Livre, chapitre
[2, 14]	τὸ ἔλαττον βάρος. Ὃ γὰρ	ἄν	τις ἀπορήσειε, τὴν αὐτὴν ἔχει
[2, 14]	ἐπὶ τοῦ κέντρου· διαπορήσειε δ´	ἄν	τις, ἐπεὶ ταὐτὸν ἀμφοτέρων ἐστὶ
[2, 11]	τῶν ἄστρων ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´	ἄν	τις εὐλόγως ὑπολάβοι. Ἐπεὶ γὰρ
[2, 2]	ὄπισθεν. Διὸ καὶ τῶν Πυθαγορείων	ἄν	τις θαυμάσειεν ὅτι δύο μόνας
[2, 12]	Τοῦτό τε δὴ δικαίως ἀπορήσειεν	ἄν	τις, καὶ διὰ τίνα ποτ´
[2, 4]	αὐτὸν ἀνάγκη εἶναι. Λάβοι δ´	ἄν	τις καὶ ἐκ τῶν περὶ
[2, 13]	εἶναι δοκεῖν τῆς ἀπορίας, θαυμάσειεν	ἄν	τις. Οἱ μὲν γὰρ διὰ
[2, 12]	ἰδίας κινήσεις, δι´ ἓν μὲν	ἄν	τις πρῶτον εὐλόγως οἰηθείη τοῦθ´
[2, 12]	ἕν τί ἐστιν οὗ τύχοι	ἄν,	ὥσπερ καὶ ἄνθρωπος, ἢ καὶ
[2, 6]	καὶ οὐθὲν αὐτοῖς ἐναντίον) οὐδ´	ἂν	ἀδυναμία εἴη, ὥστ´ οὐδ´ ἄνεσις
[2, 14]	κατὰ τὴν αἴσθησιν· οὔτε γὰρ	ἂν	αἱ τῆς σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας
[2, 3]	κύκλῳ κινεῖται· οὐ γὰρ ἂν	ἦν	ἀΐδιος ἡ κίνησις· οὐθὲν γὰρ
[2, 1]	γὰρ τὸ τοιοῦτον ἐπίπονον, ὅσῳπερ	ἂν	ἀϊδιώτερον ᾖ, καὶ διαθέσεως τῆς
[2, 6]	ἀκμὴ αὐτοῦ τῆς φορᾶς, οὐδ´	ἂν	ἀνωμαλία εἴη· ἡ γὰρ ἀνωμαλία
[2, 12]	δυσὶ ῥᾴδιον ἐπιτυχεῖν, ὅσῳ δ´	ἂν	διὰ πλειόνων, χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ
[2, 5]	καὶ τὸ παριέναι μηθὲν τάχ´	ἂν	δόξειεν εἶναι σημεῖον ἢ πολλῆς
[2, 12]	τῶν τοιούτων θεωροῦσιν οὐδὲν ἄλογον	ἂν	δόξειεν εἶναι τὸ νῦν ἀπορούμενον.
[2, 12]	τὰ μεταξὺ πλείστας. Εὔλογον γὰρ	ἂν	δόξειεν εἶναι τοῦ πρώτου σώματος
[2, 8]	πρὸς κίνησιν. Διὸ καὶ εὐλόγως	ἂν	δόξειεν ὅ τε (ὅλος οὐρανὸς
[2, 12]	μή, ἀεὶ ἄμεινόν ἐστιν ὅσῳ	ἂν	ἐγγύτερον ᾖ τοῦ ἀρίστου. Καὶ
[2, 6]	ἔστιν ἀνώμαλα, φανερόν· ἤδη γὰρ	ἂν	ἐγεγόνει διάστασις τῶν ἄστρων ἐν
[2, 8]	γε τῆς γῆς· οὐ γὰρ	ἂν	ἐγίγνετο τὰ φαινόμενα. Τὴν δὲ
[2, 11]	ὄψιν ὅτι σφαιροειδής· οὐ γὰρ	ἂν	ἐγίνετο αὐξανομένη καὶ φθίνουσα τὰ
[2, 14]	δὲ νοῆσαι τὸ λεγόμενον ὥσπερ	ἂν	εἰ γιγνομένης τὸν τρόπον ὃν
[2, 2]	ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ νοεῖν ὥσπερ	ἂν	εἴ τις, ἐν οἷς ἔχει
[2, 6]	εἰ οὖν τοῦτ´ ἀληθές, οὐκ	ἂν	εἴη ἀεὶ ἐπίτασις τῆς φορᾶς
[2, 5]	ἔχει ὡς ἐνδέχεται βέλτιστα, αὕτη	ἂν	εἴη αἰτία καὶ τοῦ εἰρημένου·
[2, 2]	ἀνατολαὶ τῶν ἄστρων, ὥστε τοῦτ´	ἂν	εἴη δεξιόν, οὗ δ´ αἱ
[2, 4]	κύκλου οὐδέποτε, φανερὸν ὅτι τέλειος	ἂν	εἴη ἡ περιέχουσα τὸν κύκλον·
[2, 6]	πάλιν ἀνιένται δυνατόν· ἄπειρος γὰρ	ἂν	εἴη καὶ ἀόριστος ἡ κίνησις,
[2, 6]	δὲ τῶν καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον	ἂν	εἴη λέγειν, ἐκ τίνων τε
[2, 14]	μὴ ὑπὸ κρείττονος ἰσχύος, ἀναγκαῖον	ἂν	εἴη μένειν αὐτὴν ἐπὶ τοῦ
[2, 4]	τῆς ἐπάνω σφαίρας. Ὥστε σφαιροειδὴς	ἂν	εἴη πᾶσα· πάντα γὰρ ἅπτεται
[2, 4]	ἡ ταχίστη, δῆλον ὅτι ταχίστη	ἂν	εἴη πασῶν τῶν κινήσεων ἡ
[2, 14]	γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς γῆς	ἂν	εἴη περιφέρεια τοῦ σχήματος αἰτία
[2, 11]	τοιοῦτον, δῆλον ὅτι καὶ τἆλλα	ἂν	εἴη σφαιροειδῆ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' Δυοῖν
[2, 2]	τοῦ προτέρου ἀρχὴ προτέρα, πρότερον	ἂν	εἴη τὸ ἄνω τοῦ δεξιοῦ
[2, 4]	ἐν τῇ ἐσχάτῃ περιφορᾷ, σφαιροειδὲς	ἂν	εἴη τὸ τὴν κύκλῳ περιφερόμενον
[2, 11]	κίνησιν. Ὥστε δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ	ἂν	εἴη τὸν ὄγκον. Ἔτι δ´
[2, 5]	ἐστι καὶ οὐκ ἀνώμαλος, ἐφεξῆς	ἂν	εἴη τῶν εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω
[2, 4]	τὸ ἁπλοῦν τῶν συνθέτων, πρῶτον	ἂν	εἴη τῶν ἐπιπέδων σχημάτων ὁ
[2, 4]	ἀτελοῦς, καὶ διὰ ταῦτα πρότερον	ἂν	εἴη τῶν σχημάτων ὁ κύκλος.
[2, 14]	αἱ τῆς σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας	ἂν	εἶχον τὰς ἀποτομάς· νῦν γὰρ
[2, 8]	μὴ προϊέναι δι´ αὑτῶν, εὐλόγως	ἂν	ἑκάτερον εἴη σφαιροειδές· οὕτω γὰρ
[2, 14]	καὶ συγχωρεῖν ἕτερον ἑτέρῳ, ἕως	ἂν	ἔλθῃ ἐπὶ τὸ μέσον. Δεῖ
[2, 8]	οὐδετέραν φαίνεται. Δινούμενα μὲν γὰρ	ἂν	ἔμενεν ἐν ταὐτῷ καὶ οὐ
[2, 9]	οὐ φαίνεται τοῦτο συμβαῖνον, οὔτ´	ἂν	ἔμψυχον οὔτε βίαιον φέροιτο φορὰν
[2, 9]	ποταμῷ. Καίτοι τοὺς αὐτοὺς λόγους	ἂν	ἐξείη λέγειν, ὡς ἄτοπον εἰ
[2, 12]	οὐδ´ ὁποσαοῦν πονοῦντι τοῦτό γ´	ἂν	ἔτι ὑπάρξαι τἀγαθόν, ἀλλ´ ἕτερόν
[2, 1]	γενέσθαι λέγουσιν οὐκ ἐνδέχεται, μεγάλην	ἂν	ἔχοι καὶ τοῦτο ῥοπὴν (εἰς
[2, 8]	δὲ βραδύτερον (οὕτω δ´ οὐκ	ἂν	ἔχοιεν οἰκείαν κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´
[2, 1]	τῇ περὶ τὸν θεὸν μόνως	ἂν	ἔχοιμεν οὕτως ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους
[2, 13]	κίνησίς τις κατὰ φύσιν, οὐκ	ἂν	ἡ βίαιος εἴη φορὰ μόνον
[2, 3]	ἐπὶ τοῦ μέσου. Καὶ γὰρ	ἂν	ἡ κατὰ φύσιν κίνησις ἦν
[2, 12]	πρὸς τὰς ἄλλας, εἴη δ´	ἂν	ἥδε συμβαίνουσα κατὰ λόγον· ἡ
[2, 3]	δὲ κύκλῳ κινεῖται· οὐ γὰρ	ἂν	ἦν ἀΐδιος ἡ κίνησις· οὐθὲν
[2, 9]	τρόπον ἐχούσης τῆς κινήσεως οὐθὲν	ἂν	ἦν τῶν περὶ τὸν δεῦρο
[2, 13]	ἐστι, διὰ τοῦτο μὲν οὐκ	ἂν	ἠρεμοῖ. Καίτοι τῆς μονῆς οὐ
[2, 2]	ὅμως ἔχειν ἀναγκαῖον ἀρχήν, ὅθεν	ἂν	ἤρξατο, εἰ ἤρχετο κινούμενον, κἂν
[2, 11]	διὰ τῶν ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ	ἂν	ἦσαν αἱ τοῦ ἡλίου ἐκλείψεις
[2, 4]	Ὥστε περιρρεύσεται τὸ ὕδωρ, ἕως	ἂν	ἰσασθῇ. Ἴση δὲ ταῖς ἐκ
[2, 13]	καὶ πειρώμενοι συγκοσμεῖν. Πολλοῖς δ´	ἂν	καὶ ἑτέροις συνδόξειε μὴ δεῖν
[2, 8]	τῶν σχημάτων χρησιμώτατον (οὕτω γὰρ	ἂν	καὶ τάχιστα κινοῖτο καὶ μάλιστα
[2, 8]	φαίνεται κινούμενα, δῆλον ὅτι οὐκ	ἂν	κινοῖτο δι´ αὑτῶν. Πρὸς δὲ
[2, 8]	ἄστρα δι´ αὑτῶν, τὴν ἑτέραν	ἂν	κινοῖτο τούτων· ἀλλ´ οὐδετέραν φαίνεται.
[2, 14]	δεῖ κρατεῖν τὸ πλέον ἕως	ἂν	λάβῃ τῷ αὑτοῦ μέσῳ τὸ
[2, 13]	μικρὸν μὲν μόριον τῆς γῆς,	ἂν	μετεωρισθὲν ἀφεθῇ, φέρεται καὶ μένειν
[2, 13]	μέσου, ὥσπερ καὶ φαίνεται φερόμενον,	ἂν	μή τι κωλύῃ, πρὸς τὸ
[2, 13]	κωλύει τὴν ἄνω φοράν, οὐδ´	ἂν	ὁ ὑπὸ τῇ γῇ κωλύοι
[2, 12]	ἀπορίαιν οὔσαιν, περὶ ὧν εἰκότως	ἂν	ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον λέγειν τὸ
[2, 13]	ἐν αὑτῷ ζητεῖ μέχρι περ	ἂν	οὗ μηκέτι ἔχῃ ἀντιλέγειν αὐτὸς
[2, 12]	σῶμά τι τυγχάνει ὄν. Ἐκείνης	ἂν	οὖν κοινὸν εἴη τὸ ἔργον·
[2, 14]	σφαίρας οὐ μεγάλης· οὐ γὰρ	ἂν	οὕτω ταχὺ ἐπίδηλον ἐποίει μεθισταμένοις
[2, 2]	κινούμενον, κἂν εἰ σταίη, κινηθείη	ἂν	πάλιν. Λέγω δὲ μῆκος μὲν
[2, 14]	ἀναγκαῖον μέχρι τούτου φέρεσθαι ἕως	ἂν	πανταχόθεν ὁμοίως λάβῃ τὸ μέσον,
[2, 13]	λόγον ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ τι	ἂν	τεθῇ ἐπὶ τοῦ μέσου, μένειν,
[2, 4]	τὰ ἐπίπεδα διαίρεσις οὐχ ὡς	ἂν	τέμνων τις εἰς τὰ μέρη
[2, 6]	οὐ μεταβάλλει σῶμα ὄν, οὐδ´	ἂν	τὸ κινοῦν μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν.
[2, 14]	τῆς γῆς ἐστιν· καὶ γὰρ	ἂν	τῶν μορίων ἕκαστον ταύτην εἶχε
[2, 9]	ἐχούσης τῆς κινήσεως οὐθὲν ἂν	ἦν	τῶν περὶ τὸν δεῦρο τόπον
[2, 8]	ἔχοιεν οἰκείαν κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´	ἂν	ὑπὸ τῶν κύκλων) εἴτε ἀπὸ
[2, 13]	εἴ τις ἀφείη μετεωρίσας, οὐκ	ἂν	φέροιτο. Νῦν δ´ ἠρεμεῖ τοσοῦτον
[2, 14]	τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ μὴ	μέγαν	πρὸς τὸ τῶν ἄλλων ἄστρων
[2, 2]	δὲ τούτοις οὐδεμίαν ὁρῶμεν διαφοράν·	ἐὰν	γὰρ ἀνάπαλιν στραφῇ, τὰ ἐναντία
[2, 4]	τὴν δυάδα, ἐπειδὴ ὀρθαὶ δύο.	Ἐὰν	δὲ τὸ ἓν κατὰ τὸ
[2, 3]	ἀνάγκη καὶ θάτερον εἶναι φύσει,	ἐάν	περ ᾖ ἐναντίον, καὶ εἶναί
[2, 14]	τινες γενέσθαι. Πλὴν ἐκεῖνοι μὲν	βίαν	αἰτιῶνται τῆς κάτω φορᾶς· βέλτιον
[2, 10]	τοῖς ἀποστήμασιν, ἐκ τῶν περὶ	ἀστρολογίαν	θεωρείσθω· λέγεται γὰρ ἱκανῶς. Συμβαίνει
[2, 14]	τῶν μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ τὴν	ἀστρολογίαν·	τὰ γὰρ φαινόμενα συμβαίνει μεταβαλλόντων
[2, 4]	ἐκ τούτων, καὶ ὅτι κατ´	ἀκρίβειαν	ἔντορνος οὕτως ὥστε μηθὲν μήτε
[2, 4]	οὕτω δυνατὸν ὁμαλότητα δέξασθαι καὶ	ἀκρίβειαν	ὡς ἡ τοῦ πέριξ σώματος
[2, 9]	ὥστε καθάπερ τοῖς χαλκοτύποις διὰ	συνήθειαν	οὐθὲν δοκεῖ διαφέρειν, καὶ τοῖς
[2, 13]	δύνων καὶ ἀνατέλλων ὁ ἥλιος	εὐθεῖαν	ἀλλ´ οὐ περιφερῆ τὴν ἀπόκρυψιν
[2, 8]	(οὕτω δ´ οὐκ ἂν ἔχοιεν	οἰκείαν	κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´ ἂν ὑπὸ
[2, 8]	μεῖζον σῶμα θᾶττον φέρεται τὴν	οἰκείαν	φοράν, οὕτως καὶ ἐν τοῖς
[2, 8]	ἀποτεινομένη μακρὰν ἑλίσσεται διὰ τὴν	ἀσθένειαν.	Ὅπερ αἴτιον ἴσως καὶ τοῦ
[2, 8]	τὴν αὑτοῦ φοράν, διεληλυθότα τὴν	περιφέρειαν.	Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον τὸ
[2, 13]	οὐδὲ νῦν ποιεῖν ἐπίδηλον τὴν	ἡμίσειαν	ἀπεχόντων τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι δὲ
[2, 8]	διὰ τὸ μῆκος, ἀποτεινομένη πόρρω	λίαν.	Ὁ δὲ τρόμος αὐτῆς ποιεῖ
[2, 14]	εἶναι τὴν θάλατταν μίαν, μὴ	λίαν	ὑπολαμβάνειν ἄπιστα δοκεῖν· λέγουσι δὲ
[2, 6]	ὑπό τινος κινεῖται, ἀνάγκη τὴν	ἀνωμαλίαν	γίγνεσθαι τῆς κινήσεως ἢ διὰ
[2, 13]	φασιν, ἐναντίως οἱ περὶ τὴν	Ἰταλίαν,	καλούμενοι δὲ Πυθαγόρειοι λέγουσιν· ἐπὶ
[2, 3]	καὶ ἄλλην εἶναι φοράν, ἢ	μίαν	ἢ πλείους· κατὰ γὰρ τὴν
[2, 4]	οὐκ ἔχουσαν πλείους ἐπιφανείας ἢ	μίαν·	ἡ γὰρ εἰς τὰ ἐπίπεδα
[2, 12]	δόξειεν εἶναι τοῦ πρώτου σώματος	μίαν	κινουμένου φορὰν τὸ πλησιαίτατον ἐλαχίστας
[2, 14]	τὸν τρόπον εἶναι τὴν θάλατταν	μίαν,	μὴ λίαν ὑπολαμβάνειν ἄπιστα δοκεῖν·
[2, 12]	ὅτι κατὰ μὲν τὴν πρώτην	μίαν	οὖσαν φορὰν πολὺ πλῆθος συνέστηκεν
[2, 6]	γὰρ ἄνεσις ἑκάστου γίνεται δι´	ἀδυναμίαν,	ἡ δ´ ἀδυναμία παρὰ φύσιν·
[2, 2]	ἔμπροσθεν) Ἐν αὐτοῖς δὲ τούτοις	οὐδεμίαν	ὁρῶμεν διαφοράν· ἐὰν γὰρ ἀνάπαλιν
[2, 1]	πέρας καὶ παῦλαν, αὐτὴ μὲν	οὐδεμίαν	οὔτ´ ἀρχὴν ἔχουσα οὔτε τελευτήν,
[2, 13]	προστιθέασι, καὶ φασὶ διὰ τὴν	ἠρεμίαν	ἀναγκαῖον τὸ σχῆμα τοῦτ´ ἔχειν
[2, 12]	αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι νομίζοντας τὴν	προθυμίαν	μᾶλλον ἢ θράσους, εἴ τις
[2, 9]	καὶ τὸ φάναι γίνεσθαι φερομένων	ἁρμονίαν,	ὡς συμφώνων γινομένων τῶν ψόφων,
[2, 9]	ποιῆσαν τοὺς Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι	συμφωνίαν	τῶν φερομένων ἡμῖν ἐστι τεκμήριον.
[2, 12]	πειρατέον λέγειν τὸ φαινόμενον, αἰδοῦς	ἀξίαν	εἶναι νομίζοντας τὴν προθυμίαν μᾶλλον
[2, 1]	τὴν τοιαύτην ζωὴν ἄλυπον καὶ	μακαρίαν·	ἀνάγκη γὰρ καὶ τὴν κίνησιν
[2, 14]	γὰρ γιγνομένης μεταστάσεως ἡμῖν πρὸς	μεσημβρίαν	καὶ ἄρκτον ἐπιδήλως ἕτερος γίγνεται
[2, 14]	φαίνεσθαι πρὸς ἄρκτον τε καὶ	μεσημβρίαν	μεταβαίνουσιν· ἔνιοι γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ
[2, 1]	Ἄτλαντός τινος αὐτῷ προσδεῖσθαι τὴν	σωτηρίαν·	ἐοίκασι γὰρ καὶ τοῦτον οἱ
[2, 5]	γὰρ ἡ αἰτία λύει τὴν	ἀπορίαν.	Εἰ γὰρ ἔχει ὡς ἐνδέχεται
[2, 13]	μέγεθος μᾶλλον· διὰ γὰρ τὴν	στενοχωρίαν	οὐκ ἔχων τὴν πάροδον ὁ
[2, 13]	Διὰ μὲν οὖν ταύτην τὴν	φαντασίαν	οὐδὲν αὐτοὺς ἀπιστεῖν δεῖ μὴ
[2, 12]	ποῖ´ ἄττα κατά τε τὴν	οὐσίαν	ἐστὶ καὶ κατὰ τὸ σχῆμα,
[2, 9]	περὶ οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι τὴν	αἰτίαν,	ἀλλὰ καὶ τὸ μηδὲν πάσχειν
[2, 13]	μὴ πράγματ´ ἔχωσι ζητοῦντες τὴν	αἰτίαν·	διὸ καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως ἐπέπληξεν,
[2, 12]	τις, καὶ διὰ τίνα ποτ´	αἰτίαν	ἐν μὲν τῇ πρώτῃ φορᾷ
[2, 5]	κύκλῳ φορά, διὰ τίνα ποτ´	αἰτίαν	ἐπὶ θάτερα φέρεται, ἀλλ´ οὐκ
[2, 13]	ὅτι δὲ μένει, ζητοῦσι τὴν	αἰτίαν,	καὶ λέγουσιν οἱ μὲν τοῦτον
[2, 13]	πεφυκὸς φέρεσθαι, διὰ τὴν αὐτὴν	αἰτίαν.	Καίτοι μήτε τῆς δίνης κωλυούσης
[2, 13]	πῦρ ἄνω φέρεται διὰ τίν´	αἰτίαν;	Οὐ γὰρ διά γε τὴν
[2, 13]	Διὰ μὲν οὖν ταύτην τὴν	αἰτίαν	οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι περὶ
[2, 12]	ἥκιστα θαυμαστόν, διὰ τίνα ποτ´	αἰτίαν	οὐκ ἀεὶ τὰ πλεῖον ἀπέχοντα
[2, 13]	μέσον· νῦν δὲ διὰ τίν´	αἰτίαν	πάντα τὰ βάρος ἔχοντα φέρεται
[2, 13]	τὴν δίνησιν· ταύτην γὰρ τὴν	αἰτίαν	πάντες λέγουσιν ἐκ τῶν ἐν
[2, 3]	τοσοῦτόν ἐστι δῆλον, διὰ τίνα	αἰτίαν	πλείω τὰ ἐγκύκλιά ἐστι σώματα,
[2, 13]	αὐτῶν μὴ ζητεῖν, διὰ τίν´	αἰτίαν	τὸ μὲν ἄνω φέρεται, τὸ
[2, 5]	ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ τὴν	αἰτίαν	τοῦ λέγειν τίς ἐστιν, ἔτι
[2, 13]	καὶ ἡμέραν ποιεῖν. Ἔτι δ´	ἐναντίαν	ἄλλην ταύτῃ κατασκευάζουσι γῆν, ἣν
[2, 9]	μὴ διάδηλον εἶναι πρὸς τὴν	ἐναντίαν	σιγήν· πρὸς ἄλληλα γὰρ φωνῆς
[2, 4]	αὐτὸ τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι· ὥστε	κἂν	διὰ τοῦτο φανερὸν εἴη ὅτι
[2, 14]	τὸν αὐτὸν τρόπον ἔχειν ὅνπερ	κἂν	εἰ γιγνομένη τὸ πρῶτον ἐγένετο.
[2, 13]	ἡμῖν ἐπὶ τοῦ κέντρου, ὥσπερ	κἂν	εἰ ἐπὶ τοῦ μέσου ἦν
[2, 2]	ἂν ἤρξατο, εἰ ἤρχετο κινούμενον,	κἂν	εἰ σταίη, κινηθείη ἂν πάλιν.
[2, 4]	παράλλαξιν τῶν γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ	κἂν	εἴ τι ἄλλο σχῆμα γένοιτο
[2, 13]	ἠρεμεῖ τοσοῦτον βάρος. Ἀλλὰ μὴν	κἂν	εἴ τις τῶν φερομένων μορίων
[2, 14]	στάθμην πάλιν φέρεται εἰς ταὐτό,	κἂν	εἰς ἄπειρον ἡ δύναμις ἐκριπτῇ.
[2, 13]	τῶν σωμάτων ἐστίν. Ὥσπερ δὲ	κἂν	ἐκ μεγάλου συνέλθοι πυκνούμενον εἰς
[2, 13]	αὐτοῖς. Ἔτι δὲ πρὸς Ἐμπεδοκλέα	κἂν	ἐκεῖνό τις εἴπειεν. Ὅτε γὰρ
[2, 13]	πυκνούμενον εἰς ἐλάττω τόπον, οὕτω	κἂν	ἐξ ἐλάττονος εἰς μείζω μανότερον
[2, 13]	εἰς μείζω μανότερον γιγνόμενον· ὥστε	κἂν	ἡ γῆ τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 8]	φερόμενον θᾶττον ἔσται, δῆλον ὅτι	κἂν	μετατεθῇ τὰ ἄστρα εἰς τοὺς
[2, 2]	τὸ δ´ ἔμπροσθεν ἐφ´ ὅ,	κἂν	οὕτως ἔχοι τινὰ δύναμιν ἀρχῆς
[2, 13]	γῆς. Ὥστε τοῦτο μὲν ὑπάρξει,	κἂν	σφαιροειδὴς μὲν ᾖ, τηλικαύτη δὲ
[2, 12]	καὶ ἀποκρυφέντα μὲν κατὰ τὸ	μέλαν	αὐτῆς, ἐξελθόντα δὲ κατὰ τὸ
[2, 1]	καὶ τὰς ἐχούσας πέρας καὶ	παῦλαν,	αὐτὴ μὲν οὐδεμίαν οὔτ´ ἀρχὴν
[2, 1]	ἀρχῆς, τῶν δὲ δεχομένη τὴν	παῦλαν.	Τὸν δ´ οὐρανὸν καὶ τὸν
[2, 1]	οἱ μὲν ἀρχαῖοι τοῖς θεοῖς	ἀπένειμαν	ὡς ὄντα μόνον ἀθάνατον· ὁ
[2, 5]	μὴν δίκαιόν γε πᾶσιν ὁμοίως	ἐπιτιμᾶν,	ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ τὴν αἰτίαν
[2, 2]	τὰς κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον αὐτοῖς	ἐπιτιμᾶν,	καὶ διότι ταύτας ἐν ἅπασιν
[2, 12]	τὸ δὲ καὶ ἄλλο τι	πρᾶξαν	τοῦ δραμεῖν ἕνεκα, ὥστε πλείους
[2, 13]	οὐ τὴν αὐτὴν ἅπαντες ἔχουσι	δόξαν,	ἀλλὰ τῶν πλείστων ἐπὶ τοῦ
[2, 13]	γῆς ταύτην ἔχουσί τινες τὴν	δόξαν,	ὁμοίως δὲ καὶ περὶ μονῆς
[2, 1]	κωλύουσα φέρεσθαι πεφυκότα αὐτὸν ἄλλως·	πᾶν	γὰρ τὸ τοιοῦτον ἐπίπονον, ὅσῳπερ
[2, 4]	καὶ ὑπόκειται κύκλῳ περιφέρεσθαι τὸ	πᾶν,	δέδεικται δ´ ὅτι τῆς ἐσχάτης
[2, 9]	ἀέρος πλήθει κεχυμένῳ κατὰ τὸ	πᾶν	εἴτε πυρός, ὥσπερ πάντες φασίν,
[2, 13]	αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι περὶ τὸ	πᾶν,	οὐδ´ εἰσάγειν φυλακὴν ἐπὶ τὸ
[2, 6]	καὶ ἐπίτασιν. Ἔτι δ´ ἐπεὶ	πᾶν	τὸ κινούμενον ὑπό τινος κινεῖται,
[2, 13]	ἀναγκαῖον μένειν ἐπὶ τοῦ μέσου	πᾶν	ᾧ μηθὲν μᾶλλον δεῦρο ἢ
[2, 4]	ἐν ἐπιπέδοις καὶ ἐν στερεοῖς.	Ἅπαν	δὴ σχῆμα ἐπίπεδον ἢ εὐθύγραμμόν
[2, 13]	γὰρ τοῦτον τὸν λόγον ἀναγκαῖον	ἅπαν	ὅ τι ἂν τεθῇ ἐπὶ
[2, 12]	τάξιν μὲν ἐχόντων, ἀψύχων δὲ	πάμπαν,	διανοούμεθα· δεῖ δ´ ὡς μετεχόντων
[2, 3]	τῷ τῶν συμβεβηκότων αὐτοῖς περὶ	πάμπαν	ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν. Ὅμως δὲ
[2, 8]	τῶν ἄστρων ὁ ἥλιος τοῦτο	δρᾶν	ἀνατέλλων καὶ δύνων, καὶ οὗτος
[2, 13]	τὸ μέσον νύκτα τε καὶ	ἡμέραν	ποιεῖν. Ἔτι δ´ ἐναντίαν ἄλλην
[2, 8]	τὰ ἄστρα δι´ αὑτῶν, τὴν	ἑτέραν	ἂν κινοῖτο τούτων· ἀλλ´ οὐδετέραν
[2, 8]	ἑτέραν ἂν κινοῖτο τούτων· ἀλλ´	οὐδετέραν	φαίνεται. Δινούμενα μὲν γὰρ ἂν
[2, 2]	καὶ τοῖς σχήμασιν, εἶτα περιθείη	σφαῖραν·	ἕξει μὲν γὰρ τὴν δύναμιν
[2, 7]	ὑπὸ τὴν τοῦ κυκλικοῦ σώματος	σφαῖραν	ὄντος ἀνάγκη φερομένης ἐκείνης ἐκθερμαίνεσθαι,
[2, 4]	τῶν στερεῶν οὐ διαιροῦσι τὴν	σφαῖραν	ὡς οὐκ ἔχουσαν πλείους ἐπιφανείας
[2, 1]	ἄνεσις, ἀλλ´ ἀναγκαῖον Ἰξίονός τινος	μοῖραν	κατέχειν αὐτὴν ἀΐδιον καὶ ἄτρυτον.
[2, 8]	ὄψεως· ἡ γὰρ ὄψις ἀποτεινομένη	μακρὰν	ἑλίσσεται διὰ τὴν ἀσθένειαν. Ὅπερ
[2, 5]	γε πᾶσιν ὁμοίως ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´	ὁρᾶν	δεῖ τὴν αἰτίαν τοῦ λέγειν
[2, 6]	ἀσώματον ὄν. Ὥστε καὶ τὴν	φορὰν	ἀδύνατον ἀνώμαλον εἶναι. Καὶ γὰρ
[2, 9]	μέγεθος φερομένων τῷ τάχει τοιαύτην	φορὰν	ἀδύνατον μὴ γίγνεσθαι ψόφον ἀμήχανόν
[2, 13]	γε ἀναγκαῖον εἶναί τινα αὐτῆς	φοράν.	Αὕτη οὖν πότερον ἄνω ἢ
[2, 8]	τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι τὴν αὑτοῦ	φοράν,	διεληλυθότα τὴν περιφέρειαν. Οὐκ ἔστι
[2, 7]	σώματος ἐν ᾧ τυγχάνει τὴν	φορὰν	ἔχον, ἐπειδὴ ἔφαμέν τι εἶναι
[2, 3]	γένεσιν, ἀναγκαῖον καὶ ἄλλην εἶναι	φοράν,	ἢ μίαν ἢ πλείους· κατὰ
[2, 8]	κύκλον εἶναι μείζω καὶ τὴν	φορὰν	θάττω τοῦ ἐν αὐτῷ ἄστρου·
[2, 4]	εἴη τὸ τὴν κύκλῳ περιφερόμενον	φοράν.	Καὶ τὸ συνεχὲς ἄρα ἐκείνῳ·
[2, 13]	ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς, τὴν τοῦ οὐρανοῦ	φορὰν	κύκλῳ περιθέουσαν καὶ θᾶττον φερομένην
[2, 13]	φερομένην ἢ τὴν τῆς γῆς	φορὰν	κωλύειν, καθάπερ τὸ ἐν τοῖς
[2, 14]	μορίων ἕκαστον ταύτην εἶχε τὴν	φοράν·	νῦν δ´ ἐπ´ εὐθείας πάντα
[2, 13]	ἀὴρ μὴ κωλύει τὴν ἄνω	φοράν,	οὐδ´ ἂν ὁ ὑπὸ τῇ
[2, 9]	ἂν ἔμψυχον οὔτε βίαιον φέροιτο	φορὰν	οὐθὲν αὐτῶν, ὥσπερ τὸ μέλλον
[2, 8]	σῶμα θᾶττον φέρεται τὴν οἰκείαν	φοράν,	οὕτως καὶ ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις·
[2, 12]	μὲν τὴν πρώτην μίαν οὖσαν	φορὰν	πολὺ πλῆθος συνέστηκεν ἄστρων, τῶν
[2, 14]	Ἔτι πάντα τὰ φερόμενα τὴν	φορὰν	τὴν ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται καὶ
[2, 12]	τοῦ πρώτου σώματος μίαν κινουμένου	φορὰν	τὸ πλησιαίτατον ἐλαχίστας κινεῖσθαι κινήσεις,
[2, 2]	μὲν ἄνω τὸν δὲ κάτω·	διαφορὰν	γὰρ ἐν τούτοις μόνοις ὁρῶμεν
[2, 2]	αὐτοῖς δὲ τούτοις οὐδεμίαν ὁρῶμεν	διαφοράν·	ἐὰν γὰρ ἀνάπαλιν στραφῇ, τὰ
[2, 2]	κυρίας οὔσας· οὐθὲν γὰρ ἐλάττω	διαφορὰν	ἔχει τὰ ἄνω πρὸς τὰ
[2, 2]	τὸ δεξιὸν πρὸς τὸ ἀριστερὸν	διαφορὰν	καὶ τοῖς σχήμασιν, εἶτα περιθείη
[2, 10]	τὴν μὲν ἐσχάτην τοῦ οὐρανοῦ	περιφορὰν	ἁπλῆν τ´ εἶναι (καὶ ταχίστην,
[2, 4]	εὐθέγραμμον οὐδέποτε τὴν αὐτὴν ἐφέξει	χώραν,	ἀλλ´ ὅπου πρότερον ἦν σῶμα,
[2, 13]	τῇ γῇ τὴν τοῦ μέσου	χώραν	ἀποδιδόναι, τὸ πιστὸν οὐκ ἐκ
[2, 6]	τῶν μερῶν ἔχει τὴν αὑτοῦ	χώραν.	Εἰ οὖν ἐν τοῖς πρώτοις
[2, 13]	οἴονται προσήκειν τὴν τιμιωτάτην ὑπάρχειν	χώραν,	εἶναι δὲ πῦρ μὲν γῆς
[2, 4]	διὰ τὸ μὴ τὴν αὐτὴν	χώραν	κατέχειν τὸ ὅλον. Ἔτι δ´
[2, 13]	ὀνομάζουσι τὸ ταύτην ἔχον τὴν	χώραν	πῦρ· ὥσπερ τὸ μέσον ἁπλῶς
[2, 13]	καὶ τὸ πλεῖον ἀεὶ θᾶττον,	πᾶσαν	δὲ τὴν γῆν εἴ τις
[2, 12]	τῶν ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν τὴν	πᾶσαν	τάξιν, τῶν δ´ ἄλλων ἓν
[2, 6]	εἴη καὶ ἀόριστος ἡ κίνησις,	ἅπασαν	δέ φαμεν ἔκ τινος εἴς
[2, 11]	τῶν ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ ἂν	ἦσαν	αἱ τοῦ ἡλίου ἐκλείψεις μηνοειδεῖς.
[2, 9]	ἀληθεῖς· τὸ γὰρ ἀπορηθὲν καὶ	ποιῆσαν	τοὺς Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν
[2, 12]	εὖ ἔχει, τὸ δὲ μικρὰ	περιπατῆσαν,	τῷ δὲ καὶ δρόμου δεῖ
[2, 1]	γεηρῶν ἁπάντων τῶν ἄνω σωμάτων	ὑπέστησαν	αὐτῷ μυθικῶς ἀνάγκην ἔμψυχον. Οὔτε
[2, 1]	καὶ τὴν κίνησιν μετὰ βίας	οὖσαν,	εἴπερ κινεῖ φέρεσθαι πεφυκότος τοῦ
[2, 14]	τ´ ἀΐδιον εἶναι, βίαιόν γ´	οὖσαν	καὶ παρὰ φύσιν· ἡ δέ
[2, 13]	δὲ γῆν, ἓν τῶν ἄστρων	οὖσαν,	κύκλῳ φερομένην περὶ τὸ μέσον
[2, 12]	γὰρ σελήνην ἑωράκαμεν διχότομον μὲν	οὖσαν,	ὑπελθοῦσαν δὲ τῶν ἀστέρων τὸν
[2, 12]	κατὰ μὲν τὴν πρώτην μίαν	οὖσαν	φορὰν πολὺ πλῆθος συνέστηκεν ἄστρων,
[2, 13]	τὴν τοῦ οὐρανοῦ φορὰν κύκλῳ	περιθέουσαν	καὶ θᾶττον φερομένην ἢ τὴν
[2, 14]	ἐκλείψεις ἀεὶ κυρτὴν ἔχει τὴν	ὁρίζουσαν	γραμμήν, ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει διὰ
[2, 12]	σελήνην ἑωράκαμεν διχότομον μὲν οὖσαν,	ὑπελθοῦσαν	δὲ τῶν ἀστέρων τὸν τοῦ
[2, 13]	ὡς διὰ τὸ πλωτὴν εἶναι	μένουσαν	ὥσπερ ξύλον ἤ τι τοιοῦτον
[2, 13]	διώρισται πρότερον ὅσα κατὰ τὴν	παροῦσαν	δύναμιν εἴχομεν, χρηστέον ὡς ὑπάρχουσιν.
[2, 2]	ἕξει μὲν γὰρ τὴν δύναμιν	διαφέρουσαν,	δόξει δ´ οὔ, διὰ τὴν
[2, 4]	διαιροῦσι τὴν σφαῖραν ὡς οὐκ	ἔχουσαν	πλείους ἐπιφανείας ἢ μίαν· ἡ
[2, 4]	ἐστι τὸ τοῦ κέντρου ἐγγύτερον.	Ἤχθωσαν	οὖν ἐκ τοῦ κέντρου ἡ
[2, 12]	πρᾶξις ἀεί ἐστιν ἐν δυσίν,	ὅταν	καὶ οὗ ἕνεκα ᾖ καὶ
[2, 5]	Τὰς μὲν οὖν ἀκριβεστέρας ἀνάγκας,	ὅταν	(τις ἐπιτύχῃ, τότε χάριν ἔχειν
[2, 12]	ἢ δύο ῥᾷον. Καὶ πάλιν	ὅταν	τοδὶ μὲν δέῃ τοῦδ´ ἕνεκα
[2, 14]	τοῦτον τὸν τρόπον εἶναι τὴν	θάλατταν	μίαν, μὴ λίαν ὑπολαμβάνειν ἄπιστα
[2, 7]	οὖν αὐτὰ ἐκθερμαίνεται διὰ τὸ	ἐν	ἀέρι φέρεσθαι, ὃς διὰ τὴν
[2, 9]	ἐφέρετο τὰ σώματα τούτων εἴτ´	ἐν	ἀέρος πλήθει κεχυμένῳ κατὰ τὸ
[2, 14]	καὶ μεσημβρίαν μεταβαίνουσιν· ἔνιοι γὰρ	ἐν	Αἰγύπτῳ μὲν ἀστέρες ὁρῶνται καὶ
[2, 2]	αἱ αἰσθήσεις. Διὸ καὶ οὐκ	ἐν	ἅπαντι σώματι τὸ ἄνω καὶ
[2, 4]	γραμμάς, οἷον φακοειδὲς ἢ ᾠοειδές·	ἐν	ἅπασι γὰρ συμβήσεται καὶ τόπον
[2, 2]	τὰ δεξιὰ πρὸς τὰ ἀριστερὰ	ἐν	ἅπασι τοῖς ζῴοις. Τὰ μὲν
[2, 8]	συνέπεσεν, οὐδ´ οὕτως εὔλογον ὥστ´	ἐν	ἅπασιν ἅμα τόν τε κύκλον
[2, 2]	αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι ταύτας	ἐν	ἅπασιν ὁμοίως ἐνόμιζον ὑπάρχειν. Ἡμῖν
[2, 2]	τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον ἔμπροσθεν)	Ἐν	αὐτοῖς δὲ τούτοις οὐδεμίαν ὁρῶμεν
[2, 2]	ἀλλ´ ὅσα ἔχει κινήσεως ἀρχὴν	ἐν	αὑτοῖς ἔμψυχα ὄντα· τῶν γὰρ
[2, 8]	καὶ τὴν φορὰν θάττω τοῦ	ἐν	αὐτῷ ἄστρου· τὸ μὲν γὰρ
[2, 2]	τὰς προτέρας ὑποληπτέον ὑπάρχειν ἀρχὰς	ἐν	αὐτῷ. Διώρισται μὲν οὖν περὶ
[2, 2]	τοῖς ζῴοις ὑπάρχον εὔλογον ὑπάρχειν	ἐν	αὐτῷ· τριῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον
[2, 13]	τἀναντία λέγοντα· καὶ γὰρ αὐτὸς	ἐν	αὑτῷ ζητεῖ μέχρι περ ἂν
[2, 1]	αἰῶνος, ἔχων δὲ καὶ περιέχων	ἐν	αὑτῷ τὸν ἄπειρον χρόνον, ἔκ
[2, 5]	καὶ περὶ τῆς πρώτης φορᾶς·	ἐν	γὰρ τοῖς ὑποκάτω πλείους ἤδη
[2, 14]	βάρος ἔχον πρὸς τὸ μέσον.	Ἐν	δυνάμει οὖν ὄντος τοῦ μίγματος
[2, 12]	ἡ δὲ πρᾶξις ἀεί ἐστιν	ἐν	δυσίν, ὅταν καὶ οὗ ἕνεκα
[2, 8]	ἄστρων. Πρὸς μὲν γὰρ τὴν	ἐν	ἑαυτῷ κίνησιν ἡ σφαῖρα τῶν
[2, 8]	τὸν μὲν οὐρανὸν κινεῖσθαι τὴν	ἐν	ἑαυτῷ κίνησιν, τὰ δ´ ἄλλα
[2, 4]	Ἐπεὶ δὲ πρότερον (τῇ φύσει)	ἐν	ἑκάστῳ γένει τὸ ἓν τῶν
[2, 4]	συνεχὴς καὶ ὁμαλὴς καὶ ἀΐδιος,	ἐν	ἑκάστῳ δὲ μέτρον τὸ ἐλάχιστον,
[2, 14]	πρὸς ἄρκτον φαινόμενα τῶν ἄστρων	ἐν	ἐκείνοις τοῖς τόποις ποιεῖται δύσιν.
[2, 6]	χρόνον ἐλάχιστον, οὗ οὐκ ἐνδέχεται	ἐν	ἐλάττονι κινηθῆναι τὸν οὐρανόν (ὥσπερ
[2, 10]	ἐν πλείονι, τὸ δὲ πορρώτερον	ἐν	ἐλάττονι. Τὸ μὲν γὰρ ἐγγυτάτω
[2, 10]	αὑτοῦ κύκλον, τὸ δὲ πορρωτάτω	ἐν	ἐλαχίστῳ, τῶν δ´ ἄλλων τὸ
[2, 4]	τὸ ποῖόν ἐστι πρῶτον, καὶ	ἐν	ἐπιπέδοις καὶ ἐν στερεοῖς. Ἅπαν
[2, 12]	δ´ ἄλλου καὶ τοῦτο ἑτέρου,	ἐν	μὲν ἑνὶ ἢ δυσὶ ῥᾴδιον
[2, 12]	καὶ διὰ τίνα ποτ´ αἰτίαν	ἐν	μὲν τῇ πρώτῃ φορᾷ τοσοῦτόν
[2, 14]	εἶχον τὰς ἀποτομάς· νῦν γὰρ	ἐν	μὲν τοῖς κατὰ μῆνα σχηματισμοῖς
[2, 2]	γῆ ἐπὶ τὸ μέσον. (Ἀλλ´	ἐν	μὲν τούτοις λέγομεν τὸ ἄνω
[2, 12]	διὰ μιᾶς κινήσεως. Τὰ δ´	ἐν	μέσῳ τοῦ πρώτου καὶ τῶν
[2, 9]	τὸ πλοῖον κινούμενον. Τὸ δ´	ἐν	μὴ φερομένῳ φερόμενον ποιεῖ ψόφον·
[2, 7]	ὂν ἕκαστον συνεστάναι ἐκ τούτων	ἐν	οἷς ἕκαστόν ἐστιν, ὁμοίως καὶ
[2, 2]	νοεῖν ὥσπερ ἂν εἴ τις,	ἐν	οἷς ἔχει τὸ δεξιὸν πρὸς
[2, 6]	γὰρ οὐδὲ κιθαρίσαι οὐδὲ βαδίσαι	ἐν	ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν, ἀλλ´ ἔστιν
[2, 6]	οὕτως οὐδὲ κινηθῆναι τὸν οὐρανὸν	(ἐν	ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν) εἰ οὖν
[2, 2]	ἔμψυχα ὄντα· τῶν γὰρ ἀψύχων	ἐν	οὐθενὶ ὁρῶμεν ὅθεν ἡ ἀρχὴ
[2, 4]	μήτ´ ἄλλο μηθὲν τῶν ἡμῖν	ἐν	ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ ὧν γὰρ
[2, 10]	δ´ ἄλλων τὸ ἐγγύτερον ἀεὶ	ἐν	πλείονι, τὸ δὲ πορρώτερον ἐν
[2, 10]	τῆς ἁπλῆς καὶ πρώτης περιφορᾶς	ἐν	πλείστῳ χρόνῳ διιέναι τὸν αὑτοῦ
[2, 6]	ἐκ τίνων τε συνεστᾶσι καὶ	ἐν	ποίοις σχήμασι καὶ τίνες αἱ
[2, 12]	καὶ τῆς ἓν ἄστρον ἐχούσης·	ἐν	πολλαῖς γὰρ σφαίραις ἡ τελευταία
[2, 9]	αὐτὸ τὸ πλοῖον, εἰ φέροιτο	ἐν	ποταμῷ. Καίτοι τοὺς αὐτοὺς λόγους
[2, 7]	οὖν οὔτε πύρινά ἐστιν οὔτ´	ἐν	πυρὶ φέρεται, ταῦθ´ ἡμῖν εἰρήσθω
[2, 4]	πρῶτον, καὶ ἐν ἐπιπέδοις καὶ	ἐν	στερεοῖς. Ἅπαν δὴ σχῆμα ἐπίπεδον
[2, 13]	(τῷ) κάτωθεν ἠρεμεῖν, ὥσπερ τὸ	ἐν	ταῖς κλεψύδραις ὕδωρ. Ὅτι δὲ
[2, 8]	Δινούμενα μὲν γὰρ ἂν ἔμενεν	ἐν	ταὐτῷ καὶ οὐ μετέβαλλε τὸν
[2, 12]	δ´ ἢ πλείω οὐ φαίνεται	ἐν	τῇ αὐτῇ ἐνδεδεμένα φορᾷ. Περὶ
[2, 3]	φύσιν, καὶ ἔκστασίς τίς ἐστιν	ἐν	τῇ γενέσει τὸ παρὰ φύσιν
[2, 4]	σώματος, πρῶτον δὲ σῶμα τὸ	ἐν	τῇ ἐσχάτῃ περιφορᾷ, σφαιροειδὲς ἂν
[2, 6]	(ἁπλᾶ γὰρ καὶ ἄμικτα καὶ	ἐν	τῇ οἰκείᾳ χώρᾳ, καὶ οὐθὲν
[2, 7]	πῦρ. Τῶν δὲ ἄνω ἕκαστον	ἐν	τῇ σφαίρᾳ φέρεται, ὥστ´ αὐτὰ
[2, 5]	ἔτυχε μηδ´ ἀπὸ ταὐτομάτου ἐνδέχεται	ἐν	τοῖς ἀϊδίοις εἶναι, ὁ δ´
[2, 8]	αὐτὸ κέντρον ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ	ἐν	τοῖς ἄλλοις τὸ μεῖζον σῶμα
[2, 2]	τῆς τῶν πλανήτων, ἡμεῖς μὲν	ἐν	τοῖς ἄνω καὶ ἐν τοῖς
[2, 2]	δὲ ἐν τοῖς κάτω καὶ	ἐν	τοῖς ἀριστεροῖς· ἀνάπαλιν γὰρ τούτοις
[2, 2]	μὲν ἐν τοῖς ἄνω καὶ	ἐν	τοῖς δεξιοῖς ἐσμεν, ἐκεῖνοι δὲ
[2, 8]	τὴν οἰκείαν φοράν, οὕτως καὶ	ἐν	τοῖς ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ τῶν
[2, 4]	ὡς γὰρ ἔχει ὁ κύκλος	ἐν	τοῖς ἐπιπέδοις, οὕτως ἡ σφαῖρα
[2, 3]	Λεχθήσεται δὲ καὶ περὶ τούτου	ἐν	τοῖς ἑπομένοις σαφέστερον. Νῦν δὲ
[2, 2]	δ´ ἐπεὶ διώρισται πρότερον ὅτι	ἐν	τοῖς ἔχουσιν ἀρχὴν κινήσεως αἱ
[2, 6]	παρὰ φύσιν· καὶ γὰρ αἱ	ἐν	τοῖς ζῴοις ἀδυναμίαι πᾶσαι παρὰ
[2, 13]	καὶ τῆς φύσεως. Καίτοι καθάπερ	ἐν	τοῖς ζῴοις οὐ ταὐτὸν τοῦ
[2, 2]	καὶ τὸ πρῶτον, καθάπερ εἴπομεν,	ἐν	τοῖς ζῴοις ὑπάρχον εὔλογον ὑπάρχειν
[2, 2]	τοῖς δεξιοῖς ἐσμεν, ἐκεῖνοι δὲ	ἐν	τοῖς κάτω καὶ ἐν τοῖς
[2, 13]	γῆς φορὰν κωλύειν, καθάπερ τὸ	ἐν	τοῖς κυάθοις ὕδωρ· καὶ γὰρ
[2, 2]	Διώρισται μὲν οὖν περὶ τούτων	ἐν	τοῖς περὶ τὰς τῶν ζῴων
[2, 14]	ἀστέρες ὁρῶνται καὶ περὶ Κύπρον,	ἐν	τοῖς πρὸς ἄρκτον δὲ χωρίοις
[2, 14]	ὁρῶνται, καὶ τὰ διὰ παντὸς	ἐν	τοῖς πρὸς ἄρκτον φαινόμενα τῶν
[2, 6]	τὴν αὑτοῦ χώραν. Εἰ οὖν	ἐν	τοῖς πρώτοις μή ἐστι τὸ
[2, 4]	τοῖς ἐπιπέδοις, οὕτως ἡ σφαῖρα	ἐν	τοῖς στερεοῖς. Ἔτι δὲ καὶ
[2, 13]	αἰτίαν πάντες λέγουσιν ἐκ τῶν	ἐν	τοῖς ὑγροῖς καὶ περὶ τὸν
[2, 13]	τὸ τῆς περιφερείας μέγεθος, ὡς	ἐν	τοῖς φαινομένοις μικροῖς κύκλοις εὐθεῖα
[2, 8]	Ἅμα δὲ καὶ οὐκ ἔστιν	ἐν	τοῖς φύσει τὸ ὡς ἔτυχεν,
[2, 13]	καὶ περὶ τὸν ἀέρα συμβαινόντων·	ἐν	τούτοις γὰρ ἀεὶ φέρεται τὰ
[2, 2]	τὸν δὲ κάτω· διαφορὰν γὰρ	ἐν	τούτοις μόνοις ὁρῶμεν τῶν ἡμισφαιρίων,
[2, 8]	τῶν δ´ ἄστρων ἕκαστον τῶν	ἐν	τούτοις οὐθαμῶς εὔλογον· εἴτε γὰρ
[2, 2]	Καὶ οἱ μὲν ἐκεῖ οἰκοῦντες	ἐν	τῷ ἄνω εἰσὶν ἡμισφαιρίῳ καὶ
[2, 6]	ἂν ἐγεγόνει διάστασις τῶν ἄστρων	ἐν	τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ, τοῦ μὲν
[2, 2]	τοὺς δ´ ἐκεῖ κάτω καὶ	ἐν	τῷ ἀριστερῷ. Συμβαίνει δὲ τοὐναντίον.
[2, 2]	γὰρ ἡμᾶς ἄνω ποιοῦσι καὶ	ἐν	τῷ δεξιῷ μέρει, τοὺς δ´
[2, 8]	μείζονος κύκλου τμῆμα, ὥστ´ εὐλόγως	ἐν	τῷ ἴσῳ χρόνῳ ὁ μείζων
[2, 2]	πρὸς τοῖς δεξιοῖς, ἡμεῖς δ´	ἐν	τῷ κάτω καὶ πρὸς τοῖς
[2, 2]	καὶ εἰώθαμεν λέγειν τὰ πλάγια	ἐν	τῷ κόσμῳ οὐ τὸ ἄνω
[2, 9]	φερομένῳ ἐνδέδεται ἢ ἐνυπάρχει, καθάπερ	ἐν	τῷ πλοίῳ τὰ μόρια, οὐχ
[2, 13]	διὰ παντὸς τεταμένον πόλον, ὥσπερ	ἐν	τῷ Τιμαίῳ γέγραπται. Παραπλησίως δὲ
[2, 14]	συμβεβηκός, ᾗ τὸ μέσον ἔχει	ἐν	τῷ τοῦ παντὸς μέσῳ. Ὅτι
[2, 9]	μὴ φερομένῳ φερόμενον ποιεῖ ψόφον·	ἐν	φερομένῳ δὲ συνεχὲς καὶ μὴ
[2, 9]	ψόφον καὶ πληγήν· ὅσα δ´	ἐν	φερομένῳ ἐνδέδεται ἢ ἐνυπάρχει, καθάπερ
[2, 7]	ποιεῖν ἐκ τούτου τοῦ σώματος	ἐν	ᾧ τυγχάνει τὴν φορὰν ἔχον,
[2, 2]	τῆς ἐκείνων εἶναι· φανερῶς γὰρ	ἔν	γε τοῖς ζῴοις ὑπάρχοντα φαίνεται
[2, 11]	δ´ ὁμοίως μὲν ἅπαντα καὶ	ἕν,	ἡ δὲ σελήνη δείκνυται διὰ
[2, 5]	ἤδη αἱ φοραὶ συνεληλύθασιν εἰς	ἕν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰ γὰρ ἀνωμάλως κινήσεται,
[2, 12]	καὶ μία ἴσως· ἢ γὰρ	ἕν	τί ἐστιν οὗ τύχοι ἄν,
[2, 4]	τὸν μὲν κύκλον κατὰ τὸ	ἕν,	τὸ δὲ τρίγωνον (κατὰ τὴν
[2, 12]	πρὸ τῆς τελευταίας καὶ τῆς	ἓν	ἄστρον ἐχούσης· ἐν πολλαῖς γὰρ
[2, 12]	φοράς. Καὶ ἔτι διὰ τόδε	ἓν	ἔχουσι σῶμα αἱ ἄλλαι φοραί,
[2, 8]	αὐτῷ ἄστρου· τὸ μὲν γὰρ	ἓν	ἢ δύο τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 4]	ὀρθαὶ δύο. Ἐὰν δὲ τὸ	ἓν	κατὰ τὸ τρίγωνον, ὁ κύκλος
[2, 12]	ἕκαστον εἴληφεν ἰδίας κινήσεις, δι´	ἓν	μὲν ἄν τις πρῶτον εὐλόγως
[2, 14]	ἀπὸ τῶν ἐσχάτων φερομένων πρὸς	ἓν	μέσον ἀναγκαῖον ὅμοιον γίγνεσθαι πάντῃ
[2, 12]	θείων, αἱ δὲ πολλαὶ οὖσαι	ἓν	μόνον (ἑκάστη· τῶν γὰρ πλανωμένων
[2, 12]	μόνον (ἑκάστη· τῶν γὰρ πλανωμένων	ἓν	ὁτιοῦν πλείους φέρεται φοράς. Ταύτῃ
[2, 13]	ἔσχατον· πλὴν οὐχ ὅλον πρὸς	ἓν	σημεῖον (τοῦτο γὰρ ἀναγκαῖον μόνον
[2, 14]	πρὸς ὁμοίας γωνίας, ὥστε πρὸς	ἓν	τὸ μέσον φέρεται, καὶ τὸ
[2, 11]	ἡλίου ἐκλείψεις μηνοειδεῖς. Ὥστ´ εἴπερ	ἓν	τοιοῦτον, δῆλον ὅτι καὶ τἆλλα
[2, 14]	γὰρ εἴπομεν, οἱ μὲν αὐτὴν	ἓν	τῶν ἄστρων εἶναι ποιοῦσιν, οἱ
[2, 13]	εἶναί φασι, τὴν δὲ γῆν,	ἓν	τῶν ἄστρων οὖσαν, κύκλῳ φερομένην
[2, 4]	φύσει) ἐν ἑκάστῳ γένει τὸ	ἓν	τῶν πολλῶν καὶ τὸ ἁπλοῦν
[2, 12]	πᾶσαν τάξιν, τῶν δ´ ἄλλων	ἓν	χωρὶς ἕκαστον, δύο δ´ ἢ
[2, 4]	δὲ εἴπερ τέλειόν ἐστιν οὗ	μηδὲν	ἔξω τῶν αὐτοῦ λαβεῖν δυνατόν,
[2, 11]	κινητικὸν ἡ σφαῖρα διὰ τὸ	μηδὲν	ἔχειν ὄργανον πρὸς τὴν κίνησιν.
[2, 13]	γάρ τινα ἀναγκαῖον· εἰ δὲ	μηδὲν	μᾶλλον κάτω ἢ ἄνω, ὁ
[2, 3]	ἀνάγκη γένεσιν εἶναι διὰ τὸ	μηδὲν	οἷόν τ´ αὐτῶν εἶναι ἀΐδιον·
[2, 9]	τὴν αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ τὸ	μηδὲν	πάσχειν χωρὶς αἰσθήσεως. Οἱ γὰρ
[2, 5]	αὗται, πρότερον εἴρηται. Ἀλλ´ εἰ	μηδὲν	ὡς ἔτυχε μηδ´ ἀπὸ ταὐτομάτου
[2, 12]	δ´ ἐκ τῶν τοιούτων θεωροῦσιν	οὐδὲν	ἄλογον ἂν δόξειεν εἶναι τὸ
[2, 11]	δι´ αὑτῶν, ἡ δὲ φύσις	οὐδὲν	ἀλόγως οὐδὲ μάτην ποιεῖ, δῆλον
[2, 13]	μὲν οὖν ταύτην τὴν φαντασίαν	οὐδὲν	αὐτοὺς ἀπιστεῖν δεῖ μὴ κυκλοτερῆ
[2, 8]	ὅμοιον τοῖς δι´ αὑτῶν κινητικοῖς·	οὐδὲν	γὰρ ἀπηρτημένον ἔχει οὐδὲ προέχον,
[2, 14]	δὲ τὸ σχῆμα σφαίρας ἐστίν.	Οὐδὲν	δὲ διοίσει πρὸς τὸν λόγον,
[2, 13]	μήτε φύσει μήτε βίᾳ, ὅλως	οὐδὲν	κινηθήσεται· περὶ γὰρ τούτων ὅτι
[2, 4]	ὧν γὰρ τὴν σύστασιν εἴληφεν,	οὐδὲν	οὕτω δυνατὸν ὁμαλότητα δέξασθαι καὶ
[2, 9]	πάσχοντα φαίνεται τὰ σώματα βίαιον	οὐδὲν	πάθος, διὰ τὸ μὴ ψοφεῖν.
[2, 14]	τούτου γὰρ ἔχει τὴν ῥοπήν.	Οὐδὲν	τοίνυν τοῦτο διαφέρει λέγειν ἐπὶ
[2, 13]	ἐπὶ τοῦ πυρός· ἀνάγκη γὰρ	τεθὲν	μένειν ὁμοίως ὥσπερ τὴν γῆν·
[2, 9]	τρόπον. Οὐ γὰρ μόνον τὸ	μηθὲν	ἀκούειν ἄτοπον, περὶ οὗ λέγειν
[2, 1]	κίνησιν, ἐχόντων δὲ τοιαύτην ὥστε	μηθὲν	εἶναι πέρας αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον
[2, 13]	ἐπὶ τοῦ μέσου πᾶν ᾧ	μηθὲν	μᾶλλον δεῦρο ἢ δεῦρο κινεῖσθαι
[2, 4]	κατ´ ἀκρίβειαν ἔντορνος οὕτως ὥστε	μηθὲν	μήτε χειρόκμητον ἔχειν παραπλησίως μήτ´
[2, 8]	Πρὸς δὲ τούτοις ἄλογον τὸ	μηθὲν	ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν φύσιν
[2, 5]	περὶ πάντων καὶ τὸ παριέναι	μηθὲν	τάχ´ ἂν δόξειεν εἶναι σημεῖον
[2, 4]	χειρόκμητον ἔχειν παραπλησίως μήτ´ ἄλλο	μηθὲν	τῶν ἡμῖν ἐν ὀφθαλμοῖς φαινομένων.
[2, 9]	ὥς εἰσιν ἀληθεῖς· τὸ γὰρ	ἀπορηθὲν	καὶ ποιῆσαν τοὺς Πυθαγορείους φάναι
[2, 13]	νῦν ἡ γῆ μένει, καὶ	συνῆλθεν	ἐπὶ τὸ μέσον φερομένη διὰ
[2, 12]	δὴ ἀεὶ ὑγιαίνει, τὸ δ´	ἰσχνανθέν,	τὸ δὲ δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν,
[2, 12]	ἰσχνανθέν, τὸ δὲ δραμὸν καὶ	ἰσχνανθέν,	τὸ δὲ καὶ ἄλλο τι
[2, 2]	δ´ οὐρανοῦ ἀρχὴ τῆς περιφορᾶς,	ὅθεν	αἱ ἀνατολαὶ τῶν ἄστρων, ὥστε
[2, 2]	ἤρξατο, ὅμως ἔχειν ἀναγκαῖον ἀρχήν,	ὅθεν	ἂν ἤρξατο, εἰ ἤρχετο κινούμενον,
[2, 2]	κινήσεις· ἀρχὰς γὰρ ταύτας λέγω	ὅθεν	ἄρχονται πρῶτον αἱ κινήσεις τοῖς
[2, 2]	ἄνω. Δεξιὸν γὰρ ἑκάστου λέγομεν,	ὅθεν	ἡ ἀρχὴ τῆς κατὰ τόπον
[2, 2]	γὰρ ἀψύχων ἐν οὐθενὶ ὁρῶμεν	ὅθεν	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Τὰ
[2, 2]	τὸ μὲν ἄνω ἐστὶ τὸ	ὅθεν	ἡ κίνησις, τὸ δὲ δεξιὸν
[2, 6]	κύκλῳ φορᾶς οὐκ ἔστιν οὔτε	ὅθεν	οὔτε οἷ οὔτε μέσον· οὔτε
[2, 6]	φέρονται, τοῖς δὲ παρὰ φύσιν	ὅθεν,	τοῖς δὲ ῥιπτουμένοις ἀνὰ μέσον.
[2, 6]	ἀκμήν. Ἀκμὴ δ´ ἐστὶν ἢ	ὅθεν	φέρεται ἢ οἷ ἢ ἀνὰ
[2, 14]	τὸ μέσον. Ὥστε εἴτε ὅλη	ποθὲν	ἐφέρετο εἴτε κατὰ μέρος, ἀναγκαῖον
[2, 14]	μίγματος τὰ διακρινόμενα ἐφέρετο ὁμοίως	πάντοθεν	πρὸς τὸ μέσον. Εἴτ´ οὖν
[2, 14]	Εἰ γὰρ φύσει πέφυκε φέρεσθαι	πάντοθεν	πρὸς τὸ μέσον, ὥσπερ φαίνεται,
[2, 14]	Ὅτι μὲν οὖν ὁμοίως γε	πανταχόθεν	ἀπὸ τῶν ἐσχάτων φερομένων πρὸς
[2, 14]	μέχρι τούτου φέρεσθαι ἕως ἂν	πανταχόθεν	ὁμοίως λάβῃ τὸ μέσον, ἀνισαζομένων
[2, 2]	δὲ κινεῖται μὲν ἀλλ´ οὐ	πανταχόθεν	ὁμοίως, οἷον τὸ πῦρ ἄνω
[2, 14]	τὸν λόγον, οὐδ´ εἰ μὴ	πανταχόθεν	ὁμοίως συνέθει πρὸς τὸ μέσον
[2, 14]	αὐτῆς ἀπὸ τοῦ μέσου μὴ	βιασθέν·	μία γὰρ φορὰ τοῦ ἑνὸς
[2, 2]	καὶ κάτω καὶ ἔμπροσθεν καὶ	ὄπισθεν.	Διὸ καὶ τῶν Πυθαγορείων ἄν
[2, 2]	ἀριστερὸν καὶ τὸ ἔμπροσθεν καὶ	ὄπισθεν	ζητητέον, ἀλλ´ ὅσα ἔχει κινήσεως
[2, 2]	καὶ τὰ ἔμπροσθεν πρὸς τὰ	ὄπισθεν	ἢ τὰ δεξιὰ πρὸς τὰ
[2, 2]	κατὰ τὸ ἡμέτερον δεξιόν, (καὶ	ὄπισθεν	τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον ἔμπροσθεν)
[2, 5]	εἰς τὸ πρόσθεν τῆς εἰς	τοὔπισθεν,	ἔχει, εἴπερ καὶ τὸ δεξιὸν
[2, 13]	μὲν μόριον τῆς γῆς, ἂν	μετεωρισθὲν	ἀφεθῇ, φέρεται καὶ μένειν οὐκ
[2, 8]	πρὸς δὲ τὴν εἰς τὸ	πρόσθεν	ἀχρηστότατον· ἥκιστα γὰρ ὅμοιον τοῖς
[2, 5]	τρόπον καὶ ἡ εἰς τὸ	πρόσθεν	τῆς εἰς τοὔπισθεν, ἔχει, εἴπερ
[2, 2]	ἔμπροσθεν ἡ κατὰ τὴν αἴσθησιν·	ἔμπροσθεν	γὰρ λέγω ἐφ´ ὃ αἱ
[2, 2]	ὄπισθεν τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον	ἔμπροσθεν)	Ἐν αὐτοῖς δὲ τούτοις οὐδεμίαν
[2, 2]	δεξιὸν ἀφ´ οὗ, τὸ δ´	ἔμπροσθεν	ἐφ´ ὅ, κἂν οὕτως ἔχοι
[2, 2]	κατὰ τόπον, ἀπὸ δὲ τῶν	ἔμπροσθεν	ἡ κατὰ τὴν αἴσθησιν· ἔμπροσθεν
[2, 2]	καὶ ἄνω καὶ κάτω καὶ	ἔμπροσθεν	καὶ ὄπισθεν. Διὸ καὶ τῶν
[2, 2]	δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν καὶ τὸ	ἔμπροσθεν	καὶ ὄπισθεν ζητητέον, ἀλλ´ ὅσα
[2, 2]	πρὸς τὰ κάτω καὶ τὰ	ἔμπροσθεν	πρὸς τὰ ὄπισθεν ἢ τὰ
[2, 2]	δεξιὸν τοῦ πλάτους, τὸ δ´	ἔμπροσθεν	τοῦ βάθους. Ἔτι δ´ ἄλλως
[2, 6]	δὲ βραδύτερον. Οὐ φαίνεται δ´	οὐθὲν	ἄλλως ἔχον τοῖς διαστήμασιν. Ἀλλὰ
[2, 8]	κύκλοις φέρεσθαι· μόνως γὰρ οὕτως	οὐθὲν	ἄλογον συμβαίνει· τό τε γὰρ
[2, 9]	τὸν τρόπον ἐχούσης τῆς κινήσεως	οὐθὲν	ἂν ἦν τῶν περὶ τὸν
[2, 13]	ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον μὲν γὰρ	οὐθὲν	ἄνω ἢ κάτω ἢ εἰς
[2, 8]	κύκλων. Τοὺς μὲν γὰρ κύκλους	οὐθὲν	ἄτοπον ἀλλ´ ἀναγκαῖον ἀνάλογον ἔχειν
[2, 8]	δύο τοῦτον τὸν τρόπον ἔχειν	οὐθὲν	ἄτοπον, τὸ δὲ πάνθ´ ὁμοίως
[2, 6]	ἐν τῇ οἰκείᾳ χώρᾳ, καὶ	οὐθὲν	αὐτοῖς ἐναντίον) οὐδ´ ἂν ἀδυναμία
[2, 13]	μὲν οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν	οὐθὲν	αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι περὶ τὸ
[2, 9]	ἔμψυχον οὔτε βίαιον φέροιτο φορὰν	οὐθὲν	αὐτῶν, ὥσπερ τὸ μέλλον ἔσεσθαι
[2, 8]	ἄστρου δοκεῖν εἶναι τὴν κίνησιν·	οὐθὲν	γὰρ διαφέρει κινεῖν τὴν ὄψιν
[2, 2]	παρέλιπον οὐθὲν ἧττον κυρίας οὔσας·	οὐθὲν	γὰρ ἐλάττω διαφορὰν ἔχει τὰ
[2, 13]	τοῦ μέσου ἦν ἡ γῆ·	οὐθὲν	γὰρ οὐδὲ νῦν ποιεῖν ἐπίδηλον
[2, 3]	ἂν ἦν ἀΐδιος ἡ κίνησις·	οὐθὲν	γὰρ παρὰ φύσιν ἀΐδιον. Ὕστερον
[2, 13]	τὸ τέταρτον μέρος τοῦ περιέχοντος·	οὐθὲν	γὰρ στιγμὴ τῶν σωμάτων ἐστίν.
[2, 6]	ἃ διαφέρει τοῖς οἰκείοις τόποις·	οὐθὲν	γὰρ τῶν μερῶν ἔχει τὴν
[2, 6]	καὶ πάλιν ἄλλον ἄπειρον δυνατόν·	οὐθὲν	γὰρ φαίνεται ὂν ἄπειρον χρόνον
[2, 8]	τὴν φύσιν πρὸς τὴν κίνησιν	(οὐθὲν	γὰρ ὡς ἔτυχε ποιεῖ ἡ
[2, 6]	κωλύει ἀνωμάλως κινεῖσθαι τὸ κινούμενον.	Οὐθὲν	δὲ τούτων δυνατὸν περὶ τὸν
[2, 12]	(Τῷ δ´ ὡς ἄριστα ἔχοντι	οὐθὲν	δεῖ πράξεως· ἔστι γὰρ αὐτὸ
[2, 9]	καθάπερ τοῖς χαλκοτύποις διὰ συνήθειαν	οὐθὲν	δοκεῖ διαφέρειν, καὶ τοῖς ἀνθρώποις
[2, 12]	πράξεως καὶ ζωῆς· οὕτω γὰρ	οὐθὲν	δόξει παράλογον εἶναι τὸ συμβαῖνον.
[2, 2]	ἀριστερόν, τὰς δὲ τέτταρας παρέλιπον	οὐθὲν	ἧττον κυρίας οὔσας· οὐθὲν γὰρ
[2, 6]	τὸ αὐτό, εἴτε ἄμφω μεταβάλλοι,	οὐθὲν	κωλύει ἀνωμάλως κινεῖσθαι τὸ κινούμενον.
[2, 13]	ἀπέχει τὸ ἡμισφαίριον αὐτῆς ὅλον,	οὐθὲν	κωλύειν οἴονται τὰ φαινόμενα συμβαίνειν
[2, 3]	ἐπὶ τοῦ μέσου, τούτου δ´	οὐθὲν	οἷόν τε μένειν μόριον, οὔθ´
[2, 13]	γὰρ τούτων ἐπ´ ἀέρος μὲν	οὐθὲν	πέφυκε μένειν, ἀλλ´ ἐφ´ ὕδατος)
[2, 4]	ἐσχάτης περιφορᾶς οὔτε κενόν ἐστιν	ἔξωθεν	οὔτε τόπος, ἀνάγκη καὶ διὰ
[2, 13]	φαινομένοις μικροῖς κύκλοις εὐθεῖα φαίνεται	πόρρωθεν.	Διὰ μὲν οὖν ταύτην τὴν
[2, 3]	τί πλείους εἰσὶ φοραί, καίπερ	πόρρωθεν	πειρωμένοις ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν, πόρρω
[2, 13]	μεταστῆναι τόπον ἱκανὸν ἀθρόως (τῷ)	κάτωθεν	ἠρεμεῖν, ὥσπερ τὸ ἐν ταῖς
[2, 13]	ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν τὸν ἀέρα τὸν	κάτωθεν,	ὅπερ φαίνεται τὰ πλάτος ἔχοντα
[2, 5]	τὸ παριέναι μηθὲν τάχ´ ἂν	δόξειεν	εἶναι σημεῖον ἢ πολλῆς εὐηθείας
[2, 12]	τοιούτων θεωροῦσιν οὐδὲν ἄλογον ἂν	δόξειεν	εἶναι τὸ νῦν ἀπορούμενον. Ἀλλ´
[2, 12]	μεταξὺ πλείστας. Εὔλογον γὰρ ἂν	δόξειεν	εἶναι τοῦ πρώτου σώματος μίαν
[2, 8]	κίνησιν. Διὸ καὶ εὐλόγως ἂν	δόξειεν	ὅ τε (ὅλος οὐρανὸς σφαιροειδὴς
[2, 13]	πρὸς Ἐμπεδοκλέα κἂν ἐκεῖνό τις	εἴπειεν.	Ὅτε γὰρ τὰ στοιχεῖα διειστήκει
[2, 13]	ἀτόπους εἶναι δοκεῖν τῆς ἀπορίας,	θαυμάσειεν	ἄν τις. Οἱ μὲν γὰρ
[2, 2]	καὶ τῶν Πυθαγορείων ἄν τις	θαυμάσειεν	ὅτι δύο μόνας ταύτας ἀρχὰς
[2, 12]	ἄστρων. Τοῦτό τε δὴ δικαίως	ἀπορήσειεν	ἄν τις, καὶ διὰ τίνα
[2, 8]	βραδύτερον (οὕτω δ´ οὐκ ἂν	ἔχοιεν	οἰκείαν κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´ ἂν
[2, 6]	σύστασις τῶν ζῴων ἐκ τοιούτων	συνέστηκεν	ἃ διαφέρει τοῖς οἰκείοις τόποις·
[2, 12]	μίαν οὖσαν φορὰν πολὺ πλῆθος	συνέστηκεν	ἄστρων, τῶν δ´ ἄλλων χωρὶς
[2, 7]	ταύτῃ μάλιστα ᾗ ὁ ἥλιος	τετύχηκεν	ἐνδεδεμένος· διὸ δὴ πλησιάζοντός τε
[2, 8]	τὸ δὲ πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι	ἔοικεν.	Ἅμα δὲ καὶ οὐκ ἔστιν
[2, 8]	δ´ οὕτω τιμίων ὑπεριδεῖν, ἀλλ´	ἔοικεν	ὥσπερ ἐπίτηδες ἀφελεῖν πάντα δι´
[2, 4]	τοιαύτη φανερόν, ὑπόθεσιν λαμβάνουσιν ὅτι	πέφυκεν	ἀεὶ συρρεῖν τὸ ὕδωρ εἰς
[2, 13]	Εἰ δὲ τοῦτο φέρεσθαί που	πέφυκεν,	δῆλον ὅτι καὶ τὴν γῆν
[2, 13]	μέσον, ποῖόν τι καὶ ποῦ	πέφυκεν.	Ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἀρχὴ τὸ
[2, 7]	τι εἶναι ὃ κύκλῳ φέρεσθαι	πέφυκεν·	ὥσπερ γὰρ οἱ πύρινα φάσκοντες
[2, 14]	φέρεσθαι, καὶ τὸ ὅλον ἐνταῦθα	πέφυκεν·	ὥστ´ εἴπερ (ἀδύνατον κινηθῆναι μὴ
[2, 1]	χρόνον, τῶν δ´ ἄλλων τῶν	μὲν	αἰτία τῆς ἀρχῆς, τῶν δὲ
[2, 2]	οὐ κινεῖται, τὰ δὲ κινεῖται	μὲν	ἀλλ´ οὐ πανταχόθεν ὁμοίως, οἷον
[2, 12]	εἴληφεν ἰδίας κινήσεις, δι´ ἓν	μὲν	ἄν τις πρῶτον εὐλόγως οἰηθείη
[2, 2]	Πρὸς δὲ τούτοις, εἰ τὸ	μὲν	ἄνω ἐστὶ τὸ ὅθεν ἡ
[2, 2]	καὶ τοῖς σχήμασι, καὶ τὸ	μὲν	ἄνω καὶ τὸ κάτω πᾶσι
[2, 2]	διάστημα, καὶ τῶν πόλων τὸν	μὲν	ἄνω τὸν δὲ κάτω· διαφορὰν
[2, 2]	τοῦ πλάτους πρότερον, εἰ τὸ	μὲν	ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ
[2, 2]	τελείοις πάσας. Ἔστι δὲ τὸ	μὲν	ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ
[2, 13]	ζητεῖν, διὰ τίν´ αἰτίαν τὸ	μὲν	ἄνω φέρεται, τὸ δ´ ἐπὶ
[2, 11]	τὸν ὄγκον. Ἔτι δ´ ὁμοίως	μὲν	ἅπαντα καὶ ἕν, ἡ δὲ
[2, 13]	κάτω μηθενὸς ἀντερείσαντος. Ὥστε τὸ	μὲν	ἀπορεῖν εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν·
[2, 12]	τὸ συμβαῖνον. Ἔοικε γὰρ τῷ	μὲν	ἄριστα ἔχοντι ὑπάρχειν τὸ εὖ
[2, 1]	καὶ τὸν ἄνω τόπον οἱ	μὲν	ἀρχαῖοι τοῖς θεοῖς ἀπένειμαν ὡς
[2, 14]	μεταβαίνουσιν· ἔνιοι γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ	μὲν	ἀστέρες ὁρῶνται καὶ περὶ Κύπρον,
[2, 14]	μένει· καθάπερ γὰρ εἴπομεν, οἱ	μὲν	αὐτὴν ἓν τῶν ἄστρων εἶναι
[2, 2]	ἂν πάλιν. Λέγω δὲ μῆκος	μὲν	αὐτοῦ τὸ κατὰ τοὺς πόλους
[2, 13]	πρὶν γενέσθαι τὴν δίνην τὸ	μὲν	βαρὺ τὸ δὲ κοῦφον, ἃ
[2, 14]	λέγουσί τινες γενέσθαι. Πλὴν ἐκεῖνοι	μὲν	βίαν αἰτιῶνται τῆς κάτω φορᾶς·
[2, 8]	τούτων· ἀλλ´ οὐδετέραν φαίνεται. Δινούμενα	μὲν	γὰρ ἂν ἔμενεν ἐν ταὐτῷ
[2, 13]	τι καὶ ποῦ πέφυκεν. Ἐκεῖνο	μὲν	γὰρ ἀρχὴ τὸ μέσον καὶ
[2, 9]	φερομένων ἡμῖν ἐστι τεκμήριον. Ὅσα	μὲν	γὰρ αὐτὰ φέρεται, ποιεῖ ψόφον
[2, 13]	ἀπορίας, θαυμάσειεν ἄν τις. Οἱ	μὲν	γὰρ διὰ ταῦτα ἄπειρον τὸ
[2, 13]	περὶ τοῦ σχήματος ἀμφισβητεῖται· τοῖς	μὲν	γὰρ δοκεῖ εἶναι σφαιροειδής, τοῖς
[2, 10]	δὲ πορρώτερον ἐν ἐλάττονι. Τὸ	μὲν	γὰρ ἐγγυτάτω μάλιστα κρατεῖται, τὸ
[2, 12]	κοινὸν εἴη τὸ ἔργον· αὐτῇ	μὲν	γὰρ ἑκάστῃ ἡ ἴδιος φύσει
[2, 12]	τούτων θάτερον τέλος αὐτοῖς. Μάλιστα	μὲν	γὰρ ἐκείνου τυχεῖν ἄριστον πᾶσι
[2, 8]	τοῦ ἐν αὐτῷ ἄστρου· τὸ	μὲν	γὰρ ἓν ἢ δύο τοῦτον
[2, 13]	τί ἐπὶ τοῦ ἐσχάτου. Εἰ	μὲν	γὰρ κἀκείνῳ φύσει τόπος ὁ
[2, 6]	περὶ τὸν οὐρανὸν γενέσθαι· τὸ	μὲν	γὰρ κινούμενον δέδεικται ὅτι πρῶτον
[2, 8]	τὰ μεγέθη τῶν κύκλων. Τοὺς	μὲν	γὰρ κύκλους οὐθὲν ἄτοπον ἀλλ´
[2, 8]	κυλίεται τὰ ἄστρα, φανερόν· τὸ	μὲν	γὰρ κυλιόμενον στρέφεσθαι ἀνάγκη, τῆς
[2, 2]	ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως. Τὰ	μὲν	γὰρ ὅλως οὐ κινεῖται, τὰ
[2, 13]	τελευτῇ μᾶλλον ἢ ἀρχῇ· τὸ	μὲν	γὰρ ὁριζόμενον τὸ μέσον, τὸ
[2, 13]	ὥσπερ τῶν ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον	μὲν	γὰρ οὐθὲν ἄνω ἢ κάτω
[2, 4]	κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον (συνεχῆ	μὲν	γὰρ οὐκ ἔστιν, ἅπτεται δὲ
[2, 13]	ἔχειν πρὸς τὰ ἔσχατα· τοῦτο	μὲν	γὰρ πᾶσι κοινόν, τὸ δὲ
[2, 8]	δὲ πλάνητας μὴ στίλβειν· οἱ	μὲν	γὰρ πλάνητες ἐγγύς εἰσιν, ὥστ´
[2, 12]	ἥδε συμβαίνουσα κατὰ λόγον· ἡ	μὲν	γὰρ πρώτη μία οὖσα πολλὰ
[2, 2]	ἐν ἅπασι τοῖς ζῴοις. Τὰ	μὲν	γὰρ τῇ δυνάμει διαφέρει μόνον,
[2, 2]	σχήμασιν, εἶτα περιθείη σφαῖραν· ἕξει	μὲν	γὰρ τὴν δύναμιν διαφέρουσαν, δόξει
[2, 8]	καὶ ἕκαστον τῶν ἄστρων. Πρὸς	μὲν	γὰρ τὴν ἐν ἑαυτῷ κίνησιν
[2, 13]	κάτω, ἢ ποῦ ἐστιν; Εἶναι	μὲν	γάρ τινα ἀναγκαῖον· εἰ δὲ
[2, 13]	ἀέρος, ποῖ ποτ´ οἰσθήσεται; Πρὸς	μὲν	γὰρ τὸ μέσον βίᾳ, καὶ
[2, 13]	καλούμενοι δὲ Πυθαγόρειοι λέγουσιν· ἐπὶ	μὲν	γὰρ τοῦ μέσου πῦρ εἶναί
[2, 13]	πέρας ἢ τὸ περαινόμενον· τὸ	μὲν	γὰρ ὕλη, τὸ δ´ οὐσία
[2, 12]	ἀρίστου. Καὶ διὰ τοῦτο ἡ	μὲν	γῆ ὅλως οὐ κινεῖται, τὰ
[2, 13]	ὑπάρχειν χώραν, εἶναι δὲ πῦρ	μὲν	γῆς τιμιώτερον, τὸ δὲ πέρας
[2, 6]	ἤτοι ὅλη μεταβάλλει καὶ ὁτὲ	μὲν	γίνεται θάττων ὁτὲ δὲ βραδυτέρα
[2, 12]	ῥᾷον. Καὶ πάλιν ὅταν τοδὶ	μὲν	δέῃ τοῦδ´ ἕνεκα ποιῆσαι, τοῦτο
[2, 2]	παντός, ὅπως ἔσται τούτου τὸ	μὲν	δεξιὸν τὸ δὲ ἀριστερὸν ὁμοίων
[2, 2]	Συμβαίνει δὲ τοὐναντίον. Ἀλλὰ τῆς	μὲν	δευτέρας περιφορᾶς, οἷον τῆς τῶν
[2, 12]	οἷον εἰ ὑγίεια τέλος, τὸ	μὲν	δὴ ἀεὶ ὑγιαίνει, τὸ δ´
[2, 8]	καλούμενον πρόσωπον. Ὥστ´ ἐπεὶ κινούμενα	μὲν	δι´ αὑτῶν τὰς οἰκείας κινεῖσθαι
[2, 12]	πρώτου καὶ τῶν ἐσχάτων ἀφικνεῖται	μέν,	διὰ πλειόνων δ´ ἀφικνεῖται κινήσεων.
[2, 13]	τὸ μὴ συννοεῖν ὅτι πρότερον	μὲν	διὰ τὴν δίνησιν ἐφέρετο τὰ
[2, 10]	αὑτοῦ κύκλον) εὔλογον ἤδη τὸ	μὲν	ἐγγυτάτω τῆς ἁπλῆς καὶ πρώτης
[2, 10]	κινήσεις τοῖς ἀποστήμασι τῷ τὰς	μὲν	εἶναι θάττους τὰς δὲ βραδυτέρας·
[2, 2]	τὰς φοράς, ὥστε συμβαίνειν ἡμᾶς	μὲν	εἶναι πρὸς τῇ ἀρχῇ, ἐκείνους
[2, 10]	τρόπον ἕκαστα κινεῖται τῷ τὰ	μὲν	εἶναι πρότερα τὰ δ´ ὕστερα,
[2, 9]	συμφώνων γινομένων τῶν ψόφων, κομψῶς	μὲν	εἴρηται καὶ περιττῶς ὑπὸ τῶν
[2, 13]	ὑπαρχόντων βαρέων καὶ κούφων τὰ	μὲν	εἰς τὸ μέσον ἔρχεται, τὰ
[2, 2]	ἐστὶ τὸ ἄνω. Καὶ οἱ	μὲν	ἐκεῖ οἰκοῦντες ἐν τῷ ἄνω
[2, 2]	οἷον τῆς τῶν πλανήτων, ἡμεῖς	μὲν	ἐν τοῖς ἄνω καὶ ἐν
[2, 12]	ἄλλου καὶ τοῦτο ἑτέρου, ἐν	μὲν	ἑνὶ ἢ δυσὶ ῥᾴδιον ἐπιτυχεῖν,
[2, 5]	οἷον ἀπὸ τοῦ Α τὴν	μὲν	ἐπὶ τὸ Β τὴν δ´
[2, 8]	εἰς τοὺς ἀλλήλων κύκλους, τὸ	μὲν	ἔσται θᾶττον τὸ δὲ βραδύτερον
[2, 10]	βραδυτέρας· ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται τὴν	μὲν	ἐσχάτην τοῦ οὐρανοῦ περιφορὰν ἁπλῆν
[2, 4]	ὥσπερ ὥρισται πρότερον, καὶ τῇ	μὲν	εὐθείᾳ πρόσθεσίς ἐστιν ἀεί, τῇ
[2, 4]	ἐστιν ἢ περιφερόγραμμον. Καὶ τὸ	μὲν	εὐθύγραμμον ὑπὸ πλειόνων περιέχεται γραμμῶν,
[2, 8]	πάντες φασίν. Ἔτι δὲ πάντα	μὲν	εὔλογον τὴν αὐτὴν κίνησιν κινεῖσθαι,
[2, 1]	γεννώντων αὐτόν· εἰ γὰρ οὕτως	μὲν	ἔχειν ἐνδέχεται, καθ´ ὃν δὲ
[2, 12]	αὐτῶν μόνον, καὶ μονάδων τάξιν	μὲν	ἐχόντων, ἀψύχων δὲ πάμπαν, διανοούμεθα·
[2, 13]	γῆς. (Ἄτοπον δὲ καὶ τοῦτο	μὲν	ζητεῖν, διὰ τί ποτε μένει
[2, 8]	ποιεῖ ἡ φύσις) οὐδὲ τῶν	μὲν	ζῴων φροντίσαι, τῶν δ´ οὕτω
[2, 13]	τοῦτο μὲν ὑπάρξει, κἂν σφαιροειδὴς	μὲν	ᾖ, τηλικαύτη δὲ τὸ μέγεθος·
[2, 8]	μεταβολήν, ἢ κινουμένων, ἢ τοῦ	μὲν	ἠρεμοῦντος τοῦ δὲ κινουμένου. Ἀμφότερα
[2, 6]	ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ, τοῦ	μὲν	θᾶττον κινουμένου τοῦ δὲ βραδύτερον.
[2, 1]	ἔστιν εἷς καὶ ἀΐδιος, ἀρχὴν	μὲν	καὶ τελευτὴν οὐκ ἔχων τοῦ
[2, 12]	φορᾷ. Περὶ δὴ τούτων ζητεῖν	μὲν	καλῶς ἔχει καὶ τὴν ἐπὶ
[2, 12]	τὸν τοῦ Ἄρεος, καὶ ἀποκρυφέντα	μὲν	κατὰ τὸ μέλαν αὐτῆς, ἐξελθόντα
[2, 6]	ἀνὰ μέσον, οἷον ἴσως τοῖς	μὲν	κατὰ φύσιν οἷ φέρονται, τοῖς
[2, 8]	δὴ ἀμφότερα κινεῖσθαι, ἢ τὸ	μὲν	κινεῖσθαι τὸ δ´ ἠρεμεῖν. Εἰ
[2, 8]	σφαιροειδές· οὕτω γὰρ μάλιστα τὸ	μὲν	κινήσεται τὸ δ´ ἠρεμήσει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 4]	ὅλον. Ἔτι δ´ εἰ τῶν	μὲν	κινήσεων τὸ μέτρον ἡ τοῦ
[2, 1]	τι καὶ θεῖον τῶν ἐχόντων	μὲν	κίνησιν, ἐχόντων δὲ τοιαύτην ὥστε
[2, 8]	Ἀλλὰ μὴν πάλιν εἰ οἱ	μὲν	κύκλοι μένουσιν, αὐτὰ δὲ τὰ
[2, 4]	ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον, τὸν	μὲν	κύκλον κατὰ τὸ ἕν, τὸ
[2, 8]	τὸ ἕτερον μόνον, λείπεται τοὺς	μὲν	κύκλους κινεῖσθαι, τὰ δὲ ἄστρα
[2, 9]	δή, καθάπερ εἴρηται πρότερον, ἐμμελῶς	μὲν	λέγεται καὶ μουσικῶς, ἀδύνατον δὲ
[2, 7]	τῇ σφαίρᾳ φέρεται, ὥστ´ αὐτὰ	μὲν	μὴ ἐκπυροῦσθαι, τοῦ δ´ ἀέρος
[2, 13]	τρόπον ἅπαντες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´ ὅσοι	μὲν	μηδ´ ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαί
[2, 12]	καὶ ποιεῖ τινὰ τάξιν, τῇ	μὲν	μιᾷ φορᾷ πολλὰ ἀποδοῦσα σώματα,
[2, 13]	μὴ θαυμάζειν πῶς ποτε μικρὸν	μὲν	μόριον τῆς γῆς, ἂν μετεωρισθὲν
[2, 13]	τοῦ πεινῶντος καὶ διψῶντος σφόδρα	μέν,	ὁμοίως δέ, καὶ τῶν ἐδωδίμων
[2, 13]	τῆς τριχὸς λόγος τῆς ἰσχυρῶς	μὲν	ὁμοίως δὲ πάντῃ τεινομένης, ὅτι
[2, 12]	πλειόνων, ὥσπερ ἐπὶ σώματος τὸ	μὲν	οὐδὲ γυμναζόμενον εὖ ἔχει, τὸ
[2, 1]	ἐχούσας πέρας καὶ παῦλαν, αὐτὴ	μὲν	οὐδεμίαν οὔτ´ ἀρχὴν ἔχουσα οὔτε
[2, 13]	(καὶ γὰρ τούτων ἐπ´ ἀέρος	μὲν	οὐθὲν πέφυκε μένειν, ἀλλ´ ἐφ´
[2, 13]	μένειν. Τοῦτο δὲ λέγεται κομψῶς	μέν,	οὐκ ἀληθῶς δέ· κατὰ γὰρ
[2, 13]	τῆς γῆς ἐστι, διὰ τοῦτο	μὲν	οὐκ ἂν ἠρεμοῖ. Καίτοι τῆς
[2, 13]	ἢ οὐδεμία, καὶ πότερον φύσει	μὲν	οὐκ ἔστι, βίᾳ δ´ ἔστιν.
[2, 5]	πότερον ἀνθρωπίνως ἢ καρτερώτερον. Τὰς	μὲν	οὖν ἀκριβεστέρας ἀνάγκας, ὅταν (τις
[2, 8]	κινεῖσθαι τὸ δ´ ἠρεμεῖν. Εἰ	μὲν	οὖν ἀμφότερα κινήσεται, ἄλογον τὸ
[2, 13]	εἰρημένοι τρόποι πολλοὶ τυγχάνουσιν. Τὸ	μὲν	οὖν ἀπορῆσαι πᾶσιν ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν·
[2, 14]	πέφυκε κινεῖσθαι καὶ νῦν. (Τὸ	μὲν	οὖν ἀπορούμενον τοῦτ´ ἔστιν· ἰδεῖν
[2, 7]	τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχειν. Ταῦτα	μὲν	οὖν αὐτὰ ἐκθερμαίνεται διὰ τὸ
[2, 13]	ἀήρ, τεκμήρια πολλὰ λέγουσιν. Πρῶτον	μὲν	οὖν εἰ μὴ πλατὺ τὸ
[2, 6]	τὰ παρ´ ἄλληλα τιθέμενα. Ὅτι	μὲν	οὖν εἷς τε μόνος ἐστὶν
[2, 12]	ἐστι πρὸς τὸ ἄριστον. Τὸ	μὲν	οὖν ἔχει καὶ μετέχει τοῦ
[2, 6]	ἢ τὰ μέρη αὐτῆς. Τὰ	μὲν	οὖν μέρη ὅτι οὐκ ἔστιν
[2, 14]	ἄλλως ἔχοντα, ποιήσει ταὐτόν. Ὅτι	μὲν	οὖν ὁμοίως γε πανταχόθεν ἀπὸ
[2, 5]	δ´ ἐπὶ τὸ Γ, ὅτι	μὲν	οὖν οὐκ εἰσὶν ἐναντίαι αὗται,
[2, 1]	ΟΥΡΑΝΟΥ Β. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Ὅτι	μὲν	οὖν οὔτε γέγονεν ὁ πᾶς
[2, 14]	ἄπειρον ἡ δύναμις ἐκριπτῇ. Ὅτι	μὲν	οὖν οὔτε κινεῖται οὔτ´ ἐκτὸς
[2, 7]	ὄντος γίγνεται ἡ θερμότης. Ὅτι	μὲν	οὖν οὔτε πύρινά ἐστιν οὔτ´
[2, 2]	ὑπάρχειν ἀρχὰς ἐν αὐτῷ. Διώρισται	μὲν	οὖν περὶ τούτων ἐν τοῖς
[2, 13]	τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον. Οἱ	μὲν	οὖν πλεῖστοι περὶ τὰς αἰτίας
[2, 4]	εἰς ἕτερα τῷ εἴδει. Ὅτι	μὲν	οὖν πρῶτόν ἐστιν ἡ σφαῖρα
[2, 9]	δεῦρο τόπον ὁμοίως ἔχον. Ὅτι	μὲν	οὖν σφαιροειδῆ τὰ ἄστρα καὶ
[2, 4]	ἐπιφάνεια, ἐφ´ ἧς ΒΕΓ. Ὅτι	μὲν	οὖν σφαιροειδής ἐστιν ὁ κόσμος,
[2, 13]	περὶ τὸν ὅλον οὐρανόν. Διὰ	μὲν	οὖν ταύτην τὴν αἰτίαν οὐθὲν
[2, 13]	κύκλοις εὐθεῖα φαίνεται πόρρωθεν. Διὰ	μὲν	οὖν ταύτην τὴν φαντασίαν οὐδὲν
[2, 13]	περὶ τοῦ σχήματος αὐτῆς. Περὶ	μὲν	οὖν τῆς θέσεως οὐ τὴν
[2, 5]	ἢ εἶναι αὐτοῦ ἀρχήν. Ἴσως	μὲν	οὖν τὸ περὶ ἐνίων ἀποφαίνεσθαί
[2, 14]	μέσου κειμένης τῆς γῆς. Περὶ	μὲν	οὖν τοῦ τόπου καὶ μονῆς
[2, 13]	οὐσία τῆς συστάσεώς ἐστιν. Περὶ	μὲν	οὖν τοῦ τόπου τῆς γῆς
[2, 13]	οὗτος ὁ τόπος ἦν. Ὅσα	μὲν	οὖν τυγχάνει περί τε τοῦ
[2, 2]	δὲ πρὸς τῷ τέλει. Περὶ	μὲν	οὖν τῶν κατὰ τὰς δια
[2, 3]	ἠρεμεῖ ἐπὶ τοῦ μέσου. Νῦν	μὲν	οὖν ὑποκείσθω τοῦτο, ὕστερον δὲ
[2, 8]	σωμάτων. Ἐπεὶ οὖν δεῖ τὸν	μὲν	οὐρανὸν κινεῖσθαι τὴν ἐν ἑαυτῷ
[2, 12]	τὴν γὰρ σελήνην ἑωράκαμεν διχότομον	μὲν	οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ τῶν ἀστέρων
[2, 2]	τοῖς ζῴοις ὑπάρχοντα φαίνεται τοῖς	μὲν	πάντα τὰ τοιαῦτα μόρια, λέγω
[2, 11]	ἐγίνετο αὐξανομένη καὶ φθίνουσα τὰ	μὲν	πλεῖστα μηνοειδὴς ἢ ἀμφίκυρτος, ἅπαξ
[2, 4]	ἔσται σχῆμα. Ἐπεὶ δὲ τὸ	μὲν	πρῶτον σχῆμα τοῦ πρώτου σώματος,
[2, 12]	διὰ τίνα ποτ´ αἰτίαν ἐν	μὲν	τῇ πρώτῃ φορᾷ τοσοῦτόν ἐστιν
[2, 12]	δὲ τῆς ἀπορίας ὅτι κατὰ	μὲν	τὴν πρώτην μίαν οὖσαν φορὰν
[2, 13]	Θαυμαστὸν δὲ καὶ τὸ περὶ	μὲν	τῆς μονῆς ζητεῖν, περὶ δὲ
[2, 2]	ἐναντίως ἔχοντα τῇ θέσει, δεξιὸν	μὲν	τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον ἀριστερόν,
[2, 3]	(τούτων δ´ ἔστι κίνησις. Ὅτι	μὲν	τοίνυν ἀναγκαῖον εἶναι γένεσιν, ἐκ
[2, 8]	ἠρεμοῦντος τοῦ δὲ κινουμένου. Ἀμφότερα	μὲν	τοίνυν ἠρεμεῖν ἀδύνατον ἠρεμούσης γε
[2, 1]	ἀποφαίνεσθαι συμφώνους λόγους. Ἀλλὰ τῶν	μὲν	τοιούτων λόγων ἅλις ἔστω τὸ
[2, 14]	τὰς ἀποτομάς· νῦν γὰρ ἐν	μὲν	τοῖς κατὰ μῆνα σχηματισμοῖς πάσας
[2, 2]	τοῖς ἔχουσιν. Ἔστι δὲ ἀπὸ	μὲν	τοῦ ἄνω ἡ αὔξησις, ἀπὸ
[2, 2]	ἐπὶ τὸ μέσον. (Ἀλλ´ ἐν	μὲν	τούτοις λέγομεν τὸ ἄνω καὶ
[2, 13]	τὴν αἰτίαν, καὶ λέγουσιν οἱ	μὲν	τοῦτον τὸν τρόπον, ὅτι τὸ
[2, 10]	δὲ τῆς τάξεως αὐτῶν, ὃν	μὲν	τρόπον ἕκαστα κινεῖται τῷ τὰ
[2, 12]	ἡ δύναμίς ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ	μὲν	τῶν τὴν ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν
[2, 4]	τὴν πίστιν. Εἰ γὰρ τὸ	μὲν	ὕδωρ ἐστὶ περὶ τὴν γῆν,
[2, 13]	τοῦ τῆς γῆς. Ὥστε τοῦτο	μὲν	ὑπάρξει, κἂν σφαιροειδὴς μὲν ᾖ,
[2, 2]	κάτω. Τῶν δὲ πόλων ὁ	μὲν	ὑπὲρ ἡμᾶς φαινόμενος τὸ κάτω
[2, 2]	τοὺς πόλους. Ἅμα δὲ καὶ	εἰώθαμεν	λέγειν τὰ πλάγια ἐν τῷ
[2, 12]	ὄψει γέγονεν· τὴν γὰρ σελήνην	ἑωράκαμεν	διχότομον μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ
[2, 2]	ἔσται ἡ κίνησις, ὅπερ οὔ	φαμεν.	Δῆλον τοίνυν ὅτι ὁ ἀφανὴς
[2, 6]	ἀόριστος ἡ κίνησις, ἅπασαν δέ	φαμεν	ἔκ τινος εἴς τι εἶναι
[2, 7]	τυγχάνει τὴν φορὰν ἔχον, ἐπειδὴ	ἔφαμέν	τι εἶναι ὃ κύκλῳ φέρεσθαι
[2, 13]	ὕδατος κεῖσθαι. Τοῦτον γὰρ ἀρχαιότατον	παρειλήφαμεν	τὸν λόγον, ὅν φασιν εἰπεῖν
[2, 1]	περὶ τὸν θεὸν μόνως ἂν	ἔχοιμεν	οὕτως ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους λόγους.
[2, 7]	ἕκαστόν ἐστιν, ὁμοίως καὶ ἡμεῖς	λέγομεν.	Ἡ δὲ θερμότης ἀπ´ αὐτῶν
[2, 2]	τὸ ἄνω. Δεξιὸν γὰρ ἑκάστου	λέγομεν,	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κατὰ
[2, 2]	μέσον. (Ἀλλ´ ἐν μὲν τούτοις	λέγομεν	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω
[2, 2]	τοιούτων, καὶ τὸ πρῶτον, καθάπερ	εἴπομεν,	ἐν τοῖς ζῴοις ὑπάρχον εὔλογον
[2, 1]	καὶ ἄτρυτον. Εἰ δή, καθάπερ	εἴπομεν,	(ἐνδέχεται τὸν εἰρημένον ἔχειν τρόπον
[2, 14]	κίνησιν ἢ μένει· καθάπερ γὰρ	εἴπομεν,	οἱ μὲν αὐτὴν ἓν τῶν
[2, 13]	ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντίχθονα, καθάπερ	εἴπομεν	πρότερον. Ἐνίοις δὲ δοκεῖ καὶ
[2, 9]	τῆς βίας. Ἀλλ´ εὐλόγως οὔτ´	ἀκούομεν	οὔτε πάσχοντα φαίνεται τὰ σώματα
[2, 12]	ἀγαπᾷ περὶ ὧν τὰς μεγίστας	ἔχομεν	ἀπορίας. Ἔστι δὲ πολλῶν ὄντων
[2, 12]	Βαβυλώνιοι, παρ´ ὧν πολλὰς πίστεις	ἔχομεν	περὶ ἑκάστου τῶν ἄστρων. Τοῦτό
[2, 13]	ὅσα κατὰ τὴν παροῦσαν δύναμιν	εἴχομεν,	χρηστέον ὡς ὑπάρχουσιν. Εἰ γὰρ
[2, 2]	ἄνω καὶ ἐν τοῖς δεξιοῖς	ἐσμεν,	ἐκεῖνοι δὲ ἐν τοῖς κάτω
[2, 14]	μικρὸν ἐπιτείναντας, καὶ διελόντας πῶς	ἀξιοῦμεν	ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι πρὸς τὸ
[2, 2]	γὰρ ἀνάπαλιν στραφῇ, τὰ ἐναντία	ἐροῦμεν	δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ καὶ ἄνω
[2, 3]	ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν. Ὅμως δὲ	λέγωμεν.	Ἡ δ´ αἰτία περὶ αὐτῶν
[2, 14]	ἐστίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἡμεῖς δὲ	λέγωμεν	πρῶτον πότερον ἔχει κίνησιν ἢ
[2, 4]	οὐσίᾳ καὶ τῇ φύσει πρῶτον.	Εἴπωμεν	δὲ καθόλου περὶ τῶν σχημάτων,
[2, 2]	Ἐν αὐτοῖς δὲ τούτοις οὐδεμίαν	ὁρῶμεν	διαφοράν· ἐὰν γὰρ ἀνάπαλιν στραφῇ,
[2, 2]	τῶν γὰρ ἀψύχων ἐν οὐθενὶ	ὁρῶμεν	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κινήσεως.
[2, 2]	διαφορὰν γὰρ ἐν τούτοις μόνοις	ὁρῶμεν	τῶν ἡμισφαιρίων, τῷ μὴ κινεῖσθαι
[2, 8]	φαίνεται. Δινούμενα μὲν γὰρ ἂν	ἔμενεν	ἐν ταὐτῷ καὶ οὐ μετέβαλλε
[2, 1]	Α' Ὅτι μὲν οὖν οὔτε	γέγονεν	ὁ πᾶς οὐρανὸς οὔτ´ ἐνδέχεται
[2, 12]	περὶ ἐνίων καὶ τῇ ὄψει	γέγονεν·	τὴν γὰρ σελήνην ἑωράκαμεν διχότομον
[2, 13]	αἰτίαν· διὸ καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως	ἐπέπληξεν,	εἰπὼν ὡς εἴ περ ἀπείρονα
[2, 8]	τῶν κύκλων) εἴτε ἀπὸ ταὐτομάτου	συνέπεσεν,	οὐδ´ οὕτως εὔλογον ὥστ´ ἐν
[2, 12]	τῶν δ´ ἄλλων χωρὶς ἕκαστον	εἴληφεν	ἰδίας κινήσεις, δι´ ἓν μὲν
[2, 4]	Ἐξ ὧν γὰρ τὴν σύστασιν	εἴληφεν,	οὐδὲν οὕτω δυνατὸν ὁμαλότητα δέξασθαι
[2, 8]	ἐν τοῖς φύσει τὸ ὡς	ἔτυχεν,	οὐδὲ τὸ πανταχοῦ καὶ πᾶσιν
[2, 13]	δ´ ἐπιπολάζει διὰ τὴν κίνησιν.	Ἦν	ἄρα καὶ πρὶν γενέσθαι τὴν
[2, 3]	ἂν ἡ κατὰ φύσιν κίνησις	ἦν	αὐτοῦ ἐπὶ τὸ μέσον· φύσει
[2, 13]	κἂν εἰ ἐπὶ τοῦ μέσου	ἦν	ἡ γῆ· οὐθὲν γὰρ οὐδὲ
[2, 13]	τῆς γῆς οὗτος ὁ τόπος	ἦν.	Ὅσα μὲν οὖν τυγχάνει περί
[2, 13]	αἰτία τῇ γῇ τῆς μονῆς	ἦν;	Οὐ γὰρ δὴ καὶ τότε
[2, 13]	τῆς γῆς, ὡς δέον, εἴπερ	ἦν	σφαιροειδής, περιφερῆ γίνεσθαι τὴν ἀποτομήν,
[2, 4]	ἐφέξει χώραν, ἀλλ´ ὅπου πρότερον	ἦν	σῶμα, νῦν οὐκ ἔσται, καὶ
[2, 13]	ἐναντίαν ἄλλην ταύτῃ κατασκευάζουσι γῆν,	ἣν	ἀντίχθονα ὄνομα καλοῦσιν, οὐ πρὸς
[2, 14]	τῆς πρώτης, ὥστε καὶ τὴν	γῆν	ἀναγκαῖον, εἴτε περὶ τὸ μέσον
[2, 3]	περὶ αὐτοῦ. Ἀλλὰ μὴν εἰ	γῆν,	ἀνάγκη καὶ πῦρ εἶναι· τῶν
[2, 13]	ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν δὲ τὴν	γῆν	εἴ τις ἀφείη μετεωρίσας, οὐκ
[2, 3]	τοῦ κατὰ φύσιν. Ἀνάγκη τοίνυν	γῆν	εἶναι· τοῦτο γὰρ ἠρεμεῖ ἐπὶ
[2, 13]	πῦρ εἶναί φασι, τὴν δὲ	γῆν,	ἓν τῶν ἄστρων οὖσαν, κύκλῳ
[2, 13]	αὐτήν, ἀλλ´ οὐ μόνον τὴν	γῆν.	Ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστιν ἡ
[2, 13]	δ´ ἐναντίαν ἄλλην ταύτῃ κατασκευάζουσι	γῆν,	ἣν ἀντίχθονα ὄνομα καλοῦσιν, οὐ
[2, 14]	ἐπὶ τοῦ μέσου εἶναι τὴν	γῆν	καὶ ἀκίνητον, διά τε τὰς
[2, 4]	ἀνάλογον ἔχει, καθάπερ ὕδωρ πρὸς	γῆν,	καὶ τὰ πλεῖον ἀεὶ ἀπέχοντα
[2, 13]	ἀπόστημα τοῦ ἡλίου πρὸς τὴν	γῆν	καὶ τὸ τῆς περιφερείας μέγεθος,
[2, 4]	μὲν ὕδωρ ἐστὶ περὶ τὴν	γῆν,	ὁ δ´ ἀὴρ περὶ τὸ
[2, 13]	πέφυκεν, δῆλον ὅτι καὶ τὴν	γῆν	οἰητέον. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῇ
[2, 13]	αὐτῆς, πρὶν πεσεῖν, ὑφαιροίη τὴν	γῆν,	οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς ἀντερείσαντος. Ὥστε
[2, 13]	τεθὲν μένειν ὁμοίως ὥσπερ τὴν	γῆν·	ὁμοίως γὰρ ἕξει πρὸς τῶν
[2, 13]	τοῦ ὕδατος τοῦ ὀχοῦντος τὴν	γῆν·	οὐδὲ γὰρ τὸ ὕδωρ πέφυκε
[2, 13]	τῆς δίνης. Διὸ δὴ τὴν	γῆν	πάντες ὅσοι τὸν οὐρανὸν γεννῶσιν,
[2, 13]	ποιεῖν τῷ πλάτει φασὶ τὴν	γῆν	πρὸς τὸν ὑποκείμενον ἀέρα, (τὸν
[2, 3]	δὲ καὶ τἆλλα, εἴπερ καὶ	γῆν·	ταύτην δ´ ὅτι ἀνάγκη μένειν
[2, 8]	ἐγίγνετο τὰ φαινόμενα. Τὴν δὲ	γῆν	ὑποκείσθω ἠρεμεῖν. Λείπεται δὴ ἀμφότερα
[2, 9]	δὲ συνεχὲς καὶ μὴ ποιοῦν	πληγὴν	ἀδύνατον ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα λεκτέον
[2, 9]	αὐτὰ φέρεται, ποιεῖ ψόφον καὶ	πληγήν·	ὅσα δ´ ἐν φερομένῳ ἐνδέδεται
[2, 7]	ἀέρι φέρεσθαι, ὃς διὰ τὴν	πληγὴν	τῇ κινήσει γίγνεται πῦρ. Τῶν
[2, 9]	διάδηλον εἶναι πρὸς τὴν ἐναντίαν	σιγήν·	πρὸς ἄλληλα γὰρ φωνῆς καὶ
[2, 13]	περὶ τὸ πᾶν, οὐδ´ εἰσάγειν	φυλακὴν	ἐπὶ τὸ κέντρον, ἀλλ´ ἐκεῖνο
[2, 13]	μέσον εἶναι τοιοῦτον, (ὃ) Διὸς	φυλακὴν	ὀνομάζουσι τὸ ταύτην ἔχον τὴν
[2, 1]	ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ μυθικῶς	ἀνάγκην	ἔμψυχον. Οὔτε δὴ τοῦτον τὸν
[2, 13]	ὁ τόπος, ἀλλὰ διὰ τὴν	ἀνάγκην	μένει τὴν τῆς ὁμοιότητος (ὥσπερ
[2, 14]	στήλας τόπον τῷ περὶ τὴν	Ἰνδικήν,	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον εἶναι
[2, 1]	ἐκεῖνοι γενέσθαι λέγουσιν οὐκ ἐνδέχεται,	μεγάλην	ἂν ἔχοι καὶ τοῦτο ῥοπὴν
[2, 14]	ὥστε τὰ (ὑπὲρ κεφαλῆς ἄστρα	μεγάλην	ἔχειν τὴν μεταβολήν, καὶ μὴ
[2, 13]	τὸν λόγον, ὅν φασιν εἰπεῖν	Θαλῆν	τὸν Μιλήσιον, ὡς διὰ τὸ
[2, 3]	Εἰ δὲ γένεσιν, ἀναγκαῖον καὶ	ἄλλην	εἶναι φοράν, ἢ μίαν ἢ
[2, 13]	ἡμέραν ποιεῖν. Ἔτι δ´ ἐναντίαν	ἄλλην	ταύτῃ κατασκευάζουσι γῆν, ἣν ἀντίχθονα
[2, 12]	δ´ ἐχόμενον τρεῖς ἤ τινα	ἄλλην	τοιαύτην τάξιν. Νῦν δὲ συμβαίνει
[2, 12]	ζωῆς καὶ τῆς ἀρχῆς ἑκάστης	πολλὴν	ὑπεροχὴν εἶναι τῆς πρώτης πρὸς
[2, 6]	διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν	ὅλην	ἐγχωρεῖ μεταβάλλειν· ἡ γὰρ ἄνεσις
[2, 14]	μέσου, φανερὸν ὅτι καὶ τὴν	ὅλην	ἔτι ἀδυνατώτερον· εἰς ὃ γὰρ
[2, 13]	ἀναγκαῖον ἐνταῦθα φέρεσθαι καὶ τὴν	ὅλην·	οὗ δὲ φέρεται κατὰ φύσιν,
[2, 8]	ἤτοι ἠρεμούντων ἀμφοτέρων γίγνεσθαι τὴν	μεταβολήν,	ἢ κινουμένων, ἢ τοῦ μὲν
[2, 14]	κεφαλῆς ἄστρα μεγάλην ἔχειν τὴν	μεταβολήν,	καὶ μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι πρὸς
[2, 14]	τῶν φυσιολόγων λέγουσί τινες γενέσθαι.	Πλὴν	ἐκεῖνοι μὲν βίαν αἰτιῶνται τῆς
[2, 13]	τι κωλύῃ, πρὸς τὸ ἔσχατον·	πλὴν	οὐχ ὅλον πρὸς ἓν σημεῖον
[2, 10]	μὲν ἐσχάτην τοῦ οὐρανοῦ περιφορὰν	ἁπλῆν	τ´ εἶναι (καὶ ταχίστην, τὰς
[2, 5]	τοῦ εἰρημένου· βέλτιστον γὰρ κινεῖσθαι	ἁπλῆν	τε κίνησιν καὶ ἄπαυστον, καὶ
[2, 5]	εὐηθείας ἢ πολλῆς προθυμίας. Οὐ	μὴν	δίκαιόν γε πᾶσιν ὁμοίως ἐπιτιμᾶν,
[2, 3]	δὲ δειχθήσεται περὶ αὐτοῦ. Ἀλλὰ	μὴν	εἰ γῆν, ἀνάγκη καὶ πῦρ
[2, 13]	φύσει, οὕτω καὶ ἠρεμία. Ἀλλὰ	μὴν	εἴ γέ ἐστι κίνησίς τις
[2, 3]	στέρησιν κουφότητος καὶ κινήσεως. Ἀλλὰ	μὴν	εἴπερ ἔστι πῦρ καὶ γῆ,
[2, 13]	δ´ ἠρεμεῖ τοσοῦτον βάρος. Ἀλλὰ	μὴν	κἂν εἴ τις τῶν φερομένων
[2, 4]	σφαιροειδής ἐστιν ὁ οὐρανός. Ἀλλὰ	μὴν	ὅτι γε ἡ τοῦ ὕδατος
[2, 8]	ὄψιν ἢ τὸ ὁρώμενον. Ἀλλὰ	μὴν	ὅτι οὐδὲ κυλίεται τὰ ἄστρα,
[2, 13]	τὸ μέσον, μηδενὸς ἐμποδίζοντος. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ ἀληθές ἐστι τὸ λεγόμενον.
[2, 6]	κίνησις, ἄπειρον ἀνιέναι χρόνον. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ ἐπιτείνειν ἀεὶ ἢ πάλιν
[2, 1]	χρόνον, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησιν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδ´ ὑπὸ ψυχῆς εὔλογον ἀναγκαζούσης
[2, 13]	καὶ τὴν γῆν οἰητέον. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ τῇ δίνῃ γε τὸ
[2, 6]	ἄλλως ἔχον τοῖς διαστήμασιν. Ἀλλὰ	μὴν	οὐδὲ τὴν ὅλην ἐγχωρεῖ μεταβάλλειν·
[2, 13]	ἴδιόν ἐστι τῆς γῆς. Ἀλλὰ	μὴν	οὐκ ἀναγκαῖον. Οὐ γὰρ μόνον
[2, 9]	περιττῶς ὑπὸ τῶν εἰπόντων, οὐ	μὴν	οὕτως ἔχει τἀληθές. Δοκεῖ γάρ
[2, 8]	ὑπάρχον τὸ ἀπὸ τύχης. Ἀλλὰ	μὴν	πάλιν εἰ οἱ μὲν κύκλοι
[2, 4]	ἡ τοῦ οὐρανοῦ κίνησις. Ἀλλὰ	μὴν	τῶν ἀφ´ αὑτοῦ ἐφ´ αὑτὸ
[2, 14]	βίᾳ ῥιπτούμενα ἄνω βάρη κατὰ	στάθμην	πάλιν φέρεται εἰς ταὐτό, κἂν
[2, 6]	ἄνεσιν ἔχει καὶ ἐπίτασιν καὶ	ἀκμήν.	Ἀκμὴ δ´ ἐστὶν ἢ ὅθεν
[2, 14]	ἀεὶ κυρτὴν ἔχει τὴν ὁρίζουσαν	γραμμήν,	ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει διὰ τὴν
[2, 13]	ἦν σφαιροειδής, περιφερῆ γίνεσθαι τὴν	ἀποτομήν,	οὐ προσλογιζόμενοι τό τε ἀπόστημα
[2, 1]	συνεχῶς, ἄσχολον εἶναι καὶ πάσης	ἀπηλλαγμένην	ῥαστώνης ἔμφρονος, εἴ γε μηδ´
[2, 13]	τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι δὲ καὶ	κειμένην	ἐπὶ τοῦ κέντρου φασὶν αὐτὴν
[2, 13]	φορὰν κύκλῳ περιθέουσαν καὶ θᾶττον	φερομένην	ἢ τὴν τῆς γῆς φορὰν
[2, 13]	ἓν τῶν ἄστρων οὖσαν, κύκλῳ	φερομένην	περὶ τὸ μέσον νύκτα τε
[2, 6]	τινος εἴς τι εἶναι καὶ	ὡρισμένην.	Ἔτι δ´ εἴ τις λάβοι
[2, 12]	τῇ ὄψει γέγονεν· τὴν γὰρ	σελήνην	ἑωράκαμεν διχότομον μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν
[2, 13]	δὴ καὶ τότε αἰτιάσεται τὴν	δίνην.	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ μὴ
[2, 13]	Οὐ γὰρ διά γε τὴν	δίνην.	Εἰ δὲ τοῦτο φέρεσθαί που
[2, 13]	ἄρα καὶ πρὶν γενέσθαι τὴν	δίνην	τὸ μὲν βαρὺ τὸ δὲ
[2, 4]	σώματα γεννῶντες μεμαρτυρηκέναι φαίνονται τούτοις·	μόνην	γὰρ τῶν στερεῶν οὐ διαιροῦσι
[2, 9]	λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι τὴν	φωνὴν	φερομένων κύκλῳ τῶν ἄστρων. Ἐπεὶ
[2, 1]	μεγάλην ἂν ἔχοι καὶ τοῦτο	ῥοπὴν	(εἰς πίστιν περὶ τῆς ἀθανασίας
[2, 14]	συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ παντὸς τοῦ	ῥοπὴν	ἔχοντος ἐπὶ τὸ μέσον. Ὥστε
[2, 14]	ἀναγκαῖον μέχρι τοῦ μέσου τὴν	ῥοπὴν	ἐχόντων ἀμφοῖν, καὶ τοῦ βαρυτέρου
[2, 14]	μέχρι τούτου γὰρ ἔχει τὴν	ῥοπήν.	Οὐδὲν τοίνυν τοῦτο διαφέρει λέγειν
[2, 2]	δὲ τῶν ἔμπροσθεν ἡ κατὰ	τὴν	αἴσθησιν· ἔμπροσθεν γὰρ λέγω ἐφ´
[2, 14]	καὶ διὰ τῶν φαινομένων κατὰ	τὴν	αἴσθησιν· οὔτε γὰρ ἂν αἱ
[2, 9]	ἄτοπον, περὶ οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι	τὴν	αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ τὸ μηδὲν
[2, 13]	ἵνα μὴ πράγματ´ ἔχωσι ζητοῦντες	τὴν	αἰτίαν· διὸ καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως
[2, 13]	φασίν· ὅτι δὲ μένει, ζητοῦσι	τὴν	αἰτίαν, καὶ λέγουσιν οἱ μὲν
[2, 13]	οὐρανόν. Διὰ μὲν οὖν ταύτην	τὴν	αἰτίαν οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι
[2, 13]	διὰ τὴν δίνησιν· ταύτην γὰρ	τὴν	αἰτίαν πάντες λέγουσιν ἐκ τῶν
[2, 5]	ὁμοίως ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ	τὴν	αἰτίαν τοῦ λέγειν τίς ἐστιν,
[2, 13]	οὗτος ὁ τόπος, ἀλλὰ διὰ	τὴν	ἀνάγκην μένει τὴν τῆς ὁμοιότητος
[2, 6]	ἡ γὰρ ἀνωμαλία γίγνεται διὰ	τὴν	ἄνεσιν καὶ ἐπίτασιν. Ἔτι δ´
[2, 13]	τοὺς ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως διὰ	τὴν	ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ τοῦτο ποιεῖν
[2, 13]	μόνον δὲ ταύτην, ἀλλὰ καὶ	τὴν	ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν πρότερον. Ἐνίοις
[2, 13]	δ´ ἄνω ἀὴρ μὴ κωλύει	τὴν	ἄνω φοράν, οὐδ´ ἂν ὁ
[2, 6]	κινούμενον ὑπό τινος κινεῖται, ἀνάγκη	τὴν	ἀνωμαλίαν γίγνεσθαι τῆς κινήσεως ἢ
[2, 13]	ἥλιος εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ περιφερῆ	τὴν	ἀπόκρυψιν φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ τῆς
[2, 5]	αὕτη γὰρ ἡ αἰτία λύει	τὴν	ἀπορίαν. Εἰ γὰρ ἔχει ὡς
[2, 10]	δὲ πορρωτάτω πάντων ἥκιστα διὰ	τὴν	ἀπόστασιν· τὰ δὲ μεταξὺ κατὰ
[2, 8]	οὐ δι´ αὑτὸν ἀλλὰ διὰ	τὴν	ἀπόστασιν τῆς ἡμετέρας ὄψεως· ἡ
[2, 13]	εἴπερ ἦν σφαιροειδής, περιφερῆ γίνεσθαι	τὴν	ἀποτομήν, οὐ προσλογιζόμενοι τό τε
[2, 8]	ὄψις ἀποτεινομένη μακρὰν ἑλίσσεται διὰ	τὴν	ἀσθένειαν. Ὅπερ αἴτιον ἴσως καὶ
[2, 14]	παρὰ τῶν μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ	τὴν	ἀστρολογίαν· τὰ γὰρ φαινόμενα συμβαίνει
[2, 12]	(Διὸ δεῖ νομίζειν καὶ τὴν	τῶν	ἄστρων πρᾶξιν εἶναι τοιαύτην οἵα
[2, 13]	φέρεται κάτω, πεφυκὸς φέρεσθαι, διὰ	τὴν	αὐτὴν αἰτίαν. Καίτοι μήτε τῆς
[2, 13]	μὲν οὖν τῆς θέσεως οὐ	τὴν	αὐτὴν ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ
[2, 4]	γὰρ στρεφόμενον τὸ εὐθέγραμμον οὐδέποτε	τὴν	αὐτὴν ἐφέξει χώραν, ἀλλ´ ὅπου
[2, 14]	Ὃ γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε,	τὴν	αὐτὴν ἔχει τούτοις λύσιν· εἰ
[2, 1]	τοῦτον οἱ συστήσαντες τὸν λόγον	τὴν	αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς ὕστερον·
[2, 8]	Ἔτι δὲ πάντα μὲν εὔλογον	τὴν	αὐτὴν κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος δὲ
[2, 4]	τῆς φορᾶς, διὰ τὸ μὴ	τὴν	αὐτὴν χώραν κατέχειν τὸ ὅλον.
[2, 8]	κύκλον καὶ τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι	τὴν	αὑτοῦ φοράν, διεληλυθότα τὴν περιφέρειαν.
[2, 6]	οὐθὲν γὰρ τῶν μερῶν ἔχει	τὴν	αὑτοῦ χώραν. Εἰ οὖν ἐν
[2, 4]	ΒΓ. Ἡ οὖν ἀχθεῖσα ἐπὶ	τὴν	βάσιν, ἐφ´ ἧς ΑΔ, ἐλάττων
[2, 12]	ἐνίων καὶ τῇ ὄψει γέγονεν·	τὴν	γὰρ σελήνην ἑωράκαμεν διχότομον μὲν
[2, 14]	ἔξω τῆς πρώτης, ὥστε καὶ	τὴν	γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε περὶ τὸ
[2, 13]	πλεῖον ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν δὲ	τὴν	γῆν εἴ τις ἀφείη μετεωρίσας,
[2, 13]	ἀντιφράττειν αὐτήν, ἀλλ´ οὐ μόνον	τὴν	γῆν. Ἐπεὶ γὰρ οὐκ ἔστιν
[2, 14]	ἀνάγκη ἐπὶ τοῦ μέσου εἶναι	τὴν	γῆν καὶ ἀκίνητον, διά τε
[2, 13]	τε ἀπόστημα τοῦ ἡλίου πρὸς	τὴν	γῆν καὶ τὸ τῆς περιφερείας
[2, 4]	τὸ μὲν ὕδωρ ἐστὶ περὶ	τὴν	γῆν, ὁ δ´ ἀὴρ περὶ
[2, 13]	που πέφυκεν, δῆλον ὅτι καὶ	τὴν	γῆν οἰητέον. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[2, 13]	μορίων αὐτῆς, πρὶν πεσεῖν, ὑφαιροίη	τὴν	γῆν, οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς ἀντερείσαντος.
[2, 13]	γὰρ τεθὲν μένειν ὁμοίως ὥσπερ	τὴν	γῆν· ὁμοίως γὰρ ἕξει πρὸς
[2, 13]	καὶ τοῦ ὕδατος τοῦ ὀχοῦντος	τὴν	γῆν· οὐδὲ γὰρ τὸ ὕδωρ
[2, 13]	μέσον τῆς δίνης. Διὸ δὴ	τὴν	γῆν πάντες ὅσοι τὸν οὐρανὸν
[2, 13]	τοῦτο ποιεῖν τῷ πλάτει φασὶ	τὴν	γῆν πρὸς τὸν ὑποκείμενον ἀέρα,
[2, 5]	τὴν μὲν ἐπὶ τὸ Β	τὴν	δ´ ἐπὶ τὸ Γ, ὅτι
[2, 13]	τοῦ μέσου πῦρ εἶναί φασι,	τὴν	δὲ γῆν, ἓν τῶν ἄστρων
[2, 8]	γὰρ ἂν ἐγίγνετο τὰ φαινόμενα.	Τὴν	δὲ γῆν ὑποκείσθω ἠρεμεῖν. Λείπεται
[2, 9]	γὰρ φωνῆς καὶ σιγῆς εἶναι	τὴν	διάγνωσιν· ὥστε καθάπερ τοῖς χαλκοτύποις
[2, 13]	γὰρ δὴ καὶ τότε αἰτιάσεται	τὴν	δίνην. Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ
[2, 13]	αἰτίαν; Οὐ γὰρ διά γε	τὴν	δίνην. Εἰ δὲ τοῦτο φέρεσθαί
[2, 13]	Ἦν ἄρα καὶ πρὶν γενέσθαι	τὴν	δίνην τὸ μὲν βαρὺ τὸ
[2, 13]	συννοεῖν ὅτι πρότερον μὲν διὰ	τὴν	δίνησιν ἐφέρετο τὰ μόρια τῆς
[2, 1]	τὸν τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε διὰ	τὴν	δίνησιν θάττονος τυγχάνοντα φορᾶς τῆς
[2, 13]	ἐπὶ τὸ μέσον φερομένη διὰ	τὴν	δίνησιν· ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν
[2, 13]	τῆς γῆς ταύτην ἔχουσί τινες	τὴν	δόξαν, ὁμοίως δὲ καὶ περὶ
[2, 4]	ἕν, τὸ δὲ τρίγωνον (κατὰ	τὴν	δυάδα, ἐπειδὴ ὀρθαὶ δύο. Ἐὰν
[2, 2]	περιθείη σφαῖραν· ἕξει μὲν γὰρ	τὴν	δύναμιν διαφέρουσαν, δόξει δ´ οὔ,
[2, 14]	πάντα τὰ φερόμενα τὴν φορὰν	τὴν	ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται καὶ κινούμενα
[2, 8]	τὸν αὐτὸν τόπον) πρὸς δὲ	τὴν	εἰς τὸ πρόσθεν ἀχρηστότατον· ἥκιστα
[2, 4]	τοῦ κύκλου γραμμή· κατὰ δὲ	τὴν	ἐλαχίστην ταχίστη ἡ κίνησις· ὥστ´
[2, 8]	τῶν ἄστρων. Πρὸς μὲν γὰρ	τὴν	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν ἡ σφαῖρα
[2, 8]	δεῖ τὸν μὲν οὐρανὸν κινεῖσθαι	τὴν	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν, τὰ δ´
[2, 9]	ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι πρὸς	τὴν	ἐναντίαν σιγήν· πρὸς ἄλληλα γὰρ
[2, 12]	ζητεῖν μὲν καλῶς ἔχει καὶ	τὴν	ἐπὶ πλεῖον σύνεσιν, καίπερ μικρὰς
[2, 13]	τὸ μέσον, ἡμῖν ἄδηλα διὰ	τὴν	ἐπιπρόσθησιν τῆς γῆς. Διὸ καὶ
[2, 8]	κινεῖται τὰ ἄστρα δι´ αὑτῶν,	τὴν	ἑτέραν ἂν κινοῖτο τούτων· ἀλλ´
[2, 13]	μὴ πρὸς τὸ πρᾶγμα ποιεῖσθαι	τὴν	ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς τὸν τἀναντία
[2, 3]	φοραί, καίπερ πόρρωθεν πειρωμένοις ποιεῖσθαι	τὴν	ζήτησιν, πόρρω δ´ οὐχ οὕτω
[2, 13]	γὰρ οὐδὲ νῦν ποιεῖν ἐπίδηλον	τὴν	ἡμίσειαν ἀπεχόντων τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι
[2, 13]	ἔτι προστιθέασι, καὶ φασὶ διὰ	τὴν	ἠρεμίαν ἀναγκαῖον τὸ σχῆμα τοῦτ´
[2, 14]	καὶ τοῦτον τὸν τρόπον εἶναι	τὴν	θάλατταν μίαν, μὴ λίαν ὑπολαμβάνειν
[2, 14]	Ἡρακλείας στήλας τόπον τῷ περὶ	τὴν	Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 9]	ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο καὶ	τὴν	ἰσχὺν ἀμήχανον εἶναι τῆς βίας.
[2, 13]	εἶναί φασιν, ἐναντίως οἱ περὶ	τὴν	Ἰταλίαν, καλούμενοι δὲ Πυθαγόρειοι λέγουσιν·
[2, 13]	ὁ ὑπὸ τῇ γῇ κωλύοι	τὴν	κάτω· τὰ γὰρ αὐτὰ τῶν
[2, 3]	μὴ ἐνδέχεται εἶναι κατὰ φύσιν	τὴν	κίνησιν ἀΐδιον· (τούτων δ´ ἔστι
[2, 13]	ἔρχεται, τὰ δ´ ἐπιπολάζει διὰ	τὴν	κίνησιν. Ἦν ἄρα καὶ πρὶν
[2, 1]	καὶ μακαρίαν· ἀνάγκη γὰρ καὶ	τὴν	κίνησιν μετὰ βίας οὖσαν, εἴπερ
[2, 14]	ἀναγκαῖον αὐτὴν βίᾳ κινεῖσθαι ταύτην	τὴν	κίνησιν· οὐ γὰρ αὐτῆς γε
[2, 8]	ποιεῖ τοῦ ἄστρου δοκεῖν εἶναι	τὴν	κίνησιν· οὐθὲν γὰρ διαφέρει κινεῖν
[2, 8]	αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν φύσιν πρὸς	τὴν	κίνησιν (οὐθὲν γὰρ ὡς ἔτυχε
[2, 13]	ἀδύνατον εἰς τὸ ἐναντίον ποιεῖσθαι	τὴν	κίνησιν· ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης μένειν.
[2, 11]	τὸ μηδὲν ἔχειν ὄργανον πρὸς	τὴν	κίνησιν. Ὥστε δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ
[2, 4]	περιφορᾷ, σφαιροειδὲς ἂν εἴη τὸ	τὴν	κύκλῳ περιφερόμενον φοράν. Καὶ τὸ
[2, 5]	κινηθῆναι, οἷον ἀπὸ τοῦ Α	τὴν	μὲν ἐπὶ τὸ Β τὴν
[2, 10]	δὲ βραδυτέρας· ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται	τὴν	μὲν ἐσχάτην τοῦ οὐρανοῦ περιφορὰν
[2, 8]	ἀναγκαῖον ἤτοι ἠρεμούντων ἀμφοτέρων γίγνεσθαι	τὴν	μεταβολήν, ἢ κινουμένων, ἢ τοῦ
[2, 14]	(ὑπὲρ κεφαλῆς ἄστρα μεγάλην ἔχειν	τὴν	μεταβολήν, καὶ μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι
[2, 8]	τὸ μεῖζον σῶμα θᾶττον φέρεται	τὴν	οἰκείαν φοράν, οὕτως καὶ ἐν
[2, 6]	τοῖς διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ	τὴν	ὅλην ἐγχωρεῖ μεταβάλλειν· ἡ γὰρ
[2, 14]	τοῦ μέσου, φανερὸν ὅτι καὶ	τὴν	ὅλην ἔτι ἀδυνατώτερον· εἰς ὃ
[2, 13]	αὐτῆς, ἀναγκαῖον ἐνταῦθα φέρεσθαι καὶ	τὴν	ὅλην· οὗ δὲ φέρεται κατὰ
[2, 2]	διαφέρουσαν, δόξει δ´ οὔ, διὰ	τὴν	ὁμοιότητα τοῦ σχήματος. Τὸν αὐτὸν
[2, 13]	εἰσὶ δέ τινες οἳ διὰ	τὴν	ὁμοιότητά φασιν αὐτὴν μένειν, ὥσπερ
[2, 14]	τὰς ἐκλείψεις ἀεὶ κυρτὴν ἔχει	τὴν	ὁρίζουσαν γραμμήν, ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει
[2, 12]	εἴρηται ποῖ´ ἄττα κατά τε	τὴν	οὐσίαν ἐστὶ καὶ κατὰ τὸ
[2, 8]	κίνησιν· οὐθὲν γὰρ διαφέρει κινεῖν	τὴν	ὄψιν ἢ τὸ ὁρώμενον. Ἀλλὰ
[2, 11]	σελήνη δείκνυται διὰ τῶν περὶ	τὴν	ὄψιν ὅτι σφαιροειδής· οὐ γὰρ
[2, 4]	οὐκ ἔστι, πάλιν ἔσται, διὰ	τὴν	παράλλαξιν τῶν γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ
[2, 13]	γὰρ τὴν στενοχωρίαν οὐκ ἔχων	τὴν	πάροδον ὁ ἀὴρ μένει διὰ
[2, 13]	τούτων διώρισται πρότερον ὅσα κατὰ	τὴν	παροῦσαν δύναμιν εἴχομεν, χρηστέον ὡς
[2, 12]	ὥστε τῶν ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν	τὴν	πᾶσαν τάξιν, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 1]	τῆς ἀρχῆς, τῶν δὲ δεχομένη	τὴν	παῦλαν. Τὸν δ´ οὐρανὸν καὶ
[2, 8]	ἐνηνέχθαι τὴν αὑτοῦ φοράν, διεληλυθότα	τὴν	περιφέρειαν. Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον
[2, 4]	τὸ μέσον ἱδρυμένων σωμάτων ταύτην	τὴν	πίστιν. Εἰ γὰρ τὸ μὲν
[2, 1]	τε τῶν εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν	τὴν	πίστιν, καὶ διὰ τῆς δόξης
[2, 7]	ἐν ἀέρι φέρεσθαι, ὃς διὰ	τὴν	πληγὴν τῇ κινήσει γίγνεται πῦρ.
[2, 12]	φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι νομίζοντας	τὴν	προθυμίαν μᾶλλον ἢ θράσους, εἴ
[2, 12]	τῆς ἀπορίας ὅτι κατὰ μὲν	τὴν	πρώτην μίαν οὖσαν φορὰν πολὺ
[2, 14]	προωθεῖν ἀναγκαῖον μέχρι τοῦ μέσου	τὴν	ῥοπὴν ἐχόντων ἀμφοῖν, καὶ τοῦ
[2, 14]	μέσον· μέχρι τούτου γὰρ ἔχει	τὴν	ῥοπήν. Οὐδὲν τοίνυν τοῦτο διαφέρει
[2, 13]	τὸ μέγεθος μᾶλλον· διὰ γὰρ	τὴν	στενοχωρίαν οὐκ ἔχων τὴν πάροδον
[2, 4]	ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ ὧν γὰρ	τὴν	σύστασιν εἴληφεν, οὐδὲν οὕτω δυνατὸν
[2, 4]	γὰρ τῶν στερεῶν οὐ διαιροῦσι	τὴν	σφαῖραν ὡς οὐκ ἔχουσαν πλείους
[2, 1]	φασιν Ἄτλαντός τινος αὐτῷ προσδεῖσθαι	τὴν	σωτηρίαν· ἐοίκασι γὰρ καὶ τοῦτον
[2, 4]	δὲ καὶ κατὰ τὸν ἀριθμὸν	τὴν	τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον,
[2, 14]	γραμμήν, ὥστ´ ἐπείπερ ἐκλείπει διὰ	τὴν	τῆς γῆς ἐπιπρόσθησιν, ἡ τῆς
[2, 13]	περιθέουσαν καὶ θᾶττον φερομένην ἢ	τὴν	τῆς γῆς φορὰν κωλύειν, καθάπερ
[2, 13]	ἀλλὰ διὰ τὴν ἀνάγκην μένει	τὴν	τῆς ὁμοιότητος (ὥσπερ ὁ περὶ
[2, 13]	Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται προσήκειν	τὴν	τιμιωτάτην ὑπάρχειν χώραν, εἶναι δὲ
[2, 1]	τῆς ψυχῆς οἷόν τ´ εἶναι	τὴν	τοιαύτην ζωὴν ἄλυπον καὶ μακαρίαν·
[2, 7]	ἐκπυροῦσθαι, τοῦ δ´ ἀέρος ὑπὸ	τὴν	τοῦ κυκλικοῦ σώματος σφαῖραν ὄντος
[2, 13]	συνδόξειε μὴ δεῖν τῇ γῇ	τὴν	τοῦ μέσου χώραν ἀποδιδόναι, τὸ
[2, 3]	μίαν ἢ πλείους· κατὰ γὰρ	τὴν	τοῦ ὅλου ὡσαύτως ἀναγκαῖον ἔχειν
[2, 13]	αἴτιον, οἱ δ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς,	τὴν	τοῦ οὐρανοῦ φορὰν κύκλῳ περιθέουσαν
[2, 12]	χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ νομίζειν καὶ	τὴν	τῶν ἄστρων πρᾶξιν εἶναι τοιαύτην
[2, 13]	πόρρωθεν. Διὰ μὲν οὖν ταύτην	τὴν	φαντασίαν οὐδὲν αὐτοὺς ἀπιστεῖν δεῖ
[2, 6]	μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν. Ὥστε καὶ	τὴν	φορὰν ἀδύνατον ἀνώμαλον εἶναι. Καὶ
[2, 7]	τοῦ σώματος ἐν ᾧ τυγχάνει	τὴν	φορὰν ἔχον, ἐπειδὴ ἔφαμέν τι
[2, 8]	τε κύκλον εἶναι μείζω καὶ	τὴν	φορὰν θάττω τοῦ ἐν αὐτῷ
[2, 14]	τῶν μορίων ἕκαστον ταύτην εἶχε	τὴν	φοράν· νῦν δ´ ἐπ´ εὐθείας
[2, 14]	ἀΐδιος. Ἔτι πάντα τὰ φερόμενα	τὴν	φορὰν τὴν ἐγκύκλιον ὑπολειπόμενα φαίνεται
[2, 13]	κουφότερον κατωτέρω κεῖσθαι τοῦ βαρυτέρου	τὴν	φύσιν; Ἔτι δ´ εἴπερ ὅλη
[2, 8]	τὸ μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι	τὴν	φύσιν πρὸς τὴν κίνησιν (οὐθὲν
[2, 9]	συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι	τὴν	φωνὴν φερομένων κύκλῳ τῶν ἄστρων.
[2, 13]	φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ ταύτην ἔχον	τὴν	χώραν πῦρ· ὥσπερ τὸ μέσον
[2, 11]	δὲ φύσις οὐδὲν ἀλόγως οὐδὲ	μάτην	ποιεῖ, δῆλον ὅτι καὶ σχῆμα
[2, 13]	γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται προσήκειν τὴν	τιμιωτάτην	ὑπάρχειν χώραν, εἶναι δὲ πῦρ
[2, 10]	ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται τὴν μὲν	ἐσχάτην	τοῦ οὐρανοῦ περιφορὰν ἁπλῆν τ´
[2, 14]	περὶ δὲ τὰς ἐκλείψεις ἀεὶ	κυρτὴν	ἔχει τὴν ὁρίζουσαν γραμμήν, ὥστ´
[2, 4]	κύκλου γραμμή· κατὰ δὲ τὴν	ἐλαχίστην	ταχίστη ἡ κίνησις· ὥστ´ εἰ
[2, 10]	περιφορὰν ἁπλῆν τ´ εἶναι (καὶ	ταχίστην,	τὰς δὲ τῶν ἄλλων βραδυτέρας
[2, 1]	ἀναγκαῖον Ἰξίονός τινος μοῖραν κατέχειν	αὐτὴν	ἀΐδιον καὶ ἄτρυτον. Εἰ δή,
[2, 13]	κάτω, πεφυκὸς φέρεσθαι, διὰ τὴν	αὐτὴν	αἰτίαν. Καίτοι μήτε τῆς δίνης
[2, 13]	τῶν γὰρ φερομένων ἕκαστον ἀντιφράττειν	αὐτήν,	ἀλλ´ οὐ μόνον τὴν γῆν.
[2, 13]	τοῦ μέσου τῆς σφαίρας κεῖσθαι	αὐτήν,	ἀλλὰ μᾶλλον τὸ πῦρ. (Ἔτι
[2, 13]	οὖν τῆς θέσεως οὐ τὴν	αὐτὴν	ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ τῶν
[2, 14]	εἴτ´ ἐπὶ τοῦ μέσου, ἀναγκαῖον	αὐτὴν	βίᾳ κινεῖσθαι ταύτην τὴν κίνησιν·
[2, 14]	Σχῆμα δ´ ἔχειν σφαιροειδὲς ἀναγκαῖον	αὐτήν·	ἕκαστον γὰρ τῶν μορίων βάρος
[2, 14]	καθάπερ γὰρ εἴπομεν, οἱ μὲν	αὐτὴν	ἓν τῶν ἄστρων εἶναι ποιοῦσιν,
[2, 14]	ἰσχύος, ἀναγκαῖον ἂν εἴη μένειν	αὐτὴν	ἐπὶ τοῦ μέσου. Μαρτυρεῖ δὲ
[2, 13]	γῆς εἶναί φασιν, ἐπ´ ἄπειρον	αὐτὴν	ἐρριζῶσθαι λέγοντες, ὥσπερ Ξενοφάνης ὁ
[2, 4]	στρεφόμενον τὸ εὐθέγραμμον οὐδέποτε τὴν	αὐτὴν	ἐφέξει χώραν, ἀλλ´ ὅπου πρότερον
[2, 14]	γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε, τὴν	αὐτὴν	ἔχει τούτοις λύσιν· εἰ γὰρ
[2, 1]	οἱ συστήσαντες τὸν λόγον τὴν	αὐτὴν	ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς ὕστερον· ὡς
[2, 13]	κειμένην ἐπὶ τοῦ κέντρου φασὶν	αὐτὴν	ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαι περὶ τὸν
[2, 13]	ἀναγκαῖον τὸ σχῆμα τοῦτ´ ἔχειν	αὐτήν.	Καὶ γὰρ δὴ οἱ περὶ
[2, 13]	ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαί φασιν	αὐτήν,	κινεῖσθαι κύκλῳ περὶ τὸ μέσον,
[2, 8]	δὲ πάντα μὲν εὔλογον τὴν	αὐτὴν	κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος δὲ δοκεῖ
[2, 13]	οἳ διὰ τὴν ὁμοιότητά φασιν	αὐτὴν	μένειν, ὥσπερ τῶν ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος·
[2, 13]	τὰ βάρος ἔχοντα φέρεται πρὸς	αὐτήν;	Οὐ γὰρ ἥ γε δίνη
[2, 13]	αἴτιον εἶναί φασι τοῦ μένειν	αὐτήν.	Οὐ γὰρ τέμνειν ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν
[2, 4]	φορᾶς, διὰ τὸ μὴ τὴν	αὐτὴν	χώραν κατέχειν τὸ ὅλον. Ἔτι
[2, 1]	ψυχῆς οἷόν τ´ εἶναι τὴν	τοιαύτην	ζωὴν ἄλυπον καὶ μακαρίαν· ἀνάγκη
[2, 12]	τὴν τῶν ἄστρων πρᾶξιν εἶναι	τοιαύτην	οἵα περ ἡ τῶν ζῴων
[2, 12]	ἐχόμενον τρεῖς ἤ τινα ἄλλην	τοιαύτην	τάξιν. Νῦν δὲ συμβαίνει τοὐναντίον·
[2, 9]	τὸ μέγεθος φερομένων τῷ τάχει	τοιαύτην	φορὰν ἀδύνατον μὴ γίγνεσθαι ψόφον
[2, 1]	ἐχόντων μὲν κίνησιν, ἐχόντων δὲ	τοιαύτην	ὥστε μηθὲν εἶναι πέρας αὐτῆς,
[2, 12]	καίπερ μικρὰς ἔχοντας ἀφορμὰς καὶ	τοσαύτην	ἀπόστασιν ἀπέχοντας τῶν περὶ αὐτὰ
[2, 13]	τὸ μέσον, οὐ μόνον δὲ	ταύτην,	ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντίχθονα, καθάπερ
[2, 13]	μέσον φερομένη διὰ τὴν δίνησιν·	ταύτην	γὰρ τὴν αἰτίαν πάντες λέγουσιν
[2, 3]	καὶ τἆλλα, εἴπερ καὶ γῆν·	ταύτην	δ´ ὅτι ἀνάγκη μένειν τι
[2, 14]	γὰρ ἂν τῶν μορίων ἕκαστον	ταύτην	εἶχε τὴν φοράν· νῦν δ´
[2, 5]	τε κίνησιν καὶ ἄπαυστον, καὶ	ταύτην	ἐπὶ τὸ τιμιώτερον. Περὶ δὲ
[2, 13]	(ὃ) Διὸς φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ	ταύτην	ἔχον τὴν χώραν πῦρ· ὥσπερ
[2, 13]	οὖν τοῦ τόπου τῆς γῆς	ταύτην	ἔχουσί τινες τὴν δόξαν, ὁμοίως
[2, 14]	ὅτι τὰ φερόμενα βάρη ἐπὶ	ταύτην	οὐ παρ´ ἄλληλα φέρεται ἀλλὰ
[2, 13]	ὅλον οὐρανόν. Διὰ μὲν οὖν	ταύτην	τὴν αἰτίαν οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ
[2, 14]	μέσου, ἀναγκαῖον αὐτὴν βίᾳ κινεῖσθαι	ταύτην	τὴν κίνησιν· οὐ γὰρ αὐτῆς
[2, 4]	περὶ τὸ μέσον ἱδρυμένων σωμάτων	ταύτην	τὴν πίστιν. Εἰ γὰρ τὸ
[2, 13]	φαίνεται πόρρωθεν. Διὰ μὲν οὖν	ταύτην	τὴν φαντασίαν οὐδὲν αὐτοὺς ἀπιστεῖν
[2, 1]	εἶναι πέρας αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον	ταύτην	τῶν ἄλλων πέρας· τό τε
[2, 1]	οὐδεμίαν οὔτ´ ἀρχὴν ἔχουσα οὔτε	τελευτήν,	ἀλλ´ ἄπαυστος οὖσα τὸν ἄπειρον
[2, 1]	καὶ ἀΐδιος, ἀρχὴν μὲν καὶ	τελευτὴν	οὐκ ἔχων τοῦ παντὸς αἰῶνος,
[2, 13]	τὸν Μιλήσιον, ὡς διὰ τὸ	πλωτὴν	εἶναι μένουσαν ὥσπερ ξύλον ἤ
[2, 12]	ἀπορίας ὅτι κατὰ μὲν τὴν	πρώτην	μίαν οὖσαν φορὰν πολὺ πλῆθος
[2, 12]	καὶ τῆς ἀρχῆς ἑκάστης πολλὴν	ὑπεροχὴν	εἶναι τῆς πρώτης πρὸς τὰς
[2, 2]	οὐρανὸς ἔμψυχος καὶ ἔχει κινήσεως	ἀρχήν,	δῆλον ὅτι ἔχει καὶ τὸ
[2, 5]	ἀνάγκη γὰρ καὶ τοῦτο ἢ	ἀρχὴν	εἶναι ἢ εἶναι αὐτοῦ ἀρχήν.
[2, 2]	ζητητέον, ἀλλ´ ὅσα ἔχει κινήσεως	ἀρχὴν	ἐν αὑτοῖς ἔμψυχα ὄντα· τῶν
[2, 1]	παῦλαν, αὐτὴ μὲν οὐδεμίαν οὔτ´	ἀρχὴν	ἔχουσα οὔτε τελευτήν, ἀλλ´ ἄπαυστος
[2, 5]	ἀρχὴν εἶναι ἢ εἶναι αὐτοῦ	ἀρχήν.	Ἴσως μὲν οὖν τὸ περὶ
[2, 2]	πρότερον ὅτι ἐν τοῖς ἔχουσιν	ἀρχὴν	κινήσεως αἱ τοιαῦται δυνάμεις ἐνυπάρχουσιν,
[2, 1]	ἀλλ´ ἔστιν εἷς καὶ ἀΐδιος,	ἀρχὴν	μὲν καὶ τελευτὴν οὐκ ἔχων
[2, 2]	μηδέποτ´ ἤρξατο, ὅμως ἔχειν ἀναγκαῖον	ἀρχήν,	ὅθεν ἂν ἤρξατο, εἰ ἤρχετο
[2, 14]	δ´ ἐστὶν ἀδύνατον, δῆλον λαβοῦσιν	ἀρχὴν	ὡς εἴπερ φέρεται εἴτ´ ἐκτὸς
[2, 12]	εἴ τις διὰ τὸ φιλοσοφίας	διψῆν	καὶ μικρὰς εὐπορίας ἀγαπᾷ περὶ
[2, 1]	οἷόν τ´ εἶναι τὴν τοιαύτην	ζωὴν	ἄλυπον καὶ μακαρίαν· ἀνάγκη γὰρ
[2, 12]	σφαιροειδῆ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' Δυοῖν δ´	ἀπορίαιν	οὔσαιν, περὶ ὧν εἰκότως ἂν
[2, 12]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ' Δυοῖν δ´ ἀπορίαιν	οὔσαιν,	περὶ ὧν εἰκότως ἂν ὁστισοῦν
[2, 4]	οὗ μηδὲν ἔξω τῶν αὐτοῦ	λαβεῖν	δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται πρότερον, καὶ
[2, 1]	αὐτοῦ περὶ τῆς ἀϊδιότητος οὕτως	ὑπολαβεῖν	ἐμμελέστερον, ἀλλὰ καὶ τῇ μαντείᾳ
[2, 8]	ἐνδεδεμένους, τοὺς δὲ πλάνητας μὴ	στίλβειν·	οἱ μὲν γὰρ πλάνητες ἐγγύς
[2, 8]	Ὅπερ αἴτιον ἴσως καὶ τοῦ	στίλβειν	φαίνεσθαι τοὺς ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους,
[2, 13]	θορυβεῖσθαι περὶ τὸ πᾶν, οὐδ´	εἰσάγειν	φυλακὴν ἐπὶ τὸ κέντρον, ἀλλ´
[2, 9]	μηθὲν ἀκούειν ἄτοπον, περὶ οὗ	λέγειν	ἐγχειροῦσι τὴν αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ
[2, 6]	καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον ἂν εἴη	λέγειν,	ἐκ τίνων τε συνεστᾶσι καὶ
[2, 6]	καὶ ἄπειρον χρόνον. Λείπεται δὴ	λέγειν	ἐναλλὰξ εἶναι τῇ κινήσει τὸ
[2, 14]	ῥοπήν. Οὐδὲν τοίνυν τοῦτο διαφέρει	λέγειν	ἐπὶ βώλου καὶ μορίου τοῦ
[2, 2]	πόλους. Ἅμα δὲ καὶ εἰώθαμεν	λέγειν	τὰ πλάγια ἐν τῷ κόσμῳ
[2, 5]	ὁρᾶν δεῖ τὴν αἰτίαν τοῦ	λέγειν	τίς ἐστιν, ἔτι δὲ πῶς
[2, 12]	εἰκότως ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον	λέγειν	τὸ φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι
[2, 14]	γε σφαιροειδής. Δεῖ δ´ ἕκαστον	λέγειν	τοιοῦτον εἶναι ὃ φύσει βούλεται
[2, 9]	τοὺς αὐτοὺς λόγους ἂν ἐξείη	λέγειν,	ὡς ἄτοπον εἰ μὴ φερόμενος
[2, 13]	περ ἂν οὗ μηκέτι ἔχῃ	ἀντιλέγειν	αὐτὸς αὑτῷ. Διὸ δεῖ τὸν
[2, 13]	ἂν καὶ ἑτέροις συνδόξειε μὴ	δεῖν	τῇ γῇ τὴν τοῦ μέσου
[2, 14]	μὲν οὖν ἀπορούμενον τοῦτ´ ἔστιν·	ἰδεῖν	δ´ οὐ χαλεπὸν μικρὸν ἐπιτείναντας,
[2, 8]	φροντίσαι, τῶν δ´ οὕτω τιμίων	ὑπεριδεῖν,	ἀλλ´ ἔοικεν ὥσπερ ἐπίτηδες ἀφελεῖν
[2, 13]	γὰρ ἀλυποτέρας διανοίας τὸ μὴ	θαυμάζειν	πῶς ποτε μικρὸν μὲν μόριον
[2, 13]	αὐτήν. Οὐ γὰρ τέμνειν ἀλλ´	ἐπιπωμάζειν	τὸν ἀέρα τὸν κάτωθεν, ὅπερ
[2, 12]	διὰ πλειόνων, χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ	νομίζειν	καὶ τὴν τῶν ἄστρων πρᾶξιν
[2, 1]	τῆς ἀϊδιότητος. Διόπερ καλῶς ἔχει	συμπείθειν	ἑαυτὸν τοὺς ἀρχαίους καὶ μάλιστα
[2, 12]	δ´ ἀδυνατεῖ πρὸς τὸ ὑγιᾶναι	ἐλθεῖν,	ἀλλὰ πρὸς τὸ δραμεῖν μόνον
[2, 12]	εἰς τὸ ἐγγὺς τοῦ ἐσχάτου	ἐλθεῖν·	οἷον εἰ ὑγίεια τέλος, τὸ
[2, 5]	ἐφεξῆς ἂν εἴη τῶν εἰρημένων	διελθεῖν.	Λέγω δὲ τοῦτο περὶ τοῦ
[2, 13]	οὐρανὸν γεννῶσιν, ἐπὶ τὸ μέσον	συνελθεῖν	φασίν· ὅτι δὲ μένει, ζητοῦσι
[2, 13]	μὲν οὖν ἀπορῆσαι πᾶσιν ἀναγκαῖον	ἐπελθεῖν·	τάχα γὰρ ἀλυποτέρας διανοίας τὸ
[2, 14]	ἀεὶ τὸ πρὸ αὑτοῦ ἔλαττον	προωθεῖν	ἀναγκαῖον μέχρι τοῦ μέσου τὴν
[2, 9]	γινομένου καὶ δεῦρ´ ἀφικνεῖσθαι καὶ	διακναίειν.	Ὥστ´ ἐπείπερ οὐ φαίνεται τοῦτο
[2, 7]	ἡμῖν τὸ ἕκαστον τῶν ἄστρων	ποιεῖν	ἐκ τούτου τοῦ σώματος ἐν
[2, 13]	γῆ· οὐθὲν γὰρ οὐδὲ νῦν	ποιεῖν	ἐπίδηλον τὴν ἡμίσειαν ἀπεχόντων τῆς
[2, 13]	μέσον νύκτα τε καὶ ἡμέραν	ποιεῖν.	Ἔτι δ´ ἐναντίαν ἄλλην ταύτῃ
[2, 13]	τὰ πλάτος ἔχοντα τῶν σωμάτων	ποιεῖν·	ταῦτα γὰρ καὶ πρὸς τοὺς
[2, 13]	τὴν ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ τοῦτο	ποιεῖν	τῷ πλάτει φασὶ τὴν γῆν
[2, 9]	πυρός, ὥσπερ πάντες φασίν, ἀναγκαῖον	ποιεῖν	ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει τὸν ψόφον,
[2, 13]	λόγων. Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται	προσήκειν	τὴν τιμιωτάτην ὑπάρχειν χώραν, εἶναι
[2, 13]	Πυθαγόρειοι καὶ διὰ τὸ μάλιστα	προσήκειν	φυλάττεσθαι τὸ κυριώτατον τοῦ παντός,
[2, 8]	τρόμος αὐτῆς ποιεῖ τοῦ ἄστρου	δοκεῖν	εἶναι τὴν κίνησιν· οὐθὲν γὰρ
[2, 14]	μίαν, μὴ λίαν ὑπολαμβάνειν ἄπιστα	δοκεῖν·	λέγουσι δὲ τεκμαιρόμενοι καὶ τοῖς
[2, 12]	πλῆθος ὥστε τῶν ἀναριθμήτων εἶναι	δοκεῖν	τὴν πᾶσαν τάξιν, τῶν δ´
[2, 13]	λύσεις μὴ μᾶλλον ἀτόπους εἶναι	δοκεῖν	τῆς ἀπορίας, θαυμάσειεν ἄν τις.
[2, 12]	πολλάκις, οἷον μυρίους ἀστραγάλους Χίους	βαλεῖν	ἀμήχανον, ἀλλ´ ἕνα ἢ δύο
[2, 8]	ὑπεριδεῖν, ἀλλ´ ἔοικεν ὥσπερ ἐπίτηδες	ἀφελεῖν	πάντα δι´ ὧν ἐνεδέχετο προϊέναι
[2, 6]	μὴν οὐδὲ τὴν ὅλην ἐγχωρεῖ	μεταβάλλειν·	ἡ γὰρ ἄνεσις ἑκάστου γίνεται
[2, 6]	ἐλάχιστος χρόνος κατὰ τὸ μὴ	ὑπερβάλλειν,	οὕτως οὐδὲ κινηθῆναι τὸν οὐρανὸν
[2, 12]	καὶ ἄλλο τι πρᾶξαν τοῦ	δραμεῖν	ἕνεκα, ὥστε πλείους αἱ κινήσεις·
[2, 12]	ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ πρὸς τὸ	δραμεῖν	μόνον ἢ ἰσχνανθῆναι, καὶ τούτων
[2, 8]	δὲ κινουμένου. Ἀμφότερα μὲν τοίνυν	ἠρεμεῖν	ἀδύνατον ἠρεμούσης γε τῆς γῆς·
[2, 13]	ἴσον ἀπέχοντος· καὶ γὰρ τοῦτον	ἠρεμεῖν	ἀναγκαῖον) ζητητέον αὐτοῖς περὶ τῆς
[2, 8]	τὸ μὲν κινεῖσθαι τὸ δ´	ἠρεμεῖν.	Εἰ μὲν οὖν ἀμφότερα κινήσεται,
[2, 13]	καὶ πρὸς τούτοις ὅτι οὐδ´	ἠρεμεῖν	ἐνδέχεται· ὥσπερ γὰρ κίνησις ὑπάρχει
[2, 8]	κύκλους κινεῖσθαι, τὰ δὲ ἄστρα	ἠρεμεῖν	καὶ ἐνδεδεμένα τοῖς κύκλοις φέρεσθαι·
[2, 8]	φαινόμενα. Τὴν δὲ γῆν ὑποκείσθω	ἠρεμεῖν.	Λείπεται δὴ ἀμφότερα κινεῖσθαι, ἢ
[2, 13]	τόπον ἱκανὸν ἀθρόως (τῷ) κάτωθεν	ἠρεμεῖν,	ὥσπερ τὸ ἐν ταῖς κλεψύδραις
[2, 13]	τὰ φαινόμενα προσέλκοντες καὶ πειρώμενοι	συγκοσμεῖν.	Πολλοῖς δ´ ἂν καὶ ἑτέροις
[2, 1]	ἔκ τε τῶν εἰρημένων ἔξεστι	λαμβάνειν	τὴν πίστιν, καὶ διὰ τῆς
[2, 14]	τὴν θάλατταν μίαν, μὴ λίαν	ὑπολαμβάνειν	ἄπιστα δοκεῖν· λέγουσι δὲ τεκμαιρόμενοι
[2, 12]	διανοούμεθα· δεῖ δ´ ὡς μετεχόντων	ὑπολαμβάνειν	πράξεως καὶ ζωῆς· οὕτω γὰρ
[2, 6]	Ἔτι δὲ καὶ τὸ μὴ	λανθάνειν	ἐπὶ τούτων εὐλογώτερον· εὐαισθητότερα γὰρ
[2, 1]	οὐδ´ ὑπὸ ψυχῆς εὔλογον ἀναγκαζούσης	μένειν	ἀΐδιον· οὐδὲ γὰρ τῆς ψυχῆς
[2, 13]	ἐπ´ ἀέρος μὲν οὐθὲν πέφυκε	μένειν,	ἀλλ´ ἐφ´ ὕδατος) ὥσπερ οὐ
[2, 14]	κρείττονος ἰσχύος, ἀναγκαῖον ἂν εἴη	μένειν	αὐτὴν ἐπὶ τοῦ μέσου. Μαρτυρεῖ
[2, 13]	πλάτος αἴτιον εἶναί φασι τοῦ	μένειν	αὐτήν. Οὐ γὰρ τέμνειν ἀλλ´
[2, 13]	τοῦτό γ´ ἀληθές, ὡς ἀναγκαῖον	μένειν	ἐπὶ τοῦ μέσου πᾶν ᾧ
[2, 13]	Ἔτι δ´ εἴπερ ὅλη πέφυκε	μένειν	ἐφ´ ὕδατος, δῆλον ὅτι καὶ
[2, 13]	οὐδὲ γὰρ τὸ ὕδωρ πέφυκε	μένειν	μετέωρον, ἀλλ´ ἐπί τινός ἐστιν.
[2, 3]	τούτου δ´ οὐθὲν οἷόν τε	μένειν	μόριον, οὔθ´ ὅλως οὔτ´ ἐπὶ
[2, 13]	τοῦ πυρός· ἀνάγκη γὰρ τεθὲν	μένειν	ὁμοίως ὥσπερ τὴν γῆν· ὁμοίως
[2, 13]	ἂν μετεωρισθὲν ἀφεθῇ, φέρεται καὶ	μένειν	οὐκ ἐθέλει, καὶ τὸ πλεῖον
[2, 3]	γῆν· ταύτην δ´ ὅτι ἀνάγκη	μένειν	τι ἀεί, εἴπερ καὶ κινεῖσθαί
[2, 3]	τοῦ οὐρανοῦ τοιοῦτον; ὅτι ἀνάγκη	μένειν	τι τοῦ σώματος τοῦ φερομένου
[2, 13]	τὴν κίνησιν· ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης	μένειν.	Τοῦτο δὲ λέγεται κομψῶς μέν,
[2, 13]	διὰ τὴν ὁμοιότητά φασιν αὐτὴν	μένειν,	ὥσπερ τῶν ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον
[2, 13]	ἂν τεθῇ ἐπὶ τοῦ μέσου,	μένειν,	ὥστε καὶ τὸ πῦρ ἠρεμήσει·
[2, 14]	τιθέναι τἀληθές, καὶ φάναι τοῦτο	συμβαίνειν	διὰ τὸ φύσιν ἔχειν φέρεσθαι
[2, 13]	περὶ γὰρ τούτων ὅτι ἀναγκαῖον	συμβαίνειν,	διώρισται πρότερον, καὶ πρὸς τούτοις
[2, 13]	σημεῖον (τοῦτο γὰρ ἀναγκαῖον μόνον	συμβαίνειν	ἐκ τοῦ λόγου τοῦ περὶ
[2, 2]	ἐναντίας εἶναι τὰς φοράς, ὥστε	συμβαίνειν	ἡμᾶς μὲν εἶναι πρὸς τῇ
[2, 13]	οὐθὲν κωλύειν οἴονται τὰ φαινόμενα	συμβαίνειν	ὁμοίως μὴ κατοικοῦσιν ἡμῖν ἐπὶ
[2, 9]	διαφέρειν, καὶ τοῖς ἀνθρώποις ταὐτὸ	συμβαίνειν.	Ταῦτα δή, καθάπερ εἴρηται πρότερον,
[2, 14]	μείζονος ὠθούμενον οὐχ οἷόν τε	κυμαίνειν,	ἀλλὰ συμπιέζεσθαι μᾶλλον καὶ συγχωρεῖν
[2, 6]	ἀνιέναι χρόνον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´	ἐπιτείνειν	ἀεὶ ἢ πάλιν ἀνιένται δυνατόν·
[2, 8]	τὴν κίνησιν· οὐθὲν γὰρ διαφέρει	κινεῖν	τὴν ὄψιν ἢ τὸ ὁρώμενον.
[2, 13]	τοῦ μένειν αὐτήν. Οὐ γὰρ	τέμνειν	ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν τὸν ἀέρα τὸν
[2, 2]	κινουμένων τὸν ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ	νοεῖν	ὥσπερ ἂν εἴ τις, ἐν
[2, 13]	Ἄτοπον δὲ καὶ τὸ μὴ	συννοεῖν	ὅτι πρότερον μὲν διὰ τὴν
[2, 8]	ἄλλοι φασὶ καὶ ἡμῖν ὁμολογούμενον	εἰπεῖν,	ἐξ ἐκείνου γε τοῦ σώματος
[2, 13]	παρειλήφαμεν τὸν λόγον, ὅν φασιν	εἰπεῖν	Θαλῆν τὸν Μιλήσιον, ὡς διὰ
[2, 13]	Λοιπὸν δὲ περὶ τῆς γῆς	εἰπεῖν,	οὗ τε τυγχάνει κειμένη, καὶ
[2, 2]	ἰδέας. Διά τε δὴ τὸ	παραλείπειν	τὰς κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον αὐτοῖς
[2, 13]	Ὅτι δὲ δύναται πολὺ βάρος	φέρειν	ἀπολαμβανόμενος καὶ μένων ὁ ἀήρ,
[2, 9]	χαλκοτύποις διὰ συνήθειαν οὐθὲν δοκεῖ	διαφέρειν,	καὶ τοῖς ἀνθρώποις ταὐτὸ συμβαίνειν.
[2, 2]	τὸ ἀριστερόν. Οὐ δεῖ γὰρ	ἀπορεῖν	διὰ τὸ σφαιροειδὲς εἶναι τὸ
[2, 13]	μηθενὸς ἀντερείσαντος. Ὥστε τὸ μὲν	ἀπορεῖν	εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν· τὸ
[2, 4]	ὑπόθεσιν λαμβάνουσιν ὅτι πέφυκεν ἀεὶ	συρρεῖν	τὸ ὕδωρ εἰς τὸ κοιλότερον·
[2, 14]	κυμαίνειν, ἀλλὰ συμπιέζεσθαι μᾶλλον καὶ	συγχωρεῖν	ἕτερον ἑτέρῳ, ἕως ἂν ἔλθῃ
[2, 13]	τῶν φερομένων μορίων αὐτῆς, πρὶν	πεσεῖν,	ὑφαιροίη τὴν γῆν, οἰσθήσεται κάτω
[2, 13]	Διὸ δεῖ τὸν μέλλοντα καλῶς	ζητήσειν	ἐνστατικὸν εἶναι διὰ τῶν οἰκείων
[2, 14]	κέντρου τὸ ἔσχατον, ἀλλὰ δεῖ	κρατεῖν	τὸ πλέον ἕως ἂν λάβῃ
[2, 13]	μεῖζον. Ἀλλ´ ἐοίκασι μέχρι τινὸς	ζητεῖν,	ἀλλ´ οὐ μέχρι περ οὗ
[2, 13]	μέσου, τὸ δὲ πῦρ μὴ	ζητεῖν	διὰ τί ἐπὶ τοῦ ἐσχάτου.
[2, 13]	(Ἄτοπον δὲ καὶ τοῦτο μὲν	ζητεῖν,	διὰ τί ποτε μένει ἡ
[2, 13]	δὲ τῆς φορᾶς αὐτῶν μὴ	ζητεῖν,	διὰ τίν´ αἰτίαν τὸ μὲν
[2, 12]	ἐνδεδεμένα φορᾷ. Περὶ δὴ τούτων	ζητεῖν	μὲν καλῶς ἔχει καὶ τὴν
[2, 13]	τὸ περὶ μὲν τῆς μονῆς	ζητεῖν,	περὶ δὲ τῆς φορᾶς αὐτῶν
[2, 13]	ἐπὶ τὸ κέντρον, ἀλλ´ ἐκεῖνο	ζητεῖν	τὸ μέσον, ποῖόν τι καὶ
[2, 14]	ὡς τῶν ἐσχάτων διὰ τὸ	συνάπτειν	ἀλλήλοις τοῦτο πεπονθότων. Καὶ τῶν
[2, 14]	οὕτω βραχύ. Διὸ τοὺς ὑπολαμβάνοντας	συνάπτειν	τὸν περὶ τὰς Ἡρακλείας στήλας
[2, 2]	δὲ δεῖ καὶ τῷ οὐρανῷ	προσάπτειν	τι τῶν τοιούτων, καὶ τὸ
[2, 2]	ἢ μᾶλλον ἑτέρως, εἴπερ δεῖ	προσάπτειν	τῷ τοῦ παντὸς σώματι ταύτας
[2, 13]	ταύτην τὴν φαντασίαν οὐδὲν αὐτοὺς	ἀπιστεῖν	δεῖ μὴ κυκλοτερῆ τὸν ὄγκον
[2, 12]	εὖ δύναται τυχεῖν, ὥστε πολλὰ	πράττειν,	καὶ ἄλλων ἕνεκα. (Τῷ δ´
[2, 13]	φασιν· τῶν γὰρ φερομένων ἕκαστον	ἀντιφράττειν	αὐτήν, ἀλλ´ οὐ μόνον τὴν
[2, 5]	ἔτι δὲ πῶς ἔχων τῷ	πιστεύειν,	πότερον ἀνθρωπίνως ἢ καρτερώτερον. Τὰς
[2, 13]	ἢ τὴν τῆς γῆς φορὰν	κωλύειν,	καθάπερ τὸ ἐν τοῖς κυάθοις
[2, 13]	τὸ ἡμισφαίριον αὐτῆς ὅλον, οὐθὲν	κωλύειν	οἴονται τὰ φαινόμενα συμβαίνειν ὁμοίως
[2, 9]	Οὐ γὰρ μόνον τὸ μηθὲν	ἀκούειν	ἄτοπον, περὶ οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι
[2, 9]	δ´ ἄλογον δοκεῖ τὸ μὴ	συνακούειν	ἡμᾶς τῆς φωνῆς ταύτης, αἴτιον
[2, 9]	οὐδὲν πάθος, διὰ τὸ μὴ	ψοφεῖν.	Ἅμα δ´ ἐστὶ τό τ´
[2, 9]	τὰ μόρια, οὐχ οἷόν τε	ψοφεῖν,	οὐδ´ αὐτὸ τὸ πλοῖον, εἰ
[2, 9]	καὶ μὴ ποιοῦν πληγὴν ἀδύνατον	ψοφεῖν.	Ὥστ´ ἐνταῦθα λεκτέον ὡς εἴπερ
[2, 3]	συμβεβηκότων αὐτοῖς περὶ πάμπαν ὀλίγων	ἔχειν	αἴσθησιν. Ὅμως δὲ λέγωμεν. Ἡ
[2, 2]	γὰρ εἰ μηδέποτ´ ἤρξατο, ὅμως	ἔχειν	ἀναγκαῖον ἀρχήν, ὅθεν ἂν ἤρξατο,
[2, 13]	ἠρεμίαν ἀναγκαῖον τὸ σχῆμα τοῦτ´	ἔχειν	αὐτήν. Καὶ γὰρ δὴ οἱ
[2, 5]	ὅταν (τις ἐπιτύχῃ, τότε χάριν	ἔχειν	δεῖ τοῖς εὑρίσκουσι, νῦν δὲ
[2, 1]	αὐτόν· εἰ γὰρ οὕτως μὲν	ἔχειν	ἐνδέχεται, καθ´ ὃν δὲ τρόπον
[2, 1]	τὸν τῶν παλαιῶν μῦθον ὑποληπτέον	ἔχειν,	οἵ φασιν Ἄτλαντός τινος αὐτῷ
[2, 14]	διατελεῖ μένουσα, τὸν αὐτὸν τρόπον	ἔχειν	ὅνπερ κἂν εἰ γιγνομένη τὸ
[2, 11]	ἡ σφαῖρα διὰ τὸ μηδὲν	ἔχειν	ὄργανον πρὸς τὴν κίνησιν. Ὥστε
[2, 8]	ἢ δύο τοῦτον τὸν τρόπον	ἔχειν	οὐθὲν ἄτοπον, τὸ δὲ πάνθ´
[2, 4]	οὕτως ὥστε μηθὲν μήτε χειρόκμητον	ἔχειν	παραπλησίως μήτ´ ἄλλο μηθὲν τῶν
[2, 13]	Οὐκ ἄρα διὰ τὸ ὁμοίως	ἔχειν	πρὸς τὰ ἔσχατα· τοῦτο μὲν
[2, 14]	εἰρήσθω περὶ αὐτῆς. Σχῆμα δ´	ἔχειν	σφαιροειδὲς ἀναγκαῖον αὐτήν· ἕκαστον γὰρ
[2, 3]	τὴν τοῦ ὅλου ὡσαύτως ἀναγκαῖον	ἔχειν	τὰ στοιχεῖα τῶν σωμάτων πρὸς
[2, 8]	οὐθὲν ἄτοπον ἀλλ´ ἀναγκαῖον ἀνάλογον	ἔχειν	τὰ τάχη τοῖς μεγέθεσι, τῶν
[2, 8]	εὔλογον τὸ τὸν αὐτὸν λόγον	ἔχειν	τὰ τάχη τῶν ἄστρων καὶ
[2, 14]	τὰ (ὑπὲρ κεφαλῆς ἄστρα μεγάλην	ἔχειν	τὴν μεταβολήν, καὶ μὴ ταὐτὰ
[2, 4]	Δ' Σχῆμα δ´ ἀνάγκη σφαιροειδὲς	ἔχειν	τὸν οὐρανόν· τοῦτο γὰρ οἰκειότατόν
[2, 9]	καὶ μουσικῶς, ἀδύνατον δὲ τοῦτον	ἔχειν	τὸν τρόπον. Οὐ γὰρ μόνον
[2, 9]	τὰς ταχυτῆτας ἐκ τῶν ἀποστάσεων	ἔχειν	τοὺς τῶν συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον
[2, 1]	καθάπερ εἴπομεν, (ἐνδέχεται τὸν εἰρημένον	ἔχειν	τρόπον περὶ τῆς πρώτης φορᾶς,
[2, 1]	συστήσαντες τὸν λόγον τὴν αὐτὴν	ἔχειν	ὑπόληψιν τοῖς ὕστερον· ὡς γὰρ
[2, 14]	τοῦτο συμβαίνειν διὰ τὸ φύσιν	ἔχειν	φέρεσθαι τὸ βάρος ἔχον πρὸς
[2, 14]	γὰρ πάντῃ προστιθεμένου ἴσον ἀνάγκη	ἀπέχειν	τοῦ μέσου τὸ ἔσχατον· τοῦτο
[2, 1]	ἀλλ´ ἀναγκαῖον Ἰξίονός τινος μοῖραν	κατέχειν	αὐτὴν ἀΐδιον καὶ ἄτρυτον. Εἰ
[2, 4]	τὸ μὴ τὴν αὐτὴν χώραν	κατέχειν	τὸ ὅλον. Ἔτι δ´ εἰ
[2, 14]	ὃ φύσει βούλεται εἶναι καὶ	ὑπάρχειν,	ἀλλὰ μὴ ὃ βίᾳ καὶ
[2, 2]	ἔτι πρότερον τὰς προτέρας ὑποληπτέον	ὑπάρχειν	ἀρχὰς ἐν αὐτῷ. Διώρισται μὲν
[2, 2]	ἐν τοῖς ζῴοις ὑπάρχον εὔλογον	ὑπάρχειν	ἐν αὐτῷ· τριῶν γὰρ ὄντων
[2, 3]	ἀνάγκη τῷ θεῷ κίνησιν ἀΐδιον	ὑπάρχειν.	Ἐπεὶ δ´ ὁ οὐρανὸς τοιοῦτος
[2, 2]	ταύτας ἐν ἅπασιν ὁμοίως ἐνόμιζον	ὑπάρχειν.	Ἡμῖν δ´ ἐπεὶ διώρισται πρότερον
[2, 12]	τις πρῶτον εὐλόγως οἰηθείη τοῦθ´	ὑπάρχειν·	νοῆσαι γὰρ δεῖ τῆς ζωῆς
[2, 12]	γὰρ τῷ μὲν ἄριστα ἔχοντι	ὑπάρχειν	τὸ εὖ ἄνευ πράξεως, τῷ
[2, 2]	ταύτας γὰρ τὰς διαστάσεις εὔλογον	ὑπάρχειν	τοῖς σώμασι τοῖς τελείοις πάσας.
[2, 9]	φασὶν εἶναι τὸ γιγνομένων εὐθὺς	ὑπάρχειν	τὸν ψόφον, ὥστε μὴ διάδηλον
[2, 13]	τιμιωτάτῳ οἴονται προσήκειν τὴν τιμιωτάτην	ὑπάρχειν	χώραν, εἶναι δὲ πῦρ μὲν
[2, 7]	αὐτῶν ἀέρα τὸ αὐτὸ τοῦτο	πάσχειν.	Ταῦτα μὲν οὖν αὐτὰ ἐκθερμαίνεται
[2, 9]	αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ τὸ μηδὲν	πάσχειν	χωρὶς αἰσθήσεως. Οἱ γὰρ ὑπερβάλλοντες
[2, 12]	αὐτοῖς. Μάλιστα μὲν γὰρ ἐκείνου	τυχεῖν	ἄριστον πᾶσι τοῦ τέλους· εἰ
[2, 12]	ἔσχατον, ἀλλὰ μέχρι ὅτου δύναται	τυχεῖν	τῆς θειοτάτης ἀρχῆς. Ὁ δὲ
[2, 12]	πολλῶν γὰρ τῶν εὖ δύναται	τυχεῖν,	ὥστε πολλὰ πράττειν, καὶ ἄλλων
[2, 12]	μὲν ἑνὶ ἢ δυσὶ ῥᾴδιον	ἐπιτυχεῖν,	ὅσῳ δ´ ἂν διὰ πλειόνων,
[2, 6]	ἀδύνατον εἶναι τὸ κινοῦν, καὶ	πάλιν	ἄλλον ἄπειρον δυνατόν· οὐθὲν γὰρ
[2, 6]	μὴν οὐδ´ ἐπιτείνειν ἀεὶ ἢ	πάλιν	ἀνιένται δυνατόν· ἄπειρος γὰρ ἂν
[2, 9]	ψόφον πολὺν τηλικαύτης νεώς, ἢ	πάλιν	αὐτὸ τὸ πλοῖον κινούμενον. Τὸ
[2, 12]	δεῖ καὶ πάλης καὶ κονίσεως,	πάλιν	δ´ ἑτέρῳ οὐδ´ ὁποσαοῦν πονοῦντι
[2, 11]	ἀμφίκυρτος, ἅπαξ δὲ διχότομος. Καὶ	πάλιν	διὰ τῶν ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ
[2, 8]	τὸ ἀπὸ τύχης. Ἀλλὰ μὴν	πάλιν	εἰ οἱ μὲν κύκλοι μένουσιν,
[2, 8]	γὰρ ἅμα τοῖς κύκλοις καθιστάμενα	πάλιν	εἰς τὸ αὐτό. Συμβαίνει οὖν
[2, 4]	καὶ οὗ νῦν οὐκ ἔστι,	πάλιν	ἔσται, διὰ τὴν παράλλαξιν τῶν
[2, 6]	γίνεται θάττων ὁτὲ δὲ βραδυτέρα	πάλιν,	ἢ τὰ μέρη αὐτῆς. Τὰ
[2, 2]	κἂν εἰ σταίη, κινηθείη ἂν	πάλιν.	Λέγω δὲ μῆκος μὲν αὐτοῦ
[2, 12]	ἕνα ἢ δύο ῥᾷον. Καὶ	πάλιν	ὅταν τοδὶ μὲν δέῃ τοῦδ´
[2, 14]	τὸ πῦρ ἀπὸ τοῦ μέσου	πάλιν	πρὸς τὸ ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι
[2, 14]	ῥιπτούμενα ἄνω βάρη κατὰ στάθμην	πάλιν	φέρεται εἰς ταὐτό, κἂν εἰς
[2, 2]	κάτω καὶ ἐν τοῖς ἀριστεροῖς·	ἀνάπαλιν	γὰρ τούτοις ἡ ἀρχὴ τῆς
[2, 2]	οὐδεμίαν ὁρῶμεν διαφοράν· ἐὰν γὰρ	ἀνάπαλιν	στραφῇ, τὰ ἐναντία ἐροῦμεν δεξιὰ
[2, 2]	ὅ, κἂν οὕτως ἔχοι τινὰ	δύναμιν	ἀρχῆς τὸ ἄνω πρὸς τὰς
[2, 2]	σφαῖραν· ἕξει μὲν γὰρ τὴν	δύναμιν	διαφέρουσαν, δόξει δ´ οὔ, διὰ
[2, 13]	πρότερον ὅσα κατὰ τὴν παροῦσαν	δύναμιν	εἴχομεν, χρηστέον ὡς ὑπάρχουσιν. Εἰ
[2, 13]	ἐνδέχεσθαι φέρεσθαι περὶ τὸ μέσον,	ἡμῖν	ἄδηλα διὰ τὴν ἐπιπρόσθησιν τῆς
[2, 2]	κάτω μέρος ἐστίν, ὁ δ´	ἡμῖν	ἄδηλος τὸ ἄνω. Δεξιὸν γὰρ
[2, 2]	ἐν ἅπασιν ὁμοίως ἐνόμιζον ὑπάρχειν.	Ἡμῖν	δ´ ἐπεὶ διώρισται πρότερον ὅτι
[2, 7]	οὔτ´ ἐν πυρὶ φέρεται, ταῦθ´	ἡμῖν	εἰρήσθω περὶ αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η'
[2, 6]	δὲ κινούμενος ὁμαλῶς, ἐπὶ τοσοῦτον	ἡμῖν	εἰρήσθω. Περὶ δὲ τῶν καλουμένων
[2, 4]	παραπλησίως μήτ´ ἄλλο μηθὲν τῶν	ἡμῖν	ἐν ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ ὧν
[2, 13]	φαινόμενα συμβαίνειν ὁμοίως μὴ κατοικοῦσιν	ἡμῖν	ἐπὶ τοῦ κέντρου, ὥσπερ κἂν
[2, 9]	φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν τῶν φερομένων	ἡμῖν	ἐστι τεκμήριον. Ὅσα μὲν γὰρ
[2, 9]	δῆλον, καὶ μαρτύριον τῶν εἰρημένων	ἡμῖν	λόγων, ὥς εἰσιν ἀληθεῖς· τὸ
[2, 8]	οἵ τ´ ἄλλοι φασὶ καὶ	ἡμῖν	ὁμολογούμενον εἰπεῖν, ἐξ ἐκείνου γε
[2, 9]	ψόφον, ἐπεὶ καὶ τῶν παρ´	ἡμῖν	οὔτε τοὺς ὄγκους ἐχόντων ἴσους
[2, 14]	μεγάλη· μικρᾶς γὰρ γιγνομένης μεταστάσεως	ἡμῖν	πρὸς μεσημβρίαν καὶ ἄρκτον ἐπιδήλως
[2, 7]	δὴ καὶ τοῖς εἰρημένοις ἑπόμενον	ἡμῖν	τὸ ἕκαστον τῶν ἄστρων ποιεῖν
[2, 13]	δυνατὸν τῆς ἀπορίας. Πᾶσι γὰρ	ἡμῖν	τοῦτο σύνηθες, μὴ πρὸς τὸ
[2, 4]	ἔστι, πάλιν ἔσται, διὰ τὴν	παράλλαξιν	τῶν γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ κἂν
[2, 12]	νομίζειν καὶ τὴν τῶν ἄστρων	πρᾶξιν	εἶναι τοιαύτην οἵα περ ἡ
[2, 4]	καὶ κατὰ τὸν ἀριθμὸν τὴν	τάξιν	ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον, τὸν
[2, 12]	σωμάτων αὐτῶν μόνον, καὶ μονάδων	τάξιν	μὲν ἐχόντων, ἀψύχων δὲ πάμπαν,
[2, 12]	τρεῖς ἤ τινα ἄλλην τοιαύτην	τάξιν.	Νῦν δὲ συμβαίνει τοὐναντίον· ἐλάττους
[2, 12]	ἡ φύσις καὶ ποιεῖ τινὰ	τάξιν,	τῇ μὲν μιᾷ φορᾷ πολλὰ
[2, 12]	ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν	τάξιν,	τῶν δ´ ἄλλων ἓν χωρὶς
[2, 12]	ἂν εἴη σφαιροειδῆ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΒ'	Δυοῖν	δ´ ἀπορίαιν οὔσαιν, περὶ ὧν
[2, 14]	τοῦ μέσου τὴν ῥοπὴν ἐχόντων	ἀμφοῖν,	καὶ τοῦ βαρυτέρου προωθοῦντος μέχρι
[2, 5]	ἀνάγκας, ὅταν (τις ἐπιτύχῃ, τότε	χάριν	ἔχειν δεῖ τοῖς εὑρίσκουσι, νῦν
[2, 13]	τὴν κίνησιν. Ἦν ἄρα καὶ	πρὶν	γενέσθαι τὴν δίνην τὸ μὲν
[2, 13]	τις τῶν φερομένων μορίων αὐτῆς,	πρὶν	πεσεῖν, ὑφαιροίη τὴν γῆν, οἰσθήσεται
[2, 4]	Ἡ οὖν ἀχθεῖσα ἐπὶ τὴν	βάσιν,	ἐφ´ ἧς ΑΔ, ἐλάττων ἐστὶ
[2, 5]	ὑποκάτω πλείους ἤδη αἱ φοραὶ	συνεληλύθασιν	εἰς ἕν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰ γὰρ
[2, 6]	δ´ οὐθὲν ἄλλως ἔχον τοῖς	διαστήμασιν.	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τὴν ὅλην
[2, 10]	πῶς ἔχει πρὸς ἄλληλα τοῖς	ἀποστήμασιν,	ἐκ τῶν περὶ ἀστρολογίαν θεωρείσθω·
[2, 2]	τὸ ἀριστερὸν διαφορὰν καὶ τοῖς	σχήμασιν,	εἶτα περιθείη σφαῖραν· ἕξει μὲν
[2, 13]	τυγχάνουσιν. Τὸ μὲν οὖν ἀπορῆσαι	πᾶσιν	ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ ἀλυποτέρας
[2, 5]	προθυμίας. Οὐ μὴν δίκαιόν γε	πᾶσιν	ὁμοίως ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´ ὁρᾶν δεῖ
[2, 13]	μὲν ἀπορεῖν εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα	πᾶσιν·	τὸ δὲ τὰς περὶ τούτου
[2, 8]	ἔτυχεν, οὐδὲ τὸ πανταχοῦ καὶ	πᾶσιν	ὑπάρχον τὸ ἀπὸ τύχης. Ἀλλὰ
[2, 8]	οὐδ´ οὕτως εὔλογον ὥστ´ ἐν	ἅπασιν	ἅμα τόν τε κύκλον εἶναι
[2, 2]	ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι ταύτας ἐν	ἅπασιν	ὁμοίως ἐνόμιζον ὑπάρχειν. Ἡμῖν δ´
[2, 6]	γίγνεται διὰ τὴν ἄνεσιν καὶ	ἐπίτασιν.	Ἔτι δ´ ἐπεὶ πᾶν τὸ
[2, 6]	φορὰ καὶ ἄνεσιν ἔχει καὶ	ἐπίτασιν	καὶ ἀκμήν. Ἀκμὴ δ´ ἐστὶν
[2, 12]	μικρὰς ἔχοντας ἀφορμὰς καὶ τοσαύτην	ἀπόστασιν	ἀπέχοντας τῶν περὶ αὐτὰ συμβαινόντων·
[2, 10]	πορρωτάτω πάντων ἥκιστα διὰ τὴν	ἀπόστασιν·	τὰ δὲ μεταξὺ κατὰ λόγον
[2, 8]	δι´ αὑτὸν ἀλλὰ διὰ τὴν	ἀπόστασιν	τῆς ἡμετέρας ὄψεως· ἡ γὰρ
[2, 4]	φαινομένων. Ἐξ ὧν γὰρ τὴν	σύστασιν	εἴληφεν, οὐδὲν οὕτω δυνατὸν ὁμαλότητα
[2, 9]	πᾶν εἴτε πυρός, ὥσπερ πάντες	φασίν,	ἀναγκαῖον ποιεῖν ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει
[2, 1]	παλαιῶν μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ	φασιν	Ἄτλαντός τινος αὐτῷ προσδεῖσθαι τὴν
[2, 13]	καὶ κειμένην ἐπὶ τοῦ κέντρου	φασὶν	αὐτὴν ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαι περὶ
[2, 13]	μηδ´ ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαί	φασιν	αὐτήν, κινεῖσθαι κύκλῳ περὶ τὸ
[2, 13]	τινες οἳ διὰ τὴν ὁμοιότητά	φασιν	αὐτὴν μένειν, ὥσπερ τῶν ἀρχαίων
[2, 1]	οὔτ´ ἐνδέχεται φθαρῆναι, καθάπερ τινές	φασιν	αὐτόν, ἀλλ´ ἔστιν εἷς καὶ
[2, 2]	Ἐπειδὴ δέ τινές εἰσιν οἵ	φασιν	εἶναί τι δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν
[2, 9]	τῆς φωνῆς ταύτης, αἴτιον τούτου	φασὶν	εἶναι τὸ γιγνομένων εὐθὺς ὑπάρχειν
[2, 13]	ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν τὸν λόγον, ὅν	φασιν	εἰπεῖν Θαλῆν τὸν Μιλήσιον, ὡς
[2, 13]	τὸν ὅλον οὐρανὸν πεπερασμένον εἶναί	φασιν,	ἐναντίως οἱ περὶ τὴν Ἰταλίαν,
[2, 13]	τὸ κάτω τῆς γῆς εἶναί	φασιν,	ἐπ´ ἄπειρον αὐτὴν ἐρριζῶσθαι λέγοντες,
[2, 8]	ὅπερ φαίνεταί τε καὶ πάντες	φασίν.	Ἔτι δὲ πάντα μὲν εὔλογον
[2, 13]	γεννῶσιν, ἐπὶ τὸ μέσον συνελθεῖν	φασίν·	ὅτι δὲ μένει, ζητοῦσι τὴν
[2, 13]	ἢ τὰς τοῦ ἡλίου γίγνεσθαί	φασιν·	τῶν γὰρ φερομένων ἕκαστον ἀντιφράττειν
[2, 7]	τὸ ἄνω σῶμα πῦρ εἶναί	φασιν,	ὡς εὔλογον ὂν ἕκαστον συνεστάναι
[2, 14]	λέγουσι δὲ τεκμαιρόμενοι καὶ τοῖς	ἐλέφασιν,	ὅτι περὶ ἀμφοτέρους τοὺς τόπους
[2, 4]	τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια τοιαύτη φανερόν,	ὑπόθεσιν	λαμβάνουσιν ὅτι πέφυκεν ἀεὶ συρρεῖν
[2, 6]	γὰρ ἡ ἀνώμαλος φορὰ καὶ	ἄνεσιν	ἔχει καὶ ἐπίτασιν καὶ ἀκμήν.
[2, 6]	γὰρ ἀνωμαλία γίγνεται διὰ τὴν	ἄνεσιν	καὶ ἐπίτασιν. Ἔτι δ´ ἐπεὶ
[2, 3]	ἐκ τούτων δῆλον. Εἰ δὲ	γένεσιν,	ἀναγκαῖον καὶ ἄλλην εἶναι φοράν,
[2, 3]	σώματα, ὅτι ἀνάγκη γένεσιν εἶναι,	γένεσιν	δ´, εἴπερ καὶ πῦρ, τοῦτο
[2, 3]	ἐγκύκλιά ἐστι σώματα, ὅτι ἀνάγκη	γένεσιν	εἶναι, γένεσιν δ´, εἴπερ καὶ
[2, 3]	δ´ ὑπαρχόντων φανερὸν ὅτι ἀνάγκη	γένεσιν	εἶναι διὰ τὸ μηδὲν οἷόν
[2, 3]	Ὅτι μὲν τοίνυν ἀναγκαῖον εἶναι	γένεσιν,	ἐκ τούτων δῆλον. Εἰ δὲ
[2, 2]	τὸ ἄνω τοῦ δεξιοῦ κατὰ	γένεσιν,	ἐπειδὴ πολλαχῶς λέγεται τὸ πρότερον.
[2, 12]	ἔχει καὶ τὴν ἐπὶ πλεῖον	σύνεσιν,	καίπερ μικρὰς ἔχοντας ἀφορμὰς καὶ
[2, 2]	τῶν ἔμπροσθεν ἡ κατὰ τὴν	αἴσθησιν·	ἔμπροσθεν γὰρ λέγω ἐφ´ ὃ
[2, 3]	αὐτοῖς περὶ πάμπαν ὀλίγων ἔχειν	αἴσθησιν.	Ὅμως δὲ λέγωμεν. Ἡ δ´
[2, 14]	διὰ τῶν φαινομένων κατὰ τὴν	αἴσθησιν·	οὔτε γὰρ ἂν αἱ τῆς
[2, 14]	ἐκλείπει διὰ τὴν τῆς γῆς	ἐπιπρόσθησιν,	ἡ τῆς γῆς ἂν εἴη
[2, 13]	μέσον, ἡμῖν ἄδηλα διὰ τὴν	ἐπιπρόσθησιν	τῆς γῆς. Διὸ καὶ τὰς
[2, 6]	καὶ ἀδύνατον· ἀνάγκη δ´, εἰ	ἀνίησιν	ἡ κίνησις, ἄπειρον ἀνιέναι χρόνον.
[2, 13]	ὅτι πρότερον μὲν διὰ τὴν	δίνησιν	ἐφέρετο τὰ μόρια τῆς γῆς
[2, 1]	τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε διὰ τὴν	δίνησιν	θάττονος τυγχάνοντα φορᾶς τῆς οἰκείας
[2, 13]	τὸ μέσον φερομένη διὰ τὴν	δίνησιν·	ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν πάντες
[2, 3]	ἐνδέχεται εἶναι κατὰ φύσιν τὴν	κίνησιν	ἀΐδιον· (τούτων δ´ ἔστι κίνησις.
[2, 3]	ἀΐδιος. ὥστ´ ἀνάγκη τῷ θεῷ	κίνησιν	ἀΐδιον ὑπάρχειν. Ἐπεὶ δ´ ὁ
[2, 8]	δ´ οὐκ ἂν ἔχοιεν οἰκείαν	κίνησιν,	ἀλλὰ φέροιντ´ ἂν ὑπὸ τῶν
[2, 12]	μὲν τῶν τὴν ἐγκύκλιον φερομένων	κίνησιν	ἄστρων εἴρηται ποῖ´ ἄττα κατά
[2, 8]	ἀποστῆσαι τῶν ἐχόντων ὄργανα πρὸς	κίνησιν.	Διὸ καὶ εὐλόγως ἂν δόξειεν
[2, 1]	καὶ θεῖον τῶν ἐχόντων μὲν	κίνησιν,	ἐχόντων δὲ τοιαύτην ὥστε μηθὲν
[2, 14]	δὲ λέγωμεν πρῶτον πότερον ἔχει	κίνησιν	ἢ μένει· καθάπερ γὰρ εἴπομεν,
[2, 8]	μὲν γὰρ τὴν ἐν ἑαυτῷ	κίνησιν	ἡ σφαῖρα τῶν σχημάτων χρησιμώτατον
[2, 13]	τὰ δ´ ἐπιπολάζει διὰ τὴν	κίνησιν.	Ἦν ἄρα καὶ πρὶν γενέσθαι
[2, 5]	βέλτιστον γὰρ κινεῖσθαι ἁπλῆν τε	κίνησιν	καὶ ἄπαυστον, καὶ ταύτην ἐπὶ
[2, 8]	πάντα μὲν εὔλογον τὴν αὐτὴν	κίνησιν	κινεῖσθαι, μόνος δὲ δοκεῖ τῶν
[2, 1]	μακαρίαν· ἀνάγκη γὰρ καὶ τὴν	κίνησιν	μετὰ βίας οὖσαν, εἴπερ κινεῖ
[2, 14]	αὐτὴν βίᾳ κινεῖσθαι ταύτην τὴν	κίνησιν·	οὐ γὰρ αὐτῆς γε τῆς
[2, 8]	τοῦ ἄστρου δοκεῖν εἶναι τὴν	κίνησιν·	οὐθὲν γὰρ διαφέρει κινεῖν τὴν
[2, 8]	ἀποδοῦναι τὴν φύσιν πρὸς τὴν	κίνησιν	(οὐθὲν γὰρ ὡς ἔτυχε ποιεῖ
[2, 8]	οὐρανὸν κινεῖσθαι τὴν ἐν ἑαυτῷ	κίνησιν,	τὰ δ´ ἄλλα (ἄστρα) μὴ
[2, 13]	εἰς τὸ ἐναντίον ποιεῖσθαι τὴν	κίνησιν·	ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης μένειν. Τοῦτο
[2, 11]	μηδὲν ἔχειν ὄργανον πρὸς τὴν	κίνησιν.	Ὥστε δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ ἂν
[2, 3]	καὶ τὸ βαρὺ λέγεται κατὰ	στέρησιν	κουφότητος καὶ κινήσεως. Ἀλλὰ μὴν
[2, 13]	πρὸς τὸ πρᾶγμα ποιεῖσθαι τὴν	ζήτησιν	ἀλλὰ πρὸς τὸν τἀναντία λέγοντα·
[2, 3]	καίπερ πόρρωθεν πειρωμένοις ποιεῖσθαι τὴν	ζήτησιν,	πόρρω δ´ οὐχ οὕτω τῷ
[2, 1]	σώζεσθαι τοσοῦτον χρόνον, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς	φησιν.	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ὑπὸ ψυχῆς
[2, 9]	τῶν εἰρημένων ἡμῖν λόγων, ὥς	εἰσιν	ἀληθεῖς· τὸ γὰρ ἀπορηθὲν καὶ
[2, 12]	καὶ πλησιαίτερον τοῦ πρώτου σώματός	εἰσιν	αὐτῶν. Δῆλον δὲ τοῦτο περὶ
[2, 5]	Γ, ὅτι μὲν οὖν οὐκ	εἰσὶν	ἐναντίαι αὗται, πρότερον εἴρηται. Ἀλλ´
[2, 2]	ἐκεῖ οἰκοῦντες ἐν τῷ ἄνω	εἰσὶν	ἡμισφαιρίῳ καὶ πρὸς τοῖς δεξιοῖς,
[2, 2]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἐπειδὴ δέ τινές	εἰσιν	οἵ φασιν εἶναί τι δεξιὸν
[2, 6]	ζῴοις ἀδυναμίαι πᾶσαι παρὰ φύσιν	εἰσίν,	οἷον γῆρας καὶ φθίσις. Ὅλη
[2, 8]	οἱ μὲν γὰρ πλάνητες ἐγγύς	εἰσιν,	ὥστ´ ἐγκρατὴς οὖσα πρὸς αὐτοὺς
[2, 13]	ἀνέμους ἔχει δυσκινήτως διὰ τὴν	ἀντέρεισιν.	Ταὐτὸ δὴ τοῦτο ποιεῖν τῷ
[2, 9]	οὕτως ἔχει τἀληθές. Δοκεῖ γάρ	τισιν	ἀναγκαῖον εἶναι τηλικούτων φερομένων σωμάτων
[2, 4]	μιᾷ ἐπιφανείᾳ, τὰ δ´ εὐθύγραμμα	πλείοσιν·	ὡς γὰρ ἔχει ὁ κύκλος
[2, 12]	δὲ πρᾶξις ἀεί ἐστιν ἐν	δυσίν,	ὅταν καὶ οὗ ἕνεκα ᾖ
[2, 14]	ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις ποιεῖται	δύσιν.	Ὥστ´ οὐ μόνον ἐκ τούτων
[2, 14]	ἀπορήσειε, τὴν αὐτὴν ἔχει τούτοις	λύσιν·	εἰ γὰρ οὔσης ἐπὶ τοῦ
[2, 14]	Ὅτι δ´ ἐστὶν ἀδύνατον, δῆλον	λαβοῦσιν	ἀρχὴν ὡς εἴπερ φέρεται εἴτ´
[2, 13]	πλεῖστοι περὶ τὰς αἰτίας ταύτας	διατρίβουσιν·	εἰσὶ δέ τινες οἳ διὰ
[2, 13]	τὸ πλάτος αἴτιον ἐξ ὧν	λέγουσιν,	ἀλλὰ τὸ μέγεθος μᾶλλον· διὰ
[2, 14]	πειρῶνται τῆς περιφερείας, εἰς τετταράκοντα	λέγουσιν	εἶναι μυριάδας. Ἐξ ὧν τεκμαιρομένοις
[2, 13]	ταύτην γὰρ τὴν αἰτίαν πάντες	λέγουσιν	ἐκ τῶν ἐν τοῖς ὑγροῖς
[2, 2]	ἐναντίως ἢ ὡς οἱ Πυθαγόρειοι	λέγουσιν·	ἐκεῖνοι γὰρ ἡμᾶς ἄνω ποιοῦσι
[2, 13]	τὴν Ἰταλίαν, καλούμενοι δὲ Πυθαγόρειοι	λέγουσιν·	ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ μέσου
[2, 2]	ἔχει τὸν τρόπον ὡς ἐκεῖνοι	λέγουσιν,	ἢ μᾶλλον ἑτέρως, εἴπερ δεῖ
[2, 13]	μένει, ζητοῦσι τὴν αἰτίαν, καὶ	λέγουσιν	οἱ μὲν τοῦτον τὸν τρόπον,
[2, 12]	καὶ περὶ τοὺς ἄλλους ἀστέρας	λέγουσιν	οἱ πάλαι τετηρηκότες ἐκ πλείστων
[2, 7]	πύρινα φάσκοντες εἶναι διὰ τοῦτο	λέγουσιν,	ὅτι τὸ ἄνω σῶμα πῦρ
[2, 1]	ὃν δὲ τρόπον ἐκεῖνοι γενέσθαι	λέγουσιν	οὐκ ἐνδέχεται, μεγάλην ἂν ἔχοι
[2, 13]	μένων ὁ ἀήρ, τεκμήρια πολλὰ	λέγουσιν.	Πρῶτον μὲν οὖν εἰ μὴ
[2, 4]	κατὰ τὸν ἀριθμὸν τὴν τάξιν	ἀποδιδοῦσιν	οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον, τὸν μὲν
[2, 14]	αὐτὴν ἓν τῶν ἄστρων εἶναι	ποιοῦσιν,	οἱ δ´ ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 13]	τὰ φαινόμενα συμβαίνειν ὁμοίως μὴ	κατοικοῦσιν	ἡμῖν ἐπὶ τοῦ κέντρου, ὥσπερ
[2, 13]	κατασκευάζουσι γῆν, ἣν ἀντίχθονα ὄνομα	καλοῦσιν,	οὐ πρὸς τὰ φαινόμενα τοὺς
[2, 4]	ὕδατος ἐπιφάνεια τοιαύτη φανερόν, ὑπόθεσιν	λαμβάνουσιν	ὅτι πέφυκεν ἀεὶ συρρεῖν τὸ
[2, 13]	γὰρ τὸν αὐτὸν τρόπον ἅπαντες	ὑπολαμβάνουσιν,	ἀλλ´ ὅσοι μὲν μηδ´ ἐπὶ
[2, 13]	τῆς μονῆς εἰρημένοι τρόποι πολλοὶ	τυγχάνουσιν.	Τὸ μὲν οὖν ἀπορῆσαι πᾶσιν
[2, 8]	πάλιν εἰ οἱ μὲν κύκλοι	μένουσιν,	αὐτὰ δὲ τὰ ἄστρα κινεῖται,
[2, 14]	πρὸς ἄρκτον τε καὶ μεσημβρίαν	μεταβαίνουσιν·	ἔνιοι γὰρ ἐν Αἰγύπτῳ μὲν
[2, 12]	ἄλλαι φοραί, ὅτι πολλὰ σώματα	κινοῦσιν	αἱ πρὸ τῆς τελευταίας καὶ
[2, 13]	πιστὸν οὐκ ἐκ τῶν φαινομένων	ἀθροῦσιν	ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ τῶν λόγων.
[2, 12]	ὅμως δ´ ἐκ τῶν τοιούτων	θεωροῦσιν	οὐδὲν ἄλογον ἂν δόξειεν εἶναι
[2, 10]	ἤδη τῆς ἀποστάσεως, ὥσπερ καὶ	δεικνύουσιν	οἱ μαθηματικοί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙA Τὸ
[2, 2]	διώρισται πρότερον ὅτι ἐν τοῖς	ἔχουσιν	ἀρχὴν κινήσεως αἱ τοιαῦται δυνάμεις
[2, 2]	ἄρχονται πρῶτον αἱ κινήσεις τοῖς	ἔχουσιν.	Ἔστι δὲ ἀπὸ μὲν τοῦ
[2, 13]	παροῦσαν δύναμιν εἴχομεν, χρηστέον ὡς	ὑπάρχουσιν.	Εἰ γὰρ μηδεμία φύσει κίνησίς
[2, 2]	ἀρχὴν κινήσεως αἱ τοιαῦται δυνάμεις	ἐνυπάρχουσιν,	ὁ δ´ οὐρανὸς ἔμψυχος καὶ
[2, 3]	ἡ κίνησις· οὐθὲν γὰρ παρὰ	φύσιν	ἀΐδιον. Ὕστερον δὲ τὸ παρὰ
[2, 3]	τὸ παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ	φύσιν.	Ἀνάγκη τοίνυν γῆν εἶναι· τοῦτο
[2, 6]	πρώτοις μή ἐστι τὸ παρὰ	φύσιν	(ἁπλᾶ γὰρ καὶ ἄμικτα καὶ
[2, 13]	βίᾳ, καὶ μένει βίᾳ· κατὰ	φύσιν	δέ γε ἀναγκαῖον εἶναί τινα
[2, 6]	τοῖς ζῴοις ἀδυναμίαι πᾶσαι παρὰ	φύσιν	εἰσίν, οἷον γῆρας καὶ φθίσις.
[2, 14]	καὶ ὅλης αὐτῆς ἡ κατὰ	φύσιν	ἐπὶ τὸ μέσον τοῦ παντός
[2, 13]	κατωτέρω κεῖσθαι τοῦ βαρυτέρου τὴν	φύσιν;	Ἔτι δ´ εἴπερ ὅλη πέφυκε
[2, 14]	μὴ ὃ βίᾳ καὶ παρὰ	φύσιν.	Ἔτι δὲ καὶ διὰ τῶν
[2, 14]	φάναι τοῦτο συμβαίνειν διὰ τὸ	φύσιν	ἔχειν φέρεσθαι τὸ βάρος ἔχον
[2, 3]	ἐναντίον, καὶ εἶναί τινα αὐτοῦ	φύσιν·	ἡ γὰρ αὐτὴ ὕλη τῶν
[2, 6]	φαίνεται ὂν ἄπειρον χρόνον παρὰ	φύσιν	(ἡ δ´ ἀδυναμία παρὰ φύσιν)
[2, 14]	βίαιόν γ´ οὖσαν καὶ παρὰ	φύσιν·	ἡ δέ γε τοῦ κόσμου
[2, 6]	ἀδυναμίαν, ἡ δ´ ἀδυναμία παρὰ	φύσιν·	καὶ γὰρ αἱ ἐν τοῖς
[2, 3]	τὸ παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ	φύσιν,	καὶ ἔκστασίς τίς ἐστιν ἐν
[2, 6]	οὐδὲ τὸν ἴσον χρόνον παρὰ	φύσιν	καὶ κατὰ φύσιν, οὐδ´ ὅλως
[2, 13]	ὅλην· οὗ δὲ φέρεται κατὰ	φύσιν,	καὶ μένει ἐνταυθοῖ κατὰ φύσιν.
[2, 3]	Καὶ γὰρ ἂν ἡ κατὰ	φύσιν	κίνησις ἦν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ
[2, 6]	οἷ φέρονται, τοῖς δὲ παρὰ	φύσιν	ὅθεν, τοῖς δὲ ῥιπτουμένοις ἀνὰ
[2, 6]	οἷον ἴσως τοῖς μὲν κατὰ	φύσιν	οἷ φέρονται, τοῖς δὲ παρὰ
[2, 6]	χρόνον παρὰ φύσιν καὶ κατὰ	φύσιν,	οὐδ´ ὅλως δυνατὸν καὶ ἀδύνατον·
[2, 6]	φύσιν (ἡ δ´ ἀδυναμία παρὰ	φύσιν)	οὐδὲ τὸν ἴσον χρόνον παρὰ
[2, 13]	γέ ἐστι κίνησίς τις κατὰ	φύσιν,	οὐκ ἂν ἡ βίαιος εἴη
[2, 13]	φύσιν, καὶ μένει ἐνταυθοῖ κατὰ	φύσιν.	Οὐκ ἄρα διὰ τὸ ὁμοίως
[2, 14]	τὰ μόρια τῆς γῆς κατὰ	φύσιν·	πότερον ὅτι τοῦ παντός ἐστι
[2, 8]	μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν	φύσιν	πρὸς τὴν κίνησιν (οὐθὲν γὰρ
[2, 3]	οὗ μὴ ἐνδέχεται εἶναι κατὰ	φύσιν	τὴν κίνησιν ἀΐδιον· (τούτων δ´
[2, 3]	ἐν τῇ γενέσει τὸ παρὰ	φύσιν	τοῦ κατὰ φύσιν. Ἀνάγκη τοίνυν
[2, 3]	ἀΐδιον. Ὕστερον δὲ τὸ παρὰ	φύσιν	τοῦ κατὰ φύσιν, καὶ ἔκστασίς
[2, 3]	τὰ μεταξὺ αὐτῶν εἶναι σώματα·	ἐναντίωσιν	γὰρ ἔχει ἕκαστον τῶν στοιχείσων
[2, 9]	φωνῆς καὶ σιγῆς εἶναι τὴν	διάγνωσιν·	ὥστε καθάπερ τοῖς χαλκοτύποις διὰ
[2, 13]	γῆν πάντες ὅσοι τὸν οὐρανὸν	γεννῶσιν,	ἐπὶ τὸ μέσον συνελθεῖν φασίν·
[2, 8]	ἐξ ἐκείνου γε τοῦ σώματος	γεννῶσιν,	τοῦ δὲ σφαιροειδοῦς δύο κινήσεις
[2, 14]	τὸν πόλον μέσον. Ὅτι δ´	ἐστὶν	ἀδύνατον, δῆλον λαβοῦσιν ἀρχὴν ὡς
[2, 4]	καὶ τῇ μὲν εὐθείᾳ πρόσθεσίς	ἐστιν	ἀεί, τῇ δὲ τοῦ κύκλου
[2, 6]	καὶ ἄκλαστος· ὥστ´ εἰ μή	ἐστιν	ἀκμὴ αὐτοῦ τῆς φορᾶς, οὐδ´
[2, 12]	σώματος πρὸς πεπερασμένον ἡ δύναμίς	ἐστιν.	Ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν τὴν
[2, 1]	ψυχῇ τῇ τῶν θνητῶν ζῴων	ἐστὶν	ἀνάπαυσις ἡ περὶ τὸν ὕπνον
[2, 12]	μὲν τῇ πρώτῃ φορᾷ τοσοῦτόν	ἐστιν	ἄστρων πλῆθος ὥστε τῶν ἀναριθμήτων
[2, 6]	ἀρχὴ οὔτε πέρας οὔτε μέσον	ἐστὶν	αὐτῆς ἁπλῶς· τῷ τε γὰρ
[2, 13]	Εἰ γὰρ μηδεμία φύσει κίνησίς	ἐστιν	αὐτῶν, οὐδὲ βίαιος ἔσται· εἰ
[2, 14]	ἐπὶ τὸ μέσον τοῦ παντός	ἐστιν·	διὰ τοῦτο γὰρ καὶ τυγχάνει
[2, 13]	ἄνω ἢ κάτω, ἢ ποῦ	ἐστιν;	Εἶναι μὲν γάρ τινα ἀναγκαῖον·
[2, 13]	ἐνστάσεων τῷ γένει, τοῦτο δ´	ἐστὶν	ἐκ τοῦ πάσας τεθεωρηκέναι τὰς
[2, 12]	ἕνεκα, ἡ δὲ πρᾶξις ἀεί	ἐστιν	ἐν δυσίν, ὅταν καὶ οὗ
[2, 3]	κατὰ φύσιν, καὶ ἔκστασίς τίς	ἐστιν	ἐν τῇ γενέσει τὸ παρὰ
[2, 4]	τῆς ἐσχάτης περιφορᾶς οὔτε κενόν	ἐστιν	ἔξωθεν οὔτε τόπος, ἀνάγκη καὶ
[2, 3]	ἐνθένδε ληπτέα. Ἕκαστόν ἐστιν, ὧν	ἐστιν	ἔργον, ἕνεκα τοῦ ἔργου. Θεοῦ
[2, 3]	ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ φθαρτικὰ ἀλλήλων	ἐστίν.	Ἔτι δ´ οὐκ εὔλογον εἶναί
[2, 13]	μένειν μετέωρον, ἀλλ´ ἐπί τινός	ἐστιν.	(Ἔτι δ´ ὥσπερ ἀὴρ ὕδατος
[2, 5]	τὴν αἰτίαν τοῦ λέγειν τίς	ἐστιν,	ἔτι δὲ πῶς ἔχων τῷ
[2, 6]	ἐπίτασιν καὶ ἀκμήν. Ἀκμὴ δ´	ἐστὶν	ἢ ὅθεν φέρεται ἢ οἷ
[2, 4]	δὴ σχῆμα ἐπίπεδον ἢ εὐθύγραμμόν	ἐστιν	ἢ περιφερόγραμμον. Καὶ τὸ μὲν
[2, 13]	κειμένη, καὶ πότερον τῶν ἠρεμούντων	ἐστὶν	ἢ τῶν κινουμένων, καὶ περὶ
[2, 13]	τῆς κινήσεως οὐ περὶ μορίων	ἐστὶν	ἡ ἀμφισβήτησις, ἀλλὰ περὶ ὅλου
[2, 4]	εἴδει. Ὅτι μὲν οὖν πρῶτόν	ἐστιν	ἡ σφαῖρα τῶν στερεῶν σχημάτων,
[2, 4]	ἀφ´ αὑτοῦ ἐφ´ αὑτὸ ἐλαχίστη	ἐστὶν	ἡ τοῦ κύκλου γραμμή· κατὰ
[2, 14]	γὰρ αὐτῆς γε τῆς γῆς	ἐστιν·	καὶ γὰρ ἂν τῶν μορίων
[2, 13]	μονῆς καὶ κινήσεως, σχεδὸν ταῦτ´	ἐστίν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἡμεῖς δὲ λέγωμεν
[2, 2]	ὄντων ἕκαστον οἷον ἀρχή τις	ἐστίν.	Λέγω δὲ τὰ τρία τὸ
[2, 2]	ἡμᾶς φαινόμενος τὸ κάτω μέρος	ἐστίν,	ὁ δ´ ἡμῖν ἄδηλος τὸ
[2, 4]	ΒΕΓ. Ὅτι μὲν οὖν σφαιροειδής	ἐστιν	ὁ κόσμος, δῆλον ἐκ τούτων,
[2, 4]	τοῦτο φανερὸν εἴη ὅτι σφαιροειδής	ἐστιν	ὁ οὐρανός. Ἀλλὰ μὴν ὅτι
[2, 6]	μὲν οὖν εἷς τε μόνος	ἐστὶν	ὁ οὐρανός, καὶ οὗτος ἀγένητος
[2, 2]	τὸ κάτω πᾶσι τοῖς ἐμψύχοις	ἐστὶν	ὁμοίως ζῴοις καὶ φυτοῖς, τὸ
[2, 7]	ἐκ τούτων ἐν οἷς ἕκαστόν	ἐστιν,	ὁμοίως καὶ ἡμεῖς λέγομεν. Ἡ
[2, 12]	εἰ δὲ μή, ἀεὶ ἄμεινόν	ἐστιν	ὅσῳ ἂν ἐγγύτερον ᾖ τοῦ
[2, 4]	κύκλος. Ἔτι δὲ εἴπερ τέλειόν	ἐστιν	οὗ μηδὲν ἔξω τῶν αὐτοῦ
[2, 12]	ἴσως· ἢ γὰρ ἕν τί	ἐστιν	οὗ τύχοι ἄν, ὥσπερ καὶ
[2, 14]	τοῦτο δὲ τὸ σχῆμα σφαίρας	ἐστίν.	Οὐδὲν δὲ διοίσει πρὸς τὸν
[2, 7]	Ὅτι μὲν οὖν οὔτε πύρινά	ἐστιν	οὔτ´ ἐν πυρὶ φέρεται, ταῦθ´
[2, 13]	τὸ δ´ οὐσία τῆς συστάσεώς	ἐστιν.	Περὶ μὲν οὖν τοῦ τόπου
[2, 1]	δ´ ἀπαθὴς πάσης θνητῆς δυσχερείας	ἐστίν,	πρὸς δὲ τούτοις ἄπονος διὰ
[2, 2]	(ἐκείνων γὰρ οὗτος ὁ λόγος	ἐστίν)	σκεπτέον πότερον τοῦτον ἔχει τὸν
[2, 4]	δὲ τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια σφαιροειδής	ἐστιν,	τὸ δὲ τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς
[2, 3]	περὶ αὐτῶν ἐνθένδε ληπτέα. Ἕκαστόν	ἐστιν,	ὧν ἐστιν ἔργον, ἕνεκα τοῦ
[2, 14]	ἐσχάτους ὄντας τὸ γένος αὐτῶν	ἐστιν,	ὡς τῶν ἐσχάτων διὰ τὸ
[2, 13]	οὐθὲν γὰρ στιγμὴ τῶν σωμάτων	ἐστίν.	Ὥσπερ δὲ κἂν ἐκ μεγάλου
[2, 1]	ἡμῶν ἀληθεῖς εἶναι λόγους, ὡς	ἔστιν	ἀθάνατόν τι καὶ θεῖον τῶν
[2, 6]	μὲν οὖν μέρη ὅτι οὐκ	ἔστιν	ἀνώμαλα, φανερόν· ἤδη γὰρ ἂν
[2, 4]	λόγον (συνεχῆ μὲν γὰρ οὐκ	ἔστιν,	ἅπτεται δὲ τούτων) (ἡ δὲ
[2, 1]	καθάπερ τινές φασιν αὐτόν, ἀλλ´	ἔστιν	εἷς καὶ ἀΐδιος, ἀρχὴν μὲν
[2, 6]	ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν, ἀλλ´	ἔστιν	ἑκάστης πράξεως ὡρισμένος ὁ ἐλάχιστος
[2, 8]	ἔοικεν. Ἅμα δὲ καὶ οὐκ	ἔστιν	ἐν τοῖς φύσει τὸ ὡς
[2, 3]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Ἐπεὶ δ´ οὐκ	ἔστιν	ἐναντία κίνησις ἡ κύκλῳ τῇ
[2, 13]	μὲν οὐκ ἔστι, βίᾳ δ´	ἔστιν.	Ἐπεὶ δὲ (περὶ τούτων διώρισται
[2, 13]	τὴν γῆν. Ἐπεὶ γὰρ οὐκ	ἔστιν	ἡ γῆ κέντρον, ἀλλ´ ἀπέχει
[2, 14]	(Τὸ μὲν οὖν ἀπορούμενον τοῦτ´	ἔστιν·	ἰδεῖν δ´ οὐ χαλεπὸν μικρὸν
[2, 6]	Τῆς δὲ κύκλῳ φορᾶς οὐκ	ἔστιν	οὔτε ὅθεν οὔτε οἷ οὔτε
[2, 4]	μέσον ἱδρυμένων σωμάτων ταύτην τὴν	πίστιν.	Εἰ γὰρ τὸ μὲν ὕδωρ
[2, 1]	τῶν εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν τὴν	πίστιν,	καὶ διὰ τῆς δόξης τῆς
[2, 1]	ἔχοι καὶ τοῦτο ῥοπὴν (εἰς	πίστιν	περὶ τῆς ἀθανασίας αὐτοῦ καὶ
[2, 1]	τὸν λόγον τὴν αὐτὴν ἔχειν	ὑπόληψιν	τοῖς ὕστερον· ὡς γὰρ περὶ
[2, 8]	οὐθὲν γὰρ διαφέρει κινεῖν τὴν	ὄψιν	ἢ τὸ ὁρώμενον. Ἀλλὰ μὴν
[2, 11]	δείκνυται διὰ τῶν περὶ τὴν	ὄψιν	ὅτι σφαιροειδής· οὐ γὰρ ἂν
[2, 13]	εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ περιφερῆ τὴν	ἀπόκρυψιν	φαίνεται ποιούμενος ὑπὸ τῆς γῆς,
[2, 12]	δὲ σφαῖρα σῶμά τι τυγχάνει	ὄν.	Ἐκείνης ἂν οὖν κοινὸν εἴη
[2, 6]	τὸ κινούμενον οὐ μεταβάλλει σῶμα	ὄν,	οὐδ´ ἂν τὸ κινοῦν μεταβάλλοι
[2, 6]	ἂν τὸ κινοῦν μεταβάλλοι ἀσώματον	ὄν.	Ὥστε καὶ τὴν φορὰν ἀδύνατον
[2, 6]	ἄπειρον δυνατόν· οὐθὲν γὰρ φαίνεται	ὂν	ἄπειρον χρόνον παρὰ φύσιν (ἡ
[2, 7]	πῦρ εἶναί φασιν, ὡς εὔλογον	ὂν	ἕκαστον συνεστάναι ἐκ τούτων ἐν
[2, 13]	μεγέθους μέσον καὶ τοῦ πράγματος	ὂν	μέσον καὶ τῆς φύσεως. Καίτοι
[2, 8]	συμβήσεται καὶ ὅτι δέδεικται συνεχὲς	ὂν	τὸ ὅλον. Ἔτι δ´ ἐπεὶ
[2, 14]	μόνον ἐκ τούτων δῆλον περιφερὲς	ὂν	τὸ σχῆμα τῆς γῆς, ἀλλὰ
[2, 13]	γὰρ ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν τὸν λόγον,	ὅν	φασιν εἰπεῖν Θαλῆν τὸν Μιλήσιον,
[2, 1]	οὕτως μὲν ἔχειν ἐνδέχεται, καθ´	ὃν	δὲ τρόπον ἐκεῖνοι γενέσθαι λέγουσιν
[2, 14]	ἂν εἰ γιγνομένης τὸν τρόπον	ὃν	καὶ τῶν φυσιολόγων λέγουσί τινες
[2, 10]	Περὶ δὲ τῆς τάξεως αὐτῶν,	ὃν	μὲν τρόπον ἕκαστα κινεῖται τῷ
[2, 14]	τόπου καὶ μονῆς καὶ κινήσεως,	ὃν	τρόπον ἔχει, τοσαῦτα εἰρήσθω περὶ
[2, 8]	ὁμοταχὲς ἔσται τῷ κύκλῳ καθ´	ὃν	φέρεται. Φαίνεται γὰρ ἅμα τοῖς
[2, 12]	ἀμήχανον, ἀλλ´ ἕνα ἢ δύο	ῥᾷον.	Καὶ πάλιν ὅταν τοδὶ μὲν
[2, 2]	ὅτι δύο μόνας ταύτας ἀρχὰς	ἔλεγον,	τὸ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν,
[2, 13]	γλώσσης ῥηθέντα ματαίως ἐκκέχυται στομάτων,	ὀλίγον	τοῦ παντὸς ἰδόντων. Οἱ δ´
[2, 13]	δέ· κατὰ γὰρ τοῦτον τὸν	λόγον	ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ τι ἂν
[2, 14]	Κατὰ τοῦτόν τε δὴ τὸν	λόγον	ἀναγκαῖον εἶναι τὸ σχῆμα σφαιροειδὲς
[2, 10]	γὰρ ἱκανῶς. Συμβαίνει δὲ κατὰ	λόγον	γίγνεσθαι τὰς ἑκάστου κινήσεις τοῖς
[2, 13]	διά γε τὸν τῆς ὁμοιότητος	λόγον,	εἰ μὴ φύσει τῆς γῆς
[2, 8]	δ´ εὔλογον τὸ τὸν αὐτὸν	λόγον	ἔχειν τὰ τάχη τῶν ἄστρων
[2, 12]	δ´ ἂν ἥδε συμβαίνουσα κατὰ	λόγον·	ἡ μὲν γὰρ πρώτη μία
[2, 10]	ἀπόστασιν· τὰ δὲ μεταξὺ κατὰ	λόγον	ἤδη τῆς ἀποστάσεως, ὥσπερ καὶ
[2, 13]	μενεῖ γὰρ κατὰ τὸν ἐκείνων	λόγον.	Ὅλως δὲ πρὸς τοὺς οὕτω
[2, 13]	Τοῦτον γὰρ ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν τὸν	λόγον,	ὅν φασιν εἰπεῖν Θαλῆν τὸν
[2, 13]	ὕδατος) ὥσπερ οὐ τὸν αὐτὸν	λόγον	ὄντα περὶ τῆς γῆς καὶ
[2, 13]	Ἀλλὰ διά γε τοῦτον τὸν	λόγον	οὐ μενεῖ, ἀλλὰ κινηθήσεται, οὐ
[2, 14]	Οὐδὲν δὲ διοίσει πρὸς τὸν	λόγον,	οὐδ´ εἰ μὴ πανταχόθεν ὁμοίως
[2, 4]	ἄνω σώματα κατὰ τὸν αὐτὸν	λόγον	(συνεχῆ μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν,
[2, 1]	καὶ τοῦτον οἱ συστήσαντες τὸν	λόγον	τὴν αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς
[2, 12]	ἐκ τῶν τοιούτων θεωροῦσιν οὐδὲν	ἄλογον	ἂν δόξειεν εἶναι τὸ νῦν
[2, 6]	καὶ ἄνεσις. Ἔτι δὲ καὶ	ἄλογον	ἄπειρον χρόνον ἀδύνατον εἶναι τὸ
[2, 9]	κύκλῳ τῶν ἄστρων. Ἐπεὶ δ´	ἄλογον	δοκεῖ τὸ μὴ συνακούειν ἡμᾶς
[2, 6]	τὸ βραδύτερον· τοῦτο δὲ παντελῶς	ἄλογον	καὶ πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι δὲ
[2, 8]	φέρεσθαι· μόνως γὰρ οὕτως οὐθὲν	ἄλογον	συμβαίνει· τό τε γὰρ θᾶττον
[2, 8]	δι´ αὑτῶν. Πρὸς δὲ τούτοις	ἄλογον	τὸ μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι
[2, 8]	Εἰ μὲν οὖν ἀμφότερα κινήσεται,	ἄλογον	τὸ ταὐτὰ τάχη τῶν ἄστρων
[2, 4]	σώματος φύσις· δῆλον γὰρ ὡς	ἀνάλογον	ἔχει, καθάπερ ὕδωρ πρὸς γῆν,
[2, 8]	κύκλους οὐθὲν ἄτοπον ἀλλ´ ἀναγκαῖον	ἀνάλογον	ἔχειν τὰ τάχη τοῖς μεγέθεσι,
[2, 13]	περὶ τῆς ὁμοιότητος) ἀλλὰ τὸ	ἀνάλογον	μόριον πρὸς τὸ ἀνάλογον τοῦ
[2, 13]	τὸ ἀνάλογον μόριον πρὸς τὸ	ἀνάλογον	τοῦ ἐσχάτου, λέγω δ´ οἷον
[2, 12]	ζωῆς· οὕτω γὰρ οὐθὲν δόξει	παράλογον	εἶναι τὸ συμβαῖνον. Ἔοικε γὰρ
[2, 1]	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ὑπὸ ψυχῆς	εὔλογον	ἀναγκαζούσης μένειν ἀΐδιον· οὐδὲ γὰρ
[2, 12]	κινήσεις, ἀλλὰ τὰ μεταξὺ πλείστας.	Εὔλογον	γὰρ ἂν δόξειεν εἶναι τοῦ
[2, 3]	ἀλλήλων ἐστίν. Ἔτι δ´ οὐκ	εὔλογον	εἶναί τι κινητὸν ἀΐδιον, οὗ
[2, 6]	τὸ δὲ κινοῦν πολὺ μᾶλλον	εὔλογον	εἶναι τοιοῦτον· τὸ γὰρ πρῶτον
[2, 8]	ἕκαστον τῶν ἐν τούτοις οὐθαμῶς	εὔλογον·	εἴτε γὰρ ἐξ ἀνάγκης τὸ
[2, 10]	οὐρανῷ κατὰ τὸν αὑτοῦ κύκλον)	εὔλογον	ἤδη τὸ μὲν ἐγγυτάτω τῆς
[2, 7]	σῶμα πῦρ εἶναί φασιν, ὡς	εὔλογον	ὂν ἕκαστον συνεστάναι ἐκ τούτων
[2, 8]	Ἐπεὶ τοίνυν οὔτ´ ἀμφότερα κινεῖσθαι	εὔλογον	οὔτε τὸ ἕτερον μόνον, λείπεται
[2, 8]	τοῦ μείζονος κύκλου τὸ τάχος	εὔλογον	περὶ τὸ αὐτὸ κέντρον ἐνδεδεμένων
[2, 8]	αὑτῶν τὰς οἰκείας κινεῖσθαι κινήσεις	εὔλογον,	ταύτας δ´ οὐ φαίνεται κινούμενα,
[2, 8]	φασίν. Ἔτι δὲ πάντα μὲν	εὔλογον	τὴν αὐτὴν κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος
[2, 8]	τὴν περιφέρειαν. Οὐκ ἔστι δ´	εὔλογον	τὸ τὸν αὐτὸν λόγον ἔχειν
[2, 2]	εἴπομεν, ἐν τοῖς ζῴοις ὑπάρχον	εὔλογον	ὑπάρχειν ἐν αὐτῷ· τριῶν γὰρ
[2, 2]	ἀριστερόν· ταύτας γὰρ τὰς διαστάσεις	εὔλογον	ὑπάρχειν τοῖς σώμασι τοῖς τελείοις
[2, 8]	ἀπὸ ταὐτομάτου συνέπεσεν, οὐδ´ οὕτως	εὔλογον	ὥστ´ ἐν ἅπασιν ἅμα τόν
[2, 12]	ἂν οὖν κοινὸν εἴη τὸ	ἔργον·	αὐτῇ μὲν γὰρ ἑκάστῃ ἡ
[2, 3]	ληπτέα. Ἕκαστόν ἐστιν, ὧν ἐστιν	ἔργον,	ἕνεκα τοῦ ἔργου. Θεοῦ δ´
[2, 4]	ἐν στερεοῖς. Ἅπαν δὴ σχῆμα	ἐπίπεδον	ἢ εὐθύγραμμόν ἐστιν ἢ περιφερόγραμμον.
[2, 13]	τόπου καὶ μονῆς καὶ κινήσεως,	σχεδὸν	ταῦτ´ ἐστίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἡμεῖς
[2, 14]	Τούτου δὲ συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι	πάροδον	καὶ τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων.
[2, 13]	τὴν στενοχωρίαν οὐκ ἔχων τὴν	πάροδον	ὁ ἀὴρ μένει διὰ τὸ
[2, 13]	ποιούμενος ὑπὸ τῆς γῆς, ὡς	δέον,	εἴπερ ἦν σφαιροειδής, περιφερῆ γίνεσθαι
[2, 1]	τῇ μαντείᾳ τῇ περὶ τὸν	θεὸν	μόνως ἂν ἔχοιμεν οὕτως ὁμολογουμένως
[2, 14]	ἔσχατον, ἀλλὰ δεῖ κρατεῖν τὸ	πλέον	ἕως ἂν λάβῃ τῷ αὑτοῦ
[2, 3]	καὶ τοῦτο νῦν, ὕστερον δὲ	πειρατέον	δεῖξαι. Τούτων δ´ ὑπαρχόντων φανερὸν
[2, 12]	ὧν εἰκότως ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε,	πειρατέον	λέγειν τὸ φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν
[2, 13]	δῆλον ὅτι καὶ τὴν γῆν	οἰητέον.	Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῇ δίνῃ
[2, 5]	εὑρίσκουσι, νῦν δὲ τὸ φαινόμενον	ῥητέον.	Εἰ γὰρ ἡ φύσις ἀεὶ
[2, 2]	καὶ τὸ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν	ζητητέον,	ἀλλ´ ὅσα ἔχει κινήσεως ἀρχὴν
[2, 13]	καὶ γὰρ τοῦτον ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον)	ζητητέον	αὐτοῖς περὶ τῆς τοῦ πυρὸς
[2, 9]	πληγὴν ἀδύνατον ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα	λεκτέον	ὡς εἴπερ ἐφέρετο τὰ σώματα
[2, 3]	κίνησις ἡ κύκλῳ τῇ κύκλῳ,	σκεπτέον	διὰ τί πλείους εἰσὶ φοραί,
[2, 2]	γὰρ οὗτος ὁ λόγος ἐστίν)	σκεπτέον	πότερον τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον
[2, 1]	κατὰ τὸν τῶν παλαιῶν μῦθον	ὑποληπτέον	ἔχειν, οἵ φασιν Ἄτλαντός τινος
[2, 13]	καὶ τοῦ σώματος μέσον, οὕτως	ὑποληπτέον	μᾶλλον καὶ περὶ τὸν ὅλον
[2, 1]	Οὔτε δὴ τοῦτον τὸν τρόπον	ὑποληπτέον,	οὔτε διὰ τὴν δίνησιν θάττονος
[2, 2]	ἀριστερόν, ἔτι πρότερον τὰς προτέρας	ὑποληπτέον	ὑπάρχειν ἀρχὰς ἐν αὐτῷ. Διώρισται
[2, 13]	κατὰ τὴν παροῦσαν δύναμιν εἴχομεν,	χρηστέον	ὡς ὑπάρχουσιν. Εἰ γὰρ μηδεμία
[2, 13]	καὶ παντός. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ	διοριστέον	πότερόν ἐστί τις τοῖς σώμασι
[2, 13]	εἰς βυθόν, καὶ θᾶττον τὸ	μεῖζον.	Ἀλλ´ ἐοίκασι μέχρι τινὸς ζητεῖν,
[2, 8]	οὕτως καὶ ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις·	μεῖζον	γὰρ τῶν ἀφαιρουμένων ὑπὸ τῶν
[2, 8]	γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις τὸ	μεῖζον	σῶμα θᾶττον φέρεται τὴν οἰκείαν
[2, 2]	διότι ταύτας ἐν ἅπασιν ὁμοίως	ἐνόμιζον	ὑπάρχειν. Ἡμῖν δ´ ἐπεὶ διώρισται
[2, 13]	ὁριζόμενον τὸ μέσον, τὸ δ´	ὁρίζον	τὸ πέρας. Τιμιώτερον δὲ τὸ
[2, 12]	τοῦτό γ´ ἂν ἔτι ὑπάρξαι	τἀγαθόν,	ἀλλ´ ἕτερόν τι. Ἔστι δὲ
[2, 13]	τὸ τυχὸν μόριον φέρεται εἰς	βυθόν,	καὶ θᾶττον τὸ μεῖζον. Ἀλλ´
[2, 1]	οὔτε κατὰ τὸν τῶν παλαιῶν	μῦθον	ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ φασιν Ἄτλαντός
[2, 14]	οὐχ οἷόν τ´ ἀΐδιον εἶναι,	βίαιόν	γ´ οὖσαν καὶ παρὰ φύσιν·
[2, 9]	οὔτε πάσχοντα φαίνεται τὰ σώματα	βίαιον	οὐδὲν πάθος, διὰ τὸ μὴ
[2, 9]	συμβαῖνον, οὔτ´ ἂν ἔμψυχον οὔτε	βίαιον	φέροιτο φορὰν οὐθὲν αὐτῶν, ὥσπερ
[2, 14]	κινηθῆναι μὴ ὑπὸ κρείττονος ἰσχύος,	ἀναγκαῖον	ἂν εἴη μένειν αὐτὴν ἐπὶ
[2, 8]	γὰρ κύκλους οὐθὲν ἄτοπον ἀλλ´	ἀναγκαῖον	ἀνάλογον ἔχειν τὰ τάχη τοῖς
[2, 13]	κατὰ γὰρ τοῦτον τὸν λόγον	ἀναγκαῖον	ἅπαν ὅ τι ἂν τεθῇ
[2, 2]	εἰ μηδέποτ´ ἤρξατο, ὅμως ἔχειν	ἀναγκαῖον	ἀρχήν, ὅθεν ἂν ἤρξατο, εἰ
[2, 14]	μέσου εἴτ´ ἐπὶ τοῦ μέσου,	ἀναγκαῖον	αὐτὴν βίᾳ κινεῖσθαι ταύτην τὴν
[2, 14]	αὐτῆς. Σχῆμα δ´ ἔχειν σφαιροειδὲς	ἀναγκαῖον	αὐτήν· ἕκαστον γὰρ τῶν μορίων
[2, 9]	τὸ φερόμενον μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος	ἀναγκαῖον	ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο καὶ τὴν
[2, 14]	ῥοπῆς. Εἴτ´ οὖν ἐγένετο, τοῦτον	ἀναγκαῖον	γενέσθαι τὸν τρόπον, ὥστε φανερὸν
[2, 14]	κινεῖσθαι φοράς. Τούτου δὲ συμβαίνοντος	ἀναγκαῖον	γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς τῶν
[2, 13]	ἐστιν; Εἶναι μὲν γάρ τινα	ἀναγκαῖον·	εἰ δὲ μηδὲν μᾶλλον κάτω
[2, 13]	τὰ γὰρ αὐτὰ τῶν αὐτῶν	ἀναγκαῖον	εἶναι αἴτια τοῖς αὐτοῖς. Ἔτι
[2, 3]	ἔστι κίνησις. Ὅτι μὲν τοίνυν	ἀναγκαῖον	εἶναι γένεσιν, ἐκ τούτων δῆλον.
[2, 9]	ἔχει τἀληθές. Δοκεῖ γάρ τισιν	ἀναγκαῖον	εἶναι τηλικούτων φερομένων σωμάτων γίγνεσθαι
[2, 14]	οὐ μόνον σφαιροειδῆ τὸν ὄγκον	ἀναγκαῖον	εἶναι τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ
[2, 13]	βίᾳ· κατὰ φύσιν δέ γε	ἀναγκαῖον	εἶναί τινα αὐτῆς φοράν. Αὕτη
[2, 13]	τόπος ὁ ἔσχατος, δῆλον ὅτι	ἀναγκαῖον	εἶναί τινα καὶ τῇ γῇ
[2, 14]	τοῦτόν τε δὴ τὸν λόγον	ἀναγκαῖον	εἶναι τὸ σχῆμα σφαιροειδὲς αὐτῆς,
[2, 4]	τὸ σφαιροειδὲς καὶ αὐτὸ τοιοῦτον	ἀναγκαῖον	εἶναι· ὥστε κἂν διὰ τοῦτο
[2, 14]	πρώτης, ὥστε καὶ τὴν γῆν	ἀναγκαῖον,	εἴτε περὶ τὸ μέσον εἴτ´
[2, 13]	γὰρ ὁτιοῦν φέρεται μόριον αὐτῆς,	ἀναγκαῖον	ἐνταῦθα φέρεσθαι καὶ τὴν ὅλην·
[2, 13]	Τὸ μὲν οὖν ἀπορῆσαι πᾶσιν	ἀναγκαῖον	ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ ἀλυποτέρας διανοίας
[2, 3]	γὰρ τὴν τοῦ ὅλου ὡσαύτως	ἀναγκαῖον	ἔχειν τὰ στοιχεῖα τῶν σωμάτων
[2, 13]	ἀπέχοντος· καὶ γὰρ τοῦτον ἠρεμεῖν	ἀναγκαῖον)	ζητητέον αὐτοῖς περὶ τῆς τοῦ
[2, 8]	μεθιστάμενα καὶ ὅλος ὁ οὐρανός,	ἀναγκαῖον	ἤτοι ἠρεμούντων ἀμφοτέρων γίγνεσθαι τὴν
[2, 1]	γινομένη τοῦ σώματος ἄνεσις, ἀλλ´	ἀναγκαῖον	Ἰξίονός τινος μοῖραν κατέχειν αὐτὴν
[2, 3]	τούτων δῆλον. Εἰ δὲ γένεσιν,	ἀναγκαῖον	καὶ ἄλλην εἶναι φοράν, ἢ
[2, 13]	μέντοι τοῦτό γ´ ἀληθές, ὡς	ἀναγκαῖον	μένειν ἐπὶ τοῦ μέσου πᾶν
[2, 14]	τὸ πρὸ αὑτοῦ ἔλαττον προωθεῖν	ἀναγκαῖον	μέχρι τοῦ μέσου τὴν ῥοπὴν
[2, 14]	ποθὲν ἐφέρετο εἴτε κατὰ μέρος,	ἀναγκαῖον	μέχρι τούτου φέρεσθαι ἕως ἂν
[2, 13]	πρὸς ἓν σημεῖον (τοῦτο γὰρ	ἀναγκαῖον	μόνον συμβαίνειν ἐκ τοῦ λόγου
[2, 14]	ἐσχάτων φερομένων πρὸς ἓν μέσον	ἀναγκαῖον	ὅμοιον γίγνεσθαι πάντῃ τὸν ὄγκον,
[2, 13]	τῆς γῆς. Ἀλλὰ μὴν οὐκ	ἀναγκαῖον.	Οὐ γὰρ μόνον φαίνεται μένουσα
[2, 9]	εἴτε πυρός, ὥσπερ πάντες φασίν,	ἀναγκαῖον	ποιεῖν ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει τὸν
[2, 13]	κινηθήσεται· περὶ γὰρ τούτων ὅτι	ἀναγκαῖον	συμβαίνειν, διώρισται πρότερον, καὶ πρὸς
[2, 13]	καὶ φασὶ διὰ τὴν ἠρεμίαν	ἀναγκαῖον	τὸ σχῆμα τοῦτ´ ἔχειν αὐτήν.
[2, 2]	τὸ παραλείπειν τὰς κυριωτέρας ἀρχὰς	δίκαιον	αὐτοῖς ἐπιτιμᾶν, καὶ διότι ταύτας
[2, 5]	ἢ πολλῆς προθυμίας. Οὐ μὴν	δίκαιόν	γε πᾶσιν ὁμοίως ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´
[2, 1]	~ΠΕΡΙ ΟΥΡΑΝΟΥ Β.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Α' Ὅτι μὲν οὖν οὔτε
[2, 2]	λόγων ἅλις ἔστω τὸ νῦν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Β' Ἐπειδὴ δέ τινές εἰσιν
[2, 3]	κατὰ τόπον ὡρισμένων τοσαῦτα εἰρήσθω.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Γ' Ἐπεὶ δ´ οὐκ ἔστιν
[2, 4]	εἴπερ καὶ κινεῖσθαί τι ἀεί.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Δ' Σχῆμα δ´ ἀνάγκη σφαιροειδὲς
[2, 5]	πλεῖον ἀεὶ ἀπέχοντα τῶν συστοίχων.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ε' Ἐπεὶ δ´ ἔστι διχῶς
[2, 6]	αἱ φοραὶ συνεληλύθασιν εἰς ἕν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Εἰ γὰρ ἀνωμάλως κινήσεται, δῆλον
[2, 7]	καὶ τίνες αἱ κινήσεις αὐτῶν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ζ' Εὐλογώτατον δὴ καὶ τοῖς
[2, 8]	ταῦθ´ ἡμῖν εἰρήσθω περὶ αὐτῶν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Η' (Ἐπεὶ δὲ φαίνεται καὶ
[2, 9]	μὲν κινήσεται τὸ δ´ ἠρεμήσει.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Θ' Φανερὸν δ´ ἐκ τούτων
[2, 10]	οὐ κινεῖται δι´ αὑτῶν, εἴρηται.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ι' Περὶ δὲ τῆς τάξεως
[2, 11]	ὥσπερ καὶ δεικνύουσιν οἱ μαθηματικοί.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙA Τὸ δὲ σχῆμα τῶν
[2, 12]	καὶ τἆλλα ἂν εἴη σφαιροειδῆ.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΒ' Δυοῖν δ´ ἀπορίαιν οὔσαιν,
[2, 13]	φορᾶς καὶ τῆς τάξεως αὐτῶν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΓ' Λοιπὸν δὲ περὶ τῆς
[2, 14]	καὶ κινήσεως, σχεδὸν ταῦτ´ ἐστίν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΔ' Ἡμεῖς δὲ λέγωμεν πρῶτον
[2, 2]	ὄντος· τὸ γὰρ εἰς τὸ	πλάγιόν	ἐστι τὸ παρὰ τὸ ἄνω
[2, 12]	ἐν μὲν ἑνὶ ἢ δυσὶ	ῥᾴδιον	ἐπιτυχεῖν, ὅσῳ δ´ ἂν διὰ
[2, 13]	ἠρεμήσει· τὸ γὰρ εἰρημένον οὐκ	ἴδιόν	ἐστι τῆς γῆς. Ἀλλὰ μὴν
[2, 13]	δὲ φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον	ἴδιον	τῆς γῆς. (Ἄτοπον δὲ καὶ
[2, 14]	μέσον. Διόπερ οὐχ οἷόν τ´	ἀΐδιον	εἶναι, βίαιόν γ´ οὖσαν καὶ
[2, 1]	Ἰξίονός τινος μοῖραν κατέχειν αὐτὴν	ἀΐδιον	καὶ ἄτρυτον. Εἰ δή, καθάπερ
[2, 3]	οὐκ εὔλογον εἶναί τι κινητὸν	ἀΐδιον,	οὗ μὴ ἐνδέχεται εἶναι κατὰ
[2, 1]	ὑπὸ ψυχῆς εὔλογον ἀναγκαζούσης μένειν	ἀΐδιον·	οὐδὲ γὰρ τῆς ψυχῆς οἷόν
[2, 3]	μηδὲν οἷόν τ´ αὐτῶν εἶναι	ἀΐδιον·	πάσχει γὰρ καὶ ποιεῖ τἀναντία
[2, 3]	εἶναι κατὰ φύσιν τὴν κίνησιν	ἀΐδιον·	(τούτων δ´ ἔστι κίνησις. Ὅτι
[2, 3]	ὥστ´ ἀνάγκη τῷ θεῷ κίνησιν	ἀΐδιον	ὑπάρχειν. Ἐπεὶ δ´ ὁ οὐρανὸς
[2, 3]	κίνησις· οὐθὲν γὰρ παρὰ φύσιν	ἀΐδιον.	Ὕστερον δὲ τὸ παρὰ φύσιν
[2, 3]	οὐρανὸς τοιοῦτος (σῶμα γάρ τι	θεῖον)	διὰ τοῦτο ἔχει τὸ ἐγκύκλιον
[2, 1]	ὡς ἔστιν ἀθάνατόν τι καὶ	θεῖον	τῶν ἐχόντων μὲν κίνησιν, ἐχόντων
[2, 4]	ὁ κύκλος. Ἔτι δὲ εἴπερ	τέλειόν	ἐστιν οὗ μηδὲν ἔξω τῶν
[2, 4]	τὸν κύκλον· ὥστ´ εἰ τὸ	τέλειον	πρότερον τοῦ ἀτελοῦς, καὶ διὰ
[2, 4]	ὕδωρ πρὸς γῆν, καὶ τὰ	πλεῖον	ἀεὶ ἀπέχοντα τῶν συστοίχων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 13]	μένειν οὐκ ἐθέλει, καὶ τὸ	πλεῖον	ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν δὲ τὴν
[2, 14]	τὰ μόρια αὐτῆς. Τὸ γὰρ	πλεῖον	ἀεὶ τὸ πρὸ αὑτοῦ ἔλαττον
[2, 12]	ποτ´ αἰτίαν οὐκ ἀεὶ τὰ	πλεῖον	ἀπέχοντα τῆς πρώτης φορᾶς κινεῖται
[2, 12]	καλῶς ἔχει καὶ τὴν ἐπὶ	πλεῖον	σύνεσιν, καίπερ μικρὰς ἔχοντας ἀφορμὰς
[2, 5]	μηθὲν τάχ´ ἂν δόξειεν εἶναι	σημεῖον	ἢ πολλῆς εὐηθείας ἢ πολλῆς
[2, 14]	πρὸς τὸ τῆς γῆς μέσον,	σημεῖον	ὅτι τὰ φερόμενα βάρη ἐπὶ
[2, 13]	πλὴν οὐχ ὅλον πρὸς ἓν	σημεῖον	(τοῦτο γὰρ ἀναγκαῖον μόνον συμβαίνειν
[2, 2]	καὶ τὸ κάτω, καὶ τὸ	πρόσθιον	καὶ τὸ ἀντικείμενον, καὶ τὸ
[2, 3]	θεῖον) διὰ τοῦτο ἔχει τὸ	ἐγκύκλιον	σῶμα, ὃ φύσει κινεῖται κύκλῳ
[2, 14]	τὰ φερόμενα τὴν φορὰν τὴν	ἐγκύκλιον	ὑπολειπόμενα φαίνεται καὶ κινούμενα πλείους
[2, 12]	Ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν τὴν	ἐγκύκλιον	φερομένων κίνησιν ἄστρων εἴρηται ποῖ´
[2, 13]	γὰρ ἀρχὴ τὸ μέσον καὶ	τίμιον,	τὸ δὲ τοῦ τόπου μέσον
[2, 9]	ἔχειν τοὺς τῶν συμφωνιῶν λόγους,	ἐναρμόνιον	γίγνεσθαί φασι τὴν φωνὴν φερομένων
[2, 2]	ὅθεν ἡ κίνησις, τὸ δὲ	δεξιὸν	ἀφ´ οὗ, τὸ δ´ ἔμπροσθεν
[2, 2]	δ´ ἡμῖν ἄδηλος τὸ ἄνω.	Δεξιὸν	γὰρ ἑκάστου λέγομεν, ὅθεν ἡ
[2, 2]	ἄνω καὶ κάτω καὶ τὸ	δεξιὸν	καὶ ἀριστερὸν καὶ τὸ ἔμπροσθεν
[2, 2]	εἰσιν οἵ φασιν εἶναί τι	δεξιὸν	καὶ ἀριστερὸν τοῦ οὐρανοῦ, καθάπερ
[2, 2]	δὲ τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον	δεξιόν,	(καὶ ὄπισθεν τὸ κατὰ τὸ
[2, 5]	τοὔπισθεν, ἔχει, εἴπερ καὶ τὸ	δεξιὸν	καὶ τὸ ἀριστερόν, καθάπερ ἐλέχθη
[2, 2]	καὶ τὸ κάτω καὶ τὸ	δεξιὸν	καὶ τὸ ἀριστερόν. Οὐ δεῖ
[2, 2]	ζῴοις καὶ φυτοῖς, τὸ δὲ	δεξιὸν	καὶ τὸ ἀριστερὸν οὐκ ἐνυπάρχει
[2, 2]	καὶ τὸ κάτω καὶ τὸ	δεξιὸν	καὶ τὸ ἀριστερὸν πρὸς ἡμᾶς
[2, 2]	μόνας ταύτας ἀρχὰς ἔλεγον, τὸ	δεξιὸν	καὶ τὸ ἀριστερόν, τὰς δὲ
[2, 2]	καὶ τὸ ἀντικείμενον, καὶ τὸ	δεξιὸν	καὶ τὸ ἀριστερόν· ταύτας γὰρ
[2, 2]	λέγω δ´ οἷον τό τε	δεξιὸν	καὶ τὸ ἀριστερόν, τοῖς δ´
[2, 2]	τὰ ἐναντίως ἔχοντα τῇ θέσει,	δεξιὸν	μὲν τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον
[2, 2]	ἄστρων, ὥστε τοῦτ´ ἂν εἴη	δεξιόν,	οὗ δ´ αἱ δύσεις, ἀριστερόν.
[2, 2]	τις, ἐν οἷς ἔχει τὸ	δεξιὸν	πρὸς τὸ ἀριστερὸν διαφορὰν καὶ
[2, 2]	ὅπως ἔσται τούτου τὸ μὲν	δεξιὸν	τὸ δὲ ἀριστερὸν ὁμοίων γ´
[2, 2]	τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ δὲ	δεξιὸν	τοῦ πλάτους, ἡ δὲ τοῦ
[2, 2]	τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ δὲ	δεξιὸν	τοῦ πλάτους, τὸ δ´ ἔμπροσθεν
[2, 2]	Εὐθὺς γὰρ πρῶτον, εἰ τὸ	δεξιὸν	ὑπάρχει καὶ τὸ ἀριστερόν, ἔτι
[2, 5]	διχῶς ἐπὶ τοῦ κύκλου κινηθῆναι,	οἷον	ἀπὸ τοῦ Α τὴν μὲν
[2, 2]	αὐτῷ· τριῶν γὰρ ὄντων ἕκαστον	οἷον	ἀρχή τις ἐστίν. Λέγω δὲ
[2, 6]	ἀδυναμίαι πᾶσαι παρὰ φύσιν εἰσίν,	οἷον	γῆρας καὶ φθίσις. Ὅλη γὰρ
[2, 12]	τὸ πλησιαίτατον ἐλαχίστας κινεῖσθαι κινήσεις,	οἷον	δύο, τὸ δ´ ἐχόμενον τρεῖς
[2, 12]	τὸ ἐγγὺς τοῦ ἐσχάτου ἐλθεῖν·	οἷον	εἰ ὑγίεια τέλος, τὸ μὲν
[2, 6]	ἢ οἷ ἢ ἀνὰ μέσον,	οἷον	ἴσως τοῖς μὲν κατὰ φύσιν
[2, 7]	πυρός, ἐγγύτερον δὲ ὁ ἀήρ·	οἷον	καὶ ἐπὶ τῶν φερομένων βελῶν·
[2, 12]	τὸ πολλὰ ἢ τὸ πολλάκις,	οἷον	μυρίους ἀστραγάλους Χίους βαλεῖν ἀμήχανον,
[2, 9]	τῶν ἀψύχων σωμάτων τοὺς ὄγκους,	οἷον	ὁ τῆς βροντῆς διίστησι λίθους
[2, 12]	ἴδιος φύσει φορά, αὕτη δὲ	οἷον	πρόσκειται, παντὸς δὲ πεπερασμένου σώματος
[2, 14]	πρὸς τὸ μέσον. Διόπερ οὐχ	οἷόν	τ´ ἀΐδιον εἶναι, βίαιόν γ´
[2, 3]	γένεσιν εἶναι διὰ τὸ μηδὲν	οἷόν	τ´ αὐτῶν εἶναι ἀΐδιον· πάσχει
[2, 1]	ἀΐδιον· οὐδὲ γὰρ τῆς ψυχῆς	οἷόν	τ´ εἶναι τὴν τοιαύτην ζωὴν
[2, 14]	ὑπὸ τοῦ μείζονος ὠθούμενον οὐχ	οἷόν	τε κυμαίνειν, ἀλλὰ συμπιέζεσθαι μᾶλλον
[2, 3]	τοῦ μέσου, τούτου δ´ οὐθὲν	οἷόν	τε μένειν μόριον, οὔθ´ ὅλως
[2, 13]	καὶ γῆς ὕδωρ· ὥστε πῶς	οἷόν	τε τὸ κουφότερον κατωτέρω κεῖσθαι
[2, 9]	τῷ πλοίῳ τὰ μόρια, οὐχ	οἷόν	τε ψοφεῖν, οὐδ´ αὐτὸ τὸ
[2, 2]	Ἀλλὰ τῆς μὲν δευτέρας περιφορᾶς,	οἷον	τῆς τῶν πλανήτων, ἡμεῖς μὲν
[2, 3]	πρότερον ἡ κατάφασις (λέγω δ´	οἷον	τὸ θερμὸν τοῦ ψυχροῦ) ἡ
[2, 2]	μὲν ἀλλ´ οὐ πανταχόθεν ὁμοίως,	οἷον	τὸ πῦρ ἄνω μόνον καὶ
[2, 2]	τὰ τοιαῦτα μόρια, λέγω δ´	οἷον	τό τε δεξιὸν καὶ τὸ
[2, 13]	ἀνάλογον τοῦ ἐσχάτου, λέγω δ´	οἷον	τὸ τέταρτον μέρος πρὸς τὸ
[2, 4]	τὰς ἐκ τοῦ μέσου γραμμάς,	οἷον	φακοειδὲς ἢ ᾠοειδές· ἐν ἅπασι
[2, 9]	τε ψοφεῖν, οὐδ´ αὐτὸ τὸ	πλοῖον,	εἰ φέροιτο ἐν ποταμῷ. Καίτοι
[2, 9]	νεώς, ἢ πάλιν αὐτὸ τὸ	πλοῖον	κινούμενον. Τὸ δ´ ἐν μὴ
[2, 14]	φερομένων πρὸς ἓν μέσον ἀναγκαῖον	ὅμοιον	γίγνεσθαι πάντῃ τὸν ὄγκον, φανερόν·
[2, 6]	δὲ παντελῶς ἄλογον καὶ πλάσματι	ὅμοιον.	Ἔτι δὲ καὶ τὸ μὴ
[2, 8]	τὸ πρόσθεν ἀχρηστότατον· ἥκιστα γὰρ	ὅμοιον	τοῖς δι´ αὑτῶν κινητικοῖς· οὐδὲν
[2, 4]	καθόλου περὶ τῶν σχημάτων, τὸ	ποῖόν	ἐστι πρῶτον, καὶ ἐν ἐπιπέδοις
[2, 13]	ἀλλ´ ἐκεῖνο ζητεῖν τὸ μέσον,	ποῖόν	τι καὶ ποῦ πέφυκεν. Ἐκεῖνο
[2, 9]	συμφωνίαν τῶν φερομένων ἡμῖν ἐστι	τεκμήριον.	Ὅσα μὲν γὰρ αὐτὰ φέρεται,
[2, 13]	τὸ σχῆμα τυμπανοειδής· (ποιοῦνται δὲ	τεκμήριον	ὅτι δύνων καὶ ἀνατέλλων ὁ
[2, 13]	γῆ κέντρον, ἀλλ´ ἀπέχει τὸ	ἡμισφαίριον	αὐτῆς ὅλον, οὐθὲν κωλύειν οἴονται
[2, 14]	πολλαπλάσιον βάρος ἐπιγένοιτο πρὸς θάτερον	ἡμισφαίριον,	οὐκ ἔσται τὸ αὐτὸ μέσον
[2, 14]	μέσον ἐναντία. Εἰ τοίνυν ὁτιοῦν	μόριον	ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ἀπὸ τοῦ μέσου,
[2, 13]	μέσον. Ὅπου γὰρ ὁτιοῦν φέρεται	μόριον	αὐτῆς, ἀναγκαῖον ἐνταῦθα φέρεσθαι καὶ
[2, 14]	τὸ ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν	μόριον	αὐτῆς ἀπὸ τοῦ μέσου μὴ
[2, 3]	δ´ οὐθὲν οἷόν τε μένειν	μόριον,	οὔθ´ ὅλως οὔτ´ ἐπὶ τοῦ
[2, 14]	ἀδυνατώτερον· εἰς ὃ γὰρ τὸ	μόριον	πέφυκε φέρεσθαι, καὶ τὸ ὅλον
[2, 13]	τῆς ὁμοιότητος) ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον	μόριον	πρὸς τὸ ἀνάλογον τοῦ ἐσχάτου,
[2, 13]	θαυμάζειν πῶς ποτε μικρὸν μὲν	μόριον	τῆς γῆς, ἂν μετεωρισθὲν ἀφεθῇ,
[2, 13]	τοῦτο γιγνόμενον, ἀλλὰ τὸ τυχὸν	μόριον	φέρεται εἰς βυθόν, καὶ θᾶττον
[2, 9]	τ´ αἴτιον τούτων δῆλον, καὶ	μαρτύριον	τῶν εἰρημένων ἡμῖν λόγων, ὥς
[2, 14]	μέσου καὶ σφαιροειδοῦς τῆς γῆς	πολλαπλάσιον	βάρος ἐπιγένοιτο πρὸς θάτερον ἡμισφαίριον,
[2, 9]	διιόντος πρὸς τὸ φερόμενον μέγεθος,	πολλαπλάσιον	μέγεθος ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο
[2, 13]	ὅν φασιν εἰπεῖν Θαλῆν τὸν	Μιλήσιον,	ὡς διὰ τὸ πλωτὴν εἶναι
[2, 13]	Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος τὸ πλάτος	αἴτιον	εἶναί φασι τοῦ μένειν αὐτήν.
[2, 13]	τῆς μονῆς οὐ τὸ πλάτος	αἴτιον	ἐξ ὧν λέγουσιν, ἀλλὰ τὸ
[2, 8]	ἑλίσσεται διὰ τὴν ἀσθένειαν. Ὅπερ	αἴτιον	ἴσως καὶ τοῦ στίλβειν φαίνεσθαι
[2, 13]	πλάτος καὶ τὸ μέγεθος αὐτῆς	αἴτιον,	οἱ δ´ ὥσπερ Ἐμπεδοκλῆς, τὴν
[2, 14]	δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ	αἴτιον	τῆς μονῆς. Εἰ γὰρ φύσει
[2, 9]	συνακούειν ἡμᾶς τῆς φωνῆς ταύτης,	αἴτιον	τούτου φασὶν εἶναι τὸ γιγνομένων
[2, 9]	Ἅμα δ´ ἐστὶ τό τ´	αἴτιον	τούτων δῆλον, καὶ μαρτύριον τῶν
[2, 14]	βίαν αἰτιῶνται τῆς κάτω φορᾶς·	βέλτιον	δὲ τιθέναι τἀληθές, καὶ φάναι
[2, 3]	εἶναι φύσει, ἐάν περ ᾖ	ἐναντίον,	καὶ εἶναί τινα αὐτοῦ φύσιν·
[2, 6]	οἰκείᾳ χώρᾳ, καὶ οὐθὲν αὐτοῖς	ἐναντίον)	οὐδ´ ἂν ἀδυναμία εἴη, ὥστ´
[2, 13]	ἅμα δ´ ἀδύνατον εἰς τὸ	ἐναντίον	ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν· ὥστ´ ἐξ
[2, 2]	ἐν τῷ ἀριστερῷ. Συμβαίνει δὲ	τοὐναντίον.	Ἀλλὰ τῆς μὲν δευτέρας περιφορᾶς,
[2, 12]	τοιαύτην τάξιν. Νῦν δὲ συμβαίνει	τοὐναντίον·	ἐλάττους γὰρ ἥλιος καὶ σελήνη
[2, 14]	κοῦφα καὶ τὸ πῦρ εἰς	τοὐναντίον	φερόμενα τοῖς βάρεσι πρὸς τὸ
[2, 14]	τεκμαιρομένοις οὐ μόνον σφαιροειδῆ τὸν	ὄγκον	ἀναγκαῖον εἶναι τῆς γῆς, ἀλλὰ
[2, 13]	ἀπιστεῖν δεῖ μὴ κυκλοτερῆ τὸν	ὄγκον	εἶναι τῆς γῆς· ἀλλ´ ἔτι
[2, 11]	ὅτι σφαιροειδῆ ἂν εἴη τὸν	ὄγκον.	Ἔτι δ´ ὁμοίως μὲν ἅπαντα
[2, 14]	ἀναγκαῖον ὅμοιον γίγνεσθαι πάντῃ τὸν	ὄγκον,	φανερόν· ἴσου γὰρ πάντῃ προστιθεμένου
[2, 13]	δεῖ τὸν μέλλοντα καλῶς ζητήσειν	ἐνστατικὸν	εἶναι διὰ τῶν οἰκείων ἐνστάσεων
[2, 6]	ἀγένητον τοῦ ἀφθάρτου καὶ ἀγενήτου	κινητικόν.	Ἐπεὶ οὖν τὸ κινούμενον οὐ
[2, 11]	ἥκιστά ἐστι κινητικόν. Ἥκιστα δὲ	κινητικὸν	ἡ σφαῖρα διὰ τὸ μηδὲν
[2, 11]	τοῖς ἀκινήτοις ὃ ἥκιστά ἐστι	κινητικόν.	Ἥκιστα δὲ κινητικὸν ἡ σφαῖρα
[2, 6]	Ὥστε καὶ τὴν φορὰν ἀδύνατον	ἀνώμαλον	εἶναι. Καὶ γὰρ εἰ γίνεται
[2, 4]	ἡ τοῦ πέριξ σώματος φύσις·	δῆλον	γὰρ ὡς ἀνάλογον ἔχει, καθάπερ
[2, 14]	πρὸς τὸ μέσον, βάρος ἔχον.	Δῆλον	γὰρ ὡς οὐχὶ μέχρι τοῦ
[2, 12]	τοῦ πρώτου σώματός εἰσιν αὐτῶν.	Δῆλον	δὲ τοῦτο περὶ ἐνίων καὶ
[2, 3]	σαφέστερον. Νῦν δὲ τοσοῦτόν ἐστι	δῆλον,	διὰ τίνα αἰτίαν πλείω τὰ
[2, 3]	ἀναγκαῖον εἶναι γένεσιν, ἐκ τούτων	δῆλον.	Εἰ δὲ γένεσιν, ἀναγκαῖον καὶ
[2, 4]	οὖν σφαιροειδής ἐστιν ὁ κόσμος,	δῆλον	ἐκ τούτων, καὶ ὅτι κατ´
[2, 14]	ἐκ τούτων· πρὸς δὲ τούτοις	δῆλον	ἐκ τῶν εἰρημένων τὸ αἴτιον
[2, 8]	ἀνάγκη, τῆς δὲ σελήνης ἀεὶ	δῆλόν	ἐστι τὸ καλούμενον πρόσωπον. Ὥστ´
[2, 4]	ἡ σφαῖρα τῶν στερεῶν σχημάτων,	δῆλον.	Ἔστι δὲ καὶ κατὰ τὸν
[2, 9]	ἐστὶ τό τ´ αἴτιον τούτων	δῆλον,	καὶ μαρτύριον τῶν εἰρημένων ἡμῖν
[2, 14]	μέσον. Ὅτι δ´ ἐστὶν ἀδύνατον,	δῆλον	λαβοῦσιν ἀρχὴν ὡς εἴπερ φέρεται
[2, 13]	κἀκείνῳ φύσει τόπος ὁ ἔσχατος,	δῆλον	ὅτι ἀναγκαῖον εἶναί τινα καὶ
[2, 6]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Εἰ γὰρ ἀνωμάλως κινήσεται,	δῆλον	ὅτι ἐπίτασις ἔσται καὶ ἀκμὴ
[2, 2]	ἔμψυχος καὶ ἔχει κινήσεως ἀρχήν,	δῆλον	ὅτι ἔχει καὶ τὸ ἄνω
[2, 11]	οὐδὲν ἀλόγως οὐδὲ μάτην ποιεῖ,	δῆλον	ὅτι καὶ σχῆμα τοιοῦτον ἀπέδωκε
[2, 11]	μηνοειδεῖς. Ὥστ´ εἴπερ ἓν τοιοῦτον,	δῆλον	ὅτι καὶ τἆλλα ἂν εἴη
[2, 13]	δὲ τοῦτο φέρεσθαί που πέφυκεν,	δῆλον	ὅτι καὶ τὴν γῆν οἰητέον.
[2, 13]	ὅλη πέφυκε μένειν ἐφ´ ὕδατος,	δῆλον	ὅτι καὶ τῶν μορίων ἕκαστον·
[2, 8]	μείζω κύκλον φερόμενον θᾶττον ἔσται,	δῆλον	ὅτι κἂν μετατεθῇ τὰ ἄστρα
[2, 8]	ταύτας δ´ οὐ φαίνεται κινούμενα,	δῆλον	ὅτι οὐκ ἂν κινοῖτο δι´
[2, 11]	ὄργανον πρὸς τὴν κίνησιν. Ὥστε	δῆλον	ὅτι σφαιροειδῆ ἂν εἴη τὸν
[2, 4]	ἐλαχίστη δὲ κίνησις ἡ ταχίστη,	δῆλον	ὅτι ταχίστη ἂν εἴη πασῶν
[2, 14]	Ὥστ´ οὐ μόνον ἐκ τούτων	δῆλον	περιφερὲς ὂν τὸ σχῆμα τῆς
[2, 2]	ἡ κίνησις, ὅπερ οὔ φαμεν.	Δῆλον	τοίνυν ὅτι ὁ ἀφανὴς πόλος
[2, 9]	ὑπάρχειν τὸν ψόφον, ὥστε μὴ	διάδηλον	εἶναι πρὸς τὴν ἐναντίαν σιγήν·
[2, 14]	οὐ γὰρ ἂν οὕτω ταχὺ	ἐπίδηλον	ἐποίει μεθισταμένοις οὕτω βραχύ. Διὸ
[2, 13]	οὐθὲν γὰρ οὐδὲ νῦν ποιεῖν	ἐπίδηλον	τὴν ἡμίσειαν ἀπεχόντων τῆς διαμέτρου.
[2, 8]	ἐν ἅπασιν ἅμα τόν τε	κύκλον	εἶναι μείζω καὶ τὴν φορὰν
[2, 8]	διεληλυθέναι τὸν κύκλον καὶ τὸν	κύκλον	ἐνηνέχθαι τὴν αὑτοῦ φοράν, διεληλυθότα
[2, 10]	τῷ οὐρανῷ κατὰ τὸν αὑτοῦ	κύκλον)	εὔλογον ἤδη τὸ μὲν ἐγγυτάτω
[2, 8]	τό τε ἄστρον διεληλυθέναι τὸν	κύκλον	καὶ τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι τὴν
[2, 4]	οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον, τὸν μὲν	κύκλον	κατὰ τὸ ἕν, τὸ δὲ
[2, 10]	πλείστῳ χρόνῳ διιέναι τὸν αὑτοῦ	κύκλον,	τὸ δὲ πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ,
[2, 8]	ἐξ ἀνάγκης τὸ τὸν μείζω	κύκλον	φερόμενον θᾶττον ἔσται, δῆλον ὅτι
[2, 4]	ἂν εἴη ἡ περιέχουσα τὸν	κύκλον·	ὥστ´ εἰ τὸ τέλειον πρότερον
[2, 6]	εἶναι τὸ κινοῦν, καὶ πάλιν	ἄλλον	ἄπειρον δυνατόν· οὐθὲν γὰρ φαίνεται
[2, 13]	τὰς περὶ τούτου λύσεις μὴ	μᾶλλον	ἀτόπους εἶναι δοκεῖν τῆς ἀπορίας,
[2, 13]	τοῦ μέσου πᾶν ᾧ μηθὲν	μᾶλλον	δεῦρο ἢ δεῦρο κινεῖσθαι προσήκει.
[2, 13]	ὧν λέγουσιν, ἀλλὰ τὸ μέγεθος	μᾶλλον·	διὰ γὰρ τὴν στενοχωρίαν οὐκ
[2, 13]	ἐκ τῶν φαινομένων ἀθροῦσιν ἀλλὰ	μᾶλλον	ἐκ τῶν λόγων. Τῷ γὰρ
[2, 2]	τρόπον ὡς ἐκεῖνοι λέγουσιν, ἢ	μᾶλλον	ἑτέρως, εἴπερ δεῖ προσάπτειν τῷ
[2, 6]	ἀμετάβλητον, τὸ δὲ κινοῦν πολὺ	μᾶλλον	εὔλογον εἶναι τοιοῦτον· τὸ γὰρ
[2, 13]	τοῦ τόπου μέσον ἔοικε τελευτῇ	μᾶλλον	ἢ ἀρχῇ· τὸ μὲν γὰρ
[2, 12]	ἀξίαν εἶναι νομίζοντας τὴν προθυμίαν	μᾶλλον	ἢ θράσους, εἴ τις διὰ
[2, 13]	τοῦ σώματος μέσον, οὕτως ὑποληπτέον	μᾶλλον	καὶ περὶ τὸν ὅλον οὐρανόν.
[2, 14]	οἷόν τε κυμαίνειν, ἀλλὰ συμπιέζεσθαι	μᾶλλον	καὶ συγχωρεῖν ἕτερον ἑτέρῳ, ἕως
[2, 13]	τινα ἀναγκαῖον· εἰ δὲ μηδὲν	μᾶλλον	κάτω ἢ ἄνω, ὁ δ´
[2, 13]	μένειν, ὥσπερ τῶν ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος·	μᾶλλον	μὲν γὰρ οὐθὲν ἄνω ἢ
[2, 1]	μηθὲν εἶναι πέρας αὐτῆς, ἀλλὰ	μᾶλλον	ταύτην τῶν ἄλλων πέρας· τό
[2, 13]	τῆς σφαίρας κεῖσθαι αὐτήν, ἀλλὰ	μᾶλλον	τὸ πῦρ. (Ἔτι δ´ οἵ
[2, 3]	οὕτω τῷ τόπῳ, πολὺ δὲ	μᾶλλον	τῷ τῶν συμβεβηκότων αὐτοῖς περὶ
[2, 9]	φορὰν οὐθὲν αὐτῶν, ὥσπερ τὸ	μέλλον	ἔσεσθαι προνοούσης τῆς φύσεως, ὅτι
[2, 13]	μενεῖ, ἀλλὰ κινηθήσεται, οὐ μέντοι	ὅλον,	ἀλλὰ διεσπασμένον. Ὁ γὰρ αὐτὸς
[2, 14]	μόριον πέφυκε φέρεσθαι, καὶ τὸ	ὅλον	ἐνταῦθα πέφυκεν· ὥστ´ εἴπερ (ἀδύνατον
[2, 4]	τὴν αὐτὴν χώραν κατέχειν τὸ	ὅλον.	Ἔτι δ´ εἰ τῶν μὲν
[2, 8]	ὅτι δέδεικται συνεχὲς ὂν τὸ	ὅλον.	Ἔτι δ´ ἐπεὶ σφαιροειδῆ τὰ
[2, 13]	ἀλλ´ ἀπέχει τὸ ἡμισφαίριον αὐτῆς	ὅλον,	οὐθὲν κωλύειν οἴονται τὰ φαινόμενα
[2, 13]	ὑποληπτέον μᾶλλον καὶ περὶ τὸν	ὅλον	οὐρανόν. Διὰ μὲν οὖν ταύτην
[2, 13]	μέσου κεῖσθαι λεγόντων, ὅσοι τὸν	ὅλον	οὐρανὸν πεπερασμένον εἶναί φασιν, ἐναντίως
[2, 13]	πρὸς τὸ ἔσχατον· πλὴν οὐχ	ὅλον	πρὸς ἓν σημεῖον (τοῦτο γὰρ
[2, 3]	ἀεί. Διὰ τί οὖν οὐχ	ὅλον	τὸ σῶμα τοῦ οὐρανοῦ τοιοῦτον;
[2, 4]	εἰς τὰ μέρη διέλοι τὸ	ὅλον,	τοῦτον διαιρεῖται τὸν τρόπον, ἀλλ´
[2, 2]	τὸ ἄνω εἶναι τὸν ἀφανῆ	πόλον·	εἰ γὰρ ἔσται ὁ φανερός,
[2, 14]	καὶ κινεῖσθαί φασι περὶ τὸν	πόλον	μέσον. Ὅτι δ´ ἐστὶν ἀδύνατον,
[2, 13]	περὶ τὸν διὰ παντὸς τεταμένον	πόλον,	ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραπται.
[2, 1]	σώματος ἄλλως καὶ κινεῖ συνεχῶς,	ἄσχολον	εἶναι καὶ πάσης ἀπηλλαγμένην ῥαστώνης
[2, 13]	τὸ πλωτὴν εἶναι μένουσαν ὥσπερ	ξύλον	ἤ τι τοιοῦτον ἕτερον (καὶ
[2, 12]	τὸ δ´ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ	δραμὸν	καὶ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ καὶ
[2, 4]	Ἔστι δὲ καὶ κατὰ τὸν	ἀριθμὸν	τὴν τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις
[2, 4]	κενόν. Κύκλῳ γὰρ στρεφόμενον τὸ	εὐθέγραμμον	οὐδέποτε τὴν αὐτὴν ἐφέξει χώραν,
[2, 4]	ἐπίπεδον ἢ εὐθύγραμμόν ἐστιν ἢ	περιφερόγραμμον.	Καὶ τὸ μὲν εὐθύγραμμον ὑπὸ
[2, 4]	πλειόνων περιέχεται γραμμῶν, τὸ δὲ	περιφερόγραμμον	ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ δὲ πρότερον
[2, 8]	ἔχει οὐδὲ προέχον, ὥσπερ τὸ	εὐθύγραμμον,	ἀλλὰ πλεῖστον ἀφέστηκε τῷ σχήματι
[2, 4]	Ἅπαν δὴ σχῆμα ἐπίπεδον ἢ	εὐθύγραμμόν	ἐστιν ἢ περιφερόγραμμον. Καὶ τὸ
[2, 4]	ἢ περιφερόγραμμον. Καὶ τὸ μὲν	εὐθύγραμμον	ὑπὸ πλειόνων περιέχεται γραμμῶν, τὸ
[2, 12]	γέγονεν· τὴν γὰρ σελήνην ἑωράκαμεν	διχότομον	μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ τῶν
[2, 3]	κατάφασις (λέγω δ´ οἷον τὸ	θερμὸν	τοῦ ψυχροῦ) ἡ δ´ ἠρεμία
[2, 8]	δὲ τούτοις ἄλογον τὸ μηθὲν	ὄργανον	αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν φύσιν πρὸς
[2, 11]	σφαῖρα διὰ τὸ μηδὲν ἔχειν	ὄργανον	πρὸς τὴν κίνησιν. Ὥστε δῆλον
[2, 13]	δ´ οὐκ ἔχοντα μεταστῆναι τόπον	ἱκανὸν	ἀθρόως (τῷ) κάτωθεν ἠρεμεῖν, ὥσπερ
[2, 12]	τὸ δ´ οὐδ´ ἐγχειρεῖ, ἀλλ´	ἱκανὸν	εἰς τὸ ἐγγὺς τοῦ ἐσχάτου
[2, 6]	δὲ τούτων δυνατὸν περὶ τὸν	οὐρανὸν	γενέσθαι· τὸ μὲν γὰρ κινούμενον
[2, 13]	τὴν γῆν πάντες ὅσοι τὸν	οὐρανὸν	γεννῶσιν, ἐπὶ τὸ μέσον συνελθεῖν
[2, 13]	μᾶλλον καὶ περὶ τὸν ὅλον	οὐρανόν.	Διὰ μὲν οὖν ταύτην τὴν
[2, 8]	τό τε μὴ διασπᾶσθαι τὸν	οὐρανὸν	διά τε τοῦτο συμβήσεται καὶ
[2, 6]	ὑπερβάλλειν, οὕτως οὐδὲ κινηθῆναι τὸν	οὐρανὸν	(ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν) εἰ
[2, 1]	δεχομένη τὴν παῦλαν. Τὸν δ´	οὐρανὸν	καὶ τὸν ἄνω τόπον οἱ
[2, 8]	Ἐπεὶ οὖν δεῖ τὸν μὲν	οὐρανὸν	κινεῖσθαι τὴν ἐν ἑαυτῷ κίνησιν,
[2, 13]	κεῖσθαι λεγόντων, ὅσοι τὸν ὅλον	οὐρανὸν	πεπερασμένον εἶναί φασιν, ἐναντίως οἱ
[2, 4]	δ´ ἀνάγκη σφαιροειδὲς ἔχειν τὸν	οὐρανόν·	τοῦτο γὰρ οἰκειότατόν τε τῇ
[2, 6]	ἐνδέχεται ἐν ἐλάττονι κινηθῆναι τὸν	οὐρανόν	(ὥσπερ γὰρ οὐδὲ κιθαρίσαι οὐδὲ
[2, 12]	αὐτῆς, ἐξελθόντα δὲ κατὰ τὸ	φανὸν	καὶ λαμπρόν. Ὁμοίως δὲ καὶ
[2, 12]	οἷον μυρίους ἀστραγάλους Χίους βαλεῖν	ἀμήχανον,	ἀλλ´ ἕνα ἢ δύο ῥᾷον.
[2, 9]	τε δεῦρο καὶ τὴν ἰσχὺν	ἀμήχανον	εἶναι τῆς βίας. Ἀλλ´ εὐλόγως
[2, 9]	φορὰν ἀδύνατον μὴ γίγνεσθαι ψόφον	ἀμήχανόν	τινα τὸ μέγεθος. Ὑποθέμενοι δὲ
[2, 4]	συμβήσεται καὶ τόπον ἔξω καὶ	κενὸν	εἶναι τῆς φορᾶς, διὰ τὸ
[2, 4]	ὅτι τῆς ἐσχάτης περιφορᾶς οὔτε	κενόν	ἐστιν ἔξωθεν οὔτε τόπος, ἀνάγκη
[2, 4]	εἶναι ἔξω καὶ σῶμα καὶ	κενόν.	Κύκλῳ γὰρ στρεφόμενον τὸ εὐθέγραμμον
[2, 13]	κινεῖσθαι περὶ τὸν διὰ παντὸς	τεταμένον	πόλον, ὥσπερ ἐν τῷ Τιμαίῳ
[2, 1]	δή, καθάπερ εἴπομεν, (ἐνδέχεται τὸν	εἰρημένον	ἔχειν τρόπον περὶ τῆς πρώτης
[2, 13]	τὸ πῦρ ἠρεμήσει· τὸ γὰρ	εἰρημένον	οὐκ ἴδιόν ἐστι τῆς γῆς.
[2, 8]	δι´ αὑτῶν κινητικοῖς· οὐδὲν γὰρ	ἀπηρτημένον	ἔχει οὐδὲ προέχον, ὥσπερ τὸ
[2, 4]	δὲ τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς ἢ	κείμενον	περὶ τὸ σφαιροειδὲς καὶ αὐτὸ
[2, 2]	καὶ τὸ πρόσθιον καὶ τὸ	ἀντικείμενον,	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ
[2, 13]	φασὶ τὴν γῆν πρὸς τὸν	ὑποκείμενον	ἀέρα, (τὸν δ´ οὐκ ἔχοντα
[2, 13]	πῦρ· ὥσπερ τὸ μέσον ἁπλῶς	λεγόμενον,	καὶ τὸ τοῦ μεγέθους μέσον
[2, 13]	μὴν οὐδ´ ἀληθές ἐστι τὸ	λεγόμενον.	Κατὰ συμβεβηκὸς μέντοι τοῦτό γ´
[2, 14]	μέσον. Δεῖ δὲ νοῆσαι τὸ	λεγόμενον	ὥσπερ ἂν εἰ γιγνομένης τὸν
[2, 12]	ἐπὶ σώματος τὸ μὲν οὐδὲ	γυμναζόμενον	εὖ ἔχει, τὸ δὲ μικρὰ
[2, 13]	ἢ ἀρχῇ· τὸ μὲν γὰρ	ὁριζόμενον	τὸ μέσον, τὸ δ´ ὁρίζον
[2, 8]	ἄστρα, φανερόν· τὸ μὲν γὰρ	κυλιόμενον	στρέφεσθαι ἀνάγκη, τῆς δὲ σελήνης
[2, 14]	ἄστρων. Τοῦτο δ´ οὐ φαίνεται	γιγνόμενον,	ἀλλ´ ἀεὶ ταὐτὰ κατὰ τοὺς
[2, 13]	νῦν δ´ οὐ φαίνεται τοῦτο	γιγνόμενον,	ἀλλὰ τὸ τυχὸν μόριον φέρεται
[2, 13]	ἐξ ἐλάττονος εἰς μείζω μανότερον	γιγνόμενον·	ὥστε κἂν ἡ γῆ τοῦτον
[2, 13]	καὶ τὸ πέρας ἢ τὸ	περαινόμενον·	τὸ μὲν γὰρ ὕλη, τὸ
[2, 12]	ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον λέγειν τὸ	φαινόμενον,	αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι νομίζοντας τὴν
[2, 5]	τοῖς εὑρίσκουσι, νῦν δὲ τὸ	φαινόμενον	ῥητέον. Εἰ γὰρ ἡ φύσις
[2, 13]	φερομένου πολλάκις κάτω τοῦ χαλκοῦ	γινόμενον	ὅμως οὐ φέρεται κάτω, πεφυκὸς
[2, 6]	Περὶ δὲ τῶν καλουμένων ἄστρων	ἑπόμενον	ἂν εἴη λέγειν, ἐκ τίνων
[2, 7]	Εὐλογώτατον δὴ καὶ τοῖς εἰρημένοις	ἑπόμενον	ἡμῖν τὸ ἕκαστον τῶν ἄστρων
[2, 13]	τοῦ μέσου, ὥσπερ καὶ φαίνεται	φερόμενον,	ἂν μή τι κωλύῃ, πρὸς
[2, 8]	ἀνάγκης τὸ τὸν μείζω κύκλον	φερόμενον	θᾶττον ἔσται, δῆλον ὅτι κἂν
[2, 9]	τοῦ ψόφου διιόντος πρὸς τὸ	φερόμενον	μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί
[2, 9]	Τὸ δ´ ἐν μὴ φερομένῳ	φερόμενον	ποιεῖ ψόφον· ἐν φερομένῳ δὲ
[2, 4]	ἂν εἴη τὸ τὴν κύκλῳ	περιφερόμενον	φοράν. Καὶ τὸ συνεχὲς ἄρα
[2, 4]	σῶμα καὶ κενόν. Κύκλῳ γὰρ	στρεφόμενον	τὸ εὐθέγραμμον οὐδέποτε τὴν αὐτὴν
[2, 12]	κινήσεις, οἷον δύο, τὸ δ´	ἐχόμενον	τρεῖς ἤ τινα ἄλλην τοιαύτην
[2, 13]	κινηθήσεται, οὐ μέντοι ὅλον, ἀλλὰ	διεσπασμένον.	Ὁ γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει λόγος
[2, 13]	λεγόντων, ὅσοι τὸν ὅλον οὐρανὸν	πεπερασμένον	εἶναί φασιν, ἐναντίως οἱ περὶ
[2, 12]	παντὸς δὲ πεπερασμένου σώματος πρὸς	πεπερασμένον	ἡ δύναμίς ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ
[2, 8]	τ´ ἄλλοι φασὶ καὶ ἡμῖν	ὁμολογούμενον	εἰπεῖν, ἐξ ἐκείνου γε τοῦ
[2, 14]	τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ μείζονος	ὠθούμενον	οὐχ οἷόν τε κυμαίνειν, ἀλλὰ
[2, 8]	σελήνης ἀεὶ δῆλόν ἐστι τὸ	καλούμενον	πρόσωπον. Ὥστ´ ἐπεὶ κινούμενα μὲν
[2, 6]	αὐτῇ δυνάμει κινοῖ, εἴτε τὸ	κινούμενον	ἀλλοιοῖτο καὶ μὴ διαμένοι τὸ
[2, 6]	οὐρανὸν γενέσθαι· τὸ μὲν γὰρ	κινούμενον	δέδεικται ὅτι πρῶτον καὶ ἁπλοῦν
[2, 6]	τὸ κινοῦν ἢ διὰ τὸ	κινούμενον	ἢ δι´ ἄμφω· εἴτε γὰρ
[2, 2]	ὅθεν ἂν ἤρξατο, εἰ ἤρχετο	κινούμενον,	κἂν εἰ σταίη, κινηθείη ἂν
[2, 6]	ἀγενήτου κινητικόν. Ἐπεὶ οὖν τὸ	κινούμενον	οὐ μεταβάλλει σῶμα ὄν, οὐδ´
[2, 6]	οὐθὲν κωλύει ἀνωμάλως κινεῖσθαι τὸ	κινούμενον.	Οὐθὲν δὲ τούτων δυνατὸν περὶ
[2, 9]	ἢ πάλιν αὐτὸ τὸ πλοῖον	κινούμενον.	Τὸ δ´ ἐν μὴ φερομένῳ
[2, 6]	Ἔτι δ´ ἐπεὶ πᾶν τὸ	κινούμενον	ὑπό τινος κινεῖται, ἀνάγκη τὴν
[2, 13]	δὲ κἂν ἐκ μεγάλου συνέλθοι	πυκνούμενον	εἰς ἐλάττω τόπον, οὕτω κἂν
[2, 12]	ἂν δόξειεν εἶναι τὸ νῦν	ἀπορούμενον.	Ἀλλ´ ἡμεῖς ὡς περὶ σωμάτων
[2, 14]	καὶ νῦν. (Τὸ μὲν οὖν	ἀπορούμενον	τοῦτ´ ἔστιν· ἰδεῖν δ´ οὐ
[2, 13]	προσήκει τὸ ἐπὶ τοῦ μέσου	ἱδρυμένον	καὶ ὁμοίως πρὸς τὰ ἔσχατα
[2, 8]	κινεῖν τὴν ὄψιν ἢ τὸ	ὁρώμενον.	Ἀλλὰ μὴν ὅτι οὐδὲ κυλίεται
[2, 14]	μικρότητα ἢ μέγεθος εἴρηται τὸ	συμβαῖνον,	ἀλλὰ κατὰ παντὸς τοῦ ῥοπὴν
[2, 12]	οὐθὲν δόξει παράλογον εἶναι τὸ	συμβαῖνον.	Ἔοικε γὰρ τῷ μὲν ἄριστα
[2, 9]	Ὥστ´ ἐπείπερ οὐ φαίνεται τοῦτο	συμβαῖνον,	οὔτ´ ἂν ἔμψυχον οὔτε βίαιον
[2, 12]	τέλους· εἰ δὲ μή, ἀεὶ	ἄμεινόν	ἐστιν ὅσῳ ἂν ἐγγύτερον ᾖ
[2, 12]	τυγχάνει ὄν. Ἐκείνης ἂν οὖν	κοινὸν	εἴη τὸ ἔργον· αὐτῇ μὲν
[2, 13]	ἔσχατα· τοῦτο μὲν γὰρ πᾶσι	κοινόν,	τὸ δὲ φέρεσθαι πρὸς τὸ
[2, 1]	τοῖς θεοῖς ἀπένειμαν ὡς ὄντα	μόνον	ἀθάνατον· ὁ δὲ νῦν μαρτυρεῖ
[2, 1]	περὶ τῆς πρώτης φορᾶς, οὐ	μόνον	αὐτοῦ περὶ τῆς ἀϊδιότητος οὕτως
[2, 13]	κύκλῳ περὶ τὸ μέσον, οὐ	μόνον	δὲ ταύτην, ἀλλὰ καὶ τὴν
[2, 2]	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω	μόνον.	Εἰ δὲ δεῖ καὶ τῷ
[2, 14]	τόποις ποιεῖται δύσιν. Ὥστ´ οὐ	μόνον	ἐκ τούτων δῆλον περιφερὲς ὂν
[2, 12]	αἱ δὲ πολλαὶ οὖσαι ἓν	μόνον	(ἑκάστη· τῶν γὰρ πλανωμένων ἓν
[2, 12]	ἐλθεῖν, ἀλλὰ πρὸς τὸ δραμεῖν	μόνον	ἢ ἰσχνανθῆναι, καὶ τούτων θάτερον
[2, 2]	ὁμοίως, οἷον τὸ πῦρ ἄνω	μόνον	καὶ ἡ γῆ ἐπὶ τὸ
[2, 12]	ἡμεῖς ὡς περὶ σωμάτων αὐτῶν	μόνον,	καὶ μονάδων τάξιν μὲν ἐχόντων,
[2, 8]	κινεῖσθαι εὔλογον οὔτε τὸ ἕτερον	μόνον,	λείπεται τοὺς μὲν κύκλους κινεῖσθαι,
[2, 13]	ἂν ἡ βίαιος εἴη φορὰ	μόνον	οὐδ´ ἠρέμησις· ὥστ´ εἰ βίᾳ
[2, 13]	ἓν σημεῖον (τοῦτο γὰρ ἀναγκαῖον	μόνον	συμβαίνειν ἐκ τοῦ λόγου τοῦ
[2, 14]	μυριάδας. Ἐξ ὧν τεκμαιρομένοις οὐ	μόνον	σφαιροειδῆ τὸν ὄγκον ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 2]	μὲν γὰρ τῇ δυνάμει διαφέρει	μόνον,	τὰ δὲ καὶ τοῖς σχήμασι,
[2, 13]	ἕκαστον ἀντιφράττειν αὐτήν, ἀλλ´ οὐ	μόνον	τὴν γῆν. Ἐπεὶ γὰρ οὐκ
[2, 9]	ἔχειν τὸν τρόπον. Οὐ γὰρ	μόνον	τὸ μηθὲν ἀκούειν ἄτοπον, περὶ
[2, 13]	μὴν οὐκ ἀναγκαῖον. Οὐ γὰρ	μόνον	φαίνεται μένουσα ἐπὶ τοῦ μέσου,
[2, 14]	τῆς τῶν ἄστρων φαντασίας οὐ	μόνον	φανερὸν ὅτι περιφερής, ἀλλὰ καὶ
[2, 1]	ἄλλως· πᾶν γὰρ τὸ τοιοῦτον	ἐπίπονον,	ὅσῳπερ ἂν ἀϊδιώτερον ᾖ, καὶ
[2, 6]	Ἔτι δὲ καὶ ἄλογον ἄπειρον	χρόνον	ἀδύνατον εἶναι τὸ κινοῦν, καὶ
[2, 6]	ἀνίησιν ἡ κίνησις, ἄπειρον ἀνιέναι	χρόνον.	Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἐπιτείνειν ἀεὶ
[2, 2]	(ἁπάντων καὶ κινουμένων τὸν ἅπαντα	χρόνον,	ἀλλὰ νοεῖν ὥσπερ ἂν εἴ
[2, 1]	περιέχων ἐν αὑτῷ τὸν ἄπειρον	χρόνον,	ἔκ τε τῶν εἰρημένων ἔξεστι
[2, 6]	εἴ τις λάβοι εἶναί τινα	χρόνον	ἐλάχιστον, οὗ οὐκ ἐνδέχεται ἐν
[2, 1]	οἰκείας ῥοπῆς ἔτι σώζεσθαι τοσοῦτον	χρόνον,	καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησιν. Ἀλλὰ μὴν
[2, 6]	τάχει ἢ μείζονι, καὶ ἄπειρον	χρόνον.	Λείπεται δὴ λέγειν ἐναλλὰξ εἶναι
[2, 6]	οὐθὲν γὰρ φαίνεται ὂν ἄπειρον	χρόνον	παρὰ φύσιν (ἡ δ´ ἀδυναμία
[2, 6]	παρὰ φύσιν) οὐδὲ τὸν ἴσον	χρόνον	παρὰ φύσιν καὶ κατὰ φύσιν,
[2, 1]	ἀλλ´ ἄπαυστος οὖσα τὸν ἄπειρον	χρόνον,	τῶν δ´ ἄλλων τῶν μὲν
[2, 1]	ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ περὶ τὸν	ὕπνον	γινομένη τοῦ σώματος ἄνεσις, ἀλλ´
[2, 4]	κατὰ τὸ ἕν, τὸ δὲ	τρίγωνον	(κατὰ τὴν δυάδα, ἐπειδὴ ὀρθαὶ
[2, 4]	δὲ τὸ ἓν κατὰ τὸ	τρίγωνον,	ὁ κύκλος οὐκέτι ἔσται σχῆμα.
[2, 12]	τι. Ἔστι δὲ τὸ κατορθοῦν	χαλεπὸν	ἢ τὸ πολλὰ ἢ τὸ
[2, 14]	τοῦτ´ ἔστιν· ἰδεῖν δ´ οὐ	χαλεπὸν	μικρὸν ἐπιτείναντας, καὶ διελόντας πῶς
[2, 2]	τὸ ἀριστερόν, τὰς δὲ τέτταρας	παρέλιπον	οὐθὲν ἧττον κυρίας οὔσας· οὐθὲν
[2, 13]	τῆς τάξεως αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ'	Λοιπὸν	δὲ περὶ τῆς γῆς εἰπεῖν,
[2, 4]	τὸ ὅλον, τοῦτον διαιρεῖται τὸν	τρόπον,	ἀλλ´ ὡς εἰς ἕτερα τῷ
[2, 13]	κινήσεως· οὐ γὰρ τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἅπαντες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´ ὅσοι μὲν
[2, 14]	τὴν Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον τὸν	τρόπον	εἶναι τὴν θάλατταν μίαν, μὴ
[2, 10]	τῆς τάξεως αὐτῶν, ὃν μὲν	τρόπον	ἕκαστα κινεῖται τῷ τὰ μὲν
[2, 1]	ἔχειν ἐνδέχεται, καθ´ ὃν δὲ	τρόπον	ἐκεῖνοι γενέσθαι λέγουσιν οὐκ ἐνδέχεται,
[2, 13]	κἂν ἡ γῆ τοῦτον τὸν	τρόπον	ἐκινεῖτο ἀπὸ τοῦ μέσου διά
[2, 14]	καὶ μονῆς καὶ κινήσεως, ὃν	τρόπον	ἔχει, τοσαῦτα εἰρήσθω περὶ αὐτῆς.
[2, 14]	ἀεὶ διατελεῖ μένουσα, τὸν αὐτὸν	τρόπον	ἔχειν ὅνπερ κἂν εἰ γιγνομένη
[2, 8]	ἓν ἢ δύο τοῦτον τὸν	τρόπον	ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον, τὸ δὲ
[2, 9]	φύσεως, ὅτι μὴ τοῦτον τὸν	τρόπον	ἐχούσης τῆς κινήσεως οὐθὲν ἂν
[2, 5]	ἄνω τοῦ κάτω) τὸν αὐτὸν	τρόπον	καὶ ἡ εἰς τὸ πρόσθεν
[2, 2]	τοῦ σχήματος. Τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς τοῦ
[2, 14]	ὥσπερ ἂν εἰ γιγνομένης τὸν	τρόπον	ὃν καὶ τῶν φυσιολόγων λέγουσί
[2, 13]	λέγουσιν οἱ μὲν τοῦτον τὸν	τρόπον,	ὅτι τὸ πλάτος καὶ τὸ
[2, 9]	ἀδύνατον δὲ τοῦτον ἔχειν τὸν	τρόπον.	Οὐ γὰρ μόνον τὸ μηθὲν
[2, 1]	εἴπομεν, (ἐνδέχεται τὸν εἰρημένον ἔχειν	τρόπον	περὶ τῆς πρώτης φορᾶς, οὐ
[2, 1]	ἔμψυχον. Οὔτε δὴ τοῦτον τὸν	τρόπον	ὑποληπτέον, οὔτε διὰ τὴν δίνησιν
[2, 2]	σκεπτέον πότερον τοῦτον ἔχει τὸν	τρόπον	ὡς ἐκεῖνοι λέγουσιν, ἢ μᾶλλον
[2, 14]	ἐγένετο, τοῦτον ἀναγκαῖον γενέσθαι τὸν	τρόπον,	ὥστε φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς ἡ
[2, 2]	δὲ τῶν δεξιῶν ἡ κατὰ	τόπον,	ἀπὸ δὲ τῶν ἔμπροσθεν ἡ
[2, 13]	τινα καὶ τῇ γῇ φύσει	τόπον·	εἰ δὲ μὴ ταύτῃ οὗτος
[2, 4]	γὰρ ἔσται εὐθύγραμμος, συμβήσεται καὶ	τόπον	εἶναι ἔξω καὶ σῶμα καὶ
[2, 4]	ἐν ἅπασι γὰρ συμβήσεται καὶ	τόπον	ἔξω καὶ κενὸν εἶναι τῆς
[2, 13]	(τὸν δ´ οὐκ ἔχοντα μεταστῆναι	τόπον	ἱκανὸν ἀθρόως (τῷ) κάτωθεν ἠρεμεῖν,
[2, 2]	ὅθεν ἡ ἀρχὴ τῆς κατὰ	τόπον	κινήσεως· τοῦ δ´ οὐρανοῦ ἀρχὴ
[2, 1]	δ´ οὐρανὸν καὶ τὸν ἄνω	τόπον	οἱ μὲν ἀρχαῖοι τοῖς θεοῖς
[2, 9]	ἦν τῶν περὶ τὸν δεῦρο	τόπον	ὁμοίως ἔχον. Ὅτι μὲν οὖν
[2, 8]	ταὐτῷ καὶ οὐ μετέβαλλε τὸν	τόπον,	ὅπερ φαίνεταί τε καὶ πάντες
[2, 13]	μεγάλου συνέλθοι πυκνούμενον εἰς ἐλάττω	τόπον,	οὕτω κἂν ἐξ ἐλάττονος εἰς
[2, 8]	καὶ μάλιστα κατέχοι τὸν αὐτὸν	τόπον)	πρὸς δὲ τὴν εἰς τὸ
[2, 5]	φορῶν ἡ πρὸς τὸν ἄνω	τόπον	τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ τόπος ὁ
[2, 14]	τὸν περὶ τὰς Ἡρακλείας στήλας	τόπον	τῷ περὶ τὴν Ἰνδικήν, καὶ
[2, 2]	τῶν μορίων καὶ τῶν κατὰ	τόπον	ὡρισμένων τοσαῦτα εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ'
[2, 8]	Τοὺς μὲν γὰρ κύκλους οὐθὲν	ἄτοπον	ἀλλ´ ἀναγκαῖον ἀνάλογον ἔχειν τὰ
[2, 13]	καὶ τότε αἰτιάσεται τὴν δίνην.	Ἄτοπον	δὲ καὶ τὸ μὴ συννοεῖν
[2, 13]	τὸ μέσον ἴδιον τῆς γῆς.	(Ἄτοπον	δὲ καὶ τοῦτο μὲν ζητεῖν,
[2, 9]	λόγους ἂν ἐξείη λέγειν, ὡς	ἄτοπον	εἰ μὴ φερόμενος ὁ ἱστὸς
[2, 9]	γὰρ μόνον τὸ μηθὲν ἀκούειν	ἄτοπον,	περὶ οὗ λέγειν ἐγχειροῦσι τὴν
[2, 8]	τοῦτον τὸν τρόπον ἔχειν οὐθὲν	ἄτοπον,	τὸ δὲ πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι
[2, 1]	τ´ εἶναι τὴν τοιαύτην ζωὴν	ἄλυπον	καὶ μακαρίαν· ἀνάγκη γὰρ καὶ
[2, 8]	ἀεὶ δῆλόν ἐστι τὸ καλούμενον	πρόσωπον.	Ὥστ´ ἐπεὶ κινούμενα μὲν δι´
[2, 9]	τὸ δ´ ἠρεμήσει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ'	Φανερὸν	δ´ ἐκ τούτων ὅτι καὶ
[2, 4]	εἶναι· ὥστε κἂν διὰ τοῦτο	φανερὸν	εἴη ὅτι σφαιροειδής ἐστιν ὁ
[2, 14]	οὔτ´ ἐκτὸς κεῖται τοῦ μέσου,	φανερὸν	ἐκ τούτων· πρὸς δὲ τούτοις
[2, 6]	μέρη ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνώμαλα,	φανερόν·	ἤδη γὰρ ἂν ἐγεγόνει διάστασις
[2, 14]	ὅμοιον γίγνεσθαι πάντῃ τὸν ὄγκον,	φανερόν·	ἴσου γὰρ πάντῃ προστιθεμένου ἴσον
[2, 3]	πειρατέον δεῖξαι. Τούτων δ´ ὑπαρχόντων	φανερὸν	ὅτι ἀνάγκη γένεσιν εἶναι διὰ
[2, 14]	ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ἀπὸ τοῦ μέσου,	φανερὸν	ὅτι καὶ τὴν ὅλην ἔτι
[2, 14]	τῶν ἄστρων φαντασίας οὐ μόνον	φανερὸν	ὅτι περιφερής, ἀλλὰ καὶ τὸ
[2, 14]	ἀναγκαῖον γενέσθαι τὸν τρόπον, ὥστε	φανερὸν	ὅτι σφαιροειδὴς ἡ γένεσις αὐτῆς,
[2, 4]	τῇ δὲ τοῦ κύκλου οὐδέποτε,	φανερὸν	ὅτι τέλειος ἂν εἴη ἡ
[2, 8]	ὅτι οὐδὲ κυλίεται τὰ ἄστρα,	φανερόν·	τὸ μὲν γὰρ κυλιόμενον στρέφεσθαι
[2, 14]	φέρεται, καὶ τὸ τῆς γῆς.	Φανερὸν	τοίνυν ὅτι ἀνάγκη ἐπὶ τοῦ
[2, 4]	ἡ τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια τοιαύτη	φανερόν,	ὑπόθεσιν λαμβάνουσιν ὅτι πέφυκεν ἀεὶ
[2, 3]	εἰ θάτερον φύσει, ἀνάγκη καὶ	θάτερον	εἶναι φύσει, ἐάν περ ᾖ
[2, 6]	ἄνεσις· ὁμοίως γὰρ ἄμφω καὶ	θάτερον)	εἴπερ τῷ αὐτῷ τε ἐπιτείνει
[2, 14]	γῆς πολλαπλάσιον βάρος ἐπιγένοιτο πρὸς	θάτερον	ἡμισφαίριον, οὐκ ἔσται τὸ αὐτὸ
[2, 12]	μόνον ἢ ἰσχνανθῆναι, καὶ τούτων	θάτερον	τέλος αὐτοῖς. Μάλιστα μὲν γὰρ
[2, 3]	εἶναι· τῶν γὰρ ἐναντίων εἰ	θάτερον	φύσει, ἀνάγκη καὶ θάτερον εἶναι
[2, 8]	προϊέναι δι´ αὑτῶν, εὐλόγως ἂν	ἑκάτερον	εἴη σφαιροειδές· οὕτω γὰρ μάλιστα
[2, 12]	ἕνεκα, ὥστε πλείους αἱ κινήσεις·	ἕτερον	δ´ ἀδυνατεῖ πρὸς τὸ ὑγιᾶναι
[2, 14]	ἀλλὰ συμπιέζεσθαι μᾶλλον καὶ συγχωρεῖν	ἕτερον	ἑτέρῳ, ἕως ἂν ἔλθῃ ἐπὶ
[2, 13]	ὥσπερ ξύλον ἤ τι τοιοῦτον	ἕτερον	(καὶ γὰρ τούτων ἐπ´ ἀέρος
[2, 8]	ἀμφότερα κινεῖσθαι εὔλογον οὔτε τὸ	ἕτερον	μόνον, λείπεται τοὺς μὲν κύκλους
[2, 12]	ἂν ἔτι ὑπάρξαι τἀγαθόν, ἀλλ´	ἕτερόν	τι. Ἔστι δὲ τὸ κατορθοῦν
[2, 2]	δεξιὸν μὲν τὸ κατὰ τὸ	ἡμέτερον	ἀριστερόν, ἀριστερὸν δὲ τὸ κατὰ
[2, 2]	ἀριστερὸν δὲ τὸ κατὰ τὸ	ἡμέτερον	δεξιόν, (καὶ ὄπισθεν τὸ κατὰ
[2, 2]	(καὶ ὄπισθεν τὸ κατὰ τὸ	ἡμέτερον	ἔμπροσθεν) Ἐν αὐτοῖς δὲ τούτοις
[2, 12]	καίτοι πορρώτερον τοῦ μέσου καὶ	πλησιαίτερον	τοῦ πρώτου σώματός εἰσιν αὐτῶν.
[2, 4]	τὸ ὕδωρ εἰς τὸ κοιλότερον·	κοιλότερον	δέ ἐστι τὸ τοῦ κέντρου
[2, 4]	συρρεῖν τὸ ὕδωρ εἰς τὸ	κοιλότερον·	κοιλότερον δέ ἐστι τὸ τοῦ
[2, 13]	κἂν ἐξ ἐλάττονος εἰς μείζω	μανότερον	γιγνόμενον· ὥστε κἂν ἡ γῆ
[2, 5]	δὲ πῶς ἔχων τῷ πιστεύειν,	πότερον	ἀνθρωπίνως ἢ καρτερώτερον. Τὰς μὲν
[2, 13]	τινα αὐτῆς φοράν. Αὕτη οὖν	πότερον	ἄνω ἢ κάτω, ἢ ποῦ
[2, 13]	παντός. Ἐξ ἀρχῆς γὰρ διοριστέον	πότερόν	ἐστί τις τοῖς σώμασι φύσει
[2, 14]	ΚΔ' Ἡμεῖς δὲ λέγωμεν πρῶτον	πότερον	ἔχει κίνησιν ἢ μένει· καθάπερ
[2, 14]	μόρια τῆς γῆς κατὰ φύσιν·	πότερον	ὅτι τοῦ παντός ἐστι μέσον,
[2, 2]	οὗτος ὁ λόγος ἐστίν) σκεπτέον	πότερον	τοῦτον ἔχει τὸν τρόπον ὡς
[2, 13]	οὗ τε τυγχάνει κειμένη, καὶ	πότερον	τῶν ἠρεμούντων ἐστὶν ἢ τῶν
[2, 14]	ἀμφοτέρων ἐστὶ τὸ μέσον, πρὸς	πότερον	φέρεται τὰ βάρος ἔχοντα καὶ
[2, 13]	φύσει κίνησις ἢ οὐδεμία, καὶ	πότερον	φύσει μὲν οὐκ ἔστι, βίᾳ
[2, 2]	δὲ τοῦ προτέρου ἀρχὴ προτέρα,	πρότερον	ἂν εἴη τὸ ἄνω τοῦ
[2, 4]	τοῦ ἀτελοῦς, καὶ διὰ ταῦτα	πρότερον	ἂν εἴη τῶν σχημάτων ὁ
[2, 2]	ὡς τὸ μῆκος τοῦ πλάτους	πρότερον,	εἰ τὸ μὲν ἄνω τοῦ
[2, 5]	οὖν οὐκ εἰσὶν ἐναντίαι αὗται,	πρότερον	εἴρηται. Ἀλλ´ εἰ μηδὲν ὡς
[2, 9]	συμβαίνειν. Ταῦτα δή, καθάπερ εἴρηται	πρότερον,	ἐμμελῶς μὲν λέγεται καὶ μουσικῶς,
[2, 13]	καὶ τὴν ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν	πρότερον.	Ἐνίοις δὲ δοκεῖ καὶ πλείω
[2, 3]	τῶν ἐναντίων, καὶ τῆς στερήσεως	πρότερον	ἡ κατάφασις (λέγω δ´ οἷον
[2, 4]	αὐτὴν ἐφέξει χώραν, ἀλλ´ ὅπου	πρότερον	ἦν σῶμα, νῦν οὐκ ἔσται,
[2, 5]	καὶ τὸ ἀριστερόν, καθάπερ ἐλέχθη	πρότερον,	(καὶ μαρτυρεῖ δ´ ἡ ῥηθεῖσα
[2, 13]	τούτων ὅτι ἀναγκαῖον συμβαίνειν, διώρισται	πρότερον,	καὶ πρὸς τούτοις ὅτι οὐδ´
[2, 4]	αὐτοῦ λαβεῖν δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται	πρότερον,	καὶ τῇ μὲν εὐθείᾳ πρόσθεσίς
[2, 5]	ῥηθεῖσα ἀπορία ὅτι ἔχει) τὸ	πρότερον	καὶ ὕστερον· αὕτη γὰρ ἡ
[2, 13]	καὶ τὸ μὴ συννοεῖν ὅτι	πρότερον	μὲν διὰ τὴν δίνησιν ἐφέρετο
[2, 13]	Ἐπεὶ δὲ (περὶ τούτων διώρισται	πρότερον	ὅσα κατὰ τὴν παροῦσαν δύναμιν
[2, 2]	ὑπάρχειν. Ἡμῖν δ´ ἐπεὶ διώρισται	πρότερον	ὅτι ἐν τοῖς ἔχουσιν ἀρχὴν
[2, 2]	γένεσιν, ἐπειδὴ πολλαχῶς λέγεται τὸ	πρότερον.	Πρὸς δὲ τούτοις, εἰ τὸ
[2, 2]	ὑπάρχει καὶ τὸ ἀριστερόν, ἔτι	πρότερον	τὰς προτέρας ὑποληπτέον ὑπάρχειν ἀρχὰς
[2, 4]	περιφερόγραμμον ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ δὲ	πρότερον	(τῇ φύσει) ἐν ἑκάστῳ γένει
[2, 4]	κύκλον· ὥστ´ εἰ τὸ τέλειον	πρότερον	τοῦ ἀτελοῦς, καὶ διὰ ταῦτα
[2, 13]	καὶ κοῦφον ὥρισται, ἀλλὰ τῶν	πρότερον	ὑπαρχόντων βαρέων καὶ κούφων τὰ
[2, 13]	(Ἔτι δ´ ὥσπερ ἀὴρ ὕδατος	κουφότερον,	καὶ γῆς ὕδωρ· ὥστε πῶς
[2, 13]	ὥστε πῶς οἷόν τε τὸ	κουφότερον	κατωτέρω κεῖσθαι τοῦ βαρυτέρου τὴν
[2, 1]	περὶ τῆς ἀϊδιότητος οὕτως ὑπολαβεῖν	ἐμμελέστερον,	ἀλλὰ καὶ τῇ μαντείᾳ τῇ
[2, 3]	περὶ τούτου ἐν τοῖς ἑπομένοις	σαφέστερον.	Νῦν δὲ τοσοῦτόν ἐστι δῆλον,
[2, 2]	μὲν τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον	ἀριστερόν,	ἀριστερὸν δὲ τὸ κατὰ τὸ
[2, 2]	τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον ἀριστερόν,	ἀριστερὸν	δὲ τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον
[2, 2]	ἔχει τὸ δεξιὸν πρὸς τὸ	ἀριστερὸν	διαφορὰν καὶ τοῖς σχήμασιν, εἶτα
[2, 2]	δεξιόν, οὗ δ´ αἱ δύσεις,	ἀριστερόν.	Εἰ οὖν ἄρχεται ἀπὸ τῶν
[2, 2]	τὸ δεξιὸν ὑπάρχει καὶ τὸ	ἀριστερόν,	ἔτι πρότερον τὰς προτέρας ὑποληπτέον
[2, 5]	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν,	καθάπερ ἐλέχθη πρότερον, (καὶ μαρτυρεῖ
[2, 2]	κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ	ἀριστερὸν	καὶ τὸ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν
[2, 2]	τὸ μὲν δεξιὸν τὸ δὲ	ἀριστερὸν	ὁμοίων γ´ ὄντων τῶν μορίων
[2, 2]	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν.	Οὐ δεῖ γὰρ ἀπορεῖν διὰ
[2, 2]	τὸ δὲ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερὸν	οὐκ ἐνυπάρχει τοῖς φυτοῖς. Ἔτι
[2, 2]	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερὸν	πρὸς ἡμᾶς ἐπαναφέροντες· ἢ γὰρ
[2, 2]	ἔλεγον, τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν,	τὰς δὲ τέτταρας παρέλιπον οὐθὲν
[2, 2]	καὶ τὸ δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν·	ταύτας γὰρ τὰς διαστάσεις εὔλογον
[2, 2]	τό τε δεξιὸν καὶ τὸ	ἀριστερόν,	τοῖς δ´ ἔνια, τοῖς δὲ
[2, 2]	φασιν εἶναί τι δεξιὸν καὶ	ἀριστερὸν	τοῦ οὐρανοῦ, καθάπερ οἱ καλούμενοι
[2, 5]	ὅτι ἔχει) τὸ πρότερον καὶ	ὕστερον·	αὕτη γὰρ ἡ αἰτία λύει
[2, 3]	Νῦν μὲν οὖν ὑποκείσθω τοῦτο,	ὕστερον	δὲ δειχθήσεται περὶ αὐτοῦ. Ἀλλὰ
[2, 3]	Ὑποκείσθω δὲ καὶ τοῦτο νῦν,	ὕστερον	δὲ πειρατέον δεῖξαι. Τούτων δ´
[2, 3]	οὐθὲν γὰρ παρὰ φύσιν ἀΐδιον.	Ὕστερον	δὲ τὸ παρὰ φύσιν τοῦ
[2, 1]	τὴν αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν τοῖς	ὕστερον·	ὡς γὰρ περὶ βάρος ἐχόντων
[2, 10]	ἐλαχίστῳ, τῶν δ´ ἄλλων τὸ	ἐγγύτερον	ἀεὶ ἐν πλείονι, τὸ δὲ
[2, 7]	οὖν τὸ ἐγγύτερον τοῦ πυρός,	ἐγγύτερον	δὲ ὁ ἀήρ· οἷον καὶ
[2, 12]	ἀεὶ ἄμεινόν ἐστιν ὅσῳ ἂν	ἐγγύτερον	ᾖ τοῦ ἀρίστου. Καὶ διὰ
[2, 4]	δέ ἐστι τὸ τοῦ κέντρου	ἐγγύτερον.	Ἤχθωσαν οὖν ἐκ τοῦ κέντρου
[2, 7]	καὶ σίδηρον· εὐλογώτερον οὖν τὸ	ἐγγύτερον	τοῦ πυρός, ἐγγύτερον δὲ ὁ
[2, 6]	μὲν θᾶττον κινουμένου τοῦ δὲ	βραδύτερον.	Οὐ φαίνεται δ´ οὐθὲν ἄλλως
[2, 8]	μὲν ἔσται θᾶττον τὸ δὲ	βραδύτερον	(οὕτω δ´ οὐκ ἂν ἔχοιεν
[2, 6]	κινήσει τὸ θᾶττον καὶ τὸ	βραδύτερον·	τοῦτο δὲ παντελῶς ἄλογον καὶ
[2, 6]	τὸ μὴ λανθάνειν ἐπὶ τούτων	εὐλογώτερον·	εὐαισθητότερα γὰρ τὰ παρ´ ἄλληλα
[2, 7]	ξύλα καὶ λίθους καὶ σίδηρον·	εὐλογώτερον	οὖν τὸ ἐγγύτερον τοῦ πυρός,
[2, 1]	τὸ τοιοῦτον ἐπίπονον, ὅσῳπερ ἂν	ἀϊδιώτερον	ᾖ, καὶ διαθέσεως τῆς ἀρίστης
[2, 13]	τὸ δ´ ὁρίζον τὸ πέρας.	Τιμιώτερον	δὲ τὸ περιέχον καὶ τὸ
[2, 5]	ἄπαυστον, καὶ ταύτην ἐπὶ τὸ	τιμιώτερον.	Περὶ δὲ τῆς κινήσεως αὐτοῦ,
[2, 13]	εἶναι δὲ πῦρ μὲν γῆς	τιμιώτερον,	τὸ δὲ πέρας τοῦ μεταξύ,
[2, 12]	ὅσῳ δ´ ἂν διὰ πλειόνων,	χαλεπώτερον.	(Διὸ δεῖ νομίζειν καὶ τὴν
[2, 5]	τῷ πιστεύειν, πότερον ἀνθρωπίνως ἢ	καρτερώτερον.	Τὰς μὲν οὖν ἀκριβεστέρας ἀνάγκας,
[2, 10]	ἀεὶ ἐν πλείονι, τὸ δὲ	πορρώτερον	ἐν ἐλάττονι. Τὸ μὲν γὰρ
[2, 12]	τῶν πλανωμένων ἄστρων ἔνια· καίτοι	πορρώτερον	τοῦ μέσου καὶ πλησιαίτερον τοῦ
[2, 14]	ὅτι καὶ τὴν ὅλην ἔτι	ἀδυνατώτερον·	εἰς ὃ γὰρ τὸ μόριον
[2, 7]	καὶ ξύλα καὶ λίθους καὶ	σίδηρον·	εὐλογώτερον οὖν τὸ ἐγγύτερον τοῦ
[2, 6]	δ´, εἰ ἀνίησιν ἡ κίνησις,	ἄπειρον	ἀνιέναι χρόνον. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´
[2, 13]	τῆς γῆς εἶναί φασιν, ἐπ´	ἄπειρον	αὐτὴν ἐρριζῶσθαι λέγοντες, ὥσπερ Ξενοφάνης
[2, 6]	τὸ κινοῦν, καὶ πάλιν ἄλλον	ἄπειρον	δυνατόν· οὐθὲν γὰρ φαίνεται ὂν
[2, 14]	φέρεται εἰς ταὐτό, κἂν εἰς	ἄπειρον	ἡ δύναμις ἐκριπτῇ. Ὅτι μὲν
[2, 13]	Οἱ μὲν γὰρ διὰ ταῦτα	ἄπειρον	τὸ κάτω τῆς γῆς εἶναί
[2, 6]	ἄνεσις. Ἔτι δὲ καὶ ἄλογον	ἄπειρον	χρόνον ἀδύνατον εἶναι τὸ κινοῦν,
[2, 1]	καὶ περιέχων ἐν αὑτῷ τὸν	ἄπειρον	χρόνον, ἔκ τε τῶν εἰρημένων
[2, 6]	ἐπιτείνει τάχει ἢ μείζονι, καὶ	ἄπειρον	χρόνον. Λείπεται δὴ λέγειν ἐναλλὰξ
[2, 6]	δυνατόν· οὐθὲν γὰρ φαίνεται ὂν	ἄπειρον	χρόνον παρὰ φύσιν (ἡ δ´
[2, 1]	τελευτήν, ἀλλ´ ἄπαυστος οὖσα τὸν	ἄπειρον	χρόνον, τῶν δ´ ἄλλων τῶν
[2, 1]	ᾖ, καὶ διαθέσεως τῆς ἀρίστης	ἄμοιρον.	Διόπερ οὔτε κατὰ τὸν τῶν
[2, 14]	ἔστιν· ἰδεῖν δ´ οὐ χαλεπὸν	μικρὸν	ἐπιτείναντας, καὶ διελόντας πῶς ἀξιοῦμεν
[2, 13]	τὸ μὴ θαυμάζειν πῶς ποτε	μικρὸν	μὲν μόριον τῆς γῆς, ἂν
[2, 12]	δὲ κατὰ τὸ φανὸν καὶ	λαμπρόν.	Ὁμοίως δὲ καὶ περὶ τοὺς
[2, 14]	μὲν ἀστέρες ὁρῶνται καὶ περὶ	Κύπρον,	ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον δὲ
[2, 4]	εἰ τῶν μὲν κινήσεων τὸ	μέτρον	ἡ τοῦ οὐρανοῦ φορὰ διὰ
[2, 4]	καὶ ἀΐδιος, ἐν ἑκάστῳ δὲ	μέτρον	τὸ ἐλάχιστον, ἐλαχίστη δὲ κίνησις
[2, 13]	γὰρ οὐκ ἔστιν ἡ γῆ	κέντρον,	ἀλλ´ ἀπέχει τὸ ἡμισφαίριον αὐτῆς
[2, 13]	οὐδ´ εἰσάγειν φυλακὴν ἐπὶ τὸ	κέντρον,	ἀλλ´ ἐκεῖνο ζητεῖν τὸ μέσον,
[2, 8]	τάχος εὔλογον περὶ τὸ αὐτὸ	κέντρον	ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς
[2, 8]	Συμβαίνει οὖν ἅμα τό τε	ἄστρον	διεληλυθέναι τὸν κύκλον καὶ τὸν
[2, 12]	τῆς τελευταίας καὶ τῆς ἓν	ἄστρον	ἐχούσης· ἐν πολλαῖς γὰρ σφαίραις
[2, 13]	γὰρ τὸ ὕδωρ πέφυκε μένειν	μετέωρον,	ἀλλ´ ἐπί τινός ἐστιν. (Ἔτι
[2, 2]	καὶ ἡ γῆ ἐπὶ τὸ	μέσον.	(Ἀλλ´ ἐν μὲν τούτοις λέγομεν
[2, 14]	καὶ ἐπὶ τὸ τῆς γῆς	μέσον,	ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός, ᾗ τὸ
[2, 14]	τῶν ἐσχάτων φερομένων πρὸς ἓν	μέσον	ἀναγκαῖον ὅμοιον γίγνεσθαι πάντῃ τὸν
[2, 14]	ἂν πανταχόθεν ὁμοίως λάβῃ τὸ	μέσον,	ἀνισαζομένων τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ τῶν
[2, 13]	τὴν χώραν πῦρ· ὥσπερ τὸ	μέσον	ἁπλῶς λεγόμενον, καὶ τὸ τοῦ
[2, 14]	ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι πρὸς τὸ	μέσον,	βάρος ἔχον. Δῆλον γὰρ ὡς
[2, 13]	οἰσθήσεται; Πρὸς μὲν γὰρ τὸ	μέσον	βίᾳ, καὶ μένει βίᾳ· κατὰ
[2, 14]	ἕως ἂν ἔλθῃ ἐπὶ τὸ	μέσον.	Δεῖ δὲ νοῆσαι τὸ λεγόμενον
[2, 14]	εὐθείας πάντα φέρεται πρὸς τὸ	μέσον.	Διόπερ οὐχ οἷόν τ´ ἀΐδιον
[2, 14]	τὸ μέσον. Συμβέβηκε δὲ ταὐτὸ	μέσον	εἶναι τῆς γῆς καὶ τοῦ
[2, 13]	κυριώτατον τοῦ παντός, τὸ δὲ	μέσον	εἶναι τοιοῦτον, (ὃ) Διὸς φυλακὴν
[2, 14]	τὰ μόρια συνήχθη πρὸς τὸ	μέσον,	εἴτ´ ἄλλως ἔχοντα, ποιήσει ταὐτόν.
[2, 14]	γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε περὶ τὸ	μέσον	εἴτ´ ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένη
[2, 14]	ἐφέρετο ὁμοίως πάντοθεν πρὸς τὸ	μέσον.	Εἴτ´ οὖν ὁμοίως ἀπὸ τῶν
[2, 14]	τὸ βάρος ἔχον πρὸς τὸ	μέσον.	Ἐν δυνάμει οὖν ὄντος τοῦ
[2, 14]	τοῦ μέσου τῇ ἐπὶ τὸ	μέσον	ἐναντία. Εἰ τοίνυν ὁτιοῦν μόριον
[2, 13]	τίμιον, τὸ δὲ τοῦ τόπου	μέσον	ἔοικε τελευτῇ μᾶλλον ἢ ἀρχῇ·
[2, 13]	κούφων τὰ μὲν εἰς τὸ	μέσον	ἔρχεται, τὰ δ´ ἐπιπολάζει διὰ
[2, 6]	γὰρ ἀρχὴ οὔτε πέρας οὔτε	μέσον	ἐστὶν αὐτῆς ἁπλῶς· τῷ τε
[2, 14]	ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός, ᾗ τὸ	μέσον	ἔχει ἐν τῷ τοῦ παντὸς
[2, 14]	ἠρεμήσει γε καὶ μὴ τὸ	μέσον	ἔχουσα, ᾗ πέφυκε κινεῖσθαι καὶ
[2, 14]	πότερον ὅτι τοῦ παντός ἐστι	μέσον,	ἢ διότι τῆς γῆς. Ἀνάγκη
[2, 13]	τοιαῦτα ἐνδέχεσθαι φέρεσθαι περὶ τὸ	μέσον,	ἡμῖν ἄδηλα διὰ τὴν ἐπιπρόσθησιν
[2, 13]	τὸ δὲ φέρεσθαι πρὸς τὸ	μέσον	ἴδιον τῆς γῆς. (Ἄτοπον δὲ
[2, 4]	καὶ ἐκ τῶν περὶ τὸ	μέσον	ἱδρυμένων σωμάτων ταύτην τὴν πίστιν.
[2, 13]	μέσον καὶ τοῦ πράγματος ὂν	μέσον	καὶ τῆς φύσεως. Καίτοι καθάπερ
[2, 13]	Ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἀρχὴ τὸ	μέσον	καὶ τίμιον, τὸ δὲ τοῦ
[2, 14]	βάρος ἔχει μέχρι πρὸς τὸ	μέσον,	καὶ τὸ ἔλαττον ὑπὸ τοῦ
[2, 13]	λεγόμενον, καὶ τὸ τοῦ μεγέθους	μέσον	καὶ τοῦ πράγματος ὂν μέσον
[2, 14]	λάβῃ τῷ αὑτοῦ μέσῳ τὸ	μέσον·	μέχρι τούτου γὰρ ἔχει τὴν
[2, 13]	φέρεται, τὸ δ´ ἐπὶ τὸ	μέσον,	μηδενὸς ἐμποδίζοντος. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´
[2, 13]	οὖσαν, κύκλῳ φερομένην περὶ τὸ	μέσον	νύκτα τε καὶ ἡμέραν ποιεῖν.
[2, 13]	μόρια τῆς γῆς πρὸς τὸ	μέσον·	νῦν δὲ διὰ τίν´ αἰτίαν
[2, 6]	φέρεται ἢ οἷ ἢ ἀνὰ	μέσον,	οἷον ἴσως τοῖς μὲν κατὰ
[2, 13]	ἀλλὰ καὶ φερομένη πρὸς τὸ	μέσον.	Ὅπου γὰρ ὁτιοῦν φέρεται μόριον
[2, 14]	κινεῖσθαί φασι περὶ τὸν πόλον	μέσον.	Ὅτι δ´ ἐστὶν ἀδύνατον, δῆλον
[2, 13]	αὐτήν, κινεῖσθαι κύκλῳ περὶ τὸ	μέσον,	οὐ μόνον δὲ ταύτην, ἀλλὰ
[2, 6]	οὔτε ὅθεν οὔτε οἷ οὔτε	μέσον·	οὔτε γὰρ ἀρχὴ οὔτε πέρας
[2, 13]	τοῦ ζῴου καὶ τοῦ σώματος	μέσον,	οὕτως ὑποληπτέον μᾶλλον καὶ περὶ
[2, 13]	τὸ δ´ ἔσχατον καὶ τὸ	μέσον	πέρας· ὥστ´ ἐκ τούτων ἀναλογιζόμενοι
[2, 13]	κέντρον, ἀλλ´ ἐκεῖνο ζητεῖν τὸ	μέσον,	ποῖόν τι καὶ ποῦ πέφυκεν.
[2, 14]	ἐπεὶ ταὐτὸν ἀμφοτέρων ἐστὶ τὸ	μέσον,	πρὸς πότερον φέρεται τὰ βάρος
[2, 14]	καὶ πρὸς τὸ τῆς γῆς	μέσον,	σημεῖον ὅτι τὰ φερόμενα βάρη
[2, 14]	φέρεται τοῦ περιέχοντος τόπου τὸ	μέσον.	Συμβέβηκε δὲ ταὐτὸ μέσον εἶναι
[2, 13]	τὸν οὐρανὸν γεννῶσιν, ἐπὶ τὸ	μέσον	συνελθεῖν φασίν· ὅτι δὲ μένει,
[2, 14]	πανταχόθεν ὁμοίως συνέθει πρὸς τὸ	μέσον	τὰ μόρια αὐτῆς. Τὸ γὰρ
[2, 6]	ὅθεν, τοῖς δὲ ῥιπτουμένοις ἀνὰ	μέσον.	Τῆς δὲ κύκλῳ φορᾶς οὐκ
[2, 13]	μείζω καὶ βαρύτερα πρὸς τὸ	μέσον	τῆς δίνης. Διὸ δὴ τὴν
[2, 13]	τὸ μὲν γὰρ ὁριζόμενον τὸ	μέσον,	τὸ δ´ ὁρίζον τὸ πέρας.
[2, 14]	ἡμισφαίριον, οὐκ ἔσται τὸ αὐτὸ	μέσον	τοῦ ὅλου καὶ τὸ τῆς
[2, 14]	ἡ κατὰ φύσιν ἐπὶ τὸ	μέσον	τοῦ παντός ἐστιν· διὰ τοῦτο
[2, 4]	δὲ καὶ τὰ πρὸς τὸ	μέσον	τούτων· τὰ γὰρ ὑπὸ τοῦ
[2, 14]	γωνίας, ὥστε πρὸς ἓν τὸ	μέσον	φέρεται, καὶ τὸ τῆς γῆς.
[2, 13]	μένει, καὶ συνῆλθεν ἐπὶ τὸ	μέσον	φερομένη διὰ τὴν δίνησιν· ταύτην
[2, 3]	κίνησις ἦν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ	μέσον·	φύσει δὲ κύκλῳ κινεῖται· οὐ
[2, 14]	πέφυκε φέρεσθαι πάντοθεν πρὸς τὸ	μέσον,	ὥσπερ φαίνεται, καὶ τὸ πῦρ
[2, 14]	τοῦ ῥοπὴν ἔχοντος ἐπὶ τὸ	μέσον.	Ὥστε εἴτε ὅλη ποθὲν ἐφέρετο
[2, 14]	φανερόν· ἴσου γὰρ πάντῃ προστιθεμένου	ἴσον	ἀνάγκη ἀπέχειν τοῦ μέσου τὸ
[2, 13]	καὶ τῶν ἐδωδίμων καὶ ποτῶν	ἴσον	ἀπέχοντος· καὶ γὰρ τοῦτον ἠρεμεῖν
[2, 6]	ἀδυναμία παρὰ φύσιν) οὐδὲ τὸν	ἴσον	χρόνον παρὰ φύσιν καὶ κατὰ
[2, 4]	ὕδωρ, τὸ δὲ πῦρ περὶ	τὸν	ἀέρα, καὶ τὰ ἄνω σώματα
[2, 13]	ἐν τοῖς ὑγροῖς καὶ περὶ	τὸν	ἀέρα συμβαινόντων· ἐν τούτοις γὰρ
[2, 13]	Οὐ γὰρ τέμνειν ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν	τὸν	ἀέρα τὸν κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται
[2, 1]	παῦλαν. Τὸν δ´ οὐρανὸν καὶ	τὸν	ἄνω τόπον οἱ μὲν ἀρχαῖοι
[2, 5]	τῆς εὐθείας φορῶν ἡ πρὸς	τὸν	ἄνω τόπον τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ
[2, 2]	τῶν μορίων (ἁπάντων καὶ κινουμένων	τὸν	ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ νοεῖν ὥσπερ
[2, 1]	δὲ καὶ περιέχων ἐν αὑτῷ	τὸν	ἄπειρον χρόνον, ἔκ τε τῶν
[2, 1]	οὔτε τελευτήν, ἀλλ´ ἄπαυστος οὖσα	τὸν	ἄπειρον χρόνον, τῶν δ´ ἄλλων
[2, 4]	δῆλον. Ἔστι δὲ καὶ κατὰ	τὸν	ἀριθμὸν τὴν τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω
[2, 2]	διὰ τὴν ὁμοιότητα τοῦ σχήματος.	Τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ περὶ
[2, 8]	Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον τὸ	τὸν	αὐτὸν λόγον ἔχειν τὰ τάχη
[2, 13]	ἀλλ´ ἐφ´ ὕδατος) ὥσπερ οὐ	τὸν	αὐτὸν λόγον ὄντα περὶ τῆς
[2, 4]	καὶ τὰ ἄνω σώματα κατὰ	τὸν	αὐτὸν λόγον (συνεχῆ μὲν γὰρ
[2, 8]	τάχιστα κινοῖτο καὶ μάλιστα κατέχοι	τὸν	αὐτὸν τόπον) πρὸς δὲ τὴν
[2, 13]	μονῆς καὶ κινήσεως· οὐ γὰρ	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἅπαντες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´
[2, 14]	εἴτ´ ἀγένητος ἀεὶ διατελεῖ μένουσα,	τὸν	αὐτὸν τρόπον ἔχειν ὅνπερ κἂν
[2, 5]	τόπος ὁ ἄνω τοῦ κάτω)	τὸν	αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ εἰς
[2, 10]	γὰρ ἀντιφέρεται τῷ οὐρανῷ κατὰ	τὸν	αὑτοῦ κύκλον) εὔλογον ἤδη τὸ
[2, 10]	περιφορᾶς ἐν πλείστῳ χρόνῳ διιέναι	τὸν	αὑτοῦ κύκλον, τὸ δὲ πορρωτάτω
[2, 2]	περιφέρεται, ἀνάγκη τὸ ἄνω εἶναι	τὸν	ἀφανῆ πόλον· εἰ γὰρ ἔσται
[2, 13]	γῆν πρὸς τὸν ὑποκείμενον ἀέρα,	(τὸν	δ´ οὐκ ἔχοντα μεταστῆναι τόπον
[2, 1]	τῶν δὲ δεχομένη τὴν παῦλαν.	Τὸν	δ´ οὐρανὸν καὶ τὸν ἄνω
[2, 2]	τῶν πόλων τὸν μὲν ἄνω	τὸν	δὲ κάτω· διαφορὰν γὰρ ἐν
[2, 9]	οὐθὲν ἂν ἦν τῶν περὶ	τὸν	δεῦρο τόπον ὁμοίως ἔχον. Ὅτι
[2, 13]	αὐτὴν ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαι περὶ	τὸν	διὰ παντὸς τεταμένον πόλον, ὥσπερ
[2, 1]	Εἰ δή, καθάπερ εἴπομεν, (ἐνδέχεται	τὸν	εἰρημένον ἔχειν τρόπον περὶ τῆς
[2, 13]	τὸ μέγεθος· μενεῖ γὰρ κατὰ	τὸν	ἐκείνων λόγον. Ὅλως δὲ πρὸς
[2, 1]	καὶ τῇ μαντείᾳ τῇ περὶ	τὸν	θεὸν μόνως ἂν ἔχοιμεν οὕτως
[2, 6]	δ´ ἀδυναμία παρὰ φύσιν) οὐδὲ	τὸν	ἴσον χρόνον παρὰ φύσιν καὶ
[2, 13]	τέμνειν ἀλλ´ ἐπιπωμάζειν τὸν ἀέρα	τὸν	κάτωθεν, ὅπερ φαίνεται τὰ πλάτος
[2, 8]	ἄστρον διεληλυθέναι τὸν κύκλον καὶ	τὸν	κύκλον ἐνηνέχθαι τὴν αὑτοῦ φοράν,
[2, 8]	ἅμα τό τε ἄστρον διεληλυθέναι	τὸν	κύκλον καὶ τὸν κύκλον ἐνηνέχθαι
[2, 4]	τέλειος ἂν εἴη ἡ περιέχουσα	τὸν	κύκλον· ὥστ´ εἰ τὸ τέλειον
[2, 7]	ἐπείπερ αὐτὰ ἐκπυροῦται, ἀνάγκη καὶ	τὸν	κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα τὸ αὐτὸ
[2, 13]	ἀληθῶς δέ· κατὰ γὰρ τοῦτον	τὸν	λόγον ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ τι
[2, 14]	ἐγένετο. Κατὰ τοῦτόν τε δὴ	τὸν	λόγον ἀναγκαῖον εἶναι τὸ σχῆμα
[2, 13]	κεῖσθαι. Τοῦτον γὰρ ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν	τὸν	λόγον, ὅν φασιν εἰπεῖν Θαλῆν
[2, 13]	προσήκει. Ἀλλὰ διά γε τοῦτον	τὸν	λόγον οὐ μενεῖ, ἀλλὰ κινηθήσεται,
[2, 14]	ἐστίν. Οὐδὲν δὲ διοίσει πρὸς	τὸν	λόγον, οὐδ´ εἰ μὴ πανταχόθεν
[2, 1]	γὰρ καὶ τοῦτον οἱ συστήσαντες	τὸν	λόγον τὴν αὐτὴν ἔχειν ὑπόληψιν
[2, 8]	εἴτε γὰρ ἐξ ἀνάγκης τὸ	τὸν	μείζω κύκλον φερόμενον θᾶττον ἔσται,
[2, 13]	ἀντιλέγειν αὐτὸς αὑτῷ. Διὸ δεῖ	τὸν	μέλλοντα καλῶς ζητήσειν ἐνστατικὸν εἶναι
[2, 2]	πόλους διάστημα, καὶ τῶν πόλων	τὸν	μὲν ἄνω τὸν δὲ κάτω·
[2, 4]	τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις εὐλογώτατον,	τὸν	μὲν κύκλον κατὰ τὸ ἕν,
[2, 8]	πορευτικῶν σωμάτων. Ἐπεὶ οὖν δεῖ	τὸν	μὲν οὐρανὸν κινεῖσθαι τὴν ἐν
[2, 13]	λόγον, ὅν φασιν εἰπεῖν Θαλῆν	τὸν	Μιλήσιον, ὡς διὰ τὸ πλωτὴν
[2, 14]	ὧν τεκμαιρομένοις οὐ μόνον σφαιροειδῆ	τὸν	ὄγκον ἀναγκαῖον εἶναι τῆς γῆς,
[2, 13]	αὐτοὺς ἀπιστεῖν δεῖ μὴ κυκλοτερῆ	τὸν	ὄγκον εἶναι τῆς γῆς· ἀλλ´
[2, 11]	δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ ἂν εἴη	τὸν	ὄγκον. Ἔτι δ´ ὁμοίως μὲν
[2, 14]	μέσον ἀναγκαῖον ὅμοιον γίγνεσθαι πάντῃ	τὸν	ὄγκον, φανερόν· ἴσου γὰρ πάντῃ
[2, 13]	οὕτως ὑποληπτέον μᾶλλον καὶ περὶ	τὸν	ὅλον οὐρανόν. Διὰ μὲν οὖν
[2, 13]	τοῦ μέσου κεῖσθαι λεγόντων, ὅσοι	τὸν	ὅλον οὐρανὸν πεπερασμένον εἶναί φασιν,
[2, 6]	Οὐθὲν δὲ τούτων δυνατὸν περὶ	τὸν	οὐρανὸν γενέσθαι· τὸ μὲν γὰρ
[2, 13]	δὴ τὴν γῆν πάντες ὅσοι	τὸν	οὐρανὸν γεννῶσιν, ἐπὶ τὸ μέσον
[2, 8]	κύκλος) τό τε μὴ διασπᾶσθαι	τὸν	οὐρανὸν διά τε τοῦτο συμβήσεται
[2, 6]	μὴ ὑπερβάλλειν, οὕτως οὐδὲ κινηθῆναι	τὸν	οὐρανὸν (ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν)
[2, 4]	Σχῆμα δ´ ἀνάγκη σφαιροειδὲς ἔχειν	τὸν	οὐρανόν· τοῦτο γὰρ οἰκειότατόν τε
[2, 6]	οὐκ ἐνδέχεται ἐν ἐλάττονι κινηθῆναι	τὸν	οὐρανόν (ὥσπερ γὰρ οὐδὲ κιθαρίσαι
[2, 1]	ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ τὸν	τῶν	παλαιῶν μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ
[2, 14]	βραχύ. Διὸ τοὺς ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν	τὸν	περὶ τὰς Ἡρακλείας στήλας τόπον
[2, 14]	ἴλλεσθαι καὶ κινεῖσθαί φασι περὶ	τὸν	πόλον μέσον. Ὅτι δ´ ἐστὶν
[2, 13]	ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν ἀλλὰ πρὸς	τὸν	τἀναντία λέγοντα· καὶ γὰρ αὐτὸς
[2, 8]	εὔλογον ὥστ´ ἐν ἅπασιν ἅμα	τόν	τε κύκλον εἶναι μείζω καὶ
[2, 13]	ἀπὸ τοῦ μέσου διά γε	τὸν	τῆς ὁμοιότητος λόγον, εἰ μὴ
[2, 8]	ἐν ταὐτῷ καὶ οὐ μετέβαλλε	τὸν	τόπον, ὅπερ φαίνεταί τε καὶ
[2, 12]	οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ τῶν ἀστέρων	τὸν	τοῦ Ἄρεος, καὶ ἀποκρυφέντα μὲν
[2, 4]	διέλοι τὸ ὅλον, τοῦτον διαιρεῖται	τὸν	τρόπον, ἀλλ´ ὡς εἰς ἕτερα
[2, 14]	περὶ τὴν Ἰνδικήν, καὶ τοῦτον	τὸν	τρόπον εἶναι τὴν θάλατταν μίαν,
[2, 13]	ὥστε κἂν ἡ γῆ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἐκινεῖτο ἀπὸ τοῦ μέσου
[2, 8]	γὰρ ἓν ἢ δύο τοῦτον	τὸν	τρόπον ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον, τὸ
[2, 9]	τῆς φύσεως, ὅτι μὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον ἐχούσης τῆς κινήσεως οὐθὲν
[2, 14]	λεγόμενον ὥσπερ ἂν εἰ γιγνομένης	τὸν	τρόπον ὃν καὶ τῶν φυσιολόγων
[2, 13]	καὶ λέγουσιν οἱ μὲν τοῦτον	τὸν	τρόπον, ὅτι τὸ πλάτος καὶ
[2, 9]	μουσικῶς, ἀδύνατον δὲ τοῦτον ἔχειν	τὸν	τρόπον. Οὐ γὰρ μόνον τὸ
[2, 1]	ἀνάγκην ἔμψυχον. Οὔτε δὴ τοῦτον	τὸν	τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε διὰ τὴν
[2, 2]	ἐστίν) σκεπτέον πότερον τοῦτον ἔχει	τὸν	τρόπον ὡς ἐκεῖνοι λέγουσιν, ἢ
[2, 14]	οὖν ἐγένετο, τοῦτον ἀναγκαῖον γενέσθαι	τὸν	τρόπον, ὥστε φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς
[2, 1]	ἀρίστης ἄμοιρον. Διόπερ οὔτε κατὰ	τὸν	τῶν παλαιῶν μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν,
[2, 1]	ζῴων ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ περὶ	τὸν	ὕπνον γινομένη τοῦ σώματος ἄνεσις,
[2, 13]	πλάτει φασὶ τὴν γῆν πρὸς	τὸν	ὑποκείμενον ἀέρα, (τὸν δ´ οὐκ
[2, 9]	ἀναγκαῖον ποιεῖν ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει	τὸν	ψόφον, τούτου δὲ γινομένου καὶ
[2, 9]	εἶναι τὸ γιγνομένων εὐθὺς ὑπάρχειν	τὸν	ψόφον, ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι
[2, 6]	οὐδ´ ἂν τὸ κινοῦν μεταβάλλοι	ἀσώματον	ὄν. Ὥστε καὶ τὴν φορὰν
[2, 1]	θεοῖς ἀπένειμαν ὡς ὄντα μόνον	ἀθάνατον·	ὁ δὲ νῦν μαρτυρεῖ λόγος
[2, 1]	ἀληθεῖς εἶναι λόγους, ὡς ἔστιν	ἀθάνατόν	τι καὶ θεῖον τῶν ἐχόντων
[2, 6]	οὐδὲ βαδίσαι ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ	δυνατόν,	ἀλλ´ ἔστιν ἑκάστης πράξεως ὡρισμένος
[2, 6]	ἐπιτείνειν ἀεὶ ἢ πάλιν ἀνιένται	δυνατόν·	ἄπειρος γὰρ ἂν εἴη καὶ
[2, 6]	τὸν οὐρανὸν (ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ	δυνατόν)	εἰ οὖν τοῦτ´ ἀληθές, οὐκ
[2, 6]	καὶ κατὰ φύσιν, οὐδ´ ὅλως	δυνατὸν	καὶ ἀδύνατον· ἀνάγκη δ´, εἰ
[2, 4]	τὴν σύστασιν εἴληφεν, οὐδὲν οὕτω	δυνατὸν	ὁμαλότητα δέξασθαι καὶ ἀκρίβειαν ὡς
[2, 6]	κινοῦν, καὶ πάλιν ἄλλον ἄπειρον	δυνατόν·	οὐθὲν γὰρ φαίνεται ὂν ἄπειρον
[2, 6]	τὸ κινούμενον. Οὐθὲν δὲ τούτων	δυνατὸν	περὶ τὸν οὐρανὸν γενέσθαι· τὸ
[2, 13]	ἀλλ´ οὐ μέχρι περ οὗ	δυνατὸν	τῆς ἀπορίας. Πᾶσι γὰρ ἡμῖν
[2, 4]	μηδὲν ἔξω τῶν αὐτοῦ λαβεῖν	δυνατόν,	ὥσπερ ὥρισται πρότερον, καὶ τῇ
[2, 6]	φύσιν, οὐδ´ ὅλως δυνατὸν καὶ	ἀδύνατον·	ἀνάγκη δ´, εἰ ἀνίησιν ἡ
[2, 6]	ὄν. Ὥστε καὶ τὴν φορὰν	ἀδύνατον	ἀνώμαλον εἶναι. Καὶ γὰρ εἰ
[2, 9]	ἐμμελῶς μὲν λέγεται καὶ μουσικῶς,	ἀδύνατον	δὲ τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον.
[2, 14]	πόλον μέσον. Ὅτι δ´ ἐστὶν	ἀδύνατον,	δῆλον λαβοῦσιν ἀρχὴν ὡς εἴπερ
[2, 13]	ἢ ποῦ; ἀπείρου γὰρ ὄντος	ἀδύνατον	εἶναι ἄνω ἢ κάτω, διώρισται
[2, 6]	δὲ καὶ ἄλογον ἄπειρον χρόνον	ἀδύνατον	εἶναι τὸ κινοῦν, καὶ πάλιν
[2, 13]	τὰ ἔσχατα ἔχον· ἅμα δ´	ἀδύνατον	εἰς τὸ ἐναντίον ποιεῖσθαι τὴν
[2, 14]	ἐναντία. Εἰ τοίνυν ὁτιοῦν μόριον	ἀδύνατον	ἐνεχθῆναι ἀπὸ τοῦ μέσου, φανερὸν
[2, 14]	μέσου πάλιν πρὸς τὸ ἔσχατον,	ἀδύνατον	ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον αὐτῆς ἀπὸ
[2, 8]	κινουμένου. Ἀμφότερα μὲν τοίνυν ἠρεμεῖν	ἀδύνατον	ἠρεμούσης γε τῆς γῆς· οὐ
[2, 14]	ὅλον ἐνταῦθα πέφυκεν· ὥστ´ εἴπερ	(ἀδύνατον	κινηθῆναι μὴ ὑπὸ κρείττονος ἰσχύος,
[2, 9]	φερομένων τῷ τάχει τοιαύτην φορὰν	ἀδύνατον	μὴ γίγνεσθαι ψόφον ἀμήχανόν τινα
[2, 9]	συνεχὲς καὶ μὴ ποιοῦν πληγὴν	ἀδύνατον	ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα λεκτέον ὡς
[2, 12]	σώματος μίαν κινουμένου φορὰν τὸ	πλησιαίτατον	ἐλαχίστας κινεῖσθαι κινήσεις, οἷον δύο,
[2, 13]	ἐφ´ ὕδατος κεῖσθαι. Τοῦτον γὰρ	ἀρχαιότατον	παρειλήφαμεν τὸν λόγον, ὅν φασιν
[2, 4]	ἔχειν τὸν οὐρανόν· τοῦτο γὰρ	οἰκειότατόν	τε τῇ οὐσίᾳ καὶ τῇ
[2, 8]	δὲ τὴν εἰς τὸ πρόσθεν	ἀχρηστότατον·	ἥκιστα γὰρ ὅμοιον τοῖς δι´
[2, 7]	αἱ κινήσεις αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ'	Εὐλογώτατον	δὴ καὶ τοῖς εἰρημένοις ἑπόμενον
[2, 4]	τὴν τάξιν ἀποδιδοῦσιν οὕτω τιθεμένοις	εὐλογώτατον,	τὸν μὲν κύκλον κατὰ τὸ
[2, 13]	τὸ μάλιστα προσήκειν φυλάττεσθαι τὸ	κυριώτατον	τοῦ παντός, τὸ δὲ μέσον
[2, 8]	κίνησιν ἡ σφαῖρα τῶν σχημάτων	χρησιμώτατον	(οὕτω γὰρ ἂν καὶ τάχιστα
[2, 14]	τοῦ μέσου πάλιν πρὸς τὸ	ἔσχατον,	ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον αὐτῆς
[2, 14]	τοῦ ἅψασθαι τοῦ κέντρου τὸ	ἔσχατον,	ἀλλὰ δεῖ κρατεῖν τὸ πλέον
[2, 12]	οὐ γὰρ ἀφικνεῖται πρὸς τὸ	ἔσχατον,	ἀλλὰ μέχρι ὅτου δύναται τυχεῖν
[2, 13]	πέρας τοῦ μεταξύ, τὸ δ´	ἔσχατον	καὶ τὸ μέσον πέρας· ὥστ´
[2, 13]	μή τι κωλύῃ, πρὸς τὸ	ἔσχατον·	πλὴν οὐχ ὅλον πρὸς ἓν
[2, 14]	ἀνάγκη ἀπέχειν τοῦ μέσου τὸ	ἔσχατον·	τοῦτο δὲ τὸ σχῆμα σφαίρας
[2, 14]	φερόμενα τοῖς βάρεσι πρὸς τὸ	ἔσχατον	φέρεται τοῦ περιέχοντος τόπου τὸ
[2, 6]	(ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον καὶ ὅλως	ἀμετάβλητον,	τὸ δὲ κινοῦν πολὺ μᾶλλον
[2, 4]	ἔντορνος οὕτως ὥστε μηθὲν μήτε	χειρόκμητον	ἔχειν παραπλησίως μήτ´ ἄλλο μηθὲν
[2, 6]	ὅτι πρῶτον καὶ ἁπλοῦν καὶ	(ἀγένητον	καὶ ἄφθαρτον καὶ ὅλως ἀμετάβλητον,
[2, 6]	ἁπλοῦ καὶ τὸ ἄφθαρτον καὶ	ἀγένητον	τοῦ ἀφθάρτου καὶ ἀγενήτου κινητικόν.
[2, 3]	δ´ οὐκ εὔλογον εἶναί τι	κινητὸν	ἀΐδιον, οὗ μὴ ἐνδέχεται εἶναι
[2, 14]	μέσου εἶναι τὴν γῆν καὶ	ἀκίνητον,	διά τε τὰς εἰρημένας αἰτίας,
[2, 14]	περὶ Κύπρον, ἐν τοῖς πρὸς	ἄρκτον	δὲ χωρίοις οὐχ ὁρῶνται, καὶ
[2, 14]	μεταστάσεως ἡμῖν πρὸς μεσημβρίαν καὶ	ἄρκτον	ἐπιδήλως ἕτερος γίγνεται ὁ ὁρίζων
[2, 14]	καὶ μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι πρὸς	ἄρκτον	τε καὶ μεσημβρίαν μεταβαίνουσιν· ἔνιοι
[2, 14]	διὰ παντὸς ἐν τοῖς πρὸς	ἄρκτον	φαινόμενα τῶν ἄστρων ἐν ἐκείνοις
[2, 6]	ἁπλοῦν τοῦ ἁπλοῦ καὶ τὸ	ἄφθαρτον	καὶ ἀγένητον τοῦ ἀφθάρτου καὶ
[2, 6]	καὶ ἁπλοῦν καὶ (ἀγένητον καὶ	ἄφθαρτον	καὶ ὅλως ἀμετάβλητον, τὸ δὲ
[2, 13]	ἐσχάτου, λέγω δ´ οἷον τὸ	τέταρτον	μέρος πρὸς τὸ τέταρτον μέρος
[2, 13]	τὸ τέταρτον μέρος πρὸς τὸ	τέταρτον	μέρος τοῦ περιέχοντος· οὐθὲν γὰρ
[2, 13]	γίγνεσθαί φασιν· τῶν γὰρ φερομένων	ἕκαστον	ἀντιφράττειν αὐτήν, ἀλλ´ οὐ μόνον
[2, 10]	ἄλλων βραδυτέρας τε καὶ πλείους	(ἕκαστον	γὰρ ἀντιφέρεται τῷ οὐρανῷ κατὰ
[2, 8]	ἄστρων εἶναι καὶ τῶν κύκλων·	ἕκαστον	γὰρ δὴ ὁμοταχὲς ἔσται τῷ
[2, 14]	δ´ ἔχειν σφαιροειδὲς ἀναγκαῖον αὐτήν·	ἕκαστον	γὰρ τῶν μορίων βάρος ἔχει
[2, 12]	τῶν δ´ ἄλλων ἓν χωρὶς	ἕκαστον,	δύο δ´ ἢ πλείω οὐ
[2, 12]	ἄστρων, τῶν δ´ ἄλλων χωρὶς	ἕκαστον	εἴληφεν ἰδίας κινήσεις, δι´ ἓν
[2, 7]	γίγνεται πῦρ. Τῶν δὲ ἄνω	ἕκαστον	ἐν τῇ σφαίρᾳ φέρεται, ὥστ´
[2, 7]	συνεστάναι ἐκ τούτων ἐν οἷς	ἕκαστόν	ἐστιν, ὁμοίως καὶ ἡμεῖς λέγομεν.
[2, 3]	αἰτία περὶ αὐτῶν ἐνθένδε ληπτέα.	Ἕκαστόν	ἐστιν, ὧν ἐστιν ἔργον, ἕνεκα
[2, 14]	φύσει γε σφαιροειδής. Δεῖ δ´	ἕκαστον	λέγειν τοιοῦτον εἶναι ὃ φύσει
[2, 13]	δῆλον ὅτι καὶ τῶν μορίων	ἕκαστον·	νῦν δ´ οὐ φαίνεται τοῦτο
[2, 2]	ἐν αὐτῷ· τριῶν γὰρ ὄντων	ἕκαστον	οἷον ἀρχή τις ἐστίν. Λέγω
[2, 7]	εἶναί φασιν, ὡς εὔλογον ὂν	ἕκαστον	συνεστάναι ἐκ τούτων ἐν οἷς
[2, 14]	καὶ γὰρ ἂν τῶν μορίων	ἕκαστον	ταύτην εἶχε τὴν φοράν· νῦν
[2, 7]	τοῖς εἰρημένοις ἑπόμενον ἡμῖν τὸ	ἕκαστον	τῶν ἄστρων ποιεῖν ἐκ τούτου
[2, 8]	(ὅλος οὐρανὸς σφαιροειδὴς εἶναι καὶ	ἕκαστον	τῶν ἄστρων. Πρὸς μὲν γὰρ
[2, 8]	τοῖς μεγέθεσι, τῶν δ´ ἄστρων	ἕκαστον	τῶν ἐν τούτοις οὐθαμῶς εὔλογον·
[2, 3]	εἶναι σώματα· ἐναντίωσιν γὰρ ἔχει	ἕκαστον	τῶν στοιχείσων πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω
[2, 3]	ἔχει ἕκαστον τῶν στοιχείσων πρὸς	ἕκαστον.	Ὑποκείσθω δὲ καὶ τοῦτο νῦν,
[2, 13]	πυρὸς μονῆς ἐπὶ τῶν ἐσχάτων.	Θαυμαστὸν	δὲ καὶ τὸ περὶ μὲν
[2, 12]	πολλῶν ὄντων τοιούτων οὐχ ἥκιστα	θαυμαστόν,	διὰ τίνα ποτ´ αἰτίαν οὐκ
[2, 8]	προϊέναι καθ´ αὑτά, καὶ ὅτι	πλεῖστον	ἀποστῆσαι τῶν ἐχόντων ὄργανα πρὸς
[2, 8]	προέχον, ὥσπερ τὸ εὐθύγραμμον, ἀλλὰ	πλεῖστον	ἀφέστηκε τῷ σχήματι τῶν πορευτικῶν
[2, 13]	τοῦ μέσου χώραν ἀποδιδόναι, τὸ	πιστὸν	οὐκ ἐκ τῶν φαινομένων ἀθροῦσιν
[2, 12]	Μάλιστα μὲν γὰρ ἐκείνου τυχεῖν	ἄριστον	πᾶσι τοῦ τέλους· εἰ δὲ
[2, 12]	πρὸ ὁδοῦ ἐστι πρὸς τὸ	ἄριστον.	Τὸ μὲν οὖν ἔχει καὶ
[2, 5]	εἴη αἰτία καὶ τοῦ εἰρημένου·	βέλτιστον	γὰρ κινεῖσθαι ἁπλῆν τε κίνησιν
[2, 5]	ἀεὶ ποιεῖ τῶν ἐνδεχομένων τὸ	βέλτιστον,	ἔστι δὲ καθάπερ τῶν ἐπὶ
[2, 4]	ἐν ἑκάστῳ δὲ μέτρον τὸ	ἐλάχιστον,	ἐλαχίστη δὲ κίνησις ἡ ταχίστη,
[2, 6]	τις λάβοι εἶναί τινα χρόνον	ἐλάχιστον,	οὗ οὐκ ἐνδέχεται ἐν ἐλάττονι
[2, 5]	κινεῖσθαι ἁπλῆν τε κίνησιν καὶ	ἄπαυστον,	καὶ ταύτην ἐπὶ τὸ τιμιώτερον.
[2, 8]	ἄλογον συμβαίνει· τό τε γὰρ	θᾶττον	εἶναι τοῦ μείζονος κύκλου τὸ
[2, 8]	τὸ τὸν μείζω κύκλον φερόμενον	θᾶττον	ἔσται, δῆλον ὅτι κἂν μετατεθῇ
[2, 6]	ἐναλλὰξ εἶναι τῇ κινήσει τὸ	θᾶττον	καὶ τὸ βραδύτερον· τοῦτο δὲ
[2, 8]	ὁμοίως ἔσται ἄλογα· συμβήσεται γὰρ	θᾶττον	κινεῖσθαι τὰ ἔξω, καὶ τὰ
[2, 6]	τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ, τοῦ μὲν	θᾶττον	κινουμένου τοῦ δὲ βραδύτερον. Οὐ
[2, 13]	ἐθέλει, καὶ τὸ πλεῖον ἀεὶ	θᾶττον,	πᾶσαν δὲ τὴν γῆν εἴ
[2, 8]	ἀλλήλων κύκλους, τὸ μὲν ἔσται	θᾶττον	τὸ δὲ βραδύτερον (οὕτω δ´
[2, 13]	μόριον φέρεται εἰς βυθόν, καὶ	θᾶττον	τὸ μεῖζον. Ἀλλ´ ἐοίκασι μέχρι
[2, 8]	τοῖς ἄλλοις τὸ μεῖζον σῶμα	θᾶττον	φέρεται τὴν οἰκείαν φοράν, οὕτως
[2, 13]	οὐρανοῦ φορὰν κύκλῳ περιθέουσαν καὶ	θᾶττον	φερομένην ἢ τὴν τῆς γῆς
[2, 14]	βαρυτέρου προωθοῦντος μέχρι τούτου τὸ	ἔλαττον	βάρος. Ὃ γὰρ ἄν τις
[2, 14]	πλεῖον ἀεὶ τὸ πρὸ αὑτοῦ	ἔλαττον	προωθεῖν ἀναγκαῖον μέχρι τοῦ μέσου
[2, 14]	πρὸς τὸ μέσον, καὶ τὸ	ἔλαττον	ὑπὸ τοῦ μείζονος ὠθούμενον οὐχ
[2, 2]	τὰς δὲ τέτταρας παρέλιπον οὐθὲν	ἧττον	κυρίας οὔσας· οὐθὲν γὰρ ἐλάττω
[2, 1]	ἐνδέχεται φθαρῆναι, καθάπερ τινές φασιν	αὐτόν,	ἀλλ´ ἔστιν εἷς καὶ ἀΐδιος,
[2, 1]	ἣ κατέχει κωλύουσα φέρεσθαι πεφυκότα	αὐτὸν	ἄλλως· πᾶν γὰρ τὸ τοιοῦτον
[2, 4]	φέρεται καὶ τάχιστα κινεῖται, σφαιροειδῆ	αὐτὸν	ἀνάγκη εἶναι. Λάβοι δ´ ἄν
[2, 2]	τὴν ὁμοιότητα τοῦ σχήματος. Τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον καὶ περὶ τῆς
[2, 4]	καὶ διὰ ταῦτα σφαιροειδῆ εἶναι	αὐτόν.	Εἰ γὰρ ἔσται εὐθύγραμμος, συμβήσεται
[2, 1]	τῶν ἄλλως λεγόντων καὶ γεννώντων	αὐτόν·	εἰ γὰρ οὕτως μὲν ἔχειν
[2, 8]	ἔστι δ´ εὔλογον τὸ τὸν	αὐτὸν	λόγον ἔχειν τὰ τάχη τῶν
[2, 13]	ἐφ´ ὕδατος) ὥσπερ οὐ τὸν	αὐτὸν	λόγον ὄντα περὶ τῆς γῆς
[2, 4]	τὰ ἄνω σώματα κατὰ τὸν	αὐτὸν	λόγον (συνεχῆ μὲν γὰρ οὐκ
[2, 8]	κινοῖτο καὶ μάλιστα κατέχοι τὸν	αὐτὸν	τόπον) πρὸς δὲ τὴν εἰς
[2, 13]	καὶ κινήσεως· οὐ γὰρ τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἅπαντες ὑπολαμβάνουσιν, ἀλλ´ ὅσοι
[2, 14]	ἀγένητος ἀεὶ διατελεῖ μένουσα, τὸν	αὐτὸν	τρόπον ἔχειν ὅνπερ κἂν εἰ
[2, 5]	ὁ ἄνω τοῦ κάτω) τὸν	αὐτὸν	τρόπον καὶ ἡ εἰς τὸ
[2, 8]	δύνων, καὶ οὗτος οὐ δι´	αὑτὸν	ἀλλὰ διὰ τὴν ἀπόστασιν τῆς
[2, 1]	ἀϊδιότητος. Διόπερ καλῶς ἔχει συμπείθειν	ἑαυτὸν	τοὺς ἀρχαίους καὶ μάλιστα πατρίους
[2, 14]	διαπορήσειε δ´ ἄν τις, ἐπεὶ	ταὐτὸν	ἀμφοτέρων ἐστὶ τὸ μέσον, πρὸς
[2, 14]	μέσον, εἴτ´ ἄλλως ἔχοντα, ποιήσει	ταὐτόν.	Ὅτι μὲν οὖν ὁμοίως γε
[2, 13]	καθάπερ ἐν τοῖς ζῴοις οὐ	ταὐτὸν	τοῦ ζῴου καὶ τοῦ σώματος
[2, 4]	περὶ τὸ σφαιροειδὲς καὶ αὐτὸ	τοιοῦτον	ἀναγκαῖον εἶναι· ὥστε κἂν διὰ
[2, 11]	ποιεῖ, δῆλον ὅτι καὶ σχῆμα	τοιοῦτον	ἀπέδωκε τοῖς ἀκινήτοις ὃ ἥκιστά
[2, 11]	ἐκλείψεις μηνοειδεῖς. Ὥστ´ εἴπερ ἓν	τοιοῦτον,	δῆλον ὅτι καὶ τἆλλα ἂν
[2, 14]	σφαιροειδής. Δεῖ δ´ ἕκαστον λέγειν	τοιοῦτον	εἶναι ὃ φύσει βούλεται εἶναι
[2, 1]	αὐτὸν ἄλλως· πᾶν γὰρ τὸ	τοιοῦτον	ἐπίπονον, ὅσῳπερ ἂν ἀϊδιώτερον ᾖ,
[2, 13]	μένουσαν ὥσπερ ξύλον ἤ τι	τοιοῦτον	ἕτερον (καὶ γὰρ τούτων ἐπ´
[2, 13]	παντός, τὸ δὲ μέσον εἶναι	τοιοῦτον,	(ὃ) Διὸς φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ
[2, 3]	ὅλον τὸ σῶμα τοῦ οὐρανοῦ	τοιοῦτον;	ὅτι ἀνάγκη μένειν τι τοῦ
[2, 6]	κινοῦν πολὺ μᾶλλον εὔλογον εἶναι	τοιοῦτον·	τὸ γὰρ πρῶτον τοῦ πρώτου
[2, 13]	ἂν φέροιτο. Νῦν δ´ ἠρεμεῖ	τοσοῦτον	βάρος. Ἀλλὰ μὴν κἂν εἴ
[2, 3]	τοῖς ἑπομένοις σαφέστερον. Νῦν δὲ	τοσοῦτόν	ἐστι δῆλον, διὰ τίνα αἰτίαν
[2, 12]	ἐν μὲν τῇ πρώτῃ φορᾷ	τοσοῦτόν	ἐστιν ἄστρων πλῆθος ὥστε τῶν
[2, 6]	ἔτι δὲ κινούμενος ὁμαλῶς, ἐπὶ	τοσοῦτον	ἡμῖν εἰρήσθω. Περὶ δὲ τῶν
[2, 1]	τῆς οἰκείας ῥοπῆς ἔτι σώζεσθαι	τοσοῦτον	χρόνον, καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησιν. Ἀλλὰ
[2, 14]	τῆς ῥοπῆς. Εἴτ´ οὖν ἐγένετο,	τοῦτον	ἀναγκαῖον γενέσθαι τὸν τρόπον, ὥστε
[2, 13]	Οἱ δ´ ἐφ´ ὕδατος κεῖσθαι.	Τοῦτον	γὰρ ἀρχαιότατον παρειλήφαμεν τὸν λόγον,
[2, 4]	τὰ μέρη διέλοι τὸ ὅλον,	τοῦτον	διαιρεῖται τὸν τρόπον, ἀλλ´ ὡς
[2, 2]	ὁ λόγος ἐστίν) σκεπτέον πότερον	τοῦτον	ἔχει τὸν τρόπον ὡς ἐκεῖνοι
[2, 9]	λέγεται καὶ μουσικῶς, ἀδύνατον δὲ	τοῦτον	ἔχειν τὸν τρόπον. Οὐ γὰρ
[2, 13]	ποτῶν ἴσον ἀπέχοντος· καὶ γὰρ	τοῦτον	ἠρεμεῖν ἀναγκαῖον) ζητητέον αὐτοῖς περὶ
[2, 1]	τὴν σωτηρίαν· ἐοίκασι γὰρ καὶ	τοῦτον	οἱ συστήσαντες τὸν λόγον τὴν
[2, 14]	γιγνομένη τὸ πρῶτον ἐγένετο. Κατὰ	τοῦτόν	τε δὴ τὸν λόγον ἀναγκαῖον
[2, 13]	οὐκ ἀληθῶς δέ· κατὰ γὰρ	τοῦτον	τὸν λόγον ἀναγκαῖον ἅπαν ὅ
[2, 13]	κινεῖσθαι προσήκει. Ἀλλὰ διά γε	τοῦτον	τὸν λόγον οὐ μενεῖ, ἀλλὰ
[2, 14]	τῷ περὶ τὴν Ἰνδικήν, καὶ	τοῦτον	τὸν τρόπον εἶναι τὴν θάλατταν
[2, 13]	γιγνόμενον· ὥστε κἂν ἡ γῆ	τοῦτον	τὸν τρόπον ἐκινεῖτο ἀπὸ τοῦ
[2, 8]	μὲν γὰρ ἓν ἢ δύο	τοῦτον	τὸν τρόπον ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον,
[2, 9]	προνοούσης τῆς φύσεως, ὅτι μὴ	τοῦτον	τὸν τρόπον ἐχούσης τῆς κινήσεως
[2, 13]	αἰτίαν, καὶ λέγουσιν οἱ μὲν	τοῦτον	τὸν τρόπον, ὅτι τὸ πλάτος
[2, 1]	μυθικῶς ἀνάγκην ἔμψυχον. Οὔτε δὴ	τοῦτον	τὸν τρόπον ὑποληπτέον, οὔτε διὰ
[2, 1]	μοῖραν κατέχειν αὐτὴν ἀΐδιον καὶ	ἄτρυτον.	Εἰ δή, καθάπερ εἴπομεν, (ἐνδέχεται
[2, 2]	γὰρ ταύτας λέγω ὅθεν ἄρχονται	πρῶτον	αἱ κινήσεις τοῖς ἔχουσιν. Ἔστι
[2, 4]	καὶ τὸ ἁπλοῦν τῶν συνθέτων,	πρῶτον	ἂν εἴη τῶν ἐπιπέδων σχημάτων
[2, 4]	πρῶτον σχῆμα τοῦ πρώτου σώματος,	πρῶτον	δὲ σῶμα τὸ ἐν τῇ
[2, 14]	ὅνπερ κἂν εἰ γιγνομένη τὸ	πρῶτον	ἐγένετο. Κατὰ τοῦτόν τε δὴ
[2, 2]	ταύτας τὰς ἀρχάς. Εὐθὺς γὰρ	πρῶτον,	εἰ τὸ δεξιὸν ὑπάρχει καὶ
[2, 4]	τῇ οὐσίᾳ καὶ τῇ φύσει	πρῶτον.	Εἴπωμεν δὲ καθόλου περὶ τῶν
[2, 4]	τῷ εἴδει. Ὅτι μὲν οὖν	πρῶτόν	ἐστιν ἡ σφαῖρα τῶν στερεῶν
[2, 12]	δι´ ἓν μὲν ἄν τις	πρῶτον	εὐλόγως οἰηθείη τοῦθ´ ὑπάρχειν· νοῆσαι
[2, 2]	τι τῶν τοιούτων, καὶ τὸ	πρῶτον,	καθάπερ εἴπομεν, ἐν τοῖς ζῴοις
[2, 6]	μὲν γὰρ κινούμενον δέδεικται ὅτι	πρῶτον	καὶ ἁπλοῦν καὶ (ἀγένητον καὶ
[2, 4]	τῶν σχημάτων, τὸ ποῖόν ἐστι	πρῶτον,	καὶ ἐν ἐπιπέδοις καὶ ἐν
[2, 13]	ὁ ἀήρ, τεκμήρια πολλὰ λέγουσιν.	Πρῶτον	μὲν οὖν εἰ μὴ πλατὺ
[2, 14]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἡμεῖς δὲ λέγωμεν	πρῶτον	πότερον ἔχει κίνησιν ἢ μένει·
[2, 4]	σχῆμα. Ἐπεὶ δὲ τὸ μὲν	πρῶτον	σχῆμα τοῦ πρώτου σώματος, πρῶτον
[2, 6]	εὔλογον εἶναι τοιοῦτον· τὸ γὰρ	πρῶτον	τοῦ πρώτου καὶ τὸ ἁπλοῦν
[2, 9]	τοιαύτην φορὰν ἀδύνατον μὴ γίγνεσθαι	ψόφον	ἀμήχανόν τινα τὸ μέγεθος. Ὑποθέμενοι
[2, 9]	ἐν μὴ φερομένῳ φερόμενον ποιεῖ	ψόφον·	ἐν φερομένῳ δὲ συνεχὲς καὶ
[2, 9]	εἶναι τηλικούτων φερομένων σωμάτων γίγνεσθαι	ψόφον,	ἐπεὶ καὶ τῶν παρ´ ἡμῖν
[2, 9]	μὲν γὰρ αὐτὰ φέρεται, ποιεῖ	ψόφον	καὶ πληγήν· ὅσα δ´ ἐν
[2, 9]	ἱστὸς καὶ ἡ πρύμνα ποιεῖ	ψόφον	πολὺν τηλικαύτης νεώς, ἢ πάλιν
[2, 9]	ποιεῖν ὑπερφυᾶ τῷ μεγέθει τὸν	ψόφον,	τούτου δὲ γινομένου καὶ δεῦρ´
[2, 9]	τὸ γιγνομένων εὐθὺς ὑπάρχειν τὸν	ψόφον,	ὥστε μὴ διάδηλον εἶναι πρὸς
[2, 13]	τὸ μὲν βαρὺ τὸ δὲ	κοῦφον,	ἃ τίνι διώριστο καὶ πῶς
[2, 13]	δὲ τούτοις τὸ βαρὺ καὶ	κοῦφον.	Οἱ μὲν οὖν πλεῖστοι περὶ
[2, 13]	δίνῃ γε τὸ βαρὺ καὶ	κοῦφον	ὥρισται, ἀλλὰ τῶν πρότερον ὑπαρχόντων
[2, 13]	καὶ ὁμοίως πρὸς τὰ ἔσχατα	ἔχον·	ἅμα δ´ ἀδύνατον εἰς τὸ
[2, 14]	φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον, βάρος	ἔχον.	Δῆλον γὰρ ὡς οὐχὶ μέχρι
[2, 7]	ἐν ᾧ τυγχάνει τὴν φορὰν	ἔχον,	ἐπειδὴ ἔφαμέν τι εἶναι ὃ
[2, 9]	περὶ τὸν δεῦρο τόπον ὁμοίως	ἔχον.	Ὅτι μὲν οὖν σφαιροειδῆ τὰ
[2, 14]	φύσιν ἔχειν φέρεσθαι τὸ βάρος	ἔχον	πρὸς τὸ μέσον. Ἐν δυνάμει
[2, 4]	ἄλλο σχῆμα γένοιτο μὴ ἴσας	ἔχον	τὰς ἐκ τοῦ μέσου γραμμάς,
[2, 13]	Διὸς φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ ταύτην	ἔχον	τὴν χώραν πῦρ· ὥσπερ τὸ
[2, 6]	Οὐ φαίνεται δ´ οὐθὲν ἄλλως	ἔχον	τοῖς διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[2, 13]	τὸ πέρας. Τιμιώτερον δὲ τὸ	περιέχον	καὶ τὸ πέρας ἢ τὸ
[2, 8]	οὐδὲν γὰρ ἀπηρτημένον ἔχει οὐδὲ	προέχον,	ὥσπερ τὸ εὐθύγραμμον, ἀλλὰ πλεῖστον
[2, 14]	τῆς σελήνης ἐκλείψεις τοιαύτας ἂν	εἶχον	τὰς ἀποτομάς· νῦν γὰρ ἐν
[2, 2]	καθάπερ εἴπομεν, ἐν τοῖς ζῴοις	ὑπάρχον	εὔλογον ὑπάρχειν ἐν αὐτῷ· τριῶν
[2, 8]	οὐδὲ τὸ πανταχοῦ καὶ πᾶσιν	ὑπάρχον	τὸ ἀπὸ τύχης. Ἀλλὰ μὴν
[2, 13]	φαίνεται τοῦτο γιγνόμενον, ἀλλὰ τὸ	τυχὸν	μόριον φέρεται εἰς βυθόν, καὶ
[2, 9]	φαίνεται τοῦτο συμβαῖνον, οὔτ´ ἂν	ἔμψυχον	οὔτε βίαιον φέροιτο φορὰν οὐθὲν
[2, 1]	σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ μυθικῶς ἀνάγκην	ἔμψυχον.	Οὔτε δὴ τοῦτον τὸν τρόπον
[2, 9]	καὶ ἡ πρύμνα ποιεῖ ψόφον	πολὺν	τηλικαύτης νεώς, ἢ πάλιν αὐτὸ
[2, 12]	ἄλογον ἂν δόξειεν εἶναι τὸ	νῦν	ἀπορούμενον. Ἀλλ´ ἡμεῖς ὡς περὶ
[2, 14]	τοιαύτας ἂν εἶχον τὰς ἀποτομάς·	νῦν	γὰρ ἐν μὲν τοῖς κατὰ
[2, 14]	ἕκαστον ταύτην εἶχε τὴν φοράν·	νῦν	δ´ ἐπ´ εὐθείας πάντα φέρεται
[2, 13]	ἀφείη μετεωρίσας, οὐκ ἂν φέροιτο.	Νῦν	δ´ ἠρεμεῖ τοσοῦτον βάρος. Ἀλλὰ
[2, 13]	ὅτι καὶ τῶν μορίων ἕκαστον·	νῦν	δ´ οὐ φαίνεται τοῦτο γιγνόμενον,
[2, 13]	τῆς γῆς πρὸς τὸ μέσον·	νῦν	δὲ διὰ τίν´ αἰτίαν πάντα
[2, 12]	ἤ τινα ἄλλην τοιαύτην τάξιν.	Νῦν	δὲ συμβαίνει τοὐναντίον· ἐλάττους γὰρ
[2, 5]	χάριν ἔχειν δεῖ τοῖς εὑρίσκουσι,	νῦν	δὲ τὸ φαινόμενον ῥητέον. Εἰ
[2, 3]	τούτου ἐν τοῖς ἑπομένοις σαφέστερον.	Νῦν	δὲ τοσοῦτόν ἐστι δῆλον, διὰ
[2, 14]	τοῦτο γὰρ καὶ τυγχάνει κειμένη	νῦν	ἐπὶ τοῦ κέντρου· διαπορήσειε δ´
[2, 13]	οὐδ´ ἠρέμησις· ὥστ´ εἰ βίᾳ	νῦν	ἡ γῆ μένει, καὶ συνῆλθεν
[2, 1]	τοιούτων λόγων ἅλις ἔστω τὸ	νῦν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἐπειδὴ δέ τινές
[2, 1]	ὄντα μόνον ἀθάνατον· ὁ δὲ	νῦν	μαρτυρεῖ λόγος ὡς ἄφθαρτος καὶ
[2, 3]	γὰρ ἠρεμεῖ ἐπὶ τοῦ μέσου.	Νῦν	μὲν οὖν ὑποκείσθω τοῦτο, ὕστερον
[2, 4]	ἀλλ´ ὅπου πρότερον ἦν σῶμα,	νῦν	οὐκ ἔσται, καὶ οὗ νῦν
[2, 4]	νῦν οὐκ ἔσται, καὶ οὗ	νῦν	οὐκ ἔστι, πάλιν ἔσται, διὰ
[2, 13]	ἡ γῆ· οὐθὲν γὰρ οὐδὲ	νῦν	ποιεῖν ἐπίδηλον τὴν ἡμίσειαν ἀπεχόντων
[2, 14]	ἔχουσα, ᾗ πέφυκε κινεῖσθαι καὶ	νῦν.	(Τὸ μὲν οὖν ἀπορούμενον τοῦτ´
[2, 3]	ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ καὶ τοῦτο	νῦν,	ὕστερον δὲ πειρατέον δεῖξαι. Τούτων
[2, 3]	δ´ ἔστι κίνησις. Ὅτι μὲν	τοίνυν	ἀναγκαῖον εἶναι γένεσιν, ἐκ τούτων
[2, 3]	φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν. Ἀνάγκη	τοίνυν	γῆν εἶναι· τοῦτο γὰρ ἠρεμεῖ
[2, 8]	τοῦ δὲ κινουμένου. Ἀμφότερα μὲν	τοίνυν	ἠρεμεῖν ἀδύνατον ἠρεμούσης γε τῆς
[2, 14]	καὶ τὸ τῆς γῆς. Φανερὸν	τοίνυν	ὅτι ἀνάγκη ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 2]	κίνησις, ὅπερ οὔ φαμεν. Δῆλον	τοίνυν	ὅτι ὁ ἀφανὴς πόλος ἐστὶ
[2, 14]	ἐπὶ τὸ μέσον ἐναντία. Εἰ	τοίνυν	ὁτιοῦν μόριον ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ἀπὸ
[2, 8]	τὰ μεγέθη τῶν κύκλων. Ἐπεὶ	τοίνυν	οὔτ´ ἀμφότερα κινεῖσθαι εὔλογον οὔτε
[2, 14]	γὰρ ἔχει τὴν ῥοπήν. Οὐδὲν	τοίνυν	τοῦτο διαφέρει λέγειν ἐπὶ βώλου
[2, 5]	ἀνθρωπίνως ἢ καρτερώτερον. Τὰς μὲν	οὖν	ἀκριβεστέρας ἀνάγκας, ὅταν (τις ἐπιτύχῃ,
[2, 8]	πάλιν εἰς τὸ αὐτό. Συμβαίνει	οὖν	ἅμα τό τε ἄστρον διεληλυθέναι
[2, 8]	τὸ δ´ ἠρεμεῖν. Εἰ μὲν	οὖν	ἀμφότερα κινήσεται, ἄλογον τὸ ταὐτὰ
[2, 12]	πλείους φέρεται φοράς. Ταύτῃ τε	οὖν	ἀνισάζει ἡ φύσις καὶ ποιεῖ
[2, 13]	τρόποι πολλοὶ τυγχάνουσιν. Τὸ μὲν	οὖν	ἀπορῆσαι πᾶσιν ἀναγκαῖον ἐπελθεῖν· τάχα
[2, 14]	κινεῖσθαι καὶ νῦν. (Τὸ μὲν	οὖν	ἀπορούμενον τοῦτ´ ἔστιν· ἰδεῖν δ´
[2, 2]	δ´ αἱ δύσεις, ἀριστερόν. Εἰ	οὖν	ἄρχεται ἀπὸ τῶν δεξιῶν καὶ
[2, 7]	αὐτὸ τοῦτο πάσχειν. Ταῦτα μὲν	οὖν	αὐτὰ ἐκθερμαίνεται διὰ τὸ ἐν
[2, 4]	ἐπεζεύχθω ἐφ´ ἧς ΒΓ. Ἡ	οὖν	ἀχθεῖσα ἐπὶ τὴν βάσιν, ἐφ´
[2, 8]	σχήματι τῶν πορευτικῶν σωμάτων. Ἐπεὶ	οὖν	δεῖ τὸν μὲν οὐρανὸν κινεῖσθαι
[2, 14]	τῇ προώσει τῆς ῥοπῆς. Εἴτ´	οὖν	ἐγένετο, τοῦτον ἀναγκαῖον γενέσθαι τὸν
[2, 13]	τεκμήρια πολλὰ λέγουσιν. Πρῶτον μὲν	οὖν	εἰ μὴ πλατὺ τὸ σχῆμα
[2, 6]	παρ´ ἄλληλα τιθέμενα. Ὅτι μὲν	οὖν	εἷς τε μόνος ἐστὶν ὁ
[2, 4]	τὸ τοῦ κέντρου ἐγγύτερον. Ἤχθωσαν	οὖν	ἐκ τοῦ κέντρου ἡ ΑΒ
[2, 6]	ἔχει τὴν αὑτοῦ χώραν. Εἰ	οὖν	ἐν τοῖς πρώτοις μή ἐστι
[2, 14]	πρὸς τὸ φύσει σφαιροειδές. Ἢ	οὖν	ἐστι σφαιροειδής, ἢ φύσει γε
[2, 12]	πρὸς τὸ ἄριστον. Τὸ μὲν	οὖν	ἔχει καὶ μετέχει τοῦ ἀρίστου,
[2, 8]	αὑτό, κύλισις καὶ δίνησις, εἴπερ	οὖν	κινεῖται τὰ ἄστρα δι´ αὑτῶν,
[2, 12]	τι τυγχάνει ὄν. Ἐκείνης ἂν	οὖν	κοινὸν εἴη τὸ ἔργον· αὐτῇ
[2, 6]	τὰ μέρη αὐτῆς. Τὰ μὲν	οὖν	μέρη ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνώμαλα,
[2, 14]	πάντοθεν πρὸς τὸ μέσον. Εἴτ´	οὖν	ὁμοίως ἀπὸ τῶν ἐσχάτων διῃρημένα
[2, 14]	ἔχοντα, ποιήσει ταὐτόν. Ὅτι μὲν	οὖν	ὁμοίως γε πανταχόθεν ἀπὸ τῶν
[2, 14]	πρὸς τὸ μέσον. Ἐν δυνάμει	οὖν	ὄντος τοῦ μίγματος τὰ διακρινόμενα
[2, 5]	ἐπὶ τὸ Γ, ὅτι μὲν	οὖν	οὐκ εἰσὶν ἐναντίαι αὗται, πρότερον
[2, 1]	Β. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Ὅτι μὲν	οὖν	οὔτε γέγονεν ὁ πᾶς οὐρανὸς
[2, 14]	ἡ δύναμις ἐκριπτῇ. Ὅτι μὲν	οὖν	οὔτε κινεῖται οὔτ´ ἐκτὸς κεῖται
[2, 7]	γίγνεται ἡ θερμότης. Ὅτι μὲν	οὖν	οὔτε πύρινά ἐστιν οὔτ´ ἐν
[2, 3]	κινεῖται κύκλῳ ἀεί. Διὰ τί	οὖν	οὐχ ὅλον τὸ σῶμα τοῦ
[2, 2]	ἀρχὰς ἐν αὐτῷ. Διώρισται μὲν	οὖν	περὶ τούτων ἐν τοῖς περὶ
[2, 13]	βαρὺ καὶ κοῦφον. Οἱ μὲν	οὖν	πλεῖστοι περὶ τὰς αἰτίας ταύτας
[2, 13]	εἶναί τινα αὐτῆς φοράν. Αὕτη	οὖν	πότερον ἄνω ἢ κάτω, ἢ
[2, 4]	ἕτερα τῷ εἴδει. Ὅτι μὲν	οὖν	πρῶτόν ἐστιν ἡ σφαῖρα τῶν
[2, 9]	τόπον ὁμοίως ἔχον. Ὅτι μὲν	οὖν	σφαιροειδῆ τὰ ἄστρα καὶ ὅτι
[2, 4]	ἐφ´ ἧς ΒΕΓ. Ὅτι μὲν	οὖν	σφαιροειδής ἐστιν ὁ κόσμος, δῆλον
[2, 13]	τὸν ὅλον οὐρανόν. Διὰ μὲν	οὖν	ταύτην τὴν αἰτίαν οὐθὲν αὐτοὺς
[2, 13]	εὐθεῖα φαίνεται πόρρωθεν. Διὰ μὲν	οὖν	ταύτην τὴν φαντασίαν οὐδὲν αὐτοὺς
[2, 13]	τοῦ σχήματος αὐτῆς. Περὶ μὲν	οὖν	τῆς θέσεως οὐ τὴν αὐτὴν
[2, 7]	καὶ λίθους καὶ σίδηρον· εὐλογώτερον	οὖν	τὸ ἐγγύτερον τοῦ πυρός, ἐγγύτερον
[2, 6]	ἀφθάρτου καὶ ἀγενήτου κινητικόν. Ἐπεὶ	οὖν	τὸ κινούμενον οὐ μεταβάλλει σῶμα
[2, 5]	εἶναι αὐτοῦ ἀρχήν. Ἴσως μὲν	οὖν	τὸ περὶ ἐνίων ἀποφαίνεσθαί τι
[2, 14]	κειμένης τῆς γῆς. Περὶ μὲν	οὖν	τοῦ τόπου καὶ μονῆς καὶ
[2, 13]	τῆς συστάσεώς ἐστιν. Περὶ μὲν	οὖν	τοῦ τόπου τῆς γῆς ταύτην
[2, 6]	(ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν) εἰ	οὖν	τοῦτ´ ἀληθές, οὐκ ἂν εἴη
[2, 13]	ὁ τόπος ἦν. Ὅσα μὲν	οὖν	τυγχάνει περί τε τοῦ σχήματος
[2, 2]	πρὸς τῷ τέλει. Περὶ μὲν	οὖν	τῶν κατὰ τὰς δια (στάσεις
[2, 3]	ἐπὶ τοῦ μέσου. Νῦν μὲν	οὖν	ὑποκείσθω τοῦτο, ὕστερον δὲ δειχθήσεται
[2, 12]	κονίσεως, πάλιν δ´ ἑτέρῳ οὐδ´	ὁποσαοῦν	πονοῦντι τοῦτό γ´ ἂν ἔτι
[2, 12]	ἕτερόν τι. Ἔστι δὲ τὸ	κατορθοῦν	χαλεπὸν ἢ τὸ πολλὰ ἢ
[2, 9]	φερομένῳ δὲ συνεχὲς καὶ μὴ	ποιοῦν	πληγὴν ἀδύνατον ψοφεῖν. Ὥστ´ ἐνταῦθα
[2, 13]	πρὸς τῶν σημείων τῶν ἐσχάτων	ὁτιοῦν·	ἀλλ´ ὅμως οἰσθήσεται ἀπὸ τοῦ
[2, 14]	τὸ μέσον ἐναντία. Εἰ τοίνυν	ὁτιοῦν	μόριον ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ἀπὸ τοῦ
[2, 14]	πρὸς τὸ ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι	ὁτιοῦν	μόριον αὐτῆς ἀπὸ τοῦ μέσου
[2, 12]	(ἑκάστη· τῶν γὰρ πλανωμένων ἓν	ὁτιοῦν	πλείους φέρεται φοράς. Ταύτῃ τε
[2, 13]	πρὸς τὸ μέσον. Ὅπου γὰρ	ὁτιοῦν	φέρεται μόριον αὐτῆς, ἀναγκαῖον ἐνταῦθα
[2, 6]	κινούμενον δέδεικται ὅτι πρῶτον καὶ	ἁπλοῦν	καὶ (ἀγένητον καὶ ἄφθαρτον καὶ
[2, 6]	πρῶτον τοῦ πρώτου καὶ τὸ	ἁπλοῦν	τοῦ ἁπλοῦ καὶ τὸ ἄφθαρτον
[2, 4]	ἓν τῶν πολλῶν καὶ τὸ	ἁπλοῦν	τῶν συνθέτων, πρῶτον ἂν εἴη
[2, 6]	τῆς κινήσεως ἢ διὰ τὸ	κινοῦν	ἢ διὰ τὸ κινούμενον ἢ
[2, 6]	ἄπειρον χρόνον ἀδύνατον εἶναι τὸ	κινοῦν,	καὶ πάλιν ἄλλον ἄπειρον δυνατόν·
[2, 6]	σῶμα ὄν, οὐδ´ ἂν τὸ	κινοῦν	μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν. Ὥστε καὶ
[2, 6]	δι´ ἄμφω· εἴτε γὰρ τὸ	κινοῦν	μὴ τῇ αὐτῇ δυνάμει κινοῖ,
[2, 6]	καὶ ὅλως ἀμετάβλητον, τὸ δὲ	κινοῦν	πολὺ μᾶλλον εὔλογον εἶναι τοιοῦτον·
[2, 14]	ἐπιτείναντας, καὶ διελόντας πῶς ἀξιοῦμεν	ὁποσονοῦν	μέγεθος φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον,
[2, 7]	φορᾶς. Πέφυκε γὰρ ἡ κίνησις	ἐκπυροῦν	καὶ ξύλα καὶ λίθους καὶ
[2, 12]	οὔσαιν, περὶ ὧν εἰκότως ἂν	ὁστισοῦν	ἀπορήσειε, πειρατέον λέγειν τὸ φαινόμενον,
[2, 6]	οὐδὲ κιθαρίσαι οὐδὲ βαδίσαι ἐν	ὁτῳοῦν	χρόνῳ δυνατόν, ἀλλ´ ἔστιν ἑκάστης
[2, 6]	οὐδὲ κινηθῆναι τὸν οὐρανὸν (ἐν	ὁτῳοῦν	χρόνῳ δυνατόν) εἰ οὖν τοῦτ´
[2, 9]	ἀφικνεῖσθαί τε δεῦρο καὶ τὴν	ἰσχὺν	ἀμήχανον εἶναι τῆς βίας. Ἀλλ´
[2, 4]	ἡμῖν ἐν ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ	ὧν	γὰρ τὴν σύστασιν εἴληφεν, οὐδὲν
[2, 12]	Δυοῖν δ´ ἀπορίαιν οὔσαιν, περὶ	ὧν	εἰκότως ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον
[2, 8]	ὥσπερ ἐπίτηδες ἀφελεῖν πάντα δι´	ὧν	ἐνεδέχετο προϊέναι καθ´ αὑτά, καὶ
[2, 3]	αὐτῶν ἐνθένδε ληπτέα. Ἕκαστόν ἐστιν,	ὧν	ἐστιν ἔργον, ἕνεκα τοῦ ἔργου.
[2, 13]	οὐ τὸ πλάτος αἴτιον ἐξ	ὧν	λέγουσιν, ἀλλὰ τὸ μέγεθος μᾶλλον·
[2, 12]	ἐτῶν Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´	ὧν	πολλὰς πίστεις ἔχομεν περὶ ἑκάστου
[2, 12]	καὶ μικρὰς εὐπορίας ἀγαπᾷ περὶ	ὧν	τὰς μεγίστας ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι
[2, 14]	τετταράκοντα λέγουσιν εἶναι μυριάδας. Ἐξ	ὧν	τεκμαιρομένοις οὐ μόνον σφαιροειδῆ τὸν
[2, 3]	τῶν συμβεβηκότων αὐτοῖς περὶ πάμπαν	ὀλίγων	ἔχειν αἴσθησιν. Ὅμως δὲ λέγωμεν.
[2, 12]	τὸ δ´ ἀφικνεῖται (ἐγγὺς) δι´	ὀλίγων,	τὸ δὲ διὰ πολλῶν, τὸ
[2, 1]	λόγους. Ἀλλὰ τῶν μὲν τοιούτων	λόγων	ἅλις ἔστω τὸ νῦν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[2, 13]	ἀθροῦσιν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ τῶν	λόγων.	Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται προσήκειν
[2, 9]	καὶ μαρτύριον τῶν εἰρημένων ἡμῖν	λόγων,	ὥς εἰσιν ἀληθεῖς· τὸ γὰρ
[2, 14]	τὸν τρόπον ὃν καὶ τῶν	φυσιολόγων	λέγουσί τινες γενέσθαι. Πλὴν ἐκεῖνοι
[2, 12]	περὶ σωμάτων αὐτῶν μόνον, καὶ	μονάδων	τάξιν μὲν ἐχόντων, ἀψύχων δὲ
[2, 4]	συνθέτων, πρῶτον ἂν εἴη τῶν	ἐπιπέδων	σχημάτων ὁ κύκλος. Ἔτι δὲ
[2, 4]	διαιροῦντες εἰς ἐπίπεδα καὶ ἐξ	ἐπιπέδων	τὰ σώματα γεννῶντες μεμαρτυρηκέναι φαίνονται
[2, 13]	ὥρισται, ἀλλὰ τῶν πρότερον ὑπαρχόντων	βαρέων	καὶ κούφων τὰ μὲν εἰς
[2, 4]	δὲ καὶ ἡ σφαῖρα τῶν	στερεῶν·	μόνη γὰρ περιέχεται μιᾷ ἐπιφανείᾳ,
[2, 4]	φαίνονται τούτοις· μόνην γὰρ τῶν	στερεῶν	οὐ διαιροῦσι τὴν σφαῖραν ὡς
[2, 4]	πρῶτόν ἐστιν ἡ σφαῖρα τῶν	στερεῶν	σχημάτων, δῆλον. Ἔστι δὲ καὶ
[2, 13]	ἐνστατικὸν εἶναι διὰ τῶν οἰκείων	ἐνστάσεων	τῷ γένει, τοῦτο δ´ ἐστὶν
[2, 9]	καὶ τὰς ταχυτῆτας ἐκ τῶν	ἀποστάσεων	ἔχειν τοὺς τῶν συμφωνιῶν λόγους,
[2, 4]	ταχίστη ἂν εἴη πασῶν τῶν	κινήσεων	ἡ τοῦ οὐρανοῦ κίνησις. Ἀλλὰ
[2, 12]	μέν, διὰ πλειόνων δ´ ἀφικνεῖται	κινήσεων.	Περὶ δὲ τῆς ἀπορίας ὅτι
[2, 4]	Ἔτι δ´ εἰ τῶν μὲν	κινήσεων	τὸ μέτρον ἡ τοῦ οὐρανοῦ
[2, 8]	ἐν τῷ ἴσῳ χρόνῳ ὁ	μείζων	περιοισθήσεται κύκλος) τό τε μὴ
[2, 14]	ἄρκτον ἐπιδήλως ἕτερος γίγνεται ὁ	ὁρίζων	κύκλος, ὥστε τὰ (ὑπὲρ κεφαλῆς
[2, 1]	Διόπερ οὔτε κατὰ τὸν τῶν	παλαιῶν	μῦθον ὑποληπτέον ἔχειν, οἵ φασιν
[2, 13]	φασιν αὐτὴν μένειν, ὥσπερ τῶν	ἀρχαίων	Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον μὲν γὰρ οὐθὲν
[2, 12]	πολλὰ κινεῖ τῶν σωμάτων τῶν	θείων,	αἱ δὲ πολλαὶ οὖσαι ἓν
[2, 13]	ζητήσειν ἐνστατικὸν εἶναι διὰ τῶν	οἰκείων	ἐνστάσεων τῷ γένει, τοῦτο δ´
[2, 13]	ὁμοίως γὰρ ἕξει πρὸς τῶν	σημείων	τῶν ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´ ὅμως
[2, 2]	καὶ ὄπισθεν. Διὸ καὶ τῶν	Πυθαγορείων	ἄν τις θαυμάσειεν ὅτι δύο
[2, 8]	ζῴων φροντίσαι, τῶν δ´ οὕτω	τιμίων	ὑπεριδεῖν, ἀλλ´ ἔοικεν ὥσπερ ἐπίτηδες
[2, 5]	Ἴσως μὲν οὖν τὸ περὶ	ἐνίων	ἀποφαίνεσθαί τι πειρᾶσθαι καὶ τὸ
[2, 12]	αὐτῶν. Δῆλον δὲ τοῦτο περὶ	ἐνίων	καὶ τῇ ὄψει γέγονεν· τὴν
[2, 4]	ἔσται, διὰ τὴν παράλλαξιν τῶν	γωνιῶν.	Ὁμοίως δὲ κἂν εἴ τι
[2, 9]	τῶν ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς τῶν	συμφωνιῶν	λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι τὴν
[2, 2]	ἡ αὔξησις, ἀπὸ δὲ τῶν	δεξιῶν	ἡ κατὰ τόπον, ἀπὸ δὲ
[2, 2]	Εἰ οὖν ἄρχεται ἀπὸ τῶν	δεξιῶν	καὶ ἐπὶ τὰ δεξιὰ περιφέρεται,
[2, 2]	μὲν δεξιὸν τὸ δὲ ἀριστερὸν	ὁμοίων	γ´ ὄντων τῶν μορίων (ἁπάντων
[2, 2]	ἐν τούτοις μόνοις ὁρῶμεν τῶν	ἡμισφαιρίων,	τῷ μὴ κινεῖσθαι τοὺς πόλους.
[2, 2]	ἀριστερὸν ὁμοίων γ´ ὄντων τῶν	μορίων	(ἁπάντων καὶ κινουμένων τὸν ἅπαντα
[2, 13]	κἂν εἴ τις τῶν φερομένων	μορίων	αὐτῆς, πρὶν πεσεῖν, ὑφαιροίη τὴν
[2, 14]	ἀναγκαῖον αὐτήν· ἕκαστον γὰρ τῶν	μορίων	βάρος ἔχει μέχρι πρὸς τὸ
[2, 13]	ὕδατος, δῆλον ὅτι καὶ τῶν	μορίων	ἕκαστον· νῦν δ´ οὐ φαίνεται
[2, 14]	ἐστιν· καὶ γὰρ ἂν τῶν	μορίων	ἕκαστον ταύτην εἶχε τὴν φοράν·
[2, 13]	περὶ τῆς κινήσεως οὐ περὶ	μορίων	ἐστὶν ἡ ἀμφισβήτησις, ἀλλὰ περὶ
[2, 14]	Ἔτι δ´ ἡ φορὰ τῶν	μορίων	καὶ ὅλης αὐτῆς ἡ κατὰ
[2, 2]	κατὰ τὰς δια (στάσεις τῶν	μορίων	καὶ τῶν κατὰ τόπον ὡρισμένων
[2, 2]	ὑπάρχον εὔλογον ὑπάρχειν ἐν αὐτῷ·	τριῶν	γὰρ ὄντων ἕκαστον οἷον ἀρχή
[2, 3]	καὶ πῦρ εἶναι· τῶν γὰρ	ἐναντίων	εἰ θάτερον φύσει, ἀνάγκη καὶ
[2, 3]	ἡ γὰρ αὐτὴ ὕλη τῶν	ἐναντίων,	καὶ τῆς στερήσεως πρότερον ἡ
[2, 11]	διχότομος. Καὶ πάλιν διὰ τῶν	ἀστρολογικῶν,	ὅτι οὐκ ἂν ἦσαν αἱ
[2, 14]	ἀλλήλοις τοῦτο πεπονθότων. Καὶ τῶν	μαθηματικῶν	δὲ ὅσοι τὸ μέγεθος ἀναλογίζεσθαι
[2, 14]	τούτοις καὶ τὰ παρὰ τῶν	μαθηματικῶν	λεγόμενα περὶ τὴν ἀστρολογίαν· τὰ
[2, 8]	πλεῖστον ἀφέστηκε τῷ σχήματι τῶν	πορευτικῶν	σωμάτων. Ἐπεὶ οὖν δεῖ τὸν
[2, 7]	οἷον καὶ ἐπὶ τῶν φερομένων	βελῶν·	ταῦτα γὰρ αὐτὰ ἐκπυροῦται οὕτως
[2, 3]	τἀναντία ὑπ´ ἀλλήλων, καὶ φθαρτικὰ	ἀλλήλων	ἐστίν. Ἔτι δ´ οὐκ εὔλογον
[2, 3]	γὰρ καὶ ποιεῖ τἀναντία ὑπ´	ἀλλήλων,	καὶ φθαρτικὰ ἀλλήλων ἐστίν. Ἔτι
[2, 8]	μετατεθῇ τὰ ἄστρα εἰς τοὺς	ἀλλήλων	κύκλους, τὸ μὲν ἔσται θᾶττον
[2, 8]	ἀλλὰ φέροιντ´ ἂν ὑπὸ τῶν	κύκλων)	εἴτε ἀπὸ ταὐτομάτου συνέπεσεν, οὐδ´
[2, 8]	τῶν ἄστρων εἶναι καὶ τῶν	κύκλων·	ἕκαστον γὰρ δὴ ὁμοταχὲς ἔσται
[2, 8]	εἶναι κατὰ τὰ μεγέθη τῶν	κύκλων.	Ἐπεὶ τοίνυν οὔτ´ ἀμφότερα κινεῖσθαι
[2, 8]	ἄστρων καὶ τὰ μεγέθη τῶν	κύκλων.	Τοὺς μὲν γὰρ κύκλους οὐθὲν
[2, 14]	μὴ μέγαν πρὸς τὸ τῶν	ἄλλων	ἄστρων μέγεθος.
[2, 10]	(καὶ ταχίστην, τὰς δὲ τῶν	ἄλλων	βραδυτέρας τε καὶ πλείους (ἕκαστον
[2, 12]	τὴν πᾶσαν τάξιν, τῶν δ´	ἄλλων	ἓν χωρὶς ἕκαστον, δύο δ´
[2, 12]	τυχεῖν, ὥστε πολλὰ πράττειν, καὶ	ἄλλων	ἕνεκα. (Τῷ δ´ ὡς ἄριστα
[2, 12]	τὸ τούτου ἕνεκα) Τῶν δ´	ἄλλων	ζῴων ἐλάττους, τῶν δὲ φυτῶν
[2, 1]	αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην τῶν	ἄλλων	πέρας· τό τε γὰρ πέρας
[2, 10]	πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ, τῶν δ´	ἄλλων	τὸ ἐγγύτερον ἀεὶ ἐν πλείονι,
[2, 1]	τὸν ἄπειρον χρόνον, τῶν δ´	ἄλλων	τῶν μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς,
[2, 12]	πλῆθος συνέστηκεν ἄστρων, τῶν δ´	ἄλλων	χωρὶς ἕκαστον εἴληφεν ἰδίας κινήσεις,
[2, 8]	ἄστρων ὁ ἥλιος τοῦτο δρᾶν	ἀνατέλλων	καὶ δύνων, καὶ οὗτος οὐ
[2, 13]	δὲ τεκμήριον ὅτι δύνων καὶ	ἀνατέλλων	ὁ ἥλιος εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ
[2, 12]	αἱ τοῦ ἀνθρώπου πλεῖσται πράξεις·	πολλῶν	γὰρ τῶν εὖ δύναται τυχεῖν,
[2, 13]	καὶ δαψιλὸς αἰθήρ, ὡς διὰ	πολλῶν	δὴ γλώσσης ῥηθέντα ματαίως ἐκκέχυται
[2, 4]	ἑκάστῳ γένει τὸ ἓν τῶν	πολλῶν	καὶ τὸ ἁπλοῦν τῶν συνθέτων,
[2, 12]	μεγίστας ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι δὲ	πολλῶν	ὄντων τοιούτων οὐχ ἥκιστα θαυμαστόν,
[2, 12]	δι´ ὀλίγων, τὸ δὲ διὰ	πολλῶν,	τὸ δ´ οὐδ´ ἐγχειρεῖ, ἀλλ´
[2, 2]	καὶ τὸ κάτω. Τῶν δὲ	πόλων	ὁ μὲν ὑπὲρ ἡμᾶς φαινόμενος
[2, 2]	τοὺς πόλους διάστημα, καὶ τῶν	πόλων	τὸν μὲν ἄνω τὸν δὲ
[2, 1]	τοὺς ἀρχαίους καὶ μάλιστα πατρίους	ἡμῶν	ἀληθεῖς εἶναι λόγους, ὡς ἔστιν
[2, 7]	αὐτοῦ καὶ ἀνίσχοντος καὶ ὑπὲρ	ἡμῶν	ὄντος γίγνεται ἡ θερμότης. Ὅτι
[2, 13]	μέν, ὁμοίως δέ, καὶ τῶν	ἐδωδίμων	καὶ ποτῶν ἴσον ἀπέχοντος· καὶ
[2, 4]	μὲν εὐθύγραμμον ὑπὸ πλειόνων περιέχεται	γραμμῶν,	τὸ δὲ περιφερόγραμμον ὑπὸ μιᾶς.
[2, 13]	πολὺ βάρος φέρειν ἀπολαμβανόμενος καὶ	μένων	ὁ ἀήρ, τεκμήρια πολλὰ λέγουσιν.
[2, 14]	γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς τῶν	ἐνδεδεμένων	ἄστρων. Τοῦτο δ´ οὐ φαίνεται
[2, 8]	εὔλογον περὶ τὸ αὐτὸ κέντρον	ἐνδεδεμένων	(ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις
[2, 5]	ἀνώμαλος, ἐφεξῆς ἂν εἴη τῶν	εἰρημένων	διελθεῖν. Λέγω δὲ τοῦτο περὶ
[2, 1]	ἄπειρον χρόνον, ἔκ τε τῶν	εἰρημένων	ἔξεστι λαμβάνειν τὴν πίστιν, καὶ
[2, 9]	τούτων δῆλον, καὶ μαρτύριον τῶν	εἰρημένων	ἡμῖν λόγων, ὥς εἰσιν ἀληθεῖς·
[2, 14]	δὲ τούτοις δῆλον ἐκ τῶν	εἰρημένων	τὸ αἴτιον τῆς μονῆς. Εἰ
[2, 14]	πανταχόθεν ὁμοίως λάβῃ τὸ μέσον,	ἀνισαζομένων	τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ τῶν μειζόνων
[2, 9]	αἴτιον τούτου φασὶν εἶναι τὸ	γιγνομένων	εὐθὺς ὑπάρχειν τὸν ψόφον, ὥστε
[2, 13]	τὸ πιστὸν οὐκ ἐκ τῶν	φαινομένων	ἀθροῦσιν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ τῶν
[2, 4]	μηθὲν τῶν ἡμῖν ἐν ὀφθαλμοῖς	φαινομένων.	Ἐξ ὧν γὰρ τὴν σύστασιν
[2, 14]	Ἔτι δὲ καὶ διὰ τῶν	φαινομένων	κατὰ τὴν αἴσθησιν· οὔτε γὰρ
[2, 9]	γίνεσθαι φερομένων ἁρμονίαν, ὡς συμφώνων	γινομένων	τῶν ψόφων, κομψῶς μὲν εἴρηται
[2, 9]	ὅτι καὶ τὸ φάναι γίνεσθαι	φερομένων	ἁρμονίαν, ὡς συμφώνων γινομένων τῶν
[2, 7]	ἀήρ· οἷον καὶ ἐπὶ τῶν	φερομένων	βελῶν· ταῦτα γὰρ αὐτὰ ἐκπυροῦται
[2, 13]	ἡλίου γίγνεσθαί φασιν· τῶν γὰρ	φερομένων	ἕκαστον ἀντιφράττειν αὐτήν, ἀλλ´ οὐ
[2, 9]	ἐχόντων ἴσους οὔτε τοιούτῳ τάχει	φερομένων·	ἡλίου δὲ καὶ σελήνης, ἔτι
[2, 9]	Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν τῶν	φερομένων	ἡμῖν ἐστι τεκμήριον. Ὅσα μὲν
[2, 9]	καρτερώτατα τῶν σωμάτων. Τοσούτων δὲ	φερομένων,	καὶ τοῦ ψόφου διιόντος πρὸς
[2, 12]	περὶ μὲν τῶν τὴν ἐγκύκλιον	φερομένων	κίνησιν ἄστρων εἴρηται ποῖ´ ἄττα
[2, 9]	ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι τὴν φωνὴν	φερομένων	κύκλῳ τῶν ἄστρων. Ἐπεὶ δ´
[2, 13]	μὴν κἂν εἴ τις τῶν	φερομένων	μορίων αὐτῆς, πρὶν πεσεῖν, ὑφαιροίη
[2, 14]	γε πανταχόθεν ἀπὸ τῶν ἐσχάτων	φερομένων	πρὸς ἓν μέσον ἀναγκαῖον ὅμοιον
[2, 9]	γάρ τισιν ἀναγκαῖον εἶναι τηλικούτων	φερομένων	σωμάτων γίγνεσθαι ψόφον, ἐπεὶ καὶ
[2, 9]	πλῆθος ἄστρων καὶ τὸ μέγεθος	φερομένων	τῷ τάχει τοιαύτην φορὰν ἀδύνατον
[2, 5]	ἡ φύσις ἀεὶ ποιεῖ τῶν	ἐνδεχομένων	τὸ βέλτιστον, ἔστι δὲ καθάπερ
[2, 2]	μορίων καὶ τῶν κατὰ τόπον	ὡρισμένων	τοσαῦτα εἰρήσθω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ' Ἐπεὶ
[2, 6]	ἡμῖν εἰρήσθω. Περὶ δὲ τῶν	καλουμένων	ἄστρων ἑπόμενον ἂν εἴη λέγειν,
[2, 8]	ἀμφοτέρων γίγνεσθαι τὴν μεταβολήν, ἢ	κινουμένων,	ἢ τοῦ μὲν ἠρεμοῦντος τοῦ
[2, 13]	τῶν ἠρεμούντων ἐστὶν ἢ τῶν	κινουμένων,	καὶ περὶ τοῦ σχήματος αὐτῆς.
[2, 2]	ὄντων τῶν μορίων (ἁπάντων καὶ	κινουμένων	τὸν ἅπαντα χρόνον, ἀλλὰ νοεῖν
[2, 8]	τοῖς ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ τῶν	ἀφαιρουμένων	ὑπὸ τῶν ἐκ τοῦ κέντρου
[2, 4]	ἐκ τῶν περὶ τὸ μέσον	ἱδρυμένων	σωμάτων ταύτην τὴν πίστιν. Εἰ
[2, 12]	σελήνη κινοῦνται (κινήσεις ἢ τῶν	πλανωμένων	ἄστρων ἔνια· καίτοι πορρώτερον τοῦ
[2, 12]	ἓν μόνον (ἑκάστη· τῶν γὰρ	πλανωμένων	ἓν ὁτιοῦν πλείους φέρεται φοράς.
[2, 2]	οὐρανοῦ, καθάπερ οἱ καλούμενοι Πυθαγόρειοι	(ἐκείνων	γὰρ οὗτος ὁ λόγος ἐστίν)
[2, 2]	τὸ τῆς φύσεως οἰκεῖα τῆς	ἐκείνων	εἶναι· φανερῶς γὰρ ἔν γε
[2, 13]	μέγεθος· μενεῖ γὰρ κατὰ τὸν	ἐκείνων	λόγον. Ὅλως δὲ πρὸς τοὺς
[2, 7]	παρεκτριβομένου τοῦ ἀέρος ὑπὸ τῆς	ἐκείνων	φορᾶς. Πέφυκε γὰρ ἡ κίνησις
[2, 6]	ἑπόμενον ἂν εἴη λέγειν, ἐκ	τίνων	τε συνεστᾶσι καὶ ἐν ποίοις
[2, 4]	ἐπίπεδα διαίρεσις οὐχ ὡς ἂν	τέμνων	τις εἰς τὰ μέρη διέλοι
[2, 14]	ἀνισαζομένων τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ τῶν	μειζόνων	τῇ προώσει τῆς ῥοπῆς. Εἴτ´
[2, 12]	τῶν ἐσχάτων ἀφικνεῖται μέν, διὰ	πλειόνων	δ´ ἀφικνεῖται κινήσεων. Περὶ δὲ
[2, 4]	Καὶ τὸ μὲν εὐθύγραμμον ὑπὸ	πλειόνων	περιέχεται γραμμῶν, τὸ δὲ περιφερόγραμμον
[2, 12]	ἐπιτυχεῖν, ὅσῳ δ´ ἂν διὰ	πλειόνων,	χαλεπώτερον. (Διὸ δεῖ νομίζειν καὶ
[2, 12]	μιᾶς, τοῖς δὲ πορρωτέρω διὰ	πλειόνων,	ὥσπερ ἐπὶ σώματος τὸ μὲν
[2, 14]	λάβῃ τὸ μέσον, ἀνισαζομένων τῶν	ἐλαττόνων	ὑπὸ τῶν μειζόνων τῇ προώσει
[2, 13]	τυμπανοειδής· (ποιοῦνται δὲ τεκμήριον ὅτι	δύνων	καὶ ἀνατέλλων ὁ ἥλιος εὐθεῖαν
[2, 8]	ἥλιος τοῦτο δρᾶν ἀνατέλλων καὶ	δύνων,	καὶ οὗτος οὐ δι´ αὑτὸν
[2, 9]	φάναι γίνεσθαι φερομένων ἁρμονίαν, ὡς	συμφώνων	γινομένων τῶν ψόφων, κομψῶς μὲν
[2, 13]	διὸ καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως ἐπέπληξεν,	εἰπὼν	ὡς εἴ περ ἀπείρονα γῆς
[2, 6]	οἰκείοις τόποις· οὐθὲν γὰρ τῶν	μερῶν	ἔχει τὴν αὑτοῦ χώραν. Εἰ
[2, 8]	ὁ οὐρανός, ἀναγκαῖον ἤτοι ἠρεμούντων	ἀμφοτέρων	γίγνεσθαι τὴν μεταβολήν, ἢ κινουμένων,
[2, 14]	δ´ ἄν τις, ἐπεὶ ταὐτὸν	ἀμφοτέρων	ἐστὶ τὸ μέσον, πρὸς πότερον
[2, 12]	μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ τῶν	ἀστέρων	τὸν τοῦ Ἄρεος, καὶ ἀποκρυφέντα
[2, 1]	γὰρ περὶ βάρος ἐχόντων καὶ	γεηρῶν	ἁπάντων τῶν ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν
[2, 5]	καθάπερ τῶν ἐπὶ τῆς εὐθείας	φορῶν	ἡ πρὸς τὸν ἄνω τόπον
[2, 8]	ἄλογον τὸ ταὐτὰ τάχη τῶν	ἄστρων	εἶναι καὶ τῶν κύκλων· ἕκαστον
[2, 14]	οἱ μὲν αὐτὴν ἓν τῶν	ἄστρων	εἶναι ποιοῦσιν, οἱ δ´ ἐπὶ
[2, 12]	τῶν τὴν ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν	ἄστρων	εἴρηται ποῖ´ ἄττα κατά τε
[2, 8]	τάχη τοῖς μεγέθεσι, τῶν δ´	ἄστρων	ἕκαστον τῶν ἐν τούτοις οὐθαμῶς
[2, 11]	ΙA Τὸ δὲ σχῆμα τῶν	ἄστρων	ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´ ἄν τις
[2, 14]	τοῖς πρὸς ἄρκτον φαινόμενα τῶν	ἄστρων	ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις ποιεῖται
[2, 6]	γὰρ ἂν ἐγεγόνει διάστασις τῶν	ἄστρων	ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ, τοῦ
[2, 12]	κινοῦνται (κινήσεις ἢ τῶν πλανωμένων	ἄστρων	ἔνια· καίτοι πορρώτερον τοῦ μέσου
[2, 9]	τὴν φωνὴν φερομένων κύκλῳ τῶν	ἄστρων.	Ἐπεὶ δ´ ἄλογον δοκεῖ τὸ
[2, 6]	εἰρήσθω. Περὶ δὲ τῶν καλουμένων	ἄστρων	ἑπόμενον ἂν εἴη λέγειν, ἐκ
[2, 14]	τῶν σχημάτων οἷς ὥρισται τῶν	ἄστρων	ἡ τάξις, ὡς ἐπὶ τοῦ
[2, 8]	λόγον ἔχειν τὰ τάχη τῶν	ἄστρων	καὶ τὰ μεγέθη τῶν κύκλων.
[2, 9]	ἔτι τε τοσούτων τὸ πλῆθος	ἄστρων	καὶ τὸ μέγεθος φερομένων τῷ
[2, 14]	μέγαν πρὸς τὸ τῶν ἄλλων	ἄστρων	μέγεθος.
[2, 8]	κινεῖσθαι, μόνος δὲ δοκεῖ τῶν	ἄστρων	ὁ ἥλιος τοῦτο δρᾶν ἀνατέλλων
[2, 13]	τὴν δὲ γῆν, ἓν τῶν	ἄστρων	οὖσαν, κύκλῳ φερομένην περὶ τὸ
[2, 12]	τῇ πρώτῃ φορᾷ τοσοῦτόν ἐστιν	ἄστρων	πλῆθος ὥστε τῶν ἀναριθμήτων εἶναι
[2, 7]	ἑπόμενον ἡμῖν τὸ ἕκαστον τῶν	ἄστρων	ποιεῖν ἐκ τούτου τοῦ σώματος
[2, 12]	δεῖ νομίζειν καὶ τὴν τῶν	ἄστρων	πρᾶξιν εἶναι τοιαύτην οἵα περ
[2, 8]	σφαιροειδὴς εἶναι καὶ ἕκαστον τῶν	ἄστρων.	Πρὸς μὲν γὰρ τὴν ἐν
[2, 14]	πάροδον καὶ τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων	ἄστρων.	Τοῦτο δ´ οὐ φαίνεται γιγνόμενον,
[2, 12]	πίστεις ἔχομεν περὶ ἑκάστου τῶν	ἄστρων.	Τοῦτό τε δὴ δικαίως ἀπορήσειεν
[2, 12]	οὖσαν φορὰν πολὺ πλῆθος συνέστηκεν	ἄστρων,	τῶν δ´ ἄλλων χωρὶς ἕκαστον
[2, 14]	Ἔτι δὲ διὰ τῆς τῶν	ἄστρων	φαντασίας οὐ μόνον φανερὸν ὅτι
[2, 2]	περιφορᾶς, ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ τῶν	ἄστρων,	ὥστε τοῦτ´ ἂν εἴη δεξιόν,
[2, 4]	δῆλον ὅτι ταχίστη ἂν εἴη	πασῶν	τῶν κινήσεων ἡ τοῦ οὐρανοῦ
[2, 3]	ἐναντίωσιν γὰρ ἔχει ἕκαστον τῶν	στοιχείσων	πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ καὶ
[2, 14]	καὶ μὴ μέγαν πρὸς τὸ	τῶν	ἄλλων ἄστρων μέγεθος.
[2, 10]	εἶναι (καὶ ταχίστην, τὰς δὲ	τῶν	ἄλλων βραδυτέρας τε καὶ πλείους
[2, 1]	πέρας αὐτῆς, ἀλλὰ μᾶλλον ταύτην	τῶν	ἄλλων πέρας· τό τε γὰρ
[2, 1]	διὰ τῆς δόξης τῆς παρὰ	τῶν	ἄλλως λεγόντων καὶ γεννώντων αὐτόν·
[2, 12]	τοσοῦτόν ἐστιν ἄστρων πλῆθος ὥστε	τῶν	ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν
[2, 1]	βάρος ἐχόντων καὶ γεηρῶν ἁπάντων	τῶν	ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ μυθικῶς
[2, 9]	ταῦτα καὶ τὰς ταχυτῆτας ἐκ	τῶν	ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς τῶν συμφωνιῶν
[2, 13]	ὁμοιότητά φασιν αὐτὴν μένειν, ὥσπερ	τῶν	ἀρχαίων Ἀναξίμανδρος· μᾶλλον μὲν γὰρ
[2, 12]	διχότομον μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν δὲ	τῶν	ἀστέρων τὸν τοῦ Ἄρεος, καὶ
[2, 11]	δὲ διχότομος. Καὶ πάλιν διὰ	τῶν	ἀστρολογικῶν, ὅτι οὐκ ἂν ἦσαν
[2, 8]	κινήσεται, ἄλογον τὸ ταὐτὰ τάχη	τῶν	ἄστρων εἶναι καὶ τῶν κύκλων·
[2, 14]	εἴπομεν, οἱ μὲν αὐτὴν ἓν	τῶν	ἄστρων εἶναι ποιοῦσιν, οἱ δ´
[2, 11]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙA Τὸ δὲ σχῆμα	τῶν	ἄστρων ἑκάστου σφαιροειδὲς μάλιστ´ ἄν
[2, 14]	ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον φαινόμενα	τῶν	ἄστρων ἐν ἐκείνοις τοῖς τόποις
[2, 6]	ἤδη γὰρ ἂν ἐγεγόνει διάστασις	τῶν	ἄστρων ἐν τῷ ἀπείρῳ χρόνῳ,
[2, 9]	φασι τὴν φωνὴν φερομένων κύκλῳ	τῶν	ἄστρων. Ἐπεὶ δ´ ἄλογον δοκεῖ
[2, 14]	μεταβαλλόντων τῶν σχημάτων οἷς ὥρισται	τῶν	ἄστρων ἡ τάξις, ὡς ἐπὶ
[2, 8]	αὐτὸν λόγον ἔχειν τὰ τάχη	τῶν	ἄστρων καὶ τὰ μεγέθη τῶν
[2, 8]	κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος δὲ δοκεῖ	τῶν	ἄστρων ὁ ἥλιος τοῦτο δρᾶν
[2, 13]	φασι, τὴν δὲ γῆν, ἓν	τῶν	ἄστρων οὖσαν, κύκλῳ φερομένην περὶ
[2, 7]	εἰρημένοις ἑπόμενον ἡμῖν τὸ ἕκαστον	τῶν	ἄστρων ποιεῖν ἐκ τούτου τοῦ
[2, 8]	οὐρανὸς σφαιροειδὴς εἶναι καὶ ἕκαστον	τῶν	ἄστρων. Πρὸς μὲν γὰρ τὴν
[2, 12]	πολλὰς πίστεις ἔχομεν περὶ ἑκάστου	τῶν	ἄστρων. Τοῦτό τε δὴ δικαίως
[2, 14]	οὖσα. Ἔτι δὲ διὰ τῆς	τῶν	ἄστρων φαντασίας οὐ μόνον φανερὸν
[2, 2]	τῆς περιφορᾶς, ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ	τῶν	ἄστρων, ὥστε τοῦτ´ ἂν εἴη
[2, 4]	τέλειόν ἐστιν οὗ μηδὲν ἔξω	τῶν	αὐτοῦ λαβεῖν δυνατόν, ὥσπερ ὥρισται
[2, 13]	τὴν κάτω· τὰ γὰρ αὐτὰ	τῶν	αὐτῶν ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια τοῖς
[2, 4]	τοῦ οὐρανοῦ κίνησις. Ἀλλὰ μὴν	τῶν	ἀφ´ αὑτοῦ ἐφ´ αὑτὸ ἐλαχίστη
[2, 8]	ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ	τῶν	ἀφαιρουμένων ὑπὸ τῶν ἐκ τοῦ
[2, 9]	γὰρ ὑπερβάλλοντες ψόφοι διακναίουσι καὶ	τῶν	ἀψύχων σωμάτων τοὺς ὄγκους, οἷον
[2, 2]	ἀρχὴν ἐν αὑτοῖς ἔμψυχα ὄντα·	τῶν	γὰρ ἀψύχων ἐν οὐθενὶ ὁρῶμεν
[2, 3]	γῆν, ἀνάγκη καὶ πῦρ εἶναι·	τῶν	γὰρ ἐναντίων εἰ θάτερον φύσει,
[2, 12]	πολλαὶ οὖσαι ἓν μόνον (ἑκάστη·	τῶν	γὰρ πλανωμένων ἓν ὁτιοῦν πλείους
[2, 13]	τὰς τοῦ ἡλίου γίγνεσθαί φασιν·	τῶν	γὰρ φερομένων ἕκαστον ἀντιφράττειν αὐτήν,
[2, 4]	πάλιν ἔσται, διὰ τὴν παράλλαξιν	τῶν	γωνιῶν. Ὁμοίως δὲ κἂν εἴ
[2, 12]	εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν τάξιν,	τῶν	δ´ ἄλλων ἓν χωρὶς ἕκαστον,
[2, 12]	ᾖ καὶ τὸ τούτου ἕνεκα)	Τῶν	δ´ ἄλλων ζῴων ἐλάττους, τῶν
[2, 10]	τὸ δὲ πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ,	τῶν	δ´ ἄλλων τὸ ἐγγύτερον ἀεὶ
[2, 1]	ἄπαυστος οὖσα τὸν ἄπειρον χρόνον,	τῶν	δ´ ἄλλων τῶν μὲν αἰτία
[2, 12]	φορὰν πολὺ πλῆθος συνέστηκεν ἄστρων,	τῶν	δ´ ἄλλων χωρὶς ἕκαστον εἴληφεν
[2, 8]	ἔχειν τὰ τάχη τοῖς μεγέθεσι,	τῶν	δ´ ἄστρων ἕκαστον τῶν ἐν
[2, 8]	οὐδὲ τῶν μὲν ζῴων φροντίσαι,	τῶν	δ´ οὕτω τιμίων ὑπεριδεῖν, ἀλλ´
[2, 7]	πληγὴν τῇ κινήσει γίγνεται πῦρ.	Τῶν	δὲ ἄνω ἕκαστον ἐν τῇ
[2, 1]	τῶν μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς,	τῶν	δὲ δεχομένη τὴν παῦλαν. Τὸν
[2, 2]	τὸ ἄνω καὶ τὸ κάτω.	Τῶν	δὲ πόλων ὁ μὲν ὑπὲρ
[2, 12]	Τῶν δ´ ἄλλων ζῴων ἐλάττους,	τῶν	δὲ φυτῶν μικρά τις καὶ
[2, 2]	ἄνω ἡ αὔξησις, ἀπὸ δὲ	τῶν	δεξιῶν ἡ κατὰ τόπον, ἀπὸ
[2, 2]	ἀριστερόν. Εἰ οὖν ἄρχεται ἀπὸ	τῶν	δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ δεξιὰ
[2, 12]	ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ μὲν τῶν	τὴν	ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν ἄστρων εἴρηται
[2, 13]	σφόδρα μέν, ὁμοίως δέ, καὶ	τῶν	ἐδωδίμων καὶ ποτῶν ἴσον ἀπέχοντος·
[2, 9]	μὲν εἴρηται καὶ περιττῶς ὑπὸ	τῶν	εἰπόντων, οὐ μὴν οὕτως ἔχει
[2, 5]	οὐκ ἀνώμαλος, ἐφεξῆς ἂν εἴη	τῶν	εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω δὲ τοῦτο
[2, 1]	τὸν ἄπειρον χρόνον, ἔκ τε	τῶν	εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν τὴν πίστιν,
[2, 9]	αἴτιον τούτων δῆλον, καὶ μαρτύριον	τῶν	εἰρημένων ἡμῖν λόγων, ὥς εἰσιν
[2, 14]	πρὸς δὲ τούτοις δῆλον ἐκ	τῶν	εἰρημένων τὸ αἴτιον τῆς μονῆς.
[2, 4]	τότε γὰρ ἠρεμήσει. Ἡ δὲ	τῶν	ἐκ τοῦ κέντρου ἁπτομένη περιφερής·
[2, 4]	ἐφ´ ἧς ΑΔ, ἐλάττων ἐστὶ	τῶν	ἐκ τοῦ κέντρου· κοιλότερος ἄρα
[2, 8]	μεῖζον γὰρ τῶν ἀφαιρουμένων ὑπὸ	τῶν	ἐκ τοῦ κέντρου τὸ τοῦ
[2, 14]	ὁμοίως λάβῃ τὸ μέσον, ἀνισαζομένων	τῶν	ἐλαττόνων ὑπὸ τῶν μειζόνων τῇ
[2, 2]	ἡ κατὰ τόπον, ἀπὸ δὲ	τῶν	ἔμπροσθεν ἡ κατὰ τὴν αἴσθησιν·
[2, 13]	τὴν αἰτίαν πάντες λέγουσιν ἐκ	τῶν	ἐν τοῖς ὑγροῖς καὶ περὶ
[2, 8]	μεγέθεσι, τῶν δ´ ἄστρων ἕκαστον	τῶν	ἐν τούτοις οὐθαμῶς εὔλογον· εἴτε
[2, 3]	φύσιν· ἡ γὰρ αὐτὴ ὕλη	τῶν	ἐναντίων, καὶ τῆς στερήσεως πρότερον
[2, 14]	ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ τροπὰς	τῶν	ἐνδεδεμένων ἄστρων. Τοῦτο δ´ οὐ
[2, 5]	γὰρ ἡ φύσις ἀεὶ ποιεῖ	τῶν	ἐνδεχομένων τὸ βέλτιστον, ἔστι δὲ
[2, 5]	τὸ βέλτιστον, ἔστι δὲ καθάπερ	τῶν	ἐπὶ τῆς εὐθείας φορῶν ἡ
[2, 4]	τῶν συνθέτων, πρῶτον ἂν εἴη	τῶν	ἐπιπέδων σχημάτων ὁ κύκλος. Ἔτι
[2, 12]	ἐν μέσῳ τοῦ πρώτου καὶ	τῶν	ἐσχάτων ἀφικνεῖται μέν, διὰ πλειόνων
[2, 14]	τὸ γένος αὐτῶν ἐστιν, ὡς	τῶν	ἐσχάτων διὰ τὸ συνάπτειν ἀλλήλοις
[2, 14]	μέσον. Εἴτ´ οὖν ὁμοίως ἀπὸ	τῶν	ἐσχάτων διῃρημένα τὰ μόρια συνήχθη
[2, 13]	τῆς τοῦ πυρὸς μονῆς ἐπὶ	τῶν	ἐσχάτων. Θαυμαστὸν δὲ καὶ τὸ
[2, 13]	γὰρ ἕξει πρὸς τῶν σημείων	τῶν	ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´ ὅμως οἰσθήσεται
[2, 14]	οὖν ὁμοίως γε πανταχόθεν ἀπὸ	τῶν	ἐσχάτων φερομένων πρὸς ἓν μέσον
[2, 12]	ἀνθρώπου πλεῖσται πράξεις· πολλῶν γὰρ	τῶν	εὖ δύναται τυχεῖν, ὥστε πολλὰ
[2, 1]	ἔστιν ἀθάνατόν τι καὶ θεῖον	τῶν	ἐχόντων μὲν κίνησιν, ἐχόντων δὲ
[2, 8]	αὑτά, καὶ ὅτι πλεῖστον ἀποστῆσαι	τῶν	ἐχόντων ὄργανα πρὸς κίνησιν. Διὸ
[2, 6]	Ὅλη γὰρ ἴσως ἡ σύστασις	τῶν	ζῴων ἐκ τοιούτων συνέστηκεν ἃ
[2, 12]	εἶναι τοιαύτην οἵα περ ἡ	τῶν	ζῴων καὶ φυτῶν. Καὶ γὰρ
[2, 2]	τούτων ἐν τοῖς περὶ τὰς	τῶν	ζῴων κινήσεις διὰ τὸ τῆς
[2, 4]	ἔχειν παραπλησίως μήτ´ ἄλλο μηθὲν	τῶν	ἡμῖν ἐν ὀφθαλμοῖς φαινομένων. Ἐξ
[2, 2]	γὰρ ἐν τούτοις μόνοις ὁρῶμεν	τῶν	ἡμισφαιρίων, τῷ μὴ κινεῖσθαι τοὺς
[2, 13]	τε τυγχάνει κειμένη, καὶ πότερον	τῶν	ἠρεμούντων ἐστὶν ἢ τῶν κινουμένων,
[2, 12]	οὖσα πολλὰ κινεῖ τῶν σωμάτων	τῶν	θείων, αἱ δὲ πολλαὶ οὖσαι
[2, 1]	μηδ´ ὥσπερ τῇ ψυχῇ τῇ	τῶν	θνητῶν ζῴων ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ
[2, 6]	τοσοῦτον ἡμῖν εἰρήσθω. Περὶ δὲ	τῶν	καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον ἂν εἴη
[2, 2]	τῷ τέλει. Περὶ μὲν οὖν	τῶν	κατὰ τὰς δια (στάσεις τῶν
[2, 2]	δια (στάσεις τῶν μορίων καὶ	τῶν	κατὰ τόπον ὡρισμένων τοσαῦτα εἰρήσθω.
[2, 4]	ὅτι ταχίστη ἂν εἴη πασῶν	τῶν	κινήσεων ἡ τοῦ οὐρανοῦ κίνησις.
[2, 13]	πότερον τῶν ἠρεμούντων ἐστὶν ἢ	τῶν	κινουμένων, καὶ περὶ τοῦ σχήματος
[2, 8]	κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´ ἂν ὑπὸ	τῶν	κύκλων) εἴτε ἀπὸ ταὐτομάτου συνέπεσεν,
[2, 8]	τάχη τῶν ἄστρων εἶναι καὶ	τῶν	κύκλων· ἕκαστον γὰρ δὴ ὁμοταχὲς
[2, 8]	τάχη εἶναι κατὰ τὰ μεγέθη	τῶν	κύκλων. Ἐπεὶ τοίνυν οὔτ´ ἀμφότερα
[2, 8]	τῶν ἄστρων καὶ τὰ μεγέθη	τῶν	κύκλων. Τοὺς μὲν γὰρ κύκλους
[2, 13]	φαινομένων ἀθροῦσιν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ	τῶν	λόγων. Τῷ γὰρ τιμιωτάτῳ οἴονται
[2, 14]	συνάπτειν ἀλλήλοις τοῦτο πεπονθότων. Καὶ	τῶν	μαθηματικῶν δὲ ὅσοι τὸ μέγεθος
[2, 14]	δὲ τούτοις καὶ τὰ παρὰ	τῶν	μαθηματικῶν λεγόμενα περὶ τὴν ἀστρολογίαν·
[2, 14]	μέσον, ἀνισαζομένων τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ	τῶν	μειζόνων τῇ προώσει τῆς ῥοπῆς.
[2, 1]	ἄπειρον χρόνον, τῶν δ´ ἄλλων	τῶν	μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς, τῶν
[2, 8]	ἔτυχε ποιεῖ ἡ φύσις) οὐδὲ	τῶν	μὲν ζῴων φροντίσαι, τῶν δ´
[2, 4]	τὸ ὅλον. Ἔτι δ´ εἰ	τῶν	μὲν κινήσεων τὸ μέτρον ἡ
[2, 1]	ὁμολογουμένως ἀποφαίνεσθαι συμφώνους λόγους. Ἀλλὰ	τῶν	μὲν τοιούτων λόγων ἅλις ἔστω
[2, 6]	τοῖς οἰκείοις τόποις· οὐθὲν γὰρ	τῶν	μερῶν ἔχει τὴν αὑτοῦ χώραν.
[2, 2]	δὲ ἀριστερὸν ὁμοίων γ´ ὄντων	τῶν	μορίων (ἁπάντων καὶ κινουμένων τὸν
[2, 14]	σφαιροειδὲς ἀναγκαῖον αὐτήν· ἕκαστον γὰρ	τῶν	μορίων βάρος ἔχει μέχρι πρὸς
[2, 13]	ἐφ´ ὕδατος, δῆλον ὅτι καὶ	τῶν	μορίων ἕκαστον· νῦν δ´ οὐ
[2, 14]	γῆς ἐστιν· καὶ γὰρ ἂν	τῶν	μορίων ἕκαστον ταύτην εἶχε τὴν
[2, 14]	αὐτῆς. Ἔτι δ´ ἡ φορὰ	τῶν	μορίων καὶ ὅλης αὐτῆς ἡ
[2, 2]	τῶν κατὰ τὰς δια (στάσεις	τῶν	μορίων καὶ τῶν κατὰ τόπον
[2, 13]	καλῶς ζητήσειν ἐνστατικὸν εἶναι διὰ	τῶν	οἰκείων ἐνστάσεων τῷ γένει, τοῦτο
[2, 9]	σωμάτων γίγνεσθαι ψόφον, ἐπεὶ καὶ	τῶν	παρ´ ἡμῖν οὔτε τοὺς ὄγκους
[2, 10]	πρὸς ἄλληλα τοῖς ἀποστήμασιν, ἐκ	τῶν	περὶ ἀστρολογίαν θεωρείσθω· λέγεται γὰρ
[2, 12]	ἀφορμὰς καὶ τοσαύτην ἀπόστασιν ἀπέχοντας	τῶν	περὶ αὐτὰ συμβαινόντων· ὅμως δ´
[2, 11]	ἡ δὲ σελήνη δείκνυται διὰ	τῶν	περὶ τὴν ὄψιν ὅτι σφαιροειδής·
[2, 4]	δ´ ἄν τις καὶ ἐκ	τῶν	περὶ τὸ μέσον ἱδρυμένων σωμάτων
[2, 9]	τῆς κινήσεως οὐθὲν ἂν ἦν	τῶν	περὶ τὸν δεῦρο τόπον ὁμοίως
[2, 1]	πέρας· τό τε γὰρ πέρας	τῶν	περιεχόντων ἐστί, καὶ αὕτη τέλειος
[2, 4]	εἶναι· τὰ δὲ κάτω τῆς	τῶν	πλανήτων ἅπτεται τῆς ἐπάνω σφαίρας.
[2, 2]	μὲν δευτέρας περιφορᾶς, οἷον τῆς	τῶν	πλανήτων, ἡμεῖς μὲν ἐν τοῖς
[2, 12]	καὶ σελήνη κινοῦνται (κινήσεις ἢ	τῶν	πλανωμένων ἄστρων ἔνια· καίτοι πορρώτερον
[2, 13]	αὐτὴν ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ	τῶν	πλείστων ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαι
[2, 4]	ἐν ἑκάστῳ γένει τὸ ἓν	τῶν	πολλῶν καὶ τὸ ἁπλοῦν τῶν
[2, 2]	κατὰ τοὺς πόλους διάστημα, καὶ	τῶν	πόλων τὸν μὲν ἄνω τὸν
[2, 8]	ἀλλὰ πλεῖστον ἀφέστηκε τῷ σχήματι	τῶν	πορευτικῶν σωμάτων. Ἐπεὶ οὖν δεῖ
[2, 13]	βαρὺ καὶ κοῦφον ὥρισται, ἀλλὰ	τῶν	πρότερον ὑπαρχόντων βαρέων καὶ κούφων
[2, 2]	ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν. Διὸ καὶ	τῶν	Πυθαγορείων ἄν τις θαυμάσειεν ὅτι
[2, 13]	γῆν· ὁμοίως γὰρ ἕξει πρὸς	τῶν	σημείων τῶν ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´
[2, 4]	Ὡσαύτως δὲ καὶ ἡ σφαῖρα	τῶν	στερεῶν· μόνη γὰρ περιέχεται μιᾷ
[2, 4]	μεμαρτυρηκέναι φαίνονται τούτοις· μόνην γὰρ	τῶν	στερεῶν οὐ διαιροῦσι τὴν σφαῖραν
[2, 4]	οὖν πρῶτόν ἐστιν ἡ σφαῖρα	τῶν	στερεῶν σχημάτων, δῆλον. Ἔστι δὲ
[2, 3]	σώματα· ἐναντίωσιν γὰρ ἔχει ἕκαστον	τῶν	στοιχείσων πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ
[2, 3]	τόπῳ, πολὺ δὲ μᾶλλον τῷ	τῶν	συμβεβηκότων αὐτοῖς περὶ πάμπαν ὀλίγων
[2, 9]	ἐκ τῶν ἀποστάσεων ἔχειν τοὺς	τῶν	συμφωνιῶν λόγους, ἐναρμόνιον γίγνεσθαί φασι
[2, 4]	τῶν πολλῶν καὶ τὸ ἁπλοῦν	τῶν	συνθέτων, πρῶτον ἂν εἴη τῶν
[2, 4]	καὶ τὰ πλεῖον ἀεὶ ἀπέχοντα	τῶν	συστοίχων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Ἐπεὶ δ´
[2, 4]	διὰ ταῦτα πρότερον ἂν εἴη	τῶν	σχημάτων ὁ κύκλος. Ὡσαύτως δὲ
[2, 14]	τὰ γὰρ φαινόμενα συμβαίνει μεταβαλλόντων	τῶν	σχημάτων οἷς ὥρισται τῶν ἄστρων
[2, 4]	πρῶτον. Εἴπωμεν δὲ καθόλου περὶ	τῶν	σχημάτων, τὸ ποῖόν ἐστι πρῶτον,
[2, 8]	ἐν ἑαυτῷ κίνησιν ἡ σφαῖρα	τῶν	σχημάτων χρησιμώτατον (οὕτω γὰρ ἂν
[2, 13]	τοῦ περιέχοντος· οὐθὲν γὰρ στιγμὴ	τῶν	σωμάτων ἐστίν. Ὥσπερ δὲ κἂν
[2, 13]	ὅπερ φαίνεται τὰ πλάτος ἔχοντα	τῶν	σωμάτων ποιεῖν· ταῦτα γὰρ καὶ
[2, 3]	ὡσαύτως ἀναγκαῖον ἔχειν τὰ στοιχεῖα	τῶν	σωμάτων πρὸς ἄλληλα. Λεχθήσεται δὲ
[2, 9]	διίστησι λίθους καὶ (τὰ καρτερώτατα	τῶν	σωμάτων. Τοσούτων δὲ φερομένων, καὶ
[2, 12]	πρώτη μία οὖσα πολλὰ κινεῖ	τῶν	σωμάτων τῶν θείων, αἱ δὲ
[2, 12]	δύναμίς ἐστιν. Ἀλλὰ περὶ μὲν	τῶν	τὴν ἐγκύκλιον φερομένων κίνησιν ἄστρων
[2, 12]	αὐτὰ συμβαινόντων· ὅμως δ´ ἐκ	τῶν	τοιούτων θεωροῦσιν οὐδὲν ἄλογον ἂν
[2, 2]	καὶ τῷ οὐρανῷ προσάπτειν τι	τῶν	τοιούτων, καὶ τὸ πρῶτον, καθάπερ
[2, 13]	ἀποδιδόναι, τὸ πιστὸν οὐκ ἐκ	τῶν	φαινομένων ἀθροῦσιν ἀλλὰ μᾶλλον ἐκ
[2, 14]	φύσιν. Ἔτι δὲ καὶ διὰ	τῶν	φαινομένων κατὰ τὴν αἴσθησιν· οὔτε
[2, 7]	ὁ ἀήρ· οἷον καὶ ἐπὶ	τῶν	φερομένων βελῶν· ταῦτα γὰρ αὐτὰ
[2, 9]	τοὺς Πυθαγορείους φάναι γίγνεσθαι συμφωνίαν	τῶν	φερομένων ἡμῖν ἐστι τεκμήριον. Ὅσα
[2, 13]	Ἀλλὰ μὴν κἂν εἴ τις	τῶν	φερομένων μορίων αὐτῆς, πρὶν πεσεῖν,
[2, 14]	γιγνομένης τὸν τρόπον ὃν καὶ	τῶν	φυσιολόγων λέγουσί τινες γενέσθαι. Πλὴν
[2, 9]	φερομένων ἁρμονίαν, ὡς συμφώνων γινομένων	τῶν	ψόφων, κομψῶς μὲν εἴρηται καὶ
[2, 4]	ἐστιν ἡ σφαῖρα τῶν στερεῶν	σχημάτων,	δῆλον. Ἔστι δὲ καὶ κατὰ
[2, 4]	πρῶτον ἂν εἴη τῶν ἐπιπέδων	σχημάτων	ὁ κύκλος. Ἔτι δὲ εἴπερ
[2, 4]	ταῦτα πρότερον ἂν εἴη τῶν	σχημάτων	ὁ κύκλος. Ὡσαύτως δὲ καὶ
[2, 14]	γὰρ φαινόμενα συμβαίνει μεταβαλλόντων τῶν	σχημάτων	οἷς ὥρισται τῶν ἄστρων ἡ
[2, 4]	Εἴπωμεν δὲ καθόλου περὶ τῶν	σχημάτων,	τὸ ποῖόν ἐστι πρῶτον, καὶ
[2, 8]	ἑαυτῷ κίνησιν ἡ σφαῖρα τῶν	σχημάτων	χρησιμώτατον (οὕτω γὰρ ἂν καὶ
[2, 13]	δὴ γλώσσης ῥηθέντα ματαίως ἐκκέχυται	στομάτων,	ὀλίγον τοῦ παντὸς ἰδόντων. Οἱ
[2, 12]	ἀπορούμενον. Ἀλλ´ ἡμεῖς ὡς περὶ	σωμάτων	αὐτῶν μόνον, καὶ μονάδων τάξιν
[2, 9]	τισιν ἀναγκαῖον εἶναι τηλικούτων φερομένων	σωμάτων	γίγνεσθαι ψόφον, ἐπεὶ καὶ τῶν
[2, 8]	ἀφέστηκε τῷ σχήματι τῶν πορευτικῶν	σωμάτων.	Ἐπεὶ οὖν δεῖ τὸν μὲν
[2, 13]	περιέχοντος· οὐθὲν γὰρ στιγμὴ τῶν	σωμάτων	ἐστίν. Ὥσπερ δὲ κἂν ἐκ
[2, 13]	φαίνεται τὰ πλάτος ἔχοντα τῶν	σωμάτων	ποιεῖν· ταῦτα γὰρ καὶ πρὸς
[2, 3]	ἀναγκαῖον ἔχειν τὰ στοιχεῖα τῶν	σωμάτων	πρὸς ἄλληλα. Λεχθήσεται δὲ καὶ
[2, 4]	τῶν περὶ τὸ μέσον ἱδρυμένων	σωμάτων	ταύτην τὴν πίστιν. Εἰ γὰρ
[2, 9]	λίθους καὶ (τὰ καρτερώτατα τῶν	σωμάτων.	Τοσούτων δὲ φερομένων, καὶ τοῦ
[2, 9]	ψόφοι διακναίουσι καὶ τῶν ἀψύχων	σωμάτων	τοὺς ὄγκους, οἷον ὁ τῆς
[2, 12]	μία οὖσα πολλὰ κινεῖ τῶν	σωμάτων	τῶν θείων, αἱ δὲ πολλαὶ
[2, 1]	καὶ γεηρῶν ἁπάντων τῶν ἄνω	σωμάτων	ὑπέστησαν αὐτῷ μυθικῶς ἀνάγκην ἔμψυχον.
[2, 12]	μέσῳ τοῦ πρώτου καὶ τῶν	ἐσχάτων	ἀφικνεῖται μέν, διὰ πλειόνων δ´
[2, 14]	γένος αὐτῶν ἐστιν, ὡς τῶν	ἐσχάτων	διὰ τὸ συνάπτειν ἀλλήλοις τοῦτο
[2, 14]	Εἴτ´ οὖν ὁμοίως ἀπὸ τῶν	ἐσχάτων	διῃρημένα τὰ μόρια συνήχθη πρὸς
[2, 13]	τοῦ πυρὸς μονῆς ἐπὶ τῶν	ἐσχάτων.	Θαυμαστὸν δὲ καὶ τὸ περὶ
[2, 13]	ἕξει πρὸς τῶν σημείων τῶν	ἐσχάτων	ὁτιοῦν· ἀλλ´ ὅμως οἰσθήσεται ἀπὸ
[2, 14]	ὁμοίως γε πανταχόθεν ἀπὸ τῶν	ἐσχάτων	φερομένων πρὸς ἓν μέσον ἀναγκαῖον
[2, 12]	οἱ πάλαι τετηρηκότες ἐκ πλείστων	ἐτῶν	Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´ ὧν
[2, 4]	πολλῶν καὶ τὸ ἁπλοῦν τῶν	συνθέτων,	πρῶτον ἂν εἴη τῶν ἐπιπέδων
[2, 12]	ἐστιν ἄστρων πλῆθος ὥστε τῶν	ἀναριθμήτων	εἶναι δοκεῖν τὴν πᾶσαν τάξιν,
[2, 4]	τὰ δὲ κάτω τῆς τῶν	πλανήτων	ἅπτεται τῆς ἐπάνω σφαίρας. Ὥστε
[2, 2]	δευτέρας περιφορᾶς, οἷον τῆς τῶν	πλανήτων,	ἡμεῖς μὲν ἐν τοῖς ἄνω
[2, 1]	ὥσπερ τῇ ψυχῇ τῇ τῶν	θνητῶν	ζῴων ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ περὶ
[2, 10]	μάλιστα κρατεῖται, τὸ δὲ πορρωτάτω	πάντων	ἥκιστα διὰ τὴν ἀπόστασιν· τὰ
[2, 5]	τι πειρᾶσθαι καὶ τὸ περὶ	πάντων	καὶ τὸ παριέναι μηθὲν τάχ´
[2, 2]	ὁμοίων γ´ ὄντων τῶν μορίων	(ἁπάντων	καὶ κινουμένων τὸν ἅπαντα χρόνον,
[2, 1]	περὶ βάρος ἐχόντων καὶ γεηρῶν	ἁπάντων	τῶν ἄνω σωμάτων ὑπέστησαν αὐτῷ
[2, 2]	ὑπάρχειν ἐν αὐτῷ· τριῶν γὰρ	ὄντων	ἕκαστον οἷον ἀρχή τις ἐστίν.
[2, 12]	ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι δὲ πολλῶν	ὄντων	τοιούτων οὐχ ἥκιστα θαυμαστόν, διὰ
[2, 2]	τὸ δὲ ἀριστερὸν ὁμοίων γ´	ὄντων	τῶν μορίων (ἁπάντων καὶ κινουμένων
[2, 1]	δόξης τῆς παρὰ τῶν ἄλλως	λεγόντων	καὶ γεννώντων αὐτόν· εἰ γὰρ
[2, 13]	πλείστων ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαι	λεγόντων,	ὅσοι τὸν ὅλον οὐρανὸν πεπερασμένον
[2, 13]	ἐκκέχυται στομάτων, ὀλίγον τοῦ παντὸς	ἰδόντων.	Οἱ δ´ ἐφ´ ὕδατος κεῖσθαι.
[2, 14]	ἀστρολογίαν· τὰ γὰρ φαινόμενα συμβαίνει	μεταβαλλόντων	τῶν σχημάτων οἷς ὥρισται τῶν
[2, 13]	ὑγροῖς καὶ περὶ τὸν ἀέρα	συμβαινόντων·	ἐν τούτοις γὰρ ἀεὶ φέρεται
[2, 12]	ἀπόστασιν ἀπέχοντας τῶν περὶ αὐτὰ	συμβαινόντων·	ὅμως δ´ ἐκ τῶν τοιούτων
[2, 9]	εἴρηται καὶ περιττῶς ὑπὸ τῶν	εἰπόντων,	οὐ μὴν οὕτως ἔχει τἀληθές.
[2, 14]	μέχρι τοῦ μέσου τὴν ῥοπὴν	ἐχόντων	ἀμφοῖν, καὶ τοῦ βαρυτέρου προωθοῦντος
[2, 12]	μόνον, καὶ μονάδων τάξιν μὲν	ἐχόντων,	ἀψύχων δὲ πάμπαν, διανοούμεθα· δεῖ
[2, 1]	θεῖον τῶν ἐχόντων μὲν κίνησιν,	ἐχόντων	δὲ τοιαύτην ὥστε μηθὲν εἶναι
[2, 9]	παρ´ ἡμῖν οὔτε τοὺς ὄγκους	ἐχόντων	ἴσους οὔτε τοιούτῳ τάχει φερομένων·
[2, 1]	ὕστερον· ὡς γὰρ περὶ βάρος	ἐχόντων	καὶ γεηρῶν ἁπάντων τῶν ἄνω
[2, 1]	ἀθάνατόν τι καὶ θεῖον τῶν	ἐχόντων	μὲν κίνησιν, ἐχόντων δὲ τοιαύτην
[2, 8]	καὶ ὅτι πλεῖστον ἀποστῆσαι τῶν	ἐχόντων	ὄργανα πρὸς κίνησιν. Διὸ καὶ
[2, 1]	τό τε γὰρ πέρας τῶν	περιεχόντων	ἐστί, καὶ αὕτη τέλειος οὖσα
[2, 13]	νῦν ποιεῖν ἐπίδηλον τὴν ἡμίσειαν	ἀπεχόντων	τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι δὲ καὶ
[2, 12]	πάμπαν, διανοούμεθα· δεῖ δ´ ὡς	μετεχόντων	ὑπολαμβάνειν πράξεως καὶ ζωῆς· οὕτω
[2, 13]	κοῦφον ὥρισται, ἀλλὰ τῶν πρότερον	ὑπαρχόντων	βαρέων καὶ κούφων τὰ μὲν
[2, 3]	δὲ πειρατέον δεῖξαι. Τούτων δ´	ὑπαρχόντων	φανερὸν ὅτι ἀνάγκη γένεσιν εἶναι
[2, 8]	ὅλος ὁ οὐρανός, ἀναγκαῖον ἤτοι	ἠρεμούντων	ἀμφοτέρων γίγνεσθαι τὴν μεταβολήν, ἢ
[2, 13]	τυγχάνει κειμένη, καὶ πότερον τῶν	ἠρεμούντων	ἐστὶν ἢ τῶν κινουμένων, καὶ
[2, 1]	παρὰ τῶν ἄλλως λεγόντων καὶ	γεννώντων	αὐτόν· εἰ γὰρ οὕτως μὲν
[2, 14]	διὰ τὸ συνάπτειν ἀλλήλοις τοῦτο	πεπονθότων.	Καὶ τῶν μαθηματικῶν δὲ ὅσοι
[2, 3]	πολὺ δὲ μᾶλλον τῷ τῶν	συμβεβηκότων	αὐτοῖς περὶ πάμπαν ὀλίγων ἔχειν
[2, 13]	δέ, καὶ τῶν ἐδωδίμων καὶ	ποτῶν	ἴσον ἀπέχοντος· καὶ γὰρ τοῦτον
[2, 13]	ἅπαντες ἔχουσι δόξαν, ἀλλὰ τῶν	πλείστων	ἐπὶ τοῦ μέσου κεῖσθαι λεγόντων,
[2, 12]	λέγουσιν οἱ πάλαι τετηρηκότες ἐκ	πλείστων	ἐτῶν Αἰγύπτιοι καὶ Βαβυλώνιοι, παρ´
[2, 6]	μεταβάλλει καὶ ὁτὲ μὲν γίνεται	θάττων	ὁτὲ δὲ βραδυτέρα πάλιν, ἢ
[2, 4]	τὴν βάσιν, ἐφ´ ἧς ΑΔ,	ἐλάττων	ἐστὶ τῶν ἐκ τοῦ κέντρου·
[2, 7]	ἐκπυροῦται, ἀνάγκη καὶ τὸν κύκλῳ	αὐτῶν	ἀέρα τὸ αὐτὸ τοῦτο πάσχειν.
[2, 13]	κάτω· τὰ γὰρ αὐτὰ τῶν	αὐτῶν	ἀναγκαῖον εἶναι αἴτια τοῖς αὐτοῖς.
[2, 12]	πλησιαίτερον τοῦ πρώτου σώματός εἰσιν	αὐτῶν.	Δῆλον δὲ τοῦτο περὶ ἐνίων
[2, 3]	διὰ τὸ μηδὲν οἷόν τ´	αὐτῶν	εἶναι ἀΐδιον· πάσχει γὰρ καὶ
[2, 3]	γῆ, ἀνάγκη καὶ τὰ μεταξὺ	αὐτῶν	εἶναι σώματα· ἐναντίωσιν γὰρ ἔχει
[2, 3]	λέγωμεν. Ἡ δ´ αἰτία περὶ	αὐτῶν	ἐνθένδε ληπτέα. Ἕκαστόν ἐστιν, ὧν
[2, 14]	τοὺς ἐσχάτους ὄντας τὸ γένος	αὐτῶν	ἐστιν, ὡς τῶν ἐσχάτων διὰ
[2, 7]	λέγομεν. Ἡ δὲ θερμότης ἀπ´	αὐτῶν	καὶ τὸ φῶς γίνεται παρεκτριβομένου
[2, 6]	σχήμασι καὶ τίνες αἱ κινήσεις	αὐτῶν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ζ' Εὐλογώτατον δὴ καὶ
[2, 7]	φέρεται, ταῦθ´ ἡμῖν εἰρήσθω περὶ	αὐτῶν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' (Ἐπεὶ δὲ φαίνεται
[2, 12]	τῆς φορᾶς καὶ τῆς τάξεως	αὐτῶν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν δὲ περὶ
[2, 13]	ζητεῖν, περὶ δὲ τῆς φορᾶς	αὐτῶν	μὴ ζητεῖν, διὰ τίν´ αἰτίαν
[2, 12]	Ἀλλ´ ἡμεῖς ὡς περὶ σωμάτων	αὐτῶν	μόνον, καὶ μονάδων τάξιν μὲν
[2, 10]	Ι' Περὶ δὲ τῆς τάξεως	αὐτῶν,	ὃν μὲν τρόπον ἕκαστα κινεῖται
[2, 13]	γὰρ μηδεμία φύσει κίνησίς ἐστιν	αὐτῶν,	οὐδὲ βίαιος ἔσται· εἰ δὲ
[2, 9]	οὔτε βίαιον φέροιτο φορὰν οὐθὲν	αὐτῶν,	ὥσπερ τὸ μέλλον ἔσεσθαι προνοούσης
[2, 9]	καὶ ὅτι οὐ κινεῖται δι´	αὑτῶν,	εἴρηται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ δὲ
[2, 8]	ἄλλα (ἄστρα) μὴ προϊέναι δι´	αὑτῶν,	εὐλόγως ἂν ἑκάτερον εἴη σφαιροειδές·
[2, 11]	ὅτι οὐ πεφύκασι κινεῖσθαι δι´	αὑτῶν,	ἡ δὲ φύσις οὐδὲν ἀλόγως
[2, 8]	ἥκιστα γὰρ ὅμοιον τοῖς δι´	αὑτῶν	κινητικοῖς· οὐδὲν γὰρ ἀπηρτημένον ἔχει
[2, 8]	ὅτι οὐκ ἂν κινοῖτο δι´	αὑτῶν.	Πρὸς δὲ τούτοις ἄλογον τὸ
[2, 13]	πρός τινας λόγους καὶ δόξας	αὑτῶν	τὰ φαινόμενα προσέλκοντες καὶ πειρώμενοι
[2, 8]	Ὥστ´ ἐπεὶ κινούμενα μὲν δι´	αὑτῶν	τὰς οἰκείας κινεῖσθαι κινήσεις εὔλογον,
[2, 8]	οὖν κινεῖται τὰ ἄστρα δι´	αὑτῶν,	τὴν ἑτέραν ἂν κινοῖτο τούτων·
[2, 12]	συμβαινόντων· ὅμως δ´ ἐκ τῶν	τοιούτων	θεωροῦσιν οὐδὲν ἄλογον ἂν δόξειεν
[2, 2]	τῷ οὐρανῷ προσάπτειν τι τῶν	τοιούτων,	καὶ τὸ πρῶτον, καθάπερ εἴπομεν,
[2, 1]	συμφώνους λόγους. Ἀλλὰ τῶν μὲν	τοιούτων	λόγων ἅλις ἔστω τὸ νῦν.
[2, 12]	ἀπορίας. Ἔστι δὲ πολλῶν ὄντων	τοιούτων	οὐχ ἥκιστα θαυμαστόν, διὰ τίνα
[2, 6]	ἡ σύστασις τῶν ζῴων ἐκ	τοιούτων	συνέστηκεν ἃ διαφέρει τοῖς οἰκείοις
[2, 9]	Δοκεῖ γάρ τισιν ἀναγκαῖον εἶναι	τηλικούτων	φερομένων σωμάτων γίγνεσθαι ψόφον, ἐπεὶ
[2, 9]	καὶ (τὰ καρτερώτατα τῶν σωμάτων.	Τοσούτων	δὲ φερομένων, καὶ τοῦ ψόφου
[2, 9]	δὲ καὶ σελήνης, ἔτι τε	τοσούτων	τὸ πλῆθος ἄστρων καὶ τὸ
[2, 8]	αὑτῶν, τὴν ἑτέραν ἂν κινοῖτο	τούτων·	ἀλλ´ οὐδετέραν φαίνεται. Δινούμενα μὲν
[2, 13]	τὸ μέσον πέρας· ὥστ´ ἐκ	τούτων	ἀναλογιζόμενοι οὐκ οἴονται ἐπὶ τοῦ
[2, 3]	κατὰ φύσιν τὴν κίνησιν ἀΐδιον·	(τούτων	δ´ ἔστι κίνησις. Ὅτι μὲν
[2, 3]	νῦν, ὕστερον δὲ πειρατέον δεῖξαι.	Τούτων	δ´ ὑπαρχόντων φανερὸν ὅτι ἀνάγκη
[2, 3]	τοίνυν ἀναγκαῖον εἶναι γένεσιν, ἐκ	τούτων	δῆλον. Εἰ δὲ γένεσιν, ἀναγκαῖον
[2, 9]	δ´ ἐστὶ τό τ´ αἴτιον	τούτων	δῆλον, καὶ μαρτύριον τῶν εἰρημένων
[2, 14]	δύσιν. Ὥστ´ οὐ μόνον ἐκ	τούτων	δῆλον περιφερὲς ὂν τὸ σχῆμα
[2, 13]	δ´ ἔστιν. Ἐπεὶ δὲ (περὶ	τούτων	διώρισται πρότερον ὅσα κατὰ τὴν
[2, 6]	κινεῖσθαι τὸ κινούμενον. Οὐθὲν δὲ	τούτων	δυνατὸν περὶ τὸν οὐρανὸν γενέσθαι·
[2, 9]	ὡς εἴπερ ἐφέρετο τὰ σώματα	τούτων	εἴτ´ ἐν ἀέρος πλήθει κεχυμένῳ
[2, 7]	εὔλογον ὂν ἕκαστον συνεστάναι ἐκ	τούτων	ἐν οἷς ἕκαστόν ἐστιν, ὁμοίως
[2, 2]	αὐτῷ. Διώρισται μὲν οὖν περὶ	τούτων	ἐν τοῖς περὶ τὰς τῶν
[2, 13]	τι τοιοῦτον ἕτερον (καὶ γὰρ	τούτων	ἐπ´ ἀέρος μὲν οὐθὲν πέφυκε
[2, 6]	καὶ τὸ μὴ λανθάνειν ἐπὶ	τούτων	εὐλογώτερον· εὐαισθητότερα γὰρ τὰ παρ´
[2, 12]	αὐτῇ ἐνδεδεμένα φορᾷ. Περὶ δὴ	τούτων	ζητεῖν μὲν καλῶς ἔχει καὶ
[2, 4]	γὰρ οὐκ ἔστιν, ἅπτεται δὲ	τούτων)	(ἡ δὲ τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια
[2, 12]	δραμεῖν μόνον ἢ ἰσχνανθῆναι, καὶ	τούτων	θάτερον τέλος αὐτοῖς. Μάλιστα μὲν
[2, 4]	ἐστιν ὁ κόσμος, δῆλον ἐκ	τούτων,	καὶ ὅτι κατ´ ἀκρίβειαν ἔντορνος
[2, 13]	ὅλως οὐδὲν κινηθήσεται· περὶ γὰρ	τούτων	ὅτι ἀναγκαῖον συμβαίνειν, διώρισται πρότερον,
[2, 9]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Φανερὸν δ´ ἐκ	τούτων	ὅτι καὶ τὸ φάναι γίνεσθαι
[2, 14]	κεῖται τοῦ μέσου, φανερὸν ἐκ	τούτων·	πρὸς δὲ τούτοις δῆλον ἐκ
[2, 4]	καὶ τὰ πρὸς τὸ μέσον	τούτων·	τὰ γὰρ ὑπὸ τοῦ σφαιροειδοῦς
[2, 12]	περ ἡ τῶν ζῴων καὶ	φυτῶν.	Καὶ γὰρ ἐνταῦθα αἱ τοῦ
[2, 12]	ἄλλων ζῴων ἐλάττους, τῶν δὲ	φυτῶν	μικρά τις καὶ μία ἴσως·
[2, 9]	ἁρμονίαν, ὡς συμφώνων γινομένων τῶν	ψόφων,	κομψῶς μὲν εἴρηται καὶ περιττῶς
[2, 13]	τῶν πρότερον ὑπαρχόντων βαρέων καὶ	κούφων	τὰ μὲν εἰς τὸ μέσον
[2, 1]	οὐκ ἔχων τοῦ παντὸς αἰῶνος,	ἔχων	δὲ καὶ περιέχων ἐν αὑτῷ
[2, 13]	διὰ γὰρ τὴν στενοχωρίαν οὐκ	ἔχων	τὴν πάροδον ὁ ἀὴρ μένει
[2, 1]	ἀρχὴν μὲν καὶ τελευτὴν οὐκ	ἔχων	τοῦ παντὸς αἰῶνος, ἔχων δὲ
[2, 5]	τίς ἐστιν, ἔτι δὲ πῶς	ἔχων	τῷ πιστεύειν, πότερον ἀνθρωπίνως ἢ
[2, 1]	παντὸς αἰῶνος, ἔχων δὲ καὶ	περιέχων	ἐν αὑτῷ τὸν ἄπειρον χρόνον,
[2, 4]	τὰ πλεῖον ἀεὶ ἀπέχοντα τῶν	συστοίχων.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ε' Ἐπεὶ δ´ ἔστι
[2, 12]	καὶ μονάδων τάξιν μὲν ἐχόντων,	ἀψύχων	δὲ πάμπαν, διανοούμεθα· δεῖ δ´
[2, 2]	αὑτοῖς ἔμψυχα ὄντα· τῶν γὰρ	ἀψύχων	ἐν οὐθενὶ ὁρῶμεν ὅθεν ἡ
[2, 9]	ὑπερβάλλοντες ψόφοι διακναίουσι καὶ τῶν	ἀψύχων	σωμάτων τοὺς ὄγκους, οἷον ὁ
[2, 6]	γὰρ ἴσως ἡ σύστασις τῶν	ζῴων	ἐκ τοιούτων συνέστηκεν ἃ διαφέρει
[2, 12]	τούτου ἕνεκα) Τῶν δ´ ἄλλων	ζῴων	ἐλάττους, τῶν δὲ φυτῶν μικρά
[2, 1]	τῇ ψυχῇ τῇ τῶν θνητῶν	ζῴων	ἐστὶν ἀνάπαυσις ἡ περὶ τὸν
[2, 12]	τοιαύτην οἵα περ ἡ τῶν	ζῴων	καὶ φυτῶν. Καὶ γὰρ ἐνταῦθα
[2, 2]	ἐν τοῖς περὶ τὰς τῶν	ζῴων	κινήσεις διὰ τὸ τῆς φύσεως
[2, 8]	ἡ φύσις) οὐδὲ τῶν μὲν	ζῴων	φροντίσαι, τῶν δ´ οὕτω τιμίων