Livre, Pages |
[2, 8] |
ἀκούειν
τῷ
κενῷ
καὶ
ἠχοῦντι,
|
ὅτι |
ἀκούομεν
τῷ
ἔχοντι
ὡρισμένον
τὸν |
[2, 7] |
μεταξύ·
κενοῦ
δὲ
γενομένου
οὐχ
|
ὅτι |
ἀκριβῶς,
ἀλλ'
ὅλως
οὐθὲν
ὀφθήσεται. |
[2, 5] |
καὶ
ἡ
ὕλη,
ὁ
δ'
|
ὅτι |
βουληθεὶς
δυνατὸς
θεωρεῖν,
ἂν
μή |
[2, 2] |
αὐτῆς·
οὐ
γὰρ
μόνον
τὸ
|
ὅτι |
δεῖ
τὸν
ὁριστικὸν
λόγον
δηλοῦν, |
[2, 11] |
αἰσθανοίμεθα
τῶν
ἁπτῶν
ἁπάντων
λανθάνοντος
|
ὅτι |
διείργει,
ὁμοίως
ἂν
ἔχοιμεν
ὥσπερ |
[2, 8] |
καὶ
ὅσα
στερεὰ
καὶ
λεῖα,
|
ὅτι |
δύναται
ψοφῆσαι
(τοῦτο
δ'
ἐστὶν |
[2, 11] |
τῶν
ὁρατῶν
καὶ
τῶν
ψοφητικῶν,
|
ὅτι |
ἐκείνων
μὲν
αἰσθανόμεθα
τῷ
τὸ |
[2, 7] |
δὲ
οὐ
τῷ
λόγῳ,
ἀλλ'
|
ὅτι |
ἐν
ἑαυτῷ
ἔχει
τὸ
αἴτιον |
[2, 11] |
τὸ
ἔσχατον.
ἷΗ
καὶ
δῆλον
|
ὅτι |
ἐντὸς
τὸ
τοῦ
ἁπτοῦ
αἰσθητικόν. |
[2, 7] |
οὐδ'
ᾗ
ἀὴρ
διαφανές,
ἀλλ'
|
ὅτι |
ἔστι
τις
φύσις
ἐνυπάρχουσα
ἡ |
[2, 2] |
δ'
ἐπὶ
τοσοῦτον
εἰρήσθω
μόνον,
|
ὅτι |
ἐστὶν
ἡ
ψυχὴ
τῶν
εἰρημένων |
[2, 2] |
τοῦ
συμπεράσματος·
ὁ
δὲ
λέγων
|
ὅτι |
ἐστὶν
ὁ
τετραγωνισμὸς
μέσης
εὕρεσις |
[2, 5] |
διαφορά,
διώρισται
δὲ
περὶ
αὐτῶν
|
ὅτι |
ἕτερα
καὶ
πῶς
ἕτερα,
χρῆσθαι |
[2, 2] |
τινές
φασιν·
τῷ
δὲ
λόγῳ
|
ὅτι |
ἕτερα,
φανερόν·
αἰσθητικῷ
γὰρ
εἶναι |
[2, 12] |
περὶ
πάσης
αἰσθήσεως
δεῖ
λαβεῖν
|
ὅτι |
ἡ
μὲν
αἴσθησίς
ἐστι
τὸ |
[2, 11] |
πρός
γε
ταύτην
τὴν
ἀπορίαν,
|
ὅτι |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων
αἰσθήσεων |
[2, 7] |
ἕξεως
ἐκ
διαφανοῦς,
ὥστε
δῆλον
|
ὅτι |
καὶ
ἡ
τούτου
παρουσία
τὸ |
[2, 8] |
μέλος
καὶ
διάλεκτον.
Ἔοικε
γάρ,
|
ὅτι |
καὶ
ἡ
φωνὴ
ταῦτ'
ἔχει. |
[2, 4] |
ὅμοιον
τῷ
ὁμοίῳ.
Ὥστε
φανερὸν
|
ὅτι |
λέγουσί
τινα
τρόπον
ἀμφότεροι
καὶ |
[2, 8] |
καὶ
κοῖλα·
ὁ
μὲν
χαλκὸς
|
ὅτι |
λεῖος,
τὰ
δὲ
κοῖλα
τῇ |
[2, 5] |
ὡς
ἂν
εἴποιμεν
ἄνθρωπον
ἐπιστήμονα
|
ὅτι |
ὁ
ἄνθρωπος
τῶν
ἐπιστημόνων
καὶ |
[2, 8] |
δὲ
τὸ
μόριον
οὐκ
ἔχουσιν
|
ὅτι |
οὐ
δέχονται
τὸν
ἀέρα
οὐδ' |
[2, 8] |
δὲ
καὶ
ἐν
ὕδατι
ἀκούομεν,
|
ὅτι |
οὐκ
εἰσέρχεται
πρὸς
αὐτὸν
τὸν |
[2, 2] |
τῆς
ψυχῆς
φανερὸν
ἐκ
τούτων
|
ὅτι |
οὐκ
ἔστι
χωριστά,
καθάπερ
τινές |
[2, 7] |
καὶ
τί
τὸ
φῶς,
εἴρηται,
|
ὅτι |
οὔτε
πῦρ
οὔθ'
ὅλως
σῶμα |
[2, 5] |
εἰςαῦθις·
νῦν
δὲ
διωρίσθω
τοσοῦτον,
|
ὅτι |
οὐχ
ἁπλοῦ
ὄντος
τοῦ
δυνάμει |
[2, 11] |
αἰσθήσεις
πλείους
οὖσαι.
Δηλοῖ
δ'
|
ὅτι |
πλείους
ἡ
ἐπὶ
τῆς
γλώττης |
[2, 5] |
καὶ
διὰ
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν,
|
ὅτι |
τὰ
αἰσθητὰ
τῶν
καθ'
ἕκαστα |
[2, 9] |
ἢ
τὸ
χρῶμα.
Αἴτιον
δ'
|
ὅτι |
τὴν
αἴσθησιν
ταύτην
οὐκ
ἔχομεν |
[2, 5] |
τὰ
συμβεβηκότα
τούτοις.
Δῆλον
οὖν
|
ὅτι |
τὸ
αἰσθητικὸν
οὐκ
ἔστιν
ἐνεργείᾳ, |
[2, 5] |
δυνατός
ἐστιν,
ἀλλ'
ὁ
μὲν
|
ὅτι |
τὸ
γένος
τοιοῦτον
καὶ
ἡ |
[2, 7] |
δ'
ἐπὶ
τοσοῦτον
φανερόν
ἐστιν,
|
ὅτι |
τὸ
μὲν
ἐν
φωτὶ
ὁρώμενον |
[2, 3] |
ἔστιν
ἢ
τιμιώτερον.
Δῆλον
οὖν
|
ὅτι |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
εἷς
ἂν |
[2, 5] |
λέγεται
τῷ
θεωρεῖν·
διαφέρει
δέ,
|
ὅτι |
τοῦ
μὲν
τὰ
ποιητικὰ
τῆς |
[2, 6] |
κατὰ
συμβεβηκὸς
γὰρ
τούτου
αἰσθάνεται,
|
ὅτι |
τῷ
λευκῷ
συμβέβηκε
τοῦτο,
οὗ |
[2, 3] |
νῦν
δ'
ἐπὶ
τοσοῦτον
εἰρήσθω,
|
ὅτι |
τῶν
ζώντων
τοῖς
ἔχουσιν
ἁφὴν |
[2, 5] |
λοιπὰ
τῶν
αἰσθητῶν.
Αἴτιον
δ'
|
ὅτι |
τῶν
καθ'
ἕκαστον
ἡ
κατ' |
[2, 6] |
περὶ
τούτων,
καὶ
οὐκ
ἀπατᾶται
|
ὅτι |
χρῶμα
οὐδ'
ὅτι
ψόφος,
ἀλλὰ |
[2, 6] |
οὐκ
ἀπατᾶται
ὅτι
χρῶμα
οὐδ'
|
ὅτι |
ψόφος,
ἀλλὰ
τί
τὸ
κεχρωσμένον |
[2, 1] |
ὡς
τὸ
θεωρεῖν.
Φανερὸν
οὖν
|
ὅτι |
ὡς
ἐπιστήμη·
ἐν
γὰρ
τῷ |