Livre, Pages
[2, 11]	αἰσθανόμεθα, ἀλλὰ τῶν ὑπερβολῶν, ὡς	τῆς	αἰσθήσεως οἷον μεσότητός τινος οὔσης
[2, 8]	δ' ἐστὶν αὐτοῦ μεταξὺ καὶ	τῆς	ἀκοῆς ἐμποιῆσαι ψόφον ἐνεργείᾳ) γίνεται
[2, 8]	πεζὰ τῶν ἄλλων. Δεῖται δὲ	τῆς	ἀναπνοῆς καὶ ὁ περὶ τὴν
[2, 4]	ἁπλῶς αἰτία τῆς τροφῆς καὶ	τῆς	αὐξήσεως εἶναι· καὶ γὰρ αὐτὸ
[2, 2]	δὲ τὸ θρεπτικὸν δύναται χωρίζεσθαι	τῆς	ἁφῆς καὶ πάσης αἰσθήσεως, οὕτως
[2, 11]	ἐπὶ τῶν ἄλλων) καὶ ἐπὶ	τῆς	ἁφῆς μήτε θερμὸν μήτε ψυχρόν.
[2, 11]	αἰσθητήρια ἕτερα ὄντα. Ἐπὶ δὲ	τῆς	ἁφῆς τοῦτο νῦν ἄδηλον· ἐξ
[2, 10]	φαῦλον ἔχον χυμὸν ἢ φθαρτικὸν	τῆς	γεύσεως. Δοκεῖ δ' εἶναι ἀρχὴ
[2, 10]	τοῦ μὲν φαύλη καὶ φθαρτική	{τῆς	γεύσεως} τοῦ δὲ κατὰ φύσιν)
[2, 7]	φωτὸς καὶ γιγνομένου ποτὲ μεταξὺ	τῆς	γῆς καὶ τοῦ περιέχοντος, ἡμᾶς
[2, 11]	δ' ὅτι πλείους ἡ ἐπὶ	τῆς	γλώττης ἁφή· ἁπάντων γὰρ τῶν
[2, 2]	χωριζόμενα ἀπ' ἀλλήλων, ὡς οὔσης	τῆς	ἐν αὐτοῖς ψυχῆς ἐντελεχείᾳ μὲν
[2, 11]	αἰσθήσεως οἷον μεσότητός τινος οὔσης	τῆς	ἐν τοῖς αἰσθητοῖς ἐναντιώσεως. Καὶ
[2, 8]	πληγὴ τοῦ ἀναπνεομένου ἀέρος ὑπὸ	τῆς	ἐν τούτοις τοῖς μορίοις ψυχῆς
[2, 5]	ὅτι τοῦ μὲν τὰ ποιητικὰ	τῆς	ἐνεργείας ἔξωθεν, τὸ ὁρατὸν καὶ
[2, 2]	Περὶ δὲ τοῦ νοῦ καὶ	τῆς	θεωρητικῆς δυνάμεως οὐδέν πω φανερόν,
[2, 11]	εἶναι· λείπεται δὴ μικτὸν ἐκ	τῆς	καὶ τούτων εἶναι, οἷον βούλεται
[2, 8]	ἀκριβῶς αἰσθάνηται πάσας τὰς διαφορὰς	τῆς	κινήσεως. Διὰ ταῦτα δὲ καὶ
[2, 9]	τὰς λεγομένας. Ἀλλ' ἀδύνατον, εἴπερ	τῆς	ὀσμῆς αἰσθάνεται· ἡ γὰρ τοῦ
[2, 9]	τὰ εἴδη τῶν χυμῶν τοῖς	τῆς	ὀσμῆς, ἀλλ' ἀκριβεστέραν ἔχομεν τὴν
[2, 2]	τὸ ὑποκείμενον. Τριχῶς γὰρ λεγομένης	τῆς	οὐσίας, καθάπερ εἴπομεν, ὧν τὸ
[2, 2]	αἴτιον. Λέγομεν οὖν, ἀρχὴν λαβόντες	τῆς	σκέψεως, διωρίσθαι τὸ ἔμψυχον τοῦ
[2, 7]	ἔστι δὲ τὸ σκότος στέρησις	τῆς	τοιαύτης ἕξεως ἐκ διαφανοῦς, ὥστε
[2, 3]	ἡδέος ὄρεξις αὕτη. Ἔτι δὲ	τῆς	τροφῆς αἴσθησιν ἔχουσιν· ἡ γὰρ
[2, 3]	αἴσθησιν ἔχουσιν· ἡ γὰρ ἁφὴ	τῆς	τροφῆς αἴσθησις· ξηροῖς γὰρ καὶ
[2, 4]	τοῦ πυρὸς φύσις ἁπλῶς αἰτία	τῆς	τροφῆς καὶ τῆς αὐξήσεως εἶναι·
[2, 4]	τρεφομένου, ἀλλ' οὐ τοῦτο ὑπὸ	τῆς	τροφῆς, ὥσπερ οὐδ' ὁ τέκτων
[2, 4]	ὥσπερ οὐδ' ὁ τέκτων ὑπὸ	τῆς	ὕλης, ἀλλ' ὑπ' ἐκεί- νου
[2, 12]	τῶν αἰσθητῶν, ἀλλὰ πάσχειν μετὰ	τῆς	ὕλης. Ἀπορήσειε δ' ἄν τις
[2, 12]	δεκτικὸν τῶν αἰσθητῶν εἰδῶν ἄνευ	τῆς	ὕλης, οἷον ὁ κηρὸς τοῦ
[2, 3]	ἐκ τούτων. ~(Τῶν δὲ δυνάμεων	τῆς	ψυχῆς αἱ λεχθεῖσαι τοῖς μὲν
[2, 4]	σώζει. Ὥσθ' ἡ μὲν τοιαύτη	τῆς	ψυχῆς ἀρχὴ δύναμίς ἐστιν οἵα
[2, 4]	Ἐπεὶ δ' ἡ αὐτὴ δύναμις	τῆς	ψυχῆς θρεπτικὴ καὶ γεννητική, περὶ
[2, 4]	τὰ τῶν φυτῶν, ὡς ἕνεκα	τῆς	ψυχῆς ὄντα· διττῶς δὲ τὸ
[2, 4]	πάντα γὰρ τὰ φυσικὰ σώματα	τῆς	ψυχῆς ὄργανα, καθάπερ τὰ τῶν
[2, 2]	δὲ λέγομεν τὸ τοιοῦτον μόριον	τῆς	ψυχῆς οὗ καὶ τὰ φυόμενα
[2, 2]	ὁρῶμεν καὶ περὶ ἑτέρας διαφορὰς	τῆς	ψυχῆς συμβαῖνον ἐπὶ τῶν ἐντόμων
[2, 2]	φθαρτοῦ. Τὰ δὲ λοιπὰ μόρια	τῆς	ψυχῆς φανερὸν ἐκ τούτων ὅτι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/12/2009