Paragraphes |
[40] |
λυθέντι
δεήσει
χρῆσθαι,
δεύτερον
δ'
|
ὅτι |
βλάπτουσιν
οἱ
πονηροὶ
νόμοι
καὶ |
[20] |
συντελεῖ;
Πᾶσ'
ἀνάγκη.
Καὶ
μὴν
|
ὅτι |
δεῖ
τὴν
εὐπορίαν
εἰς
ταῦθ' |
[0] |
ἂν
ἴσως
εἴποι
πρὸς
ταῦτα,
|
ὅτι |
διὰ
τὸ
ῥᾳδίως
ἐξαπατᾶσθαι
τὸν |
[130] |
Μὴ
δὴ
παραγόντων
ὑμᾶς,
μηδ'
|
ὅτι |
δοῦλος
ὢν
ὁ
Λυκίδας
καὶ |
[110] |
ἀμαθεῖς
δὲ
διότι
ἐκεῖν'
ἀγνοοῦσιν,
|
ὅτι |
εἰ
τὰ
μάλιστα
ταῦθ'
οὕτως |
[0] |
τοίνυν
ὑμᾶς
κἀκεῖν'
ἐνθυμεῖσθαι
δεῖ,
|
ὅτι |
ἐκ
τῶν
νῦν
ὑπαρχόντων
νόμων |
[160] |
τῶν
περιεστηκότων
οὔτε
τῶν
ἄλλων,
|
ὅτι |
ἐν
μὲν
τῷ
δικαστηρίῳ
Λεπτίνης |
[90] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
καταμανθάνετε,
|
ὅτι |
ἐνταῦθ'
ἔνι
καὶ
τοὺς
ἀξίους |
[100] |
οὐδαμῇ.
Οὐ
γὰρ
ἀγνοῶ
τοῦθ'
|
ὅτι |
Θηβαῖοι
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
καὶ
ἡμεῖς |
[150] |
τοῖς
φιλοτιμεῖσθαι
βουλομένοις
καθίστησιν,
ἀλλ'
|
ὅτι |
καὶ
παρανομίας
δόξαν
αἰσχίστην
τῇ |
[0] |
ἄδηλον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦθ'
|
ὅτι |
Λεπτίνης,
κἄν
τις
ἄλλος
ὑπὲρ |
[20] |
διαθῶμεν;
Ἀλλ'
ἴσμεν
ἐκεῖνο
δήπου,
|
ὅτι |
λῃτουργήσουσιν
μέν,
ἄνπερ
ἡ
πόλις |
[90] |
τοῦτον
οὐ
τεθήσεσθαι.
(Ἐγὼ
δ'
|
ὅτι |
μὲν
τῇ
ὑμετέρᾳ
ψήφῳ
τοῦ |
[0] |
χρήσεται
τῷ
λόγῳ.
(Ἐγὼ
δ'
|
ὅτι |
μὲν
τινῶν
κατηγοροῦντα
πάντας
ἀφαιρεῖσθαι |
[110] |
Ἀθηναῖοι,
κἀκεῖν'
ἐνθυμεῖσθαι
καὶ
ὁρᾶν,
|
ὅτι |
νῦν
ὀμωμοκότες
κατὰ
τοὺς
νόμους |
[80] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
λογιεῖσθε,
|
ὅτι |
νῦν
οὐχ
ὁ
νόμος
κρίνεται |
[30] |
ψηφισαμένους
ἐξεῖναι
δοῦναι;
Ἆρ'
ἀγνοεῖθ'
|
ὅτι |
ὁ
αὐτὸς
νόμος
οὗτος
ἐκεῖνόν |
[0] |
δὲ
τούτῳ
καὶ
δι'
ἐκεῖνο,
|
ὅτι |
οἱ
μὲν
ἀνάξιόν
τινα
τιμήσαντες |
[20] |
πόλει,
ἐκεῖν'
ὑμᾶς
δεῖ
σκοπεῖν,
|
ὅτι |
οὐδὲν
ἔσεσθ'
εὐπορώτεροι,
τὰς
ἀτελείας |
[90] |
δὲ
μαρτυρίαν
καθ'
ἑαυτοῦ
καταλείπων
|
ὅτι |
παρανομεῖ
τουτονὶ
τὸν
νόμον,
ὅμως |
[70] |
μετὰ
ταῦτ'
ἐν
Αἰγύπτῳ,
καὶ
|
ὅτι |
πᾶσαν
ἐπελθὼν
ὀλίγου
δέω
λέγειν |
[40] |
συνεύχομαι,
λογιζέσθω
δὲ
πρῶτον
μὲν
|
ὅτι |
περὶ
νόμου
μέλλει
φέρειν
τὴν |
[30] |
δεῖται.
(Ἴστε
γὰρ
δήπου
τοῦθ'
|
ὅτι |
πλείστῳ
τῶν
πάντων
ἀνθρώπων
ἡμεῖς |
[60] |
δόξαιμι
δίκαιον
κατηγορεῖν
τοῦ
νόμου,
|
ὅτι |
πολλοὺς
ξένους
εὐεργέτας
ἀφαιρεῖται
τὴν |
[140] |
μὲν
τοίνυν
ἐγκαλῶν
αὐτοῖς
λέγεις
|
ὅτι |
σ'
οὐ
κατέστησαν
εἰς
κίνδυνον, |
[70] |
ἄνευ
τοῦ
παρ'
ἐμοῦ
λόγου,
|
ὅτι |
σπουδαῖος
Χαβρίας
ἦν
ἀνήρ,
οὐ |
[60] |
ἠδίκουν;
Ἢ
πᾶσι
πρόδηλον
τοῦτο,
|
ὅτι |
ταῖς
παρ'
ἐκείνου
δωρειαῖς,
ἃς |
[150] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοῦτ'
ἀδικεῖ,
|
ὅτι |
τὰς
τιμὰς
ἀναιρῶν
τῶν
εὐεργεσιῶν |
[120] |
ἵνα
μὴ
λάθητ'
ἐξαπατηθέντες.
Ἐροῦσ'
|
ὅτι |
ταῦθ'
ἱερῶν
ἐστιν
ἅπαντα
τἀναλώματα |
[120] |
ἐστιν
δεδομένη.
Ἵνα
δ'
εἰδῆθ'
|
ὅτι |
ταῦτα
τοῦτον
ἔχει
τὸν
τρόπον, |
[140] |
ἀγῶνας
τοὺς
στεφανίτας,
καὶ
οὐχ,
|
ὅτι |
τῇ
φύσει
τούτων
ὀλίγοις
μέτεστιν, |
[50] |
αὐτοῖς.
Ἔπειτ'
ἐκεῖν'
ἀγνοεῖν
φήσομεν,
|
ὅτι |
τὴν
ἀξίαν,
ὅταν
διδῶμεν,
δεῖ |
[40] |
τῆς
δαπάνης
μέγιστον
ἐκείνῳ,
ἀλλ'
|
ὅτι |
τὴν
δωρειὰν
ὑμᾶς
αὐτὸν
ἀφῃρῆσθαι |
[130] |
ἐκείνου
γ'
ἀποστατέον
τοῦ
λόγου,
|
ὅτι |
τῆς
μὲν
ἀξίας,
ὅτ'
ἐδώκαμεν, |
[100] |
τῶν
φιλοτιμησομένων,
προλέγων
καὶ
δεικνὺς
|
ὅτι |
τοῖς
ἀγαθόν
τι
ποιοῦσιν
οὐδ' |
[60] |
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
λανθανέτω,
|
ὅτι |
τῶν
αἰσχίστων
ἐστὶν
πάντας
ἀνθρώπους |
[150] |
καταλείπει.
Ἴστε
γὰρ
δήπου
τοῦθ'
|
ὅτι |
τῶν
τὰ
δεινόταθ'
ἡμᾶς
ἀδικούντων |
[20] |
δείξω.
Ἴστε
γὰρ
δήπου
τοῦθ'
|
ὅτι |
τῶν
τριηραρχιῶν
οὐδείς
ἐστ'
ἀτελὴς |
[20] |
τριηραρχεῖν
ἄξια
κεκτημένοις.
Ἀλλὰ
μὴν
|
ὅτι |
τῶν
τριηραρχιῶν
οὐδείς
ἐστ'
ἀτελής, |
[60] |
τοὺς
ταῦτα
λέγοντας;
Ἢ
δῆλον
|
ὅτι |
φωνὴν
οὐκ
ἂν
ἀνάσχοισθ'
ὡς |
[20] |
Εἰ
δέ
τις
οἴεται
δεῖν,
|
ὅτι |
χρήματ'
οὐκ
ἔχομεν,
μηδὲ
δόξαν |
[10] |
παρόντος
βουλεύσασθαι,
εἰ
κἀκεῖνο
μάθοιτε,
|
ὅτι |
ᾧ
μόνῳ
μείζους
εἰσὶν
αἱ |
[80] |
τοίνυν
εἰδῆτ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
ὅτι |
ὡς
ἀληθῶς
ἐπὶ
πᾶσι
δικαίοις |
[140] |
τεθαύμακα
πάντων,
εἰ
ἐκεῖν'
ἠγνόηκεν,
|
ὅτι |
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
μεγάλας |