HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Démosthène, Contre Leptine (discours complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

η = 138 formes différentes pour 478 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Paragraphes

[150]   ποιήσαντες ἐτιμήθησαν φθονεῖν. (Ὃ δὲ δὴ μέγιστον ἁπάντων καὶ κοινὸν ὑπάρχει

[30]   λέγουσιν ἑστήξουσιν. (Φέρ' ἐὰν δὲ δὴ πέμψας ὡς ἡμᾶς ὁ Λεύκων

[20]   ἠδικημένους ἴδῃ. (Εἶεν. Εἰ δὲ δὴ τὰ μάλιστ' ἐπέλειπον οἱ χορηγεῖν

[60]   τῶν ἐχόντων Πύδναν ἢ Ποτείδαιαν ἤ τι τῶν ἄλλων χωρίων, ἃ

[20]   βασκαίνειν· εἰ δ' ὑφῃρημένον φήσουσιν ἤ τιν' ἄλλον οὐχ ὃν προσήκει

[20]   διῃρῆσθαι δ' ὅτου ἀτελῆ, χορηγίας ἤ τινος ἄλλου τέλους, ἀλλ' ἁπλῶς

[50]   τοὺς καιροὺς εἰδὼς ἢ παρὼν ἤ τινος εἰδότος διεξιόντος ἀκούσας, ἀκούσαι

[130]   πεποιηκότ' ἐφ' οἷς εὕρετ' ἔχειν, ἢ ἄλλ' ὁτιοῦν ἐγκαλοῦσίν τινι, γράφεσθαι

[150]   ὑπὸ τοῦ δήμου χειροτονηθέντα πλεῖν ἢ ἅπαξ συνδικῆσαι. (Τοὺς δὴ συνεροῦντας

[150]   ἂν τὸ δικαστήριον τιμήσῃ, παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα δὲ μὴ ἐξέστω.

[10]   Λεπτίνην ὅμοιον αὐτῇ γενέσθαι δοκεῖν ἢ αὐτὴν ὑπὸ τούτου πεπεῖσθαι ὁμοίαν

[30]   ἢ τούτων πάντων ὧν ἔχετ' ἢ δεδώκατε συνθήκας, αἷς ὁ μὲν

[70]   σώματα δεῦρ' ἤγαγεν, καὶ πλεῖν ἢ δέκα καὶ ἑκατὸν τάλαντ' ἀπέφην'

[60]   ἔχοιτε πρὸς τοὺς ταῦτα λέγοντας; Ἢ δῆλον ὅτι φωνὴν οὐκ ἂν

[0]   τι καὶ φαύλῳ τινὶ δοῦναι, ἢ διὰ τοῦ παντελῶς ἀκύρους γενέσθαι

[30]   εὖ ποιεῖν τῶν μὴ χρηστῶν ἢ διὰ τοὺς φαύλους τοὺς ὁμολογου

[100]   τὸν δῆμον ἢ τὴν βουλὴν ἢ δικαστήριον ἐξαπατήσῃ, τὰ ἔσχατα πάσχειν.

[130]   τις ἄρ' ἐστὶν ἀνάξιος, εἷς ἢ δύ' ἢ πλείους, γραφῇ διὰ

[50]   τὰ δοθέντ' ἀφαιρεθήσονται· ἓν δ' ἢ δύο δείξας ἔτι ψηφίσματ' ἀπαλλάττομαι

[20]   Λεπτίνη, ποιεῖ νόμος, εἰ μιᾶς ἢ δυοῖν φυλαῖν ἕνα χορηγὸν καθίστησιν,

[70]   δὲ τούτοις ἄλλας τριήρεις πλεῖν ἢ εἴκοσιν εἷλε, κατὰ μίαν καὶ

[120]   ἢ σὺ νῦν καταλείπειν φήσεις ἢ ἐκείνους τότε δοῦναι, τὰς λῃτουργίας

[120]   πάντων ἀδικήσομέν τιν' ἢ μείζον' ἢ ἐλάττονα, δεινόν ἐστιν, ἀλλ' εἰ

[150]   τίμημ' ὑπάρχειν ἐπὶ κρίσει πλέον ἢ ἕν, ὁπότερον ἂν τὸ δικαστήριον

[20]   οὐκ εἰσὶ πλείους ἢ πέντ' ἢ ἕξ. Οὐκοῦν ἀμφοτέρων ἑκκαίδεκα. Ποιήσωμεν

[150]   αὐτὸς εὖ πεποίηκεν ἀξιοῦν τιμᾶσθαι ἢ ἐφ' οἷς ἕτεροι ποιήσαντες ἐτιμήθησαν

[40]   τῆς τιμῆς, οὐ τῷ μεγάλ' ἢ θαυμάσι' ἡλίκα δοῦναι, ἀλλὰ τῷ

[60]   γιγνομένους ἐκείνων εὐεργέτας μὴ τιμᾶν, ἢ θεῖναι νόμον ἡμῖν ὃς τῶν

[130]   ὥσπερ ἐγγυώμεθα καὶ φαμὲν θήσειν, ἢ θέντας αὐτούς, ὅταν πρῶτον γένωνται

[130]   νόμον ὃν παρεισφέρομεν νῦν ἡμεῖς, ἢ θέντων ἡμῶν, ὥσπερ ἐγγυώμεθα καὶ

[0]   τοσούτῳ λῦσαι τὸν νόμον κάλλιον ἢ θέσθαι. (Οὐ τοίνυν ἔμοιγ' οὐδ'

[140]   ἢ πεισθεὶς ὑπὸ σοῦ διεγράψατο, ἢ καὶ ὅλως ὑπὸ σοῦ παρεσκευάσθη;

[120]   τὴν τιμὴν μόνην, ἢ ξένος ἢ καί τις πολίτης, ἐπειδὰν ἀφαιρεθῇ

[80]   καὶ μᾶλλον εἵλετο μὴ ζῆν ἢ καταισχῦναι τὰς παρ' ὑμῶν ὑπαρχούσας

[110]   ταῦθ' οὕτως εἶχεν, ἀρνεῖσθαι μᾶλλον ἢ λέγειν αὐτοῖς προσῆκεν. ~Οἴομαι τοίνυν

[40]   αὔτ' ἔλθῃ, ἢ στερήσεται τούτων ἢ λῃτουργεῖν ἀναγκασθήσεται. Ἔστι δ' οὐ

[150]   τούτους δι' ὧν ἢ μικρὰν ἢ μεγάλην ἔστ' εἶναι τὴν πόλιν.

[140]   εἶναι καὶ ὅμοιον τῷ προτέρῳ, ἢ μεθεστάναι καὶ λελυμάνθαι. (Πολλὰ δὲ

[120]   εἰ τῶν πάντων ἀδικήσομέν τιν' ἢ μείζον' ἢ ἐλάττονα, δεινόν ἐστιν,

[90]   δικαία κατὰ τῶν ἢ παρακρουσαμένων ἢ μετὰ ταῦτ' ἀδικούντων ἢ ὅλως

[130]   τὴν δωρειὰν ἀνάξιον εἶναί φασιν ἢ μὴ πεποιηκότ' ἐφ' οἷς εὕρετ'

[120]   ἀξιώσει τοῖς τὰ μέγιστ' εὐεργετοῦσιν, ἢ μὴ τοῦτο ποιοῦσα χάριν τισὶν

[150]   μάλιστα δὲ τούτους δι' ὧν ἢ μικρὰν ἢ μεγάλην ἔστ' εἶναι

[20]   γυμνασίαρχοι καὶ ἑστιάτορες; Ἑξήκοντ' ἴσως ἢ μικρῷ πλείους σύμπαντες οὗτοι. (Ἵν'

[70]   μίαν μὲν πόλιν εἰ ἀπώλεσεν ἢ ναῦς δέκα μόνας, περὶ προδοσίας

[80]   ὧν ἐκεῖνος ᾤετο δεῖν ἀποθνῄσκειν ἢ νικᾶν, ταῦθ' ἡμεῖς ἀφελώμεθα τὸν

[130]   παρ' ὑμῖν ὅτῳ μὴ ψήφισμ' ἢ νόμος δέδωκε τὴν ἀτέλειαν. (Πρόξενοι

[120]   ὑμῶν λαβὼν τὴν τιμὴν μόνην, ἢ ξένος ἢ καί τις πολίτης,

[90]   παρακρουσαμένων ἢ μετὰ ταῦτ' ἀδικούντων ἢ ὅλως ἀναξίων, δι' ἣν ὃν

[100]   κριθέντα καλῶς ἔχειν νόμον εἰσφέρειν ἢ ὃν νῦν ἀφ' αὑτοῦ τίθησιν.

[150]   ποιούντων ὑμᾶς χάριν ἐξέσται κομίσασθαι ἢ ὅπως μηδεὶς φόνος ἐν τῇ

[100]   οὐκ ἀνεγνωκέναι τοὺς Σόλωνος νόμους ἢ οὐ συνιέναι. Εἰ γὰρ ὁ

[80]   νόμος κρίνεται πότερον ἔστ' ἐπιτήδειος ἢ οὔ, ἀλλ' ὑμεῖς δοκιμάζεσθ' εἴτ'

[100]   οὐδὲν γὰρ φλαῦρον ἐρῶ σε ἢ οὐκ ἀνεγνωκέναι τοὺς Σόλωνος νόμους

[90]   καὶ πρόφασις δικαία κατὰ τῶν ἢ παρακρουσαμένων ἢ μετὰ ταῦτ' ἀδικούντων

[50]   τις ἐκείνους τοὺς καιροὺς εἰδὼς ἢ παρὼν ἤ τινος εἰδότος διεξιόντος

[60]   τῷ ποτ' ἐπαρθέντες ἡμᾶς ἠδίκουν; Ἢ πᾶσι πρόδηλον τοῦτο, ὅτι ταῖς

[140]   τετελεύτηκε τῶν γραψαμένων πρὶν εἰσελθεῖν, ἢ πεισθεὶς ὑπὸ σοῦ διεγράψατο, ἢ

[20]   γε πολιτῶν οὐκ εἰσὶ πλείους ἢ πέντ' ἢ ἕξ. Οὐκοῦν ἀμφοτέρων

[10]   χρηστήν, περὶ ἧς μᾶλλον σπουδάζετ' ἢ περὶ χρημάτων, καὶ οὐ μόνον

[130]   ἐστὶν ἀνάξιος, εἷς ἢ δύ' ἢ πλείους, γραφῇ διὰ τούτων ταὐτὸ

[0]   Ὅσῳ δὴ κρεῖττον εὐήθη δοκεῖν ἢ πονηρὸν εἶναι, τοσούτῳ λῦσαι τὸν

[60]   τινες νυνὶ τῶν ἐχόντων Πύδναν ἢ Ποτείδαιαν ἤ τι τῶν ἄλλων

[0]   Ὅτι ἐκ μὲν τοῦ πλείονας ἢ προσήκει τιμᾶν πολλοὺς εὖ ποιεῖν

[40]   ἢ πῶς ἧττον ἄξιος ἀδικηθῆναι, ἢ πρῶτον μὲν εἰ παρὼν τῷ

[40]   φανερὸς γένοιτ' εὔνους ὢν ὑμῖν, ἢ πῶς ἧττον ἄξιος ἀδικηθῆναι, ἢ

[40]   ἐάν τις ἐπ' αὔτ' ἔλθῃ, ἢ στερήσεται τούτων ἢ λῃτουργεῖν ἀναγκασθήσεται.

[120]   Λεπτίνην· τίνος αὐτοῖς τὴν ἀτέλειαν ἢ σὺ νῦν καταλείπειν φήσεις ἢ

[100]   φήσει τοὺς Σόλωνος ἀνεγνωκέναι νόμους ἢ συνιέναι; Ὃς ἔρημον ποιεῖς τὸν

[150]   δόξει χάριν εὖ ποιήσαντ' ἀπαιτεῖν ἢ τὰ δεινότατ' ἐργαζόμενον ληφθῆναι; (Αἰσχρός,

[60]   ἄξιον, καταμεμψαμένους ἢ τὸν ἄνδρα ἢ τὰ πεπραγμένα, ἄκυρόν τι ποιῆσαι

[150]   τινὰ τιμὴν ὑμᾶς ἀξιοῦν δοῦναι ἢ τὰς ἑτέροις πρότερον δοθείσας ἀφελέσθαι

[140]   ἔσθ' ὁ νόμος, εἴ τις ἢ τετελεύτηκε τῶν γραψαμένων πρὶν εἰσελθεῖν,

[100]   τις ὑποσχόμενός τι τὸν δῆμον ἢ τὴν βουλὴν ἢ δικαστήριον ἐξαπατήσῃ,

[120]   ἔσται πιστότερον τὸ τῆς εἰκόνος ἢ τῆς σιτήσεως ἢ τὸ τῆς

[30]   ἀφῄρησθε, τί πρὸς θεῶν ἐροῦμεν ἢ τί γράψει ποθ' ὁ τὸ

[120]   τῆς εἰκόνος ἢ τῆς σιτήσεως ἢ τὸ τῆς ἀτελείας, ἣν πρότερόν

[60]   σκοπεῖτε, εἰ ἄρ' ἄξιον, καταμεμψαμένους ἢ τὸν ἄνδρα ἢ τὰ πεπραγμένα,

[20]   ἀλλὰ καὶ τῶν μετοίκων πλείονας ἢ τοσούτους, ἐὰν ὁ νόμος τεθῇ,

[130]   γ' ἀτελεῖς αὐτοὺς εἶναι. Τίνος; Ἢ τοῦ μετοικίου; Τοῦτο γὰρ λοιπόν.

[140]   ἀγῶνα τόνδ' ὑπὲρ ἄλλου τινὸς ἢ τοῦ τῆς πόλεως ἀξιώματος, πότερον

[140]   πορρώτερόν ἐσθ' ἡμῶν ἡ πόλις ἢ τοῦ φθονερὰ δοκεῖν εἶναι, ἁπάν

[150]   τὸ τοὺς ἀδικοῦντας ὑμᾶς κολάζειν ἢ τοὺς ἀγαθοῦ τινὸς αἰτίους ἀδικεῖν.

[40]   χάριν, ἥτις ποτ' ἔμελλεν ἔσεσθαι, ἢ τοὺς ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ

[20]   τὰς χορηγίας ὥσπερ τὰς τριηραρχίας, ἢ τοὺς εὐεργέτας ἀφελέσθαι τὰ δοθέντα;

[60]   δοθέντ' ἐῶντας τῶν ἀτυχημάτων ἀφαιρεῖν ἢ τούτων μενόντων τὰς δωρειὰς ἀφαιρεῖσθαι.

[30]   τι τὰς στήλας ἑστάναι ταύτας ἢ τούτων πάντων ὧν ἔχετ' ἢ

[50]   τίς ἄξιός ἐστιν ἑκάστου κηδεστὴς ἢ τῶν τοιούτων τι γίγνεσθαι, ταῦτα

[10]   περὶ τοῦ λῦσαι τὸν νόμον ἢ ὑμᾶς τούτῳ περὶ τοῦ θέσθαι,

[100]   φρονοῦσιν ἐπ' ὠμότητι καὶ πονηρίᾳ ἢ ὑμεῖς ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ καὶ τῷ

[50]   στρατευσαμένων, εἴ τι δέοι, πάσχειν ἢ χωρὶς ὑμῶν ἀκινδύνως σεσῶσθαι, καὶ

[110]   ἔθη τοῖς ὑμετέροις ἐπιτιμῶντας, ὅταν ᾖ δεῖξαι βέλτιον ἐκείνους πράττοντας ὑμῶν.

[0]   μηδενὶ μηδέν, μηδ' ἂν ἄξιος ᾖ, διδόναι, πάντας ἀπείρξετε τοῦ φιλοτιμεῖσθαι.

[90]   καὶ κατὰ σχολὴν σκεψάμενος, ἃν ᾖ καὶ δίκαια καὶ συμφέροντα, ταῦτα

[150]   τὸ πρᾶγμ' ὥσπερ ἐργασία τισὶν ᾖ καὶ συκοφαντία, μὴ ἐξεῖναι ὑπὸ

[80]   εὑρημένων τὰς δωρειάς, ἂν δίκαιον ᾖ, κρίνας παρ' ὑμῖν ἀφαιρήσεται, καὶ

[90]   λύοντα τοὺς ἐναντίους, ἵν' εἷς ᾖ περὶ τῶν ὄντων ἑκάστου νόμος,

[20]   πολλὰ κεκτημένος, οὗτος, ὅστις ἂν ᾖ, πόλλ' εἰς ταῦτα συντελεῖ; Πᾶσ'

[20]   λῃτουργήσουσιν μέν, ἄνπερ ἡ πόλις ᾖ, πολλοὶ καὶ οὐκ ἐπιλείψουσιν, εὖ

[70]   μέλλον ἀκούσῃ, ἀλλ' ἂν ἀληθὲς ᾖ σκοπείτω, ὅσῳ τὸ φανερῶς τοῦ

[90]   νόμους ἔλαττον ἔχειν, ἀλλὰ πᾶσιν ᾖ ταὔτ' ἀναγνῶναι καὶ μαθεῖν ἁπλᾶ

[90]   εἶναι τῇ γραφῇ, ἐὰν ἐναντίος ᾖ τοῖς πρότερον κειμένοις νόμοις. Λαβὲ

[10]   ὧν ἑκατέρων ἐστὶ τοῖς εὑρημένοις ἡ ἀτέλεια ἣν οὗτος ἀφαιρεῖται. Τῶν

[150]   ἀλλήλους φόνοι, περὶ ὧν ἐξαίρετος ἡ βουλὴ φύλαξ ἡ ἐν Ἀρείῳ

[160]   δώσει κατὰ τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον· ἡ δὲ πόλις πιστή, δικαία, πρὸς

[160]   δ' οὐδ' ἡντινοῦν αὐτοὶ δώσουσιν, ἡ δὲ πόλις τἀναντί' ὧν εἶπον

[150]   ὧν ἐξαίρετος ἡ βουλὴ φύλαξ ἡ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ τέτακται. (Ἐν

[50]   μεγάλη μάχη πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἡ ἐν Κορίνθῳ, τῶν ἐν τῇ

[50]   Λακεδαιμονίους εἰρήνη μετὰ ταῦτ' ἐγένετο, ἡ ἐπ' Ἀνταλκίδου, ἀντὶ τῶν ἔργων

[160]   διαφθείρουσιν θάνατος παρ' ὑμῖν ἐστιν ἡ ζημία, τοῖς δ' ὅλην τὴν

[60]   ἐχθρά, τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ ἡ Θάσος ἦν τότε καὶ τὸ

[50]   ἐκεῖνοι παρέσχον, ἐάσω· ἀλλ' ὅθ' ἡ μεγάλη μάχη πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ'

[150]   ὑμᾶς, Ἄτιμος ἔστω φησὶ καὶ ἡ οὐσία δημοσία ἔστω. Δύο τιμήματα

[40]   δεῖ σκοπεῖν, ᾧ φιλοτιμίας ἕνεχ' ἡ περὶ τῆς δωρειᾶς σπουδὴ γένοιτ'

[60]   ὑμᾶς ἀγαθόν, ὅσους εὖ ποιήσαντας ἡ πόλις ἀντ' εὖ πεποίηκεν. (Καὶ

[30]   καὶ ταῦθ' ὧν μάλισθ' ἡμῶν ἡ πόλις δεῖται. (Ἴστε γὰρ δήπου

[10]   τοὺς ἐν Πειραιεῖ. Ἐπειδὴ δ' ἡ πόλις εἰς ἓν ἦλθεν καὶ

[140]   πάλαι παρὰ πάντα τὸν χρόνον ἡ πόλις εὐδοξεῖ, ταῦτ' ἀνέλητε νῦν·

[140]   ὄνειδος ὅτου πορρώτερόν ἐσθ' ἡμῶν ἡ πόλις ἢ τοῦ φθονερὰ δοκεῖν

[20]   δήπου, ὅτι λῃτουργήσουσιν μέν, ἄνπερ ἡ πόλις ᾖ, πολλοὶ καὶ οὐκ

[110]   πολλοὶ τῶν πρότερον σπουδαῖοι, καὶ ἡ πόλις ἡμῶν ἐτίμα καὶ τότε

[110]   ταῦτα γέγραπται. Τότε μὲν γὰρ ἡ πόλις ἡμῶν καὶ γῆς ηὐπόρει

[50]   καὶ δόξαις διώρισται· κοινῇ δ' ἡ πόλις καὶ ὁ δῆμος, ὅστις

[50]   καὶ τοὺς συμμάχους. (Ἐπειδὴ δ' ἡ πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνη μετὰ ταῦτ'

[50]   οὐδὲ γὰρ περὶ τῶν αὐτῶν ἡ σκέψις. Ἰδίᾳ μὲν γὰρ ἕκαστος

[20]   παρασκευῶν ἀφθονίας πάντα τὸν χρόνον ἡ σωτηρία πάσῃ τῇ πόλει. (Ὥσθ'

[100]   τὴν δὲ τῶν δήμων ἐλευθερίαν ἡ τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἅμιλλα, ἣν

[70]   δοθείσας δωρειάς, κάλλιστον δὲ πάντων ἡ τῶν τειχῶν ἀνάστασις. (Γνοίη δ'

[20]   χορηγιῶν δαπάνας ἡμέρας μέρος μικρὸν ἡ χάρις τοῖς θεωμένοις ἡμῶν, παρὰ

[130]   ἀλλὰ τῶν ἐγκυκλίων λῃτουργιῶν, ὡς ἥ τε στήλη δηλοῖ καὶ σὺ

[100]   καθ' ἕκαστον ἐάσω, μίαν δ' ἣ συλλαβοῦσα τὰς ἄλλας ἔχει, δίειμι.

[150]   περὶ ἧς εἶπε Φορμίων, ἐν ᾗ γέγραπται καὶ ὀμώμοται, ἄν τις

[110]   βελτίω, τῆς γε τύχης ἕνεχ' ᾗ παρὰ ταῦτ' ἀγαθῇ κέχρησθε, ἐπὶ

[140]   ἐγράψατο τὴν Χαβρίου δωρειάν, ἐν ᾗ τοῦτ' ἔνεστιν τὸ τῆς ἀτελείας

[140]   τὴν δωρειὰν παρ' ὑμῖν, ἐν ᾗ τοῦτ' ἐνῆν. Καὶ οὐ τοῦτ'

[10]   παρὰ δ' ὑμῖν ἀδεῶς ἃν λάβῃ τις ἔχειν ὑπῆρχε τὸν γοῦν

[80]   ἀλλ' ὁ παλαιός, ὃν οὗτος παρέβη, νόμος οὕτω κελεύει νομοθετεῖν, γράφεσθαι

[50]   δόξης ἀναπλήσει, ἐάν τέ τι συμβῇ ποτέ, ἔρημον τῶν ἐθελησόντων ἀγαθόν

[90]   ἔδωκε κυρίας εἶναι· δίκαιον, ὦ γῆ καὶ θεοί. Χρῆν τοίνυν Λεπτίνην

[90]   ἐρεῖν οἴομαι Λεπτίνην οὔτ' ἐὰν λέγῃ, δεῖξαι δυνήσεσθαι· ἃ δὲ πρὸς

[90]   ἐπ' ἐκεῖν' εἶμι. Ὅταν ταῦτα λέγῃ δήπου, ὁμολογεῖ μὲν εἶναι βελτίω

[0]   τις ἄλλος ὑπὲρ τοῦ νόμου λέγῃ, δίκαιον μὲν οὐδὲν ἐρεῖ περὶ

[120]   τῇ στήλῃ γεγραφώς, ἂν τοῦτο λέγῃ, φανήσεται. (Ἡδέως δ' ἂν ἔγωγ'

[90]   ἵνα μὴ περὶ τούτου τις ἀντιλέγῃ μοι, ἀλλ' ἐπ' ἐκεῖν' εἶμι.

[20]   χρόνον, ὃν ἂν τούτων ἕκαστος λῃτουργῇ, δίδωσι τὴν ἀνάπαυσιν αὐτοῖς μόνον,

[80]   εἰσίν, ὦ ἄνδρες δικασταί. Σκοπεῖτε δὴ καὶ λογίσασθ' ἐν ὑμῖν αὐτοῖς,

[80]   τῷ Χαβρίᾳ ψήφισμα ψηφισθέν. Ὅρα δὴ καὶ σκόπει· δεῖ γὰρ αὔτ'

[20]   καὶ βεβαίοις δοκεῖν διαμεῖναι. (Φέρε δὴ καὶ τὰς εὐπορίας, ἃς ἀναπαυομένους

[80]   λοιπὸν χρόνον εἴτε μή; (Λαβὲ δὴ καὶ τὸ τῷ Χαβρίᾳ ψήφισμα

[60]   δωρειὰς ταῦτα λεγόντων ἀκούσεσθε; (Φέρε δὴ κἀκεῖν' ἐξετάσωμεν. Οἱ προδόντες τὴν

[0]   τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ δὴ κρεῖττον εὐήθη δοκεῖν ἢ πονηρὸν

[60]   τούτων ἔλαβον παρ' ὑμῶν, καὶ δὴ λελυμένας. (Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἥρμοττεν

[130]   εἶναι καὶ ἀτέλειαν εὑρῆσθαι. Μὴ δὴ παραγόντων ὑμᾶς, μηδ' ὅτι δοῦλος

[20]   εἰ δὲ βούλεσθε, τριάκοντα. Πόσοι δή ποτ' εἰσὶν οἱ κατ' ἐνιαυτὸν

[160]   ἄπιστον ποιοῦσι λόγον δώσετε. Οὐ δή πού γ' ὦ Ζεῦ καὶ

[40]   τάλαντον ἔδωκεν αὐτὸς ἐπαγγειλάμενος. (Σκέψασθε δὴ πρὸς Διὸς καὶ θεῶν, ἄνδρες

[30]   τὴν δ' ἐφ' Ἱερῷ. Σκοπεῖτε δὴ πρὸς ὅσης κακίας ὑπερβολὴν ὑμᾶς

[140]   Κεραμέων καὶ Δεινίας Ἑρχιεύς. Ἃ δὴ πρὸς τούτους ὑπολαμβάνοιτ' ἂν εἰκότως,

[150]   πλεῖν ἢ ἅπαξ συνδικῆσαι. (Τοὺς δὴ συνεροῦντας νόμῳ καὶ διδάξοντας ὑμᾶς

[120]   εἶναι κελευόντων πλὴν ἱερῶν. Λέγε δὴ τὴν ἀρχὴν τοῦ νόμου τοῦ

[20]   ἐκ τριηραρχίας ὑπάρξειν ἀτελῆ. Σκεψώμεθα δὴ τί τοῦτο τῇ πόλει, ἐὰν

[10]   ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος. (Σκεψώμεθα δὴ τίνας ἡμῖν εἰσποιεῖ χορηγοὺς εἰς

[80]   ἐτιμήθη παρ' ὑμῖν μόνος. (Εἰ δὴ τόθ' ὅθ' εὑρίσκετο τὴν δωρειάν,

[40]   τοῦτο τὴν αἰσχύνην, ἀλλ' αὐτὸ δὴ τοῦτο καὶ τὸ δεινόν ἐστιν.

[130]   καὶ τοιούτους τινὰς ἐξειλεγμένοι. Ὑπὲρ δὴ τούτων ὡδὶ ποιήσαθ' ὅταν ταῦτα

[30]   καὶ προσαφαιρεῖταί τι τῶν ὑπαρχόντων ἤδη. Εἶθ' ὑμεῖς ἔτι σκοπεῖτ' εἰ

[0]   πολλάκις ἐξαπατηθέντες κεχειροτονήκατε, καὶ συμμάχους ἤδη τινὰς ἥττους ἀντὶ κρειττόνων ἐπείσθηθ'

[90]   τοὺς ἐναν τίους ἐπὶ πάμπολυν ἤδη χρόνον, (καὶ τὸ πρᾶγμ' οὐδὲν

[20]   τοὺς πρότερον ποιήσαντας ἐὰν ἠδικημένους ἴδῃ. (Εἶεν. Εἰ δὲ δὴ τὰ

[10]   ἀξίαν. ρία γὰρ τὰ μέγιστ' ὀνείδη κτᾶται, φθονεροὺς ἀπίστους ἀχαρίστους εἶναι

[140]   πάντα μὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν ὀνείδη φευκτέον, τοῦτο δὲ πάντων μάλιστ'

[50]   οὕτω φιλάνθρωποι καὶ πάντα ποιοῦντες, ἐπειδὴ δ' ἐπράξαμεν πάνθ' ὅσ' ἂν

[140]   ὑπάρχειν λαβόντι, μηδὲν ἡγεῖσθαι δεινόν, ἐπειδὴ δ' ἑτέροις δέδοται, τηνικαῦτ' ἀγανα

[10]   Λακεδαιμονίων ἐπὶ τοὺς ἐν Πειραιεῖ. Ἐπειδὴ δ' ἡ πόλις εἰς ἓν

[50]   καὶ ὑμᾶς καὶ τοὺς συμμάχους. (Ἐπειδὴ δ' ἡ πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνη

[70]   καὶ πρέσβεις πέμπειν σκεψομένους κελεύειν, ἐπειδὴ δ' οὐχ ἧκον οὗτοι, πέμπειν

[140]   μεῖζον ἴσχυε τῶν Λεωδάμαντος λόγων, ἐπειδὴ δὲ ταῦτά θ' ὑπάρχει καὶ

[70]   ὥστε τοσούτων ὅσων ἀκηκόατ' ἀξιοῦν, ἐπειδὴ δὲ τετελεύτηκεν, μηδεμίαν ποιησαμένους τούτων

[80]   τὸν ἅπαντ' ἂν ἀπωλώλει χρόνον. ~Ἐπειδὴ δὲ τοὐναντίον ἑπτακαίδεκα μὲν πόλεις

[90]   ἐχρῶντο, καινοὺς δ' οὐκ ἐτίθεσαν· ἐπειδὴ δὲ τῶν πολιτευομένων τινὲς δυνηθέντες,

[60]   τοῦτ' ἐν τῇ στήλῃ γέγραπται· Ἐπειδὴ Κόνων φησὶν ἠλευθέρωσε τοὺς Ἀθηναίων

[80]   ἐχρῆτο τούτῳ, ὑπὲρ αὑτοῦ δέ, ἐπειδὴ τὸ καθ' αὑτὸν ἐτάχθη κινδυνεύειν,

[130]   ἀφέλοιντο, καὶ ταῦτ' αἰτίαν λέγοντες ψευδῆ; Οὐ γάρ ἐστιν οὔθ' οὗτος

[40]   ἕνεχ' ἡ περὶ τῆς δωρειᾶς σπουδὴ γένοιτ' ἄν, οὐ χρείας, ἀλλὰ

[100]   ἀποστατεῖς τῇ γνώμῃ; (Πάνυ τοίνυν σπουδῇ τις ἀπήγγελλέ μοι περὶ τοῦ

[50]   Ὅταν μὲν οὖν εὖ πάσχειν δέῃ, τὸν βουλόμενον εὖ ποιεῖν ἡμᾶς

[50]   ἂν αὐτὸν εὖ ποιῇ καὶ σῴζῃ, τοῦτο δ' οὐ γένει καὶ

[110]   τύχης ἕνεχ' ᾗ παρὰ ταῦτ' ἀγαθῇ κέχρησθε, ἐπὶ τούτων ἄξιον μεῖναι.

[150]   ὀμώμοται, ἄν τις ἀμύνων τι πάθῃ τῇ δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς δώσειν

[110]   τοὺς ἑτέρων ἐπαινεῖν τρόπους καὶ ἔθη τοῖς ὑμετέροις ἐπιτιμῶντας, ὅταν ᾖ

[120]   ἢ καί τις πολίτης, ἐπειδὰν ἀφαιρεθῇ ταύτην, τίν' ἔχει λοιπὴν δωρειάν,

[20]   ἢ τοσούτους, ἐὰν ὁ νόμος τεθῇ, τοὺς λῃτουργοῦντας ἔσεσθαι, καὶ τῶν

[40]   ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μὴ Λεύκων ἀδικηθῇ μόνον δεῖ σκοπεῖν, ᾧ φιλοτιμίας

[130]   ὑμᾶς ὡς καλῶς κεῖται, συγχωρήσειεν ἀληθῆ λέγειν αὐτόν, ἕν γ' αἰσχρὸν

[130]   ὅταν ταῦτα λέγωσι· κελεύετ' εἴπερ ἀληθῆ λέγουσι πρὸς ὑμᾶς, τὰ ψηφίσματ'

[30]   τῆς πόλεως βλασφημεῖν τεκμήριον ὡς ἀληθῆ λέγουσιν ἑστήξουσιν. (Φέρ' ἐὰν δὲ

[110]   τῆς ἀτελείας ἑλέσθαι; Ὅτι τοίνυν ἀληθῆ λέγω, λαβέ μοι τὸ ψήφισμα

[80]   ἄλλοις πολιτείαν· Χαβρίας δ' αὐτὸς ἐτιμήθη παρ' ὑμῖν μόνος. (Εἰ δὴ

[70]   Κόνων, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τότ' ἐτιμήθη πράξας ἃ διεξῆλθον ἐγώ, ἀλλὰ

[80]   ἂν ὑφ' ἡμῶν μὴ καλῶς ῥηθῇ τῷ λόγῳ, μάτην τοῖς πονήσασιν

[140]   δοθέντων, καὶ πρὸς ὑμᾶς εἰσελθὼν ἡττήθη· (οἱ νόμοι δ' οὐκ ἐῶσι

[0]   ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ δὴ κρεῖττον εὐήθη δοκεῖν ἢ πονηρὸν εἶναι, τοσούτῳ

[100]   τις εἰς τὴν καλουμένην γερουσίαν ἐγκριθῇ παρασχὼν αὑτὸν οἷον χρή, δεσπότης

[80]   δ' αὐτὸν ἄλλον, ὃν ἂν τιθῇ λύων ἐκεῖνον, ὑμᾶς δ' ἀκούσαντες

[40]   τοῦτον, ἐάν τις ἐπ' αὔτ' ἔλθῃ, ἢ στερήσεται τούτων ἢ λῃτουργεῖν

[160]   ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι, κἄν τις ἄρ' ἔλθῃ ποτὲ καιρός, οὐκ ἀπορήσετε τῶν

[80]   ἐκείνων φίλους, ἐπειδὰν δὲ χρόνος διέλθῃ βραχύς, καὶ ὅσ' αὐτοῖς δεδώκατε,

[140]   ἢ καὶ ὅλως ὑπὸ σοῦ παρεσκευάσθη; Ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐδὲ λέγειν

[90]   ἐὰν δ' ὃν αὐτὸς ἔθηκεν λυθῇ, τοῦτον οὐ τεθήσεσθαι. (Ἐγὼ δ'

[60]   τὰ πραχθέντ' ἔστιν, ἐπειδήπερ ἅπαξ ἐπράχθη. Προσήκει τοίνυν τὰς στήλας ταύτας

[80]   δέ, ἐπειδὴ τὸ καθ' αὑτὸν ἐτάχθη κινδυνεύειν, παρεῖδε, καὶ μᾶλλον εἵλετο

[110]   τίνος εἵνεκ' ἐφ' ἡμῶν πρώτων καταδειχθῇ τοιοῦτον ἔργον; (Χρὴ τοίνυν, ὦ

[40]   τις ἄλλος τῶν εἰληφότων, δικαίως ἠξιώθη ταύτης τῆς τιμῆς, οὐ τῷ

[140]   δὲ τούτων ἀτοπώτατον ἂν πάντων συμβαίη, εἰ τότε μὲν τὰ Χαβρίου

[110]   νῦν, ἕτερόν τι τοῦτ' ἂν εἴη. Εἰ τοίνυν μήτε Λυσίμαχον μήτ'

[60]   ἔχοντες ἐγκαλέσαι; Ἀλλ' αἰσχρὸν ἂν εἴη. (Μάθοιτε δὲ τοῦτο μάλιστ' ἄν,

[70]   οἴομαι. Καὶ γὰρ ἂν ἄλογον εἴη· μίαν μὲν πόλιν εἰ ἀπώλεσεν

[80]   καὶ κατ' ἐκεῖν' ἀνάξι' ἂν εἴη πεπονθὼς ὁ παῖς εἴ τι

[70]   (Γνοίη δ' ἄν τις εἰ παραθείη πῶς Θεμιστοκλῆς, ὁ τῶν καθ'

[130]   οὐδ' ἂν εἴ τι γένοιτ' ἀναιρεθείη, ὃ συμβήσεται διὰ τοῦ νόμου

[80]   παῖς εἴ τι τῆς δωρειᾶς ἀφαιρεθείη, καθ' ὃ πολλάκις ὑμῶν στρατηγήσαντος

[40]   τι τῶν τότε ψηφισθέντων αὐτοῖς λυθείη. (Εἰ τοίνυν τις ὑμῶν ἐκεῖνο

[110]   καὶ κατὰ τὸν λογισμὸν ἐκεῖνα φανείη βελτίω, τῆς γε τύχης ἕνεχ'

[130]   δεινότατ' ἂν πεπονθὼς ὁ Χαβρίας φανείη, εἰ μὴ μόνον ἐξαρκέσει τοῖς

[10]   αὔτ' ἀκριβῶς ἐξετάσειε, ψεῦδος ἂν φανείη. Εἰσὶ γὰρ δήπου παρ' ἡμῖν

[120]   ἂν ἐπ' ἀνθρώπου πραχθέντα πονηρὰ φανείη. Ὅτι δ' οὐκ ἔστι ταὐτὸν

[130]   εἷς οὐδὲν ὧν ἰδίᾳ τινὶ δοίη, τοῦτ' ἀφέλοιτο πάλιν, ἀλλ' οὐδ'

[70]   πάντων ἡ τῶν τειχῶν ἀνάστασις. (Γνοίη δ' ἄν τις εἰ παραθείη

[50]   κακίαν τῶν θεμένων τὸν νόμον καταγνοίη, οἳ παρὰ μὲν τὰς χρείας

[50]   δῆμος, ὅστις ἂν αὐτὸν εὖ ποιῇ καὶ σῴζῃ, τοῦτο δ' οὐ

[90]   ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ καὶ ποιῇ τῶν ἅπαντας εἰδότων τοὺς νόμους

[0]   πράττετε καὶ τοιοῦτόν τι συμβαίνειν ἀνάγκη. (Ἆρ' οὖν θησόμεθα νόμον διὰ

[20]   πόλλ' εἰς ταῦτα συντελεῖ; Πᾶσ' ἀνάγκη. Καὶ μὴν ὅτι δεῖ τὴν

[100]   ἐκείνοις πολιτείᾳ συμφέρει, ταῦτ' ἐπαινεῖν ἀνάγκη καὶ ποιεῖν. Εἶτα καὶ Λακεδαιμόνιοι

[110]   τοὺς λόγους μετα φέρῃ, δυσχερεῖς ἀνάγκη φαίνεσθαι. (Ὡς δὲ τἀληθές τ'

[80]   Ἀθηναῖοι, ὅταν τὰ μὲν τρόπαι' ἑστήκῃ δῆλα πᾶσιν ἀνθρώποις, ἃ ὑπὲρ

[160]   ἀφαιρεθῆναι δίκην ἣν ἂν ὑμῖν δοκῇ δώσει κατὰ τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον·

[90]   δι' ἣν ὃν ἂν ὑμῖν δοκῇ κωλύσετ' ἔχειν τὴν δωρειάν. Λέγε

[50]   παρέσχον, ἐάσω· ἀλλ' ὅθ' ἡ μεγάλη μάχη πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἡ

[20]   καὶ λέγε τοῦτ' αὐτό. ΝΟΜΟΣ. Ἀτελῆ δὲ μηδένα εἶναι τριηραρχίας πλὴν

[20]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδέν' εἶναι τριηραρχίας ἀτελῆ διείρηκεν ὁ νόμος πλὴν τῶν

[20]   ἰσοτελῶν μήτε τῶν ξένων εἶναι ἀτελῆ, μὴ διῃρῆσθαι δ' ὅτου ἀτελῆ,

[120]   ὅπως ἂν οἱ πλουσιώτατοι λῃτουργῶσιν, ἀτελῆ μηδέν' εἶναι πλὴν τῶν ἀφ'

[20]   τινος ἄλλου τέλους, ἀλλ' ἁπλῶς Ἀτελῆ μηδένα πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου

[120]   πλουσιώτατοι λῃτουργῶσι, Μηδέν' εἶναι προσέγραψεν Ἀτελῆ πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ

[160]   ταὐτὰ λέγει. Μηδέν' εἶναί φησιν ἀτελῆ πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ

[20]   πολιτῶν μηδέν' ἐκ τριηραρχίας ὑπάρξειν ἀτελῆ. Σκεψώμεθα δὴ τί τοῦτο τῇ

[0]   γὰρ τῷ γράψαι Μηδέν' εἶναι ἀτελῆ, τοὺς ἔχοντας ἀφείλετο τὴν ἀτέλειαν,

[90]   δῆμος ἔδωκε, τὸ Μηδέν' εἶναι ἀτελῆ τούτων οἷς ὁ δῆμος ἔδωκεν;

[20]   ἀτελῆ, μὴ διῃρῆσθαι δ' ὅτου ἀτελῆ, χορηγίας ἤ τινος ἄλλου τέλους,

[120]   ὃ μόνον λαβόντες ἔχουσι, τοῦτ' ἀφέλῃ. (Ὡς δ' ἁπλῶς εἰπεῖν, οὐκ,

[60]   πάντων αὐτῷ τοῦτ' ἐν τῇ στήλῃ γέγραπται· Ἐπειδὴ Κόνων φησὶν ἠλευθέρωσε

[120]   Αὐτὸς γὰρ οὑτωσὶ τἀναντία τῇ στήλῃ γεγραφώς, ἂν τοῦτο λέγῃ, φανήσεται.

[130]   ἐγκυκλίων λῃτουργιῶν, ὡς ἥ τε στήλη δηλοῖ καὶ σὺ προσδιώρισας ἐν

[100]   ὠφέλειαν ἐφάμιλλον ποιήσῃ τὸ ποιεῖν ἀλλή λους εὖ, (σὺ δὲ τοὐναντίον

[0]   τότε, ὅταν παντελῶς μηδὲ πλέον μέλλῃ μηδὲν εἶναι τοῖς χρηστοῖς οὖσιν;

[70]   ῥᾴδιον κατὰ τὴν ἀξίαν εἰπεῖν, πολλή τ' αἰσχύνη λέγοντος ἐμοῦ ταῦτ'

[160]   εἶπον ἀρτίως, δόξει ἄπιστος, φθονερά, φαύλη παρὰ πᾶσιν εἶναι. (Οὔκουν ἄξιον,

[90]   δοκιμασθέντας ἄρχειν, ἔν τε τῇ βουλῇ καὶ παρ' ὑμῖν ἐν τῷ

[0]   ηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι τῇ βουλῇ μηδὲ τῷ δήμῳ μήτε προβουλεύειν

[150]   φόνοι, περὶ ὧν ἐξαίρετος ἡ βουλὴ φύλαξ ἡ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ

[130]   τοσούτῳ τὸ πλῆθος ὄντι οὔτε φυλὴ πώποτ' ἐνεγκεῖν ἐτόλμησεν οὐδεμί' οὐδένα

[160]   καὶ προσέχειν τὸν νοῦν, ὅπως μὴ βιασθῆθ' ἁμαρτάνειν. Πολλὰ γὰρ ὑμεῖς,

[110]   δεῖ γὰρ οὕτω λέγειν καὶ μὴ βλασφημεῖν. Καίτοι τίν' οὐκ ἂν

[150]   νόμον; (Μηδαμῶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· μὴ βούλεσθε δοκεῖν πλείω πεποιῆσθαι σπουδὴν

[30]   τὸν δῆμον καθίστησ' ἑνὸς ἀνδρός. (Μὴ γὰρ οἴεσθ' ὑμῖν ἄλλο τι

[150]   δεῖ πειθομένους φαίνεσθαι· εἰ δὲ μή, γελοῖον νόμῳ μὲν συνδικεῖν, νόμον

[150]   ἅπασι διεσπούδασται τοῖς νόμοις; Ὅπως μὴ γενήσονται οἱ περὶ ἀλλήλους φόνοι,

[50]   πόλει βουλευσαμένων μετὰ τὴν μάχην μὴ δέχεσθαι τῷ τείχει τοὺς στρατιώτας,

[130]   ἐστ' εἶναι καὶ ἀτέλειαν εὑρῆσθαι. Μὴ δὴ παραγόντων ὑμᾶς, μηδ' ὅτι

[130]   οὐδεὶς πρόξενος ὢν ἀτελής, ὅτῳ μὴ διαρρήδην ἀτέλειαν ἔδωκεν ὁ δῆμος.

[20]   μήτε τῶν ξένων εἶναι ἀτελῆ, μὴ διῃρῆσθαι δ' ὅτου ἀτελῆ, χορηγίας

[20]   ἐν δὲ τῷ Τῶν ξένων μὴ διορίζειν τῶν οἰκούντων Ἀθήνησιν, ἀφαιρεῖται

[110]   γὰρ οἱ μὴ δόντες ἃ μὴ δόκει δεινόν εἰσιν οὐδὲν εἰργασμένοι,

[90]   ἐπὶ καιροῦ τεθέντας, ὅπως ἔτυχον, μὴ δοκιμασθέντας κυρίους εἶναι. (Καὶ γάρ

[110]   ἀφαιρε θεῖεν; (Οὐ γὰρ οἱ μὴ δόντες ἃ μὴ δόκει δεινόν

[50]   μὲν γὰρ ἐξ ἀρχῆς τι μὴ δοῦναι γνώμῃ χρησαμένων ἔργον ἀνθρώπων

[20]   (Καὶ μὴν περὶ τοῦ γε μὴ εἶναι χρήματα κοινὰ τῇ πόλει,

[160]   ὑμῖν τοῦ νόμου καὶ τί μή· εἶτα φυλάττετε καὶ μέ μνησθ'

[100]   εὖ, (σὺ δὲ τοὐναντίον εἰσενήνοχας μὴ ἐξεῖναι τῷ δήμῳ τῶν αὑτοῦ

[150]   ἐργασία τισὶν ᾖ καὶ συκοφαντία, μὴ ἐξεῖναι ὑπὸ τοῦ δήμου χειροτονηθέντα

[150]   παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα δὲ μὴ ἐξέστω. (Ἀλλ' οὐχ οὗτος ἐχρήσατο

[80]   κινδυνεύειν, παρεῖδε, καὶ μᾶλλον εἵλετο μὴ ζῆν ἢ καταισχῦναι τὰς παρ'

[130]   (Εἰ δὲ τοῦτο φεύξονται καὶ μὴ θελήσουσι ποιεῖν, σκοπεῖτ' ὦ ἄνδρες

[160]   τὰ πρὸ τοῦ κατεμέμφου, τί; Μὴ καὶ τὰ μέλλοντ' ᾔδεις; (Ὅτι

[80]   τίς τινα τῶν ὑπαρχόντων νόμων μὴ καλῶς ἔχειν ἡγῆται, παρεισφέρειν δ'

[80]   ὑπ' ἐκείνων, ἂν ὑφ' ἡμῶν μὴ καλῶς ῥηθῇ τῷ λόγῳ, μάτην

[80]   εὖ τὸν λοιπὸν χρόνον εἴτε μή; (Λαβὲ δὴ καὶ τὸ τῷ

[20]   τιμῆς μέρει ταῦθ' ἃ καὶ μὴ λαβοῦσιν ἔστιν ἔχειν τοῖς τοῦ

[120]   πεῖσαι, βέλτιόν ἐστι προειπεῖν, ἵνα μὴ λάθητ' ἐξαπατηθέντες. Ἐροῦσ' ὅτι ταῦθ'

[100]   δοκούντων ἔχειν νόμων Σόλωνός ἐστι, μὴ λέγειν κακῶς τὸν τεθνεῶτα, μηδ'

[100]   οὐ λόγος· αὐτὸς θέτω, καὶ μὴ λεγέτω τοῦθ' ὡς οὐ θήσομεν

[70]   πόλλ' ἐκείνου στρατηγοῦντος. Ἵνα δὲ μὴ λέγων παραλίπω τι τῶν πεπραγμένων

[40]   (Οὐ τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μὴ Λεύκων ἀδικηθῇ μόνον δεῖ σκοπεῖν,

[90]   αὐτῶν ὑμῖν εἰσίν. Ἵν' οὖν μὴ λόγον λέγω μόνον, ἀλλὰ καὶ

[70]   ἐπαίνου, δι' ἃ πάντα προσήκει μὴ λύειν τὰς ἐπὶ τούτοις δοθείσας

[40]   μέλλει φέρειν τὴν ψῆφον ᾧ μὴ λυθέντι δεήσει χρῆσθαι, δεύτερον δ'

[50]   εὖ διὰ τὸν νόμον, εἰ μὴ λυθήσεται, τὰ δοθέντ' ἀφαιρεθήσονται· ἓν

[10]   καὶ μετασχεῖν τῆς δαπάνης, ὥστε μὴ λῦσαι τῶν ὡμολογημένων μηδέν. Πῶς

[80]   (Οὓς μὲν τοίνυν ἀδικήσετε, εἰ μὴ λύσετε τὸν νόμον, πρὸς πολλοῖς

[10]   οὔσας βελτίους. (Τό τε γὰρ μὴ μετ' αἰσχύνης ὡς κολακεύοντα λαμβάνειν,

[130]   πεπονθὼς ὁ Χαβρίας φανείη, εἰ μὴ μόνον ἐξαρκέσει τοῖς τὰ τοιαῦτα

[80]   εὐεργεσίας οὕτω προχείρως ἔχειν ὥστε μὴ μόνους αὐτοὺς τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν,

[80]   ὅπως, οὓς οὐδεὶς ἂν ἀντείποι μὴ οὐ δεῖν ἔχειν, ἕξουσιν τὰ

[0]   οὐδ' ἂν αὐτὸς οὗτος ἀντείποι μὴ οὐχὶ καλῶς ἔχειν, ἐνιαυτὸν διαλιπὼν

[160]   καὶ βίας καὶ ἀναισχυντίας. (Ὃ μὴ πάθητε νῦν· οὐ γὰρ ἄξιον.

[50]   ἐθέλουσι τοῖς αὐτοῖς τούτοις. Ὃ μὴ πάθητε νῦν ὑμεῖς, μηδ' οἴεσθε

[100]   ᾧ ἄν τις βούληται, ἐὰν μὴ παῖδες ὦσι γνήσιοι, οὐχ ἵν'

[0]   ἐξαπατηθῶμεν, ἀλλὰ διδαχθῆναι πῶς τοῦτο μὴ πεισόμεθα, καὶ θέσθαι νόμον οὐχ

[130]   δωρειὰν ἀνάξιον εἶναί φασιν ἢ μὴ πεποιηκότ' ἐφ' οἷς εὕρετ' ἔχειν,

[130]   ταῦτα δ' ἐᾶν, εἴ τι μὴ πεπόνθαθ' ὑπ' αὐτῶν ὕστερον κακόν.

[90]   τοῦτον ὑμῖν παρέγραψαν, ἐάσω, ἵνα μὴ περὶ τούτου τις ἀντιλέγῃ μοι,

[160]   φανήσεται. Ἐὰν δ' ἀποψηφίσησθε, ὃ μὴ ποιήσαιτε, οἱ μὲν χρηστοὶ διὰ

[20]   προσήκει κολάζειν. Ὅτε δὲ τοῦτο μὴ ποιοῦσιν, οὐδὲ τὸν λόγον αὐτοῖς

[60]   μὲν ἐκεῖν' οἶμαι. Ἀλλ' ἵνα μὴ πόρρω τοῦ παρόντος γένωμαι, λαβὲ

[110]   ἐπειδάν τις οἶμαι κακουργῶν ἐπὶ μὴ προσήκοντα πράγματα τοὺς λόγους μετα

[90]   καὶ θεοί. Χρῆν τοίνυν Λεπτίνην μὴ πρότερον τιθέναι τὸν ἑαυτοῦ νόμον

[40]   ἰδών, εἰ φαίνοιτο διδοὺς καὶ μὴ πῶς ἰδίᾳ τὰ ὄντα σώσει

[130]   οὐδὲ γὰρ ἀμφισβήτησις καταλείπεται τὸ μὴ ταῦτα ποιεῖν ἃ πονήρ' αὐτὸς

[110]   γ' ὁμολογῶν ἐκείνους εἶναι σπουδαίους μὴ τετυχηκότας δείξει μηδενός, τῆς πόλεως

[60]   ἡμᾶς ἀδικήμασι γιγνομένους ἐκείνων εὐεργέτας μὴ τιμᾶν, ἢ θεῖναι νόμον ἡμῖν

[0]   τίνος εἵνεκα, εἰ τὰ μάλιστα μὴ τινὲς ἀλλὰ πάντες ἦσαν ἀνάξιοι,

[110]   καὶ τοὺς προγόνους ὀργίζεσθ' ἂν μή τις φῇ ποιεῖν, καὶ τοὺς

[20]   χρήματα πολλὰ γενέσθαι, εἰ δὲ μή, τό γε πιστοῖς εἶναι καὶ

[150]   ἐπὶ τούτοις τεθείς, ἀλλ' ἵνα μὴ τὸ πρᾶγμ' ὥσπερ ἐργασία τισὶν

[140]   τοῦ δήμου, καὶ καλῶς ἐποίει. Μὴ τοίνυν ἃ μὲν ἦν ἀμάρτυρα,

[140]   Ἀθηναῖοι, δικαιοσύνης, ἀρετῆς, μεγαλοψυχίας ἐπιδείγματα. Μὴ τοίνυν δι' ἃ πάλαι παρὰ

[120]   λοιπὴν δωρειάν, Λεπτίνη; Οὐδεμίαν δήπου. Μὴ τοίνυν διὰ μὲν τοῦ τῶνδε

[130]   πάλιν, ἀλλ' οὐδ' ἐπιχειρήσειεν ἄν. Μὴ τοίνυν μηδὲ δημοσίᾳ τοῦτο ποιήσητε,

[20]   ληρεῖν ὁμολογῶ. Θήσω τοίνυν ἐγὼ μὴ τοιοῦτον εἶναι τοῦτο, ἀλλὰ καὶ

[90]   ἔχειν τὰ δοθέντα καὶ τοὺς μὴ τοιούτους κριθέντας, ἐὰν ἀδίκως τι

[110]   τὸ ψήφισμα τουτί· εἰ δὲ μὴ τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ ἡμεῖς νῦν,

[0]   τοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἑαυτοὺς μὴ τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ

[90]   τῶν ὄντων ἑκάστου νόμος, καὶ μὴ τοὺς ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ

[40]   τὰ πράγματ' ἐπ' ἀμφότερα, εἰ μὴ τοὺς μὲν ἐν κινδύνῳ καθεστηκότας

[40]   ὦ ἄνδρες δικασταί. Σκοπεῖτε δὲ μὴ τοῦτο, εἰ μνᾶς ἑκατὸν καὶ

[150]   Οὐ γὰρ ἔνεστ' εὐορκεῖν, εἰ μὴ τοῦτο ποιήσετε. ~Παρὰ πάντα δὲ

[120]   τοῖς τὰ μέγιστ' εὐεργετοῦσιν, ἢ μὴ τοῦτο ποιοῦσα χάριν τισὶν οὐκ

[10]   τὰς λῃτουργίας, καὶ πόσους, ἐὰν μὴ τούτῳ προσέχωμεν, ἀφήσει. Οἱ μὲν

[40]   ἔδωκε μνᾶς ἑκατὸν καὶ τοῦ μὴ τῷ λιμῷ πάντας αὐτοὺς ἀποθανεῖν

[80]   ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κἀκεῖνο σκοπεῖν, ὅπως μὴ φανούμεθα φαυλότεροι Χίων περὶ τοὺς

[60]   τινες μόνοι τῶν ἄλλων μετοίκων μὴ χορηγοῖεν, πῶς ποτ' ἂν ἔχοιτε

[10]   ὀφλήσειν μέλλουσαν; ~Οὐ γὰρ εἰ μὴ χρήματ' ἀπόλλυτε μόνον σκεπτέον, ἀλλ'

[0]   ψεύδεται, ἐν δὲ τῷ κοινῷ μὴ χρῆσθαι τῷ νόμῳ τούτῳ τὴν

[30]   ἄλλους τινὰς εὖ ποιεῖν τῶν μὴ χρηστῶν ἢ διὰ τοὺς φαύλους

[10]   τοῖς ἠδικηκόσιν ὑμᾶς ὑπὲρ τοῦ μὴ ψεύσασθαι τὰ χρήματ' εἰσφέρειν ἠθελήσατε,

[130]   οὐδεὶς ἀτελὴς παρ' ὑμῖν ὅτῳ μὴ ψήφισμ' ἢ νόμος δέδωκε τὴν

[90]   ἐστὶ δίκαιον, καὶ δοῦναι καὶ μή. Ὡς μὲν τοίνυν οὐχὶ καλῶς

[110]   καὶ περὶ ὧν ἂν νόμοι μὴ ὦσι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ κρινεῖν.

[160]   ἔτι καὶ διεξιέναι περὶ τοῦ μηδαμῇ μηδὲ καθ' ἓν τοῦτον ἔχειν

[100]   πεῖσαι, οὐ μέντοι δίκαιοί γ' οὐδαμῇ. Οὐ γὰρ ἀγνοῶ τοῦθ' ὅτι

[10]   βούλωνται παραχρῆμ' ἐποίησαν· τῇ δὲ τιμῇ καὶ τῇ βεβαιότητι τὰς παρὰ

[40]   τῷ δὲ ῥήματι καὶ τῇ τιμῇ τὴν ἀτέλειαν ἔχοντα, οὐχὶ τὴν

[100]   πολὺ τοῦ Σόλωνος ἀποστατεῖς τῇ γνώμῃ; (Πάνυ τοίνυν σπουδῇ τις ἀπήγγελλέ

[110]   ὧν ἂν νόμοι μὴ ὦσι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ κρινεῖν. Καλῶς. Τὸ

[160]   τῶν καθημένων ὑμῶν ἑνὸς ἑκάστου γνώμῃ φιλανθρωπία πρὸς φθόνον καὶ δικαιοσύνη

[50]   ἐξ ἀρχῆς τι μὴ δοῦναι γνώμῃ χρησαμένων ἔργον ἀνθρώπων ἐστί· τὸ

[50]   δοῦναι ταῦτ' ἐξεῖναι νόμον τεθήκαμεν. (Νὴ Δί' ἀνάξιοι γάρ τινες τῶν

[20]   νόμον ἡμῖν προσέσται χορηγός. ~Ἀλλὰ νὴ Δί' εἰς τὰς τῶν μετοίκων

[0]   δοῦναι, ἐάν τῳ βούληται. (Ἀλλὰ νὴ Δι' ἐκεῖν' ἂν ἴσως εἴποι

[30]   ψήφισμ' ὑπὲρ ἡμῶν γράφων; (Ὅτι νὴ Δί' ἦσάν τινες τῶν εὑρημένων

[50]   Οὐκ ἄρ' ὀρθῶς βουλευσόμεθα. (Ἀλλὰ νὴ Δί' οὗτοι μόνοι τοῦτο πείσονται,

[160]   καὶ τὰ μέλλοντ' ᾔδεις; (Ὅτι νὴ Δία πόρρω τοῦ τι τοιοῦτον

[70]   τῶν ἐκείνῳ δοθέντων. (Εἶεν. Ἀλλὰ νὴ Δία τὸν παῖδα τὸν Χαβρίου

[150]   αὑτὸν παρέσχηκεν, ὡς ἔμοιγε δοκεῖ νὴ τοὺς θεούς, μᾶλλον ἂν παραινέσαιμ'

[120]   φαίνηται, ταύτην παρὰ τοῦ δήμου λαμβάνῃ τὴν δωρειάν. (Ἀλλὰ μὴν ὑπὲρ

[160]   μνησθ' ἃν ὑμῖν ἐξ ἑκατέρου φανῇ, ἵν' ἕλησθε τὰ κρείττω. (Ἂν

[120]   ἀτέλεια τῶν γ' ἱερῶν ἐστιν δεδομένη. Ἵνα δ' εἰδῆθ' ὅτι ταῦτα

[50]   (Ἐπειδὴ δ' ἡ πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνη μετὰ ταῦτ' ἐγένετο, ἡ ἐπ'

[120]   δὲ καὶ ὧν ἂν ἐν εἰρήνῃ τις καὶ πολιτείᾳ δύναιτ' ἐφικέσθαι,

[70]   καὶ ὡς Γοργώπαν ἀπέκτεινεν ἐν Αἰγίνῃ, καὶ ὅσ' ἐν Κύπρῳ τρόπαι'

[160]   ἰδίᾳ μεθέξει τῆς δόξης τῶν κοινῇ γνωσθέντων. Οὐ γὰρ ἀγνοεῖ τοῦτ'

[50]   νόμοις τισὶ καὶ δόξαις διώρισται· κοινῇ δ' ἡ πόλις καὶ ὁ

[10]   ὑπάρξαι τῆς ὁμονοίας σημεῖον ἀξιούντων, κοινῇ διαλῦσαι τὰ χρήματα, φασὶ τὸν

[160]   Μηδ' ἂν τοιοῦτοί τινες γένωνται, Λεπτίνη; Εἰ τὰ πρὸ τοῦ κατεμέμφου,

[140]   οὐ βούλομαι. (Μηδὲν οὖν φιλονίκει, Λεπτίνη, μηδὲ βιάζου τοιοῦτον δι' οὗ

[120]   ταύτην, τίν' ἔχει λοιπὴν δωρειάν, Λεπτίνη; Οὐδεμίαν δήπου. Μὴ τοίνυν διὰ

[20]   τοῖς πολλοῖς ὁ σός, ὦ Λεπτίνη, ποιεῖ νόμος, εἰ μιᾶς ἢ

[60]   Πότερον οὖν μᾶλλον ἔδεισ' ὦ Λεπτίνη, τοὺς ἐχθρούς, εἰ δύνασαι, πεῖσαι

[160]   γνώμῃ φιλανθρωπία πρὸς φθόνον καὶ δικαιοσύνη πρὸς κακίαν καὶ πάντα τὰ

[70]   τὴν ἀξίαν εἰπεῖν, πολλή τ' αἰσχύνη λέγοντος ἐμοῦ ταῦτ' ἐλάττω φανῆναι

[100]   μηδὲν διδόναι, μηδ' ἂν ὁτιοῦν πράξῃ, τοιοῦτόν τι λέγειν αὐτοὺς παρεσκευάσθαι,

[20]   λῃτουργίας εἰσποιεῖ πολλούς. Ἀλλ' ἐὰν δείξῃ πέντε, ἐγὼ ληρεῖν ὁμολογῶ. Θήσω

[50]   τοῦτο δ' οὐ γένει καὶ δόξῃ κρινόμενον ἴδοι τις ἄν, ἀλλ'

[30]   ἀφῃρημένους αὐτὸν καὶ μηδ' ἂν μεταδόξῃ ποτὲ ψηφισαμένους ἐξεῖναι δοῦναι; Ἆρ'

[30]   τῶν εὑρημένων ἀνάξιοι. Ἐὰν οὖν εἴπῃ πρὸς ταῦτ' ἐκεῖνος Καὶ γὰρ

[110]   προσήκοντα πράγματα τοὺς λόγους μετα φέρῃ, δυσχερεῖς ἀνάγκη φαίνεσθαι. (Ὡς δὲ

[140]   παρεσκευάσθαι δόξαι, οὕτως, ἄν τις ἀναιρῇ τὰς τιμὰς τῶν εὐεργεσιῶν, οὐδὲν

[160]   γ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· ἀλλὰ χρή γ' ἀνθρώπους ὄντας τοιαῦτα καὶ

[120]   ἀσεβέστατον ἔργον καὶ δεινότατον πράξουσιν; Χρὴ γάρ, ὡς γοῦν ἐμοὶ δοκεῖ,

[100]   γερουσίαν ἐγκριθῇ παρασχὼν αὑτὸν οἷον χρή, δεσπότης ἐστὶ τῶν πολλῶν. Ἐκεῖ

[50]   ἐδέοντο. Εἶτα ταῦτα νῦν εἰ χρὴ κύρι' εἶναι σκοποῦμεν; Ἀλλ' ὁ

[150]   ταῖς εὐεργεσίαις δωρειὰς ζηλώσαντες ἃ χρὴ πράττειν προέλοιντο, τί κωλύει μεγίστην

[0]   τὸν τούτων λόγον εἰσίν, τί χρὴ προσδοκᾶν ἔσεσθαι τότε, ὅταν παντελῶς

[150]   ὃς διαρρήδην λέγει Μηδὲ ὡς χρὴ τίμημ' ὑπάρχειν ἐπὶ κρίσει πλέον

[110]   ἡμῶν πρώτων καταδειχθῇ τοιοῦτον ἔργον; (Χρὴ τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κἀκεῖν'

[50]   ἀκούσειεν ὡς Ἀθηναῖοι σκοποῦσιν εἰ χρὴ τοὺς εὐεργέτας ἐᾶν τὰ δοθέντ'

[30]   Εἶθ' ὑμεῖς ἔτι σκοπεῖτ' εἰ χρὴ τοῦτον ἐξαλεῖψαι, καὶ οὐ πάλαι

[70]   τῶν διδαξόντων ὡς ἀφελέσθαι τι χρὴ τῶν ἐκείνῳ δοθέντων. (Εἶεν. Ἀλλὰ

[140]   ἰδίᾳ τισίν, οἷς ἀηδῶς ἔχει, ἐπηρεάσῃ, τῆς πόλεως ἀφέλησθε καὶ ὑμῶν

[20]   πάντα τὸν χρόνον ἡ σωτηρία πάσῃ τῇ πόλει. (Ὥσθ' ὅσον ἐνθάδ'

[40]   βέλτιον προῆγε, τοὺς δ' ἐν ἁπάσῃ καθεστάναι δοκοῦντας εὐδαιμονίᾳ πάντα ταῦτ'

[150]   ἐξεῖναι ἀποκτιννύναι, κἂν οὕτω τις δράσῃ, καθαρὸν διώρισεν εἶναι. Εἶτ' ἀποκτεῖναι

[100]   μέσον καταθεὶς τὴν ὠφέλειαν ἐφάμιλλον ποιήσῃ τὸ ποιεῖν ἀλλή λους εὖ,

[150]   ἕν, ὁπότερον ἂν τὸ δικαστήριον τιμήσῃ, παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα δὲ

[100]   παῖδες ὦσι γνήσιοι, οὐχ ἵν' ἀποστερήσῃ τοὺς ἐγγυτάτω γένει τῆς ἀγχιστείας,

[130]   τις ὑποσχόμενός τι τὸν δῆμον ἐξαπατήσῃ, κρίνειν, κἂν ἁλῷ, θανάτῳ ζημιοῦν.

[100]   ἢ τὴν βουλὴν ἢ δικαστήριον ἐξαπατήσῃ, τὰ ἔσχατα πάσχειν. Ἐγγυώμεθα, ὑπισχνούμεθα·

[150]   τῷ μέτρῳ, ἀλλ' ἐάν τις ἀπαιτήσῃ χάριν ὑμᾶς, Ἄτιμος ἔστω φησὶ

[40]   τὴν ἀτέλειαν ἀφαιρήσεσθε οὐδὲ γὰρ οὔσῃ χρώμενος φαίνεται, ἀλλὰ τὸ πιστεύειν

[70]   Ἀθηναῖοι, μηδεὶς φθόνῳ τὸ μέλλον ἀκούσῃ, ἀλλ' ἂν ἀληθὲς ᾖ σκοπείτω,

[30]   τοιοῦτον περὶ ὑμᾶς γεγενημένον, ἐὰν ἀκούσῃ νόμῳ τὴν ἀτέλειαν ὑμᾶς ἀφῃρημένους

[60]   δώσειν τοῖς ἐχθροῖς, ἂν δὲ κατορθώσῃ, τὰς χάριτας παρ' ὑμῶν ἀπίστους

[10]   ἐποίησαν· τῇ δὲ τιμῇ καὶ τῇ βεβαιότητι τὰς παρὰ τῶν δήμων

[90]   δὶς δοκιμασθέντας ἄρχειν, ἔν τε τῇ βουλῇ καὶ παρ' ὑμῖν ἐν

[0]   ταῦτα ηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι τῇ βουλῇ μηδὲ τῷ δήμῳ μήτε

[100]   οὐ πολὺ τοῦ Σόλωνος ἀποστατεῖς τῇ γνώμῃ; (Πάνυ τοίνυν σπουδῇ τις

[90]   κατ' αὐτὸ τοῦτ' ἔνοχον εἶναι τῇ γραφῇ, ἐὰν ἐναντίος ᾖ τοῖς

[30]   μὲν δήπου ὁ Λεύκων ξένος, τῇ δὲ παρ' ὑμῶν ποιήσει πολίτης·

[10]   ὃν ἂν βούλωνται παραχρῆμ' ἐποίησαν· τῇ δὲ τιμῇ καὶ τῇ βεβαιότητι

[150]   δεινὸς εἰπεῖν. Πολὺ τοίνυν κάλλιον τῇ δεινότητι ταύτῃ χρῆσθαι ἐπὶ τὸ

[150]   ἄν τις ἀμύνων τι πάθῃ τῇ δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς δώσειν δωρειὰς

[110]   ἂν νόμοι μὴ ὦσι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ κρινεῖν. Καλῶς. Τὸ τοίνυν

[10]   τοῦτ' ἀφαιρεῖται νῦν τῷ νόμῳ. Τῇ μὲν γὰρ χρείᾳ τῇ τῶν

[100]   γε καὶ δεῖ, ἀλλ' ἃ τῇ παρ' ἐκείνοις πολιτείᾳ συμφέρει, ταῦτ'

[70]   αἴτιος ὤν, αἰσχροῦ δ' οὐδενὸς τῇ πόλει, ἄξιος εἶναι ἀποστερηθῆναι τὴν

[50]   ἡ ἐν Κορίνθῳ, τῶν ἐν τῇ πόλει βουλευσαμένων μετὰ τὴν μάχην

[150]   ἢ ὅπως μηδεὶς φόνος ἐν τῇ πόλει γενήσεται· ἀλλ' ἀναμνησθέντες τῶν

[150]   λῃτουργίας. Ἐγὼ δ' εἰ πολλοῦ τῇ πόλει Δεινίας ἄξιον αὑτὸν παρέσχηκεν,

[10]   ἕν τι τῶν πρότερον πεπραγμένων τῇ πόλει διεξελθών. Λέγονται χρήμαθ' οἱ

[20]   οὐδέν. Χωρὶς δὲ τούτων νυνὶ τῇ πόλει, δυοῖν ἀγαθοῖν ὄντοιν, πλούτου

[20]   ἀτελῆ. Σκεψώμεθα δὴ τί τοῦτο τῇ πόλει, ἐὰν ἅπαντες οὗτοι λῃτουργῶσιν·

[110]   μηδένα φήσει, συναχθεσθείην ἂν ἔγωγε τῇ πόλει, εἰ μηδεὶς ἐν ἅπαντι

[20]   γε μὴ εἶναι χρήματα κοινὰ τῇ πόλει, ἐκεῖν' ὑμᾶς δεῖ σκοπεῖν,

[20]   κοινῷ μὲν μηδ' ὁτιοῦν ὑπάρχει τῇ πόλει, ἰδίᾳ δέ τινες πλουτήσους

[150]   ὅτι καὶ παρανομίας δόξαν αἰσχίστην τῇ πόλει καταλείπει. Ἴστε γὰρ δήπου

[120]   Ἐγὼ δ' ὑπὲρ ὧν μὲν τῇ πόλει καταλείπειν φήσει, τοσοῦτο λέγω·

[110]   Ἀθηναῖοι, κατὰ πόλλ' ἀσύμφορον εἶναι τῇ πόλει λέγεσθαι, πρὸς δὲ καὶ

[0]   μὲν εἵνεκα τοῦ νομίζειν συμφέρειν τῇ πόλει λελύσθαι τὸν νόμον, εἶτα

[20]   εὐπορίαν εἰς ταῦθ' ὑπάρχειν πλείστην τῇ πόλει, πάντες ἂν ὁμολογήσειαν· παρὰ

[10]   νόμος ταύτην ἀντὶ καλῆς αἰσχρὰν τῇ πόλει περιάπτει, καὶ οὔτε τῶν

[160]   ἃ προσήκει δόξετ' ἐγνωκέναι, καὶ τῇ πόλει τὰ κράτιστ' ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι,

[50]   παρέσχον, καὶ λέγοντες ἃ συμφέρει τῇ πόλει τῇ ὑμετέρᾳ καὶ πράττοντες·

[130]   διὰ τοῦ νόμου κυρίου γενομένου τῇ πόλει. Τί οὖν τοῦτ' ἔστιν;

[60]   πάλιν περὶ τῆς ἡγεμονίας ἐποίησε τῇ πόλει τὸν λόγον πρὸς Λακεδαιμονίους

[20]   τὸν χρόνον ἡ σωτηρία πάσῃ τῇ πόλει. (Ὥσθ' ὅσον ἐνθάδ' ἀφίετε,

[60]   τῶν πάντων αὐτῷ τοῦτ' ἐν τῇ στήλῃ γέγραπται· Ἐπειδὴ Κόνων φησὶν

[120]   λῃτουργεῖν; Αὐτὸς γὰρ οὑτωσὶ τἀναντία τῇ στήλῃ γεγραφώς, ἂν τοῦτο λέγῃ,

[40]   κεκτημένον, τῷ δὲ ῥήματι καὶ τῇ τιμῇ τὴν ἀτέλειαν ἔχοντα, οὐχὶ

[140]   μὲν ἦν ἀμάρτυρα, ταῦτ' ἐπὶ τῇ τοῦ δήμου προφάσει διὰ σοῦ

[10]   νόμῳ. Τῇ μὲν γὰρ χρείᾳ τῇ τῶν εὑρισκομένων τὰς δωρειὰς οἱ

[160]   πρὸς ἡμᾶς ἀγωνίζεται, ἐν δὲ τῇ τῶν καθημένων ὑμῶν ἑνὸς ἑκάστου

[50]   λέγοντες ἃ συμφέρει τῇ πόλει τῇ ὑμετέρᾳ καὶ πράττοντες· ὧν ἔνιοι

[90]   τεθήσεσθαι. (Ἐγὼ δ' ὅτι μὲν τῇ ὑμετέρᾳ ψήφῳ τοῦ τούτου νόμου

[140]   τοὺς στεφανίτας, καὶ οὐχ, ὅτι τῇ φύσει τούτων ὀλίγοις μέτεστιν, ἐφθονήσατε

[110]   νόμοι μὴ ὦσι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ κρινεῖν. Καλῶς. Τὸ τοίνυν τῆς

[90]   καὶ δίκαια καὶ συμφέροντα, ταῦτα νομοθετῇ. Τούτων τοίνυν τοσούτων ὄντων δικαίων

[10]   ἦλθεν καὶ τὰ πράγματ' ἐκεῖνα κατέστη, πρέσβεις πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ

[160]   παρεισενηνεγμένον νόμον· ἡ δὲ πόλις πιστή, δικαία, πρὸς ἅπαντας ἀψευδὴς φανήσεται.

[90]   μὴ τοὺς ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ καὶ ποιῇ τῶν ἅπαντας εἰδότων

[10]   τὴν πόλιν πεπεικέναι Λεπτίνην ὅμοιον αὐτῇ γενέσθαι δοκεῖν ἢ αὐτὴν ὑπὸ

[40]   ἐν Σικελίᾳ τῶν πολιτῶν, ἐν τοιαύτῃ συμφορᾷ καθεστηκόσιν, ἔδωκε μνᾶς ἑκατὸν

[140]   ζηλούντων ἀρετήν, οὐ τοῖς ἐπὶ ταύτῃ τιμωμένοις φθονούντων. Εἶτα μεγίστας δίδοτ'

[150]   Πολὺ τοίνυν κάλλιον τῇ δεινότητι ταύτῃ χρῆσθαι ἐπὶ τὸ τοὺς ἀδικοῦντας

[50]   τὸν ἄξιον ἐξεταστέον εἶναι καὶ ἰδιώτῃ· οὐδὲ γὰρ περὶ τῶν αὐτῶν

[100]   ἂν ὑπὸ τῶν ἐκείνου τις ἀκούῃ παίδων αὐτός· σὺ δὲ ποιεῖς,

[110]   προγόνους ὀργίζεσθ' ἂν μή τις φῇ ποιεῖν, καὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα

[130]   εἷς ἢ δύ' ἢ πλείους, γραφῇ διὰ τούτων ταὐτὸ τοῦτο παθεῖν

[90]   αὐτὸ τοῦτ' ἔνοχον εἶναι τῇ γραφῇ, ἐὰν ἐναντίος ᾖ τοῖς πρότερον

[60]   ἃ τοῖς Θασίοις καὶ Βυζαντίοις ἐγράφη. Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ἠκούσατε μὲν τῶν

[90]   ἀναγνῶναι καὶ μαθεῖν ἁπλᾶ καὶ σαφῆ τὰ δίκαια. (Καὶ πρὸ τούτων

[90]   ἴσως λέγων παράγειν ὑμᾶς ζητήσει. Ἔφη γὰρ ἐξαπάτης εἵνεκα παραγεγράφθαι τοῦτον

[50]   ἐάσω· ἀλλ' ὅθ' ἡ μεγάλη μάχη πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἡ ἐν

[60]   ταῦτα δεῦρ' ἐλθὼν ἀνέστησε τὰ τείχη, καὶ πρῶτος πάλιν περὶ τῆς

[70]   ἐντιμότερον, τοσούτῳ κάλλιον Κόνωνα τὰ τείχη στῆσαι Θεμιστοκλέους· ὁ μὲν γὰρ

[150]   ὃς κεῖται, ἐάν τις ὀφείλων ἄρχῃ τῷ δημοσίῳ. Θάνατον λέγει· τοῦτο

[90]   τις βούληται καὶ ὃν ἂν τύχῃ τρόπον, τοσοῦτοι μὲν οἱ ἐναντίοι

[60]   ὑμᾶς βουλήσεται, μέλλων, ἂν μὲν ἀποτύχῃ, παραχρῆμα δίκην δώσειν τοῖς ἐχθροῖς,

Paragraphes
[150]	ποιήσαντες ἐτιμήθησαν φθονεῖν. (Ὃ δὲ	δὴ	μέγιστον ἁπάντων καὶ κοινὸν ὑπάρχει
[30]	λέγουσιν ἑστήξουσιν. (Φέρ' ἐὰν δὲ	δὴ	πέμψας ὡς ἡμᾶς ὁ Λεύκων
[20]	ἠδικημένους ἴδῃ. (Εἶεν. Εἰ δὲ	δὴ	τὰ μάλιστ' ἐπέλειπον οἱ χορηγεῖν
[60]	τῶν ἐχόντων Πύδναν ἢ Ποτείδαιαν	ἤ	τι τῶν ἄλλων χωρίων, ἃ
[20]	βασκαίνειν· εἰ δ' ὑφῃρημένον φήσουσιν	ἤ	τιν' ἄλλον οὐχ ὃν προσήκει
[20]	διῃρῆσθαι δ' ὅτου ἀτελῆ, χορηγίας	ἤ	τινος ἄλλου τέλους, ἀλλ' ἁπλῶς
[50]	τοὺς καιροὺς εἰδὼς ἢ παρὼν	ἤ	τινος εἰδότος διεξιόντος ἀκούσας, ἀκούσαι
[130]	πεποιηκότ' ἐφ' οἷς εὕρετ' ἔχειν,	ἢ	ἄλλ' ὁτιοῦν ἐγκαλοῦσίν τινι, γράφεσθαι
[150]	ὑπὸ τοῦ δήμου χειροτονηθέντα πλεῖν	ἢ	ἅπαξ συνδικῆσαι. (Τοὺς δὴ συνεροῦντας
[150]	ἂν τὸ δικαστήριον τιμήσῃ, παθεῖν	ἢ	ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα δὲ μὴ ἐξέστω.
[10]	Λεπτίνην ὅμοιον αὐτῇ γενέσθαι δοκεῖν	ἢ	αὐτὴν ὑπὸ τούτου πεπεῖσθαι ὁμοίαν
[30]	ἢ τούτων πάντων ὧν ἔχετ'	ἢ	δεδώκατε συνθήκας, αἷς ὁ μὲν
[70]	σώματα δεῦρ' ἤγαγεν, καὶ πλεῖν	ἢ	δέκα καὶ ἑκατὸν τάλαντ' ἀπέφην'
[60]	ἔχοιτε πρὸς τοὺς ταῦτα λέγοντας;	Ἢ	δῆλον ὅτι φωνὴν οὐκ ἂν
[0]	τι καὶ φαύλῳ τινὶ δοῦναι,	ἢ	διὰ τοῦ παντελῶς ἀκύρους γενέσθαι
[30]	εὖ ποιεῖν τῶν μὴ χρηστῶν	ἢ	διὰ τοὺς φαύλους τοὺς ὁμολογου
[100]	τὸν δῆμον ἢ τὴν βουλὴν	ἢ	δικαστήριον ἐξαπατήσῃ, τὰ ἔσχατα πάσχειν.
[130]	τις ἄρ' ἐστὶν ἀνάξιος, εἷς	ἢ	δύ' ἢ πλείους, γραφῇ διὰ
[50]	τὰ δοθέντ' ἀφαιρεθήσονται· ἓν δ'	ἢ	δύο δείξας ἔτι ψηφίσματ' ἀπαλλάττομαι
[20]	Λεπτίνη, ποιεῖ νόμος, εἰ μιᾶς	ἢ	δυοῖν φυλαῖν ἕνα χορηγὸν καθίστησιν,
[70]	δὲ τούτοις ἄλλας τριήρεις πλεῖν	ἢ	εἴκοσιν εἷλε, κατὰ μίαν καὶ
[120]	ἢ σὺ νῦν καταλείπειν φήσεις	ἢ	ἐκείνους τότε δοῦναι, τὰς λῃτουργίας
[120]	πάντων ἀδικήσομέν τιν' ἢ μείζον'	ἢ	ἐλάττονα, δεινόν ἐστιν, ἀλλ' εἰ
[150]	τίμημ' ὑπάρχειν ἐπὶ κρίσει πλέον	ἢ	ἕν, ὁπότερον ἂν τὸ δικαστήριον
[20]	οὐκ εἰσὶ πλείους ἢ πέντ'	ἢ	ἕξ. Οὐκοῦν ἀμφοτέρων ἑκκαίδεκα. Ποιήσωμεν
[150]	αὐτὸς εὖ πεποίηκεν ἀξιοῦν τιμᾶσθαι	ἢ	ἐφ' οἷς ἕτεροι ποιήσαντες ἐτιμήθησαν
[40]	τῆς τιμῆς, οὐ τῷ μεγάλ'	ἢ	θαυμάσι' ἡλίκα δοῦναι, ἀλλὰ τῷ
[60]	γιγνομένους ἐκείνων εὐεργέτας μὴ τιμᾶν,	ἢ	θεῖναι νόμον ἡμῖν ὃς τῶν
[130]	ὥσπερ ἐγγυώμεθα καὶ φαμὲν θήσειν,	ἢ	θέντας αὐτούς, ὅταν πρῶτον γένωνται
[130]	νόμον ὃν παρεισφέρομεν νῦν ἡμεῖς,	ἢ	θέντων ἡμῶν, ὥσπερ ἐγγυώμεθα καὶ
[0]	τοσούτῳ λῦσαι τὸν νόμον κάλλιον	ἢ	θέσθαι. (Οὐ τοίνυν ἔμοιγ' οὐδ'
[140]	ἢ πεισθεὶς ὑπὸ σοῦ διεγράψατο,	ἢ	καὶ ὅλως ὑπὸ σοῦ παρεσκευάσθη;
[120]	τὴν τιμὴν μόνην, ἢ ξένος	ἢ	καί τις πολίτης, ἐπειδὰν ἀφαιρεθῇ
[80]	καὶ μᾶλλον εἵλετο μὴ ζῆν	ἢ	καταισχῦναι τὰς παρ' ὑμῶν ὑπαρχούσας
[110]	ταῦθ' οὕτως εἶχεν, ἀρνεῖσθαι μᾶλλον	ἢ	λέγειν αὐτοῖς προσῆκεν. ~Οἴομαι τοίνυν
[40]	αὔτ' ἔλθῃ, ἢ στερήσεται τούτων	ἢ	λῃτουργεῖν ἀναγκασθήσεται. Ἔστι δ' οὐ
[150]	τούτους δι' ὧν ἢ μικρὰν	ἢ	μεγάλην ἔστ' εἶναι τὴν πόλιν.
[140]	εἶναι καὶ ὅμοιον τῷ προτέρῳ,	ἢ	μεθεστάναι καὶ λελυμάνθαι. (Πολλὰ δὲ
[120]	εἰ τῶν πάντων ἀδικήσομέν τιν'	ἢ	μείζον' ἢ ἐλάττονα, δεινόν ἐστιν,
[90]	δικαία κατὰ τῶν ἢ παρακρουσαμένων	ἢ	μετὰ ταῦτ' ἀδικούντων ἢ ὅλως
[130]	τὴν δωρειὰν ἀνάξιον εἶναί φασιν	ἢ	μὴ πεποιηκότ' ἐφ' οἷς εὕρετ'
[120]	ἀξιώσει τοῖς τὰ μέγιστ' εὐεργετοῦσιν,	ἢ	μὴ τοῦτο ποιοῦσα χάριν τισὶν
[150]	μάλιστα δὲ τούτους δι' ὧν	ἢ	μικρὰν ἢ μεγάλην ἔστ' εἶναι
[20]	γυμνασίαρχοι καὶ ἑστιάτορες; Ἑξήκοντ' ἴσως	ἢ	μικρῷ πλείους σύμπαντες οὗτοι. (Ἵν'
[70]	μίαν μὲν πόλιν εἰ ἀπώλεσεν	ἢ	ναῦς δέκα μόνας, περὶ προδοσίας
[80]	ὧν ἐκεῖνος ᾤετο δεῖν ἀποθνῄσκειν	ἢ	νικᾶν, ταῦθ' ἡμεῖς ἀφελώμεθα τὸν
[130]	παρ' ὑμῖν ὅτῳ μὴ ψήφισμ'	ἢ	νόμος δέδωκε τὴν ἀτέλειαν. (Πρόξενοι
[120]	ὑμῶν λαβὼν τὴν τιμὴν μόνην,	ἢ	ξένος ἢ καί τις πολίτης,
[90]	παρακρουσαμένων ἢ μετὰ ταῦτ' ἀδικούντων	ἢ	ὅλως ἀναξίων, δι' ἣν ὃν
[100]	κριθέντα καλῶς ἔχειν νόμον εἰσφέρειν	ἢ	ὃν νῦν ἀφ' αὑτοῦ τίθησιν.
[150]	ποιούντων ὑμᾶς χάριν ἐξέσται κομίσασθαι	ἢ	ὅπως μηδεὶς φόνος ἐν τῇ
[100]	οὐκ ἀνεγνωκέναι τοὺς Σόλωνος νόμους	ἢ	οὐ συνιέναι. Εἰ γὰρ ὁ
[80]	νόμος κρίνεται πότερον ἔστ' ἐπιτήδειος	ἢ	οὔ, ἀλλ' ὑμεῖς δοκιμάζεσθ' εἴτ'
[100]	οὐδὲν γὰρ φλαῦρον ἐρῶ σε	ἢ	οὐκ ἀνεγνωκέναι τοὺς Σόλωνος νόμους
[90]	καὶ πρόφασις δικαία κατὰ τῶν	ἢ	παρακρουσαμένων ἢ μετὰ ταῦτ' ἀδικούντων
[50]	τις ἐκείνους τοὺς καιροὺς εἰδὼς	ἢ	παρὼν ἤ τινος εἰδότος διεξιόντος
[60]	τῷ ποτ' ἐπαρθέντες ἡμᾶς ἠδίκουν;	Ἢ	πᾶσι πρόδηλον τοῦτο, ὅτι ταῖς
[140]	τετελεύτηκε τῶν γραψαμένων πρὶν εἰσελθεῖν,	ἢ	πεισθεὶς ὑπὸ σοῦ διεγράψατο, ἢ
[20]	γε πολιτῶν οὐκ εἰσὶ πλείους	ἢ	πέντ' ἢ ἕξ. Οὐκοῦν ἀμφοτέρων
[10]	χρηστήν, περὶ ἧς μᾶλλον σπουδάζετ'	ἢ	περὶ χρημάτων, καὶ οὐ μόνον
[130]	ἐστὶν ἀνάξιος, εἷς ἢ δύ'	ἢ	πλείους, γραφῇ διὰ τούτων ταὐτὸ
[0]	Ὅσῳ δὴ κρεῖττον εὐήθη δοκεῖν	ἢ	πονηρὸν εἶναι, τοσούτῳ λῦσαι τὸν
[60]	τινες νυνὶ τῶν ἐχόντων Πύδναν	ἢ	Ποτείδαιαν ἤ τι τῶν ἄλλων
[0]	Ὅτι ἐκ μὲν τοῦ πλείονας	ἢ	προσήκει τιμᾶν πολλοὺς εὖ ποιεῖν
[40]	ἢ πῶς ἧττον ἄξιος ἀδικηθῆναι,	ἢ	πρῶτον μὲν εἰ παρὼν τῷ
[40]	φανερὸς γένοιτ' εὔνους ὢν ὑμῖν,	ἢ	πῶς ἧττον ἄξιος ἀδικηθῆναι, ἢ
[40]	ἐάν τις ἐπ' αὔτ' ἔλθῃ,	ἢ	στερήσεται τούτων ἢ λῃτουργεῖν ἀναγκασθήσεται.
[120]	Λεπτίνην· τίνος αὐτοῖς τὴν ἀτέλειαν	ἢ	σὺ νῦν καταλείπειν φήσεις ἢ
[100]	φήσει τοὺς Σόλωνος ἀνεγνωκέναι νόμους	ἢ	συνιέναι; Ὃς ἔρημον ποιεῖς τὸν
[150]	δόξει χάριν εὖ ποιήσαντ' ἀπαιτεῖν	ἢ	τὰ δεινότατ' ἐργαζόμενον ληφθῆναι; (Αἰσχρός,
[60]	ἄξιον, καταμεμψαμένους ἢ τὸν ἄνδρα	ἢ	τὰ πεπραγμένα, ἄκυρόν τι ποιῆσαι
[150]	τινὰ τιμὴν ὑμᾶς ἀξιοῦν δοῦναι	ἢ	τὰς ἑτέροις πρότερον δοθείσας ἀφελέσθαι
[140]	ἔσθ' ὁ νόμος, εἴ τις	ἢ	τετελεύτηκε τῶν γραψαμένων πρὶν εἰσελθεῖν,
[100]	τις ὑποσχόμενός τι τὸν δῆμον	ἢ	τὴν βουλὴν ἢ δικαστήριον ἐξαπατήσῃ,
[120]	ἔσται πιστότερον τὸ τῆς εἰκόνος	ἢ	τῆς σιτήσεως ἢ τὸ τῆς
[30]	ἀφῄρησθε, τί πρὸς θεῶν ἐροῦμεν	ἢ	τί γράψει ποθ' ὁ τὸ
[120]	τῆς εἰκόνος ἢ τῆς σιτήσεως	ἢ	τὸ τῆς ἀτελείας, ἣν πρότερόν
[60]	σκοπεῖτε, εἰ ἄρ' ἄξιον, καταμεμψαμένους	ἢ	τὸν ἄνδρα ἢ τὰ πεπραγμένα,
[20]	ἀλλὰ καὶ τῶν μετοίκων πλείονας	ἢ	τοσούτους, ἐὰν ὁ νόμος τεθῇ,
[130]	γ' ἀτελεῖς αὐτοὺς εἶναι. Τίνος;	Ἢ	τοῦ μετοικίου; Τοῦτο γὰρ λοιπόν.
[140]	ἀγῶνα τόνδ' ὑπὲρ ἄλλου τινὸς	ἢ	τοῦ τῆς πόλεως ἀξιώματος, πότερον
[140]	πορρώτερόν ἐσθ' ἡμῶν ἡ πόλις	ἢ	τοῦ φθονερὰ δοκεῖν εἶναι, ἁπάν
[150]	τὸ τοὺς ἀδικοῦντας ὑμᾶς κολάζειν	ἢ	τοὺς ἀγαθοῦ τινὸς αἰτίους ἀδικεῖν.
[40]	χάριν, ἥτις ποτ' ἔμελλεν ἔσεσθαι,	ἢ	τοὺς ἐν ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ
[20]	τὰς χορηγίας ὥσπερ τὰς τριηραρχίας,	ἢ	τοὺς εὐεργέτας ἀφελέσθαι τὰ δοθέντα;
[60]	δοθέντ' ἐῶντας τῶν ἀτυχημάτων ἀφαιρεῖν	ἢ	τούτων μενόντων τὰς δωρειὰς ἀφαιρεῖσθαι.
[30]	τι τὰς στήλας ἑστάναι ταύτας	ἢ	τούτων πάντων ὧν ἔχετ' ἢ
[50]	τίς ἄξιός ἐστιν ἑκάστου κηδεστὴς	ἢ	τῶν τοιούτων τι γίγνεσθαι, ταῦτα
[10]	περὶ τοῦ λῦσαι τὸν νόμον	ἢ	ὑμᾶς τούτῳ περὶ τοῦ θέσθαι,
[100]	φρονοῦσιν ἐπ' ὠμότητι καὶ πονηρίᾳ	ἢ	ὑμεῖς ἐπὶ φιλανθρωπίᾳ καὶ τῷ
[50]	στρατευσαμένων, εἴ τι δέοι, πάσχειν	ἢ	χωρὶς ὑμῶν ἀκινδύνως σεσῶσθαι, καὶ
[110]	ἔθη τοῖς ὑμετέροις ἐπιτιμῶντας, ὅταν	ᾖ	δεῖξαι βέλτιον ἐκείνους πράττοντας ὑμῶν.
[0]	μηδενὶ μηδέν, μηδ' ἂν ἄξιος	ᾖ,	διδόναι, πάντας ἀπείρξετε τοῦ φιλοτιμεῖσθαι.
[90]	καὶ κατὰ σχολὴν σκεψάμενος, ἃν	ᾖ	καὶ δίκαια καὶ συμφέροντα, ταῦτα
[150]	τὸ πρᾶγμ' ὥσπερ ἐργασία τισὶν	ᾖ	καὶ συκοφαντία, μὴ ἐξεῖναι ὑπὸ
[80]	εὑρημένων τὰς δωρειάς, ἂν δίκαιον	ᾖ,	κρίνας παρ' ὑμῖν ἀφαιρήσεται, καὶ
[90]	λύοντα τοὺς ἐναντίους, ἵν' εἷς	ᾖ	περὶ τῶν ὄντων ἑκάστου νόμος,
[20]	πολλὰ κεκτημένος, οὗτος, ὅστις ἂν	ᾖ,	πόλλ' εἰς ταῦτα συντελεῖ; Πᾶσ'
[20]	λῃτουργήσουσιν μέν, ἄνπερ ἡ πόλις	ᾖ,	πολλοὶ καὶ οὐκ ἐπιλείψουσιν, εὖ
[70]	μέλλον ἀκούσῃ, ἀλλ' ἂν ἀληθὲς	ᾖ	σκοπείτω, ὅσῳ τὸ φανερῶς τοῦ
[90]	νόμους ἔλαττον ἔχειν, ἀλλὰ πᾶσιν	ᾖ	ταὔτ' ἀναγνῶναι καὶ μαθεῖν ἁπλᾶ
[90]	εἶναι τῇ γραφῇ, ἐὰν ἐναντίος	ᾖ	τοῖς πρότερον κειμένοις νόμοις. Λαβὲ
[10]	ὧν ἑκατέρων ἐστὶ τοῖς εὑρημένοις	ἡ	ἀτέλεια ἣν οὗτος ἀφαιρεῖται. Τῶν
[150]	ἀλλήλους φόνοι, περὶ ὧν ἐξαίρετος	ἡ	βουλὴ φύλαξ ἡ ἐν Ἀρείῳ
[160]	δώσει κατὰ τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον·	ἡ	δὲ πόλις πιστή, δικαία, πρὸς
[160]	δ' οὐδ' ἡντινοῦν αὐτοὶ δώσουσιν,	ἡ	δὲ πόλις τἀναντί' ὧν εἶπον
[150]	ὧν ἐξαίρετος ἡ βουλὴ φύλαξ	ἡ	ἐν Ἀρείῳ πάγῳ τέτακται. (Ἐν
[50]	μεγάλη μάχη πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ'	ἡ	ἐν Κορίνθῳ, τῶν ἐν τῇ
[50]	Λακεδαιμονίους εἰρήνη μετὰ ταῦτ' ἐγένετο,	ἡ	ἐπ' Ἀνταλκίδου, ἀντὶ τῶν ἔργων
[160]	διαφθείρουσιν θάνατος παρ' ὑμῖν ἐστιν	ἡ	ζημία, τοῖς δ' ὅλην τὴν
[60]	ἐχθρά, τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ	ἡ	Θάσος ἦν τότε καὶ τὸ
[50]	ἐκεῖνοι παρέσχον, ἐάσω· ἀλλ' ὅθ'	ἡ	μεγάλη μάχη πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ'
[150]	ὑμᾶς, Ἄτιμος ἔστω φησὶ καὶ	ἡ	οὐσία δημοσία ἔστω. Δύο τιμήματα
[40]	δεῖ σκοπεῖν, ᾧ φιλοτιμίας ἕνεχ'	ἡ	περὶ τῆς δωρειᾶς σπουδὴ γένοιτ'
[60]	ὑμᾶς ἀγαθόν, ὅσους εὖ ποιήσαντας	ἡ	πόλις ἀντ' εὖ πεποίηκεν. (Καὶ
[30]	καὶ ταῦθ' ὧν μάλισθ' ἡμῶν	ἡ	πόλις δεῖται. (Ἴστε γὰρ δήπου
[10]	τοὺς ἐν Πειραιεῖ. Ἐπειδὴ δ'	ἡ	πόλις εἰς ἓν ἦλθεν καὶ
[140]	πάλαι παρὰ πάντα τὸν χρόνον	ἡ	πόλις εὐδοξεῖ, ταῦτ' ἀνέλητε νῦν·
[140]	ὄνειδος ὅτου πορρώτερόν ἐσθ' ἡμῶν	ἡ	πόλις ἢ τοῦ φθονερὰ δοκεῖν
[20]	δήπου, ὅτι λῃτουργήσουσιν μέν, ἄνπερ	ἡ	πόλις ᾖ, πολλοὶ καὶ οὐκ
[110]	πολλοὶ τῶν πρότερον σπουδαῖοι, καὶ	ἡ	πόλις ἡμῶν ἐτίμα καὶ τότε
[110]	ταῦτα γέγραπται. Τότε μὲν γὰρ	ἡ	πόλις ἡμῶν καὶ γῆς ηὐπόρει
[50]	καὶ δόξαις διώρισται· κοινῇ δ'	ἡ	πόλις καὶ ὁ δῆμος, ὅστις
[50]	καὶ τοὺς συμμάχους. (Ἐπειδὴ δ'	ἡ	πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνη μετὰ ταῦτ'
[50]	οὐδὲ γὰρ περὶ τῶν αὐτῶν	ἡ	σκέψις. Ἰδίᾳ μὲν γὰρ ἕκαστος
[20]	παρασκευῶν ἀφθονίας πάντα τὸν χρόνον	ἡ	σωτηρία πάσῃ τῇ πόλει. (Ὥσθ'
[100]	τὴν δὲ τῶν δήμων ἐλευθερίαν	ἡ	τῶν ἀγαθῶν ἀνδρῶν ἅμιλλα, ἣν
[70]	δοθείσας δωρειάς, κάλλιστον δὲ πάντων	ἡ	τῶν τειχῶν ἀνάστασις. (Γνοίη δ'
[20]	χορηγιῶν δαπάνας ἡμέρας μέρος μικρὸν	ἡ	χάρις τοῖς θεωμένοις ἡμῶν, παρὰ
[130]	ἀλλὰ τῶν ἐγκυκλίων λῃτουργιῶν, ὡς	ἥ	τε στήλη δηλοῖ καὶ σὺ
[100]	καθ' ἕκαστον ἐάσω, μίαν δ'	ἣ	συλλαβοῦσα τὰς ἄλλας ἔχει, δίειμι.
[150]	περὶ ἧς εἶπε Φορμίων, ἐν	ᾗ	γέγραπται καὶ ὀμώμοται, ἄν τις
[110]	βελτίω, τῆς γε τύχης ἕνεχ'	ᾗ	παρὰ ταῦτ' ἀγαθῇ κέχρησθε, ἐπὶ
[140]	ἐγράψατο τὴν Χαβρίου δωρειάν, ἐν	ᾗ	τοῦτ' ἔνεστιν τὸ τῆς ἀτελείας
[140]	τὴν δωρειὰν παρ' ὑμῖν, ἐν	ᾗ	τοῦτ' ἐνῆν. Καὶ οὐ τοῦτ'
[10]	παρὰ δ' ὑμῖν ἀδεῶς ἃν	λάβῃ	τις ἔχειν ὑπῆρχε τὸν γοῦν
[80]	ἀλλ' ὁ παλαιός, ὃν οὗτος	παρέβη,	νόμος οὕτω κελεύει νομοθετεῖν, γράφεσθαι
[50]	δόξης ἀναπλήσει, ἐάν τέ τι	συμβῇ	ποτέ, ἔρημον τῶν ἐθελησόντων ἀγαθόν
[90]	ἔδωκε κυρίας εἶναι· δίκαιον, ὦ	γῆ	καὶ θεοί. Χρῆν τοίνυν Λεπτίνην
[90]	ἐρεῖν οἴομαι Λεπτίνην οὔτ' ἐὰν	λέγῃ,	δεῖξαι δυνήσεσθαι· ἃ δὲ πρὸς
[90]	ἐπ' ἐκεῖν' εἶμι. Ὅταν ταῦτα	λέγῃ	δήπου, ὁμολογεῖ μὲν εἶναι βελτίω
[0]	τις ἄλλος ὑπὲρ τοῦ νόμου	λέγῃ,	δίκαιον μὲν οὐδὲν ἐρεῖ περὶ
[120]	τῇ στήλῃ γεγραφώς, ἂν τοῦτο	λέγῃ,	φανήσεται. (Ἡδέως δ' ἂν ἔγωγ'
[90]	ἵνα μὴ περὶ τούτου τις	ἀντιλέγῃ	μοι, ἀλλ' ἐπ' ἐκεῖν' εἶμι.
[20]	χρόνον, ὃν ἂν τούτων ἕκαστος	λῃτουργῇ,	δίδωσι τὴν ἀνάπαυσιν αὐτοῖς μόνον,
[80]	εἰσίν, ὦ ἄνδρες δικασταί. Σκοπεῖτε	δὴ	καὶ λογίσασθ' ἐν ὑμῖν αὐτοῖς,
[80]	τῷ Χαβρίᾳ ψήφισμα ψηφισθέν. Ὅρα	δὴ	καὶ σκόπει· δεῖ γὰρ αὔτ'
[20]	καὶ βεβαίοις δοκεῖν διαμεῖναι. (Φέρε	δὴ	καὶ τὰς εὐπορίας, ἃς ἀναπαυομένους
[80]	λοιπὸν χρόνον εἴτε μή; (Λαβὲ	δὴ	καὶ τὸ τῷ Χαβρίᾳ ψήφισμα
[60]	δωρειὰς ταῦτα λεγόντων ἀκούσεσθε; (Φέρε	δὴ	κἀκεῖν' ἐξετάσωμεν. Οἱ προδόντες τὴν
[0]	τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ	δὴ	κρεῖττον εὐήθη δοκεῖν ἢ πονηρὸν
[60]	τούτων ἔλαβον παρ' ὑμῶν, καὶ	δὴ	λελυμένας. (Πολὺ γὰρ μᾶλλον ἥρμοττεν
[130]	εἶναι καὶ ἀτέλειαν εὑρῆσθαι. Μὴ	δὴ	παραγόντων ὑμᾶς, μηδ' ὅτι δοῦλος
[20]	εἰ δὲ βούλεσθε, τριάκοντα. Πόσοι	δή	ποτ' εἰσὶν οἱ κατ' ἐνιαυτὸν
[160]	ἄπιστον ποιοῦσι λόγον δώσετε. Οὐ	δή	πού γ' ὦ Ζεῦ καὶ
[40]	τάλαντον ἔδωκεν αὐτὸς ἐπαγγειλάμενος. (Σκέψασθε	δὴ	πρὸς Διὸς καὶ θεῶν, ἄνδρες
[30]	τὴν δ' ἐφ' Ἱερῷ. Σκοπεῖτε	δὴ	πρὸς ὅσης κακίας ὑπερβολὴν ὑμᾶς
[140]	Κεραμέων καὶ Δεινίας Ἑρχιεύς. Ἃ	δὴ	πρὸς τούτους ὑπολαμβάνοιτ' ἂν εἰκότως,
[150]	πλεῖν ἢ ἅπαξ συνδικῆσαι. (Τοὺς	δὴ	συνεροῦντας νόμῳ καὶ διδάξοντας ὑμᾶς
[120]	εἶναι κελευόντων πλὴν ἱερῶν. Λέγε	δὴ	τὴν ἀρχὴν τοῦ νόμου τοῦ
[20]	ἐκ τριηραρχίας ὑπάρξειν ἀτελῆ. Σκεψώμεθα	δὴ	τί τοῦτο τῇ πόλει, ἐὰν
[10]	ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ Ἀριστογείτονος. (Σκεψώμεθα	δὴ	τίνας ἡμῖν εἰσποιεῖ χορηγοὺς εἰς
[80]	ἐτιμήθη παρ' ὑμῖν μόνος. (Εἰ	δὴ	τόθ' ὅθ' εὑρίσκετο τὴν δωρειάν,
[40]	τοῦτο τὴν αἰσχύνην, ἀλλ' αὐτὸ	δὴ	τοῦτο καὶ τὸ δεινόν ἐστιν.
[130]	καὶ τοιούτους τινὰς ἐξειλεγμένοι. Ὑπὲρ	δὴ	τούτων ὡδὶ ποιήσαθ' ὅταν ταῦτα
[30]	καὶ προσαφαιρεῖταί τι τῶν ὑπαρχόντων	ἤδη.	Εἶθ' ὑμεῖς ἔτι σκοπεῖτ' εἰ
[0]	πολλάκις ἐξαπατηθέντες κεχειροτονήκατε, καὶ συμμάχους	ἤδη	τινὰς ἥττους ἀντὶ κρειττόνων ἐπείσθηθ'
[90]	τοὺς ἐναν τίους ἐπὶ πάμπολυν	ἤδη	χρόνον, (καὶ τὸ πρᾶγμ' οὐδὲν
[20]	τοὺς πρότερον ποιήσαντας ἐὰν ἠδικημένους	ἴδῃ.	(Εἶεν. Εἰ δὲ δὴ τὰ
[10]	ἀξίαν. ρία γὰρ τὰ μέγιστ'	ὀνείδη	κτᾶται, φθονεροὺς ἀπίστους ἀχαρίστους εἶναι
[140]	πάντα μὲν ὡς ἔπος εἰπεῖν	ὀνείδη	φευκτέον, τοῦτο δὲ πάντων μάλιστ'
[50]	οὕτω φιλάνθρωποι καὶ πάντα ποιοῦντες,	ἐπειδὴ	δ' ἐπράξαμεν πάνθ' ὅσ' ἂν
[140]	ὑπάρχειν λαβόντι, μηδὲν ἡγεῖσθαι δεινόν,	ἐπειδὴ	δ' ἑτέροις δέδοται, τηνικαῦτ' ἀγανα
[10]	Λακεδαιμονίων ἐπὶ τοὺς ἐν Πειραιεῖ.	Ἐπειδὴ	δ' ἡ πόλις εἰς ἓν
[50]	καὶ ὑμᾶς καὶ τοὺς συμμάχους.	(Ἐπειδὴ	δ' ἡ πρὸς Λακεδαιμονίους εἰρήνη
[70]	καὶ πρέσβεις πέμπειν σκεψομένους κελεύειν,	ἐπειδὴ	δ' οὐχ ἧκον οὗτοι, πέμπειν
[140]	μεῖζον ἴσχυε τῶν Λεωδάμαντος λόγων,	ἐπειδὴ	δὲ ταῦτά θ' ὑπάρχει καὶ
[70]	ὥστε τοσούτων ὅσων ἀκηκόατ' ἀξιοῦν,	ἐπειδὴ	δὲ τετελεύτηκεν, μηδεμίαν ποιησαμένους τούτων
[80]	τὸν ἅπαντ' ἂν ἀπωλώλει χρόνον.	~Ἐπειδὴ	δὲ τοὐναντίον ἑπτακαίδεκα μὲν πόλεις
[90]	ἐχρῶντο, καινοὺς δ' οὐκ ἐτίθεσαν·	ἐπειδὴ	δὲ τῶν πολιτευομένων τινὲς δυνηθέντες,
[60]	τοῦτ' ἐν τῇ στήλῃ γέγραπται·	Ἐπειδὴ	Κόνων φησὶν ἠλευθέρωσε τοὺς Ἀθηναίων
[80]	ἐχρῆτο τούτῳ, ὑπὲρ αὑτοῦ δέ,	ἐπειδὴ	τὸ καθ' αὑτὸν ἐτάχθη κινδυνεύειν,
[130]	ἀφέλοιντο, καὶ ταῦτ' αἰτίαν λέγοντες	ψευδῆ;	Οὐ γάρ ἐστιν οὔθ' οὗτος
[40]	ἕνεχ' ἡ περὶ τῆς δωρειᾶς	σπουδὴ	γένοιτ' ἄν, οὐ χρείας, ἀλλὰ
[100]	ἀποστατεῖς τῇ γνώμῃ; (Πάνυ τοίνυν	σπουδῇ	τις ἀπήγγελλέ μοι περὶ τοῦ
[50]	Ὅταν μὲν οὖν εὖ πάσχειν	δέῃ,	τὸν βουλόμενον εὖ ποιεῖν ἡμᾶς
[50]	ἂν αὐτὸν εὖ ποιῇ καὶ	σῴζῃ,	τοῦτο δ' οὐ γένει καὶ
[110]	τύχης ἕνεχ' ᾗ παρὰ ταῦτ'	ἀγαθῇ	κέχρησθε, ἐπὶ τούτων ἄξιον μεῖναι.
[150]	ὀμώμοται, ἄν τις ἀμύνων τι	πάθῃ	τῇ δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς δώσειν
[110]	τοὺς ἑτέρων ἐπαινεῖν τρόπους καὶ	ἔθη	τοῖς ὑμετέροις ἐπιτιμῶντας, ὅταν ᾖ
[120]	ἢ καί τις πολίτης, ἐπειδὰν	ἀφαιρεθῇ	ταύτην, τίν' ἔχει λοιπὴν δωρειάν,
[20]	ἢ τοσούτους, ἐὰν ὁ νόμος	τεθῇ,	τοὺς λῃτουργοῦντας ἔσεσθαι, καὶ τῶν
[40]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μὴ Λεύκων	ἀδικηθῇ	μόνον δεῖ σκοπεῖν, ᾧ φιλοτιμίας
[130]	ὑμᾶς ὡς καλῶς κεῖται, συγχωρήσειεν	ἀληθῆ	λέγειν αὐτόν, ἕν γ' αἰσχρὸν
[130]	ὅταν ταῦτα λέγωσι· κελεύετ' εἴπερ	ἀληθῆ	λέγουσι πρὸς ὑμᾶς, τὰ ψηφίσματ'
[30]	τῆς πόλεως βλασφημεῖν τεκμήριον ὡς	ἀληθῆ	λέγουσιν ἑστήξουσιν. (Φέρ' ἐὰν δὲ
[110]	τῆς ἀτελείας ἑλέσθαι; Ὅτι τοίνυν	ἀληθῆ	λέγω, λαβέ μοι τὸ ψήφισμα
[80]	ἄλλοις πολιτείαν· Χαβρίας δ' αὐτὸς	ἐτιμήθη	παρ' ὑμῖν μόνος. (Εἰ δὴ
[70]	Κόνων, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, τότ'	ἐτιμήθη	πράξας ἃ διεξῆλθον ἐγώ, ἀλλὰ
[80]	ἂν ὑφ' ἡμῶν μὴ καλῶς	ῥηθῇ	τῷ λόγῳ, μάτην τοῖς πονήσασιν
[140]	δοθέντων, καὶ πρὸς ὑμᾶς εἰσελθὼν	ἡττήθη·	(οἱ νόμοι δ' οὐκ ἐῶσι
[0]	ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ δὴ κρεῖττον	εὐήθη	δοκεῖν ἢ πονηρὸν εἶναι, τοσούτῳ
[100]	τις εἰς τὴν καλουμένην γερουσίαν	ἐγκριθῇ	παρασχὼν αὑτὸν οἷον χρή, δεσπότης
[80]	δ' αὐτὸν ἄλλον, ὃν ἂν	τιθῇ	λύων ἐκεῖνον, ὑμᾶς δ' ἀκούσαντες
[40]	τοῦτον, ἐάν τις ἐπ' αὔτ'	ἔλθῃ,	ἢ στερήσεται τούτων ἢ λῃτουργεῖν
[160]	ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι, κἄν τις ἄρ'	ἔλθῃ	ποτὲ καιρός, οὐκ ἀπορήσετε τῶν
[80]	ἐκείνων φίλους, ἐπειδὰν δὲ χρόνος	διέλθῃ	βραχύς, καὶ ὅσ' αὐτοῖς δεδώκατε,
[140]	ἢ καὶ ὅλως ὑπὸ σοῦ	παρεσκευάσθη;	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν οὐδὲ λέγειν
[90]	ἐὰν δ' ὃν αὐτὸς ἔθηκεν	λυθῇ,	τοῦτον οὐ τεθήσεσθαι. (Ἐγὼ δ'
[60]	τὰ πραχθέντ' ἔστιν, ἐπειδήπερ ἅπαξ	ἐπράχθη.	Προσήκει τοίνυν τὰς στήλας ταύτας
[80]	δέ, ἐπειδὴ τὸ καθ' αὑτὸν	ἐτάχθη	κινδυνεύειν, παρεῖδε, καὶ μᾶλλον εἵλετο
[110]	τίνος εἵνεκ' ἐφ' ἡμῶν πρώτων	καταδειχθῇ	τοιοῦτον ἔργον; (Χρὴ τοίνυν, ὦ
[40]	τις ἄλλος τῶν εἰληφότων, δικαίως	ἠξιώθη	ταύτης τῆς τιμῆς, οὐ τῷ
[140]	δὲ τούτων ἀτοπώτατον ἂν πάντων	συμβαίη,	εἰ τότε μὲν τὰ Χαβρίου
[110]	νῦν, ἕτερόν τι τοῦτ' ἂν	εἴη.	Εἰ τοίνυν μήτε Λυσίμαχον μήτ'
[60]	ἔχοντες ἐγκαλέσαι; Ἀλλ' αἰσχρὸν ἂν	εἴη.	(Μάθοιτε δὲ τοῦτο μάλιστ' ἄν,
[70]	οἴομαι. Καὶ γὰρ ἂν ἄλογον	εἴη·	μίαν μὲν πόλιν εἰ ἀπώλεσεν
[80]	καὶ κατ' ἐκεῖν' ἀνάξι' ἂν	εἴη	πεπονθὼς ὁ παῖς εἴ τι
[70]	(Γνοίη δ' ἄν τις εἰ	παραθείη	πῶς Θεμιστοκλῆς, ὁ τῶν καθ'
[130]	οὐδ' ἂν εἴ τι γένοιτ'	ἀναιρεθείη,	ὃ συμβήσεται διὰ τοῦ νόμου
[80]	παῖς εἴ τι τῆς δωρειᾶς	ἀφαιρεθείη,	καθ' ὃ πολλάκις ὑμῶν στρατηγήσαντος
[40]	τι τῶν τότε ψηφισθέντων αὐτοῖς	λυθείη.	(Εἰ τοίνυν τις ὑμῶν ἐκεῖνο
[110]	καὶ κατὰ τὸν λογισμὸν ἐκεῖνα	φανείη	βελτίω, τῆς γε τύχης ἕνεχ'
[130]	δεινότατ' ἂν πεπονθὼς ὁ Χαβρίας	φανείη,	εἰ μὴ μόνον ἐξαρκέσει τοῖς
[10]	αὔτ' ἀκριβῶς ἐξετάσειε, ψεῦδος ἂν	φανείη.	Εἰσὶ γὰρ δήπου παρ' ἡμῖν
[120]	ἂν ἐπ' ἀνθρώπου πραχθέντα πονηρὰ	φανείη.	Ὅτι δ' οὐκ ἔστι ταὐτὸν
[130]	εἷς οὐδὲν ὧν ἰδίᾳ τινὶ	δοίη,	τοῦτ' ἀφέλοιτο πάλιν, ἀλλ' οὐδ'
[70]	πάντων ἡ τῶν τειχῶν ἀνάστασις.	(Γνοίη	δ' ἄν τις εἰ παραθείη
[50]	κακίαν τῶν θεμένων τὸν νόμον	καταγνοίη,	οἳ παρὰ μὲν τὰς χρείας
[50]	δῆμος, ὅστις ἂν αὐτὸν εὖ	ποιῇ	καὶ σῴζῃ, τοῦτο δ' οὐ
[90]	ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ καὶ	ποιῇ	τῶν ἅπαντας εἰδότων τοὺς νόμους
[0]	πράττετε καὶ τοιοῦτόν τι συμβαίνειν	ἀνάγκη.	(Ἆρ' οὖν θησόμεθα νόμον διὰ
[20]	πόλλ' εἰς ταῦτα συντελεῖ; Πᾶσ'	ἀνάγκη.	Καὶ μὴν ὅτι δεῖ τὴν
[100]	ἐκείνοις πολιτείᾳ συμφέρει, ταῦτ' ἐπαινεῖν	ἀνάγκη	καὶ ποιεῖν. Εἶτα καὶ Λακεδαιμόνιοι
[110]	τοὺς λόγους μετα φέρῃ, δυσχερεῖς	ἀνάγκη	φαίνεσθαι. (Ὡς δὲ τἀληθές τ'
[80]	Ἀθηναῖοι, ὅταν τὰ μὲν τρόπαι'	ἑστήκῃ	δῆλα πᾶσιν ἀνθρώποις, ἃ ὑπὲρ
[160]	ἀφαιρεθῆναι δίκην ἣν ἂν ὑμῖν	δοκῇ	δώσει κατὰ τὸν παρεισενηνεγμένον νόμον·
[90]	δι' ἣν ὃν ἂν ὑμῖν	δοκῇ	κωλύσετ' ἔχειν τὴν δωρειάν. Λέγε
[50]	παρέσχον, ἐάσω· ἀλλ' ὅθ' ἡ	μεγάλη	μάχη πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἡ
[20]	καὶ λέγε τοῦτ' αὐτό. ΝΟΜΟΣ.	Ἀτελῆ	δὲ μηδένα εἶναι τριηραρχίας πλὴν
[20]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, μηδέν' εἶναι τριηραρχίας	ἀτελῆ	διείρηκεν ὁ νόμος πλὴν τῶν
[20]	ἰσοτελῶν μήτε τῶν ξένων εἶναι	ἀτελῆ,	μὴ διῃρῆσθαι δ' ὅτου ἀτελῆ,
[120]	ὅπως ἂν οἱ πλουσιώτατοι λῃτουργῶσιν,	ἀτελῆ	μηδέν' εἶναι πλὴν τῶν ἀφ'
[20]	τινος ἄλλου τέλους, ἀλλ' ἁπλῶς	Ἀτελῆ	μηδένα πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου
[120]	πλουσιώτατοι λῃτουργῶσι, Μηδέν' εἶναι προσέγραψεν	Ἀτελῆ	πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ
[160]	ταὐτὰ λέγει. Μηδέν' εἶναί φησιν	ἀτελῆ	πλὴν τῶν ἀφ' Ἁρμοδίου καὶ
[20]	πολιτῶν μηδέν' ἐκ τριηραρχίας ὑπάρξειν	ἀτελῆ.	Σκεψώμεθα δὴ τί τοῦτο τῇ
[0]	γὰρ τῷ γράψαι Μηδέν' εἶναι	ἀτελῆ,	τοὺς ἔχοντας ἀφείλετο τὴν ἀτέλειαν,
[90]	δῆμος ἔδωκε, τὸ Μηδέν' εἶναι	ἀτελῆ	τούτων οἷς ὁ δῆμος ἔδωκεν;
[20]	ἀτελῆ, μὴ διῃρῆσθαι δ' ὅτου	ἀτελῆ,	χορηγίας ἤ τινος ἄλλου τέλους,
[120]	ὃ μόνον λαβόντες ἔχουσι, τοῦτ'	ἀφέλῃ.	(Ὡς δ' ἁπλῶς εἰπεῖν, οὐκ,
[60]	πάντων αὐτῷ τοῦτ' ἐν τῇ	στήλῃ	γέγραπται· Ἐπειδὴ Κόνων φησὶν ἠλευθέρωσε
[120]	Αὐτὸς γὰρ οὑτωσὶ τἀναντία τῇ	στήλῃ	γεγραφώς, ἂν τοῦτο λέγῃ, φανήσεται.
[130]	ἐγκυκλίων λῃτουργιῶν, ὡς ἥ τε	στήλη	δηλοῖ καὶ σὺ προσδιώρισας ἐν
[100]	ὠφέλειαν ἐφάμιλλον ποιήσῃ τὸ ποιεῖν	ἀλλή	λους εὖ, (σὺ δὲ τοὐναντίον
[0]	τότε, ὅταν παντελῶς μηδὲ πλέον	μέλλῃ	μηδὲν εἶναι τοῖς χρηστοῖς οὖσιν;
[70]	ῥᾴδιον κατὰ τὴν ἀξίαν εἰπεῖν,	πολλή	τ' αἰσχύνη λέγοντος ἐμοῦ ταῦτ'
[160]	εἶπον ἀρτίως, δόξει ἄπιστος, φθονερά,	φαύλη	παρὰ πᾶσιν εἶναι. (Οὔκουν ἄξιον,
[90]	δοκιμασθέντας ἄρχειν, ἔν τε τῇ	βουλῇ	καὶ παρ' ὑμῖν ἐν τῷ
[0]	ηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι τῇ	βουλῇ	μηδὲ τῷ δήμῳ μήτε προβουλεύειν
[150]	φόνοι, περὶ ὧν ἐξαίρετος ἡ	βουλὴ	φύλαξ ἡ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ
[130]	τοσούτῳ τὸ πλῆθος ὄντι οὔτε	φυλὴ	πώποτ' ἐνεγκεῖν ἐτόλμησεν οὐδεμί' οὐδένα
[160]	καὶ προσέχειν τὸν νοῦν, ὅπως	μὴ	βιασθῆθ' ἁμαρτάνειν. Πολλὰ γὰρ ὑμεῖς,
[110]	δεῖ γὰρ οὕτω λέγειν καὶ	μὴ	βλασφημεῖν. Καίτοι τίν' οὐκ ἂν
[150]	νόμον; (Μηδαμῶς, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι·	μὴ	βούλεσθε δοκεῖν πλείω πεποιῆσθαι σπουδὴν
[30]	τὸν δῆμον καθίστησ' ἑνὸς ἀνδρός.	(Μὴ	γὰρ οἴεσθ' ὑμῖν ἄλλο τι
[150]	δεῖ πειθομένους φαίνεσθαι· εἰ δὲ	μή,	γελοῖον νόμῳ μὲν συνδικεῖν, νόμον
[150]	ἅπασι διεσπούδασται τοῖς νόμοις; Ὅπως	μὴ	γενήσονται οἱ περὶ ἀλλήλους φόνοι,
[50]	πόλει βουλευσαμένων μετὰ τὴν μάχην	μὴ	δέχεσθαι τῷ τείχει τοὺς στρατιώτας,
[130]	ἐστ' εἶναι καὶ ἀτέλειαν εὑρῆσθαι.	Μὴ	δὴ παραγόντων ὑμᾶς, μηδ' ὅτι
[130]	οὐδεὶς πρόξενος ὢν ἀτελής, ὅτῳ	μὴ	διαρρήδην ἀτέλειαν ἔδωκεν ὁ δῆμος.
[20]	μήτε τῶν ξένων εἶναι ἀτελῆ,	μὴ	διῃρῆσθαι δ' ὅτου ἀτελῆ, χορηγίας
[20]	ἐν δὲ τῷ Τῶν ξένων	μὴ	διορίζειν τῶν οἰκούντων Ἀθήνησιν, ἀφαιρεῖται
[110]	γὰρ οἱ μὴ δόντες ἃ	μὴ	δόκει δεινόν εἰσιν οὐδὲν εἰργασμένοι,
[90]	ἐπὶ καιροῦ τεθέντας, ὅπως ἔτυχον,	μὴ	δοκιμασθέντας κυρίους εἶναι. (Καὶ γάρ
[110]	ἀφαιρε θεῖεν; (Οὐ γὰρ οἱ	μὴ	δόντες ἃ μὴ δόκει δεινόν
[50]	μὲν γὰρ ἐξ ἀρχῆς τι	μὴ	δοῦναι γνώμῃ χρησαμένων ἔργον ἀνθρώπων
[20]	(Καὶ μὴν περὶ τοῦ γε	μὴ	εἶναι χρήματα κοινὰ τῇ πόλει,
[160]	ὑμῖν τοῦ νόμου καὶ τί	μή·	εἶτα φυλάττετε καὶ μέ μνησθ'
[100]	εὖ, (σὺ δὲ τοὐναντίον εἰσενήνοχας	μὴ	ἐξεῖναι τῷ δήμῳ τῶν αὑτοῦ
[150]	ἐργασία τισὶν ᾖ καὶ συκοφαντία,	μὴ	ἐξεῖναι ὑπὸ τοῦ δήμου χειροτονηθέντα
[150]	παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα δὲ	μὴ	ἐξέστω. (Ἀλλ' οὐχ οὗτος ἐχρήσατο
[80]	κινδυνεύειν, παρεῖδε, καὶ μᾶλλον εἵλετο	μὴ	ζῆν ἢ καταισχῦναι τὰς παρ'
[130]	(Εἰ δὲ τοῦτο φεύξονται καὶ	μὴ	θελήσουσι ποιεῖν, σκοπεῖτ' ὦ ἄνδρες
[160]	τὰ πρὸ τοῦ κατεμέμφου, τί;	Μὴ	καὶ τὰ μέλλοντ' ᾔδεις; (Ὅτι
[80]	τίς τινα τῶν ὑπαρχόντων νόμων	μὴ	καλῶς ἔχειν ἡγῆται, παρεισφέρειν δ'
[80]	ὑπ' ἐκείνων, ἂν ὑφ' ἡμῶν	μὴ	καλῶς ῥηθῇ τῷ λόγῳ, μάτην
[80]	εὖ τὸν λοιπὸν χρόνον εἴτε	μή;	(Λαβὲ δὴ καὶ τὸ τῷ
[20]	τιμῆς μέρει ταῦθ' ἃ καὶ	μὴ	λαβοῦσιν ἔστιν ἔχειν τοῖς τοῦ
[120]	πεῖσαι, βέλτιόν ἐστι προειπεῖν, ἵνα	μὴ	λάθητ' ἐξαπατηθέντες. Ἐροῦσ' ὅτι ταῦθ'
[100]	δοκούντων ἔχειν νόμων Σόλωνός ἐστι,	μὴ	λέγειν κακῶς τὸν τεθνεῶτα, μηδ'
[100]	οὐ λόγος· αὐτὸς θέτω, καὶ	μὴ	λεγέτω τοῦθ' ὡς οὐ θήσομεν
[70]	πόλλ' ἐκείνου στρατηγοῦντος. Ἵνα δὲ	μὴ	λέγων παραλίπω τι τῶν πεπραγμένων
[40]	(Οὐ τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,	μὴ	Λεύκων ἀδικηθῇ μόνον δεῖ σκοπεῖν,
[90]	αὐτῶν ὑμῖν εἰσίν. Ἵν' οὖν	μὴ	λόγον λέγω μόνον, ἀλλὰ καὶ
[70]	ἐπαίνου, δι' ἃ πάντα προσήκει	μὴ	λύειν τὰς ἐπὶ τούτοις δοθείσας
[40]	μέλλει φέρειν τὴν ψῆφον ᾧ	μὴ	λυθέντι δεήσει χρῆσθαι, δεύτερον δ'
[50]	εὖ διὰ τὸν νόμον, εἰ	μὴ	λυθήσεται, τὰ δοθέντ' ἀφαιρεθήσονται· ἓν
[10]	καὶ μετασχεῖν τῆς δαπάνης, ὥστε	μὴ	λῦσαι τῶν ὡμολογημένων μηδέν. Πῶς
[80]	(Οὓς μὲν τοίνυν ἀδικήσετε, εἰ	μὴ	λύσετε τὸν νόμον, πρὸς πολλοῖς
[10]	οὔσας βελτίους. (Τό τε γὰρ	μὴ	μετ' αἰσχύνης ὡς κολακεύοντα λαμβάνειν,
[130]	πεπονθὼς ὁ Χαβρίας φανείη, εἰ	μὴ	μόνον ἐξαρκέσει τοῖς τὰ τοιαῦτα
[80]	εὐεργεσίας οὕτω προχείρως ἔχειν ὥστε	μὴ	μόνους αὐτοὺς τοὺς εὐεργέτας τιμᾶν,
[80]	ὅπως, οὓς οὐδεὶς ἂν ἀντείποι	μὴ	οὐ δεῖν ἔχειν, ἕξουσιν τὰ
[0]	οὐδ' ἂν αὐτὸς οὗτος ἀντείποι	μὴ	οὐχὶ καλῶς ἔχειν, ἐνιαυτὸν διαλιπὼν
[160]	καὶ βίας καὶ ἀναισχυντίας. (Ὃ	μὴ	πάθητε νῦν· οὐ γὰρ ἄξιον.
[50]	ἐθέλουσι τοῖς αὐτοῖς τούτοις. Ὃ	μὴ	πάθητε νῦν ὑμεῖς, μηδ' οἴεσθε
[100]	ᾧ ἄν τις βούληται, ἐὰν	μὴ	παῖδες ὦσι γνήσιοι, οὐχ ἵν'
[0]	ἐξαπατηθῶμεν, ἀλλὰ διδαχθῆναι πῶς τοῦτο	μὴ	πεισόμεθα, καὶ θέσθαι νόμον οὐχ
[130]	δωρειὰν ἀνάξιον εἶναί φασιν ἢ	μὴ	πεποιηκότ' ἐφ' οἷς εὕρετ' ἔχειν,
[130]	ταῦτα δ' ἐᾶν, εἴ τι	μὴ	πεπόνθαθ' ὑπ' αὐτῶν ὕστερον κακόν.
[90]	τοῦτον ὑμῖν παρέγραψαν, ἐάσω, ἵνα	μὴ	περὶ τούτου τις ἀντιλέγῃ μοι,
[160]	φανήσεται. Ἐὰν δ' ἀποψηφίσησθε, ὃ	μὴ	ποιήσαιτε, οἱ μὲν χρηστοὶ διὰ
[20]	προσήκει κολάζειν. Ὅτε δὲ τοῦτο	μὴ	ποιοῦσιν, οὐδὲ τὸν λόγον αὐτοῖς
[60]	μὲν ἐκεῖν' οἶμαι. Ἀλλ' ἵνα	μὴ	πόρρω τοῦ παρόντος γένωμαι, λαβὲ
[110]	ἐπειδάν τις οἶμαι κακουργῶν ἐπὶ	μὴ	προσήκοντα πράγματα τοὺς λόγους μετα
[90]	καὶ θεοί. Χρῆν τοίνυν Λεπτίνην	μὴ	πρότερον τιθέναι τὸν ἑαυτοῦ νόμον
[40]	ἰδών, εἰ φαίνοιτο διδοὺς καὶ	μὴ	πῶς ἰδίᾳ τὰ ὄντα σώσει
[130]	οὐδὲ γὰρ ἀμφισβήτησις καταλείπεται τὸ	μὴ	ταῦτα ποιεῖν ἃ πονήρ' αὐτὸς
[110]	γ' ὁμολογῶν ἐκείνους εἶναι σπουδαίους	μὴ	τετυχηκότας δείξει μηδενός, τῆς πόλεως
[60]	ἡμᾶς ἀδικήμασι γιγνομένους ἐκείνων εὐεργέτας	μὴ	τιμᾶν, ἢ θεῖναι νόμον ἡμῖν
[0]	τίνος εἵνεκα, εἰ τὰ μάλιστα	μὴ	τινὲς ἀλλὰ πάντες ἦσαν ἀνάξιοι,
[110]	καὶ τοὺς προγόνους ὀργίζεσθ' ἂν	μή	τις φῇ ποιεῖν, καὶ τοὺς
[20]	χρήματα πολλὰ γενέσθαι, εἰ δὲ	μή,	τό γε πιστοῖς εἶναι καὶ
[150]	ἐπὶ τούτοις τεθείς, ἀλλ' ἵνα	μὴ	τὸ πρᾶγμ' ὥσπερ ἐργασία τισὶν
[140]	τοῦ δήμου, καὶ καλῶς ἐποίει.	Μὴ	τοίνυν ἃ μὲν ἦν ἀμάρτυρα,
[140]	Ἀθηναῖοι, δικαιοσύνης, ἀρετῆς, μεγαλοψυχίας ἐπιδείγματα.	Μὴ	τοίνυν δι' ἃ πάλαι παρὰ
[120]	λοιπὴν δωρειάν, Λεπτίνη; Οὐδεμίαν δήπου.	Μὴ	τοίνυν διὰ μὲν τοῦ τῶνδε
[130]	πάλιν, ἀλλ' οὐδ' ἐπιχειρήσειεν ἄν.	Μὴ	τοίνυν μηδὲ δημοσίᾳ τοῦτο ποιήσητε,
[20]	ληρεῖν ὁμολογῶ. Θήσω τοίνυν ἐγὼ	μὴ	τοιοῦτον εἶναι τοῦτο, ἀλλὰ καὶ
[90]	ἔχειν τὰ δοθέντα καὶ τοὺς	μὴ	τοιούτους κριθέντας, ἐὰν ἀδίκως τι
[110]	τὸ ψήφισμα τουτί· εἰ δὲ	μὴ	τοῖς αὐτοῖς οἷσπερ ἡμεῖς νῦν,
[0]	τοὺς ἀγαθόν τι ποιοῦντας ἑαυτοὺς	μὴ	τοῖς ὁμοίοις ἀμειβόμενοι, κακίας. Ὅσῳ
[90]	τῶν ὄντων ἑκάστου νόμος, καὶ	μὴ	τοὺς ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο ταράττῃ
[40]	τὰ πράγματ' ἐπ' ἀμφότερα, εἰ	μὴ	τοὺς μὲν ἐν κινδύνῳ καθεστηκότας
[40]	ὦ ἄνδρες δικασταί. Σκοπεῖτε δὲ	μὴ	τοῦτο, εἰ μνᾶς ἑκατὸν καὶ
[150]	Οὐ γὰρ ἔνεστ' εὐορκεῖν, εἰ	μὴ	τοῦτο ποιήσετε. ~Παρὰ πάντα δὲ
[120]	τοῖς τὰ μέγιστ' εὐεργετοῦσιν, ἢ	μὴ	τοῦτο ποιοῦσα χάριν τισὶν οὐκ
[10]	τὰς λῃτουργίας, καὶ πόσους, ἐὰν	μὴ	τούτῳ προσέχωμεν, ἀφήσει. Οἱ μὲν
[40]	ἔδωκε μνᾶς ἑκατὸν καὶ τοῦ	μὴ	τῷ λιμῷ πάντας αὐτοὺς ἀποθανεῖν
[80]	ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κἀκεῖνο σκοπεῖν, ὅπως	μὴ	φανούμεθα φαυλότεροι Χίων περὶ τοὺς
[60]	τινες μόνοι τῶν ἄλλων μετοίκων	μὴ	χορηγοῖεν, πῶς ποτ' ἂν ἔχοιτε
[10]	ὀφλήσειν μέλλουσαν; ~Οὐ γὰρ εἰ	μὴ	χρήματ' ἀπόλλυτε μόνον σκεπτέον, ἀλλ'
[0]	ψεύδεται, ἐν δὲ τῷ κοινῷ	μὴ	χρῆσθαι τῷ νόμῳ τούτῳ τὴν
[30]	ἄλλους τινὰς εὖ ποιεῖν τῶν	μὴ	χρηστῶν ἢ διὰ τοὺς φαύλους
[10]	τοῖς ἠδικηκόσιν ὑμᾶς ὑπὲρ τοῦ	μὴ	ψεύσασθαι τὰ χρήματ' εἰσφέρειν ἠθελήσατε,
[130]	οὐδεὶς ἀτελὴς παρ' ὑμῖν ὅτῳ	μὴ	ψήφισμ' ἢ νόμος δέδωκε τὴν
[90]	ἐστὶ δίκαιον, καὶ δοῦναι καὶ	μή.	Ὡς μὲν τοίνυν οὐχὶ καλῶς
[110]	καὶ περὶ ὧν ἂν νόμοι	μὴ	ὦσι, γνώμῃ τῇ δικαιοτάτῃ κρινεῖν.
[160]	ἔτι καὶ διεξιέναι περὶ τοῦ	μηδαμῇ	μηδὲ καθ' ἓν τοῦτον ἔχειν
[100]	πεῖσαι, οὐ μέντοι δίκαιοί γ'	οὐδαμῇ.	Οὐ γὰρ ἀγνοῶ τοῦθ' ὅτι
[10]	βούλωνται παραχρῆμ' ἐποίησαν· τῇ δὲ	τιμῇ	καὶ τῇ βεβαιότητι τὰς παρὰ
[40]	τῷ δὲ ῥήματι καὶ τῇ	τιμῇ	τὴν ἀτέλειαν ἔχοντα, οὐχὶ τὴν
[100]	πολὺ τοῦ Σόλωνος ἀποστατεῖς τῇ	γνώμῃ;	(Πάνυ τοίνυν σπουδῇ τις ἀπήγγελλέ
[110]	ὧν ἂν νόμοι μὴ ὦσι,	γνώμῃ	τῇ δικαιοτάτῃ κρινεῖν. Καλῶς. Τὸ
[160]	τῶν καθημένων ὑμῶν ἑνὸς ἑκάστου	γνώμῃ	φιλανθρωπία πρὸς φθόνον καὶ δικαιοσύνη
[50]	ἐξ ἀρχῆς τι μὴ δοῦναι	γνώμῃ	χρησαμένων ἔργον ἀνθρώπων ἐστί· τὸ
[50]	δοῦναι ταῦτ' ἐξεῖναι νόμον τεθήκαμεν.	(Νὴ	Δί' ἀνάξιοι γάρ τινες τῶν
[20]	νόμον ἡμῖν προσέσται χορηγός. ~Ἀλλὰ	νὴ	Δί' εἰς τὰς τῶν μετοίκων
[0]	δοῦναι, ἐάν τῳ βούληται. (Ἀλλὰ	νὴ	Δι' ἐκεῖν' ἂν ἴσως εἴποι
[30]	ψήφισμ' ὑπὲρ ἡμῶν γράφων; (Ὅτι	νὴ	Δί' ἦσάν τινες τῶν εὑρημένων
[50]	Οὐκ ἄρ' ὀρθῶς βουλευσόμεθα. (Ἀλλὰ	νὴ	Δί' οὗτοι μόνοι τοῦτο πείσονται,
[160]	καὶ τὰ μέλλοντ' ᾔδεις; (Ὅτι	νὴ	Δία πόρρω τοῦ τι τοιοῦτον
[70]	τῶν ἐκείνῳ δοθέντων. (Εἶεν. Ἀλλὰ	νὴ	Δία τὸν παῖδα τὸν Χαβρίου
[150]	αὑτὸν παρέσχηκεν, ὡς ἔμοιγε δοκεῖ	νὴ	τοὺς θεούς, μᾶλλον ἂν παραινέσαιμ'
[120]	φαίνηται, ταύτην παρὰ τοῦ δήμου	λαμβάνῃ	τὴν δωρειάν. (Ἀλλὰ μὴν ὑπὲρ
[160]	μνησθ' ἃν ὑμῖν ἐξ ἑκατέρου	φανῇ,	ἵν' ἕλησθε τὰ κρείττω. (Ἂν
[120]	ἀτέλεια τῶν γ' ἱερῶν ἐστιν	δεδομένη.	Ἵνα δ' εἰδῆθ' ὅτι ταῦτα
[50]	(Ἐπειδὴ δ' ἡ πρὸς Λακεδαιμονίους	εἰρήνη	μετὰ ταῦτ' ἐγένετο, ἡ ἐπ'
[120]	δὲ καὶ ὧν ἂν ἐν	εἰρήνῃ	τις καὶ πολιτείᾳ δύναιτ' ἐφικέσθαι,
[70]	καὶ ὡς Γοργώπαν ἀπέκτεινεν ἐν	Αἰγίνῃ,	καὶ ὅσ' ἐν Κύπρῳ τρόπαι'
[160]	ἰδίᾳ μεθέξει τῆς δόξης τῶν	κοινῇ	γνωσθέντων. Οὐ γὰρ ἀγνοεῖ τοῦτ'
[50]	νόμοις τισὶ καὶ δόξαις διώρισται·	κοινῇ	δ' ἡ πόλις καὶ ὁ
[10]	ὑπάρξαι τῆς ὁμονοίας σημεῖον ἀξιούντων,	κοινῇ	διαλῦσαι τὰ χρήματα, φασὶ τὸν
[160]	Μηδ' ἂν τοιοῦτοί τινες γένωνται,	Λεπτίνη;	Εἰ τὰ πρὸ τοῦ κατεμέμφου,
[140]	οὐ βούλομαι. (Μηδὲν οὖν φιλονίκει,	Λεπτίνη,	μηδὲ βιάζου τοιοῦτον δι' οὗ
[120]	ταύτην, τίν' ἔχει λοιπὴν δωρειάν,	Λεπτίνη;	Οὐδεμίαν δήπου. Μὴ τοίνυν διὰ
[20]	τοῖς πολλοῖς ὁ σός, ὦ	Λεπτίνη,	ποιεῖ νόμος, εἰ μιᾶς ἢ
[60]	Πότερον οὖν μᾶλλον ἔδεισ' ὦ	Λεπτίνη,	τοὺς ἐχθρούς, εἰ δύνασαι, πεῖσαι
[160]	γνώμῃ φιλανθρωπία πρὸς φθόνον καὶ	δικαιοσύνη	πρὸς κακίαν καὶ πάντα τὰ
[70]	τὴν ἀξίαν εἰπεῖν, πολλή τ'	αἰσχύνη	λέγοντος ἐμοῦ ταῦτ' ἐλάττω φανῆναι
[100]	μηδὲν διδόναι, μηδ' ἂν ὁτιοῦν	πράξῃ,	τοιοῦτόν τι λέγειν αὐτοὺς παρεσκευάσθαι,
[20]	λῃτουργίας εἰσποιεῖ πολλούς. Ἀλλ' ἐὰν	δείξῃ	πέντε, ἐγὼ ληρεῖν ὁμολογῶ. Θήσω
[50]	τοῦτο δ' οὐ γένει καὶ	δόξῃ	κρινόμενον ἴδοι τις ἄν, ἀλλ'
[30]	ἀφῃρημένους αὐτὸν καὶ μηδ' ἂν	μεταδόξῃ	ποτὲ ψηφισαμένους ἐξεῖναι δοῦναι; Ἆρ'
[30]	τῶν εὑρημένων ἀνάξιοι. Ἐὰν οὖν	εἴπῃ	πρὸς ταῦτ' ἐκεῖνος Καὶ γὰρ
[110]	προσήκοντα πράγματα τοὺς λόγους μετα	φέρῃ,	δυσχερεῖς ἀνάγκη φαίνεσθαι. (Ὡς δὲ
[140]	παρεσκευάσθαι δόξαι, οὕτως, ἄν τις	ἀναιρῇ	τὰς τιμὰς τῶν εὐεργεσιῶν, οὐδὲν
[160]	γ' ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι· ἀλλὰ	χρή	γ' ἀνθρώπους ὄντας τοιαῦτα καὶ
[120]	ἀσεβέστατον ἔργον καὶ δεινότατον πράξουσιν;	Χρὴ	γάρ, ὡς γοῦν ἐμοὶ δοκεῖ,
[100]	γερουσίαν ἐγκριθῇ παρασχὼν αὑτὸν οἷον	χρή,	δεσπότης ἐστὶ τῶν πολλῶν. Ἐκεῖ
[50]	ἐδέοντο. Εἶτα ταῦτα νῦν εἰ	χρὴ	κύρι' εἶναι σκοποῦμεν; Ἀλλ' ὁ
[150]	ταῖς εὐεργεσίαις δωρειὰς ζηλώσαντες ἃ	χρὴ	πράττειν προέλοιντο, τί κωλύει μεγίστην
[0]	τὸν τούτων λόγον εἰσίν, τί	χρὴ	προσδοκᾶν ἔσεσθαι τότε, ὅταν παντελῶς
[150]	ὃς διαρρήδην λέγει Μηδὲ ὡς	χρὴ	τίμημ' ὑπάρχειν ἐπὶ κρίσει πλέον
[110]	ἡμῶν πρώτων καταδειχθῇ τοιοῦτον ἔργον;	(Χρὴ	τοίνυν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κἀκεῖν'
[50]	ἀκούσειεν ὡς Ἀθηναῖοι σκοποῦσιν εἰ	χρὴ	τοὺς εὐεργέτας ἐᾶν τὰ δοθέντ'
[30]	Εἶθ' ὑμεῖς ἔτι σκοπεῖτ' εἰ	χρὴ	τοῦτον ἐξαλεῖψαι, καὶ οὐ πάλαι
[70]	τῶν διδαξόντων ὡς ἀφελέσθαι τι	χρὴ	τῶν ἐκείνῳ δοθέντων. (Εἶεν. Ἀλλὰ
[140]	ἰδίᾳ τισίν, οἷς ἀηδῶς ἔχει,	ἐπηρεάσῃ,	τῆς πόλεως ἀφέλησθε καὶ ὑμῶν
[20]	πάντα τὸν χρόνον ἡ σωτηρία	πάσῃ	τῇ πόλει. (Ὥσθ' ὅσον ἐνθάδ'
[40]	βέλτιον προῆγε, τοὺς δ' ἐν	ἁπάσῃ	καθεστάναι δοκοῦντας εὐδαιμονίᾳ πάντα ταῦτ'
[150]	ἐξεῖναι ἀποκτιννύναι, κἂν οὕτω τις	δράσῃ,	καθαρὸν διώρισεν εἶναι. Εἶτ' ἀποκτεῖναι
[100]	μέσον καταθεὶς τὴν ὠφέλειαν ἐφάμιλλον	ποιήσῃ	τὸ ποιεῖν ἀλλή λους εὖ,
[150]	ἕν, ὁπότερον ἂν τὸ δικαστήριον	τιμήσῃ,	παθεῖν ἢ ἀποτεῖσαι· ἀμφότερα δὲ
[100]	παῖδες ὦσι γνήσιοι, οὐχ ἵν'	ἀποστερήσῃ	τοὺς ἐγγυτάτω γένει τῆς ἀγχιστείας,
[130]	τις ὑποσχόμενός τι τὸν δῆμον	ἐξαπατήσῃ,	κρίνειν, κἂν ἁλῷ, θανάτῳ ζημιοῦν.
[100]	ἢ τὴν βουλὴν ἢ δικαστήριον	ἐξαπατήσῃ,	τὰ ἔσχατα πάσχειν. Ἐγγυώμεθα, ὑπισχνούμεθα·
[150]	τῷ μέτρῳ, ἀλλ' ἐάν τις	ἀπαιτήσῃ	χάριν ὑμᾶς, Ἄτιμος ἔστω φησὶ
[40]	τὴν ἀτέλειαν ἀφαιρήσεσθε οὐδὲ γὰρ	οὔσῃ	χρώμενος φαίνεται, ἀλλὰ τὸ πιστεύειν
[70]	Ἀθηναῖοι, μηδεὶς φθόνῳ τὸ μέλλον	ἀκούσῃ,	ἀλλ' ἂν ἀληθὲς ᾖ σκοπείτω,
[30]	τοιοῦτον περὶ ὑμᾶς γεγενημένον, ἐὰν	ἀκούσῃ	νόμῳ τὴν ἀτέλειαν ὑμᾶς ἀφῃρημένους
[60]	δώσειν τοῖς ἐχθροῖς, ἂν δὲ	κατορθώσῃ,	τὰς χάριτας παρ' ὑμῶν ἀπίστους
[10]	ἐποίησαν· τῇ δὲ τιμῇ καὶ	τῇ	βεβαιότητι τὰς παρὰ τῶν δήμων
[90]	δὶς δοκιμασθέντας ἄρχειν, ἔν τε	τῇ	βουλῇ καὶ παρ' ὑμῖν ἐν
[0]	ταῦτα ηδὲ τὸ λοιπὸν ἐξεῖναι	τῇ	βουλῇ μηδὲ τῷ δήμῳ μήτε
[100]	οὐ πολὺ τοῦ Σόλωνος ἀποστατεῖς	τῇ	γνώμῃ; (Πάνυ τοίνυν σπουδῇ τις
[90]	κατ' αὐτὸ τοῦτ' ἔνοχον εἶναι	τῇ	γραφῇ, ἐὰν ἐναντίος ᾖ τοῖς
[30]	μὲν δήπου ὁ Λεύκων ξένος,	τῇ	δὲ παρ' ὑμῶν ποιήσει πολίτης·
[10]	ὃν ἂν βούλωνται παραχρῆμ' ἐποίησαν·	τῇ	δὲ τιμῇ καὶ τῇ βεβαιότητι
[150]	δεινὸς εἰπεῖν. Πολὺ τοίνυν κάλλιον	τῇ	δεινότητι ταύτῃ χρῆσθαι ἐπὶ τὸ
[150]	ἄν τις ἀμύνων τι πάθῃ	τῇ	δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς δώσειν δωρειὰς
[110]	ἂν νόμοι μὴ ὦσι, γνώμῃ	τῇ	δικαιοτάτῃ κρινεῖν. Καλῶς. Τὸ τοίνυν
[10]	τοῦτ' ἀφαιρεῖται νῦν τῷ νόμῳ.	Τῇ	μὲν γὰρ χρείᾳ τῇ τῶν
[100]	γε καὶ δεῖ, ἀλλ' ἃ	τῇ	παρ' ἐκείνοις πολιτείᾳ συμφέρει, ταῦτ'
[70]	αἴτιος ὤν, αἰσχροῦ δ' οὐδενὸς	τῇ	πόλει, ἄξιος εἶναι ἀποστερηθῆναι τὴν
[50]	ἡ ἐν Κορίνθῳ, τῶν ἐν	τῇ	πόλει βουλευσαμένων μετὰ τὴν μάχην
[150]	ἢ ὅπως μηδεὶς φόνος ἐν	τῇ	πόλει γενήσεται· ἀλλ' ἀναμνησθέντες τῶν
[150]	λῃτουργίας. Ἐγὼ δ' εἰ πολλοῦ	τῇ	πόλει Δεινίας ἄξιον αὑτὸν παρέσχηκεν,
[10]	ἕν τι τῶν πρότερον πεπραγμένων	τῇ	πόλει διεξελθών. Λέγονται χρήμαθ' οἱ
[20]	οὐδέν. Χωρὶς δὲ τούτων νυνὶ	τῇ	πόλει, δυοῖν ἀγαθοῖν ὄντοιν, πλούτου
[20]	ἀτελῆ. Σκεψώμεθα δὴ τί τοῦτο	τῇ	πόλει, ἐὰν ἅπαντες οὗτοι λῃτουργῶσιν·
[110]	μηδένα φήσει, συναχθεσθείην ἂν ἔγωγε	τῇ	πόλει, εἰ μηδεὶς ἐν ἅπαντι
[20]	γε μὴ εἶναι χρήματα κοινὰ	τῇ	πόλει, ἐκεῖν' ὑμᾶς δεῖ σκοπεῖν,
[20]	κοινῷ μὲν μηδ' ὁτιοῦν ὑπάρχει	τῇ	πόλει, ἰδίᾳ δέ τινες πλουτήσους
[150]	ὅτι καὶ παρανομίας δόξαν αἰσχίστην	τῇ	πόλει καταλείπει. Ἴστε γὰρ δήπου
[120]	Ἐγὼ δ' ὑπὲρ ὧν μὲν	τῇ	πόλει καταλείπειν φήσει, τοσοῦτο λέγω·
[110]	Ἀθηναῖοι, κατὰ πόλλ' ἀσύμφορον εἶναι	τῇ	πόλει λέγεσθαι, πρὸς δὲ καὶ
[0]	μὲν εἵνεκα τοῦ νομίζειν συμφέρειν	τῇ	πόλει λελύσθαι τὸν νόμον, εἶτα
[20]	εὐπορίαν εἰς ταῦθ' ὑπάρχειν πλείστην	τῇ	πόλει, πάντες ἂν ὁμολογήσειαν· παρὰ
[10]	νόμος ταύτην ἀντὶ καλῆς αἰσχρὰν	τῇ	πόλει περιάπτει, καὶ οὔτε τῶν
[160]	ἃ προσήκει δόξετ' ἐγνωκέναι, καὶ	τῇ	πόλει τὰ κράτιστ' ἔσεσθ' ἐψηφισμένοι,
[50]	παρέσχον, καὶ λέγοντες ἃ συμφέρει	τῇ	πόλει τῇ ὑμετέρᾳ καὶ πράττοντες·
[130]	διὰ τοῦ νόμου κυρίου γενομένου	τῇ	πόλει. Τί οὖν τοῦτ' ἔστιν;
[60]	πάλιν περὶ τῆς ἡγεμονίας ἐποίησε	τῇ	πόλει τὸν λόγον πρὸς Λακεδαιμονίους
[20]	τὸν χρόνον ἡ σωτηρία πάσῃ	τῇ	πόλει. (Ὥσθ' ὅσον ἐνθάδ' ἀφίετε,
[60]	τῶν πάντων αὐτῷ τοῦτ' ἐν	τῇ	στήλῃ γέγραπται· Ἐπειδὴ Κόνων φησὶν
[120]	λῃτουργεῖν; Αὐτὸς γὰρ οὑτωσὶ τἀναντία	τῇ	στήλῃ γεγραφώς, ἂν τοῦτο λέγῃ,
[40]	κεκτημένον, τῷ δὲ ῥήματι καὶ	τῇ	τιμῇ τὴν ἀτέλειαν ἔχοντα, οὐχὶ
[140]	μὲν ἦν ἀμάρτυρα, ταῦτ' ἐπὶ	τῇ	τοῦ δήμου προφάσει διὰ σοῦ
[10]	νόμῳ. Τῇ μὲν γὰρ χρείᾳ	τῇ	τῶν εὑρισκομένων τὰς δωρειὰς οἱ
[160]	πρὸς ἡμᾶς ἀγωνίζεται, ἐν δὲ	τῇ	τῶν καθημένων ὑμῶν ἑνὸς ἑκάστου
[50]	λέγοντες ἃ συμφέρει τῇ πόλει	τῇ	ὑμετέρᾳ καὶ πράττοντες· ὧν ἔνιοι
[90]	τεθήσεσθαι. (Ἐγὼ δ' ὅτι μὲν	τῇ	ὑμετέρᾳ ψήφῳ τοῦ τούτου νόμου
[140]	τοὺς στεφανίτας, καὶ οὐχ, ὅτι	τῇ	φύσει τούτων ὀλίγοις μέτεστιν, ἐφθονήσατε
[110]	νόμοι μὴ ὦσι, γνώμῃ τῇ	δικαιοτάτῃ	κρινεῖν. Καλῶς. Τὸ τοίνυν τῆς
[90]	καὶ δίκαια καὶ συμφέροντα, ταῦτα	νομοθετῇ.	Τούτων τοίνυν τοσούτων ὄντων δικαίων
[10]	ἦλθεν καὶ τὰ πράγματ' ἐκεῖνα	κατέστη,	πρέσβεις πέμψαντες οἱ Λακεδαιμόνιοι τὰ
[160]	παρεισενηνεγμένον νόμον· ἡ δὲ πόλις	πιστή,	δικαία, πρὸς ἅπαντας ἀψευδὴς φανήσεται.
[90]	μὴ τοὺς ἰδιώτας αὐτὸ τοῦτο	ταράττῃ	καὶ ποιῇ τῶν ἅπαντας εἰδότων
[10]	τὴν πόλιν πεπεικέναι Λεπτίνην ὅμοιον	αὐτῇ	γενέσθαι δοκεῖν ἢ αὐτὴν ὑπὸ
[40]	ἐν Σικελίᾳ τῶν πολιτῶν, ἐν	τοιαύτῃ	συμφορᾷ καθεστηκόσιν, ἔδωκε μνᾶς ἑκατὸν
[140]	ζηλούντων ἀρετήν, οὐ τοῖς ἐπὶ	ταύτῃ	τιμωμένοις φθονούντων. Εἶτα μεγίστας δίδοτ'
[150]	Πολὺ τοίνυν κάλλιον τῇ δεινότητι	ταύτῃ	χρῆσθαι ἐπὶ τὸ τοὺς ἀδικοῦντας
[50]	τὸν ἄξιον ἐξεταστέον εἶναι καὶ	ἰδιώτῃ·	οὐδὲ γὰρ περὶ τῶν αὐτῶν
[100]	ἂν ὑπὸ τῶν ἐκείνου τις	ἀκούῃ	παίδων αὐτός· σὺ δὲ ποιεῖς,
[110]	προγόνους ὀργίζεσθ' ἂν μή τις	φῇ	ποιεῖν, καὶ τοὺς τὰ τοιαῦτα
[130]	εἷς ἢ δύ' ἢ πλείους,	γραφῇ	διὰ τούτων ταὐτὸ τοῦτο παθεῖν
[90]	αὐτὸ τοῦτ' ἔνοχον εἶναι τῇ	γραφῇ,	ἐὰν ἐναντίος ᾖ τοῖς πρότερον
[60]	ἃ τοῖς Θασίοις καὶ Βυζαντίοις	ἐγράφη.	Λέγε. ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ. (Ἠκούσατε μὲν τῶν
[90]	ἀναγνῶναι καὶ μαθεῖν ἁπλᾶ καὶ	σαφῆ	τὰ δίκαια. (Καὶ πρὸ τούτων
[90]	ἴσως λέγων παράγειν ὑμᾶς ζητήσει.	Ἔφη	γὰρ ἐξαπάτης εἵνεκα παραγεγράφθαι τοῦτον
[50]	ἐάσω· ἀλλ' ὅθ' ἡ μεγάλη	μάχη	πρὸς Λακεδαιμονίους ἐγένεθ' ἡ ἐν
[60]	ταῦτα δεῦρ' ἐλθὼν ἀνέστησε τὰ	τείχη,	καὶ πρῶτος πάλιν περὶ τῆς
[70]	ἐντιμότερον, τοσούτῳ κάλλιον Κόνωνα τὰ	τείχη	στῆσαι Θεμιστοκλέους· ὁ μὲν γὰρ
[150]	ὃς κεῖται, ἐάν τις ὀφείλων	ἄρχῃ	τῷ δημοσίῳ. Θάνατον λέγει· τοῦτο
[90]	τις βούληται καὶ ὃν ἂν	τύχῃ	τρόπον, τοσοῦτοι μὲν οἱ ἐναντίοι
[60]	ὑμᾶς βουλήσεται, μέλλων, ἂν μὲν	ἀποτύχῃ,	παραχρῆμα δίκην δώσειν τοῖς ἐχθροῖς,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 18/05/2007