Paragraphes
[0]	ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, κατὰ μὲν	τὴν	ἀγορὰν ἀψευδεῖν νόμον γεγράφθαι, ἐφ'
[40]	οἱ νῦν ἀφαιρούμενοι, ἀπολύει τοῦτο	τὴν	αἰσχύνην, ἀλλ' αὐτὸ δὴ τοῦτο
[10]	δ' ἐλάττω τῶν ἱκανῶν κεκτημένοι,	τὴν	ἀναγκαίαν ἀτέλειαν ἔχοντες, ἔξω τοῦ
[20]	ἂν τούτων ἕκαστος λῃτουργῇ, δίδωσι	τὴν	ἀνάπαυσιν αὐτοῖς μόνον, μετὰ ταῦτα
[70]	κατῄσχυνεν, οὔτε πάνυ ῥᾴδιον κατὰ	τὴν	ἀξίαν εἰπεῖν, πολλή τ' αἰσχύνη
[50]	Ἔπειτ' ἐκεῖν' ἀγνοεῖν φήσομεν, ὅτι	τὴν	ἀξίαν, ὅταν διδῶμεν, δεῖ σκοπεῖν,
[50]	ἐάσομεν, ἐπειδὰν δὲ πάθωμεν, τότε	τὴν	ἀξίαν τοῦ ποιήσαντος σκεψόμεθα; Οὐκ
[120]	μὲν τῆς στήλης τἀντίγραφα, εἶτα	τὴν	ἀρχὴν τοῦ νόμου τοῦ Λεπτίνου.
[120]	κελευόντων πλὴν ἱερῶν. Λέγε δὴ	τὴν	ἀρχὴν τοῦ νόμου τοῦ Λεπτίνου.
[80]	τούτους νῦν αὐτὸν ἐκεῖνον ἀφαιρήσεσθε	τὴν	ἀτέλειαν; Ἀλλ' ἄλογον. Οὐδὲ γὰρ
[30]	ἐκεῖνος ἑαυτῷ καὶ τοῖς παισὶ	τὴν	ἀτέλειαν ἅπασι δέδωκεν ὑμῖν. (Τοῦτο
[30]	ἔχοντες ἐγκαλέσαι καὶ τί μεμφόμενοι	τὴν	ἀτέλειαν αὐτὸν ἀφῄρησθε, τί πρὸς
[40]	τιμῇ τὴν ἀτέλειαν ἔχοντα, οὐχὶ	τὴν	ἀτέλειαν ἀφαιρήσεσθε οὐδὲ γὰρ οὔσῃ
[70]	καρποῦται. ~Διόπερ οὐ μόνον αὐτῷ	τὴν	ἀτέλειαν ἔδωκαν οἱ τότε, ἀλλὰ
[0]	εἶναι ἀτελῆ, τοὺς ἔχοντας ἀφείλετο	τὴν	ἀτέλειαν, ἐν δὲ τῷ προσγράψαι
[30]	πολίτης· κατ' οὐδέτερον δ' αὐτῷ	τὴν	ἀτέλειαν ἔστιν ἔχειν ἐκ τούτου
[40]	σωθέντες ὑπ' αὐτοῦ καὶ δόντες	τὴν	ἀτέλειαν, ἕτεροι δ' ὑμεῖς οἱ
[40]	δὲ ῥήματι καὶ τῇ τιμῇ	τὴν	ἀτέλειαν ἔχοντα, οὐχὶ τὴν ἀτέλειαν
[120]	ἔγωγ' ἐροίμην Λεπτίνην· τίνος αὐτοῖς	τὴν	ἀτέλειαν ἢ σὺ νῦν καταλείπειν
[30]	εἶναι τοῦ Βοσπόρου, κἀνταῦθ' ἔδωκε	τὴν	ἀτέλειαν ἡμῖν. Καὶ τὰ μὲν
[70]	τῇ πόλει, ἄξιος εἶναι ἀποστερηθῆναι	τὴν	ἀτέλειαν ἣν εὕρετο παρ' ὑμῶν
[70]	παῖδα τὸν Χαβρίου περιίδωμεν ἀφαιρεθέντα	τὴν	ἀτέλειαν, ἣν ὁ πατὴρ αὐτῷ
[30]	νόμος οὗτος ἐκεῖνόν τ' ἀφαιρήσεται	τὴν	ἀτέλειαν, κύριος ἂν γένηται, καὶ
[40]	μὲν εὐεργεσίας ἀνθ' ὧν εὕρετο	τὴν	ἀτέλειαν ὁ Ἐπικέρδης ἀκηκόατ' ἐκ
[50]	πῶς οὐκ ἀδικήσετε, ἐὰν ἀφαιρῆσθε	τὴν	ἀτέλειαν, οἳ παραδόντες ὑμῖν Θάσον
[80]	ποιῆσαι τούτων τινὰς τῶν εὑρημένων	τὴν	ἀτέλειαν, οὓς νῦν οὗτοι μεμφόμενοι
[130]	μὴ ψήφισμ' ἢ νόμος δέδωκε	τὴν	ἀτέλειαν. (Πρόξενοι μέντοι πολλοὶ διὰ
[40]	αὐτῷ τὸ λαβεῖν παρ' ὑμῶν	τὴν	ἀτέλειαν. Τίς οὖν οὗτός ἐστιν;
[60]	ὅτι πολλοὺς ξένους εὐεργέτας ἀφαιρεῖται	τὴν	ἀτέλειαν, τῶν δὲ πολιτῶν μηδέν'
[30]	ὑμᾶς γεγενημένον, ἐὰν ἀκούσῃ νόμῳ	τὴν	ἀτέλειαν ὑμᾶς ἀφῃρημένους αὐτὸν καὶ
[0]	τῷ νόμῳ τούτῳ τὴν πόλιν	τὴν	αὐτὴν ἐπιτάξασαν τοῖς ἰδιώταις, ἀλλὰ
[60]	τινῶν ἔστιν ἀκοῦσαι τῶν κατὰ	τὴν	αὐτὴν ἡλικίαν ὄντων, μετὰ τὴν
[50]	εἰσαγαγόντες καὶ παρασχόντες φίλην ὑμῖν	τὴν	αὑτῶν πατρίδα αἴτιοι τοῦ γενέσθαι
[100]	ὑποσχόμενός τι τὸν δῆμον ἢ	τὴν	βουλὴν ἢ δικαστήριον ἐξαπατήσῃ, τὰ
[30]	κἀκεῖνος, τὴν μὲν ἐν Βοσπόρῳ,	τὴν	δ' ἐν Πειραιεῖ, τὴν δ'
[30]	Βοσπόρῳ, τὴν δ' ἐν Πειραιεῖ,	τὴν	δ' ἐφ' Ἱερῷ. Σκοπεῖτε δὴ
[100]	τῶν κοινῶν κυρίους ὁμονοεῖν ποιεῖ,	τὴν	δὲ τῶν δήμων ἐλευθερίαν ἡ
[60]	ὑμᾶς ἐποίησαν τοῦ Ἑλλησπόντου, ὥστε	τὴν	δεκάτην ἀποδόσθαι καὶ χρημάτων εὐπορήσαντας
[60]	τοῖς ἄλλοις αἴτιος γένηται, τούτου	τὴν	δόξαν τὸ τῆς πόλεως ὄνομα
[120]	ταύτην παρὰ τοῦ δήμου λαμβάνῃ	τὴν	δωρειάν. (Ἀλλὰ μὴν ὑπὲρ ὧν
[130]	νόμου, (εἴ τινα τῶν εὑρημένων	τὴν	δωρειὰν ἀνάξιον εἶναί φασιν ἢ
[0]	τρόπον, ὅνπερ τοὺς ἔχοντας ἀφείλετο	τὴν	δωρειὰν ἀναξίους ἐνόμιζεν, οὕτω καὶ
[160]	ἀνάξιος, ὡς ἔστω, πρὸς τῷ	τὴν	δωρειὰν ἀφαιρεθῆναι δίκην ἣν ἂν
[80]	Πολύστρατον· καὶ πάλιν, Τιμοθέῳ διδόντες	τὴν	δωρειάν, δι' ἐκεῖνον ἐδώκατε καὶ
[100]	τις φαῦλός ἐστι τῶν εὑρημένων	τὴν	δωρειάν, ἐχέτω, ἀλλ' ἰδίᾳ κατὰ
[20]	Βοσπόρου καὶ τοὺς παῖδας αὐτοῦ	τὴν	δωρειὰν ἣν ὑμεῖς ἔδοτ' αὐτοῖς.
[80]	(Εἰ δὴ τόθ' ὅθ' εὑρίσκετο	τὴν	δωρειάν, ἠξίωσεν ὑμᾶς, ὥσπερ δι'
[90]	ἂν ὑμῖν δοκῇ κωλύσετ' ἔχειν	τὴν	δωρειάν. Λέγε τὸν νόμον. ΝΟΜΟΣ.
[40]	τούτων μηδενὸς μνείαν ἀφῃρημένοι φανούμεθα	τὴν	δωρειάν, μηδὲν ἔχοντες ἐγκαλέσαι; (Οὐ
[140]	ἔχειν εἰπεῖν οἶμαι. Οὗτος εὕρετο	τὴν	δωρειὰν παρ' ὑμῖν, ἐν ᾗ
[30]	(Τοσούτου τοίνυν δεῖ ταύτην ἀποστερῆσαι	τὴν	δωρειὰν τὴν πόλιν, ὥστε προσκατασκευάσας
[0]	μὲν τινῶν κατηγοροῦντα πάντας ἀφαιρεῖσθαι	τὴν	δωρειὰν τῶν ἀδίκων ἐστίν, ἐάσω·
[40]	δαπάνης μέγιστον ἐκείνῳ, ἀλλ' ὅτι	τὴν	δωρειὰν ὑμᾶς αὐτὸν ἀφῃρῆσθαι νομιεῖ.
[60]	τοιαύτην, οἵαν ὑμῖν ἐδόκει, ποιήσασθαι	τὴν	εἰρήνην; Ὧν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι,
[60]	μετὰ τὴν τοῦ δήμου κάθοδον	τὴν	ἐκ Πειραιῶς ἀσθενοῦς ἡμῶν τῆς
[130]	ἀξίας, ὅτ' ἐδώκαμεν, ἦν δίκαιον	τὴν	ἐξέτασιν λαμβάνειν, ὅτε τούτων οὐδεὶς
[150]	τιμὰς ἀναιρῶν τῶν εὐεργεσιῶν ἀχρεῖον	τὴν	ἐπιείκειαν τοῖς φιλοτιμεῖσθαι βουλομένοις καθίστησιν,
[20]	ἀνάγκη. Καὶ μὴν ὅτι δεῖ	τὴν	εὐπορίαν εἰς ταῦθ' ὑπάρχειν πλείστην
[100]	ἔχει, δίειμι. Ἐπειδάν τις εἰς	τὴν	καλουμένην γερουσίαν ἐγκριθῇ παρασχὼν αὑτὸν
[70]	οὐ μικρὰν τυραννίδα καὶ τοῦτον	τὴν	Λακεδαιμονίων ἀρχὴν καταλύσαντα πεπαυκέναι. Ἵν'
[50]	οἳ παραδόντες ὑμῖν Θάσον καὶ	τὴν	Λακεδαιμονίων φρουρὰν μεθ' ὅπλων ἐκβαλόντες
[50]	ἐν τῇ πόλει βουλευσαμένων μετὰ	τὴν	μάχην μὴ δέχεσθαι τῷ τείχει
[30]	στήλας ἀντιγράφους ἐστήσαθ' ὑμεῖς κἀκεῖνος,	τὴν	μὲν ἐν Βοσπόρῳ, τὴν δ'
[110]	τὰς κοινὰς πράξεις καὶ κατὰ	τὴν	ὁμόνοιαν καὶ κατὰ τἄλλα πάντ'
[40]	μᾶλλον ἕλοιτο τοὺς ἀτυχοῦντας καὶ	τὴν	παρὰ τούτων χάριν, ἥτις ποτ'
[10]	γοῦν ἄλλον χρόνον. (Ὁ τοίνυν	τὴν	πίστιν ἀφαιρῶν τῶν δωρειῶν νόμος,
[120]	ἡγοῦμαι, εἰς τοιαύτην ἄγειν ἀνάγκην	τὴν	πόλιν δι' ἧς ἅπαντας ἐξ
[150]	μικρὰν ἢ μεγάλην ἔστ' εἶναι	τὴν	πόλιν. Εἰσὶ δ' οὗτοι τίνες;
[140]	τούτοις τοιούτοις οὖσιν οὐδεὶς πώποτε	τὴν	πόλιν ἡμῶν εὖ ποιῶν δοκεῖ
[50]	δεῖν, ὃς καλῶς τε πράττουσαν	τὴν	πόλιν ἡμῶν πονηρᾶς δόξης ἀναπλήσει,
[150]	προέλοιντο, τί κωλύει μεγίστην εἶναι	τὴν	πόλιν καὶ πάντας χρηστοὺς καὶ
[20]	δέ γ' αἰσχύνης ὅλην ἀναπίμπλησι	τὴν	πόλιν καὶ τῆς ἀπιστίας. Οὔκουν
[50]	πρὸς Λακεδαιμονίους ἐπικηρυκεύεσθαι, (ὁρῶντες ἠτυχηκυῖαν	τὴν	πόλιν καὶ τῆς παρόδου κρατοῦντας
[160]	ἡ ζημία, τοῖς δ' ὅλην	τὴν	πόλιν κίβδηλον καὶ ἄπιστον ποιοῦσι
[10]	εἶναι καὶ ὑμῖν καὶ τούτῳ	τὴν	πόλιν πεπεικέναι Λεπτίνην ὅμοιον αὐτῇ
[40]	δεηθῆναί τινος τοιούτου νῦν ἀπέχειν	τὴν	πόλιν, ταῦτα μὲν εὐχέσθω τοῖς
[0]	μὴ χρῆσθαι τῷ νόμῳ τούτῳ	τὴν	πόλιν τὴν αὐτὴν ἐπιτάξασαν τοῖς
[30]	δεῖ ταύτην ἀποστερῆσαι τὴν δωρειὰν	τὴν	πόλιν, ὥστε προσκατασκευάσας ἐμπόριον Θευδοσίαν,
[0]	κωλύει πάντ' ἀφῃρῆσθαι καὶ ὅλως	τὴν	πολιτείαν ὑμᾶς κατὰ τοῦτον τὸν
[40]	πλῆθος τῶν χρημάτων θαυμάσαι, ἀλλὰ	τὴν	προθυμίαν καὶ τὸ αὐτὸν ἐπαγγειλάμενον
[50]	καὶ πράττοντες· ὧν ἔνιοι διὰ	τὴν	πρὸς ὑμᾶς εὔνοιαν στέρονται τῆς
[80]	δ' ἐν ὀρφανίᾳ τέθραπται διὰ	τὴν	πρὸς ὑμᾶς φιλοτιμίαν τοῦ πατρός.
[60]	δὴ κἀκεῖν' ἐξετάσωμεν. Οἱ προδόντες	τὴν	Πύδναν καὶ τἄλλα χωρία τῷ
[120]	ἐρεῖν, ὡς τὰς εἰκόνας καὶ	τὴν	σίτησιν οὐκ ἀφαιρεῖται τῶν εἰληφότων
[10]	γὰρ εἰς τὸν πόλεμον καὶ	τὴν	σωτηρίαν τῆς πόλεως εἰσφορῶν καὶ
[80]	ὑμῶν φανήσεται πράξας Χαβρίας, καὶ	τὴν	τελευτὴν αὐτὴν τοῦ βίου πεποιημένος
[60]	ἔχειν δεῖξαι τῶν εὑρημένων ταύτην	τὴν	τιμήν. Καὶ γὰρ τἄλλ' ἀγάθ'
[120]	καὶ ταύτην παρ' ὑμῶν λαβὼν	τὴν	τιμὴν μόνην, ἢ ξένος ἢ
[60]	τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ὄντων, μετὰ	τὴν	τοῦ δήμου κάθοδον τὴν ἐκ
[150]	τι ποιεῖν, ὅμως οὐκ ἀφείλετο	τὴν	τοῦ δικαίου τάξιν, ἀλλ' ἔθηκεν
[140]	μὲν πρὸς Λεωδάμαντα. Οὗτος ἐγράψατο	τὴν	Χαβρίου δωρειάν, ἐν ᾗ τοῦτ'
[80]	οὐκ ἂν ἐδώκατε ταύτην αὐτῷ	τὴν	χάριν; Ἔγωγ' ἡγοῦμαι. (Εἶθ' οἷς
[160]	καὶ κατὰ ταὔθ' ἡμῖν θέμενοι	τὴν	ψῆφον, αὐτοί θ' ἃ προσήκει
[160]	ἂν ψηφίσησθε, ἵν' εὔορκον θῆσθε	τὴν	ψῆφον κατὰ τῶν τὰ πονηρὰ
[40]	ὅτι περὶ νόμου μέλλει φέρειν	τὴν	ψῆφον ᾧ μὴ λυθέντι δεήσει
[100]	ἵν' εἰς τὸ μέσον καταθεὶς	τὴν	ὠφέλειαν ἐφάμιλλον ποιήσῃ τὸ ποιεῖν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2007