Livre, Pages |
[2, 8] |
τὸ
τυπτόμενον
ὁμαλὸν
εἶναι,
ὥστε
|
τὸν |
ἀέρα
ἀθροῦν
ἀφάλλεσθαι
καὶ
σείεσθαι. |
[2, 9] |
ὥσπερ
τὸ
ὄμμα,
τοῖς
δὲ
|
τὸν |
ἀέρα
δεχομένοις
ἔχειν
ἐπικάλυμμα,
ὃ |
[2, 8] |
οὐκ
ἔχουσιν
ὅτι
οὐ
δέχονται
|
τὸν |
ἀέρα
οὐδ'
ἀναπνέουσιν.
Δι'
ἣν |
[2, 8] |
ὅτι
ἀκούομεν
τῷ
ἔχοντι
ὡρισμένον
|
τὸν |
ἀέρα.
Πότερον
δὲ
ψοφεῖ
τὸ |
[2, 8] |
γενέσθαι
πρὸς
ἄλληλα
καὶ
πρὸς
|
τὸν |
ἀέρα.
Τοῦτο
δὲ
γίνεται
ὅταν |
[2, 8] |
φωνοίη
ταῦτα
μόνα
ὅσα
δέχεται
|
τὸν |
ἀέρα.
Τῷ
γὰρ
ἤδη
ἀναπνεομένῳ |
[2, 7] |
χρῶμα
κινεῖ
τὸ
διαφανές,
οἷον
|
τὸν |
ἀέρα,
ὑπὸ
τούτου
δὲ
συνεχοῦς |
[2, 8] |
Διὸ
ἀναγκαῖον
εἴσω
ἀναπνεόμενον
εἰσιέναι
|
τὸν |
ἀέρα.
Ὥστε
ἡ
πληγὴ
τοῦ |
[2, 9] |
ταύτην
δ'
ἔχειν
τὴν
αἴσθησιν
|
τὸν |
ἄνθρωπον
ἀκριβεστάτην·
ἐν
μὲν
γὰρ |
[2, 11] |
ἅψασθαι
ἄλλο
ἄλλου
ἐν
ὕδατι,
|
τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
ἐν |
[2, 9] |
δριμεῖα
θύμου
καὶ
τῶν
τοιούτων·
|
τὸν |
αὐτὸν
δὲ
τρόπον
καὶ
ἐπὶ |
[2, 4] |
κάμνοντος.
Φαίνεται
δ'
οὐδ'
ἐκεῖνα
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
ἀλλήλοις
εἶναι
τροφή, |
[2, 5] |
γραμματικήν·
ἑκάτερος
δὲ
τούτων
οὐ
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
δυνατός
ἐστιν,
ἀλλ' |
[2, 3] |
ἢ
τιμιώτερον.
Δῆλον
οὖν
ὅτι
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
εἷς
ἂν
εἴη |
[2, 4] |
ὁ
νοῦς
ἕνεκά
του
ποιεῖ,
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
καὶ
ἡ
φύσις, |
[2, 5] |
δύνασθαι
στρατηγεῖν,
τοῦ
δὲ
ὡς
|
τὸν |
ἐν
ἡλικίᾳ
ὄντα,
οὕτως
ἔχει |
[2, 8] |
ἡ
βήξ,
ἀλλὰ
τούτῳ
τύπτει
|
τὸν |
ἐν
τῇ
ἀρτηρίᾳ
πρὸς
αὐτήν. |
[2, 5] |
δ'
ὡς
ἤδη
λέγομεν
ἐπιστήμονα
|
τὸν |
ἔχοντα
τὴν
γραμματικήν·
ἑκάτερος
δὲ |
[2, 1] |
καὶ
τὸ
σῶμα,
ὥσπερ
οὐδὲ
|
τὸν |
κηρὸν
καὶ
τὸ
σχῆμα,
οὐδ' |
[2, 3] |
εἰρημέναις
ψυχαῖς.
Διὸ
γελοῖον
ζητεῖν
|
τὸν |
κοινὸν
λόγον
καὶ
ἐπὶ
τούτων |
[2, 12] |
ἀλλ'
ᾗ
τοιονδί,
καὶ
κατὰ
|
τὸν |
λόγον.
Αἰσθητήριον
δὲ
πρῶτον
ἐν |
[2, 2] |
γίνεται
τὸ
σαφὲς
καὶ
κατὰ
|
τὸν |
λόγον
γνωριμώτερον,
πειρατέον
πάλιν
οὕτω |
[2, 4] |
ἐνέργειαι
καὶ
αἱ
πράξεις
κατὰ
|
τὸν |
λόγον.
Εἰ
δ'
οὕτως,
τούτων |
[2, 1] |
γὰρ
οὐσία
ὀφθαλμοῦ
ἡ
κατὰ
|
τὸν |
λόγον
(ὁ
δ'
ὀφθαλμὸς
ὕλη |
[2, 1] |
ψυχή·
οὐσία
γὰρ
ἡ
κατὰ
|
τὸν |
λόγον.
Τοῦτο
δὲ
τὸ
τί |
[2, 4] |
περὶ
ψυχῆς,
δῆλον.
~(Ἀναγκαῖον
δὲ
|
τὸν |
μέλλοντα
περὶ
τούτων
σκέψιν
ποιεῖσθαι |
[2, 5] |
ὅταν
φρονῇ,
ἀλλοιοῦσθαι,
ὥσπερ
οὐδὲ
|
τὸν |
οἰκοδόμον
ὅταν
οἰκοδομῇ.
Τὸ
μὲν |
[2, 2] |
γὰρ
μόνον
τὸ
ὅτι
δεῖ
|
τὸν |
ὁριστικὸν
λόγον
δηλοῦν,
ὥσπερ
οἱ |
[2, 5] |
τοῦ
μὲν
ὥσπερ
ἂν
εἴποιμεν
|
τὸν |
παῖδα
δύνασθαι
στρατηγεῖν,
τοῦ
δὲ |
[2, 8] |
ὅτι
οὐκ
εἰσέρχεται
πρὸς
αὐτὸν
|
τὸν |
συμφυῆ
ἀέρα·
ἀλλ'
οὐδ'
εἰς |
[2, 3] |
οἰκεῖον
καὶ
ἄτομον
εἶδος,
ἀφέντας
|
τὸν |
τοιοῦτον.
(Παραπλησίως
δ'
ἔχει
τῷ |
[2, 8] |
ψόφος
κίνησις
τοῦ
δυναμένου
κινεῖσθαι
|
τὸν |
τρόπον
τοῦτον
ὅνπερ
τὰ
ἀφαλλόμενα |