Livre, Pages |
[2, 2] |
ἐστὶν
ἡ
ψυχὴ
τῶν
εἰρημένων
|
τούτων |
ἀρχὴ
καὶ
τούτοις
ὥρισται,
θρεπτικῷ, |
[2, 3] |
ψυχροῖς
τρέφεται
τὰ
ζῶντα
πάντα,
|
τούτων |
δ'
αἴσθησις
ἁφή,
τῶν
δ' |
[2, 4] |
τὸν
λόγον.
Εἰ
δ'
οὕτως,
|
τούτων |
δ'
ἔτι
πρότερα
τὰ
ἀντικείμενα |
[2, 2] |
τοῦ
σώματος
ἢ
καὶ
ὅλῳ,
|
τούτων |
δ'
ἡ
μὲν
ἐπιστήμη
τε |
[2, 2] |
ὕλη,
τὸ
δὲ
ἐξ
ἀμφοῖν,
|
τούτων |
δ'
ἡ
μὲν
ὕλη
δύναμις, |
[2, 5] |
τῶν
ἔξωθεν
ἀλλὰ
περὶ
μὲν
|
τούτων |
διασαφῆσαι
καιρὸς
γένοιτ'
ἂν
καὶ |
[2, 9] |
ὀσμὰς
ὥσπερ
τοὺς
χυμούς,
{ἀπὸ
|
τούτων} |
εἴληφε
τὰ
ὀνόματα
καθ'
ὁμοιότητα |
[2, 11] |
δὴ
μικτὸν
ἐκ
τῆς
καὶ
|
τούτων |
εἶναι,
οἷον
βούλεται
εἶναι
ἡ |
[2, 2] |
αἰσθητικῷ,
διανοητικῷ,
κινήσει.
Πότερον
δὲ
|
τούτων |
ἕκαστόν
ἐστι
ψυχὴ
ἢ
μόριον |
[2, 3] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
ὁ
περὶ
|
τούτων |
ἑκάστου
λόγος,
οὗτος
οἰκειότατος
καὶ |
[2, 9] |
ἐν
τῷ
ἀέρι·
καὶ
γὰρ
|
τούτων |
ἔνια
πόρρωθεν
ἀπαντᾷ
πρὸς
τὴν |
[2, 2] |
ζῆν
λεγομένου,
κἂν
ἕν
τι
|
τούτων |
ἐνυπάρχῃ
μόνον,
ζῆν
αὐτό
φαμεν, |
[2, 1] |
τι,
καὶ
τρίτον
τὸ
ἐκ
|
τούτων. |
Ἔστι
δ'
ἡ
μὲν
ὕλη |
[2, 3] |
δὲ
χυμὸς
οἷον
ἥδυσμά
τι
|
τούτων |
ἐστίν.
Διασαφητέον
δὲ
περὶ
αὐτῶν |
[2, 2] |
ὑπάρχει
ταῦτα,
τισὶ
δὲ
τινὰ
|
τούτων, |
ἑτέροις
δὲ
ἓν
μόνον
(τοῦτο |
[2, 12] |
δύναμις
ἐκείνου.
Φανερὸν
δ'
ἐκ
|
τούτων |
καὶ
διὰ
τί
ποτε
τῶν |
[2, 3] |
τὸν
κοινὸν
λόγον
καὶ
ἐπὶ
|
τούτων |
καὶ
ἐφ'
ἑτέρων,
ὃς
οὐδενὸς |
[2, 6] |
ἀλλ'
ἑκάστη
γε
κρίνει
περὶ
|
τούτων, |
καὶ
οὐκ
ἀπατᾶται
ὅτι
χρῶμα |
[2, 11] |
διὰ
τοῦ
μέσου,
ἀλλ'
ἐπὶ
|
τούτων |
λανθάνει.
Καίτοι
καθάπερ
εἴπομεν
καὶ |
[2, 5] |
τοῖς
οἰκείοις
λόγοις.
~(Διωρισμένων
δὲ
|
τούτων |
λέγωμεν
κοινῇ
περὶ
πάσης
αἰσθήσεως. |
[2, 2] |
μόρια
τῆς
ψυχῆς
φανερὸν
ἐκ
|
τούτων |
ὅτι
οὐκ
ἔστι
χωριστά,
καθάπερ |
[2, 5] |
ἔχοντα
τὴν
γραμματικήν·
ἑκάτερος
δὲ
|
τούτων |
οὐ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
δυνατός |
[2, 2] |
καὶ
τόπῳ,
περὶ
μὲν
τινῶν
|
τούτων |
οὐ
χαλεπὸν
ἰδεῖν,
ἔνια
δὲ |
[2, 4] |
~(Ἀναγκαῖον
δὲ
τὸν
μέλλοντα
περὶ
|
τούτων |
σκέψιν
ποιεῖσθαι
λαβεῖν
ἕκαστον
αὐτῶν |
[2, 2] |
δι'
ἣν
δ'
αἰτίαν
ἑκάτερον
|
τούτων |
συμβέβηκεν,
ὕστερον
ἐροῦμεν.
Νῦν
δ' |
[2, 1] |
εἶναι
δοκοῦσι
τὰ
σώματα,
καὶ
|
τούτων |
τὰ
φυσικά·
ταῦτα
γὰρ
τῶν |
[2, 7] |
καὶ
ὀφθαλμοί·
ἀλλ'
οὐδενὸς
ὁρᾶται
|
τούτων |
τὸ
οἰκεῖον
χρῶμα.
Δι'
ἣν |
[2, 10] |
δὲ
τὸ
ἁλμυρόν·
μεταξὺ
δὲ
|
τούτων |
τό
τε
δριμὺ
καὶ
τὸ |
[2, 2] |
ἔχοντος
εἶναι
τοιούτου,
φανερὸν
ἐκ
|
τούτων. |
~(Τῶν
δὲ
δυνάμεων
τῆς
ψυχῆς |
[2, 7] |
Ἡ
δ'
αἰτία
καὶ
περὶ
|
τούτων |
ὕστερον
λεχθήσεται.
~(Νῦν
δὲ
πρῶτον |
[2, 2] |
τὸ
δὲ
ψυχήν,
ἑκατέρῳ
γὰρ
|
τούτων |
φαμὲν
ἐπίστασθαι)
ὁμοίως
δὲ
καὶ |