Livre, chapitre |
[2, 5] |
ἀεὶ
ἀπέχοντα
τῶν
συστοίχων.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
|
Ε' |
Ἐπεὶ
δ´
ἔστι
διχῶς
ἐπὶ |
[2, 4] |
ταῖς
ἐκ
τοῦ
κέντρου
ἡ
|
ΑΕ. |
Ὥστ´
ἀνάγκη
πρὸς
ταῖς
ἐκ |
[2, 13] |
μένει
βίᾳ·
κατὰ
φύσιν
δέ
|
γε |
ἀναγκαῖον
εἶναί
τινα
αὐτῆς
φοράν. |
[2, 13] |
πρὸς
αὐτήν;
Οὐ
γὰρ
ἥ
|
γε |
δίνη
πλησιάζει
πρὸς
ἡμᾶς.
(Ἔτι |
[2, 13] |
καὶ
ἠρεμία.
Ἀλλὰ
μὴν
εἴ
|
γέ |
ἐστι
κίνησίς
τις
κατὰ
φύσιν, |
[2, 4] |
ὁ
οὐρανός.
Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
|
γε |
ἡ
τοῦ
ὕδατος
ἐπιφάνεια
τοιαύτη |
[2, 14] |
τοῦ
μέσου,
ἢ
εἴπερ,
ἠρεμήσει
|
γε |
καὶ
μὴ
τὸ
μέσον
ἔχουσα, |
[2, 1] |
πάσης
ἀπηλλαγμένην
ῥαστώνης
ἔμφρονος,
εἴ
|
γε |
μηδ´
ὥσπερ
τῇ
ψυχῇ
τῇ |
[2, 14] |
ταὐτόν.
Ὅτι
μὲν
οὖν
ὁμοίως
|
γε |
πανταχόθεν
ἀπὸ
τῶν
ἐσχάτων
φερομένων |
[2, 5] |
πολλῆς
προθυμίας.
Οὐ
μὴν
δίκαιόν
|
γε |
πᾶσιν
ὁμοίως
ἐπιτιμᾶν,
ἀλλ´
ὁρᾶν |
[2, 13] |
τὸ
πῦρ.
(Ἔτι
δ´
οἵ
|
γε |
Πυθαγόρειοι
καὶ
διὰ
τὸ
μάλιστα |
[2, 14] |
οὖν
ἐστι
σφαιροειδής,
ἢ
φύσει
|
γε |
σφαιροειδής.
Δεῖ
δ´
ἕκαστον
λέγειν |
[2, 13] |
τίν´
αἰτίαν;
Οὐ
γὰρ
διά
|
γε |
τὴν
δίνην.
Εἰ
δὲ
τοῦτο |
[2, 14] |
τὴν
κίνησιν·
οὐ
γὰρ
αὐτῆς
|
γε |
τῆς
γῆς
ἐστιν·
καὶ
γὰρ |
[2, 8] |
μὲν
τοίνυν
ἠρεμεῖν
ἀδύνατον
ἠρεμούσης
|
γε |
τῆς
γῆς·
οὐ
γὰρ
ἂν |
[2, 13] |
Ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῇ
δίνῃ
|
γε |
τὸ
βαρὺ
καὶ
κοῦφον
ὥρισται, |
[2, 2] |
ἐκείνων
εἶναι·
φανερῶς
γὰρ
ἔν
|
γε |
τοῖς
ζῴοις
ὑπάρχοντα
φαίνεται
τοῖς |
[2, 13] |
ἐκινεῖτο
ἀπὸ
τοῦ
μέσου
διά
|
γε |
τὸν
τῆς
ὁμοιότητος
λόγον,
εἰ |
[2, 14] |
καὶ
παρὰ
φύσιν·
ἡ
δέ
|
γε |
τοῦ
κόσμου
τάξις
ἀΐδιος.
Ἔτι |
[2, 8] |
ἡμῖν
ὁμολογούμενον
εἰπεῖν,
ἐξ
ἐκείνου
|
γε |
τοῦ
σώματος
γεννῶσιν,
τοῦ
δὲ |
[2, 13] |
δεῦρο
κινεῖσθαι
προσήκει.
Ἀλλὰ
διά
|
γε |
τοῦτον
τὸν
λόγον
οὐ
μενεῖ, |
[2, 7] |
τῇ
κινήσει
γίγνεται
πῦρ.
Τῶν
|
δὲ |
ἄνω
ἕκαστον
ἐν
τῇ
σφαίρᾳ |
[2, 2] |
αἱ
κινήσεις
τοῖς
ἔχουσιν.
Ἔστι
|
δὲ |
ἀπὸ
μὲν
τοῦ
ἄνω
ἡ |
[2, 2] |
τούτου
τὸ
μὲν
δεξιὸν
τὸ
|
δὲ |
ἀριστερὸν
ὁμοίων
γ´
ὄντων
τῶν |
[2, 8] |
τοὺς
μὲν
κύκλους
κινεῖσθαι,
τὰ
|
δὲ |
ἄστρα
ἠρεμεῖν
καὶ
ἐνδεδεμένα
τοῖς |
[2, 6] |
ὁτὲ
μὲν
γίνεται
θάττων
ὁτὲ
|
δὲ |
βραδυτέρα
πάλιν,
ἢ
τὰ
μέρη |
[2, 10] |
τὰς
μὲν
εἶναι
θάττους
τὰς
|
δὲ |
βραδυτέρας·
ἐπεὶ
γὰρ
ὑπόκειται
τὴν |
[2, 6] |
τοῦ
μὲν
θᾶττον
κινουμένου
τοῦ
|
δὲ |
βραδύτερον.
Οὐ
φαίνεται
δ´
οὐθὲν |
[2, 8] |
τὸ
μὲν
ἔσται
θᾶττον
τὸ
|
δὲ |
βραδύτερον
(οὕτω
δ´
οὐκ
ἂν |
[2, 13] |
καὶ
μένει
βίᾳ·
κατὰ
φύσιν
|
δέ |
γε
ἀναγκαῖον
εἶναί
τινα
αὐτῆς |
[2, 14] |
οὖσαν
καὶ
παρὰ
φύσιν·
ἡ
|
δέ |
γε
τοῦ
κόσμου
τάξις
ἀΐδιος. |
[2, 3] |
γένεσιν,
ἐκ
τούτων
δῆλον.
Εἰ
|
δὲ |
γένεσιν,
ἀναγκαῖον
καὶ
ἄλλην
εἶναι |
[2, 13] |
μέσου
πῦρ
εἶναί
φασι,
τὴν
|
δὲ |
γῆν,
ἓν
τῶν
ἄστρων
οὖσαν, |
[2, 8] |
ἂν
ἐγίγνετο
τὰ
φαινόμενα.
Τὴν
|
δὲ |
γῆν
ὑποκείσθω
ἠρεμεῖν.
Λείπεται
δὴ |
[2, 9] |
τῷ
μεγέθει
τὸν
ψόφον,
τούτου
|
δὲ |
γινομένου
καὶ
δεῦρ´
ἀφικνεῖσθαι
καὶ |
[2, 2] |
καὶ
τὸ
κάτω
μόνον.
Εἰ
|
δὲ |
δεῖ
καὶ
τῷ
οὐρανῷ
προσάπτειν |
[2, 3] |
μὲν
οὖν
ὑποκείσθω
τοῦτο,
ὕστερον
|
δὲ |
δειχθήσεται
περὶ
αὐτοῦ.
Ἀλλὰ
μὴν |
[2, 2] |
τὸ
ὅθεν
ἡ
κίνησις,
τὸ
|
δὲ |
δεξιὸν
ἀφ´
οὗ,
τὸ
δ´ |
[2, 2] |
ὁμοίως
ζῴοις
καὶ
φυτοῖς,
τὸ
|
δὲ |
δεξιὸν
καὶ
τὸ
ἀριστερὸν
οὐκ |
[2, 2] |
ἄνω
τοῦ
μήκους
ἀρχή,
τὸ
|
δὲ |
δεξιὸν
τοῦ
πλάτους,
ἡ
δὲ |
[2, 2] |
ἄνω
τοῦ
μήκους
ἀρχή,
τὸ
|
δὲ |
δεξιὸν
τοῦ
πλάτους,
τὸ
δ´ |
[2, 1] |
μὲν
αἰτία
τῆς
ἀρχῆς,
τῶν
|
δὲ |
δεχομένη
τὴν
παῦλαν.
Τὸν
δ´ |
[2, 12] |
ἀφικνεῖται
(ἐγγὺς)
δι´
ὀλίγων,
τὸ
|
δὲ |
διὰ
πολλῶν,
τὸ
δ´
οὐδ´ |
[2, 14] |
σχήματος
αἰτία
σφαιροειδὴς
οὖσα.
Ἔτι
|
δὲ |
διὰ
τῆς
τῶν
ἄστρων
φαντασίας |
[2, 13] |
γῆς
πρὸς
τὸ
μέσον·
νῦν
|
δὲ |
διὰ
τίν´
αἰτίαν
πάντα
τὰ |
[2, 14] |
τὸ
σχῆμα
σφαίρας
ἐστίν.
Οὐδὲν
|
δὲ |
διοίσει
πρὸς
τὸν
λόγον,
οὐδ´ |
[2, 11] |
πλεῖστα
μηνοειδὴς
ἢ
ἀμφίκυρτος,
ἅπαξ
|
δὲ |
διχότομος.
Καὶ
πάλιν
διὰ
τῶν |
[2, 13] |
ἀντίχθονα,
καθάπερ
εἴπομεν
πρότερον.
Ἐνίοις
|
δὲ |
δοκεῖ
καὶ
πλείω
σώματα
τοιαῦτα |
[2, 8] |
τὴν
αὐτὴν
κίνησιν
κινεῖσθαι,
μόνος
|
δὲ |
δοκεῖ
τῶν
ἄστρων
ὁ
ἥλιος |
[2, 12] |
ὑγιαίνει,
τὸ
δ´
ἰσχνανθέν,
τὸ
|
δὲ |
δραμὸν
καὶ
ἰσχνανθέν,
τὸ
δὲ |
[2, 13] |
ἐν
ταῖς
κλεψύδραις
ὕδωρ.
Ὅτι
|
δὲ |
δύναται
πολὺ
βάρος
φέρειν
ἀπολαμβανόμενος |
[2, 4] |
ἐπιπέδων
σχημάτων
ὁ
κύκλος.
Ἔτι
|
δὲ |
εἴπερ
τέλειόν
ἐστιν
οὗ
μηδὲν |
[2, 2] |
ἐν
τοῖς
δεξιοῖς
ἐσμεν,
ἐκεῖνοι
|
δὲ |
ἐν
τοῖς
κάτω
καὶ
ἐν |
[2, 4] |
συνεχῆ
ἐστι
ταῖς
σφαίραις.
Ἔτι
|
δὲ |
ἐπεὶ
φαίνεται
καὶ
ὑπόκειται
κύκλῳ |
[2, 4] |
ὕδωρ
εἰς
τὸ
κοιλότερον·
κοιλότερον
|
δέ |
ἐστι
τὸ
τοῦ
κέντρου
ἐγγύτερον. |
[2, 7] |
ὁμοίως
καὶ
ἡμεῖς
λέγομεν.
Ἡ
|
δὲ |
θερμότης
ἀπ´
αὐτῶν
καὶ
τὸ |
[2, 5] |
τῶν
ἐνδεχομένων
τὸ
βέλτιστον,
ἔστι
|
δὲ |
καθάπερ
τῶν
ἐπὶ
τῆς
εὐθείας |
[2, 4] |
καὶ
τῇ
φύσει
πρῶτον.
Εἴπωμεν
|
δὲ |
καθόλου
περὶ
τῶν
σχημάτων,
τὸ |
[2, 12] |
δὲ
δραμὸν
καὶ
ἰσχνανθέν,
τὸ
|
δὲ |
καὶ
ἄλλο
τι
πρᾶξαν
τοῦ |
[2, 6] |
γὰρ
ἐπίτασις,
καὶ
ἄνεσις.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
ἄλογον
ἄπειρον
χρόνον
ἀδύνατον |
[2, 13] |
πάσας
τεθεωρηκέναι
τὰς
διαφοράς.
Ἀναξιμένης
|
δὲ |
καὶ
Ἀναξαγόρας
καὶ
Δημόκριτος
τὸ |
[2, 14] |
βίᾳ
καὶ
παρὰ
φύσιν.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
διὰ
τῶν
φαινομένων
κατὰ |
[2, 12] |
τὸ
δὲ
μικρὰ
περιπατῆσαν,
τῷ
|
δὲ |
καὶ
δρόμου
δεῖ
καὶ
πάλης |
[2, 2] |
μὴ
κινεῖσθαι
τοὺς
πόλους.
Ἅμα
|
δὲ |
καὶ
εἰώθαμεν
λέγειν
τὰ
πλάγια |
[2, 4] |
τῶν
σχημάτων
ὁ
κύκλος.
Ὡσαύτως
|
δὲ |
καὶ
ἡ
σφαῖρα
τῶν
στερεῶν· |
[2, 4] |
τῶν
στερεῶν
σχημάτων,
δῆλον.
Ἔστι
|
δὲ |
καὶ
κατὰ
τὸν
ἀριθμὸν
τὴν |
[2, 13] |
ἡμίσειαν
ἀπεχόντων
τῆς
διαμέτρου.
Ἔνιοι
|
δὲ |
καὶ
κειμένην
ἐπὶ
τοῦ
κέντρου |
[2, 4] |
σφαῖρα
ἐν
τοῖς
στερεοῖς.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
οἱ
διαιροῦντες
εἰς
ἐπίπεδα |
[2, 8] |
πάνθ´
ὁμοίως
πλάσματι
ἔοικεν.
Ἅμα
|
δὲ |
καὶ
οὐκ
ἔστιν
ἐν
τοῖς |
[2, 13] |
ἔχουσί
τινες
τὴν
δόξαν,
ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
μονῆς
καὶ
κινήσεως· |
[2, 13] |
ἐν
τῷ
Τιμαίῳ
γέγραπται.
Παραπλησίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τοῦ
σχήματος
ἀμφισβητεῖται· |
[2, 12] |
τὸ
φανὸν
καὶ
λαμπρόν.
Ὁμοίως
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τοὺς
ἄλλους
ἀστέρας |
[2, 3] |
τῶν
σωμάτων
πρὸς
ἄλληλα.
Λεχθήσεται
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τούτου
ἐν
τοῖς |
[2, 1] |
ἔχων
τοῦ
παντὸς
αἰῶνος,
ἔχων
|
δὲ |
καὶ
περιέχων
ἐν
αὑτῷ
τὸν |
[2, 9] |
οὔτε
τοιούτῳ
τάχει
φερομένων·
ἡλίου
|
δὲ |
καὶ
σελήνης,
ἔτι
τε
τοσούτων |
[2, 4] |
τῷ
σφαιροειδεῖ
συνεχὲς
σφαιροειδές.
Ὡσαύτως
|
δὲ |
καὶ
τὰ
πρὸς
τὸ
μέσον |
[2, 3] |
δ´,
εἴπερ
καὶ
πῦρ,
τοῦτο
|
δὲ |
καὶ
τἆλλα,
εἴπερ
καὶ
γῆν· |
[2, 6] |
ἄλογον
καὶ
πλάσματι
ὅμοιον.
Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
τὸ
μὴ
λανθάνειν
ἐπὶ |
[2, 13] |
τότε
αἰτιάσεται
τὴν
δίνην.
Ἄτοπον
|
δὲ |
καὶ
τὸ
μὴ
συννοεῖν
ὅτι |
[2, 13] |
μονῆς
ἐπὶ
τῶν
ἐσχάτων.
Θαυμαστὸν
|
δὲ |
καὶ
τὸ
περὶ
μὲν
τῆς |
[2, 13] |
δίνη
πλησιάζει
πρὸς
ἡμᾶς.
(Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
τὸ
πῦρ
ἄνω
φέρεται |
[2, 2] |
τῇ
δυνάμει
διαφέρει
μόνον,
τὰ
|
δὲ |
καὶ
τοῖς
σχήμασι,
καὶ
τὸ |
[2, 13] |
μέσον
ἴδιον
τῆς
γῆς.
(Ἄτοπον
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο
μὲν
ζητεῖν,
διὰ |
[2, 3] |
τῶν
στοιχείσων
πρὸς
ἕκαστον.
Ὑποκείσθω
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο
νῦν,
ὕστερον
δὲ |
[2, 13] |
καὶ
διψῶντος
σφόδρα
μέν,
ὁμοίως
|
δέ, |
καὶ
τῶν
ἐδωδίμων
καὶ
ποτῶν |
[2, 4] |
τὴν
παράλλαξιν
τῶν
γωνιῶν.
Ὁμοίως
|
δὲ |
κἂν
εἴ
τι
ἄλλο
σχῆμα |
[2, 13] |
στιγμὴ
τῶν
σωμάτων
ἐστίν.
Ὥσπερ
|
δὲ |
κἂν
ἐκ
μεγάλου
συνέλθοι
πυκνούμενον |
[2, 13] |
λέγεται
κομψῶς
μέν,
οὐκ
ἀληθῶς
|
δέ· |
κατὰ
γὰρ
τοῦτον
τὸν
λόγον |
[2, 10] |
θεωρείσθω·
λέγεται
γὰρ
ἱκανῶς.
Συμβαίνει
|
δὲ |
κατὰ
λόγον
γίγνεσθαι
τὰς
ἑκάστου |
[2, 12] |
κατὰ
τὸ
μέλαν
αὐτῆς,
ἐξελθόντα
|
δὲ |
κατὰ
τὸ
φανὸν
καὶ
λαμπρόν. |
[2, 2] |
πόλων
τὸν
μὲν
ἄνω
τὸν
|
δὲ |
κάτω·
διαφορὰν
γὰρ
ἐν
τούτοις |
[2, 4] |
ὅλα
σφαιροειδῆ
ἀνάγκη
εἶναι·
τὰ
|
δὲ |
κάτω
τῆς
τῶν
πλανήτων
ἅπτεται |
[2, 2] |
γὰρ
ὅλως
οὐ
κινεῖται,
τὰ
|
δὲ |
κινεῖται
μὲν
ἀλλ´
οὐ
πανταχόθεν |
[2, 4] |
δὲ
μέτρον
τὸ
ἐλάχιστον,
ἐλαχίστη
|
δὲ |
κίνησις
ἡ
ταχίστη,
δῆλον
ὅτι |
[2, 11] |
ὃ
ἥκιστά
ἐστι
κινητικόν.
Ἥκιστα
|
δὲ |
κινητικὸν
ἡ
σφαῖρα
διὰ
τὸ |
[2, 6] |
οὗτος
ἀγένητος
καὶ
ἀΐδιος,
ἔτι
|
δὲ |
κινούμενος
ὁμαλῶς,
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἡμῖν |
[2, 8] |
ἢ
τοῦ
μὲν
ἠρεμοῦντος
τοῦ
|
δὲ |
κινουμένου.
Ἀμφότερα
μὲν
τοίνυν
ἠρεμεῖν |
[2, 6] |
ἄφθαρτον
καὶ
ὅλως
ἀμετάβλητον,
τὸ
|
δὲ |
κινοῦν
πολὺ
μᾶλλον
εὔλογον
εἶναι |
[2, 13] |
δίνην
τὸ
μὲν
βαρὺ
τὸ
|
δὲ |
κοῦφον,
ἃ
τίνι
διώριστο
καὶ |
[2, 3] |
αὐτοῦ
ἐπὶ
τὸ
μέσον·
φύσει
|
δὲ |
κύκλῳ
κινεῖται·
οὐ
γὰρ
ἂν |
[2, 6] |
δὲ
ῥιπτουμένοις
ἀνὰ
μέσον.
Τῆς
|
δὲ |
κύκλῳ
φορᾶς
οὐκ
ἔστιν
οὔτε |
[2, 13] |
ὥστ´
ἐξ
ἀνάγκης
μένειν.
Τοῦτο
|
δὲ |
λέγεται
κομψῶς
μέν,
οὐκ
ἀληθῶς |
[2, 3] |
πάμπαν
ὀλίγων
ἔχειν
αἴσθησιν.
Ὅμως
|
δὲ |
λέγωμεν.
Ἡ
δ´
αἰτία
περὶ |
[2, 14] |
ταῦτ´
ἐστίν.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΚΔ'
Ἡμεῖς
|
δὲ |
λέγωμεν
πρῶτον
πότερον
ἔχει
κίνησιν |
[2, 3] |
οὐχ
οὕτω
τῷ
τόπῳ,
πολὺ
|
δὲ |
μᾶλλον
τῷ
τῶν
συμβεβηκότων
αὐτοῖς |
[2, 13] |
τὸ
μέσον
συνελθεῖν
φασίν·
ὅτι
|
δὲ |
μένει,
ζητοῦσι
τὴν
αἰτίαν,
καὶ |
[2, 13] |
τὸ
κυριώτατον
τοῦ
παντός,
τὸ
|
δὲ |
μέσον
εἶναι
τοιοῦτον,
(ὃ)
Διὸς |
[2, 10] |
ἥκιστα
διὰ
τὴν
ἀπόστασιν·
τὰ
|
δὲ |
μεταξὺ
κατὰ
λόγον
ἤδη
τῆς |
[2, 4] |
ὁμαλὴς
καὶ
ἀΐδιος,
ἐν
ἑκάστῳ
|
δὲ |
μέτρον
τὸ
ἐλάχιστον,
ἐλαχίστη
δὲ |
[2, 12] |
ἄριστον
πᾶσι
τοῦ
τέλους·
εἰ
|
δὲ |
μή,
ἀεὶ
ἄμεινόν
ἐστιν
ὅσῳ |
[2, 6] |
ἀεὶ
ἐπίτασις
τῆς
φορᾶς
(εἰ
|
δὲ |
μὴ
ἐπίτασις,
οὐδ´
ἄνεσις·
ὁμοίως |
[2, 13] |
αὐτῶν,
οὐδὲ
βίαιος
ἔσται·
εἰ
|
δὲ |
μή
ἐστι
μήτε
φύσει
μήτε |
[2, 13] |
τῇ
γῇ
φύσει
τόπον·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
ταύτῃ
οὗτος
ὁ
τόπος, |
[2, 13] |
μὲν
γάρ
τινα
ἀναγκαῖον·
εἰ
|
δὲ |
μηδὲν
μᾶλλον
κάτω
ἢ
ἄνω, |
[2, 2] |
σταίη,
κινηθείη
ἂν
πάλιν.
Λέγω
|
δὲ |
μῆκος
μὲν
αὐτοῦ
τὸ
κατὰ |
[2, 12] |
οὐδὲ
γυμναζόμενον
εὖ
ἔχει,
τὸ
|
δὲ |
μικρὰ
περιπατῆσαν,
τῷ
δὲ
καὶ |
[2, 14] |
ἔλθῃ
ἐπὶ
τὸ
μέσον.
Δεῖ
|
δὲ |
νοῆσαι
τὸ
λεγόμενον
ὥσπερ
ἂν |
[2, 1] |
ὡς
ὄντα
μόνον
ἀθάνατον·
ὁ
|
δὲ |
νῦν
μαρτυρεῖ
λόγος
ὡς
ἄφθαρτος |
[2, 7] |
τὸ
ἐγγύτερον
τοῦ
πυρός,
ἐγγύτερον
|
δὲ |
ὁ
ἀήρ·
οἷον
καὶ
ἐπὶ |
[2, 12] |
ἡ
ἴδιος
φύσει
φορά,
αὕτη
|
δὲ |
οἷον
πρόσκειται,
παντὸς
δὲ
πεπερασμένου |
[2, 14] |
τοῦτο
πεπονθότων.
Καὶ
τῶν
μαθηματικῶν
|
δὲ |
ὅσοι
τὸ
μέγεθος
ἀναλογίζεσθαι
πειρῶνται |
[2, 12] |
μονάδων
τάξιν
μὲν
ἐχόντων,
ἀψύχων
|
δὲ |
πάμπαν,
διανοούμεθα·
δεῖ
δ´
ὡς |
[2, 8] |
τρόπον
ἔχειν
οὐθὲν
ἄτοπον,
τὸ
|
δὲ |
πάνθ´
ὁμοίως
πλάσματι
ἔοικεν.
Ἅμα |
[2, 8] |
τε
καὶ
πάντες
φασίν.
Ἔτι
|
δὲ |
πάντα
μὲν
εὔλογον
τὴν
αὐτὴν |
[2, 6] |
θᾶττον
καὶ
τὸ
βραδύτερον·
τοῦτο
|
δὲ |
παντελῶς
ἄλογον
καὶ
πλάσματι
ὅμοιον. |
[2, 13] |
λόγος
τῆς
ἰσχυρῶς
μὲν
ὁμοίως
|
δὲ |
πάντῃ
τεινομένης,
ὅτι
οὐ
διαρραγήσεται, |
[2, 6] |
κατὰ
φύσιν
οἷ
φέρονται,
τοῖς
|
δὲ |
παρὰ
φύσιν
ὅθεν,
τοῖς
δὲ |
[2, 3] |
δὲ
καὶ
τοῦτο
νῦν,
ὕστερον
|
δὲ |
πειρατέον
δεῖξαι.
Τούτων
δ´
ὑπαρχόντων |
[2, 12] |
αὕτη
δὲ
οἷον
πρόσκειται,
παντὸς
|
δὲ |
πεπερασμένου
σώματος
πρὸς
πεπερασμένον
ἡ |
[2, 13] |
πῦρ
μὲν
γῆς
τιμιώτερον,
τὸ
|
δὲ |
πέρας
τοῦ
μεταξύ,
τὸ
δ´ |
[2, 13] |
τάξεως
αὐτῶν.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙΓ'
Λοιπὸν
|
δὲ |
περὶ
τῆς
γῆς
εἰπεῖν,
οὗ |
[2, 13] |
ἔστι,
βίᾳ
δ´
ἔστιν.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
(περὶ
τούτων
διώρισται
πρότερον
ὅσα |
[2, 4] |
ὑπὸ
πλειόνων
περιέχεται
γραμμῶν,
τὸ
|
δὲ |
περιφερόγραμμον
ὑπὸ
μιᾶς.
Ἐπεὶ
δὲ |
[2, 14] |
ἀλλ´
οὐ
παρ´
ἄλληλα·
τοῦτο
|
δὲ |
πέφυκε
πρὸς
τὸ
φύσει
σφαιροειδές. |
[2, 8] |
τοὺς
ἀστέρας
τοὺς
ἐνδεδεμένους,
τοὺς
|
δὲ |
πλάνητας
μὴ
στίλβειν·
οἱ
μὲν |
[2, 13] |
γὰρ
δοκεῖ
εἶναι
σφαιροειδής,
τοῖς
|
δὲ |
πλατεῖα
καὶ
τὸ
σχῆμα
τυμπανοειδής· |
[2, 12] |
τῶν
σωμάτων
τῶν
θείων,
αἱ
|
δὲ |
πολλαὶ
οὖσαι
ἓν
μόνον
(ἑκάστη· |
[2, 12] |
τὰς
μεγίστας
ἔχομεν
ἀπορίας.
Ἔστι
|
δὲ |
πολλῶν
ὄντων
τοιούτων
οὐχ
ἥκιστα |
[2, 2] |
ἄνω
καὶ
τὸ
κάτω.
Τῶν
|
δὲ |
πόλων
ὁ
μὲν
ὑπὲρ
ἡμᾶς |
[2, 10] |
διιέναι
τὸν
αὑτοῦ
κύκλον,
τὸ
|
δὲ |
πορρωτάτω
ἐν
ἐλαχίστῳ,
τῶν
δ´ |
[2, 10] |
γὰρ
ἐγγυτάτω
μάλιστα
κρατεῖται,
τὸ
|
δὲ |
πορρωτάτω
πάντων
ἥκιστα
διὰ
τὴν |
[2, 10] |
ἐγγύτερον
ἀεὶ
ἐν
πλείονι,
τὸ
|
δὲ |
πορρώτερον
ἐν
ἐλάττονι.
Τὸ
μὲν |
[2, 12] |
διὰ
ὀλίγης
καὶ
μιᾶς,
τοῖς
|
δὲ |
πορρωτέρω
διὰ
πλειόνων,
ὥσπερ
ἐπὶ |
[2, 12] |
αὐτὸ
τὸ
οὗ
ἕνεκα,
ἡ
|
δὲ |
πρᾶξις
ἀεί
ἐστιν
ἐν
δυσίν, |
[2, 13] |
εἶναι
αἴτια
τοῖς
αὐτοῖς.
Ἔτι
|
δὲ |
πρὸς
Ἐμπεδοκλέα
κἂν
ἐκεῖνό
τις |
[2, 13] |
κατὰ
τὸν
ἐκείνων
λόγον.
Ὅλως
|
δὲ |
πρὸς
τοὺς
οὕτω
λέγοντας
περὶ |
[2, 2] |
εἶναι
πρὸς
τῇ
ἀρχῇ,
ἐκείνους
|
δὲ |
πρὸς
τῷ
τέλει.
Περὶ
μὲν |
[2, 4] |
δὲ
περιφερόγραμμον
ὑπὸ
μιᾶς.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
πρότερον
(τῇ
φύσει)
ἐν
ἑκάστῳ |
[2, 12] |
τυχεῖν
τῆς
θειοτάτης
ἀρχῆς.
Ὁ
|
δὲ |
πρῶτος
οὐρανὸς
εὐθὺς
τυγχάνει
διὰ |
[2, 13] |
οἱ
περὶ
τὴν
Ἰταλίαν,
καλούμενοι
|
δὲ |
Πυθαγόρειοι
λέγουσιν·
ἐπὶ
μὲν
γὰρ |
[2, 13] |
τὴν
τιμιωτάτην
ὑπάρχειν
χώραν,
εἶναι
|
δὲ |
πῦρ
μὲν
γῆς
τιμιώτερον,
τὸ |
[2, 13] |
γῆ
ἐπὶ
τοῦ
μέσου,
τὸ
|
δὲ |
πῦρ
μὴ
ζητεῖν
διὰ
τί |
[2, 4] |
ἀὴρ
περὶ
τὸ
ὕδωρ,
τὸ
|
δὲ |
πῦρ
περὶ
τὸν
ἀέρα,
καὶ |
[2, 5] |
τοῦ
λέγειν
τίς
ἐστιν,
ἔτι
|
δὲ |
πῶς
ἔχων
τῷ
πιστεύειν,
πότερον |
[2, 6] |
δὲ
παρὰ
φύσιν
ὅθεν,
τοῖς
|
δὲ |
ῥιπτουμένοις
ἀνὰ
μέσον.
Τῆς
δὲ |
[2, 11] |
μὲν
ἅπαντα
καὶ
ἕν,
ἡ
|
δὲ |
σελήνη
δείκνυται
διὰ
τῶν
περὶ |
[2, 8] |
γὰρ
κυλιόμενον
στρέφεσθαι
ἀνάγκη,
τῆς
|
δὲ |
σελήνης
ἀεὶ
δῆλόν
ἐστι
τὸ |
[2, 12] |
τινα
ἄλλην
τοιαύτην
τάξιν.
Νῦν
|
δὲ |
συμβαίνει
τοὐναντίον·
ἐλάττους
γὰρ
ἥλιος |
[2, 14] |
φέρεται,
δύο
κινεῖσθαι
φοράς.
Τούτου
|
δὲ |
συμβαίνοντος
ἀναγκαῖον
γίγνεσθαι
πάροδον
καὶ |
[2, 9] |
φερόμενον
ποιεῖ
ψόφον·
ἐν
φερομένῳ
|
δὲ |
συνεχὲς
καὶ
μὴ
ποιοῦν
πληγὴν |
[2, 12] |
τελευταία
σφαῖρα
ἐνδεδεμένη
φέρεται,
ἑκάστη
|
δὲ |
σφαῖρα
σῶμά
τι
τυγχάνει
ὄν. |
[2, 8] |
γε
τοῦ
σώματος
γεννῶσιν,
τοῦ
|
δὲ |
σφαιροειδοῦς
δύο
κινήσεις
εἰσὶ
καθ´ |
[2, 11] |
οἱ
μαθηματικοί.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
ΙA
Τὸ
|
δὲ |
σχῆμα
τῶν
ἄστρων
ἑκάστου
σφαιροειδὲς |
[2, 4] |
σχῆμα
τοῦ
πρώτου
σώματος,
πρῶτον
|
δὲ |
σῶμα
τὸ
ἐν
τῇ
ἐσχάτῃ |
[2, 8] |
οἱ
μὲν
κύκλοι
μένουσιν,
αὐτὰ
|
δὲ |
τὰ
ἄστρα
κινεῖται,
τὰ
αὐτὰ |
[2, 2] |
οἷον
ἀρχή
τις
ἐστίν.
Λέγω
|
δὲ |
τὰ
τρία
τὸ
ἄνω
καὶ |
[2, 4] |
ὕδωρ,
ἕως
ἂν
ἰσασθῇ.
Ἴση
|
δὲ |
ταῖς
ἐκ
τοῦ
κέντρου
ἡ |
[2, 14] |
καὶ
ἀμφίκυρτος
καὶ
κοίλη)
περὶ
|
δὲ |
τὰς
ἐκλείψεις
ἀεὶ
κυρτὴν
ἔχει |
[2, 13] |
εἰκότως
ἐγένετο
φιλοσόφημα
πᾶσιν·
τὸ
|
δὲ |
τὰς
περὶ
τούτου
λύσεις
μὴ |
[2, 9] |
ἀμήχανόν
τινα
τὸ
μέγεθος.
Ὑποθέμενοι
|
δὲ |
ταῦτα
καὶ
τὰς
ταχυτῆτας
ἐκ |
[2, 13] |
περὶ
τὸ
μέσον,
οὐ
μόνον
|
δὲ |
ταύτην,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
ἀντίχθονα, |
[2, 14] |
περιέχοντος
τόπου
τὸ
μέσον.
Συμβέβηκε
|
δὲ |
ταὐτὸ
μέσον
εἶναι
τῆς
γῆς |
[2, 14] |
λίαν
ὑπολαμβάνειν
ἄπιστα
δοκεῖν·
λέγουσι
|
δὲ |
τεκμαιρόμενοι
καὶ
τοῖς
ἐλέφασιν,
ὅτι |
[2, 13] |
καὶ
τὸ
σχῆμα
τυμπανοειδής·
(ποιοῦνται
|
δὲ |
τεκμήριον
ὅτι
δύνων
καὶ
ἀνατέλλων |
[2, 2] |
δεξιὸν
καὶ
τὸ
ἀριστερόν,
τὰς
|
δὲ |
τέτταρας
παρέλιπον
οὐθὲν
ἧττον
κυρίας |
[2, 13] |
τὸ
πλεῖον
ἀεὶ
θᾶττον,
πᾶσαν
|
δὲ |
τὴν
γῆν
εἴ
τις
ἀφείη |
[2, 8] |
κατέχοι
τὸν
αὐτὸν
τόπον)
πρὸς
|
δὲ |
τὴν
εἰς
τὸ
πρόσθεν
ἀχρηστότατον· |
[2, 4] |
ἡ
τοῦ
κύκλου
γραμμή·
κατὰ
|
δὲ |
τὴν
ἐλαχίστην
ταχίστη
ἡ
κίνησις· |
[2, 12] |
πλειόνων
δ´
ἀφικνεῖται
κινήσεων.
Περὶ
|
δὲ |
τῆς
ἀπορίας
ὅτι
κατὰ
μὲν |
[2, 5] |
ταύτην
ἐπὶ
τὸ
τιμιώτερον.
Περὶ
|
δὲ |
τῆς
κινήσεως
αὐτοῦ,
ὅτι
ὁμαλής |
[2, 10] |
αὑτῶν,
εἴρηται.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Ι'
Περὶ
|
δὲ |
τῆς
τάξεως
αὐτῶν,
ὃν
μὲν |
[2, 13] |
μὲν
τῆς
μονῆς
ζητεῖν,
περὶ
|
δὲ |
τῆς
φορᾶς
αὐτῶν
μὴ
ζητεῖν, |
[2, 14] |
αἰτιῶνται
τῆς
κάτω
φορᾶς·
βέλτιον
|
δὲ |
τιθέναι
τἀληθές,
καὶ
φάναι
τοῦτο |
[2, 2] |
τὸ
νῦν.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Β'
Ἐπειδὴ
|
δέ |
τινές
εἰσιν
οἵ
φασιν
εἶναί |
[2, 13] |
τὰς
αἰτίας
ταύτας
διατρίβουσιν·
εἰσὶ
|
δέ |
τινες
οἳ
διὰ
τὴν
ὁμοιότητά |
[2, 4] |
δυάδα,
ἐπειδὴ
ὀρθαὶ
δύο.
Ἐὰν
|
δὲ |
τὸ
ἓν
κατὰ
τὸ
τρίγωνον, |
[2, 2] |
κατὰ
τὸ
ἡμέτερον
ἀριστερόν,
ἀριστερὸν
|
δὲ |
τὸ
κατὰ
τὸ
ἡμέτερον
δεξιόν, |
[2, 12] |
τἀγαθόν,
ἀλλ´
ἕτερόν
τι.
Ἔστι
|
δὲ |
τὸ
κατορθοῦν
χαλεπὸν
ἢ
τὸ |
[2, 13] |
κἂν
σφαιροειδὴς
μὲν
ᾖ,
τηλικαύτη
|
δὲ |
τὸ
μέγεθος·
μενεῖ
γὰρ
κατὰ |
[2, 2] |
σώμασι
τοῖς
τελείοις
πάσας.
Ἔστι
|
δὲ |
τὸ
μὲν
ἄνω
τοῦ
μήκους |
[2, 4] |
κύκλος
οὐκέτι
ἔσται
σχῆμα.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
τὸ
μὲν
πρῶτον
σχῆμα
τοῦ |
[2, 3] |
γὰρ
παρὰ
φύσιν
ἀΐδιον.
Ὕστερον
|
δὲ |
τὸ
παρὰ
φύσιν
τοῦ
κατὰ |
[2, 13] |
δ´
ὁρίζον
τὸ
πέρας.
Τιμιώτερον
|
δὲ |
τὸ
περιέχον
καὶ
τὸ
πέρας |
[2, 14] |
τοῦ
μέσου
τὸ
ἔσχατον·
τοῦτο
|
δὲ |
τὸ
σχῆμα
σφαίρας
ἐστίν.
Οὐδὲν |
[2, 5] |
ἔχειν
δεῖ
τοῖς
εὑρίσκουσι,
νῦν
|
δὲ |
τὸ
φαινόμενον
ῥητέον.
Εἰ
γὰρ |
[2, 1] |
τῶν
ἐχόντων
μὲν
κίνησιν,
ἐχόντων
|
δὲ |
τοιαύτην
ὥστε
μηθὲν
εἶναι
πέρας |
[2, 3] |
ἐν
τοῖς
ἑπομένοις
σαφέστερον.
Νῦν
|
δὲ |
τοσοῦτόν
ἐστι
δῆλον,
διὰ
τίνα |
[2, 4] |
εὐθείᾳ
πρόσθεσίς
ἐστιν
ἀεί,
τῇ
|
δὲ |
τοῦ
κύκλου
οὐδέποτε,
φανερὸν
ὅτι |
[2, 2] |
δὲ
δεξιὸν
τοῦ
πλάτους,
ἡ
|
δὲ |
τοῦ
προτέρου
ἀρχὴ
προτέρα,
πρότερον |
[2, 13] |
τὸ
μέσον
καὶ
τίμιον,
τὸ
|
δὲ |
τοῦ
τόπου
μέσον
ἔοικε
τελευτῇ |
[2, 4] |
ἔστιν,
ἅπτεται
δὲ
τούτων)
(ἡ
|
δὲ |
τοῦ
ὕδατος
ἐπιφάνεια
σφαιροειδής
ἐστιν, |
[2, 2] |
καὶ
ἐν
τῷ
ἀριστερῷ.
Συμβαίνει
|
δὲ |
τοὐναντίον.
Ἀλλὰ
τῆς
μὲν
δευτέρας |
[2, 8] |
αὐτοὺς
ἀφικνεῖται
ἡ
ὄψις·
πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
μένοντας
κραδαίνεται
διὰ
τὸ |
[2, 12] |
πρώτου
σώματός
εἰσιν
αὐτῶν.
Δῆλον
|
δὲ |
τοῦτο
περὶ
ἐνίων
καὶ
τῇ |
[2, 5] |
εἴη
τῶν
εἰρημένων
διελθεῖν.
Λέγω
|
δὲ |
τοῦτο
περὶ
τοῦ
πρώτου
οὐρανοῦ |
[2, 13] |
διά
γε
τὴν
δίνην.
Εἰ
|
δὲ |
τοῦτο
φέρεσθαί
που
πέφυκεν,
δῆλον |
[2, 8] |
ἂν
κινοῖτο
δι´
αὑτῶν.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἄλογον
τὸ
μηθὲν
ὄργανον |
[2, 1] |
πάσης
θνητῆς
δυσχερείας
ἐστίν,
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἄπονος
διὰ
τὸ
μηδεμιᾶς |
[2, 14] |
μέσου,
φανερὸν
ἐκ
τούτων·
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
δῆλον
ἐκ
τῶν
εἰρημένων |
[2, 2] |
πολλαχῶς
λέγεται
τὸ
πρότερον.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις,
εἰ
τὸ
μὲν
ἄνω |
[2, 14] |
αὐτὴν
ἐπὶ
τοῦ
μέσου.
Μαρτυρεῖ
|
δὲ |
τούτοις
καὶ
τὰ
παρὰ
τῶν |
[2, 2] |
τὸ
ἡμέτερον
ἔμπροσθεν)
Ἐν
αὐτοῖς
|
δὲ |
τούτοις
οὐδεμίαν
ὁρῶμεν
διαφοράν·
ἐὰν |
[2, 13] |
εἶναι
ἄνω
ἢ
κάτω,
διώρισται
|
δὲ |
τούτοις
τὸ
βαρὺ
καὶ
κοῦφον. |
[2, 9] |
μὲν
λέγεται
καὶ
μουσικῶς,
ἀδύνατον
|
δὲ |
τοῦτον
ἔχειν
τὸν
τρόπον.
Οὐ |
[2, 6] |
ἀνωμάλως
κινεῖσθαι
τὸ
κινούμενον.
Οὐθὲν
|
δὲ |
τούτων
δυνατὸν
περὶ
τὸν
οὐρανὸν |
[2, 4] |
μὲν
γὰρ
οὐκ
ἔστιν,
ἅπτεται
|
δὲ |
τούτων)
(ἡ
δὲ
τοῦ
ὕδατος |
[2, 4] |
κύκλον
κατὰ
τὸ
ἕν,
τὸ
|
δὲ |
τρίγωνον
(κατὰ
τὴν
δυάδα,
ἐπειδὴ |
[2, 8] |
μῆκος,
ἀποτεινομένη
πόρρω
λίαν.
Ὁ
|
δὲ |
τρόμος
αὐτῆς
ποιεῖ
τοῦ
ἄστρου |
[2, 1] |
μὲν
ἔχειν
ἐνδέχεται,
καθ´
ὃν
|
δὲ |
τρόπον
ἐκεῖνοι
γενέσθαι
λέγουσιν
οὐκ |
[2, 2] |
ὁμοιότητα
τοῦ
σχήματος.
Τὸν
αὐτὸν
|
δὲ |
τρόπον
καὶ
περὶ
τῆς
ἀρχῆς |
[2, 4] |
ὕδατος
ἐπιφάνεια
σφαιροειδής
ἐστιν,
τὸ
|
δὲ |
τῷ
σφαιροειδεῖ
συνεχὲς
ἢ
κείμενον |
[2, 10] |
τ´
εἶναι
(καὶ
ταχίστην,
τὰς
|
δὲ |
τῶν
ἄλλων
βραδυτέρας
τε
καὶ |
[2, 12] |
ἑωράκαμεν
διχότομον
μὲν
οὖσαν,
ὑπελθοῦσαν
|
δὲ |
τῶν
ἀστέρων
τὸν
τοῦ
Ἄρεος, |
[2, 2] |
τοῦ
ἄνω
ἡ
αὔξησις,
ἀπὸ
|
δὲ |
τῶν
δεξιῶν
ἡ
κατὰ
τόπον, |
[2, 4] |
ὕδωρ·
τότε
γὰρ
ἠρεμήσει.
Ἡ
|
δὲ |
τῶν
ἐκ
τοῦ
κέντρου
ἁπτομένη |
[2, 2] |
δεξιῶν
ἡ
κατὰ
τόπον,
ἀπὸ
|
δὲ |
τῶν
ἔμπροσθεν
ἡ
κατὰ
τὴν |
[2, 6] |
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἡμῖν
εἰρήσθω.
Περὶ
|
δὲ |
τῶν
καλουμένων
ἄστρων
ἑπόμενον
ἂν |
[2, 8] |
περὶ
αὐτῶν.
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Η'
(Ἐπεὶ
|
δὲ |
φαίνεται
καὶ
τὰ
ἄστρα
μεθιστάμενα |
[2, 6] |
καὶ
ἀόριστος
ἡ
κίνησις,
ἅπασαν
|
δέ |
φαμεν
ἔκ
τινος
εἴς
τι |
[2, 13] |
μὲν
γὰρ
πᾶσι
κοινόν,
τὸ
|
δὲ |
φέρεσθαι
πρὸς
τὸ
μέσον
ἴδιον |
[2, 14] |
τῷ
τοῦ
παντὸς
μέσῳ.
Ὅτι
|
δὲ |
φέρεται
καὶ
πρὸς
τὸ
τῆς |
[2, 13] |
φέρεσθαι
καὶ
τὴν
ὅλην·
οὗ
|
δὲ |
φέρεται
κατὰ
φύσιν,
καὶ
μένει |
[2, 9] |
(τὰ
καρτερώτατα
τῶν
σωμάτων.
Τοσούτων
|
δὲ |
φερομένων,
καὶ
τοῦ
ψόφου
διιόντος |
[2, 11] |
πεφύκασι
κινεῖσθαι
δι´
αὑτῶν,
ἡ
|
δὲ |
φύσις
οὐδὲν
ἀλόγως
οὐδὲ
μάτην |
[2, 2] |
ἀριστερόν,
τοῖς
δ´
ἔνια,
τοῖς
|
δὲ |
φυτοῖς
τὸ
ἄνω
καὶ
τὸ |
[2, 12] |
δ´
ἄλλων
ζῴων
ἐλάττους,
τῶν
|
δὲ |
φυτῶν
μικρά
τις
καὶ
μία |
[2, 14] |
Κύπρον,
ἐν
τοῖς
πρὸς
ἄρκτον
|
δὲ |
χωρίοις
οὐχ
ὁρῶνται,
καὶ
τὰ |
[2, 12] |
τὰς
ἄλλας,
εἴη
δ´
ἂν
|
ἥδε |
συμβαίνουσα
κατὰ
λόγον·
ἡ
μὲν |
[2, 3] |
Ἡ
δ´
αἰτία
περὶ
αὐτῶν
|
ἐνθένδε |
ληπτέα.
Ἕκαστόν
ἐστιν,
ὧν
ἐστιν |
[2, 12] |
πολλὰς
φοράς.
Καὶ
ἔτι
διὰ
|
τόδε |
ἓν
ἔχουσι
σῶμα
αἱ
ἄλλαι |
[2, 6] |
οὐρανόν
(ὥσπερ
γὰρ
οὐδὲ
κιθαρίσαι
|
οὐδὲ |
βαδίσαι
ἐν
ὁτῳοῦν
χρόνῳ
δυνατόν, |
[2, 13] |
μηδεμία
φύσει
κίνησίς
ἐστιν
αὐτῶν,
|
οὐδὲ |
βίαιος
ἔσται·
εἰ
δὲ
μή |
[2, 1] |
ψυχῆς
εὔλογον
ἀναγκαζούσης
μένειν
ἀΐδιον·
|
οὐδὲ |
γὰρ
τῆς
ψυχῆς
οἷόν
τ´ |
[2, 13] |
ὕδατος
τοῦ
ὀχοῦντος
τὴν
γῆν·
|
οὐδὲ |
γὰρ
τὸ
ὕδωρ
πέφυκε
μένειν |
[2, 12] |
ὥσπερ
ἐπὶ
σώματος
τὸ
μὲν
|
οὐδὲ |
γυμναζόμενον
εὖ
ἔχει,
τὸ
δὲ |
[2, 6] |
κινηθῆναι
τὸν
οὐρανόν
(ὥσπερ
γὰρ
|
οὐδὲ |
κιθαρίσαι
οὐδὲ
βαδίσαι
ἐν
ὁτῳοῦν |
[2, 6] |
κατὰ
τὸ
μὴ
ὑπερβάλλειν,
οὕτως
|
οὐδὲ |
κινηθῆναι
τὸν
οὐρανὸν
(ἐν
ὁτῳοῦν |
[2, 8] |
τὸ
ὁρώμενον.
Ἀλλὰ
μὴν
ὅτι
|
οὐδὲ |
κυλίεται
τὰ
ἄστρα,
φανερόν·
τὸ |
[2, 11] |
ἡ
δὲ
φύσις
οὐδὲν
ἀλόγως
|
οὐδὲ |
μάτην
ποιεῖ,
δῆλον
ὅτι
καὶ |
[2, 13] |
ἦν
ἡ
γῆ·
οὐθὲν
γὰρ
|
οὐδὲ |
νῦν
ποιεῖν
ἐπίδηλον
τὴν
ἡμίσειαν |
[2, 8] |
κινητικοῖς·
οὐδὲν
γὰρ
ἀπηρτημένον
ἔχει
|
οὐδὲ |
προέχον,
ὥσπερ
τὸ
εὐθύγραμμον,
ἀλλὰ |
[2, 13] |
τὴν
γῆν
οἰητέον.
Ἀλλὰ
μὴν
|
οὐδὲ |
τῇ
δίνῃ
γε
τὸ
βαρὺ |
[2, 6] |
ἔχον
τοῖς
διαστήμασιν.
Ἀλλὰ
μὴν
|
οὐδὲ |
τὴν
ὅλην
ἐγχωρεῖ
μεταβάλλειν·
ἡ |
[2, 8] |
τοῖς
φύσει
τὸ
ὡς
ἔτυχεν,
|
οὐδὲ |
τὸ
πανταχοῦ
καὶ
πᾶσιν
ὑπάρχον |
[2, 6] |
(ἡ
δ´
ἀδυναμία
παρὰ
φύσιν)
|
οὐδὲ |
τὸν
ἴσον
χρόνον
παρὰ
φύσιν |
[2, 8] |
ὡς
ἔτυχε
ποιεῖ
ἡ
φύσις)
|
οὐδὲ |
τῶν
μὲν
ζῴων
φροντίσαι,
τῶν |
[2, 13] |
Πολλοῖς
δ´
ἂν
καὶ
ἑτέροις
|
συνδόξειε |
μὴ
δεῖν
τῇ
γῇ
τὴν |
[2, 12] |
περὶ
ὧν
εἰκότως
ἂν
ὁστισοῦν
|
ἀπορήσειε, |
πειρατέον
λέγειν
τὸ
φαινόμενον,
αἰδοῦς |
[2, 14] |
βάρος.
Ὃ
γὰρ
ἄν
τις
|
ἀπορήσειε, |
τὴν
αὐτὴν
ἔχει
τούτοις
λύσιν· |
[2, 14] |
κειμένη
νῦν
ἐπὶ
τοῦ
κέντρου·
|
διαπορήσειε |
δ´
ἄν
τις,
ἐπεὶ
ταὐτὸν |
[2, 14] |
τοῦ
περιέχοντος
τόπου
τὸ
μέσον.
|
Συμβέβηκε |
δὲ
ταὐτὸ
μέσον
εἶναι
τῆς |
[2, 8] |
ὥσπερ
τὸ
εὐθύγραμμον,
ἀλλὰ
πλεῖστον
|
ἀφέστηκε |
τῷ
σχήματι
τῶν
πορευτικῶν
σωμάτων. |
[2, 12] |
δόξει
παράλογον
εἶναι
τὸ
συμβαῖνον.
|
Ἔοικε |
γὰρ
τῷ
μὲν
ἄριστα
ἔχοντι |
[2, 13] |
τὸ
δὲ
τοῦ
τόπου
μέσον
|
ἔοικε |
τελευτῇ
μᾶλλον
ἢ
ἀρχῇ·
τὸ |
[2, 7] |
ἀέρος
ὑπὸ
τῆς
ἐκείνων
φορᾶς.
|
Πέφυκε |
γὰρ
ἡ
κίνησις
ἐκπυροῦν
καὶ |
[2, 14] |
μὴ
τὸ
μέσον
ἔχουσα,
ᾗ
|
πέφυκε |
κινεῖσθαι
καὶ
νῦν.
(Τὸ
μὲν |
[2, 13] |
τούτων
ἐπ´
ἀέρος
μὲν
οὐθὲν
|
πέφυκε |
μένειν,
ἀλλ´
ἐφ´
ὕδατος)
ὥσπερ |
[2, 13] |
φύσιν;
Ἔτι
δ´
εἴπερ
ὅλη
|
πέφυκε |
μένειν
ἐφ´
ὕδατος,
δῆλον
ὅτι |
[2, 13] |
γῆν·
οὐδὲ
γὰρ
τὸ
ὕδωρ
|
πέφυκε |
μένειν
μετέωρον,
ἀλλ´
ἐπί
τινός |
[2, 14] |
οὐ
παρ´
ἄλληλα·
τοῦτο
δὲ
|
πέφυκε |
πρὸς
τὸ
φύσει
σφαιροειδές.
Ἢ |
[2, 14] |
εἰς
ὃ
γὰρ
τὸ
μόριον
|
πέφυκε |
φέρεσθαι,
καὶ
τὸ
ὅλον
ἐνταῦθα |
[2, 14] |
τῆς
μονῆς.
Εἰ
γὰρ
φύσει
|
πέφυκε |
φέρεσθαι
πάντοθεν
πρὸς
τὸ
μέσον, |
[2, 11] |
δῆλον
ὅτι
καὶ
σχῆμα
τοιοῦτον
|
ἀπέδωκε |
τοῖς
ἀκινήτοις
ὃ
ἥκιστά
ἐστι |
[2, 8] |
ἔμενεν
ἐν
ταὐτῷ
καὶ
οὐ
|
μετέβαλλε |
τὸν
τόπον,
ὅπερ
φαίνεταί
τε |
[2, 13] |
τὴν
ἀποτομήν,
οὐ
προσλογιζόμενοι
τό
|
τε |
ἀπόστημα
τοῦ
ἡλίου
πρὸς
τὴν |
[2, 8] |
αὐτό.
Συμβαίνει
οὖν
ἅμα
τό
|
τε |
ἄστρον
διεληλυθέναι
τὸν
κύκλον
καὶ |
[2, 7] |
τετύχηκεν
ἐνδεδεμένος·
διὸ
δὴ
πλησιάζοντός
|
τε |
αὐτοῦ
καὶ
ἀνίσχοντος
καὶ
ὑπὲρ |
[2, 13] |
ὡς
εἴ
περ
ἀπείρονα
γῆς
|
τε |
βάθη
καὶ
δαψιλὸς
αἰθήρ,
ὡς |
[2, 8] |
οὕτως
οὐθὲν
ἄλογον
συμβαίνει·
τό
|
τε |
γὰρ
θᾶττον
εἶναι
τοῦ
μείζονος |
[2, 1] |
ταύτην
τῶν
ἄλλων
πέρας·
τό
|
τε |
γὰρ
πέρας
τῶν
περιεχόντων
ἐστί, |
[2, 6] |
μέσον
ἐστὶν
αὐτῆς
ἁπλῶς·
τῷ
|
τε |
γὰρ
χρόνῳ
ἀΐδιος
καὶ
τῷ |
[2, 2] |
μόρια,
λέγω
δ´
οἷον
τό
|
τε |
δεξιὸν
καὶ
τὸ
ἀριστερόν,
τοῖς |
[2, 9] |
μέγεθος,
πολλαπλάσιον
μέγεθος
ἀναγκαῖον
ἀφικνεῖσθαί
|
τε |
δεῦρο
καὶ
τὴν
ἰσχὺν
ἀμήχανον |
[2, 12] |
περὶ
ἑκάστου
τῶν
ἄστρων.
Τοῦτό
|
τε |
δὴ
δικαίως
ἀπορήσειεν
ἄν
τις, |
[2, 2] |
πρὸς
τὰς
ἄλλας
ἰδέας.
Διά
|
τε |
δὴ
τὸ
παραλείπειν
τὰς
κυριωτέρας |
[2, 14] |
τὸ
πρῶτον
ἐγένετο.
Κατὰ
τοῦτόν
|
τε |
δὴ
τὸν
λόγον
ἀναγκαῖον
εἶναι |
[2, 6] |
καὶ
θάτερον)
εἴπερ
τῷ
αὐτῷ
|
τε |
ἐπιτείνει
τάχει
ἢ
μείζονι,
καὶ |
[2, 13] |
φερομένην
περὶ
τὸ
μέσον
νύκτα
|
τε |
καὶ
ἡμέραν
ποιεῖν.
Ἔτι
δ´ |
[2, 14] |
μὴ
ταὐτὰ
φαίνεσθαι
πρὸς
ἄρκτον
|
τε |
καὶ
μεσημβρίαν
μεταβαίνουσιν·
ἔνιοι
γὰρ |
[2, 8] |
μετέβαλλε
τὸν
τόπον,
ὅπερ
φαίνεταί
|
τε |
καὶ
πάντες
φασίν.
Ἔτι
δὲ |
[2, 10] |
τὰς
δὲ
τῶν
ἄλλων
βραδυτέρας
|
τε |
καὶ
πλείους
(ἕκαστον
γὰρ
ἀντιφέρεται |
[2, 5] |
εἰρημένου·
βέλτιστον
γὰρ
κινεῖσθαι
ἁπλῆν
|
τε |
κίνησιν
καὶ
ἄπαυστον,
καὶ
ταύτην |
[2, 8] |
ὥστ´
ἐν
ἅπασιν
ἅμα
τόν
|
τε |
κύκλον
εἶναι
μείζω
καὶ
τὴν |
[2, 14] |
τοῦ
μείζονος
ὠθούμενον
οὐχ
οἷόν
|
τε |
κυμαίνειν,
ἀλλὰ
συμπιέζεσθαι
μᾶλλον
καὶ |
[2, 3] |
μέσου,
τούτου
δ´
οὐθὲν
οἷόν
|
τε |
μένειν
μόριον,
οὔθ´
ὅλως
οὔτ´ |
[2, 8] |
ὁ
μείζων
περιοισθήσεται
κύκλος)
τό
|
τε |
μὴ
διασπᾶσθαι
τὸν
οὐρανὸν
διά |
[2, 6] |
τιθέμενα.
Ὅτι
μὲν
οὖν
εἷς
|
τε |
μόνος
ἐστὶν
ὁ
οὐρανός,
καὶ |
[2, 8] |
καὶ
εὐλόγως
ἂν
δόξειεν
ὅ
|
τε |
(ὅλος
οὐρανὸς
σφαιροειδὴς
εἶναι
καὶ |
[2, 12] |
ὁτιοῦν
πλείους
φέρεται
φοράς.
Ταύτῃ
|
τε |
οὖν
ἀνισάζει
ἡ
φύσις
καὶ |
[2, 6] |
ἂν
εἴη
λέγειν,
ἐκ
τίνων
|
τε |
συνεστᾶσι
καὶ
ἐν
ποίοις
σχήμασι |
[2, 14] |
τὴν
γῆν
καὶ
ἀκίνητον,
διά
|
τε |
τὰς
εἰρημένας
αἰτίας,
καὶ
διότι |
[2, 4] |
τὸν
οὐρανόν·
τοῦτο
γὰρ
οἰκειότατόν
|
τε |
τῇ
οὐσίᾳ
καὶ
τῇ
φύσει |
[2, 12] |
ἄστρων
εἴρηται
ποῖ´
ἄττα
κατά
|
τε |
τὴν
οὐσίαν
ἐστὶ
καὶ
κατὰ |
[2, 12] |
καὶ
κατὰ
τὸ
σχῆμα,
περί
|
τε |
τῆς
φορᾶς
καὶ
τῆς
τάξεως |
[2, 13] |
γῆς
ὕδωρ·
ὥστε
πῶς
οἷόν
|
τε |
τὸ
κουφότερον
κατωτέρω
κεῖσθαι
τοῦ |
[2, 9] |
ἡλίου
δὲ
καὶ
σελήνης,
ἔτι
|
τε |
τοσούτων
τὸ
πλῆθος
ἄστρων
καὶ |
[2, 13] |
Ὅσα
μὲν
οὖν
τυγχάνει
περί
|
τε |
τοῦ
σχήματος
αὐτῆς
ὑπολαμβανόμενα
καὶ |
[2, 8] |
μὴ
διασπᾶσθαι
τὸν
οὐρανὸν
διά
|
τε |
τοῦτο
συμβήσεται
καὶ
ὅτι
δέδεικται |
[2, 13] |
περὶ
τῆς
γῆς
εἰπεῖν,
οὗ
|
τε |
τυγχάνει
κειμένη,
καὶ
πότερον
τῶν |
[2, 1] |
αὑτῷ
τὸν
ἄπειρον
χρόνον,
ἔκ
|
τε |
τῶν
εἰρημένων
ἔξεστι
λαμβάνειν
τὴν |
[2, 4] |
ὥστ´
εἰ
ὁ
οὐρανὸς
κύκλῳ
|
τε |
φέρεται
καὶ
τάχιστα
κινεῖται,
σφαιροειδῆ |
[2, 9] |
πλοίῳ
τὰ
μόρια,
οὐχ
οἷόν
|
τε |
ψοφεῖν,
οὐδ´
αὐτὸ
τὸ
πλοῖον, |
[2, 13] |
δὲ
μή
ἐστι
μήτε
φύσει
|
μήτε |
βίᾳ,
ὅλως
οὐδὲν
κινηθήσεται·
περὶ |
[2, 13] |
διὰ
τὴν
αὐτὴν
αἰτίαν.
Καίτοι
|
μήτε |
τῆς
δίνης
κωλυούσης
μήτε
τοῦ |
[2, 13] |
Καίτοι
μήτε
τῆς
δίνης
κωλυούσης
|
μήτε |
τοῦ
πλάτους,
ἀλλ´
ὑπείκοντος
τοῦ |
[2, 13] |
ἔσται·
εἰ
δὲ
μή
ἐστι
|
μήτε |
φύσει
μήτε
βίᾳ,
ὅλως
οὐδὲν |
[2, 4] |
ἀκρίβειαν
ἔντορνος
οὕτως
ὥστε
μηθὲν
|
μήτε |
χειρόκμητον
ἔχειν
παραπλησίως
μήτ´
ἄλλο |
[2, 6] |
καὶ
μὴ
διαμένοι
τὸ
αὐτό,
|
εἴτε |
ἄμφω
μεταβάλλοι,
οὐθὲν
κωλύει
ἀνωμάλως |
[2, 8] |
φέροιντ´
ἂν
ὑπὸ
τῶν
κύκλων)
|
εἴτε |
ἀπὸ
ταὐτομάτου
συνέπεσεν,
οὐδ´
οὕτως |
[2, 8] |
τῶν
ἐν
τούτοις
οὐθαμῶς
εὔλογον·
|
εἴτε |
γὰρ
ἐξ
ἀνάγκης
τὸ
τὸν |
[2, 6] |
τὸ
κινούμενον
ἢ
δι´
ἄμφω·
|
εἴτε |
γὰρ
τὸ
κινοῦν
μὴ
τῇ |
[2, 14] |
Ὥστε
εἴτε
ὅλη
ποθὲν
ἐφέρετο
|
εἴτε |
κατὰ
μέρος,
ἀναγκαῖον
μέχρι
τούτου |
[2, 14] |
ἔχοντος
ἐπὶ
τὸ
μέσον.
Ὥστε
|
εἴτε |
ὅλη
ποθὲν
ἐφέρετο
εἴτε
κατὰ |
[2, 14] |
ὥστε
καὶ
τὴν
γῆν
ἀναγκαῖον,
|
εἴτε |
περὶ
τὸ
μέσον
εἴτ´
ἐπὶ |
[2, 9] |
πλήθει
κεχυμένῳ
κατὰ
τὸ
πᾶν
|
εἴτε |
πυρός,
ὥσπερ
πάντες
φασίν,
ἀναγκαῖον |
[2, 6] |
μὴ
τῇ
αὐτῇ
δυνάμει
κινοῖ,
|
εἴτε |
τὸ
κινούμενον
ἀλλοιοῖτο
καὶ
μὴ |
[2, 6] |
καὶ
ὁτὲ
μὲν
γίνεται
θάττων
|
ὁτὲ |
δὲ
βραδυτέρα
πάλιν,
ἢ
τὰ |
[2, 6] |
ἀνώμαλος,
ἤτοι
ὅλη
μεταβάλλει
καὶ
|
ὁτὲ |
μὲν
γίνεται
θάττων
ὁτὲ
δὲ |
[2, 13] |
Ἐμπεδοκλέα
κἂν
ἐκεῖνό
τις
εἴπειεν.
|
Ὅτε |
γὰρ
τὰ
στοιχεῖα
διειστήκει
χωρὶς |
[2, 13] |
τοῦτο
μὲν
ζητεῖν,
διὰ
τί
|
ποτε |
μένει
ἡ
γῆ
ἐπὶ
τοῦ |
[2, 13] |
διανοίας
τὸ
μὴ
θαυμάζειν
πῶς
|
ποτε |
μικρὸν
μὲν
μόριον
τῆς
γῆς, |
[2, 4] |
Κύκλῳ
γὰρ
στρεφόμενον
τὸ
εὐθέγραμμον
|
οὐδέποτε |
τὴν
αὐτὴν
ἐφέξει
χώραν,
ἀλλ´ |
[2, 4] |
ἀεί,
τῇ
δὲ
τοῦ
κύκλου
|
οὐδέποτε, |
φανερὸν
ὅτι
τέλειος
ἂν
εἴη |
[2, 13] |
ἦν;
Οὐ
γὰρ
δὴ
καὶ
|
τότε |
αἰτιάσεται
τὴν
δίνην.
Ἄτοπον
δὲ |
[2, 4] |
τοῦ
κέντρου
εἶναι
τὸ
ὕδωρ·
|
τότε |
γὰρ
ἠρεμήσει.
Ἡ
δὲ
τῶν |
[2, 5] |
ἀκριβεστέρας
ἀνάγκας,
ὅταν
(τις
ἐπιτύχῃ,
|
τότε |
χάριν
ἔχειν
δεῖ
τοῖς
εὑρίσκουσι, |
[2, 11] |
ἔχειν
ὄργανον
πρὸς
τὴν
κίνησιν.
|
Ὥστε |
δῆλον
ὅτι
σφαιροειδῆ
ἂν
εἴη |
[2, 14] |
ῥοπὴν
ἔχοντος
ἐπὶ
τὸ
μέσον.
|
Ὥστε |
εἴτε
ὅλη
ποθὲν
ἐφέρετο
εἴτε |
[2, 14] |
ὅλου
καὶ
τὸ
τῆς
γῆς·
|
ὥστε |
ἢ
οὐ
μενεῖ
ἐπὶ
τοῦ |
[2, 9] |
καὶ
σιγῆς
εἶναι
τὴν
διάγνωσιν·
|
ὥστε |
καθάπερ
τοῖς
χαλκοτύποις
διὰ
συνήθειαν |
[2, 14] |
μιᾶς
(φορὰς
ἔξω
τῆς
πρώτης,
|
ὥστε |
καὶ
τὴν
γῆν
ἀναγκαῖον,
εἴτε |
[2, 6] |
τὸ
κινοῦν
μεταβάλλοι
ἀσώματον
ὄν.
|
Ὥστε |
καὶ
τὴν
φορὰν
ἀδύνατον
ἀνώμαλον |
[2, 13] |
τεθῇ
ἐπὶ
τοῦ
μέσου,
μένειν,
|
ὥστε |
καὶ
τὸ
πῦρ
ἠρεμήσει·
τὸ |
[2, 4] |
καὶ
αὐτὸ
τοιοῦτον
ἀναγκαῖον
εἶναι·
|
ὥστε |
κἂν
διὰ
τοῦτο
φανερὸν
εἴη |
[2, 13] |
ἐλάττονος
εἰς
μείζω
μανότερον
γιγνόμενον·
|
ὥστε |
κἂν
ἡ
γῆ
τοῦτον
τὸν |
[2, 9] |
γιγνομένων
εὐθὺς
ὑπάρχειν
τὸν
ψόφον,
|
ὥστε |
μὴ
διάδηλον
εἶναι
πρὸς
τὴν |
[2, 1] |
μὲν
κίνησιν,
ἐχόντων
δὲ
τοιαύτην
|
ὥστε |
μηθὲν
εἶναι
πέρας
αὐτῆς,
ἀλλὰ |
[2, 4] |
ὅτι
κατ´
ἀκρίβειαν
ἔντορνος
οὕτως
|
ὥστε |
μηθὲν
μήτε
χειρόκμητον
ἔχειν
παραπλησίως |
[2, 4] |
κέντρου·
κοιλότερος
ἄρα
ὁ
τόπος.
|
Ὥστε |
περιρρεύσεται
τὸ
ὕδωρ,
ἕως
ἂν |
[2, 12] |
τι
πρᾶξαν
τοῦ
δραμεῖν
ἕνεκα,
|
ὥστε |
πλείους
αἱ
κινήσεις·
ἕτερον
δ´ |
[2, 12] |
γὰρ
τῶν
εὖ
δύναται
τυχεῖν,
|
ὥστε |
πολλὰ
πράττειν,
καὶ
ἄλλων
ἕνεκα. |
[2, 14] |
φέρεται
ἀλλὰ
πρὸς
ὁμοίας
γωνίας,
|
ὥστε |
πρὸς
ἓν
τὸ
μέσον
φέρεται, |
[2, 13] |
ὕδατος
κουφότερον,
καὶ
γῆς
ὕδωρ·
|
ὥστε |
πῶς
οἷόν
τε
τὸ
κουφότερον |
[2, 2] |
τὸ
ἐναντίας
εἶναι
τὰς
φοράς,
|
ὥστε |
συμβαίνειν
ἡμᾶς
μὲν
εἶναι
πρὸς |
[2, 4] |
πλανήτων
ἅπτεται
τῆς
ἐπάνω
σφαίρας.
|
Ὥστε |
σφαιροειδὴς
ἂν
εἴη
πᾶσα·
πάντα |
[2, 14] |
ἕτερος
γίγνεται
ὁ
ὁρίζων
κύκλος,
|
ὥστε |
τὰ
(ὑπὲρ
κεφαλῆς
ἄστρα
μεγάλην |
[2, 7] |
ταῦτα
γὰρ
αὐτὰ
ἐκπυροῦται
οὕτως
|
ὥστε |
τήκεσθαι
τὰς
μολυβδίδας,
καὶ
ἐπείπερ |
[2, 13] |
γῆν,
οἰσθήσεται
κάτω
μηθενὸς
ἀντερείσαντος.
|
Ὥστε |
τὸ
μὲν
ἀπορεῖν
εἰκότως
ἐγένετο |
[2, 2] |
ὅθεν
αἱ
ἀνατολαὶ
τῶν
ἄστρων,
|
ὥστε |
τοῦτ´
ἂν
εἴη
δεξιόν,
οὗ |
[2, 13] |
πολλοῦ
ἐναπολαμβάνεσθαι
τοῦ
τῆς
γῆς.
|
Ὥστε |
τοῦτο
μὲν
ὑπάρξει,
κἂν
σφαιροειδὴς |
[2, 12] |
φορᾷ
τοσοῦτόν
ἐστιν
ἄστρων
πλῆθος
|
ὥστε |
τῶν
ἀναριθμήτων
εἶναι
δοκεῖν
τὴν |
[2, 14] |
τοῦτον
ἀναγκαῖον
γενέσθαι
τὸν
τρόπον,
|
ὥστε |
φανερὸν
ὅτι
σφαιροειδὴς
ἡ
γένεσις |
[2, 9] |
τοῦτο
συμβαῖνον,
οὔτ´
ἂν
ἔμψυχον
|
οὔτε |
βίαιον
φέροιτο
φορὰν
οὐθὲν
αὐτῶν, |
[2, 14] |
τῶν
φαινομένων
κατὰ
τὴν
αἴσθησιν·
|
οὔτε |
γὰρ
ἂν
αἱ
τῆς
σελήνης |
[2, 6] |
ὅθεν
οὔτε
οἷ
οὔτε
μέσον·
|
οὔτε |
γὰρ
ἀρχὴ
οὔτε
πέρας
οὔτε |
[2, 1] |
~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
Α'
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
οὔτε |
γέγονεν
ὁ
πᾶς
οὐρανὸς
οὔτ´ |
[2, 1] |
ὑπέστησαν
αὐτῷ
μυθικῶς
ἀνάγκην
ἔμψυχον.
|
Οὔτε |
δὴ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
ὑποληπτέον, |
[2, 1] |
δὴ
τοῦτον
τὸν
τρόπον
ὑποληπτέον,
|
οὔτε |
διὰ
τὴν
δίνησιν
θάττονος
τυγχάνοντα |
[2, 1] |
διαθέσεως
τῆς
ἀρίστης
ἄμοιρον.
Διόπερ
|
οὔτε |
κατὰ
τὸν
τῶν
παλαιῶν
μῦθον |
[2, 4] |
δ´
ὅτι
τῆς
ἐσχάτης
περιφορᾶς
|
οὔτε |
κενόν
ἐστιν
ἔξωθεν
οὔτε
τόπος, |
[2, 14] |
δύναμις
ἐκριπτῇ.
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
οὔτε |
κινεῖται
οὔτ´
ἐκτὸς
κεῖται
τοῦ |
[2, 6] |
οὔτε
γὰρ
ἀρχὴ
οὔτε
πέρας
|
οὔτε |
μέσον
ἐστὶν
αὐτῆς
ἁπλῶς·
τῷ |
[2, 6] |
ἔστιν
οὔτε
ὅθεν
οὔτε
οἷ
|
οὔτε |
μέσον·
οὔτε
γὰρ
ἀρχὴ
οὔτε |
[2, 6] |
δὲ
κύκλῳ
φορᾶς
οὐκ
ἔστιν
|
οὔτε |
ὅθεν
οὔτε
οἷ
οὔτε
μέσον· |
[2, 6] |
φορᾶς
οὐκ
ἔστιν
οὔτε
ὅθεν
|
οὔτε |
οἷ
οὔτε
μέσον·
οὔτε
γὰρ |
[2, 9] |
βίας.
Ἀλλ´
εὐλόγως
οὔτ´
ἀκούομεν
|
οὔτε |
πάσχοντα
φαίνεται
τὰ
σώματα
βίαιον |
[2, 6] |
οὔτε
μέσον·
οὔτε
γὰρ
ἀρχὴ
|
οὔτε |
πέρας
οὔτε
μέσον
ἐστὶν
αὐτῆς |
[2, 7] |
ἡ
θερμότης.
Ὅτι
μὲν
οὖν
|
οὔτε |
πύρινά
ἐστιν
οὔτ´
ἐν
πυρὶ |
[2, 1] |
μὲν
οὐδεμίαν
οὔτ´
ἀρχὴν
ἔχουσα
|
οὔτε |
τελευτήν,
ἀλλ´
ἄπαυστος
οὖσα
τὸν |
[2, 8] |
τοίνυν
οὔτ´
ἀμφότερα
κινεῖσθαι
εὔλογον
|
οὔτε |
τὸ
ἕτερον
μόνον,
λείπεται
τοὺς |
[2, 9] |
οὔτε
τοὺς
ὄγκους
ἐχόντων
ἴσους
|
οὔτε |
τοιούτῳ
τάχει
φερομένων·
ἡλίου
δὲ |
[2, 4] |
περιφορᾶς
οὔτε
κενόν
ἐστιν
ἔξωθεν
|
οὔτε |
τόπος,
ἀνάγκη
καὶ
διὰ
ταῦτα |
[2, 9] |
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
παρ´
ἡμῖν
|
οὔτε |
τοὺς
ὄγκους
ἐχόντων
ἴσους
οὔτε |
[2, 14] |
ἂν
τῶν
μορίων
ἕκαστον
ταύτην
|
εἶχε |
τὴν
φοράν·
νῦν
δ´
ἐπ´ |
[2, 5] |
εἴρηται.
Ἀλλ´
εἰ
μηδὲν
ὡς
|
ἔτυχε |
μηδ´
ἀπὸ
ταὐτομάτου
ἐνδέχεται
ἐν |
[2, 8] |
τὴν
κίνησιν
(οὐθὲν
γὰρ
ὡς
|
ἔτυχε |
ποιεῖ
ἡ
φύσις)
οὐδὲ
τῶν |