Livre, Pages |
[2, 7] |
ἐν
τῷ
οὐρανῷ
εἴη·
τοῦτο
|
γὰρ |
ἀδύνατόν
ἐστιν.
Πάσχοντος
γάρ
τι |
[2, 11] |
δυνάμει
τοιοῦτόν
ἐστι
μόριον·
τὸ
|
γὰρ |
αἰσθάνεσθαι
πάσχειν
τι
ἐστίν·
ὥστε |
[2, 2] |
ἐντόμων
ἐν
τοῖς
διατεμνομένοις·
καὶ
|
γὰρ |
αἴσθησιν
ἑκάτερον
τῶν
μερῶν
ἔχει |
[2, 4] |
αὔξησις
κατὰ
ψυχήν·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
αἴσθησις
ἀλλοίωσίς
τις
εἶναι
δοκεῖ, |
[2, 2] |
φαντασίαν
καὶ
ὄρεξιν·
ὅπου
μὲν
|
γὰρ |
αἴσθησις,
καὶ
λύπη
τε
καὶ |
[2, 11] |
ἄλλο
τί
ἐστιν
ἐντός.
Πᾶσα
|
γὰρ |
αἴσθησις
μιᾶς
ἐναντιώσεως
εἶναι
δοκεῖ, |
[2, 4] |
οὖν
ὡς
οὐσία,
δῆλον·
τὸ
|
γὰρ |
αἴτιον
τοῦ
εἶναι
πᾶσιν
ἡ |
[2, 5] |
πάσχειν
συμβαίνει,
καθάπερ
εἴρηται·
δοκεῖ
|
γὰρ |
ἀλλοίωσίς
τις
εἶναι.
Φασὶ
δέ |
[2, 12] |
δ'
εἶναι
ἕτερον·
μέγεθος
μὲν
|
γὰρ |
ἄν
τι
εἴη
τὸ
αἰσθανόμενον, |
[2, 5] |
αὑτὸ
ἄνευ
τοῦ
καυστικοῦ·
ἔκαιε
|
γὰρ |
ἂν
ἑαυτό,
καὶ
οὐθὲν
ἐδεῖτο |
[2, 8] |
τὸ
φῶς
ἀεὶ
ἀνακλᾶται
(οὐδὲ
|
γὰρ |
ἂν
ἐγίνετο
πάντῃ
φῶς,
ἀλλὰ |
[2, 11] |
ἡμῖν
περιεπεφύκει
ὁ
ἀήρ·
ἐδοκοῦμεν
|
γὰρ |
ἂν
ἑνί
τινι
αἰσθάνεσθαι
καὶ |
[2, 11] |
τὸ
τοῦ
ἁπτοῦ
αἰσθητικόν.
Οὕτω
|
γὰρ |
ἂν
συμβαίνοι
ὅπερ
καὶ
ἐπὶ |
[2, 7] |
οὐδ'
ἀπορροὴ
σώματος
οὐδενός
(εἴη
|
γὰρ |
ἂν
σῶμά
τι
καὶ
οὕτως) |
[2, 1] |
σῶμα,
οἷον
πέλεκυς·
ἦν
μὲν
|
γὰρ |
ἂν
τὸ
πελέκει
εἶναι
ἡ |
[2, 9] |
τῶν
ἀνθρώπων
γένος.
Ἔοικε
μὲν
|
γὰρ |
ἀνάλογον
ἔχειν
πρὸς
τὴν
γεῦσιν, |
[2, 8] |
κατ'
ἐνέργειαν
ψόφῳ
δηλοῦνται·
ὥσπερ
|
γὰρ |
ἄνευ
φωτὸς
οὐχ
ὁρᾶται
τὰ |
[2, 9] |
ἀλλὰ
χείρω
πολλῶν
ζῴων·
φαύλως
|
γὰρ |
ἄνθρωπος
ὀσμᾶται,
καὶ
οὐθενὸς
αἰσθάνεται |
[2, 2] |
κατὰ
τοὺς
ἐναντίους
τόπους·
οὐ
|
γὰρ |
ἄνω
μὲν
αὔξεται,
κάτω
δ' |
[2, 4] |
τὴν
τροφὴν
λέγειν·
ᾗ
μὲν
|
γὰρ |
ἄπεπτος,
τὸ
ἐναντίον
τῷ
ἐναντίῳ |
[2, 5] |
περὶ
δυνάμεως
καὶ
ἐντελεχείας·
νῦν
|
γὰρ |
ἁπλῶς
ἐλέγομεν
περὶ
αὐτῶν.
Ἔστι |
[2, 10] |
καὶ
στρυφνὸν
καὶ
ὀξύ·
σχεδὸν
|
γὰρ |
αὗται
δοκοῦσιν
εἶναι
διαφοραὶ
χυμῶν. |
[2, 7] |
διαφανές,
ἀλλ'
ὅταν
δυνάμει·
ἡ
|
γὰρ |
αὐτὴ
φύσις
ὁτὲ
μὲν
σκότος |
[2, 10] |
οἷον
τὸ
ἁλμυρόν·
εὔτηκτόν
τε
|
γὰρ |
αὐτὸ
καὶ
συντηκτικὸν
γλώττης.
Ὥσπερ |
[2, 4] |
καὶ
τῆς
αὐξήσεως
εἶναι·
καὶ
|
γὰρ |
αὐτὸ
φαίνεται
μόνον
τῶν
σωμάτων |
[2, 2] |
δ'
ἐπὶ
τῶν
φυομένων·
οὐδεμία
|
γὰρ |
αὐτοῖς
ὑπάρχει
δύναμις
ἄλλη
(ψυχῆς. |
[2, 7] |
ψόφου
καὶ
ὀσμῆς
ἐστιν·
οὐθὲν
|
γὰρ |
αὐτῶν
ἁπτόμενον
τοῦ
αἰσθητηρίου
ποιεῖ |
[2, 10] |
αἰσθάνεσθαι
μήτε
λίαν
ὑγράν·
αὕτη
|
γὰρ |
ἁφῇ
γίνεται
τοῦ
πρώτου
ὑγροῦ, |
[2, 6] |
ἴδια,
ἀλλὰ
κοινὰ
πάσαις·
καὶ
|
γὰρ |
ἁφῇ
κίνησίς
τίς
ἐστιν
αἰσθητὴ |
[2, 3] |
τῆς
τροφῆς
αἴσθησιν
ἔχουσιν·
ἡ
|
γὰρ |
ἁφὴ
τῆς
τροφῆς
αἴσθησις·
ξηροῖς |
[2, 8] |
ψόφος
τίς
ἐστιν
ἐμψύχου·
τῶν
|
γὰρ |
ἀψύχων
οὐθὲν
φωνεῖ,
ἀλλὰ
καθ' |
[2, 5] |
δύναμις
ἔχει
πρὸς
ἐντελέχειαν·
θεωροῦν
|
γὰρ |
γίνεται
τὸ
ἔχον
τὴν
ἐπιστήμην, |
[2, 8] |
καὶ
μετὰ
φαντασίας
τινός·
σημαντικὸς
|
γὰρ |
δή
τις
ψόφος
ἐστὶν
ἡ |
[2, 9] |
εὐδιόριστόν
ἐστι
τῶν
εἰρημένων·
οὐ
|
γὰρ |
δῆλον
ποῖόν
τί
ἐστιν
ἡ |
[2, 7] |
τὰ
φαινόμενα·
ἐν
μικρῷ
μὲν
|
γὰρ |
διαστήματι
λάθοι
ἄν,
ἀπ'
ἀνατολῆς |
[2, 7] |
καὶ
τοῦτο
ἐξ
ἀνάγκης·
τὸ
|
γὰρ |
διαφανὲς
ὑπὸ
τούτου
γίνεται
διαφανές. |
[2, 5] |
αἰσθάνεσθαι
λέγομεν
διχῶς
(τό
τε
|
γὰρ |
δυνάμει
ἀκοῦον
καὶ
ὁρῶν
ἀκούειν |
[2, 7] |
παρουσία
ἐν
τῷ
διαφανεῖ·
οὔτε
|
γὰρ |
δύο
σώματα
ἅμα
δυνατὸν
ἐν |
[2, 2] |
λόγῳ
ὅτι
ἕτερα,
φανερόν·
αἰσθητικῷ
|
γὰρ |
εἶναι
καὶ
δοξαστικῷ
ἕτερον,
εἴπερ |
[2, 8] |
λέγεται
κύριον
τοῦ
ἀκούειν.
Δοκεῖ
|
γὰρ |
εἶναι
κενὸν
ὁ
ἀήρ,
οὗτος |
[2, 3] |
ἄλλων
αἰσθητῶν
κατὰ
συμβεβηκός.
Οὐθὲν
|
γὰρ |
εἰς
τροφὴν
συμβάλλεται
ψόφος
οὐδὲ |
[2, 3] |
ψυχῆς
τε
καὶ
σχήματος·
οὔτε
|
γὰρ |
ἐκεῖ
σχῆμα
παρὰ
τὸ
τρίγωνον |
[2, 4] |
θείου
μετέχωσιν
ᾗ
δύνανται·
πάντα
|
γὰρ |
ἐκείνου
ὀρέγεται,
καὶ
ἐκείνου
ἕνεκα |
[2, 1] |
ῥίζαι
τῷ
στόματι
ἀνάλογον·
ἄμφω
|
γὰρ |
ἕλκει
τὴν
τροφήν.
Εἰ
δή |
[2, 2] |
φυόμενα
πάντα
δοκεῖ
ζῆν·
φαίνεται
|
γὰρ |
ἐν
αὑτοῖς
ἔχοντα
δύναμιν
καὶ |
[2, 7] |
ἑκάστου
τὸ
οἰκεῖον
χρῶμα·
ἔνια
|
γὰρ |
ἐν
μὲν
τῷ
φωτὶ
οὐχ |
[2, 3] |
καὶ
τὰ
κατὰ
ψυχήν·
ἀεὶ
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
ἐφεξῆς
ὑπάρχει
δυνάμει |
[2, 2] |
ἡ
δὲ
τοῦ
ὑγιαστοῦ
(δοκεῖ
|
γὰρ |
ἐν
τῷ
πάσχοντι
καὶ
διατιθεμένῳ |
[2, 1] |
τὸ
οὗ
ἡ
ὕλη·
τὸ
|
γὰρ |
ἓν
καὶ
τὸ
εἶναι
ἐπεὶ |
[2, 8] |
διττὸς
ὁ
ψόφος·
ὁ
μὲν
|
γὰρ |
ἐνέργειά
τις,
ὁ
δὲ
δύναμις· |
[2, 11] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
ἄλλων·
ἐπιτιθεμένων
|
γὰρ |
ἐπὶ
τὸ
αἰσθητήριον
οὐκ
αἰσθάνεται, |
[2, 2] |
ἔνια
δὲ
ἀπορίαν
ἔχει.
Ὥσπερ
|
γὰρ |
ἐπὶ
τῶν
φυτῶν
ἔνια
διαιρούμενα |
[2, 3] |
καὶ
τὸ
ὀρεκτικόν·
ὄρεξις
μὲν
|
γὰρ |
ἐπιθυμία
καὶ
θυμὸς
καὶ
βούλησις, |
[2, 4] |
ἀλλ'
οἷον
τὸ
τρεφόμενον·
ἤδη
|
γὰρ |
ἔστιν
αὐτοῦ
ἡ
οὐσία,
γεννᾷ |
[2, 5] |
καὶ
τοῦ
ἐνεργεῖν
λέγωμεν·
καὶ
|
γὰρ |
ἔστιν
ἡ
κίνησις
ἐνέργειά
τις, |
[2, 11] |
καὶ
ἐν
τῷ
ἀέρι
(ὁμοίως
|
γὰρ |
ἔχει
ὁ
ἀὴρ
πρὸς
τὰ |
[2, 2] |
τὰς
αἰσθήσεις
συμβέβηκεν·
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
ἔχει
πάσας,
τὰ
δὲ
τινάς, |
[2, 9] |
τὰ
τῶν
σκληροφθάλμων-
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
ἔχει
φράγμα
καὶ
ὥσπερ
ἔλυτρον |
[2, 1] |
ὅλου
τοῦ
ζῶντος
σώματος·
ἀνάλογον
|
γὰρ |
ἔχει
ὡς
τὸ
μέρος
πρὸς |
[2, 1] |
καὶ
σῶμα
καὶ
τοιόνδε,
ζωὴν
|
γὰρ |
ἔχον,
οὐκ
ἂν
εἴη
σῶμα |
[2, 8] |
διότι
οἱ
ἰχθύες
ἄφωνοι·
οὐ
|
γὰρ |
ἔχουσι
φάρυγγα.
Τοῦτο
δὲ
τὸ |
[2, 11] |
νῦν
ἄδηλον·
ἐξ
ἀέρος
μὲν
|
γὰρ |
ἢ
ὕδατος
ἀδύνατον
συστῆναι
τὸ |
[2, 12] |
ὑπερβολαὶ
φθείρουσι
τὰ
αἰσθητήρια
(ἐὰν
|
γὰρ |
ᾖ
ἰσχυροτέρα
τοῦ
αἰσθητηρίου
ἡ |
[2, 11] |
ὁ
δι'
ἀσπίδος
πληγείς·
οὐ
|
γὰρ |
ἡ
ἀσπὶς
πληγεῖσα
ἐπάταξεν,
ἀλλ' |
[2, 11] |
ἁφῆς
ὁ
αὐτὸς
λόγος·
εἰ
|
γὰρ |
ἡ
ἁφὴ
μὴ
μία
ἐστὶν |
[2, 2] |
γίνεται
καὶ
κατὰ
λόγον·
ἑκάστου
|
γὰρ |
ἡ
ἐντελέχεια
ἐν
τῷ
δυνάμει |
[2, 1] |
μεριστὴ
πέφυκεν,
οὐκ
ἄδηλον·
ἐνίων
|
γὰρ |
ἡ
ἐντελέχεια
τῶν
μερῶν
ἐστὶν |
[2, 5] |
οὐκ
ἔστιν
ἀλλοιοῦσθαι
(εἰς
αὑτὸ
|
γὰρ |
ἡ
ἐπίδοσις
καὶ
εἰς
ἐντελέχειαν) |
[2, 1] |
τί
ἐστιν
ἡ
ψυχή·
οὐσία
|
γὰρ |
ἡ
κατὰ
τὸν
λόγον.
Τοῦτο |
[2, 7] |
καὶ
πολλὰ
τῶν
στερεῶν·
οὐ
|
γὰρ |
ᾗ
ὕδωρ
οὐδ'
ᾗ
ἀὴρ |
[2, 3] |
δὲ
ταῦτα,
καὶ
ἐπιθυμία·
τοῦ
|
γὰρ |
ἡδέος
ὄρεξις
αὕτη.
Ἔτι
δὲ |
[2, 8] |
ὅσα
δέχεται
τὸν
ἀέρα.
Τῷ
|
γὰρ |
ἤδη
ἀναπνεομένῳ
καταχρῆται
ἡ
φύσις |
[2, 7] |
οὐχ
ὁρᾶται
ἄνευ
φωτός·
τοῦτο
|
γὰρ |
ἦν
αὐτῷ
τὸ
χρώματι
εἶναι, |
[2, 1] |
μερῶν
δεῖ
τὸ
λεχθέν.
Εἰ
|
γὰρ |
ἦν
ὁ
ὀφθαλμὸς
ζῷον,
ψυχὴ |
[2, 4] |
τροφῆς
καὶ
γεννήσεως
λεκτέον·
ἡ
|
γὰρ |
θρεπτικὴ
ψυχὴ
καὶ
τοῖς
ἄλλοις |
[2, 7] |
ἐν
ἀμφοτέροις
ὑπάρχει
τούτοις·
φαίνεται
|
γὰρ |
καὶ
τὰ
ἔνυδρα
τῶν
ζῴων |
[2, 8] |
ψόφος
φωνή,
καθάπερ
εἴπομεν-
ἔστι
|
γὰρ |
καὶ
τῇ
γλώττῃ
ψοφεῖν
καὶ |
[2, 3] |
ἁφὴ
τῆς
τροφῆς
αἴσθησις·
ξηροῖς
|
γὰρ |
καὶ
ὑγροῖς
καὶ
θερμοῖς
καὶ |
[2, 7] |
ὄντος
κινεῖται
τὸ
αἰσθητήριον.
Οὐ
|
γὰρ |
καλῶς
τοῦτο
λέγει
Δημόκριτος,
οἰόμενος, |
[2, 2] |
ὕλη
καὶ
τὸ
ὑποκείμενον.
Τριχῶς
|
γὰρ |
λεγομένης
τῆς
οὐσίας,
καθάπερ
εἴπομεν, |
[2, 11] |
τοῦτο
κρίνει
τὰ
αἰσθητά.
Τὸ
|
γὰρ |
μέσον
κριτικόν·
γίνεται
γὰρ
πρὸς |
[2, 12] |
καὶ
οἱ
χυμοὶ
ποιοῦσιν·
εἰ
|
γὰρ |
μή,
ὑπὸ
τίνος
ἂν
πάσχοι |
[2, 2] |
γ'
ἐπελθεῖν
περὶ
αὐτῆς·
οὐ
|
γὰρ |
μόνον
τὸ
ὅτι
δεῖ
τὸν |
[2, 11] |
καὶ
ἐν
τῷ
ἀέρι·
δοκοῦμεν
|
γὰρ |
νῦν
αὐτῶν
ἅπτεσθαι
καὶ
οὐδὲν |
[2, 11] |
τὴν
αἴσθησιν
ἅμα
θιγγανομένων.
Καὶ
|
γὰρ |
νῦν
εἴ
τίς
τι>
περὶ |
[2, 10] |
ἡ
ὄψις
τοῦ
λαμπροῦ
(ὥσπερ
|
γὰρ |
ὁ
μικρὸς
ψόφος
ἀνήκουστος,
τρόπον |
[2, 4] |
ἕνεκεν
ἡ
ψυχὴ
αἰτία·
ὥσπερ
|
γὰρ |
ὁ
νοῦς
ἕνεκά
του
ποιεῖ, |
[2, 8] |
ἄμφω,
τρόπον
δ'
ἕτερον;
ἔστι
|
γὰρ |
ὁ
ψόφος
κίνησις
τοῦ
δυναμένου |
[2, 4] |
διωρισμένους
τρόπους
τρεῖς
αἰτία·
καὶ
|
γὰρ |
ὅθεν
ἡ
κίνησις
καὶ
οὗ |
[2, 4] |
τρεφόμενον.
Ἀπορίαν
δ'
ἔχει·
φασὶ
|
γὰρ |
οἱ
μὲν
τὸ
ὅμοιον
τῷ |
[2, 8] |
οὖς
ὥσπερ
τὸ
κέρας·
ἀεὶ
|
γὰρ |
οἰκείαν
τινὰ
κίνησιν
ὁ
ἀὴρ |
[2, 8] |
ἀπὸ
τῶν
ἁπτῶν·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ὀξὺ
κινεῖ
τὴν
αἴσθησιν
ἐν |
[2, 8] |
ὀξεῖ
καὶ
ἀμβλεῖ·
τὸ
μὲν
|
γὰρ |
ὀξὺ
οἷον
κεντεῖ,
τὸ
δ' |
[2, 7] |
ἔσται
ὃ
λέγομεν
προελθοῦσι.
Τὸ
|
γὰρ |
ὁρατόν
ἐστι
χρῶμα,
τοῦτο
δ' |
[2, 9] |
ὀσμᾶται
ἐν
τῷ
ὑγρῷ·
ἀναγκαῖον
|
γὰρ |
ὀσφρανθῆναι
ἀναπνεύσαντα,
τοῦτο
δὲ
ποιεῖν |
[2, 8] |
ὁ
δὲ
δύναμις·
τὰ
μὲν
|
γὰρ |
οὔ
φαμεν
ἔχειν
ψόφον,
οἷον |
[2, 2] |
τι
ἡ
ψυχή·
σῶμα
μὲν
|
γὰρ |
οὐκ
ἔστι,
σώματος
δέ
τι, |
[2, 1] |
ἦν
αὐτοῦ
ἡ
ὄψις·
αὕτη
|
γὰρ |
οὐσία
ὀφθαλμοῦ
ἡ
κατὰ
τὸν |
[2, 5] |
ἐλέγομεν
περὶ
αὐτῶν.
Ἔστι
μὲν
|
γὰρ |
οὕτως
ἐπιστῆμόν
τι
ὡς
ἂν |
[2, 8] |
πάντῃ
διέρχεται
ὁ
ἀήρ·
οὐ
|
γὰρ |
πάντῃ
ἔχει
ἀέρα
τὸ
κινησόμενον |
[2, 8] |
καλουμένην
ἀρτηρίαν
φωνή
ἐστιν
(οὐ
|
γὰρ |
πᾶς
ζῴου
ψόφος
φωνή,
καθάπερ |
[2, 8] |
τυχόντων
πληγὴ
ὁ
ψόφος·
οὐθένα
|
γὰρ |
ποιεῖ
ψόφον
ἔρια
ἂν
πληγῇ, |
[2, 4] |
ἔχουσιν
ἀλλὰ
καὶ
αὔξησιν·
γίνεται
|
γὰρ |
πολλὰ
ἐξ
ἀλλήλων,
ἀλλ'
οὐ |
[2, 4] |
καὶ
αὐξητικῷ
εἶναι·
ᾗ
μὲν
|
γὰρ |
ποσόν
τι
τὸ
ἔμψυχον,
αὐξητικόν, |
[2, 11] |
Τὸ
γὰρ
μέσον
κριτικόν·
γίνεται
|
γὰρ |
πρὸς
ἑκάτερον
αὐτῶν
θάτερον
τῶν |
[2, 4] |
τροφῆς
ἀναγκαῖον
διωρίσθαι
πρῶτον·
ἀφορίζεται
|
γὰρ |
πρὸς
τὰς
ἄλλας
δυνάμεις
τῷ |
[2, 9] |
ἄλλο
δὲ
μηδέν·
οἱ
μὲν
|
γὰρ |
σκληρόσαρκοι
ἀφυεῖς
τὴν
διάνοιαν,
οἱ |
[2, 10] |
ὁρατοῦ
καὶ
τοῦ
ἀοράτου
(τὸ
|
γὰρ |
σκότος
ἀόρατον,
κρίνει
δὲ
καὶ |
[2, 9] |
οἷον
ἀέρος
ἢ
ὕδατος·
καὶ
|
γὰρ |
τὰ
ἔνυδρα
δοκοῦσιν
ὀσμῆς
αἰσθάνεσθαι, |
[2, 2] |
διὰ
τὴν
αἴσθησιν
πρώτως·
καὶ
|
γὰρ |
τὰ
μὴ
κινούμενα
μηδ'
ἀλλάττοντα |
[2, 4] |
ἡ
ψυχὴ
κατὰ
φύσιν·
πάντα
|
γὰρ |
τὰ
φυσικὰ
σώματα
τῆς
ψυχῆς |
[2, 9] |
τὸν
ἄνθρωπον
ἀκριβεστάτην·
ἐν
μὲν
|
γὰρ |
ταῖς
ἄλλαις
λείπεται
πολλῶν
τῶν |
[2, 4] |
καὶ
κάτω
καλῶς
λαμβάνει
(οὐ
|
γὰρ |
ταὐτὸ
πᾶσι
τὸ
ἄνω
καὶ |
[2, 10] |
μεταξὺ
ἀλλοτρίου
ὄντος
σώματος·
οὐδὲ
|
γὰρ |
τῇ
ἁφῇ.
Καὶ
τὸ
σῶμα |
[2, 4] |
τι
καὶ
οὐσία,
τροφή
(σώζει
|
γὰρ |
τὴν
οὐσίαν,
καὶ
μέχρι
τούτου |
[2, 5] |
ἀνομοίου,
καθάπερ
εἴπομεν·
πάσχει
μὲν
|
γὰρ |
τὸ
ἀνόμοιον,
πεπονθὸς
δ'
ὅμοιόν |
[2, 4] |
τὸ
τὸ>
πῦρ
ὡσαύτως.
Οὔτε
|
γὰρ |
τὸ
ἄνω
καὶ
κάτω
καλῶς |
[2, 12] |
γὰρ
ψύχεται
καὶ
θερμαίνεται)
αἴτιον
|
γὰρ |
τὸ
μὴ
ἔχειν
μεσότητα,
μηδὲ |
[2, 8] |
ἅμα
διὰ
τὸ
ἐπίπεδον·
ἓν
|
γὰρ |
τὸ
τοῦ
λείου
ἐπίπεδον.
Ψοφητικὸν |
[2, 8] |
ἑνὸς
ὄντος
γενέσθαι
ψόφον·
ἕτερον
|
γὰρ |
τὸ
τύπτον
καὶ
τὸ
τυπτόμενον· |
[2, 8] |
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
φωτός·
καὶ
|
γὰρ |
τὸ
φῶς
ἀεὶ
ἀνακλᾶται
(οὐδὲ |
[2, 6] |
ἠρεμία,
ἀριθμός,
σχῆμα,
μέγεθος·
τὰ
|
γὰρ |
τοιαῦτα
οὐδεμιᾶς
ἐστὶν
ἴδια,
ἀλλὰ |
[2, 1] |
νῦν
δ'
ἔστι
πέλεκυς.
Οὐ
|
γὰρ |
τοιούτου
σώματος
τὸ
τί
ἦν |
[2, 3] |
οὕτως
ἔχουσι,
σκεπτέον.
Άνευ
μὲν
|
γὰρ |
τοῦ
θρεπτικοῦ
τὸ
αἰσθητικὸν
οὐκ |
[2, 9] |
εἴπερ
τῆς
ὀσμῆς
αἰσθάνεται·
ἡ
|
γὰρ |
τοῦ
ὀσφραντοῦ
αἴσθησις
καὶ
δυσώδους |
[2, 4] |
μᾶλλον
ἡ
ψυχή·
ἡ
μὲν
|
γὰρ |
τοῦ
πυρὸς
αὔξησις
εἰς
ἄπειρον, |
[2, 10] |
τε
τοῦ
λίαν
λαμπροῦ
(καὶ
|
γὰρ |
τοῦτο
ἀόρατον,
ἄλλον
δὲ
τρόπον |
[2, 6] |
εἴη
Διάρους
υἱός·
κατὰ
συμβεβηκὸς
|
γὰρ |
τούτου
αἰσθάνεται,
ὅτι
τῷ
λευκῷ |
[2, 8] |
μηδ'
ἐκπνέοντα,
ἀλλὰ
κατέχοντα·
κινεῖ
|
γὰρ |
τούτῳ
ὁ
κατέχων.
Φανερὸν
δὲ |
[2, 7] |
οἷον
τὸ
ἄνω
σῶμα·
καὶ
|
γὰρ |
τούτῳ
τι
ὑπάρχει
ἓν
καὶ |
[2, 9] |
τὰ
ἐν
τῷ
ἀέρι·
καὶ
|
γὰρ |
τούτων
ἔνια
πόρρωθεν
ἀπαντᾷ
πρὸς |
[2, 2] |
ἐπιστήμην
τὸ
δὲ
ψυχήν,
ἑκατέρῳ
|
γὰρ |
τούτων
φαμὲν
ἐπίστασθαι)
ὁμοίως
δὲ |
[2, 8] |
μόριόν
ἐστι
τοῦτο,
πνεύμων·
τούτῳ
|
γὰρ |
τῷ
μορίῳ
πλέον
ἔχει
τὸ |
[2, 1] |
οὖν
ὅτι
ὡς
ἐπιστήμη·
ἐν
|
γὰρ |
τῷ
ὑπάρχειν
τὴν
ψυχὴν
καὶ |
[2, 1] |
καὶ
τούτων
τὰ
φυσικά·
ταῦτα
|
γὰρ |
τῶν
ἄλλων
ἀρχαί.
Τῶν
δὲ |
[2, 11] |
ἐπὶ
τῆς
γλώττης
ἁφή·
ἁπάντων
|
γὰρ |
τῶν
ἁπτῶν
αἰσθάνεται
κατὰ
τὸ |
[2, 4] |
γεννῆσαι
καὶ
τροφῇ
χρῆσθαι·
φυσικώτατον
|
γὰρ |
τῶν
ἔργων
τοῖς
ζῶσιν,
ὅσα |
[2, 3] |
ἄνευ
τῶν
ἄλλων
ὑπάρχει·
πολλὰ
|
γὰρ |
τῶν
ζῴων
οὔτ'
ὄψιν
οὔτ' |
[2, 3] |
λογισμὸν
καὶ
διάνοιαν·
οἷς
μὲν
|
γὰρ |
ὑπάρχει
λογισμὸς
τῶν
φθαρτῶν,
τούτοις |
[2, 5] |
δ'
οὐκ
ἐπ'
αὐτῷ·
ἀναγκαῖον
|
γὰρ |
ὑπάρχειν
τὸ
αἰσθητόν.
Ὁμοίως
δὲ |
[2, 8] |
καὶ
σφοδρῶς
πληγῇ,
ψοφεῖ·
δεῖ
|
γὰρ |
φθάσαι
τὴν
κίνησιν
τοῦ
ῥαπίζοντος |
[2, 4] |
τε
καὶ
φθίσεως
ἔχει·
οὐδὲν
|
γὰρ |
φθίνει
οὐδ'
αὔξεται
φυσικῶς
μὴ |
[2, 12] |
δὲ
δῆλον
καὶ
οὕτως·
οὔτε
|
γὰρ |
φῶς
καὶ
σκότος
οὔτε
ψόφος |
[2, 12] |
τι
ὑπὸ
τῶν
ἁπτῶν
(καὶ
|
γὰρ |
ψύχεται
καὶ
θερμαίνεται)
αἴτιον
γὰρ |
[2, 12] |
οὐ
μένει,
οἷον
ἀήρ
(ὄζει
|
γὰρ |
ὥσπερ
παθών
τι)
τί
οὖν |