Livre, Pages |
[2, 9] |
ἡ
ὄσφρησις
διὰ
τοῦ
μεταξύ,
|
οἷον |
ἀέρος
ἢ
ὕδατος·
καὶ
γὰρ |
[2, 12] |
σώματα,
ἀλλ'
ἐν
οἷς
ἐστίν,
|
οἷον |
ἀὴρ
ὁ
μετὰ
βροντῆς
διίστησι |
[2, 12] |
πάσχοντα
ἀόριστα,
καὶ
οὐ
μένει,
|
οἷον |
ἀήρ
(ὄζει
γὰρ
ὥσπερ
παθών |
[2, 3] |
τὸ
διανοητικόν
τε
καὶ
νοῦς,
|
οἷον |
ἀνθρώποις
καὶ
εἴ
τι
τοιοῦτον |
[2, 9] |
ἰσχυρῶν
ὀσμῶν
ὑφ'
ὧνπερ
ἄνθρωπος,
|
οἷον |
ἀσφάλτου
καὶ
θείου
καὶ
τῶν |
[2, 8] |
ἀλλὰ
καθ'
ὁμοιότητα
λέγεται
φωνεῖν,
|
οἷον |
αὐλὸς
καὶ
λύρα
καὶ
ὅσα |
[2, 4] |
καὶ
διαμένει
οὐκ
αὐτὸ
ἀλλ'
|
οἷον |
αὐτό,
ἀριθμῷ
μὲν
οὐχ
ἕν, |
[2, 4] |
δίκαιον,
τέλος
δὲ
τὸ
γεννῆσαι
|
οἷον |
αὐτό,
εἴη
ἂν
ἡ
πρώτη |
[2, 11] |
τι
ἐστίν·
ὥστε
τὸ
ποιοῦν,
|
οἷον |
αὐτὸ
ἐνεργείᾳ,
τοιοῦτον
ἐκεῖνο
ποιεῖ, |
[2, 4] |
ἂν
ἡ
πρώτη
ψυχὴ
γεννητικὴ
|
οἷον |
αὐτό.
Ἐπεὶ
δ'
ἔστι
τρία, |
[2, 4] |
αὐτομάτην
ἔχει,
τὸ
ποιῆσαι
ἕτερον
|
οἷον |
αὐτό,
ζῷον
μὲν
ζῷον,
φυτὸν |
[2, 11] |
ἐκ
τῆς
καὶ
τούτων
εἶναι,
|
οἷον |
βούλεται
εἶναι
ἡ
σὰρξ
καὶ |
[2, 9] |
ὀσμὴν
καὶ
χυμόν,
λέγω
δὲ
|
οἷον |
γλυκεῖαν
ὀσμὴν
καὶ
γλυκὺν
χυμόν, |
[2, 7] |
ἀόρατον
ἢ
τὸ
μόλις
ὁρώμενον,
|
οἷον |
δοκεῖ
τὸ
σκοτεινόν.
Τοιοῦτον
δὲ |
[2, 8] |
εἴρηται,
ψοφεῖ
τυπτόμενον
καὶ
τύπτον,
|
οἷον |
ἐὰν
πατάξῃ
βελόνη
βελόνην,
ἀλλὰ |
[2, 6] |
Κατὰ
συμβεβηκὸς
δὲ
λέγεται
αἰσθητόν,
|
οἷον |
εἰ
τὸ
λευκὸν
εἴη
Διάρους |
[2, 11] |
οὔτ'
ἐνταῦθα
γένοιτ'
ἂν
αἴσθησις,
|
οἷον |
εἴ
τις
σῶμά
τι
λευκὸν |
[2, 5] |
πεπονθὸς
δ'
ὡμοίωται
καὶ
ἔστιν
|
οἷον |
ἐκεῖνο.
~(Λεκτέον
δὲ
καθ'
ἑκάστην |
[2, 3] |
σχημάτων
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἐμψύχων,
|
οἷον |
ἐν
τετραγώνῳ
μὲν
τρίγωνον,
ἐν |
[2, 11] |
ἄλλων
αἰσθήσεων
εἰσὶν
ἐναντιώσεις
πλείους,
|
οἷον |
ἐν
φωνῇ
οὐ
μόνον
ὀξύτης |
[2, 2] |
εἶδός
τι
καὶ
λόγος
καὶ
|
οἷον |
ἐνέργεια
τοῦ
δεκτικοῦ,
ἡ
μὲν |
[2, 3] |
καὶ
ψυχροῦ·
ὁ
δὲ
χυμὸς
|
οἷον |
ἥδυσμά
τι
τούτων
ἐστίν.
Διασαφητέον |
[2, 8] |
ἀμβλεῖ·
τὸ
μὲν
γὰρ
ὀξὺ
|
οἷον |
κεντεῖ,
τὸ
δ'
ἀμβλὺ
οἷον |
[2, 11] |
τῶν
ὑπερβολῶν,
ὡς
τῆς
αἰσθήσεως
|
οἷον |
μεσότητός
τινος
οὔσης
τῆς
ἐν |
[2, 7] |
δ'
ἐστὶ
ταῦτα
ἑνὶ
ὀνόματι)
|
οἷον |
μύκης,
κρέας,
κεφαλαὶ
ἰχθύων
καὶ |
[2, 2] |
ἐνυπάρχῃ
μόνον,
ζῆν
αὐτό
φαμεν,
|
οἷον |
νοῦς,
αἴσθησις,
κίνησις
καὶ
στάσις |
[2, 12] |
αἰσθητῶν
εἰδῶν
ἄνευ
τῆς
ὕλης,
|
οἷον |
ὁ
κηρὸς
τοῦ
δακτυλίου
ἄνευ |
[2, 8] |
ψόφος)
ἀλλ'
οἱ
λεγόμενοι
φωνεῖν,
|
οἷον |
οἱ>
ἐν
τῷ
Ἀχελῴῳ,
ψοφοῦσι |
[2, 11] |
αἴσθησις
μιᾶς
ἐναντιώσεως
εἶναι
δοκεῖ,
|
οἷον |
ὄψις
λευκοῦ
καὶ
μέλανος,
καὶ |
[2, 6] |
περὶ
ὃ
μὴ
ἐνδέχεται
ἀπατηθῆναι,
|
οἷον |
ὄψις
χρώματος
καὶ
ἀκοὴ
ψόφου |
[2, 1] |
τῶν
ὀργάνων
φυσικὸν
ἦν
σῶμα,
|
οἷον |
πέλεκυς·
ἦν
μὲν
γὰρ
ἂν |
[2, 11] |
ἔχον
πάμπαν
διαφορὰν
τῶν
ἁπτῶν,
|
οἷον |
πέπονθεν
ὁ
ἀήρ,
καὶ
τῶν |
[2, 4] |
διορίσαι
διὰ
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν,
|
οἷον |
περὶ
τροφῆς
καὶ
αἰσθητοῦ
καὶ |
[2, 8] |
γὰρ
οὔ
φαμεν
ἔχειν
ψόφον,
|
οἷον |
σπόγγον,
ἔρια,
τὰ
δ'
ἔχειν, |
[2, 7] |
δὲ
τῷ
σκότει
ποιεῖ
αἴσθησιν,
|
οἷον |
τὰ
πυρώδη
φαινόμενα
καὶ
λάμποντα |
[2, 8] |
τῶν
ζῴων
οὐκ
ἔχουσι
φωνήν,
|
οἷον |
τά
τε
ἄναιμα
καὶ
τῶν |
[2, 2] |
οἱ
λόγοι
τῶν
ὅρων
εἰσίν·
|
οἷον |
τί
ἐστιν
ὁ
τετραγωνισμός;
τὸ |
[2, 4] |
χρὴ
λέγειν
τί
ἕκαστον
αὐτῶν,
|
οἷον |
τί
τὸ
νοητικὸν
ἢ
τὸ |
[2, 3] |
ἕκαστον
ζητητέον,
τίς
ἑκάστου
ψυχή,
|
οἷον |
τίς
φυτοῦ
καὶ
τίς
ἀνθρώπου |
[2, 5] |
Τὸ
δ'
αἰσθητικὸν
δυνάμει
ἐστὶν
|
οἷον |
τὸ
αἰσθητὸν
ἤδη
ἐντελεχείᾳ,
καθάπερ |
[2, 10] |
ἔχει
ἐνεργείᾳ
ἢ
δυνάμει
ὑγρότητα,
|
οἷον |
τὸ
ἁλμυρόν·
εὔτηκτόν
τε
γὰρ |
[2, 7] |
διαφανὲς
ὑπὸ
πυρὸς
ἢ
τοιούτου
|
οἷον |
τὸ
ἄνω
σῶμα·
καὶ
γὰρ |
[2, 4] |
ποιητικόν,
οὐ
τοῦ
τρεφομένου,
ἀλλ'
|
οἷον |
τὸ
τρεφόμενον·
ἤδη
γὰρ
ἔστιν |
[2, 1] |
φυτῶν
μέρη,
ἀλλὰ
παντελῶς
ἁπλᾶ,
|
οἷον |
τὸ
φύλλον
περικαρπίου
σκέπασμα,
τὸ |
[2, 10] |
ἰσχυροῦ
χυμοῦ
γεύηται
ἑτέρου,
καὶ
|
οἷον |
τοῖς
κάμνουσι
πικρὰ
πάντα
φαίνεται |
[2, 7] |
μὲν
χρῶμα
κινεῖ
τὸ
διαφανές,
|
οἷον |
τὸν
ἀέρα,
ὑπὸ
τούτου
δὲ |
[2, 4] |
ἀλλήλων,
ἀλλ'
οὐ
πάντα
ποσά,
|
οἷον |
ὑγιὲς
ἐκ
κάμνοντος.
Φαίνεται
δ' |
[2, 11] |
τι>
περὶ
τὴν
σάρκα
περιτείνειεν
|
οἷον |
ὑμένα
ποιήσας,
ὁμοίως
τὴν
αἴσθησιν |
[2, 8] |
σπόγγον,
ἔρια,
τὰ
δ'
ἔχειν,
|
οἷον |
χαλκὸν
καὶ
ὅσα
στερεὰ
καὶ |
[2, 7] |
τὸ
σκότος.
Τὸ
δὲ
φῶς
|
οἷον |
χρῶμά
ἐστι
τοῦ
διαφανοῦς,
ὅταν |
[2, 8] |
οἷον
κεντεῖ,
τὸ
δ'
ἀμβλὺ
|
οἷον |
ὠθεῖ,
διὰ
τὸ
κινεῖν
τὸ |