Paragraphes |
[140] |
κέκτησθε
καλήν·
μηδ'
ὑπολαμβάνετ'
εἶναι
|
τὸν |
ἀγῶνα
τόνδ'
ὑπὲρ
ἄλλου
τινὸς |
[60] |
εἰ
ἄρ'
ἄξιον,
καταμεμψαμένους
ἢ
|
τὸν |
ἄνδρα
ἢ
τὰ
πεπραγμένα,
ἄκυρόν |
[150] |
γίγνεσθαι,
καὶ
γράφων
χέρνιβος
εἴργεσθαι
|
τὸν |
ἀνδροφόνον,
σπονδῶν,
κρατήρων,
ἱερῶν,
ἀγορᾶς, |
[50] |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
νομίζω
πόλει
|
τὸν |
ἄξιον
ἐξεταστέον
εἶναι
καὶ
ἰδιώτῃ· |
[70] |
εἰσήγγελλον
οὗτοι,
καὶ
εἰ
ἑάλω,
|
τὸν |
ἅπαντ'
ἂν
ἀπωλώλει
χρόνον.
~Ἐπειδὴ |
[70] |
οὗ
ἑκάστην,
καὶ
τῶν
πόλεων
|
τὸν |
ἀριθμὸν
καὶ
τῶν
χρημάτων
τὸ |
[20] |
οἰκούντων
Ἀθήνησιν,
ἀφαιρεῖται
καὶ
Λεύκωνα
|
τὸν |
ἄρχοντα
Βοσπόρου
καὶ
τοὺς
παῖδας |
[140] |
δ'
οὐκ
ἐῶσι
δὶς
πρὸς
|
τὸν |
αὐτὸν
περὶ
τῶν
αὐτῶν
οὔτε |
[50] |
ὑμᾶς
εἰπεῖν.
Ἐγὼ
γὰρ
οὐ
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
νομίζω
πόλει
τὸν |
[60] |
ἐστιν
ὑπήκοα,
ὑμῖν
δ'
ἐχθρά,
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον
ὅνπερ
ἡ
Θάσος |
[0] |
ἐκεῖνό
γ'
ἔνεστιν
εἰπεῖν,
ὡς
|
τὸν |
αὐτὸν
τρόπον,
ὅνπερ
τοὺς
ἔχοντας |
[50] |
μὲν
οὖν
εὖ
πάσχειν
δέῃ,
|
τὸν |
βουλόμενον
εὖ
ποιεῖν
ἡμᾶς
ἐάσομεν, |
[10] |
ἃν
λάβῃ
τις
ἔχειν
ὑπῆρχε
|
τὸν |
γοῦν
ἄλλον
χρόνον.
(Ὁ
τοίνυν |
[100] |
εὐεργετῶν,
τῷ
δεῖνι
μεμφόμενος
καὶ
|
τὸν |
δεῖν'
ἀνάξιον
εἶναι
φάσκων,
ὧν |
[0] |
δωρειὰν
ἀναξίους
ἐνόμιζεν,
οὕτω
καὶ
|
τὸν |
δῆμον
ἀνάξιον
ἡγεῖτο
κύριον
εἶναι |
[0] |
ὅτι
διὰ
τὸ
ῥᾳδίως
ἐξαπατᾶσθαι
|
τὸν |
δῆμον,
διὰ
τοῦθ'
οὕτως
ἔθηκε |
[10] |
κοινῇ
διαλῦσαι
τὰ
χρήματα,
φασὶ
|
τὸν |
δῆμον
ἑλέσθαι
συνεισενεγκεῖν
αὐτὸν
καὶ |
[130] |
ἔχειν,
ἄν
τις
ὑποσχόμενός
τι
|
τὸν |
δῆμον
ἐξαπατήσῃ,
κρίνειν,
κἂν
ἁλῷ, |
[100] |
ὑμῖν,
ἐάν
τις
ὑποσχόμενός
τι
|
τὸν |
δῆμον
ἢ
τὴν
βουλὴν
ἢ |
[30] |
ὁ
νόμος
προάγει,
ὃς
ἀπιστότερον
|
τὸν |
δῆμον
καθίστησ'
ἑνὸς
ἀνδρός.
(Μὴ |
[30] |
ἐγὼ
τοὺς
χρηστοὺς
ἀφειλόμην,
ἀλλὰ
|
τὸν |
δῆμον
νομίζων
χρηστὸν
πάντας
ἔχειν |
[150] |
ἀπεχθάνεσθαί
τισι
δεῖ,
τοῖς
ἀδικοῦσι
|
τὸν |
δῆμον,
οὐ
τοῖς
ἀγαθόν
τι |
[100] |
ἢ
συνιέναι;
Ὃς
ἔρημον
ποιεῖς
|
τὸν |
δῆμον
τῶν
φιλοτιμησομένων,
προλέγων
καὶ |
[40] |
πρὸ
τῶν
τριάκοντα
μικρὸν
σπανίζοντα
|
τὸν |
δῆμον
χρημάτων,
τάλαντον
ἔδωκεν
αὐτὸς |
[90] |
τοίνυν
Λεπτίνην
μὴ
πρότερον
τιθέναι
|
τὸν |
ἑαυτοῦ
νόμον
πρὶν
τοῦτον
ἔλυσε |
[30] |
σίτῳ
χρώμεθα.
Πρὸς
τοίνυν
ἅπαντα
|
τὸν |
ἐκ
τῶν
ἄλλων
ἐμπορίων
ἀφικνούμενον |
[130] |
ἐξαρκέσει
τοῖς
τὰ
τοιαῦτα
πολιτευομένοις
|
τὸν |
ἐκείνου
δοῦλον
Λυκίδαν
πρόξενον
ὑμέτερον |
[0] |
ἡμᾶς
εἶναι,
ἀλλὰ
δι'
οὗ
|
τὸν |
ἐξαπατῶντα
τιμωρησόμεθα.
(Εἰ
τοίνυν
τις |
[0] |
ἐνιαυτὸν
διαλιπὼν
ἕκαστος
λῃτουργεῖ,
ὥστε
|
τὸν |
ἥμισύν
ἐστ'
ἀτελὴς
τοῦ
χρόνου. |
[80] |
ἐκεῖνον,
ὑμᾶς
δ'
ἀκούσαντες
ἑλέσθαι
|
τὸν |
κρείττω.
~Οὐ
γὰρ
ᾤετο
δεῖν |
[30] |
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
κύριον
ὄντα
|
τὸν |
Λεύκων'
αὐτοῦ
τοῖς
ἄγουσιν
Ἀθήναζε |
[110] |
διώκοιτε;
Εἰ
γὰρ
καὶ
κατὰ
|
τὸν |
λογισμὸν
ἐκεῖνα
φανείη
βελτίω,
τῆς |
[50] |
τουτὶ
γὰρ
παρὰ
πάντ'
ἔσται
|
τὸν |
λόγον
αὐτοῖς.
Ἔπειτ'
ἐκεῖν'
ἀγνοεῖν |
[20] |
δὲ
τοῦτο
μὴ
ποιοῦσιν,
οὐδὲ
|
τὸν |
λόγον
αὐτοῖς
τοῦτον
λεκτέον.
(Καὶ |
[120] |
προσῆκεν.
~Οἴομαι
τοίνυν
καὶ
τοῦτον
|
τὸν |
λόγον
Λεπτίνην
ἐρεῖν,
ὡς
τὰς |
[0] |
τὴν
πολιτείαν
ὑμᾶς
κατὰ
τοῦτον
|
τὸν |
λόγον;
Οὐ
γὰρ
ἔστ'
ἐφ' |
[60] |
τῆς
ἡγεμονίας
ἐποίησε
τῇ
πόλει
|
τὸν |
λόγον
πρὸς
Λακεδαιμονίους
εἶναι.
(Καὶ |
[90] |
δὲ
τοῦ
πῶς
τεθήσεται
ποιεῖται
|
τὸν |
λόγον.
~Πρῶτον
μὲν
τοίνυν
εἰσὶν |
[110] |
τοὐπίγραμμα.
Ἐγὼ
δ'
ἡγοῦμαι
τοῦτον
|
τὸν |
λόγον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κατὰ |
[80] |
εἴτ'
ἐπιτήδειοι
πάσχειν
ἔστ'
εὖ
|
τὸν |
λοιπὸν
χρόνον
εἴτε
μή;
(Λαβὲ |
[110] |
τῆς
γνώμης
πρὸς
ἅπαντ'
ἀνενέγκατε
|
τὸν |
νόμον.
(Ἆρ'
οὖν
δίκαιον,
ὦ |
[150] |
αὐτοὺς
παραβαίνειν
ἕτερον.
Ἀνάγνωθι
λαβὼν
|
τὸν |
νόμον
αὐτοῖς
ὃν
λέγω.
ΝΟΜΟΣ. |
[100] |
δι'
ὧν,
ἂν
βούληται,
θεῖναι
|
τὸν |
νόμον
αὐτὸν
ἀναγκάσει.
Ἔπειτ'
ἐγγυώμεθ' |
[90] |
λόγον
λέγω
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
τὸν |
νόμον
αὐτὸν
ὅν
φημι
δείξω, |
[90] |
γὰρ
ἐξαπάτης
εἵνεκα
παραγεγράφθαι
τοῦτον
|
τὸν |
νόμον,
ἐὰν
δ'
ὃν
αὐτὸς |
[140] |
σπουδάζων
καὶ
διατεινόμενος
κύριον
ποιεῖν
|
τὸν |
νόμον,
ἐγὼ
μὲν
οὐκ
ἔχω |
[100] |
ἀλλ'
ἰδίᾳ
κατὰ
τόνδε
κριθήτω
|
τὸν |
νόμον.
Εἰ
δὲ
ταῦτα
λόγους |
[50] |
ὅσοι
πεποιηκότες
ὑμᾶς
εὖ
διὰ
|
τὸν |
νόμον,
εἰ
μὴ
λυθήσεται,
τὰ |
[120] |
ἀλλ'
ὑπὲρ
τοῦ
πονηρὸν
ἔθος
|
τὸν |
νόμον
εἰσάγειν
καὶ
τοιοῦτον
δι' |
[0] |
νομίζειν
συμφέρειν
τῇ
πόλει
λελύσθαι
|
τὸν |
νόμον,
εἶτα
καὶ
τοῦ
παιδὸς |
[140] |
(Πολλὰ
δὲ
θαυμάζων
Λεπτίνου
κατὰ
|
τὸν |
νόμον,
ἓν
μάλιστα
τεθαύμακα
πάντων, |
[100] |
ἄλλον
εἴ
τινα
βούλεται,
θήσειν
|
τὸν |
νόμον.
Ἔστι
δὲ
δήπου
νόμος |
[10] |
ὑμῖν
ἀκολουθῆσαι
περὶ
τοῦ
λῦσαι
|
τὸν |
νόμον
ἢ
ὑμᾶς
τούτῳ
περὶ |
[90] |
ἐπείσθητε,
ὡς
ἐγὼ
νομίζω,
θέσθαι
|
τὸν |
νόμον·
ἡμεῖς
δ'
ὦ
ἄνδρες |
[10] |
τούτων
μὲν
οὐδετέρων
οὐδεὶς
διὰ
|
τὸν |
νόμον
ἡμῖν
προσέσται
χορηγός.
~Ἀλλὰ |
[90] |
ὅν
φημι
δείξω,
λαβέ
μοι
|
τὸν |
νόμον
καθ'
ὃν
ἦσαν
οἱ |
[0] |
ἢ
πονηρὸν
εἶναι,
τοσούτῳ
λῦσαι
|
τὸν |
νόμον
κάλλιον
ἢ
θέσθαι.
(Οὐ |
[50] |
ὅσην
ἂν
κακίαν
τῶν
θεμένων
|
τὸν |
νόμον
καταγνοίη,
οἳ
παρὰ
μὲν |
[160] |
καθ'
ἓν
τοῦτον
ἔχειν
καλῶς
|
τὸν |
νόμον
μηδὲ
συμφέρειν
ὑμῖν·
ἀλλ' |
[90] |
κωλύσετ'
ἔχειν
τὴν
δωρειάν.
Λέγε
|
τὸν |
νόμον.
ΝΟΜΟΣ.
(Ἀκούετ'
ὦ
ἄνδρες |
[90] |
κειμένοις
νόμοις.
Λαβὲ
δ'
αὐτὸν
|
τὸν |
νόμον.
ΝΟΜΟΣ.
(Οὔκουν
ἐναντίον,
ὦ |
[90] |
ἑαυτοῦ
καταλείπων
ὅτι
παρανομεῖ
τουτονὶ
|
τὸν |
νόμον,
ὅμως
ἐνομοθέτει,
καὶ
ταῦθ' |
[130] |
ὁτιοῦν
ἐγκαλοῦσίν
τινι,
γράφεσθαι
κατὰ
|
τὸν |
νόμον
ὃν
παρεισφέρομεν
νῦν
ἡμεῖς, |
[150] |
ἓν
ἑκάστῳ
τίμημ'
ὑπάρχει
διὰ
|
τὸν |
νόμον,
ὃς
διαρρήδην
λέγει
Μηδὲ |
[160] |
Οὐκ
ἔνι
τοῦτον
ἔχειν
καλῶς
|
τὸν |
νόμον,
ὃς
περὶ
τῶν
παρεληλυθότων |
[90] |
εἶναι
βελτίω
καὶ
δικαιότερον
τόνδε
|
τὸν |
νόμον
οὗ
τέθεικεν
αὐτός,
ὑπὲρ |
[130] |
ἰ
δὲ
μηδενὸς
ὄντος
τοιούτου
|
τὸν |
νόμον
ποιήσετε
κύριον,
δόξετε
φθονήσαντες, |
[80] |
τοίνυν
ἀδικήσετε,
εἰ
μὴ
λύσετε
|
τὸν |
νόμον,
πρὸς
πολλοῖς
ἄλλοις,
οὓς |
[10] |
πρᾶξαι.
Τὸ
δὲ
τοῦ
θέντος
|
τὸν |
νόμον,
τὰ
μὲν
ἄλλ'
ἔγωγ' |
[0] |
δῆμον,
διὰ
τοῦθ'
οὕτως
ἔθηκε
|
τὸν |
νόμον.
Τί
οὖν
κωλύει
πάντ' |
[40] |
παρ'
ὑμῖν
αὐτοῦ,
κατὰ
δὲ
|
τὸν |
νόμον
τοῦτον,
ἐάν
τις
ἐπ' |
[20] |
εἰδέναι
πάντας,
ὅμως
δὲ
καὶ
|
τὸν |
νόμον
ὑμῖν
αὐτὸν
ἀναγνώσεται.
Λαβὲ |
[80] |
λέγεται
παρ'
ἡμῶν
ἕνεκα,
ἀναγνώσεται
|
τὸν |
νόμον
ὑμῖν
ὃν
παρεισφέρομεν
γράψαντες |
[10] |
δίκαια
ποιῆσαι
τοῖς
εὐεργέταις,
λύσασι
|
τὸν |
νόμον,
ψεύδεσθαι
μᾶλλον
αἱρήσεσθε;
Ἐγὼ |
[90] |
Προσέχετ'
ἄνδρες
δικασταί,
τούτοις
ἀναγιγνωσκομένοις
|
τὸν |
νοῦν.
Λέγε.
ΝΟΜΟΣ.
(Ἐπίσχες.
Τοῦτο |
[160] |
δεῖν
ὑμᾶς
σπουδάζειν
καὶ
προσέχειν
|
τὸν |
νοῦν,
ὅπως
μὴ
βιασθῆθ'
ἁμαρτάνειν. |
[70] |
δοθέντων.
(Εἶεν.
Ἀλλὰ
νὴ
Δία
|
τὸν |
παῖδα
τὸν
Χαβρίου
περιίδωμεν
ἀφαιρεθέντα |
[60] |
τὰς
στήλας
ταύτας
κυρίας
ἐᾶν
|
τὸν |
πάντα
χρόνον,
ἵν'
ἕως
μὲν |
[110] |
δεσποτείας
εἰσί,
κἂν
ἀποκτεῖναι
βούλεσθαι
|
τὸν |
παρ'
ἡμῖν
τούτων
τι
κατασκευάσαντα, |
[90] |
ψήφῳ
τοῦ
τούτου
νόμου
λυθέντος
|
τὸν |
παρεισενεχθέντα
κύριον
εἶναι
σαφῶς
ὁ |
[160] |
ἂν
ὑμῖν
δοκῇ
δώσει
κατὰ
|
τὸν |
παρεισενηνεγμένον
νόμον·
ἡ
δὲ
πόλις |
[50] |
πατρίδα
αἴτιοι
τοῦ
γενέσθαι
σύμμαχον
|
τὸν |
περὶ
Θρᾴκην
τόπον
ὑμῖν
ἐγένοντο; |
[20] |
νόμον
ὑμῖν
αὐτὸν
ἀναγνώσεται.
Λαβὲ
|
τὸν |
περὶ
τῶν
τριηραρχιῶν
νόμον
καὶ |
[10] |
οὗτος
ἀφαιρεῖται.
Τῶν
γὰρ
εἰς
|
τὸν |
πόλεμον
καὶ
τὴν
σωτηρίαν
τῆς |
[20] |
ἐν
ταῖς
εἰσφοραῖς
συντελοῦσιν
εἰς
|
τὸν |
πόλεμον,
οἱ
δ'
ἐφικνούμενοι
τοῦ |
[20] |
οὐδὲ
τῶν
εἰσφορῶν
τῶν
εἰς
|
τὸν |
πόλεμον.
Οὔκουν
ὁ
πολλὰ
κεκτημένος, |
[20] |
παρὰ
δὲ
τὰς
τῶν
εἰς
|
τὸν |
πόλεμον
παρασκευῶν
ἀφθονίας
πάντα
τὸν |
[120] |
ἱερῶν;
Τῶν
μὲν
γὰρ
εἰς
|
τὸν |
πόλεμον
πασῶν
εἰσφορῶν
καὶ
τριηραρχιῶν |
[60] |
μὲν
εὖ
πάσχειν
συκοφάντην
ἂν
|
τὸν |
ταῦτα
λέγονθ'
ἡγοῖσθε,
ἐπὶ
τῷ |
[100] |
Σόλωνός
ἐστι,
μὴ
λέγειν
κακῶς
|
τὸν |
τεθνεῶτα,
μηδ'
ἂν
ὑπὸ
τῶν |
[30] |
οἴεσθ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτον
|
τὸν |
τοιοῦτον
περὶ
ὑμᾶς
γεγενημένον,
ἐὰν |
[70] |
αὔτ'
ἐποίησεν.
Οὐ
τοίνυν
ἄξιον
|
τὸν |
τοιοῦτον
ὑφ'
ὑμῶν
ἀδικηθῆναι,
οὐδ' |
[30] |
οὐ
γὰρ
μόνον
διὰ
τὸ
|
τὸν |
τόπον
τοῦτον
σῖτον
ἔχειν
πλεῖστον |
[150] |
οὔτε
δικαίως
οὔθ'
ὁπωσοῦν
διὰ
|
τὸν |
τούτου
νόμον;
(Μηδαμῶς,
ὦ
ἄνδρες |
[140] |
Διὰ
γὰρ
τὸ
τελευτῆσαι
Βάθιππον
|
τὸν |
τουτουὶ
πατέρ'
Ἀψεφίωνος,
ὃς
αὐτὸν |
[0] |
φαῦλοι
καὶ
ἀνάξιοί
τινες
κατὰ
|
τὸν |
τούτων
λόγον
εἰσίν,
τί
χρὴ |
[160] |
Δίων'
ἐλθόντ'
ἐφ'
αὑτὸν
ἐκβαλεῖν
|
τὸν |
τριήρεις
πολλὰς
καὶ
ξένους
καὶ |
[120] |
εἰδῆθ'
ὅτι
ταῦτα
τοῦτον
ἔχει
|
τὸν |
τρόπον,
λαβέ
μοι
πρῶτον
μὲν |
[90] |
δεῖν
ὁ
Σόλων,
ὁ
τοῦτον
|
τὸν |
τρόπον
προστάξας
νομοθετεῖν,
τοὺς
μὲν |
[90] |
γάρ
τοι
τότε
μέν,
τέως
|
τὸν |
τρόπον
τοῦτον
ἐνομοθέτουν,
τοῖς
μὲν |
[40] |
τὸ
καθ'
αὑτόν.
(Τοῦτον
μέντοι
|
τὸν |
τῷ
μὲν
ἔργῳ
παρὰ
τοὺς |
[80] |
πεπραγμένα
φαίνοισθ'
εὐνοϊκῶς
διακείμενοι
πρὸς
|
τὸν |
υἱὸν
αὐτοῦ,
ἀλλὰ
καὶ
διὰ |
[80] |
ἢ
νικᾶν,
ταῦθ'
ἡμεῖς
ἀφελώμεθα
|
τὸν |
υἱὸν
αὐτοῦ;
Καὶ
τί
φήσομεν, |
[100] |
θήσομεν
ἡμεῖς.
Κάλλιον
δὲ
δήπου
|
τὸν |
ὑφ'
ὑμῶν
κριθέντα
καλῶς
ἔχειν |
[70] |
Ἀλλὰ
νὴ
Δία
τὸν
παῖδα
|
τὸν |
Χαβρίου
περιίδωμεν
ἀφαιρεθέντα
τὴν
ἀτέλειαν, |
[140] |
δι'
ἃ
πάλαι
παρὰ
πάντα
|
τὸν |
χρόνον
ἡ
πόλις
εὐδοξεῖ,
ταῦτ' |
[20] |
τὸν
πόλεμον
παρασκευῶν
ἀφθονίας
πάντα
|
τὸν |
χρόνον
ἡ
σωτηρία
πάσῃ
τῇ |
[60] |
ἐχρήσανθ'
οἱ
ἄνδρες
οὗτοι,
πάντα
|
τὸν |
χρόνον
κυρίας
αὐτοῖς
γεγενημένας,
τὰς |
[20] |
τριάκοντ'
ἄνθρωποι
πλείους
παρὰ
πάντα
|
τὸν |
χρόνον
λῃτουργήσωσιν
ἡμῖν,
τοὺς
ἅπαντας |
[20] |
ἐκεῖν'
οἶμαι.
Νῦν
μέν
γε
|
τὸν |
χρόνον,
ὃν
ἂν
τούτων
ἕκαστος |
[120] |
ἀξιοῦντες
ἔχειν,
οἱ
δὲ
φενακίζειν
|
τὸν |
ὡς
καταλείπεται
λέγοντά
τι
αὐτοῖς. |