Paragraphes |
[90] |
ἀκούοντες.
Λαβὲ
καὶ
λέγε
πρῶτον
|
μὲν |
ἃ
τοῦ
τούτου
νόμου
γεγράμμεθα, |
[10] |
πλουσιώτατοι.
Ἔστι
δὲ
τοῦθ'
οὑτωσὶ
|
μὲν |
ἀκοῦσαι
λόγον
τιν'
ἔχον·
εἰ |
[30] |
οὐδείς,
ὡς
ἐκεῖνος
ὑπομενεῖ
ἑαυτῷ
|
μὲν |
ἀκύρους
εἶναι
τὰς
παρ'
ὑμῶν |
[10] |
τοῦ
θέντος
τὸν
νόμον,
τὰ
|
μὲν |
ἄλλ'
ἔγωγ'
οὐκ
οἶδα,
οὐδὲ |
[30] |
τὴν
ἀτέλειαν
ἡμῖν.
Καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
σιωπῶ,
πόλλ'
ἂν
ἔχων |
[30] |
τούτου
τοῦ
νόμου.
Καίτοι
τῶν
|
μὲν |
ἄλλων
εὐεργετῶν
χρόνον
τιν'
ἕκαστος |
[60] |
τὸν
πάντα
χρόνον,
ἵν'
ἕως
|
μὲν |
ἄν
τινες
ζῶσι,
μηδὲν
ὑφ' |
[0] |
καὶ
δι'
ἐκεῖνο,
ὅτι
οἱ
|
μὲν |
ἀνάξιόν
τινα
τιμήσαντες
εὐηθείας
τινὰ |
[130] |
ἀποστατέον
τοῦ
λόγου,
ὅτι
τῆς
|
μὲν |
ἀξίας,
ὅτ'
ἐδώκαμεν,
ἦν
δίκαιον |
[160] |
καταψηφίσησθε,
ὥσπερ
ἡμεῖς
κελεύομεν,
οἱ
|
μὲν |
ἄξιοι
παρ'
ὑμῶν
τὰ
δίκαι' |
[120] |
τὰς
τιμὰς
καταλείπειν
φήσει,
οἱ
|
μὲν |
ἁπλᾶ
πάνυ
καὶ
δίκαι'
ἂν |
[60] |
ποιεῖν
ὑμᾶς
βουλήσεται,
μέλλων,
ἂν
|
μὲν |
ἀποτύχῃ,
παραχρῆμα
δίκην
δώσειν
τοῖς |
[70] |
μὴν
οὐδ'
ἐκεῖνο
καλόν,
ζῶντα
|
μὲν |
αὐτὸν
οὕτω
τιμᾶν
ὥστε
τοσούτων |
[110] |
δὲ
καὶ
οὐδὲ
δίκαιον.
(Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἀναξίους
εἶναί
τις
φήσει |
[120] |
ὅταν
εἶναι
φῇς
ἱερῶν;
Τῶν
|
μὲν |
γὰρ
εἰς
τὸν
πόλεμον
πασῶν |
[40] |
τοὺς
καιροὺς
ἐν
οἷς.
(Πάντες
|
μὲν |
γάρ
εἰσιν
ἴσως
ἄξιοι
χάριν |
[50] |
τῶν
αὐτῶν
ἡ
σκέψις.
Ἰδίᾳ
|
μὲν |
γὰρ
ἕκαστος
ἡμῶν
σκοπεῖ
τίς |
[10] |
ὁτιοῦν
κρεῖττον
εἶναι
δοκεῖ.
Παρὰ
|
μὲν |
γὰρ
ἐκείνοις
μείζων
ἐστὶν
ὁ |
[50] |
ταῦθ'
ὕστερον
χρόνῳ
παμπληθεῖ;
Τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ἐξ
ἀρχῆς
τι
μὴ |
[100] |
δεσπότης
ἐστὶ
τῶν
πολλῶν.
Ἐκεῖ
|
μὲν |
γάρ
ἐστι
τῆς
ἀρετῆς
ἆθλον |
[40] |
βούληται,
δύναμαι
σκοπούμενος
εὑρεῖν.
Χρήματα
|
μὲν |
γάρ
ἐστιν
ἀεὶ
παρ'
ὑμῖν |
[70] |
τι
τῶν
δοθέντων
τότε.
Πολλὰ
|
μὲν |
γάρ
ἐστιν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι, |
[20] |
χρηστήν,
οὐ
καλῶς
φρονεῖ.
Ἐγὼ
|
μὲν |
γὰρ
εὔχομαι
τοῖς
θεοῖς,
μάλιστα |
[110] |
ἐν
ᾧ
ταῦτα
γέγραπται.
Τότε
|
μὲν |
γὰρ
ἡ
πόλις
ἡμῶν
καὶ |
[70] |
τὰ
τείχη
στῆσαι
Θεμιστοκλέους·
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
λαθών,
ὁ
δὲ
νικήσας |
[130] |
δ'
οὗτοι
τοῦτο
φήσουσι
δεῖξαι
|
μὲν |
γὰρ
οὐκ
ἔχουσιν,
δεῖ
κεκολασμένους |
[130] |
παθεῖν
κατ'
ἄνδρα
κριθέντας.
Ἐγὼ
|
μὲν |
γὰρ
οὐχ
ὑπολαμβάνω
ταῦτα
καλῶς |
[10] |
οἱ
πρόγονοι.
Τεκμήριον
δέ·
χρήματα
|
μὲν |
γὰρ
πλεῖστά
ποτε
κτησάμενοι
πάνθ' |
[20] |
πόλει,
πάντες
ἂν
ὁμολογήσειαν·
παρὰ
|
μὲν |
γὰρ
τὰς
ἐπὶ
τῶν
χορηγιῶν |
[110] |
ὕστερον
μηδὲν
ἐγκαλοῦντες
ἀφαιρούμενοι.
Εἰ
|
μὲν |
γάρ
τις
ἔχει
δεῖξαι
κἀκείνους |
[20] |
ἀμφότερ'
οὐχὶ
δίκαιον
λέγειν.
Εἰ
|
μὲν |
γάρ
τις
ἔχει
πολλὰ
μηδὲν |
[0] |
ὑμᾶς
τε
καὶ
τούτους.
Ἐν
|
μὲν |
γὰρ
τῷ
γράψαι
Μηδέν'
εἶναι |
[10] |
ἀφαιρεῖται
νῦν
τῷ
νόμῳ.
Τῇ
|
μὲν |
γὰρ
χρείᾳ
τῇ
τῶν
εὑρισκομένων |
[30] |
ἔδοτ'
αὐτοῖς.
~Ἔστι
γὰρ
γένει
|
μὲν |
δήπου
ὁ
Λεύκων
ξένος,
τῇ |
[100] |
ἡμῖν.
Διὰ
τί;
Ὅτι
τὰς
|
μὲν |
διὰ
τῶν
ὀλίγων
πολιτείας
τὸ |
[150] |
καθαρὸν
διώρισεν
εἶναι.
Εἶτ'
ἀποκτεῖναι
|
μὲν |
δικαίως
ἔν
γε
τοῖς
παρ' |
[130] |
αὐτῶν,
ὡς
ἔοικεν,
ἐχθρός,
τῷ
|
μὲν |
Διό
φαντος,
τῷ
δ'
Εὔβουλος, |
[110] |
καὶ
ἀπαιδεύτους
ἡγεῖσθ'
εἶναι,
πονηροὺς
|
μὲν |
διότι
καταψεύδονται
τῶν
προγόνων
ὑμῶν |
[100] |
εἰ
ἄρ'
εὔξασθαι
δεῖ,
τοὺς
|
μὲν |
ἑαυτοὺς
ἀγαθόν
τι
ποιοῦντας
μήτε |
[40] |
ἧττον
ἄξιος
ἀδικηθῆναι,
ἢ
πρῶτον
|
μὲν |
εἰ
παρὼν
τῷ
τῆς
πόλεως |
[40] |
δεινόν
ἐστιν.
Εἰ
γὰρ
οἱ
|
μὲν |
εἰδότες
καὶ
παθόντες
ἄξια
τούτων |
[30] |
περὶ
τοῦ
Λεύκωνος.
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Ὡς
|
μὲν |
εἰκότως
καὶ
δικαίως
τετύχηκεν
τῆς |
[90] |
Ὅταν
ταῦτα
λέγῃ
δήπου,
ὁμολογεῖ
|
μὲν |
εἶναι
βελτίω
καὶ
δικαιότερον
τόνδε |
[100] |
πάντες
οἱ
τοιοῦτοι
λόγοι
παροξυντικοὶ
|
μὲν |
εἶναι
πρὸς
τὸ
τὰς
ἀτελείας |
[0] |
ΠΡΟΣ
ΛΕΠΤΙΝΗΝ.
(Ἄνδρες
δικασταί,
μάλιστα
|
μὲν |
εἵνεκα
τοῦ
νομίζειν
συμφέρειν
τῇ |
[10] |
τούτων,
ὡς
αἱ
λῃτουργίαι
νῦν
|
μὲν |
εἰς
πένητας
ἀνθρώπους
ἔρχονται,
ἐκ |
[60] |
ὑπαρχουσῶν
δωρειῶν
ἀφαιρεῖταί
τι;
Ἐγὼ
|
μὲν |
ἐκεῖν'
οἶμαι.
Ἀλλ'
ἵνα
μὴ |
[20] |
εὐεργέτας
ἀφελέσθαι
τὰ
δοθέντα;
Ἐγὼ
|
μὲν |
ἐκεῖν'
οἶμαι.
Νῦν
μέν
γε |
[110] |
ἐνθάδε
λυμαίνεσθαι,
οὐδὲ
δι'
ὧν
|
μὲν |
ἐκεῖνοι
μεγάλοι
τῆς
ὀλιγαρχίας
καὶ |
[20] |
τῶν
ἐννέ'
ἀρχόντων.
Οὐκοῦν
οἱ
|
μὲν |
ἐλάττω
κεκτημένοι
τοῦ
τριηραρχίας
ἄξι' |
[30] |
ἀντιγράφους
ἐστήσαθ'
ὑμεῖς
κἀκεῖνος,
τὴν
|
μὲν |
ἐν
Βοσπόρῳ,
τὴν
δ'
ἐν |
[110] |
ἑνὶ
τῶν
τότε
χρησίμων,
ἑκατὸν
|
μὲν |
ἐν
Εὐβοίᾳ
πλέθρα
γῆς
πεφυτευμένης |
[40] |
ἐπ'
ἀμφότερα,
εἰ
μὴ
τοὺς
|
μὲν |
ἐν
κινδύνῳ
καθεστηκότας
καὶ
πράξεις |
[40] |
καὶ
εἴ
τις
ἄλλος
εὖ
|
μὲν |
ἐποίησεν
ὑμᾶς
εὖ
πράττων,
εἰς |
[40] |
αὑτόν.
(Τοῦτον
μέντοι
τὸν
τῷ
|
μὲν |
ἔργῳ
παρὰ
τοὺς
μεγίστους
καιροὺς |
[60] |
συκοφαντούντων;
Οὔκουν
αἰσχρὸν
εἰ
μέλλοντες
|
μὲν |
εὖ
πάσχειν
συκοφάντην
ἂν
τὸν |
[40] |
προσῆκεν,
ἀδικοῦντα.
Λέγε.
ΨΗΦΙΣΜΑ.
(Τὰς
|
μὲν |
εὐεργεσίας
ἀνθ'
ὧν
εὕρετο
τὴν |
[100] |
μήθ'
ὑμεῖς
τἀναντία
τούτοις
τοὺς
|
μὲν |
εὐεργέτας
τιμῶντες,
παρὰ
δὲ
τῶν |
[130] |
ποιοῦντες
φανήσεσθε;
Καὶ
μὴν
πάντα
|
μὲν |
εὐλαβεῖσθαι
δεῖ
ποιεῖν
τὰ
δοκοῦντα |
[40] |
νῦν
ἀπέχειν
τὴν
πόλιν,
ταῦτα
|
μὲν |
εὐχέσθω
τοῖς
θεοῖς,
κἀγὼ
συνεύχομαι, |
[50] |
τὸ
ψήφισμ'
αὐτοῖς.
ΨΗΦΙΣΜΑ.
(Ἃ
|
μὲν |
ἐψηφίσασθε
τοῖς
φεύγουσιν
δι'
ὑμᾶς |
[20] |
γὰρ
εὔχομαι
τοῖς
θεοῖς,
μάλιστα
|
μὲν |
ἡμῖν
καὶ
χρήματα
πολλὰ
γενέσθαι, |
[140] |
καλῶς
ἐποίει.
Μὴ
τοίνυν
ἃ
|
μὲν |
ἦν
ἀμάρτυρα,
ταῦτ'
ἐπὶ
τῇ |
[40] |
ἐγκαλέσαι;
(Οὐ
γὰρ
εἰ
ἕτεροι
|
μὲν |
ἦσαν
οἱ
τότε
σωθέντες
ὑπ' |
[90] |
τὸν
τρόπον
προστάξας
νομοθετεῖν,
τοὺς
|
μὲν |
θεσμοθέτας
τοὺς
ἐπὶ
τοὺς
νόμους |
[100] |
(Τίνες
οὖν
εἰσιν
αὗται;
Τὰς
|
μὲν |
καθ'
ἕκαστον
ἐάσω,
μίαν
δ' |
[30] |
ἢ
δεδώκατε
συνθήκας,
αἷς
ὁ
|
μὲν |
Λεύκων
ἐμμένων
φανεῖται
καὶ
ποιεῖν |
[20] |
ἄρα
δεινόν,
εἰ
ἐν
κοινῷ
|
μὲν |
μηδ'
ὁτιοῦν
ὑπάρχει
τῇ
πόλει, |
[140] |
δ'
ἡλίκα
τούτου
θεωρήσατε.
Πρῶτον
|
μὲν |
μόνοι
τῶν
πάντων
ἀνθρώπων
ἐπὶ |
[100] |
ὁμοίων,
παρὰ
δ'
ἡμῖν
ταύτης
|
μὲν |
ὁ
δῆμος
κύριος,
καὶ
ἀραὶ |
[90] |
ὃν
ἂν
τύχῃ
τρόπον,
τοσοῦτοι
|
μὲν |
οἱ
ἐναντίοι
σφίσιν
αὑτοῖς
εἰσὶ |
[60] |
τότε
καὶ
τὸ
Βυζάντιον
Λακεδαιμονίοις
|
μὲν |
οἰκεῖα,
ὑμῖν
δ'
ἀλλότρια,
παραδώσειν |
[40] |
κἀγὼ
συνεύχομαι,
λογιζέσθω
δὲ
πρῶτον
|
μὲν |
ὅτι
περὶ
νόμου
μέλλει
φέρειν |
[50] |
γε
καὶ
δέω.
Ἀλλὰ
πάντας
|
μὲν |
οὐδ'
ἂν
ἐγχειρήσαιμ'
ἐξετάζειν
ὅσοι |
[90] |
ὄντων
δικαίων
τὸ
πλῆθος,
οὑτοσὶ
|
μὲν |
οὐδ'
ὁτιοῦν
ἐποίησε
Λεπτίνης·
οὐδὲ |
[140] |
ὑπὸ
σοῦ
παρεσκευάσθη;
Ἀλλὰ
ταῦτα
|
μὲν |
οὐδὲ
λέγειν
καλόν.
(ρηνται
δὲ |
[0] |
ὑπὲρ
τοῦ
νόμου
λέγῃ,
δίκαιον
|
μὲν |
οὐδὲν
ἐρεῖ
περὶ
αὐτοῦ,
φήσει |
[10] |
τέλους
εἰσὶ
τούτου·
οὐκοῦν
τούτων
|
μὲν |
οὐδετέρων
οὐδεὶς
διὰ
τὸν
νόμον |
[10] |
νόμον,
ψεύδεσθαι
μᾶλλον
αἱρήσεσθε;
Ἐγὼ
|
μὲν |
οὐκ
ἀξιῶ.
(Τὸ
μὲν
τοίνυν |
[140] |
κύριον
ποιεῖν
τὸν
νόμον,
ἐγὼ
|
μὲν |
οὐκ
ἔχω
πῶς
ἐπαινέσω,
ψέγειν |
[0] |
προβουλεύειν
μήτε
χειροτονεῖν
μηδέν;
Ἐγὼ
|
μὲν |
οὐκ
οἶμαι·
οὐ
γάρ
ἐσμεν |
[70] |
καὶ
τῷ
υἱεῖ
κατέλιπεν;
Ἐγὼ
|
μὲν |
οὐκ
οἴομαι.
Καὶ
γὰρ
ἂν |
[50] |
τῶν
πρεσβυτέρων
αὐτὸς
ἀκήκοα.
Τὰ
|
μὲν |
οὖν
ἄλλ'
ὅσα
χρησίμους
ὑμῖν |
[50] |
τις
ἄν,
ἀλλ'
ἔργῳ.
Ὅταν
|
μὲν |
οὖν
εὖ
πάσχειν
δέῃ,
τὸν |
[120] |
χάριν
τισὶν
οὐκ
ἀποδώσει.
Μεγάλων
|
μὲν |
οὖν
εὐεργεσιῶν
οὔθ'
ὑμῖν
συμφέρει |
[70] |
ἂν
φῆσαι
καλῶς
ἔχειν.
Ἴστε
|
μὲν |
οὖν
ἴσως,
καὶ
ἄνευ
τοῦ |
[70] |
μνησθῆναι
τῶν
πεπραγμένων
αὐτῷ.
(Ὃν
|
μὲν |
οὖν
τρόπον
ὑμᾶς
ἔχων
πρὸς |
[20] |
τοῦθ'
ἅπαξ
ποιήσας
ἀπηλλάξεται;
Ἐγὼ
|
μὲν |
οὐχ
ὁρῶ.
Τῆς
δέ
γ' |
[90] |
ὡς
καλῶς
κελεύει
τιθέναι,
πρῶτον
|
μὲν |
παρ'
ὑμῖν,
ἐν
τοῖς
ὀμωμοκόσιν, |
[70] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
αἱ
|
μὲν |
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
δωρειαὶ
βέβαιοι |
[80] |
χρόνον.
~Ἐπειδὴ
δὲ
τοὐναντίον
ἑπτακαίδεκα
|
μὲν |
πόλεις
εἷλεν,
ἑβδομήκοντα
δὲ
ναῦς |
[70] |
γὰρ
ἂν
ἄλογον
εἴη·
μίαν
|
μὲν |
πόλιν
εἰ
ἀπώλεσεν
ἢ
ναῦς |
[140] |
ἂν
ὑμῖν
δίκαια
φαίνηται.
Πρῶτον
|
μὲν |
πρὸς
Λεωδάμαντα.
Οὗτος
ἐγράψατο
τὴν |
[160] |
μηδεὶς
ἂν
νεμεσήσαι,
καὶ
τἀγαθὰ
|
μὲν |
προσδοκᾶν
καὶ
τοῖς
θεοῖς
εὔχεσθαι |
[100] |
οὐ
συνιέναι.
Εἰ
γὰρ
ὁ
|
μὲν |
Σόλων
ἔθηκεν
νόμον
ἐξεῖναι
δοῦναι |
[60] |
ἀνθρώπους
ἰδεῖν
καὶ
ἀκοῦσαι
τὰς
|
μὲν |
συμφοράς,
αἷς
δι'
ὑμᾶς
ἐχρήσανθ' |
[150] |
εἰ
δὲ
μή,
γελοῖον
νόμῳ
|
μὲν |
συνδικεῖν,
νόμον
δ'
αὐτοὺς
παραβαίνειν |
[140] |
ἂν
πάντων
συμβαίη,
εἰ
τότε
|
μὲν |
τὰ
Χαβρίου
παρ'
ὑμῖν
ἔργα |
[50] |
γὰρ
ἀνθρώπων
οἱ
πλεῖστοι
κτῶνται
|
μὲν |
τἀγαθὰ
τῷ
καλῶς
βουλεύεσθαι
καὶ |
[80] |
γὰρ
ὑμῖν
ἁρμόττει
δοκεῖν
παρὰ
|
μὲν |
τὰς
εὐεργεσίας
οὕτω
προχείρως
ἔχειν |
[30] |
ἄν
τις
ἴδοι.
Οὐκοῦν
παρὰ
|
μὲν |
τὰς
τριάκοντα
μυριάδας
μυρίους
δίδωσι |
[50] |
τὸν
νόμον
καταγνοίη,
οἳ
παρὰ
|
μὲν |
τὰς
χρείας
οὕτω
φιλάνθρωποι
καὶ |
[20] |
ἀλογίστως
ὥστ'
ἐπιχειροῦσι
λέγειν
πρὸς
|
μὲν |
ταῦτ'
οὐδέν,
ἄλλα
δὲ
τοιαδί, |
[120] |
τούτου.
Ἐγὼ
δ'
ὑπὲρ
ὧν
|
μὲν |
τῇ
πόλει
καταλείπειν
φήσει,
τοσοῦτο |
[90] |
οὐ
τεθήσεσθαι.
(Ἐγὼ
δ'
ὅτι
|
μὲν |
τῇ
ὑμετέρᾳ
ψήφῳ
τοῦ
τούτου |
[0] |
αἰσχρόν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
κατὰ
|
μὲν |
τὴν
ἀγορὰν
ἀψευδεῖν
νόμον
γεγράφθαι, |
[120] |
τὸν
τρόπον,
λαβέ
μοι
πρῶτον
|
μὲν |
τῆς
στήλης
τἀντίγραφα,
εἶτα
τὴν |
[0] |
τῷ
λόγῳ.
(Ἐγὼ
δ'
ὅτι
|
μὲν |
τινῶν
κατηγοροῦντα
πάντας
ἀφαιρεῖσθαι
τὴν |
[160] |
Θαυμάζω
δ'
ἔγωγε,
εἰ
τοῖς
|
μὲν |
τὸ
νόμισμα
διαφθείρουσιν
θάνατος
παρ' |
[80] |
ΤΩΝ
ΧΑΒP
ΙΟΥ
ΤΙΜΩΝ.
(Οὓς
|
μὲν |
τοίνυν
ἀδικήσετε,
εἰ
μὴ
λύσετε |
[140] |
πρότεροι
τοῦδε
οὐκ
ἐπεξῆλθον.
Εἰ
|
μὲν |
τοίνυν
ἐγκαλῶν
αὐτοῖς
λέγεις
ὅτι |
[100] |
τεθήσεται
ποιεῖται
τὸν
λόγον.
~Πρῶτον
|
μὲν |
τοίνυν
εἰσὶν
αὐτῷ
κατὰ
τοῦ |
[140] |
ποιεῖν
ἀγαθὸν
παρεσκευάσθαι
δόξει.
Εἰ
|
μὲν |
τοίνυν
ἠγνόησε
ταῦτα
γένοιτο
γὰρ |
[50] |
τοῦ
περὶ
τούτων
λέγειν.
(Τοῦτο
|
μὲν |
τοίνυν
Θασίους
τοὺς
μετ'
Ἐκφάντου |
[160] |
ἵν'
ἕλησθε
τὰ
κρείττω.
(Ἂν
|
μὲν |
τοίνυν
καταψηφίσησθε,
ὥσπερ
ἡμεῖς
κελεύομεν, |
[60] |
τῆς
πόλεως
πολίτας
εἶναι.
(Πρῶτον
|
μὲν |
τοίνυν
Κόνωνα
σκοπεῖτε,
εἰ
ἄρ' |
[70] |
ποιῆσαι,
ταῦθ'
ὑπομνῆσαι
πειράσομαι.
(Ἐνίκησεν
|
μὲν |
τοίνυν
Λακεδαιμονίους
ναυμαχίᾳ
καὶ
πεντήκοντα |
[90] |
καὶ
δοῦναι
καὶ
μή.
Ὡς
|
μὲν |
τοίνυν
οὐχὶ
καλῶς
οὗτος
ἔχει |
[10] |
μὴ
τούτῳ
προσέχωμεν,
ἀφήσει.
Οἱ
|
μὲν |
τοίνυν
πλουσιώτατοι
τριηραρχοῦντες
ἀεὶ
τῶν |
[10] |
Ἐγὼ
μὲν
οὐκ
ἀξιῶ.
(Τὸ
|
μὲν |
τοίνυν
τῆς
πόλεως
ἦθος,
ὦ |
[130] |
τοὺς
ἀγαθόν
τι
ποιήσαντας.
Ὅτι
|
μὲν |
τοίνυν
τοῦθ'
ἕν
τι
τῶν |
[110] |
τὸ
ψήφισμα
τουτί.
ΨΗΦΙΣΜΑ.
(Ὅτι
|
μὲν |
τοίνυν,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
καὶ |
[100] |
ποιεῖν.
Εἶτα
καὶ
Λακεδαιμόνιοι
τῶν
|
μὲν |
τοιούτων
ἀφεστᾶσιν,
ἄλλαι
δέ
τινες |
[10] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
εἰ
τότε
|
μὲν |
τοῖς
ἠδικηκόσιν
ὑμᾶς
ὑπὲρ
τοῦ |
[110] |
τιμαὶ
καὶ
τἄλλα
πάντα
τὰ
|
μὲν |
τότ'
ἦν
ἐπὶ
τοῖς
τότ' |
[0] |
λυσιτελοῦν.
Διὰ
τί;
Ὅτι
ἐκ
|
μὲν |
τοῦ
πλείονας
ἢ
προσήκει
τιμᾶν |
[120] |
Οὐδεμίαν
δήπου.
Μὴ
τοίνυν
διὰ
|
μὲν |
τοῦ
τῶνδε
κατηγορεῖν
ὡς
φαύλων |
[10] |
(Λόγων
δὲ
γιγνομένων
καὶ
τῶν
|
μὲν |
τοὺς
δανεισαμένους
ἀποδοῦναι
κελευόντων,
τοὺς |
[150] |
γάρ,
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
πάντας
|
μὲν |
τοὺς
νόμους
ὑμῖν,
ὡς
ἐγὼ |
[140] |
δίκαιον
εἶναί
φημι,
τὸ
ὅτε
|
μὲν |
τούτῳ
ταῦτ'
ἔμελλεν
ὑπάρχειν
λαβόντι, |
[80] |
ὦ
ἄνδρες
Ἀθηναῖοι,
ὅταν
τὰ
|
μὲν |
τρόπαι'
ἑστήκῃ
δῆλα
πᾶσιν
ἀνθρώποις, |
[160] |
οὔτε
τῶν
ἄλλων,
ὅτι
ἐν
|
μὲν |
τῷ
δικαστηρίῳ
Λεπτίνης
πρὸς
ἡμᾶς |
[20] |
Ἁρμοδίου
καὶ
Ἀριστογείτονος,
καὶ
ἐν
|
μὲν |
τῷ
Μηδένα
πάντας
περιλαμβάνειν
τοὺς |
[60] |
Βυζαντίοις
ἐγράφη.
Λέγε.
ΨΗΦΙΣΜΑΤΑ.
(Ἠκούσατε
|
μὲν |
τῶν
ψηφισμάτων,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί. |
[20] |
τριηραρχιῶν
οὐδείς
ἐστ'
ἀτελής,
οἶμαι
|
μὲν |
ὑμᾶς
εἰδέναι
πάντας,
ὅμως
δὲ |
[0] |
πότερόν
ποτε
λυσιτελέστερόν
ἐστι
κυρίους
|
μὲν |
ὑμᾶς
εἶναι
τῆς
δωρειᾶς,
ἐξαπατηθέντας |
[80] |
ὢν
ἀσφαλέστατος
στρατηγὸς
ἁπάντων,
ὑπὲρ
|
μὲν |
ὑμῶν,
ὁπόθ'
ἡγοῖτο,
ἐχρῆτο
τούτῳ, |
[90] |
τὸν
τρόπον
τοῦτον
ἐνομοθέτουν,
τοῖς
|
μὲν |
ὑπάρχουσι
νόμοις
ἐχρῶντο,
καινοὺς
δ' |
[60] |
γράμμ'
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
ἐκείνῳ
|
μὲν |
φιλοτιμία
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτούς,
ὑμῖν |
[160] |
ἀποψηφίσησθε,
ὃ
μὴ
ποιήσαιτε,
οἱ
|
μὲν |
χρηστοὶ
διὰ
τοὺς
φαύλους
ἀδικήσονται, |
[140] |
λαβόντες
ἀφῃρῆσθαι.
~Ἔστι
δὲ
πάντα
|
μὲν |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν
ὀνείδη
φευκτέον, |