Livre, Pages |
[2, 11] |
αἰσθανόμεθα,
ἀλλὰ
τῶν
ὑπερβολῶν,
ὡς
|
τῆς |
αἰσθήσεως
οἷον
μεσότητός
τινος
οὔσης |
[2, 8] |
δ'
ἐστὶν
αὐτοῦ
μεταξὺ
καὶ
|
τῆς |
ἀκοῆς
ἐμποιῆσαι
ψόφον
ἐνεργείᾳ)
γίνεται |
[2, 8] |
πεζὰ
τῶν
ἄλλων.
Δεῖται
δὲ
|
τῆς |
ἀναπνοῆς
καὶ
ὁ
περὶ
τὴν |
[2, 4] |
ἁπλῶς
αἰτία
τῆς
τροφῆς
καὶ
|
τῆς |
αὐξήσεως
εἶναι·
καὶ
γὰρ
αὐτὸ |
[2, 2] |
δὲ
τὸ
θρεπτικὸν
δύναται
χωρίζεσθαι
|
τῆς |
ἁφῆς
καὶ
πάσης
αἰσθήσεως,
οὕτως |
[2, 11] |
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων)
καὶ
ἐπὶ
|
τῆς |
ἁφῆς
μήτε
θερμὸν
μήτε
ψυχρόν. |
[2, 11] |
αἰσθητήρια
ἕτερα
ὄντα.
Ἐπὶ
δὲ
|
τῆς |
ἁφῆς
τοῦτο
νῦν
ἄδηλον·
ἐξ |
[2, 10] |
φαῦλον
ἔχον
χυμὸν
ἢ
φθαρτικὸν
|
τῆς |
γεύσεως.
Δοκεῖ
δ'
εἶναι
ἀρχὴ |
[2, 10] |
τοῦ
μὲν
φαύλη
καὶ
φθαρτική
|
{τῆς |
γεύσεως}
τοῦ
δὲ
κατὰ
φύσιν) |
[2, 7] |
φωτὸς
καὶ
γιγνομένου
ποτὲ
μεταξὺ
|
τῆς |
γῆς
καὶ
τοῦ
περιέχοντος,
ἡμᾶς |
[2, 11] |
δ'
ὅτι
πλείους
ἡ
ἐπὶ
|
τῆς |
γλώττης
ἁφή·
ἁπάντων
γὰρ
τῶν |
[2, 2] |
χωριζόμενα
ἀπ'
ἀλλήλων,
ὡς
οὔσης
|
τῆς |
ἐν
αὐτοῖς
ψυχῆς
ἐντελεχείᾳ
μὲν |
[2, 11] |
αἰσθήσεως
οἷον
μεσότητός
τινος
οὔσης
|
τῆς |
ἐν
τοῖς
αἰσθητοῖς
ἐναντιώσεως.
Καὶ |
[2, 8] |
πληγὴ
τοῦ
ἀναπνεομένου
ἀέρος
ὑπὸ
|
τῆς |
ἐν
τούτοις
τοῖς
μορίοις
ψυχῆς |
[2, 5] |
ὅτι
τοῦ
μὲν
τὰ
ποιητικὰ
|
τῆς |
ἐνεργείας
ἔξωθεν,
τὸ
ὁρατὸν
καὶ |
[2, 2] |
Περὶ
δὲ
τοῦ
νοῦ
καὶ
|
τῆς |
θεωρητικῆς
δυνάμεως
οὐδέν
πω
φανερόν, |
[2, 11] |
εἶναι·
λείπεται
δὴ
μικτὸν
ἐκ
|
τῆς |
καὶ
τούτων
εἶναι,
οἷον
βούλεται |
[2, 8] |
ἀκριβῶς
αἰσθάνηται
πάσας
τὰς
διαφορὰς
|
τῆς |
κινήσεως.
Διὰ
ταῦτα
δὲ
καὶ |
[2, 9] |
τὰς
λεγομένας.
Ἀλλ'
ἀδύνατον,
εἴπερ
|
τῆς |
ὀσμῆς
αἰσθάνεται·
ἡ
γὰρ
τοῦ |
[2, 9] |
τὰ
εἴδη
τῶν
χυμῶν
τοῖς
|
τῆς |
ὀσμῆς,
ἀλλ'
ἀκριβεστέραν
ἔχομεν
τὴν |
[2, 2] |
τὸ
ὑποκείμενον.
Τριχῶς
γὰρ
λεγομένης
|
τῆς |
οὐσίας,
καθάπερ
εἴπομεν,
ὧν
τὸ |
[2, 2] |
αἴτιον.
Λέγομεν
οὖν,
ἀρχὴν
λαβόντες
|
τῆς |
σκέψεως,
διωρίσθαι
τὸ
ἔμψυχον
τοῦ |
[2, 7] |
ἔστι
δὲ
τὸ
σκότος
στέρησις
|
τῆς |
τοιαύτης
ἕξεως
ἐκ
διαφανοῦς,
ὥστε |
[2, 3] |
ἡδέος
ὄρεξις
αὕτη.
Ἔτι
δὲ
|
τῆς |
τροφῆς
αἴσθησιν
ἔχουσιν·
ἡ
γὰρ |
[2, 3] |
αἴσθησιν
ἔχουσιν·
ἡ
γὰρ
ἁφὴ
|
τῆς |
τροφῆς
αἴσθησις·
ξηροῖς
γὰρ
καὶ |
[2, 4] |
τοῦ
πυρὸς
φύσις
ἁπλῶς
αἰτία
|
τῆς |
τροφῆς
καὶ
τῆς
αὐξήσεως
εἶναι· |
[2, 4] |
τρεφομένου,
ἀλλ'
οὐ
τοῦτο
ὑπὸ
|
τῆς |
τροφῆς,
ὥσπερ
οὐδ'
ὁ
τέκτων |
[2, 4] |
ὥσπερ
οὐδ'
ὁ
τέκτων
ὑπὸ
|
τῆς |
ὕλης,
ἀλλ'
ὑπ'
ἐκεί-
νου |
[2, 12] |
τῶν
αἰσθητῶν,
ἀλλὰ
πάσχειν
μετὰ
|
τῆς |
ὕλης.
Ἀπορήσειε
δ'
ἄν
τις |
[2, 12] |
δεκτικὸν
τῶν
αἰσθητῶν
εἰδῶν
ἄνευ
|
τῆς |
ὕλης,
οἷον
ὁ
κηρὸς
τοῦ |
[2, 3] |
ἐκ
τούτων.
~(Τῶν
δὲ
δυνάμεων
|
τῆς |
ψυχῆς
αἱ
λεχθεῖσαι
τοῖς
μὲν |
[2, 4] |
σώζει.
Ὥσθ'
ἡ
μὲν
τοιαύτη
|
τῆς |
ψυχῆς
ἀρχὴ
δύναμίς
ἐστιν
οἵα |
[2, 4] |
Ἐπεὶ
δ'
ἡ
αὐτὴ
δύναμις
|
τῆς |
ψυχῆς
θρεπτικὴ
καὶ
γεννητική,
περὶ |
[2, 4] |
τὰ
τῶν
φυτῶν,
ὡς
ἕνεκα
|
τῆς |
ψυχῆς
ὄντα·
διττῶς
δὲ
τὸ |
[2, 4] |
πάντα
γὰρ
τὰ
φυσικὰ
σώματα
|
τῆς |
ψυχῆς
ὄργανα,
καθάπερ
τὰ
τῶν |
[2, 2] |
δὲ
λέγομεν
τὸ
τοιοῦτον
μόριον
|
τῆς |
ψυχῆς
οὗ
καὶ
τὰ
φυόμενα |
[2, 2] |
ὁρῶμεν
καὶ
περὶ
ἑτέρας
διαφορὰς
|
τῆς |
ψυχῆς
συμβαῖνον
ἐπὶ
τῶν
ἐντόμων |
[2, 2] |
φθαρτοῦ.
Τὰ
δὲ
λοιπὰ
μόρια
|
τῆς |
ψυχῆς
φανερὸν
ἐκ
τούτων
ὅτι |