Paragraphes |
[80] |
μή;
(Λαβὲ
δὴ
καὶ
τὸ
|
τῷ |
Χαβρίᾳ
ψήφισμα
ψηφισθέν.
Ὅρα
δὴ |
[160] |
ἐλπίζειν
ἐσμέν.
Καὶ
εἴημέν
γ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
ἀλλὰ
χρή
γ' |
[120] |
(Ἀκούετε
τῶν
ἀντιγράφων
τῆς
στήλης,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ἀτελεῖς
αὐτοὺς
εἶναι |
[140] |
φευκτέον,
τοῦτο
δὲ
πάντων
μάλιστ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι.
Διὰ
τί;
Ὅτι |
[140] |
παρέσχηται.
(Ἔστι
τοίνυν
πάντα
ταῦτ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δικαιοσύνης,
ἀρετῆς,
μεγαλοψυχίας |
[100] |
ἀφ'
αὑτοῦ
τίθησιν.
(Ἐμοὶ
δ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δοκεῖ
Λεπτίνης
καί |
[70] |
ᾤοντο
δεῖν
ἀποδιδόναι.
Οὔκουν
αἰσχρόν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
αἱ
μὲν |
[130] |
θανάτῳ
ζημιοῦν.
Εἶτ'
οὐκ
αἰσχύνεσθ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
ἐφ'
ᾧ |
[130] |
καὶ
μὴ
θελήσουσι
ποιεῖν,
σκοπεῖτ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
καλῶς
ὑμῖν |
[10] |
μηδέν.
Πῶς
οὖν
οὐ
δεινόν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
τότε
μὲν |
[150] |
οὖν
οὐ
σχέτλιον
καὶ
δεινόν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
χαλεπώτερον
εἶναι |
[100] |
ἔχειν
εἰπεῖν
ἀληθὲς
οἴομαι.
Μεῖζον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
Θηβαῖοι
φρονοῦσιν
ἐπ' |
[10] |
μὲν
τοίνυν
τῆς
πόλεως
ἦθος,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ἐπ'
ἄλλων |
[80] |
δοθέντ'
ἐπὶ
τούτοις;
Καὶ
μήν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
ζῶν
πάνθ' |
[150] |
τὰ
δεινότατ'
ἐργαζόμενον
ληφθῆναι;
(Αἰσχρός,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
κακῶς
ἔχων |
[90] |
Λέγε
τὸν
νόμον.
ΝΟΜΟΣ.
(Ἀκούετ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
καταμανθάνετε,
ὅτι |
[80] |
ἀφῃρημένον
τι
φαίνηται;
Οὐ
σκέψεσθ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
λογιεῖσθε,
ὅτι |
[150] |
αὐτοῖς
ὃν
λέγω.
ΝΟΜΟΣ.
Οὗτος,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
παλαιός
ἐσθ' |
[90] |
οὖσι
νόμοις
κυρίοις
ὑπάρχον
καλόν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
σαφές,
Τὰς |
[110] |
τουτί.
ΨΗΦΙΣΜΑ.
(Ὅτι
μὲν
τοίνυν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
τοῖς
προγόνοις |
[110] |
καταδειχθῇ
τοιοῦτον
ἔργον;
(Χρὴ
τοίνυν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κἀκεῖν'
ἐνθυμεῖσθαι
καὶ |
[80] |
καὶ
διὰ
ταύτην.
(Ἄξιον
τοίνυν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κἀκεῖνο
σκοπεῖν,
ὅπως |
[0] |
πρέπον.
(Πῶς
γὰρ
οὐκ
αἰσχρόν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κατὰ
μὲν
τὴν |
[110] |
δ'
ἡγοῦμαι
τοῦτον
τὸν
λόγον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κατὰ
πόλλ'
ἀσύμφορον |
[60] |
(Καὶ
μὴν
μηδ'
ἐκεῖν'
ὑμᾶς,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
λανθανέτω,
ὅτι
τῶν |
[60] |
ἐδόκει,
ποιήσασθαι
τὴν
εἰρήνην;
Ὧν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μετὰ
ταῦτ'
ἐκπεσόντων |
[150] |
διὰ
τὸν
τούτου
νόμον;
(Μηδαμῶς,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
μὴ
βούλεσθε
δοκεῖν |
[40] |
αὐτὸν
ἀφῃρῆσθαι
νομιεῖ.
(Οὐ
τοίνυν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μὴ
Λεύκων
ἀδικηθῇ |
[20] |
ἐννέα
ἀρχόντων.
(Ὁρᾶθ'
ὡς
σαφῶς,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μηδέν'
εἶναι
τριηραρχίας |
[90] |
Λέγε.
ΝΟΜΟΣ.
(Συνίεθ'
ὃν
τρόπον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὁ
Σόλων
τοὺς |
[40] |
ψηφισθὲν
τῷ
ἀνδρί.
Καὶ
θεωρεῖτ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὅσα
ψηφίσματ'
ἄκυρα |
[80] |
υἱὸν
αὐτοῦ;
Καὶ
τί
φήσομεν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὅταν
τὰ
μὲν |
[80] |
δεινὰ
πάσχουσιν;
(Ἵνα
τοίνυν
εἰδῆτ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὅτι
ὡς
ἀληθῶς |
[90] |
θέσθαι
τὸν
νόμον·
ἡμεῖς
δ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντα,
καὶ
παρεισφέρομεν |
[150] |
ὑμᾶς
εἰπὼν
καταβήσομαι.
Ἔστι
γάρ,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντας
μὲν
τοὺς |
[100] |
ἴσως
ἀγαθοί.
Ἐμοὶ
δὲ
δοκοῦσιν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντες
οἱ
τοιοῦτοι |
[160] |
βιασθῆθ'
ἁμαρτάνειν.
Πολλὰ
γὰρ
ὑμεῖς,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πολλάκις
οὐκ
ἐδιδάχθηθ' |
[110] |
ἐγὼ
πρὸς
ὑμᾶς
ἐρῶ.
Ἦσαν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πολλοὶ
τῶν
πρότερον |
[0] |
τοίνυν
ἔμοιγ'
οὐδ'
ἐκεῖν'
εὔλογον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
σκοπουμένῳ
φαίνεται,
καταμεμφόμενόν |
[20] |
κεκτημένος
ἦν.
(Οὕτω
τοίνυν
τινές,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
σφόδρ'
ἔχουσ'
ἀλογίστως |
[80] |
εἰπεῖν
ὑπὲρ
Χαβρίου
βούλομαι.
Ὑμεῖς,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τιμῶντές
ποτ'
Ἰφικράτην, |
[160] |
παρὰ
πᾶσιν
εἶναι.
(Οὔκουν
ἄξιον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοσαύτην
βλασφημίαν
ἀντὶ |
[70] |
ὑφ'
ὑμῶν
μόνον
ὁ
Κόνων,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τότ'
ἐτιμήθη
πράξας |
[10] |
(Ὅτι
τοίνυν
οὐδ'
ἐστὶν
ὅλως,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦ
ἤθους
τοῦ |
[0] |
συνερεῖν.
Ἔστι
δ'
οὐκ
ἄδηλον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦθ'
ὅτι
Λεπτίνης, |
[110] |
τὸν
νόμον.
(Ἆρ'
οὖν
δίκαιον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
εὐεργέτας
τιμᾶν; |
[50] |
ποιεῖν
καταστήσει.
(Οὐ
τοίνυν
μόνον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
ἰδίᾳ
γνόντας |
[110] |
ἔγωγ'
εἴποιμι.
Οὐκ
ἔστι
δίκαιον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
Λακεδαιμονίων
νόμους |
[40] |
ὢν
φαίνεται.
Εἶτ'
οὐκ
αἰσχυνόμεθ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
τοῦ
τοιούτου |
[150] |
οὗτος
ὁ
Λεπτίνου,
οὐ
μόνον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτ'
ἀδικεῖ,
ὅτι |
[30] |
διῴκησε,
προσπεριγενέσθαι.
(Τί
οὖν
οἴεσθ'
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτον
τὸν
τοιοῦτον |
[90] |
τὸν
νόμον.
ΝΟΜΟΣ.
(Οὔκουν
ἐναντίον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῷ
Κυρίας
εἶναι |
[150] |
εἴποιμι.
Οὗτός
ἐστιν
οὐδενὸς
ἧττον,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῶν
λεγόντων
δεινὸς |
[70] |
τότε.
Πολλὰ
μὲν
γάρ
ἐστιν,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τῶν
ὑπ'
ἐκείνου |
[130] |
μάλιστα
πάντων
οἶμαι
δεῖν
ὑμᾶς,
|
ὦ |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
φυλάξασθαι,
τοῦτ'
εἰπεῖν |
[10] |
τὸ
ἦθος.
(Νομίζω
τοίνυν
ὑμᾶς,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
ἄμεινον
ἂν
περὶ |
[20] |
Ἔγωγ'
ἂν
φαίην.
(Ἔτι
δ'
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
διὰ
τὸ
γεγράφθαι |
[60] |
ἕξειν;
(Πάνυ
τοίνυν
ἀχθοίμην
ἄν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
εἰ
τοῦτο
μόνον |
[60] |
Ἔστιν
δὲ
τοῦτο
τὸ
γράμμ'
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
ἐκείνῳ
μὲν
φιλοτιμία |
[50] |
δι'
ὑμᾶς
Κορινθίων
ταῦτ'
ἐστίν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί.
Ὅρα
δέ,
εἴ |
[70] |
ΧΑΒP
ΙΟΥ.
(Δοκεῖ
τισὶν
ὑμῶν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί,
οὗτος
ὃ
τοσαύτας |
[40] |
Ἐπικέρδης
ἀκηκόατ'
ἐκ
τῶν
ψηφισμάτων,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί.
Σκοπεῖτε
δὲ
μὴ |
[80] |
πολλοῖς
ἄλλοις,
οὓς
ἀκηκόατε,
εἰσίν,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί.
Σκοπεῖτε
δὴ
καὶ |
[30] |
Λεύκων,
ἀκηκόατ'
ἐκ
τῶν
ψηφισμάτων,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί.
Τούτων
δ'
ἁπάντων |
[60] |
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Ἠκούσατε
μὲν
τῶν
ψηφισμάτων,
|
ὦ |
ἄνδρες
δικασταί.
Τούτων
δ'
ἴσως |
[90] |
δῆμος
ἔδωκε
κυρίας
εἶναι·
δίκαιον,
|
ὦ |
γῆ
καὶ
θεοί.
Χρῆν
τοίνυν |
[160] |
δώσετε.
Οὐ
δή
πού
γ'
|
ὦ |
Ζεῦ
καὶ
θεοί.
Οὐκ
οἶδ' |
[20] |
ῥᾳστώνην
τοῖς
πολλοῖς
ὁ
σός,
|
ὦ |
Λεπτίνη,
ποιεῖ
νόμος,
εἰ
μιᾶς |
[60] |
ἡγοῦντο;
Πότερον
οὖν
μᾶλλον
ἔδεισ'
|
ὦ |
Λεπτίνη,
τοὺς
ἐχθρούς,
εἰ
δύνασαι, |
[0] |
τούτοις,
ὡς
ἂν
οἷός
τ'
|
ὦ, |
συνερεῖν.
Ἔστι
δ'
οὐκ
ἄδηλον, |
[100] |
νόμον
ἐξεῖναι
δοῦναι
τὰ
ἑαυτοῦ
|
ᾧ |
ἄν
τις
βούληται,
ἐὰν
μὴ |
[40] |
τῷ
παρὰ
τοιοῦτον
καιρὸν
ἐν
|
ᾧ |
καὶ
τῶν
εὖ
πεπονθότων
ἔργον |
[40] |
νόμου
μέλλει
φέρειν
τὴν
ψῆφον
|
ᾧ |
μὴ
λυθέντι
δεήσει
χρῆσθαι,
δεύτερον |
[10] |
ἀφαιρῶν
τῶν
δωρειῶν
νόμος,
οὗτος,
|
ᾧ |
μόνῳ
κρείττους
εἰσὶν
αἱ
παρ' |
[10] |
βουλεύσασθαι,
εἰ
κἀκεῖνο
μάθοιτε,
ὅτι
|
ᾧ |
μόνῳ
μείζους
εἰσὶν
αἱ
παρὰ |
[90] |
γ'
οὑτωσί.
Ἀλλ'
οὐκ
ἐν
|
ᾧ |
νῦν
ὅδ'
ἀντεισφέρει
νόμῳ,
ἀλλ' |
[110] |
τούτων
ψήφισμ'
ἔστιν
Ἀλκιβιάδου,
ἐν
|
ᾧ |
ταῦτα
γέγραπται.
Τότε
μὲν
γὰρ |
[130] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
ἐφ'
|
ᾧ |
τοῖς
ἄλλοις
θάνατον
ζημίαν
ἐτάξατε, |
[130] |
πρὸ
τοῦ
χρόνος
γεγονώς,
ἐν
|
ᾧ |
τοσούτῳ
τὸ
πλῆθος
ὄντι
οὔτε |
[40] |
Λεύκων
ἀδικηθῇ
μόνον
δεῖ
σκοπεῖν,
|
ᾧ |
φιλοτιμίας
ἕνεχ'
ἡ
περὶ
τῆς |
[50] |
οἵων
μικρῷ
πρότερον
Φορμίων
διεξελήλυθε
|
κἀγὼ |
νῦν
εἴρηκα,
ἄξιόν
ἐστιν
εὐλαβηθῆναι |
[160] |
ἵν'
ἐν
κεφαλαίῳ
τοῦτο
μάθητε
|
κἀγὼ |
παύσωμαι
λέγων,
τάδε
ποιήσατε·
σκέψασθε |
[40] |
ταῦτα
μὲν
εὐχέσθω
τοῖς
θεοῖς,
|
κἀγὼ |
συνεύχομαι,
λογιζέσθω
δὲ
πρῶτον
μὲν |
[150] |
βουλὴ
φύλαξ
ἡ
ἐν
Ἀρείῳ
|
πάγῳ |
τέτακται.
(Ἐν
τοίνυν
τοῖς
περὶ |
[70] |
τότ'
ἐτιμήθη
πράξας
ἃ
διεξῆλθον
|
ἐγώ, |
ἀλλὰ
καὶ
ὑπ'
ἄλλων
πολλῶν, |
[50] |
ἀξίας
αὐτῆς
πρὸς
ὑμᾶς
εἰπεῖν.
|
Ἐγὼ |
γὰρ
οὐ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον |
[150] |
ἐρεῖ
τριηραρχίας
αὑτοῦ
καὶ
λῃτουργίας.
|
Ἐγὼ |
δ'
εἰ
πολλοῦ
τῇ
πόλει |
[150] |
ἐὰν
σωφρονῶσι
φυλάξονται
παραβαίνειν
οὗτοι.
|
(Ἐγὼ |
δ'
ἔτι
μικρὰ
πρὸς
ὑμᾶς |
[80] |
γὰρ
αὔτ'
ἐνταῦθ'
εἶναί
που.
|
Ἐγὼ |
δ'
ἔτι
τοῦτ'
εἰπεῖν
ὑπὲρ |
[110] |
ἴσως
τοῦθ'
ὑμῖν
ἀναγνώσεται
τοὐπίγραμμα.
|
Ἐγὼ |
δ'
ἡγοῦμαι
τοῦτον
τὸν
λόγον, |
[90] |
ἔθηκεν
λυθῇ,
τοῦτον
οὐ
τεθήσεσθαι.
|
(Ἐγὼ |
δ'
ὅτι
μὲν
τῇ
ὑμετέρᾳ |
[0] |
τούτῳ
πλείστῳ
χρήσεται
τῷ
λόγῳ.
|
(Ἐγὼ |
δ'
ὅτι
μὲν
τινῶν
κατηγοροῦντα |
[120] |
τι
ἂν
βούλησθε,
πλὴν
τούτου.
|
Ἐγὼ |
δ'
ὑπὲρ
ὧν
μὲν
τῇ |
[120] |
τῶν
ἱερῶν
ἀτελής
τις
ἀφεθήσεται.
|
Ἐγὼ |
δὲ
τὸ
μέν
τινας,
οἷς |
[70] |
τρόπον
ἐξαπατῆσαι
λέγεται.
(Φημὶ
τοίνυν
|
ἐγώ |
καὶ
πρὸς
Διός,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[10] |
πολὺ
τούτου
κεχωρισμένον.
(Φημὶ
τοίνυν
|
ἐγὼ |
κάλλιον
εἶναι
τοῦτον
ὑμῖν
ἀκολουθῆσαι |
[20] |
πολλούς.
Ἀλλ'
ἐὰν
δείξῃ
πέντε,
|
ἐγὼ |
ληρεῖν
ὁμολογῶ.
Θήσω
τοίνυν
ἐγὼ |
[20] |
ἡμᾶς
χρηστήν,
οὐ
καλῶς
φρονεῖ.
|
Ἐγὼ |
μὲν
γὰρ
εὔχομαι
τοῖς
θεοῖς, |
[130] |
τοῦτο
παθεῖν
κατ'
ἄνδρα
κριθέντας.
|
Ἐγὼ |
μὲν
γὰρ
οὐχ
ὑπολαμβάνω
ταῦτα |
[60] |
εὐεργέταις
ὑπαρχουσῶν
δωρειῶν
ἀφαιρεῖταί
τι;
|
Ἐγὼ |
μὲν
ἐκεῖν'
οἶμαι.
Ἀλλ'
ἵνα |
[20] |
τοὺς
εὐεργέτας
ἀφελέσθαι
τὰ
δοθέντα;
|
Ἐγὼ |
μὲν
ἐκεῖν'
οἶμαι.
Νῦν
μέν |
[10] |
τὸν
νόμον,
ψεύδεσθαι
μᾶλλον
αἱρήσεσθε;
|
Ἐγὼ |
μὲν
οὐκ
ἀξιῶ.
(Τὸ
μὲν |
[140] |
διατεινόμενος
κύριον
ποιεῖν
τὸν
νόμον,
|
ἐγὼ |
μὲν
οὐκ
ἔχω
πῶς
ἐπαινέσω, |
[0] |
μήτε
προβουλεύειν
μήτε
χειροτονεῖν
μηδέν;
|
Ἐγὼ |
μὲν
οὐκ
οἶμαι·
οὐ
γάρ |
[70] |
ὑμῶν
καὶ
τῷ
υἱεῖ
κατέλιπεν;
|
Ἐγὼ |
μὲν
οὐκ
οἴομαι.
Καὶ
γὰρ |
[20] |
ἄλλου
τοῦθ'
ἅπαξ
ποιήσας
ἀπηλλάξεται;
|
Ἐγὼ |
μὲν
οὐχ
ὁρῶ.
Τῆς
δέ |
[20] |
ἐγὼ
ληρεῖν
ὁμολογῶ.
Θήσω
τοίνυν
|
ἐγὼ |
μὴ
τοιοῦτον
εἶναι
τοῦτο,
ἀλλὰ |
[90] |
ἂν
ὑμεῖς
ποτ'
ἐπείσθητε,
ὡς
|
ἐγὼ |
νομίζω,
θέσθαι
τὸν
νόμον·
ἡμεῖς |
[150] |
μὲν
τοὺς
νόμους
ὑμῖν,
ὡς
|
ἐγὼ |
νομίζω,
σπουδαστέον
ὡς
κάλλιστ'
ἔχειν, |
[120] |
ἐξαπατᾶν
ζητοῦσι,
Λεπτίνην
ὑμῖν
αὐτὸν
|
ἐγὼ |
παρα
σχήσομαι
μάρτυρα.
(Γράφων
γὰρ |
[110] |
ἔχει
καὶ
δίκαιόν
ἐστι
λέγειν,
|
ἐγὼ |
πρὸς
ὑμᾶς
ἐρῶ.
Ἦσαν,
ὦ |
[90] |
τῶν
πολιτευομένων
τινὲς
δυνηθέντες,
ὡς
|
ἐγὼ |
πυνθάνομαι,
κατεσκεύασαν
αὑτοῖς
ἐξεῖναι
νομοθετεῖν, |
[30] |
φαῦλοι,
καὶ
οὐ
διὰ
ταῦτ'
|
ἐγὼ |
τοὺς
χρηστοὺς
ἀφειλόμην,
ἀλλὰ
τὸν |
[100] |
αὐτὸν
ἀναγκάσει.
Ἔπειτ'
ἐγγυώμεθ'
ἡμεῖς,
|
ἐγώ, |
Φορμίων,
ἄλλον
εἴ
τινα
βούλεται, |
[110] |
ἀτελείας
ἑλέσθαι;
Ὅτι
τοίνυν
ἀληθῆ
|
λέγω, |
λαβέ
μοι
τὸ
ψήφισμα
τουτί. |
[90] |
εἰσίν.
Ἵν'
οὖν
μὴ
λόγον
|
λέγω |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
νόμον |
[150] |
λαβὼν
τὸν
νόμον
αὐτοῖς
ὃν
|
λέγω. |
ΝΟΜΟΣ.
Οὗτος,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[120] |
τῇ
πόλει
καταλείπειν
φήσει,
τοσοῦτο
|
λέγω· |
ὅταν
ὧν
ἐδώκατέ
τῳ
πρότερόν |
[110] |
νῦν.
Πρὸς
οὖν
τί
τοῦτο
|
λέγω; |
Ὅτι
φήσαιμ'
ἂν
ἔγωγ'
ἐκείνους |
[70] |
πεπαυκέναι.
Ἵν'
οὖν
μᾶλλον
οἷς
|
λέγω |
προσέχητε,
τὰ
ψηφίσμαθ'
ὑμῖν
αὔτ' |
[10] |
ἄλλ'
ἔγωγ'
οὐκ
οἶδα,
οὐδὲ
|
λέγω |
φλαῦρον
οὐδὲν
οὐδὲ
σύνοιδα,
ἐκ |
[130] |
δέδωκεν,
οὐδ'
ἕξουσιν
οὗτοι
δεικνύναι,
|
λόγῳ |
δ'
ἂν
ἀναισχυντῶσιν,
οὐχὶ
καλῶς |
[0] |
καὶ
τούτῳ
πλείστῳ
χρήσεται
τῷ
|
λόγῳ. |
(Ἐγὼ
δ'
ὅτι
μὲν
τινῶν |
[80] |
ἡμῶν
μὴ
καλῶς
ῥηθῇ
τῷ
|
λόγῳ, |
μάτην
τοῖς
πονήσασιν
εἴργασται,
πῶς |
[100] |
τιμῶντες,
παρὰ
δὲ
τῶν
πολιτῶν
|
λόγῳ |
μετὰ
τῶν
νόμων
τὰ
δίκαια |
[40] |
εὖ
πάσχειν,
ἡμεῖς
δ'
οἱ
|
λόγῳ |
ταῦτ'
ἀκούοντες
ὡς
ἀναξίων
ἀφαιρησόμεθα, |
[20] |
ἐὰν
δείξῃ
πέντε,
ἐγὼ
ληρεῖν
|
ὁμολογῶ. |
Θήσω
τοίνυν
ἐγὼ
μὴ
τοιοῦτον |
[50] |
κρινόμενον
ἴδοι
τις
ἄν,
ἀλλ'
|
ἔργῳ. |
Ὅταν
μὲν
οὖν
εὖ
πάσχειν |
[40] |
(Τοῦτον
μέντοι
τὸν
τῷ
μὲν
|
ἔργῳ |
παρὰ
τοὺς
μεγίστους
καιροὺς
οὑτωσὶ |
[80] |
εἰκότως
ἀγανακτήσειαν.
Εἰ
γὰρ
ὧν
|
ἔργῳ |
πεποίηκεν
ἕκαστος
αὐτῶν
ὑμᾶς
εὖ, |
[110] |
Δίκαιον.
Τί
δέ;
Ὃσ'
ἂν
|
δῷ |
τις
ἅπαξ,
δίκαιον
ἔχειν
ἐᾶν; |
[30] |
δῆμον
νομίζων
χρηστὸν
πάντας
ἔχειν
|
ἐῶ, |
οὐ
δικαιότερ'
ἡμῶν
ἐρεῖ;
Ἐμοὶ |
[150] |
καὶ
φιλονικίᾳ
καὶ
τὸ
λοιπὸν
|
ἐῶ· |
τοιούτοις
δέ
τισιν
προσέοιχ'
ὁ |
[50] |
λόγον
τοσοῦτον.
Πολλοῦ
γε
καὶ
|
δέω. |
Ἀλλὰ
πάντας
μὲν
οὐδ'
ἂν |
[70] |
καὶ
ὅτι
πᾶσαν
ἐπελθὼν
ὀλίγου
|
δέω |
λέγειν
χώραν
οὐδαμοῦ
τὸ
τῆς |
[80] |
Στράβακα
καὶ
Πολύστρατον·
καὶ
πάλιν,
|
Τιμοθέῳ |
διδόντες
τὴν
δωρειάν,
δι'
ἐκεῖνον |
[160] |
κατὰ
τῶν
τὰ
πονηρὰ
συμβουλευόντων.
|
Θαυμάζω |
δ'
ἔγωγε,
εἰ
τοῖς
μὲν |
[150] |
τοῖς
ἀγαθόν
τι
ποιοῦσιν
ἔγωγε
|
νομίζω |
δεῖν.
(Πρὸς
τοίνυν
Δεινίαν·
οὗτος |
[120] |
ταῦτα
λέγωσι,
τοῦτ'
εἶναι
δεινὸν
|
νομίζω. |
(Εἰ
γὰρ
ἃ
κατὰ
μηδέν' |
[90] |
ὑμεῖς
ποτ'
ἐπείσθητε,
ὡς
ἐγὼ
|
νομίζω, |
θέσθαι
τὸν
νόμον·
ἡμεῖς
δ' |
[50] |
γὰρ
οὐ
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
|
νομίζω |
πόλει
τὸν
ἄξιον
ἐξεταστέον
εἶναι |
[150] |
τοὺς
νόμους
ὑμῖν,
ὡς
ἐγὼ
|
νομίζω, |
σπουδαστέον
ὡς
κάλλιστ'
ἔχειν,
μάλιστα |
[10] |
ἐστὶ
τῆς
πόλεως
τὸ
ἦθος.
|
(Νομίζω |
τοίνυν
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί, |
[50] |
πρὸς
Λακεδαιμονίους
ἐγένεθ'
ἡ
ἐν
|
Κορίνθῳ, |
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει
βουλευσαμένων |
[40] |
εὐχέσθω
τοῖς
θεοῖς,
κἀγὼ
συνεύχομαι,
|
λογιζέσθω |
δὲ
πρῶτον
μὲν
ὅτι
περὶ |
[100] |
γραφόντων,
ἐπὶ
τούτοις
τὸ
πρᾶγμα
|
γιγνέσθω. |
(Μήθ'
ὑμεῖς
ποιήσητε
μηδὲν
ἀνάξιον |
[40] |
ἀπέχειν
τὴν
πόλιν,
ταῦτα
μὲν
|
εὐχέσθω |
τοῖς
θεοῖς,
κἀγὼ
συνεύχομαι,
λογιζέσθω |
[140] |
τοῦ
δήμου
προφάσει
διὰ
σοῦ
|
δεδόσθω, |
ὧν
δ'
αὐτὸς
ὁ
δῆμος |
[70] |
ὑμετέρους
λιμένας
κατήγαγεν.
(Ἑνὶ
δὲ
|
κεφαλαίῳ |
μόνος
τῶν
πάντων
στρατηγῶν
οὐ |
[160] |
συμφέρειν
ὑμῖν·
ἀλλ'
ἵν'
ἐν
|
κεφαλαίῳ |
τοῦτο
μάθητε
κἀγὼ
παύσωμαι
λέγων, |
[60] |
ὥσπερ
Ἐκφάντῳ
τῷ
Θασίῳ
καὶ
|
Ἀρχεβίῳ |
τῷ
Βυζαντίῳ,
καί
τινες
τούτων |
[150] |
τὰς
αὐτὰς
δώσειν
δωρειὰς
ἅσπερ
|
Ἁρμοδίῳ |
καὶ
Ἀριστογείτονι,
καταψηφίσασθε
τοῦ
νόμου. |
[160] |
Οὐκ
οἶδ'
ὅ
τι
δεῖ
|
πλείω |
λέγειν·
οἶμαι
γὰρ
ὑμᾶς
οὐδὲν |
[150] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι·
μὴ
βούλεσθε
δοκεῖν
|
πλείω |
πεποιῆσθαι
σπουδὴν
ὅπως
μηδενὶ
τῶν |
[150] |
ἡ
βουλὴ
φύλαξ
ἡ
ἐν
|
Ἀρείῳ |
πάγῳ
τέτακται.
(Ἐν
τοίνυν
τοῖς |
[10] |
μᾶλλον
αἱρήσεσθε;
Ἐγὼ
μὲν
οὐκ
|
ἀξιῶ. |
(Τὸ
μὲν
τοίνυν
τῆς
πόλεως |
[160] |
Διονύσιος
ἤλπισεν
ἄν
ποτ'
ἴσως
|
πλοίῳ |
στρογγύλῳ
καὶ
στρατιώταις
ὀλίγοις
Δίων' |
[110] |
τυχεῖν
ὧν
ἐβουλήθησαν.
(Τίνι
χρώμενος
|
τεκμηρίῳ; |
Ὅτι
Λυσιμάχῳ
δωρειάν,
ἑνὶ
τῶν |
[160] |
ἄλλων,
ὅτι
ἐν
μὲν
τῷ
|
δικαστηρίῳ |
Λεπτίνης
πρὸς
ἡμᾶς
ἀγωνίζεται,
ἐν |
[90] |
καὶ
παρ'
ὑμῖν
ἐν
τῷ
|
δικαστηρίῳ, |
τοὺς
δὲ
νόμους
αὐτούς,
καθ' |
[100] |
τῆς
ἀρετῆς
ἆθλον
τῆς
πολιτείας
|
κυρίῳ |
γενέσθαι
μετὰ
τῶν
ὁμοίων,
παρὰ |
[60] |
δῶτε
δωρειὰς
ὥσπερ
Ἐκφάντῳ
τῷ
|
Θασίῳ |
καὶ
Ἀρχεβίῳ
τῷ
Βυζαντίῳ,
καί |
[150] |
ἐάν
τις
ὀφείλων
ἄρχῃ
τῷ
|
δημοσίῳ. |
Θάνατον
λέγει·
τοῦτο
γάρ
ἐστ' |
[120] |
πολλάκις
καιρόν,
οὔτ'
ἴσως
ῥᾴδιον
|
αἰτίῳ |
γενέσθαι·
(μετρίων
δὲ
καὶ
ὧν |
[90] |
λέγῃ
δήπου,
ὁμολογεῖ
μὲν
εἶναι
|
βελτίω |
καὶ
δικαιότερον
τόνδε
τὸν
νόμον |
[110] |
κατὰ
τὸν
λογισμὸν
ἐκεῖνα
φανείη
|
βελτίω, |
τῆς
γε
τύχης
ἕνεχ'
ᾗ |
[90] |
ἑξῆς
λέγε,
ἃ
τούτων
εἶναι
|
βελτίω |
φαμέν.
Προσέχετ'
ἄνδρες
δικασταί,
τούτοις |
[60] |
τῷ
Θασίῳ
καὶ
Ἀρχεβίῳ
τῷ
|
Βυζαντίῳ, |
καί
τινες
τούτων
ἀντιλέγοιεν
αὐτοῖς |
[10] |
ἐκ
δὲ
τοῦ
νόμου
σκοπῶν
|
εὑρίσκω |
πολὺ
τούτου
κεχωρισμένον.
(Φημὶ
τοίνυν |
[150] |
ἐνδείξεις
καὶ
ἀπαγωγάς·
ἐὰν
δ'
|
ἁλῷ, |
ἔνοχος
ἔστω
τῷ
νόμῳ
ὃς |
[130] |
τὸν
δῆμον
ἐξαπατήσῃ,
κρίνειν,
κἂν
|
ἁλῷ, |
θανάτῳ
ζημιοῦν.
Εἶτ'
οὐκ
αἰσχύνεσθ' |
[70] |
αὐτὸν
εἰσήγγελλον
οὗτοι,
καὶ
εἰ
|
ἑάλω, |
τὸν
ἅπαντ'
ἂν
ἀπωλώλει
χρόνον. |
[90] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντα,
καὶ
παρεισφέρομεν
|
πολλῷ |
καὶ
κρείττω
καὶ
δικαιότερον
τοῦ |
[20] |
καὶ
τῆς
ἀπιστίας.
Οὔκουν
ὅτε
|
πολλῷ |
μείζονα
βλάψει
τῶν
ὠφελειῶν
ὧν |
[0] |
δωρειᾶς,
ἐξαπατηθέντας
δέ
τι
καὶ
|
φαύλῳ |
τινὶ
δοῦναι,
ἢ
διὰ
τοῦ |
[160] |
ἤλπισεν
ἄν
ποτ'
ἴσως
πλοίῳ
|
στρογγύλῳ |
καὶ
στρατιώταις
ὀλίγοις
Δίων'
ἐλθόντ' |
[60] |
καὶ
Ἡρακλείδην,
οἳ
Βυζάντιον
παραδόντες
|
Θρασυβούλῳ |
κυρίους
ὑμᾶς
ἐποίησαν
τοῦ
Ἑλλησπόντου, |
[40] |
παρ'
ὑμῶν,
ὁρῶν
ἐν
τῷ
|
πολέμῳ |
πρὸ
τῶν
τριάκοντα
μικρὸν
σπανίζοντα |
[40] |
οὑτωσὶ
κοινὰ
τὰ
ὄντα
τῷ
|
δήμῳ |
κεκτημένον,
τῷ
δὲ
ῥήματι
καὶ |
[0] |
ἐξεῖναι
τῇ
βουλῇ
μηδὲ
τῷ
|
δήμῳ |
μήτε
προβουλεύειν
μήτε
χειροτονεῖν
μηδέν; |
[100] |
τοὐναντίον
εἰσενήνοχας
μὴ
ἐξεῖναι
τῷ
|
δήμῳ |
τῶν
αὑτοῦ
δοῦναι
μηδενὶ
μηδέν, |
[40] |
ἑκατὸν
καὶ
τοῦ
μὴ
τῷ
|
λιμῷ |
πάντας
αὐτοὺς
ἀποθανεῖν
αἰτιώτατος
ἐγένετο. |
[140] |
τοῦτ'
ἐνῆν.
Καὶ
οὐ
τοῦτ'
|
ἐπιτιμῶ· |
δεῖ
γὰρ
ἐφ'
ὑμῖν
εἶναι |
[90] |
ἐν
ᾧ
νῦν
ὅδ'
ἀντεισφέρει
|
νόμῳ, |
ἀλλ'
ἅ
τ'
ἐδώκατε,
κύρια, |
[20] |
διὰ
τὸ
γεγράφθαι
ἐν
τῷ
|
νόμῳ |
διαρρήδην
αὐτοῦ
Μηδένα
μήτε
τῶν |
[150] |
ἅπαξ
συνδικῆσαι.
(Τοὺς
δὴ
συνεροῦντας
|
νόμῳ |
καὶ
διδάξοντας
ὑμᾶς
ὡς
ἐπιτήδειός |
[130] |
καὶ
σὺ
προσδιώρισας
ἐν
τῷ
|
νόμῳ |
καὶ
μαρτυρεῖ
πᾶς
ὁ
πρὸ |
[110] |
οὓς
ἀφαιρεῖται
νῦν
οὗτος
τῷ
|
νόμῳ, |
καὶ
περὶ
ὧν
ἂν
νόμοι |
[150] |
φαίνεσθαι·
εἰ
δὲ
μή,
γελοῖον
|
νόμῳ |
μὲν
συνδικεῖν,
νόμον
δ'
αὐτοὺς |
[150] |
δ'
ἁλῷ,
ἔνοχος
ἔστω
τῷ
|
νόμῳ |
ὃς
κεῖται,
ἐάν
τις
ὀφείλων |
[140] |
λέγειν
καλόν.
(ρηνται
δὲ
τῷ
|
νόμῳ |
σύνδικοι
καὶ
μάλισθ'
οἱ
δεινοὶ |
[130] |
ὑμᾶς,
οἷς
οὐδεὶς
ἂν
ἐγκαλέσαι,
|
νόμῳ |
τὰ
δοθέντ'
ἀπολωλεκέναι
δι'
ὑμῶν |
[10] |
καὶ
τοῦτ'
ἀφαιρεῖται
νῦν
τῷ
|
νόμῳ. |
Τῇ
μὲν
γὰρ
χρείᾳ
τῇ |
[30] |
περὶ
ὑμᾶς
γεγενημένον,
ἐὰν
ἀκούσῃ
|
νόμῳ |
τὴν
ἀτέλειαν
ὑμᾶς
ἀφῃρημένους
αὐτὸν |
[0] |
τῷ
κοινῷ
μὴ
χρῆσθαι
τῷ
|
νόμῳ |
τούτῳ
τὴν
πόλιν
τὴν
αὐτὴν |
[130] |
κριθέντας.
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
οὐχ
|
ὑπολαμβάνω |
ταῦτα
καλῶς
ἔχειν
οὐδέ
γ' |
[0] |
ἐκεῖν'
εὔλογον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
σκοπουμένῳ |
φαίνεται,
καταμεμφόμενόν
τινας
ἐπὶ
ταῖς |
[40] |
οὐ
τὸ
τῆς
δαπάνης
μέγιστον
|
ἐκείνῳ, |
ἀλλ'
ὅτι
τὴν
δωρειὰν
ὑμᾶς |
[70] |
ὡς
ἀφελέσθαι
τι
χρὴ
τῶν
|
ἐκείνῳ |
δοθέντων.
(Εἶεν.
Ἀλλὰ
νὴ
Δία |
[60] |
πεπραγμένα,
ἄκυρόν
τι
ποιῆσαι
τῶν
|
ἐκείνῳ |
δοθέντων.
Οὗτος
γάρ,
ὡς
ὑμῶν |
[60] |
τὸ
γράμμ'
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
|
ἐκείνῳ |
μὲν
φιλοτιμία
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτούς, |
[130] |
διὰ
τοῦτον
πάλιν
καὶ
τῶν
|
ἐκείνῳ |
τι
δοθέντων
ἀφέλοιντο,
καὶ
ταῦτ' |
[140] |
ἔνεστιν
τὸ
τῆς
ἀτελείας
τῶν
|
ἐκείνῳ |
τι
δοθέντων,
καὶ
πρὸς
ὑμᾶς |
[150] |
λέγει·
τοῦτο
γάρ
ἐστ'
ἐπ'
|
ἐκείνῳ |
τοὐπιτίμιον.
Οὐκοῦν
τρία
τιμήματα
ταῦτα. |
[40] |
ἔμελλεν
ἔσεσθαι,
ἢ
τοὺς
ἐν
|
ἐκείνῳ |
τῷ
χρόνῳ
κεκρατηκότας
καὶ
παρ' |
[20] |
ὡς
ἄρα
δεινόν,
εἰ
ἐν
|
κοινῷ |
μὲν
μηδ'
ὁτιοῦν
ὑπάρχει
τῇ |
[0] |
τις
ψεύδεται,
ἐν
δὲ
τῷ
|
κοινῷ |
μὴ
χρῆσθαι
τῷ
νόμῳ
τούτῳ |
[150] |
ἔχων
ὁ
νόμος,
καὶ
ὅμοιος
|
φθόνῳ |
τινὶ
καὶ
φιλονικίᾳ
καὶ
τὸ |
[70] |
πρὸς
Διός,
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μηδεὶς
|
φθόνῳ |
τὸ
μέλλον
ἀκούσῃ,
ἀλλ'
ἂν |
[10] |
τῶν
δωρειῶν
νόμος,
οὗτος,
ᾧ
|
μόνῳ |
κρείττους
εἰσὶν
αἱ
παρ'
ὑμῶν |
[10] |
εἰ
κἀκεῖνο
μάθοιτε,
ὅτι
ᾧ
|
μόνῳ |
μείζους
εἰσὶν
αἱ
παρὰ
τῶν |
[60] |
Λακεδαιμονίους
εἶναι.
(Καὶ
γάρ
τοι
|
μόνῳ |
τῶν
πάντων
αὐτῷ
τοῦτ'
ἐν |
[110] |
εἰ
μηδεὶς
ἐν
ἅπαντι
τῷ
|
χρόνῳ |
γέγον'
ἄξιος
εὖ
παθεῖν.
Καὶ |
[40] |
ἢ
τοὺς
ἐν
ἐκείνῳ
τῷ
|
χρόνῳ |
κεκρατηκότας
καὶ
παρ'
οἷς
ἦν, |
[50] |
σκοπεῖν,
οὐ
μετὰ
ταῦθ'
ὕστερον
|
χρόνῳ |
παμπληθεῖ;
Τὸ
μὲν
γὰρ
ἐξ |
[110] |
ἂν
εἷς
ἐν
ἅπαντι
τῷ
|
χρόνῳ |
τοῦτ'
ἔχοι
δεῖξαι
γεγονός,
τίνος |
[40] |
εἰ
μὴ
τοὺς
μὲν
ἐν
|
κινδύνῳ |
καθεστηκότας
καὶ
πράξεις
χρησταὶ
καὶ |
[10] |
κεκτημένοι,
τὴν
ἀναγκαίαν
ἀτέλειαν
ἔχοντες,
|
ἔξω |
τοῦ
τέλους
εἰσὶ
τούτου·
οὐκοῦν |
[20] |
φήσουσιν,
εἰς
δέον
ὑμῖν
γιγνομένας
|
δείξω. |
Ἴστε
γὰρ
δήπου
τοῦθ'
ὅτι |
[90] |
τὸν
νόμον
αὐτὸν
ὅν
φημι
|
δείξω, |
λαβέ
μοι
τὸν
νόμον
καθ' |
[100] |
δίκαιοί
γ'
οὐδαμῇ.
Οὐ
γὰρ
|
ἀγνοῶ |
τοῦθ'
ὅτι
Θηβαῖοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι |
[70] |
στρατηγοῦντος.
Ἵνα
δὲ
μὴ
λέγων
|
παραλίπω |
τι
τῶν
πεπραγμένων
αὐτῷ,
ἀναγνώσεται |
[130] |
ἔχειν
οὐδέ
γ'
ἀξίως
ὑμῶν.
|
(Σκοπῶ |
δὲ
καὶ
τοῦτο.
Καὶ
μὴν |
[80] |
τινες
τούτων
τῶν
τετελευτηκότων
λάβοιεν
|
τρόπῳ |
τινὶ
τοῦ
νυνὶ
γιγνομένου
πράγματος |
[60] |
τι
τῶν
ἄλλων
χωρίων,
ἃ
|
Φιλίππῳ |
μέν
ἐστιν
ὑπήκοα,
ὑμῖν
δ' |
[60] |
Πύδναν
καὶ
τἄλλα
χωρία
τῷ
|
Φιλίππῳ |
τῷ
ποτ'
ἐπαρθέντες
ἡμᾶς
ἠδίκουν; |
[30] |
ἡμῖν.
Καὶ
τὰ
μὲν
ἄλλα
|
σιωπῶ, |
πόλλ'
ἂν
ἔχων
εἰπεῖν,
ὅσ' |
[110] |
ἐστι
λέγειν,
ἐγὼ
πρὸς
ὑμᾶς
|
ἐρῶ. |
Ἦσαν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πολλοὶ |
[100] |
μηδὲν
ὀργισθῇς·
οὐδὲν
γὰρ
φλαῦρον
|
ἐρῶ |
σε
ἢ
οὐκ
ἀνεγνωκέναι
τοὺς |
[30] |
ἐν
Πειραιεῖ,
τὴν
δ'
ἐφ'
|
Ἱερῷ. |
Σκοπεῖτε
δὴ
πρὸς
ὅσης
κακίας |
[140] |
σῶν
εἶναι
καὶ
ὅμοιον
τῷ
|
προτέρῳ, |
ἢ
μεθεστάναι
καὶ
λελυμάνθαι.
(Πολλὰ |
[20] |
καὶ
ἑστιάτορες;
Ἑξήκοντ'
ἴσως
ἢ
|
μικρῷ |
πλείους
σύμπαντες
οὗτοι.
(Ἵν'
οὖν |
[50] |
τηλικούτων
καὶ
τοιούτων
καιρῶν,
οἵων
|
μικρῷ |
πρότερον
Φορμίων
διεξελήλυθε
κἀγὼ
νῦν |
[20] |
ποιήσας
ἀπηλλάξεται;
Ἐγὼ
μὲν
οὐχ
|
ὁρῶ. |
Τῆς
δέ
γ'
αἰσχύνης
ὅλην |
[30] |
ὑμεῖς
κἀκεῖνος,
τὴν
μὲν
ἐν
|
Βοσπόρῳ, |
τὴν
δ'
ἐν
Πειραιεῖ,
τὴν |
[70] |
ἐν
Αἰγίνῃ,
καὶ
ὅσ'
ἐν
|
Κύπρῳ |
τρόπαι'
ἔστησεν
καὶ
μετὰ
ταῦτ' |
[60] |
ἐκεῖν'
οἶμαι.
Ἀλλ'
ἵνα
μὴ
|
πόρρω |
τοῦ
παρόντος
γένωμαι,
λαβὲ
τὰ |
[160] |
μέλλοντ'
ᾔδεις;
(Ὅτι
νὴ
Δία
|
πόρρω |
τοῦ
τι
τοιοῦτον
νῦν
ἐλπίζειν |
[150] |
οὐχ
οὗτος
ἐχρήσατο
τούτῳ
τῷ
|
μέτρῳ, |
ἀλλ'
ἐάν
τις
ἀπαιτήσῃ
χάριν |
[110] |
ἔδοσάν
τῴ
τι,
τοῦτ'
ἀφῃρημένους,
|
συγχωρῶ |
καὶ
ὑμᾶς
ταὐτὸ
τοῦτο
ποιῆσαι, |
[50] |
χρησίμους
ὑμῖν
ἑαυτοὺς
ἐκεῖνοι
παρέσχον,
|
ἐάσω· |
ἀλλ'
ὅθ'
ἡ
μεγάλη
μάχη |
[90] |
οἱ
θεσμοθέται
τοῦτον
ὑμῖν
παρέγραψαν,
|
ἐάσω, |
ἵνα
μὴ
περὶ
τούτου
τις |
[0] |
τὴν
δωρειὰν
τῶν
ἀδίκων
ἐστίν,
|
ἐάσω· |
καὶ
γὰρ
εἴρηται
τρόπον
τινὰ |
[100] |
αὗται;
Τὰς
μὲν
καθ'
ἕκαστον
|
ἐάσω, |
μίαν
δ'
ἣ
συλλαβοῦσα
τὰς |
[140] |
ἐγὼ
μὲν
οὐκ
ἔχω
πῶς
|
ἐπαινέσω, |
ψέγειν
δ'
οὐ
βούλομαι.
(Μηδὲν |
[20] |
Εἰσὶ
τῶν
ξένων
ἀτελεῖς
δέκα
|
θήσω· |
καὶ
μὰ
τοὺς
θεούς,
ὅπερ |
[20] |
δείξῃ
πέντε,
ἐγὼ
ληρεῖν
ὁμολογῶ.
|
Θήσω |
τοίνυν
ἐγὼ
μὴ
τοιοῦτον
εἶναι |
[50] |
πεπονθέναι.
(Καὶ
μὴν
οὐδ'
ἐκεῖν'
|
ὀκνήσω |
περὶ
τῆς
ἀξίας
αὐτῆς
πρὸς |
[130] |
ἐστιν
πάντας
ἂν
ἡγοῦμαι
φῆσαι,
|
ὅσῳ |
δ'
ὑμῖν
αἴσχιον
τῶν
ἄλλων, |
[0] |
μὴ
τοῖς
ὁμοίοις
ἀμειβόμενοι,
κακίας.
|
Ὅσῳ |
δὴ
κρεῖττον
εὐήθη
δοκεῖν
ἢ |
[70] |
ἀλλ'
ἂν
ἀληθὲς
ᾖ
σκοπείτω,
|
ὅσῳ |
τὸ
φανερῶς
τοῦ
λάθρᾳ
κρεῖττον, |
[40] |
αὔτ'
ἀναγνώσεται
τὸ
τότε
ψηφισθὲν
|
τῷ |
ἀνδρί.
Καὶ
θεωρεῖτ'
ὦ
ἄνδρες |
[0] |
κύριον
εἶναι
τοῦ
δοῦναι,
ἐάν
|
τῳ |
βούληται.
(Ἀλλὰ
νὴ
Δι'
ἐκεῖν' |
[60] |
Ἐκφάντῳ
τῷ
Θασίῳ
καὶ
Ἀρχεβίῳ
|
τῷ |
Βυζαντίῳ,
καί
τινες
τούτων
ἀντιλέγοιεν |
[90] |
ἐκθεῖναι
πρόσθε
τῶν
ἐπωνύμων
καὶ
|
τῷ |
γραμματεῖ
παραδοῦναι,
τοῦτον
δ'
ἐν |
[0] |
καὶ
τούτους.
Ἐν
μὲν
γὰρ
|
τῷ |
γράψαι
Μηδέν'
εἶναι
ἀτελῆ,
τοὺς |
[60] |
τὸν
ταῦτα
λέγονθ'
ἡγοῖσθε,
ἐπὶ
|
τῷ |
δ'
ἀφελέσθαι
τὰς
τῶν
προτέρων |
[130] |
ἐχθρός,
τῷ
μὲν
Διό
φαντος,
|
τῷ |
δ'
Εὔβουλος,
τῷ
δ'
ἴσως |
[130] |
Διό
φαντος,
τῷ
δ'
Εὔβουλος,
|
τῷ |
δ'
ἴσως
ἄλλος
τις.
(Εἰ |
[40] |
τὰ
ὄντα
τῷ
δήμῳ
κεκτημένον,
|
τῷ |
δὲ
ῥήματι
καὶ
τῇ
τιμῇ |
[100] |
κακῶς
τοὺς
τετελευτηκότας
τῶν
εὐεργετῶν,
|
τῷ |
δεῖνι
μεμφόμενος
καὶ
τὸν
δεῖν' |
[150] |
κεῖται,
ἐάν
τις
ὀφείλων
ἄρχῃ
|
τῷ |
δημοσίῳ.
Θάνατον
λέγει·
τοῦτο
γάρ |
[40] |
καιροὺς
οὑτωσὶ
κοινὰ
τὰ
ὄντα
|
τῷ |
δήμῳ
κεκτημένον,
τῷ
δὲ
ῥήματι |
[0] |
λοιπὸν
ἐξεῖναι
τῇ
βουλῇ
μηδὲ
|
τῷ |
δήμῳ
μήτε
προβουλεύειν
μήτε
χειροτονεῖν |
[100] |
δὲ
τοὐναντίον
εἰσενήνοχας
μὴ
ἐξεῖναι
|
τῷ |
δήμῳ
τῶν
αὑτοῦ
δοῦναι
μηδενὶ |
[160] |
τῶν
ἄλλων,
ὅτι
ἐν
μὲν
|
τῷ |
δικαστηρίῳ
Λεπτίνης
πρὸς
ἡμᾶς
ἀγωνίζεται, |
[90] |
βουλῇ
καὶ
παρ'
ὑμῖν
ἐν
|
τῷ |
δικαστηρίῳ,
τοὺς
δὲ
νόμους
αὐτούς, |
[60] |
αὐτὰς
δῶτε
δωρειὰς
ὥσπερ
Ἐκφάντῳ
|
τῷ |
Θασίῳ
καὶ
Ἀρχεβίῳ
τῷ
Βυζαντίῳ, |
[50] |
οἱ
πλεῖστοι
κτῶνται
μὲν
τἀγαθὰ
|
τῷ |
καλῶς
βουλεύεσθαι
καὶ
μηδενὸς
καταφρονεῖν, |
[0] |
εἴ
τις
ψεύδεται,
ἐν
δὲ
|
τῷ |
κοινῷ
μὴ
χρῆσθαι
τῷ
νόμῳ |
[70] |
αὔτ'
ἀναγνώσεται
τὰ
τότε
ψηφισθέντα
|
τῷ |
Κόνωνι.
Λέγε.
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Οὐ
τοίνυν |
[90] |
(Οὔκουν
ἐναντίον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
τῷ |
Κυρίας
εἶναι
τὰς
δωρειάς,
ὅσας |
[40] |
μὴν
οὐδ'
ὅπως
οὐκ
ἀντιδώσει
|
τῷ |
Λεύκωνί
τις,
ἂν
βούληται,
δύναμαι |
[40] |
μνᾶς
ἑκατὸν
καὶ
τοῦ
μὴ
|
τῷ |
λιμῷ
πάντας
αὐτοὺς
ἀποθανεῖν
αἰτιώτατος |
[0] |
λῃτουργίας,
καὶ
τούτῳ
πλείστῳ
χρήσεται
|
τῷ |
λόγῳ.
(Ἐγὼ
δ'
ὅτι
μὲν |
[80] |
ὑφ'
ἡμῶν
μὴ
καλῶς
ῥηθῇ
|
τῷ |
λόγῳ,
μάτην
τοῖς
πονήσασιν
εἴργασται, |
[40] |
ἠξιώθη
ταύτης
τῆς
τιμῆς,
οὐ
|
τῷ |
μεγάλ'
ἢ
θαυμάσι'
ἡλίκα
δοῦναι, |
[130] |
τις
αὐτῶν,
ὡς
ἔοικεν,
ἐχθρός,
|
τῷ |
μὲν
Διό
φαντος,
τῷ
δ' |
[40] |
καθ'
αὑτόν.
(Τοῦτον
μέντοι
τὸν
|
τῷ |
μὲν
ἔργῳ
παρὰ
τοὺς
μεγίστους |
[150] |
(Ἀλλ'
οὐχ
οὗτος
ἐχρήσατο
τούτῳ
|
τῷ |
μέτρῳ,
ἀλλ'
ἐάν
τις
ἀπαιτήσῃ |
[20] |
καὶ
Ἀριστογείτονος,
καὶ
ἐν
μὲν
|
τῷ |
Μηδένα
πάντας
περιλαμβάνειν
τοὺς
ἄλλους, |
[20] |
δικασταί,
διὰ
τὸ
γεγράφθαι
ἐν
|
τῷ |
νόμῳ
διαρρήδην
αὐτοῦ
Μηδένα
μήτε |
[130] |
δηλοῖ
καὶ
σὺ
προσδιώρισας
ἐν
|
τῷ |
νόμῳ
καὶ
μαρτυρεῖ
πᾶς
ὁ |
[110] |
ἀτελείας
οὓς
ἀφαιρεῖται
νῦν
οὗτος
|
τῷ |
νόμῳ,
καὶ
περὶ
ὧν
ἂν |
[150] |
ἐὰν
δ'
ἁλῷ,
ἔνοχος
ἔστω
|
τῷ |
νόμῳ
ὃς
κεῖται,
ἐάν
τις |
[140] |
οὐδὲ
λέγειν
καλόν.
(ρηνται
δὲ
|
τῷ |
νόμῳ
σύνδικοι
καὶ
μάλισθ'
οἱ |
[10] |
διδομένων,
καὶ
τοῦτ'
ἀφαιρεῖται
νῦν
|
τῷ |
νόμῳ.
Τῇ
μὲν
γὰρ
χρείᾳ |
[0] |
δὲ
τῷ
κοινῷ
μὴ
χρῆσθαι
|
τῷ |
νόμῳ
τούτῳ
τὴν
πόλιν
τὴν |
[40] |
ἢ
θαυμάσι'
ἡλίκα
δοῦναι,
ἀλλὰ
|
τῷ |
παρὰ
τοιοῦτον
καιρὸν
ἐν
ᾧ |
[40] |
ἄξιοι
χάριν
ἀνταπολαμβάνειν
οἱ
προϋπάρχοντες
|
τῷ |
ποιεῖν
εὖ,
μάλιστα
δ'
οἱ |
[40] |
ταῦτα
παρ'
ὑμῶν,
ὁρῶν
ἐν
|
τῷ |
πολέμῳ
πρὸ
τῶν
τριάκοντα
μικρὸν |
[60] |
καὶ
τἄλλα
χωρία
τῷ
Φιλίππῳ
|
τῷ |
ποτ'
ἐπαρθέντες
ἡμᾶς
ἠδίκουν;
Ἢ |
[0] |
ἀφείλετο
τὴν
ἀτέλειαν,
ἐν
δὲ
|
τῷ |
προσγράψαι
Μηδὲ
τὸ
λοιπὸν
ἐξεῖναι |
[120] |
τοσοῦτο
λέγω·
ὅταν
ὧν
ἐδώκατέ
|
τῳ |
πρότερόν
τι,
τοῦτ'
ἀφέλησθε,
καὶ |
[140] |
δεῖ
σῶν
εἶναι
καὶ
ὅμοιον
|
τῷ |
προτέρῳ,
ἢ
μεθεστάναι
καὶ
λελυμάνθαι. |
[100] |
ἢ
ὑμεῖς
ἐπὶ
φιλανθρωπίᾳ
καὶ
|
τῷ |
τὰ
δίκαια
βούλεσθαι.
Μήτ'
οὖν |
[50] |
μετὰ
τὴν
μάχην
μὴ
δέχεσθαι
|
τῷ |
τείχει
τοὺς
στρατιώτας,
ἀλλὰ
πρὸς |
[160] |
ἔστ'
ἀνάξιος,
ὡς
ἔστω,
πρὸς
|
τῷ |
τὴν
δωρειὰν
ἀφαιρεθῆναι
δίκην
ἣν |
[40] |
ἢ
πρῶτον
μὲν
εἰ
παρὼν
|
τῷ |
τῆς
πόλεως
ἀτυχήματι
μᾶλλον
ἕλοιτο |
[110] |
ἔχει
δεῖξαι
κἀκείνους
ὧν
ἔδοσάν
|
τῴ |
τι,
τοῦτ'
ἀφῃρημένους,
συγχωρῶ
καὶ |
[110] |
οὐδὲ
τοὺς
Θηβαίων
λέγειν
ἐπὶ
|
τῷ |
τοὺς
ἐνθάδε
λυμαίνεσθαι,
οὐδὲ
δι' |
[120] |
δίκαιον
ὑμᾶς
ἀφελέσθαι,
ταῦτ'
ἐπὶ
|
τῷ |
τῶν
θεῶν
ὀνόματι
ποιεῖν
ζητήσουσιν, |
[20] |
περιλαμβάνειν
τοὺς
ἄλλους,
ἐν
δὲ
|
τῷ |
Τῶν
ξένων
μὴ
διορίζειν
τῶν |
[70] |
ἣν
εὕρετο
παρ'
ὑμῶν
καὶ
|
τῷ |
υἱεῖ
κατέλιπεν;
Ἐγὼ
μὲν
οὐκ |
[60] |
τὴν
Πύδναν
καὶ
τἄλλα
χωρία
|
τῷ |
Φιλίππῳ
τῷ
ποτ'
ἐπαρθέντες
ἡμᾶς |
[110] |
πόλει,
εἰ
μηδεὶς
ἐν
ἅπαντι
|
τῷ |
χρόνῳ
γέγον'
ἄξιος
εὖ
παθεῖν. |
[40] |
ἔσεσθαι,
ἢ
τοὺς
ἐν
ἐκείνῳ
|
τῷ |
χρόνῳ
κεκρατηκότας
καὶ
παρ'
οἷς |
[110] |
μηδ'
ἂν
εἷς
ἐν
ἅπαντι
|
τῷ |
χρόνῳ
τοῦτ'
ἔχοι
δεῖξαι
γεγονός, |
[130] |
δῆμον
ἐξαπατήσῃ,
κρίνειν,
κἂν
ἁλῷ,
|
θανάτῳ |
ζημιοῦν.
Εἶτ'
οὐκ
αἰσχύνεσθ'
ὦ |
[110] |
φήσει
κἀκείνους
τιμᾶσθαι,
τίς
ἄξιος,
|
εἰπάτω, |
εἰ
μήτε
τῶν
προτέρων
μηδεὶς |
[100] |
γνήσιοι,
οὐχ
ἵν'
ἀποστερήσῃ
τοὺς
|
ἐγγυτάτω |
γένει
τῆς
ἀγχιστείας,
ἀλλ'
ἵν' |
[100] |
λόγος·
αὐτὸς
θέτω,
καὶ
μὴ
|
λεγέτω |
τοῦθ'
ὡς
οὐ
θήσομεν
ἡμεῖς. |
[100] |
ἐκεῖνό
γ'
οὐ
λόγος·
αὐτὸς
|
θέτω, |
καὶ
μὴ
λεγέτω
τοῦθ'
ὡς |
[60] |
ἐκεῖν'
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
λανθανέτω, |
ὅτι
τῶν
αἰσχίστων
ἐστὶν
πάντας |
[100] |
ἐστι
τῶν
εὑρημένων
τὴν
δωρειάν,
|
ἐχέτω, |
ἀλλ'
ἰδίᾳ
κατὰ
τόνδε
κριθήτω |
[100] |
ἐχέτω,
ἀλλ'
ἰδίᾳ
κατὰ
τόνδε
|
κριθήτω |
τὸν
νόμον.
Εἰ
δὲ
ταῦτα |
[70] |
ἀκούσῃ,
ἀλλ'
ἂν
ἀληθὲς
ᾖ
|
σκοπείτω, |
ὅσῳ
τὸ
φανερῶς
τοῦ
λάθρᾳ |
[30] |
τῶν
πάντων
ἀνθρώπων
ἡμεῖς
ἐπεισάκτῳ
|
σίτῳ |
χρώμεθα.
Πρὸς
τοίνυν
ἅπαντα
τὸν |
[30] |
πλείστῳ
τῶν
πάντων
ἀνθρώπων
ἡμεῖς
|
ἐπεισάκτῳ |
σίτῳ
χρώμεθα.
Πρὸς
τοίνυν
ἅπαντα |
[60] |
τὰς
αὐτὰς
δῶτε
δωρειὰς
ὥσπερ
|
Ἐκφάντῳ |
τῷ
Θασίῳ
καὶ
Ἀρχεβίῳ
τῷ |
[130] |
ἄλλος
οὐδεὶς
πρόξενος
ὢν
ἀτελής,
|
ὅτῳ |
μὴ
διαρρήδην
ἀτέλειαν
ἔδωκεν
ὁ |
[130] |
ἐστ'
οὐδεὶς
ἀτελὴς
παρ'
ὑμῖν
|
ὅτῳ |
μὴ
ψήφισμ'
ἢ
νόμος
δέδωκε |
[70] |
ἔστησεν
καὶ
μετὰ
ταῦτ'
ἐν
|
Αἰγύπτῳ, |
καὶ
ὅτι
πᾶσαν
ἐπελθὼν
ὀλίγου |
[20] |
μικρᾶς
συντελείας
ἀπὸ
τῶν
ὑπαρχόντων
|
ἑκάστῳ |
γιγνομένης,
οὐδὲν
ἔπασχε
δεινὸν
οὐδείς, |
[70] |
ταῦτ'
ἐλάττω
φανῆναι
τῆς
ἐν
|
ἑκάστῳ |
νῦν
περὶ
αὐτοῦ
δόξης
ὑπαρχούσης· |
[150] |
τὰ
δεινόταθ'
ἡμᾶς
ἀδικούντων
ἓν
|
ἑκάστῳ |
τίμημ'
ὑπάρχει
διὰ
τὸν
νόμον, |
[130] |
πρῶτον
γένωνται
νομοθέται.
Ἔστι
δ'
|
ἑκάστῳ |
τις
αὐτῶν,
ὡς
ἔοικεν,
ἐχθρός, |
[10] |
ἐσθ'
ὡς
ἐμοῦ
γ'
ἕνεκ'
|
ἔστω, |
βελτίων
ἐστὶ
τῆς
πόλεως
τὸ |
[150] |
φησὶ
καὶ
ἡ
οὐσία
δημοσία
|
ἔστω. |
Δύο
τιμήματα
ταῦτα.
Εἶναι
δὲ |
[160] |
δέ
τις
ἔστ'
ἀνάξιος,
ὡς
|
ἔστω, |
πρὸς
τῷ
τὴν
δωρειὰν
ἀφαιρεθῆναι |
[150] |
ἀπαγωγάς·
ἐὰν
δ'
ἁλῷ,
ἔνοχος
|
ἔστω |
τῷ
νόμῳ
ὃς
κεῖται,
ἐάν |
[150] |
τις
ἀπαιτήσῃ
χάριν
ὑμᾶς,
Ἄτιμος
|
ἔστω |
φησὶ
καὶ
ἡ
οὐσία
δημοσία |
[150] |
ἢ
ἀποτεῖσαι·
ἀμφότερα
δὲ
μὴ
|
ἐξέστω. |
(Ἀλλ'
οὐχ
οὗτος
ἐχρήσατο
τούτῳ |
[30] |
(Ἴστε
γὰρ
δήπου
τοῦθ'
ὅτι
|
πλείστῳ |
τῶν
πάντων
ἀνθρώπων
ἡμεῖς
ἐπεισάκτῳ |
[0] |
ἐκδεδυκέναι
τὰς
λῃτουργίας,
καὶ
τούτῳ
|
πλείστῳ |
χρήσεται
τῷ
λόγῳ.
(Ἐγὼ
δ' |
[20] |
ἐννέ'
ἀρχόντων.
Οὐκοῦν
οἱ
μὲν
|
ἐλάττω |
κεκτημένοι
τοῦ
τριηραρχίας
ἄξι'
ἔχειν |
[10] |
χορηγιῶν
ἀτελεῖς
ὑπάρχουσιν,
οἱ
δ'
|
ἐλάττω |
τῶν
ἱκανῶν
κεκτημένοι,
τὴν
ἀναγκαίαν |
[70] |
τ'
αἰσχύνη
λέγοντος
ἐμοῦ
ταῦτ'
|
ἐλάττω |
φανῆναι
τῆς
ἐν
ἑκάστῳ
νῦν |
[160] |
ἑκατέρου
φανῇ,
ἵν'
ἕλησθε
τὰ
|
κρείττω. |
(Ἂν
μὲν
τοίνυν
καταψηφίσησθε,
ὥσπερ |
[90] |
πάντα,
καὶ
παρεισφέρομεν
πολλῷ
καὶ
|
κρείττω |
καὶ
δικαιότερον
τοῦ
τούτου
νόμον. |
[80] |
ὑμᾶς
δ'
ἀκούσαντες
ἑλέσθαι
τὸν
|
κρείττω. |
~Οὐ
γὰρ
ᾤετο
δεῖν
ὁ |
[70] |
λέγων
παραλίπω
τι
τῶν
πεπραγμένων
|
αὐτῷ, |
ἀναγνώσεται
γεγραμμένας
ὑμῖν
τάς
τε |
[40] |
ψήφισμα
τοῦτο
δηλοῖ
τὸ
τότ'
|
αὐτῷ |
γραφέν,
τοῖς
ἁλοῦσι
τότ'
ἐν |
[40] |
Καὶ
μετὰ
ταῦτα,
δοθείσης
ἀτελείας
|
αὐτῷ |
διὰ
ταῦτα
παρ'
ὑμῶν,
ὁρῶν |
[70] |
τὴν
ἀτέλειαν,
ἣν
ὁ
πατὴρ
|
αὐτῷ |
δικαίως
παρ'
ὑμῶν
λαβὼν
κατέλιπεν. |
[100] |
λόγον.
~Πρῶτον
μὲν
τοίνυν
εἰσὶν
|
αὐτῷ |
κατὰ
τοῦ
παρεισφέροντος
πολλοὶ
τρόποι, |
[70] |
βραχέων
ἐπι
μνησθῆναι
τῶν
πεπραγμένων
|
αὐτῷ. |
(Ὃν
μὲν
οὖν
τρόπον
ὑμᾶς |
[80] |
τηνικαῦτα
δ'
οὐκ
ἔσται
κύρι'
|
αὐτῷ |
τὰ
δοθέντ'
ἐπὶ
τούτοις;
Καὶ |
[70] |
ὄνομα
καρποῦται.
~Διόπερ
οὐ
μόνον
|
αὐτῷ |
τὴν
ἀτέλειαν
ἔδωκαν
οἱ
τότε, |
[30] |
ποιήσει
πολίτης·
κατ'
οὐδέτερον
δ'
|
αὐτῷ |
τὴν
ἀτέλειαν
ἔστιν
ἔχειν
ἐκ |
[80] |
ὁμοίως,
οὐκ
ἂν
ἐδώκατε
ταύτην
|
αὐτῷ |
τὴν
χάριν;
Ἔγωγ'
ἡγοῦμαι.
(Εἶθ' |
[70] |
τοῖς
ἄλλοις
δωρειαὶ
βέβαιοι
μένουσιν
|
αὐτῷ, |
τῆς
δὲ
παρ'
ὑμῶν
μόνης |
[80] |
καταισχῦναι
τὰς
παρ'
ὑμῶν
ὑπαρχούσας
|
αὐτῷ |
τιμάς.
(Εἶθ'
ὑπὲρ
ὧν
ἐκεῖνος |
[40] |
εἰς
δέον
δὲ
νῦν
γέγον'
|
αὐτῷ |
τὸ
λαβεῖν
παρ'
ὑμῶν
τὴν |
[60] |
γάρ
τοι
μόνῳ
τῶν
πάντων
|
αὐτῷ |
τοῦτ'
ἐν
τῇ
στήλῃ
γέγραπται· |
[150] |
τοὺς
θεούς,
μᾶλλον
ἂν
παραινέσαιμ'
|
αὑτῷ |
τινὰ
τιμὴν
ὑμᾶς
ἀξιοῦν
δοῦναι |
[30] |
ὑμᾶς
πλέοντας.
Ἔχων
γὰρ
ἐκεῖνος
|
ἑαυτῷ |
καὶ
τοῖς
παισὶ
τὴν
ἀτέλειαν |
[30] |
ὑπείληφεν
οὐδείς,
ὡς
ἐκεῖνος
ὑπομενεῖ
|
ἑαυτῷ |
μὲν
ἀκύρους
εἶναι
τὰς
παρ' |
[80] |
πρὸς
ὑμᾶς
φιλοτιμίαν
τοῦ
πατρός.
|
Οὕτω |
γὰρ
ὡς
ἀληθῶς
ἔμοιγε
φαίνεται |
[80] |
καὶ
Τιμόθεον
εὖ
τινὰς
πεποιήκατε,
|
οὕτω |
καὶ
δι'
αὑτὸν
εὖ
ποιῆσαι |
[0] |
ἀφείλετο
τὴν
δωρειὰν
ἀναξίους
ἐνόμιζεν,
|
οὕτω |
καὶ
τὸν
δῆμον
ἀνάξιον
ἡγεῖτο |
[80] |
παλαιός,
ὃν
οὗτος
παρέβη,
νόμος
|
οὕτω |
κελεύει
νομοθετεῖν,
γράφεσθαι
μέν,
ἄν |
[110] |
νῦν
δ'
εὐπορήσει·
δεῖ
γὰρ
|
οὕτω |
λέγειν
καὶ
μὴ
βλασφημεῖν.
Καίτοι |
[100] |
γὰρ
ὃν
τρόπον
Ὀρχομενὸν
διέθηκαν
|
οὕτω |
μεταχειριζόμενοι,
μήθ'
ὑμεῖς
τἀναντία
τούτοις |
[80] |
δοκεῖν
παρὰ
μὲν
τὰς
εὐεργεσίας
|
οὕτω |
προχείρως
ἔχειν
ὥστε
μὴ
μόνους |
[110] |
δήπου
κατηγορεῖ.
Ἔστι
δ'
οὐχ
|
οὕτω |
ταῦτ'
ἔχοντα,
οὐδ'
ὀλίγου
δεῖ· |
[70] |
ἐκεῖνο
καλόν,
ζῶντα
μὲν
αὐτὸν
|
οὕτω |
τιμᾶν
ὥστε
τοσούτων
ὅσων
ἀκηκόατ' |
[150] |
ἐφ'
οἷς
ἐξεῖναι
ἀποκτιννύναι,
κἂν
|
οὕτω |
τις
δράσῃ,
καθαρὸν
διώρισεν
εἶναι. |
[20] |
εἰ
πάνυ
μικρὰ
κεκτημένος
ἦν.
|
(Οὕτω |
τοίνυν
τινές,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[50] |
οἳ
παρὰ
μὲν
τὰς
χρείας
|
οὕτω |
φιλάνθρωποι
καὶ
πάντα
ποιοῦντες,
ἐπειδὴ |
[70] |
τοῦ
παρακρουσαμένους
πράττειν
ὁτιοῦν
ἐντιμότερον,
|
τοσούτῳ |
κάλλιον
Κόνωνα
τὰ
τείχη
στῆσαι |
[0] |
εὐήθη
δοκεῖν
ἢ
πονηρὸν
εἶναι,
|
τοσούτῳ |
λῦσαι
τὸν
νόμον
κάλλιον
ἢ |
[130] |
τοῦ
χρόνος
γεγονώς,
ἐν
ᾧ
|
τοσούτῳ |
τὸ
πλῆθος
ὄντι
οὔτε
φυλὴ |
[20] |
ὑμᾶς
ἀδικῶν,
οὐχὶ
δεῖ
δήπου
|
τούτῳ |
βασκαίνειν·
εἰ
δ'
ὑφῃρημένον
φήσουσιν |
[140] |
νόμου
πᾶς
ἐσθ'
ὁ
λόγος,
|
τούτῳ |
δ'
οὐδείς
ἐστι
κίνδυνος.
(Καίτοι |
[0] |
ἀπείρξετε
τοῦ
φιλοτιμεῖσθαι.
(Πρὸς
δὲ
|
τούτῳ |
καὶ
δι'
ἐκεῖνο,
ὅτι
οἱ |
[10] |
ὑπὸ
τούτου
πεπεῖσθαι
ὁμοίαν
εἶναι
|
τούτῳ· |
οὐδὲ
γὰρ
εἰ
πάνυ
χρηστός |
[10] |
λῦσαι
τὸν
νόμον
ἢ
ὑμᾶς
|
τούτῳ |
περὶ
τοῦ
θέσθαι,
καὶ
λυσιτελέστερον |
[0] |
ἀτέλειαν
ἐκδεδυκέναι
τὰς
λῃτουργίας,
καὶ
|
τούτῳ |
πλείστῳ
χρήσεται
τῷ
λόγῳ.
(Ἐγὼ |
[10] |
λῃτουργίας,
καὶ
πόσους,
ἐὰν
μὴ
|
τούτῳ |
προσέχωμεν,
ἀφήσει.
Οἱ
μὲν
τοίνυν |
[140] |
εἶναί
φημι,
τὸ
ὅτε
μὲν
|
τούτῳ |
ταῦτ'
ἔμελλεν
ὑπάρχειν
λαβόντι,
μηδὲν |
[10] |
λυσιτελέστερον
εἶναι
καὶ
ὑμῖν
καὶ
|
τούτῳ |
τὴν
πόλιν
πεπεικέναι
Λεπτίνην
ὅμοιον |
[0] |
κοινῷ
μὴ
χρῆσθαι
τῷ
νόμῳ
|
τούτῳ |
τὴν
πόλιν
τὴν
αὐτὴν
ἐπιτάξασαν |
[150] |
ἐξέστω.
(Ἀλλ'
οὐχ
οὗτος
ἐχρήσατο
|
τούτῳ |
τῷ
μέτρῳ,
ἀλλ'
ἐάν
τις |
[80] |
μὲν
ὑμῶν,
ὁπόθ'
ἡγοῖτο,
ἐχρῆτο
|
τούτῳ, |
ὑπὲρ
αὑτοῦ
δέ,
ἐπειδὴ
τὸ |
[140] |
ἐστι
κίνδυνος.
(Καίτοι
καὶ
τοῦτ'
|
ἀκούω |
σε
λέγειν,
ὡς
ἄρα
τρεῖς |
[90] |
δ'
ὅτι
μὲν
τῇ
ὑμετέρᾳ
|
ψήφῳ |
τοῦ
τούτου
νόμου
λυθέντος
τὸν |
[110] |
ἐβουλήθησαν.
(Τίνι
χρώμενος
τεκμηρίῳ;
Ὅτι
|
Λυσιμάχῳ |
δωρειάν,
ἑνὶ
τῶν
τότε
χρησίμων, |
[140] |
τὸν
νόμον,
ἐγὼ
μὲν
οὐκ
|
ἔχω |
πῶς
ἐπαινέσω,
ψέγειν
δ'
οὐ |
[80] |
δωρειάν,
δι'
ἐκεῖνον
ἐδώκατε
καὶ
|
Κλεάρχῳ |
καί
τισιν
ἄλλοις
πολιτείαν·
Χαβρίας |
[140] |
ὑμᾶς
ἀφελέσθαι.
(Καὶ
μὴν
καὶ
|
Γελάρχῳ |
πέντε
τάλαντ'
ἀποδοῦναι
γέγραφ'
οὗτος |