Paragraphes |
[160] |
καὶ
τοῖς
θεοῖς
εὔχεσθαι
διδόναι,
|
πάντα |
δ'
ἀνθρώπιν'
ἡγεῖσθαι.
Οὐδὲ
γὰρ |
[160] |
εἰ
μὴ
τοῦτο
ποιήσετε.
~Παρὰ
|
πάντα |
δὲ
ταῦτ'
ἐκεῖν'
ἔτ'
ἀκούσατέ |
[90] |
ἡμεῖς
δ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
|
πάντα, |
καὶ
παρεισφέρομεν
πολλῷ
καὶ
κρείττω |
[130] |
αὐτοὶ
ποιοῦντες
φανήσεσθε;
Καὶ
μὴν
|
πάντα |
μὲν
εὐλαβεῖσθαι
δεῖ
ποιεῖν
τὰ |
[140] |
πονηροὺς
λαβόντες
ἀφῃρῆσθαι.
~Ἔστι
δὲ
|
πάντα |
μὲν
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ὀνείδη |
[50] |
τὰς
χρείας
οὕτω
φιλάνθρωποι
καὶ
|
πάντα |
ποιοῦντες,
ἐπειδὴ
δ'
ἐπράξαμεν
πάνθ' |
[70] |
πραχθέντων
ἄξι'
ἐπαίνου,
δι'
ἃ
|
πάντα |
προσήκει
μὴ
λύειν
τὰς
ἐπὶ |
[110] |
αἱ
μέντοι
τιμαὶ
καὶ
τἄλλα
|
πάντα |
τὰ
μὲν
τότ'
ἦν
ἐπὶ |
[160] |
καὶ
δικαιοσύνη
πρὸς
κακίαν
καὶ
|
πάντα |
τὰ
χρηστὰ
πρὸς
τὰ
πονηρότατ' |
[150] |
ἀνδροφόνον,
σπονδῶν,
κρατήρων,
ἱερῶν,
ἀγορᾶς,
|
πάντα |
τἄλλα
διελθὼν
οἷς
μάλιστ'
ἄν |
[40] |
ἐν
ἁπάσῃ
καθεστάναι
δοκοῦντας
εὐδαιμονίᾳ
|
πάντα |
ταῦτ'
ἀμε
λούμεν'
ὑπέρρει
κατὰ |
[110] |
μεῖναι.
(Εἰ
δὲ
δεῖ
παρὰ
|
πάντα |
ταῦτ'
εἰπεῖν
ὃ
δίκαιον
ἡγοῦμαι, |
[140] |
εὖ
ποιεῖ,
παρέσχηται.
(Ἔστι
τοίνυν
|
πάντα |
ταῦτ'
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
δικαιοσύνης, |
[140] |
τοίνυν
δι'
ἃ
πάλαι
παρὰ
|
πάντα |
τὸν
χρόνον
ἡ
πόλις
εὐδοξεῖ, |
[20] |
εἰς
τὸν
πόλεμον
παρασκευῶν
ἀφθονίας
|
πάντα |
τὸν
χρόνον
ἡ
σωτηρία
πάσῃ |
[60] |
ὑμᾶς
ἐχρήσανθ'
οἱ
ἄνδρες
οὗτοι,
|
πάντα |
τὸν
χρόνον
κυρίας
αὐτοῖς
γεγενημένας, |
[20] |
οὖν
τριάκοντ'
ἄνθρωποι
πλείους
παρὰ
|
πάντα |
τὸν
χρόνον
λῃτουργήσωσιν
ἡμῖν,
τοὺς |
[60] |
στήλας
ταύτας
κυρίας
ἐᾶν
τὸν
|
πάντα |
χρόνον,
ἵν'
ἕως
μὲν
ἄν |