
ποιῆσαι
ἕτερον
οἷον
αὐτό,
ζῷον
|
μὲν |
ζῷον,
φυτὸν
δὲ
φυτόν,
ἵνα |
[2, 6] |
συμβεβηκός.
Τῶν
δὲ
δυοῖν
τὸ
|
μὲν |
ἴδιόν
ἐστιν
ἑκάστης
αἰσθήσεως,
τὸ |
[2, 6] |
τὸ
αἰσθητὸν
τριχῶς,
ὧν
δύο
|
μὲν |
καθ'
αὑτά
φαμεν
αἰσθάνεσθαι,
τὸ |
[2, 4] |
καὶ
τὸ
πηδά-
λιον,
τὸ
|
μὲν |
κινοῦν
καὶ
κινούμενον,
τὸ
δὲ |
[2, 4] |
μετέχειν
ἕκαστον,
κοινωνεῖ
ταύτῃ,
τὸ
|
μὲν |
μᾶλλον
τὸ
δ'
ἧττον,
καὶ |
[2, 2] |
τῆς
ἐν
αὐτοῖς
ψυχῆς
ἐντελεχείᾳ
|
μὲν |
μιᾶς
ἐν
ἑκάστῳ
φυτῷ,
δυνάμει |
[2, 6] |
κοινὸν
πασῶν.
Λέγω
δ'
ἴδιον
|
μὲν |
ὃ
μὴ
ἐνδέχεται
ἑτέρᾳ
αἰσθήσει |
[2, 10] |
ὁ
βίαιος)
ἀόρατον
δὲ
τὸ
|
μὲν |
ὅλως
λέγεται,
ὥσπερ
καὶ
ἐπ' |
[2, 9] |
καὶ
ἄπορον
φαίνεται
εἰ
πάντα
|
μὲν |
ὁμοίως
ὀσμᾶται,
ὁ
δ'
ἄνθρωπος |
[2, 7] |
δὲ
ἁφῆς
καὶ
γεύσεως
ἔχει
|
μὲν |
ὁμοίως,
οὐ
φαίνεται
δέ·
δι' |
[2, 7] |
Διαφανὲς
δὲ
λέγω
ὃ
ἔστι
|
μὲν |
ὁρατόν,
οὐ
καθ'
αὑτὸ
δὲ |
[2, 12] |
τὸ
πάσχειν
τι;
ἢ
τὸ
|
μὲν |
ὀσμᾶσθαι
αἰσθάνεσθαι,
ὁ
δ'
ἀὴρ |
[2, 7] |
ποιεῖ
τὴν
αἴσθησιν,
ἀλλ'
ὑπὸ
|
μὲν |
ὀσμῆς
καὶ
ψόφου
τὸ
μεταξὺ |
[2, 5] |
τρόπον
δυνατός
ἐστιν,
ἀλλ'
ὁ
|
μὲν |
ὅτι
τὸ
γένος
τοιοῦτον
καὶ |
[2, 4] |
δ'
οὗ
ἕνεκα
διττόν,
τὸ
|
μὲν |
οὗ,
τὸ
δὲ
ᾧ)
Ἐπεὶ |
[2, 3] |
οὐ
πᾶσι
λογισμός,
ἀλλὰ
τοῖς
|
μὲν |
οὐδὲ
φαντασία,
τὰ
δὲ
ταύτῃ |
[2, 8] |
ἀέρα
οὐδ'
ἀναπνέουσιν.
Δι'
ἣν
|
μὲν |
οὖν
αἰτίαν,
ἕτερός
ἐστι
λόγος. |
[2, 7] |
τὸ
οἰκεῖον
χρῶμα.
Δι'
ἣν
|
μὲν |
οὖν
αἰτίαν
ταῦτα
ὁρᾶται,
ἄλλος |
[2, 7] |
ὅλως
οὐθὲν
ὀφθήσεται.
Δι'
ἣν
|
μὲν |
οὖν
αἰτίαν
τὸ
χρῶμα
ἀναγκαῖον |
[2, 9] |
θείου
καὶ
τῶν
τοιούτων.
Ὀσφραίνεσθαι
|
μὲν |
οὖν
ἀναγκαῖον,
ἀλλ'
οὐκ
ἀναπνέοντα. |
[2, 1] |
κυρίως
ἡ
ἐντελέχειά
ἐστιν.
Καθόλου
|
μὲν |
οὖν
εἴρηται
τί
ἐστιν
ἡ |
[2, 5] |
τὸν
οἰκοδόμον
ὅταν
οἰκοδομῇ.
Τὸ
|
μὲν |
οὖν
εἰς
ἐντελέχειαν
ἄγειν
ἐκ |
[2, 11] |
τοῦ
ἁπτικοῦ
ἡ
σάρξ.
Ἁπταὶ
|
μὲν |
οὖν
εἰσὶν
αἱ
διαφοραὶ
τοῦ |
[2, 2] |
οἰκείᾳ
ὕλῃ
πέφυκεν
ἐγγίνεσθαι.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
ἐντελέχειά
τίς
ἐστι
καὶ |
[2, 7] |
οὐσία
πέφυκεν
ἑκάστης
αἰσθήσεως.
~(Οὗ
|
μὲν |
οὖν
ἐστιν
ἡ
ὄψις,
τοῦτ' |
[2, 2] |
ὑπάρχει
δύναμις
ἄλλη
(ψυχῆς.
Τὸ
|
μὲν |
οὖν
ζῆν
διὰ
τὴν
ἀρχὴν |
[2, 1] |
τὸ
δυνάμει
τοιονδὶ
σῶμα.
Ὡς
|
μὲν |
οὖν
ἡ
τμῆσις
καὶ
ἡ |
[2, 4] |
πᾶν
ἔμψυχον
ἔχει
θερμότητα.
Τύπῳ
|
μὲν |
οὖν
ἡ
τροφὴ
τί
ἐστιν |
[2, 11] |
αὐτὸ
μόριον
καὶ
χυμοῦ.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
καὶ
ἡ
ἄλλη
σὰρξ |
[2, 3] |
θεωρητικοῦ
νοῦ
ἕτερος
λόγος.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
ὁ
περὶ
τούτων
ἑκάστου |
[2, 5] |
ἐπιστάμενος
τόδε
τὸ
Α.
Ἀμφότεροι
|
μὲν |
οὖν
οἱ
πρῶτοι,
κατὰ
δύναμιν |
[2, 1] |
καὶ
τὸ
σῶμα
ζῷον.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
οὐκ
ἔστιν
ἡ
ψυχὴ |
[2, 5] |
ἤδη
ἐντελεχείᾳ,
καθάπερ
εἴρηται.
Πάσχει
|
μὲν |
οὖν
οὐχ
ὅμοιον
ὄν,
πεπονθὸς |
[2, 1] |
ἢ>
ὥσπερ
πλωτὴρ
πλοίου.
Τύπῳ
|
μὲν |
οὖν
ταύτῃ
διωρίσθω
καὶ
ὑπογεγράφθω |
[2, 12] |
ᾧ
ἡ
τοιαύτη
δύναμις.
Ἔστι
|
μὲν |
οὖν
ταὐτόν,
τὸ
δ'
εἶναι |
[2, 7] |
ὑπάρχει
ἓν
καὶ
ταὐτόν.
Τί
|
μὲν |
οὖν
τὸ
διαφανὲς
καὶ
τί |
[2, 8] |
τὸ
τοῦ
λείου
ἐπίπεδον.
Ψοφητικὸν
|
μὲν |
οὖν
τὸ
κινητικὸν
ἑνὸς
ἀέρος |
[2, 10] |
μίγνυσθαι,
οὐδὲ
ταῖς
ἀπορροίαις.
Ὡς
|
μὲν |
οὖν
τὸ
μεταξὺ
οὐθὲν
ἔστιν· |
[2, 6] |
τὸ
ψοφοῦν
ἢ
ποῦ.
Τὰ
|
μὲν |
οὖν
τοιαῦτα
λέγεται
ἴδια
ἑκάστης, |
[2, 4] |
οὐ
τρέφει
τὸ
ὕδωρ.
Ἐν
|
μὲν |
οὖν
τοῖς
ἁπλοῖς
σώμασι
ταῦτ' |
[2, 7] |
γίνεται
τὸ
ὁρᾶν·
ὑπ'
αὐτοῦ
|
μὲν |
οὖν
τοῦ
ὁρωμένου
χρώματος
ἀδύνατον· |
[2, 11] |
ὥσπερ
τὰ
φθαρτικά.
Καθ'
ἑκάστην
|
μὲν |
οὖν
τῶν
αἰσθήσεων
εἴρηται
τύπῳ. |
[2, 8] |
τὸ
δὲ
βραδὺ
εἶναι.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
ψόφου
ταύτῃ
διωρίσθω.
Ἡ |
[2, 4] |
σωμάτων
ἡ
ψυχὴ
αἰτία.
Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
ὡς
οὐσία,
δῆλον·
τὸ |
[2, 5] |
ὂν
καὶ
τὸ
ἐνεργείᾳ.
Πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
ὡς
τοῦ
αὐτοῦ
ὄντος |
[2, 4] |
αὐτὸ
ἀλλ'
οἷον
αὐτό,
ἀριθμῷ
|
μὲν |
οὐχ
ἕν,
εἴδει
δ'
ἕν. |
[2, 9] |
καὶ
ἀνοσφράντου.
Ἀνόσφραντον
δὲ
τὸ
|
μὲν |
παρὰ
τὸ
ὅλως
ἀδύνατον
εἶναι> |
[2, 3] |
σχημάτων
λόγος
κοινός,
ὃς
ἐφαρμόσει
|
μὲν |
πᾶσιν,
ἴδιος
δ'
οὐδενὸς
ἔσται |
[2, 3] |
καὶ
δίψα
ἐπιθυμία,
καὶ
ἡ
|
μὲν |
πεῖνα
ξηροῦ
καὶ
θερμοῦ,
ἡ |
[2, 11] |
καὶ
τὸ
ὀσφραντόν·
ἀλλὰ
τὰ
|
μὲν |
πόρρωθεν,
τὰ
δ'
ἐγγύθεν,
διὸ |
[2, 5] |
φύσιν.
Οῦ
δ'
αἰσθητικοῦ
ἡ
|
μὲν |
πρώτη
μεταβολὴ
γίνεται
ὑπὸ
τοῦ |
[2, 7] |
ἡ
γὰρ
αὐτὴ
φύσις
ὁτὲ
|
μὲν |
σκότος
ὁτὲ
δὲ
φῶς
ἐστιν. |
[2, 4] |
αὔξησιν
συμβαίνειν
τοῖς
φυτοῖς
κάτω
|
μὲν |
συρριζουμένοις
διὰ
τὸ
τὴν
γῆν |
[2, 5] |
θεωρεῖν·
διαφέρει
δέ,
ὅτι
τοῦ
|
μὲν |
τὰ
ποιητικὰ
τῆς
ἐνεργείας
ἔξωθεν, |
[2, 10] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
χρωμάτων,
ἁπλᾶ
|
μὲν |
τἀναντία,
τὸ
γλυκὺ
καὶ
τὸ |
[2, 8] |
ἐν
πολλῷ,
ὥστε
συμβαίνει
τὸ
|
μὲν |
ταχὺ
τὸ
δὲ
βραδὺ
εἶναι. |
[2, 2] |
μόνον
ἢ
καὶ
τόπῳ,
περὶ
|
μὲν |
τινῶν
τούτων
οὐ
χαλεπὸν
ἰδεῖν, |
[2, 10] |
τὸ
πικρόν,
ἐχόμενα
δὲ
τοῦ
|
μὲν |
τὸ
λιπαρόν,
τοῦ
δὲ
τὸ |
[2, 4] |
δ'
ἔχει·
φασὶ
γὰρ
οἱ
|
μὲν |
τὸ
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ
τρέφεσθαι, |
[2, 4] |
ἑαυτό,
ἀλλὰ
σώζει.
Ὥσθ'
ἡ
|
μὲν |
τοιαύτη
τῆς
ψυχῆς
ἀρχὴ
δύναμίς |
[2, 9] |
καὶ
ἑκάστη
τῶν
αἰσθήσεων,
ἡ
|
μὲν |
τοῦ
ἀκουστοῦ
καὶ
ἀνηκούστου,
ἡ |
[2, 3] |
τοῖς
φυτοῖς.
Πάλιν
δ'
ἄνευ
|
μὲν |
τοῦ
ἁπτικοῦ
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων |
[2, 2] |
οἷον
ἐνέργεια
τοῦ
δεκτικοῦ,
ἡ
|
μὲν |
τοῦ
ἐπιστημονικοῦ,
ἡ
δὲ
τοῦ |
[2, 5] |
καὶ
τῶν
ἔξωθεν
ἀλλὰ
περὶ
|
μὲν |
τούτων
διασαφῆσαι
καιρὸς
γένοιτ'
ἂν |
[2, 4] |
τρέφεται
καὶ
τὸ
τρέφον,
τὸ
|
μὲν |
τρέφον
ἐστὶν
ἡ
πρώτη
ψυχή, |
[2, 4] |
τρέφεται
καὶ
τὸ
τρέφον,
τὸ
|
μὲν |
τρέφον
ἐστὶν
ἡ
πρώτη
ψυχή, |
[2, 3] |
τῶν
ἐμψύχων,
οἷον
ἐν
τετραγώνῳ
|
μὲν |
τρίγωνον,
ἐν
αἰσθητικῷ
δὲ
τὸ |
[2, 4] |
ταῦτ'
εἶναι
δοκεῖ
μάλιστα
τὸ
|
μὲν |
τροφὴ
τὸ
δὲ
τρεφόμενον.
Ἀπορίαν |
[2, 7] |
οἰκεῖον
χρῶμα·
ἔνια
γὰρ
ἐν
|
μὲν |
τῷ
φωτὶ
οὐχ
ὁρᾶται,
ἐν |
[2, 2] |
λαμβάνειν
τροφήν.
Χωρίζεσθαι
δὲ
τοῦτο
|
μὲν |
τῶν
ἄλλων
δυνατόν,
τὰ
δ' |
[2, 2] |
τῶν
εἰρημένων.
Ἔτι
δ'
ἐνίοις
|
μὲν |
τῶν
ζῴων
ἅπανθ'
ὑπάρχει
ταῦτα, |
[2, 2] |
δὲ
καὶ
{ᾧ}
ὑγιαίνομεν
τὸ
|
μὲν |
ὑγιείᾳ
τὸ
δὲ
μορίῳ
τινὶ |
[2, 10] |
Ἀναγκαῖον
ἄρα
ὑγρανθῆναι
τὸ
δυνάμενον
|
μὲν |
ὑγραίνεσθαι
σωζόμενον,
μὴ
ὑγρὸν
δέ, |
[2, 4] |
ἀλλήλοις
εἶναι
τροφή,
ἀλλὰ
τὸ
|
μὲν |
ὕδωρ
τῷ
πυρὶ
τροφή,
τὸ |
[2, 1] |
ἐκ
τούτων.
Ἔστι
δ'
ἡ
|
μὲν |
ὕλη
δύναμις,
τὸ
δ'
εἶδος |
[2, 2] |
ἐξ
ἀμφοῖν,
τούτων
δ'
ἡ
|
μὲν |
ὕλη
δύναμις,
τὸ
δὲ
εἶδος |
[2, 3] |
τῆς
ψυχῆς
αἱ
λεχθεῖσαι
τοῖς
|
μὲν |
ὑπάρχουσι
πᾶσαι,
καθάπερ
εἴπομεν,
τοῖς |
[2, 2] |
~(Ἐπεὶ
δ'
ἐκ
τῶν
ἀσαφῶν
|
μὲν |
φανερωτέρων
δὲ
γίνεται
τὸ
σαφὲς |
[2, 10] |
γάρ
τις
ἀμφοτέρου·
ἀλλὰ
τοῦ
|
μὲν |
φαύλη
καὶ
φθαρτική
{τῆς
γεύσεως} |
[2, 5] |
οὐδὲ
τὸ
πάσχειν,
ἀλλὰ
τὸ
|
μὲν |
φθορά
τις
ὑπὸ
τοῦ
ἐναντίου, |
[2, 3] |
τόπον,
διανοητικόν.
Ὑπάρχει
δὲ
τοῖς
|
μὲν |
φυτοῖς
τὸ
θρεπτικὸν
μόνον,
ἑτέροις |
[2, 8] |
ὅσα
λεῖα
καὶ
κοῖλα·
ὁ
|
μὲν |
χαλκὸς
ὅτι
λεῖος,
τὰ
δὲ |
[2, 7] |
ὄψιν,
οὐκ
ὄψεται·
ἀλλὰ
τὸ
|
μὲν |
χρῶμα
κινεῖ
τὸ
διαφανές,
οἷον |
[2, 5] |
λέγοιτο
καὶ
ἡ
αἴσθησις,
ἡ
|
μὲν |
ὡς
δυνάμει,
ἡ
δὲ
ὡς |
[2, 1] |
Αὕτη
δὲ
λέγεται
διχῶς,
ἡ
|
μὲν |
ὡς
ἐπιστήμη,
ἡ
δ'
ὡς |
[2, 1] |
ἐντελέχεια,
καὶ
τοῦτο
διχῶς,
τὸ
|
μὲν |
ὡς
ἐπιστήμη,
τὸ
δ'
ὡς |
[2, 5] |
καὶ
ἐνεργείᾳ
ὄντος.
Διὸ
ἔστι
|
μὲν |
ὡς
ὑπὸ
τοῦ
ὁμοίου
πάσχει, |
[2, 5] |
τοῦ
δυνάμει
λεγομένου,
ἀλλὰ
τοῦ
|
μὲν |
ὥσπερ
ἂν
εἴποιμεν
τὸν
παῖδα |