Paragraphes |
[20] |
ἑκκαίδεκα.
Ποιήσωμεν
αὐτοὺς
εἴκοσιν,
εἰ
|
δὲ |
βούλεσθε,
τριάκοντα.
Πόσοι
δή
ποτ' |
[70] |
αὐτὸς
ὡς
τοὺς
Λακεδαιμονίους,
λόγων
|
δὲ |
γιγνομένων
ἐκεῖ
καί
τινων
ἀπαγγελλόντων |
[10] |
τὰ
χρήματα
ταῦτ'
ἀπῄτουν.
(Λόγων
|
δὲ |
γιγνομένων
καὶ
τῶν
μὲν
τοὺς |
[110] |
ἐπὶ
τούτων
ἄξιον
μεῖναι.
(Εἰ
|
δὲ |
δεῖ
παρὰ
πάντα
ταῦτ'
εἰπεῖν |
[150] |
ἕτεροι
ποιήσαντες
ἐτιμήθησαν
φθονεῖν.
(Ὃ
|
δὲ |
δὴ
μέγιστον
ἁπάντων
καὶ
κοινὸν |
[30] |
ἀληθῆ
λέγουσιν
ἑστήξουσιν.
(Φέρ'
ἐὰν
|
δὲ |
δὴ
πέμψας
ὡς
ἡμᾶς
ὁ |
[20] |
ἐὰν
ἠδικημένους
ἴδῃ.
(Εἶεν.
Εἰ
|
δὲ |
δὴ
τὰ
μάλιστ'
ἐπέλειπον
οἱ |
[100] |
βούλεται,
θήσειν
τὸν
νόμον.
Ἔστι
|
δὲ |
δήπου
νόμος
ὑμῖν,
ἐάν
τις |
[100] |
ὡς
οὐ
θήσομεν
ἡμεῖς.
Κάλλιον
|
δὲ |
δήπου
τὸν
ὑφ'
ὑμῶν
κριθέντα |
[110] |
προγόνων
ὑμῶν
ὡς
ἀχαρίστων,
ἀμαθεῖς
|
δὲ |
διότι
ἐκεῖν'
ἀγνοοῦσιν,
ὅτι
εἰ |
[100] |
τινές
εἰσιν
ἴσως
ἀγαθοί.
Ἐμοὶ
|
δὲ |
δοκοῦσιν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντες |
[10] |
πάνθ'
ὑπὲρ
φιλοτιμίας
ἀνήλωσαν,
ὑπὲρ
|
δὲ |
δόξης
οὐδένα
πώποτε
κίνδυνον
ἐξέστησαν, |
[60] |
χρόνον
κυρίας
αὐτοῖς
γεγενημένας,
τὰς
|
δὲ |
δωρειάς,
ἃς
ἀντὶ
τούτων
ἔλαβον |
[140] |
ἢ
μεθεστάναι
καὶ
λελυμάνθαι.
(Πολλὰ
|
δὲ |
θαυμάζων
Λεπτίνου
κατὰ
τὸν
νόμον, |
[100] |
μηδεὶς
ἄλλος
κύριος
γενήσεται,
στέφανοι
|
δὲ |
καὶ
ἀτέλειαι
καὶ
σιτήσεις
καὶ |
[80] |
ἔλαβεν,
τρισχιλίους
δ'
αἰχμαλώτους,
δέκα
|
δὲ |
καὶ
ἑκατὸν
τάλαντ'
ἀπέφηνεν,
τοσαῦτα |
[150] |
ἔστω.
Δύο
τιμήματα
ταῦτα.
Εἶναι
|
δὲ |
καὶ
ἐνδείξεις
καὶ
ἀπαγωγάς·
ἐὰν |
[150] |
τισι
πράγμασι
σύνδικος
γέγονεν.
Ἐστι
|
δὲ |
καὶ
μάλ'
ἔχων
νόμος
ὑμῖν |
[50] |
τῶν
τοιούτων
τι
γίγνεσθαι,
ταῦτα
|
δὲ |
καὶ
νόμοις
τισὶ
καὶ
δόξαις |
[110] |
εἶναι
τῇ
πόλει
λέγεσθαι,
πρὸς
|
δὲ |
καὶ
οὐδὲ
δίκαιον.
(Εἰ
μὲν |
[20] |
μὲν
ὑμᾶς
εἰδέναι
πάντας,
ὅμως
|
δὲ |
καὶ
τὸν
νόμον
ὑμῖν
αὐτὸν |
[130] |
οὐδέ
γ'
ἀξίως
ὑμῶν.
(Σκοπῶ
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο.
Καὶ
μὴν
οὐδ' |
[120] |
ἴσως
ῥᾴδιον
αἰτίῳ
γενέσθαι·
(μετρίων
|
δὲ |
καὶ
ὧν
ἂν
ἐν
εἰρήνῃ |
[60] |
δίκην
δώσειν
τοῖς
ἐχθροῖς,
ἂν
|
δὲ |
κατορθώσῃ,
τὰς
χάριτας
παρ'
ὑμῶν |
[70] |
τοὺς
ὑμετέρους
λιμένας
κατήγαγεν.
(Ἑνὶ
|
δὲ |
κεφαλαίῳ
μόνος
τῶν
πάντων
στρατηγῶν |
[50] |
τοὺς
ἐκ
Κορίνθου
φεύγοντας.
Ἀναγκάζομαι
|
δὲ |
λέγειν
πρὸς
ὑμᾶς
ταῦθ'
ἃ |
[120] |
νόμων
οὐκ
εἴσ'
ἀτελεῖς·
τῶν
|
δὲ |
λῃτουργιῶν,
εἴπερ
εἴσ'
ἱερῶν,
οὐδ' |
[90] |
πρὶν
τοῦτον
ἔλυσε
γραψάμενος.
Νῦν
|
δὲ |
μαρτυρίαν
καθ'
ἑαυτοῦ
καταλείπων
ὅτι |
[30] |
τὰς
παρ'
ὑμῶν
δωρειάς,
ὑμῖν
|
δὲ |
μένειν
τὰς
παρ'
ἑαυτοῦ.
Οὐκοῦν |
[150] |
νόμοις
δεῖ
πειθομένους
φαίνεσθαι·
εἰ
|
δὲ |
μή,
γελοῖον
νόμῳ
μὲν
συνδικεῖν, |
[150] |
τιμήσῃ,
παθεῖν
ἢ
ἀποτεῖσαι·
ἀμφότερα
|
δὲ |
μὴ
ἐξέστω.
(Ἀλλ'
οὐχ
οὗτος |
[70] |
πολλῶν
πόλλ'
ἐκείνου
στρατηγοῦντος.
Ἵνα
|
δὲ |
μὴ
λέγων
παραλίπω
τι
τῶν |
[20] |
καὶ
χρήματα
πολλὰ
γενέσθαι,
εἰ
|
δὲ |
μή,
τό
γε
πιστοῖς
εἶναι |
[110] |
δηλοῖ
τὸ
ψήφισμα
τουτί·
εἰ
|
δὲ |
μὴ
τοῖς
αὐτοῖς
οἷσπερ
ἡμεῖς |
[40] |
ψηφισμάτων,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί.
Σκοπεῖτε
|
δὲ |
μὴ
τοῦτο,
εἰ
μνᾶς
ἑκατὸν |
[110] |
τοῦτό
γ'
αἰσχρὸν
ὁμοίως·
εἰ
|
δὲ |
μηδ'
ἂν
εἷς
ἐν
ἅπαντι |
[20] |
λέγε
τοῦτ'
αὐτό.
ΝΟΜΟΣ.
Ἀτελῆ
|
δὲ |
μηδένα
εἶναι
τριηραρχίας
πλὴν
τῶν |
[110] |
μηδεὶς
μήτε
τῶν
ὑστέρων·
εἰ
|
δὲ |
μηδένα
φήσει,
συναχθεσθείην
ἂν
ἔγωγε |
[130] |
παρ'
αὐτὰ
τἀδικήματα
φαίνεσθαι.
ἰ
|
δὲ |
μηδενὸς
ὄντος
τοιούτου
τὸν
νόμον |
[80] |
ἑπτακαίδεκα
μὲν
πόλεις
εἷλεν,
ἑβδομήκοντα
|
δὲ |
ναῦς
ἔλαβεν,
τρισχιλίους
δ'
αἰχμαλώτους, |
[70] |
ὁ
μὲν
γὰρ
λαθών,
ὁ
|
δὲ |
νικήσας
τοὺς
κωλύσοντας
αὔτ'
ἐποίησεν. |
[90] |
ὑμῖν
ἐν
τῷ
δικαστηρίῳ,
τοὺς
|
δὲ |
νόμους
αὐτούς,
καθ'
οὓς
καὶ |
[40] |
ὑμᾶς
εὖ
πράττων,
εἰς
δέον
|
δὲ |
νῦν
γέγον'
αὐτῷ
τὸ
λαβεῖν |
[110] |
ἐπὶ
τοῖς
τότ'
ἔθεσιν,
τὰ
|
δὲ |
νῦν
ἐπὶ
τοῖς
νῦν.
Πρὸς |
[120] |
εἶναι
τούτων
δίκαιον
ἡγοῦμαι,
ὃ
|
δὲ |
νῦν
οὗτοι
ποιήσουσιν,
ἐὰν
ἄρα |
[50] |
εὖ
ποιεῖν
ἡμᾶς
ἐάσομεν,
ἐπειδὰν
|
δὲ |
πάθωμεν,
τότε
τὴν
ἀξίαν
τοῦ |
[140] |
οὐχὶ
πονηροὺς
λαβόντες
ἀφῃρῆσθαι.
~Ἔστι
|
δὲ |
πάντα
μὲν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν |
[70] |
ἐπὶ
τούτοις
δοθείσας
δωρειάς,
κάλλιστον
|
δὲ |
πάντων
ἡ
τῶν
τειχῶν
ἀνάστασις. |
[140] |
ἔπος
εἰπεῖν
ὀνείδη
φευκτέον,
τοῦτο
|
δὲ |
πάντων
μάλιστ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι. |
[70] |
δωρειαὶ
βέβαιοι
μένουσιν
αὐτῷ,
τῆς
|
δὲ |
παρ'
ὑμῶν
μόνης
τοῦτ'
ἀφαιρήσεται; |
[30] |
δήπου
ὁ
Λεύκων
ξένος,
τῇ
|
δὲ |
παρ'
ὑμῶν
ποιήσει
πολίτης·
κατ' |
[20] |
πολλοὶ
καὶ
οὐκ
ἐπιλείψουσιν,
εὖ
|
δὲ |
ποιεῖν
ἡμᾶς
οὐδεὶς
ἐθελήσει,
τοὺς |
[100] |
τις
ἀκούῃ
παίδων
αὐτός·
σὺ
|
δὲ |
ποιεῖς,
οὐ
λέγεις
κακῶς
τοὺς |
[160] |
κατὰ
τὸν
παρεισενηνεγμένον
νόμον·
ἡ
|
δὲ |
πόλις
πιστή,
δικαία,
πρὸς
ἅπαντας |
[160] |
οὐδ'
ἡντινοῦν
αὐτοὶ
δώσουσιν,
ἡ
|
δὲ |
πόλις
τἀναντί'
ὧν
εἶπον
ἀρτίως, |
[60] |
εὐεργέτας
ἀφαιρεῖται
τὴν
ἀτέλειαν,
τῶν
|
δὲ |
πολιτῶν
μηδέν'
ἄξιον
δοκοίην
ἔχειν |
[60] |
φιλοτιμία
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτούς,
ὑμῖν
|
δὲ |
πρὸς
πάντας
τοὺς
Ἕλληνας·
ὅτου |
[90] |
ἐὰν
λέγῃ,
δεῖξαι
δυνήσεσθαι·
ἃ
|
δὲ |
πρὸς
τοῖς
θεσμοθέταις
ἔλεγεν,
ταῦτ' |
[40] |
τοῖς
θεοῖς,
κἀγὼ
συνεύχομαι,
λογιζέσθω
|
δὲ |
πρῶτον
μὲν
ὅτι
περὶ
νόμου |
[40] |
ὄντα
τῷ
δήμῳ
κεκτημένον,
τῷ
|
δὲ |
ῥήματι
καὶ
τῇ
τιμῇ
τὴν |
[100] |
μήτε
τιμῶντες
μήτε
θαυμάζοντες,
τοὺς
|
δὲ |
συγγενεῖς
ἴστε
γὰρ
ὃν
τρόπον |
[110] |
φέρῃ,
δυσχερεῖς
ἀνάγκη
φαίνεσθαι.
(Ὡς
|
δὲ |
τἀληθές
τ'
ἔχει
καὶ
δίκαιόν |
[30] |
μυρίους
δίδωσι
μεδίμνους
ἡμῖν,
παρὰ
|
δὲ |
τὰς
δέκα
ὡσπερανεὶ
τρισχιλίους.
(Τοσούτου |
[20] |
χάρις
τοῖς
θεωμένοις
ἡμῶν,
παρὰ
|
δὲ |
τὰς
τῶν
εἰς
τὸν
πόλεμον |
[20] |
τινες
πλουτήσους
ἀτελείας
ἐπειλημμένοι.
Ἔστι
|
δὲ |
ταῦτ'
ἀμφότερ'
οὐχὶ
δίκαιον
λέγειν. |
[160] |
μὴ
τοῦτο
ποιήσετε.
~Παρὰ
πάντα
|
δὲ |
ταῦτ'
ἐκεῖν'
ἔτ'
ἀκούσατέ
μου. |
[130] |
δοκοῦντα
καὶ
ὄντ'
αἰσχρά,
μάλιστα
|
δὲ |
ταῦτ'
ἐφ'
οἷς
τοῖς
ἄλλοις |
[140] |
ἴσχυε
τῶν
Λεωδάμαντος
λόγων,
ἐπειδὴ
|
δὲ |
ταῦτά
θ'
ὑπάρχει
καὶ
τὰ |
[100] |
τόνδε
κριθήτω
τὸν
νόμον.
Εἰ
|
δὲ |
ταῦτα
λόγους
καὶ
φλυαρίας
εἶναι |
[140] |
φιλοκινδυνότατος
πάντων
ἀνθρώπων
εἶ·
εἰ
|
δὲ |
τεκμήριον
ποιεῖ
τοῦ
τὰ
δίκαι' |
[60] |
μηδὲν
ὑφ'
ὑμῶν
ἀδικῶνται,
ἐπειδὰν
|
δὲ |
τελευτήσωσιν,
ἐκεῖναι
τοῦ
τῆς
πόλεως |
[70] |
τοσούτων
ὅσων
ἀκηκόατ'
ἀξιοῦν,
ἐπειδὴ
|
δὲ |
τετελεύτηκεν,
μηδεμίαν
ποιησαμένους
τούτων
μνείαν |
[160] |
Λεπτίνης
πρὸς
ἡμᾶς
ἀγωνίζεται,
ἐν
|
δὲ |
τῇ
τῶν
καθημένων
ὑμῶν
ἑνὸς |
[10] |
ἂν
βούλωνται
παραχρῆμ'
ἐποίησαν·
τῇ
|
δὲ |
τιμῇ
καὶ
τῇ
βεβαιότητι
τὰς |
[120] |
ἱερῶν
ἀτελής
τις
ἀφεθήσεται.
Ἐγὼ
|
δὲ |
τὸ
μέν
τινας,
οἷς
ὁ |
[20] |
πρὸς
μὲν
ταῦτ'
οὐδέν,
ἄλλα
|
δὲ |
τοιαδί,
ὡς
ἄρα
δεινόν,
εἰ |
[40] |
ἀεὶ
παρ'
ὑμῖν
αὐτοῦ,
κατὰ
|
δὲ |
τὸν
νόμον
τοῦτον,
ἐάν
τις |
[10] |
τί
καὶ
καλὸν
πρᾶξαι.
Τὸ
|
δὲ |
τοῦ
θέντος
τὸν
νόμον,
τὰ |
[0] |
εὖ
ποιεῖν
προκαλεῖσθ'
ὑμᾶς,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
μηδενὶ
μηδέν,
μηδ'
ἂν |
[10] |
φλαῦρον
οὐδὲν
οὐδὲ
σύνοιδα,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
νόμου
σκοπῶν
εὑρίσκω
πολὺ |
[10] |
εἰς
πένητας
ἀνθρώπους
ἔρχονται,
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
νόμου
τούτου
λῃτουργήσουσιν
οἱ |
[90] |
νόμον
οὗ
τέθεικεν
αὐτός,
ὑπὲρ
|
δὲ |
τοῦ
πῶς
τεθήσεται
ποιεῖται
τὸν |
[10] |
τούτου
λῃτουργήσουσιν
οἱ
πλουσιώτατοι.
Ἔστι
|
δὲ |
τοῦθ'
οὑτωσὶ
μὲν
ἀκοῦσαι
λόγον |
[100] |
ποιεῖν
ἀλλή
λους
εὖ,
(σὺ
|
δὲ |
τοὐναντίον
εἰσενήνοχας
μὴ
ἐξεῖναι
τῷ |
[80] |
ἅπαντ'
ἂν
ἀπωλώλει
χρόνον.
~Ἐπειδὴ
|
δὲ |
τοὐναντίον
ἑπτακαίδεκα
μὲν
πόλεις
εἷλεν, |
[0] |
τινὰ
δόξαν
ἔχοιεν
ἄν,
οἱ
|
δὲ |
τοὺς
ἀγαθόν
τι
ποιοῦντας
ἑαυτοὺς |
[50] |
χρησαμένων
ἔργον
ἀνθρώπων
ἐστί·
τὸ
|
δὲ |
τοὺς
ἔχοντας
ἀφαιρεῖσθαι
φθονούντων,
τοῦτο |
[60] |
Ἀλλ'
αἰσχρὸν
ἂν
εἴη.
(Μάθοιτε
|
δὲ |
τοῦτο
μάλιστ'
ἄν,
ἐκείνως
εἰ |
[20] |
καθ'
οὓς
προσήκει
κολάζειν.
Ὅτε
|
δὲ |
τοῦτο
μὴ
ποιοῦσιν,
οὐδὲ
τὸν |
[10] |
κελευόντων,
τοὺς
ἐξ
ἄστεως,
τῶν
|
δὲ |
τοῦτο
πρῶτον
ὑπάρξαι
τῆς
ὁμονοίας |
[60] |
τοὺς
Ἀθηναίων
συμ῎
μάχους.
Ἔστιν
|
δὲ |
τοῦτο
τὸ
γράμμ'
ὦ
ἄνδρες |
[130] |
δ'
ἴσως
ἄλλος
τις.
(Εἰ
|
δὲ |
τοῦτο
φεύξονται
καὶ
μὴ
θελήσουσι |
[70] |
πρεσβύτατοι
μάρτυρές
εἰσί
μοι.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἄλλας
τριήρεις
πλεῖν
ἢ |
[140] |
τὰς
τιμὰς
διὰ
ταῦτα.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
τοιούτοις
οὖσιν
οὐδεὶς
πώποτε |
[150] |
σπουδαστέον
ὡς
κάλλιστ'
ἔχειν,
μάλιστα
|
δὲ |
τούτους
δι'
ὧν
ἢ
μικρὰν |
[0] |
πάντας
ἀπείρξετε
τοῦ
φιλοτιμεῖσθαι.
(Πρὸς
|
δὲ |
τούτῳ
καὶ
δι'
ἐκεῖνο,
ὅτι |
[140] |
ἄλλο
τοιοῦτ'
οὐδὲν
εἶναι.
Χωρὶς
|
δὲ |
τούτων
ἀτοπώτατον
ἂν
πάντων
συμβαίη, |
[20] |
περιουσίαις
ταῦτα
τἀναλώματ'
οὐδέν.
Χωρὶς
|
δὲ |
τούτων
νυνὶ
τῇ
πόλει,
δυοῖν |
[0] |
βλάβος
εἴ
τις
ψεύδεται,
ἐν
|
δὲ |
τῷ
κοινῷ
μὴ
χρῆσθαι
τῷ |
[140] |
μὲν
οὐδὲ
λέγειν
καλόν.
(ρηνται
|
δὲ |
τῷ
νόμῳ
σύνδικοι
καὶ
μάλισθ' |
[0] |
ἔχοντας
ἀφείλετο
τὴν
ἀτέλειαν,
ἐν
|
δὲ |
τῷ
προσγράψαι
Μηδὲ
τὸ
λοιπὸν |
[20] |
πάντας
περιλαμβάνειν
τοὺς
ἄλλους,
ἐν
|
δὲ |
τῷ
Τῶν
ξένων
μὴ
διορίζειν |
[100] |
κοινῶν
κυρίους
ὁμονοεῖν
ποιεῖ,
τὴν
|
δὲ |
τῶν
δήμων
ἐλευθερίαν
ἡ
τῶν |
[70] |
δεούσας
ἔλαβ'
αἰχμαλώτους
τριήρεις,
εἷλε
|
δὲ |
τῶν
νήσων
τούτων
τὰς
πολλὰς |
[90] |
καινοὺς
δ'
οὐκ
ἐτίθεσαν·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
τῶν
πολιτευομένων
τινὲς
δυνηθέντες,
ὡς |
[100] |
τοὺς
μὲν
εὐεργέτας
τιμῶντες,
παρὰ
|
δὲ |
τῶν
πολιτῶν
λόγῳ
μετὰ
τῶν |
[140] |
περὶ
ὧν
αὐτὸς
ἥμαρτεν.
Εἰ
|
δὲ |
φανήσεται
σπουδάζων
καὶ
διατεινόμενος
κύριον |
[120] |
ἔδοτ'
εὐεργεσιῶν
ἀξιοῦντες
ἔχειν,
οἱ
|
δὲ |
φενακίζειν
τὸν
ὡς
καταλείπεται
λέγοντά |
[80] |
καὶ
τοὺς
ἐκείνων
φίλους,
ἐπειδὰν
|
δὲ |
χρόνος
διέλθῃ
βραχύς,
καὶ
ὅσ' |
[110] |
πλέθρα
γῆς
πεφυτευμένης
ἔδοσαν,
ἑκατὸν
|
δὲ |
ψιλῆς,
ἔτι
δ'
ἀργυρίου
μνᾶς |