Paragraphes |
[140] |
δήμου,
καὶ
καλῶς
ἐποίει.
Μὴ
|
τοίνυν |
ἃ
μὲν
ἦν
ἀμάρτυρα,
ταῦτ' |
[80] |
ΧΑΒP
ΙΟΥ
ΤΙΜΩΝ.
(Οὓς
μὲν
|
τοίνυν |
ἀδικήσετε,
εἰ
μὴ
λύσετε
τὸν |
[110] |
ἀντὶ
τῆς
ἀτελείας
ἑλέσθαι;
Ὅτι
|
τοίνυν |
ἀληθῆ
λέγω,
λαβέ
μοι
τὸ |
[70] |
τοὺς
κωλύσοντας
αὔτ'
ἐποίησεν.
Οὐ
|
τοίνυν |
ἄξιον
τὸν
τοιοῦτον
ὑφ'
ὑμῶν |
[30] |
ἡμεῖς
ἐπεισάκτῳ
σίτῳ
χρώμεθα.
Πρὸς
|
τοίνυν |
ἅπαντα
τὸν
ἐκ
τῶν
ἄλλων |
[110] |
δίκαιον
ἔχειν
ἐᾶν;
Δίκαιον.
Ταῦτα
|
τοίνυν |
αὐτοί
τε
ποιεῖτε,
ἵν'
εὐορκῆτε, |
[60] |
παρ'
ὑμῶν
ἀπίστους
ἕξειν;
(Πάνυ
|
τοίνυν |
ἀχθοίμην
ἄν,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί, |
[30] |
τὰς
δέκα
ὡσπερανεὶ
τρισχιλίους.
(Τοσούτου
|
τοίνυν |
δεῖ
ταύτην
ἀποστερῆσαι
τὴν
δωρειὰν |
[150] |
ποιοῦσιν
ἔγωγε
νομίζω
δεῖν.
(Πρὸς
|
τοίνυν |
Δεινίαν·
οὗτος
ἴσως
ἐρεῖ
τριηραρχίας |
[140] |
δικαιοσύνης,
ἀρετῆς,
μεγαλοψυχίας
ἐπιδείγματα.
Μὴ
|
τοίνυν |
δι'
ἃ
πάλαι
παρὰ
πάντα |
[120] |
δωρειάν,
Λεπτίνη;
Οὐδεμίαν
δήπου.
Μὴ
|
τοίνυν |
διὰ
μὲν
τοῦ
τῶνδε
κατηγορεῖν |
[140] |
τοῦδε
οὐκ
ἐπεξῆλθον.
Εἰ
μὲν
|
τοίνυν |
ἐγκαλῶν
αὐτοῖς
λέγεις
ὅτι
σ' |
[70] |
ὃν
τρόπον
ἐξαπατῆσαι
λέγεται.
(Φημὶ
|
τοίνυν |
ἐγώ
καὶ
πρὸς
Διός,
ἄνδρες |
[10] |
εὑρίσκω
πολὺ
τούτου
κεχωρισμένον.
(Φημὶ
|
τοίνυν |
ἐγὼ
κάλλιον
εἶναι
τοῦτον
ὑμῖν |
[20] |
πέντε,
ἐγὼ
ληρεῖν
ὁμολογῶ.
Θήσω
|
τοίνυν |
ἐγὼ
μὴ
τοιοῦτον
εἶναι
τοῦτο, |
[80] |
πῶς
οὐ
δεινὰ
πάσχουσιν;
(Ἵνα
|
τοίνυν |
εἰδῆτ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὅτι |
[100] |
ποιεῖται
τὸν
λόγον.
~Πρῶτον
μὲν
|
τοίνυν |
εἰσὶν
αὐτῷ
κατὰ
τοῦ
παρεισφέροντος |
[70] |
ἐνδοξότατος,
ταὐτὸ
τοῦτ'
ἐποίησεν.
Λέγεται
|
τοίνυν |
ἐκεῖνος,
τειχίζειν
εἰπὼν
τοῖς
πολίταις, |
[0] |
νόμον
κάλλιον
ἢ
θέσθαι.
(Οὐ
|
τοίνυν |
ἔμοιγ'
οὐδ'
ἐκεῖν'
εὔλογον,
ὦ |
[40] |
οὐχ
ὑπέρδεινον
ποιήσομεν;
(Ὁ
αὐτὸς
|
τοίνυν |
ἐστί
μοι
λόγος
οὗτος
καὶ |
[140] |
ἀγαθὸν
παρεσκευάσθαι
δόξει.
Εἰ
μὲν
|
τοίνυν |
ἠγνόησε
ταῦτα
γένοιτο
γὰρ
ἂν |
[50] |
περὶ
τούτων
λέγειν.
(Τοῦτο
μὲν
|
τοίνυν |
Θασίους
τοὺς
μετ'
Ἐκφάντου
πῶς |
[10] |
αὐτῶν
ταύτην
ἀφῃρηκὼς
ἔσει.
(Τάχα
|
τοίνυν |
ἴσως
ἐκεῖνο
λέγειν
ἂν
ἐπιχειρήσειε |
[130] |
ἂν
ἐναντία
τολμᾷ
λέγειν.
(Ἔτι
|
τοίνυν |
ἴσως
ἐπισύροντες
ἐροῦσιν
ὡς
Μεγαρεῖς |
[120] |
ἢ
λέγειν
αὐτοῖς
προσῆκεν.
~Οἴομαι
|
τοίνυν |
καὶ
τοῦτον
τὸν
λόγον
Λεπτίνην |
[120] |
ὁ
δῆμος
δίδωσιν
ἔσται.
(Ὃν
|
τοίνυν |
κακουργότατον
οἴονται
λόγον
εὑρηκέναι
πρὸς |
[150] |
τῶν
λεγόντων
δεινὸς
εἰπεῖν.
Πολὺ
|
τοίνυν |
κάλλιον
τῇ
δεινότητι
ταύτῃ
χρῆσθαι |
[160] |
ἕλησθε
τὰ
κρείττω.
(Ἂν
μὲν
|
τοίνυν |
καταψηφίσησθε,
ὥσπερ
ἡμεῖς
κελεύομεν,
οἱ |
[60] |
πόλεως
πολίτας
εἶναι.
(Πρῶτον
μὲν
|
τοίνυν |
Κόνωνα
σκοπεῖτε,
εἰ
ἄρ'
ἄξιον, |
[70] |
ταῦθ'
ὑπομνῆσαι
πειράσομαι.
(Ἐνίκησεν
μὲν
|
τοίνυν |
Λακεδαιμονίους
ναυμαχίᾳ
καὶ
πεντήκοντα
μιᾶς |
[90] |
ὦ
γῆ
καὶ
θεοί.
Χρῆν
|
τοίνυν |
Λεπτίνην
μὴ
πρότερον
τιθέναι
τὸν |
[130] |
ἀναισχυντῶσιν,
οὐχὶ
καλῶς
ποιήσουσιν.
(Ὃ
|
τοίνυν |
μάλιστα
πάντων
οἶμαι
δεῖν
ὑμᾶς, |
[120] |
χρῆναι
διδόναι
τὰς
τιμάς.
Δεῖ
|
τοίνυν |
μεμερίσθαι
καὶ
τὰ
τῶν
δωρειῶν, |
[130] |
ἀλλ'
οὐδ'
ἐπιχειρήσειεν
ἄν.
Μὴ
|
τοίνυν |
μηδὲ
δημοσίᾳ
τοῦτο
ποιήσητε,
ἀλλὰ |
[110] |
τι
τοῦτ'
ἂν
εἴη.
Εἰ
|
τοίνυν |
μήτε
Λυσίμαχον
μήτ'
ἄλλον
μηδένα |
[50] |
ἀγαθόν
τι
ποιεῖν
καταστήσει.
(Οὐ
|
τοίνυν |
μόνον,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τοὺς |
[150] |
καὶ
μηδέν'
εἶναι
πονηρόν;
(Ὁ
|
τοίνυν |
νόμος
οὗτος
ὁ
Λεπτίνου,
οὐ |
[130] |
τοῦτο
δημοσίᾳ
ποιοῦντες
φανήσεσθε.
Ὑμῶν
|
τοίνυν |
οὐδ'
ἂν
εἷς
οὐδὲν
ὧν |
[10] |
ἀπίστους
ἀχαρίστους
εἶναι
δοκεῖν.
(Ὅτι
|
τοίνυν |
οὐδ'
ἐστὶν
ὅλως,
ὦ
ἄνδρες |
[10] |
ἰδίας
οὐσίας
προσαναλίσκοντες
διετέλουν.
ῦν
|
τοίνυν |
οὗτος
ὁ
νόμος
ταύτην
ἀντὶ |
[90] |
δοῦναι
καὶ
μή.
Ὡς
μὲν
|
τοίνυν |
οὐχὶ
καλῶς
οὗτος
ἔχει
καὶ |
[140] |
ἀντ'
εὖ
ποιεῖ,
παρέσχηται.
(Ἔστι
|
τοίνυν |
πάντα
ταῦτ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[30] |
αὑτοῦ
σῖτον
ἐξάγοντας
τριακοστήν.
Αἱ
|
τοίνυν |
παρ'
ἐκείνου
δεῦρ'
ἀφικνούμεναι
σίτου |
[10] |
τούτῳ
προσέχωμεν,
ἀφήσει.
Οἱ
μὲν
|
τοίνυν |
πλουσιώτατοι
τριηραρχοῦντες
ἀεὶ
τῶν
χορηγιῶν |
[100] |
Σόλωνος
ἀποστατεῖς
τῇ
γνώμῃ;
(Πάνυ
|
τοίνυν |
σπουδῇ
τις
ἀπήγγελλέ
μοι
περὶ |
[60] |
ἔστιν,
ἐπειδήπερ
ἅπαξ
ἐπράχθη.
Προσήκει
|
τοίνυν |
τὰς
στήλας
ταύτας
κυρίας
ἐᾶν |
[10] |
τὸν
γοῦν
ἄλλον
χρόνον.
(Ὁ
|
τοίνυν |
τὴν
πίστιν
ἀφαιρῶν
τῶν
δωρειῶν |
[110] |
τῇ
δικαιοτάτῃ
κρινεῖν.
Καλῶς.
Τὸ
|
τοίνυν |
τῆς
γνώμης
πρὸς
ἅπαντ'
ἀνενέγκατε |
[10] |
μὲν
οὐκ
ἀξιῶ.
(Τὸ
μὲν
|
τοίνυν |
τῆς
πόλεως
ἦθος,
ὦ
ἄνδρες |
[20] |
πάνυ
μικρὰ
κεκτημένος
ἦν.
(Οὕτω
|
τοίνυν |
τινές,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
σφόδρ' |
[0] |
οὗ
τὸν
ἐξαπατῶντα
τιμωρησόμεθα.
(Εἰ
|
τοίνυν |
τις
ἐάσας
ταῦτ'
αὐτὸ
καθ' |
[110] |
λεγόντων
τινῶν
ἐθέλειν
ἀκούειν.
(Ἔστι
|
τοίνυν |
τις
πρόχειρος
λόγος,
ὡς
ἄρα |
[40] |
τότε
ψηφισθέντων
αὐτοῖς
λυθείη.
(Εἰ
|
τοίνυν |
τις
ὑμῶν
ἐκεῖνο
πέπεισται,
πολὺ |
[150] |
ἐν
Ἀρείῳ
πάγῳ
τέτακται.
(Ἐν
|
τοίνυν |
τοῖς
περὶ
τούτων
νόμοις
ὁ |
[90] |
καὶ
συμφέροντα,
ταῦτα
νομοθετῇ.
Τούτων
|
τοίνυν |
τοσούτων
ὄντων
δικαίων
τὸ
πλῆθος, |
[130] |
ἀγαθόν
τι
ποιήσαντας.
Ὅτι
μὲν
|
τοίνυν |
τοῦθ'
ἕν
τι
τῶν
αἰσχρῶν |
[0] |
εἶναι
τοῖς
χρηστοῖς
οὖσιν;
(Ἔτι
|
τοίνυν |
ὑμᾶς
κἀκεῖν'
ἐνθυμεῖσθαι
δεῖ,
ὅτι |
[130] |
αὐτὸς
ἔκρινεν
εἶναι
πρότερον.
(Ἔτι
|
τοίνυν |
ὑμᾶς
κἀκεῖν'
εὐλαβεῖσθαι
δεῖ,
ὅπως |
[10] |
τῆς
πόλεως
τὸ
ἦθος.
(Νομίζω
|
τοίνυν |
ὑμᾶς,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
ἄμεινον |
[70] |
τῷ
Κόνωνι.
Λέγε.
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Οὐ
|
τοίνυν |
ὑφ'
ὑμῶν
μόνον
ὁ
Κόνων, |
[40] |
τί
γένοιτ'
ἂν
αἴσχιον;
Τὸ
|
τοίνυν |
ψήφισμ'
ὑμῖν
αὔτ'
ἀναγνώσεται
τὸ |
[110] |
ψήφισμα
τουτί.
ΨΗΦΙΣΜΑ.
(Ὅτι
μὲν
|
τοίνυν, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ
τοῖς |
[110] |
πρώτων
καταδειχθῇ
τοιοῦτον
ἔργον;
(Χρὴ
|
τοίνυν, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κἀκεῖν'
ἐνθυμεῖσθαι |
[80] |
ἀλλὰ
καὶ
διὰ
ταύτην.
(Ἄξιον
|
τοίνυν, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κἀκεῖνο
σκοπεῖν, |
[40] |
ὑμᾶς
αὐτὸν
ἀφῃρῆσθαι
νομιεῖ.
(Οὐ
|
τοίνυν, |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
μὴ
Λεύκων |