Paragraphes |
[50] |
πλεῖστοι
κτῶνται
μὲν
τἀγαθὰ
τῷ
|
καλῶς |
βουλεύεσθαι
καὶ
μηδενὸς
καταφρονεῖν,
φυλάττειν |
[130] |
Ἔστιν
ὑμῖν
νόμος
ἀρχαῖος,
τῶν
|
καλῶς |
δοκούντων
ἔχειν,
ἄν
τις
ὑποσχόμενός |
[100] |
πλέον.
(Καὶ
μὴν
κἀκεῖνος
τῶν
|
καλῶς |
δοκούντων
ἔχειν
νόμων
Σόλωνός
ἐστι, |
[140] |
ἐν
Πειραιεῖ
τοῦ
δήμου,
καὶ
|
καλῶς |
ἐποίει.
Μὴ
τοίνυν
ἃ
μὲν |
[0] |
αὐτὸς
οὗτος
ἀντείποι
μὴ
οὐχὶ
|
καλῶς |
ἔχειν,
ἐνιαυτὸν
διαλιπὼν
ἕκαστος
λῃτουργεῖ, |
[80] |
τινα
τῶν
ὑπαρχόντων
νόμων
μὴ
|
καλῶς |
ἔχειν
ἡγῆται,
παρεισφέρειν
δ'
αὐτὸν |
[120] |
τοῦτ'
ἔσεσθαι
δυσχερές,
οὐδ'
ἐκεῖνο
|
καλῶς |
ἔχειν
ἡγοῦμαι,
εἰς
τοιαύτην
ἄγειν |
[70] |
φρονοῦντ'
οἶμαι
ταῦτ'
ἂν
φῆσαι
|
καλῶς |
ἔχειν.
Ἴστε
μὲν
οὖν
ἴσως, |
[100] |
δήπου
τὸν
ὑφ'
ὑμῶν
κριθέντα
|
καλῶς |
ἔχειν
νόμον
εἰσφέρειν
ἢ
ὃν |
[130] |
μὲν
γὰρ
οὐχ
ὑπολαμβάνω
ταῦτα
|
καλῶς |
ἔχειν
οὐδέ
γ'
ἀξίως
ὑμῶν. |
[150] |
παλαιός
ἐσθ'
ὁ
νόμος
καὶ
|
καλῶς |
ἔχων,
ὃν
ἐὰν
σωφρονῶσι
φυλάξονται |
[130] |
τοῦ
νόμου
διδάσκων
ὑμᾶς
ὡς
|
καλῶς |
κεῖται,
συγχωρήσειεν
ἀληθῆ
λέγειν
αὐτόν, |
[90] |
ὁ
Σόλων
τοὺς
νόμους
ὡς
|
καλῶς |
κελεύει
τιθέναι,
πρῶτον
μὲν
παρ' |
[150] |
καὶ
μάλ'
ἔχων
νόμος
ὑμῖν
|
καλῶς, |
οὐκ
ἐπὶ
τούτοις
τεθείς,
ἀλλ' |
[90] |
μή.
Ὡς
μὲν
τοίνυν
οὐχὶ
|
καλῶς |
οὗτος
ἔχει
καὶ
δικαίως
ὁ |
[130] |
λόγῳ
δ'
ἂν
ἀναισχυντῶσιν,
οὐχὶ
|
καλῶς |
ποιήσουσιν.
(Ὃ
τοίνυν
μάλιστα
πάντων |
[110] |
πράττοντας
ὑμῶν.
Ὅτε
δ'
ὑμεῖς,
|
καλῶς |
ποιοῦντες,
καὶ
κατὰ
τὰς
κοινὰς |
[100] |
παρεσκευάσθαι,
ὡς
ἄρ'
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
|
καλῶς |
πολιτευόμενοι
καὶ
Θηβαῖοι
οὐδενὶ
τῶν |
[80] |
λόγου
κρίσις
γίγνεται,
καὶ
τὰ
|
καλῶς |
πραχθένθ'
ὑπ'
ἐκείνων,
ἂν
ὑφ' |
[80] |
ἐκείνων,
ἂν
ὑφ'
ἡμῶν
μὴ
|
καλῶς |
ῥηθῇ
τῷ
λόγῳ,
μάτην
τοῖς |
[50] |
νόμον
τοιοῦτον
θέσθαι
δεῖν,
ὃς
|
καλῶς |
τε
πράττουσαν
τὴν
πόλιν
ἡμῶν |
[160] |
μηδὲ
καθ'
ἓν
τοῦτον
ἔχειν
|
καλῶς |
τὸν
νόμον
μηδὲ
συμφέρειν
ὑμῖν· |
[160] |
μου.
Οὐκ
ἔνι
τοῦτον
ἔχειν
|
καλῶς |
τὸν
νόμον,
ὃς
περὶ
τῶν |
[130] |
σκοπεῖτ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
|
καλῶς |
ὑμῖν
ἔχει,
ἃ
τούτων
ἕκαστος |
[20] |
δόξαν
ἔχειν
ἡμᾶς
χρηστήν,
οὐ
|
καλῶς |
φρονεῖ.
Ἐγὼ
μὲν
γὰρ
εὔχομαι |