Alphabétiquement     [«   »]
γλώττης 2
γνωριμώτερον 1
γραμματικήν 2
δ 150
δακτυλίου 1
δὲ 256
δέ 11
Fréquences     [«    »]
145 γὰρ
142 μὲν
138 τοῦ
150 δ
161
256 δὲ
351 τὸ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, De l'âme, livre II

δ


Livre, Pages
[2, 8]   ἀὴρ ἀπωσθῇ, ὥσπερ σφαῖρα. Ἔοικε  δ'   ἀεὶ γίνεσθαι ἠχώ, ἀλλ' οὐ
[2, 12]   τὸ μὲν ὀσμᾶσθαι αἰσθάνεσθαι,  δ'   ἀὴρ παθὼν ταχέως αἰσθητὸς γίνεται;
[2, 2]   κινούμενα μηδ' ἀλλάττοντα τόπον, ἔχοντα  δ'   αἴσθησιν, ζῷα λέγομεν καὶ οὐ
[2, 2]   κίνησιν τὴν κατὰ τόπον, εἰ  δ'   αἴσθησιν, καὶ φαντασίαν καὶ ὄρεξιν·
[2, 3]   τρέφεται τὰ ζῶντα πάντα, τούτων  δ'   αἴσθησις ἁφή, τῶν δ' ἄλλων
[2, 5]   κοινῇ περὶ πάσης αἰσθήσεως.  δ'   αἴσθησις ἐν τῷ κινεῖσθαί τε
[2, 3]   τῶν αἰσθήσεων, τὴν ἁφήν·  δ'   αἴσθησις ὑπάρχει, τούτῳ ἡδονή τε
[2, 5]   ἀλλοιοῦσθαι ὡς κυρίοις ὀνόμασιν. Τὸ  δ'   αἰσθητικὸν δυνάμει ἐστὶν οἷον τὸ
[2, 5]   ἕξεις καὶ τὴν φύσιν. Οῦ  δ'   αἰσθητικοῦ μὲν πρώτη μεταβολὴ
[2, 3]   τὸ αἰσθητικὸν οὐκ ἔστιν· τοῦ  δ'   αἰσθητικοῦ χωρίζεται τὸ θρεπτικὸν ἐν
[2, 7]   ἀδυνατεῖ ὀσμᾶσθαι μὴ ἀναπνέοντα.  δ'   αἰτία καὶ περὶ τούτων ὕστερον
[2, 2]   ἁπτικὴν αἴσθησιν ἔχοντα· δι' ἣν  δ'   αἰτίαν ἑκάτερον τούτων συμβέβηκεν, ὕστερον
[2, 3]   ἀνθρώπου θηρίου. Διὰ τίνα  δ'   αἰτίαν τῷ ἐφεξῆς οὕτως ἔχουσι,
[2, 2]   διαφορὰν τῶν ζῴων) διὰ τίνα  δ'   αἰτίαν, ὕστερον ἐπισκεπτέον. Παραπλήσιον δὲ
[2, 7]   οὐ φαίνεται δέ· δι' ἣν  δ'   αἰτίαν, ὕστερον ἔσται δῆλον. Τὸ
[2, 8]   ἐντὸς ὡς ἀναγκαῖον ὄν> (τὸ  δ'   αἴτιον ἐν ἑτέροις εἰρήσεται) καὶ
[2, 2]   μὲν τῶν ἄλλων δυνατόν, τὰ  δ'   ἄλλα τούτου ἀδύνατον ἐν τοῖς
[2, 11]   ἁφὴ τῷ ἅπτεσθαι, αἱ  δ'   ἄλλαι ἄποθεν. Τὸ δ' οὐκ
[2, 3]   τούτων δ' αἴσθησις ἁφή, τῶν  δ'   ἄλλων αἰσθητῶν κατὰ συμβεβηκός. Οὐθὲν
[2, 8]   γὰρ ὀξὺ οἷον κεντεῖ, τὸ  δ'   ἀμβλὺ οἷον ὠθεῖ, διὰ τὸ
[2, 4]   τὸ πρῶτον, ἔχει διαφοράν. Εἰ  δ'   ἄμφω, ἀλλ' μὲν ἄπεπτος
[2, 11]   μηδέτερον αὐτῶν εἶναι ἐνεργείᾳ, δυνάμει  δ'   ἄμφω (οὕτω δὲ καὶ ἐπὶ
[2, 12]   πάσχειν μετὰ τῆς ὕλης. Ἀπορήσειε  δ'   ἄν τις εἰ πάθοι ἄν
[2, 11]   διὰ τὸ μὴ ἀντιστρέφειν. Ἀπορήσειε  δ'   ἄν τις, εἰ πᾶν σῶμα
[2, 10]   ἐμβληθέντος τοῦ γλυκέος, οὐκ ἦν  δ'   ἂν αἴσθησις ἡμῖν διὰ
[2, 3]   ψυχὴ παρὰ τὰς εἰρημένας. Γένοιτο  δ'   ἂν καὶ ἐπὶ τῶν σχημάτων
[2, 4]   τὸ δὲ κινούμενον μόνον. Πᾶσαν  δ'   ἀναγκαῖον τροφὴν δύνασθαι πέττεσθαι, ἐργάζεται
[2, 3]   θρεπτικὸν ἐν τοῖς φυτοῖς. Πάλιν  δ'   ἄνευ μὲν τοῦ ἁπτικοῦ τῶν
[2, 3]   ἄλλων αἰσθήσεων οὐδεμία ὑπάρχει, ἁφὴ  δ'   ἄνευ τῶν ἄλλων ὑπάρχει· πολλὰ
[2, 9]   πάντα μὲν ὁμοίως ὀσμᾶται,  δ'   ἄνθρωπος ἀναπνέων μέν, μὴ ἀναπνέων
[2, 7]   μεταξὺ ψόφων μὲν ἀήρ, ὀσμῆς  δ'   ἀνώνυμον· κοινὸν γάρ τι πάθος
[2, 5]   οὕτως ἔχει (τὸ αἰσθητικόν. Ἐπεὶ  δ'   ἀνώνυμος αὐτῶν διαφορά, διώρισται
[2, 5]   ἐνεργεῖν, ἄλλον τρόπον. Οὐκ ἔστι  δ'   ἁπλοῦν οὐδὲ τὸ πάσχειν, ἀλλὰ
[2, 5]   τοῦ ποιεῖν καὶ πάσχειν. Ἔχει  δ'   ἀπορίαν διὰ τί καὶ τῶν
[2, 11]   ἁπτὰ αἰσθητὰ πλείω εἶναι. Ἔχει  δ'   ἀπορίαν πότερον πλείους εἰσὶν
[2, 10]   ἐν ὑγρῷ ὡς ὕλῃ· τοῦτο  δ'   ἁπτόν τι. Διὸ κἂν εἰ
[2, 12]   τε πάσχειν ὑπ' ὀσμῆς (ὁ  δ'   αὐτὸς λόγος καὶ ἐπὶ τῶν
[2, 7]   ὑπὸ τούτου γίνεται διαφανές.  δ'   αὐτὸς λόγος καὶ περὶ ψόφου
[2, 6]   ψόφου καὶ γεῦσις χυμοῦ,  δ'   ἁφὴ πλείους {μὲν} ἔχει διαφοράς,
[2, 10]   ἐπ' ἄλλων τὸ ἀδύνατον, τὸ  δ'   ἐὰν πεφυκὸς μὴ ἔχῃ
[2, 11]   ἀλλὰ τὰ μὲν πόρρωθεν, τὰ  δ'   ἐγγύθεν, διὸ λανθάνει· ἐπεὶ αἰσθανόμεθά
[2, 10]   πλήρει τοιαύτης ὑγρότητος αἰσθάνεσθαι. Τὰ  δ'   εἴδη τῶν χυμῶν, ὥσπερ καὶ
[2, 1]   μὲν ὕλη δύναμις, τὸ  δ'   εἶδος ἐντελέχεια, καὶ τοῦτο διχῶς,
[2, 10]   φθαρτικὸν τῆς γεύσεως. Δοκεῖ  δ'   εἶναι ἀρχὴ τὸ ποτὸν καὶ
[2, 12]   Ἔστι μὲν οὖν ταὐτόν, τὸ  δ'   εἶναι ἕτερον· μέγεθος μὲν γὰρ
[2, 4]   δυνάμεις τῷ ἔργῳ τούτῳ. Δοκεῖ  δ'   εἶναι τροφὴ τὸ ἐναντίον
[2, 3]   ἐνίοις δὲ μία μόνη. Δυνάμεις  δ'   εἴπομεν θρεπτικόν, αἰσθητικόν, ὀρεκτικόν, κινητικὸν
[2, 8]   οὐ γίνεται ἄνευ φορᾶς. Ὥσπερ  δ'   εἴπομεν, οὐ τῶν τυχόντων πληγὴ
[2, 5]   ἑτέραν ἐπωνυμίαν ἔχειν δίκαιον· τὸ  δ'   ἐκ δυνάμει ὄντος μανθάνον καὶ
[2, 5]   ἐξ ἐναντίας μεταβαλὼν ἕξεως,  δ'   ἐκ τοῦ ἔχειν τὴν ἀριθμητικὴν
[2, 12]   τις καὶ δύναμις ἐκείνου. Φανερὸν  δ'   ἐκ τούτων καὶ διὰ τί
[2, 2]   καὶ ὑπογεγράφθω περὶ ψυχῆς. ~(Ἐπεὶ  δ'   ἐκ τῶν ἀσαφῶν μὲν φανερωτέρων
[2, 3]   καὶ τὰ λοιπὰ πάντα, οἷς  δ'   ἐκείνων ἕκαστον, οὐ πᾶσι λογισμός,
[2, 5]   δ' ἐπιστήμη τῶν καθόλου· ταῦτα  δ'   ἐν αὐτῇ πώς ἐστι τῇ
[2, 4]   τοῦτ' ἔστιν αὐτῆς τέλος. Τοιοῦτον  δ'   ἐν τοῖς ζῴοις ψυχὴ
[2, 8]   τούτου κίνησις ψόφος.  δ'   ἐν τοῖς ὠσὶν ἐγκατῳκοδόμηται πρὸς
[2, 4]   ἀριθμῷ μὲν οὐχ ἕν, εἴδει  δ'   ἕν. Ἔστι δὲ ψυχὴ
[2, 8]   τῇ ἀναπνοῇ φάρυγξ· οὗ  δ'   ἕνεκα τὸ μόριόν ἐστι τοῦτο,
[2, 2]   ἄλλων ἕκαστον τῶν εἰρημένων. Ἔτι  δ'   ἐνίοις μὲν τῶν ζῴων ἅπανθ'
[2, 7]   τοῦ κατ' ἐνέργειαν διαφανοῦς)  δ'   ἐντελέχεια τοῦ διαφανοῦς φῶς ἐστιν.
[2, 11]   ἅμ' ἄμφω συνέβη πληγῆναι. Ὅλως  δ'   ἔοικεν σὰρξ καὶ
[2, 7]   τούτου τῶν αἰσθητηρίων ἑκάτερον· ὅταν  δ'   ἐπ' αὐτό τις ἐπιθῇ τὸ
[2, 7]   διαστήματι λάθοι ἄν, ἀπ' ἀνατολῆς  δ'   ἐπὶ δυσμὰς τὸ λανθάνειν μέγα
[2, 2]   τούτων συμβέβηκεν, ὕστερον ἐροῦμεν. Νῦν  δ'   ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω μόνον, ὅτι
[2, 3]   δὲ περὶ αὐτῶν ὕστερον, νῦν  δ'   ἐπὶ τοσοῦτον εἰρήσθω, ὅτι τῶν
[2, 7]   ταῦτα ὁρᾶται, ἄλλος λόγος· νῦν  δ'   ἐπὶ τοσοῦτον φανερόν ἐστιν, ὅτι
[2, 2]   ἀδύνατον ἐν τοῖς θνητοῖς. Φανερὸν  δ'   ἐπὶ τῶν φυομένων· οὐδεμία γὰρ
[2, 3]   Περὶ δὲ φαντασίας ἄδηλον, ὕστερον  δ'   ἐπισκεπτέον. Ἐνίοις δὲ πρὸς τούτοις
[2, 5]   κατ' ἐνέργειαν αἴσθησις,  δ'   ἐπιστήμη τῶν καθόλου· ταῦτα δ'
[2, 8]   (διὸ καὶ πλείοσιν ὑπάρχει)  δ'   ἑρμηνεία ἕνεκα τοῦ εὖ, οὕτω
[2, 4]   τι ἔσται τὸ κωλύον· εἰ  δ'   ἔσται, τοῦτ' ἔστιν ψυχή,
[2, 11]   ἐστὶ τὸ τρίτον μέγεθος, ὧν  δ'   ἐστὶ δύο σωμάτων μεταξὺ σῶμά
[2, 8]   τινι ἑτέρῳ τοιούτῳ, φωνὴ  δ'   ἐστὶ ζῴου ψόφος οὐ τῷ
[2, 1]   δ' οὕτως ὡς συνθέτη. Ἐπεὶ  δ'   ἐστὶ καὶ σῶμα καὶ τοιόνδε,
[2, 7]   πυρώδη φαινόμενα καὶ λάμποντα (ἀνώνυμα  δ'   ἐστὶ ταῦτα ἑνὶ ὀνόματι) οἷον
[2, 11]   ἁφῇ, οὐκ ἔστιν ἔνδηλον. Πότερον  δ'   ἐστὶ τὸ αἰσθητήριον ἐντός,
[2, 7]   ψόφου δὲ τὸ ἄψοφον. Ἄχρουν  δ'   ἐστὶ τὸ διαφανὲς καὶ τὸ
[2, 7]   γὰρ ὁρατόν ἐστι χρῶμα, τοῦτο  δ'   ἐστὶ τὸ ἐπὶ τοῦ καθ'
[2, 11]   τοῦ ἁπτοῦ καὶ ἀνάπτου· ἄναπτον  δ'   ἐστὶ τό τε μικρὰν ἔχον
[2, 11]   πᾶν σῶμα βάθος ἔχει, τοῦτο  δ'   ἐστὶ τὸ τρίτον μέγεθος, ὧν
[2, 7]   ὄψις, τοῦτ' ἐστὶν ὁρατόν, ὁρατὸν  δ'   ἐστὶ χρῶμά τε καὶ
[2, 1]   ἦν, ἀλλ' ὁμωνύμως, νῦν  δ'   ἔστι πέλεκυς. Οὐ γὰρ τοιούτου
[2, 4]   ψυχὴ γεννητικὴ οἷον αὐτό. Ἐπεὶ  δ'   ἔστι τρία, Α τὸ τρεφόμενον
[2, 4]   τροφῆς οὐ δύναται εἶναι. {Ἐπεὶ  δ'   ἔστι τρία, τὸ τρεφόμενον καὶ
[2, 8]   τι καὶ ἔν τινι, τοῦτο  δ'   ἐστὶν ἀήρ, εὐλόγως ἂν φωνοίη
[2, 8]   λεῖα, ὅτι δύναται ψοφῆσαι (τοῦτο  δ'   ἐστὶν αὐτοῦ μεταξὺ καὶ τῆς
[2, 4]   εἰς ἐνέργειαν ἐξ ἀργίας. Πότερον  δ'   ἐστὶν τροφὴ τὸ τελευταῖον
[2, 8]   εἶναι κενὸν ἀήρ, οὗτος  δ'   ἐστὶν ποιῶν ἀκούειν, ὅταν
[2, 4]   τροφὴ τί ἐστιν εἴρηται· διασαφητέον  δ'   ἐστὶν ὕστερον περὶ αὐτῆς ἐν
[2, 8]   τύπτον; καὶ ἄμφω, τρόπον  δ'   ἕτερον; ἔστι γὰρ ψόφος
[2, 4]   καὶ οὐ κατὰ συμβεβηκός. Ἔστι  δ'   ἕτερον τροφῇ καὶ αὐξητικῷ εἶναι·
[2, 4]   λόγον. Εἰ δ' οὕτως, τούτων  δ'   ἔτι πρότερα τὰ ἀντικείμενα δεῖ
[2, 3]   εἶδος, ἀφέντας τὸν τοιοῦτον. (Παραπλησίως  δ'   ἔχει τῷ περὶ τῶν σχημάτων
[2, 4]   τροφὴ τὸ δὲ τρεφόμενον. Ἀπορίαν  δ'   ἔχει· φασὶ γὰρ οἱ μὲν
[2, 8]   ψόφον, οἷον σπόγγον, ἔρια, τὰ  δ'   ἔχειν, οἷον χαλκὸν καὶ ὅσα
[2, 9]   εἶναι αὐτὴν ἁφήν τινα, ταύτην  δ'   ἔχειν τὴν αἴσθησιν τὸν ἄνθρωπον
[2, 4]   λόγου μᾶλλον ὕλης. Ἐπεὶ  δ'   αὐτὴ δύναμις τῆς ψυχῆς
[2, 1]   ὕπνος καὶ ἐγρήγορσίς ἐστιν, ἀνάλογον  δ'   μὲν ἐγρήγορσις τῷ θεωρεῖν,
[2, 2]   σώματος καὶ ὅλῳ, τούτων  δ'   μὲν ἐπιστήμη τε καὶ
[2, 2]   τὸ δὲ ἐξ ἀμφοῖν, τούτων  δ'   μὲν ὕλη δύναμις, τὸ
[2, 1]   τρίτον τὸ ἐκ τούτων. Ἔστι  δ'   μὲν ὕλη δύναμις, τὸ
[2, 9]   ἐν τῷ ὑγρῷ ἀδύνατον. Ἔστι  δ'   ὀσμὴ τοῦ ξηροῦ (ὥσπερ
[2, 1]   καὶ ἐγρήγορσις ἐντελέχεια, (ὡς  δ'   ὄψις καὶ δύναμις
[2, 4]   Ταῦτα δὲ πολλαχῶς λέγεται, ὁμοίως  δ'   ψυχὴ κατὰ τοὺς διωρισμένους
[2, 5]   τι κωλύσῃ τῶν ἔξωθεν·  δ'   ἤδη θεωρῶν, ἐντελεχείᾳ ὢν καὶ
[2, 12]   κίνησις, λύεται λόγος- τοῦτο  δ'   ἦν αἴσθησις- ὥσπερ καὶ
[2, 4]   ταύτῃ, τὸ μὲν μᾶλλον τὸ  δ'   ἧττον, καὶ διαμένει οὐκ αὐτὸ
[2, 6]   τὸ δὲ κοινὸν πασῶν. Λέγω  δ'   ἴδιον μὲν μὴ ἐνδέχεται
[2, 8]   ἀκοῆς ἐμποιῆσαι ψόφον ἐνεργείᾳ) γίνεται  δ'   κατ' ἐνέργειαν ψόφος ἀεί
[2, 5]   μὲν γὰρ τὸ ἀνόμοιον, πεπονθὸς  δ'   ὅμοιόν ἐστιν. Διαιρετέον δὲ καὶ
[2, 5]   τοιοῦτον καὶ ὕλη,  δ'   ὅτι βουληθεὶς δυνατὸς θεωρεῖν, ἂν
[2, 11]   αἱ αἰσθήσεις πλείους οὖσαι. Δηλοῖ  δ'   ὅτι πλείους ἐπὶ τῆς
[2, 9]   ψόφος τὸ χρῶμα. Αἴτιον  δ'   ὅτι τὴν αἴσθησιν ταύτην οὐκ
[2, 5]   τὰ λοιπὰ τῶν αἰσθητῶν. Αἴτιον  δ'   ὅτι τῶν καθ' ἕκαστον
[2, 8]   ψοφοῦν πρός τι ψοφεῖ· πληγὴ  δ'   οὐ γίνεται ἄνευ φορᾶς. Ὥσπερ
[2, 4]   μὴ κοινωνεῖ ζωῆς. (Ἐμπεδοκλῆς  δ'   οὐ καλῶς εἴρηκε τοῦτο προστιθείς,
[2, 2]   γὰρ ἄνω μὲν αὔξεται, κάτω  δ'   οὔ, ἀλλ' ὁμοίως ἐπ' ἄμφω
[2, 4]   ὅσα πράττει κατὰ φύσιν (τὸ  δ'   οὗ ἕνεκα διττόν, τὸ μὲν
[2, 4]   οἷον ὑγιὲς ἐκ κάμνοντος. Φαίνεται  δ'   οὐδ' ἐκεῖνα τὸν αὐτὸν τρόπον
[2, 3]   ὃς ἐφαρμόσει μὲν πᾶσιν, ἴδιος  δ'   οὐδενὸς ἔσται σχήματος. Ὁμοίως δὲ
[2, 4]   ἔστιν αὐτοῦ οὐσία, γεννᾷ  δ'   οὐθὲν αὐτὸ ἑαυτό, ἀλλὰ σώζει.
[2, 4]   αὔξεται φυσικῶς μὴ τρεφόμενον, τρέφεται  δ'   οὐθὲν μὴ κοινωνεῖ ζωῆς.
[2, 4]   ἀλλοίωσίς τις εἶναι δοκεῖ, αἰσθάνεται  δ'   οὐθὲν μὴ μετέχει ψυχῆς,
[2, 4]   ὀρθῶς καὶ οὐκ ὀρθῶς. Ἐπεὶ  δ'   οὐθὲν τρέφεται μὴ μετέχον ζωῆς,
[2, 10]   ὧν τὸ μὲν ἀκουστὸν τὸ  δ'   οὐκ ἀκουστόν, καὶ μεγάλου ψόφου
[2, 5]   ἐπ' αὐτῷ, ὁπόταν βούληται, αἰσθάνεσθαι  δ'   οὐκ ἐπ' αὐτῷ· ἀναγκαῖον γὰρ
[2, 11]   αἱ δ' ἄλλαι ἄποθεν. Τὸ  δ'   οὐκ ἔστιν, ἀλλὰ καὶ τὸ
[2, 1]   τὰ μὲν ἔχει ζωήν, τὰ  δ'   οὐκ ἔχει· ζωὴν δὲ λέγομεν
[2, 3]   τὸ κατὰ τόπον κινητικόν, τὰ  δ'   οὐκ ἔχει· τελευταῖον δὲ καὶ
[2, 1]   φυσικοῦ δυνάμει ζωὴν ἔχοντος.  δ'   οὐσία ἐντελέχεια· τοιούτου ἄρα σώματος
[2, 9]   ὄντος ἀκριβοῦς τοῦ αἰσθητηρίου. Εὔλογον  δ'   οὕτω καὶ τὰ σκληρόφθαλμα τῶν
[2, 4]   πράξεις κατὰ τὸν λόγον. Εἰ  δ'   οὕτως, τούτων δ' ἔτι πρότερα
[2, 1]   ζωῆς οὐσία ἂν εἴη, οὐσία  δ'   οὕτως ὡς συνθέτη. Ἐπεὶ δ'
[2, 1]   κατὰ τὸν λόγον (ὁ  δ'   ὀφθαλμὸς ὕλη ὄψεως) ἧς ἀπολειπούσης
[2, 11]   ἐνδέχεται ταῦτα ἀλλήλων ἅπτεσθαι, τὸ  δ'   ὑγρὸν οὐκ ἔστιν ἄνευ σώματος,
[2, 10]   καὶ γεύσεως τὸ ποτόν. Ἐπεὶ  δ'   ὑγρὸν τὸ γευστόν, ἀνάγκη καὶ
[2, 4]   τόπον κίνησις, ψυχή· οὐ πᾶσι  δ'   ὑπάρχει τοῖς ζῶσιν δύναμις
[2, 1]   μὲν ἐγρήγορσις τῷ θεωρεῖν,  δ'   ὕπνος τῷ ἔχειν καὶ μὴ
[2, 5]   οὖν οὐχ ὅμοιον ὄν, πεπονθὸς  δ'   ὡμοίωται καὶ ἔστιν οἷον ἐκεῖνο.
[2, 5]   ἐπιστημόνων καὶ ἐχόντων ἐπιστήμην· ἔστι  δ'   ὡς ἤδη λέγομεν ἐπιστήμονα τὸν
[2, 4]   ὄντος λόγος ἐντελέχεια. Φανερὸν  δ'   ὡς καὶ οὗ ἕνεκεν
[2, 1]   τὸ μὲν ὡς ἐπιστήμη, τὸ  δ'   ὡς τὸ θεωρεῖν. Οὐσίαι δὲ
[2, 1]   μὲν ὡς ἐπιστήμη,  δ'   ὡς τὸ θεωρεῖν. Φανερὸν οὖν
[2, 1]   καθ' ὑποκειμένου τὸ σῶμα, μᾶλλον  δ'   ὡς ὑποκείμενον καὶ ὕλη. Ἀναγκαῖον
[2, 4]   τρέφεσθαι, καθάπερ καὶ αὐξάνεσθαι, τοῖς  δ'   ὥσπερ εἴπομεν τοὔμπαλιν δοκεῖ, τὸ
[2, 1]   παραδεδομένα περὶ ψυχῆς εἰρήσθω· πάλιν  δ'   ὥσπερ ἐξ ὑπαρχῆς ἐπανίωμεν, πειρώμενοι
[2, 9]   καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων. Ἔστι  δ'   ὥςπερ ἀκοὴ καὶ ἑκάστη
[2, 11]   μήτε θερμὸν μήτε ψυχρόν. Ἔτι  δ'   ὥσπερ ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου ἦν
[2, 2]   αἰτίαν ἐνυπάρχειν καὶ ἐμφαίνεσθαι. Νῦν  δ'   ὥσπερ συμπεράσμαθ' οἱ λόγοι τῶν
[2, 9]   οἱ δὲ μαλακόσαρκοι εὐφυεῖς. (Ἔστι  δ'   ὥσπερ χυμὸς μὲν γλυκὺς




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/12/2009