Livre, Pages |
[2, 11] |
οὔτ'
ἐκεῖ
οὔτ'
ἐνταῦθα
γένοιτ'
|
ἂν |
αἴσθησις,
οἷον
εἴ
τις
σῶμά |
[2, 7] |
γένοιτο
κενὸν
τὸ
μεταξύ,
ὁρᾶσθαι
|
ἂν |
ἀκριβῶς
καὶ
εἰ
μύρμηξ
ἐν |
[2, 4] |
δεῖ
τεθεωρηκέναι,
περὶ
ἐκείνων
πρῶτον
|
ἂν |
δέοι
διορίσαι
διὰ
τὴν
αὐτὴν |
[2, 2] |
καὶ
ζῇ
διὰ
τέλους,
ἕως
|
ἂν |
δύνηται
λαμβάνειν
τροφήν.
Χωρίζεσθαι
δὲ |
[2, 5] |
ἄνευ
τοῦ
καυστικοῦ·
ἔκαιε
γὰρ
|
ἂν |
ἑαυτό,
καὶ
οὐθὲν
ἐδεῖτο
τοῦ |
[2, 8] |
φῶς
ἀεὶ
ἀνακλᾶται
(οὐδὲ
γὰρ
|
ἂν |
ἐγίνετο
πάντῃ
φῶς,
ἀλλὰ
σκότος |
[2, 11] |
σώματος
ἔοικεν
οὕτως
ἔχειν
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
κύκλῳ
ἡμῖν
περιεπεφύκει
ὁ |
[2, 8] |
τὴν
θρύψιν
τοῦ
ἀέρος,
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
σωρὸν
ἢ
ὁρμαθὸν
ψάμμου |
[2, 2] |
διανοούμεθα
πρώτως-
ὥστε
λόγος
τις
|
ἂν |
εἴη
καὶ
εἶδος,
ἀλλ'
οὐχ |
[2, 1] |
τί
ἐστι
ψυχὴ
καὶ
τίς
|
ἂν |
εἴη
κοινότατος
λόγος
αὐτῆς.
Λέγομεν |
[2, 3] |
ὅτι
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
εἷς
|
ἂν |
εἴη
λόγος
ψυχῆς
τε
καὶ |
[2, 1] |
σῶμα
φυσικὸν
μετέχον
ζωῆς
οὐσία
|
ἂν |
εἴη,
οὐσία
δ'
οὕτως
ὡς |
[2, 1] |
τοιόνδε,
ζωὴν
γὰρ
ἔχον,
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
σῶμα
ἡ
ψυχή·
οὐ |
[2, 4] |
μὴ
μετέχον
ζωῆς,
τὸ
ἔμψυχον
|
ἂν |
εἴη
σῶμα
τὸ
τρεφόμενον,
ᾗ |
[2, 5] |
γὰρ
οὕτως
ἐπιστῆμόν
τι
ὡς
|
ἂν |
εἴποιμεν
ἄνθρωπον
ἐπιστήμονα
ὅτι
ὁ |
[2, 5] |
λεγομένου,
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν
ὥσπερ
|
ἂν |
εἴποιμεν
τὸν
παῖδα
δύνασθαι
στρατηγεῖν, |
[2, 10] |
εἰ
ἐν
ὕδατι
ἦμεν,
ᾐσθανόμεθ'
|
ἂν |
ἐμβληθέντος
τοῦ
γλυκέος,
οὐκ
ἦν |
[2, 4] |
ἄπεπτος
ἡ
δὲ
πεπεμμένη,
ἀμφοτέρως
|
ἂν |
ἐνδέχοιτο
τὴν
τροφὴν
λέγειν·
ᾗ |
[2, 11] |
περιεπεφύκει
ὁ
ἀήρ·
ἐδοκοῦμεν
γὰρ
|
ἂν |
ἑνί
τινι
αἰσθάνεσθαι
καὶ
ψόφου |
[2, 1] |
πάσης
ψυχῆς
δεῖ
λέγειν,
εἴη
|
ἂν |
ἐντελέχεια
ἡ
πρώτη
σώματος
φυσικοῦ |
[2, 9] |
οὔτε
πόρρωθεν
οὔτ'
ἐγγύθεν,
οὐδ'
|
ἂν |
ἐπὶ
τοῦ
μυκτῆρος
ἐντὸς
τεθῇ· |
[2, 1] |
τοῦτο·
χωρισθείσης
δὲ
ταύτης
οὐκ
|
ἂν |
ἔτι
πέλεκυς
ἦν,
ἀλλ'
ἢ |
[2, 11] |
ἁπάντων
λανθάνοντος
ὅτι
διείργει,
ὁμοίως
|
ἂν |
ἔχοιμεν
ὥσπερ
καὶ
νῦν
ἐν |
[2, 1] |
ζωὴν
ἔχοντος.
(Τοιοῦτον
δὲ
ὃ
|
ἂν |
ᾖ
ὀργανικόν.
(Ὄργανα
δὲ
καὶ |
[2, 4] |
πυρὸς
αὔξησις
εἰς
ἄπειρον,
ἕως
|
ἂν |
ᾖ
τὸ
καυστόν,
τῶν
δὲ |
[2, 11] |
συμφυὲς
γένοιτο,
θᾶττον
ἔτι
διικνοῖτ'
|
ἂν |
ἡ
αἴσθησις)
διὸ
τὸ
τοιοῦτον |
[2, 10] |
τοῦ
γλυκέος,
οὐκ
ἦν
δ'
|
ἂν |
ἡ
αἴσθησις
ἡμῖν
διὰ
τοῦ |
[2, 11] |
σὰρξ
ᾐσθάνετο
τοῦ
χυμοῦ,
ἐδόκει
|
ἂν |
ἡ
αὐτὴ
καὶ
μία
εἶναι |
[2, 8] |
τοῦτο
συμβῇ,
οὐκ
ἀκούει·
οὐδ'
|
ἂν |
ἡ
μῆνιγξ
κάμῃ,
ὥσπερ
τὸ |
[2, 4] |
τὸ
γεννῆσαι
οἷον
αὐτό,
εἴη
|
ἂν |
ἡ
πρώτη
ψυχὴ
γεννητικὴ
οἷον |
[2, 1] |
ἦν
ὁ
ὀφθαλμὸς
ζῷον,
ψυχὴ
|
ἂν |
ἦν
αὐτοῦ
ἡ
ὄψις·
αὕτη |
[2, 5] |
μὲν
τούτων
διασαφῆσαι
καιρὸς
γένοιτ'
|
ἂν |
καὶ
εἰςαῦθις·
νῦν
δὲ
διωρίσθω |
[2, 3] |
παρὰ
τὰς
εἰρημένας.
Γένοιτο
δ'
|
ἂν |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
σχημάτων
λόγος |
[2, 5] |
καὶ
τὸ
ἤδη
ἐνεργοῦν)
διχῶς
|
ἂν |
λέγοιτο
καὶ
ἡ
αἴσθησις,
ἡ |
[2, 8] |
τὸ
ψαθυρὸς
εἶναι
οὐ
γεγωνεῖ,
|
ἂν |
μὴ
λεῖον
ᾖ
τὸ
πληγέν. |
[2, 5] |
δ'
ὅτι
βουληθεὶς
δυνατὸς
θεωρεῖν,
|
ἂν |
μή
τι
κωλύσῃ
τῶν
ἔξωθεν· |
[2, 12] |
εἰ
γὰρ
μή,
ὑπὸ
τίνος
|
ἂν |
πάσχοι
τὰ
ἄψυχα
καὶ
ἀλλοιοῖτο; |
[2, 8] |
οὐθένα
γὰρ
ποιεῖ
ψόφον
ἔρια
|
ἂν |
πληγῇ,
ἀλλὰ
χαλκὸς
καὶ
ὅσα |
[2, 11] |
τοῦ
ἁπτοῦ
αἰσθητικόν.
Οὕτω
γὰρ
|
ἂν |
συμβαίνοι
ὅπερ
καὶ
ἐπὶ
τῶν |
[2, 7] |
ἀπορροὴ
σώματος
οὐδενός
(εἴη
γὰρ
|
ἂν |
σῶμά
τι
καὶ
οὕτως)
ἀλλὰ |
[2, 1] |
οἷον
πέλεκυς·
ἦν
μὲν
γὰρ
|
ἂν |
τὸ
πελέκει
εἶναι
ἡ
οὐσία |
[2, 4] |
ἐν
τοῖς
ζῴοις
ὑπολάβοι
τις
|
ἂν |
τοῦτο
εἶναι
τὸ
ἐργαζόμενον.
Τὸ |
[2, 4] |
καὶ
μέχρι
τούτου
ἔστιν
ἕως
|
ἂν |
τρέφηται)
καὶ
γενέσεως
ποιητικόν,
οὐ |
[2, 8] |
τοῦτο
δ'
ἐστὶν
ἀήρ,
εὐλόγως
|
ἂν |
φωνοίη
ταῦτα
μόνα
ὅσα
δέχεται |