Livre, chapitre
[2, 12]	οὐ κινεῖται, τὰ δ´ ἐγγὺς	ὀλίγας	κινήσεις· οὐ γὰρ ἀφικνεῖται πρὸς
[2, 14]	περιφερείας, εἰς τετταράκοντα λέγουσιν εἶναι	μυριάδας.	Ἐξ ὧν τεκμαιρομένοις οὐ μόνον
[2, 7]	ἐκπυροῦται οὕτως ὥστε τήκεσθαι τὰς	μολυβδίδας,	καὶ ἐπείπερ αὐτὰ ἐκπυροῦται, ἀνάγκη
[2, 2]	τὸ ἄνω πρὸς τὰς ἄλλας	ἰδέας.	Διά τε δὴ τὸ παραλείπειν
[2, 1]	ἄπονος διὰ τὸ μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι	βιαίας	ἀνάγκης, ἣ κατέχει κωλύουσα φέρεσθαι
[2, 12]	σώματα κινοῦσιν αἱ πρὸ τῆς	τελευταίας	καὶ τῆς ἓν ἄστρον ἐχούσης·
[2, 9]	τὴν ἰσχὺν ἀμήχανον εἶναι τῆς	βίας.	Ἀλλ´ εὐλόγως οὔτ´ ἀκούομεν οὔτε
[2, 1]	γὰρ καὶ τὴν κίνησιν μετὰ	βίας	οὖσαν, εἴπερ κινεῖ φέρεσθαι πεφυκότος
[2, 12]	δ´ ἄλλων χωρὶς ἕκαστον εἴληφεν	ἰδίας	κινήσεις, δι´ ἓν μὲν ἄν
[2, 5]	δόξειεν εἶναι σημεῖον ἢ πολλῆς	εὐηθείας	ἢ πολλῆς προθυμίας. Οὐ μὴν
[2, 14]	τὴν φοράν· νῦν δ´ ἐπ´	εὐθείας	πάντα φέρεται πρὸς τὸ μέσον.
[2, 5]	δὲ καθάπερ τῶν ἐπὶ τῆς	εὐθείας	φορῶν ἡ πρὸς τὸν ἄνω
[2, 8]	κινούμενα μὲν δι´ αὑτῶν τὰς	οἰκείας	κινεῖσθαι κινήσεις εὔλογον, ταύτας δ´
[2, 1]	δίνησιν θάττονος τυγχάνοντα φορᾶς τῆς	οἰκείας	ῥοπῆς ἔτι σώζεσθαι τοσοῦτον χρόνον,
[2, 14]	ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν τὸν περὶ τὰς	Ἡρακλείας	στήλας τόπον τῷ περὶ τὴν
[2, 4]	σφαῖραν ὡς οὐκ ἔχουσαν πλείους	ἐπιφανείας	ἢ μίαν· ἡ γὰρ εἰς
[2, 14]	τὸ μέγεθος ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται τῆς	περιφερείας,	εἰς τετταράκοντα λέγουσιν εἶναι μυριάδας.
[2, 13]	τὴν γῆν καὶ τὸ τῆς	περιφερείας	μέγεθος, ὡς ἐν τοῖς φαινομένοις
[2, 1]	ἔτι δ´ ἀπαθὴς πάσης θνητῆς	δυσχερείας	ἐστίν, πρὸς δὲ τούτοις ἄπονος
[2, 4]	γραμμῶν, τὸ δὲ περιφερόγραμμον ὑπὸ	μιᾶς.	Ἐπεὶ δὲ πρότερον (τῇ φύσει)
[2, 12]	πρῶτος οὐρανὸς εὐθὺς τυγχάνει διὰ	μιᾶς	κινήσεως. Τὰ δ´ ἐν μέσῳ
[2, 12]	δ´ ἐγγύτατα διὰ ὀλίγης καὶ	μιᾶς,	τοῖς δὲ πορρωτέρω διὰ πλειόνων,
[2, 14]	ὑπολειπόμενα φαίνεται καὶ κινούμενα πλείους	μιᾶς	(φορὰς ἔξω τῆς πρώτης, ὥστε
[2, 1]	δὲ τούτοις ἄπονος διὰ τὸ	μηδεμιᾶς	προσδεῖσθαι βιαίας ἀνάγκης, ἣ κατέχει
[2, 5]	ἢ πολλῆς εὐηθείας ἢ πολλῆς	προθυμίας.	Οὐ μὴν δίκαιόν γε πᾶσιν
[2, 14]	φέρεται τὰ βαρέα πρὸς ὁμοίας	γωνίας,	ἀλλ´ οὐ παρ´ ἄλληλα· τοῦτο
[2, 14]	ἄλληλα φέρεται ἀλλὰ πρὸς ὁμοίας	γωνίας,	ὥστε πρὸς ἓν τὸ μέσον
[2, 14]	πάντα φέρεται τὰ βαρέα πρὸς	ὁμοίας	γωνίας, ἀλλ´ οὐ παρ´ ἄλληλα·
[2, 14]	παρ´ ἄλληλα φέρεται ἀλλὰ πρὸς	ὁμοίας	γωνίας, ὥστε πρὸς ἓν τὸ
[2, 13]	ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ ἀλυποτέρας	διανοίας	τὸ μὴ θαυμάζειν πῶς ποτε
[2, 12]	περὶ ὧν τὰς μεγίστας ἔχομεν	ἀπορίας.	Ἔστι δὲ πολλῶν ὄντων τοιούτων
[2, 13]	μᾶλλον ἀτόπους εἶναι δοκεῖν τῆς	ἀπορίας,	θαυμάσειεν ἄν τις. Οἱ μὲν
[2, 12]	ἀφικνεῖται κινήσεων. Περὶ δὲ τῆς	ἀπορίας	ὅτι κατὰ μὲν τὴν πρώτην
[2, 13]	μέχρι περ οὗ δυνατὸν τῆς	ἀπορίας.	Πᾶσι γὰρ ἡμῖν τοῦτο σύνηθες,
[2, 12]	τὸ φιλοσοφίας διψῆν καὶ μικρὰς	εὐπορίας	ἀγαπᾷ περὶ ὧν τὰς μεγίστας
[2, 2]	δὲ τέτταρας παρέλιπον οὐθὲν ἧττον	κυρίας	οὔσας· οὐθὲν γὰρ ἐλάττω διαφορὰν
[2, 1]	ῥοπὴν (εἰς πίστιν περὶ τῆς	ἀθανασίας	αὐτοῦ καὶ τῆς ἀϊδιότητος. Διόπερ
[2, 14]	δὲ διὰ τῆς τῶν ἄστρων	φαντασίας	οὐ μόνον φανερὸν ὅτι περιφερής,
[2, 13]	φαινόμενα τοὺς λόγους καὶ τὰς	αἰτίας	ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός τινας λόγους
[2, 14]	ἀκίνητον, διά τε τὰς εἰρημένας	αἰτίας,	καὶ διότι τὰ βίᾳ ῥιπτούμενα
[2, 13]	μὲν οὖν πλεῖστοι περὶ τὰς	αἰτίας	ταύτας διατρίβουσιν· εἰσὶ δέ τινες
[2, 2]	τῆς κινήσεώς ἐστι διὰ τὸ	ἐναντίας	εἶναι τὰς φοράς, ὥστε συμβαίνειν
[2, 12]	θράσους, εἴ τις διὰ τὸ	φιλοσοφίας	διψῆν καὶ μικρὰς εὐπορίας ἀγαπᾷ
[2, 5]	καρτερώτερον. Τὰς μὲν οὖν ἀκριβεστέρας	ἀνάγκας,	ὅταν (τις ἐπιτύχῃ, τότε χάριν
[2, 14]	συνάπτειν τὸν περὶ τὰς Ἡρακλείας	στήλας	τόπον τῷ περὶ τὴν Ἰνδικήν,
[2, 12]	εἶναι τῆς πρώτης πρὸς τὰς	ἄλλας,	εἴη δ´ ἂν ἥδε συμβαίνουσα
[2, 2]	ἀρχῆς τὸ ἄνω πρὸς τὰς	ἄλλας	ἰδέας. Διά τε δὴ τὸ
[2, 12]	Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´ ὧν	πολλὰς	πίστεις ἔχομεν περὶ ἑκάστου τῶν
[2, 12]	σώματα, τῷ δ´ ἑνὶ σώματι	πολλὰς	φοράς. Καὶ ἔτι διὰ τόδε
[2, 2]	οἱ Πυθαγόρειοι λέγουσιν· ἐκεῖνοι γὰρ	ἡμᾶς	ἄνω ποιοῦσι καὶ ἐν τῷ
[2, 2]	δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν πρὸς	ἡμᾶς	ἐπαναφέροντες· ἢ γὰρ κατὰ τὰ
[2, 13]	ἥ γε δίνη πλησιάζει πρὸς	ἡμᾶς.	(Ἔτι δὲ καὶ τὸ πῦρ
[2, 2]	εἶναι τὰς φοράς, ὥστε συμβαίνειν	ἡμᾶς	μὲν εἶναι πρὸς τῇ ἀρχῇ,
[2, 9]	ἄλογον δοκεῖ τὸ μὴ συνακούειν	ἡμᾶς	τῆς φωνῆς ταύτης, αἴτιον τούτου
[2, 2]	δὲ πόλων ὁ μὲν ὑπὲρ	ἡμᾶς	φαινόμενος τὸ κάτω μέρος ἐστίν,
[2, 4]	ἔχον τὰς ἐκ τοῦ μέσου	γραμμάς,	οἷον φακοειδὲς ἢ ᾠοειδές· ἐν
[2, 14]	ἐκλείψεις τοιαύτας ἂν εἶχον τὰς	ἀποτομάς·	νῦν γὰρ ἐν μὲν τοῖς
[2, 12]	πλεῖον σύνεσιν, καίπερ μικρὰς ἔχοντας	ἀφορμὰς	καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν ἀπέχοντας τῶν
[2, 14]	καὶ ἀκίνητον, διά τε τὰς	εἰρημένας	αἰτίας, καὶ διότι τὰ βίᾳ
[2, 13]	τὰς αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός	τινας	λόγους καὶ δόξας αὑτῶν τὰ
[2, 2]	ἄν τις θαυμάσειεν ὅτι δύο	μόνας	ταύτας ἀρχὰς ἔλεγον, τὸ δεξιὸν
[2, 13]	ἀλλὰ πρός τινας λόγους καὶ	δόξας	αὑτῶν τὰ φαινόμενα προσέλκοντες καὶ
[2, 1]	μὲν οὖν οὔτε γέγονεν ὁ	πᾶς	οὐρανὸς οὔτ´ ἐνδέχεται φθαρῆναι, καθάπερ
[2, 14]	συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ	τροπὰς	τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων. Τοῦτο δ´
[2, 2]	καὶ τὸ ἀριστερόν, τὰς δὲ	τέτταρας	παρέλιπον οὐθὲν ἧττον κυρίας οὔσας·
[2, 1]	δὲ τοιαύτην ὥστε μηθὲν εἶναι	πέρας	αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην τῶν
[2, 13]	δὲ τὸ περιέχον καὶ τὸ	πέρας	ἢ τὸ περαινόμενον· τὸ μὲν
[2, 1]	τὰς ἀτελεῖς καὶ τὰς ἐχούσας	πέρας	καὶ παῦλαν, αὐτὴ μὲν οὐδεμίαν
[2, 6]	μέσον· οὔτε γὰρ ἀρχὴ οὔτε	πέρας	οὔτε μέσον ἐστὶν αὐτῆς ἁπλῶς·
[2, 13]	μέσον, τὸ δ´ ὁρίζον τὸ	πέρας.	Τιμιώτερον δὲ τὸ περιέχον καὶ
[2, 1]	ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην τῶν ἄλλων	πέρας·	τό τε γὰρ πέρας τῶν
[2, 13]	μὲν γῆς τιμιώτερον, τὸ δὲ	πέρας	τοῦ μεταξύ, τὸ δ´ ἔσχατον
[2, 1]	ἄλλων πέρας· τό τε γὰρ	πέρας	τῶν περιεχόντων ἐστί, καὶ αὕτη
[2, 13]	δ´ ἔσχατον καὶ τὸ μέσον	πέρας·	ὥστ´ ἐκ τούτων ἀναλογιζόμενοι οὐκ
[2, 8]	ἀλλὰ διὰ τὴν ἀπόστασιν τῆς	ἡμετέρας	ὄψεως· ἡ γὰρ ὄψις ἀποτεινομένη
[2, 13]	πᾶσιν ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ	ἀλυποτέρας	διανοίας τὸ μὴ θαυμάζειν πῶς
[2, 2]	τὸ ἀριστερόν, ἔτι πρότερον τὰς	προτέρας	ὑποληπτέον ὑπάρχειν ἀρχὰς ἐν αὐτῷ.
[2, 12]	δὲ καὶ περὶ τοὺς ἄλλους	ἀστέρας	λέγουσιν οἱ πάλαι τετηρηκότες ἐκ
[2, 8]	καὶ τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι τοὺς	ἀστέρας	τοὺς ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ πλάνητας
[2, 5]	ἢ καρτερώτερον. Τὰς μὲν οὖν	ἀκριβεστέρας	ἀνάγκας, ὅταν (τις ἐπιτύχῃ, τότε
[2, 10]	μὲν εἶναι θάττους τὰς δὲ	βραδυτέρας·	ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται τὴν μὲν
[2, 10]	ταχίστην, τὰς δὲ τῶν ἄλλων	βραδυτέρας	τε καὶ πλείους (ἕκαστον γὰρ
[2, 2]	δὲ τοὐναντίον. Ἀλλὰ τῆς μὲν	δευτέρας	περιφορᾶς, οἷον τῆς τῶν πλανήτων,
[2, 2]	τε δὴ τὸ παραλείπειν τὰς	κυριωτέρας	ἀρχὰς δίκαιον αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν, καὶ
[2, 6]	πᾶσαι παρὰ φύσιν εἰσίν, οἷον	γῆρας	καὶ φθίσις. Ὅλη γὰρ ἴσως
[2, 14]	ἔσχατον· τοῦτο δὲ τὸ σχῆμα	σφαίρας	ἐστίν. Οὐδὲν δὲ διοίσει πρὸς
[2, 13]	οἴονται ἐπὶ τοῦ μέσου τῆς	σφαίρας	κεῖσθαι αὐτήν, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ
[2, 14]	σχῆμα τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ	σφαίρας	οὐ μεγάλης· οὐ γὰρ ἂν
[2, 4]	τῶν πλανήτων ἅπτεται τῆς ἐπάνω	σφαίρας.	Ὥστε σφαιροειδὴς ἂν εἴη πᾶσα·
[2, 14]	τὸ μέγεθος οὐκ οὖσα μεγάλη·	μικρᾶς	γὰρ γιγνομένης μεταστάσεως ἡμῖν πρὸς
[2, 12]	διὰ τὸ φιλοσοφίας διψῆν καὶ	μικρὰς	εὐπορίας ἀγαπᾷ περὶ ὧν τὰς
[2, 12]	τὴν ἐπὶ πλεῖον σύνεσιν, καίπερ	μικρὰς	ἔχοντας ἀφορμὰς καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν
[2, 13]	τὰς διαφοράς. Ἀναξιμένης δὲ καὶ	Ἀναξαγόρας	καὶ Δημόκριτος τὸ πλάτος αἴτιον
[2, 6]	καὶ ἀκμὴ καὶ ἄνεσις τῆς	φορᾶς·	ἅπασα γὰρ ἡ ἀνώμαλος φορὰ
[2, 13]	μονῆς ζητεῖν, περὶ δὲ τῆς	φορᾶς	αὐτῶν μὴ ζητεῖν, διὰ τίν´
[2, 14]	μὲν βίαν αἰτιῶνται τῆς κάτω	φορᾶς·	βέλτιον δὲ τιθέναι τἀληθές, καὶ
[2, 4]	ἔξω καὶ κενὸν εἶναι τῆς	φορᾶς,	διὰ τὸ μὴ τὴν αὐτὴν
[2, 6]	ἂν εἴη ἀεὶ ἐπίτασις τῆς	φορᾶς	(εἰ δὲ μὴ ἐπίτασις, οὐδ´
[2, 5]	οὐρανοῦ καὶ περὶ τῆς πρώτης	φορᾶς·	ἐν γὰρ τοῖς ὑποκάτω πλείους
[2, 14]	φαίνεται καὶ κινούμενα πλείους μιᾶς	(φορὰς	ἔξω τῆς πρώτης, ὥστε καὶ
[2, 12]	τῷ δ´ ἑνὶ σώματι πολλὰς	φοράς.	Καὶ ἔτι διὰ τόδε ἓν
[2, 12]	τὸ σχῆμα, περί τε τῆς	φορᾶς	καὶ τῆς τάξεως αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 12]	τὰ πλεῖον ἀπέχοντα τῆς πρώτης	φορᾶς	κινεῖται πλείους κινήσεις, ἀλλὰ τὰ
[2, 1]	ἔχειν τρόπον περὶ τῆς πρώτης	φορᾶς,	οὐ μόνον αὐτοῦ περὶ τῆς
[2, 6]	μή ἐστιν ἀκμὴ αὐτοῦ τῆς	φορᾶς,	οὐδ´ ἂν ἀνωμαλία εἴη· ἡ
[2, 6]	ἀνὰ μέσον. Τῆς δὲ κύκλῳ	φορᾶς	οὐκ ἔστιν οὔτε ὅθεν οὔτε
[2, 7]	τοῦ ἀέρος ὑπὸ τῆς ἐκείνων	φορᾶς.	Πέφυκε γὰρ ἡ κίνησις ἐκπυροῦν
[2, 12]	πλανωμένων ἓν ὁτιοῦν πλείους φέρεται	φοράς.	Ταύτῃ τε οὖν ἀνισάζει ἡ
[2, 1]	διὰ τὴν δίνησιν θάττονος τυγχάνοντα	φορᾶς	τῆς οἰκείας ῥοπῆς ἔτι σώζεσθαι
[2, 14]	μέσου κειμένη φέρεται, δύο κινεῖσθαι	φοράς.	Τούτου δὲ συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι
[2, 2]	διὰ τὸ ἐναντίας εἶναι τὰς	φοράς,	ὥστε συμβαίνειν ἡμᾶς μὲν εἶναι
[2, 13]	ἐκ τοῦ πάσας τεθεωρηκέναι τὰς	διαφοράς.	Ἀναξιμένης δὲ καὶ Ἀναξαγόρας καὶ
[2, 10]	ἐγγυτάτω τῆς ἁπλῆς καὶ πρώτης	περιφορᾶς	ἐν πλείστῳ χρόνῳ διιέναι τὸν
[2, 2]	τοῦ δ´ οὐρανοῦ ἀρχὴ τῆς	περιφορᾶς,	ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ τῶν ἄστρων,
[2, 2]	τοὐναντίον. Ἀλλὰ τῆς μὲν δευτέρας	περιφορᾶς,	οἷον τῆς τῶν πλανήτων, ἡμεῖς
[2, 4]	δέδεικται δ´ ὅτι τῆς ἐσχάτης	περιφορᾶς	οὔτε κενόν ἐστιν ἔξωθεν οὔτε
[2, 2]	ὑπάρχειν τοῖς σώμασι τοῖς τελείοις	πάσας.	Ἔστι δὲ τὸ μὲν ἄνω
[2, 14]	μὲν τοῖς κατὰ μῆνα σχηματισμοῖς	πάσας	λαμβάνει τὰς διαιρέσεις (καὶ γὰρ
[2, 13]	τοῦτο δ´ ἐστὶν ἐκ τοῦ	πάσας	τεθεωρηκέναι τὰς διαφοράς. Ἀναξιμένης δὲ
[2, 4]	τι ἄλλο σχῆμα γένοιτο μὴ	ἴσας	ἔχον τὰς ἐκ τοῦ μέσου
[2, 13]	τὴν γῆν εἴ τις ἀφείη	μετεωρίσας,	οὐκ ἂν φέροιτο. Νῦν δ´
[2, 2]	τέτταρας παρέλιπον οὐθὲν ἧττον κυρίας	οὔσας·	οὐθὲν γὰρ ἐλάττω διαφορὰν ἔχει
[2, 1]	περιέχει τὰς ἀτελεῖς καὶ τὰς	ἐχούσας	πέρας καὶ παῦλαν, αὐτὴ μὲν
[2, 13]	τὰ φαινόμενα τοὺς λόγους καὶ	τὰς	αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός τινας
[2, 13]	Οἱ μὲν οὖν πλεῖστοι περὶ	τὰς	αἰτίας ταύτας διατρίβουσιν· εἰσὶ δέ
[2, 12]	ὑπεροχὴν εἶναι τῆς πρώτης πρὸς	τὰς	ἄλλας, εἴη δ´ ἂν ἥδε
[2, 2]	δύναμιν ἀρχῆς τὸ ἄνω πρὸς	τὰς	ἄλλας ἰδέας. Διά τε δὴ
[2, 14]	σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας ἂν εἶχον	τὰς	ἀποτομάς· νῦν γὰρ ἐν μὲν
[2, 2]	τῷ τοῦ παντὸς σώματι ταύτας	τὰς	ἀρχάς. Εὐθὺς γὰρ πρῶτον, εἰ
[2, 1]	καὶ αὕτη τέλειος οὖσα περιέχει	τὰς	ἀτελεῖς καὶ τὰς ἐχούσας πέρας
[2, 10]	τῷ τὰς μὲν εἶναι θάττους	τὰς	δὲ βραδυτέρας· ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται
[2, 2]	τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν,	τὰς	δὲ τέτταρας παρέλιπον οὐθὲν ἧττον
[2, 10]	ἁπλῆν τ´ εἶναι (καὶ ταχίστην,	τὰς	δὲ τῶν ἄλλων βραδυτέρας τε
[2, 2]	Περὶ μὲν οὖν τῶν κατὰ	τὰς	δια (στάσεις τῶν μορίων καὶ
[2, 14]	κατὰ μῆνα σχηματισμοῖς πάσας λαμβάνει	τὰς	διαιρέσεις (καὶ γὰρ εὐθεῖα γίνεται
[2, 2]	καὶ τὸ ἀριστερόν· ταύτας γὰρ	τὰς	διαστάσεις εὔλογον ὑπάρχειν τοῖς σώμασι
[2, 13]	ἐστὶν ἐκ τοῦ πάσας τεθεωρηκέναι	τὰς	διαφοράς. Ἀναξιμένης δὲ καὶ Ἀναξαγόρας
[2, 14]	γῆν καὶ ἀκίνητον, διά τε	τὰς	εἰρημένας αἰτίας, καὶ διότι τὰ
[2, 4]	σχῆμα γένοιτο μὴ ἴσας ἔχον	τὰς	ἐκ τοῦ μέσου γραμμάς, οἷον
[2, 10]	Συμβαίνει δὲ κατὰ λόγον γίγνεσθαι	τὰς	ἑκάστου κινήσεις τοῖς ἀποστήμασι τῷ
[2, 14]	ἀμφίκυρτος καὶ κοίλη) περὶ δὲ	τὰς	ἐκλείψεις ἀεὶ κυρτὴν ἔχει τὴν
[2, 1]	οὖσα περιέχει τὰς ἀτελεῖς καὶ	τὰς	ἐχούσας πέρας καὶ παῦλαν, αὐτὴ
[2, 14]	τοὺς ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν τὸν περὶ	τὰς	Ἡρακλείας στήλας τόπον τῷ περὶ
[2, 2]	βάθους. Ἔτι δ´ ἄλλως κατὰ	τὰς	κινήσεις· ἀρχὰς γὰρ ταύτας λέγω
[2, 2]	Διά τε δὴ τὸ παραλείπειν	τὰς	κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν,
[2, 12]	μικρὰς εὐπορίας ἀγαπᾷ περὶ ὧν	τὰς	μεγίστας ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι δὲ
[2, 10]	ἑκάστου κινήσεις τοῖς ἀποστήμασι τῷ	τὰς	μὲν εἶναι θάττους τὰς δὲ
[2, 5]	πιστεύειν, πότερον ἀνθρωπίνως ἢ καρτερώτερον.	Τὰς	μὲν οὖν ἀκριβεστέρας ἀνάγκας, ὅταν
[2, 7]	αὐτὰ ἐκπυροῦται οὕτως ὥστε τήκεσθαι	τὰς	μολυβδίδας, καὶ ἐπείπερ αὐτὰ ἐκπυροῦται,
[2, 8]	ἐπεὶ κινούμενα μὲν δι´ αὑτῶν	τὰς	οἰκείας κινεῖσθαι κινήσεις εὔλογον, ταύτας
[2, 13]	ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν· τὸ δὲ	τὰς	περὶ τούτου λύσεις μὴ μᾶλλον
[2, 2]	καὶ τὸ ἀριστερόν, ἔτι πρότερον	τὰς	προτέρας ὑποληπτέον ὑπάρχειν ἀρχὰς ἐν
[2, 13]	τῆς γῆς. Διὸ καὶ τὰς	τῆς	σελήνης ἐκλείψεις πλείους ἢ τὰς
[2, 9]	μέγεθος. Ὑποθέμενοι δὲ ταῦτα καὶ	τὰς	ταχυτῆτας ἐκ τῶν ἀποστάσεων ἔχειν
[2, 13]	ἐπιπρόσθησιν τῆς γῆς. Διὸ καὶ	τὰς	τῆς σελήνης ἐκλείψεις πλείους ἢ
[2, 13]	τῆς σελήνης ἐκλείψεις πλείους ἢ	τὰς	τοῦ ἡλίου γίγνεσθαί φασιν· τῶν
[2, 2]	περὶ τούτων ἐν τοῖς περὶ	τὰς	τῶν ζῴων κινήσεις διὰ τὸ
[2, 2]	ἐστι διὰ τὸ ἐναντίας εἶναι	τὰς	φοράς, ὥστε συμβαίνειν ἡμᾶς μὲν
[2, 8]	ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ	πλάνητας	μὴ στίλβειν· οἱ μὲν γὰρ
[2, 9]	Ὑποθέμενοι δὲ ταῦτα καὶ τὰς	ταχυτῆτας	ἐκ τῶν ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς
[2, 14]	ἰδεῖν δ´ οὐ χαλεπὸν μικρὸν	ἐπιτείναντας,	καὶ διελόντας πῶς ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν
[2, 14]	ἀμφοτέρους τοὺς τόπους τοὺς ἐσχάτους	ὄντας	τὸ γένος αὐτῶν ἐστιν, ὡς
[2, 13]	Ὅλως δὲ πρὸς τοὺς οὕτω	λέγοντας	περὶ τῆς κινήσεως οὐ περὶ
[2, 12]	τὸ φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι	νομίζοντας	τὴν προθυμίαν μᾶλλον ἢ θράσους,
[2, 14]	οὐ χαλεπὸν μικρὸν ἐπιτείναντας, καὶ	διελόντας	πῶς ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι
[2, 14]	μεθισταμένοις οὕτω βραχύ. Διὸ τοὺς	ὑπολαμβάνοντας	συνάπτειν τὸν περὶ τὰς Ἡρακλείας
[2, 8]	ἡ ὄψις· πρὸς δὲ τοὺς	μένοντας	κραδαίνεται διὰ τὸ μῆκος, ἀποτεινομένη
[2, 12]	ἐπὶ πλεῖον σύνεσιν, καίπερ μικρὰς	ἔχοντας	ἀφορμὰς καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν ἀπέχοντας
[2, 12]	ἔχοντας ἀφορμὰς καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν	ἀπέχοντας	τῶν περὶ αὐτὰ συμβαινόντων· ὅμως
[2, 12]	εὐπορίας ἀγαπᾷ περὶ ὧν τὰς	μεγίστας	ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι δὲ πολλῶν
[2, 12]	πλείους κινήσεις, ἀλλὰ τὰ μεταξὺ	πλείστας.	Εὔλογον γὰρ ἂν δόξειεν εἶναι
[2, 12]	μίαν κινουμένου φορὰν τὸ πλησιαίτατον	ἐλαχίστας	κινεῖσθαι κινήσεις, οἷον δύο, τὸ
[2, 14]	ἂν αἱ τῆς σελήνης ἐκλείψεις	τοιαύτας	ἂν εἶχον τὰς ἀποτομάς· νῦν
[2, 2]	τις θαυμάσειεν ὅτι δύο μόνας	ταύτας	ἀρχὰς ἔλεγον, τὸ δεξιὸν καὶ
[2, 2]	τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν·	ταύτας	γὰρ τὰς διαστάσεις εὔλογον ὑπάρχειν
[2, 8]	τὰς οἰκείας κινεῖσθαι κινήσεις εὔλογον,	ταύτας	δ´ οὐ φαίνεται κινούμενα, δῆλον
[2, 13]	οὖν πλεῖστοι περὶ τὰς αἰτίας	ταύτας	διατρίβουσιν· εἰσὶ δέ τινες οἳ
[2, 2]	δίκαιον αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι	ταύτας	ἐν ἅπασιν ὁμοίως ἐνόμιζον ὑπάρχειν.
[2, 2]	κατὰ τὰς κινήσεις· ἀρχὰς γὰρ	ταύτας	λέγω ὅθεν ἄρχονται πρῶτον αἱ
[2, 2]	προσάπτειν τῷ τοῦ παντὸς σώματι	ταύτας	τὰς ἀρχάς. Εὐθὺς γὰρ πρῶτον,
[2, 2]	δ´ ἄλλως κατὰ τὰς κινήσεις·	ἀρχὰς	γὰρ ταύτας λέγω ὅθεν ἄρχονται
[2, 2]	δὴ τὸ παραλείπειν τὰς κυριωτέρας	ἀρχὰς	δίκαιον αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι
[2, 2]	θαυμάσειεν ὅτι δύο μόνας ταύτας	ἀρχὰς	ἔλεγον, τὸ δεξιὸν καὶ τὸ
[2, 2]	πρότερον τὰς προτέρας ὑποληπτέον ὑπάρχειν	ἀρχὰς	ἐν αὐτῷ. Διώρισται μὲν οὖν
[2, 2]	τοῦ παντὸς σώματι ταύτας τὰς	ἀρχάς.	Εὐθὺς γὰρ πρῶτον, εἰ τὸ
[2, 8]	τιμίων ὑπεριδεῖν, ἀλλ´ ἔοικεν ὥσπερ	ἐπίτηδες	ἀφελεῖν πάντα δι´ ὧν ἐνεδέχετο
[2, 4]	ἐκ τοῦ μέσου γραμμάς, οἷον	φακοειδὲς	ἢ ᾠοειδές· ἐν ἅπασι γὰρ
[2, 4]	τὸ ἐν τῇ ἐσχάτῃ περιφορᾷ,	σφαιροειδὲς	ἂν εἴη τὸ τὴν κύκλῳ
[2, 14]	περὶ αὐτῆς. Σχῆμα δ´ ἔχειν	σφαιροειδὲς	ἀναγκαῖον αὐτήν· ἕκαστον γὰρ τῶν
[2, 14]	λόγον ἀναγκαῖον εἶναι τὸ σχῆμα	σφαιροειδὲς	αὐτῆς, καὶ ὅτι πάντα φέρεται
[2, 2]	δεῖ γὰρ ἀπορεῖν διὰ τὸ	σφαιροειδὲς	εἶναι τὸ σχῆμα τοῦ παντός,
[2, 4]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ' Σχῆμα δ´ ἀνάγκη	σφαιροειδὲς	ἔχειν τὸν οὐρανόν· τοῦτο γὰρ
[2, 14]	δὲ πέφυκε πρὸς τὸ φύσει	σφαιροειδές.	Ἢ οὖν ἐστι σφαιροειδής, ἢ
[2, 4]	συνεχὲς ἢ κείμενον περὶ τὸ	σφαιροειδὲς	καὶ αὐτὸ τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι·
[2, 11]	δὲ σχῆμα τῶν ἄστρων ἑκάστου	σφαιροειδὲς	μάλιστ´ ἄν τις εὐλόγως ὑπολάβοι.
[2, 8]	αὑτῶν, εὐλόγως ἂν ἑκάτερον εἴη	σφαιροειδές·	οὕτω γὰρ μάλιστα τὸ μὲν
[2, 4]	τὸ γὰρ τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς	σφαιροειδές.	Ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ πρὸς
[2, 4]	μέσου γραμμάς, οἷον φακοειδὲς ἢ	ᾠοειδές·	ἐν ἅπασι γὰρ συμβήσεται καὶ
[2, 13]	μηδενὸς ἐμποδίζοντος. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´	ἀληθές	ἐστι τὸ λεγόμενον. Κατὰ συμβεβηκὸς
[2, 6]	χρόνῳ δυνατόν) εἰ οὖν τοῦτ´	ἀληθές,	οὐκ ἂν εἴη ἀεὶ ἐπίτασις
[2, 13]	Κατὰ συμβεβηκὸς μέντοι τοῦτό γ´	ἀληθές,	ὡς ἀναγκαῖον μένειν ἐπὶ τοῦ
[2, 9]	εἰπόντων, οὐ μὴν οὕτως ἔχει	τἀληθές.	Δοκεῖ γάρ τισιν ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 14]	κάτω φορᾶς· βέλτιον δὲ τιθέναι	τἀληθές,	καὶ φάναι τοῦτο συμβαίνειν διὰ
[2, 13]	ἀπορίας. Πᾶσι γὰρ ἡμῖν τοῦτο	σύνηθες,	μὴ πρὸς τὸ πρᾶγμα ποιεῖσθαι
[2, 6]	καὶ ἐν ποίοις σχήμασι καὶ	τίνες	αἱ κινήσεις αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'
[2, 14]	ὃν καὶ τῶν φυσιολόγων λέγουσί	τινες	γενέσθαι. Πλὴν ἐκεῖνοι μὲν βίαν
[2, 2]	νῦν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἐπειδὴ δέ	τινές	εἰσιν οἵ φασιν εἶναί τι
[2, 13]	αἰτίας ταύτας διατρίβουσιν· εἰσὶ δέ	τινες	οἳ διὰ τὴν ὁμοιότητά φασιν
[2, 13]	τόπου τῆς γῆς ταύτην ἔχουσί	τινες	τὴν δόξαν, ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 1]	οὐρανὸς οὔτ´ ἐνδέχεται φθαρῆναι, καθάπερ	τινές	φασιν αὐτόν, ἀλλ´ ἔστιν εἷς
[2, 14]	ἔνιοι γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ μὲν	ἀστέρες	ὁρῶνται καὶ περὶ Κύπρον, ἐν
[2, 14]	οὐ μόνον ἐκ τούτων δῆλον	περιφερὲς	ὂν τὸ σχῆμα τῆς γῆς,
[2, 8]	μὴ στίλβειν· οἱ μὲν γὰρ	πλάνητες	ἐγγύς εἰσιν, ὥστ´ ἐγκρατὴς οὖσα
[2, 13]	δίνησιν· ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν	πάντες	λέγουσιν ἐκ τῶν ἐν τοῖς
[2, 13]	δίνης. Διὸ δὴ τὴν γῆν	πάντες	ὅσοι τὸν οὐρανὸν γεννῶσιν, ἐπὶ
[2, 9]	τὸ πᾶν εἴτε πυρός, ὥσπερ	πάντες	φασίν, ἀναγκαῖον ποιεῖν ὑπερφυᾶ τῷ
[2, 8]	τόπον, ὅπερ φαίνεταί τε καὶ	πάντες	φασίν. Ἔτι δὲ πάντα μὲν
[2, 13]	τῆς θέσεως οὐ τὴν αὐτὴν	ἅπαντες	ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ τῶν πλείστων
[2, 13]	οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν τρόπον	ἅπαντες	ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´ ὅσοι μὲν μηδ´
[2, 1]	ἐοίκασι γὰρ καὶ τοῦτον οἱ	συστήσαντες	τὸν λόγον τὴν αὐτὴν ἔχειν
[2, 14]	οἱ δ´ ἐπὶ τοῦ μέσου	θέντες	ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαί φασι περὶ
[2, 13]	φασιν, ἐπ´ ἄπειρον αὐτὴν ἐρριζῶσθαι	λέγοντες,	ὥσπερ Ξενοφάνης ὁ Κολοφώνιος, ἵνα
[2, 13]	καὶ δόξας αὑτῶν τὰ φαινόμενα	προσέλκοντες	καὶ πειρώμενοι συγκοσμεῖν. Πολλοῖς δ´
[2, 7]	πέφυκεν· ὥσπερ γὰρ οἱ πύρινα	φάσκοντες	εἶναι διὰ τοῦτο λέγουσιν, ὅτι
[2, 9]	πάσχειν χωρὶς αἰσθήσεως. Οἱ γὰρ	ὑπερβάλλοντες	ψόφοι διακναίουσι καὶ τῶν ἀψύχων
[2, 2]	καὶ τὸ ἀριστερὸν πρὸς ἡμᾶς	ἐπαναφέροντες·	ἢ γὰρ κατὰ τὰ ἡμέτερα
[2, 2]	ἄνω. Καὶ οἱ μὲν ἐκεῖ	οἰκοῦντες	ἐν τῷ ἄνω εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ
[2, 4]	στερεοῖς. Ἔτι δὲ καὶ οἱ	διαιροῦντες	εἰς ἐπίπεδα καὶ ἐξ ἐπιπέδων
[2, 13]	τοὺς λόγους καὶ τὰς αἰτίας	ζητοῦντες,	ἀλλὰ πρός τινας λόγους καὶ
[2, 13]	Κολοφώνιος, ἵνα μὴ πράγματ´ ἔχωσι	ζητοῦντες	τὴν αἰτίαν· διὸ καὶ Ἐμπεδοκλῆς
[2, 4]	καὶ ἐξ ἐπιπέδων τὰ σώματα	γεννῶντες	μεμαρτυρηκέναι φαίνονται τούτοις· μόνην γὰρ
[2, 12]	ἄλλους ἀστέρας λέγουσιν οἱ πάλαι	τετηρηκότες	ἐκ πλείστων ἐτῶν Αἰγύπτιοι καὶ
[2, 8]	τῶν κύκλων· ἕκαστον γὰρ δὴ	ὁμοταχὲς	ἔσται τῷ κύκλῳ καθ´ ὃν
[2, 4]	κύκλῳ περιφερόμενον φοράν. Καὶ τὸ	συνεχὲς	ἄρα ἐκείνῳ· τὸ γὰρ τῷ
[2, 4]	ἐστιν, τὸ δὲ τῷ σφαιροειδεῖ	συνεχὲς	ἢ κείμενον περὶ τὸ σφαιροειδὲς
[2, 9]	ποιεῖ ψόφον· ἐν φερομένῳ δὲ	συνεχὲς	καὶ μὴ ποιοῦν πληγὴν ἀδύνατον
[2, 8]	τοῦτο συμβήσεται καὶ ὅτι δέδεικται	συνεχὲς	ὂν τὸ ὅλον. Ἔτι δ´
[2, 4]	ἐκείνῳ· τὸ γὰρ τῷ σφαιροειδεῖ	συνεχὲς	σφαιροειδές. Ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ
[2, 4]	ἀχθεῖσα ἐπὶ τὴν βάσιν, ἐφ´	ἧς	ΑΔ, ἐλάττων ἐστὶ τῶν ἐκ
[2, 4]	ἡ ΑΓ, καὶ ἐπεζεύχθω ἐφ´	ἧς	ΒΓ. Ἡ οὖν ἀχθεῖσα ἐπὶ
[2, 4]	ἡ τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια, ἐφ´	ἧς	ΒΕΓ. Ὅτι μὲν οὖν σφαιροειδής
[2, 13]	κυκλοτερῆ τὸν ὄγκον εἶναι τῆς	γῆς·	ἀλλ´ ἔτι προστιθέασι, καὶ φασὶ
[2, 14]	τὸν ὄγκον ἀναγκαῖον εἶναι τῆς	γῆς,	ἀλλὰ καὶ μὴ μέγαν πρὸς
[2, 14]	περιφερὲς ὂν τὸ σχῆμα τῆς	γῆς,	ἀλλὰ καὶ σφαίρας οὐ μεγάλης·
[2, 13]	εἰρημένον οὐκ ἴδιόν ἐστι τῆς	γῆς.	Ἀλλὰ μὴν οὐκ ἀναγκαῖον. Οὐ
[2, 14]	τῆς γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς	γῆς	ἂν εἴη περιφέρεια τοῦ σχήματος
[2, 13]	ποτε μικρὸν μὲν μόριον τῆς	γῆς,	ἂν μετεωρισθὲν ἀφεθῇ, φέρεται καὶ
[2, 14]	ἐστι μέσον, ἢ διότι τῆς	γῆς.	Ἀνάγκη δὴ πρὸς τὸ τοῦ
[2, 13]	πρὸς τὸ μέσον ἴδιον τῆς	γῆς.	(Ἄτοπον δὲ καὶ τοῦτο μὲν
[2, 13]	ἄδηλα διὰ τὴν ἐπιπρόσθησιν τῆς	γῆς.	Διὸ καὶ τὰς τῆς σελήνης
[2, 13]	ταῦτα ἄπειρον τὸ κάτω τῆς	γῆς	εἶναί φασιν, ἐπ´ ἄπειρον αὐτὴν
[2, 13]	ΙΓ' Λοιπὸν δὲ περὶ τῆς	γῆς	εἰπεῖν, οὗ τε τυγχάνει κειμένη,
[2, 14]	ἐπείπερ ἐκλείπει διὰ τὴν τῆς	γῆς	ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς γῆς ἂν
[2, 13]	μὴ πλατὺ τὸ σχῆμα τῆς	γῆς	ἐστι, διὰ τοῦτο μὲν οὐκ
[2, 14]	οὐ γὰρ αὐτῆς γε τῆς	γῆς	ἐστιν· καὶ γὰρ ἂν τῶν
[2, 14]	δὲ ταὐτὸ μέσον εἶναι τῆς	γῆς	καὶ τοῦ παντός· φέρεται γὰρ
[2, 13]	αὐτὸν λόγον ὄντα περὶ τῆς	γῆς	καὶ τοῦ ὕδατος τοῦ ὀχοῦντος
[2, 14]	ἔχοντα καὶ τὰ μόρια τῆς	γῆς	κατὰ φύσιν· πότερον ὅτι τοῦ
[2, 14]	γὰρ καὶ ἐπὶ τὸ τῆς	γῆς	μέσον, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός, ᾗ
[2, 14]	φέρεται καὶ πρὸς τὸ τῆς	γῆς	μέσον, σημεῖον ὅτι τὰ φερόμενα
[2, 8]	ἠρεμεῖν ἀδύνατον ἠρεμούσης γε τῆς	γῆς·	οὐ γὰρ ἂν ἐγίγνετο τὰ
[2, 14]	τυχόντος ἢ ἐπὶ ὅλης τῆς	γῆς·	οὐ γὰρ διὰ μικρότητα ἢ
[2, 13]	λόγον, εἰ μὴ φύσει τῆς	γῆς	οὗτος ὁ τόπος ἦν. Ὅσα
[2, 14]	ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένης τῆς	γῆς.	Περὶ μὲν οὖν τοῦ τόπου
[2, 14]	τοῦ μέσου καὶ σφαιροειδοῦς τῆς	γῆς	πολλαπλάσιον βάρος ἐπιγένοιτο πρὸς θάτερον
[2, 13]	δίνησιν ἐφέρετο τὰ μόρια τῆς	γῆς	πρὸς τὸ μέσον· νῦν δὲ
[2, 13]	μὲν οὖν τοῦ τόπου τῆς	γῆς	ταύτην ἔχουσί τινες τὴν δόξαν,
[2, 13]	εἰπὼν ὡς εἴ περ ἀπείρονα	γῆς	τε βάθη καὶ δαψιλὸς αἰθήρ,
[2, 13]	χώραν, εἶναι δὲ πῦρ μὲν	γῆς	τιμιώτερον, τὸ δὲ πέρας τοῦ
[2, 13]	ὥσπερ ἀὴρ ὕδατος κουφότερον, καὶ	γῆς	ὕδωρ· ὥστε πῶς οἷόν τε
[2, 14]	μέσον φέρεται, καὶ τὸ τῆς	γῆς.	Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη ἐπὶ
[2, 13]	θᾶττον φερομένην ἢ τὴν τῆς	γῆς	φορὰν κωλύειν, καθάπερ τὸ ἐν
[2, 13]	ἀπόκρυψιν φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ τῆς	γῆς,	ὡς δέον, εἴπερ ἦν σφαιροειδής,
[2, 14]	τοῦ ὅλου καὶ τὸ τῆς	γῆς·	ὥστε ἢ οὐ μενεῖ ἐπὶ
[2, 13]	μεγέθους πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ τῆς	γῆς.	Ὥστε τοῦτο μὲν ὑπάρξει, κἂν
[2, 12]	πράξεως, τῷ δ´ ἐγγύτατα διὰ	ὀλίγης	καὶ μιᾶς, τοῖς δὲ πορρωτέρω
[2, 9]	πρὸς ἄλληλα γὰρ φωνῆς καὶ	σιγῆς	εἶναι τὴν διάγνωσιν· ὥστε καθάπερ
[2, 13]	δὲ πλατεῖα καὶ τὸ σχῆμα	τυμπανοειδής·	(ποιοῦνται δὲ τεκμήριον ὅτι δύνων
[2, 11]	καὶ φθίνουσα τὰ μὲν πλεῖστα	μηνοειδὴς	ἢ ἀμφίκυρτος, ἅπαξ δὲ διχότομος.
[2, 4]	ἅπτεται τῆς ἐπάνω σφαίρας. Ὥστε	σφαιροειδὴς	ἂν εἴη πᾶσα· πάντα γὰρ
[2, 4]	ἐκ τοῦ κέντρου ἁπτομένη περιφερής·	σφαιροειδὴς	ἄρα ἡ τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια,
[2, 14]	ἐστι σφαιροειδής, ἢ φύσει γε	σφαιροειδής.	Δεῖ δ´ ἕκαστον λέγειν τοιοῦτον
[2, 8]	δόξειεν ὅ τε (ὅλος οὐρανὸς	σφαιροειδὴς	εἶναι καὶ ἕκαστον τῶν ἄστρων.
[2, 4]	ἧς ΒΕΓ. Ὅτι μὲν οὖν	σφαιροειδής	ἐστιν ὁ κόσμος, δῆλον ἐκ
[2, 4]	διὰ τοῦτο φανερὸν εἴη ὅτι	σφαιροειδής	ἐστιν ὁ οὐρανός. Ἀλλὰ μὴν
[2, 4]	(ἡ δὲ τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια	σφαιροειδής	ἐστιν, τὸ δὲ τῷ σφαιροειδεῖ
[2, 14]	φύσει σφαιροειδές. Ἢ οὖν ἐστι	σφαιροειδής,	ἢ φύσει γε σφαιροειδής. Δεῖ
[2, 14]	τὸν τρόπον, ὥστε φανερὸν ὅτι	σφαιροειδὴς	ἡ γένεσις αὐτῆς, εἴτ´ ἀγένητος
[2, 13]	Ὥστε τοῦτο μὲν ὑπάρξει, κἂν	σφαιροειδὴς	μὲν ᾖ, τηλικαύτη δὲ τὸ
[2, 11]	τῶν περὶ τὴν ὄψιν ὅτι	σφαιροειδής·	οὐ γὰρ ἂν ἐγίνετο αὐξανομένη
[2, 14]	εἴη περιφέρεια τοῦ σχήματος αἰτία	σφαιροειδὴς	οὖσα. Ἔτι δὲ διὰ τῆς
[2, 13]	γῆς, ὡς δέον, εἴπερ ἦν	σφαιροειδής,	περιφερῆ γίνεσθαι τὴν ἀποτομήν, οὐ
[2, 13]	τοῖς μὲν γὰρ δοκεῖ εἶναι	σφαιροειδής,	τοῖς δὲ πλατεῖα καὶ τὸ
[2, 1]	ἄφθαρτος καὶ ἀγένητος, ἔτι δ´	ἀπαθὴς	πάσης θνητῆς δυσχερείας ἐστίν, πρὸς
[2, 1]	διὰ τὸ μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι βιαίας	ἀνάγκης,	ἣ κατέχει κωλύουσα φέρεσθαι πεφυκότα
[2, 13]	ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν· ὥστ´ ἐξ	ἀνάγκης	μένειν. Τοῦτο δὲ λέγεται κομψῶς
[2, 8]	οὐθαμῶς εὔλογον· εἴτε γὰρ ἐξ	ἀνάγκης	τὸ τὸν μείζω κύκλον φερόμενον
[2, 14]	γῆς, ἀλλὰ καὶ σφαίρας οὐ	μεγάλης·	οὐ γὰρ ἂν οὕτω ταχὺ
[2, 5]	δὲ τῆς κινήσεως αὐτοῦ, ὅτι	ὁμαλής	ἐστι καὶ οὐκ ἀνώμαλος, ἐφεξῆς
[2, 4]	τὸ εἶναι μόνη συνεχὴς καὶ	ὁμαλὴς	καὶ ἀΐδιος, ἐν ἑκάστῳ δὲ
[2, 12]	δὲ καὶ δρόμου δεῖ καὶ	πάλης	καὶ κονίσεως, πάλιν δ´ ἑτέρῳ
[2, 14]	ὁρίζων κύκλος, ὥστε τὰ (ὑπὲρ	κεφαλῆς	ἄστρα μεγάλην ἔχειν τὴν μεταβολήν,
[2, 13]	ζητοῦντες τὴν αἰτίαν· διὸ καὶ	Ἐμπεδοκλῆς	οὕτως ἐπέπληξεν, εἰπὼν ὡς εἴ
[2, 13]	αὐτῆς αἴτιον, οἱ δ´ ὥσπερ	Ἐμπεδοκλῆς,	τὴν τοῦ οὐρανοῦ φορὰν κύκλῳ
[2, 1]	ἔτι σώζεσθαι τοσοῦτον χρόνον, καθάπερ	Ἐμπεδοκλῆς	φησιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ὑπὸ
[2, 5]	ἂν δόξειεν εἶναι σημεῖον ἢ	πολλῆς	εὐηθείας ἢ πολλῆς προθυμίας. Οὐ
[2, 5]	σημεῖον ἢ πολλῆς εὐηθείας ἢ	πολλῆς	προθυμίας. Οὐ μὴν δίκαιόν γε
[2, 14]	ἡ φορὰ τῶν μορίων καὶ	ὅλης	αὐτῆς ἡ κατὰ φύσιν ἐπὶ
[2, 14]	μορίου τοῦ τυχόντος ἢ ἐπὶ	ὅλης	τῆς γῆς· οὐ γὰρ διὰ
[2, 10]	ἤδη τὸ μὲν ἐγγυτάτω τῆς	ἁπλῆς	καὶ πρώτης περιφορᾶς ἐν πλείστῳ
[2, 2]	φαμεν. Δῆλον τοίνυν ὅτι ὁ	ἀφανὴς	πόλος ἐστὶ τὸ ἄνω. Καὶ
[2, 13]	ἄπειρον αὐτὴν ἐρριζῶσθαι λέγοντες, ὥσπερ	Ξενοφάνης	ὁ Κολοφώνιος, ἵνα μὴ πράγματ´
[2, 14]	τάξις, ὡς ἐπὶ τοῦ μέσου	κειμένης	τῆς γῆς. Περὶ μὲν οὖν
[2, 13]	τοῦ πάσας τεθεωρηκέναι τὰς διαφοράς.	Ἀναξιμένης	δὲ καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος
[2, 14]	οὐκ οὖσα μεγάλη· μικρᾶς γὰρ	γιγνομένης	μεταστάσεως ἡμῖν πρὸς μεσημβρίαν καὶ
[2, 14]	τὸ λεγόμενον ὥσπερ ἂν εἰ	γιγνομένης	τὸν τρόπον ὃν καὶ τῶν
[2, 13]	ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως δὲ πάντῃ	τεινομένης,	ὅτι οὐ διαρραγήσεται, καὶ τοῦ
[2, 7]	κυκλικοῦ σώματος σφαῖραν ὄντος ἀνάγκη	φερομένης	ἐκείνης ἐκθερμαίνεσθαι, καὶ ταύτῃ μάλιστα
[2, 8]	κυλιόμενον στρέφεσθαι ἀνάγκη, τῆς δὲ	σελήνης	ἀεὶ δῆλόν ἐστι τὸ καλούμενον
[2, 13]	γῆς. Διὸ καὶ τὰς τῆς	σελήνης	ἐκλείψεις πλείους ἢ τὰς τοῦ
[2, 14]	οὔτε γὰρ ἂν αἱ τῆς	σελήνης	ἐκλείψεις τοιαύτας ἂν εἶχον τὰς
[2, 9]	τάχει φερομένων· ἡλίου δὲ καὶ	σελήνης,	ἔτι τε τοσούτων τὸ πλῆθος
[2, 13]	βαρύτερα πρὸς τὸ μέσον τῆς	δίνης.	Διὸ δὴ τὴν γῆν πάντες
[2, 13]	αὐτὴν αἰτίαν. Καίτοι μήτε τῆς	δίνης	κωλυούσης μήτε τοῦ πλάτους, ἀλλ´
[2, 12]	σφαῖρα σῶμά τι τυγχάνει ὄν.	Ἐκείνης	ἂν οὖν κοινὸν εἴη τὸ
[2, 7]	σώματος σφαῖραν ὄντος ἀνάγκη φερομένης	ἐκείνης	ἐκθερμαίνεσθαι, καὶ ταύτῃ μάλιστα ᾗ
[2, 14]	τῶν εἰρημένων τὸ αἴτιον τῆς	μονῆς.	Εἰ γὰρ φύσει πέφυκε φέρεσθαι
[2, 13]	περὶ τῆς κινήσεως καὶ τῆς	μονῆς	εἰρημένοι τρόποι πολλοὶ τυγχάνουσιν. Τὸ
[2, 13]	αὐτοῖς περὶ τῆς τοῦ πυρὸς	μονῆς	ἐπὶ τῶν ἐσχάτων. Θαυμαστὸν δὲ
[2, 13]	καὶ τὸ περὶ μὲν τῆς	μονῆς	ζητεῖν, περὶ δὲ τῆς φορᾶς
[2, 13]	τίς αἰτία τῇ γῇ τῆς	μονῆς	ἦν; Οὐ γὰρ δὴ καὶ
[2, 14]	μὲν οὖν τοῦ τόπου καὶ	μονῆς	καὶ κινήσεως, ὃν τρόπον ἔχει,
[2, 13]	δόξαν, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ	μονῆς	καὶ κινήσεως· οὐ γὰρ τὸν
[2, 13]	ὑπολαμβανόμενα καὶ περὶ τόπου καὶ	μονῆς	καὶ κινήσεως, σχεδὸν ταῦτ´ ἐστίν.
[2, 13]	οὐκ ἂν ἠρεμοῖ. Καίτοι τῆς	μονῆς	οὐ τὸ πλάτος αἴτιον ἐξ
[2, 1]	ἄσχολον εἶναι καὶ πάσης ἀπηλλαγμένην	ῥαστώνης	ἔμφρονος, εἴ γε μηδ´ ὥσπερ
[2, 9]	ἐναντίαν σιγήν· πρὸς ἄλληλα γὰρ	φωνῆς	καὶ σιγῆς εἶναι τὴν διάγνωσιν·
[2, 9]	τὸ μὴ συνακούειν ἡμᾶς τῆς	φωνῆς	ταύτης, αἴτιον τούτου φασὶν εἶναι
[2, 5]	ὁμαλής ἐστι καὶ οὐκ ἀνώμαλος,	ἐφεξῆς	ἂν εἴη τῶν εἰρημένων διελθεῖν.
[2, 1]	τὴν πίστιν, καὶ διὰ τῆς	δόξης	τῆς παρὰ τῶν ἄλλως λεγόντων
[2, 14]	τῶν μειζόνων τῇ προώσει τῆς	ῥοπῆς.	Εἴτ´ οὖν ἐγένετο, τοῦτον ἀναγκαῖον
[2, 1]	θάττονος τυγχάνοντα φορᾶς τῆς οἰκείας	ῥοπῆς	ἔτι σώζεσθαι τοσοῦτον χρόνον, καθάπερ
[2, 14]	φαντασίας οὐ μόνον φανερὸν ὅτι	περιφερής,	ἀλλὰ καὶ τὸ μέγεθος οὐκ
[2, 4]	τῶν ἐκ τοῦ κέντρου ἁπτομένη	περιφερής·	σφαιροειδὴς ἄρα ἡ τοῦ ὕδατος
[2, 1]	κινεῖ συνεχῶς, ἄσχολον εἶναι καὶ	πάσης	ἀπηλλαγμένην ῥαστώνης ἔμφρονος, εἴ γε
[2, 1]	καὶ ἀγένητος, ἔτι δ´ ἀπαθὴς	πάσης	θνητῆς δυσχερείας ἐστίν, πρὸς δὲ
[2, 13]	αἰθήρ, ὡς διὰ πολλῶν δὴ	γλώσσης	ῥηθέντα ματαίως ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον
[2, 14]	ἔχει τούτοις λύσιν· εἰ γὰρ	οὔσης	ἐπὶ τοῦ μέσου καὶ σφαιροειδοῦς
[2, 1]	μὴν οὐδ´ ὑπὸ ψυχῆς εὔλογον	ἀναγκαζούσης	μένειν ἀΐδιον· οὐδὲ γὰρ τῆς
[2, 8]	Ἀμφότερα μὲν τοίνυν ἠρεμεῖν ἀδύνατον	ἠρεμούσης	γε τῆς γῆς· οὐ γὰρ
[2, 9]	αὐτῶν, ὥσπερ τὸ μέλλον ἔσεσθαι	προνοούσης	τῆς φύσεως, ὅτι μὴ τοῦτον
[2, 13]	αἰτίαν. Καίτοι μήτε τῆς δίνης	κωλυούσης	μήτε τοῦ πλάτους, ἀλλ´ ὑπείκοντος
[2, 12]	τελευταίας καὶ τῆς ἓν ἄστρον	ἐχούσης·	ἐν πολλαῖς γὰρ σφαίραις ἡ
[2, 9]	ὅτι μὴ τοῦτον τὸν τρόπον	ἐχούσης	τῆς κινήσεως οὐθὲν ἂν ἦν
[2, 1]	τοῦτο ῥοπὴν (εἰς πίστιν περὶ	τῆς	ἀθανασίας αὐτοῦ καὶ τῆς ἀϊδιότητος.
[2, 1]	περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτοῦ καὶ	τῆς	ἀϊδιότητος. Διόπερ καλῶς ἔχει συμπείθειν
[2, 1]	φορᾶς, οὐ μόνον αὐτοῦ περὶ	τῆς	ἀϊδιότητος οὕτως ὑπολαβεῖν ἐμμελέστερον, ἀλλὰ
[2, 10]	εὔλογον ἤδη τὸ μὲν ἐγγυτάτω	τῆς	ἁπλῆς καὶ πρώτης περιφορᾶς ἐν
[2, 13]	μὴ μᾶλλον ἀτόπους εἶναι δοκεῖν	τῆς	ἀπορίας, θαυμάσειεν ἄν τις. Οἱ
[2, 12]	δ´ ἀφικνεῖται κινήσεων. Περὶ δὲ	τῆς	ἀπορίας ὅτι κατὰ μὲν τὴν
[2, 13]	οὐ μέχρι περ οὗ δυνατὸν	τῆς	ἀπορίας. Πᾶσι γὰρ ἡμῖν τοῦτο
[2, 10]	δὲ μεταξὺ κατὰ λόγον ἤδη	τῆς	ἀποστάσεως, ὥσπερ καὶ δεικνύουσιν οἱ
[2, 1]	ἂν ἀϊδιώτερον ᾖ, καὶ διαθέσεως	τῆς	ἀρίστης ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ
[2, 12]	γὰρ δεῖ τῆς ζωῆς καὶ	τῆς	ἀρχῆς ἑκάστης πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι
[2, 2]	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ	τῆς	ἀρχῆς τοῦ κινεῖσθαι· καὶ γὰρ
[2, 1]	δ´ ἄλλων τῶν μὲν αἰτία	τῆς	ἀρχῆς, τῶν δὲ δεχομένη τὴν
[2, 9]	καὶ τὴν ἰσχὺν ἀμήχανον εἶναι	τῆς	βίας. Ἀλλ´ εὐλόγως οὔτ´ ἀκούομεν
[2, 9]	σωμάτων τοὺς ὄγκους, οἷον ὁ	τῆς	βροντῆς διίστησι λίθους καὶ (τὰ
[2, 13]	μὴ κυκλοτερῆ τὸν ὄγκον εἶναι	τῆς	γῆς· ἀλλ´ ἔτι προστιθέασι, καὶ
[2, 14]	σφαιροειδῆ τὸν ὄγκον ἀναγκαῖον εἶναι	τῆς	γῆς, ἀλλὰ καὶ μὴ μέγαν
[2, 14]	δῆλον περιφερὲς ὂν τὸ σχῆμα	τῆς	γῆς, ἀλλὰ καὶ σφαίρας οὐ
[2, 13]	γὰρ εἰρημένον οὐκ ἴδιόν ἐστι	τῆς	γῆς. Ἀλλὰ μὴν οὐκ ἀναγκαῖον.
[2, 14]	τὴν τῆς γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ	τῆς	γῆς ἂν εἴη περιφέρεια τοῦ
[2, 13]	πῶς ποτε μικρὸν μὲν μόριον	τῆς	γῆς, ἂν μετεωρισθὲν ἀφεθῇ, φέρεται
[2, 14]	παντός ἐστι μέσον, ἢ διότι	τῆς	γῆς. Ἀνάγκη δὴ πρὸς τὸ
[2, 13]	φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον ἴδιον	τῆς	γῆς. (Ἄτοπον δὲ καὶ τοῦτο
[2, 13]	ἡμῖν ἄδηλα διὰ τὴν ἐπιπρόσθησιν	τῆς	γῆς. Διὸ καὶ τὰς τῆς
[2, 13]	διὰ ταῦτα ἄπειρον τὸ κάτω	τῆς	γῆς εἶναί φασιν, ἐπ´ ἄπειρον
[2, 13]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν δὲ περὶ	τῆς	γῆς εἰπεῖν, οὗ τε τυγχάνει
[2, 14]	ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει διὰ τὴν	τῆς	γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς γῆς
[2, 13]	εἰ μὴ πλατὺ τὸ σχῆμα	τῆς	γῆς ἐστι, διὰ τοῦτο μὲν
[2, 14]	κίνησιν· οὐ γὰρ αὐτῆς γε	τῆς	γῆς ἐστιν· καὶ γὰρ ἂν
[2, 14]	Συμβέβηκε δὲ ταὐτὸ μέσον εἶναι	τῆς	γῆς καὶ τοῦ παντός· φέρεται
[2, 13]	τὸν αὐτὸν λόγον ὄντα περὶ	τῆς	γῆς καὶ τοῦ ὕδατος τοῦ
[2, 14]	βάρος ἔχοντα καὶ τὰ μόρια	τῆς	γῆς κατὰ φύσιν· πότερον ὅτι
[2, 14]	φέρεται γὰρ καὶ ἐπὶ τὸ	τῆς	γῆς μέσον, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός,
[2, 14]	δὲ φέρεται καὶ πρὸς τὸ	τῆς	γῆς μέσον, σημεῖον ὅτι τὰ
[2, 8]	τοίνυν ἠρεμεῖν ἀδύνατον ἠρεμούσης γε	τῆς	γῆς· οὐ γὰρ ἂν ἐγίγνετο
[2, 14]	τοῦ τυχόντος ἢ ἐπὶ ὅλης	τῆς	γῆς· οὐ γὰρ διὰ μικρότητα
[2, 13]	ὁμοιότητος λόγον, εἰ μὴ φύσει	τῆς	γῆς οὗτος ὁ τόπος ἦν.
[2, 14]	ὡς ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένης	τῆς	γῆς. Περὶ μὲν οὖν τοῦ
[2, 14]	ἐπὶ τοῦ μέσου καὶ σφαιροειδοῦς	τῆς	γῆς πολλαπλάσιον βάρος ἐπιγένοιτο πρὸς
[2, 13]	τὴν δίνησιν ἐφέρετο τὰ μόρια	τῆς	γῆς πρὸς τὸ μέσον· νῦν
[2, 13]	Περὶ μὲν οὖν τοῦ τόπου	τῆς	γῆς ταύτην ἔχουσί τινες τὴν
[2, 14]	τὸ μέσον φέρεται, καὶ τὸ	τῆς	γῆς. Φανερὸν τοίνυν ὅτι ἀνάγκη
[2, 13]	καὶ θᾶττον φερομένην ἢ τὴν	τῆς	γῆς φορὰν κωλύειν, καθάπερ τὸ
[2, 13]	τὴν ἀπόκρυψιν φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ	τῆς	γῆς, ὡς δέον, εἴπερ ἦν
[2, 14]	μέσον τοῦ ὅλου καὶ τὸ	τῆς	γῆς· ὥστε ἢ οὐ μενεῖ
[2, 13]	ὑπὸ μεγέθους πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ	τῆς	γῆς. Ὥστε τοῦτο μὲν ὑπάρξει,
[2, 6]	τοῖς δὲ ῥιπτουμένοις ἀνὰ μέσον.	Τῆς	δὲ κύκλῳ φορᾶς οὐκ ἔστιν
[2, 8]	μὲν γὰρ κυλιόμενον στρέφεσθαι ἀνάγκη,	τῆς	δὲ σελήνης ἀεὶ δῆλόν ἐστι
[2, 13]	ποιεῖν ἐπίδηλον τὴν ἡμίσειαν ἀπεχόντων	τῆς	διαμέτρου. Ἔνιοι δὲ καὶ κειμένην
[2, 13]	καὶ βαρύτερα πρὸς τὸ μέσον	τῆς	δίνης. Διὸ δὴ τὴν γῆν
[2, 13]	τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Καίτοι μήτε	τῆς	δίνης κωλυούσης μήτε τοῦ πλάτους,
[2, 1]	λαμβάνειν τὴν πίστιν, καὶ διὰ	τῆς	δόξης τῆς παρὰ τῶν ἄλλως
[2, 5]	καὶ ἡ εἰς τὸ πρόσθεν	τῆς	εἰς τοὔπισθεν, ἔχει, εἴπερ καὶ
[2, 2]	διὰ τὸ τῆς φύσεως οἰκεῖα	τῆς	ἐκείνων εἶναι· φανερῶς γὰρ ἔν
[2, 7]	γίνεται παρεκτριβομένου τοῦ ἀέρος ὑπὸ	τῆς	ἐκείνων φορᾶς. Πέφυκε γὰρ ἡ
[2, 12]	αἱ πρὸ τῆς τελευταίας καὶ	τῆς	ἓν ἄστρον ἐχούσης· ἐν πολλαῖς
[2, 4]	κάτω τῆς τῶν πλανήτων ἅπτεται	τῆς	ἐπάνω σφαίρας. Ὥστε σφαιροειδὴς ἂν
[2, 4]	τὸ πᾶν, δέδεικται δ´ ὅτι	τῆς	ἐσχάτης περιφορᾶς οὔτε κενόν ἐστιν
[2, 5]	ἔστι δὲ καθάπερ τῶν ἐπὶ	τῆς	εὐθείας φορῶν ἡ πρὸς τὸν
[2, 12]	τοῦθ´ ὑπάρχειν· νοῆσαι γὰρ δεῖ	τῆς	ζωῆς καὶ τῆς ἀρχῆς ἑκάστης
[2, 8]	αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν ἀπόστασιν	τῆς	ἡμετέρας ὄψεως· ἡ γὰρ ὄψις
[2, 12]	ἀλλὰ μέχρι ὅτου δύναται τυχεῖν	τῆς	θειοτάτης ἀρχῆς. Ὁ δὲ πρῶτος
[2, 13]	σχήματος αὐτῆς. Περὶ μὲν οὖν	τῆς	θέσεως οὐ τὴν αὐτὴν ἅπαντες
[2, 13]	ὁ περὶ τῆς τριχὸς λόγος	τῆς	ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως δὲ πάντῃ
[2, 2]	ἑκάστου λέγομεν, ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	κατὰ τόπον κινήσεως· τοῦ δ´
[2, 14]	Πλὴν ἐκεῖνοι μὲν βίαν αἰτιῶνται	τῆς	κάτω φορᾶς· βέλτιον δὲ τιθέναι
[2, 5]	ἐπὶ τὸ τιμιώτερον. Περὶ δὲ	τῆς	κινήσεως αὐτοῦ, ὅτι ὁμαλής ἐστι
[2, 2]	ἀνάπαλιν γὰρ τούτοις ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεώς ἐστι διὰ τὸ ἐναντίας
[2, 6]	κινεῖται, ἀνάγκη τὴν ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι	τῆς	κινήσεως ἢ διὰ τὸ κινοῦν
[2, 13]	Καὶ γὰρ δὴ οἱ περὶ	τῆς	κινήσεως καὶ τῆς μονῆς εἰρημένοι
[2, 13]	πρὸς τοὺς οὕτω λέγοντας περὶ	τῆς	κινήσεως οὐ περὶ μορίων ἐστὶν
[2, 9]	μὴ τοῦτον τὸν τρόπον ἐχούσης	τῆς	κινήσεως οὐθὲν ἂν ἦν τῶν
[2, 2]	οὐθενὶ ὁρῶμεν ὅθεν ἡ ἀρχὴ	τῆς	κινήσεως. Τὰ μὲν γὰρ ὅλως
[2, 2]	ἀριστερῷ. Συμβαίνει δὲ τοὐναντίον. Ἀλλὰ	τῆς	μὲν δευτέρας περιφορᾶς, οἷον τῆς
[2, 14]	ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ αἴτιον	τῆς	μονῆς. Εἰ γὰρ φύσει πέφυκε
[2, 13]	οἱ περὶ τῆς κινήσεως καὶ	τῆς	μονῆς εἰρημένοι τρόποι πολλοὶ τυγχάνουσιν.
[2, 13]	δὲ καὶ τὸ περὶ μὲν	τῆς	μονῆς ζητεῖν, περὶ δὲ τῆς
[2, 13]	νείκους, τίς αἰτία τῇ γῇ	τῆς	μονῆς ἦν; Οὐ γὰρ δὴ
[2, 13]	μὲν οὐκ ἂν ἠρεμοῖ. Καίτοι	τῆς	μονῆς οὐ τὸ πλάτος αἴτιον
[2, 1]	τὴν δίνησιν θάττονος τυγχάνοντα φορᾶς	τῆς	οἰκείας ῥοπῆς ἔτι σώζεσθαι τοσοῦτον
[2, 13]	ἐκ τοῦ λόγου τοῦ περὶ	τῆς	ὁμοιότητος) ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον μόριον
[2, 13]	τοῦ μέσου διά γε τὸν	τῆς	ὁμοιότητος λόγον, εἰ μὴ φύσει
[2, 13]	διὰ τὴν ἀνάγκην μένει τὴν	τῆς	ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ περὶ τῆς
[2, 1]	πίστιν, καὶ διὰ τῆς δόξης	τῆς	παρὰ τῶν ἄλλως λεγόντων καὶ
[2, 14]	ὅσοι τὸ μέγεθος ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται	τῆς	περιφερείας, εἰς τετταράκοντα λέγουσιν εἶναι
[2, 13]	πρὸς τὴν γῆν καὶ τὸ	τῆς	περιφερείας μέγεθος, ὡς ἐν τοῖς
[2, 2]	κινήσεως· τοῦ δ´ οὐρανοῦ ἀρχὴ	τῆς	περιφορᾶς, ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ τῶν
[2, 12]	ἀρχῆς ἑκάστης πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι	τῆς	πρώτης πρὸς τὰς ἄλλας, εἴη
[2, 5]	τοῦ πρώτου οὐρανοῦ καὶ περὶ	τῆς	πρώτης φορᾶς· ἐν γὰρ τοῖς
[2, 12]	οὐκ ἀεὶ τὰ πλεῖον ἀπέχοντα	τῆς	πρώτης φορᾶς κινεῖται πλείους κινήσεις,
[2, 1]	τὸν εἰρημένον ἔχειν τρόπον περὶ	τῆς	πρώτης φορᾶς, οὐ μόνον αὐτοῦ
[2, 14]	κινούμενα πλείους μιᾶς (φορὰς ἔξω	τῆς	πρώτης, ὥστε καὶ τὴν γῆν
[2, 14]	ὑπὸ τῶν μειζόνων τῇ προώσει	τῆς	ῥοπῆς. Εἴτ´ οὖν ἐγένετο, τοῦτον
[2, 14]	αἴσθησιν· οὔτε γὰρ ἂν αἱ	τῆς	σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας ἂν εἶχον
[2, 3]	αὐτὴ ὕλη τῶν ἐναντίων, καὶ	τῆς	στερήσεως πρότερον ἡ κατάφασις (λέγω
[2, 13]	γὰρ ὕλη, τὸ δ´ οὐσία	τῆς	συστάσεώς ἐστιν. Περὶ μὲν οὖν
[2, 13]	οὐκ οἴονται ἐπὶ τοῦ μέσου	τῆς	σφαίρας κεῖσθαι αὐτήν, ἀλλὰ μᾶλλον
[2, 12]	περί τε τῆς φορᾶς καὶ	τῆς	τάξεως αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν
[2, 10]	εἴρηται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ δὲ	τῆς	τάξεως αὐτῶν, ὃν μὲν τρόπον
[2, 12]	πολλὰ σώματα κινοῦσιν αἱ πρὸ	τῆς	τελευταίας καὶ τῆς ἓν ἄστρον
[2, 13]	ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον) ζητητέον αὐτοῖς περὶ	τῆς	τοῦ πυρὸς μονῆς ἐπὶ τῶν
[2, 13]	τῆς ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ περὶ	τῆς	τριχὸς λόγος τῆς ἰσχυρῶς μὲν
[2, 14]	σφαιροειδὴς οὖσα. Ἔτι δὲ διὰ	τῆς	τῶν ἄστρων φαντασίας οὐ μόνον
[2, 4]	ἀνάγκη εἶναι· τὰ δὲ κάτω	τῆς	τῶν πλανήτων ἅπτεται τῆς ἐπάνω
[2, 2]	τῆς μὲν δευτέρας περιφορᾶς, οἷον	τῆς	τῶν πλανήτων, ἡμεῖς μὲν ἐν
[2, 6]	ἔσται καὶ ἀκμὴ καὶ ἄνεσις	τῆς	φορᾶς· ἅπασα γὰρ ἡ ἀνώμαλος
[2, 13]	τῆς μονῆς ζητεῖν, περὶ δὲ	τῆς	φορᾶς αὐτῶν μὴ ζητεῖν, διὰ
[2, 4]	τόπον ἔξω καὶ κενὸν εἶναι	τῆς	φορᾶς, διὰ τὸ μὴ τὴν
[2, 6]	οὐκ ἂν εἴη ἀεὶ ἐπίτασις	τῆς	φορᾶς (εἰ δὲ μὴ ἐπίτασις,
[2, 12]	κατὰ τὸ σχῆμα, περί τε	τῆς	φορᾶς καὶ τῆς τάξεως αὐτῶν.
[2, 6]	εἰ μή ἐστιν ἀκμὴ αὐτοῦ	τῆς	φορᾶς, οὐδ´ ἂν ἀνωμαλία εἴη·
[2, 13]	τοῦ πράγματος ὂν μέσον καὶ	τῆς	φύσεως. Καίτοι καθάπερ ἐν τοῖς
[2, 2]	τῶν ζῴων κινήσεις διὰ τὸ	τῆς	φύσεως οἰκεῖα τῆς ἐκείνων εἶναι·
[2, 9]	ὥσπερ τὸ μέλλον ἔσεσθαι προνοούσης	τῆς	φύσεως, ὅτι μὴ τοῦτον τὸν
[2, 9]	δοκεῖ τὸ μὴ συνακούειν ἡμᾶς	τῆς	φωνῆς ταύτης, αἴτιον τούτου φασὶν
[2, 1]	ἀναγκαζούσης μένειν ἀΐδιον· οὐδὲ γὰρ	τῆς	ψυχῆς οἷόν τ´ εἶναι τὴν
[2, 8]	γὰρ πλάνητες ἐγγύς εἰσιν, ὥστ´	ἐγκρατὴς	οὖσα πρὸς αὐτοὺς ἀφικνεῖται ἡ
[2, 12]	μέχρι ὅτου δύναται τυχεῖν τῆς	θειοτάτης	ἀρχῆς. Ὁ δὲ πρῶτος οὐρανὸς
[2, 4]	πᾶν, δέδεικται δ´ ὅτι τῆς	ἐσχάτης	περιφορᾶς οὔτε κενόν ἐστιν ἔξωθεν
[2, 1]	ἀγένητος, ἔτι δ´ ἀπαθὴς πάσης	θνητῆς	δυσχερείας ἐστίν, πρὸς δὲ τούτοις
[2, 9]	τοὺς ὄγκους, οἷον ὁ τῆς	βροντῆς	διίστησι λίθους καὶ (τὰ καρτερώτατα
[2, 7]	καὶ ἡμεῖς λέγομεν. Ἡ δὲ	θερμότης	ἀπ´ αὐτῶν καὶ τὸ φῶς
[2, 7]	ὑπὲρ ἡμῶν ὄντος γίγνεται ἡ	θερμότης.	Ὅτι μὲν οὖν οὔτε πύρινά
[2, 12]	τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀρχῆς	ἑκάστης	πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι τῆς πρώτης
[2, 6]	ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν, ἀλλ´ ἔστιν	ἑκάστης	πράξεως ὡρισμένος ὁ ἐλάχιστος χρόνος
[2, 1]	ἀϊδιώτερον ᾖ, καὶ διαθέσεως τῆς	ἀρίστης	ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ τὸν
[2, 13]	τὸ πλάτος καὶ τὸ μέγεθος	αὐτῆς	αἴτιον, οἱ δ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς,
[2, 1]	τοιαύτην ὥστε μηθὲν εἶναι πέρας	αὐτῆς,	ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην τῶν ἄλλων
[2, 13]	Ὅπου γὰρ ὁτιοῦν φέρεται μόριον	αὐτῆς,	ἀναγκαῖον ἐνταῦθα φέρεσθαι καὶ τὴν
[2, 6]	οὔτε πέρας οὔτε μέσον ἐστὶν	αὐτῆς	ἁπλῶς· τῷ τε γὰρ χρόνῳ
[2, 14]	ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον	αὐτῆς	ἀπὸ τοῦ μέσου μὴ βιασθέν·
[2, 14]	ταύτην τὴν κίνησιν· οὐ γὰρ	αὐτῆς	γε τῆς γῆς ἐστιν· καὶ
[2, 14]	φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς ἡ γένεσις	αὐτῆς,	εἴτ´ ἀγένητος ἀεὶ διατελεῖ μένουσα,
[2, 12]	ἀποκρυφέντα μὲν κατὰ τὸ μέλαν	αὐτῆς,	ἐξελθόντα δὲ κατὰ τὸ φανὸν
[2, 14]	αὐτοὺς ἀνατέλλει καὶ δύεται τόπους	αὐτῆς.	Ἔτι δ´ ἡ φορὰ τῶν
[2, 14]	φορὰ τῶν μορίων καὶ ὅλης	αὐτῆς	ἡ κατὰ φύσιν ἐπὶ τὸ
[2, 14]	ἀναγκαῖον εἶναι τὸ σχῆμα σφαιροειδὲς	αὐτῆς,	καὶ ὅτι πάντα φέρεται τὰ
[2, 13]	κέντρον, ἀλλ´ ἀπέχει τὸ ἡμισφαίριον	αὐτῆς	ὅλον, οὐθὲν κωλύειν οἴονται τὰ
[2, 13]	κινουμένων, καὶ περὶ τοῦ σχήματος	αὐτῆς.	Περὶ μὲν οὖν τῆς θέσεως
[2, 8]	πόρρω λίαν. Ὁ δὲ τρόμος	αὐτῆς	ποιεῖ τοῦ ἄστρου δοκεῖν εἶναι
[2, 13]	εἴ τις τῶν φερομένων μορίων	αὐτῆς,	πρὶν πεσεῖν, ὑφαιροίη τὴν γῆν,
[2, 14]	τρόπον ἔχει, τοσαῦτα εἰρήσθω περὶ	αὐτῆς.	Σχῆμα δ´ ἔχειν σφαιροειδὲς ἀναγκαῖον
[2, 6]	βραδυτέρα πάλιν, ἢ τὰ μέρη	αὐτῆς.	Τὰ μὲν οὖν μέρη ὅτι
[2, 14]	πρὸς τὸ μέσον τὰ μόρια	αὐτῆς.	Τὸ γὰρ πλεῖον ἀεὶ τὸ
[2, 13]	τυγχάνει περί τε τοῦ σχήματος	αὐτῆς	ὑπολαμβανόμενα καὶ περὶ τόπου καὶ
[2, 13]	δέ γε ἀναγκαῖον εἶναί τινα	αὐτῆς	φοράν. Αὕτη οὖν πότερον ἄνω
[2, 9]	ἡ πρύμνα ποιεῖ ψόφον πολὺν	τηλικαύτης	νεώς, ἢ πάλιν αὐτὸ τὸ
[2, 9]	μὴ συνακούειν ἡμᾶς τῆς φωνῆς	ταύτης,	αἴτιον τούτου φασὶν εἶναι τὸ
[2, 10]	μὲν ἐγγυτάτω τῆς ἁπλῆς καὶ	πρώτης	περιφορᾶς ἐν πλείστῳ χρόνῳ διιέναι
[2, 12]	ἑκάστης πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι τῆς	πρώτης	πρὸς τὰς ἄλλας, εἴη δ´
[2, 5]	πρώτου οὐρανοῦ καὶ περὶ τῆς	πρώτης	φορᾶς· ἐν γὰρ τοῖς ὑποκάτω
[2, 12]	ἀεὶ τὰ πλεῖον ἀπέχοντα τῆς	πρώτης	φορᾶς κινεῖται πλείους κινήσεις, ἀλλὰ
[2, 1]	εἰρημένον ἔχειν τρόπον περὶ τῆς	πρώτης	φορᾶς, οὐ μόνον αὐτοῦ περὶ
[2, 14]	πλείους μιᾶς (φορὰς ἔξω τῆς	πρώτης,	ὥστε καὶ τὴν γῆν ἀναγκαῖον,
[2, 4]	φορὰ διὰ τὸ εἶναι μόνη	συνεχὴς	καὶ ὁμαλὴς καὶ ἀΐδιος, ἐν
[2, 13]	ὅλου τινὸς καὶ παντός. Ἐξ	ἀρχῆς	γὰρ διοριστέον πότερόν ἐστί τις
[2, 12]	δεῖ τῆς ζωῆς καὶ τῆς	ἀρχῆς	ἑκάστης πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι τῆς
[2, 12]	ὅτου δύναται τυχεῖν τῆς θειοτάτης	ἀρχῆς.	Ὁ δὲ πρῶτος οὐρανὸς εὐθὺς
[2, 2]	κἂν οὕτως ἔχοι τινὰ δύναμιν	ἀρχῆς	τὸ ἄνω πρὸς τὰς ἄλλας
[2, 2]	δὲ τρόπον καὶ περὶ τῆς	ἀρχῆς	τοῦ κινεῖσθαι· καὶ γὰρ εἰ
[2, 1]	ἄλλων τῶν μὲν αἰτία τῆς	ἀρχῆς,	τῶν δὲ δεχομένη τὴν παῦλαν.
[2, 8]	καὶ πᾶσιν ὑπάρχον τὸ ἀπὸ	τύχης.	Ἀλλὰ μὴν πάλιν εἰ οἱ
[2, 1]	φησιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ὑπὸ	ψυχῆς	εὔλογον ἀναγκαζούσης μένειν ἀΐδιον· οὐδὲ
[2, 1]	μένειν ἀΐδιον· οὐδὲ γὰρ τῆς	ψυχῆς	οἷόν τ´ εἶναι τὴν τοιαύτην
[2, 12]	ὑπάρχειν· νοῆσαι γὰρ δεῖ τῆς	ζωῆς	καὶ τῆς ἀρχῆς ἑκάστης πολλὴν
[2, 12]	ὡς μετεχόντων ὑπολαμβάνειν πράξεως καὶ	ζωῆς·	οὕτω γὰρ οὐθὲν δόξει παράλογον
[2, 12]	τῆς ἓν ἄστρον ἐχούσης· ἐν	πολλαῖς	γὰρ σφαίραις ἡ τελευταία σφαῖρα
[2, 13]	ἠρεμεῖν, ὥσπερ τὸ ἐν ταῖς	κλεψύδραις	ὕδωρ. Ὅτι δὲ δύναται πολὺ
[2, 4]	ἅπτεται καὶ συνεχῆ ἐστι ταῖς	σφαίραις.	Ἔτι δὲ ἐπεὶ φαίνεται καὶ
[2, 12]	ἄστρον ἐχούσης· ἐν πολλαῖς γὰρ	σφαίραις	ἡ τελευταία σφαῖρα ἐνδεδεμένη φέρεται,
[2, 4]	ἡ ΑΕ. Ὥστ´ ἀνάγκη πρὸς	ταῖς	ἐκ τοῦ κέντρου εἶναι τὸ
[2, 4]	ἕως ἂν ἰσασθῇ. Ἴση δὲ	ταῖς	ἐκ τοῦ κέντρου ἡ ΑΕ.
[2, 13]	κάτωθεν ἠρεμεῖν, ὥσπερ τὸ ἐν	ταῖς	κλεψύδραις ὕδωρ. Ὅτι δὲ δύναται
[2, 4]	γὰρ ἅπτεται καὶ συνεχῆ ἐστι	ταῖς	σφαίραις. Ἔτι δὲ ἐπεὶ φαίνεται
[2, 14]	πάλιν φέρεται εἰς ταὐτό, κἂν	εἰς	ἄπειρον ἡ δύναμις ἐκριπτῇ. Ὅτι
[2, 13]	ἀλλὰ τὸ τυχὸν μόριον φέρεται	εἰς	βυθόν, καὶ θᾶττον τὸ μεῖζον.
[2, 13]	κἂν ἐκ μεγάλου συνέλθοι πυκνούμενον	εἰς	ἐλάττω τόπον, οὕτω κἂν ἐξ
[2, 5]	πλείους ἤδη αἱ φοραὶ συνεληλύθασιν	εἰς	ἕν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰ γὰρ ἀνωμάλως
[2, 4]	Ἔτι δὲ καὶ οἱ διαιροῦντες	εἰς	ἐπίπεδα καὶ ἐξ ἐπιπέδων τὰ
[2, 4]	διαιρεῖται τὸν τρόπον, ἀλλ´ ὡς	εἰς	ἕτερα τῷ εἴδει. Ὅτι μὲν
[2, 13]	τόπον, οὕτω κἂν ἐξ ἐλάττονος	εἰς	μείζω μανότερον γιγνόμενον· ὥστε κἂν
[2, 14]	καὶ τὴν ὅλην ἔτι ἀδυνατώτερον·	εἰς	ὃ γὰρ τὸ μόριον πέφυκε
[2, 1]	ἂν ἔχοι καὶ τοῦτο ῥοπὴν	(εἰς	πίστιν περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτοῦ
[2, 4]	ἐπιφανείας ἢ μίαν· ἡ γὰρ	εἰς	τὰ ἐπίπεδα διαίρεσις οὐχ ὡς
[2, 4]	οὐχ ὡς ἂν τέμνων τις	εἰς	τὰ μέρη διέλοι τὸ ὅλον,
[2, 13]	οὐθὲν ἄνω ἢ κάτω ἢ	εἰς	τὰ πλάγια φέρεσθαι προσήκει τὸ
[2, 14]	βάρη κατὰ στάθμην πάλιν φέρεται	εἰς	ταὐτό, κἂν εἰς ἄπειρον ἡ
[2, 14]	μέγεθος ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται τῆς περιφερείας,	εἰς	τετταράκοντα λέγουσιν εἶναι μυριάδας. Ἐξ
[2, 8]	ἅμα τοῖς κύκλοις καθιστάμενα πάλιν	εἰς	τὸ αὐτό. Συμβαίνει οὖν ἅμα
[2, 12]	δ´ οὐδ´ ἐγχειρεῖ, ἀλλ´ ἱκανὸν	εἰς	τὸ ἐγγὺς τοῦ ἐσχάτου ἐλθεῖν·
[2, 13]	ἔσχατα ἔχον· ἅμα δ´ ἀδύνατον	εἰς	τὸ ἐναντίον ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν·
[2, 4]	πέφυκεν ἀεὶ συρρεῖν τὸ ὕδωρ	εἰς	τὸ κοιλότερον· κοιλότερον δέ ἐστι
[2, 13]	βαρέων καὶ κούφων τὰ μὲν	εἰς	τὸ μέσον ἔρχεται, τὰ δ´
[2, 2]	τούτου μήκους ὄντος· τὸ γὰρ	εἰς	τὸ πλάγιόν ἐστι τὸ παρὰ
[2, 8]	αὐτὸν τόπον) πρὸς δὲ τὴν	εἰς	τὸ πρόσθεν ἀχρηστότατον· ἥκιστα γὰρ
[2, 5]	τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ	εἰς	τὸ πρόσθεν τῆς εἰς τοὔπισθεν,
[2, 14]	τὰ κοῦφα καὶ τὸ πῦρ	εἰς	τοὐναντίον φερόμενα τοῖς βάρεσι πρὸς
[2, 5]	ἡ εἰς τὸ πρόσθεν τῆς	εἰς	τοὔπισθεν, ἔχει, εἴπερ καὶ τὸ
[2, 8]	ὅτι κἂν μετατεθῇ τὰ ἄστρα	εἰς	τοὺς ἀλλήλων κύκλους, τὸ μὲν
[2, 6]	ἅπασαν δέ φαμεν ἔκ τινος	εἴς	τι εἶναι καὶ ὡρισμένην. Ἔτι
[2, 1]	τινές φασιν αὐτόν, ἀλλ´ ἔστιν	εἷς	καὶ ἀΐδιος, ἀρχὴν μὲν καὶ
[2, 6]	ἄλληλα τιθέμενα. Ὅτι μὲν οὖν	εἷς	τε μόνος ἐστὶν ὁ οὐρανός,
[2, 11]	ἦσαν αἱ τοῦ ἡλίου ἐκλείψεις	μηνοειδεῖς.	Ὥστ´ εἴπερ ἓν τοιοῦτον, δῆλον
[2, 1]	ἀρχαίους καὶ μάλιστα πατρίους ἡμῶν	ἀληθεῖς	εἶναι λόγους, ὡς ἔστιν ἀθάνατόν
[2, 9]	εἰρημένων ἡμῖν λόγων, ὥς εἰσιν	ἀληθεῖς·	τὸ γὰρ ἀπορηθὲν καὶ ποιῆσαν
[2, 1]	αὕτη τέλειος οὖσα περιέχει τὰς	ἀτελεῖς	καὶ τὰς ἐχούσας πέρας καὶ
[2, 2]	ἔχουσιν ἀρχὴν κινήσεως αἱ τοιαῦται	δυνάμεις	ἐνυπάρχουσιν, ὁ δ´ οὐρανὸς ἔμψυχος
[2, 2]	ἡμισφαιρίῳ καὶ πρὸς τοῖς δεξιοῖς,	ἡμεῖς	δ´ ἐν τῷ κάτω καὶ
[2, 14]	σχεδὸν ταῦτ´ ἐστίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ'	Ἡμεῖς	δὲ λέγωμεν πρῶτον πότερον ἔχει
[2, 7]	οἷς ἕκαστόν ἐστιν, ὁμοίως καὶ	ἡμεῖς	λέγομεν. Ἡ δὲ θερμότης ἀπ´
[2, 2]	περιφορᾶς, οἷον τῆς τῶν πλανήτων,	ἡμεῖς	μὲν ἐν τοῖς ἄνω καὶ
[2, 12]	εἶναι τὸ νῦν ἀπορούμενον. Ἀλλ´	ἡμεῖς	ὡς περὶ σωμάτων αὐτῶν μόνον,
[2, 12]	ἐνταῦθα αἱ τοῦ ἀνθρώπου πλεῖσται	πράξεις·	πολλῶν γὰρ τῶν εὖ δύναται
[2, 12]	οἷον δύο, τὸ δ´ ἐχόμενον	τρεῖς	ἤ τινα ἄλλην τοιαύτην τάξιν.
[2, 2]	οὖν τῶν κατὰ τὰς δια	(στάσεις	τῶν μορίων καὶ τῶν κατὰ
[2, 2]	τὸ ἀριστερόν· ταύτας γὰρ τὰς	διαστάσεις	εὔλογον ὑπάρχειν τοῖς σώμασι τοῖς
[2, 14]	μῆνα σχηματισμοῖς πάσας λαμβάνει τὰς	διαιρέσεις	(καὶ γὰρ εὐθεῖα γίνεται καὶ
[2, 2]	γὰρ λέγω ἐφ´ ὃ αἱ	αἰσθήσεις.	Διὸ καὶ οὐκ ἐν ἅπαντι
[2, 12]	τῆς πρώτης φορᾶς κινεῖται πλείους	κινήσεις,	ἀλλὰ τὰ μεταξὺ πλείστας. Εὔλογον
[2, 2]	Ἔτι δ´ ἄλλως κατὰ τὰς	κινήσεις·	ἀρχὰς γὰρ ταύτας λέγω ὅθεν
[2, 6]	ποίοις σχήμασι καὶ τίνες αἱ	κινήσεις	αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Εὐλογώτατον δὴ
[2, 12]	ἄλλων χωρὶς ἕκαστον εἴληφεν ἰδίας	κινήσεις,	δι´ ἓν μὲν ἄν τις
[2, 2]	τοῖς περὶ τὰς τῶν ζῴων	κινήσεις	διὰ τὸ τῆς φύσεως οἰκεῖα
[2, 8]	γεννῶσιν, τοῦ δὲ σφαιροειδοῦς δύο	κινήσεις	εἰσὶ καθ´ αὑτό, κύλισις καὶ
[2, 12]	δραμεῖν ἕνεκα, ὥστε πλείους αἱ	κινήσεις·	ἕτερον δ´ ἀδυνατεῖ πρὸς τὸ
[2, 8]	δι´ αὑτῶν τὰς οἰκείας κινεῖσθαι	κινήσεις	εὔλογον, ταύτας δ´ οὐ φαίνεται
[2, 12]	γὰρ ἥλιος καὶ σελήνη κινοῦνται	(κινήσεις	ἢ τῶν πλανωμένων ἄστρων ἔνια·
[2, 12]	φορὰν τὸ πλησιαίτατον ἐλαχίστας κινεῖσθαι	κινήσεις,	οἷον δύο, τὸ δ´ ἐχόμενον
[2, 12]	κινεῖται, τὰ δ´ ἐγγὺς ὀλίγας	κινήσεις·	οὐ γὰρ ἀφικνεῖται πρὸς τὸ
[2, 10]	κατὰ λόγον γίγνεσθαι τὰς ἑκάστου	κινήσεις	τοῖς ἀποστήμασι τῷ τὰς μὲν
[2, 2]	λέγω ὅθεν ἄρχονται πρῶτον αἱ	κινήσεις	τοῖς ἔχουσιν. Ἔστι δὲ ἀπὸ
[2, 2]	εἴη δεξιόν, οὗ δ´ αἱ	δύσεις,	ἀριστερόν. Εἰ οὖν ἄρχεται ἀπὸ
[2, 13]	τὸ δὲ τὰς περὶ τούτου	λύσεις	μὴ μᾶλλον ἀτόπους εἶναι δοκεῖν
[2, 2]	τὰ ἡμέτερα δεξιά, ὥσπερ οἱ	μάντεις,	ἢ καθ´ ὁμοιότητα τοῖς ἡμετέροις,
[2, 12]	καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´ ὧν πολλὰς	πίστεις	ἔχομεν περὶ ἑκάστου τῶν ἄστρων.
[2, 14]	καὶ κοίλη) περὶ δὲ τὰς	ἐκλείψεις	ἀεὶ κυρτὴν ἔχει τὴν ὁρίζουσαν
[2, 11]	ἂν ἦσαν αἱ τοῦ ἡλίου	ἐκλείψεις	μηνοειδεῖς. Ὥστ´ εἴπερ ἓν τοιοῦτον,
[2, 13]	Διὸ καὶ τὰς τῆς σελήνης	ἐκλείψεις	πλείους ἢ τὰς τοῦ ἡλίου
[2, 14]	γὰρ ἂν αἱ τῆς σελήνης	ἐκλείψεις	τοιαύτας ἂν εἶχον τὰς ἀποτομάς·
[2, 13]	τοῦτο κύκλῳ τοῦ κυάθου φερομένου	πολλάκις	κάτω τοῦ χαλκοῦ γινόμενον ὅμως
[2, 12]	ἢ τὸ πολλὰ ἢ τὸ	πολλάκις,	οἷον μυρίους ἀστραγάλους Χίους βαλεῖν
[2, 1]	Ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων λόγων	ἅλις	ἔστω τὸ νῦν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β'
[2, 14]	ταὐτό, κἂν εἰς ἄπειρον ἡ	δύναμις	ἐκριπτῇ. Ὅτι μὲν οὖν οὔτε
[2, 12]	πεπερασμένου σώματος πρὸς πεπερασμένον ἡ	δύναμίς	ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν
[2, 12]	τὸ οὗ ἕνεκα, ἡ δὲ	πρᾶξις	ἀεί ἐστιν ἐν δυσίν, ὅταν
[2, 14]	ἡ δέ γε τοῦ κόσμου	τάξις	ἀΐδιος. Ἔτι πάντα τὰ φερόμενα
[2, 14]	οἷς ὥρισται τῶν ἄστρων ἡ	τάξις,	ὡς ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένης
[2, 7]	ἕκαστον συνεστάναι ἐκ τούτων ἐν	οἷς	ἕκαστόν ἐστιν, ὁμοίως καὶ ἡμεῖς
[2, 2]	ὥσπερ ἂν εἴ τις, ἐν	οἷς	ἔχει τὸ δεξιὸν πρὸς τὸ
[2, 14]	φαινόμενα συμβαίνει μεταβαλλόντων τῶν σχημάτων	οἷς	ὥρισται τῶν ἄστρων ἡ τάξις,
[2, 4]	ποῖόν ἐστι πρῶτον, καὶ ἐν	ἐπιπέδοις	καὶ ἐν στερεοῖς. Ἅπαν δὴ
[2, 4]	ἔχει ὁ κύκλος ἐν τοῖς	ἐπιπέδοις,	οὕτως ἡ σφαῖρα ἐν τοῖς
[2, 1]	τόπον οἱ μὲν ἀρχαῖοι τοῖς	θεοῖς	ἀπένειμαν ὡς ὄντα μόνον ἀθάνατον·
[2, 4]	καὶ ἐν ἐπιπέδοις καὶ ἐν	στερεοῖς.	Ἅπαν δὴ σχῆμα ἐπίπεδον ἢ
[2, 4]	οὕτως ἡ σφαῖρα ἐν τοῖς	στερεοῖς.	Ἔτι δὲ καὶ οἱ διαιροῦντες
[2, 13]	κωλύειν, καθάπερ τὸ ἐν τοῖς	κυάθοις	ὕδωρ· καὶ γὰρ τοῦτο κύκλῳ
[2, 5]	ἀπὸ ταὐτομάτου ἐνδέχεται ἐν τοῖς	ἀϊδίοις	εἶναι, ὁ δ´ οὐρανὸς ἀΐδιος
[2, 6]	τοιούτων συνέστηκεν ἃ διαφέρει τοῖς	οἰκείοις	τόποις· οὐθὲν γὰρ τῶν μερῶν
[2, 2]	εὔλογον ὑπάρχειν τοῖς σώμασι τοῖς	τελείοις	πάσας. Ἔστι δὲ τὸ μὲν
[2, 8]	φοράν, οὕτως καὶ ἐν τοῖς	ἐγκυκλίοις·	μεῖζον γὰρ τῶν ἀφαιρουμένων ὑπὸ
[2, 13]	τὴν ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν πρότερον.	Ἐνίοις	δὲ δοκεῖ καὶ πλείω σώματα
[2, 2]	τοῖς ἄνω καὶ ἐν τοῖς	δεξιοῖς	ἐσμεν, ἐκεῖνοι δὲ ἐν τοῖς
[2, 2]	εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ καὶ πρὸς τοῖς	δεξιοῖς,	ἡμεῖς δ´ ἐν τῷ κάτω
[2, 6]	τίνων τε συνεστᾶσι καὶ ἐν	ποίοις	σχήμασι καὶ τίνες αἱ κινήσεις
[2, 14]	ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον δὲ	χωρίοις	οὐχ ὁρῶνται, καὶ τὰ διὰ
[2, 8]	γὰρ ὅμοιον τοῖς δι´ αὑτῶν	κινητικοῖς·	οὐδὲν γὰρ ἀπηρτημένον ἔχει οὐδὲ
[2, 14]	τῶν ἐσχάτων διὰ τὸ συνάπτειν	ἀλλήλοις	τοῦτο πεπονθότων. Καὶ τῶν μαθηματικῶν
[2, 13]	ὡς ἐν τοῖς φαινομένοις μικροῖς	κύκλοις	εὐθεῖα φαίνεται πόρρωθεν. Διὰ μὲν
[2, 8]	φέρεται. Φαίνεται γὰρ ἅμα τοῖς	κύκλοις	καθιστάμενα πάλιν εἰς τὸ αὐτό.
[2, 8]	ἄστρα ἠρεμεῖν καὶ ἐνδεδεμένα τοῖς	κύκλοις	φέρεσθαι· μόνως γὰρ οὕτως οὐθὲν
[2, 8]	ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς	ἄλλοις	τὸ μεῖζον σῶμα θᾶττον φέρεται
[2, 13]	φαινόμενα προσέλκοντες καὶ πειρώμενοι συγκοσμεῖν.	Πολλοῖς	δ´ ἂν καὶ ἑτέροις συνδόξειε
[2, 4]	ἄλλο μηθὲν τῶν ἡμῖν ἐν	ὀφθαλμοῖς	φαινομένων. Ἐξ ὧν γὰρ τὴν
[2, 14]	ἐν μὲν τοῖς κατὰ μῆνα	σχηματισμοῖς	πάσας λαμβάνει τὰς διαιρέσεις (καὶ
[2, 14]	ἂν οὕτω ταχὺ ἐπίδηλον ἐποίει	μεθισταμένοις	οὕτω βραχύ. Διὸ τοὺς ὑπολαμβάνοντας
[2, 4]	ἀριθμὸν τὴν τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω	τιθεμένοις	εὐλογώτατον, τὸν μὲν κύκλον κατὰ
[2, 7]	Ζ' Εὐλογώτατον δὴ καὶ τοῖς	εἰρημένοις	ἑπόμενον ἡμῖν τὸ ἕκαστον τῶν
[2, 13]	περιφερείας μέγεθος, ὡς ἐν τοῖς	φαινομένοις	μικροῖς κύκλοις εὐθεῖα φαίνεται πόρρωθεν.
[2, 3]	καὶ περὶ τούτου ἐν τοῖς	ἑπομένοις	σαφέστερον. Νῦν δὲ τοσοῦτόν ἐστι
[2, 14]	λέγουσιν εἶναι μυριάδας. Ἐξ ὧν	τεκμαιρομένοις	οὐ μόνον σφαιροειδῆ τὸν ὄγκον
[2, 6]	παρὰ φύσιν ὅθεν, τοῖς δὲ	ῥιπτουμένοις	ἀνὰ μέσον. Τῆς δὲ κύκλῳ
[2, 3]	πλείους εἰσὶ φοραί, καίπερ πόρρωθεν	πειρωμένοις	ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν, πόρρω δ´
[2, 14]	ἄρκτον φαινόμενα τῶν ἄστρων ἐν	ἐκείνοις	τοῖς τόποις ποιεῖται δύσιν. Ὥστ´
[2, 2]	κάτω· διαφορὰν γὰρ ἐν τούτοις	μόνοις	ὁρῶμεν τῶν ἡμισφαιρίων, τῷ μὴ
[2, 6]	συνέστηκεν ἃ διαφέρει τοῖς οἰκείοις	τόποις·	οὐθὲν γὰρ τῶν μερῶν ἔχει
[2, 14]	τῶν ἄστρων ἐν ἐκείνοις τοῖς	τόποις	ποιεῖται δύσιν. Ὥστ´ οὐ μόνον
[2, 9]	τὴν διάγνωσιν· ὥστε καθάπερ τοῖς	χαλκοτύποις	διὰ συνήθειαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν,
[2, 9]	οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν, καὶ τοῖς	ἀνθρώποις	ταὐτὸ συμβαίνειν. Ταῦτα δή, καθάπερ
[2, 13]	λέγουσιν ἐκ τῶν ἐν τοῖς	ὑγροῖς	καὶ περὶ τὸν ἀέρα συμβαινόντων·
[2, 13]	συγκοσμεῖν. Πολλοῖς δ´ ἂν καὶ	ἑτέροις	συνδόξειε μὴ δεῖν τῇ γῇ
[2, 2]	μάντεις, ἢ καθ´ ὁμοιότητα τοῖς	ἡμετέροις,	ὥσπερ τὰ τοῦ ἀνδριάντος, ἢ
[2, 2]	τοῖς κάτω καὶ ἐν τοῖς	ἀριστεροῖς·	ἀνάπαλιν γὰρ τούτοις ἡ ἀρχὴ
[2, 2]	τῷ κάτω καὶ πρὸς τοῖς	ἀριστεροῖς,	ἐναντίως ἢ ὡς οἱ Πυθαγόρειοι
[2, 13]	μέγεθος, ὡς ἐν τοῖς φαινομένοις	μικροῖς	κύκλοις εὐθεῖα φαίνεται πόρρωθεν. Διὰ
[2, 5]	μηδ´ ἀπὸ ταὐτομάτου ἐνδέχεται ἐν	τοῖς	ἀϊδίοις εἶναι, ὁ δ´ οὐρανὸς
[2, 11]	ὅτι καὶ σχῆμα τοιοῦτον ἀπέδωκε	τοῖς	ἀκινήτοις ὃ ἥκιστά ἐστι κινητικόν.
[2, 8]	κέντρον ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ ἐν	τοῖς	ἄλλοις τὸ μεῖζον σῶμα θᾶττον
[2, 9]	συνήθειαν οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν, καὶ	τοῖς	ἀνθρώποις ταὐτὸ συμβαίνειν. Ταῦτα δή,
[2, 2]	τῶν πλανήτων, ἡμεῖς μὲν ἐν	τοῖς	ἄνω καὶ ἐν τοῖς δεξιοῖς
[2, 10]	λόγον γίγνεσθαι τὰς ἑκάστου κινήσεις	τοῖς	ἀποστήμασι τῷ τὰς μὲν εἶναι
[2, 10]	καὶ πῶς ἔχει πρὸς ἄλληλα	τοῖς	ἀποστήμασιν, ἐκ τῶν περὶ ἀστρολογίαν
[2, 2]	ἐν τοῖς κάτω καὶ ἐν	τοῖς	ἀριστεροῖς· ἀνάπαλιν γὰρ τούτοις ἡ
[2, 2]	ἐν τῷ κάτω καὶ πρὸς	τοῖς	ἀριστεροῖς, ἐναντίως ἢ ὡς οἱ
[2, 13]	τῶν αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια	τοῖς	αὐτοῖς. Ἔτι δὲ πρὸς Ἐμπεδοκλέα
[2, 14]	τὸ πῦρ εἰς τοὐναντίον φερόμενα	τοῖς	βάρεσι πρὸς τὸ ἔσχατον φέρεται
[2, 2]	τε δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν,	τοῖς	δ´ ἔνια, τοῖς δὲ φυτοῖς
[2, 6]	μὲν κατὰ φύσιν οἷ φέρονται,	τοῖς	δὲ παρὰ φύσιν ὅθεν, τοῖς
[2, 13]	μὲν γὰρ δοκεῖ εἶναι σφαιροειδής,	τοῖς	δὲ πλατεῖα καὶ τὸ σχῆμα
[2, 12]	ἐγγύτατα διὰ ὀλίγης καὶ μιᾶς,	τοῖς	δὲ πορρωτέρω διὰ πλειόνων, ὥσπερ
[2, 6]	τοῖς δὲ παρὰ φύσιν ὅθεν,	τοῖς	δὲ ῥιπτουμένοις ἀνὰ μέσον. Τῆς
[2, 2]	τὸ ἀριστερόν, τοῖς δ´ ἔνια,	τοῖς	δὲ φυτοῖς τὸ ἄνω καὶ
[2, 2]	ἐν τοῖς ἄνω καὶ ἐν	τοῖς	δεξιοῖς ἐσμεν, ἐκεῖνοι δὲ ἐν
[2, 2]	ἄνω εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ καὶ πρὸς	τοῖς	δεξιοῖς, ἡμεῖς δ´ ἐν τῷ
[2, 8]	πρόσθεν ἀχρηστότατον· ἥκιστα γὰρ ὅμοιον	τοῖς	δι´ αὑτῶν κινητικοῖς· οὐδὲν γὰρ
[2, 6]	φαίνεται δ´ οὐθὲν ἄλλως ἔχον	τοῖς	διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν
[2, 8]	οἰκείαν φοράν, οὕτως καὶ ἐν	τοῖς	ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ τῶν ἀφαιρουμένων
[2, 7]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Εὐλογώτατον δὴ καὶ	τοῖς	εἰρημένοις ἑπόμενον ἡμῖν τὸ ἕκαστον
[2, 14]	δοκεῖν· λέγουσι δὲ τεκμαιρόμενοι καὶ	τοῖς	ἐλέφασιν, ὅτι περὶ ἀμφοτέρους τοὺς
[2, 2]	ἄνω καὶ τὸ κάτω πᾶσι	τοῖς	ἐμψύχοις ἐστὶν ὁμοίως ζῴοις καὶ
[2, 4]	γὰρ ἔχει ὁ κύκλος ἐν	τοῖς	ἐπιπέδοις, οὕτως ἡ σφαῖρα ἐν
[2, 3]	δὲ καὶ περὶ τούτου ἐν	τοῖς	ἑπομένοις σαφέστερον. Νῦν δὲ τοσοῦτόν
[2, 5]	ἐπιτύχῃ, τότε χάριν ἔχειν δεῖ	τοῖς	εὑρίσκουσι, νῦν δὲ τὸ φαινόμενον
[2, 2]	ἐπεὶ διώρισται πρότερον ὅτι ἐν	τοῖς	ἔχουσιν ἀρχὴν κινήσεως αἱ τοιαῦται
[2, 2]	ὅθεν ἄρχονται πρῶτον αἱ κινήσεις	τοῖς	ἔχουσιν. Ἔστι δὲ ἀπὸ μὲν
[2, 6]	φύσιν· καὶ γὰρ αἱ ἐν	τοῖς	ζῴοις ἀδυναμίαι πᾶσαι παρὰ φύσιν
[2, 13]	τῆς φύσεως. Καίτοι καθάπερ ἐν	τοῖς	ζῴοις οὐ ταὐτὸν τοῦ ζῴου
[2, 2]	πρὸς τὰ ἀριστερὰ ἐν ἅπασι	τοῖς	ζῴοις. Τὰ μὲν γὰρ τῇ
[2, 2]	τὸ πρῶτον, καθάπερ εἴπομεν, ἐν	τοῖς	ζῴοις ὑπάρχον εὔλογον ὑπάρχειν ἐν
[2, 2]	εἶναι· φανερῶς γὰρ ἔν γε	τοῖς	ζῴοις ὑπάρχοντα φαίνεται τοῖς μὲν
[2, 2]	οἱ μάντεις, ἢ καθ´ ὁμοιότητα	τοῖς	ἡμετέροις, ὥσπερ τὰ τοῦ ἀνδριάντος,
[2, 1]	ἄνω τόπον οἱ μὲν ἀρχαῖοι	τοῖς	θεοῖς ἀπένειμαν ὡς ὄντα μόνον
[2, 14]	ἀποτομάς· νῦν γὰρ ἐν μὲν	τοῖς	κατὰ μῆνα σχηματισμοῖς πάσας λαμβάνει
[2, 2]	δεξιοῖς ἐσμεν, ἐκεῖνοι δὲ ἐν	τοῖς	κάτω καὶ ἐν τοῖς ἀριστεροῖς·
[2, 13]	φορὰν κωλύειν, καθάπερ τὸ ἐν	τοῖς	κυάθοις ὕδωρ· καὶ γὰρ τοῦτο
[2, 8]	ὃν φέρεται. Φαίνεται γὰρ ἅμα	τοῖς	κύκλοις καθιστάμενα πάλιν εἰς τὸ
[2, 8]	δὲ ἄστρα ἠρεμεῖν καὶ ἐνδεδεμένα	τοῖς	κύκλοις φέρεσθαι· μόνως γὰρ οὕτως
[2, 8]	ἀναγκαῖον ἀνάλογον ἔχειν τὰ τάχη	τοῖς	μεγέθεσι, τῶν δ´ ἄστρων ἕκαστον
[2, 13]	καὶ περὶ τοῦ σχήματος ἀμφισβητεῖται·	τοῖς	μὲν γὰρ δοκεῖ εἶναι σφαιροειδής,
[2, 6]	ἢ ἀνὰ μέσον, οἷον ἴσως	τοῖς	μὲν κατὰ φύσιν οἷ φέρονται,
[2, 2]	γε τοῖς ζῴοις ὑπάρχοντα φαίνεται	τοῖς	μὲν πάντα τὰ τοιαῦτα μόρια,
[2, 6]	ἐκ τοιούτων συνέστηκεν ἃ διαφέρει	τοῖς	οἰκείοις τόποις· οὐθὲν γὰρ τῶν
[2, 2]	μὲν οὖν περὶ τούτων ἐν	τοῖς	περὶ τὰς τῶν ζῴων κινήσεις
[2, 14]	ὁρῶνται καὶ περὶ Κύπρον, ἐν	τοῖς	πρὸς ἄρκτον δὲ χωρίοις οὐχ
[2, 14]	καὶ τὰ διὰ παντὸς ἐν	τοῖς	πρὸς ἄρκτον φαινόμενα τῶν ἄστρων
[2, 6]	αὑτοῦ χώραν. Εἰ οὖν ἐν	τοῖς	πρώτοις μή ἐστι τὸ παρὰ
[2, 4]	ἐπιπέδοις, οὕτως ἡ σφαῖρα ἐν	τοῖς	στερεοῖς. Ἔτι δὲ καὶ οἱ
[2, 2]	διαφέρει μόνον, τὰ δὲ καὶ	τοῖς	σχήμασι, καὶ τὸ μὲν ἄνω
[2, 2]	πρὸς τὸ ἀριστερὸν διαφορὰν καὶ	τοῖς	σχήμασιν, εἶτα περιθείη σφαῖραν· ἕξει
[2, 2]	γὰρ τὰς διαστάσεις εὔλογον ὑπάρχειν	τοῖς	σώμασι τοῖς τελείοις πάσας. Ἔστι
[2, 13]	γὰρ διοριστέον πότερόν ἐστί τις	τοῖς	σώμασι φύσει κίνησις ἢ οὐδεμία,
[2, 2]	διαστάσεις εὔλογον ὑπάρχειν τοῖς σώμασι	τοῖς	τελείοις πάσας. Ἔστι δὲ τὸ
[2, 14]	φαινόμενα τῶν ἄστρων ἐν ἐκείνοις	τοῖς	τόποις ποιεῖται δύσιν. Ὥστ´ οὐ
[2, 13]	πάντες λέγουσιν ἐκ τῶν ἐν	τοῖς	ὑγροῖς καὶ περὶ τὸν ἀέρα
[2, 5]	τῆς πρώτης φορᾶς· ἐν γὰρ	τοῖς	ὑποκάτω πλείους ἤδη αἱ φοραὶ
[2, 1]	λόγον τὴν αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν	τοῖς	ὕστερον· ὡς γὰρ περὶ βάρος
[2, 13]	τῆς περιφερείας μέγεθος, ὡς ἐν	τοῖς	φαινομένοις μικροῖς κύκλοις εὐθεῖα φαίνεται
[2, 8]	δὲ καὶ οὐκ ἔστιν ἐν	τοῖς	φύσει τὸ ὡς ἔτυχεν, οὐδὲ
[2, 2]	καὶ τὸ ἀριστερὸν οὐκ ἐνυπάρχει	τοῖς	φυτοῖς. Ἔτι δ´ ὡς τὸ
[2, 9]	εἶναι τὴν διάγνωσιν· ὥστε καθάπερ	τοῖς	χαλκοτύποις διὰ συνήθειαν οὐθὲν δοκεῖ
[2, 11]	καὶ σχῆμα τοιοῦτον ἀπέδωκε τοῖς	ἀκινήτοις	ὃ ἥκιστά ἐστι κινητικόν. Ἥκιστα
[2, 8]	τούτοις ἄλογον τὸ μηθὲν ὄργανον	αὐτοῖς	ἀποδοῦναι τὴν φύσιν πρὸς τὴν
[2, 2]	κατὰ τὸ ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν	αὐτοῖς	δὲ τούτοις οὐδεμίαν ὁρῶμεν διαφοράν·
[2, 6]	τῇ οἰκείᾳ χώρᾳ, καὶ οὐθὲν	αὐτοῖς	ἐναντίον) οὐδ´ ἂν ἀδυναμία εἴη,
[2, 2]	παραλείπειν τὰς κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον	αὐτοῖς	ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι ταύτας ἐν
[2, 13]	αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια τοῖς	αὐτοῖς.	Ἔτι δὲ πρὸς Ἐμπεδοκλέα κἂν
[2, 12]	ἰσχνανθῆναι, καὶ τούτων θάτερον τέλος	αὐτοῖς.	Μάλιστα μὲν γὰρ ἐκείνου τυχεῖν
[2, 3]	δὲ μᾶλλον τῷ τῶν συμβεβηκότων	αὐτοῖς	περὶ πάμπαν ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν.
[2, 13]	γὰρ τοῦτον ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον) ζητητέον	αὐτοῖς	περὶ τῆς τοῦ πυρὸς μονῆς
[2, 2]	ὅσα ἔχει κινήσεως ἀρχὴν ἐν	αὑτοῖς	ἔμψυχα ὄντα· τῶν γὰρ ἀψύχων
[2, 8]	κινοῖτο δι´ αὑτῶν. Πρὸς δὲ	τούτοις	ἄλογον τὸ μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς
[2, 1]	θνητῆς δυσχερείας ἐστίν, πρὸς δὲ	τούτοις	ἄπονος διὰ τὸ μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι
[2, 13]	περὶ τὸν ἀέρα συμβαινόντων· ἐν	τούτοις	γὰρ ἀεὶ φέρεται τὰ μείζω
[2, 14]	φανερὸν ἐκ τούτων· πρὸς δὲ	τούτοις	δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ
[2, 2]	λέγεται τὸ πρότερον. Πρὸς δὲ	τούτοις,	εἰ τὸ μὲν ἄνω ἐστὶ
[2, 2]	ἐν τοῖς ἀριστεροῖς· ἀνάπαλιν γὰρ	τούτοις	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεώς ἐστι
[2, 14]	ἐπὶ τοῦ μέσου. Μαρτυρεῖ δὲ	τούτοις	καὶ τὰ παρὰ τῶν μαθηματικῶν
[2, 2]	τὸ μέσον. (Ἀλλ´ ἐν μὲν	τούτοις	λέγομεν τὸ ἄνω καὶ τὸ
[2, 14]	τις ἀπορήσειε, τὴν αὐτὴν ἔχει	τούτοις	λύσιν· εἰ γὰρ οὔσης ἐπὶ
[2, 4]	τὰ σώματα γεννῶντες μεμαρτυρηκέναι φαίνονται	τούτοις·	μόνην γὰρ τῶν στερεῶν οὐ
[2, 2]	δὲ κάτω· διαφορὰν γὰρ ἐν	τούτοις	μόνοις ὁρῶμεν τῶν ἡμισφαιρίων, τῷ
[2, 13]	συμβαίνειν, διώρισται πρότερον, καὶ πρὸς	τούτοις	ὅτι οὐδ´ ἠρεμεῖν ἐνδέχεται· ὥσπερ
[2, 2]	ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν αὐτοῖς δὲ	τούτοις	οὐδεμίαν ὁρῶμεν διαφοράν· ἐὰν γὰρ
[2, 8]	δ´ ἄστρων ἕκαστον τῶν ἐν	τούτοις	οὐθαμῶς εὔλογον· εἴτε γὰρ ἐξ
[2, 13]	ἄνω ἢ κάτω, διώρισται δὲ	τούτοις	τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον. Οἱ
[2, 2]	τὸ ἀριστερὸν οὐκ ἐνυπάρχει τοῖς	φυτοῖς.	Ἔτι δ´ ὡς τὸ μῆκος
[2, 2]	τοῖς δ´ ἔνια, τοῖς δὲ	φυτοῖς	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω
[2, 2]	ἐμψύχοις ἐστὶν ὁμοίως ζῴοις καὶ	φυτοῖς,	τὸ δὲ δεξιὸν καὶ τὸ
[2, 6]	χώραν. Εἰ οὖν ἐν τοῖς	πρώτοις	μή ἐστι τὸ παρὰ φύσιν
[2, 2]	καὶ τὸ κάτω πᾶσι τοῖς	ἐμψύχοις	ἐστὶν ὁμοίως ζῴοις καὶ φυτοῖς,
[2, 6]	καὶ γὰρ αἱ ἐν τοῖς	ζῴοις	ἀδυναμίαι πᾶσαι παρὰ φύσιν εἰσίν,
[2, 2]	πᾶσι τοῖς ἐμψύχοις ἐστὶν ὁμοίως	ζῴοις	καὶ φυτοῖς, τὸ δὲ δεξιὸν
[2, 13]	φύσεως. Καίτοι καθάπερ ἐν τοῖς	ζῴοις	οὐ ταὐτὸν τοῦ ζῴου καὶ
[2, 2]	τὰ ἀριστερὰ ἐν ἅπασι τοῖς	ζῴοις.	Τὰ μὲν γὰρ τῇ δυνάμει
[2, 2]	πρῶτον, καθάπερ εἴπομεν, ἐν τοῖς	ζῴοις	ὑπάρχον εὔλογον ὑπάρχειν ἐν αὐτῷ·
[2, 2]	φανερῶς γὰρ ἔν γε τοῖς	ζῴοις	ὑπάρχοντα φαίνεται τοῖς μὲν πάντα
[2, 9]	ἀλλὰ καὶ τὸ μηδὲν πάσχειν	χωρὶς	αἰσθήσεως. Οἱ γὰρ ὑπερβάλλοντες ψόφοι
[2, 12]	τάξιν, τῶν δ´ ἄλλων ἓν	χωρὶς	ἕκαστον, δύο δ´ ἢ πλείω
[2, 12]	συνέστηκεν ἄστρων, τῶν δ´ ἄλλων	χωρὶς	ἕκαστον εἴληφεν ἰδίας κινήσεις, δι´
[2, 13]	Ὅτε γὰρ τὰ στοιχεῖα διειστήκει	χωρὶς	ὑπὸ τοῦ νείκους, τίς αἰτία
[2, 6]	εἴη, ὥστ´ οὐδ´ ἄνεσις οὐδ´	ἐπίτασις·	εἰ γὰρ ἐπίτασις, καὶ ἄνεσις.
[2, 6]	γὰρ ἀνωμάλως κινήσεται, δῆλον ὅτι	ἐπίτασις	ἔσται καὶ ἀκμὴ καὶ ἄνεσις
[2, 6]	ἄνεσις οὐδ´ ἐπίτασις· εἰ γὰρ	ἐπίτασις,	καὶ ἄνεσις. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 6]	τῆς φορᾶς (εἰ δὲ μὴ	ἐπίτασις,	οὐδ´ ἄνεσις· ὁμοίως γὰρ ἄμφω
[2, 6]	ἀληθές, οὐκ ἂν εἴη ἀεὶ	ἐπίτασις	τῆς φορᾶς (εἰ δὲ μὴ
[2, 6]	φανερόν· ἤδη γὰρ ἂν ἐγεγόνει	διάστασις	τῶν ἄστρων ἐν τῷ ἀπείρῳ
[2, 3]	φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν, καὶ	ἔκστασίς	τίς ἐστιν ἐν τῇ γενέσει
[2, 6]	φθίσις. Ὅλη γὰρ ἴσως ἡ	σύστασις	τῶν ζῴων ἐκ τοιούτων συνέστηκεν
[2, 3]	καὶ τῆς στερήσεως πρότερον ἡ	κατάφασις	(λέγω δ´ οἷον τὸ θερμὸν
[2, 4]	πρότερον, καὶ τῇ μὲν εὐθείᾳ	πρόσθεσίς	ἐστιν ἀεί, τῇ δὲ τοῦ
[2, 1]	τὸν ὕπνον γινομένη τοῦ σώματος	ἄνεσις,	ἀλλ´ ἀναγκαῖον Ἰξίονός τινος μοῖραν
[2, 6]	ὅλην ἐγχωρεῖ μεταβάλλειν· ἡ γὰρ	ἄνεσις	ἑκάστου γίνεται δι´ ἀδυναμίαν, ἡ
[2, 6]	ἐπίτασις· εἰ γὰρ ἐπίτασις, καὶ	ἄνεσις.	Ἔτι δὲ καὶ ἄλογον ἄπειρον
[2, 6]	(εἰ δὲ μὴ ἐπίτασις, οὐδ´	ἄνεσις·	ὁμοίως γὰρ ἄμφω καὶ θάτερον)
[2, 6]	ἂν ἀδυναμία εἴη, ὥστ´ οὐδ´	ἄνεσις	οὐδ´ ἐπίτασις· εἰ γὰρ ἐπίτασις,
[2, 6]	ἐπίτασις ἔσται καὶ ἀκμὴ καὶ	ἄνεσις	τῆς φορᾶς· ἅπασα γὰρ ἡ
[2, 14]	ὥστε φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς ἡ	γένεσις	αὐτῆς, εἴτ´ ἀγένητος ἀεὶ διατελεῖ
[2, 4]	ἡ γὰρ εἰς τὰ ἐπίπεδα	διαίρεσις	οὐχ ὡς ἂν τέμνων τις
[2, 13]	βίαιος εἴη φορὰ μόνον οὐδ´	ἠρέμησις·	ὥστ´ εἰ βίᾳ νῦν ἡ
[2, 8]	εἰσὶ καθ´ αὑτό, κύλισις καὶ	δίνησις,	εἴπερ οὖν κινεῖται τὰ ἄστρα
[2, 4]	τῶν κινήσεων ἡ τοῦ οὐρανοῦ	κίνησις.	Ἀλλὰ μὴν τῶν ἀφ´ αὑτοῦ
[2, 6]	ἂν εἴη καὶ ἀόριστος ἡ	κίνησις,	ἅπασαν δέ φαμεν ἔκ τινος
[2, 6]	ἀνάγκη δ´, εἰ ἀνίησιν ἡ	κίνησις,	ἄπειρον ἀνιέναι χρόνον. Ἀλλὰ μὴν
[2, 7]	ἐκείνων φορᾶς. Πέφυκε γὰρ ἡ	κίνησις	ἐκπυροῦν καὶ ξύλα καὶ λίθους
[2, 13]	ὑπάρχουσιν. Εἰ γὰρ μηδεμία φύσει	κίνησίς	ἐστιν αὐτῶν, οὐδὲ βίαιος ἔσται·
[2, 13]	ἐστί τις τοῖς σώμασι φύσει	κίνησις	ἢ οὐδεμία, καὶ πότερον φύσει
[2, 3]	Ἐπεὶ δ´ οὐκ ἔστιν ἐναντία	κίνησις	ἡ κύκλῳ τῇ κύκλῳ, σκεπτέον
[2, 4]	μέτρον τὸ ἐλάχιστον, ἐλαχίστη δὲ	κίνησις	ἡ ταχίστη, δῆλον ὅτι ταχίστη
[2, 3]	γὰρ ἂν ἡ κατὰ φύσιν	κίνησις	ἦν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ μέσον·
[2, 2]	φανερός, ἐπ´ ἀριστερὰ ἔσται ἡ	κίνησις,	ὅπερ οὔ φαμεν. Δῆλον τοίνυν
[2, 3]	κίνησιν ἀΐδιον· (τούτων δ´ ἔστι	κίνησις.	Ὅτι μὲν τοίνυν ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 3]	γὰρ ἂν ἦν ἀΐδιος ἡ	κίνησις·	οὐθὲν γὰρ παρὰ φύσιν ἀΐδιον.
[2, 13]	Ἀλλὰ μὴν εἴ γέ ἐστι	κίνησίς	τις κατὰ φύσιν, οὐκ ἂν
[2, 2]	ἄνω ἐστὶ τὸ ὅθεν ἡ	κίνησις,	τὸ δὲ δεξιὸν ἀφ´ οὗ,
[2, 13]	οὐδ´ ἠρεμεῖν ἐνδέχεται· ὥσπερ γὰρ	κίνησις	ὑπάρχει ἢ βίᾳ ἢ φύσει,
[2, 4]	δὲ τὴν ἐλαχίστην ταχίστη ἡ	κίνησις·	ὥστ´ εἰ ὁ οὐρανὸς κύκλῳ
[2, 2]	ἀπὸ μὲν τοῦ ἄνω ἡ	αὔξησις,	ἀπὸ δὲ τῶν δεξιῶν ἡ
[2, 13]	οὐ περὶ μορίων ἐστὶν ἡ	ἀμφισβήτησις,	ἀλλὰ περὶ ὅλου τινὸς καὶ
[2, 6]	φύσιν εἰσίν, οἷον γῆρας καὶ	φθίσις.	Ὅλη γὰρ ἴσως ἡ σύστασις
[2, 8]	δύο κινήσεις εἰσὶ καθ´ αὑτό,	κύλισις	καὶ δίνησις, εἴπερ οὖν κινεῖται
[2, 1]	τῇ τῶν θνητῶν ζῴων ἐστὶν	ἀνάπαυσις	ἡ περὶ τὸν ὕπνον γινομένη
[2, 5]	φαινόμενον ῥητέον. Εἰ γὰρ ἡ	φύσις	ἀεὶ ποιεῖ τῶν ἐνδεχομένων τὸ
[2, 4]	ὡς ἡ τοῦ πέριξ σώματος	φύσις·	δῆλον γὰρ ὡς ἀνάλογον ἔχει,
[2, 12]	Ταύτῃ τε οὖν ἀνισάζει ἡ	φύσις	καὶ ποιεῖ τινὰ τάξιν, τῇ
[2, 8]	γὰρ ὡς ἔτυχε ποιεῖ ἡ	φύσις)	οὐδὲ τῶν μὲν ζῴων φροντίσαι,
[2, 11]	κινεῖσθαι δι´ αὑτῶν, ἡ δὲ	φύσις	οὐδὲν ἀλόγως οὐδὲ μάτην ποιεῖ,
[2, 13]	διειστήκει χωρὶς ὑπὸ τοῦ νείκους,	τίς	αἰτία τῇ γῇ τῆς μονῆς
[2, 14]	ἔλαττον βάρος. Ὃ γὰρ ἄν	τις	ἀπορήσειε, τὴν αὐτὴν ἔχει τούτοις
[2, 13]	πᾶσαν δὲ τὴν γῆν εἴ	τις	ἀφείη μετεωρίσας, οὐκ ἂν φέροιτο.
[2, 12]	προθυμίαν μᾶλλον ἢ θράσους, εἴ	τις	διὰ τὸ φιλοσοφίας διψῆν καὶ
[2, 13]	δὲ πρὸς Ἐμπεδοκλέα κἂν ἐκεῖνό	τις	εἴπειεν. Ὅτε γὰρ τὰ στοιχεῖα
[2, 4]	διαίρεσις οὐχ ὡς ἂν τέμνων	τις	εἰς τὰ μέρη διέλοι τὸ
[2, 2]	ἀλλὰ νοεῖν ὥσπερ ἂν εἴ	τις,	ἐν οἷς ἔχει τὸ δεξιὸν
[2, 14]	τοῦ κέντρου· διαπορήσειε δ´ ἄν	τις,	ἐπεὶ ταὐτὸν ἀμφοτέρων ἐστὶ τὸ
[2, 5]	μὲν οὖν ἀκριβεστέρας ἀνάγκας, ὅταν	(τις	ἐπιτύχῃ, τότε χάριν ἔχειν δεῖ
[2, 3]	τοῦ κατὰ φύσιν, καὶ ἔκστασίς	τίς	ἐστιν ἐν τῇ γενέσει τὸ
[2, 5]	δεῖ τὴν αἰτίαν τοῦ λέγειν	τίς	ἐστιν, ἔτι δὲ πῶς ἔχων
[2, 2]	γὰρ ὄντων ἕκαστον οἷον ἀρχή	τις	ἐστίν. Λέγω δὲ τὰ τρία
[2, 11]	ἄστρων ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´ ἄν	τις	εὐλόγως ὑπολάβοι. Ἐπεὶ γὰρ δέδεικται
[2, 2]	Διὸ καὶ τῶν Πυθαγορείων ἄν	τις	θαυμάσειεν ὅτι δύο μόνας ταύτας
[2, 12]	τε δὴ δικαίως ἀπορήσειεν ἄν	τις,	καὶ διὰ τίνα ποτ´ αἰτίαν
[2, 4]	ἀνάγκη εἶναι. Λάβοι δ´ ἄν	τις	καὶ ἐκ τῶν περὶ τὸ
[2, 12]	ἐλάττους, τῶν δὲ φυτῶν μικρά	τις	καὶ μία ἴσως· ἢ γὰρ
[2, 13]	μὴν εἴ γέ ἐστι κίνησίς	τις	κατὰ φύσιν, οὐκ ἂν ἡ
[2, 6]	καὶ ὡρισμένην. Ἔτι δ´ εἴ	τις	λάβοι εἶναί τινα χρόνον ἐλάχιστον,
[2, 13]	δοκεῖν τῆς ἀπορίας, θαυμάσειεν ἄν	τις.	Οἱ μὲν γὰρ διὰ ταῦτα
[2, 12]	κινήσεις, δι´ ἓν μὲν ἄν	τις	πρῶτον εὐλόγως οἰηθείη τοῦθ´ ὑπάρχειν·
[2, 13]	ἀρχῆς γὰρ διοριστέον πότερόν ἐστί	τις	τοῖς σώμασι φύσει κίνησις ἢ
[2, 13]	βάρος. Ἀλλὰ μὴν κἂν εἴ	τις	τῶν φερομένων μορίων αὐτῆς, πρὶν
[2, 8]	τῆς ἡμετέρας ὄψεως· ἡ γὰρ	ὄψις	ἀποτεινομένη μακρὰν ἑλίσσεται διὰ τὴν
[2, 8]	οὖσα πρὸς αὐτοὺς ἀφικνεῖται ἡ	ὄψις·	πρὸς δὲ τοὺς μένοντας κραδαίνεται
[2, 7]	διὰ τὸ ἐν ἀέρι φέρεσθαι,	ὃς	διὰ τὴν πληγὴν τῇ κινήσει
[2, 2]	Πυθαγόρειοι (ἐκείνων γὰρ οὗτος ὁ	λόγος	ἐστίν) σκεπτέον πότερον τοῦτον ἔχει
[2, 13]	διεσπασμένον. Ὁ γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει	λόγος	καὶ ἐπὶ τοῦ πυρός· ἀνάγκη
[2, 13]	(ὥσπερ ὁ περὶ τῆς τριχὸς	λόγος	τῆς ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως δὲ
[2, 1]	ἀθάνατον· ὁ δὲ νῦν μαρτυρεῖ	λόγος	ὡς ἄφθαρτος καὶ ἀγένητος, ἔτι
[2, 12]	δὲ τῶν ἀστέρων τὸν τοῦ	Ἄρεος,	καὶ ἀποκρυφέντα μὲν κατὰ τὸ
[2, 9]	φαίνεται τὰ σώματα βίαιον οὐδὲν	πάθος,	διὰ τὸ μὴ ψοφεῖν. Ἅμα
[2, 14]	πρὸς τὸ τῶν ἄλλων ἄστρων	μέγεθος.
[2, 9]	πρὸς τὸ φερόμενον μέγεθος, πολλαπλάσιον	μέγεθος	ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο καὶ
[2, 14]	τῶν μαθηματικῶν δὲ ὅσοι τὸ	μέγεθος	ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται τῆς περιφερείας, εἰς
[2, 13]	ὅτι τὸ πλάτος καὶ τὸ	μέγεθος	αὐτῆς αἴτιον, οἱ δ´ ὥσπερ
[2, 14]	οὐ γὰρ διὰ μικρότητα ἢ	μέγεθος	εἴρηται τὸ συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ
[2, 13]	ἐξ ὧν λέγουσιν, ἀλλὰ τὸ	μέγεθος	μᾶλλον· διὰ γὰρ τὴν στενοχωρίαν
[2, 13]	μὲν ᾖ, τηλικαύτη δὲ τὸ	μέγεθος·	μενεῖ γὰρ κατὰ τὸν ἐκείνων
[2, 14]	ὅτι περιφερής, ἀλλὰ καὶ τὸ	μέγεθος	οὐκ οὖσα μεγάλη· μικρᾶς γὰρ
[2, 9]	ψόφου διιόντος πρὸς τὸ φερόμενον	μέγεθος,	πολλαπλάσιον μέγεθος ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί τε
[2, 9]	γίγνεσθαι ψόφον ἀμήχανόν τινα τὸ	μέγεθος.	Ὑποθέμενοι δὲ ταῦτα καὶ τὰς
[2, 14]	καὶ διελόντας πῶς ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν	μέγεθος	φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον, βάρος
[2, 9]	τὸ πλῆθος ἄστρων καὶ τὸ	μέγεθος	φερομένων τῷ τάχει τοιαύτην φορὰν
[2, 13]	γῆν καὶ τὸ τῆς περιφερείας	μέγεθος,	ὡς ἐν τοῖς φαινομένοις μικροῖς
[2, 9]	σελήνης, ἔτι τε τοσούτων τὸ	πλῆθος	ἄστρων καὶ τὸ μέγεθος φερομένων
[2, 13]	ὁ ἀὴρ μένει διὰ τὸ	πλῆθος·	πολὺς δ´ ἐστὶ διὰ τὸ
[2, 12]	πρώτην μίαν οὖσαν φορὰν πολὺ	πλῆθος	συνέστηκεν ἄστρων, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 12]	πρώτῃ φορᾷ τοσοῦτόν ἐστιν ἄστρων	πλῆθος	ὥστε τῶν ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν
[2, 13]	κατὰ φύσιν, οὐκ ἂν ἡ	βίαιος	εἴη φορὰ μόνον οὐδ´ ἠρέμησις·
[2, 13]	φύσει κίνησίς ἐστιν αὐτῶν, οὐδὲ	βίαιος	ἔσται· εἰ δὲ μή ἐστι
[2, 13]	δὲ μέσον εἶναι τοιοῦτον, (ὃ)	Διὸς	φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ ταύτην ἔχον
[2, 12]	αὐτῇ μὲν γὰρ ἑκάστῃ ἡ	ἴδιος	φύσει φορά, αὕτη δὲ οἷον
[2, 1]	αὐτόν, ἀλλ´ ἔστιν εἷς καὶ	ἀΐδιος,	ἀρχὴν μὲν καὶ τελευτὴν οὐκ
[2, 4]	μόνη συνεχὴς καὶ ὁμαλὴς καὶ	ἀΐδιος,	ἐν ἑκάστῳ δὲ μέτρον τὸ
[2, 6]	οὐρανός, καὶ οὗτος ἀγένητος καὶ	ἀΐδιος,	ἔτι δὲ κινούμενος ὁμαλῶς, ἐπὶ
[2, 14]	δέ γε τοῦ κόσμου τάξις	ἀΐδιος.	Ἔτι πάντα τὰ φερόμενα τὴν
[2, 3]	κινεῖται· οὐ γὰρ ἂν ἦν	ἀΐδιος	ἡ κίνησις· οὐθὲν γὰρ παρὰ
[2, 5]	ἀϊδίοις εἶναι, ὁ δ´ οὐρανὸς	ἀΐδιος	καὶ ἡ κύκλῳ φορά, διὰ
[2, 6]	ἁπλῶς· τῷ τε γὰρ χρόνῳ	ἀΐδιος	καὶ τῷ μήκει συνηγμένη καὶ
[2, 3]	ἀθανασία· τοῦτο δ´ ἐστὶ ζωὴ	ἀΐδιος.	ὥστ´ ἀνάγκη τῷ θεῷ κίνησιν
[2, 4]	τοῦ κύκλου οὐδέποτε, φανερὸν ὅτι	τέλειος	ἂν εἴη ἡ περιέχουσα τὸν
[2, 1]	τῶν περιεχόντων ἐστί, καὶ αὕτη	τέλειος	οὖσα περιέχει τὰς ἀτελεῖς καὶ
[2, 13]	ὅτι δύνων καὶ ἀνατέλλων ὁ	ἥλιος	εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ περιφερῆ τὴν
[2, 12]	δὲ συμβαίνει τοὐναντίον· ἐλάττους γὰρ	ἥλιος	καὶ σελήνη κινοῦνται (κινήσεις ἢ
[2, 7]	καὶ ταύτῃ μάλιστα ᾗ ὁ	ἥλιος	τετύχηκεν ἐνδεδεμένος· διὸ δὴ πλησιάζοντός
[2, 8]	δὲ δοκεῖ τῶν ἄστρων ὁ	ἥλιος	τοῦτο δρᾶν ἀνατέλλων καὶ δύνων,
[2, 13]	ἐρριζῶσθαι λέγοντες, ὥσπερ Ξενοφάνης ὁ	Κολοφώνιος,	ἵνα μὴ πράγματ´ ἔχωσι ζητοῦντες
[2, 14]	τῆς γῆς μέσον, ἀλλὰ κατὰ	συμβεβηκός,	ᾗ τὸ μέσον ἔχει ἐν
[2, 13]	ἀληθές ἐστι τὸ λεγόμενον. Κατὰ	συμβεβηκὸς	μέντοι τοῦτό γ´ ἀληθές, ὡς
[2, 8]	τοὺς μένοντας κραδαίνεται διὰ τὸ	μῆκος,	ἀποτεινομένη πόρρω λίαν. Ὁ δὲ
[2, 2]	κινηθείη ἂν πάλιν. Λέγω δὲ	μῆκος	μὲν αὐτοῦ τὸ κατὰ τοὺς
[2, 2]	φυτοῖς. Ἔτι δ´ ὡς τὸ	μῆκος	τοῦ πλάτους πρότερον, εἰ τὸ
[2, 13]	γινόμενον ὅμως οὐ φέρεται κάτω,	πεφυκὸς	φέρεσθαι, διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν.
[2, 5]	ὅτι ὁμαλής ἐστι καὶ οὐκ	ἀνώμαλος,	ἐφεξῆς ἂν εἴη τῶν εἰρημένων
[2, 6]	εἶναι. Καὶ γὰρ εἰ γίνεται	ἀνώμαλος,	ἤτοι ὅλη μεταβάλλει καὶ ὁτὲ
[2, 6]	τῆς φορᾶς· ἅπασα γὰρ ἡ	ἀνώμαλος	φορὰ καὶ ἄνεσιν ἔχει καὶ
[2, 12]	ἢ ἰσχνανθῆναι, καὶ τούτων θάτερον	τέλος	αὐτοῖς. Μάλιστα μὲν γὰρ ἐκείνου
[2, 12]	ἐσχάτου ἐλθεῖν· οἷον εἰ ὑγίεια	τέλος,	τὸ μὲν δὴ ἀεὶ ὑγιαίνει,
[2, 2]	μέρος ἐστίν, ὁ δ´ ἡμῖν	ἄδηλος	τὸ ἄνω. Δεξιὸν γὰρ ἑκάστου
[2, 13]	ἀπείρονα γῆς τε βάθη καὶ	δαψιλὸς	αἰθήρ, ὡς διὰ πολλῶν δὴ
[2, 4]	πλείοσιν· ὡς γὰρ ἔχει ὁ	κύκλος	ἐν τοῖς ἐπιπέδοις, οὕτως ἡ
[2, 4]	εἴη τῶν ἐπιπέδων σχημάτων ὁ	κύκλος.	Ἔτι δὲ εἴπερ τέλειόν ἐστιν
[2, 4]	ἓν κατὰ τὸ τρίγωνον, ὁ	κύκλος	οὐκέτι ἔσται σχῆμα. Ἐπεὶ δὲ
[2, 8]	ἴσῳ χρόνῳ ὁ μείζων περιοισθήσεται	κύκλος)	τό τε μὴ διασπᾶσθαι τὸν
[2, 4]	ἂν εἴη τῶν σχημάτων ὁ	κύκλος.	Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ σφαῖρα
[2, 14]	ἐπιδήλως ἕτερος γίγνεται ὁ ὁρίζων	κύκλος,	ὥστε τὰ (ὑπὲρ κεφαλῆς ἄστρα
[2, 8]	καὶ τὰ ἄστρα μεθιστάμενα καὶ	ὅλος	ὁ οὐρανός, ἀναγκαῖον ἤτοι ἠρεμούντων
[2, 8]	εὐλόγως ἂν δόξειεν ὅ τε	(ὅλος	οὐρανὸς σφαιροειδὴς εἶναι καὶ ἕκαστον
[2, 2]	Δῆλον τοίνυν ὅτι ὁ ἀφανὴς	πόλος	ἐστὶ τὸ ἄνω. Καὶ οἱ
[2, 4]	εἶναι αὐτόν. Εἰ γὰρ ἔσται	εὐθύγραμμος,	συμβήσεται καὶ τόπον εἶναι ἔξω
[2, 8]	ἀποτεινομένη πόρρω λίαν. Ὁ δὲ	τρόμος	αὐτῆς ποιεῖ τοῦ ἄστρου δοκεῖν
[2, 11]	μηνοειδὴς ἢ ἀμφίκυρτος, ἅπαξ δὲ	διχότομος.	Καὶ πάλιν διὰ τῶν ἀστρολογικῶν,
[2, 4]	μὲν οὖν σφαιροειδής ἐστιν ὁ	κόσμος,	δῆλον ἐκ τούτων, καὶ ὅτι
[2, 5]	τοῖς ἀϊδίοις εἶναι, ὁ δ´	οὐρανὸς	ἀΐδιος καὶ ἡ κύκλῳ φορά,
[2, 4]	εἴη ὅτι σφαιροειδής ἐστιν ὁ	οὐρανός.	Ἀλλὰ μὴν ὅτι γε ἡ
[2, 8]	ἄστρα μεθιστάμενα καὶ ὅλος ὁ	οὐρανός,	ἀναγκαῖον ἤτοι ἠρεμούντων ἀμφοτέρων γίγνεσθαι
[2, 2]	τοιαῦται δυνάμεις ἐνυπάρχουσιν, ὁ δ´	οὐρανὸς	ἔμψυχος καὶ ἔχει κινήσεως ἀρχήν,
[2, 12]	θειοτάτης ἀρχῆς. Ὁ δὲ πρῶτος	οὐρανὸς	εὐθὺς τυγχάνει διὰ μιᾶς κινήσεως.
[2, 6]	εἷς τε μόνος ἐστὶν ὁ	οὐρανός,	καὶ οὗτος ἀγένητος καὶ ἀΐδιος,
[2, 4]	ἡ κίνησις· ὥστ´ εἰ ὁ	οὐρανὸς	κύκλῳ τε φέρεται καὶ τάχιστα
[2, 1]	οὖν οὔτε γέγονεν ὁ πᾶς	οὐρανὸς	οὔτ´ ἐνδέχεται φθαρῆναι, καθάπερ τινές
[2, 8]	ἂν δόξειεν ὅ τε (ὅλος	οὐρανὸς	σφαιροειδὴς εἶναι καὶ ἕκαστον τῶν
[2, 3]	ἀΐδιον ὑπάρχειν. Ἐπεὶ δ´ ὁ	οὐρανὸς	τοιοῦτος (σῶμα γάρ τι θεῖον)
[2, 14]	βιασθέν· μία γὰρ φορὰ τοῦ	ἑνὸς	καὶ ἁπλῆ τοῦ ἁπλοῦ, ἀλλ´
[2, 14]	τόπους τοὺς ἐσχάτους ὄντας τὸ	γένος	αὐτῶν ἐστιν, ὡς τῶν ἐσχάτων
[2, 13]	τὸ δ´ ἐπὶ τὸ μέσον,	μηδενὸς	ἐμποδίζοντος. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀληθές
[2, 13]	ὑφαιροίη τὴν γῆν, οἰσθήσεται κάτω	μηθενὸς	ἀντερείσαντος. Ὥστε τὸ μὲν ἀπορεῖν
[2, 7]	μάλιστα ᾗ ὁ ἥλιος τετύχηκεν	ἐνδεδεμένος·	διὸ δὴ πλησιάζοντός τε αὐτοῦ
[2, 13]	δὲ δύναται πολὺ βάρος φέρειν	ἀπολαμβανόμενος	καὶ μένων ὁ ἀήρ, τεκμήρια
[2, 2]	πόλων ὁ μὲν ὑπὲρ ἡμᾶς	φαινόμενος	τὸ κάτω μέρος ἐστίν, ὁ
[2, 9]	λέγειν, ὡς ἄτοπον εἰ μὴ	φερόμενος	ὁ ἱστὸς καὶ ἡ πρύμνα
[2, 6]	δυνατόν, ἀλλ´ ἔστιν ἑκάστης πράξεως	ὡρισμένος	ὁ ἐλάχιστος χρόνος κατὰ τὸ
[2, 13]	οὐ περιφερῆ τὴν ἀπόκρυψιν φαίνεται	ποιούμενος	ὑπὸ τῆς γῆς, ὡς δέον,
[2, 6]	ἀγένητος καὶ ἀΐδιος, ἔτι δὲ	κινούμενος	ὁμαλῶς, ἐπὶ τοσοῦτον ἡμῖν εἰρήσθω.
[2, 1]	ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ φασιν Ἄτλαντός	τινος	αὐτῷ προσδεῖσθαι τὴν σωτηρίαν· ἐοίκασι
[2, 6]	κίνησις, ἅπασαν δέ φαμεν ἔκ	τινος	εἴς τι εἶναι καὶ ὡρισμένην.
[2, 13]	πέφυκε μένειν μετέωρον, ἀλλ´ ἐπί	τινός	ἐστιν. (Ἔτι δ´ ὥσπερ ἀὴρ
[2, 13]	τὸ μεῖζον. Ἀλλ´ ἐοίκασι μέχρι	τινὸς	ζητεῖν, ἀλλ´ οὐ μέχρι περ
[2, 13]	ἡ ἀμφισβήτησις, ἀλλὰ περὶ ὅλου	τινὸς	καὶ παντός. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ
[2, 6]	ἐπεὶ πᾶν τὸ κινούμενον ὑπό	τινος	κινεῖται, ἀνάγκη τὴν ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι
[2, 1]	σώματος ἄνεσις, ἀλλ´ ἀναγκαῖον Ἰξίονός	τινος	μοῖραν κατέχειν αὐτὴν ἀΐδιον καὶ
[2, 8]	ἐκ τοῦ κέντρου τὸ τοῦ	μείζονος	κύκλου τμῆμα, ὥστ´ εὐλόγως ἐν
[2, 8]	τε γὰρ θᾶττον εἶναι τοῦ	μείζονος	κύκλου τὸ τάχος εὔλογον περὶ
[2, 14]	καὶ τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ	μείζονος	ὠθούμενον οὐχ οἷόν τε κυμαίνειν,
[2, 1]	τοῦ σώματος ἄνεσις, ἀλλ´ ἀναγκαῖον	Ἰξίονός	τινος μοῖραν κατέχειν αὐτὴν ἀΐδιον
[2, 8]	εὔλογον τὴν αὐτὴν κίνησιν κινεῖσθαι,	μόνος	δὲ δοκεῖ τῶν ἄστρων ὁ
[2, 6]	Ὅτι μὲν οὖν εἷς τε	μόνος	ἐστὶν ὁ οὐρανός, καὶ οὗτος
[2, 1]	δυσχερείας ἐστίν, πρὸς δὲ τούτοις	ἄπονος	διὰ τὸ μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι βιαίας
[2, 1]	εἶναι καὶ πάσης ἀπηλλαγμένην ῥαστώνης	ἔμφρονος,	εἴ γε μηδ´ ὥσπερ τῇ
[2, 6]	ἑκάστης πράξεως ὡρισμένος ὁ ἐλάχιστος	χρόνος	κατὰ τὸ μὴ ὑπερβάλλειν, οὕτως
[2, 1]	ὑποληπτέον, οὔτε διὰ τὴν δίνησιν	θάττονος	τυγχάνοντα φορᾶς τῆς οἰκείας ῥοπῆς
[2, 13]	ἐλάττω τόπον, οὕτω κἂν ἐξ	ἐλάττονος	εἰς μείζω μανότερον γιγνόμενον· ὥστε
[2, 14]	εἴπερ (ἀδύνατον κινηθῆναι μὴ ὑπὸ	κρείττονος	ἰσχύος, ἀναγκαῖον ἂν εἴη μένειν
[2, 4]	τούτων, καὶ ὅτι κατ´ ἀκρίβειαν	ἔντορνος	οὕτως ὥστε μηθὲν μήτε χειρόκμητον
[2, 1]	τελευτὴν οὐκ ἔχων τοῦ παντὸς	αἰῶνος,	ἔχων δὲ καὶ περιέχων ἐν
[2, 13]	δὲ μὴ ταύτῃ οὗτος ὁ	τόπος,	ἀλλὰ διὰ τὴν ἀνάγκην μένει
[2, 4]	οὔτε κενόν ἐστιν ἔξωθεν οὔτε	τόπος,	ἀνάγκη καὶ διὰ ταῦτα σφαιροειδῆ
[2, 13]	φύσει τῆς γῆς οὗτος ὁ	τόπος	ἦν. Ὅσα μὲν οὖν τυγχάνει
[2, 5]	ἄνω τόπον τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ	τόπος	ὁ ἄνω τοῦ κάτω) τὸν
[2, 13]	Εἰ μὲν γὰρ κἀκείνῳ φύσει	τόπος	ὁ ἔσχατος, δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον
[2, 4]	τοῦ κέντρου· κοιλότερος ἄρα ὁ	τόπος.	Ὥστε περιρρεύσεται τὸ ὕδωρ, ἕως
[2, 12]	οὗ τύχοι ἄν, ὥσπερ καὶ	ἄνθρωπος,	ἢ καὶ τὰ πολλὰ πάντα
[2, 13]	φέροιτο. Νῦν δ´ ἠρεμεῖ τοσοῦτον	βάρος.	Ἀλλὰ μὴν κἂν εἴ τις
[2, 14]	καὶ σφαιροειδοῦς τῆς γῆς πολλαπλάσιον	βάρος	ἐπιγένοιτο πρὸς θάτερον ἡμισφαίριον, οὐκ
[2, 14]	αὐτήν· ἕκαστον γὰρ τῶν μορίων	βάρος	ἔχει μέχρι πρὸς τὸ μέσον,
[2, 14]	μέγεθος φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον,	βάρος	ἔχον. Δῆλον γὰρ ὡς οὐχὶ
[2, 14]	τὸ φύσιν ἔχειν φέρεσθαι τὸ	βάρος	ἔχον πρὸς τὸ μέσον. Ἐν
[2, 14]	μέσον, πρὸς πότερον φέρεται τὰ	βάρος	ἔχοντα καὶ τὰ μόρια τῆς
[2, 13]	διὰ τίν´ αἰτίαν πάντα τὰ	βάρος	ἔχοντα φέρεται πρὸς αὐτήν; Οὐ
[2, 1]	τοῖς ὕστερον· ὡς γὰρ περὶ	βάρος	ἐχόντων καὶ γεηρῶν ἁπάντων τῶν
[2, 14]	προωθοῦντος μέχρι τούτου τὸ ἔλαττον	βάρος.	Ὃ γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε,
[2, 13]	ὕδωρ. Ὅτι δὲ δύναται πολὺ	βάρος	φέρειν ἀπολαμβανόμενος καὶ μένων ὁ
[2, 13]	αὐτὴν μένειν, ὥσπερ τῶν ἀρχαίων	Ἀναξίμανδρος·	μᾶλλον μὲν γὰρ οὐθὲν ἄνω
[2, 13]	ἕτερον (καὶ γὰρ τούτων ἐπ´	ἀέρος	μὲν οὐθὲν πέφυκε μένειν, ἀλλ´
[2, 9]	τὰ σώματα τούτων εἴτ´ ἐν	ἀέρος	πλήθει κεχυμένῳ κατὰ τὸ πᾶν
[2, 13]	τοῦ πλάτους, ἀλλ´ ὑπείκοντος τοῦ	ἀέρος,	ποῖ ποτ´ οἰσθήσεται; Πρὸς μὲν
[2, 7]	μὲν μὴ ἐκπυροῦσθαι, τοῦ δ´	ἀέρος	ὑπὸ τὴν τοῦ κυκλικοῦ σώματος
[2, 7]	τὸ φῶς γίνεται παρεκτριβομένου τοῦ	ἀέρος	ὑπὸ τῆς ἐκείνων φορᾶς. Πέφυκε
[2, 14]	ὅλη ποθὲν ἐφέρετο εἴτε κατὰ	μέρος,	ἀναγκαῖον μέχρι τούτου φέρεσθαι ἕως
[2, 2]	ὑπὲρ ἡμᾶς φαινόμενος τὸ κάτω	μέρος	ἐστίν, ὁ δ´ ἡμῖν ἄδηλος
[2, 13]	λέγω δ´ οἷον τὸ τέταρτον	μέρος	πρὸς τὸ τέταρτον μέρος τοῦ
[2, 13]	τέταρτον μέρος πρὸς τὸ τέταρτον	μέρος	τοῦ περιέχοντος· οὐθὲν γὰρ στιγμὴ
[2, 2]	πόλον· εἰ γὰρ ἔσται ὁ	φανερός,	ἐπ´ ἀριστερὰ ἔσται ἡ κίνησις,
[2, 14]	πρὸς μεσημβρίαν καὶ ἄρκτον ἐπιδήλως	ἕτερος	γίγνεται ὁ ὁρίζων κύκλος, ὥστε
[2, 5]	πρὸς τὸν ἄνω τόπον τιμιωτέρα	(θειότερος	γὰρ τόπος ὁ ἄνω τοῦ
[2, 4]	ἐστὶ τῶν ἐκ τοῦ κέντρου·	κοιλότερος	ἄρα ὁ τόπος. Ὥστε περιρρεύσεται
[2, 6]	ἀεὶ ἢ πάλιν ἀνιένται δυνατόν·	ἄπειρος	γὰρ ἂν εἴη καὶ ἀόριστος
[2, 9]	εἶναι πρὸς τὴν ἐναντίαν σιγήν·	πρὸς	ἄλληλα γὰρ φωνῆς καὶ σιγῆς
[2, 3]	ἔχειν τὰ στοιχεῖα τῶν σωμάτων	πρὸς	ἄλληλα. Λεχθήσεται δὲ καὶ περὶ
[2, 10]	δ´ ὕστερα, καὶ πῶς ἔχει	πρὸς	ἄλληλα τοῖς ἀποστήμασιν, ἐκ τῶν
[2, 14]	καὶ περὶ Κύπρον, ἐν τοῖς	πρὸς	ἄρκτον δὲ χωρίοις οὐχ ὁρῶνται,
[2, 14]	μεταβολήν, καὶ μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι	πρὸς	ἄρκτον τε καὶ μεσημβρίαν μεταβαίνουσιν·
[2, 14]	τὰ διὰ παντὸς ἐν τοῖς	πρὸς	ἄρκτον φαινόμενα τῶν ἄστρων ἐν
[2, 13]	πάντα τὰ βάρος ἔχοντα φέρεται	πρὸς	αὐτήν; Οὐ γὰρ ἥ γε
[2, 8]	ἐγγύς εἰσιν, ὥστ´ ἐγκρατὴς οὖσα	πρὸς	αὐτοὺς ἀφικνεῖται ἡ ὄψις· πρὸς
[2, 4]	ὡς ἀνάλογον ἔχει, καθάπερ ὕδωρ	πρὸς	γῆν, καὶ τὰ πλεῖον ἀεὶ
[2, 8]	μάλιστα κατέχοι τὸν αὐτὸν τόπον)	πρὸς	δὲ τὴν εἰς τὸ πρόσθεν
[2, 8]	πρὸς αὐτοὺς ἀφικνεῖται ἡ ὄψις·	πρὸς	δὲ τοὺς μένοντας κραδαίνεται διὰ
[2, 8]	οὐκ ἂν κινοῖτο δι´ αὑτῶν.	Πρὸς	δὲ τούτοις ἄλογον τὸ μηθὲν
[2, 1]	ἀπαθὴς πάσης θνητῆς δυσχερείας ἐστίν,	πρὸς	δὲ τούτοις ἄπονος διὰ τὸ
[2, 14]	τοῦ μέσου, φανερὸν ἐκ τούτων·	πρὸς	δὲ τούτοις δῆλον ἐκ τῶν
[2, 2]	ἐπειδὴ πολλαχῶς λέγεται τὸ πρότερον.	Πρὸς	δὲ τούτοις, εἰ τὸ μὲν
[2, 3]	γὰρ ἔχει ἕκαστον τῶν στοιχείσων	πρὸς	ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ καὶ τοῦτο
[2, 13]	αἴτια τοῖς αὐτοῖς. Ἔτι δὲ	πρὸς	Ἐμπεδοκλέα κἂν ἐκεῖνό τις εἴπειεν.
[2, 14]	πανταχόθεν ἀπὸ τῶν ἐσχάτων φερομένων	πρὸς	ἓν μέσον ἀναγκαῖον ὅμοιον γίγνεσθαι
[2, 13]	τὸ ἔσχατον· πλὴν οὐχ ὅλον	πρὸς	ἓν σημεῖον (τοῦτο γὰρ ἀναγκαῖον
[2, 14]	ἀλλὰ πρὸς ὁμοίας γωνίας, ὥστε	πρὸς	ἓν τὸ μέσον φέρεται, καὶ
[2, 2]	τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν	πρὸς	ἡμᾶς ἐπαναφέροντες· ἢ γὰρ κατὰ
[2, 13]	γὰρ ἥ γε δίνη πλησιάζει	πρὸς	ἡμᾶς. (Ἔτι δὲ καὶ τὸ
[2, 14]	τῆς γῆς πολλαπλάσιον βάρος ἐπιγένοιτο	πρὸς	θάτερον ἡμισφαίριον, οὐκ ἔσται τὸ
[2, 8]	πλεῖστον ἀποστῆσαι τῶν ἐχόντων ὄργανα	πρὸς	κίνησιν. Διὸ καὶ εὐλόγως ἂν
[2, 8]	εἶναι καὶ ἕκαστον τῶν ἄστρων.	Πρὸς	μὲν γὰρ τὴν ἐν ἑαυτῷ
[2, 13]	τοῦ ἀέρος, ποῖ ποτ´ οἰσθήσεται;	Πρὸς	μὲν γὰρ τὸ μέσον βίᾳ,
[2, 14]	μικρᾶς γὰρ γιγνομένης μεταστάσεως ἡμῖν	πρὸς	μεσημβρίαν καὶ ἄρκτον ἐπιδήλως ἕτερος
[2, 14]	ὅτι πάντα φέρεται τὰ βαρέα	πρὸς	ὁμοίας γωνίας, ἀλλ´ οὐ παρ´
[2, 14]	οὐ παρ´ ἄλληλα φέρεται ἀλλὰ	πρὸς	ὁμοίας γωνίας, ὥστε πρὸς ἓν
[2, 12]	πρόσκειται, παντὸς δὲ πεπερασμένου σώματος	πρὸς	πεπερασμένον ἡ δύναμίς ἐστιν. Ἀλλὰ
[2, 14]	ταὐτὸν ἀμφοτέρων ἐστὶ τὸ μέσον,	πρὸς	πότερον φέρεται τὰ βάρος ἔχοντα
[2, 2]	τὰ ὄπισθεν ἢ τὰ δεξιὰ	πρὸς	τὰ ἀριστερὰ ἐν ἅπασι τοῖς
[2, 13]	τοῦ μέσου ἱδρυμένον καὶ ὁμοίως	πρὸς	τὰ ἔσχατα ἔχον· ἅμα δ´
[2, 13]	ἄρα διὰ τὸ ὁμοίως ἔχειν	πρὸς	τὰ ἔσχατα· τοῦτο μὲν γὰρ
[2, 2]	ἐλάττω διαφορὰν ἔχει τὰ ἄνω	πρὸς	τὰ κάτω καὶ τὰ ἔμπροσθεν
[2, 2]	τὰ κάτω καὶ τὰ ἔμπροσθεν	πρὸς	τὰ ὄπισθεν ἢ τὰ δεξιὰ
[2, 13]	ἣν ἀντίχθονα ὄνομα καλοῦσιν, οὐ	πρὸς	τὰ φαινόμενα τοὺς λόγους καὶ
[2, 4]	κέντρου ἡ ΑΕ. Ὥστ´ ἀνάγκη	πρὸς	ταῖς ἐκ τοῦ κέντρου εἶναι
[2, 12]	πολλὴν ὑπεροχὴν εἶναι τῆς πρώτης	πρὸς	τὰς ἄλλας, εἴη δ´ ἂν
[2, 2]	τινὰ δύναμιν ἀρχῆς τὸ ἄνω	πρὸς	τὰς ἄλλας ἰδέας. Διά τε
[2, 2]	ὥστε συμβαίνειν ἡμᾶς μὲν εἶναι	πρὸς	τῇ ἀρχῇ, ἐκείνους δὲ πρὸς
[2, 13]	τό τε ἀπόστημα τοῦ ἡλίου	πρὸς	τὴν γῆν καὶ τὸ τῆς
[2, 9]	ψόφον, ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι	πρὸς	τὴν ἐναντίαν σιγήν· πρὸς ἄλληλα
[2, 8]	ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν φύσιν	πρὸς	τὴν κίνησιν (οὐθὲν γὰρ ὡς
[2, 11]	διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν ὄργανον	πρὸς	τὴν κίνησιν. Ὥστε δῆλον ὅτι
[2, 13]	καὶ τὰς αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ	πρός	τινας λόγους καὶ δόξας αὑτῶν
[2, 13]	ὁμοιότητος) ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον μόριον	πρὸς	τὸ ἀνάλογον τοῦ ἐσχάτου, λέγω
[2, 2]	ἐν οἷς ἔχει τὸ δεξιὸν	πρὸς	τὸ ἀριστερὸν διαφορὰν καὶ τοῖς
[2, 12]	πολλὰ πάντα πρὸ ὁδοῦ ἐστι	πρὸς	τὸ ἄριστον. Τὸ μὲν οὖν
[2, 12]	πρὸς τὸ ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ	πρὸς	τὸ δραμεῖν μόνον ἢ ἰσχνανθῆναι,
[2, 14]	πῦρ ἀπὸ τοῦ μέσου πάλιν	πρὸς	τὸ ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν
[2, 12]	ὀλίγας κινήσεις· οὐ γὰρ ἀφικνεῖται	πρὸς	τὸ ἔσχατον, ἀλλὰ μέχρι ὅτου
[2, 13]	φερόμενον, ἂν μή τι κωλύῃ,	πρὸς	τὸ ἔσχατον· πλὴν οὐχ ὅλον
[2, 14]	εἰς τοὐναντίον φερόμενα τοῖς βάρεσι	πρὸς	τὸ ἔσχατον φέρεται τοῦ περιέχοντος
[2, 14]	πῶς ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι	πρὸς	τὸ μέσον, βάρος ἔχον. Δῆλον
[2, 14]	δ´ ἐπ´ εὐθείας πάντα φέρεται	πρὸς	τὸ μέσον. Διόπερ οὐχ οἷόν
[2, 14]	ἐσχάτων διῃρημένα τὰ μόρια συνήχθη	πρὸς	τὸ μέσον, εἴτ´ ἄλλως ἔχοντα,
[2, 14]	τὰ διακρινόμενα ἐφέρετο ὁμοίως πάντοθεν	πρὸς	τὸ μέσον. Εἴτ´ οὖν ὁμοίως
[2, 14]	ἔχειν φέρεσθαι τὸ βάρος ἔχον	πρὸς	τὸ μέσον. Ἐν δυνάμει οὖν
[2, 13]	πᾶσι κοινόν, τὸ δὲ φέρεσθαι	πρὸς	τὸ μέσον ἴδιον τῆς γῆς.
[2, 14]	τῶν μορίων βάρος ἔχει μέχρι	πρὸς	τὸ μέσον, καὶ τὸ ἔλαττον
[2, 13]	ἐφέρετο τὰ μόρια τῆς γῆς	πρὸς	τὸ μέσον· νῦν δὲ διὰ
[2, 13]	τοῦ μέσου, ἀλλὰ καὶ φερομένη	πρὸς	τὸ μέσον. Ὅπου γὰρ ὁτιοῦν
[2, 14]	εἰ μὴ πανταχόθεν ὁμοίως συνέθει	πρὸς	τὸ μέσον τὰ μόρια αὐτῆς.
[2, 13]	φέρεται τὰ μείζω καὶ βαρύτερα	πρὸς	τὸ μέσον τῆς δίνης. Διὸ
[2, 4]	σφαιροειδές. Ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ	πρὸς	τὸ μέσον τούτων· τὰ γὰρ
[2, 14]	γὰρ φύσει πέφυκε φέρεσθαι πάντοθεν	πρὸς	τὸ μέσον, ὥσπερ φαίνεται, καὶ
[2, 13]	γὰρ ἡμῖν τοῦτο σύνηθες, μὴ	πρὸς	τὸ πρᾶγμα ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν
[2, 13]	δ´ οἷον τὸ τέταρτον μέρος	πρὸς	τὸ τέταρτον μέρος τοῦ περιέχοντος·
[2, 14]	μέσῳ. Ὅτι δὲ φέρεται καὶ	πρὸς	τὸ τῆς γῆς μέσον, σημεῖον
[2, 14]	διότι τῆς γῆς. Ἀνάγκη δὴ	πρὸς	τὸ τοῦ παντός· καὶ γὰρ
[2, 14]	γῆς, ἀλλὰ καὶ μὴ μέγαν	πρὸς	τὸ τῶν ἄλλων ἄστρων μέγεθος.
[2, 12]	αἱ κινήσεις· ἕτερον δ´ ἀδυνατεῖ	πρὸς	τὸ ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ πρὸς
[2, 9]	φερομένων, καὶ τοῦ ψόφου διιόντος	πρὸς	τὸ φερόμενον μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος
[2, 14]	παρ´ ἄλληλα· τοῦτο δὲ πέφυκε	πρὸς	τὸ φύσει σφαιροειδές. Ἢ οὖν
[2, 2]	δ´ ἐν τῷ κάτω καὶ	πρὸς	τοῖς ἀριστεροῖς, ἐναντίως ἢ ὡς
[2, 2]	τῷ ἄνω εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ καὶ	πρὸς	τοῖς δεξιοῖς, ἡμεῖς δ´ ἐν
[2, 5]	ἐπὶ τῆς εὐθείας φορῶν ἡ	πρὸς	τὸν ἄνω τόπον τιμιωτέρα (θειότερος
[2, 14]	σφαίρας ἐστίν. Οὐδὲν δὲ διοίσει	πρὸς	τὸν λόγον, οὐδ´ εἰ μὴ
[2, 13]	πρᾶγμα ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν ἀλλὰ	πρὸς	τὸν τἀναντία λέγοντα· καὶ γὰρ
[2, 13]	τῷ πλάτει φασὶ τὴν γῆν	πρὸς	τὸν ὑποκείμενον ἀέρα, (τὸν δ´
[2, 13]	σωμάτων ποιεῖν· ταῦτα γὰρ καὶ	πρὸς	τοὺς ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως διὰ
[2, 13]	τὸν ἐκείνων λόγον. Ὅλως δὲ	πρὸς	τοὺς οὕτω λέγοντας περὶ τῆς
[2, 13]	ἀναγκαῖον συμβαίνειν, διώρισται πρότερον, καὶ	πρὸς	τούτοις ὅτι οὐδ´ ἠρεμεῖν ἐνδέχεται·
[2, 2]	πρὸς τῇ ἀρχῇ, ἐκείνους δὲ	πρὸς	τῷ τέλει. Περὶ μὲν οὖν
[2, 13]	τὴν γῆν· ὁμοίως γὰρ ἕξει	πρὸς	τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων ὁτιοῦν·
[2, 13]	ἁρμόσει λόγος καὶ ἐπὶ τοῦ	πυρός·	ἀνάγκη γὰρ τεθὲν μένειν ὁμοίως
[2, 7]	εὐλογώτερον οὖν τὸ ἐγγύτερον τοῦ	πυρός,	ἐγγύτερον δὲ ὁ ἀήρ· οἷον
[2, 13]	ζητητέον αὐτοῖς περὶ τῆς τοῦ	πυρὸς	μονῆς ἐπὶ τῶν ἐσχάτων. Θαυμαστὸν
[2, 9]	κεχυμένῳ κατὰ τὸ πᾶν εἴτε	πυρός,	ὥσπερ πάντες φασίν, ἀναγκαῖον ποιεῖν
[2, 13]	εἴπερ ὅλη πέφυκε μένειν ἐφ´	ὕδατος,	δῆλον ὅτι καὶ τῶν μορίων
[2, 4]	περιφερής· σφαιροειδὴς ἄρα ἡ τοῦ	ὕδατος	ἐπιφάνεια, ἐφ´ ἧς ΒΕΓ. Ὅτι
[2, 4]	δὲ τούτων) (ἡ δὲ τοῦ	ὕδατος	ἐπιφάνεια σφαιροειδής ἐστιν, τὸ δὲ
[2, 4]	μὴν ὅτι γε ἡ τοῦ	ὕδατος	ἐπιφάνεια τοιαύτη φανερόν, ὑπόθεσιν λαμβάνουσιν
[2, 13]	παντὸς ἰδόντων. Οἱ δ´ ἐφ´	ὕδατος	κεῖσθαι. Τοῦτον γὰρ ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν
[2, 13]	ἐστιν. (Ἔτι δ´ ὥσπερ ἀὴρ	ὕδατος	κουφότερον, καὶ γῆς ὕδωρ· ὥστε
[2, 13]	περὶ τῆς γῆς καὶ τοῦ	ὕδατος	τοῦ ὀχοῦντος τὴν γῆν· οὐδὲ
[2, 13]	οὐθὲν πέφυκε μένειν, ἀλλ´ ἐφ´	ὕδατος)	ὥσπερ οὐ τὸν αὐτὸν λόγον
[2, 13]	καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος τὸ	πλάτος	αἴτιον εἶναί φασι τοῦ μένειν
[2, 13]	Καίτοι τῆς μονῆς οὐ τὸ	πλάτος	αἴτιον ἐξ ὧν λέγουσιν, ἀλλὰ
[2, 13]	τὸν κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται τὰ	πλάτος	ἔχοντα τῶν σωμάτων ποιεῖν· ταῦτα
[2, 13]	τοῦτον τὸν τρόπον, ὅτι τὸ	πλάτος	καὶ τὸ μέγεθος αὐτῆς αἴτιον,
[2, 13]	τοῦ μεγέθους μέσον καὶ τοῦ	πράγματος	ὂν μέσον καὶ τῆς φύσεως.
[2, 14]	Ἐν δυνάμει οὖν ὄντος τοῦ	μίγματος	τὰ διακρινόμενα ἐφέρετο ὁμοίως πάντοθεν
[2, 14]	γῆς ἂν εἴη περιφέρεια τοῦ	σχήματος	αἰτία σφαιροειδὴς οὖσα. Ἔτι δὲ
[2, 13]	Παραπλησίως δὲ καὶ περὶ τοῦ	σχήματος	ἀμφισβητεῖται· τοῖς μὲν γὰρ δοκεῖ
[2, 13]	τῶν κινουμένων, καὶ περὶ τοῦ	σχήματος	αὐτῆς. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[2, 13]	οὖν τυγχάνει περί τε τοῦ	σχήματος	αὐτῆς ὑπολαμβανόμενα καὶ περὶ τόπου
[2, 2]	οὔ, διὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ	σχήματος.	Τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[2, 1]	κινεῖ φέρεσθαι πεφυκότος τοῦ πρώτου	σώματος	ἄλλως καὶ κινεῖ συνεχῶς, ἄσχολον
[2, 1]	περὶ τὸν ὕπνον γινομένη τοῦ	σώματος	ἄνεσις, ἀλλ´ ἀναγκαῖον Ἰξίονός τινος
[2, 8]	εἰπεῖν, ἐξ ἐκείνου γε τοῦ	σώματος	γεννῶσιν, τοῦ δὲ σφαιροειδοῦς δύο
[2, 12]	μέσου καὶ πλησιαίτερον τοῦ πρώτου	σώματός	εἰσιν αὐτῶν. Δῆλον δὲ τοῦτο
[2, 7]	ἄστρων ποιεῖν ἐκ τούτου τοῦ	σώματος	ἐν ᾧ τυγχάνει τὴν φορὰν
[2, 13]	ταὐτὸν τοῦ ζῴου καὶ τοῦ	σώματος	μέσον, οὕτως ὑποληπτέον μᾶλλον καὶ
[2, 12]	ἂν δόξειεν εἶναι τοῦ πρώτου	σώματος	μίαν κινουμένου φορὰν τὸ πλησιαίτατον
[2, 12]	οἷον πρόσκειται, παντὸς δὲ πεπερασμένου	σώματος	πρὸς πεπερασμένον ἡ δύναμίς ἐστιν.
[2, 4]	μὲν πρῶτον σχῆμα τοῦ πρώτου	σώματος,	πρῶτον δὲ σῶμα τὸ ἐν
[2, 7]	ἀέρος ὑπὸ τὴν τοῦ κυκλικοῦ	σώματος	σφαῖραν ὄντος ἀνάγκη φερομένης ἐκείνης
[2, 12]	πορρωτέρω διὰ πλειόνων, ὥσπερ ἐπὶ	σώματος	τὸ μὲν οὐδὲ γυμναζόμενον εὖ
[2, 3]	ὅτι ἀνάγκη μένειν τι τοῦ	σώματος	τοῦ φερομένου κύκλῳ, τὸ ἐπὶ
[2, 4]	ἀκρίβειαν ὡς ἡ τοῦ πέριξ	σώματος	φύσις· δῆλον γὰρ ὡς ἀνάλογον
[2, 13]	γὰρ κἀκείνῳ φύσει τόπος ὁ	ἔσχατος,	δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον εἶναί τινα
[2, 14]	σφαιροειδὴς ἡ γένεσις αὐτῆς, εἴτ´	ἀγένητος	ἀεὶ διατελεῖ μένουσα, τὸν αὐτὸν
[2, 1]	μαρτυρεῖ λόγος ὡς ἄφθαρτος καὶ	ἀγένητος,	ἔτι δ´ ἀπαθὴς πάσης θνητῆς
[2, 6]	ἐστὶν ὁ οὐρανός, καὶ οὗτος	ἀγένητος	καὶ ἀΐδιος, ἔτι δὲ κινούμενος
[2, 1]	τῆς ἀθανασίας αὐτοῦ καὶ τῆς	ἀϊδιότητος.	Διόπερ καλῶς ἔχει συμπείθειν ἑαυτὸν
[2, 1]	οὐ μόνον αὐτοῦ περὶ τῆς	ἀϊδιότητος	οὕτως ὑπολαβεῖν ἐμμελέστερον, ἀλλὰ καὶ
[2, 13]	τοῦ λόγου τοῦ περὶ τῆς	ὁμοιότητος)	ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον μόριον πρὸς
[2, 13]	μέσου διά γε τὸν τῆς	ὁμοιότητος	λόγον, εἰ μὴ φύσει τῆς
[2, 13]	τὴν ἀνάγκην μένει τὴν τῆς	ὁμοιότητος	(ὥσπερ ὁ περὶ τῆς τριχὸς
[2, 3]	τὸ βαρὺ λέγεται κατὰ στέρησιν	κουφότητος	καὶ κινήσεως. Ἀλλὰ μὴν εἴπερ
[2, 13]	Ἀναξιμένης δὲ καὶ Ἀναξαγόρας καὶ	Δημόκριτος	τὸ πλάτος αἴτιον εἶναί φασι
[2, 14]	μὲν οὖν οὔτε κινεῖται οὔτ´	ἐκτὸς	κεῖται τοῦ μέσου, φανερὸν ἐκ
[2, 14]	ἀρχὴν ὡς εἴπερ φέρεται εἴτ´	ἐκτὸς	οὖσα τοῦ μέσου εἴτ´ ἐπὶ
[2, 2]	τοῖς ἡμετέροις, ὥσπερ τὰ τοῦ	ἀνδριάντος,	ἢ τὰ ἐναντίως ἔχοντα τῇ
[2, 1]	μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ φασιν	Ἄτλαντός	τινος αὐτῷ προσδεῖσθαι τὴν σωτηρίαν·
[2, 1]	καὶ τελευτὴν οὐκ ἔχων τοῦ	παντὸς	αἰῶνος, ἔχων δὲ καὶ περιέχων
[2, 12]	φορά, αὕτη δὲ οἷον πρόσκειται,	παντὸς	δὲ πεπερασμένου σώματος πρὸς πεπερασμένον
[2, 14]	οὐχ ὁρῶνται, καὶ τὰ διὰ	παντὸς	ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον φαινόμενα
[2, 13]	ἀλλὰ περὶ ὅλου τινὸς καὶ	παντός.	Ἐξ ἀρχῆς γὰρ διοριστέον πότερόν
[2, 14]	κατὰ φύσιν· πότερον ὅτι τοῦ	παντός	ἐστι μέσον, ἢ διότι τῆς
[2, 14]	φύσιν ἐπὶ τὸ μέσον τοῦ	παντός	ἐστιν· διὰ τοῦτο γὰρ καὶ
[2, 13]	ματαίως ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον τοῦ	παντὸς	ἰδόντων. Οἱ δ´ ἐφ´ ὕδατος
[2, 14]	Ἀνάγκη δὴ πρὸς τὸ τοῦ	παντός·	καὶ γὰρ τὰ κοῦφα καὶ
[2, 14]	μέσον ἔχει ἐν τῷ τοῦ	παντὸς	μέσῳ. Ὅτι δὲ φέρεται καὶ
[2, 2]	σφαιροειδὲς εἶναι τὸ σχῆμα τοῦ	παντός,	ὅπως ἔσται τούτου τὸ μὲν
[2, 2]	εἴπερ δεῖ προσάπτειν τῷ τοῦ	παντὸς	σώματι ταύτας τὰς ἀρχάς. Εὐθὺς
[2, 13]	καὶ κινεῖσθαι περὶ τὸν διὰ	παντὸς	τεταμένον πόλον, ὥσπερ ἐν τῷ
[2, 13]	προσήκειν φυλάττεσθαι τὸ κυριώτατον τοῦ	παντός,	τὸ δὲ μέσον εἶναι τοιοῦτον,
[2, 14]	εἴρηται τὸ συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ	παντὸς	τοῦ ῥοπὴν ἔχοντος ἐπὶ τὸ
[2, 14]	εἶναι τῆς γῆς καὶ τοῦ	παντός·	φέρεται γὰρ καὶ ἐπὶ τὸ
[2, 13]	τὴν γῆν, οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς	ἀντερείσαντος.	Ὥστε τὸ μὲν ἀπορεῖν εἰκότως
[2, 13]	φέρεσθαι ἢ ποῦ; ἀπείρου γὰρ	ὄντος	ἀδύνατον εἶναι ἄνω ἢ κάτω,
[2, 7]	τὴν τοῦ κυκλικοῦ σώματος σφαῖραν	ὄντος	ἀνάγκη φερομένης ἐκείνης ἐκθερμαίνεσθαι, καὶ
[2, 7]	καὶ ἀνίσχοντος καὶ ὑπὲρ ἡμῶν	ὄντος	γίγνεται ἡ θερμότης. Ὅτι μὲν
[2, 2]	τοὺς πόλους, ὡς τούτου μήκους	ὄντος·	τὸ γὰρ εἰς τὸ πλάγιόν
[2, 14]	τὸ μέσον. Ἐν δυνάμει οὖν	ὄντος	τοῦ μίγματος τὰ διακρινόμενα ἐφέρετο
[2, 7]	ἥλιος τετύχηκεν ἐνδεδεμένος· διὸ δὴ	πλησιάζοντός	τε αὐτοῦ καὶ ἀνίσχοντος καὶ
[2, 13]	δ´ ἐπὶ τὸ μέσον, μηδενὸς	ἐμποδίζοντος.	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀληθές ἐστι
[2, 9]	δὲ φερομένων, καὶ τοῦ ψόφου	διιόντος	πρὸς τὸ φερόμενον μέγεθος, πολλαπλάσιον
[2, 13]	κωλυούσης μήτε τοῦ πλάτους, ἀλλ´	ὑπείκοντος	τοῦ ἀέρος, ποῖ ποτ´ οἰσθήσεται;
[2, 14]	δύο κινεῖσθαι φοράς. Τούτου δὲ	συμβαίνοντος	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς
[2, 14]	ἀλλὰ κατὰ παντὸς τοῦ ῥοπὴν	ἔχοντος	ἐπὶ τὸ μέσον. Ὥστε εἴτε
[2, 13]	πρὸς τὸ τέταρτον μέρος τοῦ	περιέχοντος·	οὐθὲν γὰρ στιγμὴ τῶν σωμάτων
[2, 14]	πρὸς τὸ ἔσχατον φέρεται τοῦ	περιέχοντος	τόπου τὸ μέσον. Συμβέβηκε δὲ
[2, 13]	τῶν ἐδωδίμων καὶ ποτῶν ἴσον	ἀπέχοντος·	καὶ γὰρ τοῦτον ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον)
[2, 7]	δὴ πλησιάζοντός τε αὐτοῦ καὶ	ἀνίσχοντος	καὶ ὑπὲρ ἡμῶν ὄντος γίγνεται
[2, 14]	ἐπὶ βώλου καὶ μορίου τοῦ	τυχόντος	ἢ ἐπὶ ὅλης τῆς γῆς·
[2, 14]	ἐχόντων ἀμφοῖν, καὶ τοῦ βαρυτέρου	προωθοῦντος	μέχρι τούτου τὸ ἔλαττον βάρος.
[2, 8]	ἢ κινουμένων, ἢ τοῦ μὲν	ἠρεμοῦντος	τοῦ δὲ κινουμένου. Ἀμφότερα μὲν
[2, 13]	γῆς καὶ τοῦ ὕδατος τοῦ	ὀχοῦντος	τὴν γῆν· οὐδὲ γὰρ τὸ
[2, 13]	ὅτι οὐ διαρραγήσεται, καὶ τοῦ	πεινῶντος	καὶ διψῶντος σφόδρα μέν, ὁμοίως
[2, 13]	διαρραγήσεται, καὶ τοῦ πεινῶντος καὶ	διψῶντος	σφόδρα μέν, ὁμοίως δέ, καὶ
[2, 1]	βίας οὖσαν, εἴπερ κινεῖ φέρεσθαι	πεφυκότος	τοῦ πρώτου σώματος ἄλλως καὶ
[2, 1]	δὲ νῦν μαρτυρεῖ λόγος ὡς	ἄφθαρτος	καὶ ἀγένητος, ἔτι δ´ ἀπαθὴς
[2, 11]	τὰ μὲν πλεῖστα μηνοειδὴς ἢ	ἀμφίκυρτος,	ἅπαξ δὲ διχότομος. Καὶ πάλιν
[2, 14]	(καὶ γὰρ εὐθεῖα γίνεται καὶ	ἀμφίκυρτος	καὶ κοίλη) περὶ δὲ τὰς
[2, 6]	καὶ τῷ μήκει συνηγμένη καὶ	ἄκλαστος·	ὥστ´ εἰ μή ἐστιν ἀκμὴ
[2, 9]	ἄτοπον εἰ μὴ φερόμενος ὁ	ἱστὸς	καὶ ἡ πρύμνα ποιεῖ ψόφον
[2, 6]	ἄπειρος γὰρ ἂν εἴη καὶ	ἀόριστος	ἡ κίνησις, ἅπασαν δέ φαμεν
[2, 6]	ἔστιν ἑκάστης πράξεως ὡρισμένος ὁ	ἐλάχιστος	χρόνος κατὰ τὸ μὴ ὑπερβάλλειν,
[2, 1]	ἀρχὴν ἔχουσα οὔτε τελευτήν, ἀλλ´	ἄπαυστος	οὖσα τὸν ἄπειρον χρόνον, τῶν
[2, 13]	ὅλον, ἀλλὰ διεσπασμένον. Ὁ γὰρ	αὐτὸς	ἁρμόσει λόγος καὶ ἐπὶ τοῦ
[2, 13]	ἂν οὗ μηκέτι ἔχῃ ἀντιλέγειν	αὐτὸς	αὑτῷ. Διὸ δεῖ τὸν μέλλοντα
[2, 13]	τὸν τἀναντία λέγοντα· καὶ γὰρ	αὐτὸς	ἐν αὑτῷ ζητεῖ μέχρι περ
[2, 6]	μόνος ἐστὶν ὁ οὐρανός, καὶ	οὗτος	ἀγένητος καὶ ἀΐδιος, ἔτι δὲ
[2, 2]	οἱ καλούμενοι Πυθαγόρειοι (ἐκείνων γὰρ	οὗτος	ὁ λόγος ἐστίν) σκεπτέον πότερον
[2, 13]	τόπον· εἰ δὲ μὴ ταύτῃ	οὗτος	ὁ τόπος, ἀλλὰ διὰ τὴν
[2, 13]	εἰ μὴ φύσει τῆς γῆς	οὗτος	ὁ τόπος ἦν. Ὅσα μὲν
[2, 8]	δρᾶν ἀνατέλλων καὶ δύνων, καὶ	οὗτος	οὐ δι´ αὑτὸν ἀλλὰ διὰ
[2, 3]	ὑπάρχειν. Ἐπεὶ δ´ ὁ οὐρανὸς	τοιοῦτος	(σῶμα γάρ τι θεῖον) διὰ
[2, 12]	τῆς θειοτάτης ἀρχῆς. Ὁ δὲ	πρῶτος	οὐρανὸς εὐθὺς τυγχάνει διὰ μιᾶς
[2, 14]	(ἀδύνατον κινηθῆναι μὴ ὑπὸ κρείττονος	ἰσχύος,	ἀναγκαῖον ἂν εἴη μένειν αὐτὴν
[2, 8]	εἶναι τοῦ μείζονος κύκλου τὸ	τάχος	εὔλογον περὶ τὸ αὐτὸ κέντρον
[2, 13]	ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ περὶ τῆς	τριχὸς	λόγος τῆς ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως
[2, 2]	δυνάμεις ἐνυπάρχουσιν, ὁ δ´ οὐρανὸς	ἔμψυχος	καὶ ἔχει κινήσεως ἀρχήν, δῆλον
[2, 12]	τοῦ ἀρίστου, τὸ δ´ ἀφικνεῖται	(ἐγγὺς)	δι´ ὀλίγων, τὸ δὲ διὰ
[2, 8]	στίλβειν· οἱ μὲν γὰρ πλάνητες	ἐγγύς	εἰσιν, ὥστ´ ἐγκρατὴς οὖσα πρὸς
[2, 12]	ὅλως οὐ κινεῖται, τὰ δ´	ἐγγὺς	ὀλίγας κινήσεις· οὐ γὰρ ἀφικνεῖται
[2, 12]	ἐγχειρεῖ, ἀλλ´ ἱκανὸν εἰς τὸ	ἐγγὺς	τοῦ ἐσχάτου ἐλθεῖν· οἷον εἰ
[2, 2]	παντὸς σώματι ταύτας τὰς ἀρχάς.	Εὐθὺς	γὰρ πρῶτον, εἰ τὸ δεξιὸν
[2, 12]	ἀρχῆς. Ὁ δὲ πρῶτος οὐρανὸς	εὐθὺς	τυγχάνει διὰ μιᾶς κινήσεως. Τὰ
[2, 9]	τούτου φασὶν εἶναι τὸ γιγνομένων	εὐθὺς	ὑπάρχειν τὸν ψόφον, ὥστε μὴ
[2, 13]	ἀὴρ μένει διὰ τὸ πλῆθος·	πολὺς	δ´ ἐστὶ διὰ τὸ ὑπὸ
[2, 1]	ἔχοιμεν οὕτως ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους	λόγους.	Ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων λόγων
[2, 9]	ἐν ποταμῷ. Καίτοι τοὺς αὐτοὺς	λόγους	ἂν ἐξείη λέγειν, ὡς ἄτοπον
[2, 9]	ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς τῶν συμφωνιῶν	λόγους,	ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι τὴν φωνὴν
[2, 13]	αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ πρός τινας	λόγους	καὶ δόξας αὑτῶν τὰ φαινόμενα
[2, 13]	οὐ πρὸς τὰ φαινόμενα τοὺς	λόγους	καὶ τὰς αἰτίας ζητοῦντες, ἀλλὰ
[2, 1]	μάλιστα πατρίους ἡμῶν ἀληθεῖς εἶναι	λόγους,	ὡς ἔστιν ἀθάνατόν τι καὶ
[2, 12]	ἀπορήσειε, πειρατέον λέγειν τὸ φαινόμενον,	αἰδοῦς	ἀξίαν εἶναι νομίζοντας τὴν προθυμίαν
[2, 8]	τοῦ σώματος γεννῶσιν, τοῦ δὲ	σφαιροειδοῦς	δύο κινήσεις εἰσὶ καθ´ αὑτό,
[2, 4]	τούτων· τὰ γὰρ ὑπὸ τοῦ	σφαιροειδοῦς	περιεχόμενα καὶ ἁπτόμενα ὅλα σφαιροειδῆ
[2, 14]	οὔσης ἐπὶ τοῦ μέσου καὶ	σφαιροειδοῦς	τῆς γῆς πολλαπλάσιον βάρος ἐπιγένοιτο
[2, 2]	πλάτους, τὸ δ´ ἔμπροσθεν τοῦ	βάθους.	Ἔτι δ´ ἄλλως κατὰ τὰς
[2, 13]	ἁπλῶς λεγόμενον, καὶ τὸ τοῦ	μεγέθους	μέσον καὶ τοῦ πράγματος ὂν
[2, 13]	δ´ ἐστὶ διὰ τὸ ὑπὸ	μεγέθους	πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ τῆς γῆς.
[2, 7]	κίνησις ἐκπυροῦν καὶ ξύλα καὶ	λίθους	καὶ σίδηρον· εὐλογώτερον οὖν τὸ
[2, 9]	οἷον ὁ τῆς βροντῆς διίστησι	λίθους	καὶ (τὰ καρτερώτατα τῶν σωμάτων.
[2, 1]	καλῶς ἔχει συμπείθειν ἑαυτὸν τοὺς	ἀρχαίους	καὶ μάλιστα πατρίους ἡμῶν ἀληθεῖς
[2, 12]	πρᾶξαν τοῦ δραμεῖν ἕνεκα, ὥστε	πλείους	αἱ κινήσεις· ἕτερον δ´ ἀδυνατεῖ
[2, 3]	τῇ κύκλῳ, σκεπτέον διὰ τί	πλείους	εἰσὶ φοραί, καίπερ πόρρωθεν πειρωμένοις
[2, 10]	τῶν ἄλλων βραδυτέρας τε καὶ	πλείους	(ἕκαστον γὰρ ἀντιφέρεται τῷ οὐρανῷ
[2, 4]	τὴν σφαῖραν ὡς οὐκ ἔχουσαν	πλείους	ἐπιφανείας ἢ μίαν· ἡ γὰρ
[2, 13]	καὶ τὰς τῆς σελήνης ἐκλείψεις	πλείους	ἢ τὰς τοῦ ἡλίου γίγνεσθαί
[2, 5]	φορᾶς· ἐν γὰρ τοῖς ὑποκάτω	πλείους	ἤδη αἱ φοραὶ συνεληλύθασιν εἰς
[2, 3]	εἶναι φοράν, ἢ μίαν ἢ	πλείους·	κατὰ γὰρ τὴν τοῦ ὅλου
[2, 12]	ἀπέχοντα τῆς πρώτης φορᾶς κινεῖται	πλείους	κινήσεις, ἀλλὰ τὰ μεταξὺ πλείστας.
[2, 14]	ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται καὶ κινούμενα	πλείους	μιᾶς (φορὰς ἔξω τῆς πρώτης,
[2, 12]	τῶν γὰρ πλανωμένων ἓν ὁτιοῦν	πλείους	φέρεται φοράς. Ταύτῃ τε οὖν
[2, 9]	γὰρ ἀπορηθὲν καὶ ποιῆσαν τοὺς	Πυθαγορείους	φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν τῶν φερομένων
[2, 1]	ἑαυτὸν τοὺς ἀρχαίους καὶ μάλιστα	πατρίους	ἡμῶν ἀληθεῖς εἶναι λόγους, ὡς
[2, 12]	πολλὰ ἢ τὸ πολλάκις, οἷον	μυρίους	ἀστραγάλους Χίους βαλεῖν ἀμήχανον, ἀλλ´
[2, 12]	τὸ πολλάκις, οἷον μυρίους ἀστραγάλους	Χίους	βαλεῖν ἀμήχανον, ἀλλ´ ἕνα ἢ
[2, 9]	τῶν παρ´ ἡμῖν οὔτε τοὺς	ὄγκους	ἐχόντων ἴσους οὔτε τοιούτῳ τάχει
[2, 9]	καὶ τῶν ἀψύχων σωμάτων τοὺς	ὄγκους,	οἷον ὁ τῆς βροντῆς διίστησι
[2, 2]	δὲ τὸ μὲν ἄνω τοῦ	μήκους	ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ
[2, 2]	εἰ τὸ μὲν ἄνω τοῦ	μήκους	ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ
[2, 2]	παρὰ τοὺς πόλους, ὡς τούτου	μήκους	ὄντος· τὸ γὰρ εἰς τὸ
[2, 13]	στοιχεῖα διειστήκει χωρὶς ὑπὸ τοῦ	νείκους,	τίς αἰτία τῇ γῇ τῆς
[2, 12]	ἢ τὸ πολλάκις, οἷον μυρίους	ἀστραγάλους	Χίους βαλεῖν ἀμήχανον, ἀλλ´ ἕνα
[2, 12]	ἐκείνου τυχεῖν ἄριστον πᾶσι τοῦ	τέλους·	εἰ δὲ μή, ἀεὶ ἄμεινόν
[2, 4]	εἰ τὸ τέλειον πρότερον τοῦ	ἀτελοῦς,	καὶ διὰ ταῦτα πρότερον ἂν
[2, 8]	ἕτερον μόνον, λείπεται τοὺς μὲν	κύκλους	κινεῖσθαι, τὰ δὲ ἄστρα ἠρεμεῖν
[2, 8]	τῶν κύκλων. Τοὺς μὲν γὰρ	κύκλους	οὐθὲν ἄτοπον ἀλλ´ ἀναγκαῖον ἀνάλογον
[2, 8]	τὰ ἄστρα εἰς τοὺς ἀλλήλων	κύκλους,	τὸ μὲν ἔσται θᾶττον τὸ
[2, 12]	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοὺς	ἄλλους	ἀστέρας λέγουσιν οἱ πάλαι τετηρηκότες
[2, 2]	ἡμισφαιρίων, τῷ μὴ κινεῖσθαι τοὺς	πόλους.	Ἅμα δὲ καὶ εἰώθαμεν λέγειν
[2, 2]	μὲν αὐτοῦ τὸ κατὰ τοὺς	πόλους	διάστημα, καὶ τῶν πόλων τὸν
[2, 2]	κάτω, ἀλλὰ τὸ παρὰ τοὺς	πόλους,	ὡς τούτου μήκους ὄντος· τὸ
[2, 13]	ταῦτα γὰρ καὶ πρὸς τοὺς	ἀνέμους	ἔχει δυσκινήτως διὰ τὴν ἀντέρεισιν.
[2, 8]	στίλβειν φαίνεσθαι τοὺς ἀστέρας τοὺς	ἐνδεδεμένους,	τοὺς δὲ πλάνητας μὴ στίλβειν·
[2, 2]	μὲν εἶναι πρὸς τῇ ἀρχῇ,	ἐκείνους	δὲ πρὸς τῷ τέλει. Περὶ
[2, 1]	ἂν ἔχοιμεν οὕτως ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι	συμφώνους	λόγους. Ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων
[2, 14]	τοὺς αὐτοὺς ἀνατέλλει καὶ δύεται	τόπους	αὐτῆς. Ἔτι δ´ ἡ φορὰ
[2, 14]	ἐλέφασιν, ὅτι περὶ ἀμφοτέρους τοὺς	τόπους	τοὺς ἐσχάτους ὄντας τὸ γένος
[2, 13]	περὶ τούτου λύσεις μὴ μᾶλλον	ἀτόπους	εἶναι δοκεῖν τῆς ἀπορίας, θαυμάσειεν
[2, 14]	καὶ τοῖς ἐλέφασιν, ὅτι περὶ	ἀμφοτέρους	τοὺς τόπους τοὺς ἐσχάτους ὄντας
[2, 12]	νομίζοντας τὴν προθυμίαν μᾶλλον ἢ	θράσους,	εἴ τις διὰ τὸ φιλοσοφίας
[2, 9]	ἡμῖν οὔτε τοὺς ὄγκους ἐχόντων	ἴσους	οὔτε τοιούτῳ τάχει φερομένων· ἡλίου
[2, 8]	κἂν μετατεθῇ τὰ ἄστρα εἰς	τοὺς	ἀλλήλων κύκλους, τὸ μὲν ἔσται
[2, 12]	λαμπρόν. Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ	τοὺς	ἄλλους ἀστέρας λέγουσιν οἱ πάλαι
[2, 13]	ποιεῖν· ταῦτα γὰρ καὶ πρὸς	τοὺς	ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως διὰ τὴν
[2, 1]	Διόπερ καλῶς ἔχει συμπείθειν ἑαυτὸν	τοὺς	ἀρχαίους καὶ μάλιστα πατρίους ἡμῶν
[2, 8]	ἴσως καὶ τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι	τοὺς	ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ
[2, 14]	γιγνόμενον, ἀλλ´ ἀεὶ ταὐτὰ κατὰ	τοὺς	αὐτοὺς ἀνατέλλει καὶ δύεται τόπους
[2, 9]	εἰ φέροιτο ἐν ποταμῷ. Καίτοι	τοὺς	αὐτοὺς λόγους ἂν ἐξείη λέγειν,
[2, 2]	καὶ ἐν τῷ δεξιῷ μέρει,	τοὺς	δ´ ἐκεῖ κάτω καὶ ἐν
[2, 8]	φαίνεσθαι τοὺς ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους,	τοὺς	δὲ πλάνητας μὴ στίλβειν· οἱ
[2, 8]	τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι τοὺς ἀστέρας	τοὺς	ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ πλάνητας μὴ
[2, 14]	ὅτι περὶ ἀμφοτέρους τοὺς τόπους	τοὺς	ἐσχάτους ὄντας τὸ γένος αὐτῶν
[2, 13]	καλοῦσιν, οὐ πρὸς τὰ φαινόμενα	τοὺς	λόγους καὶ τὰς αἰτίας ζητοῦντες,
[2, 8]	καὶ τὰ μεγέθη τῶν κύκλων.	Τοὺς	μὲν γὰρ κύκλους οὐθὲν ἄτοπον
[2, 8]	οὔτε τὸ ἕτερον μόνον, λείπεται	τοὺς	μὲν κύκλους κινεῖσθαι, τὰ δὲ
[2, 8]	ἀφικνεῖται ἡ ὄψις· πρὸς δὲ	τοὺς	μένοντας κραδαίνεται διὰ τὸ μῆκος,
[2, 9]	καὶ τῶν παρ´ ἡμῖν οὔτε	τοὺς	ὄγκους ἐχόντων ἴσους οὔτε τοιούτῳ
[2, 9]	διακναίουσι καὶ τῶν ἀψύχων σωμάτων	τοὺς	ὄγκους, οἷον ὁ τῆς βροντῆς
[2, 13]	ἐκείνων λόγον. Ὅλως δὲ πρὸς	τοὺς	οὕτω λέγοντας περὶ τῆς κινήσεως
[2, 2]	τῶν ἡμισφαιρίων, τῷ μὴ κινεῖσθαι	τοὺς	πόλους. Ἅμα δὲ καὶ εἰώθαμεν
[2, 2]	μῆκος μὲν αὐτοῦ τὸ κατὰ	τοὺς	πόλους διάστημα, καὶ τῶν πόλων
[2, 2]	τὸ κάτω, ἀλλὰ τὸ παρὰ	τοὺς	πόλους, ὡς τούτου μήκους ὄντος·
[2, 9]	τὸ γὰρ ἀπορηθὲν καὶ ποιῆσαν	τοὺς	Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν τῶν
[2, 14]	τοῖς ἐλέφασιν, ὅτι περὶ ἀμφοτέρους	τοὺς	τόπους τοὺς ἐσχάτους ὄντας τὸ
[2, 9]	ταχυτῆτας ἐκ τῶν ἀποστάσεων ἔχειν	τοὺς	τῶν συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί
[2, 14]	ἐποίει μεθισταμένοις οὕτω βραχύ. Διὸ	τοὺς	ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν τὸν περὶ τὰς
[2, 13]	τῆς δίνης κωλυούσης μήτε τοῦ	πλάτους,	ἀλλ´ ὑπείκοντος τοῦ ἀέρος, ποῖ
[2, 2]	ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ	πλάτους,	ἡ δὲ τοῦ προτέρου ἀρχὴ
[2, 2]	δ´ ὡς τὸ μῆκος τοῦ	πλάτους	πρότερον, εἰ τὸ μὲν ἄνω
[2, 2]	ἀρχή, τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ	πλάτους,	τὸ δ´ ἔμπροσθεν τοῦ βάθους.
[2, 14]	περὶ ἀμφοτέρους τοὺς τόπους τοὺς	ἐσχάτους	ὄντας τὸ γένος αὐτῶν ἐστιν,
[2, 10]	ἀποστήμασι τῷ τὰς μὲν εἶναι	θάττους	τὰς δὲ βραδυτέρας· ἐπεὶ γὰρ
[2, 12]	τάξιν. Νῦν δὲ συμβαίνει τοὐναντίον·	ἐλάττους	γὰρ ἥλιος καὶ σελήνη κινοῦνται
[2, 12]	ἕνεκα) Τῶν δ´ ἄλλων ζῴων	ἐλάττους,	τῶν δὲ φυτῶν μικρά τις
[2, 14]	ἀλλ´ ἀεὶ ταὐτὰ κατὰ τοὺς	αὐτοὺς	ἀνατέλλει καὶ δύεται τόπους αὐτῆς.
[2, 13]	οὖν ταύτην τὴν φαντασίαν οὐδὲν	αὐτοὺς	ἀπιστεῖν δεῖ μὴ κυκλοτερῆ τὸν
[2, 8]	εἰσιν, ὥστ´ ἐγκρατὴς οὖσα πρὸς	αὐτοὺς	ἀφικνεῖται ἡ ὄψις· πρὸς δὲ
[2, 13]	οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν οὐθὲν	αὐτοὺς	δεῖ θορυβεῖσθαι περὶ τὸ πᾶν,
[2, 9]	φέροιτο ἐν ποταμῷ. Καίτοι τοὺς	αὐτοὺς	λόγους ἂν ἐξείη λέγειν, ὡς
[2, 4]	εἰς τὰ ἐπίπεδα διαίρεσις οὐχ	ὡς	ἂν τέμνων τις εἰς τὰ
[2, 13]	συμβεβηκὸς μέντοι τοῦτό γ´ ἀληθές,	ὡς	ἀναγκαῖον μένειν ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 4]	πέριξ σώματος φύσις· δῆλον γὰρ	ὡς	ἀνάλογον ἔχει, καθάπερ ὕδωρ πρὸς
[2, 12]	καὶ ἄλλων ἕνεκα. (Τῷ δ´	ὡς	ἄριστα ἔχοντι οὐθὲν δεῖ πράξεως·
[2, 9]	αὐτοὺς λόγους ἂν ἐξείη λέγειν,	ὡς	ἄτοπον εἰ μὴ φερόμενος ὁ
[2, 1]	ὁ δὲ νῦν μαρτυρεῖ λόγος	ὡς	ἄφθαρτος καὶ ἀγένητος, ἔτι δ´
[2, 4]	ἐπιφανείᾳ, τὰ δ´ εὐθύγραμμα πλείοσιν·	ὡς	γὰρ ἔχει ὁ κύκλος ἐν
[2, 1]	αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς ὕστερον·	ὡς	γὰρ περὶ βάρος ἐχόντων καὶ
[2, 13]	φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ τῆς γῆς,	ὡς	δέον, εἴπερ ἦν σφαιροειδής, περιφερῆ
[2, 13]	τε βάθη καὶ δαψιλὸς αἰθήρ,	ὡς	διὰ πολλῶν δὴ γλώσσης ῥηθέντα
[2, 13]	φασιν εἰπεῖν Θαλῆν τὸν Μιλήσιον,	ὡς	διὰ τὸ πλωτὴν εἶναι μένουσαν
[2, 13]	καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως ἐπέπληξεν, εἰπὼν	ὡς	εἴ περ ἀπείρονα γῆς τε
[2, 9]	ἀδύνατον ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα λεκτέον	ὡς	εἴπερ ἐφέρετο τὰ σώματα τούτων
[2, 14]	ἐστὶν ἀδύνατον, δῆλον λαβοῦσιν ἀρχὴν	ὡς	εἴπερ φέρεται εἴτ´ ἐκτὸς οὖσα
[2, 4]	τοῦτον διαιρεῖται τὸν τρόπον, ἀλλ´	ὡς	εἰς ἕτερα τῷ εἴδει. Ὅτι
[2, 2]	πότερον τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον	ὡς	ἐκεῖνοι λέγουσιν, ἢ μᾶλλον ἑτέρως,
[2, 13]	καὶ τὸ τῆς περιφερείας μέγεθος,	ὡς	ἐν τοῖς φαινομένοις μικροῖς κύκλοις
[2, 5]	τὴν ἀπορίαν. Εἰ γὰρ ἔχει	ὡς	ἐνδέχεται βέλτιστα, αὕτη ἂν εἴη
[2, 14]	ὥρισται τῶν ἄστρων ἡ τάξις,	ὡς	ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένης τῆς
[2, 1]	πατρίους ἡμῶν ἀληθεῖς εἶναι λόγους,	ὡς	ἔστιν ἀθάνατόν τι καὶ θεῖον
[2, 5]	πρότερον εἴρηται. Ἀλλ´ εἰ μηδὲν	ὡς	ἔτυχε μηδ´ ἀπὸ ταὐτομάτου ἐνδέχεται
[2, 8]	πρὸς τὴν κίνησιν (οὐθὲν γὰρ	ὡς	ἔτυχε ποιεῖ ἡ φύσις) οὐδὲ
[2, 8]	ἔστιν ἐν τοῖς φύσει τὸ	ὡς	ἔτυχεν, οὐδὲ τὸ πανταχοῦ καὶ
[2, 7]	ἄνω σῶμα πῦρ εἶναί φασιν,	ὡς	εὔλογον ὂν ἕκαστον συνεστάναι ἐκ
[2, 4]	δυνατὸν ὁμαλότητα δέξασθαι καὶ ἀκρίβειαν	ὡς	ἡ τοῦ πέριξ σώματος φύσις·
[2, 12]	δὲ πάμπαν, διανοούμεθα· δεῖ δ´	ὡς	μετεχόντων ὑπολαμβάνειν πράξεως καὶ ζωῆς·
[2, 2]	πρὸς τοῖς ἀριστεροῖς, ἐναντίως ἢ	ὡς	οἱ Πυθαγόρειοι λέγουσιν· ἐκεῖνοι γὰρ
[2, 1]	μὲν ἀρχαῖοι τοῖς θεοῖς ἀπένειμαν	ὡς	ὄντα μόνον ἀθάνατον· ὁ δὲ
[2, 4]	στερεῶν οὐ διαιροῦσι τὴν σφαῖραν	ὡς	οὐκ ἔχουσαν πλείους ἐπιφανείας ἢ
[2, 14]	μέσον, βάρος ἔχον. Δῆλον γὰρ	ὡς	οὐχὶ μέχρι τοῦ ἅψασθαι τοῦ
[2, 12]	τὸ νῦν ἀπορούμενον. Ἀλλ´ ἡμεῖς	ὡς	περὶ σωμάτων αὐτῶν μόνον, καὶ
[2, 9]	τὸ φάναι γίνεσθαι φερομένων ἁρμονίαν,	ὡς	συμφώνων γινομένων τῶν ψόφων, κομψῶς
[2, 2]	ἐνυπάρχει τοῖς φυτοῖς. Ἔτι δ´	ὡς	τὸ μῆκος τοῦ πλάτους πρότερον,
[2, 2]	ἀλλὰ τὸ παρὰ τοὺς πόλους,	ὡς	τούτου μήκους ὄντος· τὸ γὰρ
[2, 14]	ὄντας τὸ γένος αὐτῶν ἐστιν,	ὡς	τῶν ἐσχάτων διὰ τὸ συνάπτειν
[2, 13]	τὴν παροῦσαν δύναμιν εἴχομεν, χρηστέον	ὡς	ὑπάρχουσιν. Εἰ γὰρ μηδεμία φύσει
[2, 9]	μαρτύριον τῶν εἰρημένων ἡμῖν λόγων,	ὥς	εἰσιν ἀληθεῖς· τὸ γὰρ ἀπορηθὲν
[2, 11]	αὑτῶν, ἡ δὲ φύσις οὐδὲν	ἀλόγως	οὐδὲ μάτην ποιεῖ, δῆλον ὅτι
[2, 8]	ὄργανα πρὸς κίνησιν. Διὸ καὶ	εὐλόγως	ἂν δόξειεν ὅ τε (ὅλος
[2, 8]	(ἄστρα) μὴ προϊέναι δι´ αὑτῶν,	εὐλόγως	ἂν ἑκάτερον εἴη σφαιροειδές· οὕτω
[2, 8]	τοῦ μείζονος κύκλου τμῆμα, ὥστ´	εὐλόγως	ἐν τῷ ἴσῳ χρόνῳ ὁ
[2, 12]	ἓν μὲν ἄν τις πρῶτον	εὐλόγως	οἰηθείη τοῦθ´ ὑπάρχειν· νοῆσαι γὰρ
[2, 9]	ἀμήχανον εἶναι τῆς βίας. Ἀλλ´	εὐλόγως	οὔτ´ ἀκούομεν οὔτε πάσχοντα φαίνεται
[2, 11]	ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´ ἄν τις	εὐλόγως	ὑπολάβοι. Ἐπεὶ γὰρ δέδεικται ὅτι
[2, 14]	μᾶλλον καὶ συγχωρεῖν ἕτερον ἑτέρῳ,	ἕως	ἂν ἔλθῃ ἐπὶ τὸ μέσον.
[2, 4]	τόπος. Ὥστε περιρρεύσεται τὸ ὕδωρ,	ἕως	ἂν ἰσασθῇ. Ἴση δὲ ταῖς
[2, 14]	ἀλλὰ δεῖ κρατεῖν τὸ πλέον	ἕως	ἂν λάβῃ τῷ αὑτοῦ μέσῳ
[2, 14]	μέρος, ἀναγκαῖον μέχρι τούτου φέρεσθαι	ἕως	ἂν πανταχόθεν ὁμοίως λάβῃ τὸ
[2, 9]	πρύμνα ποιεῖ ψόφον πολὺν τηλικαύτης	νεώς,	ἢ πάλιν αὐτὸ τὸ πλοῖον
[2, 12]	ὡς ἄριστα ἔχοντι οὐθὲν δεῖ	πράξεως·	ἔστι γὰρ αὐτὸ τὸ οὗ
[2, 12]	δεῖ δ´ ὡς μετεχόντων ὑπολαμβάνειν	πράξεως	καὶ ζωῆς· οὕτω γὰρ οὐθὲν
[2, 12]	ἔχοντι ὑπάρχειν τὸ εὖ ἄνευ	πράξεως,	τῷ δ´ ἐγγύτατα διὰ ὀλίγης
[2, 6]	χρόνῳ δυνατόν, ἀλλ´ ἔστιν ἑκάστης	πράξεως	ὡρισμένος ὁ ἐλάχιστος χρόνος κατὰ
[2, 12]	τε τῆς φορᾶς καὶ τῆς	τάξεως	αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν δὲ
[2, 10]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ δὲ τῆς	τάξεως	αὐτῶν, ὃν μὲν τρόπον ἕκαστα
[2, 14]	οὖσα μεγάλη· μικρᾶς γὰρ γιγνομένης	μεταστάσεως	ἡμῖν πρὸς μεσημβρίαν καὶ ἄρκτον
[2, 10]	μεταξὺ κατὰ λόγον ἤδη τῆς	ἀποστάσεως,	ὥσπερ καὶ δεικνύουσιν οἱ μαθηματικοί.
[2, 13]	ὕλη, τὸ δ´ οὐσία τῆς	συστάσεώς	ἐστιν. Περὶ μὲν οὖν τοῦ
[2, 13]	αὐτῆς. Περὶ μὲν οὖν τῆς	θέσεως	οὐ τὴν αὐτὴν ἅπαντες ἔχουσι
[2, 1]	ὅσῳπερ ἂν ἀϊδιώτερον ᾖ, καὶ	διαθέσεως	τῆς ἀρίστης ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε
[2, 9]	καὶ τὸ μηδὲν πάσχειν χωρὶς	αἰσθήσεως.	Οἱ γὰρ ὑπερβάλλοντες ψόφοι διακναίουσι
[2, 2]	ὅτι ἐν τοῖς ἔχουσιν ἀρχὴν	κινήσεως	αἱ τοιαῦται δυνάμεις ἐνυπάρχουσιν, ὁ
[2, 3]	λέγεται κατὰ στέρησιν κουφότητος καὶ	κινήσεως.	Ἀλλὰ μὴν εἴπερ ἔστι πῦρ
[2, 2]	δ´ οὐρανὸς ἔμψυχος καὶ ἔχει	κινήσεως	ἀρχήν, δῆλον ὅτι ἔχει καὶ
[2, 2]	ὄπισθεν ζητητέον, ἀλλ´ ὅσα ἔχει	κινήσεως	ἀρχὴν ἐν αὑτοῖς ἔμψυχα ὄντα·
[2, 5]	τὸ τιμιώτερον. Περὶ δὲ τῆς	κινήσεως	αὐτοῦ, ὅτι ὁμαλής ἐστι καὶ
[2, 2]	γὰρ τούτοις ἡ ἀρχὴ τῆς	κινήσεώς	ἐστι διὰ τὸ ἐναντίας εἶναι
[2, 6]	ἀνάγκη τὴν ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι τῆς	κινήσεως	ἢ διὰ τὸ κινοῦν ἢ
[2, 13]	γὰρ δὴ οἱ περὶ τῆς	κινήσεως	καὶ τῆς μονῆς εἰρημένοι τρόποι
[2, 14]	τοῦ τόπου καὶ μονῆς καὶ	κινήσεως,	ὃν τρόπον ἔχει, τοσαῦτα εἰρήσθω
[2, 13]	δὲ καὶ περὶ μονῆς καὶ	κινήσεως·	οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν τρόπον
[2, 13]	τοὺς οὕτω λέγοντας περὶ τῆς	κινήσεως	οὐ περὶ μορίων ἐστὶν ἡ
[2, 9]	τοῦτον τὸν τρόπον ἐχούσης τῆς	κινήσεως	οὐθὲν ἂν ἦν τῶν περὶ
[2, 13]	περὶ τόπου καὶ μονῆς καὶ	κινήσεως,	σχεδὸν ταῦτ´ ἐστίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ'
[2, 12]	οὐρανὸς εὐθὺς τυγχάνει διὰ μιᾶς	κινήσεως.	Τὰ δ´ ἐν μέσῳ τοῦ
[2, 2]	ὁρῶμεν ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς	κινήσεως.	Τὰ μὲν γὰρ ὅλως οὐ
[2, 2]	ἡ ἀρχὴ τῆς κατὰ τόπον	κινήσεως·	τοῦ δ´ οὐρανοῦ ἀρχὴ τῆς
[2, 3]	ὕλη τῶν ἐναντίων, καὶ τῆς	στερήσεως	πρότερον ἡ κατάφασις (λέγω δ´
[2, 12]	δρόμου δεῖ καὶ πάλης καὶ	κονίσεως,	πάλιν δ´ ἑτέρῳ οὐδ´ ὁποσαοῦν
[2, 13]	πράγματος ὂν μέσον καὶ τῆς	φύσεως.	Καίτοι καθάπερ ἐν τοῖς ζῴοις
[2, 2]	ζῴων κινήσεις διὰ τὸ τῆς	φύσεως	οἰκεῖα τῆς ἐκείνων εἶναι· φανερῶς
[2, 9]	τὸ μέλλον ἔσεσθαι προνοούσης τῆς	φύσεως,	ὅτι μὴ τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 8]	διὰ τὴν ἀπόστασιν τῆς ἡμετέρας	ὄψεως·	ἡ γὰρ ὄψις ἀποτεινομένη μακρὰν
[2, 13]	δὲ λέγεται κομψῶς μέν, οὐκ	ἀληθῶς	δέ· κατὰ γὰρ τοῦτον τὸν
[2, 12]	τῶν ἄστρων. Τοῦτό τε δὴ	δικαίως	ἀπορήσειεν ἄν τις, καὶ διὰ
[2, 13]	διὰ πολλῶν δὴ γλώσσης ῥηθέντα	ματαίως	ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον τοῦ παντὸς
[2, 14]	πρὸς τὸ μέσον. Εἴτ´ οὖν	ὁμοίως	ἀπὸ τῶν ἐσχάτων διῃρημένα τὰ
[2, 6]	δὲ μὴ ἐπίτασις, οὐδ´ ἄνεσις·	ὁμοίως	γὰρ ἄμφω καὶ θάτερον) εἴπερ
[2, 13]	μένειν ὁμοίως ὥσπερ τὴν γῆν·	ὁμοίως	γὰρ ἕξει πρὸς τῶν σημείων
[2, 14]	ποιήσει ταὐτόν. Ὅτι μὲν οὖν	ὁμοίως	γε πανταχόθεν ἀπὸ τῶν ἐσχάτων
[2, 13]	ταύτην ἔχουσί τινες τὴν δόξαν,	ὁμοίως	δὲ καὶ περὶ μονῆς καὶ
[2, 12]	κατὰ τὸ φανὸν καὶ λαμπρόν.	Ὁμοίως	δὲ καὶ περὶ τοὺς ἄλλους
[2, 13]	πεινῶντος καὶ διψῶντος σφόδρα μέν,	ὁμοίως	δέ, καὶ τῶν ἐδωδίμων καὶ
[2, 4]	διὰ τὴν παράλλαξιν τῶν γωνιῶν.	Ὁμοίως	δὲ κἂν εἴ τι ἄλλο
[2, 13]	τριχὸς λόγος τῆς ἰσχυρῶς μὲν	ὁμοίως	δὲ πάντῃ τεινομένης, ὅτι οὐ
[2, 2]	καὶ διότι ταύτας ἐν ἅπασιν	ὁμοίως	ἐνόμιζον ὑπάρχειν. Ἡμῖν δ´ ἐπεὶ
[2, 5]	Οὐ μὴν δίκαιόν γε πᾶσιν	ὁμοίως	ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ τὴν
[2, 8]	ἄστρα κινεῖται, τὰ αὐτὰ καὶ	ὁμοίως	ἔσται ἄλογα· συμβήσεται γὰρ θᾶττον
[2, 13]	φύσιν. Οὐκ ἄρα διὰ τὸ	ὁμοίως	ἔχειν πρὸς τὰ ἔσχατα· τοῦτο
[2, 9]	τῶν περὶ τὸν δεῦρο τόπον	ὁμοίως	ἔχον. Ὅτι μὲν οὖν σφαιροειδῆ
[2, 2]	κάτω πᾶσι τοῖς ἐμψύχοις ἐστὶν	ὁμοίως	ζῴοις καὶ φυτοῖς, τὸ δὲ
[2, 7]	τούτων ἐν οἷς ἕκαστόν ἐστιν,	ὁμοίως	καὶ ἡμεῖς λέγομεν. Ἡ δὲ
[2, 14]	τούτου φέρεσθαι ἕως ἂν πανταχόθεν	ὁμοίως	λάβῃ τὸ μέσον, ἀνισαζομένων τῶν
[2, 11]	εἴη τὸν ὄγκον. Ἔτι δ´	ὁμοίως	μὲν ἅπαντα καὶ ἕν, ἡ
[2, 13]	κωλύειν οἴονται τὰ φαινόμενα συμβαίνειν	ὁμοίως	μὴ κατοικοῦσιν ἡμῖν ἐπὶ τοῦ
[2, 2]	κινεῖται μὲν ἀλλ´ οὐ πανταχόθεν	ὁμοίως,	οἷον τὸ πῦρ ἄνω μόνον
[2, 14]	τοῦ μίγματος τὰ διακρινόμενα ἐφέρετο	ὁμοίως	πάντοθεν πρὸς τὸ μέσον. Εἴτ´
[2, 8]	οὐθὲν ἄτοπον, τὸ δὲ πάνθ´	ὁμοίως	πλάσματι ἔοικεν. Ἅμα δὲ καὶ
[2, 13]	ἐπὶ τοῦ μέσου ἱδρυμένον καὶ	ὁμοίως	πρὸς τὰ ἔσχατα ἔχον· ἅμα
[2, 14]	λόγον, οὐδ´ εἰ μὴ πανταχόθεν	ὁμοίως	συνέθει πρὸς τὸ μέσον τὰ
[2, 13]	πυρός· ἀνάγκη γὰρ τεθὲν μένειν	ὁμοίως	ὥσπερ τὴν γῆν· ὁμοίως γὰρ
[2, 13]	ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραπται.	Παραπλησίως	δὲ καὶ περὶ τοῦ σχήματος
[2, 4]	ὥστε μηθὲν μήτε χειρόκμητον ἔχειν	παραπλησίως	μήτ´ ἄλλο μηθὲν τῶν ἡμῖν
[2, 2]	τὰ τοῦ ἀνδριάντος, ἢ τὰ	ἐναντίως	ἔχοντα τῇ θέσει, δεξιὸν μὲν
[2, 2]	κάτω καὶ πρὸς τοῖς ἀριστεροῖς,	ἐναντίως	ἢ ὡς οἱ Πυθαγόρειοι λέγουσιν·
[2, 13]	ὅλον οὐρανὸν πεπερασμένον εἶναί φασιν,	ἐναντίως	οἱ περὶ τὴν Ἰταλίαν, καλούμενοι
[2, 1]	τῶν ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ	μυθικῶς	ἀνάγκην ἔμψυχον. Οὔτε δὴ τοῦτον
[2, 9]	πρότερον, ἐμμελῶς μὲν λέγεται καὶ	μουσικῶς,	ἀδύνατον δὲ τοῦτον ἔχειν τὸν
[2, 12]	Περὶ δὴ τούτων ζητεῖν μὲν	καλῶς	ἔχει καὶ τὴν ἐπὶ πλεῖον
[2, 1]	αὐτοῦ καὶ τῆς ἀϊδιότητος. Διόπερ	καλῶς	ἔχει συμπείθειν ἑαυτὸν τοὺς ἀρχαίους
[2, 13]	αὑτῷ. Διὸ δεῖ τὸν μέλλοντα	καλῶς	ζητήσειν ἐνστατικὸν εἶναι διὰ τῶν
[2, 6]	καὶ ἀΐδιος, ἔτι δὲ κινούμενος	ὁμαλῶς,	ἐπὶ τοσοῦτον ἡμῖν εἰρήσθω. Περὶ
[2, 6]	εἴτε ἄμφω μεταβάλλοι, οὐθὲν κωλύει	ἀνωμάλως	κινεῖσθαι τὸ κινούμενον. Οὐθὲν δὲ
[2, 6]	εἰς ἕν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰ γὰρ	ἀνωμάλως	κινήσεται, δῆλον ὅτι ἐπίτασις ἔσται
[2, 9]	Ταῦτα δή, καθάπερ εἴρηται πρότερον,	ἐμμελῶς	μὲν λέγεται καὶ μουσικῶς, ἀδύνατον
[2, 6]	καὶ τὸ βραδύτερον· τοῦτο δὲ	παντελῶς	ἄλογον καὶ πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι
[2, 14]	ἡμῖν πρὸς μεσημβρίαν καὶ ἄρκτον	ἐπιδήλως	ἕτερος γίγνεται ὁ ὁρίζων κύκλος,
[2, 6]	βραδύτερον. Οὐ φαίνεται δ´ οὐθὲν	ἄλλως	ἔχον τοῖς διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν
[2, 14]	συνήχθη πρὸς τὸ μέσον, εἴτ´	ἄλλως	ἔχοντα, ποιήσει ταὐτόν. Ὅτι μὲν
[2, 1]	φέρεσθαι πεφυκότος τοῦ πρώτου σώματος	ἄλλως	καὶ κινεῖ συνεχῶς, ἄσχολον εἶναι
[2, 2]	ἔμπροσθεν τοῦ βάθους. Ἔτι δ´	ἄλλως	κατὰ τὰς κινήσεις· ἀρχὰς γὰρ
[2, 1]	τῆς δόξης τῆς παρὰ τῶν	ἄλλως	λεγόντων καὶ γεννώντων αὐτόν· εἰ
[2, 1]	κατέχει κωλύουσα φέρεσθαι πεφυκότα αὐτὸν	ἄλλως·	πᾶν γὰρ τὸ τοιοῦτον ἐπίπονον,
[2, 6]	καὶ (ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον καὶ	ὅλως	ἀμετάβλητον, τὸ δὲ κινοῦν πολὺ
[2, 13]	γὰρ κατὰ τὸν ἐκείνων λόγον.	Ὅλως	δὲ πρὸς τοὺς οὕτω λέγοντας
[2, 6]	φύσιν καὶ κατὰ φύσιν, οὐδ´	ὅλως	δυνατὸν καὶ ἀδύνατον· ἀνάγκη δ´,
[2, 12]	διὰ τοῦτο ἡ μὲν γῆ	ὅλως	οὐ κινεῖται, τὰ δ´ ἐγγὺς
[2, 2]	τῆς κινήσεως. Τὰ μὲν γὰρ	ὅλως	οὐ κινεῖται, τὰ δὲ κινεῖται
[2, 13]	ἐστι μήτε φύσει μήτε βίᾳ,	ὅλως	οὐδὲν κινηθήσεται· περὶ γὰρ τούτων
[2, 3]	οἷόν τε μένειν μόριον, οὔθ´	ὅλως	οὔτ´ ἐπὶ τοῦ μέσου. Καὶ
[2, 13]	χώραν πῦρ· ὥσπερ τὸ μέσον	ἁπλῶς	λεγόμενον, καὶ τὸ τοῦ μεγέθους
[2, 6]	πέρας οὔτε μέσον ἐστὶν αὐτῆς	ἁπλῶς·	τῷ τε γὰρ χρόνῳ ἀΐδιος
[2, 8]	ἄστρων ἕκαστον τῶν ἐν τούτοις	οὐθαμῶς	εὔλογον· εἴτε γὰρ ἐξ ἀνάγκης
[2, 12]	ἀπέχοντας τῶν περὶ αὐτὰ συμβαινόντων·	ὅμως	δ´ ἐκ τῶν τοιούτων θεωροῦσιν
[2, 3]	περὶ πάμπαν ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν.	Ὅμως	δὲ λέγωμεν. Ἡ δ´ αἰτία
[2, 2]	καὶ γὰρ εἰ μηδέποτ´ ἤρξατο,	ὅμως	ἔχειν ἀναγκαῖον ἀρχήν, ὅθεν ἂν
[2, 13]	σημείων τῶν ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´	ὅμως	οἰσθήσεται ἀπὸ τοῦ μέσου, ὥσπερ
[2, 13]	πολλάκις κάτω τοῦ χαλκοῦ γινόμενον	ὅμως	οὐ φέρεται κάτω, πεφυκὸς φέρεσθαι,
[2, 10]	περὶ ἀστρολογίαν θεωρείσθω· λέγεται γὰρ	ἱκανῶς.	Συμβαίνει δὲ κατὰ λόγον γίγνεσθαι
[2, 1]	θεὸν μόνως ἂν ἔχοιμεν οὕτως	ὁμολογουμένως	ἀποφαίνεσθαι συμφώνους λόγους. Ἀλλὰ τῶν
[2, 5]	πῶς ἔχων τῷ πιστεύειν, πότερον	ἀνθρωπίνως	ἢ καρτερώτερον. Τὰς μὲν οὖν
[2, 1]	μαντείᾳ τῇ περὶ τὸν θεὸν	μόνως	ἂν ἔχοιμεν οὕτως ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι
[2, 8]	καὶ ἐνδεδεμένα τοῖς κύκλοις φέρεσθαι·	μόνως	γὰρ οὕτως οὐθὲν ἄλογον συμβαίνει·
[2, 13]	οὐκ ἔχοντα μεταστῆναι τόπον ἱκανὸν	ἀθρόως	(τῷ) κάτωθεν ἠρεμεῖν, ὥσπερ τὸ
[2, 14]	χαλεπὸν μικρὸν ἐπιτείναντας, καὶ διελόντας	πῶς	ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι πρὸς
[2, 13]	κοῦφον, ἃ τίνι διώριστο καὶ	πῶς	ἐπεφύκει φέρεσθαι ἢ ποῦ; ἀπείρου
[2, 10]	πρότερα τὰ δ´ ὕστερα, καὶ	πῶς	ἔχει πρὸς ἄλληλα τοῖς ἀποστήμασιν,
[2, 5]	λέγειν τίς ἐστιν, ἔτι δὲ	πῶς	ἔχων τῷ πιστεύειν, πότερον ἀνθρωπίνως
[2, 13]	κουφότερον, καὶ γῆς ὕδωρ· ὥστε	πῶς	οἷόν τε τὸ κουφότερον κατωτέρω
[2, 13]	ἀλυποτέρας διανοίας τὸ μὴ θαυμάζειν	πῶς	ποτε μικρὸν μὲν μόριον τῆς
[2, 2]	εἶναι τὸ σχῆμα τοῦ παντός,	ὅπως	ἔσται τούτου τὸ μὲν δεξιὸν
[2, 2]	φύσεως οἰκεῖα τῆς ἐκείνων εἶναι·	φανερῶς	γὰρ ἔν γε τοῖς ζῴοις
[2, 2]	ὡς ἐκεῖνοι λέγουσιν, ἢ μᾶλλον	ἑτέρως,	εἴπερ δεῖ προσάπτειν τῷ τοῦ
[2, 13]	περὶ τῆς τριχὸς λόγος τῆς	ἰσχυρῶς	μὲν ὁμοίως δὲ πάντῃ τεινομένης,
[2, 12]	φυτῶν μικρά τις καὶ μία	ἴσως·	ἢ γὰρ ἕν τί ἐστιν
[2, 6]	γῆρας καὶ φθίσις. Ὅλη γὰρ	ἴσως	ἡ σύστασις τῶν ζῴων ἐκ
[2, 8]	διὰ τὴν ἀσθένειαν. Ὅπερ αἴτιον	ἴσως	καὶ τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι τοὺς
[2, 5]	εἶναι ἢ εἶναι αὐτοῦ ἀρχήν.	Ἴσως	μὲν οὖν τὸ περὶ ἐνίων
[2, 6]	οἷ ἢ ἀνὰ μέσον, οἷον	ἴσως	τοῖς μὲν κατὰ φύσιν οἷ
[2, 13]	καὶ πρὸς τοὺς ἀνέμους ἔχει	δυσκινήτως	διὰ τὴν ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ
[2, 12]	δ´ ἀπορίαιν οὔσαιν, περὶ ὧν	εἰκότως	ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον λέγειν
[2, 13]	ἀντερείσαντος. Ὥστε τὸ μὲν ἀπορεῖν	εἰκότως	ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν· τὸ δὲ
[2, 9]	ψόφων, κομψῶς μὲν εἴρηται καὶ	περιττῶς	ὑπὸ τῶν εἰπόντων, οὐ μὴν
[2, 3]	κατὰ γὰρ τὴν τοῦ ὅλου	ὡσαύτως	ἀναγκαῖον ἔχειν τὰ στοιχεῖα τῶν
[2, 4]	εἴη τῶν σχημάτων ὁ κύκλος.	Ὡσαύτως	δὲ καὶ ἡ σφαῖρα τῶν
[2, 4]	γὰρ τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς σφαιροειδές.	Ὡσαύτως	δὲ καὶ τὰ πρὸς τὸ
[2, 13]	τὴν αἰτίαν· διὸ καὶ Ἐμπεδοκλῆς	οὕτως	ἐπέπληξεν, εἰπὼν ὡς εἴ περ
[2, 8]	εἴτε ἀπὸ ταὐτομάτου συνέπεσεν, οὐδ´	οὕτως	εὔλογον ὥστ´ ἐν ἅπασιν ἅμα
[2, 9]	ὑπὸ τῶν εἰπόντων, οὐ μὴν	οὕτως	ἔχει τἀληθές. Δοκεῖ γάρ τισιν
[2, 2]	δ´ ἔμπροσθεν ἐφ´ ὅ, κἂν	οὕτως	ἔχοι τινὰ δύναμιν ἀρχῆς τὸ
[2, 4]	ὁ κύκλος ἐν τοῖς ἐπιπέδοις,	οὕτως	ἡ σφαῖρα ἐν τοῖς στερεοῖς.
[2, 8]	θᾶττον φέρεται τὴν οἰκείαν φοράν,	οὕτως	καὶ ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις· μεῖζον
[2, 1]	καὶ γεννώντων αὐτόν· εἰ γὰρ	οὕτως	μὲν ἔχειν ἐνδέχεται, καθ´ ὃν
[2, 1]	τὸν θεὸν μόνως ἂν ἔχοιμεν	οὕτως	ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους λόγους. Ἀλλὰ
[2, 6]	χρόνος κατὰ τὸ μὴ ὑπερβάλλειν,	οὕτως	οὐδὲ κινηθῆναι τὸν οὐρανὸν (ἐν
[2, 8]	τοῖς κύκλοις φέρεσθαι· μόνως γὰρ	οὕτως	οὐθὲν ἄλογον συμβαίνει· τό τε
[2, 1]	μόνον αὐτοῦ περὶ τῆς ἀϊδιότητος	οὕτως	ὑπολαβεῖν ἐμμελέστερον, ἀλλὰ καὶ τῇ
[2, 13]	ζῴου καὶ τοῦ σώματος μέσον,	οὕτως	ὑποληπτέον μᾶλλον καὶ περὶ τὸν
[2, 4]	καὶ ὅτι κατ´ ἀκρίβειαν ἔντορνος	οὕτως	ὥστε μηθὲν μήτε χειρόκμητον ἔχειν
[2, 7]	βελῶν· ταῦτα γὰρ αὐτὰ ἐκπυροῦται	οὕτως	ὥστε τήκεσθαι τὰς μολυβδίδας, καὶ
[2, 7]	θερμότης ἀπ´ αὐτῶν καὶ τὸ	φῶς	γίνεται παρεκτριβομένου τοῦ ἀέρος ὑπὸ
[2, 2]	τοῦ δεξιοῦ κατὰ γένεσιν, ἐπειδὴ	πολλαχῶς	λέγεται τὸ πρότερον. Πρὸς δὲ
[2, 1]	πρώτου σώματος ἄλλως καὶ κινεῖ	συνεχῶς,	ἄσχολον εἶναι καὶ πάσης ἀπηλλαγμένην
[2, 5]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Ἐπεὶ δ´ ἔστι	διχῶς	ἐπὶ τοῦ κύκλου κινηθῆναι, οἷον
[2, 9]	ὡς συμφώνων γινομένων τῶν ψόφων,	κομψῶς	μὲν εἴρηται καὶ περιττῶς ὑπὸ
[2, 13]	ἀνάγκης μένειν. Τοῦτο δὲ λέγεται	κομψῶς	μέν, οὐκ ἀληθῶς δέ· κατὰ