Livre, Pages |
[2, 8] |
οὐκ
ἔχουσι
φωνήν,
οἷον
τά
|
τε |
ἄναιμα
καὶ
τῶν
ἐναίμων
ἰχθύες |
[2, 10] |
ὑγρότητα,
οἷον
τὸ
ἁλμυρόν·
εὔτηκτόν
|
τε |
γὰρ
αὐτὸ
καὶ
συντηκτικὸν
γλώττης. |
[2, 5] |
τὸ
αἰσθάνεσθαι
λέγομεν
διχῶς
(τό
|
τε |
γὰρ
δυνάμει
ἀκοῦον
καὶ
ὁρῶν |
[2, 10] |
ἁλμυρόν·
μεταξὺ
δὲ
τούτων
τό
|
τε |
δριμὺ
καὶ
τὸ
αὐστηρὸν
καὶ |
[2, 5] |
δὲ
καὶ
τὸ
αἰσθητόν,
τό
|
τε |
δυνάμει
ὂν
καὶ
τὸ
ἐνεργείᾳ. |
[2, 8] |
οἱ
βήττοντες-
ἀλλὰ
δεῖ
ἔμψυχόν
|
τε |
εἶναι
τὸ
τύπτον
καὶ
μετὰ |
[2, 5] |
δύο
τρόπους
εἶναι
ἀλλοιώσεως,
τήν
|
τε |
ἐπὶ
τὰς
στερητικὰς
διαθέσεις
μεταβολὴν |
[2, 10] |
καὶ
ἡ
γεῦσις
τοῦ
γευστοῦ
|
τε |
καὶ
ἀγεύστου,
τοῦτο
δὲ
τὸ |
[2, 4] |
ἔστι
πέρας
καὶ
λόγος
μεγέθους
|
τε |
καὶ
αὐξήσεως·
ταῦτα
δὲ
ψυχῆς, |
[2, 1] |
λέγομεν
τὴν
δι'
αὑτοῦ
τροφήν
|
τε |
καὶ
αὔξησιν
καὶ
φθίσιν.
Ὥστε |
[2, 2] |
ἡ
κατὰ
τροφὴν
καὶ
φθίσις
|
τε |
καὶ
αὔξησις.
Διὸ
καὶ
τὰ |
[2, 2] |
καὶ
πάντῃ,
ὅσα
ἀεὶ
τρέφεταί
|
τε |
καὶ
ζῇ
διὰ
τέλους,
ἕως |
[2, 2] |
μὲν
γὰρ
αἴσθησις,
καὶ
λύπη
|
τε |
καὶ
ἡδονή,
ὅπου
δὲ
ταῦτα, |
[2, 3] |
δ'
αἴσθησις
ὑπάρχει,
τούτῳ
ἡδονή
|
τε |
καὶ
λύπη
καὶ
τὸ
ἡδύ |
[2, 3] |
καὶ
λύπη
καὶ
τὸ
ἡδύ
|
τε |
καὶ
λυπηρόν,
οἷς
δὲ
ταῦτα, |
[2, 3] |
ἑτέροις
δὲ
καὶ
τὸ
διανοητικόν
|
τε |
καὶ
νοῦς,
οἷον
ἀνθρώποις
καὶ |
[2, 10] |
τρόπον
τινὰ
καὶ
ὁ
μέγας
|
τε |
καὶ
ὁ
βίαιος)
ἀόρατον
δὲ |
[2, 7] |
ὁρατόν,
ὁρατὸν
δ'
ἐστὶ
χρῶμά
|
τε |
καὶ
ὃ
λόγῳ
μὲν
ἔστιν |
[2, 5] |
δ'
αἴσθησις
ἐν
τῷ
κινεῖσθαί
|
τε |
καὶ
πάσχειν
συμβαίνει,
καθάπερ
εἴρηται· |
[2, 10] |
δὲ
καὶ
ἡ
ἀκοὴ
ψόφου
|
τε |
καὶ
σιγῆς,
ὧν
τὸ
μὲν |
[2, 3] |
εἷς
ἂν
εἴη
λόγος
ψυχῆς
|
τε |
καὶ
σχήματος·
οὔτε
γὰρ
ἐκεῖ |
[2, 3] |
θρεπτικὸν
μόνον,
ἑτέροις
δὲ
τοῦτό
|
τε |
καὶ
τὸ
αἰσθητικόν.
Εἰ
δὲ |
[2, 2] |
τούτων
δ'
ἡ
μὲν
ἐπιστήμη
|
τε |
καὶ
ὑγίεια
μορφὴ
καὶ
εἶδός |
[2, 4] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
περὶ
αὐξήσεώς
|
τε |
καὶ
φθίσεως
ἔχει·
οὐδὲν
γὰρ |
[2, 2] |
ἀρχὴν
τοιαύτην,
δι'
ἧς
αὔξησίν
|
τε |
καὶ
φθίσιν
λαμβάνουσι
κατὰ
τοὺς |
[2, 11] |
ἀνάπτου·
ἄναπτον
δ'
ἐστὶ
τό
|
τε |
μικρὰν
ἔχον
πάμπαν
διαφορὰν
τῶν |
[2, 10] |
καὶ
ἡ
ὄψις
ἐστὶ
τοῦ
|
τε |
ὁρατοῦ
καὶ
τοῦ
ἀοράτου
(τὸ |
[2, 4] |
δὲ
τὸ
οὗ
ἕνεκα,
τό
|
τε |
οὗ
καὶ
τὸ
ᾧ.
Ἀλλὰ |
[2, 12] |
τῶν
ἀδυνάτων
ὀσφρανθῆναι
οὐθὲν
οἷόν
|
τε |
πάσχειν
ὑπ'
ὀσμῆς
(ὁ
δ' |
[2, 8] |
ἔργα-
καθάπερ
τῇ
γλώττῃ
ἐπί
|
τε |
τὴν
γεῦσιν
καὶ
τὴν
διάλεκτον, |
[2, 8] |
οὕτω
καὶ
τῷ
πνεύματι
πρός
|
τε |
τὴν
θερ-
μότητα
τὴν
ἐντὸς |
[2, 7] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
εἶναι,
δοκεῖ
|
τε |
τὸ
φῶς
ἐναντίον
εἶναι
τῷ |
[2, 10] |
καὶ
τοῦτο
ἡ
ὄψις)
ἔτι
|
τε |
τοῦ
λίαν
λαμπροῦ
(καὶ
γὰρ |
[2, 3] |
ὑπάρχει
δυνάμει
τὸ
πρότερον
ἐπί
|
τε |
τῶν
σχημάτων
καὶ
ἐπὶ
τῶν |