HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Traité du ciel, Livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ο  =  45 formes différentes pour 589 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[2, 7]   ἐκθερμαίνεσθαι, καὶ ταύτῃ μάλιστα     ἥλιος τετύχηκεν ἐνδεδεμένος· διὸ δὴ
[2, 13]   στενοχωρίαν οὐκ ἔχων τὴν πάροδον     ἀὴρ μένει διὰ τὸ πλῆθος·
[2, 7]   ἐγγύτερον τοῦ πυρός, ἐγγύτερον δὲ     ἀήρ· οἷον καὶ ἐπὶ τῶν
[2, 13]   βάρος φέρειν ἀπολαμβανόμενος καὶ μένων     ἀήρ, τεκμήρια πολλὰ λέγουσιν. Πρῶτον
[2, 5]   τόπον τιμιωτέρα (θειότερος γὰρ τόπος     ἄνω τοῦ κάτω) τὸν αὐτὸν
[2, 2]   οὔ φαμεν. Δῆλον τοίνυν ὅτι     ἀφανὴς πόλος ἐστὶ τὸ ἄνω.
[2, 13]   οὐ μέντοι ὅλον, ἀλλὰ διεσπασμένον.     γὰρ αὐτὸς ἁρμόσει λόγος καὶ
[2, 4]   ὕδωρ ἐστὶ περὶ τὴν γῆν,     δ´ ἀὴρ περὶ τὸ ὕδωρ,
[2, 13]   μηδὲν μᾶλλον κάτω ἄνω,     δ´ ἄνω ἀὴρ μὴ κωλύει
[2, 2]   φαινόμενος τὸ κάτω μέρος ἐστίν,     δ´ ἡμῖν ἄδηλος τὸ ἄνω.
[2, 5]   ἐνδέχεται ἐν τοῖς ἀϊδίοις εἶναι,     δ´ οὐρανὸς ἀΐδιος καὶ
[2, 2]   κινήσεως αἱ τοιαῦται δυνάμεις ἐνυπάρχουσιν,     δ´ οὐρανὸς ἔμψυχος καὶ ἔχει
[2, 1]   ἀπένειμαν ὡς ὄντα μόνον ἀθάνατον·     δὲ νῦν μαρτυρεῖ λόγος ὡς
[2, 12]   δύναται τυχεῖν τῆς θειοτάτης ἀρχῆς.     δὲ πρῶτος οὐρανὸς εὐθὺς τυγχάνει
[2, 8]   τὸ μῆκος, ἀποτεινομένη πόρρω λίαν.     δὲ τρόμος αὐτῆς ποιεῖ τοῦ
[2, 6]   ἀλλ´ ἔστιν ἑκάστης πράξεως ὡρισμένος     ἐλάχιστος χρόνος κατὰ τὸ μὴ
[2, 13]   μὲν γὰρ κἀκείνῳ φύσει τόπος     ἔσχατος, δῆλον ὅτι ἀναγκαῖον εἶναί
[2, 13]   τεκμήριον ὅτι δύνων καὶ ἀνατέλλων     ἥλιος εὐθεῖαν ἀλλ´ οὐ περιφερῆ
[2, 8]   μόνος δὲ δοκεῖ τῶν ἄστρων     ἥλιος τοῦτο δρᾶν ἀνατέλλων καὶ
[2, 9]   ὡς ἄτοπον εἰ μὴ φερόμενος     ἱστὸς καὶ πρύμνα ποιεῖ
[2, 13]   αὐτὴν ἐρριζῶσθαι λέγοντες, ὥσπερ Ξενοφάνης     Κολοφώνιος, ἵνα μὴ πράγματ´ ἔχωσι
[2, 4]   Ὅτι μὲν οὖν σφαιροειδής ἐστιν     κόσμος, δῆλον ἐκ τούτων, καὶ
[2, 4]   εὐθύγραμμα πλείοσιν· ὡς γὰρ ἔχει     κύκλος ἐν τοῖς ἐπιπέδοις, οὕτως
[2, 4]   ἂν εἴη τῶν ἐπιπέδων σχημάτων     κύκλος. Ἔτι δὲ εἴπερ τέλειόν
[2, 4]   τὸ ἓν κατὰ τὸ τρίγωνον,     κύκλος οὐκέτι ἔσται σχῆμα. Ἐπεὶ
[2, 4]   πρότερον ἂν εἴη τῶν σχημάτων     κύκλος. Ὡσαύτως δὲ καὶ
[2, 2]   καλούμενοι Πυθαγόρειοι (ἐκείνων γὰρ οὗτος     λόγος ἐστίν) σκεπτέον πότερον τοῦτον
[2, 8]   εὐλόγως ἐν τῷ ἴσῳ χρόνῳ     μείζων περιοισθήσεται κύκλος) τό τε
[2, 2]   τὸ κάτω. Τῶν δὲ πόλων     μὲν ὑπὲρ ἡμᾶς φαινόμενος τὸ
[2, 14]   καὶ ἄρκτον ἐπιδήλως ἕτερος γίγνεται     ὁρίζων κύκλος, ὥστε τὰ (ὑπὲρ
[2, 4]   φανερὸν εἴη ὅτι σφαιροειδής ἐστιν     οὐρανός. Ἀλλὰ μὴν ὅτι γε
[2, 8]   τὰ ἄστρα μεθιστάμενα καὶ ὅλος     οὐρανός, ἀναγκαῖον ἤτοι ἠρεμούντων ἀμφοτέρων
[2, 6]   οὖν εἷς τε μόνος ἐστὶν     οὐρανός, καὶ οὗτος ἀγένητος καὶ
[2, 4]   ταχίστη κίνησις· ὥστ´ εἰ     οὐρανὸς κύκλῳ τε φέρεται καὶ
[2, 3]   κίνησιν ἀΐδιον ὑπάρχειν. Ἐπεὶ δ´     οὐρανὸς τοιοῦτος (σῶμα γάρ τι
[2, 1]   Ὅτι μὲν οὖν οὔτε γέγονεν     πᾶς οὐρανὸς οὔτ´ ἐνδέχεται φθαρῆναι,
[2, 13]   μένει τὴν τῆς ὁμοιότητος (ὥσπερ     περὶ τῆς τριχὸς λόγος τῆς
[2, 9]   ἀψύχων σωμάτων τοὺς ὄγκους, οἷον     τῆς βροντῆς διίστησι λίθους καὶ
[2, 13]   εἰ δὲ μὴ ταύτῃ οὗτος     τόπος, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀνάγκην
[2, 13]   μὴ φύσει τῆς γῆς οὗτος     τόπος ἦν. Ὅσα μὲν οὖν
[2, 4]   ἐκ τοῦ κέντρου· κοιλότερος ἄρα     τόπος. Ὥστε περιρρεύσεται τὸ ὕδωρ,
[2, 13]   τὴν ἄνω φοράν, οὐδ´ ἂν     ὑπὸ τῇ γῇ κωλύοι τὴν
[2, 2]   ἀφανῆ πόλον· εἰ γὰρ ἔσται     φανερός, ἐπ´ ἀριστερὰ ἔσται
[2, 2]   οὗ, τὸ δ´ ἔμπροσθεν ἐφ´  ὅ,   κἂν οὕτως ἔχοι τινὰ δύναμιν
[2, 8]   Διὸ καὶ εὐλόγως ἂν δόξειεν     τε (ὅλος οὐρανὸς σφαιροειδὴς εἶναι
[2, 13]   τοῦτον τὸν λόγον ἀναγκαῖον ἅπαν     τι ἂν τεθῇ ἐπὶ τοῦ
[2, 2]   αἴσθησιν· ἔμπροσθεν γὰρ λέγω ἐφ´     αἱ αἰσθήσεις. Διὸ καὶ οὐκ
[2, 14]   εἶναι καὶ ὑπάρχειν, ἀλλὰ μὴ     βίᾳ καὶ παρὰ φύσιν. Ἔτι
[2, 14]   μέχρι τούτου τὸ ἔλαττον βάρος.     γὰρ ἄν τις ἀπορήσειε, τὴν
[2, 14]   τὴν ὅλην ἔτι ἀδυνατώτερον· εἰς     γὰρ τὸ μόριον πέφυκε φέρεσθαι,
[2, 13]   τὸ δὲ μέσον εἶναι τοιοῦτον,  (ὃ)   Διὸς φυλακὴν ὀνομάζουσι τὸ ταύτην
[2, 11]   σχῆμα τοιοῦτον ἀπέδωκε τοῖς ἀκινήτοις     ἥκιστά ἐστι κινητικόν. Ἥκιστα δὲ
[2, 7]   ἔχον, ἐπειδὴ ἔφαμέν τι εἶναι     κύκλῳ φέρεσθαι πέφυκεν· ὥσπερ γὰρ
[2, 14]   δ´ ἕκαστον λέγειν τοιοῦτον εἶναι     φύσει βούλεται εἶναι καὶ ὑπάρχειν,
[2, 3]   τοῦτο ἔχει τὸ ἐγκύκλιον σῶμα,     φύσει κινεῖται κύκλῳ ἀεί. Διὰ
[2, 12]   δ´ ἂν διὰ πλειόνων, χαλεπώτερον.  (Διὸ   δεῖ νομίζειν καὶ τὴν τῶν
[2, 13]   μηκέτι ἔχῃ ἀντιλέγειν αὐτὸς αὑτῷ.  Διὸ   δεῖ τὸν μέλλοντα καλῶς ζητήσειν
[2, 7]   ἥλιος τετύχηκεν ἐνδεδεμένος·  διὸ   δὴ πλησιάζοντός τε αὐτοῦ καὶ
[2, 13]   πρὸς τὸ μέσον τῆς δίνης.  Διὸ   δὴ τὴν γῆν πάντες ὅσοι
[2, 13]   πράγματ´ ἔχωσι ζητοῦντες τὴν αἰτίαν·  διὸ   καὶ Ἐμπεδοκλῆς οὕτως ἐπέπληξεν, εἰπὼν
[2, 8]   τῶν ἐχόντων ὄργανα πρὸς κίνησιν.  Διὸ   καὶ εὐλόγως ἂν δόξειεν
[2, 2]   λέγω ἐφ´ αἱ αἰσθήσεις.  Διὸ   καὶ οὐκ ἐν ἅπαντι σώματι
[2, 13]   διὰ τὴν ἐπιπρόσθησιν τῆς γῆς.  Διὸ   καὶ τὰς τῆς σελήνης ἐκλείψεις
[2, 2]   κάτω καὶ ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν.  Διὸ   καὶ τῶν Πυθαγορείων ἄν τις
[2, 14]   ἐπίδηλον ἐποίει μεθισταμένοις οὕτω βραχύ.  Διὸ   τοὺς ὑπολαμβάνοντας συνάπτειν τὸν περὶ
[2, 4]   μήτε χειρόκμητον ἔχειν παραπλησίως μήτ´  ἄλλο   μηθὲν τῶν ἡμῖν ἐν ὀφθαλμοῖς
[2, 4]   Ὁμοίως δὲ κἂν εἴ τι  ἄλλο   σχῆμα γένοιτο μὴ ἴσας ἔχον
[2, 12]   καὶ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ καὶ  ἄλλο   τι πρᾶξαν τοῦ δραμεῖν ἕνεκα,
[2, 13]   φυλακὴν ἐπὶ τὸ κέντρον, ἀλλ´  ἐκεῖνο   ζητεῖν τὸ μέσον, ποῖόν τι
[2, 13]   ποῖόν τι καὶ ποῦ πέφυκεν.  Ἐκεῖνο   μὲν γὰρ ἀρχὴ τὸ μέσον
[2, 13]   Ἔτι δὲ πρὸς Ἐμπεδοκλέα κἂν  ἐκεῖνό   τις εἴπειεν. Ὅτε γὰρ τὰ
[2, 2]   μὲν τοῦ ἄνω αὔξησις,  ἀπὸ   δὲ τῶν δεξιῶν κατὰ
[2, 2]   τῶν δεξιῶν κατὰ τόπον,  ἀπὸ   δὲ τῶν ἔμπροσθεν κατὰ
[2, 2]   κινήσεις τοῖς ἔχουσιν. Ἔστι δὲ  ἀπὸ   μὲν τοῦ ἄνω αὔξησις,
[2, 5]   εἰ μηδὲν ὡς ἔτυχε μηδ´  ἀπὸ   ταὐτομάτου ἐνδέχεται ἐν τοῖς ἀϊδίοις
[2, 8]   ἂν ὑπὸ τῶν κύκλων) εἴτε  ἀπὸ   ταὐτομάτου συνέπεσεν, οὐδ´ οὕτως εὔλογον
[2, 5]   ἐπὶ τοῦ κύκλου κινηθῆναι, οἷον  ἀπὸ   τοῦ Α τὴν μὲν ἐπὶ
[2, 13]   γῆ τοῦτον τὸν τρόπον ἐκινεῖτο  ἀπὸ   τοῦ μέσου διά γε τὸν
[2, 14]   ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον αὐτῆς  ἀπὸ   τοῦ μέσου μὴ βιασθέν· μία
[2, 14]   ὥσπερ φαίνεται, καὶ τὸ πῦρ  ἀπὸ   τοῦ μέσου πάλιν πρὸς τὸ
[2, 14]   οὐχ αἱ ἐναντίαι· δ´  ἀπὸ   τοῦ μέσου τῇ ἐπὶ τὸ
[2, 14]   τοίνυν ὁτιοῦν μόριον ἀδύνατον ἐνεχθῆναι  ἀπὸ   τοῦ μέσου, φανερὸν ὅτι καὶ
[2, 13]   ἐσχάτων ὁτιοῦν· ἀλλ´ ὅμως οἰσθήσεται  ἀπὸ   τοῦ μέσου, ὥσπερ καὶ φαίνεται
[2, 8]   πανταχοῦ καὶ πᾶσιν ὑπάρχον τὸ  ἀπὸ   τύχης. Ἀλλὰ μὴν πάλιν εἰ
[2, 2]   δύσεις, ἀριστερόν. Εἰ οὖν ἄρχεται  ἀπὸ   τῶν δεξιῶν καὶ ἐπὶ τὰ
[2, 14]   τὸ μέσον. Εἴτ´ οὖν ὁμοίως  ἀπὸ   τῶν ἐσχάτων διῃρημένα τὰ μόρια
[2, 14]   μὲν οὖν ὁμοίως γε πανταχόθεν  ἀπὸ   τῶν ἐσχάτων φερομένων πρὸς ἓν
[2, 14]   ὥστ´ εἴπερ (ἀδύνατον κινηθῆναι μὴ  ὑπὸ   κρείττονος ἰσχύος, ἀναγκαῖον ἂν εἴη
[2, 13]   πολὺς δ´ ἐστὶ διὰ τὸ  ὑπὸ   μεγέθους πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ τῆς
[2, 4]   περιέχεται γραμμῶν, τὸ δὲ περιφερόγραμμον  ὑπὸ   μιᾶς. Ἐπεὶ δὲ πρότερον (τῇ
[2, 4]   περιφερόγραμμον. Καὶ τὸ μὲν εὐθύγραμμον  ὑπὸ   πλειόνων περιέχεται γραμμῶν, τὸ δὲ
[2, 13]   ἄνω φοράν, οὐδ´ ἂν  ὑπὸ   τῇ γῇ κωλύοι τὴν κάτω·
[2, 7]   μὴ ἐκπυροῦσθαι, τοῦ δ´ ἀέρος  ὑπὸ   τὴν τοῦ κυκλικοῦ σώματος σφαῖραν
[2, 13]   περιφερῆ τὴν ἀπόκρυψιν φαίνεται ποιούμενος  ὑπὸ   τῆς γῆς, ὡς δέον, εἴπερ
[2, 7]   φῶς γίνεται παρεκτριβομένου τοῦ ἀέρος  ὑπὸ   τῆς ἐκείνων φορᾶς. Πέφυκε γὰρ
[2, 6]   δ´ ἐπεὶ πᾶν τὸ κινούμενον  ὑπό   τινος κινεῖται, ἀνάγκη τὴν ἀνωμαλίαν
[2, 14]   τὸ μέσον, καὶ τὸ ἔλαττον  ὑπὸ   τοῦ μείζονος ὠθούμενον οὐχ οἷόν
[2, 13]   γὰρ τὰ στοιχεῖα διειστήκει χωρὶς  ὑπὸ   τοῦ νείκους, τίς αἰτία τῇ
[2, 4]   τὸ μέσον τούτων· τὰ γὰρ  ὑπὸ   τοῦ σφαιροειδοῦς περιεχόμενα καὶ ἁπτόμενα
[2, 9]   κομψῶς μὲν εἴρηται καὶ περιττῶς  ὑπὸ   τῶν εἰπόντων, οὐ μὴν οὕτως
[2, 8]   ἐγκυκλίοις· μεῖζον γὰρ τῶν ἀφαιρουμένων  ὑπὸ   τῶν ἐκ τοῦ κέντρου τὸ
[2, 8]   οἰκείαν κίνησιν, ἀλλὰ φέροιντ´ ἂν  ὑπὸ   τῶν κύκλων) εἴτε ἀπὸ ταὐτομάτου
[2, 14]   τὸ μέσον, ἀνισαζομένων τῶν ἐλαττόνων  ὑπὸ   τῶν μειζόνων τῇ προώσει τῆς
[2, 1]   Ἐμπεδοκλῆς φησιν. Ἀλλὰ μὴν οὐδ´  ὑπὸ   ψυχῆς εὔλογον ἀναγκαζούσης μένειν ἀΐδιον·
[2, 14]   Τὸ γὰρ πλεῖον ἀεὶ τὸ  πρὸ   αὑτοῦ ἔλαττον προωθεῖν ἀναγκαῖον μέχρι
[2, 12]   καὶ τὰ πολλὰ πάντα  πρὸ   ὁδοῦ ἐστι πρὸς τὸ ἄριστον.
[2, 12]   ὅτι πολλὰ σώματα κινοῦσιν αἱ  πρὸ   τῆς τελευταίας καὶ τῆς ἓν
[2, 13]   μέσου πᾶν μηθὲν μᾶλλον  δεῦρο   δεῦρο κινεῖσθαι προσήκει. Ἀλλὰ
[2, 9]   πολλαπλάσιον μέγεθος ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί τε  δεῦρο   καὶ τὴν ἰσχὺν ἀμήχανον εἶναι
[2, 13]   μηθὲν μᾶλλον δεῦρο  δεῦρο   κινεῖσθαι προσήκει. Ἀλλὰ διά γε
[2, 9]   ἂν ἦν τῶν περὶ τὸν  δεῦρο   τόπον ὁμοίως ἔχον. Ὅτι μὲν
[2, 14]   τούτοις δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων  τὸ   αἴτιον τῆς μονῆς. Εἰ γὰρ
[2, 13]   τοῦ περὶ τῆς ὁμοιότητος) ἀλλὰ  τὸ   ἀνάλογον μόριον πρὸς τὸ ἀνάλογον
[2, 13]   ἀλλὰ τὸ ἀνάλογον μόριον πρὸς  τὸ   ἀνάλογον τοῦ ἐσχάτου, λέγω δ´
[2, 2]   κάτω, καὶ τὸ πρόσθιον καὶ  τὸ   ἀντικείμενον, καὶ τὸ δεξιὸν καὶ
[2, 2]   ἐστίν, δ´ ἡμῖν ἄδηλος  τὸ   ἄνω. Δεξιὸν γὰρ ἑκάστου λέγομεν,
[2, 2]   ἐπὶ τὰ δεξιὰ περιφέρεται, ἀνάγκη  τὸ   ἄνω εἶναι τὸν ἀφανῆ πόλον·
[2, 2]   καὶ οὐκ ἐν ἅπαντι σώματι  τὸ   ἄνω καὶ κάτω καὶ τὸ
[2, 2]   ὅτι ἀφανὴς πόλος ἐστὶ  τὸ   ἄνω. Καὶ οἱ μὲν ἐκεῖ
[2, 2]   πλάγια ἐν τῷ κόσμῳ οὐ  τὸ   ἄνω καὶ τὸ κάτω, ἀλλὰ
[2, 2]   ἐστίν. Λέγω δὲ τὰ τρία  τὸ   ἄνω καὶ τὸ κάτω, καὶ
[2, 2]   ἀρχήν, δῆλον ὅτι ἔχει καὶ  τὸ   ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ
[2, 2]   (Ἀλλ´ ἐν μὲν τούτοις λέγομεν  τὸ   ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ
[2, 2]   δ´ ἔνια, τοῖς δὲ φυτοῖς  τὸ   ἄνω καὶ τὸ κάτω μόνον.
[2, 2]   τὸ πλάγιόν ἐστι τὸ παρὰ  τὸ   ἄνω καὶ τὸ κάτω. Τῶν
[2, 2]   οὕτως ἔχοι τινὰ δύναμιν ἀρχῆς  τὸ   ἄνω πρὸς τὰς ἄλλας ἰδέας.
[2, 7]   εἶναι διὰ τοῦτο λέγουσιν, ὅτι  τὸ   ἄνω σῶμα πῦρ εἶναί φασιν,
[2, 2]   ἀρχὴ προτέρα, πρότερον ἂν εἴη  τὸ   ἄνω τοῦ δεξιοῦ κατὰ γένεσιν,
[2, 6]   γὰρ πρῶτον τοῦ πρώτου καὶ  τὸ   ἁπλοῦν τοῦ ἁπλοῦ καὶ τὸ
[2, 4]   τὸ ἓν τῶν πολλῶν καὶ  τὸ   ἁπλοῦν τῶν συνθέτων, πρῶτον ἂν
[2, 8]   τὸ πανταχοῦ καὶ πᾶσιν ὑπάρχον  τὸ   ἀπὸ τύχης. Ἀλλὰ μὴν πάλιν
[2, 2]   οἷς ἔχει τὸ δεξιὸν πρὸς  τὸ   ἀριστερὸν διαφορὰν καὶ τοῖς σχήμασιν,
[2, 2]   εἰ τὸ δεξιὸν ὑπάρχει καὶ  τὸ   ἀριστερόν, ἔτι πρότερον τὰς προτέρας
[2, 5]   εἴπερ καὶ τὸ δεξιὸν καὶ  τὸ   ἀριστερόν, καθάπερ ἐλέχθη πρότερον, (καὶ
[2, 2]   κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ  τὸ   ἀριστερόν. Οὐ δεῖ γὰρ ἀπορεῖν
[2, 2]   φυτοῖς, τὸ δὲ δεξιὸν καὶ  τὸ   ἀριστερὸν οὐκ ἐνυπάρχει τοῖς φυτοῖς.
[2, 2]   κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ  τὸ   ἀριστερὸν πρὸς ἡμᾶς ἐπαναφέροντες·
[2, 2]   ἀρχὰς ἔλεγον, τὸ δεξιὸν καὶ  τὸ   ἀριστερόν, τὰς δὲ τέτταρας παρέλιπον
[2, 2]   ἀντικείμενον, καὶ τὸ δεξιὸν καὶ  τὸ   ἀριστερόν· ταύτας γὰρ τὰς διαστάσεις
[2, 2]   οἷον τό τε δεξιὸν καὶ  τὸ   ἀριστερόν, τοῖς δ´ ἔνια, τοῖς
[2, 12]   πάντα πρὸ ὁδοῦ ἐστι πρὸς  τὸ   ἄριστον. Τὸ μὲν οὖν ἔχει
[2, 6]   κινούμενον ἀλλοιοῖτο καὶ μὴ διαμένοι  τὸ   αὐτό, εἴτε ἄμφω μεταβάλλοι, οὐθὲν
[2, 8]   κύκλου τὸ τάχος εὔλογον περὶ  τὸ   αὐτὸ κέντρον ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ
[2, 14]   πρὸς θάτερον ἡμισφαίριον, οὐκ ἔσται  τὸ   αὐτὸ μέσον τοῦ ὅλου καὶ
[2, 8]   τοῖς κύκλοις καθιστάμενα πάλιν εἰς  τὸ   αὐτό. Συμβαίνει οὖν ἅμα τό
[2, 7]   καὶ τὸν κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα  τὸ   αὐτὸ τοῦτο πάσχειν. Ταῦτα μὲν
[2, 6]   τὸ ἁπλοῦν τοῦ ἁπλοῦ καὶ  τὸ   ἄφθαρτον καὶ ἀγένητον τοῦ ἀφθάρτου
[2, 5]   τοῦ Α τὴν μὲν ἐπὶ  τὸ   Β τὴν δ´ ἐπὶ τὸ
[2, 14]   διὰ τὸ φύσιν ἔχειν φέρεσθαι  τὸ   βάρος ἔχον πρὸς τὸ μέσον.
[2, 13]   κάτω, διώρισται δὲ τούτοις  τὸ   βαρὺ καὶ κοῦφον. Οἱ μὲν
[2, 13]   μὴν οὐδὲ τῇ δίνῃ γε  τὸ   βαρὺ καὶ κοῦφον ὥρισται, ἀλλὰ
[2, 3]   ψυχροῦ) δ´ ἠρεμία καὶ  τὸ   βαρὺ λέγεται κατὰ στέρησιν κουφότητος
[2, 5]   φύσις ἀεὶ ποιεῖ τῶν ἐνδεχομένων  τὸ   βέλτιστον, ἔστι δὲ καθάπερ τῶν
[2, 6]   τῇ κινήσει τὸ θᾶττον καὶ  τὸ   βραδύτερον· τοῦτο δὲ παντελῶς ἄλογον
[2, 5]   τὸ Β τὴν δ´ ἐπὶ  τὸ   Γ, ὅτι μὲν οὖν οὐκ
[2, 9]   ἡμῖν λόγων, ὥς εἰσιν ἀληθεῖς·  τὸ   γὰρ ἀπορηθὲν καὶ ποιῆσαν τοὺς
[2, 13]   ὥστε καὶ τὸ πῦρ ἠρεμήσει·  τὸ   γὰρ εἰρημένον οὐκ ἴδιόν ἐστι
[2, 2]   πόλους, ὡς τούτου μήκους ὄντος·  τὸ   γὰρ εἰς τὸ πλάγιόν ἐστι
[2, 14]   τὸ μέσον τὰ μόρια αὐτῆς.  Τὸ   γὰρ πλεῖον ἀεὶ τὸ πρὸ
[2, 6]   πολὺ μᾶλλον εὔλογον εἶναι τοιοῦτον·  τὸ   γὰρ πρῶτον τοῦ πρώτου καὶ
[2, 4]   Καὶ τὸ συνεχὲς ἄρα ἐκείνῳ·  τὸ   γὰρ τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς σφαιροειδές.
[2, 14]   τοὺς τόπους τοὺς ἐσχάτους ὄντας  τὸ   γένος αὐτῶν ἐστιν, ὡς τῶν
[2, 9]   ταύτης, αἴτιον τούτου φασὶν εἶναι  τὸ   γιγνομένων εὐθὺς ὑπάρχειν τὸν ψόφον,
[2, 12]   ἔχει καὶ μετέχει τοῦ ἀρίστου,  τὸ   δ´ ἀφικνεῖται (ἐγγὺς) δι´ ὀλίγων,
[2, 2]   τὸ δὲ δεξιὸν ἀφ´ οὗ,  τὸ   δ´ ἔμπροσθεν ἐφ´ ὅ, κἂν
[2, 2]   τὸ δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους,  τὸ   δ´ ἔμπροσθεν τοῦ βάθους. Ἔτι
[2, 9]   πάλιν αὐτὸ τὸ πλοῖον κινούμενον.  Τὸ   δ´ ἐν μὴ φερομένῳ φερόμενον
[2, 13]   αἰτίαν τὸ μὲν ἄνω φέρεται,  τὸ   δ´ ἐπὶ τὸ μέσον, μηδενὸς
[2, 13]   τὸ δὲ πέρας τοῦ μεταξύ,  τὸ   δ´ ἔσχατον καὶ τὸ μέσον
[2, 12]   ἐλαχίστας κινεῖσθαι κινήσεις, οἷον δύο,  τὸ   δ´ ἐχόμενον τρεῖς τινα
[2, 8]   κινεῖσθαι, τὸ μὲν κινεῖσθαι  τὸ   δ´ ἠρεμεῖν. Εἰ μὲν οὖν
[2, 8]   γὰρ μάλιστα τὸ μὲν κινήσεται  τὸ   δ´ ἠρεμήσει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Θ' Φανερὸν
[2, 12]   τὸ μὲν δὴ ἀεὶ ὑγιαίνει,  τὸ   δ´ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ δραμὸν
[2, 13]   μὲν γὰρ ὁριζόμενον τὸ μέσον,  τὸ   δ´ ὁρίζον τὸ πέρας. Τιμιώτερον
[2, 12]   ὀλίγων, τὸ δὲ διὰ πολλῶν,  τὸ   δ´ οὐδ´ ἐγχειρεῖ, ἀλλ´ ἱκανὸν
[2, 13]   περαινόμενον· τὸ μὲν γὰρ ὕλη,  τὸ   δ´ οὐσία τῆς συστάσεώς ἐστιν.
[2, 2]   ἔσται τούτου τὸ μὲν δεξιὸν  τὸ   δὲ ἀριστερὸν ὁμοίων γ´ ὄντων
[2, 8]   κύκλους, τὸ μὲν ἔσται θᾶττον  τὸ   δὲ βραδύτερον (οὕτω δ´ οὐκ
[2, 2]   ἐστὶ τὸ ὅθεν κίνησις,  τὸ   δὲ δεξιὸν ἀφ´ οὗ, τὸ
[2, 2]   ἐστὶν ὁμοίως ζῴοις καὶ φυτοῖς,  τὸ   δὲ δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν
[2, 2]   μὲν ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή,  τὸ   δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους,
[2, 2]   μὲν ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή,  τὸ   δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους, τὸ
[2, 12]   δ´ ἀφικνεῖται (ἐγγὺς) δι´ ὀλίγων,  τὸ   δὲ διὰ πολλῶν, τὸ δ´
[2, 12]   ἀεὶ ὑγιαίνει, τὸ δ´ ἰσχνανθέν,  τὸ   δὲ δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν, τὸ
[2, 12]   τὸ δὲ δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν,  τὸ   δὲ καὶ ἄλλο τι πρᾶξαν
[2, 6]   καὶ ἄφθαρτον καὶ ὅλως ἀμετάβλητον,  τὸ   δὲ κινοῦν πολὺ μᾶλλον εὔλογον
[2, 13]   τὴν δίνην τὸ μὲν βαρὺ  τὸ   δὲ κοῦφον, τίνι διώριστο
[2, 13]   φυλάττεσθαι τὸ κυριώτατον τοῦ παντός,  τὸ   δὲ μέσον εἶναι τοιοῦτον, (ὃ)
[2, 12]   μὲν οὐδὲ γυμναζόμενον εὖ ἔχει,  τὸ   δὲ μικρὰ περιπατῆσαν, τῷ δὲ
[2, 8]   τὸν τρόπον ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον,  τὸ   δὲ πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι ἔοικεν.
[2, 13]   δὲ πῦρ μὲν γῆς τιμιώτερον,  τὸ   δὲ πέρας τοῦ μεταξύ, τὸ
[2, 4]   εὐθύγραμμον ὑπὸ πλειόνων περιέχεται γραμμῶν,  τὸ   δὲ περιφερόγραμμον ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ
[2, 10]   χρόνῳ διιέναι τὸν αὑτοῦ κύκλον,  τὸ   δὲ πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ, τῶν
[2, 10]   μὲν γὰρ ἐγγυτάτω μάλιστα κρατεῖται,  τὸ   δὲ πορρωτάτω πάντων ἥκιστα διὰ
[2, 10]   τὸ ἐγγύτερον ἀεὶ ἐν πλείονι,  τὸ   δὲ πορρώτερον ἐν ἐλάττονι. Τὸ
[2, 13]   γῆ ἐπὶ τοῦ μέσου,  τὸ   δὲ πῦρ μὴ ζητεῖν διὰ
[2, 4]   δ´ ἀὴρ περὶ τὸ ὕδωρ,  τὸ   δὲ πῦρ περὶ τὸν ἀέρα,
[2, 11]   δεικνύουσιν οἱ μαθηματικοί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙA  Τὸ   δὲ σχῆμα τῶν ἄστρων ἑκάστου
[2, 13]   ἀπορεῖν εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν·  τὸ   δὲ τὰς περὶ τούτου λύσεις
[2, 13]   ἀρχὴ τὸ μέσον καὶ τίμιον,  τὸ   δὲ τοῦ τόπου μέσον ἔοικε
[2, 4]   μὲν κύκλον κατὰ τὸ ἕν,  τὸ   δὲ τρίγωνον (κατὰ τὴν δυάδα,
[2, 4]   τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια σφαιροειδής ἐστιν,  τὸ   δὲ τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς
[2, 13]   τοῦτο μὲν γὰρ πᾶσι κοινόν,  τὸ   δὲ φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον
[2, 2]   τὸ ἄνω καὶ κάτω καὶ  τὸ   δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν καὶ τὸ
[2, 5]   εἰς τοὔπισθεν, ἔχει, εἴπερ καὶ  τὸ   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν, καθάπερ
[2, 2]   ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ  τὸ   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν. Οὐ
[2, 2]   ἄνω καὶ τὸ κάτω καὶ  τὸ   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν πρὸς
[2, 2]   δύο μόνας ταύτας ἀρχὰς ἔλεγον,  τὸ   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν, τὰς
[2, 2]   πρόσθιον καὶ τὸ ἀντικείμενον, καὶ  τὸ   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν· ταύτας
[2, 2]   εἴ τις, ἐν οἷς ἔχει  τὸ   δεξιὸν πρὸς τὸ ἀριστερὸν διαφορὰν
[2, 2]   ἀρχάς. Εὐθὺς γὰρ πρῶτον, εἰ  τὸ   δεξιὸν ὑπάρχει καὶ τὸ ἀριστερόν,
[2, 12]   τὸ ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ πρὸς  τὸ   δραμεῖν μόνον ἰσχνανθῆναι, καὶ
[2, 12]   οὐδ´ ἐγχειρεῖ, ἀλλ´ ἱκανὸν εἰς  τὸ   ἐγγὺς τοῦ ἐσχάτου ἐλθεῖν· οἷον
[2, 10]   ἐν ἐλαχίστῳ, τῶν δ´ ἄλλων  τὸ   ἐγγύτερον ἀεὶ ἐν πλείονι, τὸ
[2, 7]   λίθους καὶ σίδηρον· εὐλογώτερον οὖν  τὸ   ἐγγύτερον τοῦ πυρός, ἐγγύτερον δὲ
[2, 3]   τι θεῖον) διὰ τοῦτο ἔχει  τὸ   ἐγκύκλιον σῶμα, φύσει κινεῖται
[2, 4]   τοῦ οὐρανοῦ φορὰ διὰ  τὸ   εἶναι μόνη συνεχὴς καὶ ὁμαλὴς
[2, 7]   καὶ τοῖς εἰρημένοις ἑπόμενον ἡμῖν  τὸ   ἕκαστον τῶν ἄστρων ποιεῖν ἐκ
[2, 14]   τοῦ βαρυτέρου προωθοῦντος μέχρι τούτου  τὸ   ἔλαττον βάρος. γὰρ ἄν
[2, 14]   μέχρι πρὸς τὸ μέσον, καὶ  τὸ   ἔλαττον ὑπὸ τοῦ μείζονος ὠθούμενον
[2, 4]   ἀΐδιος, ἐν ἑκάστῳ δὲ μέτρον  τὸ   ἐλάχιστον, ἐλαχίστη δὲ κίνησις
[2, 2]   τὸ δεξιὸν καὶ ἀριστερὸν καὶ  τὸ   ἔμπροσθεν καὶ ὄπισθεν ζητητέον, ἀλλ´
[2, 7]   μὲν οὖν αὐτὰ ἐκθερμαίνεται διὰ  τὸ   ἐν ἀέρι φέρεσθαι, ὃς διὰ
[2, 13]   ἀθρόως (τῷ) κάτωθεν ἠρεμεῖν, ὥσπερ  τὸ   ἐν ταῖς κλεψύδραις ὕδωρ. Ὅτι
[2, 4]   πρώτου σώματος, πρῶτον δὲ σῶμα  τὸ   ἐν τῇ ἐσχάτῃ περιφορᾷ, σφαιροειδὲς
[2, 13]   τῆς γῆς φορὰν κωλύειν, καθάπερ  τὸ   ἐν τοῖς κυάθοις ὕδωρ· καὶ
[2, 4]   εὐλογώτατον, τὸν μὲν κύκλον κατὰ  τὸ   ἕν, τὸ δὲ τρίγωνον (κατὰ
[2, 4]   ἐπειδὴ ὀρθαὶ δύο. Ἐὰν δὲ  τὸ   ἓν κατὰ τὸ τρίγωνον,
[2, 4]   (τῇ φύσει) ἐν ἑκάστῳ γένει  τὸ   ἓν τῶν πολλῶν καὶ τὸ
[2, 2]   ἀρχὴ τῆς κινήσεώς ἐστι διὰ  τὸ   ἐναντίας εἶναι τὰς φοράς, ὥστε
[2, 13]   ἔχον· ἅμα δ´ ἀδύνατον εἰς  τὸ   ἐναντίον ποιεῖσθαι τὴν κίνησιν· ὥστ´
[2, 13]   εἰς τὰ πλάγια φέρεσθαι προσήκει  τὸ   ἐπὶ τοῦ μέσου ἱδρυμένον καὶ
[2, 3]   τοῦ σώματος τοῦ φερομένου κύκλῳ,  τὸ   ἐπὶ τοῦ μέσου, τούτου δ´
[2, 12]   Ἐκείνης ἂν οὖν κοινὸν εἴη  τὸ   ἔργον· αὐτῇ μὲν γὰρ ἑκάστῃ
[2, 14]   ἀπὸ τοῦ μέσου πάλιν πρὸς  τὸ   ἔσχατον, ἀδύνατον ἐνεχθῆναι ὁτιοῦν μόριον
[2, 14]   μέχρι τοῦ ἅψασθαι τοῦ κέντρου  τὸ   ἔσχατον, ἀλλὰ δεῖ κρατεῖν τὸ
[2, 12]   κινήσεις· οὐ γὰρ ἀφικνεῖται πρὸς  τὸ   ἔσχατον, ἀλλὰ μέχρι ὅτου δύναται
[2, 13]   ἂν μή τι κωλύῃ, πρὸς  τὸ   ἔσχατον· πλὴν οὐχ ὅλον πρὸς
[2, 14]   ἴσον ἀνάγκη ἀπέχειν τοῦ μέσου  τὸ   ἔσχατον· τοῦτο δὲ τὸ σχῆμα
[2, 14]   τοὐναντίον φερόμενα τοῖς βάρεσι πρὸς  τὸ   ἔσχατον φέρεται τοῦ περιέχοντος τόπου
[2, 8]   οὔτ´ ἀμφότερα κινεῖσθαι εὔλογον οὔτε  τὸ   ἕτερον μόνον, λείπεται τοὺς μὲν
[2, 12]   τῷ μὲν ἄριστα ἔχοντι ὑπάρχειν  τὸ   εὖ ἄνευ πράξεως, τῷ δ´
[2, 4]   καὶ κενόν. Κύκλῳ γὰρ στρεφόμενον  τὸ   εὐθέγραμμον οὐδέποτε τὴν αὐτὴν ἐφέξει
[2, 8]   ἀπηρτημένον ἔχει οὐδὲ προέχον, ὥσπερ  τὸ   εὐθύγραμμον, ἀλλὰ πλεῖστον ἀφέστηκε τῷ
[2, 2]   θέσει, δεξιὸν μὲν τὸ κατὰ  τὸ   ἡμέτερον ἀριστερόν, ἀριστερὸν δὲ τὸ
[2, 2]   ἀριστερόν, ἀριστερὸν δὲ τὸ κατὰ  τὸ   ἡμέτερον δεξιόν, (καὶ ὄπισθεν τὸ
[2, 2]   δεξιόν, (καὶ ὄπισθεν τὸ κατὰ  τὸ   ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν αὐτοῖς δὲ
[2, 13]   γῆ κέντρον, ἀλλ´ ἀπέχει  τὸ   ἡμισφαίριον αὐτῆς ὅλον, οὐθὲν κωλύειν
[2, 6]   λέγειν ἐναλλὰξ εἶναι τῇ κινήσει  τὸ   θᾶττον καὶ τὸ βραδύτερον· τοῦτο
[2, 3]   κατάφασις (λέγω δ´ οἷον  τὸ   θερμὸν τοῦ ψυχροῦ) δ´
[2, 8]   δὲ σελήνης ἀεὶ δῆλόν ἐστι  τὸ   καλούμενον πρόσωπον. Ὥστ´ ἐπεὶ κινούμενα
[2, 2]   ἔχοντα τῇ θέσει, δεξιὸν μὲν  τὸ   κατὰ τὸ ἡμέτερον ἀριστερόν, ἀριστερὸν
[2, 2]   τὸ ἡμέτερον ἀριστερόν, ἀριστερὸν δὲ  τὸ   κατὰ τὸ ἡμέτερον δεξιόν, (καὶ
[2, 2]   τὸ ἡμέτερον δεξιόν, (καὶ ὄπισθεν  τὸ   κατὰ τὸ ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν
[2, 2]   Λέγω δὲ μῆκος μὲν αὐτοῦ  τὸ   κατὰ τοὺς πόλους διάστημα, καὶ
[2, 12]   ἀλλ´ ἕτερόν τι. Ἔστι δὲ  τὸ   κατορθοῦν χαλεπὸν τὸ πολλὰ
[2, 2]   κόσμῳ οὐ τὸ ἄνω καὶ  τὸ   κάτω, ἀλλὰ τὸ παρὰ τοὺς
[2, 2]   τούτοις λέγομεν τὸ ἄνω καὶ  τὸ   κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ
[2, 2]   ἔχει καὶ τὸ ἄνω καὶ  τὸ   κάτω καὶ τὸ δεξιὸν καὶ
[2, 2]   τὰ τρία τὸ ἄνω καὶ  τὸ   κάτω, καὶ τὸ πρόσθιον καὶ
[2, 2]   μὲν ὑπὲρ ἡμᾶς φαινόμενος  τὸ   κάτω μέρος ἐστίν, δ´
[2, 2]   δὲ φυτοῖς τὸ ἄνω καὶ  τὸ   κάτω μόνον. Εἰ δὲ δεῖ
[2, 2]   καὶ τὸ μὲν ἄνω καὶ  τὸ   κάτω πᾶσι τοῖς ἐμψύχοις ἐστὶν
[2, 13]   μὲν γὰρ διὰ ταῦτα ἄπειρον  τὸ   κάτω τῆς γῆς εἶναί φασιν,
[2, 2]   τὸ παρὰ τὸ ἄνω καὶ  τὸ   κάτω. Τῶν δὲ πόλων
[2, 13]   πᾶν, οὐδ´ εἰσάγειν φυλακὴν ἐπὶ  τὸ   κέντρον, ἀλλ´ ἐκεῖνο ζητεῖν τὸ
[2, 6]   τῇ αὐτῇ δυνάμει κινοῖ, εἴτε  τὸ   κινούμενον ἀλλοιοῖτο καὶ μὴ διαμένοι
[2, 6]   διὰ τὸ κινοῦν διὰ  τὸ   κινούμενον δι´ ἄμφω· εἴτε
[2, 6]   καὶ ἀγενήτου κινητικόν. Ἐπεὶ οὖν  τὸ   κινούμενον οὐ μεταβάλλει σῶμα ὄν,
[2, 6]   μεταβάλλοι, οὐθὲν κωλύει ἀνωμάλως κινεῖσθαι  τὸ   κινούμενον. Οὐθὲν δὲ τούτων δυνατὸν
[2, 6]   ἐπίτασιν. Ἔτι δ´ ἐπεὶ πᾶν  τὸ   κινούμενον ὑπό τινος κινεῖται, ἀνάγκη
[2, 6]   γίγνεσθαι τῆς κινήσεως διὰ  τὸ   κινοῦν διὰ τὸ κινούμενον
[2, 6]   ἄλογον ἄπειρον χρόνον ἀδύνατον εἶναι  τὸ   κινοῦν, καὶ πάλιν ἄλλον ἄπειρον
[2, 6]   μεταβάλλει σῶμα ὄν, οὐδ´ ἂν  τὸ   κινοῦν μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν. Ὥστε
[2, 6]   δι´ ἄμφω· εἴτε γὰρ  τὸ   κινοῦν μὴ τῇ αὐτῇ δυνάμει
[2, 4]   ἀεὶ συρρεῖν τὸ ὕδωρ εἰς  τὸ   κοιλότερον· κοιλότερον δέ ἐστι τὸ
[2, 13]   ὕδωρ· ὥστε πῶς οἷόν τε  τὸ   κουφότερον κατωτέρω κεῖσθαι τοῦ βαρυτέρου
[2, 13]   διὰ τὸ μάλιστα προσήκειν φυλάττεσθαι  τὸ   κυριώτατον τοῦ παντός, τὸ δὲ
[2, 13]   Ἀλλὰ μὴν οὐδ´ ἀληθές ἐστι  τὸ   λεγόμενον. Κατὰ συμβεβηκὸς μέντοι τοῦτό
[2, 14]   τὸ μέσον. Δεῖ δὲ νοῆσαι  τὸ   λεγόμενον ὥσπερ ἂν εἰ γιγνομένης
[2, 13]   οἵ γε Πυθαγόρειοι καὶ διὰ  τὸ   μάλιστα προσήκειν φυλάττεσθαι τὸ κυριώτατον
[2, 14]   Καὶ τῶν μαθηματικῶν δὲ ὅσοι  τὸ   μέγεθος ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται τῆς περιφερείας,
[2, 13]   τρόπον, ὅτι τὸ πλάτος καὶ  τὸ   μέγεθος αὐτῆς αἴτιον, οἱ δ´
[2, 13]   αἴτιον ἐξ ὧν λέγουσιν, ἀλλὰ  τὸ   μέγεθος μᾶλλον· διὰ γὰρ τὴν
[2, 13]   σφαιροειδὴς μὲν ᾖ, τηλικαύτη δὲ  τὸ   μέγεθος· μενεῖ γὰρ κατὰ τὸν
[2, 14]   φανερὸν ὅτι περιφερής, ἀλλὰ καὶ  τὸ   μέγεθος οὐκ οὖσα μεγάλη· μικρᾶς
[2, 9]   μὴ γίγνεσθαι ψόφον ἀμήχανόν τινα  τὸ   μέγεθος. Ὑποθέμενοι δὲ ταῦτα καὶ
[2, 9]   τοσούτων τὸ πλῆθος ἄστρων καὶ  τὸ   μέγεθος φερομένων τῷ τάχει τοιαύτην
[2, 13]   φέρεται εἰς βυθόν, καὶ θᾶττον  τὸ   μεῖζον. Ἀλλ´ ἐοίκασι μέχρι τινὸς
[2, 8]   (ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖς ἄλλοις  τὸ   μεῖζον σῶμα θᾶττον φέρεται τὴν
[2, 12]   Ἄρεος, καὶ ἀποκρυφέντα μὲν κατὰ  τὸ   μέλαν αὐτῆς, ἐξελθόντα δὲ κατὰ
[2, 9]   φέροιτο φορὰν οὐθὲν αὐτῶν, ὥσπερ  τὸ   μέλλον ἔσεσθαι προνοούσης τῆς φύσεως,
[2, 2]   πρότερον. Πρὸς δὲ τούτοις, εἰ  τὸ   μὲν ἄνω ἐστὶ τὸ ὅθεν
[2, 2]   δὲ καὶ τοῖς σχήμασι, καὶ  τὸ   μὲν ἄνω καὶ τὸ κάτω
[2, 2]   μῆκος τοῦ πλάτους πρότερον, εἰ  τὸ   μὲν ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή,
[2, 2]   τοῖς τελείοις πάσας. Ἔστι δὲ  τὸ   μὲν ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή,
[2, 13]   μὴ ζητεῖν, διὰ τίν´ αἰτίαν  τὸ   μὲν ἄνω φέρεται, τὸ δ´
[2, 13]   οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς ἀντερείσαντος. Ὥστε  τὸ   μὲν ἀπορεῖν εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα
[2, 13]   καὶ πρὶν γενέσθαι τὴν δίνην  τὸ   μὲν βαρὺ τὸ δὲ κοῦφον,
[2, 10]   τὸ δὲ πορρώτερον ἐν ἐλάττονι.  Τὸ   μὲν γὰρ ἐγγυτάτω μάλιστα κρατεῖται,
[2, 8]   θάττω τοῦ ἐν αὐτῷ ἄστρου·  τὸ   μὲν γὰρ ἓν δύο
[2, 6]   δυνατὸν περὶ τὸν οὐρανὸν γενέσθαι·  τὸ   μὲν γὰρ κινούμενον δέδεικται ὅτι
[2, 8]   οὐδὲ κυλίεται τὰ ἄστρα, φανερόν·  τὸ   μὲν γὰρ κυλιόμενον στρέφεσθαι ἀνάγκη,
[2, 13]   ἔοικε τελευτῇ μᾶλλον ἀρχῇ·  τὸ   μὲν γὰρ ὁριζόμενον τὸ μέσον,
[2, 13]   τὸ πέρας τὸ περαινόμενον·  τὸ   μὲν γὰρ ὕλη, τὸ δ´
[2, 2]   τοῦ παντός, ὅπως ἔσται τούτου  τὸ   μὲν δεξιὸν τὸ δὲ ἀριστερὸν
[2, 12]   ἐλθεῖν· οἷον εἰ ὑγίεια τέλος,  τὸ   μὲν δὴ ἀεὶ ὑγιαίνει, τὸ
[2, 10]   τὸν αὑτοῦ κύκλον) εὔλογον ἤδη  τὸ   μὲν ἐγγυτάτω τῆς ἁπλῆς καὶ
[2, 8]   ἄστρα εἰς τοὺς ἀλλήλων κύκλους,  τὸ   μὲν ἔσται θᾶττον τὸ δὲ
[2, 4]   εὐθύγραμμόν ἐστιν περιφερόγραμμον. Καὶ  τὸ   μὲν εὐθύγραμμον ὑπὸ πλειόνων περιέχεται
[2, 8]   Λείπεται δὴ ἀμφότερα κινεῖσθαι,  τὸ   μὲν κινεῖσθαι τὸ δ´ ἠρεμεῖν.
[2, 8]   εἴη σφαιροειδές· οὕτω γὰρ μάλιστα  τὸ   μὲν κινήσεται τὸ δ´ ἠρεμήσει.
[2, 12]   διὰ πλειόνων, ὥσπερ ἐπὶ σώματος  τὸ   μὲν οὐδὲ γυμναζόμενον εὖ ἔχει,
[2, 13]   μονῆς εἰρημένοι τρόποι πολλοὶ τυγχάνουσιν.  Τὸ   μὲν οὖν ἀπορῆσαι πᾶσιν ἀναγκαῖον
[2, 14]   πέφυκε κινεῖσθαι καὶ νῦν.  (Τὸ   μὲν οὖν ἀπορούμενον τοῦτ´ ἔστιν·
[2, 12]   ὁδοῦ ἐστι πρὸς τὸ ἄριστον.  Τὸ   μὲν οὖν ἔχει καὶ μετέχει
[2, 4]   οὐκέτι ἔσται σχῆμα. Ἐπεὶ δὲ  τὸ   μὲν πρῶτον σχῆμα τοῦ πρώτου
[2, 4]   ταύτην τὴν πίστιν. Εἰ γὰρ  τὸ   μὲν ὕδωρ ἐστὶ περὶ τὴν
[2, 2]   μόνον καὶ γῆ ἐπὶ  τὸ   μέσον. (Ἀλλ´ ἐν μὲν τούτοις
[2, 14]   ἕως ἂν πανταχόθεν ὁμοίως λάβῃ  τὸ   μέσον, ἀνισαζομένων τῶν ἐλαττόνων ὑπὸ
[2, 13]   ἔχον τὴν χώραν πῦρ· ὥσπερ  τὸ   μέσον ἁπλῶς λεγόμενον, καὶ τὸ
[2, 14]   ἀξιοῦμεν ὁποσονοῦν μέγεθος φέρεσθαι πρὸς  τὸ   μέσον, βάρος ἔχον. Δῆλον γὰρ
[2, 13]   ποτ´ οἰσθήσεται; Πρὸς μὲν γὰρ  τὸ   μέσον βίᾳ, καὶ μένει βίᾳ·
[2, 14]   ἑτέρῳ, ἕως ἂν ἔλθῃ ἐπὶ  τὸ   μέσον. Δεῖ δὲ νοῆσαι τὸ
[2, 14]   ἐπ´ εὐθείας πάντα φέρεται πρὸς  τὸ   μέσον. Διόπερ οὐχ οἷόν τ´
[2, 14]   διῃρημένα τὰ μόρια συνήχθη πρὸς  τὸ   μέσον, εἴτ´ ἄλλως ἔχοντα, ποιήσει
[2, 14]   τὴν γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε περὶ  τὸ   μέσον εἴτ´ ἐπὶ τοῦ μέσου
[2, 14]   διακρινόμενα ἐφέρετο ὁμοίως πάντοθεν πρὸς  τὸ   μέσον. Εἴτ´ οὖν ὁμοίως ἀπὸ
[2, 14]   φέρεσθαι τὸ βάρος ἔχον πρὸς  τὸ   μέσον. Ἐν δυνάμει οὖν ὄντος
[2, 14]   ἀπὸ τοῦ μέσου τῇ ἐπὶ  τὸ   μέσον ἐναντία. Εἰ τοίνυν ὁτιοῦν
[2, 13]   καὶ κούφων τὰ μὲν εἰς  τὸ   μέσον ἔρχεται, τὰ δ´ ἐπιπολάζει
[2, 14]   μέσον, ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός,  τὸ   μέσον ἔχει ἐν τῷ τοῦ
[2, 14]   εἴπερ, ἠρεμήσει γε καὶ μὴ  τὸ   μέσον ἔχουσα, πέφυκε κινεῖσθαι
[2, 13]   σώματα τοιαῦτα ἐνδέχεσθαι φέρεσθαι περὶ  τὸ   μέσον, ἡμῖν ἄδηλα διὰ τὴν
[2, 13]   κοινόν, τὸ δὲ φέρεσθαι πρὸς  τὸ   μέσον ἴδιον τῆς γῆς. (Ἄτοπον
[2, 4]   τις καὶ ἐκ τῶν περὶ  τὸ   μέσον ἱδρυμένων σωμάτων ταύτην τὴν
[2, 13]   πέφυκεν. Ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἀρχὴ  τὸ   μέσον καὶ τίμιον, τὸ δὲ
[2, 14]   μορίων βάρος ἔχει μέχρι πρὸς  τὸ   μέσον, καὶ τὸ ἔλαττον ὑπὸ
[2, 14]   ἂν λάβῃ τῷ αὑτοῦ μέσῳ  τὸ   μέσον· μέχρι τούτου γὰρ ἔχει
[2, 13]   ἄνω φέρεται, τὸ δ´ ἐπὶ  τὸ   μέσον, μηδενὸς ἐμποδίζοντος. Ἀλλὰ μὴν
[2, 13]   ἄστρων οὖσαν, κύκλῳ φερομένην περὶ  τὸ   μέσον νύκτα τε καὶ ἡμέραν
[2, 13]   τὰ μόρια τῆς γῆς πρὸς  τὸ   μέσον· νῦν δὲ διὰ τίν´
[2, 13]   μέσου, ἀλλὰ καὶ φερομένη πρὸς  τὸ   μέσον. Ὅπου γὰρ ὁτιοῦν φέρεται
[2, 13]   φασιν αὐτήν, κινεῖσθαι κύκλῳ περὶ  τὸ   μέσον, οὐ μόνον δὲ ταύτην,
[2, 13]   μεταξύ, τὸ δ´ ἔσχατον καὶ  τὸ   μέσον πέρας· ὥστ´ ἐκ τούτων
[2, 13]   τὸ κέντρον, ἀλλ´ ἐκεῖνο ζητεῖν  τὸ   μέσον, ποῖόν τι καὶ ποῦ
[2, 14]   τις, ἐπεὶ ταὐτὸν ἀμφοτέρων ἐστὶ  τὸ   μέσον, πρὸς πότερον φέρεται τὰ
[2, 14]   ἔσχατον φέρεται τοῦ περιέχοντος τόπου  τὸ   μέσον. Συμβέβηκε δὲ ταὐτὸ μέσον
[2, 13]   ὅσοι τὸν οὐρανὸν γεννῶσιν, ἐπὶ  τὸ   μέσον συνελθεῖν φασίν· ὅτι δὲ
[2, 14]   μὴ πανταχόθεν ὁμοίως συνέθει πρὸς  τὸ   μέσον τὰ μόρια αὐτῆς. Τὸ
[2, 13]   τὰ μείζω καὶ βαρύτερα πρὸς  τὸ   μέσον τῆς δίνης. Διὸ δὴ
[2, 13]   ἀρχῇ· τὸ μὲν γὰρ ὁριζόμενον  τὸ   μέσον, τὸ δ´ ὁρίζον τὸ
[2, 14]   αὐτῆς κατὰ φύσιν ἐπὶ  τὸ   μέσον τοῦ παντός ἐστιν· διὰ
[2, 4]   Ὡσαύτως δὲ καὶ τὰ πρὸς  τὸ   μέσον τούτων· τὰ γὰρ ὑπὸ
[2, 14]   ὁμοίας γωνίας, ὥστε πρὸς ἓν  τὸ   μέσον φέρεται, καὶ τὸ τῆς
[2, 13]   γῆ μένει, καὶ συνῆλθεν ἐπὶ  τὸ   μέσον φερομένη διὰ τὴν δίνησιν·
[2, 3]   φύσιν κίνησις ἦν αὐτοῦ ἐπὶ  τὸ   μέσον· φύσει δὲ κύκλῳ κινεῖται·
[2, 14]   φύσει πέφυκε φέρεσθαι πάντοθεν πρὸς  τὸ   μέσον, ὥσπερ φαίνεται, καὶ τὸ
[2, 14]   παντὸς τοῦ ῥοπὴν ἔχοντος ἐπὶ  τὸ   μέσον. Ὥστε εἴτε ὅλη ποθὲν
[2, 4]   δ´ εἰ τῶν μὲν κινήσεων  τὸ   μέτρον τοῦ οὐρανοῦ φορὰ
[2, 13]   ἐπελθεῖν· τάχα γὰρ ἀλυποτέρας διανοίας  τὸ   μὴ θαυμάζειν πῶς ποτε μικρὸν
[2, 6]   πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι δὲ καὶ  τὸ   μὴ λανθάνειν ἐπὶ τούτων εὐλογώτερον·
[2, 9]   ἄστρων. Ἐπεὶ δ´ ἄλογον δοκεῖ  τὸ   μὴ συνακούειν ἡμᾶς τῆς φωνῆς
[2, 13]   τὴν δίνην. Ἄτοπον δὲ καὶ  τὸ   μὴ συννοεῖν ὅτι πρότερον μὲν
[2, 4]   κενὸν εἶναι τῆς φορᾶς, διὰ  τὸ   μὴ τὴν αὐτὴν χώραν κατέχειν
[2, 6]   ὡρισμένος ἐλάχιστος χρόνος κατὰ  τὸ   μὴ ὑπερβάλλειν, οὕτως οὐδὲ κινηθῆναι
[2, 9]   σώματα βίαιον οὐδὲν πάθος, διὰ  τὸ   μὴ ψοφεῖν. Ἅμα δ´ ἐστὶ
[2, 1]   πρὸς δὲ τούτοις ἄπονος διὰ  τὸ   μηδεμιᾶς προσδεῖσθαι βιαίας ἀνάγκης,
[2, 11]   δὲ κινητικὸν σφαῖρα διὰ  τὸ   μηδὲν ἔχειν ὄργανον πρὸς τὴν
[2, 3]   ὅτι ἀνάγκη γένεσιν εἶναι διὰ  τὸ   μηδὲν οἷόν τ´ αὐτῶν εἶναι
[2, 9]   ἐγχειροῦσι τὴν αἰτίαν, ἀλλὰ καὶ  τὸ   μηδὲν πάσχειν χωρὶς αἰσθήσεως. Οἱ
[2, 9]   τὸν τρόπον. Οὐ γὰρ μόνον  τὸ   μηθὲν ἀκούειν ἄτοπον, περὶ οὗ
[2, 8]   αὑτῶν. Πρὸς δὲ τούτοις ἄλογον  τὸ   μηθὲν ὄργανον αὐτοῖς ἀποδοῦναι τὴν
[2, 8]   δὲ τοὺς μένοντας κραδαίνεται διὰ  τὸ   μῆκος, ἀποτεινομένη πόρρω λίαν.
[2, 2]   τοῖς φυτοῖς. Ἔτι δ´ ὡς  τὸ   μῆκος τοῦ πλάτους πρότερον, εἰ
[2, 14]   ἔτι ἀδυνατώτερον· εἰς γὰρ  τὸ   μόριον πέφυκε φέρεσθαι, καὶ τὸ
[2, 12]   οὐδὲν ἄλογον ἂν δόξειεν εἶναι  τὸ   νῦν ἀπορούμενον. Ἀλλ´ ἡμεῖς ὡς
[2, 1]   μὲν τοιούτων λόγων ἅλις ἔστω  τὸ   νῦν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἐπειδὴ δέ
[2, 2]   εἰ τὸ μὲν ἄνω ἐστὶ  τὸ   ὅθεν κίνησις, τὸ δὲ
[2, 14]   τὸ μόριον πέφυκε φέρεσθαι, καὶ  τὸ   ὅλον ἐνταῦθα πέφυκεν· ὥστ´ εἴπερ
[2, 4]   μὴ τὴν αὐτὴν χώραν κατέχειν  τὸ   ὅλον. Ἔτι δ´ εἰ τῶν
[2, 8]   καὶ ὅτι δέδεικται συνεχὲς ὂν  τὸ   ὅλον. Ἔτι δ´ ἐπεὶ σφαιροειδῆ
[2, 4]   τις εἰς τὰ μέρη διέλοι  τὸ   ὅλον, τοῦτον διαιρεῖται τὸν τρόπον,
[2, 13]   κατὰ φύσιν. Οὐκ ἄρα διὰ  τὸ   ὁμοίως ἔχειν πρὸς τὰ ἔσχατα·
[2, 8]   διαφέρει κινεῖν τὴν ὄψιν  τὸ   ὁρώμενον. Ἀλλὰ μὴν ὅτι οὐδὲ
[2, 12]   δεῖ πράξεως· ἔστι γὰρ αὐτὸ  τὸ   οὗ ἕνεκα, δὲ πρᾶξις
[2, 4]   φαίνεται καὶ ὑπόκειται κύκλῳ περιφέρεσθαι  τὸ   πᾶν, δέδεικται δ´ ὅτι τῆς
[2, 9]   ἐν ἀέρος πλήθει κεχυμένῳ κατὰ  τὸ   πᾶν εἴτε πυρός, ὥσπερ πάντες
[2, 13]   οὐθὲν αὐτοὺς δεῖ θορυβεῖσθαι περὶ  τὸ   πᾶν, οὐδ´ εἰσάγειν φυλακὴν ἐπὶ
[2, 8]   φύσει τὸ ὡς ἔτυχεν, οὐδὲ  τὸ   πανταχοῦ καὶ πᾶσιν ὑπάρχον τὸ
[2, 2]   γὰρ εἰς τὸ πλάγιόν ἐστι  τὸ   παρὰ τὸ ἄνω καὶ τὸ
[2, 2]   ἄνω καὶ τὸ κάτω, ἀλλὰ  τὸ   παρὰ τοὺς πόλους, ὡς τούτου
[2, 6]   ἐν τοῖς πρώτοις μή ἐστι  τὸ   παρὰ φύσιν (ἁπλᾶ γὰρ καὶ
[2, 3]   παρὰ φύσιν ἀΐδιον. Ὕστερον δὲ  τὸ   παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν,
[2, 3]   τίς ἐστιν ἐν τῇ γενέσει  τὸ   παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ φύσιν.
[2, 2]   ἄλλας ἰδέας. Διά τε δὴ  τὸ   παραλείπειν τὰς κυριωτέρας ἀρχὰς δίκαιον
[2, 5]   καὶ τὸ περὶ πάντων καὶ  τὸ   παριέναι μηθὲν τάχ´ ἂν δόξειεν
[2, 13]   περιέχον καὶ τὸ πέρας  τὸ   περαινόμενον· τὸ μὲν γὰρ ὕλη,
[2, 13]   Τιμιώτερον δὲ τὸ περιέχον καὶ  τὸ   πέρας τὸ περαινόμενον· τὸ
[2, 13]   τὸ μέσον, τὸ δ´ ὁρίζον  τὸ   πέρας. Τιμιώτερον δὲ τὸ περιέχον
[2, 5]   αὐτοῦ ἀρχήν. Ἴσως μὲν οὖν  τὸ   περὶ ἐνίων ἀποφαίνεσθαί τι πειρᾶσθαι
[2, 13]   τῶν ἐσχάτων. Θαυμαστὸν δὲ καὶ  τὸ   περὶ μὲν τῆς μονῆς ζητεῖν,
[2, 5]   ἐνίων ἀποφαίνεσθαί τι πειρᾶσθαι καὶ  τὸ   περὶ πάντων καὶ τὸ παριέναι
[2, 13]   ὁρίζον τὸ πέρας. Τιμιώτερον δὲ  τὸ   περιέχον καὶ τὸ πέρας
[2, 13]   τὴν τοῦ μέσου χώραν ἀποδιδόναι,  τὸ   πιστὸν οὐκ ἐκ τῶν φαινομένων
[2, 2]   μήκους ὄντος· τὸ γὰρ εἰς  τὸ   πλάγιόν ἐστι τὸ παρὰ τὸ
[2, 13]   δὲ καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος  τὸ   πλάτος αἴτιον εἶναί φασι τοῦ
[2, 13]   ἠρεμοῖ. Καίτοι τῆς μονῆς οὐ  τὸ   πλάτος αἴτιον ἐξ ὧν λέγουσιν,
[2, 13]   μὲν τοῦτον τὸν τρόπον, ὅτι  τὸ   πλάτος καὶ τὸ μέγεθος αὐτῆς
[2, 13]   καὶ μένειν οὐκ ἐθέλει, καὶ  τὸ   πλεῖον ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν δὲ
[2, 14]   τὸ ἔσχατον, ἀλλὰ δεῖ κρατεῖν  τὸ   πλέον ἕως ἂν λάβῃ τῷ
[2, 9]   καὶ σελήνης, ἔτι τε τοσούτων  τὸ   πλῆθος ἄστρων καὶ τὸ μέγεθος
[2, 13]   πάροδον ἀὴρ μένει διὰ  τὸ   πλῆθος· πολὺς δ´ ἐστὶ διὰ
[2, 12]   πρώτου σώματος μίαν κινουμένου φορὰν  τὸ   πλησιαίτατον ἐλαχίστας κινεῖσθαι κινήσεις, οἷον
[2, 9]   οἷόν τε ψοφεῖν, οὐδ´ αὐτὸ  τὸ   πλοῖον, εἰ φέροιτο ἐν ποταμῷ.
[2, 9]   τηλικαύτης νεώς, πάλιν αὐτὸ  τὸ   πλοῖον κινούμενον. Τὸ δ´ ἐν
[2, 13]   Θαλῆν τὸν Μιλήσιον, ὡς διὰ  τὸ   πλωτὴν εἶναι μένουσαν ὥσπερ ξύλον
[2, 4]   δὲ καθόλου περὶ τῶν σχημάτων,  τὸ   ποῖόν ἐστι πρῶτον, καὶ ἐν
[2, 12]   δὲ τὸ κατορθοῦν χαλεπὸν  τὸ   πολλὰ τὸ πολλάκις, οἷον
[2, 12]   χαλεπὸν τὸ πολλὰ  τὸ   πολλάκις, οἷον μυρίους ἀστραγάλους Χίους
[2, 13]   ἡμῖν τοῦτο σύνηθες, μὴ πρὸς  τὸ   πρᾶγμα ποιεῖσθαι τὴν ζήτησιν ἀλλὰ
[2, 14]   αὐτῆς. Τὸ γὰρ πλεῖον ἀεὶ  τὸ   πρὸ αὑτοῦ ἔλαττον προωθεῖν ἀναγκαῖον
[2, 8]   τόπον) πρὸς δὲ τὴν εἰς  τὸ   πρόσθεν ἀχρηστότατον· ἥκιστα γὰρ ὅμοιον
[2, 5]   αὐτὸν τρόπον καὶ εἰς  τὸ   πρόσθεν τῆς εἰς τοὔπισθεν, ἔχει,
[2, 2]   ἄνω καὶ τὸ κάτω, καὶ  τὸ   πρόσθιον καὶ τὸ ἀντικείμενον, καὶ
[2, 5]   ῥηθεῖσα ἀπορία ὅτι ἔχει)  τὸ   πρότερον καὶ ὕστερον· αὕτη γὰρ
[2, 2]   κατὰ γένεσιν, ἐπειδὴ πολλαχῶς λέγεται  τὸ   πρότερον. Πρὸς δὲ τούτοις, εἰ
[2, 14]   ἔχειν ὅνπερ κἂν εἰ γιγνομένη  τὸ   πρῶτον ἐγένετο. Κατὰ τοῦτόν τε
[2, 2]   προσάπτειν τι τῶν τοιούτων, καὶ  τὸ   πρῶτον, καθάπερ εἴπομεν, ἐν τοῖς
[2, 2]   ἀλλ´ οὐ πανταχόθεν ὁμοίως, οἷον  τὸ   πῦρ ἄνω μόνον καὶ
[2, 13]   πρὸς ἡμᾶς. (Ἔτι δὲ καὶ  τὸ   πῦρ ἄνω φέρεται διὰ τίν´
[2, 14]   τὸ μέσον, ὥσπερ φαίνεται, καὶ  τὸ   πῦρ ἀπὸ τοῦ μέσου πάλιν
[2, 14]   καὶ γὰρ τὰ κοῦφα καὶ  τὸ   πῦρ εἰς τοὐναντίον φερόμενα τοῖς
[2, 13]   σφαίρας κεῖσθαι αὐτήν, ἀλλὰ μᾶλλον  τὸ   πῦρ. (Ἔτι δ´ οἵ γε
[2, 13]   τοῦ μέσου, μένειν, ὥστε καὶ  τὸ   πῦρ ἠρεμήσει· τὸ γὰρ εἰρημένον
[2, 14]   διὰ μικρότητα μέγεθος εἴρηται  τὸ   συμβαῖνον, ἀλλὰ κατὰ παντὸς τοῦ
[2, 12]   γὰρ οὐθὲν δόξει παράλογον εἶναι  τὸ   συμβαῖνον. Ἔοικε γὰρ τῷ μὲν
[2, 14]   ἐστιν, ὡς τῶν ἐσχάτων διὰ  τὸ   συνάπτειν ἀλλήλοις τοῦτο πεπονθότων. Καὶ
[2, 4]   τὴν κύκλῳ περιφερόμενον φοράν. Καὶ  τὸ   συνεχὲς ἄρα ἐκείνῳ· τὸ γὰρ
[2, 2]   Οὐ δεῖ γὰρ ἀπορεῖν διὰ  τὸ   σφαιροειδὲς εἶναι τὸ σχῆμα τοῦ
[2, 4]   σφαιροειδεῖ συνεχὲς κείμενον περὶ  τὸ   σφαιροειδὲς καὶ αὐτὸ τοιοῦτον ἀναγκαῖον
[2, 12]   τὴν οὐσίαν ἐστὶ καὶ κατὰ  τὸ   σχῆμα, περί τε τῆς φορᾶς
[2, 14]   μέσου τὸ ἔσχατον· τοῦτο δὲ  τὸ   σχῆμα σφαίρας ἐστίν. Οὐδὲν δὲ
[2, 14]   δὴ τὸν λόγον ἀναγκαῖον εἶναι  τὸ   σχῆμα σφαιροειδὲς αὐτῆς, καὶ ὅτι
[2, 14]   ἐκ τούτων δῆλον περιφερὲς ὂν  τὸ   σχῆμα τῆς γῆς, ἀλλὰ καὶ
[2, 13]   μὲν οὖν εἰ μὴ πλατὺ  τὸ   σχῆμα τῆς γῆς ἐστι, διὰ
[2, 2]   ἀπορεῖν διὰ τὸ σφαιροειδὲς εἶναι  τὸ   σχῆμα τοῦ παντός, ὅπως ἔσται
[2, 13]   φασὶ διὰ τὴν ἠρεμίαν ἀναγκαῖον  τὸ   σχῆμα τοῦτ´ ἔχειν αὐτήν. Καὶ
[2, 13]   σφαιροειδής, τοῖς δὲ πλατεῖα καὶ  τὸ   σχῆμα τυμπανοειδής· (ποιοῦνται δὲ τεκμήριον
[2, 3]   Διὰ τί οὖν οὐχ ὅλον  τὸ   σῶμα τοῦ οὐρανοῦ τοιοῦτον; ὅτι
[2, 9]   μὴ ψοφεῖν. Ἅμα δ´ ἐστὶ  τό   τ´ αἴτιον τούτων δῆλον, καὶ
[2, 8]   μὲν οὖν ἀμφότερα κινήσεται, ἄλογον  τὸ   ταὐτὰ τάχη τῶν ἄστρων εἶναι
[2, 13]   τοιοῦτον, (ὃ) Διὸς φυλακὴν ὀνομάζουσι  τὸ   ταύτην ἔχον τὴν χώραν πῦρ·
[2, 8]   θᾶττον εἶναι τοῦ μείζονος κύκλου  τὸ   τάχος εὔλογον περὶ τὸ αὐτὸ
[2, 13]   γίνεσθαι τὴν ἀποτομήν, οὐ προσλογιζόμενοι  τό   τε ἀπόστημα τοῦ ἡλίου πρὸς
[2, 8]   τὸ αὐτό. Συμβαίνει οὖν ἅμα  τό   τε ἄστρον διεληλυθέναι τὸν κύκλον
[2, 8]   γὰρ οὕτως οὐθὲν ἄλογον συμβαίνει·  τό   τε γὰρ θᾶττον εἶναι τοῦ
[2, 1]   μᾶλλον ταύτην τῶν ἄλλων πέρας·  τό   τε γὰρ πέρας τῶν περιεχόντων
[2, 2]   τοιαῦτα μόρια, λέγω δ´ οἷον  τό   τε δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν,
[2, 8]   χρόνῳ μείζων περιοισθήσεται κύκλος)  τό   τε μὴ διασπᾶσθαι τὸν οὐρανὸν
[2, 4]   περιέχουσα τὸν κύκλον· ὥστ´ εἰ  τὸ   τέλειον πρότερον τοῦ ἀτελοῦς, καὶ
[2, 13]   τοῦ ἐσχάτου, λέγω δ´ οἷον  τὸ   τέταρτον μέρος πρὸς τὸ τέταρτον
[2, 13]   οἷον τὸ τέταρτον μέρος πρὸς  τὸ   τέταρτον μέρος τοῦ περιέχοντος· οὐθὲν
[2, 4]   ἐσχάτῃ περιφορᾷ, σφαιροειδὲς ἂν εἴη  τὸ   τὴν κύκλῳ περιφερόμενον φοράν. Καὶ
[2, 14]   παντός· φέρεται γὰρ καὶ ἐπὶ  τὸ   τῆς γῆς μέσον, ἀλλὰ κατὰ
[2, 14]   Ὅτι δὲ φέρεται καὶ πρὸς  τὸ   τῆς γῆς μέσον, σημεῖον ὅτι
[2, 14]   ἓν τὸ μέσον φέρεται, καὶ  τὸ   τῆς γῆς. Φανερὸν τοίνυν ὅτι
[2, 14]   αὐτὸ μέσον τοῦ ὅλου καὶ  τὸ   τῆς γῆς· ὥστε οὐ
[2, 13]   ἡλίου πρὸς τὴν γῆν καὶ  τὸ   τῆς περιφερείας μέγεθος, ὡς ἐν
[2, 2]   τὰς τῶν ζῴων κινήσεις διὰ  τὸ   τῆς φύσεως οἰκεῖα τῆς ἐκείνων
[2, 5]   καὶ ἄπαυστον, καὶ ταύτην ἐπὶ  τὸ   τιμιώτερον. Περὶ δὲ τῆς κινήσεως
[2, 1]   πεφυκότα αὐτὸν ἄλλως· πᾶν γὰρ  τὸ   τοιοῦτον ἐπίπονον, ὅσῳπερ ἂν ἀϊδιώτερον
[2, 8]   περιφέρειαν. Οὐκ ἔστι δ´ εὔλογον  τὸ   τὸν αὐτὸν λόγον ἔχειν τὰ
[2, 8]   εὔλογον· εἴτε γὰρ ἐξ ἀνάγκης  τὸ   τὸν μείζω κύκλον φερόμενον θᾶττον
[2, 4]   τὸ κοιλότερον· κοιλότερον δέ ἐστι  τὸ   τοῦ κέντρου ἐγγύτερον. Ἤχθωσαν οὖν
[2, 13]   τὸ μέσον ἁπλῶς λεγόμενον, καὶ  τὸ   τοῦ μεγέθους μέσον καὶ τοῦ
[2, 8]   ὑπὸ τῶν ἐκ τοῦ κέντρου  τὸ   τοῦ μείζονος κύκλου τμῆμα, ὥστ´
[2, 14]   τῆς γῆς. Ἀνάγκη δὴ πρὸς  τὸ   τοῦ παντός· καὶ γὰρ τὰ
[2, 12]   καὶ οὗ ἕνεκα καὶ  τὸ   τούτου ἕνεκα) Τῶν δ´ ἄλλων
[2, 4]   Ἐὰν δὲ τὸ ἓν κατὰ  τὸ   τρίγωνον, κύκλος οὐκέτι ἔσται
[2, 13]   οὐ φαίνεται τοῦτο γιγνόμενον, ἀλλὰ  τὸ   τυχὸν μόριον φέρεται εἰς βυθόν,
[2, 14]   ἀλλὰ καὶ μὴ μέγαν πρὸς  τὸ   τῶν ἄλλων ἄστρων μέγεθος.
[2, 12]   κινήσεις· ἕτερον δ´ ἀδυνατεῖ πρὸς  τὸ   ὑγιᾶναι ἐλθεῖν, ἀλλὰ πρὸς τὸ
[2, 4]   λαμβάνουσιν ὅτι πέφυκεν ἀεὶ συρρεῖν  τὸ   ὕδωρ εἰς τὸ κοιλότερον· κοιλότερον
[2, 4]   ἄρα τόπος. Ὥστε περιρρεύσεται  τὸ   ὕδωρ, ἕως ἂν ἰσασθῇ. Ἴση
[2, 13]   ὀχοῦντος τὴν γῆν· οὐδὲ γὰρ  τὸ   ὕδωρ πέφυκε μένειν μετέωρον, ἀλλ´
[2, 4]   γῆν, δ´ ἀὴρ περὶ  τὸ   ὕδωρ, τὸ δὲ πῦρ περὶ
[2, 4]   ταῖς ἐκ τοῦ κέντρου εἶναι  τὸ   ὕδωρ· τότε γὰρ ἠρεμήσει.
[2, 13]   πλῆθος· πολὺς δ´ ἐστὶ διὰ  τὸ   ὑπὸ μεγέθους πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ
[2, 12]   ἂν ὁστισοῦν ἀπορήσειε, πειρατέον λέγειν  τὸ   φαινόμενον, αἰδοῦς ἀξίαν εἶναι νομίζοντας
[2, 5]   δεῖ τοῖς εὑρίσκουσι, νῦν δὲ  τὸ   φαινόμενον ῥητέον. Εἰ γὰρ
[2, 9]   δ´ ἐκ τούτων ὅτι καὶ  τὸ   φάναι γίνεσθαι φερομένων ἁρμονίαν, ὡς
[2, 12]   μέλαν αὐτῆς, ἐξελθόντα δὲ κατὰ  τὸ   φανὸν καὶ λαμπρόν. Ὁμοίως δὲ
[2, 9]   καὶ τοῦ ψόφου διιόντος πρὸς  τὸ   φερόμενον μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος ἀναγκαῖον
[2, 12]   θράσους, εἴ τις διὰ  τὸ   φιλοσοφίας διψῆν καὶ μικρὰς εὐπορίας
[2, 14]   ἄλληλα· τοῦτο δὲ πέφυκε πρὸς  τὸ   φύσει σφαιροειδές. οὖν ἐστι
[2, 14]   καὶ φάναι τοῦτο συμβαίνειν διὰ  τὸ   φύσιν ἔχειν φέρεσθαι τὸ βάρος
[2, 7]   δὲ θερμότης ἀπ´ αὐτῶν καὶ  τὸ   φῶς γίνεται παρεκτριβομένου τοῦ ἀέρος
[2, 8]   οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς φύσει  τὸ   ὡς ἔτυχεν, οὐδὲ τὸ πανταχοῦ
[2, 2]   ἔχειν ἀναγκαῖον ἀρχήν, ὅθεν ἂν  ἤρξατο,   εἰ ἤρχετο κινούμενον, κἂν εἰ
[2, 2]   κινεῖσθαι· καὶ γὰρ εἰ μηδέποτ´  ἤρξατο,   ὅμως ἔχειν ἀναγκαῖον ἀρχήν, ὅθεν
[2, 8]   τῆς γῆς· οὐ γὰρ ἂν  ἐγίγνετο   τὰ φαινόμενα. Τὴν δὲ γῆν
[2, 14]   κἂν εἰ γιγνομένη τὸ πρῶτον  ἐγένετο.   Κατὰ τοῦτόν τε δὴ τὸν
[2, 14]   προώσει τῆς ῥοπῆς. Εἴτ´ οὖν  ἐγένετο,   τοῦτον ἀναγκαῖον γενέσθαι τὸν τρόπον,
[2, 13]   Ὥστε τὸ μὲν ἀπορεῖν εἰκότως  ἐγένετο   φιλοσόφημα πᾶσιν· τὸ δὲ τὰς
[2, 11]   ὅτι σφαιροειδής· οὐ γὰρ ἂν  ἐγίνετο   αὐξανομένη καὶ φθίνουσα τὰ μὲν
[2, 14]   μέσον. Ὥστε εἴτε ὅλη ποθὲν  ἐφέρετο   εἴτε κατὰ μέρος, ἀναγκαῖον μέχρι
[2, 14]   ὄντος τοῦ μίγματος τὰ διακρινόμενα  ἐφέρετο   ὁμοίως πάντοθεν πρὸς τὸ μέσον.
[2, 13]   πρότερον μὲν διὰ τὴν δίνησιν  ἐφέρετο   τὰ μόρια τῆς γῆς πρὸς
[2, 9]   Ὥστ´ ἐνταῦθα λεκτέον ὡς εἴπερ  ἐφέρετο   τὰ σώματα τούτων εἴτ´ ἐν
[2, 8]   ἐπίτηδες ἀφελεῖν πάντα δι´ ὧν  ἐνεδέχετο   προϊέναι καθ´ αὑτά, καὶ ὅτι
[2, 2]   ἀρχήν, ὅθεν ἂν ἤρξατο, εἰ  ἤρχετο   κινούμενον, κἂν εἰ σταίη, κινηθείη
[2, 13]   γῆ τοῦτον τὸν τρόπον  ἐκινεῖτο   ἀπὸ τοῦ μέσου διά γε
[2, 6]   δυνάμει κινοῖ, εἴτε τὸ κινούμενον  ἀλλοιοῖτο   καὶ μὴ διαμένοι τὸ αὐτό,
[2, 4]   κἂν εἴ τι ἄλλο σχῆμα  γένοιτο   μὴ ἴσας ἔχον τὰς ἐκ
[2, 14]   σφαιροειδοῦς τῆς γῆς πολλαπλάσιον βάρος  ἐπιγένοιτο   πρὸς θάτερον ἡμισφαίριον, οὐκ ἔσται
[2, 8]   κινούμενα, δῆλον ὅτι οὐκ ἂν  κινοῖτο   δι´ αὑτῶν. Πρὸς δὲ τούτοις
[2, 8]   (οὕτω γὰρ ἂν καὶ τάχιστα  κινοῖτο   καὶ μάλιστα κατέχοι τὸν αὐτὸν
[2, 8]   δι´ αὑτῶν, τὴν ἑτέραν ἂν  κινοῖτο   τούτων· ἀλλ´ οὐδετέραν φαίνεται. Δινούμενα
[2, 9]   οὐδ´ αὐτὸ τὸ πλοῖον, εἰ  φέροιτο   ἐν ποταμῷ. Καίτοι τοὺς αὐτοὺς
[2, 13]   τις ἀφείη μετεωρίσας, οὐκ ἂν  φέροιτο.   Νῦν δ´ ἠρεμεῖ τοσοῦτον βάρος.
[2, 9]   οὔτ´ ἂν ἔμψυχον οὔτε βίαιον  φέροιτο   φορὰν οὐθὲν αὐτῶν, ὥσπερ τὸ
[2, 13]   τὸ δὲ κοῦφον, τίνι  διώριστο   καὶ πῶς ἐπεφύκει φέρεσθαι
[2, 6]   ἀλλοιοῖτο καὶ μὴ διαμένοι τὸ  αὐτό,   εἴτε ἄμφω μεταβάλλοι, οὐθὲν κωλύει
[2, 8]   τὸ τάχος εὔλογον περὶ τὸ  αὐτὸ   κέντρον ἐνδεδεμένων (ὥσπερ γὰρ ἐν
[2, 14]   θάτερον ἡμισφαίριον, οὐκ ἔσται τὸ  αὐτὸ   μέσον τοῦ ὅλου καὶ τὸ
[2, 8]   κύκλοις καθιστάμενα πάλιν εἰς τὸ  αὐτό.   Συμβαίνει οὖν ἅμα τό τε
[2, 12]   οὐθὲν δεῖ πράξεως· ἔστι γὰρ  αὐτὸ   τὸ οὗ ἕνεκα, δὲ
[2, 9]   οὐχ οἷόν τε ψοφεῖν, οὐδ´  αὐτὸ   τὸ πλοῖον, εἰ φέροιτο ἐν
[2, 9]   πολὺν τηλικαύτης νεώς, πάλιν  αὐτὸ   τὸ πλοῖον κινούμενον. Τὸ δ´
[2, 4]   κείμενον περὶ τὸ σφαιροειδὲς καὶ  αὐτὸ   τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι· ὥστε κἂν
[2, 7]   τὸν κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα τὸ  αὐτὸ   τοῦτο πάσχειν. Ταῦτα μὲν οὖν
[2, 4]   μὴν τῶν ἀφ´ αὑτοῦ ἐφ´  αὑτὸ   ἐλαχίστη ἐστὶν τοῦ κύκλου
[2, 8]   σφαιροειδοῦς δύο κινήσεις εἰσὶ καθ´  αὑτό,   κύλισις καὶ δίνησις, εἴπερ οὖν
[2, 13]   ἔχει δυσκινήτως διὰ τὴν ἀντέρεισιν.  Ταὐτὸ   δὴ τοῦτο ποιεῖν τῷ πλάτει
[2, 14]   κατὰ στάθμην πάλιν φέρεται εἰς  ταὐτό,   κἂν εἰς ἄπειρον δύναμις
[2, 14]   τόπου τὸ μέσον. Συμβέβηκε δὲ  ταὐτὸ   μέσον εἶναι τῆς γῆς καὶ
[2, 9]   δοκεῖ διαφέρειν, καὶ τοῖς ἀνθρώποις  ταὐτὸ   συμβαίνειν. Ταῦτα δή, καθάπερ εἴρηται
[2, 13]   τὸ λεγόμενον. Κατὰ συμβεβηκὸς μέντοι  τοῦτό   γ´ ἀληθές, ὡς ἀναγκαῖον μένειν
[2, 12]   δ´ ἑτέρῳ οὐδ´ ὁποσαοῦν πονοῦντι  τοῦτό   γ´ ἂν ἔτι ὑπάρξαι τἀγαθόν,
[2, 13]   οὐχ ὅλον πρὸς ἓν σημεῖον  (τοῦτο   γὰρ ἀναγκαῖον μόνον συμβαίνειν ἐκ
[2, 3]   φύσιν. Ἀνάγκη τοίνυν γῆν εἶναι·  τοῦτο   γὰρ ἠρεμεῖ ἐπὶ τοῦ μέσου.
[2, 14]   μέσον τοῦ παντός ἐστιν· διὰ  τοῦτο   γὰρ καὶ τυγχάνει κειμένη νῦν
[2, 4]   ἀνάγκη σφαιροειδὲς ἔχειν τὸν οὐρανόν·  τοῦτο   γὰρ οἰκειότατόν τε τῇ οὐσίᾳ
[2, 13]   ἕκαστον· νῦν δ´ οὐ φαίνεται  τοῦτο   γιγνόμενον, ἀλλὰ τὸ τυχὸν μόριον
[2, 12]   μὲν δέῃ τοῦδ´ ἕνεκα ποιῆσαι,  τοῦτο   δ´ ἄλλου καὶ τοῦτο ἑτέρου,
[2, 3]   ἔργου. Θεοῦ δ´ ἐνέργεια ἀθανασία·  τοῦτο   δ´ ἐστὶ ζωὴ ἀΐδιος. ὥστ´
[2, 13]   τῶν οἰκείων ἐνστάσεων τῷ γένει,  τοῦτο   δ´ ἐστὶν ἐκ τοῦ πάσας
[2, 14]   καὶ τροπὰς τῶν ἐνδεδεμένων ἄστρων.  Τοῦτο   δ´ οὐ φαίνεται γιγνόμενον, ἀλλ´
[2, 3]   γένεσιν δ´, εἴπερ καὶ πῦρ,  τοῦτο   δὲ καὶ τἆλλα, εἴπερ καὶ
[2, 13]   κίνησιν· ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης μένειν.  Τοῦτο   δὲ λέγεται κομψῶς μέν, οὐκ
[2, 6]   τὸ θᾶττον καὶ τὸ βραδύτερον·  τοῦτο   δὲ παντελῶς ἄλογον καὶ πλάσματι
[2, 14]   γωνίας, ἀλλ´ οὐ παρ´ ἄλληλα·  τοῦτο   δὲ πέφυκε πρὸς τὸ φύσει
[2, 14]   ἀπέχειν τοῦ μέσου τὸ ἔσχατον·  τοῦτο   δὲ τὸ σχῆμα σφαίρας ἐστίν.
[2, 14]   ἔχει τὴν ῥοπήν. Οὐδὲν τοίνυν  τοῦτο   διαφέρει λέγειν ἐπὶ βώλου καὶ
[2, 8]   δοκεῖ τῶν ἄστρων ἥλιος  τοῦτο   δρᾶν ἀνατέλλων καὶ δύνων, καὶ
[2, 12]   ποιῆσαι, τοῦτο δ´ ἄλλου καὶ  τοῦτο   ἑτέρου, ἐν μὲν ἑνὶ
[2, 3]   (σῶμα γάρ τι θεῖον) διὰ  τοῦτο   ἔχει τὸ ἐγκύκλιον σῶμα,
[2, 5]   ἐπὶ θάτερα; ἀνάγκη γὰρ καὶ  τοῦτο   ἀρχὴν εἶναι εἶναι
[2, 12]   τοῦ ἀρίστου. Καὶ διὰ  τοῦτο   μὲν γῆ ὅλως οὐ
[2, 13]   τοῖς κυάθοις ὕδωρ· καὶ γὰρ  τοῦτο   κύκλῳ τοῦ κυάθου φερομένου πολλάκις
[2, 7]   οἱ πύρινα φάσκοντες εἶναι διὰ  τοῦτο   λέγουσιν, ὅτι τὸ ἄνω σῶμα
[2, 13]   ὁμοίως ἔχειν πρὸς τὰ ἔσχατα·  τοῦτο   μὲν γὰρ πᾶσι κοινόν, τὸ
[2, 13]   τῆς γῆς. (Ἄτοπον δὲ καὶ  τοῦτο   μὲν ζητεῖν, διὰ τί ποτε
[2, 13]   σχῆμα τῆς γῆς ἐστι, διὰ  τοῦτο   μὲν οὐκ ἂν ἠρεμοῖ. Καίτοι
[2, 13]   ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ τῆς γῆς. Ὥστε  τοῦτο   μὲν ὑπάρξει, κἂν σφαιροειδὴς μὲν
[2, 3]   πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω δὲ καὶ  τοῦτο   νῦν, ὕστερον δὲ πειρατέον δεῖξαι.
[2, 7]   κύκλῳ αὐτῶν ἀέρα τὸ αὐτὸ  τοῦτο   πάσχειν. Ταῦτα μὲν οὖν αὐτὰ
[2, 14]   ἐσχάτων διὰ τὸ συνάπτειν ἀλλήλοις  τοῦτο   πεπονθότων. Καὶ τῶν μαθηματικῶν δὲ
[2, 12]   σώματός εἰσιν αὐτῶν. Δῆλον δὲ  τοῦτο   περὶ ἐνίων καὶ τῇ ὄψει
[2, 5]   τῶν εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω δὲ  τοῦτο   περὶ τοῦ πρώτου οὐρανοῦ καὶ
[2, 13]   διὰ τὴν ἀντέρεισιν. Ταὐτὸ δὴ  τοῦτο   ποιεῖν τῷ πλάτει φασὶ τὴν
[2, 1]   ἐνδέχεται, μεγάλην ἂν ἔχοι καὶ  τοῦτο   ῥοπὴν (εἰς πίστιν περὶ τῆς
[2, 14]   δὲ τιθέναι τἀληθές, καὶ φάναι  τοῦτο   συμβαίνειν διὰ τὸ φύσιν ἔχειν
[2, 9]   διακναίειν. Ὥστ´ ἐπείπερ οὐ φαίνεται  τοῦτο   συμβαῖνον, οὔτ´ ἂν ἔμψυχον οὔτε
[2, 8]   διασπᾶσθαι τὸν οὐρανὸν διά τε  τοῦτο   συμβήσεται καὶ ὅτι δέδεικται συνεχὲς
[2, 13]   τῆς ἀπορίας. Πᾶσι γὰρ ἡμῖν  τοῦτο   σύνηθες, μὴ πρὸς τὸ πρᾶγμα
[2, 12]   ἔχομεν περὶ ἑκάστου τῶν ἄστρων.  Τοῦτό   τε δὴ δικαίως ἀπορήσειεν ἄν
[2, 3]   μέσου. Νῦν μὲν οὖν ὑποκείσθω  τοῦτο,   ὕστερον δὲ δειχθήσεται περὶ αὐτοῦ.
[2, 4]   ἀναγκαῖον εἶναι· ὥστε κἂν διὰ  τοῦτο   φανερὸν εἴη ὅτι σφαιροειδής ἐστιν
[2, 13]   γε τὴν δίνην. Εἰ δὲ  τοῦτο   φέρεσθαί που πέφυκεν, δῆλον ὅτι
[2, 12]   δ´ ἄλλων ἓν χωρὶς ἕκαστον,  δύο   δ´ πλείω οὐ φαίνεται
[2, 4]   (κατὰ τὴν δυάδα, ἐπειδὴ ὀρθαὶ  δύο.   Ἐὰν δὲ τὸ ἓν κατὰ
[2, 14]   ἐπὶ τοῦ μέσου κειμένη φέρεται,  δύο   κινεῖσθαι φοράς. Τούτου δὲ συμβαίνοντος
[2, 8]   σώματος γεννῶσιν, τοῦ δὲ σφαιροειδοῦς  δύο   κινήσεις εἰσὶ καθ´ αὑτό, κύλισις
[2, 2]   Πυθαγορείων ἄν τις θαυμάσειεν ὅτι  δύο   μόνας ταύτας ἀρχὰς ἔλεγον, τὸ
[2, 12]   βαλεῖν ἀμήχανον, ἀλλ´ ἕνα  δύο   ῥᾷον. Καὶ πάλιν ὅταν τοδὶ
[2, 12]   πλησιαίτατον ἐλαχίστας κινεῖσθαι κινήσεις, οἷον  δύο,   τὸ δ´ ἐχόμενον τρεῖς
[2, 8]   τὸ μὲν γὰρ ἓν  δύο   τοῦτον τὸν τρόπον ἔχειν οὐθὲν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/11/2009