Paragraphes |
[30] |
ἔχων
εἰπεῖν,
ὅσ'
εὐεργέτηκεν
ὑμᾶς
|
οὗτος |
ἁνὴρ
καὶ
αὐτὸς
καὶ
οἱ |
[40] |
παρὰ
τὰς
χρείας,
ὧν
εἷς
|
οὗτος |
ἁνὴρ
ὢν
φαίνεται.
Εἶτ'
οὐκ |
[0] |
κυρίων,
οὓς
οὐδ'
ἂν
αὐτὸς
|
οὗτος |
ἀντείποι
μὴ
οὐχὶ
καλῶς
ἔχειν, |
[10] |
τοῖς
εὑρημένοις
ἡ
ἀτέλεια
ἣν
|
οὗτος |
ἀφαιρεῖται.
Τῶν
γὰρ
εἰς
τὸν |
[30] |
ἕκαστος
ἡμῖν
χρήσιμον
αὑτὸν
παρέσχεν,
|
οὗτος |
δέ,
ἂν
σκοπῆτε,
φανήσεται
συνεχῶς |
[10] |
τῶν
παλαιῶν
νόμων,
οὐδ'
οὓς
|
οὗτος |
ἔγραψε,
τοὺς
ἀφ'
Ἁρμοδίου
καὶ |
[30] |
ἀγνοεῖθ'
ὅτι
ὁ
αὐτὸς
νόμος
|
οὗτος |
ἐκεῖνόν
τ'
ἀφαιρήσεται
τὴν
ἀτέλειαν, |
[90] |
Ὡς
μὲν
τοίνυν
οὐχὶ
καλῶς
|
οὗτος |
ἔχει
καὶ
δικαίως
ὁ
νόμος, |
[150] |
δὲ
μὴ
ἐξέστω.
(Ἀλλ'
οὐχ
|
οὗτος |
ἐχρήσατο
τούτῳ
τῷ
μέτρῳ,
ἀλλ' |
[150] |
νομίζω
δεῖν.
(Πρὸς
τοίνυν
Δεινίαν·
|
οὗτος |
ἴσως
ἐρεῖ
τριηραρχίας
αὑτοῦ
καὶ |
[40] |
αὐτὸς
τοίνυν
ἐστί
μοι
λόγος
|
οὗτος |
καὶ
περὶ
τῶν
τοὺς
τετρακοσίους |
[150] |
εἶναι
πονηρόν;
(Ὁ
τοίνυν
νόμος
|
οὗτος |
ὁ
Λεπτίνου,
οὐ
μόνον,
ὦ |
[10] |
οὐσίας
προσαναλίσκοντες
διετέλουν.
ῦν
τοίνυν
|
οὗτος |
ὁ
νόμος
ταύτην
ἀντὶ
καλῆς |
[70] |
τισὶν
ὑμῶν,
ὦ
ἄνδρες
δικασταί,
|
οὗτος |
ὃ
τοσαύτας
πόλεις
λαβὼν
καὶ |
[20] |
πόλεμον.
Οὔκουν
ὁ
πολλὰ
κεκτημένος,
|
οὗτος, |
ὅστις
ἂν
ᾖ,
πόλλ'
εἰς |
[130] |
ψευδῆ;
Οὐ
γάρ
ἐστιν
οὔθ'
|
οὗτος |
οὔτ'
ἄλλος
οὐδεὶς
πρόξενος
ὢν |
[80] |
εὕρημα,
ἀλλ'
ὁ
παλαιός,
ὃν
|
οὗτος |
παρέβη,
νόμος
οὕτω
κελεύει
νομοθετεῖν, |
[110] |
τὰς
ἀτελείας
οὓς
ἀφαιρεῖται
νῦν
|
οὗτος |
τῷ
νόμῳ,
καὶ
περὶ
ὧν |
[10] |
πίστιν
ἀφαιρῶν
τῶν
δωρειῶν
νόμος,
|
οὗτος, |
ᾧ
μόνῳ
κρείττους
εἰσὶν
αἱ |
[140] |
Γελάρχῳ
πέντε
τάλαντ'
ἀποδοῦναι
γέγραφ'
|
οὗτος |
ὡς
παρασχόντι
τοῖς
ἐν
Πειραιεῖ |