Paragraphes |
[120] |
ὡς
φαύλων
ἐκείνους
ἀφαιροῦ,
δι'
|
ἃ |
δ'
αὖ
καταλείπειν
ἐκείνοις
φήσεις, |
[70] |
νῦν
περὶ
αὐτοῦ
δόξης
ὑπαρχούσης·
|
ἃ |
δ'
οὐδαμῶς
ἂν
εἰπὼν
οἴομαι |
[90] |
οὔτ'
ἐὰν
λέγῃ,
δεῖξαι
δυνήσεσθαι·
|
ἃ |
δὲ
πρὸς
τοῖς
θεσμοθέταις
ἔλεγεν, |
[70] |
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
τότ'
ἐτιμήθη
πράξας
|
ἃ |
διεξῆλθον
ἐγώ,
ἀλλὰ
καὶ
ὑπ' |
[160] |
νῦν·
οὐ
γὰρ
ἄξιον.
Ἀλλ'
|
ἃ |
δίκαι'
ἐγνώκατε,
ταῦτα
φυλάξατε
καὶ |
[20] |
δίδοτ'
ἐν
τιμῆς
μέρει
ταῦθ'
|
ἃ |
καὶ
μὴ
λαβοῦσιν
ἔστιν
ἔχειν |
[30] |
τοσοῦτον
ὥστε
πεντεκαίδεκ'
ἀργυρίου
τάλαντα,
|
ἃ |
Καλλισθένης
διῴκησε,
προσπεριγενέσθαι.
(Τί
οὖν |
[120] |
εἶναι
δεινὸν
νομίζω.
(Εἰ
γὰρ
|
ἃ |
κατὰ
μηδέν'
ἄλλον
ἔχουσι
τρόπον |
[140] |
καὶ
καλῶς
ἐποίει.
Μὴ
τοίνυν
|
ἃ |
μὲν
ἦν
ἀμάρτυρα,
ταῦτ'
ἐπὶ |
[110] |
(Οὐ
γὰρ
οἱ
μὴ
δόντες
|
ἃ |
μὴ
δόκει
δεινόν
εἰσιν
οὐδὲν |
[140] |
μεγαλοψυχίας
ἐπιδείγματα.
Μὴ
τοίνυν
δι'
|
ἃ |
πάλαι
παρὰ
πάντα
τὸν
χρόνον |
[70] |
ἐκείνου
πραχθέντων
ἄξι'
ἐπαίνου,
δι'
|
ἃ |
πάντα
προσήκει
μὴ
λύειν
τὰς |
[50] |
δὲ
λέγειν
πρὸς
ὑμᾶς
ταῦθ'
|
ἃ |
παρ'
ὑμῶν
τῶν
πρεσβυτέρων
αὐτὸς |
[130] |
καταλείπεται
τὸ
μὴ
ταῦτα
ποιεῖν
|
ἃ |
πονήρ'
αὐτὸς
ἔκρινεν
εἶναι
πρότερον. |
[160] |
θέμενοι
τὴν
ψῆφον,
αὐτοί
θ'
|
ἃ |
προσήκει
δόξετ'
ἐγνωκέναι,
καὶ
τῇ |
[50] |
Λακεδαιμονίους
πολέμου
παρέσχον,
καὶ
λέγοντες
|
ἃ |
συμφέρει
τῇ
πόλει
τῇ
ὑμετέρᾳ |
[100] |
πολλοῦ
γε
καὶ
δεῖ,
ἀλλ'
|
ἃ |
τῇ
παρ'
ἐκείνοις
πολιτείᾳ
συμφέρει, |
[60] |
παρόντος
γένωμαι,
λαβὲ
τὰ
ψηφίσμαθ'
|
ἃ |
τοῖς
Θασίοις
καὶ
Βυζαντίοις
ἐγράφη. |
[90] |
Λαβὲ
καὶ
λέγε
πρῶτον
μὲν
|
ἃ |
τοῦ
τούτου
νόμου
γεγράμμεθα,
εἶθ' |
[90] |
Λέγε.
ΝΟΜΟΣ.
Ταῦτα
μέν
ἐσθ'
|
ἃ |
τοῦ
τούτου
νόμου
διώκομεν
ὡς |
[90] |
ἐπιτήδεια.
Τὰ
δ'
ἑξῆς
λέγε,
|
ἃ |
τούτων
εἶναι
βελτίω
φαμέν.
Προσέχετ' |
[130] |
Ἀθηναῖοι,
εἰ
καλῶς
ὑμῖν
ἔχει,
|
ἃ |
τούτων
ἕκαστος
ὀκνεῖ
τοὺς
ἐχθροὺς |
[80] |
τρόπαι'
ἑστήκῃ
δῆλα
πᾶσιν
ἀνθρώποις,
|
ἃ |
ὑπὲρ
ὑμῶν
στρατηγῶν
ἐκεῖνος
ἔστησε, |
[60] |
ἤ
τι
τῶν
ἄλλων
χωρίων,
|
ἃ |
Φιλίππῳ
μέν
ἐστιν
ὑπήκοα,
ὑμῖν |
[150] |
ἐπὶ
ταῖς
εὐεργεσίαις
δωρειὰς
ζηλώσαντες
|
ἃ |
χρὴ
πράττειν
προέλοιντο,
τί
κωλύει |