Paragraphes |
[70] |
Οὔκουν
αἰσχρόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
εἰ |
αἱ
μὲν
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις |
[70] |
ἄλογον
εἴη·
μίαν
μὲν
πόλιν
|
εἰ |
ἀπώλεσεν
ἢ
ναῦς
δέκα
μόνας, |
[60] |
(Πρῶτον
μὲν
τοίνυν
Κόνωνα
σκοπεῖτε,
|
εἰ |
ἄρ'
ἄξιον,
καταμεμψαμένους
ἢ
τὸν |
[100] |
Μήτ'
οὖν
ἐκεῖνοί
ποτε
παύσαιντο,
|
εἰ |
ἄρ'
εὔξασθαι
δεῖ,
τοὺς
μὲν |
[20] |
οὐχὶ
δεῖ
δήπου
τούτῳ
βασκαίνειν·
|
εἰ |
δ'
ὑφῃρημένον
φήσουσιν
ἤ
τιν' |
[20] |
ἀμφοτέρων
ἑκκαίδεκα.
Ποιήσωμεν
αὐτοὺς
εἴκοσιν,
|
εἰ |
δὲ
βούλεσθε,
τριάκοντα.
Πόσοι
δή |
[150] |
ὑπάρχουσι
νόμοις
δεῖ
πειθομένους
φαίνεσθαι·
|
εἰ |
δὲ
μή,
γελοῖον
νόμῳ
μὲν |
[20] |
ἡμῖν
καὶ
χρήματα
πολλὰ
γενέσθαι,
|
εἰ |
δὲ
μή,
τό
γε
πιστοῖς |
[110] |
τιμᾶν,
δηλοῖ
τὸ
ψήφισμα
τουτί·
|
εἰ |
δὲ
μὴ
τοῖς
αὐτοῖς
οἷσπερ |
[110] |
καίτοι
τοῦτό
γ'
αἰσχρὸν
ὁμοίως·
|
εἰ |
δὲ
μηδ'
ἂν
εἷς
ἐν |
[110] |
προτέρων
μηδεὶς
μήτε
τῶν
ὑστέρων·
|
εἰ |
δὲ
μηδένα
φήσει,
συναχθεσθείην
ἂν |
[140] |
κίνδυνον,
φιλοκινδυνότατος
πάντων
ἀνθρώπων
εἶ·
|
εἰ |
δὲ
τεκμήριον
ποιεῖ
τοῦ
τὰ |
[10] |
μὲν
ἀκοῦσαι
λόγον
τιν'
ἔχον·
|
εἰ |
δέ
τις
αὔτ'
ἀκριβῶς
ἐξετάσειε, |
[160] |
παρ'
ὑμῶν
τὰ
δίκαι'
ἕξουσιν,
|
εἰ |
δέ
τις
ἔστ'
ἀνάξιος,
ὡς |
[130] |
Λυκίδαν
πρόξενον
ὑμέτερον
πεποιηκέναι,
ἀλλ'
|
εἰ |
διὰ
τοῦτον
πάλιν
καὶ
τῶν |
[60] |
ἔδεισ'
ὦ
Λεπτίνη,
τοὺς
ἐχθρούς,
|
εἰ |
δύνασαι,
πεῖσαι
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς |
[70] |
ἂν
αὐτὸν
εἰσήγγελλον
οὗτοι,
καὶ
|
εἰ |
ἑάλω,
τὸν
ἅπαντ'
ἂν
ἀπωλώλει |
[140] |
νόμον,
ἓν
μάλιστα
τεθαύμακα
πάντων,
|
εἰ |
ἐκεῖν'
ἠγνόηκεν,
ὅτι
ὥσπερ
ἂν |
[20] |
δὲ
τοιαδί,
ὡς
ἄρα
δεινόν,
|
εἰ |
ἐν
κοινῷ
μὲν
μηδ'
ὁτιοῦν |
[40] |
μηδὲν
ἔχοντες
ἐγκαλέσαι;
(Οὐ
γὰρ
|
εἰ |
ἕτεροι
μὲν
ἦσαν
οἱ
τότε |
[130] |
οὐκ
αἰσχύνεσθ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
εἰ |
ἐφ'
ᾧ
τοῖς
ἄλλοις
θάνατον |
[120] |
ἀφ'
Ἁρμοδίου
καὶ
Ἀριστογείτονος.
Καίτοι
|
εἰ |
ἦν
ἱερῶν
ἀτέλειαν
ἔχειν
ταὐτὸ |
[10] |
χρήματ'
ἀπόλλυτε
μόνον
σκεπτέον,
ἀλλ'
|
εἰ |
καὶ
δόξαν
χρηστήν,
περὶ
ἧς |
[10] |
ἂν
περὶ
τοῦ
παρόντος
βουλεύσασθαι,
|
εἰ |
κἀκεῖνο
μάθοιτε,
ὅτι
ᾧ
μόνῳ |
[130] |
ποιεῖν,
σκοπεῖτ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
εἰ |
καλῶς
ὑμῖν
ἔχει,
ἃ
τούτων |
[60] |
δὲ
τοῦτο
μάλιστ'
ἄν,
ἐκείνως
|
εἰ |
λογίσαισθε
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτούς·
εἴ |
[60] |
ἀνάσχοισθ'
ὡς
συκοφαντούντων;
Οὔκουν
αἰσχρὸν
|
εἰ |
μέλλοντες
μὲν
εὖ
πάσχειν
συκοφάντην |
[50] |
ὑμᾶς
εὖ
διὰ
τὸν
νόμον,
|
εἰ |
μὴ
λυθήσεται,
τὰ
δοθέντ'
ἀφαιρεθήσονται· |
[80] |
ΤΙΜΩΝ.
(Οὓς
μὲν
τοίνυν
ἀδικήσετε,
|
εἰ |
μὴ
λύσετε
τὸν
νόμον,
πρὸς |
[130] |
ἂν
πεπονθὼς
ὁ
Χαβρίας
φανείη,
|
εἰ |
μὴ
μόνον
ἐξαρκέσει
τοῖς
τὰ |
[40] |
μετέπιπτε
τὰ
πράγματ'
ἐπ'
ἀμφότερα,
|
εἰ |
μὴ
τοὺς
μὲν
ἐν
κινδύνῳ |
[150] |
νόμου.
Οὐ
γὰρ
ἔνεστ'
εὐορκεῖν,
|
εἰ |
μὴ
τοῦτο
ποιήσετε.
~Παρὰ
πάντα |
[10] |
ζημίαν
ὀφλήσειν
μέλλουσαν;
~Οὐ
γὰρ
|
εἰ |
μὴ
χρήματ'
ἀπόλλυτε
μόνον
σκεπτέον, |
[110] |
συναχθεσθείην
ἂν
ἔγωγε
τῇ
πόλει,
|
εἰ |
μηδεὶς
ἐν
ἅπαντι
τῷ
χρόνῳ |
[40] |
Ἀθηναῖοι,
τοὺς
τοῦ
τοιούτου
παῖδας
|
εἰ |
μηδεμίαν
ποιησάμενοι
τούτων
μηδενὸς
μνείαν |
[120] |
δόντες
ἀφῃρημένοι
φανεῖσθε;
(Ἔτι
δ'
|
εἰ |
μηδὲν
ἔμελλε
τοῦτ'
ἔσεσθαι
δυσχερές, |
[110] |
κἀκείνους
τιμᾶσθαι,
τίς
ἄξιος,
εἰπάτω,
|
εἰ |
μήτε
τῶν
προτέρων
μηδεὶς
μήτε |
[20] |
σός,
ὦ
Λεπτίνη,
ποιεῖ
νόμος,
|
εἰ |
μιᾶς
ἢ
δυοῖν
φυλαῖν
ἕνα |
[40] |
δικασταί.
Σκοπεῖτε
δὲ
μὴ
τοῦτο,
|
εἰ |
μνᾶς
ἑκατὸν
καὶ
πάλιν
τάλαντον |
[20] |
οὐδὲν
ἔπασχε
δεινὸν
οὐδείς,
οὐδ'
|
εἰ |
πάνυ
μικρὰ
κεκτημένος
ἦν.
(Οὕτω |
[10] |
ὁμοίαν
εἶναι
τούτῳ·
οὐδὲ
γὰρ
|
εἰ |
πάνυ
χρηστός
ἐσθ'
ὡς
ἐμοῦ |
[70] |
ἀνάστασις.
(Γνοίη
δ'
ἄν
τις
|
εἰ |
παραθείη
πῶς
Θεμιστοκλῆς,
ὁ
τῶν |
[40] |
ἄξιος
ἀδικηθῆναι,
ἢ
πρῶτον
μὲν
|
εἰ |
παρὼν
τῷ
τῆς
πόλεως
ἀτυχήματι |
[150] |
αὑτοῦ
καὶ
λῃτουργίας.
Ἐγὼ
δ'
|
εἰ |
πολλοῦ
τῇ
πόλει
Δεινίας
ἄξιον |
[0] |
ἐροίμην
ἡδέως
αὐτόν,
τίνος
εἵνεκα,
|
εἰ |
τὰ
μάλιστα
μὴ
τινὲς
ἀλλὰ |
[110] |
δὲ
διότι
ἐκεῖν'
ἀγνοοῦσιν,
ὅτι
|
εἰ |
τὰ
μάλιστα
ταῦθ'
οὕτως
εἶχεν, |
[120] |
ἢ
ἐλάττονα,
δεινόν
ἐστιν,
ἀλλ'
|
εἰ |
τὰς
τιμάς,
αἷς
ἂν
ἀντ' |
[160] |
πονηρὰ
συμβουλευόντων.
Θαυμάζω
δ'
ἔγωγε,
|
εἰ |
τοῖς
μὲν
τὸ
νόμισμα
διαφθείρουσιν |
[140] |
τούτων
ἀτοπώτατον
ἂν
πάντων
συμβαίη,
|
εἰ |
τότε
μὲν
τὰ
Χαβρίου
παρ' |
[10] |
οὐ
δεινόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
εἰ |
τότε
μὲν
τοῖς
ἠδικηκόσιν
ὑμᾶς |
[60] |
ἀχθοίμην
ἄν,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
|
εἰ |
τοῦτο
μόνον
δόξαιμι
δίκαιον
κατηγορεῖν |
[120] |
καὶ
αἱ
γυμνασιαρχίαι·
δεινὸν
οὖν,
|
εἰ |
τῶν
ἱερῶν
ἀτελής
τις
ἀφεθήσεται. |
[120] |
(Ὡς
δ'
ἁπλῶς
εἰπεῖν,
οὐκ,
|
εἰ |
τῶν
πάντων
ἀδικήσομέν
τιν'
ἢ |
[40] |
δεύτερον
δέ,
ἑτέραν
χρείαν
ἰδών,
|
εἰ |
φαίνοιτο
διδοὺς
καὶ
μὴ
πῶς |
[150] |
καὶ
δεινόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
εἰ |
χαλεπώτερον
εἶναι
παρ'
ὑμῖν
δόξει |
[50] |
ὧν
ἐδέοντο.
Εἶτα
ταῦτα
νῦν
|
εἰ |
χρὴ
κύρι'
εἶναι
σκοποῦμεν;
Ἀλλ' |
[50] |
τις
ἀκούσειεν
ὡς
Ἀθηναῖοι
σκοποῦσιν
|
εἰ |
χρὴ
τοὺς
εὐεργέτας
ἐᾶν
τὰ |
[30] |
ἤδη.
Εἶθ'
ὑμεῖς
ἔτι
σκοπεῖτ'
|
εἰ |
χρὴ
τοῦτον
ἐξαλεῖψαι,
καὶ
οὐ |