Paragraphes |
[20] |
τοίνυν
ἐγὼ
μὴ
τοιοῦτον
εἶναι
|
τοῦτο, |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
μετοίκων
πλείονας |
[140] |
ταῦτα
γένοιτο
γὰρ
ἂν
καὶ
|
τοῦτο, |
αὐτίκα
δηλώσει·
συγχωρήσεται
γὰρ
ὑμῖν |
[150] |
ἄρχῃ
τῷ
δημοσίῳ.
Θάνατον
λέγει·
|
τοῦτο |
γάρ
ἐστ'
ἐπ'
ἐκείνῳ
τοὐπιτίμιον. |
[30] |
τόπον
τοῦτον
σῖτον
ἔχειν
πλεῖστον
|
τοῦτο |
γίγνεται,
ἀλλὰ
διὰ
τὸ
κύριον |
[50] |
αὐτὸν
εὖ
ποιῇ
καὶ
σῴζῃ,
|
τοῦτο |
δ'
οὐ
γένει
καὶ
δόξῃ |
[50] |
δὲ
τοὺς
ἔχοντας
ἀφαιρεῖσθαι
φθονούντων,
|
τοῦτο |
δ'
οὐ
δεῖ
δοκεῖν
ὑμᾶς |
[140] |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ὀνείδη
φευκτέον,
|
τοῦτο |
δὲ
πάντων
μάλιστ'
ὦ
ἄνδρες |
[130] |
(Πῶς
γὰρ
οὐχὶ
καὶ
κατὰ
|
τοῦτο |
δεινότατ'
ἂν
πεπονθὼς
ὁ
Χαβρίας |
[40] |
γὰρ
ἁνήρ,
ὡς
τὸ
ψήφισμα
|
τοῦτο |
δηλοῖ
τὸ
τότ'
αὐτῷ
γραφέν, |
[130] |
μηδὲν
ὧν
ἰδίᾳ
φυλάξαισθ'
ἄν,
|
τοῦτο |
δημοσίᾳ
ποιοῦντες
φανήσεσθε.
Ὑμῶν
τοίνυν |
[110] |
οἷς
ἔδομεν
νῦν
ἡμεῖς,
διὰ
|
τοῦτο |
δικαίως
ἂν
ἀφαιρε
θεῖεν;
(Οὐ |
[40] |
ἄνδρες
δικασταί.
Σκοπεῖτε
δὲ
μὴ
|
τοῦτο, |
εἰ
μνᾶς
ἑκατὸν
καὶ
πάλιν |
[130] |
ἀξίως
ὑμῶν.
(Σκοπῶ
δὲ
καὶ
|
τοῦτο. |
Καὶ
μὴν
οὐδ'
ἐκείνου
γ' |
[40] |
τὴν
αἰσχύνην,
ἀλλ'
αὐτὸ
δὴ
|
τοῦτο |
καὶ
τὸ
δεινόν
ἐστιν.
Εἰ |
[120] |
τἀναντία
τῇ
στήλῃ
γεγραφώς,
ἂν
|
τοῦτο |
λέγῃ,
φανήσεται.
(Ἡδέως
δ'
ἂν |
[110] |
τοῖς
νῦν.
Πρὸς
οὖν
τί
|
τοῦτο |
λέγω;
Ὅτι
φήσαιμ'
ἂν
ἔγωγ' |
[160] |
ὑμῖν·
ἀλλ'
ἵν'
ἐν
κεφαλαίῳ
|
τοῦτο |
μάθητε
κἀγὼ
παύσωμαι
λέγων,
τάδε |
[120] |
ἔχειν
ταὐτὸ
καὶ
λῃτουργιῶν,
τί
|
τοῦτο |
μαθὼν
προσέγραψεν;
Οὐδὲ
γὰρ
τούτοις |
[60] |
αἰσχρὸν
ἂν
εἴη.
(Μάθοιτε
δὲ
|
τοῦτο |
μάλιστ'
ἄν,
ἐκείνως
εἰ
λογίσαισθε |
[0] |
ἂν
ἐξαπατηθῶμεν,
ἀλλὰ
διδαχθῆναι
πῶς
|
τοῦτο |
μὴ
πεισόμεθα,
καὶ
θέσθαι
νόμον |
[20] |
οὓς
προσήκει
κολάζειν.
Ὅτε
δὲ
|
τοῦτο |
μὴ
ποιοῦσιν,
οὐδὲ
τὸν
λόγον |
[60] |
ἄν,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
εἰ
|
τοῦτο |
μόνον
δόξαιμι
δίκαιον
κατηγορεῖν
τοῦ |
[60] |
ἡμᾶς
ἠδίκουν;
Ἢ
πᾶσι
πρόδηλον
|
τοῦτο, |
ὅτι
ταῖς
παρ'
ἐκείνου
δωρειαῖς, |
[130] |
πλείους,
γραφῇ
διὰ
τούτων
ταὐτὸ
|
τοῦτο |
παθεῖν
κατ'
ἄνδρα
κριθέντας.
Ἐγὼ |
[10] |
κύριον
ποιῆσαι
τοιοῦτον
νόμον,
καὶ
|
τοῦτο |
πειράσομαι
δεῖξαι
διὰ
βραχέων,
ἕν |
[50] |
(Ἀλλὰ
νὴ
Δί'
οὗτοι
μόνοι
|
τοῦτο |
πείσονται,
καὶ
περὶ
τούτων
μόνων |
[140] |
ἣν
ἂν
τύχοι
συγγνώμης
ὁ
|
τοῦτο |
πεπονθώς.
Εἶτα
καὶ
οὐδ'
ἔστιν |
[110] |
ἀφῃρημένους,
συγχωρῶ
καὶ
ὑμᾶς
ταὐτὸ
|
τοῦτο |
ποιῆσαι,
καίτοι
τοῦτό
γ'
αἰσχρὸν |
[150] |
γὰρ
ἔνεστ'
εὐορκεῖν,
εἰ
μὴ
|
τοῦτο |
ποιήσετε.
~Παρὰ
πάντα
δὲ
ταῦτ' |
[130] |
ἄν.
Μὴ
τοίνυν
μηδὲ
δημοσίᾳ
|
τοῦτο |
ποιήσητε,
ἀλλὰ
κελεύετε
τούτους
τοὺς |
[120] |
τὰ
μέγιστ'
εὐεργετοῦσιν,
ἢ
μὴ
|
τοῦτο |
ποιοῦσα
χάριν
τισὶν
οὐκ
ἀποδώσει. |
[100] |
αὐτοῖς
οὔτε
πολιτείᾳ.
(Αὐτὸ
γὰρ
|
τοῦτο |
πρῶτον,
ὃ
νῦν
οὗτοι
ποιήσουσιν, |
[10] |
τοὺς
ἐξ
ἄστεως,
τῶν
δὲ
|
τοῦτο |
πρῶτον
ὑπάρξαι
τῆς
ὁμονοίας
σημεῖον |
[90] |
καὶ
μὴ
τοὺς
ἰδιώτας
αὐτὸ
|
τοῦτο |
ταράττῃ
καὶ
ποιῇ
τῶν
ἅπαντας |
[20] |
ὑπάρξειν
ἀτελῆ.
Σκεψώμεθα
δὴ
τί
|
τοῦτο |
τῇ
πόλει,
ἐὰν
ἅπαντες
οὗτοι |
[40] |
ὑμεῖς
οἱ
νῦν
ἀφαιρούμενοι,
ἀπολύει
|
τοῦτο |
τὴν
αἰσχύνην,
ἀλλ'
αὐτὸ
δὴ |
[60] |
Ἀθηναίων
συμ῎
μάχους.
Ἔστιν
δὲ
|
τοῦτο |
τὸ
γράμμ'
ὦ
ἄνδρες
δικασταί, |
[50] |
καὶ
ἐγνῶσθαι
προσῆκεν.
Ἀνάγνωθι
καὶ
|
τοῦτο |
τὸ
ψήφισμ'
αὐτοῖς.
ΨΗΦΙΣΜΑ.
(Ἃ |
[130] |
ἴσως
ἄλλος
τις.
(Εἰ
δὲ
|
τοῦτο |
φεύξονται
καὶ
μὴ
θελήσουσι
ποιεῖν, |
[130] |
ὕστερον
κακόν.
Εἰ
δ'
οὗτοι
|
τοῦτο |
φήσουσι
δεῖξαι
μὲν
γὰρ
οὐκ |