Paragraphes
[120]	σίτησιν διδόναι καὶ ἄλλ' ὅ	τι	ἂν βούλησθε, πλὴν τούτου. Ἐγὼ
[120]	φενακίζειν τὸν ὡς καταλείπεται λέγοντά	τι	αὐτοῖς. Ὁ γὰρ ἄξια τῆς
[130]	γ' αἰσχρὸν οὐδ' ἂν εἴ	τι	γένοιτ' ἀναιρεθείη, ὃ συμβήσεται διὰ
[50]	ἑκάστου κηδεστὴς ἢ τῶν τοιούτων	τι	γίγνεσθαι, ταῦτα δὲ καὶ νόμοις
[160]	καὶ θεοί. Οὐκ οἶδ' ὅ	τι	δεῖ πλείω λέγειν· οἶμαι γὰρ
[50]	ὑμῶν τῶν τότε στρατευσαμένων, εἴ	τι	δέοι, πάσχειν ἢ χωρὶς ὑμῶν
[130]	τοῦτον πάλιν καὶ τῶν ἐκείνῳ	τι	δοθέντων ἀφέλοιντο, καὶ ταῦτ' αἰτίαν
[80]	τῶν ἐπὶ ταῖς πρότερον εὐεργεσίαις	τι	δοθέντων ἀφῃρημένοι φανήσεσθε, πῶς οὐκ
[140]	τὸ τῆς ἀτελείας τῶν ἐκείνῳ	τι	δοθέντων, καὶ πρὸς ὑμᾶς εἰσελθὼν
[60]	ἡμετέροις εὐεργέταις ὑπαρχουσῶν δωρειῶν ἀφαιρεῖταί	τι;	Ἐγὼ μὲν ἐκεῖν' οἶμαι. Ἀλλ'
[0]	εἶναι τῆς δωρειᾶς, ἐξαπατηθέντας δέ	τι	καὶ φαύλῳ τινὶ δοῦναι, ἢ
[110]	βούλεσθαι τὸν παρ' ἡμῖν τούτων	τι	κατασκευάσαντα, διὰ δ' ὧν ὁ
[90]	μὴ τοιούτους κριθέντας, ἐὰν ἀδίκως	τι	λάβωσιν, ἀφαιρεθῆναι, καὶ τὸ λοιπὸν
[100]	μηδ' ἂν ὁτιοῦν πράξῃ, τοιοῦτόν	τι	λέγειν αὐτοὺς παρεσκευάσθαι, ὡς ἄρ'
[50]	Τὸ μὲν γὰρ ἐξ ἀρχῆς	τι	μὴ δοῦναι γνώμῃ χρησαμένων ἔργον
[130]	μετὰ ταῦτα δ' ἐᾶν, εἴ	τι	μὴ πεπόνθαθ' ὑπ' αὐτῶν ὕστερον
[150]	καὶ ὀμώμοται, ἄν τις ἀμύνων	τι	πάθῃ τῇ δημοκρατίᾳ, τὰς αὐτὰς
[60]	δι' ὑμᾶς φεύγοντας καὶ δικαίως	τι	παρ' ὑμῶν εὑρομένους ἐάσωμεν ἀφαιρεθῆναι
[0]	τοῖς ἰδιώταις, ἀλλὰ τοὺς ἀγαθόν	τι	πεποιηκότας ἐξαπατῆσαι, καὶ ταῦτ' οὐ
[130]	ἀφῃρημένους φαίνεσθαι, καὶ τοὺς εὖ	τι	πεποιηκότας ὑμᾶς, οἷς οὐδεὶς ἂν
[150]	νόμοις ζημίας φοβούμενοι τοῦ κακόν	τι	ποιεῖν ἀποσταῖεν, καὶ πάντες τὰς
[50]	ποτέ, ἔρημον τῶν ἐθελησόντων ἀγαθόν	τι	ποιεῖν καταστήσει. (Οὐ τοίνυν μόνον,
[150]	τινας ᾤετ' ἐπισχεῖν τοῦ τοιοῦτόν	τι	ποιεῖν, ὅμως οὐκ ἀφείλετο τὴν
[60]	καὶ παραδείγμαθ' ἑστῶσι τοῖς βουλομένοις	τι	ποιεῖν ὑμᾶς ἀγαθόν, ὅσους εὖ
[60]	ἄνδρα ἢ τὰ πεπραγμένα, ἄκυρόν	τι	ποιῆσαι τῶν ἐκείνῳ δοθέντων. Οὗτος
[130]	(Τὸ δοκεῖν ἐξηπατηκέναι τοὺς ἀγαθόν	τι	ποιήσαντας. Ὅτι μὲν τοίνυν τοῦθ'
[0]	ἄν, οἱ δὲ τοὺς ἀγαθόν	τι	ποιοῦντας ἑαυτοὺς μὴ τοῖς ὁμοίοις
[100]	δεῖ, τοὺς μὲν ἑαυτοὺς ἀγαθόν	τι	ποιοῦντας μήτε τιμῶντες μήτε θαυμάζοντες,
[150]	σπουδὴν ὅπως μηδενὶ τῶν εὖ	τι	ποιούντων ὑμᾶς χάριν ἐξέσται κομίσασθαι
[150]	τίνες; Οἵ τε τοῖς ἀγαθόν	τι	ποιοῦσι τὰς τιμὰς διδόντες καὶ
[150]	τὸν δῆμον, οὐ τοῖς ἀγαθόν	τι	ποιοῦσιν ἔγωγε νομίζω δεῖν. (Πρὸς
[100]	καὶ δεικνὺς ὅτι τοῖς ἀγαθόν	τι	ποιοῦσιν οὐδ' ὁτιοῦν ἔσται πλέον.
[30]	ἐμμένων φανεῖται καὶ ποιεῖν ἀεί	τι	προθυμούμενος ὑμᾶς εὖ, ὑμεῖς δ'
[0]	πολλοῖς οἷς πράττετε καὶ τοιοῦτόν	τι	συμβαίνειν ἀνάγκη. (Ἆρ' οὖν θησόμεθα
[50]	πονηρᾶς δόξης ἀναπλήσει, ἐάν τέ	τι	συμβῇ ποτέ, ἔρημον τῶν ἐθελησόντων
[30]	(Μὴ γὰρ οἴεσθ' ὑμῖν ἄλλο	τι	τὰς στήλας ἑστάναι ταύτας ἢ
[80]	εἴη πεπονθὼς ὁ παῖς εἴ	τι	τῆς δωρειᾶς ἀφαιρεθείη, καθ' ὃ
[160]	(Ὅτι νὴ Δία πόρρω τοῦ	τι	τοιοῦτον νῦν ἐλπίζειν ἐσμέν. Καὶ
[130]	δοκούντων ἔχειν, ἄν τις ὑποσχόμενός	τι	τὸν δῆμον ἐξαπατήσῃ, κρίνειν, κἂν
[100]	νόμος ὑμῖν, ἐάν τις ὑποσχόμενός	τι	τὸν δῆμον ἢ τὴν βουλὴν
[80]	ὑμᾶς, καὶ οὐδὲν ἔσθ' ὅ	τι	τοῦ παρακρούσασθαι καὶ φενακίσαι λέγεται
[110]	αὐτοῖς οἷσπερ ἡμεῖς νῦν, ἕτερόν	τι	τοῦτ' ἂν εἴη. Εἰ τοίνυν
[120]	ὅταν ὧν ἐδώκατέ τῳ πρότερόν	τι,	τοῦτ' ἀφέλησθε, καὶ τὰς ὑπολοίπους
[110]	δεῖξαι κἀκείνους ὧν ἔδοσάν τῴ	τι,	τοῦτ' ἀφῃρημένους, συγχωρῶ καὶ ὑμᾶς
[130]	Ὅτι μὲν τοίνυν τοῦθ' ἕν	τι	τῶν αἰσχρῶν ἐστιν πάντας ἂν
[60]	ἐχόντων Πύδναν ἢ Ποτείδαιαν ἤ	τι	τῶν ἄλλων χωρίων, ἃ Φιλίππῳ
[70]	μηδεμίαν ποιησαμένους τούτων μνείαν ἀφελέσθαι	τι	τῶν δοθέντων τότε. Πολλὰ μὲν
[70]	Ἵνα δὲ μὴ λέγων παραλίπω	τι	τῶν πεπραγμένων αὐτῷ, ἀναγνώσεται γεγραμμένας
[10]	πειράσομαι δεῖξαι διὰ βραχέων, ἕν	τι	τῶν πρότερον πεπραγμένων τῇ πόλει
[40]	ἡγοῦμαι δεινότατ' ἂν παθεῖν, εἴ	τι	τῶν τότε ψηφισθέντων αὐτοῖς λυθείη.
[30]	ὁ νόμος φαίνεται, καὶ προσαφαιρεῖταί	τι	τῶν ὑπαρχόντων ἤδη. Εἶθ' ὑμεῖς
[80]	δ' ἐπὶ τούτοις δωρειῶν ἀφῃρημένον	τι	φαίνηται; Οὐ σκέψεσθ' ὦ ἄνδρες
[70]	ῥητόρων τῶν διδαξόντων ὡς ἀφελέσθαι	τι	χρὴ τῶν ἐκείνῳ δοθέντων. (Εἶεν.

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 18/05/2007