HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Aristote, Traité du ciel, Livre II

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ε  =  35 formes différentes pour 386 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[2, 5]   ἀεὶ ἀπέχοντα τῶν συστοίχων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ  Ε'   Ἐπεὶ δ´ ἔστι διχῶς ἐπὶ
[2, 4]   ταῖς ἐκ τοῦ κέντρου  ΑΕ.   Ὥστ´ ἀνάγκη πρὸς ταῖς ἐκ
[2, 13]   μένει βίᾳ· κατὰ φύσιν δέ  γε   ἀναγκαῖον εἶναί τινα αὐτῆς φοράν.
[2, 13]   πρὸς αὐτήν; Οὐ γὰρ  γε   δίνη πλησιάζει πρὸς ἡμᾶς. (Ἔτι
[2, 13]   καὶ ἠρεμία. Ἀλλὰ μὴν εἴ  γέ   ἐστι κίνησίς τις κατὰ φύσιν,
[2, 4]   οὐρανός. Ἀλλὰ μὴν ὅτι  γε   τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια τοιαύτη
[2, 14]   τοῦ μέσου, εἴπερ, ἠρεμήσει  γε   καὶ μὴ τὸ μέσον ἔχουσα,
[2, 1]   πάσης ἀπηλλαγμένην ῥαστώνης ἔμφρονος, εἴ  γε   μηδ´ ὥσπερ τῇ ψυχῇ τῇ
[2, 14]   ταὐτόν. Ὅτι μὲν οὖν ὁμοίως  γε   πανταχόθεν ἀπὸ τῶν ἐσχάτων φερομένων
[2, 5]   πολλῆς προθυμίας. Οὐ μὴν δίκαιόν  γε   πᾶσιν ὁμοίως ἐπιτιμᾶν, ἀλλ´ ὁρᾶν
[2, 13]   τὸ πῦρ. (Ἔτι δ´ οἵ  γε   Πυθαγόρειοι καὶ διὰ τὸ μάλιστα
[2, 14]   οὖν ἐστι σφαιροειδής, φύσει  γε   σφαιροειδής. Δεῖ δ´ ἕκαστον λέγειν
[2, 13]   τίν´ αἰτίαν; Οὐ γὰρ διά  γε   τὴν δίνην. Εἰ δὲ τοῦτο
[2, 14]   τὴν κίνησιν· οὐ γὰρ αὐτῆς  γε   τῆς γῆς ἐστιν· καὶ γὰρ
[2, 8]   μὲν τοίνυν ἠρεμεῖν ἀδύνατον ἠρεμούσης  γε   τῆς γῆς· οὐ γὰρ ἂν
[2, 13]   Ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τῇ δίνῃ  γε   τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον ὥρισται,
[2, 2]   ἐκείνων εἶναι· φανερῶς γὰρ ἔν  γε   τοῖς ζῴοις ὑπάρχοντα φαίνεται τοῖς
[2, 13]   ἐκινεῖτο ἀπὸ τοῦ μέσου διά  γε   τὸν τῆς ὁμοιότητος λόγον, εἰ
[2, 14]   καὶ παρὰ φύσιν· δέ  γε   τοῦ κόσμου τάξις ἀΐδιος. Ἔτι
[2, 8]   ἡμῖν ὁμολογούμενον εἰπεῖν, ἐξ ἐκείνου  γε   τοῦ σώματος γεννῶσιν, τοῦ δὲ
[2, 13]   δεῦρο κινεῖσθαι προσήκει. Ἀλλὰ διά  γε   τοῦτον τὸν λόγον οὐ μενεῖ,
[2, 7]   τῇ κινήσει γίγνεται πῦρ. Τῶν  δὲ   ἄνω ἕκαστον ἐν τῇ σφαίρᾳ
[2, 2]   αἱ κινήσεις τοῖς ἔχουσιν. Ἔστι  δὲ   ἀπὸ μὲν τοῦ ἄνω
[2, 2]   τούτου τὸ μὲν δεξιὸν τὸ  δὲ   ἀριστερὸν ὁμοίων γ´ ὄντων τῶν
[2, 8]   τοὺς μὲν κύκλους κινεῖσθαι, τὰ  δὲ   ἄστρα ἠρεμεῖν καὶ ἐνδεδεμένα τοῖς
[2, 6]   ὁτὲ μὲν γίνεται θάττων ὁτὲ  δὲ   βραδυτέρα πάλιν, τὰ μέρη
[2, 10]   τὰς μὲν εἶναι θάττους τὰς  δὲ   βραδυτέρας· ἐπεὶ γὰρ ὑπόκειται τὴν
[2, 6]   τοῦ μὲν θᾶττον κινουμένου τοῦ  δὲ   βραδύτερον. Οὐ φαίνεται δ´ οὐθὲν
[2, 8]   τὸ μὲν ἔσται θᾶττον τὸ  δὲ   βραδύτερον (οὕτω δ´ οὐκ ἂν
[2, 13]   καὶ μένει βίᾳ· κατὰ φύσιν  δέ   γε ἀναγκαῖον εἶναί τινα αὐτῆς
[2, 14]   οὖσαν καὶ παρὰ φύσιν·  δέ   γε τοῦ κόσμου τάξις ἀΐδιος.
[2, 3]   γένεσιν, ἐκ τούτων δῆλον. Εἰ  δὲ   γένεσιν, ἀναγκαῖον καὶ ἄλλην εἶναι
[2, 13]   μέσου πῦρ εἶναί φασι, τὴν  δὲ   γῆν, ἓν τῶν ἄστρων οὖσαν,
[2, 8]   ἂν ἐγίγνετο τὰ φαινόμενα. Τὴν  δὲ   γῆν ὑποκείσθω ἠρεμεῖν. Λείπεται δὴ
[2, 9]   τῷ μεγέθει τὸν ψόφον, τούτου  δὲ   γινομένου καὶ δεῦρ´ ἀφικνεῖσθαι καὶ
[2, 2]   καὶ τὸ κάτω μόνον. Εἰ  δὲ   δεῖ καὶ τῷ οὐρανῷ προσάπτειν
[2, 3]   μὲν οὖν ὑποκείσθω τοῦτο, ὕστερον  δὲ   δειχθήσεται περὶ αὐτοῦ. Ἀλλὰ μὴν
[2, 2]   τὸ ὅθεν κίνησις, τὸ  δὲ   δεξιὸν ἀφ´ οὗ, τὸ δ´
[2, 2]   ὁμοίως ζῴοις καὶ φυτοῖς, τὸ  δὲ   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερὸν οὐκ
[2, 2]   ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ  δὲ   δεξιὸν τοῦ πλάτους, δὲ
[2, 2]   ἄνω τοῦ μήκους ἀρχή, τὸ  δὲ   δεξιὸν τοῦ πλάτους, τὸ δ´
[2, 1]   μὲν αἰτία τῆς ἀρχῆς, τῶν  δὲ   δεχομένη τὴν παῦλαν. Τὸν δ´
[2, 12]   ἀφικνεῖται (ἐγγὺς) δι´ ὀλίγων, τὸ  δὲ   διὰ πολλῶν, τὸ δ´ οὐδ´
[2, 14]   σχήματος αἰτία σφαιροειδὴς οὖσα. Ἔτι  δὲ   διὰ τῆς τῶν ἄστρων φαντασίας
[2, 13]   γῆς πρὸς τὸ μέσον· νῦν  δὲ   διὰ τίν´ αἰτίαν πάντα τὰ
[2, 14]   τὸ σχῆμα σφαίρας ἐστίν. Οὐδὲν  δὲ   διοίσει πρὸς τὸν λόγον, οὐδ´
[2, 11]   πλεῖστα μηνοειδὴς ἀμφίκυρτος, ἅπαξ  δὲ   διχότομος. Καὶ πάλιν διὰ τῶν
[2, 13]   ἀντίχθονα, καθάπερ εἴπομεν πρότερον. Ἐνίοις  δὲ   δοκεῖ καὶ πλείω σώματα τοιαῦτα
[2, 8]   τὴν αὐτὴν κίνησιν κινεῖσθαι, μόνος  δὲ   δοκεῖ τῶν ἄστρων ἥλιος
[2, 12]   ὑγιαίνει, τὸ δ´ ἰσχνανθέν, τὸ  δὲ   δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν, τὸ δὲ
[2, 13]   ἐν ταῖς κλεψύδραις ὕδωρ. Ὅτι  δὲ   δύναται πολὺ βάρος φέρειν ἀπολαμβανόμενος
[2, 4]   ἐπιπέδων σχημάτων κύκλος. Ἔτι  δὲ   εἴπερ τέλειόν ἐστιν οὗ μηδὲν
[2, 2]   ἐν τοῖς δεξιοῖς ἐσμεν, ἐκεῖνοι  δὲ   ἐν τοῖς κάτω καὶ ἐν
[2, 4]   συνεχῆ ἐστι ταῖς σφαίραις. Ἔτι  δὲ   ἐπεὶ φαίνεται καὶ ὑπόκειται κύκλῳ
[2, 4]   ὕδωρ εἰς τὸ κοιλότερον· κοιλότερον  δέ   ἐστι τὸ τοῦ κέντρου ἐγγύτερον.
[2, 7]   ὁμοίως καὶ ἡμεῖς λέγομεν.  δὲ   θερμότης ἀπ´ αὐτῶν καὶ τὸ
[2, 5]   τῶν ἐνδεχομένων τὸ βέλτιστον, ἔστι  δὲ   καθάπερ τῶν ἐπὶ τῆς εὐθείας
[2, 4]   καὶ τῇ φύσει πρῶτον. Εἴπωμεν  δὲ   καθόλου περὶ τῶν σχημάτων, τὸ
[2, 12]   δὲ δραμὸν καὶ ἰσχνανθέν, τὸ  δὲ   καὶ ἄλλο τι πρᾶξαν τοῦ
[2, 6]   γὰρ ἐπίτασις, καὶ ἄνεσις. Ἔτι  δὲ   καὶ ἄλογον ἄπειρον χρόνον ἀδύνατον
[2, 13]   πάσας τεθεωρηκέναι τὰς διαφοράς. Ἀναξιμένης  δὲ   καὶ Ἀναξαγόρας καὶ Δημόκριτος τὸ
[2, 14]   βίᾳ καὶ παρὰ φύσιν. Ἔτι  δὲ   καὶ διὰ τῶν φαινομένων κατὰ
[2, 12]   τὸ δὲ μικρὰ περιπατῆσαν, τῷ  δὲ   καὶ δρόμου δεῖ καὶ πάλης
[2, 2]   μὴ κινεῖσθαι τοὺς πόλους. Ἅμα  δὲ   καὶ εἰώθαμεν λέγειν τὰ πλάγια
[2, 4]   τῶν σχημάτων κύκλος. Ὡσαύτως  δὲ   καὶ σφαῖρα τῶν στερεῶν·
[2, 4]   τῶν στερεῶν σχημάτων, δῆλον. Ἔστι  δὲ   καὶ κατὰ τὸν ἀριθμὸν τὴν
[2, 13]   ἡμίσειαν ἀπεχόντων τῆς διαμέτρου. Ἔνιοι  δὲ   καὶ κειμένην ἐπὶ τοῦ κέντρου
[2, 4]   σφαῖρα ἐν τοῖς στερεοῖς. Ἔτι  δὲ   καὶ οἱ διαιροῦντες εἰς ἐπίπεδα
[2, 8]   πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι ἔοικεν. Ἅμα  δὲ   καὶ οὐκ ἔστιν ἐν τοῖς
[2, 13]   ἔχουσί τινες τὴν δόξαν, ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ μονῆς καὶ κινήσεως·
[2, 13]   ἐν τῷ Τιμαίῳ γέγραπται. Παραπλησίως  δὲ   καὶ περὶ τοῦ σχήματος ἀμφισβητεῖται·
[2, 12]   τὸ φανὸν καὶ λαμπρόν. Ὁμοίως  δὲ   καὶ περὶ τοὺς ἄλλους ἀστέρας
[2, 3]   τῶν σωμάτων πρὸς ἄλληλα. Λεχθήσεται  δὲ   καὶ περὶ τούτου ἐν τοῖς
[2, 1]   ἔχων τοῦ παντὸς αἰῶνος, ἔχων  δὲ   καὶ περιέχων ἐν αὑτῷ τὸν
[2, 9]   οὔτε τοιούτῳ τάχει φερομένων· ἡλίου  δὲ   καὶ σελήνης, ἔτι τε τοσούτων
[2, 4]   τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς σφαιροειδές. Ὡσαύτως  δὲ   καὶ τὰ πρὸς τὸ μέσον
[2, 3]   δ´, εἴπερ καὶ πῦρ, τοῦτο  δὲ   καὶ τἆλλα, εἴπερ καὶ γῆν·
[2, 6]   ἄλογον καὶ πλάσματι ὅμοιον. Ἔτι  δὲ   καὶ τὸ μὴ λανθάνειν ἐπὶ
[2, 13]   τότε αἰτιάσεται τὴν δίνην. Ἄτοπον  δὲ   καὶ τὸ μὴ συννοεῖν ὅτι
[2, 13]   μονῆς ἐπὶ τῶν ἐσχάτων. Θαυμαστὸν  δὲ   καὶ τὸ περὶ μὲν τῆς
[2, 13]   δίνη πλησιάζει πρὸς ἡμᾶς. (Ἔτι  δὲ   καὶ τὸ πῦρ ἄνω φέρεται
[2, 2]   τῇ δυνάμει διαφέρει μόνον, τὰ  δὲ   καὶ τοῖς σχήμασι, καὶ τὸ
[2, 13]   μέσον ἴδιον τῆς γῆς. (Ἄτοπον  δὲ   καὶ τοῦτο μὲν ζητεῖν, διὰ
[2, 3]   τῶν στοιχείσων πρὸς ἕκαστον. Ὑποκείσθω  δὲ   καὶ τοῦτο νῦν, ὕστερον δὲ
[2, 13]   καὶ διψῶντος σφόδρα μέν, ὁμοίως  δέ,   καὶ τῶν ἐδωδίμων καὶ ποτῶν
[2, 4]   τὴν παράλλαξιν τῶν γωνιῶν. Ὁμοίως  δὲ   κἂν εἴ τι ἄλλο σχῆμα
[2, 13]   στιγμὴ τῶν σωμάτων ἐστίν. Ὥσπερ  δὲ   κἂν ἐκ μεγάλου συνέλθοι πυκνούμενον
[2, 13]   λέγεται κομψῶς μέν, οὐκ ἀληθῶς  δέ·   κατὰ γὰρ τοῦτον τὸν λόγον
[2, 10]   θεωρείσθω· λέγεται γὰρ ἱκανῶς. Συμβαίνει  δὲ   κατὰ λόγον γίγνεσθαι τὰς ἑκάστου
[2, 12]   κατὰ τὸ μέλαν αὐτῆς, ἐξελθόντα  δὲ   κατὰ τὸ φανὸν καὶ λαμπρόν.
[2, 2]   πόλων τὸν μὲν ἄνω τὸν  δὲ   κάτω· διαφορὰν γὰρ ἐν τούτοις
[2, 4]   ὅλα σφαιροειδῆ ἀνάγκη εἶναι· τὰ  δὲ   κάτω τῆς τῶν πλανήτων ἅπτεται
[2, 2]   γὰρ ὅλως οὐ κινεῖται, τὰ  δὲ   κινεῖται μὲν ἀλλ´ οὐ πανταχόθεν
[2, 4]   δὲ μέτρον τὸ ἐλάχιστον, ἐλαχίστη  δὲ   κίνησις ταχίστη, δῆλον ὅτι
[2, 11]   ἥκιστά ἐστι κινητικόν. Ἥκιστα  δὲ   κινητικὸν σφαῖρα διὰ τὸ
[2, 6]   οὗτος ἀγένητος καὶ ἀΐδιος, ἔτι  δὲ   κινούμενος ὁμαλῶς, ἐπὶ τοσοῦτον ἡμῖν
[2, 8]   τοῦ μὲν ἠρεμοῦντος τοῦ  δὲ   κινουμένου. Ἀμφότερα μὲν τοίνυν ἠρεμεῖν
[2, 6]   ἄφθαρτον καὶ ὅλως ἀμετάβλητον, τὸ  δὲ   κινοῦν πολὺ μᾶλλον εὔλογον εἶναι
[2, 13]   δίνην τὸ μὲν βαρὺ τὸ  δὲ   κοῦφον, τίνι διώριστο καὶ
[2, 3]   αὐτοῦ ἐπὶ τὸ μέσον· φύσει  δὲ   κύκλῳ κινεῖται· οὐ γὰρ ἂν
[2, 6]   δὲ ῥιπτουμένοις ἀνὰ μέσον. Τῆς  δὲ   κύκλῳ φορᾶς οὐκ ἔστιν οὔτε
[2, 13]   ὥστ´ ἐξ ἀνάγκης μένειν. Τοῦτο  δὲ   λέγεται κομψῶς μέν, οὐκ ἀληθῶς
[2, 3]   πάμπαν ὀλίγων ἔχειν αἴσθησιν. Ὅμως  δὲ   λέγωμεν. δ´ αἰτία περὶ
[2, 14]   ταῦτ´ ἐστίν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΔ' Ἡμεῖς  δὲ   λέγωμεν πρῶτον πότερον ἔχει κίνησιν
[2, 3]   οὐχ οὕτω τῷ τόπῳ, πολὺ  δὲ   μᾶλλον τῷ τῶν συμβεβηκότων αὐτοῖς
[2, 13]   τὸ μέσον συνελθεῖν φασίν· ὅτι  δὲ   μένει, ζητοῦσι τὴν αἰτίαν, καὶ
[2, 13]   τὸ κυριώτατον τοῦ παντός, τὸ  δὲ   μέσον εἶναι τοιοῦτον, (ὃ) Διὸς
[2, 10]   ἥκιστα διὰ τὴν ἀπόστασιν· τὰ  δὲ   μεταξὺ κατὰ λόγον ἤδη τῆς
[2, 4]   ὁμαλὴς καὶ ἀΐδιος, ἐν ἑκάστῳ  δὲ   μέτρον τὸ ἐλάχιστον, ἐλαχίστη δὲ
[2, 12]   ἄριστον πᾶσι τοῦ τέλους· εἰ  δὲ   μή, ἀεὶ ἄμεινόν ἐστιν ὅσῳ
[2, 6]   ἀεὶ ἐπίτασις τῆς φορᾶς (εἰ  δὲ   μὴ ἐπίτασις, οὐδ´ ἄνεσις· ὁμοίως
[2, 13]   αὐτῶν, οὐδὲ βίαιος ἔσται· εἰ  δὲ   μή ἐστι μήτε φύσει μήτε
[2, 13]   τῇ γῇ φύσει τόπον· εἰ  δὲ   μὴ ταύτῃ οὗτος τόπος,
[2, 13]   μὲν γάρ τινα ἀναγκαῖον· εἰ  δὲ   μηδὲν μᾶλλον κάτω ἄνω,
[2, 2]   σταίη, κινηθείη ἂν πάλιν. Λέγω  δὲ   μῆκος μὲν αὐτοῦ τὸ κατὰ
[2, 12]   οὐδὲ γυμναζόμενον εὖ ἔχει, τὸ  δὲ   μικρὰ περιπατῆσαν, τῷ δὲ καὶ
[2, 14]   ἔλθῃ ἐπὶ τὸ μέσον. Δεῖ  δὲ   νοῆσαι τὸ λεγόμενον ὥσπερ ἂν
[2, 1]   ὡς ὄντα μόνον ἀθάνατον·  δὲ   νῦν μαρτυρεῖ λόγος ὡς ἄφθαρτος
[2, 7]   τὸ ἐγγύτερον τοῦ πυρός, ἐγγύτερον  δὲ   ἀήρ· οἷον καὶ ἐπὶ
[2, 12]   ἴδιος φύσει φορά, αὕτη  δὲ   οἷον πρόσκειται, παντὸς δὲ πεπερασμένου
[2, 14]   τοῦτο πεπονθότων. Καὶ τῶν μαθηματικῶν  δὲ   ὅσοι τὸ μέγεθος ἀναλογίζεσθαι πειρῶνται
[2, 12]   μονάδων τάξιν μὲν ἐχόντων, ἀψύχων  δὲ   πάμπαν, διανοούμεθα· δεῖ δ´ ὡς
[2, 8]   τρόπον ἔχειν οὐθὲν ἄτοπον, τὸ  δὲ   πάνθ´ ὁμοίως πλάσματι ἔοικεν. Ἅμα
[2, 8]   τε καὶ πάντες φασίν. Ἔτι  δὲ   πάντα μὲν εὔλογον τὴν αὐτὴν
[2, 6]   θᾶττον καὶ τὸ βραδύτερον· τοῦτο  δὲ   παντελῶς ἄλογον καὶ πλάσματι ὅμοιον.
[2, 13]   λόγος τῆς ἰσχυρῶς μὲν ὁμοίως  δὲ   πάντῃ τεινομένης, ὅτι οὐ διαρραγήσεται,
[2, 6]   κατὰ φύσιν οἷ φέρονται, τοῖς  δὲ   παρὰ φύσιν ὅθεν, τοῖς δὲ
[2, 3]   δὲ καὶ τοῦτο νῦν, ὕστερον  δὲ   πειρατέον δεῖξαι. Τούτων δ´ ὑπαρχόντων
[2, 12]   αὕτη δὲ οἷον πρόσκειται, παντὸς  δὲ   πεπερασμένου σώματος πρὸς πεπερασμένον
[2, 13]   πῦρ μὲν γῆς τιμιώτερον, τὸ  δὲ   πέρας τοῦ μεταξύ, τὸ δ´
[2, 13]   τάξεως αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΓ' Λοιπὸν  δὲ   περὶ τῆς γῆς εἰπεῖν, οὗ
[2, 13]   ἔστι, βίᾳ δ´ ἔστιν. Ἐπεὶ  δὲ   (περὶ τούτων διώρισται πρότερον ὅσα
[2, 4]   ὑπὸ πλειόνων περιέχεται γραμμῶν, τὸ  δὲ   περιφερόγραμμον ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ δὲ
[2, 14]   ἀλλ´ οὐ παρ´ ἄλληλα· τοῦτο  δὲ   πέφυκε πρὸς τὸ φύσει σφαιροειδές.
[2, 8]   τοὺς ἀστέρας τοὺς ἐνδεδεμένους, τοὺς  δὲ   πλάνητας μὴ στίλβειν· οἱ μὲν
[2, 13]   γὰρ δοκεῖ εἶναι σφαιροειδής, τοῖς  δὲ   πλατεῖα καὶ τὸ σχῆμα τυμπανοειδής·
[2, 12]   τῶν σωμάτων τῶν θείων, αἱ  δὲ   πολλαὶ οὖσαι ἓν μόνον (ἑκάστη·
[2, 12]   τὰς μεγίστας ἔχομεν ἀπορίας. Ἔστι  δὲ   πολλῶν ὄντων τοιούτων οὐχ ἥκιστα
[2, 2]   ἄνω καὶ τὸ κάτω. Τῶν  δὲ   πόλων μὲν ὑπὲρ ἡμᾶς
[2, 10]   διιέναι τὸν αὑτοῦ κύκλον, τὸ  δὲ   πορρωτάτω ἐν ἐλαχίστῳ, τῶν δ´
[2, 10]   γὰρ ἐγγυτάτω μάλιστα κρατεῖται, τὸ  δὲ   πορρωτάτω πάντων ἥκιστα διὰ τὴν
[2, 10]   ἐγγύτερον ἀεὶ ἐν πλείονι, τὸ  δὲ   πορρώτερον ἐν ἐλάττονι. Τὸ μὲν
[2, 12]   διὰ ὀλίγης καὶ μιᾶς, τοῖς  δὲ   πορρωτέρω διὰ πλειόνων, ὥσπερ ἐπὶ
[2, 12]   αὐτὸ τὸ οὗ ἕνεκα,  δὲ   πρᾶξις ἀεί ἐστιν ἐν δυσίν,
[2, 13]   εἶναι αἴτια τοῖς αὐτοῖς. Ἔτι  δὲ   πρὸς Ἐμπεδοκλέα κἂν ἐκεῖνό τις
[2, 13]   κατὰ τὸν ἐκείνων λόγον. Ὅλως  δὲ   πρὸς τοὺς οὕτω λέγοντας περὶ
[2, 2]   εἶναι πρὸς τῇ ἀρχῇ, ἐκείνους  δὲ   πρὸς τῷ τέλει. Περὶ μὲν
[2, 4]   δὲ περιφερόγραμμον ὑπὸ μιᾶς. Ἐπεὶ  δὲ   πρότερον (τῇ φύσει) ἐν ἑκάστῳ
[2, 12]   τυχεῖν τῆς θειοτάτης ἀρχῆς.  δὲ   πρῶτος οὐρανὸς εὐθὺς τυγχάνει διὰ
[2, 13]   οἱ περὶ τὴν Ἰταλίαν, καλούμενοι  δὲ   Πυθαγόρειοι λέγουσιν· ἐπὶ μὲν γὰρ
[2, 13]   τὴν τιμιωτάτην ὑπάρχειν χώραν, εἶναι  δὲ   πῦρ μὲν γῆς τιμιώτερον, τὸ
[2, 13]   γῆ ἐπὶ τοῦ μέσου, τὸ  δὲ   πῦρ μὴ ζητεῖν διὰ τί
[2, 4]   ἀὴρ περὶ τὸ ὕδωρ, τὸ  δὲ   πῦρ περὶ τὸν ἀέρα, καὶ
[2, 5]   τοῦ λέγειν τίς ἐστιν, ἔτι  δὲ   πῶς ἔχων τῷ πιστεύειν, πότερον
[2, 6]   δὲ παρὰ φύσιν ὅθεν, τοῖς  δὲ   ῥιπτουμένοις ἀνὰ μέσον. Τῆς δὲ
[2, 11]   μὲν ἅπαντα καὶ ἕν,  δὲ   σελήνη δείκνυται διὰ τῶν περὶ
[2, 8]   γὰρ κυλιόμενον στρέφεσθαι ἀνάγκη, τῆς  δὲ   σελήνης ἀεὶ δῆλόν ἐστι τὸ
[2, 12]   τινα ἄλλην τοιαύτην τάξιν. Νῦν  δὲ   συμβαίνει τοὐναντίον· ἐλάττους γὰρ ἥλιος
[2, 14]   φέρεται, δύο κινεῖσθαι φοράς. Τούτου  δὲ   συμβαίνοντος ἀναγκαῖον γίγνεσθαι πάροδον καὶ
[2, 9]   φερόμενον ποιεῖ ψόφον· ἐν φερομένῳ  δὲ   συνεχὲς καὶ μὴ ποιοῦν πληγὴν
[2, 12]   τελευταία σφαῖρα ἐνδεδεμένη φέρεται, ἑκάστη  δὲ   σφαῖρα σῶμά τι τυγχάνει ὄν.
[2, 8]   γε τοῦ σώματος γεννῶσιν, τοῦ  δὲ   σφαιροειδοῦς δύο κινήσεις εἰσὶ καθ´
[2, 11]   οἱ μαθηματικοί. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙA Τὸ  δὲ   σχῆμα τῶν ἄστρων ἑκάστου σφαιροειδὲς
[2, 4]   σχῆμα τοῦ πρώτου σώματος, πρῶτον  δὲ   σῶμα τὸ ἐν τῇ ἐσχάτῃ
[2, 8]   οἱ μὲν κύκλοι μένουσιν, αὐτὰ  δὲ   τὰ ἄστρα κινεῖται, τὰ αὐτὰ
[2, 2]   οἷον ἀρχή τις ἐστίν. Λέγω  δὲ   τὰ τρία τὸ ἄνω καὶ
[2, 4]   ὕδωρ, ἕως ἂν ἰσασθῇ. Ἴση  δὲ   ταῖς ἐκ τοῦ κέντρου
[2, 14]   καὶ ἀμφίκυρτος καὶ κοίλη) περὶ  δὲ   τὰς ἐκλείψεις ἀεὶ κυρτὴν ἔχει
[2, 13]   εἰκότως ἐγένετο φιλοσόφημα πᾶσιν· τὸ  δὲ   τὰς περὶ τούτου λύσεις μὴ
[2, 9]   ἀμήχανόν τινα τὸ μέγεθος. Ὑποθέμενοι  δὲ   ταῦτα καὶ τὰς ταχυτῆτας ἐκ
[2, 13]   περὶ τὸ μέσον, οὐ μόνον  δὲ   ταύτην, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀντίχθονα,
[2, 14]   περιέχοντος τόπου τὸ μέσον. Συμβέβηκε  δὲ   ταὐτὸ μέσον εἶναι τῆς γῆς
[2, 14]   λίαν ὑπολαμβάνειν ἄπιστα δοκεῖν· λέγουσι  δὲ   τεκμαιρόμενοι καὶ τοῖς ἐλέφασιν, ὅτι
[2, 13]   καὶ τὸ σχῆμα τυμπανοειδής· (ποιοῦνται  δὲ   τεκμήριον ὅτι δύνων καὶ ἀνατέλλων
[2, 2]   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν, τὰς  δὲ   τέτταρας παρέλιπον οὐθὲν ἧττον κυρίας
[2, 13]   τὸ πλεῖον ἀεὶ θᾶττον, πᾶσαν  δὲ   τὴν γῆν εἴ τις ἀφείη
[2, 8]   κατέχοι τὸν αὐτὸν τόπον) πρὸς  δὲ   τὴν εἰς τὸ πρόσθεν ἀχρηστότατον·
[2, 4]   τοῦ κύκλου γραμμή· κατὰ  δὲ   τὴν ἐλαχίστην ταχίστη κίνησις·
[2, 12]   πλειόνων δ´ ἀφικνεῖται κινήσεων. Περὶ  δὲ   τῆς ἀπορίας ὅτι κατὰ μὲν
[2, 5]   ταύτην ἐπὶ τὸ τιμιώτερον. Περὶ  δὲ   τῆς κινήσεως αὐτοῦ, ὅτι ὁμαλής
[2, 10]   αὑτῶν, εἴρηται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ι' Περὶ  δὲ   τῆς τάξεως αὐτῶν, ὃν μὲν
[2, 13]   μὲν τῆς μονῆς ζητεῖν, περὶ  δὲ   τῆς φορᾶς αὐτῶν μὴ ζητεῖν,
[2, 14]   αἰτιῶνται τῆς κάτω φορᾶς· βέλτιον  δὲ   τιθέναι τἀληθές, καὶ φάναι τοῦτο
[2, 2]   τὸ νῦν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β' Ἐπειδὴ  δέ   τινές εἰσιν οἵ φασιν εἶναί
[2, 13]   τὰς αἰτίας ταύτας διατρίβουσιν· εἰσὶ  δέ   τινες οἳ διὰ τὴν ὁμοιότητά
[2, 4]   δυάδα, ἐπειδὴ ὀρθαὶ δύο. Ἐὰν  δὲ   τὸ ἓν κατὰ τὸ τρίγωνον,
[2, 2]   κατὰ τὸ ἡμέτερον ἀριστερόν, ἀριστερὸν  δὲ   τὸ κατὰ τὸ ἡμέτερον δεξιόν,
[2, 12]   τἀγαθόν, ἀλλ´ ἕτερόν τι. Ἔστι  δὲ   τὸ κατορθοῦν χαλεπὸν τὸ
[2, 13]   κἂν σφαιροειδὴς μὲν ᾖ, τηλικαύτη  δὲ   τὸ μέγεθος· μενεῖ γὰρ κατὰ
[2, 2]   σώμασι τοῖς τελείοις πάσας. Ἔστι  δὲ   τὸ μὲν ἄνω τοῦ μήκους
[2, 4]   κύκλος οὐκέτι ἔσται σχῆμα. Ἐπεὶ  δὲ   τὸ μὲν πρῶτον σχῆμα τοῦ
[2, 3]   γὰρ παρὰ φύσιν ἀΐδιον. Ὕστερον  δὲ   τὸ παρὰ φύσιν τοῦ κατὰ
[2, 13]   δ´ ὁρίζον τὸ πέρας. Τιμιώτερον  δὲ   τὸ περιέχον καὶ τὸ πέρας
[2, 14]   τοῦ μέσου τὸ ἔσχατον· τοῦτο  δὲ   τὸ σχῆμα σφαίρας ἐστίν. Οὐδὲν
[2, 5]   ἔχειν δεῖ τοῖς εὑρίσκουσι, νῦν  δὲ   τὸ φαινόμενον ῥητέον. Εἰ γὰρ
[2, 1]   τῶν ἐχόντων μὲν κίνησιν, ἐχόντων  δὲ   τοιαύτην ὥστε μηθὲν εἶναι πέρας
[2, 3]   ἐν τοῖς ἑπομένοις σαφέστερον. Νῦν  δὲ   τοσοῦτόν ἐστι δῆλον, διὰ τίνα
[2, 4]   εὐθείᾳ πρόσθεσίς ἐστιν ἀεί, τῇ  δὲ   τοῦ κύκλου οὐδέποτε, φανερὸν ὅτι
[2, 2]   δὲ δεξιὸν τοῦ πλάτους,  δὲ   τοῦ προτέρου ἀρχὴ προτέρα, πρότερον
[2, 13]   τὸ μέσον καὶ τίμιον, τὸ  δὲ   τοῦ τόπου μέσον ἔοικε τελευτῇ
[2, 4]   ἔστιν, ἅπτεται δὲ τούτων) (ἡ  δὲ   τοῦ ὕδατος ἐπιφάνεια σφαιροειδής ἐστιν,
[2, 2]   καὶ ἐν τῷ ἀριστερῷ. Συμβαίνει  δὲ   τοὐναντίον. Ἀλλὰ τῆς μὲν δευτέρας
[2, 8]   αὐτοὺς ἀφικνεῖται ὄψις· πρὸς  δὲ   τοὺς μένοντας κραδαίνεται διὰ τὸ
[2, 12]   πρώτου σώματός εἰσιν αὐτῶν. Δῆλον  δὲ   τοῦτο περὶ ἐνίων καὶ τῇ
[2, 5]   εἴη τῶν εἰρημένων διελθεῖν. Λέγω  δὲ   τοῦτο περὶ τοῦ πρώτου οὐρανοῦ
[2, 13]   διά γε τὴν δίνην. Εἰ  δὲ   τοῦτο φέρεσθαί που πέφυκεν, δῆλον
[2, 8]   ἂν κινοῖτο δι´ αὑτῶν. Πρὸς  δὲ   τούτοις ἄλογον τὸ μηθὲν ὄργανον
[2, 1]   πάσης θνητῆς δυσχερείας ἐστίν, πρὸς  δὲ   τούτοις ἄπονος διὰ τὸ μηδεμιᾶς
[2, 14]   μέσου, φανερὸν ἐκ τούτων· πρὸς  δὲ   τούτοις δῆλον ἐκ τῶν εἰρημένων
[2, 2]   πολλαχῶς λέγεται τὸ πρότερον. Πρὸς  δὲ   τούτοις, εἰ τὸ μὲν ἄνω
[2, 14]   αὐτὴν ἐπὶ τοῦ μέσου. Μαρτυρεῖ  δὲ   τούτοις καὶ τὰ παρὰ τῶν
[2, 2]   τὸ ἡμέτερον ἔμπροσθεν) Ἐν αὐτοῖς  δὲ   τούτοις οὐδεμίαν ὁρῶμεν διαφοράν· ἐὰν
[2, 13]   εἶναι ἄνω κάτω, διώρισται  δὲ   τούτοις τὸ βαρὺ καὶ κοῦφον.
[2, 9]   μὲν λέγεται καὶ μουσικῶς, ἀδύνατον  δὲ   τοῦτον ἔχειν τὸν τρόπον. Οὐ
[2, 6]   ἀνωμάλως κινεῖσθαι τὸ κινούμενον. Οὐθὲν  δὲ   τούτων δυνατὸν περὶ τὸν οὐρανὸν
[2, 4]   μὲν γὰρ οὐκ ἔστιν, ἅπτεται  δὲ   τούτων) (ἡ δὲ τοῦ ὕδατος
[2, 4]   κύκλον κατὰ τὸ ἕν, τὸ  δὲ   τρίγωνον (κατὰ τὴν δυάδα, ἐπειδὴ
[2, 8]   μῆκος, ἀποτεινομένη πόρρω λίαν.  δὲ   τρόμος αὐτῆς ποιεῖ τοῦ ἄστρου
[2, 1]   μὲν ἔχειν ἐνδέχεται, καθ´ ὃν  δὲ   τρόπον ἐκεῖνοι γενέσθαι λέγουσιν οὐκ
[2, 2]   ὁμοιότητα τοῦ σχήματος. Τὸν αὐτὸν  δὲ   τρόπον καὶ περὶ τῆς ἀρχῆς
[2, 4]   ὕδατος ἐπιφάνεια σφαιροειδής ἐστιν, τὸ  δὲ   τῷ σφαιροειδεῖ συνεχὲς κείμενον
[2, 10]   τ´ εἶναι (καὶ ταχίστην, τὰς  δὲ   τῶν ἄλλων βραδυτέρας τε καὶ
[2, 12]   ἑωράκαμεν διχότομον μὲν οὖσαν, ὑπελθοῦσαν  δὲ   τῶν ἀστέρων τὸν τοῦ Ἄρεος,
[2, 2]   τοῦ ἄνω αὔξησις, ἀπὸ  δὲ   τῶν δεξιῶν κατὰ τόπον,
[2, 4]   ὕδωρ· τότε γὰρ ἠρεμήσει.  δὲ   τῶν ἐκ τοῦ κέντρου ἁπτομένη
[2, 2]   δεξιῶν κατὰ τόπον, ἀπὸ  δὲ   τῶν ἔμπροσθεν κατὰ τὴν
[2, 6]   ἐπὶ τοσοῦτον ἡμῖν εἰρήσθω. Περὶ  δὲ   τῶν καλουμένων ἄστρων ἑπόμενον ἂν
[2, 8]   περὶ αὐτῶν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Η' (Ἐπεὶ  δὲ   φαίνεται καὶ τὰ ἄστρα μεθιστάμενα
[2, 6]   καὶ ἀόριστος κίνησις, ἅπασαν  δέ   φαμεν ἔκ τινος εἴς τι
[2, 13]   μὲν γὰρ πᾶσι κοινόν, τὸ  δὲ   φέρεσθαι πρὸς τὸ μέσον ἴδιον
[2, 14]   τῷ τοῦ παντὸς μέσῳ. Ὅτι  δὲ   φέρεται καὶ πρὸς τὸ τῆς
[2, 13]   φέρεσθαι καὶ τὴν ὅλην· οὗ  δὲ   φέρεται κατὰ φύσιν, καὶ μένει
[2, 9]   (τὰ καρτερώτατα τῶν σωμάτων. Τοσούτων  δὲ   φερομένων, καὶ τοῦ ψόφου διιόντος
[2, 11]   πεφύκασι κινεῖσθαι δι´ αὑτῶν,  δὲ   φύσις οὐδὲν ἀλόγως οὐδὲ μάτην
[2, 2]   ἀριστερόν, τοῖς δ´ ἔνια, τοῖς  δὲ   φυτοῖς τὸ ἄνω καὶ τὸ
[2, 12]   δ´ ἄλλων ζῴων ἐλάττους, τῶν  δὲ   φυτῶν μικρά τις καὶ μία
[2, 14]   Κύπρον, ἐν τοῖς πρὸς ἄρκτον  δὲ   χωρίοις οὐχ ὁρῶνται, καὶ τὰ
[2, 12]   τὰς ἄλλας, εἴη δ´ ἂν  ἥδε   συμβαίνουσα κατὰ λόγον· μὲν
[2, 3]   δ´ αἰτία περὶ αὐτῶν  ἐνθένδε   ληπτέα. Ἕκαστόν ἐστιν, ὧν ἐστιν
[2, 12]   πολλὰς φοράς. Καὶ ἔτι διὰ  τόδε   ἓν ἔχουσι σῶμα αἱ ἄλλαι
[2, 6]   οὐρανόν (ὥσπερ γὰρ οὐδὲ κιθαρίσαι  οὐδὲ   βαδίσαι ἐν ὁτῳοῦν χρόνῳ δυνατόν,
[2, 13]   μηδεμία φύσει κίνησίς ἐστιν αὐτῶν,  οὐδὲ   βίαιος ἔσται· εἰ δὲ μή
[2, 1]   ψυχῆς εὔλογον ἀναγκαζούσης μένειν ἀΐδιον·  οὐδὲ   γὰρ τῆς ψυχῆς οἷόν τ´
[2, 13]   ὕδατος τοῦ ὀχοῦντος τὴν γῆν·  οὐδὲ   γὰρ τὸ ὕδωρ πέφυκε μένειν
[2, 12]   ὥσπερ ἐπὶ σώματος τὸ μὲν  οὐδὲ   γυμναζόμενον εὖ ἔχει, τὸ δὲ
[2, 6]   κινηθῆναι τὸν οὐρανόν (ὥσπερ γὰρ  οὐδὲ   κιθαρίσαι οὐδὲ βαδίσαι ἐν ὁτῳοῦν
[2, 6]   κατὰ τὸ μὴ ὑπερβάλλειν, οὕτως  οὐδὲ   κινηθῆναι τὸν οὐρανὸν (ἐν ὁτῳοῦν
[2, 8]   τὸ ὁρώμενον. Ἀλλὰ μὴν ὅτι  οὐδὲ   κυλίεται τὰ ἄστρα, φανερόν· τὸ
[2, 11]   δὲ φύσις οὐδὲν ἀλόγως  οὐδὲ   μάτην ποιεῖ, δῆλον ὅτι καὶ
[2, 13]   ἦν γῆ· οὐθὲν γὰρ  οὐδὲ   νῦν ποιεῖν ἐπίδηλον τὴν ἡμίσειαν
[2, 8]   κινητικοῖς· οὐδὲν γὰρ ἀπηρτημένον ἔχει  οὐδὲ   προέχον, ὥσπερ τὸ εὐθύγραμμον, ἀλλὰ
[2, 13]   τὴν γῆν οἰητέον. Ἀλλὰ μὴν  οὐδὲ   τῇ δίνῃ γε τὸ βαρὺ
[2, 6]   ἔχον τοῖς διαστήμασιν. Ἀλλὰ μὴν  οὐδὲ   τὴν ὅλην ἐγχωρεῖ μεταβάλλειν·
[2, 8]   τοῖς φύσει τὸ ὡς ἔτυχεν,  οὐδὲ   τὸ πανταχοῦ καὶ πᾶσιν ὑπάρχον
[2, 6]   (ἡ δ´ ἀδυναμία παρὰ φύσιν)  οὐδὲ   τὸν ἴσον χρόνον παρὰ φύσιν
[2, 8]   ὡς ἔτυχε ποιεῖ φύσις)  οὐδὲ   τῶν μὲν ζῴων φροντίσαι, τῶν
[2, 13]   Πολλοῖς δ´ ἂν καὶ ἑτέροις  συνδόξειε   μὴ δεῖν τῇ γῇ τὴν
[2, 12]   περὶ ὧν εἰκότως ἂν ὁστισοῦν  ἀπορήσειε,   πειρατέον λέγειν τὸ φαινόμενον, αἰδοῦς
[2, 14]   βάρος. γὰρ ἄν τις  ἀπορήσειε,   τὴν αὐτὴν ἔχει τούτοις λύσιν·
[2, 14]   κειμένη νῦν ἐπὶ τοῦ κέντρου·  διαπορήσειε   δ´ ἄν τις, ἐπεὶ ταὐτὸν
[2, 14]   τοῦ περιέχοντος τόπου τὸ μέσον.  Συμβέβηκε   δὲ ταὐτὸ μέσον εἶναι τῆς
[2, 8]   ὥσπερ τὸ εὐθύγραμμον, ἀλλὰ πλεῖστον  ἀφέστηκε   τῷ σχήματι τῶν πορευτικῶν σωμάτων.
[2, 12]   δόξει παράλογον εἶναι τὸ συμβαῖνον.  Ἔοικε   γὰρ τῷ μὲν ἄριστα ἔχοντι
[2, 13]   τὸ δὲ τοῦ τόπου μέσον  ἔοικε   τελευτῇ μᾶλλον ἀρχῇ· τὸ
[2, 7]   ἀέρος ὑπὸ τῆς ἐκείνων φορᾶς.  Πέφυκε   γὰρ κίνησις ἐκπυροῦν καὶ
[2, 14]   μὴ τὸ μέσον ἔχουσα,  πέφυκε   κινεῖσθαι καὶ νῦν. (Τὸ μὲν
[2, 13]   τούτων ἐπ´ ἀέρος μὲν οὐθὲν  πέφυκε   μένειν, ἀλλ´ ἐφ´ ὕδατος) ὥσπερ
[2, 13]   φύσιν; Ἔτι δ´ εἴπερ ὅλη  πέφυκε   μένειν ἐφ´ ὕδατος, δῆλον ὅτι
[2, 13]   γῆν· οὐδὲ γὰρ τὸ ὕδωρ  πέφυκε   μένειν μετέωρον, ἀλλ´ ἐπί τινός
[2, 14]   οὐ παρ´ ἄλληλα· τοῦτο δὲ  πέφυκε   πρὸς τὸ φύσει σφαιροειδές.
[2, 14]   εἰς γὰρ τὸ μόριον  πέφυκε   φέρεσθαι, καὶ τὸ ὅλον ἐνταῦθα
[2, 14]   τῆς μονῆς. Εἰ γὰρ φύσει  πέφυκε   φέρεσθαι πάντοθεν πρὸς τὸ μέσον,
[2, 11]   δῆλον ὅτι καὶ σχῆμα τοιοῦτον  ἀπέδωκε   τοῖς ἀκινήτοις ἥκιστά ἐστι
[2, 8]   ἔμενεν ἐν ταὐτῷ καὶ οὐ  μετέβαλλε   τὸν τόπον, ὅπερ φαίνεταί τε
[2, 13]   τὴν ἀποτομήν, οὐ προσλογιζόμενοι τό  τε   ἀπόστημα τοῦ ἡλίου πρὸς τὴν
[2, 8]   αὐτό. Συμβαίνει οὖν ἅμα τό  τε   ἄστρον διεληλυθέναι τὸν κύκλον καὶ
[2, 7]   τετύχηκεν ἐνδεδεμένος· διὸ δὴ πλησιάζοντός  τε   αὐτοῦ καὶ ἀνίσχοντος καὶ ὑπὲρ
[2, 13]   ὡς εἴ περ ἀπείρονα γῆς  τε   βάθη καὶ δαψιλὸς αἰθήρ, ὡς
[2, 8]   οὕτως οὐθὲν ἄλογον συμβαίνει· τό  τε   γὰρ θᾶττον εἶναι τοῦ μείζονος
[2, 1]   ταύτην τῶν ἄλλων πέρας· τό  τε   γὰρ πέρας τῶν περιεχόντων ἐστί,
[2, 6]   μέσον ἐστὶν αὐτῆς ἁπλῶς· τῷ  τε   γὰρ χρόνῳ ἀΐδιος καὶ τῷ
[2, 2]   μόρια, λέγω δ´ οἷον τό  τε   δεξιὸν καὶ τὸ ἀριστερόν, τοῖς
[2, 9]   μέγεθος, πολλαπλάσιον μέγεθος ἀναγκαῖον ἀφικνεῖσθαί  τε   δεῦρο καὶ τὴν ἰσχὺν ἀμήχανον
[2, 12]   περὶ ἑκάστου τῶν ἄστρων. Τοῦτό  τε   δὴ δικαίως ἀπορήσειεν ἄν τις,
[2, 2]   πρὸς τὰς ἄλλας ἰδέας. Διά  τε   δὴ τὸ παραλείπειν τὰς κυριωτέρας
[2, 14]   τὸ πρῶτον ἐγένετο. Κατὰ τοῦτόν  τε   δὴ τὸν λόγον ἀναγκαῖον εἶναι
[2, 6]   καὶ θάτερον) εἴπερ τῷ αὐτῷ  τε   ἐπιτείνει τάχει μείζονι, καὶ
[2, 13]   φερομένην περὶ τὸ μέσον νύκτα  τε   καὶ ἡμέραν ποιεῖν. Ἔτι δ´
[2, 14]   μὴ ταὐτὰ φαίνεσθαι πρὸς ἄρκτον  τε   καὶ μεσημβρίαν μεταβαίνουσιν· ἔνιοι γὰρ
[2, 8]   μετέβαλλε τὸν τόπον, ὅπερ φαίνεταί  τε   καὶ πάντες φασίν. Ἔτι δὲ
[2, 10]   τὰς δὲ τῶν ἄλλων βραδυτέρας  τε   καὶ πλείους (ἕκαστον γὰρ ἀντιφέρεται
[2, 5]   εἰρημένου· βέλτιστον γὰρ κινεῖσθαι ἁπλῆν  τε   κίνησιν καὶ ἄπαυστον, καὶ ταύτην
[2, 8]   ὥστ´ ἐν ἅπασιν ἅμα τόν  τε   κύκλον εἶναι μείζω καὶ τὴν
[2, 14]   τοῦ μείζονος ὠθούμενον οὐχ οἷόν  τε   κυμαίνειν, ἀλλὰ συμπιέζεσθαι μᾶλλον καὶ
[2, 3]   μέσου, τούτου δ´ οὐθὲν οἷόν  τε   μένειν μόριον, οὔθ´ ὅλως οὔτ´
[2, 8]   μείζων περιοισθήσεται κύκλος) τό  τε   μὴ διασπᾶσθαι τὸν οὐρανὸν διά
[2, 6]   τιθέμενα. Ὅτι μὲν οὖν εἷς  τε   μόνος ἐστὶν οὐρανός, καὶ
[2, 8]   καὶ εὐλόγως ἂν δόξειεν  τε   (ὅλος οὐρανὸς σφαιροειδὴς εἶναι καὶ
[2, 12]   ὁτιοῦν πλείους φέρεται φοράς. Ταύτῃ  τε   οὖν ἀνισάζει φύσις καὶ
[2, 6]   ἂν εἴη λέγειν, ἐκ τίνων  τε   συνεστᾶσι καὶ ἐν ποίοις σχήμασι
[2, 14]   τὴν γῆν καὶ ἀκίνητον, διά  τε   τὰς εἰρημένας αἰτίας, καὶ διότι
[2, 4]   τὸν οὐρανόν· τοῦτο γὰρ οἰκειότατόν  τε   τῇ οὐσίᾳ καὶ τῇ φύσει
[2, 12]   ἄστρων εἴρηται ποῖ´ ἄττα κατά  τε   τὴν οὐσίαν ἐστὶ καὶ κατὰ
[2, 12]   καὶ κατὰ τὸ σχῆμα, περί  τε   τῆς φορᾶς καὶ τῆς τάξεως
[2, 13]   γῆς ὕδωρ· ὥστε πῶς οἷόν  τε   τὸ κουφότερον κατωτέρω κεῖσθαι τοῦ
[2, 9]   ἡλίου δὲ καὶ σελήνης, ἔτι  τε   τοσούτων τὸ πλῆθος ἄστρων καὶ
[2, 13]   Ὅσα μὲν οὖν τυγχάνει περί  τε   τοῦ σχήματος αὐτῆς ὑπολαμβανόμενα καὶ
[2, 8]   μὴ διασπᾶσθαι τὸν οὐρανὸν διά  τε   τοῦτο συμβήσεται καὶ ὅτι δέδεικται
[2, 13]   περὶ τῆς γῆς εἰπεῖν, οὗ  τε   τυγχάνει κειμένη, καὶ πότερον τῶν
[2, 1]   αὑτῷ τὸν ἄπειρον χρόνον, ἔκ  τε   τῶν εἰρημένων ἔξεστι λαμβάνειν τὴν
[2, 4]   ὥστ´ εἰ οὐρανὸς κύκλῳ  τε   φέρεται καὶ τάχιστα κινεῖται, σφαιροειδῆ
[2, 9]   πλοίῳ τὰ μόρια, οὐχ οἷόν  τε   ψοφεῖν, οὐδ´ αὐτὸ τὸ πλοῖον,
[2, 13]   δὲ μή ἐστι μήτε φύσει  μήτε   βίᾳ, ὅλως οὐδὲν κινηθήσεται· περὶ
[2, 13]   διὰ τὴν αὐτὴν αἰτίαν. Καίτοι  μήτε   τῆς δίνης κωλυούσης μήτε τοῦ
[2, 13]   Καίτοι μήτε τῆς δίνης κωλυούσης  μήτε   τοῦ πλάτους, ἀλλ´ ὑπείκοντος τοῦ
[2, 13]   ἔσται· εἰ δὲ μή ἐστι  μήτε   φύσει μήτε βίᾳ, ὅλως οὐδὲν
[2, 4]   ἀκρίβειαν ἔντορνος οὕτως ὥστε μηθὲν  μήτε   χειρόκμητον ἔχειν παραπλησίως μήτ´ ἄλλο
[2, 6]   καὶ μὴ διαμένοι τὸ αὐτό,  εἴτε   ἄμφω μεταβάλλοι, οὐθὲν κωλύει ἀνωμάλως
[2, 8]   φέροιντ´ ἂν ὑπὸ τῶν κύκλων)  εἴτε   ἀπὸ ταὐτομάτου συνέπεσεν, οὐδ´ οὕτως
[2, 8]   τῶν ἐν τούτοις οὐθαμῶς εὔλογον·  εἴτε   γὰρ ἐξ ἀνάγκης τὸ τὸν
[2, 6]   τὸ κινούμενον δι´ ἄμφω·  εἴτε   γὰρ τὸ κινοῦν μὴ τῇ
[2, 14]   Ὥστε εἴτε ὅλη ποθὲν ἐφέρετο  εἴτε   κατὰ μέρος, ἀναγκαῖον μέχρι τούτου
[2, 14]   ἔχοντος ἐπὶ τὸ μέσον. Ὥστε  εἴτε   ὅλη ποθὲν ἐφέρετο εἴτε κατὰ
[2, 14]   ὥστε καὶ τὴν γῆν ἀναγκαῖον,  εἴτε   περὶ τὸ μέσον εἴτ´ ἐπὶ
[2, 9]   πλήθει κεχυμένῳ κατὰ τὸ πᾶν  εἴτε   πυρός, ὥσπερ πάντες φασίν, ἀναγκαῖον
[2, 6]   μὴ τῇ αὐτῇ δυνάμει κινοῖ,  εἴτε   τὸ κινούμενον ἀλλοιοῖτο καὶ μὴ
[2, 6]   καὶ ὁτὲ μὲν γίνεται θάττων  ὁτὲ   δὲ βραδυτέρα πάλιν, τὰ
[2, 6]   ἀνώμαλος, ἤτοι ὅλη μεταβάλλει καὶ  ὁτὲ   μὲν γίνεται θάττων ὁτὲ δὲ
[2, 13]   Ἐμπεδοκλέα κἂν ἐκεῖνό τις εἴπειεν.  Ὅτε   γὰρ τὰ στοιχεῖα διειστήκει χωρὶς
[2, 13]   τοῦτο μὲν ζητεῖν, διὰ τί  ποτε   μένει γῆ ἐπὶ τοῦ
[2, 13]   διανοίας τὸ μὴ θαυμάζειν πῶς  ποτε   μικρὸν μὲν μόριον τῆς γῆς,
[2, 4]   Κύκλῳ γὰρ στρεφόμενον τὸ εὐθέγραμμον  οὐδέποτε   τὴν αὐτὴν ἐφέξει χώραν, ἀλλ´
[2, 4]   ἀεί, τῇ δὲ τοῦ κύκλου  οὐδέποτε,   φανερὸν ὅτι τέλειος ἂν εἴη
[2, 13]   ἦν; Οὐ γὰρ δὴ καὶ  τότε   αἰτιάσεται τὴν δίνην. Ἄτοπον δὲ
[2, 4]   τοῦ κέντρου εἶναι τὸ ὕδωρ·  τότε   γὰρ ἠρεμήσει. δὲ τῶν
[2, 5]   ἀκριβεστέρας ἀνάγκας, ὅταν (τις ἐπιτύχῃ,  τότε   χάριν ἔχειν δεῖ τοῖς εὑρίσκουσι,
[2, 11]   ἔχειν ὄργανον πρὸς τὴν κίνησιν.  Ὥστε   δῆλον ὅτι σφαιροειδῆ ἂν εἴη
[2, 14]   ῥοπὴν ἔχοντος ἐπὶ τὸ μέσον.  Ὥστε   εἴτε ὅλη ποθὲν ἐφέρετο εἴτε
[2, 14]   ὅλου καὶ τὸ τῆς γῆς·  ὥστε   οὐ μενεῖ ἐπὶ τοῦ
[2, 9]   καὶ σιγῆς εἶναι τὴν διάγνωσιν·  ὥστε   καθάπερ τοῖς χαλκοτύποις διὰ συνήθειαν
[2, 14]   μιᾶς (φορὰς ἔξω τῆς πρώτης,  ὥστε   καὶ τὴν γῆν ἀναγκαῖον, εἴτε
[2, 6]   τὸ κινοῦν μεταβάλλοι ἀσώματον ὄν.  Ὥστε   καὶ τὴν φορὰν ἀδύνατον ἀνώμαλον
[2, 13]   τεθῇ ἐπὶ τοῦ μέσου, μένειν,  ὥστε   καὶ τὸ πῦρ ἠρεμήσει· τὸ
[2, 4]   καὶ αὐτὸ τοιοῦτον ἀναγκαῖον εἶναι·  ὥστε   κἂν διὰ τοῦτο φανερὸν εἴη
[2, 13]   ἐλάττονος εἰς μείζω μανότερον γιγνόμενον·  ὥστε   κἂν γῆ τοῦτον τὸν
[2, 9]   γιγνομένων εὐθὺς ὑπάρχειν τὸν ψόφον,  ὥστε   μὴ διάδηλον εἶναι πρὸς τὴν
[2, 1]   μὲν κίνησιν, ἐχόντων δὲ τοιαύτην  ὥστε   μηθὲν εἶναι πέρας αὐτῆς, ἀλλὰ
[2, 4]   ὅτι κατ´ ἀκρίβειαν ἔντορνος οὕτως  ὥστε   μηθὲν μήτε χειρόκμητον ἔχειν παραπλησίως
[2, 4]   κέντρου· κοιλότερος ἄρα τόπος.  Ὥστε   περιρρεύσεται τὸ ὕδωρ, ἕως ἂν
[2, 12]   τι πρᾶξαν τοῦ δραμεῖν ἕνεκα,  ὥστε   πλείους αἱ κινήσεις· ἕτερον δ´
[2, 12]   γὰρ τῶν εὖ δύναται τυχεῖν,  ὥστε   πολλὰ πράττειν, καὶ ἄλλων ἕνεκα.
[2, 14]   φέρεται ἀλλὰ πρὸς ὁμοίας γωνίας,  ὥστε   πρὸς ἓν τὸ μέσον φέρεται,
[2, 13]   ὕδατος κουφότερον, καὶ γῆς ὕδωρ·  ὥστε   πῶς οἷόν τε τὸ κουφότερον
[2, 2]   τὸ ἐναντίας εἶναι τὰς φοράς,  ὥστε   συμβαίνειν ἡμᾶς μὲν εἶναι πρὸς
[2, 4]   πλανήτων ἅπτεται τῆς ἐπάνω σφαίρας.  Ὥστε   σφαιροειδὴς ἂν εἴη πᾶσα· πάντα
[2, 14]   ἕτερος γίγνεται ὁρίζων κύκλος,  ὥστε   τὰ (ὑπὲρ κεφαλῆς ἄστρα μεγάλην
[2, 7]   ταῦτα γὰρ αὐτὰ ἐκπυροῦται οὕτως  ὥστε   τήκεσθαι τὰς μολυβδίδας, καὶ ἐπείπερ
[2, 13]   γῆν, οἰσθήσεται κάτω μηθενὸς ἀντερείσαντος.  Ὥστε   τὸ μὲν ἀπορεῖν εἰκότως ἐγένετο
[2, 2]   ὅθεν αἱ ἀνατολαὶ τῶν ἄστρων,  ὥστε   τοῦτ´ ἂν εἴη δεξιόν, οὗ
[2, 13]   πολλοῦ ἐναπολαμβάνεσθαι τοῦ τῆς γῆς.  Ὥστε   τοῦτο μὲν ὑπάρξει, κἂν σφαιροειδὴς
[2, 12]   φορᾷ τοσοῦτόν ἐστιν ἄστρων πλῆθος  ὥστε   τῶν ἀναριθμήτων εἶναι δοκεῖν τὴν
[2, 14]   τοῦτον ἀναγκαῖον γενέσθαι τὸν τρόπον,  ὥστε   φανερὸν ὅτι σφαιροειδὴς γένεσις
[2, 9]   τοῦτο συμβαῖνον, οὔτ´ ἂν ἔμψυχον  οὔτε   βίαιον φέροιτο φορὰν οὐθὲν αὐτῶν,
[2, 14]   τῶν φαινομένων κατὰ τὴν αἴσθησιν·  οὔτε   γὰρ ἂν αἱ τῆς σελήνης
[2, 6]   ὅθεν οὔτε οἷ οὔτε μέσον·  οὔτε   γὰρ ἀρχὴ οὔτε πέρας οὔτε
[2, 1]   ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α' Ὅτι μὲν οὖν  οὔτε   γέγονεν πᾶς οὐρανὸς οὔτ´
[2, 1]   ὑπέστησαν αὐτῷ μυθικῶς ἀνάγκην ἔμψυχον.  Οὔτε   δὴ τοῦτον τὸν τρόπον ὑποληπτέον,
[2, 1]   δὴ τοῦτον τὸν τρόπον ὑποληπτέον,  οὔτε   διὰ τὴν δίνησιν θάττονος τυγχάνοντα
[2, 1]   διαθέσεως τῆς ἀρίστης ἄμοιρον. Διόπερ  οὔτε   κατὰ τὸν τῶν παλαιῶν μῦθον
[2, 4]   δ´ ὅτι τῆς ἐσχάτης περιφορᾶς  οὔτε   κενόν ἐστιν ἔξωθεν οὔτε τόπος,
[2, 14]   δύναμις ἐκριπτῇ. Ὅτι μὲν οὖν  οὔτε   κινεῖται οὔτ´ ἐκτὸς κεῖται τοῦ
[2, 6]   οὔτε γὰρ ἀρχὴ οὔτε πέρας  οὔτε   μέσον ἐστὶν αὐτῆς ἁπλῶς· τῷ
[2, 6]   ἔστιν οὔτε ὅθεν οὔτε οἷ  οὔτε   μέσον· οὔτε γὰρ ἀρχὴ οὔτε
[2, 6]   δὲ κύκλῳ φορᾶς οὐκ ἔστιν  οὔτε   ὅθεν οὔτε οἷ οὔτε μέσον·
[2, 6]   φορᾶς οὐκ ἔστιν οὔτε ὅθεν  οὔτε   οἷ οὔτε μέσον· οὔτε γὰρ
[2, 9]   βίας. Ἀλλ´ εὐλόγως οὔτ´ ἀκούομεν  οὔτε   πάσχοντα φαίνεται τὰ σώματα βίαιον
[2, 6]   οὔτε μέσον· οὔτε γὰρ ἀρχὴ  οὔτε   πέρας οὔτε μέσον ἐστὶν αὐτῆς
[2, 7]   θερμότης. Ὅτι μὲν οὖν  οὔτε   πύρινά ἐστιν οὔτ´ ἐν πυρὶ
[2, 1]   μὲν οὐδεμίαν οὔτ´ ἀρχὴν ἔχουσα  οὔτε   τελευτήν, ἀλλ´ ἄπαυστος οὖσα τὸν
[2, 8]   τοίνυν οὔτ´ ἀμφότερα κινεῖσθαι εὔλογον  οὔτε   τὸ ἕτερον μόνον, λείπεται τοὺς
[2, 9]   οὔτε τοὺς ὄγκους ἐχόντων ἴσους  οὔτε   τοιούτῳ τάχει φερομένων· ἡλίου δὲ
[2, 4]   περιφορᾶς οὔτε κενόν ἐστιν ἔξωθεν  οὔτε   τόπος, ἀνάγκη καὶ διὰ ταῦτα
[2, 9]   ἐπεὶ καὶ τῶν παρ´ ἡμῖν  οὔτε   τοὺς ὄγκους ἐχόντων ἴσους οὔτε
[2, 14]   ἂν τῶν μορίων ἕκαστον ταύτην  εἶχε   τὴν φοράν· νῦν δ´ ἐπ´
[2, 5]   εἴρηται. Ἀλλ´ εἰ μηδὲν ὡς  ἔτυχε   μηδ´ ἀπὸ ταὐτομάτου ἐνδέχεται ἐν
[2, 8]   τὴν κίνησιν (οὐθὲν γὰρ ὡς  ἔτυχε   ποιεῖ φύσις) οὐδὲ τῶν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 19/11/2009